Oda do Wuja Uchiha Sosuke

(w tonie elegii heroicznej)

O Sosuke, Wuju w płaszczu ciemnym jak noc bez Księżyca,
Ty, co dzierżyłeś dziedzictwo krwi Uchiha z dumą i mocą niepojętą,
Twój sharingan błyszczał jak zorza, gdy dzień ustępuje mrokowi,
A twe milczenie grzmiało głośniej niż tysiąc głosów w dolinie ninja.

Lecz oto przyszła godzina, której nikt się nie spodziewał,
Cień Minoru – wiecznie głodny chwały i forumowej sławy –
Rzucił wyzwanie twemu istnieniu, jak dziecko śmierci szepczące: „Zniknij.”
I oto padł rozkaz. Dwadzieścia i osiem.
Nie słów – lecz igieł, ostrych jak złośliwość w komentarzu bez kontekstu.

Nie było to jutsu legendarne. Nie potrzebowało imienia z księgi zakazanej.
A jednak... igły te, w liczbie pozornie śmiesznej,
Rozniosły ciało twe w rytm rozpaczy,
Jakbyś nie był człowiekiem – lecz pergaminem, co zbyt długo przechowywał sekrety.

O Wuju, zrobił ci cosplay jeża!
Z dziurą na dziurze, jak ser z Alp, lecz bez smaku –
Twoja klatka piersiowa była już tylko wspomnieniem geometrii.
I padłeś. A ziemia zadrżała,
Nie z powodu twojego upadku, lecz dlatego, że roztrzaskałeś się
Na **milion kawałków** – jak ulubione figurki fana, który potknął się o kota.

Hiromi krzyknęła – lecz twe uszy już były w innym wymiarze,
Gdzie nawet echo jest cichsze od pustki.
A Minoru, ten z zimnym spojrzeniem i forumową reputacją,
Nie cieszył się. Bo wiedział, że śmierć Uchiha
Zawsze niesie cień odwetu.


Niech twe dusze – milion ich – odnajdą drogę ku wspólnemu sercu.
Niech twoje igły będą teraz gwiazdami, Sosuke.
I niech nawet Minoru, we śnie, słyszy twój oddech – ostatni, a wieczny.

Ubiór: legginsy i top

No Rest for the Wicked. Hiromi biegnie przez całą mapę, aby w ciągu 3 tur udzielić pomocy Minako, żeby nie umarła.

Ubiór: legginsy i top