Shinobi War PBF Naruto - Szukaj

Znaleziono 405 wyników

Wyszukiwanie zaawansowane

Znaleziono 405 wyników

Strona 1 z 27
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
27
Następna

autor: Uchiha Tsuyoshi: wczoraj, o 18:55; Forum: Własne Techniki; Temat: Tsuyoshi #1; Odpowiedzi: 10; Odsłony: 105

Re: Tsuyoshi #1

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: wczoraj, o 18:54; Forum: Własne Techniki; Temat: Tsuyoshi #1; Odpowiedzi: 10; Odsłony: 105

Re: Tsuyoshi #1

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: 6 maja 2024, o 22:41; Forum: Sogen; Temat: Posiadłość rodziny Tsuyoshiego; Odpowiedzi: 1; Odsłony: 49

Re: Posiadłość rodziny Tsuyoshiego

- W końcu – wymsknęło mu się, gdy jego stopy stanęły na wykonanym z białego kamienia podejściu do domu. A właściwie to do sporych rozmiarów posiadłości, bo składało się na nią kilka połączonych budynków, które musiały pomieścić tę dość liczną gałąź rodziny. Od upadku Kōtei minęło już dobrych pięć dni, od przybycia do Sarufutsu razem z główną częścią ocalałych sił dwa dni, a pogrzeb miał miejsce wczoraj. Zdecydowanie potrzebował odpoczynku. Jego ubranie też zresztą nie było w najlepszym stanie. Ciągle jednak coś odwodziło go od przybycia do rodzinnego Hachimantai. Po pierwsze, była to pomoc cywilom zaatakowanym przez bandytę, a później odprowadzenie schwytanych przed wymiar sprawiedliwości – znowu do Sarufutsu. Po drugie, była to pomoc Saori i rozmowa z nią, która była ciekawym doświadczeniem. Żadnej z tych rzeczy oczywiście nie żałował ani przez moment, a co do dziewczyny to miał silne przekonanie, że sobie poradzi – byle tylko nie poddała się marazmowi i rozpaczy.

Minęło już jednak tyle czasu, że kolejnej nagłej misji, na którą spontanicznie by się natknął, już by się nie podjął. Chciał w końcu zameldować się w domu, usprawiedliwić się przed matką i być może spojrzeć ojcu w oczy swoim sharinganem. I pogadać z rodzeństwem, może nawet wujami i kuzynami. W każdym razie potrzebował kontaktu z najbliższymi, których nie widział od wielu tygodni. Wysłał dwa krótkie listy do rodziców, w tym jeden niedługo przed bitwą, ale oba były lakoniczne i nie przelał tam na papier nawet jednej dziesiątej tego, co go spotkało i co zobaczył. Przynajmniej jednak dał znać że żyje i że sprawy mają się „jako tako”. Rodzina mogła się jednak obawiać o jego los po bitwie o Kōtei, bo lista poległych była zdecydowanie dłuższa, niż ktokolwiek by sobie tego życzył.

Teraz jednak był u kresu swojej podróży i w końcu dotarł tam, gdzie chciał. Dalej mógłby już iść z zamkniętymi oczami. Odetchnął. Zrobiło mu się lżej, potężny kamień spadł mu z serca. Wolnym krokiem szedł białym chodniczkiem, później schodami i w końcu przekroczył bramę dzielącą kamienny murek. Potem jeszcze kilkadziesiąt metrów i stanął u głównych drzwi domostwa.

- To ja, Tsuyoshi! Już jestem! – krzyknął, przekraczając próg, po czym zdjął buty. Pewnie powinien krzyknąć „dopiero jestem”, ale cóż zrobić. Nie wiedział kto mu odpowie i kogo w ogóle zastanie, ale wiedział że powinien skierować się ku skrzydłu, w którym zamieszkiwała jego najbliższa rodzina – rodzice i rodzeństwo. W pierwszej kolejności chciał się pokazać mamie i zaraz później ojcu. Na resztę przyjdzie jeszcze czas.

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: 6 maja 2024, o 22:29; Forum: Sogen; Temat: Osada Hachimantai oraz Obóz Klanu Yuki; Odpowiedzi: 34; Odsłony: 781

Re: Osada Hachimantai oraz Obóz Klanu Yuki

- Z pewnością jeszcze się zobaczymy, Saori - odpowiedział jej Tsuyoshi, po czym odwzajemnił delikatny ukłon. Co do tego, że sobie poradzi, miał pewność. Co do tego, że się jeszcze spotkają - również. Pozostawało tylko pytanie "kiedy". Oczywiście nie sposób było jeszcze na nie odpowiedzieć. Chętnie lepiej by ją poznał, ale póki co oboje cierpieli w wyniku tego, co przeszli w Kōtei. Ona oczywiście znacznie bardziej niż on, bo straciła całą rodzinę. Może jednak była jakaś nadzieja? Może jednak w całym tym potwornym chaosie przynajmniej jej brat się uratował? Uchiha oczywiście tego nie wiedział i z oczywistych względów nie dopytywał o to podczas ich wspólnie spędzonego czasu.

