Shinobi War PBF Naruto - Szukaj

Znaleziono 582 wyniki

Wyszukiwanie zaawansowane

Znaleziono 582 wyniki

Strona 1 z 39
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
39
Następna

autor: Uchiha Hiromi: dzisiaj, o 15:47; Forum: Północne Ryuzaku; Temat: Posterunek graniczny na północnym-zachodzie; Odpowiedzi: 59; Odsłony: 5748

Re: Posterunek graniczny na północnym-zachodzie

Uchiha Hiromi
Rok 395
Krótkie odetchnięcie, chłopak doszedł do siebie - jeszcze, oczywiście, nie całkowicie - ale niebezpieczeństwo było zażegnane na tę chwilę. Dziewczyna posłuchała opowieści Asami, zmarszczyła brwi, kiedy przechodziła do drugiego z mężczyzn, którzy za chwilę mieli mieć atak. Znów użyła chakry leczącej. Najpierw leczenie, potem będzie spokojnie wyciągała truciznę.

- Niezbyt to fortunne, że przyszli tutaj. Raporty mówiły, że byli dalej w polu, nie kręcili się przy granicy - stwierdziła Hiromi. - Ale skoro zaatakowali nagle, nie mogliście wiedzieć. Ech… nie mogliby atakować ci inni? Wiecie, z dwiema głowami czy tymi dużymi potworami. Pewnie też byłoby niebezpiecznie i boleśnie, ale łatwiej byśmy te obrażenia traktowali. Jeżeli będziemy mieli trochę czasu, spróbujemy odparować wodę, co ją wyciągnęliśmy z Kenjiego, żeby dostać próbkę jadu. Nie wylewajcie jej, przynajmniej na razie. W każdym razie, świetnie się spisaliście. Widziałam już tych z jadem w Sarufutsu, ale oni mogli być transportowani, więc musieli mieć mniejszą dawkę. A wy utrzymaliście tą czwórkę przez trzy doby żywych. Podzielę się waszą metodą dalej, Asami-san, a jeżeli natrafię na coś innego, równie pomocnego - i wam przyślę wiadomość.

Leczyła obu mężczyzn, potem zajęła się wyciągnięciem trucizny z każdego z nich - jak już miała pewność, że byli stabilni. Jeżeli faktycznie tyle razy użyła chakry, zażyła pigułkę, żeby się wzmocnić. Jednak praca medyka wymagała ogromnych nakładów.

Oczywiście - jeżeli wydarzył się wypadek, że któryś zaczął się dusić, Hiromi i Asami powtórzyły to, co zrobiły z Riku. Oby tylko nie jednocześnie.

Przejdź do posta

autor: Uchiha Hiromi: dzisiaj, o 13:34; Forum: Tereny mieszkalne; Temat: Tereny Mieszkalne Sarufutsu; Odpowiedzi: 9; Odsłony: 384

Re: Tereny Mieszkalne Sarufutsu

~ 23/... ~~ Azuma ~

~ Misja Wojenna rangi A ~

~ Szpieg ~
~ rok 395, lato~

- Ja tak tylko… - powiedział Nao, podnosząc ręce w geście poddania się, żeby dać znać Azumie, że nie był zagrożeniem. - Nikomu niczego nie powiem. Rozumiem, jakie to ważne, a ja tak tylko gadam, bo… wiadomo jak jest. Znaczy, niekoniecznie jest.

Przed wyjściem Nao zaproponował jeszcze raz jeden z wypieków, a Azuma wyruszył z powrotem do archiwum. Znów Orochi go wpuścił do środka i - być może - pokierował do odpowiednich dokumentów, jeżeli Azuma zapytał. Jeżeli nie - sam musiał znaleźć.

No ale znalazł. Żeby skompletować wszystkie informacje, zajęło mu to sporo czasu. Najpierw kilka godzin, potem zarwana nocka.

Informacje, jakie znalazł Azuma w Archiwum były obszerne. Dość szybko zorientował się, że nad dokumentacją czuwała ta sama osoba co przy późniejszych dokumentach, ale nie do końca - jakby jeszcze wtedy nie było tak zaawansowanego sposobu dokumentacji. Jednak mimo tego, Azuma bez problemu poruszał się w dokumentacji. Jednak jej dokładność i obszerność spowodowała, że musiał spędzić nad tym sporo czasu.

Zaczęcie od początku było rozsądne. Owszem, wiedział to, co przeczytał. Mniej więcej. Kiedy się zaczęło miał zaledwie sześć lat i był bąbelkiem, który z mamą ćwiczył shuriken jutsu. Walka z Dzikimi oraz grupa - kilka rodzin, trzydzieści osób - które przeszły na stronę Uchiha, kilka z nich będący Shinobimi z interesującymi zdolnościami, jakich nikt do tej pory na kontynencie nie miał. Pierwsza tak duża decyzja Katsumi. Coś, co rozpoczęło jej drogę próbując jakoś pomóc tym za Murem.

To była nowość, ale Azuma mógł się tego domyślić - w końcu brał udział w walkach na Murze. Kolejną wieścią było to, że Sugiyama Kuroyami to popierał. Przyjęcie ludzi zza Muru. Jako jedyny z nielicznych z Kogo klanu Uchiha. Były Protektor Muru.

Azuma nie wiedział zbyt dużo na temat Lorda Sugiyamy.

Początkowo przyjęcie Gazo nie szło dobrze, ale można było się tego spodziewać. Byli odizolowani, ludzie nie chcieli wysyłać swoich dzieci do nauki sztuki. Było potrzeba na to czasu.

Nishiwara Irime miała trzydzieści lat, kiedy przybyła do Sogen z mężem i dzieckiem. Była jedną z pierwszych, która się zgłosiła do uczenia młodych Uchiha malować. Miała wysoką rangę wśród Dzikich, u Uchiha musiała ją uzyskać. Nauczanie szło jej dobrze - pewnie dlatego Ikuko tak ceniła jej porady. Szybko okazało się, że ona oraz jeden z starszych Gazo (ten, który zasiadł w Radzie oraz był negocjować z Dzikimi) stali się dość szybko ważni wśród Uchiha. Ona jako kunoichi. Wyszkoliła grupę ludzi, potem wyruszyła w teren. Sentoki, potem Kogo. Sama prosiła o przydział w terenie.

Wszyscy dorośli Gazo mieli też na sobie pieczęcie, które uniemożliwiały im rozmowę na temat spraw za Murem. Nie było zapisanego powodu.

Jej misje, tak jak wspominał mu Nao, były długoterminowe. Stacjonowała niedaleko Muru. Miała pod sobą kilku Gazo, kilku Uchiha, żołnierzy. Nie zajmowała się misjami typowymi dla shinobich. Pierwsza linia Uchiha po Murze. Wsparcie Shinsengumi. Głownie zwiad - też na terenie za Murem, co było tajemnicą. Co jakiś czas ją i jej ludzi przenoszono na różne fronty. Działała w ukryciu, wysyłając ludzi za linię wroga, żeby szpiegowali. Chyba dobrze zarządzała tym ponieważ większość bitew, przed którymi pracowała, była wygrana.

