Shinobi War PBF Naruto

Nick postaci: Shiori, Ayaka, Mayumi
Link do karty postaci:
Shiori
Ayaka
Mayumi
Powód porzucenia konta: To miejsce jest kompletnie chore, a takich uzależnień międzyludzkich jeszcze w życiu nie widziałam. Pachnie patologią i to nie jest smaczne.
od tego się wszystko zaczęło

Fajne

Ja mimo wszystko wolę wersję z kursywą, wariant B

Imię i nazwisko postaci: Shiori, Ayaka, Mayumi
Okres nieobecności: od czerwca do lipca
Powód: Kiedy kalkuluję sobie w głowie wszystkie moje hobby, to wychodzi na to, że pisanie jest najniżej, chyba nie do końca nawet lubię to robić, a do tego przez kilka czynników straciłam motywację do rozwijania mooich bohaterek. To miesiąc sesjowy, chcę się skupić na sobie i studiach więc nie będę brać żadnych misji ani zmuszać się do odpisywania na postaciach. Wrócę już po egzaminach jak będę miała więcej czasu i chęci, ale całkowicie z forum nie znikam, będę na chacie - wiadomo, im bliżej egzaminów, tym będzie mnie mniej - ale zawsze chętnie z Wami tam popiszę, jest tam... interesująco

Być może nie umiała wczuć się w jego sytuację, ale nie miała też żadnych podstaw do tego, by ją zrozumieć. Próbowała, naprawdę. Zadawała pytania, ale te nie spotykały się z żadną odpowiedzią. Nie dowiedziała się jaki był cel mężczyzny i co skrywała kostnica, jedyne co wyniosła z rozmowy to to, że była młoda i niedoświadczona. Pewnie miał rację, dopiero co kształtowała swoje poglądy i zaczynała karierę jako Kunoichi – oczywiście, że brakowało jej doświadczenia, ale nie pomagał jej, gdy zbywał jej pytania. Nie umiała spojrzeć na niego inaczej niż na złego do szpiku kości zbója, który przyszedł terroryzować mieszkańców Hyou i którego trzeba było wyeliminować.

A mimo tego, wcale nie chciała, by umierał. Miała nadzieję, że ten nie przejdzie przez te drzwi, że wyjaśni jej, kim był, ale było to uczucie głupie i złudne. Jej oczy widziały w jakim był stanie; być może nie mógł jej nawet usłyszeć. Po raz kolejny przekonała się jak bardzo zdradzieckim żywiołem był raiton, który działał na organizm od wewnątrz i rozwalał go od środka. Gdy zobaczyła kolejne krople krwi spływające z jego ciała chciała wstać i go wyleczyć – jak zrobiłby prawdziwy medyk – ale nie mogła. Cholera, była przecież od ratowania życia, nie od ukracania! Przeklinała, że była unieruchomiona i że nie wynalazła techniki, która pozwoliłaby jej leczyć na tak duży dystans – o ile w ogóle było to możliwe.

I wtedy trafiła go kolejnym wyładowaniem. Chciała, nie chciała? To był bardziej odruch niż zaplanowana akcja – nie miała pojęcia co robić i wybrała przemoc. Czy ranny byłby w stanie zagrozić innym pracownikom? Pewnie nie, a mimo to dziewczyna zaatakowała go, zupełnie niehonorowo, gdy nie mógł się bronić i brutalnie pozbawiła go życia. Shiori zdezaktywowała swoje czerwone oczy i odwróciła wzrok, starając się nie patrzyć na jego martwą twarz, ale te szczegóły, piana wychodząca z ust, były czymś, co na długo pozostanie w jej pamięci. Była to cena jaką musiała zapłacić za uratowanie szpitala i kostnicy.

Nie wiedziała jak długo tak siedziała na lodowatej podłodze. Uroniła kilka łez, ale otarła je, gdy zobaczyła pielęgniarki wchodzące do środka. Nie do końca wszystko do niej dochodziło, bo była jeszcze w lekkim szoku. Choć widziała pacjentów umierających w szpitalu, był to pierwszy raz, gdy to ona sama się do tej śmierci przyczyniła. Czy tego właśnie chciała? Jej zadaniem była ochrona ludzi, ale czy cena, którą zapłaciła, nie była za to zbyt wysoka? Może w ogóle nie nadawała się do bycia wojowniczką – nie potrafiła zrozumieć decyzji, które podjęła podczas tego dnia. Chciała żeby ten się po prostu skończył, by mogła wrócić do siebie i zapomnieć o tym co się stało, ale niestety, nie był to koniec jej zadania.

