Shinobi War PBF Naruto - Szukaj

Znaleziono 333 wyniki

Wyszukiwanie zaawansowane

Znaleziono 333 wyniki

Strona 1 z 23
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
23
Następna

autor: Minako: 28 paź 2025, o 20:23; Forum: Atsui; Temat: Oaza w pobliżu wioski; Odpowiedzi: 496; Odsłony: 72920

Re: Oaza w pobliżu wioski

Minako parsknęła śmiechem, słysząc wspomnienie Małej Zołzy, która jakimś cudem dała radę przeprawić się przez gorące piaski aż do Kinkotsu. Tak, to był prawdziwy wyczyn dla małej dziewczynki, do tego osłabionej. Najważniejsze jednak, że udało jej się dotrzeć i Minako w porę wyratowała ją z paskudnych łapsk jakiegoś zwyrodnialca.

- O tak, naprawdę miałaś wielkie szczęście, że przetrwałaś, będąc w takiej postaci. - Przyznała jej z uśmiechem. - A do słońca przyzwyczaisz się. Tylko chowaj twarz i ciało. Masz jasną cerę i łatwo może Cię poparzyć.

Gdy Sasame wręczyła jej duży zwój z wiedzą na temat tego konkretnego jutsu. Minako ostrożnie wzięła go, jakby bała się w jakiś sposób uszkodzić. Był to bardzo cenny zwój, więc w żadnym razie nie chciała go zniszczyć, zwłaszcza że nie należał do niej. Była naprawdę wdzięczna Rudowłosej, że zechciała podzielić się z nią tą wiedzą.

- Dziękuję, Sasame-san. - Odpowiedziała i uśmiechnęła się do niej. - Znajdźmy sobie wygodne miejsce w cieniu, żeby nie siedzieć na skałach.
[zt z Sasame]

Przejdź do posta

autor: Minako: 25 paź 2025, o 18:05; Forum: Atsui; Temat: Oaza w pobliżu wioski; Odpowiedzi: 496; Odsłony: 72920

Re: Oaza w pobliżu wioski

Sasame z uśmiechem zgodziła się spotkać następnego dnia w celach treningowych, czując wyraźną ulgę co do postawy Minako. Kunoichi parsknęła na to śmiechem. Nie było pośpiechu, więc nie warto było już teraz dręczyć Rudowłosej. I tak była wdzięczna, że przedstawicielka Jugo zgodziła się przekazać jej tą wiedzę, bo to naprawdę wiele znaczyło. Najwyraźniej zdobyła nie tylko jej sympatię, ale też zaufanie, co było dobrym początkiem do zawiązania trwałej przyjaźni.

Kiedy jednak usłyszała, że Szczep Jugo potrafi porozumiewać się ze zwierzętami, zrobiła zdumioną minę. Czyli że co? Ten ptaszek, który teraz siedział sobie w najlepsze na jej palcu, mógłby być doskonałym i niezauważalnym szpiegiem, gdyby tylko tego chciała? Cholera, to brzmiało naprawdę niepokojąco, zwłaszcza że dawało tak szeroki wachlarz możliwości, że Minako w myślach łapała się za głowę. Pozostało się tylko cieszyć, że sama Sasame stroniła od takiego wykorzystywania stworzeń, ale mimo wszystko należało się mieć na baczności. Kolejny powód, dlaczego inni pałali niechęcią do Jugo. Pewnie w Karmazynowych Szczytach także wiedzieli o tych możliwościach i musieli dobrze się pilnować.

Parsknęła śmiechem, gdy Sasame przyjęła z ulgą fakt, że nie tylko Jugo mają przewalone na tym świecie, ale szybko zdała sobie sprawę, jak to brzmi. Minako wcale nie miała jej tego za złe, bo doskonale rozumiała, co Rudowłosa chciała przekazać. Sama Kunoichi starała się być zawsze tolerancyjna, chociaż czasami było naprawdę ciężko. No ale skoro potrafiła wybaczyć Pustynny Pogrom, w którym straciła rodziców i współpracować nawet z Kaguya, to musiałoby stać się coś naprawdę dużego, żeby zmieniła swoje nastawienie.

