Shinobi War PBF Naruto - Szukaj

Znaleziono 45 wyników

Wyszukiwanie zaawansowane

Znaleziono 45 wyników

autor: Misane: 30 lip 2025, o 21:25; Forum: Shinrin; Temat: Wioska Shikkui; Odpowiedzi: 10; Odsłony: 885

Re: Wioska Shikkui

Po dotarciu do jadłodajni zastała tam jeszcze jakiś klientów i zapewne kobietę, która zgodnie z tym co opowiadała Akane była pracownicą właścicielki. Misane z drobnym uśmiechem ukłoniła się delikatnie. Miejsce było bardzo schludne i choć nie należało do wymyślnych, ekskluzywnych miejsc, jakimi mogła się poszczycić stolica, to miejsce miało swój urok i przywodziło nostalgiczne wspomnienia o rodzinnej miejscowości.
-Dobry wieczór… czy jest jakiś wolny pokój? Rozmawiałam z panią Akane i poleciła mi, że jeśli szukam miejsca aby się zatrzymać to powinnam tu zajrzeć - wyjaśniła powód swojego najściach, choć zapewne wszyscy domyślili się po co tam zawitała.
Skinęła z szacunkiem do kończących posiłek mężczyzn. Gulasz mimo, że podobno ubogi w mięso pachniał dobrze, a na głodny po całym dniu drogi brzuchu wręcz wybitnie.
-Czy jest jeszcze szansa na coś ciepłego do jedzenia lub picia? - dodała nieco zakłopotana. Pracownica zdecydowanie szykowała się do zamknięcia miejsca i jedynie jej dobra wola mogła zapełnić brzuch Misane ciepłym daniem. Jeśli dostała odpowiedź przychylną do swojej prośby to zajęła jedno z wolnych miejsc. Jeśli chodziło o płatność to chciała opłacić dwie najbliższe noce.
-Jest nieurodzaj zwierzyny w lesie? - zagadnęła chcąc delikatnie nawiązać do tematu z ich łowcą. Może będą chcieli uchylić rąbka tajemnicy przy jej subtelnym podpytaniu. -Mój opiekun kiedyś pokazał mi jak zakładać sidła… może to niewiele, ale może by pomogło - to było co prawda kłamstwo, bo Seimei uczył ją bardziej… wyrafinowanych sztuczek niż jak polować, ale w sumie… poradziła sobie z demonem o kilku głowach to i chyba jelenia czy jakiegoś królika też by dała radę upolować.
Wieczór po kolacji, jeżeli nikt za bardzo chętny na rozmowę nie był i uznali blondynkę za mało groźnie wyglądającą - wystarczająco by poradzić sobie z dzikim zwierzem, zamierzała spędzić wieczór w pokoju na wcieraniu w ukąszenia łagodzącego specyfiku od Akane - z wcześniejszym zapaleniem odpędzającego latające potwory kadzidełka. Krok kolejny to modlitwa. Z twarzą zwróconą ku nocnemu niebu, ze skrytym w dłoniach medalionem wniosła modlitwę i prośbę o pomoc przy nadchodzacym zadaniu do Tsukimori’ego.
Kolejny dzień, to śniadanie w jadłodajni, jeśli pracownica właścicielki takowe przygotowywała i po okadzeniu ubrań odpędzającym robactwo dymie zamierzała przejść do bardziej już „detektywistycznej” części. Po pierwsze zamierzała przejść się po wiosce, nie była duża, wiec nie powinno zabrać jej to wiele czasu. Wychowała się w małej osadzie, więc znała dynamikę tych miejsc. Jeżeli nie było nic, co zwróciłoby uwagę zamierzała przejść się po okolicznych lasach w poszukiwaniu śladu po zaginionym łowcy.

