Shinobi War PBF Naruto - Szukaj

Znaleziono 647 wyników

Wyszukiwanie zaawansowane

Znaleziono 647 wyników

Strona 1 z 44
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
44
Następna

autor: Uchiha Tsuyoshi: wczoraj, o 22:33; Forum: Rozliczenia PH; Temat: Uchiha Tsuyoshi; Odpowiedzi: 60; Odsłony: 3955

Re: Uchiha Tsuyoshi

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: wczoraj, o 22:29; Forum: Bank; Temat: Uchiha Tsuyoshi; Odpowiedzi: 35; Odsłony: 2509

Re: Uchiha Tsuyoshi

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: wczoraj, o 22:24; Forum: Sarufutsu (Miasteczko szczepów Uchiha i Gazo); Temat: Koszary Straży; Odpowiedzi: 102; Odsłony: 9135

Re: Koszary Straży

Wiosna 395 roku
Misja dobiegała końca, bo dotarli bezpiecznie i bez kolejnych komplikacji do Sarufutsu. Oznaczało to, że mogli odetchnąć z ulgą. Dokonali nie lada wyczynu. Wysadzili wieżę obserwacyjną, a do tego wzięli jeńca. Właściwie to dwójkę jeńców, ale dziewczynka miała tylko taką wartość, że dzięki niej można było zmusić matkę do mówienia prawdy.

- Dziękuję, Yatta-san, za całą tę misję. Dużo się nauczyłem. Myślę, że na pewno jeszcze się spotkamy, bo nie zamierzam odpuszczać frontu - powiedział na pożegnanie do Kogō, po czym wziął sobie swoje notki wybuchowe. Jeśli rudowłosy uważał, że takie zabezpieczenia nadal są konieczne, to powinien użyć swoich notek, bo te i tak były oznaczone chakrą Tsuyoshiego, więc w razie czego na nic by się zdały. Inna sprawa, że detonowanie notek w mieście nie należało do najmądrzejszych pomysłów i z tego tylko powodu należało w jakiś inny sposób zabezpieczyć jeńców. Sentoki nie wątpił jednak, że jego kompan to zrobi tak jak należy i dlatego nie zaprzątał sobie tym głowy. Teraz należało zdać raport z misji.

Dlatego zgodnie z poleceniem Yatty, Tsuyoshi udał się prosto do Koszar Straży. Tam znalazł pomieszczenie dowództwa. Poprosił o możliwość zapisania wszystkiego na kartce albo w jakimś zwoju i kiedy miał to już zapewnione (wraz z czymś do pisania), usiał spokojnie i zaczął sobie przypominać wszystko od początku. Oczywiście nie było to trudne, bo misja nie była specjalne długa. Zabrał się więc zawzięcie za pisanie i po kwadransie albo dwóch miał już gotowy raport o następującej treści.

Raport z misji rangi B wykonanej przez Yattę Uchihę oraz Tsuyoshiego Uchihę. Tajne, tylko dla dowództwa.

Cel misji i początek: Celem naszej misji było wysadzenie wieży obserwacyjnej za liniami wroga, we wschodniej części Sogen, niedaleko wybrzeża. Wyruszyliśmy tuż po otrzymaniu zlecenia od dowództwa i od razu skierowaliśmy się na północ. Podróż oraz przejście przez linie wroga udały się bez żadnych problemów, głównie ze względu na dobrą znajomość terenu przez Yattę-san. Drugiego dnia od wyruszenia z Sarufutsu udało się nam dotrzeć niepostrzeżonymi do wieży obserwacyjnej, u stóp której rozłożony był obóz wroga.

Walka: Zaatakowaliśmy obóz w ten sposób, że ja za pomocą techniki katonu wywołałem chaos w obozie, a Yatta-san w tym czasie zamontował ładunki wybuchowe na wieży. Wtedy sprawy się skomplikowały, gdyż ja zostałem zaatakowany przez kunoichi wroga, a Yatta-san przez pozostałych żołnierzy. Kunoichi wroga należała do klanu posługującego się melodią z fletu, żeby kontrolować przyzywane przez siebie demony. Dzięki technice katonu szybko się z nimi uporałem i zniszczyłem ja na miejscu. Wróg zaczął uciekać, ale udało się pochwycić go żywcem. W tym samym czasie Yatta-san pokonał pozostałe siły wroga.

Powrót z jeńcami: Okazało się, że kunoichi wroga to matka, która przebywała w obozie razem ze swoją córką. Dzięki groźbom w stosunku do jej córki oraz notkom wybuchowym przyklejonym przeze mnie na ich plecy udało się zmusić kunoichi wroga do posłuszeństwa. W drodze powrotnej nie doświadczyliśmy żadnych poważnych problemów. Udało nam się powrócić do Sarufutsu bez wiązania się walką z wrogiem.

Spostrzeżenia: Na uwagę zasługuje to, że wieża nie była chroniona tak mocno, jak się tego spodziewaliśmy. Kunoichi wroga nie była silna, należałoby ją ocenić na poziomie przeciętnego akoraito. Nie znamy jednak przyczyn takiego stanu rzeczy. Poza tym nie zaobserwowano nic niepokojącego. Ruchy wroga w regionie typowe, bez anomalii.
Po wszystkim Tsuyoshi oddał kartkę/zwój komuś, kto był oddelegowany do przyjmowania raportów, ukłonił się, pożegnał i wyszedł. Był zmęczony i należał mu się odpoczynek, dlatego skierował się do Hachimantai. Poza tym musiał doglądnąć kapliczki i sprawdzić, czy Kenji za bardzo się nie panoszy. Jeśli spotkał Hinę, to oczywiście ją pozdrowił od Yatty i wypytał o niego.

Zmiana tematu

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: 29 lip 2025, o 19:57; Forum: Sarufutsu (Miasteczko szczepów Uchiha i Gazo); Temat: Koszary Straży; Odpowiedzi: 102; Odsłony: 9135

Re: Koszary Straży

Starcie w dolinie
Aya Takahashi: Wojenna misja rangi B
6/17Odprawa zakończyła się. Po opuszczeniu pomieszczenia (w którym został Kaoru) przez Ayę wraz z najemnikami, Yamada Susumu zwrócił się do kunoichi tymi słowami:

- Witaj w naszej kompanii. Zawsze dobrze mieć u boku kunoichi, szczególnie że straszne plotki krążą o Dzikich. Tak jak wspomniałem, wyruszymy jeszcze dzisiaj, żeby nie tracić czasu, bo kto wie czy Dzicy nie ściągną tam więcej sił - jego ton był neutralny. Mówił jak wojak do swojego kompana i widać było, że w głowie układa sobie plan na najbliższe godziny, a może nawet doby.

