Shinobi War PBF Naruto - Szukaj

Znaleziono 58 wyników

Wyszukiwanie zaawansowane

Znaleziono 58 wyników

1
2
3
4
Następna

autor: Umemoto Mei: 7 cze 2024, o 13:03; Forum: Tenkyū (Wyspa rodu Shabondama); Temat: Siedziba Rodu Shabondama; Odpowiedzi: 7; Odsłony: 4031

Re: Siedziba Rodu Shabondama

- Dobrze wiesz Horie Haruki-san, że… to moja powinność, jak sama ujęłaś. Nie powinnaś, aż tak bardzo się przejmować, czy będę się nudziła czy też nie. Jestem samurajem, który utracił swoje ostrze, jestem ostatnią osobą, która zasługuje na taką uwagę. Dosłownie i w przenośni szmaciana lalka ze mnie, którą możesz zostawić samą sobie. – przyjęła na moment nieco bardziej depresyjny ton, gdy z delikatnym niezadowoleniem spożywała posiłek, o jakość była wyraźna, to wciąż odczuwała dyskomfort, przy tak prostej czynności jaką było jedzenie. – Doceniam jednak troskę, szczególnie jak na naszą krótką znajomość… - dodała po chwili, na moment podnosząc wzrok, zanim nie wróciła do posiłku, planując pogrążyć się w swoim myślach, o ile nie zostanie z nich wytrącona przez podtrzymywaną rozmowę.
Wzięła głębszy łyk herbaty, pozwalając by jej ciało także poczuło ciepło i pozwoliła sobie na zaciągnięcie aromatem. Zapowiadał się pracowity dzień, warto było przez chwilę skorzystać, dawno nie była na poważniejszym zadaniu, w tym wypadku wyruszeniu do jaskini, by upewnić się, że ktoś tam żyje.

Przejdź do posta

autor: Umemoto Mei: 5 cze 2024, o 17:34; Forum: Tenkyū (Wyspa rodu Shabondama); Temat: Siedziba Rodu Shabondama; Odpowiedzi: 7; Odsłony: 4031

Re: Siedziba Rodu Shabondama

Samurajka z kamienną twarzą słuchała też tego co Shabondama Fuyuki-san miał do powiedzenia. Zzezowała również na dygnitarkę, której eskortą się zajmowała – nie uważała, że „potrzebowała” zajęcia, jednak jeżeli taka była wola Horie-sama, to miała zamiar się do niej ustosunkować w sposób pozytywny.
- Jestem zaszczycona propozycją możliwości udziału w takim zadaniu Shabondama Fuyuki-san. – wykonała większy ukłon, dla oddania szacunku w kierunku rozmówcy, nie chcąc jakkolwiek go urazić i w ten sposób utrudnić roboty Haruki. – Jestem chętna wspomóc ten oddział, szczególnie, że Horie Haruki-sama nie widzi z tym problemu. – dodała po chwili, ujednolicając swoją odpowiedź. Była doświadczonym wojownikiem, więc nie obawiała się podróży wraz z oddziałem w celu odnalezienia żywej lub martwej grupy badawczej. Właściwie była tutaj pewna swoich umiejętności. Znała pewne, podstawowe metody przemieszczania się po takich miejscach, w końcu nie sposób przewidzieć czy w takich warunkach nie będzie musiała wykonać kiedyś jakieś misji. Najwyraźniej ten dzień jest dzisiaj.

Przejdź do posta

autor: Umemoto Mei: 4 cze 2024, o 18:30; Forum: Bank; Temat: Skarbonka Mei; Odpowiedzi: 4; Odsłony: 210

Re: Skarbonka Mei

Przejdź do posta

autor: Umemoto Mei: 4 cze 2024, o 18:30; Forum: Rozliczenia PH; Temat: PH Mei; Odpowiedzi: 6; Odsłony: 240

Re: PH Mei

Przejdź do posta

autor: Umemoto Mei: 3 cze 2024, o 19:08; Forum: Misje i Fabuły; Temat: Wynagrodzenie za misje; Odpowiedzi: 3986; Odsłony: 464473

Re: Wynagrodzenie za misje

Nick prowadzącego: Yami
Nick biorącego/biorących udział: Umemoto Mei
Rodzaj misji: C
Streszczenie misji: Umemoto Mei zostaje wysłana jako eskorta dla dyplomatki Rodowi, któremu służy. Wyruszają aż do Shabondam, gdzie po drodze, w czasie drogi morskiej trafiają nieszczęśliwie na potężny sztorm, szczęśliwie jednak udaje im się wyjść z niego w jednym kawałku, docierając do swojego celu, gdzie niedługo zaczną się rozmowy dyplomatyczne.
Link do misji: viewtopic.php?f=77&t=11464&p=218256#p218256
Ilość postów: 34/28