Przejdź do posta

autor: Misane: 30 lip 2025, o 18:13; Forum: Misje i Fabuły; Temat: Wycena Fabuły; Odpowiedzi: 615; Odsłony: 87474

Re: Wycena Fabuły

Przejdź do posta

autor: Misane: 30 lip 2025, o 18:02; Forum: Ogłoszenia i Kontakt z Administracją; Temat: Prośby do administracji; Odpowiedzi: 2404; Odsłony: 182974

Re: Prośby do administracji

Przejdź do posta

autor: Misane: 30 lip 2025, o 12:33; Forum: Ogłoszenia graczy; Temat: ZMG i fabułka; Odpowiedzi: 0; Odsłony: 117

ZMG i fabułka

Zastanawiałam się czy napisać, ale w sumie czemu nie, może ktoś się znajdzie. Może wśród naszej wesołej społeczności znalazłaby się duszyczka, chętna zostaniem ZMG dla przyszłej postaci (nie jest stworzona, bo nie ukrywam, jeśli nikt nie byłby chętny to po prostu jej nie będzie)? Zależy mi na kimś kto chętnie by się zajął - misyjki, fabuła. Nie jestem despotką jeśli chodzi o natężenie postów - jesteśmy ludźmi i to czy dasz radę odpisać dzisiaj czy za dwa dni, to nic za co będę robić problemy
Jedyne o co bardziej mi chodzi to o to, aby większy był nacisk na fabułę i relacje między npc’ami aniżeli misje od punktu A do punktu B. Romanse, intrygi, yokaie i nieyokaie - nie mam problemu z puszczeniem przez MG wodzy fantazji

Przejdź do posta

autor: Misane: 28 lip 2025, o 19:28; Forum: Shinrin; Temat: Wioska Shikkui; Odpowiedzi: 10; Odsłony: 885

Re: Wioska Shikkui

Szczęśliwie mimo początkowego zawahania Akane zdecydowała się podzielić z Misane informacjami na temat dziwnych sytuacji dziejących się w niewielkiej osadzie. Pochyliła się bliżej a niewielka grzywka opadła niemal na oczy. Z każdym kolejnym wymienionym przypadkiem sprawa wydawała się być poważniejsza. Może gdyby była to stolica to efekt skali nie byłby taki duży, lecz blondynka przyrównywała sytuację do swojej maleńkiej wioseczki. Gdyby u niej w domu czterech mieszkańców nie wróciło byłoby to równie poruszające i niepokojące. Dlatego mogła wczuć się w niepokój jaki odczuwała Akane. Na jej miejscu pewnie sama próbowałaby dojść z Seimeiem do jakiś wniosków i rozwiązań.
Co do ostatniej osoby co prawda sprawa nie była jasna, skoro sam zarządca twierdził, że w przypadku właścicielki jadłodajni sprawa była czysto rodzinna, to na ten moment mogła odsunąć jej przypadek… to nie tak, że nie było możliwości aby zarządca nie okazał się kłamcą, lecz nim dojdzie do poważnych wniosków oskarżając tutejsze władze o spisek, powinna skupić się na pozostałych tropach. Skoro mu ufali na tyle, że był ich przywódcą musiał przecież jakoś mieć u nich zaufanie i posłuch. Tak jak jej Seimei. Seimei przecież jeżeli mówił coś to była to prawda. Dlaczego więc miałaby zakładać, że ktoś piastujący takie samo stanowisko miałby zaraz być kłamcą.
-Będę uważać… bardzo dziekuję… oraz za maść na ugryzienia. Przyda się. Miłego wieczoru. - skłoniła się lekko. Do dużej torby umiejscowionej nad jej pośladkami schowała maść na ukąszenia oraz zioła, które zamierzała spalić aby spędzić noc bez krwiożerczych najeźdźców.
Wsłuchując się w rechot żab. W jej okolicy był warty strumień, a nie staw czy wolno płynąca woda, więc zbyt wielu żab tam nie było. Dźwięki natury zawsze działały kojąco… o ile nie było to natarczywe i uciążliwe brzęczenie komarzysk dookoła głowy. Świergot ptaków czy rechot żab tworzył przyjemną symfonię, która potrafiła ukoić nerwy i zapomnieć o niewygodach. Misane spacerując mijała domy i inne budynki usługowe. Uznała, że pora była nieco zbyt późna, aby na ten moment zaczepiać jakiegoś kowala czy garbarza - skoro Akane już pakowała swój stragan była spora szansa, że reszta usługodawców zamierzała postąpić podobnie, dlatego kolejnym punktem na liście było zapewnienie sobie schronienia i ciepłego posiłku. Uznała, że zapewne chociaż część mieszkańców również się tam uda, a zapewne chętniej będą rozmawiać nad talerzem dobrej kolacji aniżeli stojąc nad straganem, który chcieliby już zamknąć. Zgodnie z zleceniami sprzedawczyni Misane udała się w kierunku budynku z kominem, z którego unosił się dym. Oczywiście zawczasu nim wparuje do losowego budynku z kominem na dachu upewni się czy nie jest to czyjeś domostwo - najpewniej po prostu poszuka szyldu, który by wskazywał, że jest to jadłodajnia. Po utwierdzeniu się w swoim rozpoznaniu zamierzała rozejrzeć się po pomieszczeniu w poszukiwaniu pracownicy właścicielki - możliwe, że będzie za jakąś ladą, może chodzić z zamówieniami.

