Shinobi War PBF Naruto

Misja

Jesień 395 roku Atarashi

Chłopak nie chciał przeprosić, w takim razie czekała go kara. Ruszyłem w jego kierunku korzystając z jednej z technik miecza, którą miałem już opanowaną do perfekcji. Błyskawicznie znalazłem się przy wężowym przeciwniku i wzmacniając swoją broń chakrą ciąłem go. Niestety wykonał unik z połowicznym sukcesem. Nie ściąłem jego głowy gdyż odskoczył, ale udało mi się rozciąć jego klatkę piersiową chociaż również nie mogłem być zachwycony z efektu, gdyż było to znacząco za płytko. Chciałem go dobić kolejnym cięciem, jednak zostałem zaatakowany atramentowym tworem. Nie był specjalnie wytrzymały ponieważ wystarczyło mocniej napiąć mięśnie, jednak pozwoliło wężowemu uniknąć drugiego cięcia.

Nie robiłem sobie nic z nowych przeciwników, tych zamierzałem wykończyć później. Moja towarzyszka jak rozczytałem próbowała mnie jednakowoż zaatakować, rzuciłem tylko do niej:
- Nie wtrącaj się, skup się na reszcie przeciwników.
Ruszyłem w stronę krzaków, a właściwie to w ich stronę puściłem atak chakrowej fali z ostrza mego miecza. A sam zamierzałem zajść wężowego z boku i zaatakować go swoją najsilniejszą techniką za pomocą swego ostrza wzmocnionego chakrą.

Podczas działań priorytetem dla mnie były uniki i własne zdrowie. Jeżeli w danym momencie coś mi zagrażało, w pierwszej chwili chciałbym tego uniknąć. Nawet jeśliby to oznaczało opóźnienie egzekucji mojego byłego kompana z drużyny. Przeczuwałem, że walka może należeć do tych dłuższych, z tego też powodu chciałem oszczędzać siły zwłaszcza na jej początku. Wszak nie mogłem być pewien z kim dzisiaj przyjdzie mi się jeszcze zmierzyć.

Dla MG

Lato 395
Wyprawa S
Souei
"Szklarz" _____________________________
Posty:
MG: 2
Souei : 1
_____________________________

W czasie kiedy zastanawiałeś się jak zareagować na zbliżające się zagrożenie, strzały zaczęły docierać do miejsca, w którym aktualnie się znajdowałeś. Szybkość pocisków nie stanowiła dla ciebie problemu, aby skutecznie wyliczyć ich trajektorię lotu co w konsekwencji doprowadziło sytuacji w której tanecznym krokiem ominąłeś wszystko co w ciebie zmierzało. Wzrokiem tylko odprowadziłeś strzały, które wbiły się w piaszczyste wydmy.

Podczas wykonywania uników wpadłeś na pomysł, który chciałeś od razu zrealizować. Mianowicie postanowiłeś wrócić do kryjówki Sanro, która znajdowała się jakieś trzysta metrów od ciebie. Nie bojąc się przecięcia drogi przez wojowników na wielbłądach, zacząłeś biec w stronę czerwonej skały.

Widząc, że twoi oponenci podążają w twoim kierunku znacząco przyspieszyłeś. Nie dość, przeciwnicy tak jak mogłeś przewidzieć chcieli przeciąć ci drogę to jeszcze piaszczysty teren nie sprzyjał w poruszaniu się po nim.

Biegłeś ze wszystkich sił unikając zagrożenia do którego sam się przybliżałeś. Prędkość jaką osiągnąłeś była na tyle duża, że za tobą utworzył się tuman piasku. Co przypadkiem okazało się dla ciebie zbawienne, gdyż wojownicy na wielbłądach nie mogli tego uniknąć tylko wjechać w tą piaskową zasłonę dymną, co kosztowało ich widoczność.

Gdy zbliżałeś się do kryjówki Ashiny, udało ci się zasłyszeć okrzyk jednego z wrogich jeźdźców.
- Yela ! Yela ! Atakujemy go, to jest wróg naszego przyjaciela. Brońmy kryjówki Sanro !
Widocznie ktoś się co do ciebie pomylił i wziął za kogoś kim nie jesteś. Jednak czy zamierzałeś to wyjaśnić?

