Po ciężkiej przeprawie przez leśną gęstwinę, udało im się dotrzeć do miejsca, które nadawało się na obóz. Usunąwszy wszelakie elementy flory, która mimowolnie gdzieś poprzyczepiała się do jego ubrania, przysłuchiwał z uwagą to, co jego towarzyszka miała do powiedzenia. Mówiła z sensem, szybko i zwięźle. Widać było, że polowania to dla niej nie pierwszyzna.
- Dobrze, zajmę się rozpaleniem ognia, mam nadzieje, że uda nam się coś zjeść - Powiedział krótko licząc na to, że nie będzie musiał polować na miejscową legendę o pustym żołądku, który pomału zaczął mu przypominać o tym, że od dłuższego czasu nie ma w nim żadnej treści.
Wziąwszy się do pracy zaczął rozglądać się w okolicy za wysuszoną ściółką, patykami oraz większym kawałkiem drewna, który miałby podtrzymywać ogień. Starając się odszukać wszelkie elementy, które by się nadawały do rozpalenia, przy okazji rozglądał się, czy nie udałoby mu się odnaleźć krzemieni, które w tych górzystych terenach mogłyby występować. Owe krzemienie w dość konkretny sposób mogłyby ułatwić rozpalenie ogniska, aczkolwiek standardowa technika z wykorzystaniem patyków do pocierania i wytwarzania temperatury też się nada, choć jest dużo bardziej wyczerpująca. Kurogami miał nadzieję, że nie będzie żadnych problemów ze znalezieniem wcześniej obranych za cel elementów i kontynuował eksplorację, zwracają również uwagę na okolicę - Nie chciał bowiem paść ofiarą dzikich zwierząt takich jak wilki czy niedźwiedzie -.

Dotarłszy do ustalonego wcześniej miesjca, Kurogami przycupnął na kamieniu, który miał być miejscem spotkania z Ashitaką. Podziwiając majestat przyrody starał się odgadnąć jaka pogoda może ich spotkać podczas polowania. Starał się zwrócić uwagę na wiatr, chmury oraz inne zjawiska, które mogłyby mu chociaż trochę pomóc odgadnąć w jakich warunkach przyjdzie im się zmierzyć z legendarnym dzikiem.
W międzyczasie zastanawiał się jaki los spotkał ich nowo poznanego "przyjaciela". Z pewnością próba gwałtu, której chciał się dopuścić nie dawała mu dużych szans na wyjście bez szwanku.
Zanim jednak zdążył ułożyć sobie w głowie możliwe scenariusze, z oddali wyłoniła się znajoma postać, które pokrótce opowiedziała jaki los spotkał jej oprawcę
- Mogłaś się już nad nim zlitować i go zabić - rzucił ironicznie, uśmiechają się lekko z przekąsem.
Zeskoczył z kamienia, stają na nogach i zaczął się delikatnie rozciągać aby delikatnie pobudzić zastane od siedzenia mięśnie. W międzyczasie słuchał dziewczyny.
Po krótkiej rozgrzewce, upewnił się czy wszystkie torby i kabury się nie poluzowały, otrzepał spodnie i rzucił z kierunku łowczyni:
- Możemy ruszać. Jestem ciekawy tego legendarnego dzika. W międzyczasie możesz mi po krótce wytłumaczyć w jaki sposób powinienem się zachowywać podczas polowania, abym nie popełnił jakiegoś istotnego błędu - Kończąc swoją wypowiedź planował podążać wraz ze swoją towarzyszką w stronę obozu, które ponoć wcześniej przygotowała.

