Shinobi War PBF Naruto

Psiak zaczął biec i przyspieszać, jakby bojąc się o coś. Yuri zmartwił się tym, nie wyglądał na głupiego psa, wręcz jakby prosił o pomoc. Białowłosy leciał razem za nim przez uliczki zmartwiony i rzeczywiście... nie było kolorowo. No może trochę szkarłatnie i brudno. Yuri przyglądał się kątem oka, jak biały sierściuch pokazywał mu całe zajście. Ukucnął przed zranionym (chyba wilkiem) zwierzęciem podchodząc do niego bardzo powoli i spokojnie. Unosząc dłonie delikatnie do góry, aby je cały czas widział. Nie chciał go przestraszyć jeszcze bardziej niż był. Przyjrzał się raną. Medykiem nie był, ale nie wyglądało to za dobrze. Powinien zabrać go do jakieś lecznicy...

-No, już, już. Uspokój się i posłuchaj, bo chyba rozumiesz.- odwrócił się do małego szczekacza i zwrócił jego uwagę. -Musisz przynieść mi dwa patyki. Dwa patyki.- pokazywał mu liczbę i długość złamanej łapki zranionego wilczura. -Takiej wielkości. Pomogę wam, ale musisz przynieść dwa patyki, dobrze?- uśmiechnął się do niego i odwrócił się ponownie do biednego zwierzęcia, które musiało cierpieć. -Zajmę się tobą, obiecuję.- zbliżył do niego dłoń, aby mógł oswoić się z jego zapachem i żeby nie czuł się przez niego zagrożony. Zwrócił również uwagę na to, gdzie się znajdują i co mogło go tutaj zaatakować, aby aż tak go zranić...

Ostatnie zlecenie było bardzo męczące. Wygrał. Zdołał przeżyć kolejną walkę z Dzikimi, ale jego niedoświadczeni towarzysze... Śmiesznie to brzmiało w jego głowie, sam był niedoświadczony, ale to jakiej nie powagi doświadczył w trakcie ostatniej misji na granicy przy umocnieniach i patrolowaniu, aż bolała go głowa. Z takim właśnie też nastawienie wstał z samego rana. Wypoczęty, ale też bez przesady. W głowie ciągle powtarzał wszystkie sceny, które się tam odbyły. Pyskowanie do Mikasy-dono, odzywki do swoich towarzyszy... Obarczanie winą za swoje błędy... Tak nie można było. Każdy dbał tam tylko o siebie. Nie o coś więcej. Jakby zupełnie nie walczyli o lepsze jutro dla każdego...

Dlatego musiał iść do władz, aby sprawdzić czy będzie tam potrzebna jeszcze jego pomoc. Czy on będzie mógł tam jeszcze coś zrobić, aby więcej tak idiotyczni i pesymistycznie nastawieni ludzie nie doprowadzili do większej tragedii. I kiedy sam ze skwaszoną miną, w pełni ubrany w swój ekwipunek przemierzał ścieżkę ze swojej posiadłości zauważył małego, białego pieska. Dość zgrabnego i wyszczekanego. Zaczepiającego go. Nie chciał tracić czasu, ale pies nie odrywał się od niego, dopóki ten nie robił tego co chciał. Zdziwiło go to. -No co jest maluchu? Mam iść za tobą, tak?- spytał się go, jakby oczekując, że ten da mu odpowiedź. Ale ruszył za nim tak, aby nie musiał się po niego cofać. Władzę Ryuzaku będą musiały poczekać...

Było mu ciężko na sercu, ale przynajmniej wszyscy byli cicho. Szczególnie Natsumi, która miała za dużo do powiedzenia od momentu starcia się z dzikimi. Pierwszy raz zobaczył brak ogłady, przemyślenia i gotowości do walki, na którą wszyscy jako shinobi i żołnierze musieli się godzić, jeżeli chcieli, aby ich bliscy i oni sami przeżyli.