Kiedy już się rozstali, chłopak skierował się najkrótszą drogą do posiadłości rodzinnej jego gałęzi klanowej. Znał tu wszystkie ulice i uliczki, każdy róg i dom, więc szedł jak po sznurku tam, gdzie chciał być już od kilku dni. Po drodze rozglądał się żeby sprawdzić, co takiego zmieniło się w osadzie podczas jego nieobecności. To co widział trochę mu jednak umykało, bo umysł miał już skupiony na tym, co się stanie za kilka czy też kilkanaście minut. Bo tyle go dzieliło od stanięcia w progu swojego domu. Po tym wszystkim co przeszedł, po prostu potrzebował się z nimi wszystkimi zobaczyć.

ZT

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: 6 maja 2024, o 19:33; Forum: Własne Techniki; Temat: Tsuyoshi #1; Odpowiedzi: 10; Odsłony: 105

Re: Tsuyoshi #1

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: 5 maja 2024, o 22:16; Forum: Sogen; Temat: Osada Hachimantai oraz Obóz Klanu Yuki; Odpowiedzi: 34; Odsłony: 781

Re: Osada Hachimantai oraz Obóz Klanu Yuki

Tsuyoshi odniósł się do tego, co dziewczyna powiedziała odnośnie do Yukich.
- Spokojnie, ja to tam wiesz... nie wnikam. Nawet jeśli będziesz ich niepokoić i nękać, to już Twoja sprawa. Ty musisz sprawdzić, jak najlepiej będzie z nimi obchodzić, żeby osiągnąć to, czego potrzebujesz. Chciałem tylko powiedzieć, że raczej nie powinno być z nimi problemu. Swoją drogą, nie wiem co się teraz z nimi stanie. W Cesarstwie już chyba ich nie przyjmą, a tutaj... cóż, tutaj też zrobiło się niezłe bagno. Trochę z deszczu pod rynnę - podsumował swoje zdanie na ten temat. To, że w tym ostatnim porównaniu Sogen było rynną wzbudzało w nim pewien dyskomfort, ale niestety tak dokładnie było. Nie było się co oszukiwać.

- Coś z tych rzeczy powinno być dostępne. Nie wiem czy na pewno teraz, bo jest tu dużo ludzi i może być problem z dostępem do lepszego jedzenia, ale jak sytuacja się uspokoi, to na pewno będzie można się wybrać. Swoją drogą, lubisz ryby? Przez Hachimantai przepływa Aka. To chyba najczystsza rzeka, jaką w życiu widziałem, a nasi rybacy łowią tam kapitalne ryby. Więc coś na pewno sobie wybierzemy - wyjaśnił. Hachimantai, mimo tego że było niezbyt dużą osadą, było ciekawym miejscem. Przez bliskość traktu handlowego i Sarufutsu nie było ono pozbawione artykułów spożywczych, które w głębszej prowincji były trudno dostępne. Dopiero teraz Tsuyoshi zaczynał się przekonywać, że jest to naprawdę dobre miejsce do życia.

- Prawda? - zapytał retorycznie, gdy pochwaliła urokliwą miejscowość - co do kwiatów, jest ich tu sporo w okolicy. Zioła i grzyby rosną w lesie. Na pewno się zorientujesz - znowu wyjaśnił. Wiedział już, że jego towarzyszka jest bardzo zaradna, więc nie elaborował więcej na ten temat. W takich podstawowych rzeczach szybko się zorientuje sama.

Tsuyoshi oprowadził Saori po Hachimantai, co z racji niezbyt dużych rozmiarów osady nie zajęło im zbyt wiele czasu. Pokazał jej karczmę, w której mogła znaleźć nocleg, jednak w aktualnych okolicznościach pokoje mogły nie być dostępne. Pokazał jej też kilka domów ludzi, którzy za darmo albo symboliczną opłatą przyjęliby kunoichi pod swój dach (nie powinno być z tym problemu ze względu na to, że kunoichi z rodu Uchiha budziła respekt, a dodatkowo zapewniała niezłą ochronę, co było istotne w obliczu aktualnej zawieruchy). Pokazał jej też domy, w których mieszkają ludzie, u których można nabyć świeże ryby, pieczywo oraz warzywa.

- No, to zostały chyba jeszcze dwie rzeczy. W tamtą stronę - wskazał dłonią, gdy stali na niewielkim placyku mniej więcej na środku osady - jest obóz Yukich. Nie byłem tam jeszcze, więc nie powiem Ci nic szczególnego, ale jestem pewien, że tam też można znaleźć miejsca, gdzie można kupić jedzenie albo znaleźć nocleg. Ale na pewno jako Uchihę lepiej przyjmą Cię w Hachimantai. Tutaj zresztą możesz się powołać na mnie, to na pewno Cię przyjmą, bo żyjemy raczej dobrze z mieszkańcami. A w tamtą stronę - wskazał w idealne drugą stronę, niż obóz Yukich - jest moje domostwo. Tam, pod wzgórzem. Tam mnie znajdziesz... chyba. Bo nie mam pojęcia, gdzie będę potrzebny.

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: 5 maja 2024, o 00:12; Forum: Sogen; Temat: Osada Hachimantai oraz Obóz Klanu Yuki; Odpowiedzi: 34; Odsłony: 781

Re: Osada Hachimantai oraz Obóz Klanu Yuki

- Dziękuję. Ale ja w zasadzie prawie nic nie zrobiłem - odparł szczerze. Cieszył się, że Saori uważała, że jej pomógł i pewnie tak było, ale nie poczytywał sobie tego za specjalną zasługę. Zrobił to, co było dla niego naturalne i oczywiste - i to naprawdę nie transakcja. Będzie super, jak po prostu jakoś... sobie to wszystko ogarniesz - stwierdził dość enigmatycznie, ale jej reakcja, kiedy ostatnio zaczął zbliżać się do tematu tego, co wydarzyło się w Kōtei w jasny sposób wskazała, żeby nie ruszać tego tematu bardziej.

