Shinobi War PBF Naruto - Szukaj

Znaleziono 548 wyników

Wyszukiwanie zaawansowane

Znaleziono 548 wyników

Strona 1 z 37
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
37
Następna

autor: Kujaku Haruka: 12 gru 2025, o 18:18; Forum: Tereny Sporne - Półwysep Antai; Temat: Północno - wschodnie wybrzeże; Odpowiedzi: 255; Odsłony: 21695

Re: Północno - wschodnie wybrzeże

Zgodnie z planem, ceremonia nie tylko pozwoliła wprowadzić Harukę do grona Sióstr, lecz także... wprowadzić Kaminari w ich historię i tradycje. Nie miała pojęcia, jak Shira to robi, ale była nie tylko silną liderką - była też doskonałym politykiem. Haruka nie miała pojęcia, czy sama potrafiłaby z równą subtelnością prowadzić oddział i lawirować między obecnym zawieszeniem broni, a sytuacją w Kinoko.

Tym bardziej ucieszyła się, słysząc oficjalne przyjęcie jej przysięgi, a łzy płynące po jej policzkach były nie tylko łzami bólu, ale i wzruszenia. Poczuła się, jakby zyskała nową rodzinę.

- Było w porządku... chociaż byłaś też bardzo... przekonująca w swojej roli... Fugata-senpai... podobnie. - odpowiedziała, starając się kontrolować głos i nie drżeć za bardzo. Odwzajemniła uśmiech, tak naprawdę nie tylko Shirze - ale posłała go każdej kolejnej Siostrze.

- Dziękuję. Obym dorównała, a nawet prześcignęła was wszystkie. A mnie moja własna uczennica i wszystkie kolejne. - odparła Hisamidzie.

- Nie zapomnę. Dziękuję, Wabo. - tutaj była nieco poważniejsza, ale nadal uśmiechała się do Ósmego Pióra. Wiedziała, że tę Siostrę jeszcze musi przekonać do siebie.

- Nie dam. Dziękuję, Nagome. Tym bardziej, że jesteś tutaj pomimo twojego zmęczenia. Odpocznij teraz proszę. - odpowiedziała jej z wdzięcznością, i chociaż sama nie miałaby problemu i chętnie pewnie odwzajemniła drobny gest dłonią, nie napraszała się Nagome. Potem będzie czas, by z nią porozmawiać.

- Ból mi nie przeszkadza, Muwaro. A w tym wypadku... buduje... ał... wytrzymałość i spaja nas wszystkie. I dziękuję, mam nadzieję, że twoje życzenia się spełnią. - odpowiedziała, dalej kontrolując oddech. Na wieść o prezencie uniosła brew w zdziwieniu, ale skinęła głową.

- Staram... się... - odparła Niyomi, próbując się nie roześmiać. - Dzięki. Zawsze o was pamiętam. - odparła, dając wyraźny znak, że dla niej decyzja już zapadła - każda z Sióstr była od dzisiaj dla niej kimś bliskim. Nawet te, które jeszcze miały co do niej wątpliwości.

- Będę. I zadbam o to, żeby nasze stroje były nie tylko praktyczne, ale też estetyczne. - uśmiechnęła się do Urasano. - Dziękuję. -

- Dzięki, Yadasu. Postaram się dobrze tłumaczyć przed sklepikarzami. I dobrze trenować. - odparła ostatniej z Sióstr.

Potem przygotowywała się, żeby powiedzieć, że w sumie to niech podchodzą jak chcą, bo akurat nagie piersi były w tym momencie jej najmniejszym zmartwieniem, kiedy do pomieszczenia ktoś wparował. Musiała bardzo się skupić, aby się nie wzdrygnąć, słysząc głos Kagady, która... przyszła tu do niej? Mogła tylko wyobrażać sobie miny obu liderek, kiedy rozmawiały.

Nagle potwór, który prawie zatłukł jej liderkę oraz był w stanie tłuc Bijuu, stanął przed nią. Dotarło też szybko do niej, że... Kagada jest zawstydzona? To wydawało się niepojęte, a jednak... chyba tak było. Wysłuchała uważnie Kagady i uśmiechnęła się i do niej. Skinęła delikatnie - nie za głęboko, żeby nie przerywać pracy Fugaty - głową.

- Dziękuję Kagada-sama. Zarówno za podarunek, jak i za ofertę treningu, chociaż na ten wpierw musi wyrazić zgodę moja mentorka. Mam dużo do nauki, ale zadbam, żeby następnym razem Bijuu miał z nami jeszcze trudniejszą przeprawę. - obiecała, szczerze wierząc w to, co mówi. Dłonią delikatnie dotknęła znaku oznaczającego Siłę.

Potem nastąpiła kolejna wymiana zdań, której mogła tylko słuchać. Kiedy padł jednak zarzut o shinobim, który kręci się po mieście, niemal zadrżała.

A jednak. Król Musana, Osanen Kujaku, wcale nie był tak subtelny, jak pewnie mu się w jego własnym mniemaniu wydawało. Uśmiechnęła się kącikiem ust, chociaż jednocześnie poczuła ukłucie wstydu, że nie ostrzegła Shiry zawczasu - przynajmniej na tyle, żeby nie musiała świecić oczami przed Kagadą. Nie spodziewała się jednak, że jego obecność zostanie zauważona tak szybko. Z drugiej strony jednak, nie wiedziała też, że Kagada i Shira miały jakiś układ.

Jeżeli jednak był na tyle niedbały, by dać się zauważyć - cóż, jego strata. Ona i tak po dzisiejszej ceremonii miała zamiar powiedzieć przynajmniej Fugacie, a za pewne też i Shirze, że pojawił się w mieście.

- Kagada ma rację. - wyszeptała cicho. - Osanen pojawił się tuż przed ceremonią, kiedy poszłam po coś do jedzenia. Chce się spotkać, ze mną, jutro wieczorem w Północnej Strażnicy. Nie było okazji kiedy ci powiedzieć wcześniej. Wybrał dobry moment. -

Powiedziała cicho, starając się, żeby usłyszała ją na razie tylko Fugata i Shira, chociaż spodziewała się też, że pozostałe Siostry mogą mieć równie dobry słuch, że teraz i tak by przed nimi nie ukryła tego, co chciała powiedzieć.