Na szczęście całą tę śmieszną szopkę przerwała Mikasa z nowymi dla niego rozkazami. Yuri kiwnął głową, spojrzał się dookoła i stwierdził, że tak będzie najlepiej, dlatego ukłonił się jej (ledwo) i odebrał zwój, trzymając go mocno w dłoniach. -Przekażę wszystko, jak najlepiej. Mikasa-dono.- i wpakował się na powóz z innymi mężczyznami. I ruszył w drogę powrotną, aby przekazać wiadomość do władz.

Kiedy tylko dojechali na miejsce po dłuższej przejażdżce, zmęczenie było mniejsze i starał się uśmiechać do swoich współtowarzyszy, aby dodać im trochę otuchy. Zapewne pierwszy raz mierzyli się z Dzikimi, on sam może nie był nigdy przerażony nimi samymi, ale walka z czymś nieznanym była mu bardzo bliska. Przecież sam dopiero co raczkował w tym świecie, w teorii był dobrze przygotowany przez rodzinę, ale w praktyce... dużo tak naprawdę trafiło na niego nieodpowiednich przypadków, z którymi musiał na bieżąco sobie radzić. A siłą odstawał od reszty...

Wszedł do siedziby władz, aby oznajmić z czym wrócił, aby spotkać się z osobą, która będzie mogła wysłuchać jego raportu )który od razu zaczął przekazywać dając zwój do rąk). Po samym przedstawieniu sytuacji, czekał na dalsze rozkazy, wyprostowany.

Dotarli do obozu, który... nie wyglądał w cale lepiej od tego, co stało się w zagajniku. Dzicy... Cholerni Dzicy przypuścili większy atak na granicę Ryuzaku. Yuri zatrzymał się tuż za Mikasą i szedł za nią powoli. Nie zwracał uwagi na to co mówi niewychowana dziewucha z jego klanu, po prostu rozglądał się i starał się ocenić czy straty były duże. Dodatkowo do jego uszu docierały, niektóre ze słów Mikasy i zarządcy ty terenem. Wszystko najwyraźniej w ciągu ostatnich kilkudziesięciu minut się zmieniło. Również nastawienie ludzi z ich powozu, którzy jakimś cudem przeżyli. Yuri mimo zmęczenia odwrócił się do nich i nie wiedział czy od razu się nie cofnąć, kiedy Natsumi zaczęła drzeć pysk tam gdzie nie powinna. I nie tylko go to zirytowała, ale najwyraźniej ta za bardzo się poczuwała.

-Możesz się w końcu zamknąć?! Pierw obarczasz Mikasę-dono o to, że daliście się zaskoczyć, teraz obarczasz cały świat o to, co się wydarzyło. JESTEŚ NA WOJNIE?! Spodziewasz się kwiatków i białych gołębi?!- wybuchnął kolejny raz, czy oni nigdy nie mieli przed sobą dzikiego? -Dlatego proszę... ZAMKNIJ W KOŃCU PYSK, STÓJ W SZEREGU I CZEKAJ NA ROZKAZY A NIE RZUCASZ SIĘ DO SWOICH!!! BO CHYBA SIĘ ZAPOMNIAŁAŚ GDZIE JESTEŚ I PO CO DOKŁADNIE!!! ZNAJ SWOJE MIEJSCE W SZEREGU!!!- nie wiedział cały czas skąd to mu się wzięło, ale czuł jeszcze większe zniecierpliwienie jej zachowaniem. Jak można było zachowywać się tak niepoważnie i bez żadnego przygotowania do tego, że szli walczyć z najeźdźcami, którzy chcieli powiększyć tereny?

Nie rozumiał całkowicie tego, że stawiali swoje JA nad swoim domem, który został zbudowany na podwalinach współpracy z Ryuzaku. Czy oni myśleli tylko i wyłącznie o tym, że chcą sami przeżyć a nie przynieść coś z tego dla całej reszty?! Czy jego rodzina robiła coś źle? Czy w takim razie on robił coś źle? To był jakiś absurd!