Skinęła głową, gdy Rudowłosa zapewniła, że trafi sama do swojej gospody, więc Minako pomogła jej podnieść się z piasku i ruszyły w drogę powrotną. Sama Kunoichi odbiła jednak w bok, w stronę Pałacu, zaś Sasame podreptała sobie spokojnie do miasta. To był ciekawy początek znajomości, który mógłby być wstępem do dłuższej i bliższej relacji, nawet na odległość. Kto wie, może kiedyś przyczyni się to do dobrych relacji także dyplomatycznych? Dobrze by było mieć takich sojuszników. Okaże się w przyszłości.

Następnego dnia Minako już po śniadaniu udała się do Oazy. Nie to, że nie mogła się doczekać spotkania z Sasame. Po prostu do tego czasu chciała sprawdzić kolejny fragment skał w poszukiwaniu źródła. Od wielu miesięcy się nad tym głowiła i choć nie było, póki co widać rezultatów, to nie poddawała się, świecie wierząc w swoją teorię. Wiedziała, że jeśli się okaże, że miała rację, może to znacznie poprawić życie na Pustyni. Tak więc badała formację skalną przy zbiorniku wodnym i tak właśnie zastała ją Sasame, która zjawiła się około południa. Minako od czasu do czasu uruchamiała swój zmysł sensoryczny, więc gdy tylko wyczuła zbliżającą się Rudowłosą, odwróciła się do niej z uśmiechem.

- Dzień dobry, Sasame-san. - Przywitała się. - Dobrze spałaś?

Miała nadzieję, że w Klejnocie Pustyni miała dostatecznie wygodnie i pobyt tutaj był dla niej przyjemny. Co prawda minie jeszcze trochę czasu, zanim przyzwyczai się do wysokich temperatur, ale chociaż noce były chłodne, że z przyjemnością można było przykryć się kołdrą i odetchnąć świeżym powietrzem.

Przejdź do posta

autor: Minako: 22 paź 2025, o 21:23; Forum: Atsui; Temat: Oaza w pobliżu wioski; Odpowiedzi: 496; Odsłony: 72920

Re: Oaza w pobliżu wioski

Okazało się, że Sasame nie miała żadnego problemu z tym, żeby spróbować nauczyć ją tej techniki, na co Minako uśmiechnęła się w podziękowaniu. Słysząc jednak, że owa technika jest zawarta w zwoju, który Sasame zostawiła w gospodzie, Kunoichi zrobiła zdumioną minę. Doskonale wiedziała, co to oznaczało, bo już wcześniej miała okazję zetknąć się z takimi unikatami. Wyglądało na to, że nie tylko ona miała dostęp do rzadkich technik, ale Sasame również. Można to było wnioskować po technice Klonów, której użyła na początku ich potyczki, a na dokładkę jeszcze technika znikania. Tak, zdecydowanie nie należało lekceważyć Rudowłosej, bo dysponowała naprawdę solidnym arsenałem.

- Nie, nie teraz. - Zapewniła ją uspokajająco. - Dzisiaj powinnaś przede wszystkim solidnie wypocząć, bo masz za sobą ciężką podróż przez Pustynię, a i ja niedługo będę musiała wracać do Pałacu. Jeśli chcesz, możemy się tutaj spotkać jutro przed południem i wtedy spróbować poćwiczyć.

Była to całkowicie luźna propozycja i od Sasame będzie zależeć, czy będzie chciała poświęcić jutro trochę czasu na próbę nauki, czy może woli trochę pozwiedzać Stolicę. W tym czasie, gdy Rudowłosa podejmie jakąś decyzję, Minako będzie przyglądać się ptaszkowi, który tak ufnie sfrunął na dłoń Sasame i usadowił się na jej palcu. Kto by pomyślał. Jugo rzeczywiście byli blisko natury i mimo swojej przerażającej przemiany, potrafili zaskarbić sobie sympatię takich niewinnych stworzeń.