Przejdź do posta

autor: Umemoto Mei: 3 cze 2024, o 19:00; Forum: Tenkyū (Wyspa rodu Shabondama); Temat: Siedziba Rodu Shabondama; Odpowiedzi: 7; Odsłony: 4031

Re: Siedziba Rodu Shabondama

Dla niepozornego obserwatora Samurajka miałaby chłodny i znużony wyraz twarzy, niemalże jak zawsze, jednak najpewniej Horie dostrzegała pewną nutę emocji na niej. Zażenowanie tym, że dała się „zaopiekować do ogarnięcia” i pewne zrezygnowanie. W normalnych warunkach martwiłaby się czy ktoś się nie obrzydzi elementami wyglądu, ale w tej sytuacji, w tym towarzystwie, skupiła się na prostym „Za jakie grzechy?”, które rozbrzmiewało w jej głowie i emanowała przez jej, w tej chwili, pusty wyraz twarzy. Niemalże jakby straciła duszę.
- Nie znam takiego słowa jak „nie chcę”. Moim obowiązkiem jest bycie nieopodal, a i tak będę spokojna wiedząc, że nic ci się nie stanie w tym miejscu Haruki Horie-sama. – ukłoniła się delikatnie, wchodząc w swój charakterystyczny, samurajski ton i zerkając na majestatyczny dwór rodu. Przez chwilę mu się przyglądała z niemałym podziwem, zanim nie wrócił fason na jej twarz. W końcu mogła odpocząć po tej szalonej podróży i poddać się cnotom szlachetnych, w oczekiwaniu aż będzie potrzebna.

Przejdź do posta

autor: Umemoto Mei: 31 maja 2024, o 15:38; Forum: Osada Tenkyu; Temat: Przystań; Odpowiedzi: 12; Odsłony: 1308

Re: Przystań

- Dziękujemy jeszcze raz za podróż. – ukłoniła się delikatnie przed kapitanem, zanim nie odwróciła się w kierunku Horie, która zajęta była przytuleniem desek. Pokręciła głową, nie siląc się na żaden komentarz. Trudno było powiedzieć, czy jakikolwiek się nada. Stanęła tylko obok niej, splatając ręce z tyłu i starając się dumnie wyglądać, mimo tego, że nie było to za bardzo możliwe. Spojrzała swoimi czerwonymi oczami w kierunku nadchodzącego przedstawiciela lub urzędnika od strony Shabondama.
- Niestety, sztorm był pewnym zaskoczeniem, ale byłyśmy pod opieką jednego z najlepszych kapitanów tych wód, dziękuję jednak za troskę w stronę Haruki Horie-san. – odezwała się profesjonalnym, samurajskim tonem, korzystając z tego o co poprosiła dygnitarka, a wiec możliwości wysuszenia, przyjmując ten moment spokoju z dużą ulgą. Spojrzała jednak w kierunku Horie, gdy ta powiedziała swoją prośbę.
- Oczywiście. – rzeczowo mruknęła, wstając, by podejść i faktycznie pomóc założyć jej pas obi, właściwie nawet i całe kimono, by nie musiała się kłopotać zbędnymi ruchami. – Jesteś gotowa Haruki Horie-san na rozmowy dyplomatyczne?

Przejdź do posta

autor: Umemoto Mei: 31 maja 2024, o 13:47; Forum: Kantai; Temat: Szlak transportowy; Odpowiedzi: 247; Odsłony: 30266

Re: Szlak transportowy

Lazurowłosa spojrzała jedynie na rozmowę między kapitanem, a majtkiem, nie podsłuchując jej i nie mając zamiaru się w nią wdawać. To nie była jej sprawa. Skierowała więc swoje nogi do „jej” sprawy, czyli Haruki Horie-sama, której zostawienie mogło być z perspektywy czasu nie tak dobrą decyzją. Nieumarła samurajka poczuła jednak ulgę, gdy ją zobaczyła, może niecałą i zdrową, ale na pewno całą. Podeszła czym prędzej, by z bliska ocenić stan, jednocześnie ścierając krew za pomocą swojej rękawiczki.
- Cieszę się, że jesteś w akceptowalnym stanie Haruki Horie-sama i tak, zgodzę się. Nigdy więcej statków. – mruknęła z pewnym zmęczeniem i zażartowaniem w głosie, jej nici obecnie produkowały się w jej ciele, by wszelkie uszkodzenia i przeciążenia prędzej czy później ogarnąć, więc momentalnie jej skóra drgała, ale było to do… przebolenia. Spędziła jednak resztę podróży z dygnitarką, upewniając się, że nie zrobi sobie już krzywdy.
- Jesteśmy już na miejscu.