Dobra, bez ceregieli i nie róbmy tutaj szopki

(dam jak najwięcej emotek, żeby było jak agresywny jestem jak podczas RnY)

Jeżeli chodzi o MSa - na pewno spodobał mi się zamysł wprowadzenia tego jako wspomagacz, ale na pewno całkowicie wywaliłbym jakieś instant kille, które zaproponował Tsuyoshi w swoim pomyśle, dla mnie nie ma szans na coś takiego wynikającego z opisu.

Jak kiedyś o tym myślałem, to uznałem, że Percepcja powinna być odpowiedzialna za to jak działają techniki MSa - tzn: Percepcja = Szybkość techniki.

Siła nie powinna przekraczać granicy rozsądku i powinna być delikatnie wyższa od zaproponowanych z Ninjutsu (żadnej techniki mającej 280 siły etc)

Zapropowane przez graczy rozwiązania były za mocne, bo były robione przez grających tym klanem i wynikało to z tego, że ten klan zawsze traktowało się jako konik forum ^^ a chodzi o balans, dlatego też z utratą wzroku... zaproponowałbym alternatywę utraty wzroku pasującą do nadużywania oczu, która zależna by była od Wytrzymałości i Chakry (nie można by było spamić MSem i ciągle go mieć włączonego).

Widziałbym to tak, że byłyby progi wytki ustalające możliwość użycia MSa na tury bez możliwości przedłużenia tego i wynikały by z tego konsekwencje, jak zmęczenie, osłabienie i obniżenie percepcji na jakiś czas (jak u Kakashiego w animcu)

Koszt chakry byłby spory, bo jednak były to oczy zabierające kawał z energii - nie widziałbym możliwości na płacenie nawet na S+ 3-6% za oczy a zaproponowane 2% i 1/2 co turę to żart spamera. Koszta miałyby być adekwatne do legendy.

Z samym EMS mam problem, bo oprócz zwiększonej percy i zniesienia konsekwencji utraty wzroku nie powinien dawać nic więcej, ale jestem w stanie zobaczyć inną perspektywę

2. Jeżeli chodzi o trudniejsze misje - byłem fanem tego zamysłu już od baaaardzo dawna, dlatego się ucieszyłem, jak się pojawił zamysł "plusów" - pomysł Icira jest świetny i napewno chciałbym zmienić wynagrodzenie za takie misje, ale też podstawowe archaiczne za PH.

Same wprowadzenie misji E byłoby świetne i rozwijające jak Uczeń Akademii

Na pewno do każdej kategorii od B chciałbym wprowadzić +, które zwiększałyby ważność misji do typowo fabularnej, nie będącej Zleceniem typowo związanym z jednym wydarzeniem, ale mający wydźwięk globalny. Misję S++, żeby były poziomowo czymś, co się w m&a omawiało jak przy Sanninach i innych legendarnych postaciach, misje typowo dyplomatyczne o bardzo wysokim priorytecie dążącym do załamania sił, złapanie bardzo ważnego jegomościa, przejęcie obcego terenu, coś co mogłoby graczy też poruszyć do większego eksplorowania i poczucia, ze nawet misje są nadal żywe i rozwijają fabułę a nie są klepane na ilość bezsensu

Dziękuję za uwagę

Arii-chan

Dziewczyna przekraczała powoli granicę, nie znała swojego miejsca w szeregu i swoje frustracje, słabej, mało rozgarniętej dziewczynki przerzucała na innych. Chyba wolał, jak była nieśmiałą gówniara w powozie, niż wrzeszczącą na ich przełożoną rozwydrzoną dziewczynką z ich klanu. Ale jednak powiedziała coś ciekawego. Poprzedni patrol ominął informację lub całkowicie zagubił się w tym co się działo w zagajniku. Mikasa i Natsumi od razu ruszyły. Starał się utrzymać ich tempo, ale nie było najłatwiej. Zawroty głowy, coraz bardziej mu przeszkadzały, ale oddychał powoli, bez nadmiaru powietrza. Nie chciał zemdleć, ale czuł, że jak utrzyma takie tempo razem z nimi to tak to się skończy.

