Shinobi War PBF Naruto

Lampion zgasł pod wpływem wody, którą wypuścił z japy. Idealnie. Zgodnie z jego planem! Ale to co wydarzyło się chwilę później... No tego kurde się nie spodziewał. Tak, dzban się rozbił, a coś z niego wyciekło. Tyle miało wystarczyć żeby odwrócić ich uwagę. Wystarczyła iskra, a tu jeb... Ogień. W jego głowie natychmiast zmanifestowało się zapętlone "o chuj, o chuj, o chuj". Tym bardziej ponagliło go to w poruszaniu się. I kiedy tylko zjawił się w środku, tak jebło, że nie było opcji by ktoś tego nie usłyszał. A jego wyraz twarzy dało się opisać jedynie odpowiedniąmuzyką. Tak czy inaczej zbrojni nadchodzili, a on musiał się zdecydować gdzie się ukryć. Opcji miał kilka, ale nie każda miała sens. No chyba że jakoś ją podrasuje, by go nabrała.
Zacznijmy więc od szafy z wyposażeniem. A tak dokładniej to z bronią, opatrunkami i bandarzami. Większość z nich broń raczej miała przy sobie, ale mogli chcieć skorzystać z opatrunków albo bandaży. Wtedy znaleźliby go niemal natychmiastowo. Ten pomysł skreślił. Bardziej się już zaopatrywał na wieszak oraz beczkę. Natychmiast zbliżył się do baryłki. Powąchał ciecz i nabrał trochę na palce. Jeśli nic mu to nie mówiło, to nawet delikatnie spróbował. Jeśli to była woda, to znaczyło że zapewne zaraz złapią się za tę beczkę, by ugasić płomienie, albo przynajmniej by do niej zajrzeli. Wypluł wodę za pomocą techniki tworząc na ziemi przy wieszaku kałużę, stanął na stworzonej w ten sposób tafli płytkiej wody, a następnie... zatonął w niej. Całe szczęście te najprostrze techniki Suitonu wymagały naprawdę małej ilości pieczęci o ile w ogóle. Dzięki temu wykonanie ich mogło zająć mniej niż chwilę. Jeśli miał czas zanim strażnicy tu dotrą, przez moment miał końcówkę głowy jeszcze wynurzoną. Tak by się upewnić co do ich ruchów. W pełni się zanurzył dopiero jak byli blisko. A jak pójdą pa pa? To będzie mógł wyjść i przemieścić się na górę.

Tak jak uważam że sporo opcji jest całkiem ok, tak mam pewne obawy jeśli chodzi o tego Rinnegana.

Dobra. Miał wrażenie że poruszenie sianem będzie z lekka skuteczniejsze. Może faktycznie nie zrobiłoby tyle hałasu, co rozwalone dzbany, ale miał nadzieję że w tak cichej nocy nagłe poruszenie sianem zwróci uwagę nieco bardziej. Szkoda że nie wziął pod uwagę tego że strażnicy są prawdopodobnie zbyt zmęczeni i leniwi, żeby przeszukać siano. Szczerze to wymienienie spojrzeniami wygladało jak "Wyjebane. Nie płacą nam aż tyle." No i właśnie przez to był można powiedzieć że, no... Tak trochę w dupie. Na szczęście też nie tak za głęboko, bo nadal mógł się z tego wykaraskać. A dzięki temu że nie srał technikami wcześniej, teraz mógł sobie na to pozwolić. I ja jego szczęście ta jedna konkretna nie wymagała nawet złożenia pieczęci. Szybko wypluł z ust cienki strumień wody celując nim prosto w lampion. Wiele to nie zobaczą, bez jedynego źródła światła. Nie mógł jednak sobie pozwolić na to żeby po prostu spróbowali od nowa go odpalić, bądź wymienić lampę. Niezbyt chciał by kręcili się tuż obok drzwi. Dlatego też już podczas plucia wodą jego dłoń powędrowała do kabury, skąd wyjął pojedynczego kunaia, po to by nim miotnąć kiedy tylko światło zgasło. Celował nim w jeden z dzbanów. Dokładniej to w któryś na brzegu i u podstawy. Tak troszeczkę dalej od drzwi. No jak tym się nie zainteresują, to będzie niedobrze. Dlaczego? Bo opcje by mu się już kończyły. Może chociaż w tej absolutnej ciemności będzię mieć szansę.