Przejdź do posta

autor: Misane: 23 lip 2025, o 11:23; Forum: Shinrin; Temat: Wioska Shikkui; Odpowiedzi: 10; Odsłony: 885

Re: Wioska Shikkui

Misane miała ogromne szczęście trafić na dobrego człowieka. Mógł jej się trafić gbur, ktoś kto potraktuje ją ozięble lub odprawi z kwitkiem. Akane jednak należała do tych bardziej empatycznych ludzi, którym los samotnie podróżującej dziewczyny nie był obojętny.
Po wysłuchaniu swoich możliwości od razu wiedziała gdzie się uda.
-Jadłodajnia będzie idealna - odparła niemal od razu -A ciepłe jedzenie brzmi bardzo zachęcająco - dodała, bo szczerze zjadła by coś ciepłego, a nie prowiant spakowany z obozu, gdy wyruszała w drogę. Dodatkowo w jadłodajni była większa szansa na to, że będą siedzieć zwykli mieszkańcy i plotkować na temat życia i sytuacji w osadzie. Jeżeli jakimś cudem udałoby jej się przekonać zarządcę, że była ważnym wysłannikiem (odznaka doko nie pomagała w tym fakcie) to ten raczej starałby się pokazać jego wioskę od jak najlepszej strony i wszelkie trupy schować do szafy.
Rozbawienie Akane udzieliło się Misane. Dobrze, że chociaż dzięki temu była szansa na przełamanie lodów. Było to nieszczęście, ale nie jakieś duże - niewielki dyskomfort idealny do pożartowania.
-Maść się przyda... zaatakowały bezlitośnie w grupie... - dodała z rozbawieniem obserwując jak doświadczone ręce kobiety sięgają po kolejne specyfiki. Zioła do okadzenia pokoju na odstraszenie i maść, aby pozbyć się swędzenia. W tym momencie słowa Akane były niczym najpiękniejsza melodia. Szczególnie, że świąd po ugryzieniach Misane czuła w takich miejscach, do których nie sądziła aby komary mogły się dostać... jak widać krwiopijne bestie nic sobie nie robiły z faktu, że dziewczyna miała na sobie pełne odzienie i potrafiły znaleźć drogę aby się pod nie dostać.
Przyjęła specyfiki z drobnym skinieniem głowy i pełnym wdzięczności spojrzeniem. Już miała podziękować i nalegać aby wyrównać należności, gdy Akane zdecydowała się uprzedzić w wypowiedzi Misane i poruszyć temat, który chodził dziewczynie po głowie.
-Czy.. coś się stało? - odezwała się cichszym głosem -...nie chcę być wścibska po prostu... wolałabym uważać... podróżuję sama i.. wolałabym wiedzieć czego unikać - nie było to kłamstwo. W sumie była to szczera prawda. Była samotnie podróżującą dziewczyną, jasne, że wolałaby wiedzieć na jakie niebezpieczeństwa powinna zwracać uwagę.

