Shinobi War PBF Naruto

Czasem się bywa
Innym razem już niezbyt
Ważna wódeczka

Odbieram na Mijim

Było spoko

odbieram 30 PH + 300 ryo na Mijiego

Nie sposób uniknąć poczucia, że to wszystko jest wręcz wyreżyserowane – całe nasze poszukiwania ledwo się zaczęły, a tu ryba została złapana na haczyk. Może i jeszcze niewyłowiona, ale to kwestia czasu.

Czuję, że powoli mi się trochę kręci przed oczyma. Trochę jak gdybym wszedł na pokład statku, stąd też wiem, żeby już więcej nie pić, ponieważ może się to skończyć dość… No kurwa po prostu wiem, że jak mam się napierdalać to lepiej zwymiotować wodną czy ziemną techniką w mordę wrogiego jegomościa a nie dzisiejszym posiłkiem zmieszanym z ryżowym winem.

Ignoruję dzieciaka. Chuj, że się oburza, nie będzie psuć mojej chwili. To ja jestem teraz w epicentrum sceny i to w moich rękach jest powodzenie tegoż zadania. Dodatkowo, mam też jakiś pomysł na to starcie a obecność pierdoły mogłaby mi przeszkodzić.

- Słuchaj, Zdzisiu. To moja knajpka, a ty będziesz się tu zachowywać albo wpierdol! – Wykrzykuję, prostując się i pokazując go umięśnionym paluchem. W rzeczywistości zmieniam też pozycję z siedzącej do stojącej, będąc w pełni gotowy użyć swoich rąk do złożenia pieczęci. Co zresztą robię. Wiem, wiem. To psuje akcje, powinniśmy jeszcze chwile pobajdurzyć. Obrazić sobie matki, życzyć sobie jak najgorzej i tak dalej. Ale co, nie będę korzystać z okazji? Przecież i tak młody chce żeby go zajebać!
Składam pieczęci. Szczur, wąż, tygrys, świnia, a na koniec małpa. Czuję jak chakra we mnie buzuje i przemienia swoją strukturę i bezprecedensowo wypluwam kamienne pociski w kierunku różowego skurwysynka.

- Nie wpierdalaj się między sake a zakąskę, pedale! – Doprawiam technikę atakiem słownym. Wiem, że trochę głupio, powinienem chłopa wyciągnąć z lokalu i przed nim się napierdalać, ale słowo się już rzekło. Co zrobić, najpierw robię potem myślę, ha!

Jako koncepcja według której dostajemy klan, który w early daje mało, praktycznie nic, z kolei w late daje ogromne bonusy to mi się bardzo podoba. Jest to jakiś kierunek i szczerze jeśli nikt nie ma żadnego innego pomysłu jak poprowadzić samurajów, żeby ci stali się grywalni no to dla mnie to jest dobra propozycja do wprowadzenia.

Dla uczciwości calloutuje kogokolwiek kto ma zrobione (bo mi się nie chce) tabelki, żeby porównać czy te ograniczenia nie są zbyt duże - to znaczy mamy tutaj klan, który daje +50 do czterech kategorii stat i jeszcze +60 do siły, to mamy w sumie 260 do punktów atrybutów, ale płaci się za to wszelkimi wspomagaczami. Pytanie więc czy jest to pod tym kątem wyrównane bo szczerze nie wiem. Tak czysto subiektywnie po tylko spojrzeniu na inne wspomagacze mam wrażenie, że samuraje są nieco słabsi, ale wciąż silni. Nie będzie to tier SSS+, ale chyba nie o to chodzi w takim reworku, więc dla mnie jest spoko.

