Shinobi War PBF Naruto

Wydawało się, że muskularny mistrz tworzenia oręża doszedł do konsensusu z adeptem machania mieczem. Jednakże, mimo trudnych pertraktacji na twarzy Kazukiego wciąż można było zobaczyć zawód lub niezadowolenie, co prawda mniejsze niż kilka chwil wcześniej, na początku rozmowy to nie dało się ukryć jego odczucia. Sam Ryūnoko nie czuł się winny, powiedział zgodnie z prawdą, tym co czuł i przedstawił uczciwie swój wybór, jego życie zostało poświęcone szermierce i nie zamierzał go zmieniać o 180 stopni, nawet dla zdobycia swojej wymarzonej katany. Nastolatek nie miał również za złe Kazukiemu, że nie chciał spełnić jego prośby, rozumiał obowiązujące zasady i tradycje i patrzył na to nawet z podziwem.

- Dziękuję, Kazuki-sama. Tak jak się umówiliśmy, do zobaczenia. - odpowiedział uprzejmie, gdy Kazuki wręczył mu monety.

Młody Samuraj dla zasady przeliczył wręczone ryo, gdyż nie brał pod uwagę oszustwa ze strony kowala, po czym schował nagrodę do torby na pośladkach. Praca w kuźni dobiegła końca, chłopiec jeszcze uchylił głowę w stronę Kazukiego na znak szacunku, po czym oddalił się w stronę świątyni.

z/t

Przyjemny chłód, który dawał ukojenie szybko popadł w zapomnienie na rzecz dłuższej pogawędki przy rozgrzanym piecu. Temperatura znów był ekstremalna, zaś Ryūnoko szybko sobie przypomniał gdzie się znajduje. Jego rozmowa z Kazukim, również nabrała temperatury, gdy jego rozmówca zamilkł a twarz wyrysowała ogromne zdziwienie. Słowa samuraja zdecydowanie zszokowały kowala, czego nie dało się po nim nie zauważyć. Odpowiedź Kazukiego nie była tak oczywista, jak spodziewał się nastolatek, przez chwilę nawet poczuł lekkie zmieszanie oraz odczucie, jakoby nieświadomie obraził rosłego rzemieślnika. W końcu powiedział wszystko szczerze i zgodnie z prawdą, nie był w stanie poświęcić swojego samurajskiego życia na rzecz pracy w kuźni, co okazało się jednym z głównych warunków szefa kuźni. Ryūnoko nie znał zasad panujących w kuźni, lecz był wyrozumiały i pełen szacunku do zasad jakie w niej obowiązywały, tak samo akceptował propozycję Kazukiego .

- Kazuki-sama, rozumiem. Proszę wybaczyć, nie wiem jakie panują tutaj zasady. - nakreślił jednoznacznie. - Nie chciałem nikogo urazić, zwłaszcza Pana po tym jak dał mi Pan możliwość zamówienia. Proszę mnie zrozumieć, bardzo zależy mi na oręży... bez niej, bez niej jestem jak ptak bez skrzydeł. - dodał z lekkim smutkiem. - Pańska propozycja jest jak najbardziej uczciwa. Dlatego, jeśli tylko znajdę czas, będę przychodził aby się uczyć i pomagać. - dodał, ukazując lekki uśmiech na wznak jego zadowolenia.

Ryūnoko był człowiekiem honorowym i nigdy nie ważył się rzucać słów na wiatr, niezależnie motywacji gdzie w tej sytuacji na pewno jej nie brakowało. Jak powiedział tak zamierzał zrobić, mimo iż jego grafik samurajski był napięty i musiał ciężko trenować, to obiecał sobie że postara się również znaleźć czas na swoje nowe hobby.