Jeźdźcy wielbłądów

Misja

Jesień 395 roku Atarashi

Mężczyzna spełnił tylko połowę moich wymagań, ale czułem, że idziemy w dobrym kierunku dlatego jeszcze nie dobyłem miecza. Złoścliwości w moją stronę puściłem między uszy, niewiele mnie to obchodziło w tym momencie, jednak nie usłyszałem słowa przepraszam.
- A tak, jako sługa mego pana, będę ci mówił co chce Yamamoto-dono ponieważ jestem tutaj jego głosem, przedłużeniem jego ręki. Dlatego teraz jeszcze grzecznie przeprosić za uchybienie memu panu. Ostatni raz cię ostrzegam.

Byłem skupiony ma chłopaku co to lubi węże, w między czasie przeciwnik zorientował się o naszej obecności, niewiele sobie z tego robiłem, ponieważ jeden z nich narazie stał przede mną.
- Najpierw musimy rozwiązać naszą sprawę
Nie mogłem czekać, jeżeli Mikogu nie zamierzał przeprosić to w tym momencie zamierzałem ściąć mu głowę. Naładować swoją broń chakrą i najpierw użyć swej najszybszej techniki, a później poprawić cięciem w które wkładam najwięcej siły.

Dopóki nowo nadchodzący przeciwnicy nie atakowali, nie zamierzałem na nich ruszać, jednak gdyby zaatakowali to najpierw zabrałbym się za ich eliminację. Musiałem uporać się ze wszystkimi bardzo szybko więc nawet nie było mowy o taryfie ulgowej. Ukaranie Mikogu przełożyłbym w takiej sytuacji na później, ponieważ nie zapomniałem puścić płazem taką obelgę.

Dla MG

Misja

Jesień 395 roku Atarashi

Prześmiewcza odpowiedź mojego kompana podróży zezłościła mnie zwłaszcza jak wspomniał o Yamamoto-dono, interpretując jego słowa w tenże paskudny sposób. Poprawiając uchwyt na rękojeści przygotowałem się do wykonania najszybszej techniki z mojego repertuaru.
- Mój pan nie zabija bezbronnej ludności, nie zabija niewinnych. Bez gierek słownych albo dasz mi słowo wojownika, że zaniechasz krzywdzić cywilów albo w tym momencie w imieniu mojego pana zetnę ci głowę. Jeżeli chcesz żyć przeprosisz również za zasugerowanie, że Yamamoto-dono w ten sposób zasugerował rozwiązanie problemu.
Dziewczyna próbowała coś wtrącić, ale dla mnie to nie była błaha sprawa, dla mnie poruszana kwestia dotyczyła sensu mego życia, bezpośrednio uderzała w zasady samurajskiego kodeksu. Zamierzałem ich bronić, nie zamierzałem patrzeć przez palce jak ktoś szykuje się na rzeź niewinnych ludzi. Dlatego też nie spuszczając wzroku z mojego oponenta, odpowiedziałem
- Nigdzie się nie ruszamy, tą kwestię rozwiązujemy tu i teraz. Dalej możemy pójść we trójkę, ale jeżeli nie zamierzasz dać słowa, że nie zrobisz krzywdy cywilą to niestety, ale dalej pójdzie tylko dwójka.
Cały czas gotowy byłem do dobycia miecza i rozpoczęcia walki, jeżeli przeciwnik nie wycofał się z własnych słów oraz nie przeprosił za sugerowanie, że Yamamoto-dono tak się obchodzi z ludnością to zamierzałem zaatakować dwoma technikami jedna po drugiej. Nie zamierzałem bawić się czy okaleczać oponenta, koniec był tylko jeden jego śmierć... albo moja.

Dla MG

Misja

Jesień 395 roku Atarashi

Szliśmy dalej starając się wytropić nasz cel, podczas wykonywania tego zadania nie było zbyt dużo interakcji pomiędzy nami, z czego byłem wielce rad. Nie szukałem przyjaciół ani towarzyszy, chciałem tylko przysłużyć się memu panu. Na ostatniej misji sporo było prób zapoznania się ze mną, a nawet zaczęli nazywać mnie samotnym wilkiem z racji faktu że trzymałem się na uboczu. Faktem było, że mieliśmy kilka lepszych momentów, ale jednak nie służę Yamamoto-dono, aby szukać przyjaciół.