Cóż... Poruszać się cicho potrafił! I to do stopnia, gdzie za czyimiś plecami mógł przemknąć praktycznie bezszelestnie. Ale fakt. Znacznie gorzej było z jego umiejętnościami eliminacji celów bez zabijania. Ale też z drugiej strony to też poniekąd dlatego próbuje rozwinąć swoje umiejętności medyczne. W końcu słyszał o technikach wysokiej rangi, które mogły wyłączyć przeciwnika z walki na moment, a tych słabszych nawet na dłużej. Ale dobra. Nie czas myśleć o tym, tylko o tym w jaki sposób miał tam wejść. Hmm... Najlepiej to przydałoby się odwrócić ich uwagę i przemknąć, kiedy będą rozproszeni. Podłożenie ognia było jakąś opcją, ale niestety nie najlepszą. Jak zaczną latać w zamieszaniu, to tylko sobie wszystko utrudni. Zbicie gara albo wrzucenie czegoś do siana by nim poruszyć było już lepszym pomysłem. Nie zaalarmuje aż tylu osób, a będzie mógł jak mysz przemknąć tuż obok nich, kiedy będą czymś zajęci. Ewentualną alternatywą, ale już zdecydowanie nie na cicho było wskoczenie na murek, potem na ścianę, zbliżenie się do pokoju w którym zamknięta jest dziewczyna, rozwalenie ściany z Okasho, zabranie jej jak worek ryżu i ucieczka w siną dal. Hmm... Dobra, to będzie plan B. Albo najlepiej D, bo byłaby to już ostateczność obok której stałoby tylko wycofanie się i poczekanie na inny dzień. Miejmy nadzieję że do niego się nie posunie.
Postawił więc na siano. Rozejrzał się szybko za jakimś cięższym kamulcem, którym miał zamiar rzucić w siano. By to zrobić przeszedł bardziej na lewo i po cichu wszedł nieco wyżej po murku. Oczywiście poza polem widzenia dwójki strażników. Kiedy był na tyle wysoko, by wykonać dobry rzut, zrobił to. Kamień mocno poleciał w kopę siana. Zaraz po tym po cichu z powrotem zszedł i szybkim, cichym krokiem ruszył w kierunku wejścia Jeśli nic nie znajdą, to prawdopodobnie pomyślą że to mysz albo jakieś inne zwierzę. Kiedy zajmą się przeszukiwaniem siana, on szybko przekradnie się za ich plecami i wejdzie do środka. Aktywacja techniki mgły tym razem była bardziej sensowna, gdy znajdowali się na świeżym powietrzu, ale nie czuł ku temu specjalnej potrzeby. Głupi raczej nie byli i nie wyglądałoby to już na całkowity przypadek. Chociaż z drugiej strony... Poprzedniej nocy padało, dzień był ciepły, a teraz nastała noc co wiązało się z ochłodzeniem temperatury. Pojawienie się mgły miałoby sporo sensu.
Jeśli udało mu się wejść do środka poprzez delikatne uchylenie drzwi i wślizgnięcie się, to oczywiście zamknął je z powrotem za sobą. Nie zostawiać śladów. Mocno grało mu to w głowie i naprawdę starał się na to uważać. Czy się stresował? Niekoniecznie, ale mimo wszystko wolałby uniknąć bezpośredniej konfrontacji.

Dobra. Teraz należało usiąść i porozważać nad kartami, które zaserwował mu los. Dzięki drobnemu oszustwu w postaci widzenia przez ściany, było z tym trochę łatwiej. Zacznijmy więc od piętra. Poza jego celem będącym w osobnym pokoju, siedziała tam dwójka strażników. W teorii była to najszybsza droga, ale wejście przez okno niezauważonym było praktycznie niemożliwe. Nawet z jego umiejętnościami skradania się. A nawet gdyby postanowił użyć techniki ukrycia we mgle, to na pewno by podnieśli alarm. W końcu mgła w budynku? To bardziej niż pewne że to nic normalnego. Nawet gdyby się zaczaił przy tym oknie, wpuścił bandaże do środka i spróbował poddusić strażników do utraty przytomności... To było to skazane na porażkę. Może i mógł nimi sterować i nadać ostrość godną metalowym broniom, ale nadal dało się je przeciąć tak samo jak kawał bandaża. Wystarczyłoby żeby wyjęli nóż i raz ciachnęli żeby się uwolnić. Gdyby ciął natychmiast w ich szyje, może by się udało ich spacyfikować, ale mimo wszystko szanował życie. Zabijanie więc było dla niego ostatecznością. Zrobienie krwawej jatki minęłoby się wtedy też z celem. Zwłaszcza że ewentualne zwłoki bogu winnych strażników rzuciłoby na ich sprawę MOCNO niekorzystne światło. To chyba już nawet więcej niż jeden powód żeby odpuścić sobie wejście oknem. Bo to zdecydowanie nie był dobry pomysł. Ech... Szkoda że nie mógł się po prostu przeteleportować na drugą stronę ściany.
Z drugiej strony miał wejście parterem tuż obok śpiących strażników. Bezgłośne przejście obok i wejście przez drzwi powinno być wybitnie proste. Może i na parterze było więcej strażników, jednak widząc przez ściany łatwo było dostrzec to gdzie stoją, gdzie patrzą, dokąd zmierzają. Jeśli postawi na cierpliwość i trzymanie się cieni, to powinin dostać się do schodów. A tu sprawa znacznie by się ułatwiła skoro na piętrze stały jedynie dwa dzbany.
Wybrał więc drogę dłuższą, jednak w jego przypadku znacznie bezpieczniejszą. Zlazł z budynku i bezgłośnym krokiem ruszył do głównego wejścia. Jego planem było wejście do środka, kiedy akurat żaden ze strażników z środka nie patrzył na drzwi główne. Oczywiście nie otwierał ich na oścież. Jedynie na tyle by mógł bokiem zgrabnie się przecisnąć, po czym zamknąć drzwi za sobą. Mimo wszystko zacieranie śladów było ważne. Jego widzenie sferyczne było aktywne nieustannie. Próbował więc trzymać się cieni i unikać patroli strażników. Nawet jeśli oznaczało to krycie się w cieniu i czekanie aż będzie mieć okazję przejść dalej. Celem były schody na górę. Po nich już mógł przejść nawet czołgając się. Tak by mieć pewność, że nikt go nie przyuważy.

