Shinobi War PBF Naruto - Szukaj

Znaleziono 17 wyników

Wyszukiwanie zaawansowane

Znaleziono 17 wyników

autor: Hajime: 9 paź 2024, o 13:37; Forum: Ogłoszenia graczy; Temat: Poszukiwane; Odpowiedzi: 1; Odsłony: 336

Poszukiwane

Witam, szukam kogoś chętnego do wspólnej gry z moją postacią, Hajime Tōjō. Jeśli byłbyś bądź byłabyś zainteresowana wspólną fabułą to muszę zaznaczyć, że o ile zdarza się, że napiszę więcej niż jeden post dziennie, to zakładać musimy właśnie takie tempo.
Jeśli jednak nikt chętny się nie trafi, poszukiwał bym także stałego mistrza gry aby wspólnie tworzyć przygody cmentarza.

Przejdź do posta

autor: Hajime: 7 paź 2024, o 19:14; Forum: Osada Shigashi no Kibu; Temat: Cmentarz "Hajimari e no iriguchi [始まりへの入り口]"; Odpowiedzi: 9; Odsłony: 569

Re: Cmentarz "Hajimari e no iriguchi [始まりへの入り口]"

Palenie zwłok było w sumie całkiem odprężającym zajęciem. Wrzucasz do pieca coś i po chwili tego nie ma. Jedynie zapach nie kiedy mógł być dla co poniektórych odrobinę odstraszający, jednak nie dla mnie. Nie po tak długim czasie zajmowania się cmentarzem. Tak więc gwiżdżąc wesoło, losowałem sobie kolejną kończynę, z jednej z dwóch skrzyń i dokończyłem swoje zadanie, które, mimo że nie specjalnie mi odpowiadało, to musiało zostać dokończone.
Nie wiedziałem, kim byli moi zleceniodawcy, choć się domyślałem, niestety na daną chwilę musiałem tańczyć jak mi zagrają. Cholera by ich wszystkich. Świadomość tego, że mnie obserwowali budziła we mnie obawę, obawę o to ile wiedzą na mój temat. Czy wiedzieli o moim sanktuarium? O tym, że za niektórymi zniknięciami, stałem ja... Wolałem tego nie testować. Nie potrzebowałem większej ilości kłopotów.
Gdy w końcu ostatnie ciało w stu procentach, wraz ze skrzynkami i trumną, w której przetransportowałem zwłoki kobiety, zmieniły się w popiół, zostało jeszcze jedno. Wybrałem popiół, upewniwszy się, że nie ostała się ani jedna kostka przesyłałem wszystko do jednego wiadra i z tym ruszyłem na skraj działki, miejsca, gdzie chłopaki spalali zeschłe gałęzie, trawę i tym podobne rzeczy. Tam też rozsypałem popiół i zadowolony z siebie skierował się do swojego biurka, aby zająć się papierową robotą, a przy okazji zaczekać na dziada...jakiegoś tam. Na miejscu jednak zastał mnie widok z lekka niepokojący, z lekka irytujący, a odrobinę kojący.
Zbliżyłem się do listu oraz mieszka. W pierwszej kolejności przeliczyłem jego zawartość, a następnie spojrzałem na treść wiadomości.
- Cholerny grzyb. Przeklinam Cię w imię lorda Jashina, obyś cierpiał... Ehhh... Dobra papierki. Kurwa! No tak, cholera muszę pamiętać, żeby częściej je podpisywać - wyrwało mi się zerkając na stertę papierów i zabrałem się za ich ogarnianie. Tego wieczoru ewidentnie wplątałem się w coś, co mogło przynieść więcej szkody niż pożytku w przyszłości. Świadomość tego utrudniała mi moją pracę, gdyż myśli krążyły wokół tego jak pozbyć się powiązania z jedną z domniemanych mafii.

Przejdź do posta

autor: Hajime: 7 paź 2024, o 14:31; Forum: Osada Shigashi no Kibu; Temat: Cmentarz "Hajimari e no iriguchi [始まりへの入り口]"; Odpowiedzi: 9; Odsłony: 569

Re: Cmentarz "Hajimari e no iriguchi [始まりへの入り口]"

Poprzednia lokacja

Byłem gotów lepszy i gorszy scenariusz, jednak to co się wydarzyło rzeczywiście sprawiło, że nie do końca wiedziałem czy się cieszyć, czy nie. Z jednej strony było to komiczne, z drugiej żałosne i odrobinę rozczarowujące. W końcu powoli zaczynałem się podniecać na myśl o walce, a tu taki klops.
Stałem więc chwilę zakłopotany przed gościem co szedł i się na głupi ryj wyjebał nie mogąc uwierzyć własnym oczom, by po chwili, przysłowiowo sprzedać buta na twarz i wspólnie z Hiruko ewakuowaliśmy się, drogę umilając sobie od pewnego momentu rozmową. Z kolei gdy dostaliśmy się już pod boczne wejście na cmentarz, zatrzymałem Hiruko by mi się zaraz nie zagalopował. Choć prawda była taka, że gdy tylko mial to zrobić chłopak sam z siebie się zatrzymał, bo w końcu taka była umowa.
- No dobra młody, świetna robota. Tutaj możesz zostawić wózek i ja już sobie resztą się zajmę sam. I nikomu ani słowa że okradamy czasem tamten bar. No i wiadomo, jakiś czas się tam nie plącz, bo jeszcze coś se po przypominają, a ją nadstawiać karku za ciebie nie będę. Czy to jest zrozumiane? - na końcu przebrałem nieco ojcowski ton, na co pomarańczowo włosemu aż się oczy zaświeciły.
- Jaaa...jasne taa... Znaczy się tak jest szefie. To ten, ja już jestem wolny tak?
- Pewnie, tylko pamiętaj że widzimy się jutro... A może już dziś. Cholera wie, która to godzina. W każdym razie nie spóźnij się . Po tych słowach odprowadziłem młodego wzrokiem, a następnie po wciągnięciu wózka na teren cmentarza poleciałem się ponownie przebrać w strój roboczy. Tak aby przypadkiem nikt nie powiązał cyjanowowłosego Adonisa z szanowanym właścicielem czy pracownikiem cmentarza.
Przebrany już w uniform, mundurek czy odzież ochronną, zwał jak zwał, przystąpiłem do transportu skrzyń do krematorium. Nawet gdyby ktoś mnie teraz zobaczył nie powinno być to dla nikogo szokujące gdyż bardzo często moi pracownicy transportują zwłoki w skrzyniach czy trumnach, w zależności czy na pochówek czy do masowego grobu kolejnego żebraka. Tak więc wykorzystując ten zabieg zwyczajnie przystępuje do spalenia zwłok. Przy okazji zabierając martwe ciało kobiety z mojego sanktuarium do trumny i w tej trumnie także je spalając wraz z "dowodami". A przynajmniej tak się staram uczynić.