Zwalniał coraz bardziej, aż Mikasa to zauważyła. Zatrzymała się, patrząc na niego z pytaniem. -Dam radę. Proszę się nie przejmować. Wytrzymam do obozu.- odpowiedział, prostując się i biegnąc dalej. Nie zamierzał nikogo tutaj zatrzymywać przez swoje słabości.

Kiedy jego przeciwnik upadł Yuri zrobił dokładnie to samo. Był wykończony i kręciło mu się w głowie. Miał ochotę zwymiotować przed siebie, ale powstrzymał się. Musiał dobić Dzikiego, który narobił mu tyle problemów. Wstał ledwo na ciągle trzęsące się nogi, czuł jakby były z czegoś miękkiego. Wyciągnął tanto zza pleców i ustawił się, aby zrobić krok do przodu. W tej samej chwili ukazała im się Mikasa, która sama dobiła przeciwnika. Wpatrywał się, jak dokładnie to zrobiła i szybko. Teraz na pewno był martwy. Ciężar spadł z jego barków i wypuścił głośno powietrze.

-Mikasa-dono... Cieszę się, że przeży...- i w tym samym momencie, nie wiedział skąd, Natsumi wykrzyczała swoje oskarżenia do ich kapitan. Białowłosy spojrzał się na nią z przerażeniem. Była głupia czy... głupia? Powiedzieć coś takiego do kapitan i to jeszcze z oskarżeniem, że śmierć Banjiego była jej winą? Po krótkiej znajomości wiedział, że chłopak na pewno wyskoczył jako pierwszy bez przygotowania w kierunku przeciwników i dlatego został rozszarpany. Skrzywił się...

Pani Kapitan starała się to przyjąć z pełną świadomością, zbywając to oskarżenie na bok, oznajmiając im, że ruszają ponownie do posterunku. Yuri odetchnął... Miał jeszcze trochę siły, aby tam wrócić. Schował bombkę do dużej torby i tanto znowu znalazło się w pochwie. Ale Natsumi kolejny raz wykrzyczała swoje obelgi w kierunku kobiety. Zacisnął pięści, nim Mikasa zdążyła powiedzieć swoją kwestię, wybuchnął.

-Natsumi-san!!! Jak śmiesz obarczać panią kapitan za śmierć kogoś, kto zapewne sam rzucił się na przeciwników myśląc, że są to zwykli Dzicy?!- spojrzał się na nią gniewnie -Jesteś Uchihą! Pochodzisz ze Szczepu, który prowadzi nieprzerwanie wojny od ostatnich lat! Śmierć będzie na każdym kroku!!! Nie zostaliśmy przydzieleni do zabawy w ninja!!! Mamy bronić nowych ziem! I jeżeli będzie taka potrzeba to umrzeć za nie z honorem!!!- zrobił się cały czerwony. Nie wiedział skąd u niego to się wzięło, ale nawet go zabolały jej słowa.

-Mamy bronić tych ziem, aby nikomu z cywilów nie stała się krzywda! Po to są nam nasze umiejętności! Po to je otrzymaliśmy... Dlatego, Natsumi-san... Zamknij się.- i na sam koniec okazał się dokładnie tak samo szorstki dla niej jak Banji, którego śmierć tak chciała opłakać. Przechodząc obok nawet na nią nie spojrzał. Ruszył za Mikasą do obozu. Nie zostało mu nic więcej na tym terenie. Wykonał swoje zadanie i przeżył. Kolejny raz przeżył, tym razem pokonując silniejszego od siebie przeciwnika. Z małą pomocą, ale... udało się!