Karogami patrząc na całe zamieszanie, czuł delikatną satysfakcję z faktu, że po raz pierwszy miał okazję zastosować swoje umiejętności w praktyce. Ponadto cały czas patrzył na ręce osiłków, którzy zwątpili w szansę na zwycięstwo. Mimo iż ich trójka była dużo silniejsza, to prosty fortel pozwolił mu przechylić szalę zwycięstwa na swoją korzyść.
Dodatkowo warto zwrócić uwagę na kobietę, która mimo całej niekorzystnej sytuacji, bardzo szybko się ogarnęła i przejęła inicjatywę. Z jednej strony imponowało to młodemu mężczyźnie, z drugiej nieco dziwiło. Takie opanowanie i szybkość działania świadczyły o tym, że prawdopodobnie nieraz musiała znaleźć się w podbramkowej sytuacji.
- Zrób z nim co uważasz za słuszne. Do zobaczenia - Rzucił krótko, schodząc z osiłka, którego głowa tkwiła pod butem rezolutnej łowczyni.
Nie oglądając się za siebie, anulował iluzje, gdyż ich obecność była zbędna i ruszył w stronę wyjścia z pokoju. Krocząc korytarzem postanowił upewnić się, że dwie łajzy, które postanowiły uciec, nie zaczaiły się aby z powrotem wkroczyć do pokoju i odmienić całą sytuację. Po wybadaniu całej sytuacji Karogami miał zamiar wyruszyć w stronę miejsca spotkania, z którego to mieli ruszyć na polowania aby "zdobyć" miejscową legendę.

Przypatrując się całej sytuacji, Karogami nie był szczególnie zdziwiony przebiegiem zdarzeń, tym bardziej zachowaniem osiłków, którzy stwierdzili, że jego zdobycz i potencjalny zarobek należą do nich. W głębi duszy wiedział, że tak być nie może. Oczywiście samo ich zachowanie i to czego zamierzają się dopuścić również jest karygodne i obrzydliwe z jego punktu widzenia, wobec czego nie było na co czekać, tym bardziej, że przeciwnicy zostali dość mocno rozjuszeni faktem iż jeden z nich otrzymał od kobiety pamiątkę, które będzie mu towarzyszyć do końca życia.
Mimo iż były to tępe osiłki, to mieli znaczącą przewagę fizyczną nad Kurogamim, który tężyzny nie mógł zaliczyć jako swojej karty atutowej. Ale miał coś, czego oni nie posiadają: element zaskoczenia, inteligencję i znajomość ninjutsu. Postanowił więc wykorzystać zamieszanie i przetestować swoje umiejętności, gdyż nie miał wcześniej okazji sprawdzić się w prawdziwej walce. Postanowił więc wykorzystać technikę Kasumi Jusha no Jutsu aby stworzyć w pomieszczeniu i korytarzu iluzje, które będą miały na celu zdezorientować a być może wystraszyć oponentów. Był to pierwszy element taktyki. Następnie miał zamiar wykorzystać zamieszanie oraz fakt iż nikt go nie zauważył i przy pomocy ściany szybko wspiąć się wewnątrz pomieszczenia idąc po ścianie i przyczepiając się do sufitu aby zobaczyć reakcję przeciwników i wyczekać odpowiedni moment aby przypuścić atak i uwolnić kobietę.
Reasumując wykorzystując element zaskoczenia, spróbował wspiąć się po ścianie i przyczepić do sufitu, po czym złożył pieczęcie Pies → Tygrys tworząc 6 iluzji, które zaczęły wychodzić zza drzwi (4) oraz spod łóżka (2), kierując się w stronę każdego z oponentów, po dwie iluzje na każdego, trzymując w ręku kunaie. W tym samym czasie Karogami miał czekać na dogodny moment do wyprowadzenia ataku.

Wysłuchawszy słów Ashitaki, przechylił on jeszcze jedną czarkę sake, przyswajając wszystkie informacje, mimo iż nie było tego za dużo. Zdecydowana część jego przypuszczeń się potwierdziła więc nie czuł większego zaskoczenia. Dodatkowo możliwość zarobienia ekstra kaski za głowę dzika, powodowała że młody mężczyzna z jeszcze większym entuzjazmem mógł podjeść do sprawy. Ponadto fakt, że jako jeden z nielicznym będzie miał szansę zobaczyć i zapolować na białego dzika również wywoływało w nim pewny rodzaj podniecenia, chociaż początkowo nigdy by sam siebie nie podejrzewał o takie emocje.