Przejdź do posta

autor: Hajime: 6 paź 2024, o 22:56; Forum: Osada Shigashi no Kibu; Temat: Bar "Izarantu"; Odpowiedzi: 104; Odsłony: 13051

Re: Bar "Izarantu"

Szło nieźle, mimo nieudolności zleceniodawcy, jak na specjalistę w swojej dziedzinie przystało całkiem szybko, w całym tym pierdolniku znalazłem skrzyni, które należały do mnie. Zawołałem Hiruko i wspólnymi siłami załadowaliśmy towar na wózek. Było tego więcej, niż sądziłem. Prawdopodobnie za dużo, żeby jedna osoba mogła pociągnąć to sama dlatego już podwijałem rękawy gdy niespodziewanie nieopodal na ścianę w uliczce wyrosły drzwi. Mało tego przez te drzwi wylazł jakiś obwieś. Czy mogło być gorzej? A no mogło, bo nie trzeba było posiadać niesamowitych zdolności poznawczych aby stwierdzić, że chłop jest narąbany jak szpak.
- Dobra już dobra, nie ekscytuj się pan tak, bo to pomyłka po prostu zaszła. Pana osiem skrzyń i beczki są na miejscu, a te są dla kogoś innego. Błąd w dostawie stąd sprostowanie. - nie spodziewałem się, aby blef miał tu większe zastosowanie jednak mordowanie na ulicy, nawet na takiej ulicy, nie było najlepszym pomysłem. Jednak jeśli dojdzie do konieczności, to wcale mi to nie przeszkadzało. Własnej dlatego jeśli chłop nie łyknie tego, że podaje się za dostawcę dokonującego poprawki w zamówieniu, to unoszę ostrożnie rękę ku górze tak, aby wydawało mu się, że chce się poddać bez walki, z kolei ja w tym czasie skupiam w sobie chakre raitonu, która następnie spływa po moim ciele na ziemię i kieruje się w stronę agresywnego jegomościa. Jeśli z jakiegoś powodu utrzymałby się na nogach, posyłam następną wiązkę, nie dając mu czasu na reakcję. Dodatkowo technika sama w sobie nie powinna być na tyle głośna ani widowiskowa, by przyciągnąć uwagę ludzi z wnętrza baru, biorąc pod uwagę, że pewnie już jest tam nieco gości więc harmider powinien odrobinę pomóc w pozostaniu nie wykrytym.
Jeśli oczywiście plan się powiedzie nie zwlekam specjalnie i daje znać Hiruko, że ulatniamy się z tego miejsca póki czas. Przez większość drogi w milczeniu tak aby nie ściągać przypadkiem dodatkowo niczyjej uwagi. Już raz tego wieczoru się powstrzymałem przed złożeniem drugiej ofiary panu Jashinowi, drugi raz mógłbym nie dać rady. Na szczęście, zapewne dlatego że zdołaliśmy się oddalić na teoretycznie bezpieczną odległość Hiruko postanowił zagaić rozmowę na rozluźnienie atmosfery po tym jak zobaczył, że jego szef zafundował jakiemuś typowi terapię wstrząsową.
- Swoją drogą szefie, co to za skrzynie kradniemy?
- Ehhh... Hiruko, Hiruko, za młody jesteś gołowąs, żebym mógł ci powiedzieć. Byłeś ty, chociaż już raz z jakąś babą?
- Słucham?
- A no widzisz. Właśnie. Są rzeczy, o które nie wypada pytać, a wiesz czemu Hiruko?
- Nie szefie, dlaczego?
- Bo mężczyźni są jak ser. A teraz nie interesuj się tylko ciągnij ten wózek, bo mam jeszcze dużo roboty ja dziś. Widzisz, ja co miesiąc dokładać muszę do tego interesu. I jeszcze robić na to u nas to dla miasta czasem coś pomóc. Wy z Yoshim to nawet nie wiecie jak dobrze u mnie macie. - i na takich właśnie rozmowach mijała drogą powrotną na cmentarz jeśli oczywiście wszystko poszło zgodnie z planem.