Kolejną kwestią był temat Yukich. Cóż, w tej sprawie akurat Tsuyoshi nie miał zbyt wiele odkrywczego do powiedzenia.

- Prawdę mówiąc nie mam pojęcia. Nie zaglądałem do ich obozu, bo i po co? Są obcy i tak naprawdę gdyby nie to, że pomogli nam i udowodnili swoją wartość na polu bitwy, należałoby ich traktować jak intruzów. Podczas ewakuacji współpracowałem z jedną kobietą z tego klanu. Była ładna, trochę ode mnie starsza, mniej więcej mojego wzrostu, czarne włosy i czarne oczy, dość blada. Nie różnią się więc raczej chyba aż tak bardzo od nas. Nie mogę powiedzieć, dawała z siebie wszystko i odważnie broniła naszych mieszkańców przed tym wszystkim, co nas spotykało. Podziękowałem jej, więc... sama widzisz. Ah, no i Yuki używają lodu, jeśli o to pytasz. To znaczy wytwarzają go na potrzeby walki - powiedział, po czym zrobił krótką przerwę - no ale w sumie chyba nie o takie informacje Ci chodziło. Niestety nie jestem w stanie przybliżyć Ci ich zwyczajów. Poza tym, że Hoshi wydawała się być całkiem w porządku to nie wiem. Są przyjętymi tu zbiegami z Cesarstwa, więc wątpię, żeby mieli śmiałość atakować Cię, jeśli niechcący zrobisz coś nie tak, jak ich zdaniem powinnaś. Moim zdaniem nie ma się czym martwić - wyjaśnił. I w sumie w ten oto sposób z tematu, o którym nie miał za dużo do powiedzenia zrobił się monolog, którym - miał nadzieję - nie zanudził swojej rozmówczyni.

Saori jasno postawiła sprawę wspólnego treningu. Nieco go to zdziwiło, ale szanował to i nie wnikał. Każdy trenuje tak, jak uważa za stosowne, a przecież wielu shinobi i wiele kunochi nie lubi się dzielić swoimi technikami, stylami walki czy po prostu zwyczajami na polu bitwy.

- Jasne. Jeśli nie trening to wspólne wyjście na ramen czy dango. Pasuje mi - powiedział, spojrzał na nią i uśmiechnął się. Nie oczekiwał jednak odwzajemnienia tego gestu w jej stanie, więc skierował swój wzrok z powrotem na rozciągający się przed nimi szlak, który... właśnie zaprowadził ich do wioski.

- Witaj w Hachimantai - powiedział z dumą w głosie, gdy przekraczali rogatki.

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: 4 maja 2024, o 19:59; Forum: Sogen; Temat: Szlak na południowy zachód; Odpowiedzi: 87; Odsłony: 1912

Re: Szlak na południowy zachód

- Oh, spokojnie, przecież wiem - powiedział, od razu uspokajając dziewczynę. Ani na moment nie poczuł się zaatakowany albo potraktowany z wyższością. Po prostu miał tematy, które go "aktywizowały" (czy też potocznie "uruchamiały") i wtedy mógł sprawiać wrażenie bardziej ożywionego. Ale to, co powiedziała Saori w żadnym wypadku nie kwalifikowało się do tego, żeby poczuć się urażonym - chciałem tylko opowiedzieć, jak to wszystko widzę. Dobrze jest porozmawiać czasem z kimś z "zewnątrz". To pozwala spojrzeć na samego siebie z dystansem. Choć jeśli faktycznie zostaniesz jakiś czas w Hachimantai, to już nie będziesz tak bardzo z zewnątrz - powiedział i zdobył się nawet na nieznaczny uśmiech. Dobrze by było, żeby dziewczyna odnalazła w jego rodzinnej miejscowości choćby namiastkę spokoju. Hachimantai było spokojną osadą położoną w malowniczym miejscu i jego zdaniem nadawało się do odzyskania równowagi znacznie lepiej, niż Sarufutsu. No chyba że w międzyczasie wydarzyło się tam coś bardzo złego, ale miał nadzieję, że jednak tak się nie stało.

Niedługo później dwoje Uchihów było już z powrotem na szlaku. Tym razem jednak podążali w lepszym kierunku, bo w kierunku rodzinnej miejscowości Tsuyoshiego. Każdy krok przybliżał go do rodziny i z każdym krokiem narastało u niego napięcie. Co zobaczy, gdy przyjdzie? Kto go przywita? I jak go przywitają?

- O tak, o zajęcia się nie martw. Pewnie i w Hachimanai będzie sporo do zrobienia i pomocy, i w obozie Yukich. Tak jak mówiłem wcześniej, znajduje się u nas ich obóz. Nie żeby była to jakaś wymarzona sytuacja, ale wydaje mi się, że pomocą w obronie Kōtei zasłużyli sobie na szacunek i tolerancję - stwierdził. No i chęć treningu. To się ceniło. Widać, że Saori miała głowę na karku i mimo tego, co ją spotkało, jej myśli podążały w dobrym kierunku. Nie mógł oczywiście pozostawić tego bez komentarza.