Choć upierała się, że może pójść do domu i następnego dnia wrócić do pracy i tak położono ją w jednej z wolnych sali, gdzie została opatrzona. Lewa noga sprawiała jej ból, ale było to nic w porównaniu do pustki, którą odczuwała. Być może to musiało skończyć się w ten sposób, ale dziewczyna miała już to do siebie, że miała dobre serce i obwiniała się za to. Może gdyby nie zmieniła strategii i pozostała zakładniczką… ale wtedy ktoś inny mógłby stracić życie, być może nawet sama Shiori.

- Piękne kwiaty – uśmiechnęła się, choć lekko smutnawo, gdy zobaczyła Kagamatsu wchodzącego do środka. Nie była florystyką, ale wiedziała, że nie były to pierwsze lepsze chwasty z pola, a dosyć rzadko spotykana kompozycja bukietu. Niebieskowłosa rzadko kiedy dostawała prezenty, ale ten? Ten był śliczny. Nie znała chłopaka zbyt dobrze, poznała go przy okazji poprzedniej misji, ale wydawał się bardzo sympatyczny. Ciekawe czy kiedyś też musiał pozbawić kogoś życia?

- Pomyślałam, że najlepiej będzie wypytać pielęgniarki. Powiedziały mi, że w pobliżu Nishinoyi zawsze kręcił się jakiś chłopak, nazywa się Arii. Warto go sprawdzić, może być niebezpieczny, bo podobno też jest Shinobim, z klanu Yuki. Ostatni raz pojawił się tu dwa tygodnie temu i od tamtego czasu słuch o nim zaginął. Sam doktor jest zaskakująco dobrze lubiany i świetnie wywiązuje się ze swojej pracy. Aż trudno mi uwierzyć, że taki miły człowiek mógłby zrobić coś takiego – przyznała. Jeśli faktycznie był najlepszy w swoim fachu ze wszystkich lekarzy z cesarskiego szpitala, to utrata go była ogromną stratą. Nie potrafiła zrozumieć jakie ten mógłby mieć motywy. Z ednej strony leczył pacjentów, a z drugiej popierał terror i strach, jakie obecnie panowały na Hyou – dlaczego?

– Dostałam również informację, że doktor Tohiro jest ostatnio w gorszym humorze, ale nie wiem, czy może być to jakieś powiązane. Nie chciałabym donosić na niewinnego człowieka, ale być może coś jest na rzeczy i trzeba by się temu dyskretnie przyjrzeć – zaproponowała nieśmiało, mając nadzieję, że nie wydała wyroku śmierci na kogoś, kto miał jakieś prywatne problemy. Przemilczała sprawę mniej uprzejmej pielęgniarki, która wydała jej się podejrzana, ale nie na tyle, by Shiori specjalnie zamartwiała jej sprawą Kagamatsu – nie miała żadnych dowodów na poparcie swojej tezy, jedynie puste słowa.

- Przepraszam, że nie zdążyłam zrobić więcej, ale pojawiła się ta cała sprawa z rannymi w wyniku wybuchu wulkanu, potem problem z tym rebeliantem – nie było kiedy dowiedzieć się czegoś więcej – wytłumaczyła. Nie czuła żeby znalazła jakieś informacje, które mogłyby zmienić przebieg sprawy, ale dała z siebie wszystko.

Nick prowadzącego: Shiori
Nick biorącego/biorących udział: Tenshi
Rodzaj misji: Zlecenie C
Streszczenie misji: Tenshi dostaje zadanie eliminacji członka mafii podejrzanego o zdradę.
Link do misji: click
Ilość postów: po 14 od osoby
Wynagrodzenie dla gracza: Standard + bonus za zlecenie mafijne

4/20

Zlecenie specjalne rangi C dla Tenshi
14/14
Tenshi nie nazywała siebie człowiekiem, a narzędziem. I choć psychicznie z całą pewnością była podporządkowana Aracie i jego woli, tak fizycznie obowiązywały ją te same ograniczenia, co innych ludzi. Jak każdy inny potrzebowała snu, jedzenia, powietrza – czym różniła się więc od innych obywateli Shigashi? Korzystała z potężnych zdolności, była w stanie walczyć przez długi czas i nawet się nie zmęczyć, co czyniło ją nawet lepszą od przeciętnego cywila, a mimo to, gdzieś w jej umyśle tkwiło przekonanie o swojej niższości, podsycane dodatkowo przez ludzi, wokół których się otaczała. Było to coś co wymagało wizyty u terapeuty – najlepiej kilku – ale niestety, czasy nie sprzyjały takim innowacyjnym rozwiązaniom.