Minęli się obydwoje z demonem, czyli jego założenia były poprawne. Teraz liczyło się znalezienie użytkownika tych demonów a po dłuższej chwili, jak się okazało, system, który wymyślił również. Poleciał na złamanie karku w miejsce, skąd dochodziły gwizdy. Natsumi radziła sobie świetnie z czworonożnym demonem a sam muzyk zaskoczył się jego małą dywersją w postaci klonów lub chwycenia się na tym, że ktoś mógł go zaskoczyć iluzją. Yuri uśmiechnął się, kiedy tamten tylko się odwrócił chłopak zaczął zanim biec. Demon jeden był otępiały bez melodii a jej właściciel zaczął uciekać dziwnym krokiem. Yuri nie będzie za nim niewiadomo jak szybko. Nie ufał temu, co tamten robił - musiała być to jakaś zasadzka. Nigdzie nie widział drugiego demona... Czyżby, dlatego przestał grać? Aby tamten mógł się ukryć w gęstej mgle tak samo jak białowłosy? Klony (jeżeli zadziałały) miały w dalszym ciągu odwracać uwagę fleciarza rozkojarzając go w biegu.

Chłopak biegnąc złożył kilka pieczęci, kończąc je znakiem tygrysa. Nabrał sporej ilości powietrza w płuca i odepchnął się do przodu, wypluwając zmieszany tlen z chakrą. Wypluł strumień ognia formujący się w potężną kulę ognia. Nieważne jak szybki teraz był jego przeciwnik, nieważne jaka pułapka czekała na przodzie... Zostanie to wszystko strawione przez jego płomień. -KATON! GōKAKYū NO JUTSU!!!!- huknęło w powietrzu i mgła rozwiała się jak za pomocą magicznej różdżki. Koniec z ukrywaniem, czas było zakończyć ten pojedynek! W dłoni trzymał nadal swoją bombkę a prawą ręką sięgnął po tanto. Zaparł się twardo podłoża i czekał na rezultat swojego ataku. W razie W starał się uniknąć ataków przeciwnika i jego pupilków. W ustach ponownie znalazł się gwizdek. Po czole skapywał mu pot. Ciężko oddychał, znowu walka za bardzo się przedłużała dla niego... Był już na skraju swoich możliwości i w każdej chwili mógł odpaść z potyczki. Ale nie mógł sobie teraz na to pozwolić!

Obliczenia i Techniki

Plan z założenia zakładał powodzenie 20 na 80. 20 procent szans na zwycięstwo było dość kiepskie, ale aktualnie było lepsze niż nic. Cieszył się, że jego mgła podążała razem z nim tworząc dla niego idealną zasłonę. Co za tym poszło to wpadnięcie czołowe z Natsumi. Zderzenie odrzuciło ich i obydwoje mogli się zatoczyć. -Ajć...- otarł swoje czoło patrząc się na dziewczynę. Udało się mu dotrzeć do niej i była żywa. Odetchnął z ulgą. -Mój przeciwnik jest nieco cięższy... Kiedy udało mi się przesłonić mu widok wycofał się... wtedy postanowiłem dołączyć do ciebie...- wskazał dłonią na mgłę, która ich otaczała i nagle doszedł do niego dźwięk melodii i kroki demonów. Wszystko zaczęło wibrować. -Podążał za mgłą. Przez to, że nic nie widzi jego dwa demony atakują na oślep. Są okropnie szybkie i silne... Natsumi-san... Przygotuj gwizdek w ustach... Postaramy się zagłuszyć jego melodię fletu, kiedy nadejdzie niebezpieczeństwo.- odwrócił się do niej plecami. Adrenalina nadal krążyła w jej żyłach, więc trzeba było to w pełni wykorzystać.