- Niesamowite. - Powiedziała z uśmiechem. - I to bez zachęcania okruszkami.

Słysząc ostatnie słowa Rudowłosej, Minako westchnęła z rezygnacją. Doskonale wiedziała, co Sasame ma na myśli, bo na Pustyni mieli ten sam problem. Wielu nadal żywiło otwartą niechęć do Klanu Kaguya przez to, co się stało lata temu i do tej pory nie potrafili wybaczyć. Mimo to, jakoś wszyscy próbowali się tolerować dla dobra całej Unii i jakoś to działało.

- Wierzę Ci. - Odpowiedziała. - U nas spotyka się taką niechęć do Klanu Kaguya, bo kiedyś napadli na wioskę Sabaku, gdy ci byli jeszcze Szczepem, korzystając z zamieszek po Turnieju. To była rzeź, którą nazwano Pustynnym Pogromem. Co prawda Sabaku zemścili się potem okrutnie za to i przejęli całe Atsui dla siebie, wypędzając Kaguya na Pustynię, ale mimo to niektóre rany nadal się nie zagoiły, a dawne urazy nadal są chowane. Ze względu na jedność Unii, zmuszeni są jednak tolerować siebie nawzajem.

Minako chwilę jeszcze tak siedziała, by ostatecznie podnieść się i przeciągnąć. Bark nadal bolał, ale było to obicie, z którym mogła sobie poradzić. Spojrzała z góry na wyłożoną na piasku Sasame i uśmiechnęła się.

- Pamiętasz, jak wrócić do gospody, czy odprowadzić Cię? - Zapytała, wyciągając do niej dłoń, żeby pomóc jej wstać.

Jeśli Rudowłosa da radę sama wrócić, to Minako pożegna się z nią i ruszy w stronę Pałacu. Jeśli jednak Sasame nie będzie pewna drogi powrotnej, to Brązowowłosa najpierw odprowadzi ją do miasta, a potem spokojnie sobie wróci. Tak czy inaczej, na dzisiaj trzeba było się rozejść, ale jeśli Przedstawicielka Szczepu Jugo wyrazi chęć na jutrzejszą naukę, to spotkają się ponownie w Oazie.

Przejdź do posta

autor: Minako: 18 paź 2025, o 19:42; Forum: Atsui; Temat: Oaza w pobliżu wioski; Odpowiedzi: 496; Odsłony: 72920

Re: Oaza w pobliżu wioski

Słysząc fakt, że Sasame mierzyła się kiedyś z Doko i walczyli na tym samym poziomie, westchnęła ciężko, zwłaszcza że po chwili padło stwierdzenie, że on także był Jugo. Cóż, nigdy nie należało zakładać czegoś z góry i chyba Rudowłosa właśnie się tego nauczyła. No i fakt, Jugo to była zupełnie inna liga, do której nie dorastała choćby do pięt. Było to naprawdę przerażające, zwłaszcza gdy przechodzili tą swoją przemianę w bestie. Na samą myśl Minako dostawała gęsiej skórki. Niemniej, chociaż tyle dobrego, że Sasame potrafiła nad sobą panować i w porę przerwały tą jednostronną walkę, zanim rzeczywiście stałoby się coś złego. Gdy to zaszło za daleko, mogłyby wyniknąć z tego ogromne kłopoty.

- W porządku. Już dobrze. - Odpowiedziała na przeprosiny. - Po prostu przestraszyłaś mnie.