Po raz kolejny wyrzuciła w jego stronę włócznię, którą w ostatnim momencie zdążył zablokować barierą z dotonu. Był naprawdę spostrzegawczym człowiekiem jeśli był stanie w porę zareagować na kolejne zagrożenie, ale jego umiejętności kontroli chakry były na mizernym poziomie, bo po tej sztuczce jego oddech przyspieszył jeszcze bardziej, a sam mężczyzna sprawiał wrażenie jakby ledwo trzymał się na nogach. Poprzednia rana wydawała się bardzo mu dokuczać i kolejny atak włócznią nie miał już problemu, by przebić się przez doton i przy okazji przez samego Eizuro. Z ust mężczyzny wydobył się zwierzęcy wrzask tak głośny, że obudziłby zmarłego, ale nie było nikogo, kto chciałby i mógłby go uratować. W pobliżu było wiele domów, ale żaden mieszkaniec nie miał na tyle odwagi, by wyjść na zewnątrz i bronić obcego, samemu ryzykując przy tym swoje życie.

Ten atak go zranił, ale nie dobił, przez co jego śmierć była jeszcze bardziej bolesna i brutalna. Większość assasynów zlikwidowałaby cel w wyniku jednego ataku, ale nie Tenshi, przez którą Eizuro umierał w iście agonialny sposób – czy to dla niego wystarczająca kara za zdradzenie mafii?

Następny atak przyniósł już obiecaną śmierć – jej przeciwnik nie miał już ani chakry ani siły, by się bronić. Włócznia wbiła się centralnie w jego tętnicę z której wypłynęła fontanna krwi w której utopił się nasz złoczyńca, niedaleko swojej przyjaciółki. W taki właśnie sposób Tenshi wywiązała się ze swojego zadania, bez pewności, czy Eizuro faktycznie był winny, czy nie, ale z myślą, że przeżyła kolejną noc i okazała się mniej bezużytecznym narzędziem. Szkoda jedynie, że oprócz samego Tsujiego musiały pojawić się inne ofiary. Osierociła chłopca, którego spotkała w domu blondynki i półosierociła przyszłe dziecko mafiozy. Sama ciężarna skryła się w czeluściach swojego domu, zapewniając sobie w ten sposób szansę na przeżycie. Gdyby pojawiła się na drodze anioła śmierci, ten pewnie nie zawahałby się nawet na sekundę przed zadaniem ostatecznego ciosu, który zabrałby z Shigashi kolejne dwie osoby.

Tenshi zostawiła ją jednak w spokoju i uciekła przez okno, upewniając się czy jej cel na pewno nie żył – cóż, z wielką kałużą wokół niego i wywalonymi gałkami ocznymi nie mógłby wyglądać bardziej martwo. Mogła być z siebie dumna, wykonała kolejne zadanie, ale krwi, którą miała na rękach, nie będzie w stanie tak łatwo z siebie zmyć.

Kilka dni później, gdy siedziała w parku, podeszła do niej ta sama kobieta, która wręczała jej list od Araty. I podobnie jak poprzednim razem, dostarczyła jej wiadomość od Pazura, w której znalazły się suche gratulacje, parę drobniaków i dwie strzykawki, które były wypełnione jej drogocennym lekarstwem. Pomimo tego, że nie spotkała Araty osobiście, to wiedziała, że był z niej zadowolony i nagrodził ją porcją narkotyku, która przez jakiś czas jej wystarczy. Ale potem? Kto wie.