Przejdź do posta

autor: Kujaku Haruka: 12 gru 2025, o 12:14; Forum: Tereny Sporne - Półwysep Antai; Temat: Północno - wschodnie wybrzeże; Odpowiedzi: 255; Odsłony: 21695

Re: Północno - wschodnie wybrzeże

Ból był ogromny i niemal nie do wytrzymania, jednak Haruka cieszyła się, że, zrezygnowała z bycia przypiętą. Miała poczucie, że w ten sposób jej przeżycie i ofiara są czystsze, niż gdyby poszła "łatwiejszą" drogą - chociaż przecież nawet wtedy byłaby ona bardzo trudna. Zagryzała zęby i... słuchała. Obserwowała, po raz kolejny poznając historię Sióstr Nocy, tym razem jednak w o wiele bardziej podniosłej i mistycznej formie.

Czuła, że to, przez co przechodzi... jest naprawdę wyjątkowe. I dobrze było, że Kaminari też byli tego świadkami.

Słuchała.

Narodziny Sióstr Nocy i walka z legendarnymi Harpiami - coś, co sama znała tylko z opowieści, ale wiedziała, jak ogromne znaczenie miało zwłaszcza dla ich klanu.

Horihime, która stanęła przed innym wyzwaniem i zakończyła swą walkę przez zdradę i tajemniczą bitwę w Kanionie, gdzie wszystkie poza jedną Siostry zginęły. Choć wykonały swą powinność, była to największa klęska, jaką odniosły do tej pory. Chishiba została wtedy sama.

Kiedy Shira przyjęła maskę Śmierci, Haruka do tej pory była już w pełni pogrążona w narracji. Czuła ciepło ognia, spalającego talizman Shiry. Niemal skuliła się słysząc jej krzyk. Czuła wyraźnie rękę na swojej szyi i niemal zaczęła walczyć z tym uciskiem - jednak był to oczywiście tylko - i aż - element całego rytuału, który rozgrywał się na jej oczach, z nią samą w jego centrum.

Nagle, jej mentorka stanęła przed nią. Czuła, że chociaż jest to tylko fragment rytuału, to jednocześnie była przekonana, że Fugata w tym momencie, nawet wypowiadając słowa, które pewnie wyćwiczyła - szczerze w nie wierzy. Sama Haruka... też w nie wierzyła.

Póki jedna z nas żyje, żyją wszystkie.

Póki jedna z nas stoi, przetrwamy to.

Przewyższy Fugatę. A po niej, ją samą przewyższy jej uczennica, kiedy nadejdzie na to czas.

Kiedy jedna upadnie, reszta kontynuuje.

Chishiba zdołała odbudować ich oddział, choć wszystkie zapłaciły za to straszliwą cenę - cenę, której Haruka nadal, nawet teraz, w pełni nie akceptowała.

Zastąpiła ją jednak Shira. Shira, w której przykład i dowództwo Haruka szczerze wierzyła i które chciała naśladować. Chciała udowodnić, że to ścieżka JEJ liderki jest tą, która najlepiej się sprawdzi w obecnych czasach.

Otworzyła usta, powtarzając słowa przysięgi.

„Powołana by służyć, stworzona by bronić.
Wchodzę w noc, która mnie okrywa,
i w światło, które mnie prowadzi -
i składam tę przysięgę.”

„Nie cofnę się, gdy niebo zapłonie,
ani nie upadnę, gdy ziemia zechce mnie położyć.
Gdy siostra przede mną zamilknie - ja przemówię.
Gdy jedna upadnie - ja będę tą, która kontynuuje.”

„Ślubuję być cichsza niż wiatr, szybsza niż cień,
wierniejsza niż krew i ostrza moich przodków.
Niech mój lot będzie niewidzialny,
a moje uderzenie - nieuniknione.”

„Niebo staje się moim polem,
noc - moją zasłoną,
a ogień, który niosę,
głosem tych, których mam chronić.”

„Niech żadna ciemność mnie nie spęta,
i niech żadna światłość mnie nie oślepi.
Przed Siostrami, pod Gwiazdą Nocy,
w obecności tych, które były
i tych, które nadejdą -
składam siebie.”

„Od tej chwili nie jestem jedną.
Jestem skrzydłem.
Jestem częścią lotu, który nie pęka.
Siostrą, której cień wyznacza świt.”

"Kiedy jedna upadnie, reszta kontynuuje."

Haruka podniosła głowę, patrząc w oczy Shiry. Jej głos na początku ochrypły, z każdym wersetem przysięgi brzmiał mocniej. Kiedy przyszedł czas na ostatni, był już czysty i mocny.

„Tak przysięgam.”

Przejdź do posta

autor: Kujaku Haruka: 12 gru 2025, o 11:09; Forum: Misje i Fabuły; Temat: Wynagrodzenie za misje; Odpowiedzi: 4154; Odsłony: 746394

Re: Wynagrodzenie za misje

Nick prowadzącego: Kujaku Haruka
Nick biorącego/biorących udział: Hikaito Kaguya
Rodzaj misji: Zlecenie Specjalne C - Równowaga
Streszczenie misji: Hikaito zgłasza się, aby pomóc wiosce na rubieżach, w której mieszka wuj Hikaito, pokonać zagrożenie ze strony Szakali, którzy wykorzystują problem suszy, aby wymuszać haracz na jej mieszkańcach. Początkowy plan zakłada pomoc wiosce w wyszkoleniu nielicznych, zdolnych do mieszania chakry mieszkańców, jednak na miejscu okazuje się, że wuj zdążył już zebrać grupkę do walki i ruszyć w pogoń. Hikaito rusza za nimi, nie czekając na pomoc lokalnego przewodnika. Na miejscu odkrywa obóz bandytów oraz schwytanego wuja wraz z dwójką młodych, niedoświadczonych shinobi. Próbuje podstępem wkraść się pomiędzy bandytów, co jednak kończy się niepowodzeniem. Wywiązuje się zaciekła walka, zakończona klęską Hikaito i jego pojmaniem.