Westchnął i nie wyłączał swojego dojutsu, kiedy skończył skanować wspomniany budynek. Zaraz i tak pewnie ponownie je aktywuje, więc nie opłacało mu się gasić oczu. W końcu aktywacja była nieco bardziej męcząca niż trzymanie ich aktywnych. Jej wcześniejszej wypowiedzi nie skomentował, bo szczerze nie było po co. Nie dość że w większości bab nie rozumiał, to też nie tak łatwo było go zawstydzić. Delikatnie zażenować może delikatnie, ale niezbyt był na to czas i miejsce. Miał plany parteru, prześwietlił piętro. O wyglądzie celu dowiedział się tyle co nic, więc pozostało mu liczyć na dobrą wolę bogów i to że nie wpierdoli się w jakieś bagno po samą szyję. Rozciągnął się i poprawił bandaże zawiązane na ramionach. Jeśli dojdzie do jakiejkolwiek walki, to będzie musiał postawić właśnie na nie. W końcu użycie wybuchowych notek na "misji" polegającej na skradaniu się byłoby conajmniej skończoną głupotą. Po wybuchu zleciałoby się to do nich całe miasteczko i już zbyt przyjemnie by nie było. - Tak, to już wszystko. Spróbuję zabrać nią stamtąd niepostrzeżenie i nie wciągnąć jej w niepotrzebną walkę w razie wykrycia. - Nie znaczyło to że miał zamiar pozwolić się złapać, ale należało wziąć na to poprawkę. W końcu nie ważne jak by tego chciał, to nie był w stanie przewidzieć wszystkiego. A wypadki chodziły po ludziach. - Sprowadzić ją tu, czy do konkretnego miejsca? - Spytał jeszcze wchodząc na pierwszy stopień schodów. II zaraz po tym ruszył na górę. Powoli zbliżał się do przedstawionego na planach budynku. W końcu po cichu wskoczył na jeden z pobliskich budynków i przyjdzał się rezydencji, wypatrując tym samym ewentualnych otwartych, bądź okien przez które mógłby się wślizgnąć do środka. Ewentualnie tylnych drzwi dla służby, bądź coś w podobnym stylu. Zaletą widzenia przez ściany i wykrywania energii życiowej było to że miał trochę łatwiej, gdy chodziło o uważanie na strażników i potencjalne patrole. Ułatwiało też zaplanowanie wszystkiego i dostanie się do celu. Można by więc powiedzieć że były wręcz stworzone do asystowaniu we wszelakich włamach i idealnie zgrywały się z jego predyspozycjami do cichego działania, które mogły zaskoczyć nawet doświadczonych shinobi. Była już północ, więc na pewno nie musiał przejmować się sąsiadami i zwykłymi domownikami. Westchnął i ruszył do działania. Jeśli nikt go nie przyuważy, to będzie bardziej niż zadowolony. Gorzej może być z wyjściem, bo jeśli "agentka" będzie wybitnie głośna i nieostrożna, to nawet on nie wyczyni takich cudów by nie zostali odkryci. Miał zamiar całkowicie trzymać się cieni. Tak jak Shinobim przykazano.

