Shinobi War PBF Naruto

𝒵dobycie informacji nie należało do specjalnie trudnych co nie oznaczało, że zadanie takie właśnie będzie. Póki co chłopak wolał się nie przejmować tym faktem, póki jeszcze nie doszli na miejsce. Po niedługiej chwili znaleźli na zewnątrz wędrując główną drogą. W międzyczasie Kima zastanawiał się nad tymi końmi. Skoro nie płoszyły się łatwo i teoretycznie były zwierzętami wojennymi co sprawiło, że teraz odmawiają współpracy. Przecież takie zwierzę powinno pamiętać i dać się złapać człowiekowi bez większego problemu. No chyba, że był gdzieś tutaj haczyk, którego jeszcze nie widzieli.
𝒞hłopak jednak zakręcił lekko nosem widząc jak dziewczyny i kobiety zerkają na niego z zainteresowaniem. Ciekaw był czy dalej by tak było gdyby wiedziały prawdę o nim. Czy jego wybrakowanie nie sprawiłoby, że spojrzały by z obrzydzeniem. Póki co tylko uśmiechnął się rozbawiony pod nosem. Jak to odczytała młoda Uchiha u jego boku to nie wiedział. Każdy miał jednak swoje wyobrażenie i powód. Sam fakt, że chwilę potem zagaił ją prostym pytaniem, mogło być zaskakujące i podejrzane. Zerkając na nią kątem oka przewijał w głowie różne możliwości i bynajmniej nie dotyczyły one ich misji. - Mm Rozumiem. - Tutaj zamilkł na chwilę wsuwając dłonie w rękawy kimona jak to miał w zwyczaju. - Aktualnie wręcz odwrotnie. - Tak, mówił szczerze. On sam nie miał możliwości pracować ze zwierzętami. Jego rodzina nawet nie posiadała psa czy kota. Więc dla niego było to coś nowego, wartego zainteresowania.
𝒥ednak widząc jej zachowanie, które świadczyło o tym, że najchętniej by o tym nie rozmawiała był w stanie rozumieć. Dlatego też więcej nie naciskał a skupił się na obserwowaniu otoczenia. Może wyłapie coś nowego?
𝑀iejsce do jakiego trafili sprawiło, że nawet Kima poczuł się lekko nieprzyjemnie. Nie miał jednak zamiaru oceniać. Gotów jednak był do reakcji. Wymijając Misayę stanął między nią a mężczyzną, który trzymał nóż. Spokojnie obserwując jego ruchy i przypuszczalnie możliwości. Nie chciał by się jakoś specjalnie narażała a życie bywało różne. Pozwolił jej jednak mówić. Zostawiając wszystkie swoje myśli i obserwacje dla siebie, póki co. Gotowy by działać w każdym momencie. Gdy zajdzie taka potrzeba.

𝒩ie spodziewał się takiej reakcji z jej strony. Przynajmniej nie cały czas. Potrafił zrozumieć, że wyprowadzenie kogoś z rytmu może się zdarzyć. Jednak to.. To było coś innego. Dało mu nieco więcej do myślenia a tego nie lubił a już na pewno nie w takim kontekście. Wszystkie jego przypuszczenia zostały poparte jej kolejnym zachowaniem a mianowicie uśmiechem z jej strony. Kima nie był chłopcem, który rumieni się z powodu byle czego. Poczuł się jednak dziwnie i szybko odwrócił wzrok, to nie był moment by myśleć o czymś takim.
𝒦ima pozwolił przewodzić dziewczynie, sam niewiele wiedział na temat koni i ich zachowań. Dlatego też się nie wychylał i starał świecić mądrością na siłę. Nie miał też niczego do udowodnienia. Młody jedynie słuchał i analizował. W razie czego chciał mieć możliwość wypowiedzenia się gdyby mu osobiście coś się nie podobało. O dziwo pytań nie ze strony dziewczyny nie było wiele a z resztą czy potrzebowali czegoś więcej?
𝒲idząc zachowanie Misayi postanowił mocno nie ingerować i gdy dostali więcej informacji i w sposób jak dotrzeć do informatora tylko kiwnął głową. Nie było powodu by tutaj tkwili. Skoro więcej i tak nie wyniosą. - Jasne. Chodźmy do niego. - W zasadzie to był ciekaw tego wszystkiego. Lubił zwierzęta a konie.. Mają swoją opinie w społeczeństwie i wciąż służą ludziom na różne sposoby. Nie tylko w walce.
𝒢dy opuścili budynek i ruszyli we wskazanym kierunku postanowił nieco złamać milczenie jakie było między nimi podczas tych, krótkich podróży. - Czyli znasz się na koniach? Ogólnie zwierzętach? - Dłonie miał wsunięte w rękawy kimona. Czekał aż odpowie i nie miał też zamiaru naciskać. W końcu nie musiała zdradzać mu żądnych informacji o swoim życiu.