Dwie anomalnie, jakie Azuma odkrył to fakt, że większość raportów od oddziału Irime były dokładne i nie wydawało się, żeby cokolwiek brakowało. Niestety, pewnie bez kontekstu ciężko byłoby coś takiego wyłapać. Druga rzecz, na którą zwrócił uwagę - od czasów Turnieju Pokoju nie stacjonowała pod Murem. Nie do końca było to szczególnie dziwne, przede wszystkim dlatego, że była na froncie w wojnie Sogeńskiej. Ale pod Mur nie wróciła.

Już po Ostatniej Bitwie o Kotei od razu wysłano ją na front. Zbierała informacje, aby utrzymać granice. Do tej pory nie była zaangażowana w tak duże natarcia, jak Rantori, ale w ofensywie Uchiha do tej pory nie było tak dużych bitew.

Wszystko, co do tej pory przeżył Azuma jednak wskazywało na to, że coś się działa z Gazo. Próba porwania Hiromi tuż przed atakiem na Mur, aby zdobyć kartę przetargową. Pieczęć Gazo, która powstrzymywała ich o rozmowie o Dzikich. Czy Gazo wiedzieli o ataku? Czy teraz też coś się stało? Kiedy o tym pomyślał - oczywistym wydawało się sprawdzenie kobiety i kapelusznika, którzy próbowali porwać Hiromi. Przez to, że dużo się wtedy działo, nic nie było pewne, a część z "dzikich" Gazo zginęła przecież w obronie Kotei.

I wtedy Azuma dotarł do dwóch informacji. Mężczyzna zza Muru, bez umiejętności Gazo, ale za to z umiejętnościami osłabiania przez wysysanie chakry - Kanari Ito, z jednej z rodzin Gazo - został oznaczony jako zaginiony bądź martwy w bitwie o Kotei. Tak samo Nishiwara Ukume, córka Irime.

Sugiyama Orochi
Ueda Rin
Nakano Ikuko
Uchiha Haruka
Date Nao

Przejdź do posta

autor: Uchiha Hiromi: 26 paź 2025, o 20:49; Forum: Północne Ryuzaku; Temat: Posterunek graniczny na północnym-zachodzie; Odpowiedzi: 59; Odsłony: 5748

Re: Posterunek graniczny na północnym-zachodzie

Uchiha Hiromi
Rok 395
Powoli się udało. Udało jej się wykonać technikę, udało jej się wyciągnąć truciznę z ciała shinobiego. Cicho mruczała do niego uspokajająco, kiedy się spiął, ale szczęśliwie się nie obudził. Uszkodzenia były szczególnie w wątrobie, co miało sens - wątroba pozbywała się trucizn z ciała. Jeżeli trucizna była tutaj, było dobrze. No, na tyle, na ile dobrze mogło być.

Skupianie się było męczące, ale Hiromi dała z siebie wszystko, co mogła. Szczególnie, że podłapała technikę. Nie była ona taka trudna. Owszem, wymagała dużo skupienia i precyzyjnej kontroli, ale Hiromi to potrafiła. Tutaj, w szpitalu. Jeżeli chodziło o życie innych.

Po udanej ekstrakcji, odetchnęła z ulgą, lekko rozciągnęła mięśnie i chciała sięgnąć po kolejny łyk herbaty, kiedy z sąsiedniego łóżka.

Nie myślała za dużo. Asami też już rzuciła się do pacjenta, kiedy Hiromi przeskoczyła przez prycz szpitalną, żeby pojawić się po jego drugiej stronie. Nie było czasu - mieli tylko kilka minut zanim młodzieniec się udusi, a jeżeli jeszcze dojdzie do niewydolności wielonarządowej… do której właśnie dochodziło.

- Rurka i narzędzie wprowadzające! - zawołała do innych medyków, kiedy pomogła Asami przytrzymać młodzieńca w pozycji bocznej, aby to, czym pluł czy wymiotował leciało na bok, a nie do jego narządów oddechowych. Jednocześnie impulsem chakry oceniała jego stan - które narządy niedomagały. Zanim jednak przeszła do ich leczenia, musiała udrożnić drogi oddechowe. - To będzie nieprzyjemne - powiedziała i włożyła palce w usta mężczyzny, sprawdzając czy coś je blokuje. Jeżeli nie - włożyła do środka zakrzywiony kawałek metalu, którym poprowadziła rurkę, aby ta minęła przewód i poszła do układu oddechowego. Jeżeli nie dało się włożyć rurki i gardło było zbyt spuchnięte, musiała wykonać tracheotomię. W każdym razie, dalej poprosiła o worek, który napełniał się powietrzem, przyczepiła go do końca rurki i podała ją Asami. - Naciskaj w tempie oddechu. Zacznę od techniki leczącej obrażenia wewnętrzne, wykonam ją na wszystkich, potem wyciągnę truciznę. Jak tu skończę, podajcie proszę środek nasenny, nie może być przytomny z rurką oraz z bólem wyciągania techniki.

I wykonała wtedy Chiyute no Jutsu, aby zaleczyć wewnętrzne urazy młodzieńca, żeby dać mu jeszcze trochę czasu. Już miała procedurę, jak leczyć obrażenia zadane przez Orochich w przypadku dłuższej ekspozycji na truciznę. Wiedziała, że będzie to musiała zanotować.

Wiedziała też, że ludzie wokół niej byli nerwowi, dlatego - jeżeli nie działo się nic nieprzewidzianego, a ona przechodziła między pacjentem a pacjentem z Chiyute, a dopiero potem pracowała nad trucizną, zadała kilka pytań, aby ludzie skupili się na odpowiedzi, a ona jednocześnie zdobyła kilka informacji.

- Zaatakowano was tutaj bezpośrednio czy w polu? Chodzi mi czy oni byli daleko transportowani. I wytrzymali trzy dni… czym ich leczyliście? Jakie mieszanki ziół? Jakie leki mogliście podawać?

Przejdź do posta

autor: Uchiha Hiromi: 23 paź 2025, o 21:06; Forum: Tereny mieszkalne; Temat: Tereny Mieszkalne Sarufutsu; Odpowiedzi: 9; Odsłony: 384

Re: Tereny Mieszkalne Sarufutsu

~ 22/... ~~ Azuma ~

~ Misja Wojenna rangi A ~

~ Szpieg ~
~ rok 395, lato~

Nao popatrzył na Azumę z szeroko otwartymi oczyma i miał zaprotestować, ale Azuma zdołał mu przerwać i wydać rozkaz. Chłopak zacisną lekko szczękę i odwrócił głowę, żeby nie patrzeć na Kogo. Starał się uspokoić, bo, zdaje się, wzruszył się nieco i starał się tego nie okazywać. Jego pięści się nieco zacisnęły, ale po chwili odwrócił się i skinął głową.

- Oczywiście. Wykonam rozkaz. I… dziękuję. Za rekomendację i… leczenie. Potencjalne - powiedział cicho, chociaż trochę miał oczy zaszklone.

Sogen nigdy nie słynęło z dobrych medyków. Takich, którzy poskładali żołnierza i shinobiego, okazjonalnie czerpiąc z wiedzy odwiedzających ich medyków. Tak było w Kotei. Teraz tutaj, w Sarufutsu, było gorzej. Bo wcześniej nie było tutaj tak wielu ludzi. Bo nigdy nie było to rozwinięte centrum - może jedynie pod względem handlu. To było coś, co należało zbudować. A budowanie tego należało, oczywiście, do liderów, ale też - w praktyce - do Azumy.