Nie ma... Za co. - Odparł leciutko zakłopotany przez jej nagły wybuch radości i entuzjazmu. Nie spodziewał się tego za bardzo, ale gdzieś tam w środku cieszył się. Widać było że naprawdę jej na tym zależało. Jednak wiele nie musiał czekać, by ta postanowiła go zrugać za dość brawurowe myślenie. Chociaż może delikatnie przesadziła? W końcu nie powiedział że mają tam w tym momencie wbić z buta i zebrać tyle dowodów ile się da i to bez żadnego przemyślanego planu. - Zaletą małych grup jest to że ciężej je wykryć, a na cichym zebraniu dowodów nam zależy. Ale rozumiem że zależy Ci przede wszystkim na ostrożności. - W końcu jeśli Tachibana albo jej ludzie zauważą, że ktoś wokół tej całej sprawy węszy, to może się nie najlepiej skończyć. A kiedy tylko kobieta zaczęła mówić dalej, to bardziej utwierdziła go w tym przekonaniu. Wychodziło na to że miała już współpracowniczkę, którą złapali. Jaka była szansa że nie puściła pary z ust? Trzeba mieć nadzieję że sprzedała jakąś bajeczkę że chciała kasę zdobyć albo czegoś wartościowego nakraść. - Tak, będę mieć kilka pytań. Ta twoja współpracowniczka, inna agętka. Jak mniej więcej wygląda? Tak żebym bez problemu mógł ją rozróżnić. - W końcu jeśli ma kogoś znaleźć i uwolnić, to powinien przynajmniej wiedzieć za kim się rozglądać. - Skąd pewność że trzymają ją właśnie na piętrze? No i najważniejsze. Jak daleko i w którym kierunku skąd jest wspomniany budynek? Poza tym trzeba wziąć pod uwagę że może mieć ukryte podziemne przejścia. Podobne do tego w którym teraz przebywamy. - Kiedy tylko wspomniała gdzie dokładnie jest budowla i opisała wygląd dziewczyny, którą miał uwolnić, odpalił Tsujitengana i teleskopowym spojrzeniem pokierował tam wzrok. Co go obchodziło to ilość strażników, ich wyposażenie, stan i lokalizacja porwanej agentki. Do tego mógł sobie pozwolić na dokładnie zmapowanie obszaru. Wszelkie informacje natychmiast miał zamiar przekazać swojej nowej znajomej. Oczywiście wraz z ostatnim pytaniem. - Masz jakieś imię bądź pseudonim? Nie ukrywam że może nam to delikatnie ułatwić komunikację. - Na dłuższą metę nazywanie jej Nieznajomą Tajemnicza kobietą, która poprosiła go o pomoc mogło być na dłuższą metę nieco... Upierdliwe, a razem z wychowaniem Nara podłapał od nich również nieco lenistwa.
Pozostało jeszcze tylko dobry plan obmyśleć. Musiał wejść i wyjść. Niby nic trudnego, ale zależnie od stanu agentki może okazać się to łatwiejsze, bądź trudniejsze. No i mógł mieć tylko nadzieję że nie mają tam żadnego sensora. Bo wtedy ze skradania chujnia. Z drugiej strony... Shinobi byli tylko odsetkiem społeczeństwa. A nie mógł mieć przecież aż takiego pecha.