𝒯akie podejście do sytuacji było u Kimy normalne. W końcu ojciec trenował go na swojego następcę. Póki nie okazało się, że jest bezużyteczny. Tak przynajmniej uważał jego ojciec. Sharingan i zdolności klanowe były dla niego priorytetem dlatego nigdy nie zwracał uwagi na resztę atutów chłopaka. Z czasem Kima również przestał łaknąć jego atencji i akceptacji, zaczął żyć własnym życiem. Tworzył swoje własne ścieżki utrzymując kontakt z siostrami, które nie uważały go za wybryk natury. Dlatego też bardziej zadowolony był z pochwały dla Misayi jak dla samego siebie. Kiwnął tylko głową Nanie, na znak, że rozumie po czym spojrzał na swoją koleżankę posyłając jej delikatny uśmiech. Szczerze się ucieszył i było to widać.
𝒫oniekąd to było dla niego normalne, chociaż nie zdarzało się zbyt często. Głównie na treningach i nie traktował tego jak prawdziwe zagrożenie. Słowa Nany jednak dały mu do myślenia. W jednej kwestii się musiał zgodzić. Zawsze musiał być gotowy na atak. Wysłuchał co ma do powiedzenia ich przełożony i prawdopodobnie nowa nauczycielka, mistrzyni. Czy na jakiekolwiek stanowisko wybrał Nanę względem nich. Ciężko było stwierdził czy było to po prostu jednorazowe. Przez chwilę spoglądał to na Nanę, to na Masahiro. Tak jakby oceniał czy to faktycznie był koniec. Czy może coś ukrywali w swoich rękawach. Jednak nie wyglądało na to. Słysząc o misji uśmiechnął się. Zawsze to możliwość rozprostowania kości i wyjścia z domu. Czego w innym wypadku by raczej nie zrobił. Gdy dziewczyna znalazła się przy nim zastanawiał się co sobie myślała. -Jasne możemy iść. - Jak zwykle chłopak nie był w czasie drogi zbyt rozmowny a to Misaya już powinna dawno zauważyć, w zasadzie od momentu poznania go.
𝒞hłopak podążał wraz za nią. Ręce wsunięte w rękawy kimona. Niczym się raczej nie przejmował. Wiedział, że na tym poziomie misja nie będzie niczym co miałoby być ponad ich możliwości. Pewnie coś prostego chociaż.. Zdarzają się misje z komplikacjami. Te jednak były raczej rzadkością na tym poziomie. Gdy byli już w gabinecie również się uśmiechnął. Pozwolił dziewczynie przejąć pałeczkę jeśli chodzi o rozmowę. Sam zajął się obserwacją. Znając życie, spodziewali się kogo innego. Widząc jego nazwisko zapewne przed oczami mieli przystojnego chłopaka o czarnych tęczówkach i nienagannej cerze. Typowego przedstawiciela klanu. Jednak nie tym razem. Mieli przed sobą dosyć wysokiego i szczupłego chłopaka o bardzo bladej cerze z kilkoma tatuażami i na pewno nie miał całkowicie czarnych oczu, przebijała się w nich lekka aura czerwieni.