Misja rangi D
"Żar"
VI Kolejka

Pomysł z użyciem chakry okazał się dla Ryūnoko strzałem w dziesiątkę. Samuraj nie tylko rozwiązał problem, dzięki któremu mógł dalej kontynuować zadanie, ale udało mu się nawet przy tym nie zabrudzić swojego cennego kimona. Teraz wystarczyło dostarczyć wiadra z wodą do kuźni i mówiąc, że wystarczyło nie oznaczało to wcale lekkiej i przyjemnej sielanki. Nastolatek musiał trzykrotnie pokonać trasę od studni do kuźni, dzierżąc wiadra w swoich silnych dłoniach, aby uzupełnić braki. Dzięki jego atletyce i dyscyplinie, zajęło mu to godzinę czasu, co było dla niego i tak całkiem przyzwoitym czasem. Warto również zauważyć, iż był również do tego mocno zmotywowany, gdyż pilnie potrzebował pieniędzy na swój wymarzony oręż. Ciężka praca Ryūnoko, została również doceniona przez samego Kazukiego, który to zaprosił go do rozmowy zaraz po zakończeniu przez niego zadania. Gdy tylko zasiedli na krzesłach obok pieca, mistrz kowalstwa obsypał samuraja komplementami, jednocześnie nie ukrywając wcale zadowolenia jego osobą.

- Kazuki-sama, arigato. Miło mi to słyszeć. - podziękował, uchylając lekko głowę przed Kazukim. - Przyznam szczerze, że wielokrotnie zastanawiałem się nad tym, ponieważ zawsze interesowało mnie kowalstwo. Obawiam się jednak, że moje życie samuraja wymaga ode mnie poświęcenia tak dużej ilości czasu, że mogło by go zabraknąć na pracę w kuźni na pełen etat. - wyjaśnił. - Nie mniej jednak, jeżeli byłbyś łaskaw nauczyć mnie jak wykuć oręż, to byłbym zobowiązany. - poprosił z powagą wyrysowaną na twarzy. - Mówiąc o oręży, mam na myśli solidną katanę samurajską. - dodał, również poważnie.

Nie było żadną tajemnicą, że samuraj bez katany był niczym ptak bez skrzydeł, bądź ryba bez oskrzeli. Stąd właśnie płynęła ogromna determinacja Ryūnoko. Jego Bokken nie nadawał się do prawdziwej walki, służył mu jedynie w celach treningowych. Dla nastolatka jedynym wyjściem było uzbieranie odpowiedniej kwoty, a wiadomym było że samurajska oręż nie była tanią rzeczą lub wykucie jej własnymi rękoma.

Misja rangi D
"Żar"
V Kolejka

Jak to bywało w życiu Ryūnoko, jedynym wytłumaczeniem na niefortunne sytuacje było wyczerpanie jego zasobów szczęścia, zaraz po jego przyjściu na świat. W zasadzie nie powinien przeżyć, dlatego tak sobie zawsze tłumaczył, spotykające go na drodze nieszczęścia. Sytuacja w której właśnie się znalazł, była idealnym przykładem jego przypadłości. Oczywiście studnia była, wiadro również ale ze wszystkich studni na Hyuo, ta musiała mieć oczywiście zerwaną linę. Młody samuraj zaglądając do studni, pomachał jedynie głową na znak niezadowolenia, po czym zaczął się grubo zastanawiać jak rozwiązać problem ze studnią.
- pomyślał z lekkim grymasem.

Samuraj po krótkim namyśle, doszedł do wniosku że najprostszym sposobem na szybkie załatwienie problemu ze studnią, będzie zejście na dno i naprawa uszkodzonej linki. Przygotowując się do niehigienicznego rozwiązania, postanowił zdjąć swoje Haori i schować je do torby. Nastolatek stanął na murku otaczającym studnie i zaczął koncentrować swoją chakrę w dłoniach jak i stopach, po czym zaczął powoli przemieszczać się stronę dna. Mając na uwadze, iż wewnętrzne ścianki studni mogą być wilgotne co ma wpływ na jego przyczepność, postanowił zastosować bezpieczny sposób przemieszczania. Pomijając fakt, że należało schodzić powoli starał się aby jego lewe kończyny podpierały się o jedną ścianę, zaś drugie analogicznie o drugą. Takim sposobem uwzględniając środek ciężkości samuraj podążał w stronę dna. Gdy wiadro znajdujące się w wodzie znalazło się w zasięgu jego dłoni, pochylił się w jego stronę aby chwycić za zerwaną linkę przymocowaną do drewnianego kubła. Ryūnoko pamiętając o tym, aby swoją chakrę bardziej skupić na ten moment na swoich stopach, zaczął wiązać zerwaną linkę z wiadrem z linką, która była przywiązana do wała u szczytu. Według nastolatka było to najbardziej rozsądne rozwiązanie, dlatego gdy tylko linka została naprawiona, udał się tym samym sposobem do wyjścia z nadzieją, że tym razem linka się nie zerwie. Po wydostaniu się ze studni chłopak założył na siebie wcześniej schowane Haori, po czym sprawnym ruchem wałka nabrał wody do wiadra i pociągnął je ku sobie. Nabieranie wody ze studni było mozolnym i całkiem wymagającym fizycznie zajęciem, dlatego trochę trwało aż zapełnił wszystkie wiadra stojące obok studni. Oczywiście, mogło się to stać jedynie w sytuacji gdy linka tym razem wytrzymała obciążenie. Gdy wszystkie wiadra zostały napełnione cieczą, nie pozostało młodemu wojownikowi nic poza dostarczeniem ich do beczek przy stanowiskach, co zamierzał zresztą zrobić.