Przejdź do posta

autor: Umemoto Mei: 30 maja 2024, o 18:17; Forum: Kantai; Temat: Szlak transportowy; Odpowiedzi: 247; Odsłony: 30266

Re: Szlak transportowy

Samurajka patrzyła, jak pierwszy z majtków został porwany przez wściekłe morze, gdy sama starała się utrzymać w jednym miejscu za wszelką cenę! Zerknęła na kapitana, który wydawał się wręcz rozbawiony całym zajściem, jej samej nie było tak bardzo do śmiechu, ale starała się nie panikować, jak pewnie większość tutaj — choć nic dziwnego, dla nich to było to naprawdę patrzenie śmierci w oczy. Dla niej śmierć nie była taka straszna, wręcz kojąca, miała jednak zobowiązania, które... nie pozwalają jej podłożyć szyi pod kosę kostuchy. Kolejne sekundy były coraz bardziej szalone i wręcz przerażające. Przełknęła cicho ślinę, biorąc oddech w usta, widząc, że fala pochłania już cały statek - była pod wodą, nieprzyjemne uczucie, szczególnie w takim momencie. I w końcu... był moment na złapanie oddechu! Okręt przebił się przez żywioł i był już na spokojniejszych wodach.
- Żyjemy. Chciałabym powiedzieć, że nie wątpliłam w to, ale... jestem zdziwiona, że żyjemy. - mruknęła, nieco do siebie, nieco do innych, odrywając się swoimi nićmi od szpar w ścianie i innych obiektów do złapania, by szybkim krokiem pobiec do dygnitarki, by zobaczyć, w jakim był stanie. Martwiła się, że w złym, ale... musiała się upewnić!

Przejdź do posta

autor: Umemoto Mei: 29 maja 2024, o 22:04; Forum: Kantai; Temat: Szlak transportowy; Odpowiedzi: 247; Odsłony: 30266

Re: Szlak transportowy

Samurajka postanowiła zawalczyć ze wściekle otwierającym się bulajem, nie chcąc mu pozwolić na dawanie wodzie drogi do wnętrza statku, próbowała solidnie zamknąć po raz kolejny, licząc na to, że to tylko jednorazowy niuans. Gdy tylko spróbowała swoim sił z tym problemem, znalazła się na pokładzie dostrzegając cały obraz… nie za bardzo przyjemny. Słońce schowane było za czarnymi jak smoła chmurami, a wiatr wściekle atakował płynący okręt, nie dając mu ani jego załodze żadnego wytchnienia! Pod wpływem fali, która uderzyła w statek, przeleciała aż do przeciwległej ściany. Mrugnięcie poświęciła na wzięcie oddechu.
- Co teraz?! – krzyknęła do kapitana, jednocześnie, gdy szwy na jej ciele się otworzyły, przez które przeszły nici, za pomocą których chciała się asukerować, oplątując się nimi, za co tylko mogła. Chcąc być ustabilizowana jak to tylko możliwe. – Dam radę się utrzymać na pokładzie! – dodała, niech ma pewność tego, że nie pofrunie jak chusteczka na wietrze.

Przejdź do posta

autor: Umemoto Mei: 29 maja 2024, o 11:55; Forum: Kantai; Temat: Szlak transportowy; Odpowiedzi: 247; Odsłony: 30266

Re: Szlak transportowy

Polecenia i mowę marynarką ze strony Kapitana było słychać doskonale. Kolejne rozkazy, przekleństwa i jeszcze raz rozkazy! Dochodząc do Hoshigakiego, samurajka już doskonale znała polecenia, które otrzymała reszta załogi.
- Niewiele, mam tylko doświadczenie lądowe. Ale dobrze, robi się! – zakomunikowała przyjęcie polecenia zamknięcia bulaju bądź bulajów, doskonale świadoma, że akurat nikt nie chciał, aby woda dostała się przez okna na pokład statku. – Brzmi jak wyzwanie. Ale niech będzie, zobaczymy gniew twojej kochanki Kapitanie. – pozwoliła sobie na drobny uśmiech, postanawiając faktycznie zagrać z bogiem w kości. O ile zazwyczaj była chłodna i stonowana, to cięższa sytuacja w postaci tej była w dziwny sposób… odświeżająca. Dawno nie czuła adrenaliny i chciała poczuć jej więcej, jej ciało chciało, nie bojąc się już czy to życia, czy śmierci.
Ruszyła jednak zgodnie z poleceniem zamykać okna okrętowe, każde, które znajdzie, począwszy od tej ze swoją towarzyszką, która najpewniej zajęta była złorzeczeniem na świat, jak wcześniej lazurowowłosa zdążyła się przekonać. A potem... powrót na pokład, wraz ze swoimi nićmi powinna bez problemu się utrzymać!