Przejdź do posta

autor: Misane: 22 lip 2025, o 19:32; Forum: Shinrin; Temat: Wioska Shikkui; Odpowiedzi: 10; Odsłony: 885

Re: Wioska Shikkui

Misane nie była detektywem. Do tego trzeba było mieć wprawne oko i zdolność czytania i rozumienia jak działają ludzie. O ile jej zielone ślepia były wyjątkowo bystre i dostrzegały wiele szczegółów to już z rozumieniem innych osób było gorzej. Do tej pory ludzie w jej otoczeniu z wyłączeniem Seimei'a zachowywali się niesamowicie mile, od linijki, zawsze grzecznie i usłużnie panience wybrance. Słyszała to co chciała usłyszeć, a nie to co myśleli... nie żeby przez długi czas nie sądziłą, że faktycznie tak wygląda życie. Błoga nieświadomość trwała do czasu wyjazdu do stolicy gdzie rzeczywistość zaczęła coraz mocniej uderzać w twarz Mikami. Będąc szarym doko nikt wokół niej nie skakał... co jednak wcale nie znaczyło, że w ciągu miesiąc po tym jak los wylał jej zimny kubeł na głowę coś się zmieniło i doznała olśnienia jak działają ludzie.
Wiedziała jednak tyle czego nauczył ją Seimei. Dobre wychowanie to podstawa. Nie wiedziała na ile rozpoczynanie dyskusji na temat znalezienia trupa na środku drogi prowadzącej do ich wioski było subtelne i kulturalne, więc zdecydowała się nie zrzucać od razu bomby. Tak.. rozpoczynanie pierwszej wymiany zdań od pytania o denata, mogło nie wyglądać najlepiej.
-Dobry wieczór - uśmiechnęłam się lekko, kłaniając starszej kobiecie -Jestem w podróży, ale szukałam miejsca aby odpocząć i zebrać siły. Jeśli byłaby w stanie wskazać mi Pani miejsce, gdzie mogłabym wynająć nocleg byłabym bardzo wdzięczna - podróż była dość długa i choć jako shinobi potrafiła nieść wiele to spanie w ciepłym łóżku pod suchym dachem zawsze było lepszą opcją niż pod namiotem na ziemi. Skoro zamierzała się rozejrzeć to nocleg będzie bardziej niż w cenie.
Dziewczyna spojrzała po produktach, których kobieta jeszcze nie zdążyła spakować. Nie zamierzała jej mocno zatrzymywać, pora robiła się już późna.
-Czy dostanę u pani coś, co pomogłoby odstraszyć komary...? - zapytała nieco zawstydzonym tonem. U podnóża Tsukikure przepływał strumień, a jego prąd był na tyle silny, że niewiele larw komarów przeżywało, zwłaszcza w wodzie pełnej ryb. Tutaj natomiast nurt musiał być na tyle wolny, że robactwo nie miało problemu by się utrzymać i zawracać głowę mieszkańcom.
Patrzyła na kobietę z nadzieją. Nie wiedziała czy ma jakieś olejki, czy może lepiej zdawały się palone zioła. Misane nie miała wiedzy na ten temat, stąd liczyła, że sprzedawczyni jej pomoże. W końcu musieli mieć jakiś sposób, byłoby to nie do uwierzenia że nie mieli domowych rozwiazań na coś, co na pewno mocno uprzykrzało im życie.

Przejdź do posta

autor: Misane: 19 lip 2025, o 19:05; Forum: Shinrin; Temat: Wioska Shikkui; Odpowiedzi: 10; Odsłony: 885