Misja rangi D
"Żar"
IV Kolejka

Czas mijał a materiał w piecu żarząc się do czerwoności, buchał ekstremalnym gorącem w stronę Ryūnoko. Samuraj z każdą minutą odczuwał coraz większy par, który znacznie wzbudzał u niego dyskomfort. Z każdym kwadransem zaczynał żałować, że odział się tak grubo, nie biorąc pod uwagę warunków panujących w kuźni.
- pomyślał z lekka sfrustrowany.

Zagotowany nastolatek po chwili ujrzał stojącego z wyrysowanym na twarzy uśmiechem na Kazukiego. Mistrz kowalstwa podchodząc do stojaka, chwycił za świeżo wykute ostrzę i zaczął się mu przyglądać z wyraźnym zadowoleniem. Umięśniony mężczyzna wyglądał na szczęśliwego, wydawało się że podobały mu się rezultaty jego pracowników. Ryūnoko zaobserwował również jego zadowolenie, gdy ten podszedł do pieca przy którym stał samuraj, do czasu aż nie zajrzał do niego głębiej. Dokładniej rzecz biorąc, zajrzał wręcz dwukrotnie by po chwili pouczyć chłopca.

- Rozumiem, będę o tym pamiętał. - odpowiedział posłusznie samuraj. - Tak jest, Kazuki-sama. - dodał, odpowiadając na kolejne polecenie kowala.

Ryūnoko z wyraźnym zadowoleniem zdjął cały ubiór ochronny, można wręcz powiedzieć że tryskał euforią zrzucając je z siebie. Teraz jego zadaniem było uzupełnienie wody w beczkach przy stanowiskach kowalskich. Szczerze powiedziawszy jakiekolwiek inne zadanie, byle nie stanie przy rozgrzanym piecu było w tej chwili dla nastolatka zbawieniem. Odchodząc od pieca udał się w stronę wyjścia, uprzednio oczywiście sprawdzając beczki przy stanowiskach aby następnie udać się do studni przy której miało stać wspomniane przez mistrza wiadro. Młody wojownik wychodząc z kuźni, poczuł ukojenie przy kontakcie z przyjemnym chłodem, do którego tak bardzo przywykł jako mieszkaniec Hyuo.
- pomyślał, zatrzymując się na chwile aby zaczerpnąć chłodnego powietrza.

Samuraj gdy tylko dotarł do studni i zlokalizował wiadro, zabrał się za jego napełnianie, oczywiście jeżeli wspomniane wiadro było tam, tak jak zapewniał kowal. Plan był prosty, lecz wymagał nachodzenia się od studni do kuźni, dlatego Ryūnoko zamierzał zając się najpierw beczkami znajdującymi się najdalej od źródła, kończąc na tych bliżej wyjścia. Jednakże, gdyby okazało się że wiadra nie ma, musiał wrócić do Kazukiego i poinformować go o tym.

Misja rangi D "Żar" III Kolejka

Ryūnoko wydawał się zadowolony, po ogłoszeniu stawki za zlecenie przez swojego płatnika. Nie wiedząc tak na prawdę, jakiej zapłaty mógłby oczekiwać za takie zadanie, wydawało mu się że kowal jest osobą uczciwą i nie próbował go oszukać. Co więcej opierając się opinią rzemieślnika wyglądało, że młody samuraj miał dryg do kowalstwa a przynajmniej do prawidłowej oceny materiału, co nie tylko zmotywowało go do pracy a nawet zaczynało sprawiać mu przyjemność. Nie było dziwnym też, że podczas przerzucania sztabek w jego głowie rodziła się myśl o wykuciu swojego wymarzonego miecza, na który jakby nie było właśnie ciężko pracował. Kto wie, być może to tańsze rozwiązanie, niż wydanie fortuny w sklepie z wyposażeniem? Tak czy inaczej, na ten czas nie miał innego wyjścia jak zarobić ustalone 250 Ryo, jednakże zamierzał zachować ten pomysł na później. Asynchroniczna współpraca i pochwały mistrza kowalstwa zdecydowanie poprawiały wydajność Ryūnoko, co szybko zostało zauważone przez jednego z rzeźbiarzy rozgrzanych sztabek, który niezwłocznie zwrócił się od niego o pomoc.