- Dobrze więc, przystaję na Twoją propozycję. Spotkajmy się w wyznaczonym miejscu. - Odparł krótko, pozwalając kobiecie pierwsze opuścić przybytek.
Jak można było się domyślić, część ludzi była mocno niezadowolona z naszych poczynań, czego skutkiem był fakt iż za kobietą postanowiła podążyć kilku niespecjalnie ciekawych mężczyzn.
Nie chcąc jednak wszczynać burdy w karczmie, gdzie finalnie do nich mogłyby się przyłączyć kolejne zastępy pijanych wioskowych natrętów, postanowił dyskretnie wstać od baru, podziękować za alkohol gospodarzowi i dyskretnie wyjść za nimi, chcąc się upewnić co do intencji tej hałastry. Ponadto Kuragami chciał również wyczekać odpowiedni momenty, aby nie narobić problemów w wiosce przynajmniej do momentu ukończenia misji.
- Zaczyna robić się ciekawie. A ja narzekałem, że w tej dziurze nic ciekawego się nie wydarzy - Pomyślał podczas opuszczania karczmy i w miarę możliwości starał się dyskretnie podążać za potencjalnymi osobnikami. W tym tłoku nie udało mu się ustalić ich dokładnej liczby, dlatego też chciał się upewnić z iloma wieśniakami będzie miał potencjalnie do czynienia.

Widząc jak kobieta ochoczo przechyliła przysłowiowego kielonka, Karogami nie pozostawał dłużny i w ramach toastu, który sam rozpoczął, szybkim zwinnym ruchem również wypił całość alkoholu nalanego do kaganka, przysłuchując się odpowiedziom jego towarzyszki. Widocznie los splótł drogi dwóch przejezdnych, którzy raczej nie pasowali do tej osady, a teraz mają podjąć się wspólnego zadania.
- Nigdy wcześniej nie widziałem białego dzika, to mogłoby być ciekawe. - Rzekł, po czym postanowił nalać drugą kolejkę.

Przemyślawszy wszystkie za i przeciw, doszedł do wniosku iż skóra rzadkiego zwierzęcia może być dość lukratywnym towarem, który będzie można sprzedać za przyzwoitą sumę pieniędzy, co miało dość istotne znaczenie, ze względu na fakt iż po ostatnich zakupach, Karogami raczej groszem nie śmierdział.
Ponadto ciekawość zjadała go od środka, bowiem nigdy wcześniej nie miał okazji towarzyszyć żadnemu myśliwemu podczas polowania. Umiejętności tropienia, skradania i wyłapywania wskazówek w lesie może być bardzo przydatną wiedzą na przyszłość.

- Nie ma się co zastanawiać, chętnie się podejmę z Tobą tego zadania. - Rzucił lekko podekscytowany.
- Czy białe dziki, nie licząc umaszczenia, posiadają jakieś cechy lub zachowania odstające od normalnych dzików ? Nie jestem ekspertem ale z tego co się orientuję to dziki nie są ani mistrzami kamuflażu, ani skradania, raczej bazują na szybkości i sile podczas swoich szarż. Popraw mnie, jeżeli plotę głupoty - Po chwili skonfrontował swoją wiedzę, powołując się na podstawowe informacje, które zasłyszał podczas pobytu w cyrku.

W międzyczasie sprawdził zapięcia kabury i torby i rozejrzał się raz jeszcze po sali. Jeżeli miejscowi uważają ów dzika za przeklętego, to raczej nie są zachwyceni faktem, że zakłócimy spokój ducha lasu. Z drugiej strony w zasadzie mało go to interesowało. Totsukawa nie jest miejscem, gdzie młody mężczyzna planował zagrzać miejsce na dłużej, wobec czego nie była to jakaś przeszkoda, która miałaby uniemożliwić bądź zniechęcić do podjęcia się zadania.
- Jak ustalimy szczegóły, to w zasadzie jestem gotowy do działania. Jako, że dysponujesz wiedzą i umiejętnościami w zakresie polowania, dostosuje się do Twojego planu. - Rzucił krótko, czekając na reakcję Ashitaki.