-Dodatkowo... Chciałbym wykorzystać trochę twoją obecność... Gwizdkami możemy też wprowadzić go w lekkie zakłopotanie, gdzie ma kierować swoje demony, lepiej, aby nie atakowały jednocześnie i razem... Powinniśmy rozdzielić się w obrębie mgły i przywoływać demony gwizdkami w inną stronę. Krótkie gwizdnięcia na zwrócenie uwagi. Długie na połączenie gwizdnięć, aby spróbować zagłuszyć melodię Dzikiego. W tym czasie będziemy wypatrywać też Mateckiego - dwa, krótkie gwizdnięcia, jeżeli go zobaczymy lub gdzieś zbliżymy się do melodii. Pasuje? Nie mamy czasu... Powinniśmy już się rozdzielić...- miał nadzieję, że tyle będzie wystarczyć do momentu dotarcia do nich Mikasy. On sam nie posiadał, aż takiej siły przebicia, aby pokonać przeciwnika od razu, ale w dwójkę... Skoro z taką łatwością dziewczyna pokonała swojego przeciwnika mogła być tą siłą... On musiał wykorzystać planowanie, aby przeważyć nad zwycięstwem.

Jeżeli dziewczyna się zgodziła nie zostało nic innego, jak ruszyć w swoje strony. On wleciał na prawo w drzewa wypatrując zbliżających się demonów i szukając sylwetki mężczyzny z fletem. Do ust włożył bombkę, aby złożyć kilka pieczęci - jeżeli mężczyzna był gdzieś w pobliżu to powinien zostać na chwilę zostać złapanym w małą iluzję, która miała jeszcze bardziej go rozkojarzyć dwoma postaciami chodzącymi po terenie, chociaż nie rozumiał dokładnie działań jego genjutsu na demonach, musiał spróbować i czegoś się dowiedzieć o jego umiejętnościach. Bombkę po jutsu od razu wsadził sobie do dłoni a gwizdek pojawił się w ustach. Oczywiście, jeżeli miało wydarzyć się coś ze złego scenariusza wykorzystał ustalone sygnały gwizdkiem

Obliczenia i Techniki

Post FabularnyDogonić Jinchurikiego
Duma

Poruszali się bardzo szybko od kilku dni, ledwo odpoczywali i ruszali w dalszą drogę. Wszyscy wiedzieli, że nie było szans, aby odpocząć konkretnie i dać sobie wolne. Ich pościg musiał szybko się skończyć a jak narazie trafiali na bardzo nietrafione tropy. Każda z posłanych drużyn miała jasny cel pochwycenia uciekiniera - Nary Takashiego. Ta jedna drużyna składała się z bardzo wybitnych jednostek wybranych przez samego Nara Tadaokiego - jednego z radnych, który był tak bliski zostania samodzielnym Shirei Kanem w przeszłości i uciekła jej najważniejsza postać dla ochrony Midori. Nie mógł pozwolić sobie na błędy, dlatego postawił na nich.

-Wejście na tereny Kaigan... Musimy trzymać się planu! Powinni już dawno otrzymać list od Rady, ale możemy spodziewać się wszystkiego, dlatego cały czas czujność!- mężczyzna w białej, materiałowej opasce na oczach w białym stroju i przepasanym ciężkim, mieczu do pasa przeskakiwał z gałęzi na gałąź. Cała reszta poruszała się równo za nim, aż ktoś nie dostrzegł lecącego w ich stronę jastrzębia. Kierował się do zakapturzonego mężczyzny, który uniósł wysoko rękę, na której ptak przysiadł. Wszyscy zatrzymali się. Wiedzieli, co to za jastrząb i że przynosił wieści od jednego z pościgów.

Mężczyzna zerwał z nóżki ptaka małe zawiniątko i je rozwinął. Wszyscy czekali w ciszy na wiadomości, które mogły do nich dotrzeć.