Usłyszawszy wpierw śmiech, następnie to iście patetyczne i teatralne załkanie i zbudowanie napięcia. Och, jakże ja to kocham! Patrzę zmrużonym wzrokiem w stronę drzwi, trzymając w palcach pustą szklaneczkę po sake… nim się obejrzałem była znowu pełna i jakże – wypijam i ją, nie odwracając wzroku. Ta scena była wyborna, wyglądałem majestatycznie, jak jakiś pierdolony mafiozo, do którego się nie poskakuje…
- Mimitsu, gdyby wybuchła awantura to weź dzieciaka na zaplecze, ja się tym zajmę. – Nawet się nie obracam sprawdzić czy doszło to do uszu mojej pracownicy. Zepsułoby to klimat barowej awantury, który próbowałem tu osiągnąć. W życiu ważne są dwie rzeczy: pieniądze i pozory. Pieniądze, żeby móc zgrywać pozory, a pozory, żeby mieć pieniądze.
Bo za pieniądze masz kobiety.
Nie przygotowywałem żadnego innego planu. Na szybko uspokoiłem oddech, wchodząc w stan niemalże medytacji – nie musiałem się przy tym ruszać, ale mogłem się jako tako przygotować do ewentualnej spiny.
- ŚMIESZKU! – Grzmię z przepony, swym rykiem wypełniając całe pomieszczenie. Drzwi do lokalu były uchylone, nie było możliwości by jegomość tego nie usłyszał.
Teraz wystarczyło go zajebać.

Wezbrało się we mnie i patrząc chłopczykowi prosto w oczy, wysłuchałem go.
I beknąłem.
- Czyli szukamy ptasiego czarodzieja, co od jego śmiechu dzieci szczytują - spuentowałem wypowiedź Henroku i wziąłem jeszcze jednego klina i wlałem do gardła na raz.
- Dobra. Skoro chuja wiemy, to trzeba popytać kolegów. Kto jeszcze ma pióra? Feniks! - Krzyknąłem radośnie i rozejrzałem się po barze w poszukiwaniu naszych mafijnych towarzyszy. Często tu chlali, był to jeden bar, który jest z nimi w nieoficjalnej komitywie. Ja im oddaję trochę grosza, a oni go "chronią". Czyli chleją i jeśli jest jakaś burda to może gniewnie popatrzą i kogoś wyruchają kunaiem. Idealna współpraca.
Jeśli jednak nikogo tutaj nie zastaniemy, to rzucam do młodego, żeby poszedł ze mną i wychodzimy z baru do miejsca, w którym mogę pogadać z Feniksem. Ponieważ, skoro już z nimi prowadzę interesy, to przecież doskonale wiem jakie to miejsce i właśnie w jego kierunku się udaję!

Ech, w co żem się wjebał...
Otworzywszy drzwi do Daimyo, machnąłem ręką w geście przywitania do Mimitsu i zignorowałem miłe słowa chłopaka. Niech jeszcze tak nie słodzi bo nic do tej pory nie wiadomo - wciąż cała ta przygoda może się skończyć tym, że po posadzce tego "bardzo fajnego lokalu" spłynie jego krew.
- Co cię to kurwa obchodzi. - Wpierw odpowiadam, po czym jednak dodaję, nie mogąc się nie pochwalić swoim sukcesem. - Ano mam całkiem spory, to ważne miejsce na mapie miasta. Ale dość o tym. Kim jest ten chujek, którego szukasz? - Podchodzimy do lady i tam proszę Mimitsu o nalanie głębokiego dla mnie i wody dla dzieciaka. Nic więcej, na mój koszt, nie dostanie.
- Może go skojarzysz jakoś Mimi, ty się lepiej znasz na ludziach w Shigashi - zagajam jeszcze do mojej kochanej barmanki.