Przejdź do posta

autor: Umemoto Mei: 27 maja 2024, o 22:58; Forum: Kantai; Temat: Szlak transportowy; Odpowiedzi: 247; Odsłony: 30266

Re: Szlak transportowy

Samurajka ze swoim chłodnym wyrazem twarzy przyglądała się morzu zza klapy. Nie podobało jej się to co widziało. Coraz gwałtowniejsze morze i ciemne chmury zwiastowały najpewniej sztorm. Nie była marynarzem, nie była szkolona tego co robić w takich sytuacjach, więc będzie musiała się zdać na własny rozsądek. Westchnęła, odwracając się w kierunku dygnitarki, która… przeżywała chorobę morską wyjątkowo aktywnie, gdy powietrze wypełnił zapach jej wymiotów. Mei obróciła się na obcasie, by podejść do niej, chcąc się upewnić, że się w razie czego nie zakrztusi, klepiąc ją po plecach.
- Będzie jeszcze gorzej. W tym tempie eskalacji powinnaś mieć coś lepszego w zanadrzu niż „zabijcie mnie”. Radzę jednak wkrótce się złapać czegoś stabilnego. Zaraz przyjdę, muszę porozmawiać z kapitanem. – mruknęła swoim spokojnym, sztucznym tonem, gotowa posłuchać jej reakcji i najpewniej narzekania, zanim nie wstanie, mając zamiar kierować swoje kroki do kapitana. On w tej sytuacji powinien wiedzieć najlepiej co zrobić, by nie doszło do katastrofy.
- Ohama Kagetaka-san. Morze staje się coraz bardziej chaotyczne. Jestem gotowa do jakiejkolwiek pomocy, by nic nam się wszystkim nie stało. – nie miała zamiaru produkować się ze swoimi obawami, więc powiedziała, co myślała, faktycznie gotowa aktywnie pomóc, by na pewno nic się nie stało.

Przejdź do posta

autor: Umemoto Mei: 24 maja 2024, o 16:22; Forum: Kantai; Temat: Szlak transportowy; Odpowiedzi: 247; Odsłony: 30266

Re: Szlak transportowy

- Imponujący okręt. – skomentowała samurajka, widząc cel ich podróży. „Rybie Oko” prezentowało się nadwyraz bezpiecznie, czego się jednak spodziewać po takiej klasie statku? Eskortowiec, który potrafi jednak zawalczyć z innymi okrętami. Kierując się wraz z towarzyszką w stronę Rybiego Oka, usłyszała, a następnie dostrzegła kapitana. Hoshigaki, ileż to minęło kiedy ostatni raz takiego widziała? Gdy tylko Ohama Kagetaka skierował się w ich stronę, skinęła głową w geście szacunki i zostawiła Horie wszelkie formalności związane z rozmową i przekazaniem czegoś.
- Oczywiście Ohama Kagetaka-san. To honor dla nas móc być przewiezionymi przez ten imponujący okręt. Długo pływa po tych wodach? – odezwała się w końcu, zagadując z pewną ciekawością, przez chwilę stojąc jak słup soli na pokładzie, zaciągając się morskim powietrzem i pozwalając bryzie zawiać w jej włosy. Miłe uczucie. Podróż morska mogła wydawać się miłym, ale przede wszystkim… innym uczuciem, praktycznie odskocznią. Niezależnie od długości wymiany zdań, miała zamiar skierować się do Horie, splatając dłonie za plecami i stając obok jak rasowa gwardzistka.
– Barwna załoga. Niektórzy by powiedzieli, że dosłownie. Widzę, że swoją osobą odbierasz im ostatnie klepki w mózgu, w tym tempie ten statek nigdy nie wyruszy. Czemu akurat ich wynajęto? – pozwoliła sobie na drobny żart, ignorując kompletnie fakt, że rzucano jej spojrzenia. Niespecjalnie się tym przejmowała, nie uważała się za ładną, choć bardziej z powodu tego co drzemało pod jej skórą niż fizycznego.