Przejdź do posta

autor: Hajime: 6 paź 2024, o 20:57; Forum: Osada Shigashi no Kibu; Temat: Bar "Izarantu"; Odpowiedzi: 104; Odsłony: 13051

Re: Bar "Izarantu"

Droga do alejki za barem mijała dość spokojnie, a do tego Hiruko, z racji bycia uraczonym moimi mądrościami i opowieściami prawdopodobnie nawet nie zauważył kiedy znaleźliśmy się na miejscu. Tak przynajmniej mi się zdawało, choć sam chłopak mógł mieć odrobinę inne zdanie. W końcu już prawie był wolny, zaledwie parę metrów dzieliło go od pójścia sobie do domu, ale nie. Musiał pomyśleć, że może tym razem zajmie się jeszcze poprawieniem kilku kadzidełek przy nagrobku. Te cholerne kadzidełka kosztowały go parę minut, minut, przez które teraz znalazł się w tej obecnej sytuacji. Ostatni raz... a mogłem już grać w kości z chłopakami w barze... Przeszło mu przez myśl gdy zatrzymaliśmy się parę metrów przed zakrętem.
- Dobra młody, zaczekaj tutaj i popilnuj wózka, nie mam ochoty taszczyć potem ręcznie wszystkiego. - rzuciłem niedbale, zeskakując z owej prowizorycznej rikszy i skierowałem się do alejki, mijając chłopaka, unosząc rękę na znak, żeby zrobił sobie tu chwilę przerwę.
Gdy znalazłem się już na umówionym miejscu, zmarszczyłem zirytowany brwi, zatrzymując się w pół kroku. Sięgnąłem nerwowo do kieszeni po karteczkę, którą mi przekazał tamten stary grzyb i parokrotnie przeniosłem wzrok to na treść znajdująca się na niej, to na alejkę, by finalnie zgnieść ją w ręku i energicznie schować w kieszeni, ale tak energicznie jak bym chciał sięgnąć przez kieszeń do czeluści samego piekła, do którego swoją drogą posyłałem pod nosem mojego zleceniodawcę.
- Cholerni partacze... kto się tam zajmuje logistyką, debil jeden. Pewnie ten dziad. Jak mu tam było... Sezamowiec, taaaa, właśnie. Ramol ewidentnie problemy z pamięcią ma. Nie to, co ja, cholera, miały być dwie skrzynki, a nie dziesięć... - zatrzymałem się na moment dostrzegając beczki, które na chwilę wprawiły mnie w zakłopotanie, przez co wyszarpałem wręcz po raz kolejny notatkę i raz jeszcze posłałem ją do piekła, na dno kieszeni - Nie no to miało być tu... A może beczki...
Zbliżyłem się do beczek, dość nieśmiało zaglądając do ich środka, nie będąc pewnym czy może ja czegoś nie pomyliłem, ale nie, dlatego triumfalnie się cofnąłem i lekko, żeby nie narobić rabanu, kopnąłem jedną.
- Cholerni partacze, nawet nie potrafią skrzynek na załadunek przygotować. Co oni sobie myślą, że ja nie ma lepszych zajęć niż sprawdzanie skrzynek... - wróciłem do narzekania i burczenia pod nosem sięgając do niewielkiej torby nad lewym pośladkiem i wyciągnąłem z jej wnętrza kunai, którym staram się delikatnie podważać wieka. Nie potrzebowałem ich otwierać, zapach zwłok zarówno tych świeżych jak i drugiej świeżości był dla mnie doskonale znany, dlatego starałem się zrobić to na węch. Przy okazji cały czas nasłuchiwałem czy ktoś nie idzie. Gdybym na przykład trafił na odpowiednią skrzynię, a jej wieko byłoby luźne i słyszałbym, że ktoś się zbliża, a nie ma lepszej kryjówki, to jestem gotów wskoczyć do skrzynki z trupem, żeby przeczekać kłopoty. Z kolei jak już znajdę wszystkie, całe dwie skrzynie wychylam się zza winkla i konspiracyjnie macham Hiruko, żeby podjeżdżał, następnie we dwóch lądujemy skrzynie na wózek i odjeżdżamy, jak gdyby nigdy nic się nie stało, kierując się na cmentarz, ale nie głównym wejściem, tylko takim bocznym pracowniczym gdzie wiem, że nikt nas nie zaskoczy.
- Swoją drogą szefie, co to za skrzynie kradniemy?
- Ehhh... Hiruko, Hiruko, za młody jesteś gołowąs, żebym mógł ci powiedzieć. Byłeś ty, chociaż już raz z jakąś babą?
- Słucham?
- A no widzisz. Właśnie. Są rzeczy, o które nie wypada pytać, a wiesz czemu Hiruko?
- Nie szefie, dlaczego?
- Bo mężczyźni są jak ser. A teraz nie interesuj się tylko ciągnij ten wózek, bo mam jeszcze dużo roboty ja dziś. Widzisz, ja co miesiąc dokładać muszę do tego interesu. I jeszcze robić na to u nas to dla miasta czasem coś pomóc. Wy z Yoshim to nawet nie wiecie jak dobrze u mnie macie. - i na takich właśnie rozmowach mijała drogą powrotną na cmentarz jeśli oczywiście wszystko poszło zgodnie z planem.