Re: Wioska Shikkui

-Dziękuję, Hayato-san - ukłoniła się i pożegnała z szacunkiem. Przez moment jeszcze próbowała odczytać ze spojrzenia mężczyzny, co chodziło mu po głowie, jednak nie należała do mistrzów czytania ludzi, więc sobie szybko odpuściła. Ważniejsze było by obecnie skupić spojrzenie i myśli na gońcu, bo to jego rady miały pozwolić się jej nie zgubić w czasie najbliższej podróży.
Szczęśliwie słowa mężczyzny były bardzo pomocne i zaskakująco szczegółowe. Uśmiechnęła się, a jej zielone oczy zabłysły pogodnie.
-Bardzo dziękuję za wskazówki - skinęła głową Renji’emu. Spakowała coś na ząb i ostatni raz przywołując w pamięci wskazówki jakimi podzielił się goniec mogła ruszyć w drogę. Jej dłoń mimowolnie zacisnęła się wokół medalionu składając cichą modlitwę o pomyślność do Tsukimori’ego. Nowa przygoda…
Podróż była przyjemna. Podążając wskazaną przez Renji’ego drogą miała wiele sposobności na obcowanie z naturą. Wsłuchiwała się w śpiew ptaków, szelest liści czy krzątające się w zaroślach niewielkie zwierzęta. W mrówki, które wytyczały swoje ścieżki w podszyciu. Unoszący się nad kwiatami kolorowy motyl zawirował z gracją w powietrzu znikając między gęstwinami lasu.
Ludzie, których spotykała również traktowali ją z życzliwością. Gdy kiwali jej głową w pozdrowieniu odpowiadała tym samym. Serce rosło, gdy obcy bezinteresowanie zaproponował jej podwózkę wozem, aby młoda dziewczyna nie podróżowała. Jego troska była czymś miłym, świeżym. Nie wiedział, że w swoich stronach uchodziła za kogoś ważnego, ot zwykła troska o niepozornie wyglądającą dziewczynę, która nie powinna chodzić sama. Z uśmiechem ukłoniła się i podziękowała. Wiedziała, że sobie poradzi.
Sielankowa podróż została przerwana przez komara, potem drugiego i trzeciego. Zapach mchu i kwiatów został zastąpiony bardziej mdłym, błotnistym zapachem. Choć powtarzała sobie, że nic nie śmierdzi tak jak stary palący się olej w zatęchłej świątyni, lecz i tak do przyjemnych nie należał. Po dłuższej chwili szczęśliwie przywykla do niego na tyle, że to głównie komary stanowiły zasadniczy problem. Ich bzyczenie zakłócało kojące śpiewy ptaków, a ugryzienia swędziały.
Gdy wyłoniła się przed nią niewielka osada, na usta kunoichi wypłynął pogodny uśmiech. Komary przestały mieć znaczenie, gdy trafiła do miejsca, które przywoływało wspomnienia dawno opuszczonego domu. Serce ścisnęła jej tęsknota za domem. Domem, którego do tej pory nie opuszczała, a teraz była od niego tak daleko.
Szybko otrząsnęła się z potoku nieodpowiednich myśli. Miała zadanie, a rozpamiętywanie domu w niczym jej nie pomoże. Nie było sensu rozmyślać nad rzeczami, nad którymi nie miało się wpływu. Wyruszyła w drogę, aby rozwijać się, aby znaleźć lekarstwo na problemy, które trawiły świat. Nie wróci do siebie, póki nie uda jej sie zapobiec nieszczęściu, które wisiało nad ludzkością. Ziarnko za ziarnkiem przesypywało się w klepsydrze końca.
Chłonęła uroki drobnej osady. Pochodzenie z podobnej wioski miało swoje zalety, bo dzięki temu dobrze wiedziała gdzie najlepiej uderzyć po wiedzę. Najlepiej do plotek nadawały się sprzedawczynie, takie co lubią plotkować i zawsze mają szeroko otwarte oczy. Zamierzała znaleźć takową, a przy okazji może przyjrzy się też innym mieszkańcom.

Przejdź do posta

autor: Misane: 16 lip 2025, o 20:33; Forum: Hayashimura (Osada Rodu Senju); Temat: Zachodnia Brama; Odpowiedzi: 60; Odsłony: 6949