Kolejna zaplanowana misja to próba oswobodzenia się z niewoli u Szakali - konsultacje z graczem już rozpoczęte.
Link do misji: Start: viewtopic.php?p=231243#p231243
Posty: 29/28

Przejdź do posta

autor: Kujaku Haruka: 12 gru 2025, o 10:51; Forum: Sabishi; Temat: Osada Kaze-no-Iseki („Ruiny Wiatru”); Odpowiedzi: 23; Odsłony: 1127

Re: Osada Kaze-no-Iseki („Ruiny Wiatru”)

Zlecenie specjalne - "Równowaga" - Ranga C - "Kość z kości"
15/14
Hikaito Kaguya

Starając się zachować balans między prędkością, a ostrożnością, ruszyłeś dalej, przez własną mgłę, starając się zejść z oczu przeciwnikowi, jednocześnie martwiąc się dziwnym punktem, który dostrzegłeś w powietrzu. Kolejny shuriken z piasku? Jeśli tak, to czemu tylko jeden? Ciężko było ci znaleźć na to odpowiedź, ale zawczasu postanowiłeś spróbować znaleźć coś, z czym w razie czego mógłbyś się podmienić. Z tym na szczęście nie było problemu - dookoła było mnóstwo takich przedmiotów, z którymi łatwo można było zamienić się miejscami w razie ataku.

Oczywiście pod warunkiem, że zdąży się ją wykonać.

Kolejne pomysły wpadały ci do głowy, chociażby powtórne stworzenie klonów. Może teraz, w ograniczonej widoczności, byłoby trudniej spostrzec się, który jest ułudą, a który jest... cóż, tobą? Stworzyłeś je również, posyłając w stronę Sabaku z różnych stron. Powinno zadziałać, prawda?

Po czym nagle, ujrzałeś jak mgła się kończy. Niepodtrzymywana twoją chakrą, zaczęła się powoli rozwiewać - oczywiście nie całkiem, tam gdzie było jej centrum, dalej była gęsta - jednak ty zdążyłeś już przemieścić się kawałek. Byłeś pomiędzy budynkami niedaleko wejścia do wioski, z tej samej strony, z której przyszedłeś wcześniej. Nim jednak zdążyłeś się zorientować w dalszych planach... usłyszałeś szum piasku za swoimi plecami, tak szybki, że nawet nie miałeś kiedy podmienić się z resztkami beczki, którą widziałeś kilkanaście sekund wcześniej. Owinął się wokół ciebie ciasno, tym razem pozbawiając możliwości ruchu, obracając cię też twarzą w stronę jednego z budynków, na którego dachu stał teraz Sabaku. Dyszał lekko, ale na jego twarz powrócił uśmieszek.

- Muszę przyznać, że udało ci się mnie na moment zmylić, psie. Ale dość tej zabawy. - stwierdził, zaciskając mocniej dłoń, na co piasek zareagował tym samym. Nie byłeś w stanie ruszyć żadną kończyną, piach oplótł nawet twoje usta, pokrywając je ciasną, twardą powłoką.

- Mgła była niezłym pomysłem. Klony też, chociaż tylko byle doko by się na nie nabrał i ślepe dziecko mojego klanu. - stwierdził, pocierając dłonią kark. - Normalnie bym cię zabił, niemniej... trochę mi zaimponowałeś. Może coś z ciebie będzie. A w najgorszym wypadku, dostaniemy za ciebie jakąś kasę. Ale ta decyzja nie będzie należeć do mnie. -

Poczułeś, że piach zaciska się gdzieś na twojej tchawicy i z tyłu głowy.

- Dobranoc. -

Poczułeś, że tracisz przytomność, osuwając się w mrok.

[MISJA ZAKOŃCZONA NIEPOWODZENIEM - NASTĘPNA MUSI ZACZĄĆ SIĘ OD PRÓBY OSWOBODZENIA]

Ukryty tekst

Przejdź do posta

autor: Kujaku Haruka: 11 gru 2025, o 21:37; Forum: Tereny Sporne - Półwysep Antai; Temat: Północno - wschodnie wybrzeże; Odpowiedzi: 255; Odsłony: 21695

Re: Północno - wschodnie wybrzeże

Spotkanie sprawiło, że Haruka była chyba bardziej zdenerwowana wewnętrznie, niż przed bitwą. Bardziej nawet, niż kiedy pierwszy raz ujrzała Bijuu - i nie miała pojęcia do końca, dlaczego tak jest. Kiedy jednak zdołała coś zjeść i wracała się przebrać - dotarło do niej możliwe rozwiązanie tej zagadki.

Podczas walki... cały czas wiedziała gdzie jest, co robi i dlaczego. Wiedziała, kto w danym momencie jest wrogiem, a kto przyjacielem. Komu może - albo musi - zaufać, a komu nie. Z Musanem i jego Królami zaś... tej pewności nie miała. Z jednej strony byli w ich klanie. Walczyli i pracowali na jego sukces. Z drugiej jednak... metody, których używali, jak i charaktery, które wydawali się prezentować... to wszystko było w nich jakieś... śliskie. Niczym larwa jednego z robaków, których używali do przędzenia tkanin w jej rodzimej wiosce. Tyle, że bardziej obrzydliwe.

To, co czuła, to nawet nie było zdenerwowanie. To było zwykłe obrzydzenie.

Dlatego, kiedy przebrała się w nowe szaty i poczuła ich miękkość na skórze, nieco się już zdążyła uspokoić. Wyszła na zewnątrz i chociaż ponowna obecność Osanena ją zaskoczyła, to zdecydowała się go zignorować. Ruszyła bez słowa dalej. Nie mogła nic poradzić na to, że za nią łazi, ale mogła go zignorować. Podejrzewała, że gdyby mu na tym zależało - już dawno zostałaby porwana. Na razie nie wydawało się to ich celem. Po ceremonii będzie musiała porozmawiać z Fugatą na ten temat. Może uda się nieco... zmienić zasady gry, które póki co wymuszali na nich ludzie Musana.

Póki co, skupiła się na prószącym z nieba śniegu, ciesząc się jego płatkami na skórze.

Kiedy dotarła na miejsce, ujrzała już zgromadzonych tam Kaminari. Ku swemu własnemu zdziwieniu, uśmiechnęła się delikatnie na ich widok. Kiedy już nie próbowali się nawzajem zabić, wydawali się grupą bardzo szczerych i przyjaznych ludzi. Przyłożyła dłoń do ust, chichocząc cicho na wymianę między Moshim, Anzou i Sandę.