Przejdź do posta

autor: Hajime: 6 paź 2024, o 14:14; Forum: Osada Shigashi no Kibu; Temat: Bar "Izarantu"; Odpowiedzi: 104; Odsłony: 13051

Re: Bar "Izarantu"

Widząc zachowanie mojego nieproszonego oraz niezbyt miłe widzianego gościa postanowiłem zachowywać się trochę jak on. Enigmatyczny, wyrachowany, odrobinę (co mnie najbardziej wkurzało) czadowy koleś. Tak. Właśnie taką osobistość chciałem właśnie udawać, no przynajmniej do momentu zniknięcia tego chodzącego umarlaka. Gdy tylko zniknął, ruszyłem w kierunku drzwi, po drodze uderzając pięścią w stół i mamrocząc coś niezrozumiałe pod nosem, w stylu "Wszystko by się udało, gdyby nie te wścibskie wapniaki."
Postawiłem krok za drzwi, z dość sporym impetem otwierając je, tak że odbiły się lekko od ściany i obróciłem w kierunku gdzie powinien znajdować się Hiruko.
- Hiruko! Chodź no tu do mnie. Trzeba zrobić jeszcze jedną rzecz. - zawołałem chłopaka do siebie i chwilę po tym jak zobaczyłem, że mnie zobaczył i usłyszał, wchodzę z powrotem do środka, przebierając się z ubrań roboczych. Ciała miały zniknąć bez śladów, a doskonale wiedziałem, że podjechanie, nazwać to można, w uniformie cmentarnym dość łatwo może powiązać gości, którzy zniknęli z ich śmiercią. Ewentualnie wywołać plotkę, a tego też miałem się wystrzegać.
- Cholerny dziad i jego pracodawca. Za kogo się oni uważają. Ja im już dam. Tak. Przyjdzie kiedyś taki czas. Zobaczycie... Jeszcze na ręce patrzeć mi będą. Co ją z pierwszej łapanki cholera. Chowałem zwłoki gdy ten gość pewnie ma chleb mówił pep. - zrzędziłem mamrocząc pod nosem do momentu wejścia Hiruko, który jeśli tylko wszedł do środka, słyszy ode mnie pomagającym tonem - A ty co jeszcze tak stoisz?! Zdejmuj te ciuchy idziemy na fuchę ale po cywilnemu. Będziesz wózek ciągnął. A Yoshi gdzie polazł? Czemu go nie wiedzę?
Gdy owinąłem ostatni rękaw bandażem i poprawiłem włosy, odwróciłem się do pomocnika z szerokim uśmiechem na twarzy i gdy ten już był przebrany, położyłem mi dłoń na ramieniu, a drugą oparłem o plecy, wypychając go powoli na zewnątrz.
- Wiesz mój przyjacielu, ja cię naprawdę lubię. Dlatego na czas tego zadania możesz mówić mi panie szefie Hajime. Albo panie szefie, darujmy sobie formalności. Ale ja nie to w sumie chciałem powiedzieć. Prawda jest taka, że możesz sobie myśleć, że znów się wpakowałeś w nadgodziny, bezpłatne. I masz oczywiście rację. Ale! To nie do końca tak. I powinieneś być mi wdzięczny. A tak właśnie! Wdzięczny Hiruko. W końcu dzięki temu nabierasz doświadczenia i kto wie, może kiedyś ty będziesz prowadził ten biznes tak jak ja i któregoś późnego wieczoru to Ty zawołasz swojego pracownika i będziesz mu przekazywał wiedzę, tak jak ja dziś tobie. - mówiłem praktycznie przez całą drogę prowadzącą chłopaka do dwukołowego wózka, którym czasem transportujemy zwłoki. Następnie sam siadłem na nim czekając, aż młody chwyci za "ster' i ruszymy w drogę, podczas której przekazywałem mu liczne mądrości. Jak choćby dlaczego za chowanie grubych ludzi trzeba policzyć więcej niż w przypadku chudych, między czasie nawigując go, gdzie ma się kierować i obserwując uliczki, żeby starać się ocenić, czy nie ma na nich nikogo, czy zaraz nie zbierze się tu jakaś grupa imprezujących i najebanych podrostków albo smutnych mężczyzn wyrzucających śmieci, co im żona jaja ucięła i zabroniła pić w domu.
Po dotarciu na miejsce Hiruko miał się zatrzymać trochę wcześniej z wózkiem tak, żebym mógł samemu podejść najpierw i ustalić które to skrzynki. Nie chciałem specjalnie go wtajemniczać w całą akcję z prostej przyczyny. Jeśli coś ma być w tajemnicy, to im mniej ludzi wie, tym łatwiej tajemnice zachować. Nawet w przypadku zaufanych ludzi jak moje chłopaki.
Jeśli już ustalił skrzynki, to kawałkiem białej kredy rysuje na nich "x" i wracam do młodzieńca, dumnie krocząc zadowolony z samego siebie.
- Dobra młody podjeżdżamy. Lądujemy dwie skrzynki i wracamy na cmentarz. Zawozimy to pod konserwatorium i masz wolne. Tylko nie zapomnij, że jutro widzimy się o świcie co nie? No. To dawaj, bo nie ma na co czekać.

Przejdź do posta

autor: Hajime: 6 paź 2024, o 12:02; Forum: Dzienniki graczy; Temat: Cmentarz "Nad umrzykiem"; Odpowiedzi: 2; Odsłony: 340

Re: Cmentarz "Nad umrzykiem"

Przejdź do posta

autor: Hajime: 6 paź 2024, o 00:45; Forum: Osada Shigashi no Kibu; Temat: Cmentarz "Hajimari e no iriguchi [始まりへの入り口]"; Odpowiedzi: 9; Odsłony: 569

Re: Cmentarz "Hajimari e no iriguchi [始まりへの入り口]"