- To... tak jak powiedziałem, jeśli zostaniesz w Hachimantai na dłużej, na pewno się jeszcze zobaczymy. To nie jest duże miejsce. Może nawet umówimy się na jakiś wspólny trening - powiedział. Nie zapytał jej o to wprost, bo było na to zdecydowanie za wcześnie, a i okoliczności chyba nie sprzyjały. Ale wyraźnie dał jej do zrozumienia, że jeśli będzie chciała, to jej nie odmówi - a gdybyś potrzebowała jakiejś pomocy, to będę do dyspozycji. Nie wiem co prawda jak to wszystko się potoczy i gdzie będę przez pierwszych kilka dni, bo potrzebuję trochę odsapnąć, ale... cóż, chyba na razie nikomu nigdzie się nie spieszy. No tak, teraz czekają ich dni, a może nawet tygodnie niepewności, podczas których będzie trzeba wylizać się z ran. Wszelkiego rodzaju.

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: 4 maja 2024, o 09:08; Forum: Sogen; Temat: Szlak na południowy zachód; Odpowiedzi: 87; Odsłony: 1912

Re: Szlak na południowy zachód

Dziewczyna poczyniła bardzo ciekawą uwagę o emocjach i nie uleganiu ich podszeptom. Świadomie lub nie, Saori poruszała tematy, które były dla Tsuyoshiego bardzo ważne. To, jak radzić sobie z emocjami, czy też - w jaki sposób je wykorzystywać było dla niego ostatnio bardzo ważne i długo nad tym myślał. Uchiha mogła dostrzec, że "wkręcił się" w tę konwersację, ale nie w negatywnym znaczeniu tego słowa. Po prostu bardzo się zaangażował, tak jak każdy, kto natrafi na bardzo interesujący albo istotny dla niego temat.

- Emocje to chyba wszystko co mam, oprócz rodziny i klanu. Są dla mnie bardzo ważne. Tak, na pewno nie można dać im się kontrolować, ale... trudno mi wyobrazić sobie, żeby jakoś z nimi walczyć, albo zepchnąć na bok. Hm, ja chyba w dużej mierze "jestem" swoimi emocjami - powiedział. Nawet jego samego zaskoczyło chyba nawet to ostatnie zdanie. Było oczywiście prawdziwe, mimo że dla osób postronnych taki wniosek nie byłby wcale taki oczywisty. W końcu dbał o to, żeby to wszystko, co przeżywał w środku nie było aż tak bardzo widoczne na zewnątrz. A kiedy już nagromadziło się zbyt dużo, dawał upust emocjom gdzieś na odludziu. Tak jak niedawno, pod Sarufutsu, gdzie nikt go nie widział.

- Owszem, są. Musimy tylko pilnować, żeby przypadkiem nie okazało się, że działamy tak, jak gdyby byli ważniejsi od klanu - odparł. Nie zrobił tego opryskliwie, po prostu odpowiedział. To, że cywile są ważni było dla niego tak samo oczywiste jak to, że klan jest najważniejszy. Zresztą, znalazło to wyraz w jego czynach. Nie tak dawno jak poprzedniego wieczoru nadstawiał on karku za napadniętą na tym szlaku rodzinę.

- Spokojnie, ta godzina czy dwie nic nie zmienią. Jestem tu, bo chcę - powiedział, co było całkowicie zgodne z prawdą. Nie miał ani przez chwilę poczucia straconego czasu.

Kiedy królik był już przyrządzony, pozwolił Saori na oderwanie pierwszego kawałka. Sam zadowolił się niezbyt dużą porcją, bo już coś rano zjadł, a z pewnością w domu zostanie mu wtłoczone znacznie, znacznie więcej. Jadł w milczeniu, to znaczy jeśli oczywiście dziewczyna nie podjęła jakiegoś tematu.

Kiedy już zjedli, wstał i pomógł Saori zwinąć ekwipunek. Poczekał, aż ta będzie gotowa i zaczął drogę powrotną na szlak.

- Hachimantai nie jest daleko stąd, jak już mówiłem. Maksymalnie dwie godziny drogi na piechotę, idąc wolnym tempem. Jeśli nie chcesz wracać do Sarufutsu na stałe, to nie musisz - po prostu gdy będziesz potrzebowała coś załatwić, wyjdziesz rano i wrócisz jak to załatwisz - wyjaśnił. Oczywiście ciemnowłosa zrobi jak będzie chciała, ale uprzedził ją o takiej możliwości.

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: 3 maja 2024, o 19:55; Forum: Sogen; Temat: Szlak na południowy zachód; Odpowiedzi: 87; Odsłony: 1912

Re: Szlak na południowy zachód

Chłopak popatrzył uważnie na ciemnowłosą, gdy ta powiedziała, że żyje dzięki temu, że został przydzielony do grupy ewakuacyjnej.
- Być może i tak, ale prawdę mówiąc nie wiem czy właśnie o to powinno mi chodzić. Żeby za każdym razem kryć się za innymi tylko po to, żeby przeżyć. Może gdybym pomagał, to udałoby się ewakuować więcej ludzi? Może więcej wojowników dałoby radę się wycofać - żachnął się delikatnie - no i może jednak bym przeżył. Nie jestem taki słaby - zaznaczył. Wiedział, że jego rozmówczyni nie miała nic złego na myśli, ale jego wrodzona duma nie pozwalała mu puścić takiej uwagi mimo uszu. Nie był już dzieckiem, od dawna powinien być traktowany jako pełnoprawny shinobi, któremu nie straszne jest zagrożenie. Nawet takiej potęgi, jaką prezentowali Dzicy.