Rozmowy z ludźmi jako Kogo doprowadzały do tego, że Azuma dowiadywał się rzeczy. Może nawet było mu łatwiej od młodych się dowiadywać, bo sam był młody i zadawał trafne pytania.

- Tak, słyszałem, że mnóstwo najemników zginęło w natarciu - przyznał, kiedy rozmowa przeszła na Rantori. - Czuję się winny i wściekły… chociaż staram się nie, bo głowa mnie od tego boli, jak za bardzo się wkurzam. Jakbym tam był, wiedziałbym. Nie jest to tak, że cały czas czuję obecność i chakrę wokół siebie, ale shinobiego, jak tylko zmieszam chakrę, czuję bez problemu. I to z daleka. Lub bardzo daleka. Od razu bym wiedział i przekazał. Ot, cholerny pech. Niezwykle fortunny dla wroga…

Zmarszczył brwi, po czym spojrzał na Azumę ze zrozumieniem.

- Kurwa… doskonały sabotaż, ja pierdolę - przeklął. - Albo, jak mówię, pech. Ale… cholera. Dowódczyni… no wiadomo, nie walczymy bezpośrednio. W sensie, posterunek. Lokujemy się, trzymamy miejsce, część zajmuje się obroną, część zwiadem. Dlatego nie atakują, po prostu po wszystkim krótki odpoczynek i idziemy gdzie indziej. No ale no, nasz oddział nie był duży. Dziesięciu shinobich, dwódziestu żołnierzy. Wszyscy wyszkoleni do działań bardziej specjalnych. Ja bym się na przykład nie nadawał do poważnej bitwy, ale obronić posterunek już mogę. To jedyny zarządzany przez Kogo posterunek. Nishiwara Irime. Dzika. W czasach pokoju stacjonowała, po służyłem pod nią już wtedy, na wschód od Kotei, niedaleko Muru, w czasie wojny - tam, gdzie było trzeba. Byliśmy na zachodnim froncie w czasie walki z Kaminari. W każdym razie, to Dzika. Gazo, co przyszła dwanaście lat temu. Tatuaże, rzeźbione ozdoby, jej wierzenia, że nas yokai w lesie porwie. Takie tam, zabobony zza Muru. No i nie przebywa dużo ani w Kotei ani tutaj. Zawsze prawie w terenie, do Uchiha z dystansem o ile się nie poznaliśmy bliżej. No ale też jest w klanie, nosi symbol klanowy. Ale jest Dzika. Dziki zawsze Dziki, nie?

Sugiyama Orochi
Ueda Rin
Nakano Ikuko
Uchiha Haruka
Date Nao

Przejdź do posta

autor: Uchiha Hiromi: 23 paź 2025, o 18:59; Forum: Północne Ryuzaku; Temat: Posterunek graniczny na północnym-zachodzie; Odpowiedzi: 59; Odsłony: 5748

Re: Posterunek graniczny na północnym-zachodzie

Uchiha Hiromi
Rok 395
Hiromi spojrzała na kobietę, która teraz wpatrywała się w nią samą ze łzami w oczach. Widać było, że jej zależy, pewnie sporo przeszła przez tych kilka dni. Albo i jeszcze więcej, zależnie od tego, ile czasu tu spędziła.

- Przynajmniej chwilę jestem tutaj i pomogę. Chwilę odpocznijcie i może też napijcie się czegoś ciepłego. A ja wezmę się do roboty.

Jeszcze przed herbatą podeszła do Kenjiego, żeby spróbować ocenić jego stan zdrowia. Lekko skupiła chakrę i wpuściła ją do ciała shinobiego. Jej celem było zlokalizowanie miejsca, gdzie odkładało się najwięcej trucizny i jakie organy wewnętrzne były najbardziej uszkodzone. Czy było coś, co wymagało natychmiastowego leczenia techniką, zanim zacznie na nim praktycznie testować swoje umiejętności.

Jeżeli coś odkryła, skupiła chakrę w nieco inny sposób, aby użyć znanej sobie techniki Chiyute no jutsu i wyleczyć wszystkie obrażenia wewnętrzne. Oczywiście, to tylko chwilowa pomoc, ale powinno na pewno dać mu trochę czasu. Może wystarczająco, żeby zwalczyć truciznę.

Tyle, że po prawdzie potrzebowali go - ich wszystkich - od razu, wiec nie miała zamiaru tego tak zostawiać, tylko lecząc wewnętrzne obrażenia.

Sprawdziła odruchy shiobiego, żeby jeszcze określić co i jak z tym, jak działało jego ciało. Już wiedziała, co było zaatakowane przez truciznę i gdzie najbardziej się zbierała. Teraz należało zrobić to, co wcześniej widziała sharinganem, a teraz musiała odtworzyć.

Ręce jej się lekko trzęsły, była świadoma własnego ciała i dyskomfortu. Odetchnęła głęboko i podeszła do miejsca, gdzie czekała na nią herbata, w międzyczasie planując, jak się rozstawić, żeby było jak najwygodniej i efektywnie. Ciepły kubek rozgrzał jej dłonie, a płyn rozlał po ciele. Trochę się oparzyła, ale poza tym było to przyjemne. Chciała wracać do domu, do bezpiecznego miejsca.

Spojrzała na Kenjiego.

Jej komfort nie miał znaczenia, kiedy były życia do ratowania a ona potrafiła to zrobić.

Zajęło to tylko chwilę i już wiedziała.

Rozstawiła się następnie szybko, obie misy w odpowiedniej odległości. Jedna pełna czystej wody, druga na razie pusta. Ta pusta była bliżej przejścia, żeby łatwiej było ją opróżniać, pełna - niemal po prawą ręką Hiromi. Jej oczy też zalśniły czerwienią. Nie było to niezbędne, ale w taki sposób było jej łatwiej opanować emocje, a wszystko wokół niech było nieco wolniejsze, a jej ruchy szybsze. Tak przynajmniej się jej wydawało.

Odkaziła skórę i zrobiła pierwsze nacięcie skalpelem, aby dostać się do miejsca, gdzie była trucizna. Kiedy już to zrobiła, skupiła chakrę na dłoni i przyłożyła do powierzchni wody w misie, przyczepiając tego wodnego bąbelka do swojej dłoni. Nie było to łatwe - nie robiła tego wcześniej - wyczucie jak bardzo musi użyć chakry oraz w jaki sposób to przyczepić - było to trochę skomplikowane. Miała dobrą kontrolę, w końcu jej się to udało, ale musiała być bardziej precyzyjna niż w przypadku chodzenia po wodzie - ale mniej więcej to musiała zrobić. No, przynajmniej od tego zacząć.

Kiedy już była pewna, że trzyma wodę na dłoni (po kilku próbach, kiedy ta się rozlała z powrotem do naczynia), powoli przeniosła dłoń do ciała Kenjiego. I zaczęła.

Przez jakiś czas nie była pewna co zaczęła. Ot, woda przy ciele, jej chakra, nieprzytomny mężczyzna, trucizna. Nic się nie działo, nic nie miało się zadziać, bo Hiromi nie wiedziała, co tutaj. Znaczy, widziała to, skopiowała ruch, ale nie przepływ chakry. Do tego były potrzebne silniejsze oczy, niż te, które miała. Wiedziała jednak, co ma się zadziać.

Wprowadzenie wody przez ranę do ciała pacjenta.