Gdy trop zaczął coraz bardziej wskazywać na ludność cywilną trochę się zmartwiłem, nie to przecież było naszym celem. Wężowy chłopak uświadomił mi pewną rzecz, którą chciałem z nim wyjaśnić tu i teraz. Kiedy skończył się ślinić oblizywać podjąłem rozmowę pewnym siebie głosem:
- Chciałem tylko przypomnieć, że naszym celem są shinobi, wojownicy. Ludność cywilna jest nie do ruszenia, Yamamoto-dono nie życzyłby sobie, aby coś im się nie stało. Ja, Ishikawa Kaito sobie tego bym nie życzyłbym. Nie pozwolę na skrzywdzenie nie winnych ludzi. Jest to dobry moment, aby upewnić się czy to rozumiemy i jesteśmy tego samego zdania. Chciałbym uniknąć, niedomówień i pewnych niedogodności jakie by nas mogły napotkać podczas wspólnego braku zrozumienia. - Zakończył wymownie kładąc rękę na rękojeści swojego miecza.

Przypomniałem sobie ostatnią moją misję po stronie zamurców, ponieważ oni również myśleli, że mogą zaatakować "dziką" ludność cywilną bez żadnych konsekwencji. Zabiłem ich wtedy, a przynajmniej tylu ilu mi się udało. Teraz też nie zamierzałem odwracać się od samurajskiego kodeksu i woli mego pana. W tamtym momencie byłem gotów ściąć mu głowę, jeżeli zamierzałby się ponownie oblizać na myśl, że zabije niewinnych ludzi.

Dla MG

Lato 395
Wyprawa S
Souei
"Szklarz" _____________________________
Posty:
MG: 1
Souei : 0
_____________________________

Wróciłeś do kryjówki Sanro jednak co to zastałeś wołało o pomstę do nieba. Jak się okazało całe miejsce było doszczętnie zniszczone, a dokumentacja całkowicie zniszczona, żadnego punktu zaczepienia w tej sprawie. Jednak co się stało z twoimi pieniędzmi ? Długo ich szukałeś, co gorsza nawet białe oko nie było w stanie pomóc ci w tej sprawie, przez głowę mogło ci nawet przemknąć, że zostałeś wykiwany... Jednakże przeszukując wejście do tunelu, którędy wcześniej musiałeś salwować się ucieczką wraz z Sanro, przypadkiem naruszyłeś głaz, który jak się okazało wciśnięty był w kamienną ścianę. Przyjrzałeś się dokładniej i wtem ujrzałeś, że miejscami głaz jakby był z piłowany jakimś narzędziem. Złapałeś za niego chcąc go wyciągnąć, pomimo delikatnego oporu udało ci się, a wtem ujrzałeś duży, tłusty mieszek, a w nim obiecane pieniądze.

W końcu przyszedł ten czas, kiedy należało już opuścić to miejsce, co też uczyniłeś bez tropu, ale z pieniędzmi. Idąc w sobie znanym kierunku po kilku minutach usłyszałeś świst. Strzała przeleciała ci koło ucha, obróciłeś się momentalnie i ujrzałeś dwunastu jeźdźców wielbłądów. Oprócz nieoczekiwanych przeciwników, widziałeś jak w twoim kierunku mknie salwa strzał. Gdzieś z oddali słychać było dosyć dziwny, śpiewny okrzyk wojenny:
- A-ya-laa! Hu-ra-ah-maa!

Jeźdźcy wielbłądów

Misja

Jesień 395 roku Atarashi

Sprawdziłem cały teren bardzo uważnie, starając wypatrzeć bądź dostrzec zagrożenie, chwilę to trwało, jednak jak się okazało na koniec, nie było potrzeby dobyć miecza. Dałem znak swoim towarzyszom, że mogą wejść na teren opuszczonego obozowiska. Kiedy oni zajęli się swoją robotą ja dalej pozostawałem skupiony i czujny, aby nie dać zajść się potencjalnemu przeciwnikowi. Nic się nie działo, dzięki czemu dziewczyna mogła spokojnie zająć się w czym jest najlepsza, mianowicie w tropieniu.

Chwilę to trwało, ale znalazła dobry trop, którym zamierzaliśmy podążać. Tylko było pytanie jakie powinniśmy sobie postawić, co znajdziemy na końcu tej ścieżki. Czy będą to żołnierze wroga, ludność cywilna, a może kolejne Yokai. Z tymi ostatnimi miałem ostatnio sporo do czynienia, jednak nie wypatrywałem ich z utęsknieniem czy strachem. Po prostu był to kolejny przeciwnik, który niechybnie stawał na mojej drodze miecza.