- Tak, na szczęście tak - odpowiedział natychmiast pewnie na pytanie o swoją rodzinę, po czym popatrzył na nią, jak gdyby coś sobie uświadomił. Bo w sumie tak było - to znaczy... taką mam nadzieję. Widziałem się już z bratem i kuzynką w Sarufutsu i nic mi nie mówili, ale... cóż, powiedzieliby mi chyba? - zapytał bardziej samego siebie, niż ją - no... w każdym razie załóżmy że tak. Na pewno młodsze rodzeństwo nie służyło na pierwszej linii frontu, więc powinno być z nimi wszystko w porządku - mimo tych słów, w jego serce wkradła się nuta niepewności. Do tej pory był raczej pewien, że wszystko jest w porządku, ale teraz gdzieś z tyłu głowy będzie miał w głowie myśl, że trzeba to potwierdzić.

- Rozumiem. Przepraszam, że zapytałem - powiedział. W sumie chodziło mu o samą drogę z Kōtei do Sarufutsu, ale nie sprecyzował tego dostatecznie. Było mu głupio, więc owijanie bandażem zakończył w milczeniu. Na końcu zawiązał go porządnie tak, żeby się przypadkowo nie odwiązał.

- Proszę, powinno być w porządku. Przynajmniej na razie - powiedział, po czym spojrzał na nią. Niestety, chyba niepotrzebnie zagadał o ewakuację. Miał dobre chęci, ale jak wiadomo to niestety często nie wystarczy. Postanowił, że więcej nie będzie o to pytał ani w ogóle w jakikolwiek sposób poruszał tego tematu. Powinien pewnie jakoś zareagować na to, że Saori zareagowała, jak zareagowała. Ale nie potrafił. Rozumiał jej emocje i traumę, ale chyba nigdy nie był dobry w "pocieszanie" czy jak to inaczej nazwać, bo słowo to brzmi zbyt banalnie w obliczu takich tragedii. Siedział więc przez chwilę bez słowa ganiąc się w głowie.

- Sądzę... sądzę że sobie poradzisz. - mógł się zdobyć tylko na takie zdanie. Miał nadzieję, że niechcący jeszcze nie pogorszył sprawy.

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: 3 maja 2024, o 14:45; Forum: Sogen; Temat: Szlak na południowy zachód; Odpowiedzi: 87; Odsłony: 1912

Re: Szlak na południowy zachód

- Cóż, mam tak samo - odpowiedział, gdy wyraziła opinię, że jest jeszcze słaba - zostałem przydzielony do grupy ewakuującej uchodźców, to znaczy cywilnych mieszkańców miasta. Nie brałem udziału w walkach bezpośrednio, nie byłem na pierwszej linii frontu. To już kolejna taka wojna... - westchnął. Doskwierało mu to wyraźnie. Do niedawna nie tylko otrzymywał same "pomocnicze" funkcje w ramach działań zbrojnych, ale i nie aktywował swojego sharingana. Teraz to ostatnie ograniczenie odpadło. Miał nadzieję, że wkrótce i po tym pierwszym nie będzie śladu - ale to się zmieni. Zamierzam dużo trenować i więcej walczyć. Szczególnie z Dzikimi. Będę się stawał silniejszy, żeby realnie przysłużyć się klanowi - mówiąc to, w jego oczach błysnęła iskra zawziętości, a jego twarz przybrała surowy wyraz. Trwało to jednak krótko, może kilka sekund.

- Rozumiem - odpowiedział na wspomnienie o bracie - to... dobrze. To chyba niespotykane wśród Uchiha z Kōtei. Taka wiedza i umiejętności zawsze się przydają. Ja sam mam dwie młodsze siostry i czasami zdarzało nam się urządzać wspólne wyprawy, nawet bez rodziców - mówiąc to, pomyślał o wrażliwej, wręcz delikatnej Yumi i energicznej Hanie. Ciekawe, co robią i jak przyjmą jego wizytę. Przy okazji nieświadomie wyraził pewne uprzedzenie wobec Uchiha ze stolicy, ale nie było to nic, czym należało się przejmować. Po tym, jakie wrażenie wywarł na nim Orochi, nieco spuścił z tonu i zauważył, że zdarzają się tam jednostki, z którymi da się dość do porozumienia. Poza tym Saori była jeszcze młodą dziewczyną. Najgorsza była ta Kōteiska wierchuszka, która miała o sobie wysokie mniemanie i patrzyła na innych z góry. U jego towarzyszki nie było ani jednego, ani drugiego.

Podczas rozmowy młodsza koleżanka bardzo dobrze poradziła sobie z królikiem (co było zresztą dla Tsuyoshiego kolejnym dowodem na to, że jest zdecydowanie powyżej średniej, jeśli chodzi o zaradność) i krótko potem piekł się on na "rożnie". Obróbka termiczna będzie jeszcze chwilę trwała, był to więc dobry moment na zajęcie się raną. Która na szczęście nie wykazywała żadnych niepokojących oznak. Uchiha wziął do ręki płótno, które dała mu Saori i zaczął oczyszczać ranę, starając się być przy tym delikatnym.

- Z tego co widzę, jest dobrze. Ładnie się zagoi, jeśli będziesz o to dbać i ją przemywać - powiedział. To była dobra wiadomość. Dziewczyna nie stanie się kolejną z niezliczonych ofiar Dzikich.