Gdy podeszły do jeziorka w sercu Oazy i Minako przyklękła, żeby obmyć twarz, Sasame skorzystała z okazji i walnęła się obok na plecy, wodząc wyciągniętą dłonią po wodzie. Temat szybko zszedł na technikę umożliwiającą znikanie przeciwnikowi z oczu, która ogólnie była naprawdę dobrym fortelem, ale w przypadku czujących i widzących chakrę, na nic się nie zdawała. Mimo to Minako nadal była wyraźnie zaciekawiona tym, jak wiele możliwości to dawało i jak w wielu przypadkach mogło dać sporą przewagę.

- W wielu przypadkach jest naprawdę przydatna. - Przyznała Rudowłosej i usiadła na piasku. - Nie każdy shinobi jest sensorem, albo ma specjalne oczy, widzące cuda na kiju, więc pozostali są skazani na Twoją łaskę, a to daje naprawdę sporą przewagę w walce, lub w zwykłej ucieczce. Myślisz, że mogłabyś mnie jej nauczyć?

Uważnie słuchała tego, że Jugo kiedyś też potrafili wyczuwać chakrę, ale z czasem utracili tą zdolność, z niewiadomych powodów. Minako zmarszczyła brwi, zastanawiając się nad tym i sama skupiła się na swoim darze. Działał bez zarzutu, ale teraz zaczęła się zastanawiać, czy i ona kiedyś straci swoją zdolność wyczuwania chakry. To było naprawdę dziwne i niepokojące jednocześnie. Im więcej dowiadywała się o Szczepie Sasame, tym lepiej rozumiała, dlaczego tak bardzo są odtrącani przez innych i uważani za gorszych. Ona sama miała w tym momencie mieszane uczucia, bo zdawała sobie sprawę, z jaką łatwością Rudowłosa mogłaby ją rozszarpać na kawałki. Do tego to wysysanie ciała. Za nic nie chciałaby mieć w niej wroga, więc może warto by było pójść w drugą stronę i zaprzyjaźnić się? Ktoś taki byłby naprawdę cennym sojusznikiem, zwłaszcza że sama Sasame chciała pomóc w sprawie Oroboros.

- Muszę przyznać, że jesteście fascynujący na swój sposób. - Powiedziała, spoglądając na leżącą Rudowłosą. - Naprawdę silni i przerażający jednocześnie. Pewnie dlatego spotykacie się z taką niechęcią. Boją się was i uważają za zagrożenie. A wystarczyłoby po prostu usiąść i spokojnie porozmawiać.

Przejdź do posta

autor: Minako: 13 paź 2025, o 21:06; Forum: Atsui; Temat: Oaza w pobliżu wioski; Odpowiedzi: 496; Odsłony: 72920

Re: Oaza w pobliżu wioski

Gdy Sasame odskoczyła od niej z przerażeniem, Minako usiadła na piasku i spojrzała na miejsce, gdzie oberwała. Tak jak się spodziewała, zastała na barku sińca, który z każdą chwilą przybierała coraz bardziej intensywną barwę. Spróbowała poruszyć ramieniem i z ulgą stwierdziła, że poza bolesnym obiciem, nic poważniejszego się nie stało. Kości i stawy wydawały się być w porządku i nic nie chrupało.

- A ja mówiłam, że zapewne jesteś silniejsza ode mnie Sentokiego i że nie jestem w dobrej formie. - Odpowiedziała Rudowłosej gniewnie. - Jak chcesz mnie sprawdzić, skoro jesteś na tyle szybka i silna, że nic nie mogę zrobić?

Tym samym doszły do impasu i nic nie można było na to poradzić. Przynajmniej tyle dobrego, że Sasame głośno przyznała o umiejętności kontrolowania się i w razie czego powstrzymałaby się, czego jeszcze do tej pory Minako nie była zbyt pewna. Nadal przerażała ją przemiana Rudowłosej, która po chwili wróciła do normy i znów wyglądała jak człowiek. Podeszła bliżej i wyciągnęła rękę w geście chęci pomocy podniesienia się z piasku. Słysząc przeprosiny, Minako ostatecznie westchnęła i pozwoliła pomóc sobie wstać, wyciągając do Sasame drugą rękę, tą z nieobitym barkiem.