- Hej Ty tu. - odparł sarkastycznie. - Jak Kazuki-sama mi powie, żebym odszedł od pieca to od niego odejdę. I tak będę musiał dorzucić zaraz trochę materiału, więc będę uprzejmy i dorzucę dla Ciebie trochę materiału, ale po formy które i tak nie wiem gdzie się znajdują, chyba możesz pójść sam? Nie wyglądasz na zapracowanego. - dodał, patrząc beznamiętnie swoimi ametystowymi oczami w stronę rozmówcy.

Młody samuraj był raczej pomocnym człowiekiem, jednakże nie lubił być wykorzystywany, co odczuł patrząc na niezbyt zapracowanego kowala. Niezależnie od odpowiedzi cwaniaka, Ryūnoko zrobił jak mówił. Chwyciwszy przygotowany urobek do przetopienia przerzucił go do pieca, uwzględniając również prośbę leniwego kowala cześć urobku usadowił głębiej paleniska. Pozostało czekać, aż materiał ponownie zrobi się elastyczny, aby nadawał się do kucia. Nastolatek skupiając się wyłącznie na przetapianych sztabach, weryfikował je po czym standardowo przekazywał odpowiednim kowalom.

Misja rangi D "Żar" II Kolejka

Mięsisty kowal przedstawiając się jako Kazuki, szybko dał do zrozumienia samurajowi, iż mimo braku doświadczenia jest jak najbardziej zainteresowany współpracą. Swoje zainteresowanie szybko okazał wyciągając swoją ciężką masywną dłoń w stronę Ryūnoko i zaciskając ją niczym imadło na znak jego aprobaty. Miażdżona przez kowala dłoń młodego wojownika, od razu wysłała sygnał bólowy do jego głowy, jednakże chłopak wytrwale stawał się tego nie okazywać. Hardy rzemieślnik najpierw pokazał piec, w którym wypalały się jarzące od ekstremalnej temperatury stalowe sztaby. Zadaniem Ryūnoko miało być dostarczenie odpowiednie nagrzanych sztabek do kowali obsługujących kowadła, jednakże aby podjąć się tego zadania trzeba było zabezpieczyć się odpowiednim ubiorem, którego umiejscowienie szybko wskazał mu zleceniodawca.

- Hola, hola Kazuki-sama. Co to znaczy odrobinę mniej? Chciałbym wiedzieć jakiej zapłaty mogę od Pana oczekiwać. Zadania oczywiście się podejmę, jednakże chciałbym mieć jasność w tej kwestii. - zapytał ostrożnie Ryūnoko, uchylając z lekka głowę w jego stronę na znak szacunku.

Niezależnie od wskazanej przez mistrza kowalstwa kwoty, samuraj i tak zamierzał pomóc kowalom, w końcu byli to jego
"bracia" i najbliższe mu osoby w jego życiu. Wynagrodzenie było sprawą poboczną, jednakże musiał liczyć każdą monetę, aby w końcu zaopatrzyć się w prawdziwą broń. Młody wojownik chwyciwszy zawieszone na ścianie odzienie ochronne, skrupulatnie zabezpieczył swoje ciało odpowiednimi częściami uniformu kowalskiego. Odwieszając swoje haori z symbolem szkoły zamienił na fartuch, zaś swoje zori na ciężkie buty a aby chronić swą twarz, specjalną maskę. Nie zapomniał również o najważniejszym elemencie ubiory, czyli o grubych skórzanych rękawicach, które pozwalały chwycić za szybko nagrzewające się szczypce. Przygotowany do swojego zadania Ryūnoko, zaczął przebierać sztabki. Początkowo starał się sprawdzać wszystkie, nie było żadną tajemnicą iż te które zauważył, że były rzucane na bieżąco nie są jeszcze gotowe. Można było je również rozróżnić za pomocą ich barwy i intensywności z jaką się mieniły, te bardziej świecące przy dotyku szczypców, wydawały się zdecydowanie bardziej plastyczne. Opierając się na swoich spostrzeżeniach, młody samuraj podawał odpowiednio nagrzane sztaby wprost na kowadła, gotowych do kucia kowali.