Dziad był szemrany, nawet bardziej niż ja, albo przynajmniej takie stwarzał wrażenie. Niczym zimny oślizgły wąż. Paskudztwo. Nie lubiłem robić interesów z takimi ludźmi, jednak prowadziłem ten biznes już na tyle długo by wiedzieć to i owo o zasadach tej gry. Skrzywiłem się pod maską, krzyżując przy tym ręce przed sobą i słuchałem uważnie, co takiego miało zostać mi przekazane.
- To nie można było tak od razu? Chcesz pan mnie do grobu wpędzić takim straszeniem? Było mówić, że trup jest i trzeba zakopać. - odparłem zadowolony, łapiąc za mieszek tak jakby z obawą, że dziad zaraz się rozmyśli i będzie chciał je z powrotem -Ja tu uczciwy biznes prowadzę i dobrym klientom skóry jestem na rękę w niektórych sprawach pójść. Panu nawet jak się pan przekręci nie? To dam zniżkę,jak nie zapomnę gęby. Wtrąciłem jeszcze zerkając w adres, czy daleko trzeba iść na załadunek, jednocześnie zastanawiając się, czy potrzebować będę wózka na trupy skoro ponoć to odbiór "tego co z nich zostało".
- Cholera, ale naprawdę mógł pan trochę wcześniej zajść, to bym chłopaków zagonił do roboty, a tak? Ajajaja tyle drogi przede mną. A to mówiłeś, że tam dużo z nich nie zostało ta? I co, dużo tych resztek, bo nie wiem czy wózek potrzebny i jak rozumiem ciała ukryte, żeby zaraz nie było że pół miasta już je widziało. I przypomij Sezamusie, jak się nazywa twój pracodawca, bo nie dosłyszałem do kogo się zgłosić po resztę zapłaty. - postanowił dopytać jeszcze kilka rzeczy zanim przystąpię do działania.
Sprawa odrobinę śmierdziała, dlatego potrzebowałem jak największej ilości informacji, przy okazji zbliżyłem się do jednego z okiem, dotąd znajdującego się za moimi plecami, rozglądając się po cmentarzu. Czy kręcił się tam ktoś jeszcze, a może Yoshi bądź Hiruko gdzieś się jeszcze ostali kończąc swoje zadania?

Przejdź do posta

autor: Hajime: 5 paź 2024, o 23:23; Forum: Osada Shigashi no Kibu; Temat: Cmentarz "Hajimari e no iriguchi [始まりへの入り口]"; Odpowiedzi: 9; Odsłony: 569

Re: Cmentarz "Hajimari e no iriguchi [始まりへの入り口]"

To jak niesamowicie istotną rolą odgrywa dobrze prowadzona administracja ciężko sobie nawet wyobrazić. Począwszy od przejrzystości dokumentów, która pomaga bardzo szybko przejść przypadkowe kontrole, przez potencjalne tuszowanie tego i owego dokonując małych zmian to tu, to tam, a kończąc na płaceniu mniejszych podatków, niż w rzeczywistości się powinno. W końcu administracja to dokumenty, dokumenty to informacja, a nie złoto czy srebro ma największą wartość, lecz właśnie ona. To dlatego zajmował się nią przede wszystkim Hiruko, jednak podpisy nie mogły być fałszowane, bo co za dużo to niezdrowo i łatwiej o potknięcie. Więc takim oto sposobem tego wieczoru siedziałem z kupą papierków do podpisania.
Może powinienem dać chłopakom podwyżkę. Nie, bez sensu, lepiej dam im trochę więcej pracy...O! I za to dam i premie. Tak. To chyba będzie uczciwe. Popracują więcej to i zarobią więcej. Zacząłem rozmyślać spoglądając na praktycznie niekurczący się stos papierów, który wymagał mojego podpisu. Właściwie to szukałem myślami wszelkiego sposobu, żeby się nie zabierać za tą robotę, mimo że miałem świadomość konieczności wykonania tych obowiązków. Problem był taki, że moje serce wciąż jeszcze drżało po niedawnej ofierze złożonej Panu Jashinowi. Będę musiał ją wrzucić do spalenia na dniach. Taka ładna buzia, ktoś mógłby jej szukać. Na szczęście dzisiejszy pogrzeb powinien zadeptać wszystkie ślady. Odchyliłem się wygodnie na krześle spoglądając w sufit gdy rozległo się pukanie.
- Co za czort?! Zamknięta brama cmentarza znaczy zamknięte do cholery. Kurwa ponoć wszystkich wygonili za bramę. Gamonie jedne, a ja dobry myślałem, żeby im zapłacić więcej... - wyrwało mi się, choć nie do końca była to prawda. W końcu nawet nie starałem się powstrzymać przed wypluciem tych słów. Nawet już wstawałem z miejsca gdy jednak drzwi postanowiły się otworzyć bez mojego udziału, a do środka wszedł sędziwy mężczyzna.
-Tōjō Hajime, cholernie zajęty grabarz. Do usług, ale już po zamknięciu więc zapraszam jutro. I jak się będziesz pan tak plątał po zamknięciu to chłopaki moje mogą pomyśleć, że któryś umrzyk próbuje nawiać i pana trzepnąć w główkę. Nie, żeby pewnie panu dużo to zmieniło ale... Nie ważne, dobra, Senzamie otwórz się przede mną i mówta co chceta, bo jak widzisz mam dziś romantyczny wieczór ze starą papierów do podpisania, więc nie będę przed panem tak tu stać do rana. - odburknąłem nie to, że jakoś agresywnie, lecz nieco pretensjonalnie wychodząc zza mojego biurka, wciąż mając na sobie standardowe ubrania robocze wraz z maską zasłaniającą moją twarz.
Co prawda mogło to pozornie umniejszać mojej wiarygodności, ale tylko pozornie, bo skoro interesował się mną ktoś, kto coś tam o mnie wie, powinien mieć świadomość, że na tym cmentarzu cały personel jest zamaskowany. Tłumaczymy to tym, że nie chcemy później na mieście, by ludzie kojarzyli nas ze swoimi zmarłymi. Ponadto znajdowaliśmy się w moim biurze, skromny, bo skromnym, ale cmentarz oficjalnie nie ma dużych zysków. Stąd znajdowało się tu jedno biurko z trzema krzesłami, jednym moim oraz dwoma dla petentów. Parę szaf i komód z papierami pod ścianami i większy kufer w rogu tego kwadratowego pomieszczenia znajdował się po lewej stronie od wejścia za biurkiem.