𝒦ima nie był jakoś specjalnie przekonany do tego wszystkiego. Skoro dziewczyna byłą tak wysoko a oni bambiki co ledwie znali jakieś techniki. Do tego takie, które niezbyt pomogą. Trening nie miał większego sensu. Przynajmniej tak on sądził. wyboru jednak nie miał i będzie musiał coś zrobić. Nawet jeśli mu się nie chciało na ten moment. Do tego był przyblokowany jeśli chodzi o swoje zdolności Gazo bo nie miał ze sobą ekwipunku. No halo wyszedł tylko kupić prezent dla siostry. Cała machina jednak ruszyła. Nawet nie mieli chwili by obmyślić taktykę. Wróg jednak by też nie dał, nie można na to liczyć. W momencie gdy Nana zaczęła składać pieczęcie zorientował się o jaką technikę chodzi. Sam też się jej uczył. Nie chciał skończyć jako skwarka a nie był w posiadaniu umiejętności jeśli chodzi op techniki wodne by to odeprzeć. Zostało mu jedno rozwiązanie, bardzo proste lecz czy w tym momencie pomoże?
𝑅ozejrzał się dookoła by zobaczyć gdzie jest jego koleżanka, Misaya. Jednak w tym momencie będzie musiała się jakoś obronić sama. Sam nie wiedział czy mu się uda. Nie sądził też by Nana miała zamiar zrobić im krzywdę, przynajmniej nieodwracalną. Złożył pieczęcie do techniki jaką miał na myśli przeglądając otoczenie. To było pole treningowe. Leżało więc sporo mniejszych i większych przedmiotów. Gałęzie, kamienie i inne takie. Coś takiego miał w zamiarze wykorzystać. Jego uwagę przykuł większy kamień za postacią Nany. Jego celem było wykonanie techniki, która pozwoli mu zamienić się miejscem właśnie z tym przedmiotem a tym samym uniknąć techniki dziewczyny.

Nazwa

Kawarimi no Jutsu

Ranga

E

Pieczęci

Tygrys → Świnia → Wół → Pies → Wąż

Zasięg Max.

10 metrów

Koszt

E: 7% | D: 5% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: Niezauważalny

Statystyki

Dodatkowe

W pobliżu musi się znajdować przedmiot możliwy do podmienienia

Opis Kolejna pomocna technika, która niejednokrotnie może uratować życie. Otóż jest to technika podmiany która pozwala w momencie ataku podmienić nasze ciało z zawczasu przygotowaną beczką, kłodą bądź innym przedmiotem, który znajduje się luźno na powierzchni oraz rozmiarami jak i wagą jest zbliżony do naszego ciała. Użytkownik może podmienić się tylko w momencie gdy widzi nadchodzący atak - wtedy tuż przed zadaniem ciosu następuje podmiana i nasze ciało zajmuje przedmiot wcześniej przez nas wybrany do podmiany. Podmiany nie można dokonać będąc unieruchomionym za pomocą innych technik bądź zamknięty w miejscu bez drogi ucieczki.
Jeśli przeciwnik jest dwukrotnie szybszy od użytkownika technika nie będzie mogła być użyta. Jeśli percepcja przeciwnika będzie wynosiła połowę szybkości użytkownika to zauważy miejsce przenoszenia, jeśli jego percepcja jest równa lub większa od szybkości użytkownika to będzie umiał przewidzieć, dokąd następuje podmiana.