- Dziękuję za komplement. I dziękuję za to, że przyszliście. Sama dokładnie nie wiem co mnie czeka, choć przynajmniej jednym z elementów będzie zapewne tatuaż, a przynajmniej jego pierwszy zarys. - odparła im, po czym z wdzięcznością przyjęła resztkę maski, którą odnalazł najwyraźniej Anzou. Ukłoniła mu się z wdzięcznością. - Dziękuję Ci. Po powrocie do Kinoko zadbam, aby część mojej maski Sióstr stała się częścią mojej zwykłej maski, na pamiątkę po tej bitwie. -

Więcej czasu na rozmowę nie było. Schowała maskę w głębi szaty, po czym spojrzała na Fugatę, którą ujrzała w drzwiach. Milczała, a wszelkie myśli o Królach, Bijuu oraz zbliżających się armiach wyparowały jej z głowy. Teraz była tylko ona i jej mentorka oraz - gdzieś w głębi siedziby - reszta Sióstr.

- Kiedy jedna upadnie, reszta kontynuuje. - odparła cicho, lecz wyraźnie. Skinęła też z powagą głową, przejmując pochodnię i chwytając ją mocno, pewnie.

Jeszcze tydzień temu byłaby przerażona. Teraz jednak czuła, że wreszcie odnalazła swoje miejsce w klanie. I chociaż czekała ją jeszcze długa droga... to w pełni zasłużyła sobie na pierwsze Pióro. Podobnie jak jej mentorka, była dumna z tego, że jest jej uczennicą i że przyczynia się do sukcesów jej klanu.

Podążyła za Fugatą, po czym wyminęła ją, kiedy należało zacząć schodzić w dół. Wciągnęła powietrze nosem, czując zapach znajomych kadzideł - podobnych używano w trakcie ceremonii księżyca w jej wiosce. Zwłaszcza jej matka zawsze dbała, by nie zabrakło ich podczas nocnych procesji. Uśmiechnęła się, czując się pokrzepiona tym wspomnieniem.

W sali na dole, ujrzała szybko miejsce, gdzie zmierzały. Zajęła swoje miejsce, spoglądając na postać przed sobą, już wtedy czując, że musi mieć przed sobą Shirę. Zobaczyła też deskę i zastanowiła się krótko nad swoją decyzją.

Dopiero co przeżyła złamany kręgosłup oraz trudną, wielogodzinną operację. Wcześniej była połamana podczas treningu. Jeszcze wcześniej straciła oko.

Nie, na tym etapie... ból był jej dobrym znajomym. Pokręciła głową, dając znak, że wytrzyma bez deski. Chwyciła się jedynie mocno jej brzegów, by być w stanie oprzeć się w ten sposób i ustabilizować ciało. Oczywiście nie protestowała w żaden sposób, ani nie próbowała się specjalnie chować, kiedy Fugata zdjęła górną część jej szaty. Wzrok Haruki wbity był przed siebie, w białą postać. Była skupiona, spokojna.

Poczuła dotyk wilgotnej szmatki na plecach i usłyszała głos liderki. Kim są Siostry Nocy? Pytanie brzmiało bardzo podobnie do tego, co usłyszała od niej po raz pierwszy, w dniu, gdy Shira podjęła ostateczną decyzję o przyjęciu jej w szeregi oddziału. Wtedy nie była pewna co powiedzieć, teraz jednak... odpowiedź spłynęła do niej naturalnie.

- Skrzydłem, które osłania nasz lud. -

Poczuła ból, jednak była na niego przygotowana. Zagryzła zęby i chwyciła mocniej pulpit, po czym wypuściła powietrze, kontrolując oddech i dając piekącemu uczuciu rozejść się po łopatkach i reszcie ciała.

Przejdź do posta

autor: Kujaku Haruka: 11 gru 2025, o 11:09; Forum: Tereny Sporne - Półwysep Antai; Temat: Północno - wschodnie wybrzeże; Odpowiedzi: 255; Odsłony: 21695

Re: Północno - wschodnie wybrzeże

- Słusznie, nie jest potrzebna. Podobnie jak sugestie dotyczące mojej rodziny. I nie do końca mnie zrozumiałeś. Mówiłam o tym, że to Musan jest twoim hyclem, bo wyraźnie trzyma was na łańcuchach. - zgodziła się z jednym z Króli, zastanawiając się jednocześnie, na ile to, co mówił, miało sens. Widziała oczywiście, że Musan i jego frakcja są silni, do tego - w przeciwieństwie do nich - chyba byli bardziej szkoleni do działania w pojedynkę oraz przeciwko ludziom, a nie Yokai. W zasadzie byli dokładnym, negatywnym odbiciem Sióstr. Ale czy byliby w stanie rzeczywiście dać radę wszystkim Siostrom? W odpowiednich warunkach pewnie tak. Pytanie, czy... czy animozje pomiędzy ich obozami i brak zaufania zaszły już naprawdę tak głęboko, że nie dało się ich pokonać, czy może była jakaś nadzieja? Może dało się wyciągnąć do nich rękę, ale miała uparte wrażenie, że aby to zrobić - musi pokazać, że nie należy Sióstr lekceważyć.

- Raczej. Kluczowe słowo. Jeszcze parę dni temu można było powiedzieć, że raczej nie grozi nam atak Bijuu. I świeżo upieczona rekrutka nie przeżyje ani pierwszej bitwy na taką skalę, ani tym bardziej tego ataku. A tu proszę. Świat jest pełen niespodzianek, prawda? - dodała, ale potem delikatnie skinęła głową. Chciała wierzyć, że gdzieś tam, głęboko w ich umysłach - rzeczywiście chcieli dla klanu tego, co dobre. Problemem było tylko zdefiniowanie tego dobra oraz środków, jakimi można to dobro osiągnąć.

- Niemniej... tak, jesteśmy z jednego klanu. Tylko czy na pewno wy o tym pamiętacie? I czy na pewno chcecie dbać o meteoryt i naszych ludzi? Co wami kieruje tak naprawdę? Wasze... podchody nie sprawiają do końca, że wzbudzacie zaufanie. Poza tym, wybacz, ale... co takiego miałbyś mieć, czego JA bym chciała? Chowasz w którejś z kieszeni spokój i dobrobyt naszego klanu? Bezpieczną granicę i uprzejmych sąsiadów, którzy nie zamykają nas za Murem? Yokai zapieczętowane lub martwe, niebędące w stanie zagrozić naszym ludziom? -

Uniosła brew, spoglądając na niego z powątpiewaniem.