- Jak udało Ci się zbiec? Byłaś w mieście podczas ostrzału tymi przeklętymi kamieniami? Ja myślałem, że to już nasz koniec, ale na szczęście ostrzał w pewnym momencie ustał. Później co prawda nie było lepiej, ale jakoś wypchnęliśmy te wozy przez wąskie uliczki. A Ty pewnie musiałaś uciekać na piechotę? Jak to było? - zapytał. To co się stało miało na nią wyraźny wpływ, ale być może to, że podzieli się opisem tego z inną osobą będzie dobrym pierwszym krokiem do pokonania traumy. Podczas tych słów przetarł ranę suchą częścią płótna i zaczął ją obwiązywać bandażem. Na tyle mocno, żeby się nie zsunął podczas zwykłych czynności, ale też na tyle luźno, żeby nie uwierał jego "pacjentki".

1m bandaża odjęty z ekwipunku

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: 1 maja 2024, o 22:58; Forum: Sogen; Temat: Szlak na południowy zachód; Odpowiedzi: 87; Odsłony: 1912

Re: Szlak na południowy zachód

Odpowiedź Saori, mimo że przez wielu mogłaby zostać poczytana jako oczywista, bardzo zainteresowała Tsuyoshiego. Zemsta. Miał on własne przemyślenia co do zemsty i były one skrajnie różne od tego, co czasami można było usłyszeć od szerzących pokój i pacyfizm kapłanów. Zemsta oznaczała działanie, oznaczała przyjęcie wyzwania, jakie rzucał świat. Udana zemsta mogła przysłużyć się do przywrócenia równowagi temu światu.

- Tak, zapłacą. Jestem tego pewien. Nie wiem jak pokierują moimi losami bogowie, ale może nawet kiedyś Ci w tym pomogę. A może nawet szybko - odpowiedział krótko, wyrażając swój punkt widzenia na tę sprawę. Rany, które powstały były jeszcze zbyt świeże, żeby więcej o tym rozmawiać, ale to, że wielu członków klanu myślało podobnie napawało optymizmem - nie można się tylko załamywać - dodał.

- Jasne, chodźmy - powiedział, po czym ruszyli w kierunku jej prowizorycznego obozu. Szli raczej w milczeniu, z czym chłopak nie miał żadnego problemu. Rozchylał na bok gałęzie ewentualnych krzewów, przedzierał się przez trawy. Co jakiś czas zerkał tylko wokół, kontrolując otoczenie. Po wczorajszej przygodzie z bandytami wolał dmuchać na zimne.

Kiedy w końcu dotarli, jego oczom ukazał się całkiem dobrze zorganizowany obóz. Szałas, miejsce na palenisko, suche gałęzie. Dziewczyna musiała być zaradna, co stawiało pod znakiem zapytania to, skąd pochodziła. Bo chyba raczej nie z Kōtei, albo była jakimś wyjątkiem.
- Nieźle, jak na prowizoryczne schronienie - przyznał, jednak powstrzymał się od pytania o to, gdzie się wychowała. Byłoby to niestosowne w tym momencie. Widział zresztą, że jego towarzyszka bardzo mocno skrywała, a może nawet tłumiła w sobie emocje. Twarz nie zdradzała żadnych uczuć, głos był neutralny. Nie dziwił się temu jednak. Tak to właśnie teraz będzie wyglądało u wielu Uchiha. Oby tylko nie zostało tak na stałe.

- Nie, to żaden kłopot. Nie mógłbym zostawić kuzynki w takich okolicznościach w środku lasu. Zjemy i wyruszymy. Hachimantai naprawdę nie jest daleko - powiedział, po czym jeszcze raz rozglądnął się wokół. Dziewczyna przyniosła trochę prowiantu i zabrała się za oprawianie królika, więc on sięgnął po suche gałęzie. Ułożył je w niewielką piramidkę na miejscu, które było do tego przygotowane i podpalił niewielkim płomieniem Katonu. Zmontował też prowizoryczny stelaż z grubszych gałęzi, na którym będzie można umieścić królika, gdy będzie już gotowy do pieczenia. Kiedy to zrobił, a płomień był już stabilny, usiadł obok Saori na pniaku służącym za prowizoryczne siedzisko i sięgnął do torby, którą miał przy boku. Wyjął stamtąd bandaż.

- Daj znać, gdy będziesz gotowa. Ranę trzeba będzie najpierw przemyć. Postaram się to ogarnąć jak najlepiej, ale musisz jeszcze pokazać się lekarzowi, jak już dotrzemy do Hachimantai.

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: 1 maja 2024, o 17:20; Forum: Sogen; Temat: Szlak na południowy zachód; Odpowiedzi: 87; Odsłony: 1912

Re: Szlak na południowy zachód

Tsuyoshi zagryzł zęby na moment w niedostrzegalnym geście goryczy i smutku, ale na jego twarzy nic się nie zmieniło. To, że każdy z kim rozmawiał mówił o tym, że zginął ktoś bliski, albo ktoś kogo znał, albo w ogóle, tak jak Saori - cała rodzina, było trudne. Mimo tego, że już kilka dni spędził w tych warunkach, nadal nie mógł się do tego przyzwyczaić. Oswoił się już nieco z myślą, że klan będzie musiał funkcjonować inaczej niż do tej pory, ale słuchanie indywidualnych, tragicznych historii nadal nim poruszało. Nawet jeśli był w stanie te emocje ukryć.