𝒪h, nie .. Wcale.. A wcale nie zauważył jak dziewczyna na niego patrzy. Nieco go to bawiło . On sam umiał się kryć gdy kogoś oceniał i obczajał, tak przynajmniej mu się wydawało. Sam nigdy nie oceniał dopóki nie przyszło mu walczyć. Z natury widział, że wygląd może być bardzo złudny w tym kierunku oraz fachu. Nieraz okazywało się, że Ci co wyglądali na słabych okazywali się silniejszy od takiego napakowanego w barach 2 metrowego mięśniaka. Więc sama Misaya nie może powinna spisywać się na straty bo może zaskoczyć samą siebie.
𝒢eneralnie nie zdziwił go fakt, że dziewczyna nie rozpoczęła konwersacji, przynajmniej nie na razie. Można powiedzieć, że był za to wdzięczny, nie należał do tych co umieją prowadzić konwersacje. Cały czas też uparcie pokazywał, że nie zauważa jej spojrzeń w jego stronę. Zastanawiało go tylko, czemu aż tak bardzo. Miał coś na twarzy, był brudny? Czy coś w ten deseń. Pomimo mieszkania z siostrami niewiele jednak o kobiecych sercach wiedział, przynajmniej jeśli chodzi o miłostki i te sprawy. Nie chciał też by mu się dziewczyna znowu oblała rumieńcem. Sam nie był aż tak delikatny. Zmierzył ją szybkim spojrzeniem, ani to nachalnym ani to podszyty jakimiś złymi intencjami. Ot tak po prostu.
𝒢dy doszli na miejsce młody Uchiha się zdziwił a jego brew subtelnie uniosła. To, że był ktoś jeszcze prócz lidera nieco zbiło go z tropu a przynajmniej nie oczekiwał kogoś starszego i wyższego rangą. Kolejnym zaskoczeniem było podejście Masahiro. Oczekiwał kogoś bardziej.. Wyniosłego? Zaś on podszedł do nich jak do kogoś kogo zna od wieków. Skinął głową na powitanie w momencie gdy byli sobie przedstawiani. Na słowa o jakimś innym Uchiha z podobnymi zamiłowaniami tylko mruknął. Definitywnie nie miał zamiaru. Skoro już z samego opisu wychodziło na to, że jest on gadułą a za takimi nie przepadał ani trochę. Oczywiście nie miał zamiaru wplątać się w kłopotliwą relację.
𝒥ego uważne spojrzenie przeskoczyło z Nany na Masahiro i z powrotem. Najwidoczniej mieli jakiś plan, który teoretycznie był sekretem a zaraz wyjdzie na jaw. Westchnął tylko jedynie wyobrażając sobie, że może to być jakiś kłopotliwy i absurdalny trening, Chociaż spoglądając na Misayę nie widział w niej wojowniczki. Sam też umiał parę rzeczy na krzyż. *To będzie długi dzień* Pomyślał sobie z lekkim węstchnięciem.

𝒜by już nie wydłużać tego wszystkiego. Na słowa dziewczyny kiwnął głową. Faktycznie lider ich wzywał. Widocznie więc musieli być więc z tego samego klanu. To była niespodzianka. Niebieskooka dziewczyna nie wyglądała jak Uchiha, przynajmniej nie z oczu. Jednak komu oceniać? Sam nie był ich typowym przedstawicielem. Spojrzał na nią również. Gdy Hino przebijała mu ucho nawet nie drgnął. Taki ból to było nic w porównaniu z tym co nieraz przeszedł. Wysłuchał tego co ma do powiedzenia na temat pielęgnacji. Nie było to nic czego nie mógłby przestrzegać. Po tym nie mówiąc nic więcej ruszył za dziewczyną. Która już kawałek zdążyła odejść.
𝒫omachał Hino i zrównał krok z Misayą. Nic nie mówił. Generalnie to on gadatliwy nie był. Mogło to być trochę niezręcznie. Lepiej jednak mówić wtedy gdy ma się coś do powiedzenia a nie dlatego, żeby po prostu mówić. Szli więc ramię w ramię w ciszy. Chyba, że dziewczyna zdecyduje się ją przerwać. Dłonie miał schowane dalej w rękawach kimona. Nie mając nic lepszego do roboty przyglądał się ludziom od czasu do czasu zerkając na dziewczynę kątem oka. Zastanawiało go czemu właśnie na placu treningowym ze wszystkich możliwych miejsc. Będzie chciał im dać jakiś trening? A może to jakieś grubsze spotkanie?
𝒢dy dotarli na wspomniane miejsce Kima się zdziwił. Może tłumu nie było, jednak nie byli sami z Masahiro. Widział też dziewczynę. Kojarzył ją coś tam, jednak niezbyt. Generalnie z nikim nie trzymał się na tylko blisko by dobrze znać. - A to Ciekawe - Mruknął pod nosem zbliżając się do zebranych. Kiwnął głową na powitanie i zwyczajnie czekał. W końcu zostali zaproszeni w jakimś celu. Nie na zwyczajną pogaduszkę. Tak przynajmniej mu się wydawało. Kima ubrany był w zwykłe kimono wyszywane w ornamenty z typowymi dla Uchiha wachlarzami. Blada cera zdawała się niemal chorowita. Czerne długie włosy tylko potęgowały ten efekt. Nawet jeśli na chwilę obecną związane były w kucyk. W uchu lśnił nowy kolczyk a z jego oczy jakby zdawały się mienić czerwienią, tak jakby emanowała z wnętrza oczu Kimy. Nie był imponującej postury. Raczej wysoki i szczupły, niemalże kobiecej budowy. Niczym nie przypominał swojego ojca. Miał więcej z matki i prawdopodobnie biologicznego ojca. Którym był brat jego matki. Co było tajemnicą, która o dziwo do tej pory nie wyszła na jaw i nie wyjdzie. Bo każdy kto był powiązany i cokolwiek wiedział aktualnie nie żył.