Przejdź do posta

autor: Umemoto Mei: 22 maja 2024, o 12:08; Forum: Nami-shin (Osada Rodu Hōzuki); Temat: Tawerna "Uśmiech Rekina"; Odpowiedzi: 67; Odsłony: 6306

Re: Tawerna "Uśmiech Rekina"

Twarz Samurajki nawet nie drgnęła, gdy usłyszała „wyznanie” ze strony dyplomatki. Skupiona na powolnym posiłku, wydawać się mogło, że po prostu tego nie usłyszała. Gdy minęło kilka dłuższych sekund, podniosła wzrok znad swojego posiłku przez jeszcze dłuższą chwilę milcząc, zanim cicho nie westchnęła.
- Haruki Horie-san. Będę miała z tyłu głowy. Zdarzają się takie… „anomalie” jak to ujmujesz. Ale zgaduję, że jestem ostatnią osobą, która by się z tego śmiała. Posiadasz jeszcze wstydliwe sekreciki, które chcesz mi powiedzieć przed dotarciem na statek? – mruknęła, niespecjalnie przejęta chorobą morską, nie było to nic dziwnego. Oczywiście, delikatnie… problematyczne żyjąc na wyspach, ale są gorsze przypadłości i problemy. Marudność ze strony dyplomatki przeboleje, najpewniej jej suche obycie w pełni wystarczy by bez mrugnięcia okiem to wykonać.
- Raczej poradzę sobie z twoim marudzeniem. Ale oczywiście miło, że informujesz. Będę miała z tyłu głowy, że będzie tym razem jakoś uzasadnione. ¬– odezwała się z delikatnym, rozbawionym uśmiechem, pozwalając sobie na subtelny przytyk, zanim nie dokończyła w bólach posiłku, będąc gotową do drogi.

Przejdź do posta

autor: Umemoto Mei: 20 maja 2024, o 21:37; Forum: Nami-shin (Osada Rodu Hōzuki); Temat: Tawerna "Uśmiech Rekina"; Odpowiedzi: 67; Odsłony: 6306

Re: Tawerna "Uśmiech Rekina"

- Skoro tak mówisz. Zdam się na kogoś bardziej w tym doświadczonego niż Ja. – samurajka pozwoliła sobie na stonowany uśmiech, delikatnie podnosząc kąciki ust. – Jestem przyzwyczajona do surowszego trybu życia, więc pozostaje mi się tylko domyślać, że moje ciało przyjmie odpoczynek w takich źródłach. Liczę, że je potem pokażesz. – pozwoliła sobie na kilka, niechętnych, kęsów, gdy i tak rzuciła wiecej niż jedną myśl, skupiając ponownie uwagę na gawedzi w karczmie. Co jakiś czuła jak jej nici poruszają się w ciele, choć w sposób spokojniejszy niż zwykle. Niemalże leniwy. Może pod wpływem pożywienia w żołądku? Trudno jej było powiedzieć.
- Doprawdy? Trudno mi sobie wyobrazić pustynie, żyjemy w miejscu, gdzie jedyną pustynię jako zobaczę to biały puch. Być może dobrze, że ktoś inny się tym zajął… mogę się domyślać, że tak odległe rejony to całkowicie inna kultura i zwyczaje, więc dziwnym nie jest, że postawiono na kogoś bardzo doświadczonego. Nie powinnaś się tym jednak przejmować. – wzięła łyk lemioniady, by zasmakować jej w ustach i się orzeźwić przyjemnym, cytrusowym smakiem, pozwalając sobie jednocześnie na bardziej dramatyczną pauzę. – Wykonujesz swoje obowiązki najlepiej jak umiesz. Nic więcej, nic mniej. Może i w tej chwili podróżujesz jedynie do bliższych miejsc, jednak jestem pewna, że idąc tą drogą i Ty kiedyś wyruszysz na pustynię lub do innego, dalekiego zakątka. Nie jestem być może najlepszą osobą do takich słów, ale powinnaś być pewna swoich umiejętności. Jesteś odpowiednią osobą na odpowiednim miejscu, w twoje umiejętności jest pokładana wiara, tylko jeszcze ty powinnaś ją mieć, a wtedy na pewno osiągniesz to czego pragniesz. Podobne nauki są w bushido, wydaje mi się, że to dobra… inspiracja do niuansów życia, nie sądzisz? – przyjęła bardziej nauczycielski ton, pozwalając sobie na dłuższy monolog, szczególnie jak na siebie, wymawiając swoje słowa z suchym tonem, jednak z odpowiednią dykcją i wręcz namaszczeniem, gdy wspomniała o bushido. Spojrzała w oczy Horie, zastanawiając się jaka będzie jej odpowiedź.

Przejdź do posta

Znaleziono 58 wyników

1
2
3
4
Następna

Wyszukiwanie zaawansowane