Przejdź do posta

autor: Hajime: 5 paź 2024, o 16:41; Forum: Osada Shigashi no Kibu; Temat: Cmentarz "Hajimari e no iriguchi [始まりへの入り口]"; Odpowiedzi: 9; Odsłony: 569

Re: Cmentarz "Hajimari e no iriguchi [始まりへの入り口]"

To był bardzo udany wieczór. Pracowity, ale udany... no przynajmniej dla mnie. Pomyślałem, odprowadzając wzrokiem ostatniego żałobnika opuszczającego mój cmentarz. Prawie ostatniego.
Przeniosłem wzrok na Yoshiego który właśnie zaczął robić rutynowy obchód, żeby sprawdzić, czy klienci leżą grzecznie na miejscu, a przy okazji czy wśród tej gromady beks, która właśnie chowała jakiegoś starego pryka, co go wóz potrącił, nie było złodziei. Nawet nie jestem w stanie zliczyć, jak często zdarzają się sytuacje, że jacyś znudzeni nieupilnowani gówniarze coś sobie zabiorą albo zostawią jakieś śmieci. Hiruko w tym czasie gdy obserwowałem znikającego między nagrobkami młodszego pracownika zbliżył się do mnie tak niezauważenie że gdyby nie maska na pewno zauważyłby moje zaskoczenie.
- Cmentarz zamknięty szefie, ostatnie robaki już wypełzły. Yoshi robi obchód, sprzątamy i rozumiem, że mamy wolne?
- Yoshi tak, może iść do domu. Jutro zaczynamy o wschodzie słońca dzień, trzeba będzie wysprzątać wszystko, wyrwać chwasty. Ty będziesz przyjmował petentów, więc postaraj się być uprzejmy i pamiętaj, żeby doliczać do ceny poszerzenie grobu jasne? Żeby nie było jak ostatnio eeee w tamtym tygodniu chyba cośmy grzebali tę babę co jej łeb urwało przy wybuchu.
- Aaaaa ta bez głowy, co szef myślał, że jest z tego klanu grubasów?
- Tak! Dokładnie ta. Toż jej trzeba było, że dwa miejsca poświęcić cholera, dobrze, żeś namówił jakoś rodzinę, żeby ją skremować, ale no, żeby nie było powtórek. A i Hiruko, tam w konserwatorium u nas, wiesz tam w piwnicy na stole, leży facet co wlazł nie tam gdzie trzeba, jak się rodziny mafijne tłukły nie? No, a raczej to, co z faceta zostało. To weź go tam jakoś złóż do kupy i przygotuj na jutro do dziesiątej wieczorem, bo będziemy chować. Jak trzeba, to przyszyj mu brakujące elementy, od któregoś co miał iść na grób masowy. Jak się uporasz, to też możesz spadać, a ja idę się zająć paroma nie cierpiącymi zwłoki, hehehehe, sprawami. Zaśmiałem się krótko, przedstawiając cały plan działania chłopakowi, po czym po klepałem go po ramieniu, odchodząc w kierunku budynku służącego za kaplicę.
Pchnąłem dość ciężkie, toporne drewniane drzwi, by przemknąć się, powstałą między skrzydłami szczeliną, po czym natomiast je zamknąłem za sobą. Chwyciłem lewa ręką za maskę, kierując się w głąb budynku do znajdującego się kamiennego ołtarza, mijając stojące po bokach ławy, a moje serce zaczynało bić radośniej w podnieceniu, by następnie zrzucić przebranie robocze zaraz w pierwszym rzędzie. Następnie stanąłem przed ołtarzem i chwyciłem za kamienny blat, otwierając sobie go niczym skrzynie. Znajdowały się tam schody. Strome i śliskie stopnie prowadzące głęboko w dół. Podchwyciłem pobliski świecznik i ruszyłem na dół. Kilka stóp pod ziemię.