Dobra, nie wiem co się dzieje, ale najwyraźniej dobrało mnie do zacnej ekipy, której mogłem pomóc tylko w jeden sposób. Zostać jej kierownikiem.
- Biegniemy, chłopaki! - Krzyczę do nich radośnie, wiedząc doskonale, że żyjemy tylko dzięki ich pracy. Ale o to chodzi. Jeśli bronią siebie, to i mnie, więc gdybym tylko siedział i nic nie robił, z pewnością bym ich zdenerwował. A teraz, jak zacznę nimi dowodzić, to poczują się przynajmniej, że jesteśmy w tym wszystkim razem.
Pobiegłem przed siebie tam gdzie ekipa tak, żeby zmniejszające się pole walki nas nie zraniło i żebyśmy byli bezpieczni. Oprócz tego ciągle czatuję i się rozglądam czy nikt nas nie atakuje z ukrycia albo czy nie jest potrzebna moja pomoc - w razie czego byłem gotowy do składania technik.

Straszliwie wczoraj zachlałem. Paliłem kadzidła z miejskimi kaznodziejami do piątej rano. Film mi się urwał jak leżałem w miejskich kanałach. Teraz mnie krzyż napierdala. Trochę się niby przespałem, ale musiałem rano wstać, by zgłosić się na arenę. Miałem obowiązki. Niektórzy mówią, że nie można chlać, jeśli następnego dnia ma się ważne sprawy. Można, tylko trzeba wstać rano. Na tym polega odpowiedzialność.
Tyle, że ja jestem kurewsko nieodpowiedzialny.
Zachlałem na tyle, że teraz stałem na arenie jak rodzynek, wciąż kołysząc się nieco na boki. Ewidentnie reagowałem z opóźnieniem, ponieważ walka już się rozpoczęła, poszły pierwsze wymiany a ja co? Stałem jak kołek. Teraz też czułem, że wiele nie byłem w stanie poradzić, piaskowiec przejął wszelką inicjatywę. Więc w takim razie obserwowałem i gdyby miał lecieć w nas jakiś dodatkowy atak lub oflankowanie, zamierzałem się tym zająć jakąś przyjemną barierą. Ale tak poza tym to nie miałem koncepcji na działanie i stałem w miejscu.

Prychnąłem. Młody musi się jeszcze wiele nauczyć, o ile nie zamierza przedwcześnie udać się na wieczny spoczynek.
- Połowa dryblasów z miasta będzie ci się wydawać silna i groźna, debilu. - Odpowiadam, patrząc na niego z nieukrywaną niechęcią. Nie dlatego, że coś mi zrobił, a prędzej ponieważ patrzyłem właśnie na trupa. Żywego trupa, który jeszcze nie uświadomił sobie, że nie żyje.
- Jasne, mam własny bar. W nim będziesz mógł się posilić i mi zapłacić, tam też ugadamy szczegóły. Opowiesz mi wszystko. Od imienia celu do najmniejszych szczegółów. Ile ma centymetrów w kuśce, jak śmierdzi. Wszystko co wiesz. W innym razie robota od razu do wyjebania. Choć nie myśl, że wtedy nie będziesz musiał mi zapłacić, moje zainteresowanie także kosztuje. - Przybijamy w końcu sztamę i możemy ruszać. Zaprowadzam go do baru, zaś w trakcie drogi niespecjalnie ze sobą rozmawiamy, daję mu czas, żeby to sobie wszystko przemyślał i może sobie uświadomił, że sam fakt znalezienia kogoś odrobine zainteresowanego jego ofertą wcale nie robi jego sytuacji lepszą.