Potem z kolei to Aya rozpoczęła rozmowę o swoich umiejętnościach. Wszyscy trzej najemnicy przysłuchiwali się uważnie idąc razem z nią korytarzami siedziby. Kiedy pokazała, na czym polegają jej umiejętności i że jest Kakuzu, stojący nabliżej Yamada odruchowo aż się wzdrygnął. Nawet na żołnierzu, który pewnie niejedno widział, robiło to wrażenie - niestety niezbyt przyjemne.

- R... rozumiem. Skup się na tym ich shinobi, z resztą my sobie poradzimy - odparł. Aya mogła odnieść wrażenie, że chciał jak najszybciej skończyć rozmowę, wyjść z siedziby i oddalić się w kierunku swojego oddziału. Co prawda Takahashi też tam szła, ale najwyraźniej nic to nie zmieniało.

Oddział Yamady i jego ludzi zajmował leża na obrzeżach Hachimantai. Liczył koło setki ludzi, ubranych w lekkie, ale nieustandaryzowane pancerze oraz broń typową dla piechoty - włócznie, naginaty, miecze (tachi) i lekkie tarcze. Niektórzy mieli łuki, ale była to zdecydowana mniejszość. Po niezbyt długim czasie oczekiwania, bo po jakichś pięciu-sześciu kwadransach, oddział najemników zaczął w porządku marszowym opuszczać teren Hachimantai, kierując się na północny zachód. Wszyscy szli pieszo, tylko dowódcy (Yamada Susumu, Haga Ryuu i Hokama Shigeo) mogli sobie pozwolić na jazdę konno, na przodzie kolumny. Ta kompania najemnicza nie była zorganizowana tak dobrze, jak regularne wojsko Uchiha, ale w chwili obecnej ci ostatni nie mogli wybrzydzać. Sami żołnierze byli po prostu zbieraniną podejrzanych typów, wieśniaków i zbiegów, którzy stwierdzili, że nie jest im straszne widmo śmierci, a ryo nie śmierdzi. Mimo to, wyglądali na przejętych, a polecenia dowódców wykonywali bez większego ociągania. Aya mogła na sobie też poczuć ich ciekawskie spojrzenia. Najwyraźniej Yamada Susumu i pozostała dwójka nie poinformowała wszystkich o tym, że towarzysząca im kunoichi jest Kakuzu. Tak czy inaczej, nikt na razie do niej nie zagadywał, co mogło oznaczać, że będzie ona miała spokój - o ile go potrzebowała.

Aoto Takahashi
Kaoru Abe
Yamada Susumu

Hop tutaj

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: 28 lip 2025, o 20:40; Forum: Sarufutsu (Miasteczko szczepów Uchiha i Gazo); Temat: Koszary Straży; Odpowiedzi: 102; Odsłony: 9135

Re: Koszary Straży

Starcie w dolinie
Aya Takahashi: Wojenna misja rangi B
5/17Kiedy Aya zaczęła mówić, trójka najemników zamilkła i na nią popatrzyła. Następnie skierowali wzrok na Kaoru, wyraźnie ciekawi tego, co odpowie.
- Niestety nie mogę zagwarantować, że będzie to jeden shinobi. Może być ich więcej, co jest mało prawdopodobne, albo może nie być ich wcale, to też jest możliwe. Bazujemy na ogólnych informacjach oraz domysłach. Tym bardziej więc nie wiemy jakie będą jego umiejętności. Przykro mi - odpowiedział konkretnie i bez ogródek. Na kolejne pytanie Kogō odpowiedział równie bezpośrednio - nie tracić sił dopóki główny przeciwnik się nie ujawni albo nie będzie to bezwzględnie potrzebne dla rozbicia wroga. Oczywiście na miejscu to ty będziesz oceniać sytuację i podejmować decyzje - stwierdził, po czym przeniósł wzrok na mapę. Mimo tego, że sprawiał wrażenie pewnego siebie i całkowicie opanowanego, można było dostrzec, że coś go trapi. Prawdopodobnie po prostu chciałby dostarczyć więcej informacji, ale nie nie był w stanie.

- Jak liczne są nasze oddziały na miejscu? Wspomniałeś, że ktoś tam już obsadza południową część wzgórz - zapytał nagle jeden z najemników, a mianowicie Yamada Susumu, szczupły mężczyzna w krótkich, brązowych włosach.

- Mamy tam oddział, ale dość lichy. Może z połowa tego, co wy macie, ale są w raczej słabym stanie. Nie będziecie mogli liczyć na ich pomoc.

- W takim razie wyruszamy jeszcze dzisiaj. Na miejsce dotrzemy pojutrze nad ranem, jeśli wszystko pójdzie dobrze. Zaatakujemy niedługo później, żeby wykorzystać efekt zaskoczenia. Kunoichi pomaga nam wyczyścić dolinę, później zajmujemy wzgórza - podsumował Susumu.

- Taki jest plan, dokładnie. Za chwilę otrzymacie zwój z autoryzacją swojej misji, który wręczycie dowódcy naszego oddziału na miejscu. Z mojej strony to wszystko. Jeszcze jakieś pytania? - zapytał po raz ostatni Kaoru. Był to ostatni moment, w którym można było je zadać.

- Powodzenia. Będę wyczekiwał od was wieści - pożegnał się.

Aoto Takahashi
Kaoru Abe
Yamada Susumu

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: 28 lip 2025, o 20:04; Forum: Ryuzaku no Taki; Temat: Las w Górach; Odpowiedzi: 342; Odsłony: 41182

Re: Las w Górach

Wiosna 395 roku
Słowa Dzikiej jeszcze bardziej zaintrygowały Tsuyoshiego. Zmarszczył brwi w wyrazie zamyślenia. Przez moment nic nie mówił, jakby był w innym świecie. Nie dotarły do niego napastliwe słowa Dzikiej, które były zresztą zdecydowanie zbyt odważne jak na to, w jakiej pozycji się znajdowała. Wyraźnie coś przetwarzał.

W końcu jednak jakby się ocknął i popatrzył z ukosa na Dziką.

- Nie wierzę w to, co mówisz. Ale nawet jeśli tak jest, to co? Rozwiązaniem tego problemu był najazd i wymordowanie wielu moich współbraci i zabranie im domu, tak? Rozlanie tego czegoś na cały świat? Takie jest właśnie wasze rozumowanie. Jesteście mentalnymi zwierzętami i zasługujecie na całe zło, które was spotyka - powiedział, a z każdym słowem wzrastała w nim złość. Jak ona śmiała w ten sposób mówić? Zresztą, na pewno w ogóle kłamała. Tak czy inaczej Uchiha nie pozwolił dać się ponieść emocjom i tylko pokręcił głową, nie kontynuując już rozmowy na ten temat.