Zaraz potem chłopak jednak odszedł, pozostawiając ją samą w zasadzie bez alternatywy. Nie odpowiedziała mu na propozycję, ani nic nie obiecała. Wiedziała jednak, że na pewno nie uda się na spotkanie sama - nie w momencie, kiedy dopiero co prosiła Shirę o uniknięcie takiej głupoty. Jeśli Osanenowi zależało w istocie na spotkaniu, będzie musiał zdzierżyć, że gdzieś w okolicy będą Siostry, przynajmniej jedna z nich. Jeżeli tego nie umie zaakceptować... cóż. Jego strata. Mimo całej narracji tego osobnika, to... on wyszedł z propozycją. To JEMU zależało.

Nie jej.

Odwróciła się ruszając w stronę najbliższego straganu, aby zdążyć coś przekąsić przed ceremonią i pospieszyć się przebrać.

Przejdź do posta

autor: Kujaku Haruka: 10 gru 2025, o 23:47; Forum: Sabishi; Temat: Osada Kaze-no-Iseki („Ruiny Wiatru”); Odpowiedzi: 23; Odsłony: 1127

Re: Osada Kaze-no-Iseki („Ruiny Wiatru”)

Zlecenie specjalne - "Równowaga" - Ranga C - "Kość z kości"
14/14
Hikaito Kaguya

Przeciwnik, którego los postawił na twojej drodze był doskonałym dowodem na to, dlaczego to Sabaku od tak dawna byli prawdziwymi władcami pustyni. Słynny na cały świat Kochanek, Ichirou, czy też Słońce Pustyni Jou - nawet i bez tych wybitnych shinobi każdy z Sabaku potrafił być śmiertelnie niebezpiecznym przeciwnikiem, zwłaszcza tutaj, wśród wydm Unii. Dzisiejszy dzień doskonale ci to uświadamiał i zmusił do stanięcia przed jednym z najtrudniejszych wyborów, jakiego musi się podjąć prędzej czy później każdy shinobi.

Walczyć w nierównej walce i ryzykować życiem, niemal pewną śmiercią?

Czy spróbować się wyrwać z potrzasku, uciec, przegrupować... i wrócić, w nadziei, że ucieczka nie została opłacona krwią tych, których miał ochronić?

Martwy nie przydasz się nikomu. Powziąłeś decyzję, po czym odpowiedziałeś pyszałkowatemu Szakalowi, który... zmarszczył brwi i faktycznie się obejrzał. Na sekundę, ale kluczową, bo już kiedy kończyłeś zdanie, z twoich ust zaczęła wydobywać się szybko gwałtownie gęstniejąca mgła, zjawisko pewnie rzadsze i bardziej obce piaskom pustyni, niż sam deszcz.

- Oż ty psie...! Noru, goń skurwiela! Albo nie, pilnuj tych dwóch, ja go dorwę!- usłyszałeś przekleństwo Sabaku, który instynktownie cofnął się od razu, podejrzewając zapewne jakiś atak z twojej strony i szuranie piasku, ale na szczęście - mgła musiała być dostatecznie już gęsta, by nawet przy swoich wyczulonych zmysłach twój przeciwnik nie odkrył, gdzie jesteś.

Zacząłeś uciekać, do wtóru przekleństw Sabaku oraz - nim mgła nad tobą całkiem zgęstniała, dostrzegając jakiś drobny punkt, wzlatujący gdzieś nad głowę bandyty.

Tym, co szybko okazało się kolejnym problemem, było nawigowanie pośród ruin. Co i rusz napotykałeś kolejne fragmenty domów. Mogłeś w teorii uciekać na ślepo, wiązało się to jednak z kolejnym ryzykiem. Pytanie, na czym ci teraz najbardziej zależało? I jak chciałeś zgubić ewentualny pościg?

Ukryty tekst

Przejdź do posta

autor: Kujaku Haruka: 10 gru 2025, o 18:41; Forum: Atarashi; Temat: Wschodnie Atarashi; Odpowiedzi: 8; Odsłony: 334

Re: Wschodnie Atarashi

Zlecenie specjalne - "Wojna Światów" - Ranga C - "Nowe ścieżki"
9/14
Risu

- Ano, prawda to, po tej stronie też niejeden taki się trafi. A nie dajcie dobry Susanoo, że jeszcze taki chakrę mieszać umi, to wtedy to dopiero zniszczeń a zniszczeń... Trzy zimy temu mieliśmy tutaj takiego, co Muru do nas przychodził odebrać zapasy dla twierdzy. Jak popił, to mu się coś we łbie przekręciło, myślał, że pod powałą licho jakieś siedzi i jak nie zaczął ogniem z gęby tryskać... a potem jeszcze w krzyk, że ucieka i że gonić go musi. Trzy chałupy wtedy z dymem poszły, dobrze, że nas przynajmniej w Kotei wysłuchali i przysłali rekompensatę jakąś za straty. - Ichirou zgodził się z tobą, dalej opowiadając i gestykulując gwałtownie. Potem podrapał się znowu, przegryzł kilka kęsów strawy sam i kontynuował.

- No, ale co do tych tuneli, to też trochę źle żeście trafiły, bo to ino Shingeki się cosik orientował, które tunele na południe prowadzą. Niestety chyba jakiś niedźwiedź albo wilcy go zjeść musieli, bo już drugi tydzień nie wraca z polowania. -

Wyglądało na to, że będziecie musiały ruszyć do kolejnej wioski i szukać szczęścia tam, jednak nagle odezwał się syn Ichirou.

- Ja... Ja je zaprowadzę! Wiem gdzie! -

- Że co? Jak to wiesz gdzie? Skisłego miso żeś się nażarł, młody? Przeca ty raptem raz dwie wsie dalej pojechałeś to jużeś pietra złapał i wracać chciałeś. To kiedy ty byś wiedział, jak na południe jaskiniami przejść.-

Chłopak poczerwieniała jeszcze bardziej na twarzy, ale jej wyraz był uparty.

- Właśnie, że wiem! Ociec to myśli, że ja tylko krowy pasę i przy domu pomagam, a przecież zeszłej wiosny też się polować z Shingekim uczyłem! -

- Co? Jak toś się uczył? Kiedy?-

- Jak cię do Hirohime w sądzie pomóc wezwali. Miesiąc żeś zmitrężył wtedy, a chłopak chciał, to uznałam, że czemu by nie. Nawet go Shingeki chwalił, no ale potem tyś wrócił, to przestał chodzić. - dorzuciła nagle żona sołtysa, stawiając jeszcze przed wami napar, chyba z żołędzi i wpatrując się bezczelnie w męża, który teraz z kolei też poczerwieniał.