Wzdycham z zrezygnowaniem. Takich szczyli tu mnóstwo, ostatecznie kończą albo w slumsach zagłodzeni lub, jeśli mają to nieszczęście posiadania estetycznej fizjonomii, zostają porwani i sprzedani jakiemuś perwersyjnemu bogaczowi, handlarzowi. Ten tu co prawda nie wygląda na takiego, co powinien się tym martwić, ale chuj go wie!
- Czyli tak naprawdę nie zależy ci na własnym życiu? Mogę cię sprzedać, ale obiecać, że za pieniądze, które za ciebie dostanę zafunduję śmierć komukolwiek tam jej życzysz? – Pytam, chcąc trochę podpuścić chłopaka.
- Słuchaj, ty sobie nie zdajesz kurewskiego pojęcia, co robisz! Przychodzisz i prosisz losową osobę, by zajebała inną. Przecież to aż się prosi, żeby to ciebie porwać, bo jesteś łatwiejszym celem i zanieść twoje młode dupsko do tego, kogo chcesz zabić i dostać za to ewentualną zapłatę. Czyli zarobi się więcej niż oferujesz bo najpierw oczywiście należałoby ograbić i ciebie z wszelkich należności. – Przedstawiam chłopakowi dogłębną analizę w jakiej dupie się znalazł i dlaczego jest teraz na mojej łasce i niełasce.
- Jeśli tyle płacisz, to połowa w formie zaliczce. I nie gwarantuję, że podejmę się zadania, ale chociaż sprawdzę z kim mamy do czynienia, popytam. Jeśli gruba sprawa, to się wycofuję i ta połowa zostaje u mnie. – Pluję na dłoń i wystawiam mu ją pytająco, zastanawiając się czy przybije targu.

Zdziwiło mnie, że młokos przyjął nowy przydomek bez żadnego sprzeciwu, ale najwyraźniej dominującym charakterem to on nie był. Gdy zaś sobie chłopocek uświadomił, że wyprawił się tak daleko bez większego pomyślunku, wybuchłem gromkim śmiechem – takim idiotą to trzeba się urodzić, nie wierzę, że mogło być inaczej!
- Oż ty chuju, haha! Chcesz mi powiedzieć, że przeprawiłeś się taki kawał drogi, żeby już na miejscu sobie uświadomić, że gówno możesz i czeka cię druzgocząca porażka! – Ponownie wybucham śmiechem, nawet nie próbując się jakoś wstrzymywać, by zapobiec emocjonalnemu wylewowi chłopaka, gdy ten sobie to wszystko uświadamia i jeszcze jest z tego faktu wyśmiewany.
Kolejny wylew słów młokosa tym bardziej uświadamiał mnie, że chłopocek zupełnie świata nie zna i porywa się z motyką na słońce.
- Czy ty w ogóle wiesz gdzie trafiłeś? Do pierdolonego miasta mafijnego! A ty mnie prosisz, bym za małą opłatą znalazł kogoś i go odjebał, nie zważając na to czy przypadkiem nie ześlę na siebie wkurw którejś z władz panoszącej się w Shigashi. – Prycham na niego, powoli czując jak podnosi mi jebane ciśnienie. Żeby mnie o coś takiego prosić! Powinienem go w tej chwili zajebać! Lecz tego nie robię ostatecznie, co się odwlecze to nie uciecze.
- Henroku, nie masz kurewskiego pojęcia o ile prosisz. Zresztą, powiedzenie, że zapłacisz, ale nie mówisz ile tylko pokazuje jak się nie znasz na tym świecie. Syp monetami w tej chwili lub nie tylko stracisz zęby, ale i znajdę tego skurwysyna i oddam mu cię w prezencie. Dajesz, młody! – Wystawiam rękę, na której mam nadzieje, że pojawi się sakiewka. Bez niej nie ma dalszej rozmowy.