To było trudne. Chyba najtrudniejsze. Do tej pory jedynie wpychała chakrę do ciała, żeby ta leczyła, a tutaj… niby nie to samo, ale…

Spróbowała. Wcisnąć swoją chakrę do ciała, ale nie puszczając kuli z wody. Wepchnąć ją, zmusić do tego, żeby zaczęła wnikać tam, do środka. W kanaliki, w ciało, pomiędzy tkanki. Nie wychodziło. Potem wychodziło, ale nie, wydawało się, że wychodzi. Potem znowu nie. Mijał czas, a ona próbowała.

Kiedy się udało - początkowo jedynie powierzchniowo - pacjent zareagował. A może nie zareagował, bo był nieprzytomny. Pewnie zareagowałby bólem, jakby coś go rozpierało, rozrywało od środka. Nic dziwnego. Hiromi praktycznie to robiła. Forsowała wodę do jego ciała. I teraz, nawet przy niewielkim przeniknięciu, próbowała zacząć ekstrakcję.

To było o tyle łatwiejsze że powierzchniowo miała niewiele trucizny, a dzięki jej chakrze wiedziała, co było trucizną i czego się pozbyć. Tutaj trucizna poprzez wyrównywanie się stężeń, przenikała do wody. Trzeba było jednak pilnować, żeby nic poza tym nie przenikało.

Wyjmowanie bąbla z wodą spomiędzy tkanek było równie trudne, równie bolesne - jeżeli Kenji czuł ból. Dodatkowo - pierwsze jej działanie nie przyniosło dużych efektów. Miała pewność, że samej trucizny wyciągnęła niewiele, za to woda była zabarwiona na czerwono, przez jego krew. Oczywiście, jej cięcie nie zostawiło obfitego krwawienia, ale niewielkie naczynka miały prawo nie wytrzymać. Dla niewprawnego oka mogło to wyglądać groźnie, ale nie powinno być.

Gorzej z bólem. Bólu Kenjiego obawiała się najbardziej. Ratowała go, ale też krzywdziła. I w tej chwili, nie wiedziała, czy po prostu nie męczy człowieka przed jego śmiercią.

Nad pustą misą przestała skupiać chakrę, a woda się do niej zlała. Ona sama przeniosła dłoń znów nad misję z czysta wodą.

Zaczęła od nowa.

Przejdź do posta

autor: Uchiha Hiromi: 22 paź 2025, o 19:12; Forum: Tereny mieszkalne; Temat: Tereny Mieszkalne Sarufutsu; Odpowiedzi: 9; Odsłony: 384

Re: Tereny Mieszkalne Sarufutsu

~ 21/... ~~ Azuma ~

~ Misja Wojenna rangi A ~

~ Szpieg ~
~ rok 395, lato~

Nao parksnął i się roześmiał lekko na informację, że Azuma rozmawiał już z Ikuko. Nie wydawało się to złośliwe, było prawdziwym rozbawienie, z zaistniałej sytuacji.

- Byłeś na to gotowy? - zapytał. - W sensie, w Kotei nie mieliśmy takich osób. Katsumi-sama i jej siostra były dorosłymi kobietami, poza tym niewiele osób było powiązanych bardziej z tymi możnymi klanami. Bardziej wojskowo było. Ikuko zawsze się miała, ale odkąd przenieśliśmy się tutaj i odkąd Takeda stał się ważny, trochę… czuje się ważna. Bywa irytująca, ale jest nieszkodliwa. Co do tego, co się stało - teraz już spoważniał i skrzyżował ręce na piersi, opierając się o jedną z szafek. - Ja nadal nie czuję się najlepiej. Niby wszystko dobrze, mocno mi pomogli medycy, ale nadal miewam bóle głowy, kiedy zbyt szybko się ruszę. Mówią, że trzeba by sprowadzić jakiś medyków z Ryuzaku lub mnie tam wysłać, ale… kogo stać na to?

Potarł swoją szyję, nieco zakłopotany, że tak się otworzył, chyba nie chciał być aż tak szczery. Chyba nie chciał wychodzić na słabeusza czy coś w tym stylu.

- Co do wypadku, wątpię, że Ikuko dużo pamięta. Byliśmy już blisko obozu i chyba zaszarżowała lub straciła panowanie nad koniem. Jechała za blisko drzewa i jakby skręciła w drzewo? Wpadła prosto na nie, a mój koń na nich. Strasznie głupi wypadek. I moim zdaniem to głupota, że nie chciała wyleczyć ręki, nawet jeżeli musiałaby wracać trochę dłużej, żeby wróciła do pełni swoich zdolności artystycznych. To tylko złamana ręka, a ona nie jest szczególnie utalentowaną malarką, jeżeli ktoś mnie by zapytał. Ogólnie beznadzieja, że nie było mnie przy odbijaniu Rantori, ale rzygałem i miałem wstrząśnienie, jakieś kości w głowie mi się połamały, cholera wie. Dowódczyni wolała mnie wyleczyć niż tylko podleczyć i potencjalnie stracić. Moje zdolności są rzadkie.

Sugiyama Orochi
Ueda Rin
Nakano Ikuko
Uchiha Haruka
Date Nao

Przejdź do posta

autor: Uchiha Hiromi: 19 paź 2025, o 11:59; Forum: Tereny mieszkalne; Temat: Tereny Mieszkalne Sarufutsu; Odpowiedzi: 9; Odsłony: 384

Re: Tereny Mieszkalne Sarufutsu

~ 20/... ~~ Azuma ~

~ Misja Wojenna rangi A ~

~ Szpieg ~
~ rok 395, lato~

Młodzieniec lekko wzruszył ramionami.

- Dopóki jest mąka, to nie jest źle - wyjaśnił. - Mój żołd też pomaga. Ale jest coraz gorzej z dostawami. Utrata ziem na północy nie do końca akurat nam popsuła interes, bo nie zajmowaliśmy się sprzedażą wołowiny i ryb. Czy gliny. Ale zboże idzie z Sakai. Podatki są wysokie, dużo jest brane na potrzeby wojska. Prędzej czy później zrobi się trudno dla mieszkańców.

Słowa wypowiadane przez niego wydawały się przemyślane i nie skierowane w przestrzeń, do losowej osoby, ale właśnie do Azumy. Jakby wiedział, z kim ma do czynienia i potencjalnie uznał, że Azuma, wiedzący coś na ten temat mu pomoże.

- Tak, Date Nao, shinobi klanu Uchiha, Azuma-san. Znam wszystkich naszych Kogo po sygnaturze chakry - wyjaśnił z lekkim uśmiechem na twarzy. Być może przesadzał, że znać wszystkich, bo wyraźnie przemawiała przez niego duma, ale zadanie domowe, jako shinobi, odrobił. Azuma miał do czynienia z kompetentną osobą. - Tylko jeszcze zaznaczę, że interesy rodziny Date to interesy klanu Uchiha. Nasz klan nie składa się wyłącznie z shinobich i żołnierzy.

Niemal zeskoczył ze swojego stołka, na którym siedział, skrzywił się nieco niemal łapiąc za bok głowy, ale po głębokim oddechu wyprostował się i nieco uśmiechnął.

- Możemy porozmawiać na zapleczu, tak. I nikt mnie nie musi zastępować. Zwykle nikt tutaj nie przychodzi akurat o tej godzinie, więc matka zajmuje się praniem z koleżankami przy studni. A jeżeli ktoś przyjdzie, to od razu będę wiedział, wyskoczę, obsłużę i wrócę - wyjaśnił. - Znaczy, tu też byłoby dobrze, no ale jak Azuma-san chce - dodał wskazując zaplecze, do którego zaprowadził Kogo.