- Oż wy... Żeby tak za moimi plecami. Też czelność macie.- mężczyzna zgromił rodzinę wzrokiem, ale ostatecznie machnął ręką. - No to jak takiś hardy, to proszę bardzo. Ale to do was, drogie gościnie, decyzja należy, czy tego mojego syna chcecie słuchać. Ja tamtych okolic nie znam, wolę się trzymać tego, co proste i zrozumiałe - roli i hodowli bydła. A nie po lasach za dzikami łazić i po krzakach srać. -

Aiko - wygląd
Shigemi
Drwal
Ichirou-sołtys Shiroyamy
Syn Ichirou

Przejdź do posta

autor: Kujaku Haruka: 10 gru 2025, o 17:56; Forum: Tereny Sporne - Półwysep Antai; Temat: Północno - wschodnie wybrzeże; Odpowiedzi: 255; Odsłony: 21695

Re: Północno - wschodnie wybrzeże

Opuściła tymczasową siedzibę, podziwiając widok skromnej osady nad morzem. Nawet pomimo zniszczeń i krateru, wyglądała w jakiś sposób... przytulnie, ciepło. Cieszyła się, że stragany z jedzeniem szybko wróciły na uliczki i mogła znaleźć coś dobrego do jedzenia nawet o późnej porze.

Niestety, nim zdołała coś kupić, przed nią wyrósł nagle... mężczyzna, którego postawa, jak i słowa jasno potwierdzały, że musi być jednym z Króli Musana. Mimowolnie zmrużyła oczy. Nie podobało jej się, że Królowie przeniknęli do miasta, ale z drugiej strony... nie spodziewała się niczego innego. Oczywistością było, że Musan będzie chciał się dowiedzieć czegoś o tym, co zaszło, nim wraz z armią dołączą do miasta. Pytanie tylko, czy czuła się na siłach, aby rozmawiać z jego wysłannikiem... i czy mogliby - i chcieli - zaryzykować zrobienie jej jakiejś krzywdy? Jak daleko mogli się posunąć, żeby osiągnąć...

W sumie... nie wiedziała nawet do końca, jakie były cele Musana. Przejąć władzę w klanie? Pozbyć się Sióstr? Ale nawet jeśli, to jakie były... jego bardziej dalekosiężne plany? Nie miała pojęcia o tym, wiedziała tylko... plotki.

A teraz miała okazję poznać... przynajmniej jedną z wersji tej historii. Tylko, czy w ten sposób nie narazi swojego bezpieczeństwa i - co ważniejsze - bezpieczeństwa Sióstr? Czy zdoła przeprowadzić rozmowę tak, jak z Yaiem, może nawet lepiej? By nie zdradzić za wiele z tego, co wie i co mogłoby zostać wykorzystane przeciwko nim?

Nie była pewna.

- Cóż, masz odrobinę więcej manier, tyle mogę ci przyznać. Ale wzrok masz niemal identyczny, wybacz zatem, że nie skaczę z radości na twoje komplementy. - stwierdziła nieco oschłym tonem, jednak nie zaatakowała go bezpośrednio od razu - choć na usta cisnęło jej się, by porównać go chociażby do jednej z tych obrzydliwych, czteronogich krów, których tyle było na ziemiach Czerwonookich i Gromowładnych. Niezależnie czy była czarno-biała, czy czerwona... i tak głównie produkowała kopy łajna i cuchnących gazów. Nie to, co słodkie robaczki, takie jak Yeny, którymi były wszystkie Siostry Nocy.

- Bardzo się też cieszę, że masz dość ogłady by nie STRASZYĆ mnie, że w Kinoko nie miałby się kto zaopiekować moimi podopiecznymi. Gdybyś jej nie miał, mogłabym ze strachu tak zgłupieć, że upuściłabym kilka bomb, być może przelatując nad czyimś obozem. - odparła, uznając, że skoro w ten sposób zaczęto z nią rozmawiać, to nie pozostanie dłużna Osanenowi. Wiedziała, że potencjalnie igra tutaj z ogniem, ale jeśli tak prosta sztuczka wyprowadziłaby mężczyznę z równowagi, to w starciu z Nagome nie miałby najmniejszych szans. A okazanie słabości wydawało się do tej pory w rozmowach z każdym z Króli błędem. - Doprawdy, jest to nad wyraz uprzejme i wiele mówi o twojej osobie. Mam szczerą nadzieję, że sam Musan dorównuje ci ogładą i delikatnością, a najlepiej jeszcze ją przewyższa. W końcu przykład powinien iść z góry, zgadza się? Ach, no i jestem przekonana, że skoro chcesz, bym przyszła z własnej woli, to jeśli się nie zgodzę, absolutnie nie będziesz miał ani ty, ani twój hycel nic przeciwko, prawda? -

Sama otaksowała go wzrokiem, który jednak jasno dawał do zrozumienia, że nie znalazła niczego, na czym mogłaby zawiesić oko.

- Mogę się zgodzić na jeden obiad, jutro, w jednej z restauracji gdzieś w centrum osady. - przedstawiła swoje warunki i czekała na reakcję mężczyzny. Nie skomentowała idiotycznego, prostackiego komplementu w postaci nazwania jej księżniczką. Mimo pozornej ogłady, z butów tego osobnika nadal wystawała grzybnia... najwyraźniej Musan nie miał pod tym kątem szczęścia w doborze podwładnych.

Przejdź do posta

autor: Kujaku Haruka: 10 gru 2025, o 13:46; Forum: Sabishi; Temat: Osada Kaze-no-Iseki („Ruiny Wiatru”); Odpowiedzi: 23; Odsłony: 1127

Re: Osada Kaze-no-Iseki („Ruiny Wiatru”)

Zlecenie specjalne - "Równowaga" - Ranga C - "Kość z kości"
13/14
Hikaito Kaguya

Nie zaszczyciłeś Sabaku odpowiedzią - zresztą, czemu byś miał to zrobić? Był tylko Szakalem, bandytą, który żerował na twoim wuju oraz sąsiadach. Nie było mowy o tym, żeby się poddać. Tym bardziej, że przecież kusznik porzucił już dawno swoją broń i teraz czaił się tylko w pobliżu studni z kunaiem w dłoni, chroniąc się raczej za plecami Sabaku, niż biorąc czynny udział w walce.