Okej, przyznaję, zaskoczyło mnie, że szczyl nie skulił wzroku pod ciężarem mojego własnego. Może jednak nie jest takim chucherkiem za jakiego go miałem!
Wysłuchawszy jego historii, nie wzruszyłem się. W Shigashi nie ma dobrych historii, trzeba być synem bogatego kupca lub kogoś prowadzącego konszachty z mafią, żeby przyjechać do tego wspaniałego miasta bez złych doświadczeń w przeszłości. Mało kto jest na tyle zadziorny by podjąć wyzwanie temu miejscu, a jeszcze mniej jest takich, którzy je wygrywają. Ja z dumą mogę powiedzieć, że póki co idzie mi dobrze, choć wciąż wiele przede mną. Mam swój bar i zajebiście mi idzie, choć pieniędzy na razie mam z tego mało - wszystko co zarobię, reinwestuję w swoje lokum.
Więc historia zabitego ojca może i jest tragiczna, ckliwa i wzbudzająca współczucie, ale co z tego jak chuj się wywali na pierwszym zakręcie, obrobią go do gołego i zostawią, by został jedynie z dawnym wspomnieniem zemsty a pragnieniem pozbycia się głodu, pragnienia? Młody był zbyt niewinny na to miejsce.
- Słuchaj... chuj, nie wiem jak tam masz, ale dla mnie będziesz Henroku. Henroku, z tego co mówisz to masz prawo czuć się wkurwiony i pałać zemstą, ale spójrz na siebie! To miasto cię wyrucha w dupę zanim zdążysz się schylić, jesteś zbyt naiwny. Jaki masz plan? Biegać od gospody do gospody pytając o gościa, żeby wpaść w pułapkę i dać się zamordować w jakiejś ciasnej uliczce? Nie wyglądasz na silnego, może się mylę, ale jak chcesz wyegzekwować swoje uczucia? Poprosić go by się nadział na własny miecz? - Pytam, mówiąc na tyle dobitnie, by móc też sprawdzić hart ducha młodzieńca. Szybko zapomniałem o swoim wkurwieniu sprzed kilku minut, całkowicie zaaferowałem się dzieciakiem, który może zapewnić mi pewną dozę rozrywki w dzisiejszym dniu.

Patrzę tak na niego i słucham co ma tam do powiedzenia i trochę nie wierzę, że taki nicpoń doszedł tak daleko z tak chujowym poczuciem orientacji w terenie! Żeby być już tak blisko miasta i się nie zorientować to trzeba mieć ten kurde talent, ale w sensie odwrotnym - antytalent!
Mimo swojej postawy, wzbudza moje podejrzenia, co ujawniam piorunującym wzrokiem wymierzonym w jego lękliwe pizdowate ślepia. Może jam skurwysyn, ale też patriota! I nie wpuszczę do miasta byle szczyla, który przecież okazać się może byle szpiegiem czy też innym brudasem, którego w mieście nie potrzebujemy.
- Może i pochodzę, ale pierwsze to mi powiedz dzieciaku co takie chucherko szuka w Shigashi i po co do niego zmierza? Shigashi cię zje, przeżuje i wysra, zanim zdążysz się zorientować, że jesteś w jego szponach, młody. Bez wyraźnych podstaw nie polecam ci do niego zmierzać. - Mówię całkiem szczerze, ale też z wyczuwalną wyższością. Bo co jak co, ale ja hardo pracowałem na swoją pozycję i przezwyciężyłem trudności, żeby być tu gdzie jestem - w mniejszych czy większych konszachtach z mafią, ale wciąż utrzymując autonomię własnego lokalu, czym nie każdy tu może się pochwalić.
Tak czy siak patrzę na młokosa i czekam na odpowiedź. W razie czego go zleję i kopnę w dupę, by wracał skąd przyszedł. Jego brak użyteczności też może być tu czynnikiem rozstrzygającym - nie potrzeba jeszcze bardziej zaludniać slumsy, te już obecnie mają się za dobrze.

Zapisuje Akirkę

Znaleziono 238 wyników

Re: Dzień Dziecka 2025

Re: [10 rocznica forum] Pierwszy (nie)Oficjalny turniej PVP SW

Re: Bar "Daimyo"

Re: Samurajowie

Re: Bar "Daimyo"

Re: Bar "Daimyo"

Re: Bar "Daimyo"

Re: [10 rocznica forum] Pierwszy (nie)Oficjalny turniej PVP SW

Re: [10 rocznica forum] Pierwszy (nie)Oficjalny turniej PVP SW

Re: Trakt między wioskami

Re: Trakt między wioskami

Re: Trakt między wioskami

Re: Trakt między wioskami

Re: Trakt między wioskami

Re: [10 rocznica forum] Pierwszy (nie)Oficjalny turniej PVP SW