- Jeśli nadal będziesz tak kłapać jadaczką, to w końcu dojdziesz do końca mojej cierpliwości i naprawdę was powysadzam. Gwarantuję jednak, że nie będzie to przez przypadek - odburknął jeszcze. Oczywiście nie miał zamiaru realizować tej groźby, niemniej jednak musiał przypomnieć kobiecie, że nie powinna się zagalopowywać i że nie jest ona w pozycji do rozmawiania tym tonem.

Tsuyoshi wolał rozmawiać z Yattą, który nieoczekiwanie wyraził swoje obawy dotyczące przebiegu ich misji, który jego zdaniem… był zbyt gładki.

- No dobra, ale... może po prostu nie mają tutaj więcej sił? Wiesz, ostatnio na froncie sporo się działo, to może po prostu nie mieli kogo tu przysłać - wzruszył ramionami. Nie widział problemu w tym co się stało, ale był zdecydowanie mniej doświadczony od Yatty, który potrafił wyczuć takie rzeczy. Dlatego zdał się na niego i zanotował w głowie fakt, że coś tu mogło być inaczej niż myśleli, ale nie analizował tego dłużej. Teraz priorytetem było dotrzeć razem z dwoma jeńcami do siebie.

Co do tego ostatniego, to Yatta zgodził się na postój, choć nieco krótszy. Wręczył też kobiecie i dziecku kanapki. Tsuyoshi oczywiście nie oponował i po prostu stanął sobie z boku. Rudowłosy zamierzał udać się gdzieś na tył, żeby zatrzeć ślady, co było rzecz jasna bardzo dobrym pomysłem. Wyglądało więc na to, że będą mieli trochę spokoju i on również będzie mógł nieco zregenerować siły przed ostatnim odcinkiem drogi. Nie mógł się jednak całkowicie rozluźnić, bo musiał być gotowy na ewentualną próbę ucieczki. Co prawda było to mało prawdopodobne, ale niczego nie można było wykluczyć.

Ale w tym momencie znowu do akcji weszła Dzika. Kiedy dziecko zaczęło jeść, ta... złożyła mu dwuznaczną propozycję. W sumie to nawet nie dwuznaczną, bo chyba tylko głupiec nie zorientowałby się co tak naprawdę oferowała. Tsuyoshi patrzył na nią przez kilka sekund z neutralnym wyrazem twarzy, po czym wskazał głową na bok, żeby odeszli parę metrów od dziecka. Kiedy kobieta stanęła w pewnej odległości od córki, podszedł do niej blisko. Bardzo blisko. I w następnej sekundzie zamachnął się i uderzył ją w policzek zewnętrzną stroną dłoni. Nie było to silne uderzenie, na pewno nie na tyle silne żeby wybić zęba czy zostawić siniaka. Miało ono sprawić, że policzek będzie ją piekł przez pewien czas, ale to tyle.

- Jeśli jeszcze raz zasugerujesz, że ja, albo którykolwiek Uchiha mógłby się skalać zbliżeniem z Dzikim, to następnym razem użyję do tego kunaia - warknął ze ściągniętymi brwiami, patrząc na nią surowo - pilnuj swojego pomiotu i zamilcz w końcu. To jest ostatnie ostrzeżenie - zakończył i odszedł znowu kawałek od Dzikich, po czym prychnął. Ta Dzika nie miała za grosz instynktu samozachowawczego, skoro ciągle go prowokowała. Gdyby nie to, że jeńcy byli przydatni klanowi, to zachowałby się zupełnie inaczej.

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: 27 lip 2025, o 14:52; Forum: Ryuzaku no Taki; Temat: Las w Górach; Odpowiedzi: 342; Odsłony: 41182

Re: Las w Górach

Wiosna 395 roku
Tak jak spodziewał się Tsuyoshi, kobieta przystała na tę propozycję. W zasadzie była to propozycja z gatunku tych "nie do odrzucenia", więc nie powinno to nikogo ani trochę dziwić. Cała czwórka wkrótce wyruszyła więc na południe, w kierunku tej części Sogen, która nie była okupowana przez złowieszcze hordy najeźdźców zza muru.

No właśnie. Najeźdźcy zza muru. Tatuaże, które nosiła dziewczynka były powodem do rozpoczęcia rozmowy, która mocno zaintrygowała Tsuyoshiego.

- Co to znaczy, że to nie są tylko opowieści? Te paskudztwa, które przywołujecie wyglądają zupełnie jak te demony. Opowiedz, co o tym wiesz - pociągnął temat Sentoki, przysłuchując się uważnie temu, co kobieta miała do powiedzenia. Pogładził on przyczepiony do boku flet, jak gdyby upewniając się, że to wszystko jest realne. Przecież gdyby nie to, że walczył on już dwa razy z ludźmi mającymi na swoich usługach demony, nigdy w życiu by w to nie uwierzył. No i opowieść Azumy o Tengu... Czy to wszystko było ze sobą powiązane? Czy faktycznie było tak, że za murem czaiło się jakieś wielkie zło, które napadało Dzikich?

Misja zakończyła się sukcesem, oczywiście pod warunkiem, że zdołają wrócić do domu i odprowadzić jeńców do niewoli. Wieża została jednak wysadzona w spektakularnym wybuchu, na który aż miło było popatrzeć, więc Tsuyoshi i Yatta mieli powody do zadowolenia.

- Yatta-san, dobrze walczysz. To jak sobie poradziłeś z tyloma przeciwnikami było niezłe - powiedział w pewnym momencie do rudowłosego z uznaniem. Tsuyoshi potrafił docenić silnych wojowników i czuł do nich szacunek. Tak samo było w przypadku tego chłopaka z bardzo trudną przeszłością.

W końcu jednak rozpoczęły się pewne trudności. Mała dziewczynka doszła do kresu swojej wytrzymałości. Zakomunikowała ona, że nie jest w stanie dłużej iść, a dodatkowo potrzebuje jedzenia. Kiedy Tsuyoshi to usłyszał, skrzywił się i pokręcił głową z dezaprobatą. Wiedział jednak, że ograniczeń dziecięcego organizmu się nie przeskoczy, a próba pokonania takiej drogi przez matkę z dzieckiem na rękach bez picia i jedzenia będzie skazana na porażkę. W końcu naprawdę utraciły siły i nie będzie w stanie iść, zatrzymując ich podróż.