Jeszcze chwilę, żeśmy sobie pozostali, aby podjąć ostateczną decyzję, czy rzeczywiście chcemy podążać śladami uciekinierów. Wszyscy zaakceptowaliśmy ten pomysł i nie zwlekając wyruszyliśmy w nieznane. Pogoda jeszcze dopisywała co mogliśmy uznać za dobrą monetę, gdyż nawet taki amator w sztuce tropienia jak ja doskonale zdawał sobie sprawę z faktu, że przy złych warunkach atmosferycznych nie będziemy w stanie skutecznie podążać za naszym celem.

Dla MG

Misja

Jesień 395 roku Atarashi

Uśmiechnąłęm się na żart z życzliwości, choć za bardzo mnie nie rozbawił. Dziewczyna chwilę się powściekała po czym ruszyliśmy we wskazanym kierunku przez moich towarzyszy. Zwróciłem uwagę na moich kompanów, a właściwie to na ich atrybuty, wąż którym bawił się chłopak wyglądał na oswojonego, co przypomniało mi, że rzeczywiście istnieje taki klan po stronie mojego pana. Byłem ciekaw jego umiejętności ponieważ pierwszy raz przyjdzie mi zobaczyć umiejętności tego rodu w akcji. Atrybutem dziewczyny zaś był flet, na jego widok przypomniałem sobie od razu rodzeństwo muzyków z którymi przyszło mi wykonać misję dla Yamomoto-dono.

Dotarliśmy do miejsce jakiegoś opuszczonego obozowiska, jednak czy a by na pewno było opuszczone ? Czy aby na pewno nic się nie czaiło gdzieś w pobliżu ? Gestem ręki wstrzymałem swoich towarzyszy aby nie zbliżali się do miejsca. Sam zaś wyruszyłem do przodu, krok po kroku bardzo ostrożnie i bardzo powoli. Jedną dłoń miałem na pochwie swego miecza, a drugą mocno zaciśniętą na rękojeści katany. Byłem gotowy aby w tym miejscu stoczyć pojedynek z każdym zagrożeniem, które spróbowałby zaczaić się na życie moje jak i moich kompanów. Jednak nie chciałem działać zbyt pochopnie dopóki nie nabiorę wiedzy kto i dlaczego mnie atakuje, dlatego też naszykowany byłem aby przejść do obrony. Jeżeli wszystko będzie w porządku to mam zamiar dać sygnał Anshi i Mikogu, że mogą się zbliżyć.

Dla MG

Problem
Przy prowadzeniu nie pierwszej misji graczowi, podczas tworzenia przeciwnika, człowiek sugeruję się statami gracza ( na pewno ja ), a nawet jeśli się nie sugeruje to gdy ma pomysł na przeciwnika może nie chcieć go zrealizować z powodu, że dana postać będzie poniekąd kontrą postaci gracza. Użycie takiej postaci ma przesłanki do wygenerowania niechęci na linii gracz - prowadzący.

Rozwiązanie
Mogę stworzyć generator przeciwników, a korzystanie z niego będzie odbywać się przy użyciu administracji. Tworzysz ticketa, prosisz o przeciwnika i dostajesz od admów gotowca.

Jeżeli gracze i administracja wyrażą zgodę zabiorę się za działanie.

Misja

Jesień 395 roku Atarashi

Klęcząc przed moim panem wysłuchałem w skupieniu tego co miał mi do powiedzenia. Słowa uznania rozgrzały me serce, a kolejne zadanie, cel do wykonania. Gdy Yamamoto-dono zakończył mu mówić, wykonał gest wskazujący, że możemy odejść, także powstałem na nogi i pokłoniłem się memu panu. Wyprostowany i pewnym krokiem opuściłem ze spokojem ducha namiot należący do sakryfikanta dziewięcioogoniastego. Chciałem jak najszybciej uporać się z wyznaczonym zadaniem.