Twoje ramię bolało i broczyło krwią, ale zacisnąłeś zęby i rzuciłeś się w bok, w stronę ruin jednego z domów. Mimo to, piaskowe shurikeny byłyby pewnie szybsze i dosięgły cię, gdyby nie... nagły ruch od strony studni - to chłopak, który był przytomny, oswobodził się i wbił shuriken w nogę zaskoczonego Sabaku, burząc nieco jego koncentrację, dając ci dość czasu by dobiec do osłony.

Niestety, przypłacił to własną krwią.

Shurikeny, które miały polecieć w ciebie, przez drobny gest Sabaku poleciały zamiast tego w chłopaka. Mniej doświadczony, nie miał zupełnie szans na uniknięcie któregokolwiek. Piaskowe twory wgryzły mu się w plecy, rękę, szyję i samą czaszkę, posyłając go prosto na resztki kamiennego bruku dookoła studni. Kilka konwulsji szarpnęło ciałem, co dostrzegłeś przez szparę w rozpadających się, drewnianych okiennicach domu, gdzie udało ci się odrobinę zatamować krew, odrywając kawałek ubrania.

Twój umysł pracował gorączkowo, zastanawiając się, jak wyjść z sytuacji, w której się znalazłeś. Klony mogły być rozwiązaniem.

Złożyłeś pieczęci, po czym kilka twoich kopii pojawiło się u twego boku. Ruszyłeś ponownie, licząc, że Szakal nie zorientuje się w podstępie. Przez ułamek sekundy mogłeś mieć nawet nadzieję, że tak będzie, gdyż ranny kusznik spróbował cisnąć w jeden z twoich klonów kamieniem, wyraźnie myśląc, że to prawdziwy ty.

Sabaku tylko pokręcił głową z pogardliwym uśmieszkiem na twarzy.

- Typowy Kaguya... zero finezji. Byle dobiec, byle przekłuć. Myślisz, że cię nie widzę?- rzucił, wykonując kolejny gest. Chmura piachu ponownie urosła, tym razem porywając Cię i ciskając o ścianę budynku, z którego dopiero co wybiegłeś. Przyszło ci do głowy, że być może kontrola piasku wymaga dość... dobrej precyzji. Dość dobrej, aby umieć rozróżnić także szczegóły takie, jak brak cienia klonów.

Poczułeś ból pleców, jedno z żeber na pewno właśnie zostało złamane.

- Ostatnia szansa, zanim po prostu mój piach zmiażdży twój zakuty łeb. Już i tak musiałem przez ciebie pozbyć się jednego zakładnika... - warknął Sabaku, spokojnie dalej stojąc przy studni i ciele chłopaka, którego właśnie zabił. Chmura jego piasku teraz dzieliła cię od niego, a brakowało ci dobrych sześciu metrów, żeby go dosięgnąć.

Ukryty tekst

Przejdź do posta

autor: Kujaku Haruka: 9 gru 2025, o 17:27; Forum: Atarashi; Temat: Wschodnie Atarashi; Odpowiedzi: 8; Odsłony: 334

Re: Wschodnie Atarashi

Zlecenie specjalne - "Wojna Światów" - Ranga C - "Nowe ścieżki"
8/14
Risu

Aiko kiwnęła głową i przyjęła poklepanie po głowie z zadowoleniem. Wydawało się, że tego typu drobne gesty sprawiają jej radość. Podreptała za tobą do chaty, dając się w zasadzie prowadzić jak po sznurku.

- Haruka, strawę podaj, gościnie mamy! - rzucił od progu sołtys, a po prawej stronie, w głównej izbie dostrzegliście nieco tęgawą kobietę koło trzydziestki, w zabrudzonym, prostym kimonie, krzątającą się przy stole, która odkrzyknęła mu potwierdzająco. Gestem zaprosił was, byście usiadły razem z nim, po drodze odkładając tasak na swoje miejsce. W części kuchennej widzieliście kawałek zwierzęcia - chyba świni - właśnie obrabiany, zapewne na potrzeby obiadu. Syn pary zasiadł obok ojca, zerkając co i rusz to na ciebie, to na Aiko, to na wasze katany z zaciekawieniem przemieszanym ze wstydem. Jego nadal jeszcze młodzieńczy zarost tylko trochę ukrywał zaczerwieniony policzki. Ichirou chyba nie zwrócił na to uwagi.

- A, na południe... no, cosik musi być takiego, bo rzeczywiście na jesieni jeszcze czasami tu grupki przechodziły z południa do nas. Ale ustało tak po prawdzie jakoś pod koniec... no, jakoś października. W listopadzie to jedni tylko przyszli, ale cosik chorzy byli, to niestety odmówić im musieliśmy schronienia, żeby nam czegoś na zimę do wioski nie przyprowadzili. -potwierdził sołtys, drapiąc się po brodzie. - Potem to już w zasadzie nikogo nie widzielim, no poza jednym Uchihą jakimś, co u naszego myśliwego się zatrzymał, a potem ruszył dalej na północ. Wyście za to... no, zza Muru pewnikiem? Paru od was tu do nas też dotarło, dobre ludzie, poza garbarzem. Straszny mruk z niego i ochlej, już do niego trzy razy zachodzić musiałem, że jeśli chleje, to ma się pilnować, żeby świec nie zostawiać bo sobie i nie dajcie bogowie jeszcze reszcie spali. -

Przed wami pojawiły się skromne porcje ryżu, miso oraz odrobiny mięsa.

- Arigatou... Itadakimasu... - stwierdziła z zadowoleniem tylko Aiko, zabierając się za pałaszowanie swojej porcji.

Aiko - wygląd
Shigemi
Drwal
Ichirou-sołtys Shiroyamy

Przejdź do posta

autor: Kujaku Haruka: 9 gru 2025, o 12:04; Forum: Atarashi; Temat: Wschodnie Atarashi; Odpowiedzi: 8; Odsłony: 334

Re: Wschodnie Atarashi

Zlecenie specjalne - "Wojna Światów" - Ranga C - "Nowe ścieżki"
7/14
Risu

- Poczekaj. - nim rozkręciłaś się tym razem w szczegółach swojego opisu walki z dziwnym shinobi wyznającym Jashina, Aiko wyciągnęła z torby jeden ze zwojów i dopiero wtedy dała ci znak, żebyś kontynuowała. Najwyraźniej... rzezczywiście bardzo poważnie podchodziła do tematu notatek.