- Stopniowo zwiększając siłę, na pewno byłabyś w stanie dowiedzieć się więcej o moich możliwościach. - Przyznała, krzywiąc się nieco z bólu i stając na nogi. - A tak od razu mnie zablokowałaś, nie dając mi żadnych szans.

Całkowicie straciła chęci do tego sparingu, więc ruszyła w stronę serca oazy, jaką było jeziorko. Uklękła na brzegu i obmyła twarz. Sasame zapewne podążyła za nią, więc po chwili spojrzała na Rudowłosą.

- Swoją drogą, fajne masz to jutsu do znikania. - Powiedziała z uznaniem. - Ale przede mną byś się nie ukryła. Jestem sensorem i cały czas wyczuwałam Twoją chakrę, jak próbujesz mnie obejść. Chciałam Cię zaskoczyć, ale nie zdążyłam.

Tym samym zdradziła kolejną rzecz odnośnie swoich umiejętności. Tamtym pierwszym zrywem na klona Sasame mogła też zobaczyć, że Minako jest szybka i silna, no ale nie dość, przy całkowicie odpalonym Juugo. Reszty Rudowłosa będzie musiała dowiedzieć się innym razem.

Przejdź do posta

autor: Minako: 9 paź 2025, o 18:25; Forum: Atsui; Temat: Oaza w pobliżu wioski; Odpowiedzi: 496; Odsłony: 72920

Re: Oaza w pobliżu wioski

Mimo tego, że cały czas wyczuwała Sasame i wiedziała, gdzie dokładnie się znajduje, to gdy ta się pokazała i rzuciła do ataku, Minako nie miała żadnych szans na reakcję. Próbowała puścić falę uderzeniową, żeby odepchnąć przeciwniczkę, ale zwyczajnie nie zdążyła. Potężny cios spadł na jej bark, powodując nie tylko ból, ale wręcz zwalając ją z nóg. Minako przeturlała się po piasku i wylądowała na kuckach. Dopiero teraz miała okazję przyjrzeć się Rudowłosej, zanim ta ponownie się na nią rzuciła. Brązowowłosa zrobiła przerażoną minę, widząc przemianę Sasame, a szok i niedowierzanie sprawiły, że nawet nie zareagowała, gdy tamta rzuciła się na nią i powaliła na plecy. Błękitnymi oczami patrzyła ze strachem na to, co wcześniej było ładną kobietą, a teraz przypominało potworną szkaradę. Teraz dopiero uświadomiła sobie, skąd ta niechęć do Szczepu Juugo i dlaczego Daisuke nazywał ich zwierzętami. Rudowłosa trzymała ją w silnym uścisku i przemówiła z radością, oczekując od niej, reakcji. Wyglądała jak owładnięta szaleństwem, nie mogąca się powstrzymać. To jeszcze bardziej przeraziło Minako, ale też sprawiło, że zagotowała się z wściekłości.

- Czyś Ty kompletnie zdurniała? - Warknęła na nią. - Miałyśmy się sprawdzić, a Ty się od razu odpalasz na pełnej mocy i oczekujesz, że Ci dorównam? Chciałaś mnie zabić, czy co?

W tym momencie Sasame mogła dojrzeć w oczach Minako nie tylko strach i złość, ale też rozczarowanie. W żadnym wypadku nie próbowała się też uwolnić z jej uścisku, jakby bała się, że sprowokuje Rudowłosą do dalszych działań. Bark pulsował bólem i spodziewała się zobaczyć tam sińca, który za chwilę stanie się ciemnofioletowy. Będzie musiała gęsto się tłumaczyć w Pałacu.

- Koniec sparingu. - Powiedziała dobitnie. - Złaź ze mnie.