- Yatta-san, w takim razie proponuję zrobić godzinę albo dwie postoju, bo w końcu nam pomdleją i będzie kłopot. Znasz tę okolicę? Mógłbyś załatwić jedzenie i trochę wody? Notki są moje, więc zostałbym tutaj je popilnować. Mam trochę zapasów i upieczoną rybę z tamtej nocy, ale to może być za mało, żeby obdzielić tym cztery osoby - powiedział, oczekują na jego reakcję. Wydało się, że jest to sensowny plan, ale to Kogō tu dowodził, a do tego był lepszy w ukrywaniu się.

- Ale kiedy wyruszymy to nie przewiduję dalszych postojów, bo nie jesteśmy na wycieczce. Pamiętajcie o tym - rzucił groźnie do kobiety z dzieckiem.

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: 26 lip 2025, o 22:08; Forum: Sarufutsu (Miasteczko szczepów Uchiha i Gazo); Temat: Koszary Straży; Odpowiedzi: 102; Odsłony: 9135

Re: Koszary Straży

Starcie w dolinie
Aya Takahashi: Wojenna misja rangi B
4/17Podróż z Itojin do Sarufutsu przebiegła spokojnie, a na pewno zdecydowanie spokojniej niż jedna z wcześniejszych takich podróży. Ciała Hyūgi oczywiście już nie było w tym miejscu. Nie było po nim nawet śladu. Prawdopodobnie rozprawiły się z nim dzikie zwierzęta i ptactwo, choć oczywiście była też bardzo niewielka szansa na to, że ktoś go z litości pogrzebał.

W Sarufutsu Aya udała się do siedziby władzy i wylegitymowała się zwojem. Został on przyjęty i sprawdzony przez administrację Uchiha, a Takahashi oprócz podziękowania za chęć pomocy otrzymała też kwaterę i polecenie, żeby czekać na przydział. Nie powinno być zaskoczeniem, że nie trzeba było czekać długo. Aktualna sytuacja na froncie i trapiące Uchiha braki w sile żywej (a szczególnie w wykwalifikowanych shinobi i kunoichi) nie mogły oznaczać nic innego niż to, że robota przyjdzie szybko.

Dlatego też już następnego dnia po przybyciu do Sarufutsu, po porze śniadaniowej, do drzwi kwatery Ayi zapukał posłaniec, który przekazał jej, że jest oczekiwana w sali odpraw na dwie godziny przed południem. Nic więcej jednak nie powiedział, wyglądał zresztą na takiego, który faktycznie nic więcej na ten temat nie wiedział. Niestety nie udało jej się też spotkać ponownie z Orochim, ani tym bardziej ze swoją siostrą Taemą. Któryś z urzędników, zupełnie niepytany powiedział jej jedynie, że aktualnie przebywa ona na froncie.

Kiedy w końcu weszła do sali odpraw, czekała tam na nią trójka mężczyzn, zgromadzonych wokół sporych rozmiarów, drewnianego stołu. Dyskutowali oni o czymś, ale kiedy weszła, wszyscy obrzucili ją ciekawym spojrzeniem. Wyróżniał się tylko jeden z nich. Był to ubrany w coś na kształt ciemnego, bojowego kimono, mężczyzna o średniej długości czarnych włosach i ostrym spojrzeniu. Wyglądał bardzo młodo, ale już na pierwszy rzut oka wytwarzał on aurę pewności siebie i skupienia. Od razu też odnosiło się wrażenie, że spotkanie się z nim na polu bitwy pod dwóch różnych stronach było rzeczą, której za wszelką cenę należy unikać. Oczywiście Ayi to nie groziło, przynajmniej dopóki nie chciała zmieniać stron, a na to się na razie nie zanosiło.

- Aya Yasui, witaj. Jestem Kaoru Abe, służę Uchiha w randze Kogō. To Yamada Susumu, Haga Ryuu i Hokama Shigeo - powiedział i skinął głową na pozostałą trójkę, która znajdowała się po drugiej części stołu. Każdy z nich lekko skłonił głowę w geście przywitania. Ich spojrzenia nie były tak bystre jak Kaoru, były nieco bardziej... ciekawskie. Generalnie ich wygląd zdradzał to, że byli oni najemnikami. Nosili oni lekkie, wojskowe odzienie. Wszyscy wydawali się być też jakoś po trzydziestce, a więc nieco starsi zarówno od Ayi, jak i Kaoru - dowodzą oni swoim własnym, zaciężnym oddziałem i od niedawna oferują nam nasze usługi - dodał.

- No dobrze, skoro jesteśmy już wszyscy, to chyba możemy przejść do rzeczy. Podejdźcie bliżej, do stołu - powiedział i rozwinął mapę, która obejmowała wschodnią część dawnego Sogen.

- Jak wiecie, niedawno zdobyliśmy Rantori. Nasz wywiad donosi, że niemalże na całym froncie wróg przegrupowuje się i ściąga siły z różnych miejsc, żeby załatać dziury między swoimi pozycjami. Chcemy wykorzystać ten fakt i przeprowadzić uderzenie na centralnym odcinku frontu - tutaj pokazał wskaźnikiem na miejsce gdzieś na środku linii frontu - znajduje się tu wioska Anikawa, położona w dolinie o tej samej nazwie. Otaczają ją wzgórza Oobuka. Wzgórza po południowej stronie są nasze, ale sama dolina i wzgórza po północnej stronie są opanowane przez Dzikich. Chcemy to zmienić. Wioska nie jest istotna, istotne są wzgórza, które są po pierwsze doskonałą pozycją obroną, a po drugie doskonałą pozycją obserwacyjną - szczególnie że dookoła roztaczają się płaskie jak stół równiny. Z naszych informacji wynika, że całkiem silny kontyngent, który tu stacjonował, został oddelegowany gdzieś na zachód, a ich miejsce zajął znacznie słabszy oddział. Jest to spora szansa na przechwycenie tej dogodnej pozycji - powiedział i odsunął się nieco, krzyżując ręce na piersi. Spojrzał po każdym z was. Najemnicy na razie nie mówili nic głośno, ale zaczęli szeptać między sobą. Nie sposób było usłyszeć, o co im chodzi, ale chyba konsultowali między sobą jakieś wątpliwości.