Przeprowadzili tu bardzo sprawiedliwą wymianę. Informacja za informację. Wiedza za wiedzę. On się podzielił tym co wiedział na temat ciała, a ona za to naprostowała mu sytuację jaka tu miała miejsce. - Tak, dokładnie. - Odparł kiedy ta dopytała jeszcze o płeć nieboszczyka. Zaraz po tym zamienił się w słuch i zaczął chłonąć wszystko, co kobieta miała do powiedzenia. Przez moment przemknęło mu przez myśli krótkie "ugh, arystokracja". Nie znosił kiedy ludzie liczyli na przywileje tylko dlatego że nazywali się tak, a nie inaczej. A kiedy myślą że wszystko im wolno jest jeszcze gorzej. - Hmm... W szpitalach często dochodzi do wielu zgonów, więc sam wóz ze zwłokami nie jest szczególnie podejrzany. Co innego jeśli spojrzeć ja stan nieboszczyka. - Bo wiele wskazywało na to że w takim stanie mógł skończyć właśnie przez przetrzymywanie przez dłuższy czas. Wstał i lekko się przeciągnął. - Pomogę Ci zbadać o co biega w tym wszystkim. - Ewentualnie to że wszystko jest jednym, niefortunnym zbiegiem okoliczności. Chociaż w to, to on już sam nie wierzył. Mimo wszystko potrzebowali solidnych dowodów. Same oskarżenia nie miały prawa dać jakiegokolwiek skutku. - Ookami. Miło poznać. - No i to tyle chodziło jeśli chodziło o przywitanie się. A skoro uprzejmości mieli już za sobą postanowił kontynuować temat. - Rozumiem że masz pomysł gdzie powinniśmy poszperać w poszukiwaniu dowodów? Szpital mógłby być dobrym początkiem, ale jeśli Tachibana faktycznie robi na boku coś nielegalnego bądź niemoralnego, to wątpię by było to coś na widoku. Z drugiej strony... Najciemniej jest właśnie pod latarnią. - Osobiście obstawiał szpital, ale nie stawiał na to wszystkich żetonów. Jego rozmówczyni była tu znacznie dłużej niż on i na pewno była lepiej w tym wszystkim rozeznana. Nie wykluczał że pod szpitalem mogły być dodatkowe pomieszczenia. Może nawet cele bądź coś w tym stylu. Chociaż to wymagało już dokładnych przeszukań. Oczywiście mógłby spróbować przeczesać cały budynek swoją umiejętnością wzrokową, ale w końcu nie była wszechmocna. Nie potrafił jeszcze słyszeć rozmów na dystans, a jeśli w pomieszczeniu będzie zwyczajnie za ciemno, to nie zobaczy nic. Dlatego czasem było lepiej pofatygować się we własnej osobie, a tą umiejętnością najwyżej się wesprzeć w potrzebie. Ech... O tyle dobrze że przynajmniej naprawdę dobrze sobie radzi w cichym przemieszczaniu się i zacieraniu śladów. Ewentualnie będzie mógł umknąć, jeśli kręcą się tam jakieś karki. Wolałby gdyby nie doszło do otwartej walki, bo musiałby prawdopodobnie sięgnąć po notki wybuchowe, a cholerstwa nie dość że drogie, to robiły naprawdę sporo zamieszania w okolicy.

Posiadanie tego konkretnego dojutsu w tych rejonach było czymś rzadkim i niespotykanym. I właśnie to pozwalało mu na bycie chociaż trochę wyjątkowym. W końcu innych Ranmaru można było znaleźć prawdopodobnie jedynie w Cesarstwie, a żaden raczej nie postanowi nagle się pojawić w Midori. No chyba że będzie to osoba w podobnej do niego sytuacji. Zabrana z rodzinnych stron i poprowadzona ręką losu. Przejrzenie budynku nie zajęło mu specjalnie dużo czasu. W końcu w głównym pomieszczeniu nie wykrył żadnej energii życiowej, więc wiedział że nikt go tam nagle nie zaskoczy. Mimo wszystko rozejrzał się jeszcze momencik. Żadnych pułapek nie uświadczył, ale za to w szafie ujrzał coś naprawdę interesującego. Tajemne przejście! Prawie jak w jakiś powieściach. A co ciekawe na drugim jego końcu udało mu się wyłapać czyjąś obecność. Założył że to osoba, która poprosiła go o spotkanie. Otworzył szafę, zamknął za sobą drzwiczki i zszedł na dół. - Dobry wieczór. Dziękuję za komplement. Można powiedzieć że ciężko mi przeoczyć niektóre rzeczy. No i rozumiem że to należy do ciebie - Podał jej wcześniej rzucony pod jego nogi kunai z wiadomością. No już sama jego tonacja była znacznie przyjemniejsza, kiedy przyszło rozmawiać z kimś kto nie zamiatał sprawy pod dywan. Nie zdradzał jednak szczegółów tego jak dokładnie znalazł jej batjaskinię. Może jeszcze o tym wspomni jak będzie dociekała i okaże się godna zaufania.
Będąc szczerym spodobało mu się że dość szybko przeszła do rzeczy i spytała się o to co chciała wiedzieć. - Dobrze. Pozwolisz że usiądę.- I po tym jak sobie przycupnął na krzesełeczku bądź podłodze, zaczął mówić wszystko co wie. - Do Kusa no Ha przybyłem z rana, a na ciało natknąłem się zaledwie pół kilometra od głównego wejścia. Zwłoki były wychudzone, pokryte bliznami i strupami. Co znaczy że pewnie był gdzieś trzymany przez dłuższy czas. Nie widziałem żadnych złamań, jednak miał nietypowe obrażenia głowy. Wydłubano mu oczy. Nie był szczególnie ukryty inaczej, jak wrzucony w krzaki przy drodze. Ciało nie było jednak morke, więc musiało się to stać stosunkowo niedawno od momentu w którym się na niego natknałem. W końcu poprzedniej nocy dość mocno padało. - A było to warte wspomnienia. Na ten moment jednak nie przypominał sobie żadnych innych szczegółów na temat tego ciała. - Co do samej wioski, to niestety moja wiedza jest znacznie mniejsza. Wiem że powstała wokół założonych przed laty sierocińca i szpitala, które ufundowała była kupczyni. Szpitala, który przyjmuje każdego niezależnie od tego skąd i kim jest. - No i to było na tyle. Ciekawe czy teraz ona podzieli się czymś ciekawym co dałoby mu więcej spojrzenia na sytuację.