- Powinna się nadawać, jeśli nie są jeszcze gotowe to proszę mówić. - oznajmił, podając sztabę jednemu z kowali.

Młody szermierz nie miał doświadczenia w kowalstwie i starał działać intuicyjnie, według pobieżnych instrukcji mistrza. Oczywiście, gdy tylko została mu zwrócona uwaga, jako by źle dobierał sztaby to był on człowiekiem wielce otwartym na konstruktywną krytykę i potrafił wyciągać z niej wnioski.

Misja rangi D "Żar" I Kolejka

Ryūnoko po wejściu do kuźni spotkał się z tym, czego można było oczekiwać od takiego miejsca jak to. Dookoła roznosiły się donośne odgłosy kucia żelaza i syczącej schładzanej stali. Wchodząc głębiej chłopiec od razu odczuł ekstremalne uderzenie gorąca generowane przez piece, które wydawało się czymś zupełnie normalnym dla obecnych w kuźni kowali. Samuraj dochodząc wedle instrukcji do głównego pieca, ujrzał stojącego przed nim niskiego, zaś niezwykle umięśnionego mężczyznę.
Jego ponadprzeciętna aparycja od razu dawała chłopcu do zrozumienia, że jest człowiekiem o niewątpliwym doświadczeniu w dziedzinie wytapiania oręża, natomiast jego olbrzymie mięśnie były dowodem na wykucie przez niego niejednej broni. Silnoręki wydawał się od razu wiedzieć, czego mógłby szukać Ryūnoko w jego pracowni i rzucając kolejną sztabę stali w otchłań rozgrzanego pieca, zaproponował mu zarobek.

- Witam. Miło poznać, nazywam się Ryūnoko i niestety nie miałem nigdy wcześniej do czynienia z kowalstwem. Co prawda, domyślam się jak wygląda sam proces, to moje ręce nie wykuły żadnego oręża. Tak czy inaczej, nie śmierdzę pieniądzem i postaram się zrobić co trzeba. - odpowiedział z należytą dla samuraja kulturą i uprzejmością.

Nazwisko i imię: Ryūnoko
Ranga misji: D dla klanu
Czy zdajesz sobie sprawę z zagrożeń?: TAK
Link tematu: Okami no kami
Uwagi: Brak

Wycieczka Ryūnoko do Fuyuhany, była o wiele dłuższa i bardziej skomplikowana niż zakładał samuraj. Warunki atmosferyczne oraz niespodziewane spotkanie z samurajem i niebieskooką nastolatką, zdecydowanie wydłużyły czas jego powrotu do szkoły. Chłopak przekraczając wrota świątyni zastanawiał się, która mogła być godzina, jednakże zerkając na wysoko usytuowane słońce mógł się zorientować, że było około południa. Jakiekolwiek opóźnienia czasowe były dla niego nieakceptowalne, zaś jego aktualna sytuacja wymagała od niego jedynie trzech rzeczy: zarobku, treningu lub medytacji. Ryūnoko nie wyobrażał sobie, aby jego cenny czas aktualnie mógłby być poświęcony czemuś innemu. Mając na uwadze swoje priorytety chłopiec zaraz po dotarciu do szkoły, niezwłocznie udał się do szkolnej kuźni. Samuraj miał świadomość, że o tej porze wszyscy odbyli już swoje treningi, dlatego większość z samurajów mogło teraz albo medytować albo pracować w kuźni. Mogło się to wydawać dziwne, że mimo nienaruszalnej harmonii i rutynie panującej w szkole, to zawsze znalazło się jakieś dodatkowe zajęcie czy zadanie w Dojo. Trzymając się tej myśli, młody samuraj liczył na kolejny łatwy zarobek.

- Dzień dobry bracia. - skłonił się z szacunkiem do obecnych w kuźni. - Wybaczcie, że przeszkadzam ale pomyślałem, że moje wolne popołudnie poświęcę na wsparciu kuźni. Nie potrzebujecie być może pomocy? - dodał, oferując pomoc.