Zwróciłem się profilem do starca który przedstawił mnie nowym towarzyszom, którzy mieli utworzyć ze mną drużynę na czas wykonywania zadania. Skinąłem temu mężczyźnie głową na znak, że zrozumiałem to co mi przekazał, po czym odprowadziłem go wzrokiem. Następnie odwróciłem się do Anshiego i Mikogu, przyjrzałem się im bacznie oceniając ich wartość w boju. Wysłuchałem ich po czym po chwili zastanowienia odpowiedziałem:
- Zdecydowanie walka, na tropieniu się nie znam. Także jeżeli możecie wytropić przeciwnika będę zobowiązany. Mogę wam zagwarantować, że gdy już przyjdzie nam się z nimi zmierzyć już o nic nie będzie musieli się martwić.
Położyłem rękę na swoich miecza, chcąc podkreślić wagę swoich słów. Taka też była prawda, kompletnie nie znałem się na tropieniu, nie miałem podstawowej wiedzy nie mówiąc już o wytropieniu kogokolwiek. Jednak walka to był mój świat, zwłaszcza po ostatnim okresie spędzonym w twierdzy należącym do rodu Soga

Misja

Jesień 395 roku Atarashi

Tego dnia jak każdego innego po porannej gimnastyce, pożywnym śniadaniu głównie złożonego z ryżu i ryb oraz po odświeżającej higienie ubrałem się w swój zwyczajowy strój wojownika, aby w każdym możliwym momencie być gotowym do walki. Zanim założyłem pełną zbroję trochę czasu upłynęło nawet po takim czasie odkąd odziedziczyłem ją po swoim ojcu. Wychodząc w kierunku namiotu mego przymocowałem jeszcze pochwy wraz z mieczami do lewego boku. Trzymając w prawym ręku hełm przemierzałem pobliskie okolice, niezbyt interesując się co się tutaj dzieje, w tym momencie, nawet pogoda zbytnio mnie nie ruszała najzwyczajniej w świecie zależało mi tylko na jednej rzeczy - służyć memu panu.

Docierając do miejsca Yamamoto-dono, jego strażnicy zagrodzili mi przejście, gdyż mój pan był najwidoczniej zajęty. Spokojnie odczekałem swoje, aż w końcu wyszli męzczyźni których niezbyt dobrze kojarzyłem. Starzec zaprosił mnie gestem do namiotu, co mnie lekko poirytowało
- Za kogo on się ma ? - zapytałem samego siebie w duchu wchodząc do środka
Starzec mnie interesował, udałem że go nie ma, a będąc w środku namiotu od razu zbliżyłem się do jinchurikiego dziewięcioogoniastego, ukłękłem przed nim.
- Witaj panie, w czym dzisiaj może przysłużyć się twój sługa ?
Klęczałem dalej dopóki nie dostałem jasnego sygnału, że mogę wstać.

Fabuła

Jesień 395 roku Atarashi

Musiałem zostać, aby wypełnić polecenie mojego pana. Wedle przykazania musiałem stać się lepszy i silniejszy, sam też do tego dążyłem, gdyż dzięki temu stawałem się pożyteczniejszym narzędziem dla Yamamoto-dono. Co prawda nie był to mój wymarzony sposób realizowania tego polecenia, ale w tym przypadku lojalność wobec sakryfikanta dziewięcioogoniastego była ważniejsza.

Trening był jednym z cięższych jakie w życiu przeszedłem, pozwolił mi na znaczne wzmocnienie mego ciała. Podczas dwutygodniowej cięzkiej pracy, starałem się za wszelką cenę nie zdradzić ze swoimi emocjami względem rodziny Soga. Z dumą mogę powiedzieć, że udało mi się to bez najmniejszego problemu, choć nie było lekko.

Miejsce to opuściłem najszybciej jak to było tylko możliwe, zdobywając sojuszników do walki z zamurcami dla mego pana. Gdy wróciłem do Yamamoto-dono, zdałem obszerny raport, ale również wyjawiłem rodzinne animozje, jakie łączą mnie z tym klanem. Poprosiłem Yamamoto-dono, aby w tej sytuacji starałem się mnie nie narażać na kontakt z rodziną Soga.

Przez resztę lata, nie licząc wykonanych drobnych sprawunków dla mego pana, głównie ćwiczyłem. Jednak przyszedł ten dzień, w którym ponownie mój miecz miał się przysłużyć przy o wiele bardziej wymagającym zadaniu.

Fabuła

Jesień 395 roku Atarashi

Z/T

Znaleziono 189 wyników

Re: Szlak Transportowy

Re: Akai iwa

Re: Szlak Transportowy

Re: Szlak Transportowy

Re: Szlak Transportowy

Re: Akai iwa

Re: Lasy Atarashi

Re: Lasy Atarashi

Generator przeciwników

Re: Lasy Atarashi

Re: Lasy Atarashi

Re: Szlak Transportowy

Re: Twierdza Soga

Re: Kaito Ishikawa [PH]

Re: Kaito Ishikawa [BANK]