- Niestety, nie mamy oczywiście dokładnych informacji co do liczebności wroga. Biorąc jednak pod uwagę to, że wasz oddział - spojrzał na mężczyzn - liczy około setki ludzi, to nie powinniście spotkać liczebniejszego wroga. Jest jednak pewna szansa na to, że w wiosce stacjonuje shinobi wroga. Może tak być, ale nie musi. W każdym jednak razie, ze względu na to ryzyko, w ataku po naszej stronie weźmie udział nasza kunoichi w osobie właśnie Ayi-san. - powiedział, po czym spojrzał jeszcze na Kakuzu i zamilkł. Czekał aż zapoznacie się z mapą, przetrawicie to, co usłyszeliście i zadacie ewentualne pytania. To co przedstawił było jasne i klarowne, a przede wszystkim pozbawione zbędnego wodolejstwa i konkretne, ale z pewnością pojawią się kwestie, które mogą kogoś nurtować. Najemnicy nadal coś szeptali między sobą.

Aoto Takahashi
Kaoru Abe

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: 26 lip 2025, o 15:57; Forum: Ryuzaku no Taki; Temat: Las w Górach; Odpowiedzi: 342; Odsłony: 41182

Re: Las w Górach

Wiosna 395 roku
Jego plan związany z odcięciem drogi ucieczki kunoichi posługującej się fletem udał się. Był szybszy, zarówno on, jak i jego ogień. Ofiara wpadła w sidła i w zasadzie była już tylko na jego łasce.

Ale jak to często bywa, nagle pojawiło się coś, co - jak powiedzieliby niektórzy - skomplikowało sprawę, albo - jak powiedzieliby inni - uczyniło ją ciekawszą. Mianowicie, wyglądało na to, że w domku, do którego uciekała kobieta była jej mała córka, która stała teraz w drzwiach, przerażona. Trzymała w rękach flet co natychmiast zaalarmowało Uchihę, ale zanim zdążył on zareagować, do akcji wkroczył Yatta. Wyrwał flet dziewczynce, podniósł ją i rzucił w kierunku matki. Wszystko to po to, żeby ułatwić Tsuyoshiemu robotę. Robotę, która, jak się wydawało, miała polegać zdaniem rudowłosego na spopieleniu w miejscu obu Dzikusek.

I w sumie jego tok myślenia byłby dobry, ale w tych okolicznościach Tsuyoshi dostrzegł inną okazję. Mieli szansę ugrać nieco więcej, choć mogło to być ryzykowne.

- Yatta-san, sądzę że mam pomysł na to. I to znacznie lepszy, niż proste zabijanie ich - stwierdził, wzbraniając się przed przyjęciem kunaia. Podszedł kilka kroków do przodu, tak żeby być jeszcze przed ogniem, ale na tyle blisko, żeby dobrze widzieć matkę z dzieckiem.

- Nie ruszaj się, to jeszcze będzie dla ciebie nadzieja - powiedział, i gdy tylko ta popatrzyła na niego, zastosował na niej Genjutsu, o którym była mowa wcześniej. Chciał mieć pewność, że ta nie zrobi nic głupiego. W następnej kolejności wygasił ogień w jednym miejscu, tak żeby mógł do nich podejść. Błyskawicznie wyciągnął z torby notkę wybuchową, złapał dziecko mocno jedną ręką za bark, a drugą ręką nalepił jej notkę na plecy, pod sukieneczką. Zaraz potem nalepił drugą notkę wybuchową na matkę, też na plecy, pod ubraniem. Puścił dziecko, podniósł flet matki z ziemi i stanął przed nimi, uwalniając kobietę z zastosowanej techniki.

- Słuchaj mnie uważnie, bo nie będę powtarzał - powiedział do kobiety - sytuacja wygląda następująco. Pójdziecie z nami za linię frontu jako jeńcy wojenni. Poprowadzisz nas najlepszą drogą, tam gdzie nie ma patroli. W Sarufutsu przejmą cię nasi ludzie. Będziesz przesłuchana i opowiesz o wszystkim, co wiesz na temat działań wojennych oraz przyczynach waszej inwazji. Odpowiesz też na każde inne pytanie, jakie zostanie ci zadane. Jeśli nie wywiniesz żadnego numeru po drodze, to ja, Tsuyoshi Uchiha, sentoki tego klanu, gwarantuję ci, że tobie ani twojemu dziecku nic się nie stanie, a za jakiś czas zapewne wrócisz z dzieckiem do swoich, wymieniona za naszego jeńca. Jeśli jednak choć przez moment odniosę wrażenie, że próbujesz uciec albo zaatakować mnie albo mojego kompana, albo ściągnąć na nas pościg, albo pozbyć się notki, albo ją zamoczyć, to najpierw zdetonuję notkę na plecach twojej córki. Dopiero potem, gdy upewnię się że zobaczyłaś co się stało, wysadzę i ciebie. Mam nadzieję, że wyrażam się jasno.

Po tych słowach zgasił resztę płomieni i skinął głową. Musieli ruszać, musieli być szybcy. W normalnych warunkach podróż z dwoma jeńcami byłaby z pewnością utrapieniem, ale był pewien, że zastosowany szantaż był skuteczny. Matka zdradziła się z silnymi uczuciami do córki (co było rzecz jasna normalne), więc z pewnością przystanie na taką propozycję, bo oczywistą alternatywą było bycie zamordowaną wraz z córką na miejscu, przed czym Tsuyoshi ani na sekundę by się nie zawahał. A jego decyzja o tym, żeby wziąć jeńców, a nie od razu je zabić, była podyktowana kilkoma względami. Po pierwsze, nie słyszał do tej pory o Dzikich jeńcach, co oznaczało, że musiało być to rzadkie zjawisko. Po drugie, jeniec-kunoichi z córką był fantastycznym źródłem informacji. Posiadał on informacje wojskowe, a przy tym było pewne, że groźba zastosowania przemocy wobec małej skłoni ją do tego, żeby wszystko wyśpiewać. Po trzecie, można ją było wymienić na jakiegoś istotnego Uchihę. Nie był pewien jakie zwyczaje panują wśród Dzikich i czy ratują oni swoich w potrzebie, niemniej jednak warto było spróbować. Po czwarte wreszcie... to byłoby jego osobiste osiągnięcie. Wrócić z takiej misji z żywym trofeum? To było coś!