- Bardzo mi przykro, Saori - powiedział zupełnie szczerze i pokręcił głową - chyba wszyscy, z którymi rozmawiałem kogoś stracili. To wielka tragedia - powiedział, po czym spojrzał gdzieś w bok i na moment stracił kontakt z rzeczywistością. Uświadomił sobie bowiem, że on sam - tak, on sam - nie miał nikogo, kto by zginął. Przynajmniej w najbliższej rodzinie. Co prawda nie było go jeszcze w Hachimantai, ale przecież rozmawiał już z Hiroto i Haruką, którzy na pewno by mu o tym powiedzieli. Czy to było możliwe, że jego gałąź klanu wyszła obronną ręką z inwazji Dzikich? Przynajmniej na razie? Chciałby, żeby tak było. Dałby za to wszystko. Teraz jednak nie dodawał nic. Prawienie morałów byłoby tyleż żałosne, co bezskuteczne.

- W takim razie wymienimy bandaż na świeży, tak się składa że mam go przy sobie jeszcze trochę - powiedział. Pomoc swoim klanowiczom była dla niego oczywistością, tak właśnie został wychowany. Nie musiał się więc w ogóle zastanawiać nad tym, by złożyć tę propozycję podstawowej pomocy - tylko najpierw... - spojrzał na królika w jej rękach - To pewnie miało być twoje śniadanie? - zapytał, ale odpowiedź wydawała mu się być oczywista, dlatego od razu dodał - skoro już go tak sprawnie upolowałaś, to chyba głupio byłoby go zostawić tutaj, żeby się zmarnował. Zgaduję, że masz jakiś obóz, miejsce w którym nocowałaś? Ja idę do rodziny, do Hachimantai, ale to jeszcze z godzina albo dwie drogi stąd, a pewnie jesteś głodna. Możemy go sprawnie upiec i zjeść.

Z uwagą wysłuchał też jej kolejnych słów. Dziewczyna faktycznie była zagubiona po stracie rodziny. Nie mógł jej tak zostawić.
- Skoro tak, i skoro nie chcesz zostać w Sarufutsu, co rozumiem, to może pójdziesz ze mną do Hachimantai. To moje rodzinne miasteczko, pokażę ci gdzie najlepiej się zatrzymać na nocleg w dobrej cenie, gdzie zjeść, i tak dalej. No i jest tam trochę Uchiha, a nawet uchodźców Yukich, więc miejsce jest póki co względnie bezpieczne. Nie byłem tam odkąd upadło Kōtei, więc nie wiem czy tam też nie panuje chaos, ale od czegoś trzeba zacząć, prawda?

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: 1 maja 2024, o 14:48; Forum: Sogen; Temat: Posiadłość rodziny Tsuyoshiego; Odpowiedzi: 1; Odsłony: 49

Posiadłość rodziny Tsuyoshiego

W Hachimantai położona jest posiadłość należąca do jednej z odnóg klanu Uchiha. Jest to całkiem spore domostwo wybudowane w tradycyjnym, prowincjonalnym stylu. Ulokowane jest tuż przy wzgórzu, u stóp którego rozciąga się Hachimantai - wyraźnie poza zabudowaniami osady, ale wciąż blisko. Otoczone jest niewysokim, kamiennym murkiem, który przedzielony jest bramą, która była niegdyś naprawdę elegancka, ale czasy świetności ma już za sobą (od centrum Hachimantai prowadzą do niej białe schody, również leciwe). Drugie wyjście to niewielka furtka na tyłach domostwa. Sam murek nie stanowi większej przeszkody dla sprawnego człowieka i pełni funkcję zabezpieczenia przed dzikimi zwierzętami. Zabezpieczenie takie może być konieczne, bo z dwóch stron do posiadłości przylega las (w tym od strony wzgórza).

Dalej, za bramą, do domostwa prowadzi kamienna ścieżka ze schodami, zupełnie tak jak jak do bramy. Dom mieści w sobie mieszkania dla stale powiększającej się rodziny i urządzony jest w sposób tradycyjny. Cały kompleks składa się z większych i mniejszych budynków, rozmieszczonych wokół głównego podwórza (odkrytego) z sadzawką na środku. Główne wejście do posiadłości prowadzi przez genkan, gdzie zdejmuje się buty i zakłada pantofle. Wewnątrz domu znajdują się tradycyjne tatami, czyli maty podłogowe wykonane z plecionych słomianych lub bambusowych mat. Pokoje są zazwyczaj urządzone w sposób minimalistyczny, aby umożliwić swobodne przemieszczanie się po podłodze. Wewnętrzne ściany są wykonane z fusuma, przesuwanych paneli, które pozwalają na elastyczne dostosowanie przestrzeni według potrzeb. Mogą być one otwierane, aby połączyć pokoje, lub zamykane, aby stworzyć prywatne pomieszczenia. W centralnej części, przy głównym podwórzu znajduje się mały ołtarzyk domowy, gdzie czczeni są bogowie Sogen i przodkowie, a także zgromadzone są pamiątki po przodkach. Oprócz tego jest duża, przestronna kuchnia z jadalnią oraz dwie pomniejsze, a także kilka łazienek. Okna są w większości osłonięte shoji (przesuwanymi panelami wykonanymi z papieru ryżowego i drewna), co pozwala w zależności od potrzeb na przepuszczanie światła i tworzenie delikatnej i harmonijnej atmosfery.