𝒦ima tylko kiwnął głową na potwierdzenie słów Hino. Biedakiem nie był, więc stać go było na to. Pozwolił jednak najpierw Misayi dokończyć pieszczenie jego policzka. Który de facto nawet nie zapiekł, jednak o tym już nie wspomniał. Widział po niej też, że coraz mniej się krępuje. Może jednak jego obecność już nie sprawiała takiego wrażenie jak chwilę temu. Taką miał nadzieję. Nie chciał by ta wiecznie się czerwieniła gdy tylko go zobaczy. Zdziwiło go jednak to co zobaczył w jej oczach. Coś czego raczej nie powinno tam być przy pierwszym spotkani. Nieco go to zbiło z tropu ale nic nie powiedział.
𝒩a słowa dziewczyny zachichotał. Doprawdy jej porównanie bardziej go rozbawiło niż zdenerwowało. Czy cokolwiek w tym guście. -Nie dbam o blizny.- Odpowiedział zgodnie z prawdą. Miał kilka, to mniejszych to większych. Gdy dziewczyna skończyła na nowo przeniósł swoją uwagę na Hino, która czekała już z przygotowanym specyfikiem. Jego spojrzenie przesunęło się po niej po czym wyciągnął pieniądze i wręczył jej odpowiednią kwotę. Za wcześniejsze kolczyki i za obecną usługę i kolczyki.
𝒩ie chcąc przedłużać podszedł niej zbierając włosy na jeden bok by odkryć ucho. Te które chciał by było przebite. Domyślał się, że nie potrwa to długo. Miał jeszcze coś do załatwienia. Spotkanie z Liderem, które miało się odbyć całkiem niedługo. Nawet bardzo niedługo i jakoś nie chciał marnować więcej czasu. Skrzyżował dłonie i czekał a kobieta weźmie się za swoją robotę i zrobi to bez zbytnich komentarzy czy czegoś co sprawiłoby, że byłby zakłopotany lub się zdenerwował. Dzień był jeszcze młody i nie chciał go sobie psuć. Zwłaszcza, że nie wiedział co czeka ich na spotkaniu z liderem. Jakiś trening? Pogadanka o klanie? Czy miał dla nich jakieś inne plany. Trochę o tym myślał, zwłaszcza, że teraz miał chwilę.