W tym miejscu warto zaznaczyć, że Tsuyoshim nie kierowały żadne pobudki zbliżone do współczucia czy niechęci do mordowania jeńców albo dzieci. Generalnie oczywiście starał się tego nie robić, ale w razie potrzeby (a gdyby nie brał ich do niewoli to taka potrzeba by była – w końcu zasadniczo nie można dzikich kunoichi pozostawiać przy życiu, gdy można je zabić) nie wahałby się w ogóle. Kierowały nim tylko racje wyszczególnione wyżej. Szybka kalkulacja pozwoliła mu stwierdzić, że Uchiha znacznie bardziej skorzystają, jeśli te dwie Dzikie znajdą się w ich niewoli, niż po prostu zostaną zgładzone. Ryzyko też nie było specjalnie duże, bo kobieta musiała być pewna, że jego gwarancje były dane na serio (gdyby było inaczej, to po prostu by je zabiło), a jeśli wytnie jakiś numer, to prawdopodobieństwo śmierci jej córki jest bardzo duże. Jeśli jednak z kalkulacji zysków i strat oraz ryzyka wyszłoby, że bardziej opłaca się położyć te dwie Dzikie trupem, to stałoby się tak w mgnieniu oka.

- Yatta-san, możemy wyruszać. Panie będą grzeczne i dotrzymają nam tempa, a może nawet poprowadzą nas przez linie wroga tak, żebyśmy skrócili drogę. W Sarufutsu bardzo się ucieszą.

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: 26 lip 2025, o 13:24; Forum: Itojin (Osada szczepu Kakuzu); Temat: Siedziba władzy; Odpowiedzi: 50; Odsłony: 10150

Re: Siedziba władzy

Starcie w dolinie
Aya Takahashi: Wojenna misja rangi B
3/17 - Jesteś Kakuzu, rzecz jasna. Oddelegowaną do pomocy Uchiha, zupełnie jak wielu innych shinobi, którzy walczyli po ich stronie przeciw Dzikim, ramię w ramię, podczas inwazji na Sogen. Po upadku Kōtei liczebność sił wsparcia się znacznie zmniejszyła, ale to nie oznacza, że rody i szczepy zupełnie się odcięły. Jestem pewien, że wiele sił z kontynentu oprócz nas wysyła wsparcie - wyjaśnił, po czym położył dłoń na jednym ze zwojów ułożonych jak od linijki na lewej krawędzi biurka, tej bliższej okna.

- Zresztą, wpisuje się to w ostatnią wymianę korespondencji między nami, a Uchiha. Otrzymaliśmy list z podziękowaniami za uratowanie ciebie. Są widoki na jakąś współpracę, ale to bardziej złożony temat - powiedział enigmatycznie. Widać było, że nie chce kontynuować tego wątku z jakiegoś powodu. Prawdopodobnie dlatego, że były to sprawy, które dopiero miały się decydować, a Aoto mógł nie być pewny lojalności Ayi. Formalnie była zresztą doko, a wtajemniczanie shinobi takich rang w politykę na najwyższym szczeblu nie należało do powszechnych.

- Przedstawiaj się zgodnie z prawdą i tym, co właśnie powiedziałem. Kunoichi delegowana do pomocy Uchiha. Spokojnie, to ci pomoże i uwiarygodni cię. Nie chcemy przecież żeby Sugiyamowie pomyśleli, że robisz to wszystko na własną rękę - powiedział chwytając zwój i przesuwając go na połowę biurka bliżej dziewczyny. Potem zabrał rękę i skinął głową, żeby go zabrała. Był on oczywiście opieczętowany. W wosku odciśnięta była pieczęć samego zwierzchnika szczepu Kakuzu.

- Więc pamiętaj, masz dużo swobody. Jak na swoją rangę nawet bardzo dużo. Ale musimy wiedzieć co robisz i czym się zajmujesz oraz jaka jest sytuacja na froncie. Walcz, rozwijaj swoje umiejętności, pomagaj szczepowi i jeśli to możliwe, tym, na których ci zależy. Kiedy przyjdzie czas, wezwę cię na kolejną rozmowę. Będziemy obserwować Twoje poczynania z wielkim zainteresowaniem - powiedział i wstał od biurka. Na gest podziękowania i ukłonienia się skinął tylko głową i odparł:

- Podziękuj czynami - w słowach tych nie było jednak krytyki czy sarkazmu. Było tylko spokojne zwrócenie uwagi na to, że Aya będzie oceniana przede wszystkim przez pryzmat swoich realnych osiągnięć. Rada od kogoś wyższego rangą dla kogoś niższego rangą. A może nawet rada... mistrza dla uczennicy?

- Wyrusz szybko. W Północnym Ryuzaku z pewnością nie zabraknie dla ciebie pracy. Powodzenia. Dobrze cię było zobaczyć w dobrej kondycji. Mam nadzieję że przy naszym następnym spotkaniu będzie jeszcze lepiej- zakończył, dając do zrozumienia, że spotkanie się zakończyło. Pozostawało więc wyruszyć, po ewentualnym załatwieniu innych spraw, jeśli takowe Aya miała.

Aoto Takahashi

Hop tutaj

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: 24 lip 2025, o 21:00; Forum: Ryuzaku no Taki; Temat: Las w Górach; Odpowiedzi: 342; Odsłony: 41182

Re: Las w Górach

Wiosna 395 roku
Niszczycielski katon i jego potężna siła wybuchu rozerwała na strzępy dwie szkarady, które plugawiły ten świat swoją obecnością. Oczywiście działo się tak za sprawą dzikich, bo kogóż by innego? Ci okropni najeźdźcy władający nimi dzięki swojej melodii zasługiwali na taki sam los, jak te szkaradztwa.

A może jednak czasem bardziej opłacałoby się ich nie zabijać?

Taka właśnie myśl pojawiła się w głowie Tsuyoshiego, który dostrzegł, jak kobieta odpowiedzialna za atak na niego zrobiła w tył zwrot i zaczęła uciekać. Nie zastanawiając się ani chwili, Uchiha ruszył za nią z pełną szybkością. Kiedy tylko zmniejszył dystans do mniej więcej dwudziestu metrów, zawiązał pieczęć Tygrysa, skumulował chakrę na nodze i sprawił, że ogień zaczął się rozprzestrzeniać błyskawicznie przed nim, zataczając okrąg wokół siebie i kunoichi wroga. W ten sposób chciał odciąć jej drogę ucieczki i zmusić do tego, żeby odwróciła się do niego przodem. Żeby choć raz... spojrzała mu w oczy.
- Co jest w tym domku? Ilu shinobi jest jeszcze ukrytych wokół? Gadaj, to może unikniesz śmierci! - powiedział stanowczo i rozglądnął się wokół, po czym podszedł do niej i wyrwał jej flet z ręki. Chciał zmusić ją do mówienia przez ogromny ból, jaki miała odczuwać.