Re: Zachodnia Brama

Mimo prób wybronienia swojego nieokiełznanego stylu, Hayato potrzebował zaledwie momentu by sprowadzić jej próby do zwykłego buntu nastolatki, wskazując jej luki w jej toku rozumowania i wyjaśniając swoje racje, w sposób nie dający jej wielkiego pola do dyskusji. Cokolwiek by teraz nie powiedziała, co nie byłoby zgodą brzmiałoby raczej jak nędzne i dość żałosne usprawiedliwienia.
-Będę próbować... - odpowiedziała po chwili milczenia kapitulując. Miała się czegoś od niego nauczyć. Jeśli tak pora była schować swoją dumę do kieszeni. To było dziwne i obce jej uczucie. Słuchała Seimei'a i w pewnym sensie Tsukimori'ego - w pewnym bo podążała za jego wartościami, lecz z oczywistych względów nie rozmawiali ze sobą. Teraz pojawił się Hayato, któremu musiała się podporządkować. Czy on naprawdę musiał mówić do wybranki jak do losowej uczennicy? Czy on nie wiedział kim ona jest? Nie żeby dopiero co nie cieszyła się, że mogła być po prostu sobą, a nie wynoszoną na piedestał wysłanniczką boga. Zabawne jak zależnie od sytuacji szybko zmieniała zdanie.
Dywagacje zostały przerwane przez mężczyznę na koniu i jak się okazało sprawa była wyjątkowo poważna. Misane odstawiła dręczące ją dywagacje na dalszy plan i przystanęła przy Hayato. Była wystarczająco blisko by obserwować jak ten bada ciało, a zarazem nie na tyle aby przeszkadzać mu w skupieniu. Notowała w głowie to co powiedział Renji. Wyglądało to niepokojąco, nic dziwnego, że Hayato nie zamierzał marnować czasu. Była mu bardzo wdzięczna za przejęcie prowadzenia rozmowy i wyciągnięcia od Renji'ego najważniejszych informacji.
Podzielenie się i wyruszenie w dwie różne strony choć początkowo ją zaskoczyło, to bez wątpliwości było najlepszym scenariuszem. W ten sposób sprawdzą dwa razy więcej, a jednocześnie było w tym coś budującego, że pozwalał jej działać na własną rękę. Oznaczało to, że bez względu na jak nieokrzesany jej sposób walki by nie był, uważał ją za dość kompetentną by poradzić sobie z rozmową z mieszkańcami Shikkui. Mocno podbudowało to jej pewność i determinację.
-Powinnam mieć przy sobie wszystkie potrzebne rzeczy... - na wszelki wypadek jeszcze raz sprawdziła zawartość swojej torby. Z umiejętnościami takimi jakie posiadała nie bała się spędzić noce na zewnątrz, oraz nie musiała trudzić się dźwiganiem namiotu - znała wygodniejsze i bardziej efektywne metody zapewnienia sobie dachu nad głową. -Spakowałabym tylko coś do jedzenia z naszego obozu - jeżeli dostała zgodę to zamierzała wziąć niewielkie zapasy. Wodę w manierce miała. Potrzebowała tylko tyle by zaspokoić pierwszy głód, który złapałby ją w drodze do osady.
-Renji-san, czy możesz proszę wskazać mi trasę jaką najlepiej się udać? - zapytała zwracając na niego uważne spojrzenie. To nie były jej okolice, więc każda wskazówka i rada były na wagę złota. Gdy uda jej się pozyskać wszystkie informacje, spakować coś na ząb to po ukłonie i pożegnaniu obu mężczyzn wyruszy we wskazanym kierunku.

Przejdź do posta

autor: Misane: 9 lip 2025, o 11:09; Forum: Rozliczenia PH; Temat: Misane - PH; Odpowiedzi: 4; Odsłony: 192

Re: Misane - PH

Przejdź do posta

autor: Misane: 9 lip 2025, o 11:05; Forum: Bank; Temat: Misane - Ryo; Odpowiedzi: 3; Odsłony: 327

Re: Misane - Ryo

Przejdź do posta

autor: Misane: 9 lip 2025, o 10:45; Forum: Hayashimura (Osada Rodu Senju); Temat: Zachodnia Brama; Odpowiedzi: 60; Odsłony: 6949