No dobra, może delikatnie przesadził, ale nie zmieniało to faktu, że pierwsze wrażenie naprawdę mocno się liczyło. Nawet jeśli śmierć była czymś normalnym w obecnych czasach, to rolą strażników było przynajmniej zainteresować się czymś takim. Zwłaszcza gdy coś takiego zachodziło w pobliżu wioski, której się pilnowało. Kiedy tylko został przywitany w tak zwanej centrali przez urzędnika, który zalał go sztucznie serdeczną gadką, już przestał się dziwić strażnikowi.
Chłopak został praktycznie zbyty i odprawiony z kwitkiem. Tak, usłyszał że się tym zajmą, jednak brzmiało to jakby była mowa o dziurze w drodze. - Nie ma za co. Cieszę się że mogłem pomóc. - Odparł bez cienia uśmiechu, co nie było u niego aż tak dziwne. Uśmiechał się rzadko i nigdy bez powodu. A tu nawet udawać mu się nie chciało. Dosłownie chwilę po tym opuścił budynek i pozwolił sobie na ciężkie westchnięcie.
Naprawdę czasem odnosił wrażenie że nie potrafi w ludzi. Albo po prostu ostatnimi czasy nie trafia na takich, z którymi łatwo się było dogadać.
Jego przeczucie zareagowało w porę i zanim zdążył sam sięgnąć po broń, kunai z wiadomością wylądował pod jego nogami. Będzie bum? Nie było bum. Schylił się by podnieść broń i dokładnie sprawdzić notkę. To co było na niej zapisane nieco pobudziło jego synapsy. To nie był pierwszy raz i wygląda na to że nie każdy ma to gdzieś. Postanowił zgodzić się na spotkanie, na które właśnie dostał zaproszenie. Liczył że nie będzie to żadna pułapka, ale chyba jeszcze nie zrobił niczego takiego by uznać go za zagrożenie. Mimo wszystko do północy miał trochę czasu. Postanowił przejść się po wiosce, zjeść coś, poznać mniej więcej jej układ, a może nawet podsłuchać to i owo ukradkiem. Kiedy nadchodziła wspomniana w wiadomości godzina, ruszył na miejsce spotkania ponownie aktywując swoje oczy. Nie nazwałby tego paranoją, a zwyczają ostrożnością. Szybkie przeczesanie chatki i jej okolicy wzrokiem. Ot tak dla bezpieczeństwa i upewnienia się czy osoba z którą miał się spotkać była na miejscu, czy może kręciła się w pobliżu czekając aż on pierwszy wejdzie do środka. Zbliżył się do chaty i delikatnie otworzył jej drzwi chcąc się wślizgnąć do środka i przycupnąć na jakimś wolnym krześle albo skrzyni. Czy cokolwiek właściwie się tam znajdowało.
No i szczerze to liczył że dowie się czegoś więcej niż że po prostu ludzie znikają, w pobliżu pojawiają się zwłoki, a ludzie z tym nic nie robią. Chociaż wiadomość została mu przekazana w dość charakterystyczny dla jego zawodu sposób. Jeśli sprawę badał też inny shinobi, to może miał już jakieś konkretne poszlaki.

[/quote]