Wiedziała, że Sasame jest silniejsza, bo za darmo nie dostaje się rangi Kogo i Rudowłosa też wiedziała, że Minako może być słabsza jako Sentoki, a mimo to nie mogła się powtrzymać i od razu przywaliła z grubej rury. To był totalnie nieudany ruch ze strony przedstawicielki Juugo i słono ją kosztował, bo Minako patrzyła na nią teraz ze sporą dozą niechęci.

Przejdź do posta

autor: Minako: 5 paź 2025, o 11:42; Forum: Ogłoszenia i Kontakt z Administracją; Temat: Prośby do administracji; Odpowiedzi: 2438; Odsłony: 280522

Re: Prośby do administracji

Przejdź do posta

autor: Minako: 3 paź 2025, o 19:16; Forum: Atsui; Temat: Oaza w pobliżu wioski; Odpowiedzi: 496; Odsłony: 72920

Re: Oaza w pobliżu wioski

Gdy Minako wyszorowała do przodu, nacierając na Sasame, ta odskoczyła do tyłu i złożyła charakterystyczną pieczęć, którą sama Kunoichi również doskonale znała i wiedziała, z czym to się wiąże. Zaskakujące, że tyle ją kosztowało zdobycie tej techniki, a tu proszę, Rudowłosa też ją umiała. Tak czy inaczej, była przygotowana i cały czas kontrolowała sytuację za pomocą swojego dodatkowego zmysłu. Spodziewała się większej liczy klonów, ale skończyło się na jednym, więc nie było najgorzej. Doskonale wyczuwała dwa źródła chakry i było jej totalnie obojętne, którym pierwszym się zajmie. A że Sasame z obłoku dymu wyskoczyła na nią i chciała zaatakować, to Minako zrobiła sprawny unik i przywaliła Rudowłosej porządnie z piąchy, że ta poleciała w tył i puffnęła. Czyli klon.

Zaskakujące było to, że drugie źródło chakry wyczuwała, ale samej Sasame nie było widać. Po prostu zniknęła, rozpłynęła się. Czyżby to było jakieś jutsu? Ciekawe. Rudowłosa myślała, że zdobędzie tym przewagę, a tymczasem była kompletnie nieświadoma, że zaraz jej fortel zmieni się w jej słaby punkt. Minako czuła, że jej przeciwniczka chce ją okrążyć i zaatakować z tyłu, więc dla zmylenia jej i sprawienia, żeby poczuła się pewniej, zaczęła się rozglądać na boki, jakby szukała jej wzrokiem. Nie pozwoli jednak się zaskoczyć.

Gdy Sasame znajdzie się za nią i będzie chciała wykonać swój ruch, Minako niespodziewanie wyszoruje do niej. Dzieliło je kilka metrów, więc ułamek sekundy i Brązowowłosa dopadnie przeciwniczkę, by puścić jej silną falę uderzeniową z rąk. Sasame nie będzie miała za bardzo możliwości ucieczki, bo zapewne nie będzie się spodziewać takiego obrotu sprawy, a zaskoczenie przeciwnika zawsze dawało przewagę. Do tego za plecami miała sporą skałę, a uskok na bok lub padnięcie na glebę? Cóż, może się okazać, że nie zdąży się obronić i pofrunie do tyłu tak jak wcześniej jej klon. Gdyby jednak jakimś cudem udało jej się wybronić i zdoła jakoś zaatakować, Minako będzie robić unik w postaci odskoków w odpowiednim kierunku, czy to do tyłu, czy na boki, lub gdyby nie zdołała zrobić uniku, to postawi na zablokowanie ciosu.