Zaplecze było przyjemne i ciepłe. Pachniało świeżym chlebem, nawet jeżeli piec w tej chwili był wygaszony. Miejsce było wysprzątane, ale nadal widać było mąkę, która wydawała się wbić w powierzchnię. Na blatach czekały wypieki, a Nao wskazał na jedną z bułeczek, które wydawały się wypełnione słodką pastą z fasoli.

- No, to dlaczego Kogo chce ze mną porozmawiać? Shirei-kan potrzebuje sensora?

Sugiyama Orochi
Ueda Rin
Nakano Ikuko
Uchiha Haruka
Date Nao

Przejdź do posta

autor: Uchiha Hiromi: 19 paź 2025, o 11:16; Forum: Północne Ryuzaku; Temat: Posterunek graniczny na północnym-zachodzie; Odpowiedzi: 59; Odsłony: 5748

Re: Posterunek graniczny na północnym-zachodzie

Uchiha Hiromi
Rok 395
Kiedy Hiromi szła za Hideo, już przygotowywała się do działania. Pozbywanie się ubrania - płaszcza, rękawiczek, odpinała paski pancerza, żeby odłożyć go na bok w namiocie medycznym. Włosy poprawiła związując w niedbały koczek opadający na jej kark. Kiedy wchodziła, odłożyła swoje rzeczy na bok, gotowa do działania. Przed Asami się lekko skłoniła.

- Uchiha Hiromi, medyczka - przedstawiła się. - Skoro tutaj jestem, zrobię, co w mojej mocy, żeby pomóc - powiedziała, podchodząc bliżej do grupy, która została otruta jadem Orochi. Jej dłonie bezwiednie się zacisnęły. - Nie mamy ani surowicy na truciznę ani antidotum jeszcze. Trzy dni minęły od zaaplikowania? - dopytała, ale pamiętała, co było powiedziane wcześniej. - Jeżeli tak, to trucizna rozeszła się po całym ciele, a organizm walczy. - wyjaśniła, mając nadzieję, że to prawda.

Rozejrzała się i zwróciła do Hideo, któremu wcześniej dała znać, żeby jeszcze chwilę został.

- Będę potrzebowała dużo czystej wody, jeżeli moglibyście dostarczyć ze dwie beczki wody, będę też potrzebowała dwóch mis. Jedną na czystą wodę, drugą, gdzie będę zlewać zakażoną. Do tego, jeżeli można, czy moglibyście, po tym, zagotować wodę i zrobić gorącą herbatę lub chociaż kubek gorącej wody? Jestem przemoczona i zziębnięta - przyznała, prosząc o przysługę delikatnie. Było późno, a może wcześnie. Poradziłaby sobie bez tego, ale doskonale wiedziała, że przeziębienie mogło czaić się wszędzie.

Następnie przesunęła się w stronę ludzi, którzy byli pod wpływem trucizny, żeby ocenić ich rany i stan, szukała też shinobiego. Znała zasady. Leczenie osób władających chakrą było zawsze priorytetem.

- Opowiecie mi o rannych? - zapytała, kiedy próbowała ocenić stan zdrowia każdego z nich. Musiała też wyjaśnić co i jak z techniką. - Znam technikę, ale nie potrafię… nie wiem, czy potrafię jej używać, ponieważ jeszcze nigdy tego nie robiłam. Ale spróbuję zrobić to, co w mojej mocy. Tyle, że albo zupełnie nie zadziała, mogę popełnić błędy, a sama technika wyciągania trucizny z ciała jest bardzo bolesna. Będę potrzebowała zgody osób, jeżeli są przytomni, chyba, że bezpośrednio są w stanie agonalnym, wtedy po prostu zrobię, co się da.

Przejdź do posta

autor: Uchiha Hiromi: 14 paź 2025, o 12:25; Forum: Tereny mieszkalne; Temat: Tereny Mieszkalne Sarufutsu; Odpowiedzi: 9; Odsłony: 384

Re: Tereny Mieszkalne Sarufutsu

~ 19/... ~~ Azuma ~

~ Misja Wojenna rangi A ~

~ Szpieg ~
~ rok 395, lato~

Budynek piekarni Date był to domem tradycyjnym, pasującym do Sarufutsu. Wyraźnie nowy, zbudowany z miejscowego drewna na kamiennym fundamencie, z ciemniejącymi od słońca i dymu deskami oraz dwuspadowym dachem z gontu, którego szeroki okap chronił przed śniegiem i deszczem. Główne wejście stanowiły przesuwne drzwi shoji i zadaszony ganek, nad którymi widniał szyld z nazwiskiem Date i zasłona z symbolem klanu Uchiha. Okna były wyposażone w przesuwne kraty, a z boku znajdowało się przejście do części mieszkalnej.

Była spora szansa, że rodzina Azumy - szczególnie jego matka - bywała tutaj. Wnętrze piekarni składało się z izby sprzedażowej z utwardzoną podłogą i ladą pełną wypieków: bochenków chleba i tradycyjnych słodkości. Najważniejszym elementem był jednak kamienny piec chlebowy opalany drewnem, przy którym znajdowały się narzędzia piekarskie i zapas drewna. Zaplecze oddzielał parawan z papieru; mieściły się tam zapasy mąki, przyprawy, naczynia oraz studnia. Całość oświetlona była światłem dziennym i lampionami, a wnętrze zdobiły figurki na szczęście - kot z podniesioną łapką (Maneki Neko) oraz Tanuki, talizmany i zwój z kanji „dobrobyt”.

W środku rządziła rodzina Date, należąca do klanu Uchiha. Za ladą obecnie siedział młody mężczyzna - może dwudziestokilkuletni - o długich, czarnych włosach, związanych częściowo w samurajski koczek, ale też opadające na jego kark. Miał czarne oczy, był blady, a jego twarz wydawała się znudzona i beznamiętna. Spojrzenie jednak było wymierzone w Azumę od samego początku. Było to oczywiste - mężczyzna miał budowę i pozę shinobiego, a spojrzenie, które kierował na Azumę - wyraźnie wskazywało, że zdawał sobie sprawę, z kim ma do czynienia. Nie zaczynał jednak rozmowy.

Sugiyama Orochi
Ueda Rin
Nakano Ikuko
Uchiha Haruka

Przejdź do posta

autor: Uchiha Hiromi: 10 paź 2025, o 22:30; Forum: Północne Ryuzaku; Temat: Posterunek graniczny na północnym-zachodzie; Odpowiedzi: 59; Odsłony: 5748

Re: Posterunek graniczny na północnym-zachodzie

Uchiha Hiromi
Rok 395
Hiromi zagryzła policzek, próbując nie wpaść w panikę czy strach związany z wyczuciem zapachu spalenizny. Zacisnęła pięści - jedną na wodzy, za którą Hiromi odetchnęła z ulgą, puszczając chakrę, którą skupiła w ciele. Dobrze. Nie musieli walczyć. Przynajmniej nie na razie. I jak dobrze pójdzie, może z nikim. Uśmiechnęła się do nich, zamknęła na chwilę powieki, aby jej oczy wróciły do normalności i przybrały naturalny dla niej, ciemnoniebieski kolor.