Strażnik którego zaczepił był byczkowaty i całkiem niczego sobie. Szkoda że nie szła w tym parze jakaś większa wrażliwość bądź inteligencja. Mniej niż kilometr, na głównym trakcie leżą zwłoki od miejsca które pilnuje. W teorii to powinno być jego zmartwienie, ale nie. Został odprawiony z kwitkiem do okienka w budynku. Z drugiej strony też nie mógł mu mieć tego zbyt mocno za złe. Miał rozkaz pilnować wejścia i nie mógł się oddalić. A i tak był na tyle miły by pokierować młodego shinobi gdzie powinien z tym pójść. - Dziękuję za pokierowanie. Zgłoszę to gdzie trzeba. - Odparł uprzejmie i powoli oddalił się we wskazanym kierunku. Jednak to uczucie które zaczęło go nachodzić niezbyt mu się podobało. Może to tylko paranoja, a może faktycznie ktoś go obserwował?W sumie był nową osobą w okolicy, więc na pewno w jakiś sposób przykuwał uwagę. Dyskretnie się rozejrzał zmierzając w kierunku szpitala oraz "centrali". Podczas drogi po raz kolejny oraz ostatni raz po dotarciu już na miejsce. Jeśli zauważyłby tę samą osobę trzykrotnie, to powinien przynajmniej rozważyć uważanie na nią. Głównie dlatego że wioska zbyt wielka nie była, więc istniała szansa że byłby to tylko przypadek. Kusiło go by użyć dojutsu po raz kolejny, ale szczerze... Co by mu to dało? W wiosce była masa przechodniów i mieszkańców. Zwracałby na siebie uwagę jeszcze bardziej, co raczej nie pomagałoby w upewnieniu się "czy ktoś go przypadkiem nie obserwuje".
Wszedł do środka, pokazał odznakę Shinobi, by pokazać że nie jest randomowym pokurczem i zaczął mówić. - Dzień dobry. Odesłał mnie tu strażnik sprzed wejścia do wioski. Na trakcie tuż przed wioską, jakieś pół kilometra od niej, leżą zwłoki mężczyzny. Wychudzonego i pozbawionego oczu. Czy ostatnio pojawiały się podobne przypadki? - Napomknął jeszcze te nie aż tak drobne szczegóły będą coś im mówić, albo przynajmniej sprawią że nieco bardziej się zainteresują tą sprawą. Bo kto wie? Może to nie był pierwszy taki przypadek w ostatnim czasie. Chociaż raczej nie liczył na zbyt dużo szcześcia akurat w tej sprawie. Poza tym nie była to aż tak jego sprawa, pomimo tego że ciekawiło go czemu akurat ktoś miałby kogoś pozbawiać oczu i ot tak porzucić przy drodze.
Co innego gdyby został poproszony o pomoc. Wtedy zająłby się tym bez najmniejszego wahania i może nawet otrzymał jakąś pomoc w próbie odkrycia tego co właściwie miało tam miejsce. W końcu same przypuszczenia były niczym jeśli nie miało się twardych dowodów, a też nie wszystko dało się rozwiązać wysadzając coś w powietrze.

[/quote]

Na szczęście stawianie diagnozy nie trwało długo. Głównie dlatego że zwłokom, które właśnie postanowił badać brakowało oczu. Jak wielki psychol by tego nie dokonał, to wilk był wdzięczny że to nie kolejny przypadek ataku za pomocą trucizny. Tak, nadal nie zmieniało to faktu że osoba którą właśnie badał nie żyła, ale przynajmniej nie musiał bawić się w detektywa kto otruł kogo albo skąd wybuchła choroba. Nie żeby analizowanie faktów i tropów jakoś specjalnie mu przeszkadzało, ale doceniał kiedy życie postanowiło mu tego oszczędzić i rzucić sporą część rozwiązania pod nogi. I to dosłownie.
Nachylając się łatwo mógł dostrzec brak oczu, brud, wychudzenie i blizny. Pierwsza teoria już mu się zdążyła narodzić w głowie. Ta oto leżąca przed nim osoba prawdopodobnie została porwana, przetrzymywana z nienajlepszych warunkach, a jej ważniejsze organy zostały wycięte. W tym oczy. Ewentualnie ktoś chciał tym przesłać wiadomość. W końcu po co by porzucać ciało tak przy drodze, gdzie każdy je zauważy. Mogło chodzić o wywołanie zamieszania. Wyprostował się i wyłączył swoje niezwykłe oczy. Nie były mu już do niczego potrzebne. No przynajmniej na ten moment. Nie ważne jak bardzo by chciał, to nie był w stanie mu pomóc. Zwłaszcza biorąc pod uwagę całkowity brak oczu. Westchnął próbując zebrać myśli. Sam widok zwłok aż tak go nie szokował. Miał już nieszczęście takowe oglądać. Czy to podczas praktyki w szpitalu, czy chociażby podczas próby pomocy Uchihom w obronie Kotei. Więc to nie szok zatrzymał go na trochę w miejscu. Zastanawiał się między dwiema opcjami. Wzięciem zwłok ze sobą do miasta, bądź pobiegnięcie bez nich i przekazanie informacji. Zabranie ich ze sobą zapewne zaoszczędziłoby czasu, ale mogłoby wywołać niemałą panikę wśród lokalnej ludności. Szybko więc podjął decyzję. Wyjął kunai i dwoma szybkimi ruchami wyrył X zaraz przy drzewie obok którego leżał w krzakach nieboszczyk. Zaraz po tym schował broń z powrotem do kabury i na pełnej prędkości ruszył w kierunku wsi, gdzie miał nadzieję zobaczyć i zaczepić strażników.
Dzień dobry. Usui Ookami. Doko z Yokukage. Nie chciałbym robić niepotrzebnego zamieszania, ale przy głównym trakcie do wioski, w krzakach leży martwy mężczyzna z dość... nietypowymi ranami głowy. - Odparł spokojnie streszczając sytuację do tych kilku słów. -Zaznaczyłem drzewo przy którym leży za pomocą X, mniej więcej pół kilometra stąd. Mogę też w razie potrzeby tam zaprowadzić. - W końcu nie miał stuprocentowej pewności że nie przeoczą tego co wyrył na drzewie.