Na tyłach znajduje się piękny i wspaniale zadbany ogród japoński, zaprojektowany w celu stworzenia harmonii z naturą i zapewnienia ukojenia dla mieszkańców. Rośnie w nim wiele drzew, drzewek i pomniejszych krzewów, a w centrum znajduje się trzy stawy, po których można przechodzić drewnianymi mostkami. Jest tu też wiele ławeczek, które zapewniają dyskrecję oraz drugie wyjście - furtka przez kamienny mur w kierunku wzgórza (czyli w drugą stronę, niż znajduje się centrum Hachimantai).

Posiadłość zamieszkiwana jest przez kilka rodzin, które są ze sobą w bliskim stopniu spokrewnione. Są to przede wszystkim rodziny:
Harida i Sanae Uchiha wraz z dziećmi,

Fujimoto i Akane Uchiha wraz z dziećmi,

Shinji i Kaori Uchiha wraz z dziećmi,

Takeshi i Yumi Uchiha wraz z dziećmi.
Ponadto, zamieszkują tu również dziadkowie i inni członkowie rodziny, których wymienienie w tym miejscu mogłoby być zbyt problematyczne - w każdym razie jest to około trzydziestu-czterdziestu osób. Ta gałąź klanu jest stosunkowo konserwatywna i odgrywa istotną rolę w regionie, ale nie ma bezpośredniego przełożenia na kierownictwo klanu.

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: 1 maja 2024, o 13:21; Forum: Sogen; Temat: Szlak na południowy zachód; Odpowiedzi: 87; Odsłony: 1912

Re: Szlak na południowy zachód

Miał przed sobą Uchihę, co lekko go zdziwiło, ale na pewno nie zaskoczyło. W zasadzie powinien się tego spodziewać, w końcu jej wygląd zdradzał to, że mogła być ona żeńską przedstawicielką jego klanu. Tylko okoliczności spotkania spowodowały, że od razu nie założył, że natrafił na swoją własną kuzynkę - w szerszym znaczeniu tego słowa.

- Uchiha Tsuyoshi, witaj - odpowiedział i na moment pokazał jej swoje plecy, a właściwie koszulkę ze sporym symbolem ich wspólnego klanu. Ubranie nie było co prawda w najlepszym stanie (było zakurzone, miejscami ubłocone, a nawet naddarte), a biały kolor w symbolu klanu bardziej przypominał szary, ale wciąż z daleka zdradzało ono jego przynależność klanową.

- Tak, to prawda - kiwnął głową - Sarufutsu jest miejscem, w którym przy dłuższym przebywaniu można dostać poważnej depresji. Sam zabawiłem tam chyba nieco dłużej niż powinienem - powiedział, wzruszając ramionami. Rzeczywiście, lepiej było teraz przynajmniej na jakiś czas wyrwać się z tego przeklętego kręgu przemocy i rozpaczy, żeby całkiem nie zwariować. Rozumiał więc dziewczynę doskonale. Tym jednak, co zwróciło szczególnie jego uwagę, było to, że jak wielu ludzi, których spotkał podczas odwrotu z Kōtei, jej wyraz twarzy zdradzał, że w ostatnim czasie sporo przeszła. W jej przypadku emocje zostały jednak ukierunkowane chyba na odcięcie się od tego, co się stało niż na żałobę i lament. Cóż, chcąc nie chcąc była teraz odbiciem tego, w jakim stanie znajdował się ogół Uchiha.

- Walczyłaś, tak? Potrzebujesz pomocy? - zapytał, spoglądając na jej zabandażowane ramię, po czym podszedł do niej z wyciągniętymi rękami. W jednej trzymał królika, w drugiej zwrócony do niej rękojeścią kunai. Obie rzeczy chciał jej w ten sposób przekazać.

- Rozumiem, że chcesz się oddalić od Sarufutsu, ale samo mieszkanie w lesie na dłuższą metę może nie być najlepszym pomysłem. W okolicy jest kilka mniejszych osad, w których mogłabyś dojść do siebie, coś zjeść i znaleźć lokum. Pewnie wszędzie będzie tłoczno, ale chyba wszystko lepsze od tego Sarufutsu, przynajmniej dopóki Masahiro-sama i Sugiyamowie nie ogarną chaosu, jaki tam panuje - powiedział spokojnie. Nie wątpił w to, że kunoichi potrafi sobie poradzić w lesie, nawet sama, ale chyba lepiej było znaleźć jakiś trwalszy punkt zaczepienia i zdecydowania o tym, co będzie się robić dalej. Tsuyoshi nie chciał być przy tym nachalny, bo w takich momentach i w takim stanie wszystkich było łatwo zdenerwować swoimi niepotrzebnymi, „złotymi” radami. Gdyby nie zmiana w jego charakterze, jaka zaszła pod wpływem wuja Fujimoto, pewnie sam chodziłby do teraz wściekły na cały świat albo nawet zrozpaczony i okazywał to wszem i wobec. A tak… był faktycznie zły i momentami przygnębiony, ale nie okazywał tego. Nie walczył też z tymi uczuciami. Pielęgnował je nawet. Przydadzą się, to na pewno – ale jeszcze nie teraz.

Przejdź do posta

Znaleziono 405 wyników

Strona 1 z 27
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
27
Następna

Wyszukiwanie zaawansowane