- Nie przejmujcie się powitaniem, lepiej takie niż żadne. Przynajmniej widać od razu, że trzymacie straż - powiedziała dziewczyna, dając do zrozumienia, że nikt absolutnie nie był zły na sytuację, nawet jeżeli było przez chwilę nerwowo. - Niepokoi mnie atak na tak daleko wysunięty w stronę Sarufutsu punkt. Działają dość bezczelnie.

Kiedy ruszyli i Hiromi obserwowała zniszczenia, tym bardziej się utwierdzała w myśleniu o tym, jak bardzo bezczelne jest to wszystko i jak trudno jest bronić pozycji, kiedy miało się coraz mniej ludzi, walki się przedłużały a ludzie byli zmęczeni. Między innymi to też powodowało, że bandyci ośmielali się atakować.

No i pewnie ogólne poczucie beznadziei.

- Co do szlaku jeszcze, bandyci jechali w kierunku, który obraliśmy, sama dorzuciłam notkę do Masahiro-sama z waszymi ludźmi, żeby też wzięto to pod uwagę, kiedy będą wysyłane posiłki. Ale po drodze natknęliśmy się na ślady skręcające w inną ścieżkę, niedaleko. Mamy podejrzenia, że mogą tam się ukrywać. Warto zwrócić uwagę, szczególnie, że obóz jest w słabszej kondycji.

Nie zasugerowała ataku na potencjalnych bandytów. Rozsmarowywanie sił na wielkiej kromce chleba obecnie nie było zbyt korzystne, ale wiedza na co zwracać uwagę była ważna.

Słysząc o wężowym, Hiromi przygryzła wargi, próbując się nieco uspokoić. Zmęczenie i ogólne złe samopoczucie wzmogło jej strach przed tymi ludźmi. Jednak, odetchnęła głęboko.

- Wiem, że trucizna jest problematyczna, niestety, nie mamy jeszcze na nią antidotum, surowicy czy jakiegokolwiek leku, który ją neutralizuje. Musimy sobie radzić tak, jak z innymi nieznanymi środkami. Ja… - zmarszczyła brwi. - Znam technikę. W sensie, widziałam ją. Jak się jej używa, co trzeba zrobić, żeby… żeby pomóc. Postaram się zrobić co w mojej mocy, ale nigdy wcześniej nie korzystałam z tej techniki i… nie chcę robić nadziei. Ale spróbuję. I oczywiście, pomogę sanitariuszom. Teraz, dopóki nie padnę, a potem jak się prześpię i zregeneruję trochę sił. - Uśmiechnęła się, próbując dodać otuchy Himaru. Czuła się trochę jak dzieciak by doświadczonym żołnierzu, już lepiej i bardziej na miejscu czuła się na salonach. Tam jednak jej tak nie potrzebowali.

- Trzymacie Orochiego. Shinobiego, jak rozumiem. W dole pod strażą z innymi… - powtórzyła, co powiedział Himaru o Orochim. - Jak go trzymacie? Czy wśród strażników są ninja? Tsuyoshi-kun, jesteś sentokim. Czy zerkniesz na to? Jestem pewna, że Sugiyama-sama rozważy sprowadzenie jeńca do Sarufutsu - Hiromi była ostrożna ze swoimi słowami - ale dobrze byłoby się czegoś dowiedzieć, żeby faktycznie przewidzieć potencjalny odwet. I tak, myślę, że powinniśmy na jakiś czas tu się zatrzymać, żeby mieć pewność, że obóz dotrwa przynajmniej do posiłków. I wybacz, że nie będę ci towarzyszyć teraz, lazaret na mnie czeka.

Przejdź do posta

autor: Uchiha Hiromi: 9 paź 2025, o 23:34; Forum: Sarufutsu (Miasteczko szczepów Uchiha i Gazo); Temat: Siedziba Władzy; Odpowiedzi: 137; Odsłony: 27029

Re: Siedziba Władzy

~ 18/... ~~ Azuma ~

~ Misja Wojenna rangi A ~

~ Szpieg ~
~ rok 395, lato~

Rozumowanie Azumy co do urządzenia, które miało pomagać szyfrantom w pracy, było logiczne i bardzo przyziemne. Azuma jednak nie przewidywał, jak bardzo wiara w najróżniejsze rzeczy była rozpowszechniona, bo skupiał się na swojej pracy shinobiego, a wiara to wiara. Dodatkowo, chyba też przecenił prostolinijność czegoś, co mogło być nową, pomocną technologią przy ludziach, którzy tego nie rozumieli.

- No, Yuu-sama zamknął duchy szyfrantów w pudełku a Rin-san je rozbiła i teraz Siedziba jest nawiedzona. Jeszcze zobaczycie - powiedziała stanowczo Haruka. - Nie to, że chcieliśmy używać Pudełka z Duchami, ale żeby od razu je rozbijać? - Tutaj rzuciła pełne wyrzutu spojrzenie na swoją koleżankę. - Ale no, skoro Azuma-sanm wie, że jesteśmy w niebezpieczeństwie, jak przyjdzie co do czego, to wierzę, że przyjdzie tutaj z pomocą.

Odgarnęła włosy i uśmiechnęła się do Azumy znacząco i urokliwie.

W Archiwum tego typu zachowań już nie było. Nikt nie odgarniał włosów, nikt nie trzepotał rzęsami. Nawet jeżeli przystojny chłopak robił na niej wrażenie, to Ueda nie była osobą, która takie rzeczy wyrażała. Bił z niej pełen profesjonalizm.

- Wszystko jest domysłami, dopóki nie zdobędzie się dowodów. Lub nie zapyta. Lub nie każe sprawdzić, co tak naprawdę się zadziało - wyjaśniła Ueda. - To, co się tutaj dzieje… pewnie nie grzebałabym w tej sprawie. Rantori zostało odbite, uchybienia są, niestety, codziennością. Odesłanie zwiadowców po wypadku jest normalne. Dla mnie to rzeczy w granicach normy. Nawet błędy w raportach i dokumentacji. Ludzie są omylni. Źle rzeczy zapamiętują. Ale zakładam, że masz coś ważnego na myśli, że w tym grzebiesz. Dlatego mam obawę.

Zacisnęła lekko zęby zanim odpowiedziała na pytanie o Nishiwarę Irime. Wahała się, ale zdecydowała się mówić.

- Jest Kogo, tak jak ty. Tylko, że jest Kogo od lat. Nie znam jej dobrze, nie moje pokolenie, ale jest jedną z tych, którzy dla mnie byli od zawsze. Znaczy, nie mogła być od zawsze-zawsze, bo przybyła tutaj dwanaście lat temu, zza Muru, z grupą Dzikich, którzy dostali azyl w klanie Uchiha. Jest jedną z tych ważnych i szanowanych. Dlatego boję się wyciągać jej informacje, bo informacje na temat shinobich są utajnione. Mogłabym, oczywiście, ale zwróciłabym na siebie uwagę, jeżeli chciałabym informacji o Kogo, szczególnie z Gazo. W sensie… już i tak jest nerwowo, bo część ich ludzi jest po drugiej stronie. Pewnie jak to ruszę, to dowie się Sugiyama-sama. I to nie ten, z którym można się dogadać.