Nowopoznane postacie wydawały się dla Ryūnoko, bardziej przyjazne niż zakładał na początku. Niebieskooka otwarcie go nawet zapewniała o tym, że nie miała by nic przeciwko dodatkowemu towarzystwu, zaś rosły samuraj wydawał się bardziej przyjazny, niż można było zakładać na początku spotkania. Młody samuraj na propozycję rówieśniczki lekko się uśmiechając , skinął lekko głową w jej stronę na znak, iż przyjął treść do wiadomości, jednakże tak na prawdę nie był zainteresowany iść z nimi gdziekolwiek. Na twarzy Hayamiego pojawił się nawet przelotny uśmiech, zaś on sam przemawiał uprzejmie i spokojnie.

- To prawda, masz rację. Szkoła stoi otworem dla innych samurajów, także gdybyś był w pobliżu to zapraszam. Dojo znajduje się w tym samym kompleksie co Okami no kami. Kogokolwiek zapytasz o świątynie, to bez zastanowienia wskaże Ci kierunek. - wytłumaczył uprzejmie starszemu koledze. Na mnie już pora, miło było was poznać. Być może nasze drogi się jeszcze skrzyżują. - dodał, obdarowując ponownie dwójkę nowopoznanych uprzejmym ukłonem, po czym odwróciwszy się od nich ruszył w swoją stronę.

z/t dla Ryūnoko

Reakcja rosłego mężczyzny na przypadkowe zakłócenie jego prywatnej przestrzeni, była dwuznaczna. Wydawał się być zaskoczony i poirytowany sytuacją, jednakże nawet jeśli tak było to nie dał w żaden sposób tego po sobie poznać. Inaczej było z niebieskooką rówieśniczką nastolatka, ta nawet obdarzyła go uroczym uśmiechem. Jakby na to nie patrzeć, facet miał prawo być niezadowolony, w końcu to Ryūnoko wpadł na niego nie na odwrót, natomiast pojawiała się również teza, że nastolatka mogła być jego dziewczyną a młody samuraj przerwał im właśnie randkę.

- Ryūnoko. Miło mi Cię poznać. - odparł. - Shiori-kun. - przywitał się, kierując wzrok na dziewczynę i kłaniając się przed nią ceremonialnie. - Chylę czoła wobec Twojej percepcji, aczkolwiek nie trudno było odgadnąć moją profesję. Nie ma nas tu wielu to prawda. Uro..... to znaczy mieszkam tutaj od zawsze. Jestem samurajem szkoły Kame, na pewno o niej słyszałeś? - wytłumaczył, przyglądając się dokładnie wyposażeniu Hayamiego.

Ryūnoko równie szybko co mężczyzna zorientował się, że ma do czynienia z kolegą po fachu, co więcej ten sam zresztą to potwierdził swoimi słowami. Niezależnie od okoliczności miło było mu spotkać innego samuraja, zwłaszcza że niewielu ich było na Hyuo.

- Cóż, domniemam że nie jesteś tutejszy, więc zapewne przybywasz z Lazurowego Wybrzeża, co Cię sprowadza na Hyuo? - zapytał z umiarkowanym zainteresowaniem.

Twarz chłopca nie zmieniała się, nie był za bardzo zainteresowany napotkanymi przypadkowo postaciami, jak już to może trochę niebieskooką, która mimo iż nie wyglądała kobieco to była obdarzona śliczną bladawą buśką. Nawet podobała się nastolatkowi. Neutralną postawę samuraj starał się nadrobić wysoką kulturą osobistą godną samuraja, nie chciał im sprawić przykrości oraz przynieść wstydu swojej profesji i szkole.

- Nie chciałbym wam przeszkadzać. Po za tym powinienem już wrócić do Dojo. - odpowiedział na propozycję mężczyzny, próbując go uprzejmie zbyć.

Ryūnoko bez problemu trafił do centrum Fuyuhany, znał to miasto i jednocześnie analogicznie go nie znosił, nie było tajemnicą, iż nie lubił tłocznych lokacji. Sklep z wyposażeniem był miejscem nie tylko obleganym przez miejscowych jak i przydrożnych, ale również lokacją dobrze oznaczoną na tyle, aby zainteresować turystów.