-Wypłynęli na morze... Niewiadomo, gdzie dokładnie się kierują... Jeżeli wierzyć zdobytym informacją... Zmierzają poza kontynent.- wszyscy popatrzyli po sobie. Mężczyzna z zasłoniętymi oczami westchnął i założył jedną rękę na biodro.

-To bardzo źle... Ale nie zmienia to naszych planów. Kierujemy się do stolicy Kaigan. Stamtąd skontaktujemy się z resztą i obmyślimy plan.

-Muramasa-dono, jesteś pewny? Może Takashi-...

-Nie przyjmuję sprzeciwów. Chłopak musi zostać złapany. Jinchuriki na wolności to ogromne zagrożenie dla kontynentu. Nie możemy pozwolić, aby coś się stało. A patrząc na brutalność na terenach Ryuzaku no Taki... Chłopak musi zostać pochwycony na już! Dlatego zostaliśmy stworzeni jako drużyna. Pozostali mają go wytropić a my mamy go pochwycić. Rozumiesz ...- jego ostatnie słowa zaginęły w hałasie szeleszczących liści.

Zakapturzony mężczyzna
Muramasa - klik!

Kolejny raz udało mu się ujść cało przed atakami demona. Drugi po dostaniu kolejnymi wiązkami ruszył na dźwięk melodii, aby wspomóc pierwszego. Na szczęście Yuri już był oddalony od nich i zauważył, że fleciarz zarządził swój odwrót. Dwie bestie musiały go chronić a co za tym szło nie był zbyt dobry w samodzielnym starciu. Mogła być to pomocna informacja, ale nie było to teraz na tyle ważne. Dostał szansę, aby wesprzeć swoją drużynę, dlatego pomknął ku swoim kunaiom, które nie wysyłały już wiązek. Odetchnął głęboko doskakując do nich, wyrywając je z ziemi i mknąć między drzewami. Kiri Gakure i Musso Enro... Techniki są również dla mnie utrudnieniem, ale skoro zarządził odwrót... Nie mogę pozwolić, aby kto inny zginął z mojej drużyny... Mikasa-sama da sobie radę... Zatem muszę dotrzeć do...

Tak, jego celem było dotarcie do miejsca, w którym skierowała się Natsumi ze swoim przeciwnikiem. Wsparcie było teraz najważniejsze, jeżeli samotny Mateki postanowi zaatakować wzmocnienia na granicy samemu może mieć problemy mierzyć się z tak dużą ilością shinobich i żołnierzy. Yuri musiał postawić dobro swojej drużyny na czele tego wszystkiego i pokonanie przeciwników jak najmniejszym kosztem. Dlatego pod osłona przemieszczającej się razem z nim Kiri Gakure no Jutsu poruszał się dość szybko, zachowując wszystkie możliwe środki ostrożności. Nie posiadał w swoim arsenale jeszcze tak rozwiniętych umiejętności, aby walczyć z tak silnym przeciwnikiem... Nie był jeszcze gotowy, żeby się z nim mierzyć... A myślał, że stał się choć bardziej przygotowany i silniejszy niż wcześniej...

Wiedział również, że nie można ufać swojemu przeciwnikowi, dlatego nie rezygnował z obserwacji otoczenia i reagowania natychmiastowo na zbliżające się zagrożenie. W momencie, kiedy dostrzeże sylwetkę mężczyzny zamierzał wyrzucić trzymaną przez siebie bombkę, ale tylko wtedy jak dostrzeże przeciwnika - nie inaczej. Bez tego kierował się tam, gdzie powinna skierować się Natsumi, lawirował między drzewami, żeby przeciwnik nie dostrzegł go za szybko - ten również był członkiem tego samego klanu, ale może Natsumi-san posiadała Sharingana i tak łatwo nie da się tej technice i jego demonom? W dwójkę będą mieli jeszcze większe szanse do powrotu Mikasy, prawda?