Misja zakończona sukcesem po poście gracza
Fabularne wyjaśnienie wątku

Eizuro pracował dla Akiyamy jako Srebrna Łuska, ale ostatnimi czasy było coraz mniej dla niego roboty – mafia wolała zatrudniać młodszych i silniejszych Shinobi niż on sam. W tym samym momencie stracił pracę w sklepie z wyposażeniem, a jego ciężarna żona wymagała opieki medyka, którego trzeba było opłacić. By zarobić na to wszystko, skontaktował się z Oyuki, jego przyjaciółką z dzieciństwa, która pracowała dla Tygrysów. Pomimo tego, że byli we wrogich organizacjach, od zawsze darzyli się sympatią, a syn blondynki traktował go jako ojca, którego nigdy nie miał (była samotną matką). Za sowite wynagrodzenie, Eizuro pomagał znajomej w pracach dla jej mafii, ale nie było to nic oficjalnego – Tygrysy nigdy się z nim bezpośrednio nie skontaktowały, po prostu pomagał jego przyjaciółce, która go kryła. Kilka razy przebywał z nią w Tygrysim Barze i właśnie przez to dał się złapać, gdy ktoś go zauważył. Jednak z tego powodu, że było na niego zbyt mało dowodów obciążających, sprawa została powierzona Tenshi, która miała go zdjąć jako osoba, która oficjalnie nie była związana z mafią – chcieli to wyjaśnić to jako „nieszczęśliwy wypadek”.

Oyuki click
Eizuroclick
Ciężarna

Zlecenie specjalne rangi C dla Tenshi
13/14
Plan Tenshi legł w gruzach, gdy Oyuki bohatersko odepchnęła Eizuro i przyjęła na siebie morderczą włócznię. Choć piętnastolatka znała ją krótko, to po tym jak się nią zaopiekowała, nie można było powiedzieć, by ta była złym człowiekiem. Kobieta miała dobre serce i właśnie ono było powodem jej śmierci – głupie poświęcenie dla kogo, dla zwykłego znajomego? Czy tak samo obroniłaby Tenshi? Prawdopodobnie nie. Po świecie łatwiej chodziło się będąc złym, nie przejmując się innymi ludźmi i dbając jedynie o siebie – piętnastolatka miała w sobie wiele mroku i to właśnie ten mrok pozwolił jej wyjść na prowadzenie w tym starciu. Nie miała skrupułów, by atakować kogoś, kto miał rodzinę, dziecko, kto być może był niewinny – liczyło się dla niej jedynie wywiązanie z zadania.

- Pierdolcie się wszyscy z tą zasraną mafią! Zdrajca, kogo to obchodzi?! Zabijasz przez przynależność do jakieś głupiej organizacji? Wszyscy jesteśmy ludźmi, to chore, że musimy walczyć o takie pierdoły! – odkrzyknął, łapiąc się przy tym za klatkę piersiową, która mocno oberwała podczas początkowego ataku Kunoichi. Był naprawdę wytrzymały, że po tym wszystkim nadal był w stanie trzymać się na nogach i wykonywać w miarę sprawne ruchy.

Dziwne słowa jednak wykrzyczał, bo co mogły oznaczać? Wbrew temu co przez cały czas sugerowała Oyuki o tym, że ten jest niewinny, że nie ma nic wspólnego z byciem zdrajcą i że tak naprawdę to został wrobiony, to brzmiało to jak jawne przyznanie się do winy. Czy naprawdę nie widział nic złego w tym, że działał przeciwko gangsterom? Czy spodziewał się, że Ci się nie zorientują i pozwolą mu na szczęśliwe życie z rodziną? Jeśli tak to był naprawdę naiwnym człowiekiem i dziewczyna nie powinna mieć wyrzutów sumienia, że go likwiduje – o ile w ogóle pojawiły się u niej jakiekolwiek wątpliwości.

Było kilka rzeczy które mogła zrobić, by zapobiec utknięciu w dotonowej kopule, ale – być może przez wigor walki – zanim zdążyła zareagować, więzienie zamknęło się wraz z nią w środku. Było tam ciemno i prędko zaczęło kończyć się jej powietrze. Musiała jednak wymyślić coś dzięki czemu to miejsce nie stanie się jej grobowcem. Podejrzewała, że dach będzie zbudowany z mniej wytrzymałej konstrukcji niż wzmocniony chakrą żywioł ziemny i miała rację, bo gdy użyła przeciwko niemu swojej włosowej techniki, to wytworzyła w nim sporą dziurę która pozwoliła jej dostać się na piętro.