𝒥akoś niezbyt przejął się tym co mu powiedziała kobieta. Sam miał takie podejście. Nie interesowała go opinia ludzi. Jednak prowadząc biznes powinna to być rzecz kluczowa by on przetrwał. Nie miał jednak zamiaru wnikać głębiej. Dlatego więc tylko wzruszył ramionami i lekko pokiwał głową. Spojrzeniem powiódł za ruchami Hino, która wyciągnęła spod lady to co co miała do zaoferowania. - Niech będzie srebro, zwykły sztyft. Nic fancy.- Cóż, chłopak zapewne zabił wszelaką ekscytację kobiety, taki już jednak był. Dłonią wskazał na jedną z parę kolczyków. - W jednym uchu, kupię oba, w razie gdyby się zgubił. - Stwierdził raczej chłodno.
𝒪czywiście, że był inny, jednak zawsze sobą. Nie starał się grać kogoś kim nie jest. Swoją drogą.. Czemu miałby odrzucić jej ofertę. Skoro dziewczyna chciała zadość uczynić? Miał zamiar jej na to pozwolić. Dlatego też bez jakiegokolwiek wstydu patrzył jej w oczy i zwyczajnie czekał. No cóż.. Powiada się, że one są zwierciadłem duszy. Może dzięki temu będzie w stanie zobaczyć co tam w duszy gra? Po raz kolejny miał okazję zobaczyć szkarłat na jej policzkach. W pewien niewyjaśniony sposób zaczynało mu to sprawiać satysfakcję. Do czasu gdy nie usłyszał pytania. W zasadzie to się go spodziewał. Gorzej będzie odpowiedzieć. Tutaj lekko westchnął nim zaczął, chyba najdłuższą wypowiedź w swoim wydaniu od długiej chwili. - Powiada się, że to mężczyzna jest siłą napędową. Walczy, oraz chroni. Ludzie jednak zapominają, że bez kobiety, kreatorki i opiekunki powstającego życia. Męskie życie nie miałoby sensu. Powtarzanie się to, jak pokazanie, że nie jesteś pewna tego kim jesteś i jaką siłę posiadasz. W tym momencie Kima przechylił lekko głowę by odwrócić wzrok. Czuł się dziwnie mówiąc takie rzeczy i w zasadzie to, czemu? Tutaj nie umiał już odpowiedzieć. Do pewnych kwestii podchodził całkiem inaczej niż typowy mężczyzna, wielu z nich zapewne by go wyśmiało i kazało uciekać pod spódnicę mamusi.
𝒢dy dziewczyna zajmowała się jego polikiem Kima cały czas ją obserwował. Jego spojrzenie wędrowało za jej ruchami. Zaś w nich dziewczyna mogła widzieć troszkę więcej emocji niż uprzednio, jednak mimo wszystko gdzieś tam maskowane pod miną obojętności. Kątem oka zerkał też w stronę Hino. Miał nadzieję, że ta cierpliwie poczeka lub da jakieś instrukcje. Chce ten kolczyk robić teraz czy może potrzebna jest wizyta?

𝒞zarnowłosy czuł puls dziewczyny pod swoimi palcami. Szybki, tak iż niemal czuł jak szybko musi bić jej serce. To było dla niego intrygujące ale też i bawiło. Taka reakcja była dla niego troszkę niezrozumiała. Faktycznie, zaskoczył ją.. Ale, że do takiego stopnia? To coś nowego. Niemal czuł, że Misaya najchętniej uciekłaby tam gdzie raki zimują i czuł z tego poniekąd satysfakcję. Jego usta wykrzywiły się w nieco złośliwym uśmieszku. Obserwował jak jej spojrzenie wędruje na jego tatuaż. Jak usilnie próbuje zapanować nad tym co się w niej dzieje. On sam bynajmniej, nie miał zamiaru pomagać.
𝒥uż się skupił na samej dziewczynie gdy sprzedawczyni się na nowo odezwała. Jego głowa uniosła się by nawiązać kontakt wzrokowy. Widział, że ta zatarła dłonie w ekscytacji i jakoś tak.. Średnio mu się to podobało. Mlasnął lekko zniesmaczony widząc co ta mogła sobie myśleć. On nie znał się na kolczykach, piercingu. Pokręcił głową zanim się odezwał. - W uchu, byle coś skromnego. Nie lubię ekstrawagancji. - No i taka była prawda. Po drugie był shinobi. Nie potrzebował dodatków, które by tylko utrudniały lub rozpraszały uwagę. Kima.. Bez żadnych kochanieńkich proszę. - Syknął lekko, jakby takie imiona mu najwyraźniej uwłaczały. Z resztą świadczyły o spoufałości, czego między nimi definitywnie nie było. Do tego te jej spojrzenie. Nie zostało niezauważone. Nawet lekko zirytowało chłopaka co widać było po tym jak zacisnęły mu się usta i brew drgnęła w tiku. Definitywnie kobieta, nie przypadła mu do gustu. - Radziłbym też kontrolować myśli, mogą one odstraszyć klientów. - Powiedział sucho i oschle. Zwyczajnie był po zakup a nie zaznajamianie się z Hino.
𝒵dziwił się na kolejny ruch dziewczyny. Jakby tym razem naprawdę by ł zaskoczony. Jego spojrzenie przeskoczyło na Misayę i widać było w nich szczere zaskoczenie. To było dosyć niecodzienne ale świadczyło o dobrym wychowaniu. Kiwnął głową na zgodę. Zamiast jednak wziąć chusteczkę po prostu nachylił się dając dziewczynie dostęp do swojego policzka. Czegoś oczekiwał, może by sama się tym zajęła? Wpatrywał się też w jej oczy, czekając i zastanawiając nad czymś jednocześnie. -Już przepraszałaś a kobieta nie powinna się powtarzać. - Stwierdził chłodno, jednak w jego słowach nie było złośliwości. Po prostu stwierdzenie faktu. Może też zwyczajnie nie przywykł do kobiet o łagodnej naturze? Większość jego sióstr, kuzynek czy nawet ciotek były kobietami o silnym charakterze. To była poniekąd miła odmiana. On sam z resztą nie był typowym przedstawicielem swojego klanu. Raczej wysoki, o smukłej posturze i długimi smukłymi palcami. Wielu męskich członków klanu twierdziło, że jest zbyt kobiecy jak na Uchihę on jednak to ignorował i niespecjalnie go ich zdanie obchodziło.