Ale nie mógł tylko polegać na tym, dlatego gdy tylko ruszył po kunaie włożył gwizdek do ust. Nie użyje tak żadnej techniki pociskowej z ust, ale... Prezent od pani Kapitan mógł się przydać. Yuri wykonał wszystko tak jak powyżej i w momencie, gdy miał zostać zaatakowany przez swojego przeciwnika i jego demony, które się do niego zbliżały - dmuchnął mocno w gwizdek, aby zagłuszyć melodię fletu, odskoczył, aby potwierdzić swoje przypuszczenia i ruszył biegiem między drzewami powtarzając ten sam krok w momencie, kiedy demony miały go zaatakować. I znowu wycofanie się jeszcze dalej. Kunaie trzymał cały czas w dłoni do obrony i odpychania ataków.

Tę samą taktykę zamierzał użyć, kiedy zauważyłby Natsumi i jej przeciwnika z podobnymi stworami/stworem. Ukrywając się w gęstwinach krzaków i drzew zagajnika przy ataku gwizdnął całymi płucami w gwizdek, aby zagłuszyć melodię i zatrzymać możliwy atak - o ile mogło to coś zdziałać.

Obliczenia i Techniki

Walka nie będzie łatwa. Tak jak myślał Mateki kontrolować będzie bestie Genjutsu... Prychnął pod nosem. Nie mógł pokazać od razu wszystkich kart, dlatego dobrze zrobił tworząc zasłonę dymną. Nie zostało mu nic więcej jak obserwować przeciwnika, który zaczął grać na swoim instrumencie. Obydwa stwory się poruszyły. Na szczęście jeden cały czas przyjmował na siebie obrażenia wiązkami - dlatego Yuri zamierzał podtrzymać technikę, aby drugi stwór nie ruszał się z miejsca. Dwie wiązki posłane w jego kierunku niech go udobruchają. Problemem jednak był czworonożny, który wpadł w stworzoną chmurę wymachując na oślep łapskami. Yuriemu ledwo udało się unikać jego ciosów, ale czuł, że to fart. Schował tanto i odskoczył jeszcze bardziej do tyłu, na kolejne trzy metry, aby złożyć jedną pieczęć i wypluć w stronę stwora sporej wielkości kulę wody, jako pocisk. Nie martwił się o to czy trafi, stwórca tego kogoś go nie widział, więc sam stwór zapewne nie widział, co ten robi, plus gabaryty tego czegoś sprawiały, że cel był o wiele łatwiejszy, szczególnie na taką odległość. Od razu po wypluciu wody zmienił pozycję z tą samą pieczęcią - przebiegł trzy metry bliżej swoich kunai i nagle z wody, która chlusnęła w demona czy czymkolwiek to coś było zaczęła unosić się mgła. Yuri całkowicie zablokował widoczność w obrębie dwudziestu metrów. Całkowicie zagłębił się między drzewami, zapamiętując poprzednią pozycję genusera. Najważniejsze dla niego było, aby trzymać się z daleka od czworonożnego demona. Z torby wyciągnął jedną kulkę, którą trzymał cały czas w dłoni. Musiał dobrze się ukryć i utrzymać przeciwnika w niepewności, co będzie dalej. Dlatego w razie zbliżenia się demona do niego przez przypadek - oddalał się jeszcze bardziej chowając się między krzaki, drzewa, trzymając dystans 10 metrów od kunai.

Obliczenia i Techniki

Znaleziono 184 wyniki

Re: Posiadłość Rodu Suyunami

Re: Posiadłość Rodu Suyunami

Re: Haker

Re: [PH] Yuri

Re: [BANK] Yuri

Re: Siedziba Władzy

Re: Wojenne rodroże

Re: Ogłoszenia parafialne + rekrutacja

Re: Wojenne rodroże

Re: Wojenne rodroże

Re: Wojenne rodroże

Re: Wojenne rodroże

Re: Las na granicy Kaigan i Midori

Re: Wojenne rodroże

Re: Wojenne rodroże