Re: Zachodnia Brama

Kiedy trafiła pod skrzydła mistrza Hayato targały nią mieszane uczucia. Z jednej strony wiedziała, że musi się rozwijać by lepiej wypełniać wolę wielkiego Tsukimori’ego, szczególnie po tym co wydarzyło się w świątyni kiedy to źle dobierając siłę (uderzając wszystkim co miała) doprowadziła do zawalenia się starego grobowca… co prawda robiła to aby zabić tamtą istotę i uratować Kenichi’ego, jednakże może gdyby lepiej dopasowała siłę do warunków udałoby im się odzyskać chociaż zwoje. Z drugiej natomiast nie mogła przestać porównywać Hayato do Seimei’a, za którym już tęskniła. Trudno było nie dopatrywać się w jej obecnym nauczycielu śladów tego, który uczył ją całe życie.
Chociaż w sposobie, w którym widział świat znajdowała pewne wspólne cechy. Wychowując się w Tsukikure, w której szacunek do natury był na porządku dziennym, nie miała problemu by przywyknąć do jego podejścia do natury i ich elementu. Jej bogiem i opiekunem był Tsukimori - las był jego domem, ostoją, jak więc mogłaby nie szanować tego sanktuarium? Nie było takiej możliwości. Drewno było drzewem, drzewo lasem, a las Tsukimori’m
I tutaj teoria teorią, lecz rozbiegała się z praktyką kiedy dziewczyna przechodziła do działania. W jej gestach był pośpiech, niedokładność. Tak jakby dać dziecku zbyt dużą moc, porównując do jego doświadczenia i umiejętności. Brzmiało to dziwnie znajomo, prawda?
Odetchnęła ciężko patrząc na pęd wyrastający między palcami. Nie rozumiała co takiego było nie tak. Uniosła spojrzenie na Hayato.
-Ale w czasie walki nie ma czasu na rozmowę… - próbowała wybronić swój jakby to ująć toporny styl. Na kontemplacje i rozmowę miała czas, modląc się do Tsukimori’ego, gdy klęcząc na leśnym runie w blasku księżycowym chłonęła nawet najcichsze skrzypienie kory, gdy drzew tańczyły w rytm taktu nadawanego przez wiatr. Tak. Wtedy mogła rozmawiać z pędami, czuć fakturę poszycia pod palcami. Był komfort i przestrzeń, ale w walce? Nie miało to najmniejszego sensu.
Przetarła czoło. Ich spór przerwał zbliżający się obcy. Misane skinęła głową do Hayato, gdy ten polecił jej sprawdzić co wydarzyło się mężczyźnie i dlaczego podróżował w takim pośpiechu. W jego pełnych troski oczach było coś, co sprawiło, że trening przestał mieć znaczenie. Sprawa musiała być poważna. Nie umknęło jej spojrzeniu coś zawinięte za plecami podróżnika. Nie było to trudne, pakunek miał ponad półtorej metra długości. Wszak był to zwykły pakunek, prawda?
-Dzień dobry! Przepraszam! - powiedziała podchodząc do traktu, aby zatrzymać mężczyznę, jednak nie wpychając się na sam środek drogi - istniała szansa, że ten zafrasowany swoimi problemami nie wyhamuje konia, czego ani ona ani zwierze by nie chciało. Jeśli ten zdecyduje się chociaż zwolnić Misane będzie kontynuować -Wygląda pan na mocno strapionego, czy możemy jakoś pomóc? - mówiła w liczbie mnogiej bo nie miała wątpliwości, że Hayato, chociaż jako świadek i obserwator lecz z nią pozostanie… i w razie konieczności zainterweniuje ze swoją pomocą.

Przejdź do posta

autor: Misane: 7 lip 2025, o 14:24; Forum: Bank; Temat: Misane - Ryo; Odpowiedzi: 3; Odsłony: 327

Re: Misane - Ryo

Przejdź do posta

autor: Misane: 7 lip 2025, o 14:22; Forum: Hayashimura (Osada Rodu Senju); Temat: Sklep z wyposażeniem; Odpowiedzi: 76; Odsłony: 12880