Spojrzywszy na kobietę, Karogami spokojnie obciął wzrokiem kobietę, wyłapując szczegóły jej ubioru, które w dość oczywisty sposób wskazywały na to, że jest lokalnym bądź przejezdnym myśliwym. Nic z resztą w tym dziwnego, gdyż jest to jedno z głównych lokalnych źródeł dochodu. Spojrzawszy na flaszkę trunku, postanowił się przysiąść i przystąpić na propozycję kobiety. Mimo wszystko czuł pewną dozę niepewność, zważywszy na fakt iż całkiem niedawno padł ofiarą ataku bandytów wraz z jego trupą.
Zdawał sobie sprawę, że myśliwi często też parają się zleceń polegających na wytropieniu zwierzęcia bądź.. człowieka ! Mimo wszystko nie chciał popadać w jakąś paranoję. Raczej nie widział sensu w tym bandyci mieli go specjalnie ścigać, tym bardziej, że praktycznie wszystko udało im się złupić.
Mimo wszystko przysiadając się do kobiety, dyskretnie zajrzał do czarki sake, czy przypadkiem nie znajduje się tam jakiś płyn bądź proszek.

- Skoro tak twierdzisz. Życie myśliwego również nie jest usłane różami, więc chyba muszę ci zaufać na słowo. - Uśmiechnął się dyskretnie. Wziął do ręki kaganek, uniósł go w geście podziękowania i czekał na reakcję kobiety. Uznał, że zanim wypije pierwszy toast, poczeka aż kobieta weźmie łyk alkoholu. Tak dla przezorności.

- Nazywam się Karogami. Twoje zdrowie ! A tak przy okazji, jak się nazywasz? Możesz mi powiedzieć coś ciekawego o tym miejscu ? Jest tu coś interesującego do roboty?- Zapytał, trzymając kaganek w ręku i próbując odgadnąć intencje swojego rozmówcy. W międzyczasie starał wolnym i spokojnym ruchem rozejrzał się po sali, sam do końca nie wiedział czego szukając. Może kogoś, kto by podsłuchiwał ? Zazdrosnego męża, który gotów by był strzelić mu prosto w ryj ? Zbłąkanego członka trupy ? Kto wie..

Wydarzenia ostatnich tygodni, kiedy to bandyci napadli, okradli i pogonili całą cyrkową trupę, do której przynależał Karogami, mocno zapadły mu w pamięć. Starał się ustalić co lub kto przyczynił się do tego, że ich mistrzowski fortel został przejrzany i stracili swój cyrk i małą fortunę, którą udało im się zgromadzić. Na szczęście życie cyrkowca, polegające na ciągłym przemieszczaniu się z miejsca na miejsce zapewniło pewną odporność na konieczność życia w podróży, ba, przyzwyczaiło go do takiego trybu życia, który stał się dla niego chlebem powszednim.
Szedłszy górskimi ścieżkami, udało mu się znaleźć trakt, który wydawał się dość często uczęszczany, gdyż gleba była mocno wydeptana, a kamienie odrzucone w stronę osuwiska, tak aby była przejezdna dla powozów.
Po pewnym czasie Karogami ujrzał wejście do osady, która może i nie była imponujących rozmiarów, aczkolwiek po przekroczeniu małej bramy wjazdowej, od razu można było wyczuć, że jest to miejsce mocno nastawione na handel.
Chcąc zorientować się w sytuacji, ruszył do karczmy, która zdawała się być sercem lokalnej społeczności. Zajmując miejsce przy stole, w jednym z kątów przybytku, wykorzystując swoją wiedzę z pracy w cyrku, jak nie rzucać się w oczy, zaczął przysłuchiwać się rozmowom zarówno lokalsów, jak również przyjezdnych, licząc na to, że uda się wyłapać jakieś ciekawe informacje.

Imię właściciela konta: Karogami
Stan konta: 25 Ryō

---

WIEDZA

---

-

---

ZDOLNOŚCI

---

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
Torba przymocowana do pasa w okolicach prawego pośladka.
Kabura Przymocowana do prawego uda.

---

ROZLICZENIA

---

PIENIĄDZE: Hajsik
PH: PH
MISJE (dla klanu / inne):
D -
C -
B -
A -
S -
WYPRAWY:
C -
B -
A -
S -
EVENTY:
PREZENT OD ADMINISTRACJI:
PH za KP