Młody Samuraj zbliżył się do wejścia, przed którym standardowo zawsze ktoś stał i dyskutował, nie było to dla niego żadnym zaskoczeniem, przez co jedyne czego mógł spodziewać się w środku, to większa ilość klientów. Wchodząc do sklepu jego spojrzenie przez chwilę skoncentrowało się na dwójce, stojącej i prawiącej o rzeczach które zupełnie nie interesowały nastolatka. Uwagę młodego wojownika przede wszystkim zwróciła młoda rówieśniczka, która prawdopodobnie była w podobnym wieku co Ryūnoko. Jej elegancja oraz schludność zrobiła wrażenie na samuraju, zaś w połączeniu z jej długimi niebieskimi włosami sięgającymi do pleców wraz z błękitnymi oczami i malinowymi ustami, wyglądała całkiem interesująco.
- pomyślał Ryūnoko, przesyłając w jej stronę dyskretny uśmiech, niemalże niezauważalny dla kogoś kto go nie znał.

Obok intrygującej niebieskookiej stał jej rozmówca, który również wzbudził zainteresowanie samuraja. Był stanowczo starszy od niej jak i od samuraja, wyglądał poważnie i wzbudzał respekt. Mężczyzna o kasztanowych włosach miał atletyczną budowę, jego ubiór oraz widoczne na nim wyposażenie nie dawało nastolatkowi żadnych wątpliwości co do jego doświadczenia. Wyglądał na twardziela i człowieka, który wiele widział w swoim życiu a przynajmniej takie sprawiał wrażenie , co więcej wzbudzał zainteresowanie i napawał konsternacją młodzieńca. W każdym bądź razie, spotkanie kogoś takiego w takim miejscu nie było niczym nadzwyczajnym, w końcu wchodził do sklepu z wyposażeniem i to najlepszego w całej wiosce.

Wchodząc do sklepu Ryūnoko zobaczył to czego mógł się spodziewać, oblegane przez liczną ilość klientów obszerne pomieszczenie, obwieszone co do centymetra wszelakim wyposażeniem. Za ladą stał mężczyzna, którego wyraz twarzy wskazywał zadowolenie, zapewne spowodowane liczną ilością klientów, jednakże ważniejszy dla samuraja był fakt, że nie był teraz zajęty. Podchodząc do lady nastolatek przywitał się z mężczyzną, po czym położył delikatnie całkiem ciężki skórzany worek na drewnianym blacie.

- Witam. Ile za to dostanę? - zapytał, patrząc bezpośrednio ametystowymi oczami.

Mężczyzna odwdzięczając się zimnym spojrzeniem, chwycił za skórzany worek po czym wyciągając jego zawartość, podrapał się po brodzie i zaburczał zniechęcająco.

- Dobra, dostaniesz za to 35 Ryo, pasuje? - warknął.

Samuraj przytaknął na znak akceptacji, po czym szybko chowając monety do mieszka, skierował się bezpośrednio do wyjścia.

- Arigato. - odparł, kłaniając się lekko przed wyjściem.

Ryūnoko wyszedł ze sklepu schował mieszek do torby na pośladkach, po czym ruszając rutynowo przed siebie poczuł opór przy zderzeniu ze stojącym przed nim mężczyzną. Chwila nieuwagi sprawiła, że nieplanowo uderzył o rosłego mężczyznę, który jak widać dalej prowadził konwersację z elegancką niebieskooką.

- Gomen nasai. Nie zauważyłem Pana. - odparł, lekko się uchylając na znak szacunku.

Znaleziono 36 wyników

Re: Świątynia Okami no kami i Dojo szkoły Kame

Re: Świątynia Okami no kami i Dojo szkoły Kame

Re: Świątynia Okami no kami i Dojo szkoły Kame

Re: Świątynia Okami no kami i Dojo szkoły Kame

Re: Świątynia Okami no kami i Dojo szkoły Kame

Re: Świątynia Okami no kami i Dojo szkoły Kame

Re: Świątynia Okami no kami i Dojo szkoły Kame

Re: Świątynia Okami no kami i Dojo szkoły Kame

Re: Zgłoszenia po misje

Re: Świątynia Okami no kami i Dojo szkoły Kame

Re: Sklep z wyposażeniem

Re: Sklep z wyposażeniem

Re: Ryūnoko $

Re: Sklep z wyposażeniem

Re: Ryūnoko