Wróciła jej zdolność do swobodnego oddechu. Znalazła się w sypialni, gdzie bylo okno z którego miała dobry widok na jej przeciwnika. Ten nie wyglądał jakby coś podejrzewał, stał i wpatrywał się w kopułę nie wiedząc jeszcze, że jego „posłańca śmierci” już dawno w środku nie było. Jeszcze nie zauważył kunoichi, ale jeśli ta się nie pospieszy i nie wykona swojego ruchu to kto wie co się stanie? Dzieliło ją od niego około siedem metrów, tylko czy na pewno chciała to zrobić?

Oyuki click
Eizuroclick
Ciężarna

Zlecenie specjalne rangi C dla Tenshi
12/14
Mężczyzna wybiegł zza bariery i właśnie wtedy zobaczył oświetloną Tenshi, która stała na dachu i szykowała się do swojego kolejnego ruchu. Jej wygląd nie zrobił na nim większego wrażenia, nazwa Dōgu była mu obca, więc nie wyglądało na to, by był w jakikolwiek sposób wtajemniczony w jej sprawę. I choć jej twarz niewiele mówiła Eizuro, to tuż za nim zza muru wyszła blondynka, a ta już nastolatkę poznała. Można było wyczytać po niej wiele emocji – smutek, szok, ale przede wszystkim czystą wściekłość. Była rozwścieczona, że osoba, której pomogła dzień wcześniej, potraktowała ich w taki sposób. Każdy wybór miał swoje konsekwencje i Oyuki przeklinała siebie za to, że wyciągnęła piętnastolatkę z baru, ale niestety, nie wszystko można było przewidzieć. Przynajmniej nie wtedy, gdy było się zbyt dobrym i zbyt głupim, by mieszkać w mafijnym mieście w którym intryga snuła się za intrygą. To głupie decyzje blondynki sprowadziły nieszczęście na nią i na Eizuro i nie dało się tego w żaden sposób obronić.

Czy Tenshi jako narzędzie wykonałaby każdy rozkaz Tsujiego? Czy zostawiłaby go w spokoju, gdyby tego zażądał? Byłoby to coś nad czym można by się zastanowić, ale ten akurat nic nie mówił. Oszczędzał siły w walce, w której każdy zły ruch mógł zakończyć się śmiercią drugiej osoby – to nie był w końcu przyjacielski pojedynek, a każde z nich walecznie walczyło, by przetrwać. Choć Eizuro miał więcej do stracenia, bo półosierociłby swoje dziecko to piętnastolatka miała misję, którą musiała spełnić za wszelką cenę. W końcu tylko do tego się nadawała – tak uważała – do bycia bezdusznym narzędziem, które wegetuje z dnia na dzień i czeka na moment, w którym komuś się przyda przy bardziej lub mniej przyjemnej robocie.

Gdy zobaczył, że w ich stronę leci kilkanaście senbonów, po raz kolejny przywołał błoto, które w porę zasłoniło dwójkę przed atakiem. Igły nie miały żadnych szans, by przebić się przez defensywną technikę, ale nie taki był ich cel. Miały one zdekoncentrować przeciwnika i osłabić jego obronę, by ten nie zdołał się w porę obronić przed włócznią lecącą w jego stronę. Eizuro zdołał przewidzieć jej sztuczkę i w porę machnął ręką, by po raz kolejny się obronić z tą różnicą, że… tym razem jego obrona nie wytrzymała. Przeliczył się ze swoim dotonem, uwierzył w jego wytrzymałość, ale niestety, błoto osłabiło się przez pociski i rozpadło się w wyniku kolejnego ataku.

Blondynka w porę zdołała zrozumieć w jak tragicznej sytuacji się znaleźli i odepchnęła mężczyznę na bok, przyjmując na siebie włócznię, która przebiła ją na wylot. W anime zaczęłaby grać smutna muzyka, przez kilka odcinków pokazywane by były retrospekcje z życia jej babci, wygłosiłaby długie przemówienie w którym przebaczyłaby Tenshi, ale to było prawdziwe życie, w którym kobieta wyzionęła ducha zanim jeszcze upadła na ziemię. Kim była dla Eizuro? Kochanką, przyjaciółką? Coś na pewno ich łączyło, ale nastolatka daleko była od rozwiązania tej zagadki, mało tego, nie obchodziła ją ona ani trochę. Czy tego chciała czy nie, miała na swoim koncie kolejne zabójstwo, kolejną krew na rękach. I przy okazji kolejną, nieudaną szansę na zabicie jej celu.