- Połączenie symbiotyczne... odporność na starzenie się i ból... duża wytrzymałość... -usłyszałaś mruczenie pod nosem z jej strony. Dopiero po zapisaniu tego, co chciała, schowała z zadowoleniem zwój z powrotem do torby. - Myślę, że moja mistrzyni z ogromną chęcią więcej porozmawia z tobą na ten temat. Dobrze by było też jakiegoś złapać... Muszę sprawdzić, czy czasem wśród jeńców złapanych na granicy nie ma jakichś okazów. -

Aiko zatopiła się w rozmyślaniach na ten temat, kiedy jechałyście na wozie.

Rozglądając się, dostrzegłaś, że pozostali mężczyźni również trzymali jakieś przedmioty - a to widły, a to drugą siekierę, a to jakiś tasak u boku. Najwyraźniej życie nauczyło ich... ostrożności? Nie byli agresywni, ale na pewno ich ruchy były oszczędne i skupione. Na twoje słowa osobnik z drewnem pokiwał głową, chociaż jego oko zerknęło na twoją katanę.

- Rozumim, rozumim. Ryokanu nie mamy, ale u sołtysa powinna być wolna izba. Ichirou! - krzyknął w stronę jednego z mężczyzn, tego który wyszedł z domu wraz z synem i miał przy boku rzeźniczy tasak. - Gościnie mamy, chciałyby się zatrzymać i aby co przekąsić przed dalszą drogą. Przyjmiesz je? -

Sołtys, nazwany Ichirou, zbliżył się wyciągając ku wam szeroką dłoń.

- Pewnikiem. Witajcie w Shiroyamie. Strawy wiele niestety nie ma, rok ciężki, no ale podzielimy się tym, co mamy. - stwierdził, po czym skinął dłonią, zapraszając was do swojej, dość sporej chaty. Dostrzegłyście też na podwórku szopę, na której drzwiach widać było ślady krwi, a lód pod nią również miał dość charakterystyczną, rdzawą barwę. Oprócz tego widać było zagrodę, z której dobiegało muczenie.

Aiko obserwowała tymczasem tylko waszą wymianę zdań, wyraźnie zmęczona drogą i trochę przysypiając na stojąco. Ostatniej nocy siedziała do późna, próbując złapać jakąś zwierzynę po drodze, niestety bez skutku i teraz chyba odczuwała tego skutki. Mimo to, nieco się otrzeźwiła, szarpiąc cię za rękaw.

- Weź spytaj o te....uaaaaaa... tunele... czy jaskinie? No to, co mamy sprawdzić... - wymamrotała, na co sołtys się obrócił.

- Hmmm? Tuneli jakichś szukacie? - spytał lekko zdziwiony, kiedy wchodziliście do sieni i ciepła. W powietrzu unosił się zapach jedzenia.

Aiko - wygląd
Shigemi
Drwal
Ichirou-sołtys Shiroyamy

Przejdź do posta

autor: Kujaku Haruka: 9 gru 2025, o 11:37; Forum: Bank; Temat: Kujaku Haruka - Bank; Odpowiedzi: 17; Odsłony: 2214

Re: Kujaku Haruka - Bank

Przejdź do posta

autor: Kujaku Haruka: 9 gru 2025, o 11:36; Forum: Rozliczenia PH; Temat: Kujaku Haruka PH; Odpowiedzi: 25; Odsłony: 1694

Re: Kujaku Haruka PH

Przejdź do posta

autor: Kujaku Haruka: 8 gru 2025, o 19:07; Forum: Osada Południowego Shigashi (Akiyama); Temat: Dzielnica Yoru-no-Yume – Serce Rozpusty i Hazardu; Odpowiedzi: 16; Odsłony: 1624

Re: Dzielnica Yoru-no-Yume – Serce Rozpusty i Hazardu

Zlecenie specjalne - "Wojna o Shigashi" - Ranga D - "Nowy Początek"
12/7
Misaki

-Po prostu... po prostu to przemyśl. I spytaj reszty, to zobaczysz, że powiedzą ci to samo. - Azugimoto odparł, sam odwracając wzrok i wzdychając ciężko. Jego pragmatyczne zazwyczaj podejście do życia chyba podpowiadało także i jemu, że jedna rozmowa nie rozwiąże lat wychowania. Możliwe nawet, że tego nie oczekiwał, co najwyżej chciał zasiać jakieś... ziarno.

Ziarno zmiany, a czy na lepsze, czy gorsze - to pokaże już czas.

Niezależnie jednak od tej krótkiej, lecz intensywnej w swej treści i emocjonalnym ładunku wymiany zdań, teraz stałaś obok niego, obserwując jego wahanie, gdy patrzył na dwie kobiety, które z twojej perspektywy nie różniły się przecież w żaden istotny sposób od tych, które widzieliście dopiero co na ulicach Yoru-no-Yume. To znaczy, może odrobinę tak - na pewno ich stroje wskazywały na tę bogatszą i bardziej estetyczną część dam nocy. Dla Azu za to chyba niosły jakieś dodatkowe znaczenie.

- Pamiętasz tego typa, o którym ci wspominałem, i nie chciałem, żeby z nim gadać? - szepnął bardzo cicho - tak, że nawet stojąc tuż obok, w zasadzie wisząc nieco na jego ramieniu, ledwo słyszałaś wypowiadane słowa. - To jego... hmm... obstawa. Albo kochanki? A może jedno i drugie, nie wiem. W każdym razie, jeśli one tutaj są, to... on też. -

Azu rozejrzał się i postąpił parę kroków do tyłu, jakby chciał cię odciągnąć, ale potem rozmyślił się chyba. Przystanął, wzdychając ciężko po raz kolejny, jakby przygotowywał się do starcia, po czym podniósł wyżej podbródek i wyprostował, starając się wyglądać jeśli nie groźnie, to przynajmniej na pewnego siebie. Co nawet mu się udało.

- No dobra, Ruushi nas potrzebuje. Może to i lepiej, że tu jest. Cholera wie. - mruknął, ruszając w stronę drzwi.

Gorō
Azugimoto
Manjiro

Hotaru- wizerunek
Farbiarka
Nagabura, służący w Czarnej Perle

Przejdź do posta

Znaleziono 548 wyników

Strona 1 z 37
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
37
Następna

Wyszukiwanie zaawansowane