[W spoilerze znajduje się brutalny opis składania ofiary. Treści mogą być nie właściwie dla zbyt młodych lub wrażliwych osób, dlatego informację tą należy traktować jako ostrzeżenie. 18+]
Było to miejsce stworzone przeze mnie, moja sekretna kryjówka. Sanktuarium. To właśnie tu mógł oddawać cześć jedynemu Panu, Jashinowi. Podziemna sala miała kształt półkuli, na środku której znajdował się drewniany stół wyposażony w sznury do krępowania ofiar, tak by te nie mogły się ruszać. Prócz stołu na podłodze namalowany był ogromny symbol Jashina, czyli trójkąt w okręgu, pod ścianami pochodzenie, które obecnie powolnie podpalałem od trzymanego w ręku świecznika, tak by znajdująca się na moim ołtarzu związana brązowowłosa kobieta o jasnej miękkiej skórze mogła napawać się uczuciem strachu i beznadziejności. Mimo zakneblowanych ust próbowała coś wykrztusić, szarpiąc się w miejscu niczym ryba wyrzucona na brzeg. Łzy zalewające jej zielone oczy mieniły się teraz niczym dwa szmaragdy.
- Pięknie wyglądasz kochanie. Już nie mogę się doczekać i myślę, że Pan Jashin także obserwuje nas. Tak! Słyszysz?! To On przemawia do mnie karze mi to zrobić dla jego miłości. - zbliżyłem się do kobiety, delikatnie przesuwając palcem po jej ramieniu i dotykając włosów, nachyliłem się nad jej twarzą, aby wyszeptać do ucha ostatnie zdanie, a w moich oczach płoną żar wiary oraz podniecenia. Następnie szybkim ruchem usunąłem knebel z jej ust, nie czekając na to co odpowie, trzymany w drugim ręku kunai wbiłem w prawą nogę ofiary. Z jej ust wyrwał się wrzask, płacz i strach. Prawdziwa symfonia horroru przerywanego błaganiem. Pustymi obietnicami, kuszeniem, zapewnieniami.
- Na nic twe prośby grzeszniczko, kusicielko. Lord Jashin chroni mój umysł przed twymi wpływami i robi to też dla ciebie! Powinnaś być mu bezgranicznie wdzięczna! - wrzasnąłem z furią, wymierzając jej cios w policzek otwartą dłonią tak, że jej głowa przekręciła się w drugą stronę, a z ust pociekła stróżka krwi. Na moment ucichła, na chwilę, gdyż zaraz kolejny kunai wbił się w jej ramię. Ofiara, aż szarpnęła się z bólu wyjąć i wijąc się tak przez kolejne godziny. Aż do momentu kiedy w jej wycieńczone i okaleczone, nagie ciało nie trafił w końcu piąty sztylet, który ugodził ją w serce, zakańczając tym samym katusze.
Gdy denatka powoli stygła zbliżyłem się do kufra, znajdującego się zaraz przy schodach prowadzących do tego miejsca i wyjąłem z niego ścierkę, która starłem ślady krwi z siebie oraz z kunaiów uśmiechając się szeroko i wesoło pogwizdując przy tym.
To był bardzo udany dzień. Po powrocie na górę ponownie zamknąłem za sobą przejście, przebrałem się w strój roboczy i ruszyłem do kancelarii cmentarza zrobić porządek z papierami.

Przejdź do posta

autor: Hajime: 5 paź 2024, o 00:54; Forum: Osada Shigashi no Kibu; Temat: Cmentarz "Hajimari e no iriguchi [始まりへの入り口]"; Odpowiedzi: 9; Odsłony: 569

Cmentarz "Hajimari e no iriguchi [始まりへの入り口]"

Dość pokaźna działka terenu w kształcie prostokąta, której początek zaczyna się na obrzeżach miasta a przeciwstawny kraniec znajduje się tak daleko jak ma daną chwilę jest to potrzebne. W dużym skrócie owy cmentarz ma swój początek, lecz koniec nigdy nie został konkretnie wyznaczony. Czy to ze względu na zapotrzebowanie miasta na nowe groby wynikające z porachunków mafii, czy może niedbałości urzędników? Jaki by nie był tego powodu, to jednak pozytywnie wpłynęło to na rozwój owej branży.
Do roku trzysta trzydziestego siódmego nad terenem władze i obowiązki sprawowała rodzina Tōjō uchodząca za najlepszych grabarzy w historii. Niestety powód owego uznania nigdzie nie został spisany. Natomiast parę lat później gdy właścicielem został najmłodszy syn Tōjō miłujący hazard ziemię jak i biznes parokrotnie zmieniał właścicieli aż w końcu trafił w ręce Tōjō Hajime, który mimo skraju zapaści wyciągną cmentarz na skraju lat świetności.
Lokalni ludzie darzą wielkim szacunkiem obecnego właściciela przemysłu grabarskiego mimo wprowadzonych przez niego kilku zmian jak choćby strój pracowników jak i samego właściciela.
Warto zaznaczyć również że mniej więcej pół kilometra od wejścia na cmentarz i siedemset pięćdziesiąt metrów na prawo znajduje się spory budynek mieszkalno-gospodarczy oraz kaplica gdzie mieszka właściwie jak i pracownicy cmentarza.

Przejdź do posta

autor: Hajime: 5 paź 2024, o 00:15; Forum: Rozliczenia PH; Temat: Hajime PH; Odpowiedzi: 1; Odsłony: 187

Re: Hajime PH

Przejdź do posta

autor: Hajime: 4 paź 2024, o 23:27; Forum: Dzienniki graczy; Temat: Cmentarz "Nad umrzykiem"; Odpowiedzi: 2; Odsłony: 340

Re: Cmentarz "Nad umrzykiem"

DANE PERSONALNE
IMIĘ: Hiruko
NAZWISKO: Brak. Przybrane nazwisko Tōjō
KLAN: Brak
PRZYNALEŻNOŚĆ: Shigashi no Kibu
WIEK: Dwadzieścia lat (375r.)
DATA URODZENIA: Do emerytury mu jeszcze brakuje
PŁEĆ: Mężczyzna
WZROST | WAGA: Sto dziewięćdziesiąt siedem / Osiemdziesiąt sześć
RANGA: Pracownik cmentarza