- Była niewinna! Co Ci zrobiła?! Co chcesz?! – krzyknął, zapominając o tym, by oszczędzać siły. W jego głosie była czysta rozpacz, a po policzkach ściekały mu łzy. W akcie desperacji złożył pieczęć szczura i wokół niej zaczęła formułować się kopuła, która miała za zadanie zamknąć ją w środku. Zła informacja polegała na tym, że wyrastające więzienie zajmowało niemal całą powierzchnię dachu i jeśli dziewczyna chciała uniknąć uduszenia, to powinna coś zrobić, by temu zaprzestać - na ten moment technika sięgała jej do kolan, ale z każdą sekundą zwłoki podwyższała się aż w końcu zamknie ją w środku i nie wypuści.

Ten ruch nie obył się jednak bez konsekwencji dla Tsujiego – jego oddech znacznie przyspieszył co mogło sugerować dwie rzeczy. Po pierwsze, był rozstrzęsiony i był pod wpływem ogromnych emocji. Po drugie, starcie mogło go zmęczyć, a ilość zaawansowanych technik, które użył, mogła okazać się dla niego zbyt duża. Jeśli tak było, to można było oficjalnie przyznać, że pod tym względem Tenshi triumfowała w tym starciu.

Oyuki click
Eizuroclick
Ciężarna

Zlecenie specjalne rangi C dla Tenshi
11/14
Pijacy bardzo dobrze odwrócili uwagę Eizuro dzięki czemu mężczyzna kompletnie nie spodziewał się ataku z góry i przyjął go w całości na siebie. Na jego twarzy było widać szok, ale też wściekłość. Został zraniony na swoim terenie, przed własnym domem. Zapłacił za tę krótką utratę czujności sporą cenę i gdyby Tenshi użyła nieco silniejszej techniki, mogłaby go zmieść z powierzchni ziemi. Musiało jej jednak wystarczyć to, że był ranny, a przez to jego skuteczność w walce i zdolność reagowania na bodźce była osłabiona. Pod tym względem miała nad nim sporą przewagę.

W porę zauważyła lecące w nią błoto i zdołała się przed nim zasłonić tarczą z włosów. Dzięki temu dziewczyna nie została ranna, ale na jej pancerzu pojawiło się kilka dziur, które wymagało załatania chakrą. Jeśli włosy w dalszym ciągu miałyby jej służyć za obronę to musiały zostać ponownie potraktowane większą ilością chakry, by wróciły do swojego dawnego stanu. Jeśli chodzi o o to, co stało się z błotem po ataku, to Eizuro przestał przelewać w nie energię i spadło na dach, przy okazji utrudniając jej nieco poruszanie się. Zrobiło się nieco ślisko.

- Kim jesteś? Pokaż się, tchórzu! – krzyknął wściekle, patrząc w jej stronę. Jej zdolność do unikania była ograniczona do zaledwie kilku metrów wokół niej (około czterech) i schodząc miałaby zdecydowanie więcej swobody, tylko jak zejść? Niestety, wiązało się to z ryzykiem byciem odkrytą i wysuniętą na jutsu przeciwnika. Przeprowadzenie pierwszego, skrytobójczego ataku z góry było dobrym pomysłem, ale co teraz? Czy to był czas na zmianę strategii czy może powinna pozostać przy swojej niepewnej pozycji?

Tenshi uważała siebie za posłańca śmierci, który sprowadzi nieszczęście na zdrajcę mafii, ale czy faktycznie tak było? Gdy wyrzuciła w jego stronę włosistą włócznię, ten w ostatnim momencie zdołał złożyć pieczęć tygrysa i z ziemi wyłoniła się kamienna ściana, która w całości zablokowała jej atak. Zapowiadało się na dosyć długie i nudne starcie, podczas którego każde z nich będzie próbować zaszkodzić drugiej osobie, jednocześnie samemu się broniąc.

Żadne z nich nie zamierzało się jednak poddać – piętnastolatka miała misję, którą za wszelką cenę musiała spełnić, a Eizuro walczył o najwyższą stawkę, jaką było jego własne życie. Każdy błąd z jego strony mógł skończyć się dla niego tragedią, bo, jak na złość, w pobliżu nie było żadnego medyka, który mógłby się nim zająć. Jedynie dwie kobiety, z których jedna – ta ciężarna – wróciła do domu, a blondynka, która choć dzielnie się przy nim trzymała, to mało prawdopodobne, by umiała leczyć, bo inaczej już dawno temu by to zrobiła.