𝒞hłopak nie tego się spodziewał. Mimo wszystko jak to shinobi jego ciało zareagowało. Jego ręka wystrzeliła by złapać dziewczynę za nadgarstek lekko ścisnąć tam gdzie wyczuwalny był puls. Tym samym zminimalizował to co się stało. Mimo wszystko na jego bladym policzku pojawiła się rysa.. Kima mimo wszystko miał twarzy wymalowany spokój. Tak jakby był niewzruszony. Ignorując fakt bliskości, że niemal stykają się nosami. - To musiałby być naprawdę wielki komar. Na tyle wielki by pomylić z człowiekiem. - Burknął ściszonym tonem i wywrócił oczami. Gdzieś tam w nich błysnęło czerwienią od sposoby w jaki padało światło. Uwadze chłopaka nie umknął fakt jak bardzo jest przerażona albo mu się zdawało? Przechylił lekko głowę studiując jej twarz gdy usłyszał głos kobiety i na nią przeniósł swoje chłodne spojrzenie.
𝒫rzez chwilę się zastanowił tak jakby zapomniał cel wizyty tutaj. Najwidoczniej wybity z rytmu tym co się stało. - Dla siostry prezent urodzinowy. - Odpowiedział kobiecie i jeszcze raz zerknął na wybraną parę kolczyków. Sam nie miał żadnych i w sumie nie myślał o zrobieniu. Jego siostra jednak miała przebite uczy ale cały czas nosiła jedne i te same. Zamrugał też oczami odnośnie dziurek. -Będą same kolczyki, siostra ma przebite uszy. - Powiedział na spokojnie. Misayę nadal mógł opatulać jego zapach a dodatkowo cały czas trzymał ją za nadgarstek, tak jakby zapomniał. Zdawało mu się to jednak nie przeszkadzać ani trochę. Kątem oka zerknął na tatuaż a potem na twarz dziewczyny. Na dłużej zatrzymując się przy jej niebieskich oczach.
𝒫owoli i bez pośpiechu wypuścił jej nadgarstek z uchwytu by wrócić do rozmowy z kobietą. Może sam powinien sprawić sobie jakiś kolczyk. Przez chwilę dumał ale to co widział były zbyt kobiece i nie pasowały do niego. - Będzie coś bardziej dla chłopaka? Mniej rzucającego się w oczy, prostszego? - Spytał a czekając na odpowiedź wsunął dłonie w rękawy kimona. Celowo albo i nie? Może jednak trochę się denerwował tym, że nie może domyć palców z atramentu? Wychodziło też na to, że Hino dobije większego targu niż oczekiwała. Chłopak zaś kątem oka mimo wszystko obserwował Misayę. Nawet koniuszek jego ust lekko się uniósł widząc ej zaczerwienione policzki i zawstydzenie. Nigdy wcześniej coś takiego mu się nie przytrafiło, więc nieco go to bawiło. Co jednak poradzić skoro stronił od ludzi jak tylko mógł. Spotykał się z tymi, którymi musiał.