APARYCJA
WYGLĄD: Wysoki facet o jasnych pomarańczowych włosach i zielonych oczach. Uchodzić może za przystojnego młodzieńca. Mimo wielu lat spędzonych na ulicy jest wyjątkowo zadbany, a cera jego pozbawiona jest wszelkich niedoskonałości czy przebarwień. W idealnym stanie są również jego śnieżnobiałe zęby, których pozazdrości, mogą mu nawet niektórzy możni.
UBIÓR: Długi czarny płaszcz zakładany przez głowę o długich szerokich rękawach. Na głowę naciągane coś w stylu kominiarki z doczepioną z przodu drewnianą płaczącą maską. Pod spodem znajduje się dość dobrze dopasowana koszula oraz spodnie tego samego koloru. Płaszcz przewiązany jest grubym fioletowym sznurem zawiązanym w kokardę na plecach, dłonie zakrywają czarne rękawice, a na stopach znajdują się drewniane sandały.
ZNAKI SZCZEGÓLNE:
Pomarańczowe włosy
OSOBOWOŚĆ
CHARAKTER:
Hiruko jest bardzo zaradnym i utalentowanym młodzieńcem, czego ma całkowitą świadomość. Mimo to jest osobą dość leniwą, niewychylającą się z inicjatywą własną. Uwielbia klimat cmentarza i bardzo ceni sobie swoją pracę, którą zawdzięcza Hajime. Być może dlatego traktuje swojego szefa niczym ojca, zaś kolegę z pracy jak młodszego brata. Z pozoru wydawać się może uprzejmy i sympatyczny jednak wewnątrz jest okrutnym i zdeprawowanym człowiekiem czerpiącym radość z zadawania bólu innym. Zarówno fizycznego jak i psychicznego.
CIEKAWOSTKI: Bardzo mocno wierzy w to, że mimo innego pochodzenia są rodziną wraz z Hajme-dono i Yoshim.
Ma niesamowitą pamięć. Pamięta wszystko, co zobaczy i usłysz, przez co wielokrotnie o czymś przypomina Hajime, lecz w taki sposób jakby to On właśnie to sobie przypominał.
Uwielbia grać w kości, mimo że nie ma szczęścia w hazardzie.
Uwielbia czarny humor i psychiczne znęcanie się nad innymi gdy "szef nie patrzy".
NINDO: Nic więcej, nic mniej. Tak zwany złoty środek.
HISTORIA:

Przejdź do posta

autor: Hajime: 4 paź 2024, o 23:24; Forum: Dzienniki graczy; Temat: Cmentarz "Nad umrzykiem"; Odpowiedzi: 2; Odsłony: 340

Cmentarz "Nad umrzykiem"

DANE PERSONALNE
IMIĘ: Yoshimitsu
NAZWISKO: Brak. Przybrane nazwisko Tōjō
KLAN: Brak
PRZYNALEŻNOŚĆ: Shigashi no Kibu
WIEK: Piętnaście lat (380r.)
DATA URODZENIA: Do emerytury mu jeszcze brakuje
PŁEĆ: Mężczyzna
WZROST | WAGA: Sto sześćdziesiąt trzy / Pięćdziesiąt pięć
RANGA: Pracownik cmentarza

APARYCJA
WYGLĄD:
Przeciętnego wzrostu chłopak o krótkich czarnych włosach, nieco haczykowatym nosie i czarnych oczach. Cechą charakterystyczną w wyglądzie Yoshiego są piegi dość rzadko spotykane w tym tej części świata. Na pierwszy rzut oka zdawać się może nieco wychudzony, przez co ubrania wiszą na nim jak na wieszaku.
UBIÓR: Długi czarny płaszcz zakładany przez głowę o długich szerokich rękawach. Na głowę naciągane coś w stylu kominiarki z doczepioną z przodu drewnianą płaczącą maską. Pod spodem znajduje się dość dobrze dopasowana koszula oraz spodnie tego samego koloru. Płaszcz przewiązany jest grubym fioletowym sznurem zawiązanym w kokardę na plecach, dłonie zakrywają czarne rękawice, a na stopach znajdują się drewniane sandały.
ZNAKI SZCZEGÓLNE:
Piegi
OSOBOWOŚĆ
CHARAKTER:
Yoshimitsu to dość interesujący osobnik, z pozoru wydaje się być wycofany i bardzo nieufny. Potrafi ocenić kogoś wielokrotnie, nim faktycznie go pozna, co wynika z niebywałej przezorności albo wewnętrznym lęku przed popełnieniem błędu. Istotną cechą wręcz charakterystyczną dla Yoshiego jest fakt, iż gdy już zacznie mówić, mówi szybciej niż myśli. Z tego powodu skupia się raczej na wykonywaniu poleceń niż na wytrąceniu uwag, osobistych przemyśleń. W kwestii Hajime Tōjō swego pracodawcy jest bezgranicznie lojalny za uratowanie życia i w kwestii wszelkich wypytywań o "szefa" chłopak zaprzestaje współpracować gotów nawet zabrać potencjalne tajemnice ze sobą do grobu. Nawet jeśli ową tajemnicą byłoby to, że Hajime nie do końca uczciwie mu płaci.
Mimo młodego wieku chłopak został już częściowo z indoktrynowany wiara w Jashina przez co za wszelkie błędy, które popełni w pracy mimo swojej przezorności w kontaktach międzyludzkich (a zdarza się ich nie mało jak choćby wyrycie złych danych na nagrobkach) wielokrotnie karze sam siebie cieleśnie, aby odpokutować. Absolutnie nie zna przeszłości Hajime jednak jest to dla niego sprawa nieistotna.
CIEKAWOSTKI: Yoshi nazywa Hajime mistrzem, choć ten nie uczył go niczego specjalnego.
Jest kryptogejem podkochującym się w swoim mistrzu jednak zna podejście Hajime do tych kwestii i ukrywa to, aby nie zostać zakopanym żywcem.
Uwielbia ptaki, szczególnie kury gdy ucina im się głowy i w pośmiertnych konwulsjach ich bezgłowe ciała jeszcze chwilę biegają .
NINDO: Lepiej zapytać pięć... naście razy niż siedzieć za czternastkę / Przezorny zawsze zabezpieczony
HISTORIA:

Przejdź do posta

autor: Hajime: 3 paź 2024, o 23:13; Forum: Rozliczenia PH; Temat: Hajime PH; Odpowiedzi: 1; Odsłony: 187

Hajime PH

Przejdź do posta

Znaleziono 17 wyników

Wyszukiwanie zaawansowane