ZDOLNOŚCI

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: 23 lip 2025, o 22:42; Forum: Ogłoszenia i Kontakt z Administracją; Temat: Prośby do administracji; Odpowiedzi: 2403; Odsłony: 175369

Re: Prośby do administracji

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: 23 lip 2025, o 22:35; Forum: Ryuzaku no Taki; Temat: Las w Górach; Odpowiedzi: 342; Odsłony: 41182

Re: Las w Górach

Wiosna 395 roku
Walka wreszcie rozpoczęła się na dobre. Dywersja Tsuyoshiego faktycznie odniosła zamierzony skutek i ognisty pająk był w stanie wywołać niemałe zamieszanie u wrogów. Można było więc spokojnie założyć, że Sentoki swoją część planu wykonał, i to całkiem nieźle. Pozostawało jeszcze to, co zrobi Yatta, ale on też wziął się do roboty zgodnie z ustaleniami. Używając Henge, zbliżył się do wieży i zamontował tam notki wybuchowe. Niestety, wszystko co dobre się kończy i na tej misji również pojawiły się komplikacje...

A mianowicie rudowłosy w końcu został nakryty i musiał stoczyć walkę z przeważającą liczbą wrogów. Tsuyoshi jednak... cóż, tu sprawa wyglądała całkiem inaczej. W ostatniej chwili zdołał on uchylić się przed ciosem wielkiej abominacji, która go zaatakowała. Odskoczył trochę i szybko zorientował się, z kim ma do czynienia.

- A ja wiem, od kogo wy są! Fleciarze, co? Już jedną taką dorwałem - powiedział i złożył trzy pieczęci. Szczur → Pies → Tygrys. Następnie skumulował chakrę w płucach. Ta technika była wprost nieoceniona, a w Rantori wręcz uratowała mu skórę. Mowa oczywiście, o...

- Katon: Zukokku! - powiedział, wypluwając pocisk przed siebie z ogromną szybkością. Pocisk ten jednak nie był skierowany w żadną tych poczwar. Miał je minąć i wybuchnąć na maksymalnym zasięgu, jakieś 50 metrów od Tsuyoshiego, czyli około 35 metrów za szkaradami. Pamiętał, z jakiej odległości kierował potworami lisi demon, teraz powinno być podobnie. Potężny wybuch, który powinien nastąpić w kolejnej sekundzie lub dwóch powinien załatwić sprawę. Gdyby jakimś cudem się nie udało, to oczywiście ucieka (w bok) przed nadchodzącym zagrożeniem.

ZDOLNOŚCI

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: 21 lip 2025, o 23:09; Forum: Ryuzaku no Taki; Temat: Las w Górach; Odpowiedzi: 342; Odsłony: 41182

Re: Las w Górach

Wiosna 395 roku
- To dobra nauczycielka. Szybko ogarniesz co do czego i wkrótce będziesz umiał co najmniej tyle, ile ci potrzeba - odparł, odnosząc się do Hiny. Dalsza część tego wieczoru minęła już na niczym szczególnym. Tsuyoshi skończył swoją rybę, popatrzył jeszcze trochę w niebo i wrócił razem z Yattą do kryjówki, gdzie położyli się spać.

Rano wyruszyli w kierunku posterunku, który mieli wyeliminować. Prawdę mówiąc, szło im całkiem gładko. Yatta naprawdę był świetny w swoim fachu, bo przeprowadził ich przez najniebezpieczniejsze rejony wręcz znakomicie. Tsuyoshi stosował się do wszystkich jego poleceń i sam zachowywał maksimum czujności i skupienia. Zwrócił też uwagę na imitowanie dźwięków jakiegoś ptaka przez rudowłosego, ale oczywiście nie zapytał, po co to robił. Pogaduszki mogły ich teraz zgubić.

W końcu jednak dotarli do posterunku. Mieli przed sobą polanę, na której był obóz dzikich. Niestety oznaczało to, że są tu wokół niemałe siły wroga, dlatego trzeba było się uciec do fortelu.

- Tak, to chyba najlepszy pomysł. Spokojnie dam radę zrobić trochę zamieszania. Ruszamy - powiedział krótko, nie wdając się w dłuższe dywagacje. W takich sytuacjach proste plany były najlepsze, a im szybciej przejdą do działania, tym mniejsza szansa na dekonspirację. Tsuyoshi od razu aktywował swojego sharignana i zaczął obchodzić pozycje dzikich naokoło. Serce zabiło mu mocniej, nie tylko na myśl o tym, że są tak daleko na terytorium wroga, ale też dlatego, że starcie było po prostu nieuchronne. Wycofanie się stąd bez wdawania się w walkę było bardzo mało prawdopodobne. Wiedział jednak, co ma robić i wiedział, że może polegać na swoim kompanie.

Kiedy znalazł się po drugiej stronie obozu wroga, niż Yatta, jeszcze raz się rozglądnął i sprawdził, czy wokół nie ma żadnych pułapek, a teren nadaje się do tego, co chciał zrobić. Gdy był pewny, złożył sekwencję kilku pieczęci, a mianowicie Tygrys → Koń → Szczur → Pies → Tygrys.

- Katon: Benijigumo - szepnął, po czym wypluł w kierunku polanki pocisk ognia, który trafił w podłoże. Po kontakcie z nim, zamienił się on w ognistego pająka, którego Tsuyoshi skierował od razu w stronę namiotów dzikich, chcąc je podpalić i wywołać jak największe zamieszanie. Pająk miał biegać jak najszybciej między namiotami, ocierając się o nie, podpalając i robiąc sporo rabanu. Sam Tsuyoshi zmienił w międzyczasie nieco pozycję, żeby trochę bardziej się ukryć, ale cały czas utrzymywał kontakt z pająkiem, którym sterował zgodnie z tym, co wskazano wyżej. To powinno wywołać efekt, o którym mówił Yatta i dać mu czas na realizację jego części planu.

ZDOLNOŚCI

EKWIPUNEK

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Torba

Przejdź do posta

autor: Uchiha Tsuyoshi: 21 lip 2025, o 00:02; Forum: Pomysły; Temat: Uchihy, kalejdoskopy i inne pokemony; Odpowiedzi: 36; Odsłony: 2597

Re: Uchihy, kalejdoskopy i inne pokemony

Na początek informacja ogólna - w moim zamyśle MS i EMS to miały być wspomagacze (liczone osobno, razem, cokolwiek). Na to wskazałem w poście wyjaśniającym, tym drugim. Nie wyobrażam sobie, żeby MSa czy EMSa łączyć z SM, bramami, itp. Być może można to jaśniej zapisać. Odnośnie do innych uwag, to będę tutaj odpowiadał tylko na te, które mają w sobie choć trochę merytoryki, a nie są stękaniem na to, że wprowadza się coś innego niż cyferki różniące się o 5 pkt w tę czy w tę od tabelki zawartej w Ninjutsu. Dobrze by też było, żeby osoby wypowiadające się czytały ze zrozumieniem.