Utajnienie informacji o shinobich i kunoichi - ich wszystkich zdolnościach i wiedzy - brzmiało naturalnie dla Azumy. Nie znaczyło to, oczywiście, że nic nie było wiadomo - nie każdy się ukrywał. Jednak wiedza klanu była strzeżona i niedostępna dla osób postronnych. Już prędzej sam Azuma szukający informacji o innych Kogo zwróciłby mniej uwagi niż szyfrantka.

- Jesteśmy na grząskim gruncie i to nie tylko dlatego, że jesteśmy w Sogen. Ale jeżeli chodzi o Date… mieszka niedaleko, jego rodzina prowadzi piekarnię, tak jak w Kotei. Przynosi czasami co nieco, chociaż zwykle dla tych, co misje wydają. Ale jak akurat się tam pokręcić, to na smakołyk można trafić.

Dała mu wskazówki, jak dotrzeć do domu Date. Azuma miał nie mieć z tym najmniejszego problemu.

Sugiyama Orochi
Ueda Rin
Nakano Ikuko
Uchiha Haruka

Przejdź do posta

autor: Uchiha Hiromi: 6 paź 2025, o 16:56; Forum: Północne Ryuzaku; Temat: Posterunek graniczny na północnym-zachodzie; Odpowiedzi: 59; Odsłony: 5748

Re: Posterunek graniczny na północnym-zachodzie

Uchiha Hiromi
Rok 395
Hiromi zagryzła policzek, próbując nie wpaść w panikę czy strach związany z wyczuciem zapachu spalenizny. Zacisnęła pięści - jedną na wodzy, za którą prowadziła Hanę, drugą po prostu, wbijając paznokcie w skórę. Były teraz trochę za długie, z ostrą żałobą za nimi i teraz, kiedy je sobie wbijała - ugruntowała się w tym miejscu, nie pozwalając za bardzo na zastanawianie się, co się stało.

Jej oczy łypały to tu, to tam - wszędzie, aby spróbować rozpoznać drogę, wszelkie przeszkody oraz potencjalne źródła chakry.

I stało się coś złego. Niekoniecznie teraz, jakiś czas temu - posterunek wydawał się napadnięty, a przynajmniej próbowano na niego napaść. Hiromi lekko zesztywniała, znów próbując nie myśleć za daleko i bać się zbyt wcześnie. Poza tym, do cholery, była kunoichi, cokolwiek się stało - potrafiła sobie z tym poradzić.

Na rozkaz, żeby się zatrzymać - zatrzymała się. Spojrzała sharinganem na grupę mężczyzn przed nimi. Lekkie zbroje. Katana. Kusze. Katana natychmiast skojarzyła jej się z ciałem kupca z odciętą ręką.

Nie odpowiedziała. Pozwoliła Tsuyoshiemu się odzywać, a ona pozostawała bez ruchu, wyglądając na jak najmniej groźną. Była niska, niewielka, w płaszczu ukrywającym jej własną zbroję, więc znów wydawała się bardzo pulchna. Pewnie była niepozorna.

Obserwowała mężczyzn, nie pozwalając sobie na rozglądanie się przesadne - pilnowała każdego ruchu. Nie mieli płaszczy z Sarufutsu, ale to nic nie znaczyło. Powinni mieć ze sobą jakiś znak, że należeli do klanu lub służyli Uchiha czy Sogen (Północnemu Ryuzaku lub Ryuzaku).

Niczego nie była pewna, ale w jej dłoniach zgromadziła chakrę. W każdej chwili mogła ją puścić i niczego nie byłoby widać, ale w tym momencie wolała być przygotowana. Było ich siedmiu. Strażnicy nie chodzili po siedmiu. Zniszczenia są ze złej strony - od Sarufutsu, nie od Dzikich.

Nie zamierzała jednak reagować pierwsza - raczej w przypadku ataku, miała zamiar uniknąć bełtu ataku kataną, a potem miała dalej zdecydować. Nie chciała ruszać pierwsza.

Przejdź do posta

autor: Uchiha Hiromi: 3 paź 2025, o 17:49; Forum: Sarufutsu (Miasteczko szczepów Uchiha i Gazo); Temat: Siedziba Władzy; Odpowiedzi: 137; Odsłony: 27029

Re: Siedziba Władzy

~ 17/... ~~ Azuma ~

~ Misja Wojenna rangi A ~

~ Szpieg ~
~ rok 395, lato~

Dwie młode kobiety, kiedy Azuma wchodził do pomieszczenia, pracowały nad czymś, co wydawało się kluczem, jaki dostał Azuma od Masahiro i zaszyfrowaną wiadomością. Jednak nie wydawało się, że ukrywały to, co robiły. Haruka - młodsza z dziewcząt - uniosła wzrok na Azumę i zauważył, że szybko go "obczaiła" i uśmiechnęła się, nawet bardzo ładnie. Poprawiła też swoje włosy, zakładając kosmyk za ucho i jakby wyprostowała, prezentując się na krześle trochę poważniej.

Ueda nie zwróciła uwagi na wdzięczącą się koleżankę, pokazała jej jeszcze dwie rzeczy na rozwiniętym zwoju, który miała otwarty przez Haruką, po czym beznamiętnie spojrzała na Azumę.

- Dobrze, przynajmniej nie muszę zostawać po godzinach. A tutaj - wskazała na stół przed nią, gdzie leżało wszystko - mamy po prostu materiały szkoleniowe. Haruka-san uczy się odszyfrowywać wiadomości. To nie jest prawdziwa wiadomość ani nasz obecny klucz. One się co jakiś czas zmieniają - wyjaśniła Ueda, wstając i niemal wskazując na drzwi, żeby Azuma z nią wyszedł, ale zapytał o pudełko.

- Tak, miało wypadek i się zepsuło upadając.

- I przez to wyszły z niego duchy - powiedziała Haruka, pierwszy raz się odzywając, po czym zarumieniła się. - A szkoda, bo działało i odszyfrowywało wiadomości!

- To się ciesz, że się zepsuło, inaczej nie byłabyś tu potrzebna.

- Ale teraz będziemy mieć duchy i zobaczysz, że nas wszystkich pożrą.

Ueda przewróciła oczyma. Azuma miał szasnę wbić się w rozmowę. Widział, że Haruka i, jak sądził, lwia część tego pokoju, wierzyła w te duchy z pudełka.

Po wymianie, Azuma został zaprowadzony do Archiwum, głównie dlatego, że było to miejsce, w którym można było spokojnie porozmawiać i nie być podsłuchiwanym. A Ueda wiedziała, że należy tutaj zachowywać ostrożność.

- Tak naprawdę nie wiem, dlaczego akurat ja zostałam wybrana do grzebania w tych dokumentach, Azuma-san, ale chciałabym, żeby mój udział pozostał anonimowy. Nie wiem, co się dzieje, nie wiem, czego szukasz, ale jeżeli domyślam się chociaż połowy, to będę odpowiadać wyłącznie przed samym Shirei-kanem. Proszę nie wspominaj nikomu, że to przeglądałam.

Rozłożyła przygotowane papiery i trochę swoich notatek.

- Uważam, że to całkowicie niedopuszczalne, że informacje w Archiwum są niekompletne. Musiałam sprawdzić w innym miejscu, gdzie są Date i Nakano. W sensie, wiedziałam to, bo takie rzeczy się wie, znam się z Ikuko, wiedziałam, że jest u siebie, a Date odpoczywa w swoim domu, ale to wszystko powinno być w tych dokumentach. - Wskazała na to, co Azuma wcześniej przeglądał. - Może nie, gdzie są po kilkunastu dniach od odwołania, ale powinno być, że zostali zwolnieni zze służby na czas rekonwalescencji i przewiezieni do Sarufutsu. A nie ma o tym ani słowa. Zobacz tutaj.