𝒯argowisko jak co dzień tętniło życiem, nie przepadał za tym miejscem. Nigdy nie budziło w nim jakiś przyjemnych czy sentymentalnych uczuć. Więc dlaczego się tutaj znalazł pomimo swojej niechęci do przebywania w tłumie? Tak się składało, że jedna z jego sióstr miała urodziny i musiał coś jej kupić. Może nie tyle musiał co po prostu chciał. Nigdy nie obwiniał sióstr o to co się stało i pomimo wszystkiego kochał je a one jego. Co było widoczne gdy przebywali razem. Jego oczy padały na przeróżne stragany, gdzie właściciele nawoływali do kupna. Chłopak na nich się raczej nie skupiał. Tak samo jak ignorował przeróżne szepty gdy był zauważany. Wielu ludzi go tutaj znało i ich podejście już go nie dziwiło. Pomimo, że nie było dowodów to spekulacje na ich ustach zostały. A Kima? On jakoś niespecjalnie się tym przejmował. Nauczył się ignorować złość, którą dusił w sercu. Okazjonalnie, dając jej uciec spod jego kontroli.
𝒫ogoda nawet dopisywała więc młody Uchiha nie był ubrany na cebulkę, jak to bywało w chłodniejsze dni. Przywdział kimono, czarne wyszywane z wyszytymi przeróżnymi wzorami oraz znakiem rodu na plecach. Pomimo tego, wyglądało jednak na niezbyt drogie. Chłopak nosił się jak ktoś wyższej klasy. Raczej elegancko, nie chciał dawać ojcu więcej powodów do nienawidzenia go. Włosy związał w kucyk, mimo wszystko kilka frontowych loków uciekło . Nie zadał sobie trudu by z nimi walczyć.
𝒲 końcu nogi powiodły go pod stragan z biżuterią. Nie mógł pozwolić sobie na dalsze szukanie. W zasadzie to mógł ale wiedział, że nic to nie da. Kątem oka zobaczył dziewczynę podziwiającą to co było wyłożone. Nie zwrócił jednak na nią większej uwagi, póki co. Nachylił się by zobaczyć jedną z par kolczyków. Jego uwadze umknęło, że stał tuż za Misayą a pukle jego włosów musnęły jej ramię i polik. - Po ile? - Wskazał palcem którego koniec dalej był lekko ubrudzony tuszem, pomimo szorowania. Co wskazywało na zainteresowania chłopaka. Dodatkowo Misaya mogła poczuć zapach jaśminu z lekką nutą atramentu? Raczej niecodzienne połączenie. Głos chłopaka był spokojny, niemalże senny gdy czekał na odpowiedź pani sprzedającej. Na nadgarstku o ile dziewczyna spojrzała mogła zobaczyć fragmenty tatuażu. Miał ich na sobie kilka, do tego samemu robił. Czy przejmował się tym, że naruszył przypuszczalnie przestrzeń dziewczyny? Ani trochę, Kima nie należał do ludzi co przejmowali się takimi rzeczami. Zwłaszcza, że nie było to celowe. W międzyczasie spojrzeniem ogarnął resztę asortymentu. Zastanawiając się czy nie ma czegoś bardziej pasującego. Nie był też pewien czy chce kolczyki czy może lepsza będzie jakiś wisiorek lub bransoletka. Lekkie westchnięcie wydostało się z jego ust. Nie lubił takich małych - dużych problemów.

Poprawione

Można sprawdzać

Znaleziono 16 wyników

Re: Las na południe od Sarufutsu

Re: Las na południe od Sarufutsu

Re: Siedziba Władzy

Re: Plac treningowy

Re: Plac treningowy

Re: Plac treningowy

Re: Targowisko

Re: Targowisko

Re: Targowisko

Re: Targowisko

Re: Targowisko

Re: Kima

Kima

Kima

Re: Kima - budowa