Re: Sklep z wyposażeniem

Misja z Kenichim nauczyła ją kilku rzeczy - kiedy instynkt ci mówi nie pchaj dupy w podejrzane miejsce nie pchasz się tam, stare grobowce miały faktycznie słabą wytrzymałość oraz to, że należy kupić sobie parę rzeczy aby potem nie chodzić i się nie prosić. Tak jak musiała ciągle liczyć, że Kenichi podzieli się z nią swoją manierką… oczywiście chłopak robił to bez żadnego zająknięcia, ale o ile łatwiej by było mieć swoją własną? Dlatego gdy tylko zakończyła zadanie, odespała trudy podróży i dokładnie się umyła ze smrodu starego palone oleju mogła ze spokojem wyruszyć na zakupy. Już nie mówiąc o tym, że sprawiało to naprawdę ogromną frajdę. Dlatego w wolnej chwili skręciła do swojego nowego ulubionego sklepikarza - tego samego co go poznała z Kenichim i co miał takie piękne torby i z zadowoleniem zaczęła buszować i prosić o kolejne i kolejne towary. Po skończonych zakupach ona miała wszystko co wydawało się jej być potrzebne, a zadowolony sprzedawca worek pełen pieniędzy.

Przejdź do posta

autor: Misane: 2 lip 2025, o 19:25; Forum: Shinrin; Temat: Głęboko w Lesie; Odpowiedzi: 348; Odsłony: 33172

Re: Głęboko w Lesie

Czy padano wcześniej przed nią na kolana? Tak. Czy tym razem czuła się dużo bardziej niezręcznie i nie na miejscu? Jeszcze jak! Zazwyczaj z pokorą skinała głową, przyjmowała co dana osoba ma do powiedzenia, wiedząc, że głównie padają na kolana ze względów… wymalowanych na jej plecach. Teraz jednak widząc Kenichi’ego tak uniżenie przepraszając czuła się dziwnie, tak jakby nie tak to miało wyglądać. Przecież to nie tak, że ją do czegoś zmusił, nie stawiała się specjalnie mocno kiedy ten wychodził ze swoimi propozycjami. Może będąc bardziej stanowcza tak jak w Tsukikure była, nie doprowadziłaby do tego co miało miejsce?
-Najważniejsze, że koniec końców oboje jesteśmy cali, zdrowi i… brudni - powiedziała łagodnie pochylając się nad nim. Powoli wyciągnęła dłoń aby pomóc mu wstać. Chciała aby wiedział, że nie czuła do niego żalu ani złości. Że nie musi się katować. Uśmiechnęła się aby upewnić go w swoich intencjach.
-A jeśli naprawdę czujesz, że jesteś mi cokolwiek winny to ugotuj nam dzisiaj kolację, przyda mi się ciepły domowy posiłek na regenerację energii - szczerze liczyła na coś dobrego do jedzenia, szczególnie że sama fatalną kucharką była.
Słuchając jego teorii uśmiechnęła się szerzej. Dokładnie taki powinien być Kenichi, nie taki jak moment wcześniej. Poczuła, że ziemia znowu kręci się w dobrym kierunku.
-Nie mam pojęcia… ale kto wie, może znajdziemy odpowiedź w kolejnej świątyni? - uśmiechnęła się do niego. Miała nadzieję rozbudzić w Kenichim typową dla niego energię i zapał. One bardziej do niego pasowały niż ten smutek i złość na samego siebie.
Misane przymknęła powieki i skupiając się na swoim wrodzonym elemencie zamierzała stworzyć mały drewniany medalion (bez rzemyka oczywiście) w tak ważnym dla niej kształcie - wilka z porożem na sierpie księżyca, podobny do tego, który posiadała sama. Gdy mniej lub bardziej udane dzieło było ukończone podała je chłopakowi.
-Tsukimori no Kami ma nas w opiece - powiedziała ciepłym, pełnym przekonania głosem. Nie wiedziała czy Kenichi wierzył w jej boga, ale ona tak. Bardziej niż w samą siebie, a teraz chciała dać mu coś, co chociaż w jej przekonaniu ochroni chłopaka przed wpakowaniem się w kolejne tarapaty.

Przejdź do posta

Znaleziono 45 wyników

Wyszukiwanie zaawansowane