Wskazała dwie linijki w raporcie.

- Nie pasują do siebie. Tutaj wydaje się, że powinni kontynuować ten akapit, a przeszli do następnego. "Nakano Ikuko oraz Date zostali zwolnieni ze służby", a potem mamy informację o "W garnizonie brakuje podstawowych materiałów…" bla bla bla i jedzie dalej. Nie ma końca zdania. Albo raport pisał kompletny idiota albo przy przepisywaniu została część pominięta. My, odszyfrowując, musimy zapisywać jak jest. Czasami nawet o tym nie myślisz, bo nawet nie powinieneś. Ty wykonujesz swoją pracę, żeby myśleć mógł Shirei-kan. W każdym razie, według mnie kawałek został pominięty. I gdybyś nie przyszedł, byłabym w stanie uwierzyć, że to pomyłka. Ten raport przyszedł na koniach. Przepisywano go szyfrem. A oryginał wygląda tak samo. Cokolwiek się dzieje, to nie tutaj.

Azuma wiedział, że to prawda. Widział oba raporty - zaszyfrowany (sam go odszyfrowywał) i odszyfrowany. I albo Ueda miała rację. Albo była niesamowicie czepliwa, jeżeli chodziło o szczegóły.

Sugiyama Orochi
Ueda Rin
Nakano Ikuko
Uchiha Haruka

Przejdź do posta

autor: Uchiha Hiromi: 2 paź 2025, o 21:34; Forum: Północne Ryuzaku; Temat: Posterunek graniczny na północnym-zachodzie; Odpowiedzi: 59; Odsłony: 5748

Re: Posterunek graniczny na północnym-zachodzie

Uchiha Hiromi
Rok 395
Hiromi nie myślała o okolicznościach. Dla niej były błotniste, a sama była skupiona na tym, żeby jechać dalej i nie mieć wypadku na koniu. Owszem, troszeczkę droczyła się z Tsuyoshim, ale czuła się na tyle nieprzyjemnie, że za bardzo nie kontynuowała. Cieszyła się jednak, że nie była sama w tym miejscu i miała przy sobie ogarniętego shinobiego.

W końcu zeszli z koni i Hiromi podziękowała swojemu wierzchowcowi, twierdząc, że spisała się jak tylko mogła najlepiej i była z niej dumna. Pogoda wciąż nie sprzyjały, a grunt był nieprzyjemnie grząski. Dlatego bez zastanowienia użyła prostej techniki, która pozwalała chodzić po wodzie czy drzewach, dzięki czemu nie powinna zatapiać się w błocie, a jej kroki powinny być lekkie. Mokre, bo już na to nic się nie poradziło, ale powinno być w porządku.

Kiedy dotarli do rozdroża i Tsuyoshi się zatrzymał, po czym podjął decyzję o tym, że powinni iść w stronę świeżych śladów, Hiromi tylko na niego spojrzała zmęczonym wzrokiem i niemal mu odpowiedziała dosadnie. W ostatniej chwili się zreflektowała i nie zapytała go, czy przypadkiem jakiś konar mu na łeb nie spadł.

- To nie jest nasza misja - powiedziała. W obozie czekali ranni, czekała ją długa noc zajmowania się nimi, ratowania życia i przesłuchiwania pod kątem zrozumienia sytuacji. I pewnie czeka ją bezsenna noc, bo dalej trzeba będzie wyruszyć, żeby przetransportować się w miejsca, które wskazywały mapy. A była zbyt zmęczona, żeby to wszystko mówić. - Czy to jest rozkaz? - zapytała niemal beznamiętnie, dając mu do zrozumienia, że nie zgadza się z jego decyzją, ale to on ma wyższą rangę i nią dowodzi.

Miała poczuć się nieprzyjemnie z powodu tego, jak krótko i ostro mu odpowiadała, ale dopiero później. Teraz jednak wybór zostawiła jemu, okazując swoją preferencję, jednak nie broniąc jej. Tak po prawdzie, nie uważała, że którykolwiek z wyborów był zły czy dobry. Po prostu - był.

Przejdź do posta

autor: Uchiha Hiromi: 29 wrz 2025, o 13:47; Forum: Sarufutsu (Miasteczko szczepów Uchiha i Gazo); Temat: Posiadłość Klanu Nakano; Odpowiedzi: 15; Odsłony: 907

Re: Posiadłość Klanu Nakano

~ 16/... ~~ Azuma ~

~ Misja Wojenna rangi A ~

~ Szpieg ~
~ rok 395, lato~

Nienawiść i jednocześnie strach, który bił ze spojrzenia kobiety był wyraźny - Azuma nie potrzebował ani sharingana ani zaawansowanych umiejętności inteligencji emocjonalnej. Wszystko wychodziło z tego, że Azuma bardzo chciał zebrać informacje, a ona się bała. Mógł mieć też pewność, że i ona zapamięta to, co się stało tutaj.

Cóż, jednocześnie nie poszło dobrze, ale zdaje się, że nie poszło tak źle. Azuma zdobył trop, chociaż nie mógł mieć pewności, co teraz zrobi z tym Ikuko. Na pewno musiał się liczyć z tym, że albo czymś rzuci, albo popłacze albo się komuś wyżali. Być może wszystko na raz, jak to kobieta.

- Z Ikuko-hime trzeba uważać - mruknął jeden ze strażników, kiedy wyprowadzał Azumę z terenu posiadłości Nakano. Twarz niby miał beznamiętną. - Jest jedynaczką, tak jak młody Takedów. Oboje sprawiali sporo zamieszania za młodu w okolicach. Klan Nakano jest wierny Sogen i naszemu Daymio. Stawimy się na wezwanie, jeżeli będzie taka potrzeba. Nasi shinobi i wojsko bronią wschodnich części Sogen, linii brzegowej oraz trzymają pieczę nad Wyrzutkami Cesarskimi. A prawie wszyscy od Haridy-sana przeszli pod dowództwo Shirei-kana Uchiha.

Zapewnienie o tym wszystkim niby przyszło znikąd, ale może znano zachowanie Ikuko, bądź miny obojga powodowały, że poczuli się w obowiązku przekazania tej informacji - i zapewnienia o wierności.

W Siedzibie Władzy, Ueda czekała na Azumę w pokoiku, gdzie pracowała ze wszystkimi. Siedziała nad jakimiś papierami razem z drugą dziewczyną - nieco młodszą od nich Uchihą, którą Azuma rozpoznał jako Harukę - kuzynkę Tsuyoshiego. Nigdy z nią nie rozmawiał, ale widział ją wcześniej. Obok nich, na stole, stało rozbite, drewniane pudełko, z którego wystawały jakieś metalowe mechanizmy - koła zębate, jakaś sprężynka czy metalowa taśma.

Jakby Azuma miał zgadywać, było to owe Pudełko z Duchami.

Z/T

Sugiyama Orochi
Ueda Rin
Nakano Ikuko

Przejdź do posta

Znaleziono 582 wyniki

Strona 1 z 39
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
39
Następna

Wyszukiwanie zaawansowane