[/quote]

Szczerze mówiąc to ilość wydarzeń jakie zdążyły się namnożyć w ich dotychczas spokojnej, leśnej okolicy. Do pogoni za ich uciekinierem nie dołączał. Zwłaszcza że potrafił mierzyć siły na zamiary. Jego oczy mogły spojrzeć maksymalnie na półtora kilometra do przodu, więc nie miał nawet podejścia do wykwalifikowanych sensorów, a za medyka aż tak zdolnego również się nie uważał. Za to znacznie pozytywniej zaopatrywał się na podróż do Sog... Znaczy się do Atarashi. Zwłaszcza że jeśli chodziło o mieszkańców dzikich terenów, ludzi zza muru, to nie miał o nich twardego, jednogłośnego zdania. Też byli ludźmi, więc wierzył że istniała też szansa na wspólną koegzystencję na głównej części kontynentu.
Do wioski zmierzał w miarę jednostajnym tempem, jednak szybszym niż chód zwykłego człowieka. Cieszył się z dobrej pogody, ponieważ podróż w deszczu byłaby co najmniej nieprzyjemna. Miejsce do którego zmierzał kojarzył ze słyszenia. I pomimo łudząco podobnej nazwy do osady Kusa, w której był ostatnio te leżały w innych miejscach. Zakładał że to jedynie zbieg okoliczności. W końcu poza znajdowaniem się w Midori nie miały żadnego konkretnego powiązania. O samym szpitalu słyszał jednak najwięcej. Miejsce które leczyło każdego nieważne kim był. Dość mocno zgadzało się to z jego nindo. "Każde życie ma znaczenie". Koniecznie będzie musiał odwiedzić to miejsce.
Pogrążony w rozmyślaniach niemal przeoczył to, co leżało skryte w zaroślach przy drodze. Nie widział żadnych ran, zadrapań, wykrywionych czy też połamanych kości. Nie czekając ani momentu, jego oczy rozbłysły szkarłatną czerwienią. Miało mu to pomóc zbadać mężczyznę, sprawdzić czy może nie miał jakich ran których nie widział z kierunku, z którego patrzył, a także wypatrzeć ewentualnych sprawców. W końcu mało kto zabiłby kogoś i zostawił ciało tak kiepsko ukryte. Gorzej jeśli było to spowodowane atakiem serca bądź czegoś w tym typie. Jego dalsze poczynania mocno zależały od tego co udało mu się zaobserwować. Jednak najbardziej prawdopodobne było ustalenie jak dawno temu nastąpił zgon. Czy ciało było jeszcze ciepłe. Jeśli padłby dopiero co, to być może byłby w stanie wykonać masaż serca wspomagając się Chiyute no jutsu. Zaletą jego dojutsu było również to, że mógł zaobserwować wnętrze człowieka, a przez to łatwiej wyciągnąć jakąś sensowną diagnozę. Przysięga że jeśli to będzie kolejna osada w której ktoś postanowił zatruwać studnie, to już się nie powstrzyma żeby trzasnąć komuś w ryło. I to tak pięścią wzmocnioną przez Chakra Kogeki, bo po tym zdecydowanie zostanie ślad.

Znaleziono 123 wyniki

Re: Wioska Kusa no Ha

Re: Na pewno się tego nie spodziewaliście

Re: Wioska Kusa no Ha

Re: Wioska Kusa no Ha

Re: Wioska Kusa no Ha

Re: Wioska Kusa no Ha

Re: Wioska Kusa no Ha

Re: Ookami Bank

Re: Wioska Kusa no Ha

Re: Wioska Kusa no Ha

Re: Wioska Kusa no Ha

Re: Wioska Kusa no Ha

Re: Ookami PH

Re: Wioska Kusa no Ha

Re: Wioska Kusa no Ha