Oyuki click
Eizuroclick
Ciężarna

Zlecenie specjalne rangi C dla Tenshi
10/14
Było już późno i ludzi na ulicy było stosunkowo niewiele. Oprócz Tenshi po okolicy przechadzała się jedynie staruszka i dwójka pijanych, prawdopodobnie mafiosów, którzy zataczali się i podśmiechiwali pod nosem. Pozostali przesiadywali albo w domach albo w barze, od którego dzieliło ją jakieś pięć minut drogi. Gdyby ulica była zatłoczona, jej zadanie stałoby się jeszcze trudniejsze, gdy wśród wielu przechodniów musiałaby jeszcze wypatrzyć Eizuro, ale przynajmniej pod tym względem los się do niej uśmiechnął.

Jej plan był banalny – zapukała trzy razy w drzwi, skumulowała chakrę w nogach i wbiegła na sam dach budynku. Na odpowiedź ze strony celu nie musiała długo czekać, bo już po chwili na zewnątrz wyszedł ciemnowłosy mężczyzna w wieku około czterdziestu lat, który wyglądał na zdezorientowanego tym, że nikogo nie zastał przed drzwiami. Krzyknął coś do dwóch pijaków, myśląc pewnie, że to ich głupi żart, ale gdy Ci go zignorowali, nabrał podejrzeń, że coś jest nie tak. Niestety o ułamki sekundy za późno, bo zanim wpadł na to, by wrócić do bezpiecznego domu, został trafiony przez naszą główną bohaterkę. Siła techniki, którą został uderzony z zaskoczenia, zmiotła go z nóg i uderzył o ścianę przeciwległego budynku, rozwalając sobie głowę, z której pociekła strużka krwi. Było to jednak jego jego najmniejsze zmartwienie, bo najmocniej dostał w okolicę klatki piersiowej przez co miał spore problemy z oddychaniem – coś musiało przebić mu płuco. Nasza bezlitosna zabójczyni nie była w stanie tego zobaczyć z tej odległości, ale jego oddech był dosyć ciężkawy. Jeśli jednak zamierzała go zoneshotować to niestety, ale w dalszym ciągu był zdolny do walki.

Z budynku wybiegły dwie kobiety, a jedną z nich Tenshi poznawała – była to sama nieznajoma blondynka, którą spotkała w tygrysim barze. Drugą osobą była kasztanowowłosa ciężarna, pewnie żona poszkodowanego, która przykucnęła przy rannym. Gdy ten powoli dochodził do siebie i wstawał z posadzki, Oyuki rozglądała się dookoła, szukając źródła zagrożenia. W końcu natrafiła na piętnastolatkę, która, choć zakamuflowana, nie mogła być w całości niewidoczna. Kobieta widziała jedynie dziewczęcą sylwetkę i nie miała jeszcze pojęcia, że osoba która zaatakowała jej przyjaciela była tą samą, którą poprzedniego dnia wyciągnęła z baru. Gdyby wiedziała, pewnie nigdy by nie pomogła Tenshi, ale los bywał ironiczny i nigdy nie można było być w pełni świadomym tego, po jakiej stronie była druga osoba, zwłaszcza w tak zróżnicowanym mieście jak Shigashi, gdzie pełno było organizacji skaczących sobie do gardeł.

Gdy wskazała ją palcem, również Eizuro ją zauważył. Nie tracił oddechu na pytania, wyciągnął rękę do góry i z powierzchni wydostała się masa błotna, która pognała w jej stronę. Obecnie dzieliło ją od niej jakieś dziesięć metrów.

Oyuki click
Eizuro
Ciężarna

Znaleziono 279 wyników

Re: Porzucanie kont

Re: Dzień Dziecka 2024

Re: Notatki

Re: Shiori $

Re: Shiori PH

Re: Kolory grup

Re: Shiori i reszta NPC

Re: Szpital

Re: Wynagrodzenie za misje

Re: Oceń utwór poprzednika

Re: Ulica Osady Shigashi no Kibu

Re: Ulica Osady Shigashi no Kibu

Re: Ulica Osady Shigashi no Kibu

Re: Ulica Osady Shigashi no Kibu

Re: Ulica Osady Shigashi no Kibu