I. Bonus do percepcji.
Nie ruszałem tych statystyk. Sądzę, że są na poziomie innych wspomagaczy. Co do usunięcia bonusu z EMS - zgoda, myślę że można rozważyć, choć trudność zdobycia EMSa jest argumentem przeciw usuwaniu.

II. Punkty karne do percepcji.
Ok, można pomyśleć o zmianie, choć wydaje mi się, że wcale tak mało ich nie jest. Przypominam, że po danej misji/wyprawie trzeba zaczekać aż miesiąc z czymkolwiek kolejnym, żeby to użyć, albo lecimy na misję/wyprawę bez używania MSa, bo inaczej kary będą się kumulować. Uważam, że to powinno zostać tak, jak jest, no ale czekam na konkretne propozycje.

III. Koszty i kary za aktywację i podtrzymywanie MSa.
W żadnym wypadku bym nie powiedział, że są małe. Po pierwsze, żeby były niezauważalne, trzeba mieć KC S+. Po drugie, sam MS naprawdę nie daje tak wiele, żeby tu wprowadzać jakieś większe koszty. To jest tylko nieco większy bonus do percepcji i kai tak naprawdę.

IV. Susanoo
Nie, nie jest wcale OP w mojej opinii. Przede wszystkim, chyba umyka tu niektórym to, że po przyjęciu ataku, Susanoo de facto musi być odnowione. Jeśli po przyjęciu ataku zostanie mu te 20, 30 czy 50 wytrzymałości, to jest w zasadzie bezużyteczne w defensywie. Susanoo ma lepsze statystyki z trzech powodów: 1. Trudno się je zdobywa, 2. Kosztuje dużo chakry , 3. Daje dużo punktów karnych do percepcji. Można pomyśleć o tym, żeby coś tu osłabić albo zwiększyć koszty, ale w mojej opinii niewiele.

V. Amaterasu
Również Amaterasu jest wyważone i mam wrażenie, że krytyka pochodzi od ludzi, którzy mają postawę, o której pisałem na wstępie. Żeby zabić kogoś Amaterasu trzeba przede wszystkim nim trafić. Czyli ktoś musi być wolniejszy niż 200 szybkości (a nie żadne nie mieć powidoku, nie wiem skąd to wzięliście), a już padło, że na wyższych poziomach jest to bezproblemowo do wyciągnięcia. Po drugie, jak już się trafi, trzeba je utrzymać przez 8 tur. 8 tur. Na KC S+ to prawie 70% chakry. Jeśli ktoś potrafi walczyć z kimś tak, żeby przez 8 tur i tak szybkim spalaniu chakry je utrzymać, to sorry, ale zasłużył na to zwycięstwo. Tym bardziej, że kontr na Amaterasu jest mnóstwo i nie trzeba tu wcale tego Fuuina, o którym pisze Tenshi. Nie będę tutaj dawał wszystkiego a tacy, ale rzucę wskazówkę: do trafienia nim trzeba widzieć cel. Amaterasu właśnie teraz zyskało fajny sznyt, który nie łamie mechaniki i czyni starcie czymś więcej niż tylko wynikiem dodawania i odejmowania, co też starałem się zrobić kierując się słowami Brooka, że "trzeba się tutaj wysilić trochę bardziej, niż zrobienie z amaterasu czarnego katonu z siłą 280 i rework gotowy".

VI. Genjutsu Sharingan - tak było do tej pory, tak było w M&A, ja tu nic nie zmieniałem. Nie rozumiem dlaczego nie miałaby istnieć kontra na Bijuu, które są OP, tym bardziej że już takowe istnieją, o czym napisał Tenshi.

VII. Magen: Kasegui no Jutsu - nie rozumiem dlaczego niby miałoby być lepsze niż S, bo co drugie genjutsu to stun i chyba na tym polega cały "kłopot" z genjutsu, że jak się w nie złapie to po walce.

VIII. Izanami - tak, tu moje niedopatrzenie - tam trzeba wyraźnie napisać, że stosuje się do niego mechanikę genjutsu i dać bonus do psychiki jak za genjutsu rangi S.

IX. Tsukuyomi - przecież dokładnie tak działa genjutsu aktualnie. Że jak złapiesz kogoś to koniec. A konsekwencja w postaci -100 do percepcji jest wtedy, gdy Tsukuyomi przestanie działać (z jakiegokolwiek powodu), a ofiara przeżyje. Łatwy do zdjęcia.

X. Kagutsuchi: Reberu Esu - moje niedopatrzenie. Statystyki te same powinny tam być co w niższym poziomie, większy zasięg tylko.

XI. Kamui - tak, statystyki są, jakie są, i co? Bo teleportacja jest de facto Hirashinem, tylko takim którego trudniej zdobyć i zostawia minus do percepcji. Bez skrupułów uważam, że jest to w porządku. Natomiast wciąganie na dystans to jest 160 szybkości, czyli już w midgame można bez trudu przed Kamui uciec, co czyni tę technikę użyteczną tylko, jeśli wróg się nie rusza. Jeśli jesteś kogoś w stanie trafić czymś takim dwa razy podczas jednej walki (przypominam, że można się łatwo ochronić, bo działa to podobnie jak Amaterasu), to zasłużyłeś na zwycięstwo.

XII. Wodolejstwo - nie mam zielonego pojęcia, co niby jest wodolejstwem. Brook zwrócił uwagę na taki problem, że cały temat Uchiha był dostosowany do czasów, gdy była jeszcze "mechanika" bez cyferek i opisy zastępowały techniki. Teraz tak nie jest. Opisy zostały rozwinięte i poprawione. Mam wrażenie, że odpowiadam na czyjeś imaginacje.

Co do fragmentu z obrazkiem, to odpowiem autorowi na jego poziomie złośliwości. Jeśli dla Ciebie "one job" to rework tak złożonego klanu, to nie dziwię się, że już nie jesteś modem technicznym czy na kogo Cię tam wtedy wzięli.

I uwaga na koniec: jeśli naprawdę komuś te wartości wydają się nie wiadomo jak OP, to sobie zobaczcie na bonusy z SM czy CS.

Przejdź do posta

Znaleziono 647 wyników

Strona 1 z 44
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
44
Następna

Wyszukiwanie zaawansowane