Przejdź do posta

autor: Minako: 25 wrz 2025, o 20:09; Forum: Atsui; Temat: Oaza w pobliżu wioski; Odpowiedzi: 496; Odsłony: 72920

Re: Oaza w pobliżu wioski

Minako uważnie zlustrowała swoją przeciwniczkę wzrokiem i dostrzegła, że Sasame ma na nogach takie same zabawki, jak ona. No proszę. Sama Kunoichi nie zamierzała ich jednak ściągać, bo miał to być tylko towarzyski pojedynek a nie walka, od której zależało jej życie, więc póki Rudowłosa nie zdecyduje się na ten ruch, to będą startować z tej samej pozycji wyjściowej, na jaką było je stać fizycznie. Minako miała jednak asa w rękawie, więc tak jak wcześniej w pojedynku z Souei’em, odpaliła swój dodatkowy zmysł sensoryczny, aby nie dać się zaskoczyć podczas starcia jakimiś atakami zza pleców, czy innymi jutsu, które niespodziewanie pojawiają się i sieją spustoszenie.

- Gotowa? - Zapytała Sasame.

Gdy tylko Rudowłosa potwierdzi, Minako szurnie do niej z maksymalną prędkością, na jaką było ją stać. Obie walczyły w zwarciu, więc taki spory dystans między nimi nie był potrzebny i Brązowowłosa szybko go zniweluje, zachowując jednocześnie ostrożność. Gdyby Sasame puściła w jej kierunku jakiś atak na odległość, lub sama do niej wyskoczy, to będzie musiała uskoczyć gdzieś na bok, żeby zrobić unik, ale cały czas będzie dążyć do tego, żeby zetrzeć się z nią na pięści i sprawdzić nie tylko jej siłę, ale też wytrzymałość.

Jeśli uda jej się dopaść do Sasame, to pośle jej swoją najsilniejszą pięść w okolice jej obojczyka, żeby zmusić ją do uniku, lub do przyblokowania ciosu. Musi najpierw sprawdzić, która fizycznie ma przewagę, żeby obmyślić odpowiednią taktykę. Jeśli Sasame sama zaatakuje, to Minako zrobi unik, odskakując na bok albo do tyłu, w zależności od sytuacji i możliwości. Postawi chwilowo na swoją szybkość, sprawdzając czy da radę uciec w razie czego, czy będzie musiała postawić na blokowanie ciosów. Tak więc najpierw próba siły, szybkości i wytrzymałości, a potem zacznie się prawdziwa zabawa.

Przejdź do posta

autor: Minako: 24 wrz 2025, o 19:26; Forum: Atsui; Temat: Oaza w pobliżu wioski; Odpowiedzi: 496; Odsłony: 72920

Re: Oaza w pobliżu wioski

Minako westchnęła, słysząc słowa Sasame odnośnie Daisuke. Tak, zdecydowanie ta dwójka nie powinna długo przebywać w swoim towarzystwie. Oboje mieli silne charaktery i jedno drugiemu zdecydowanie nie odpuści. Chociaż sam Daisuke zaskoczył ją, gdy odmówił zmierzenia się z Rudowłosą. Tak czy inaczej, będzie musiała trzymać ich z daleka od siebie albo po prostu trzymać się w środku i przywoływać do porządku, gdy znowu sytuacja stanie się napięta. Jeśli mają próbować wyeliminować Oroboros, to MUSZĄ współpracować.

Spojrzała w zdumieniu na Sasame, gdy ta wspomniała o niewoli i badaniach, do których niektórzy ośmielają się wykorzystywać członków jej Szczepu. Co było nie tak z tymi Juugo, że wszyscy tak się o nich srali? Minako nie miała zielonego pojęcia, ale doskonale rozumiała, co Rudowłosa wtedy czuła, bo bez problemu mogła się postawić w podobnej sytuacji i jej reakcja byłaby identyczna.

- Dorwiesz go w końcu. - Pocieszyła towarzyszkę. - A gdy to się stanie, nie chciałabym być w jego skórze.

Gdy znalazły ustronne miejsce w oazie, z dala od ciekawskich oczu, można było rozpocząć towarzyski sparing. Słysząc pytanie o ustalenie zasad co do pojedynku, Minako uśmiechnęła się łobuzersko, poprawiając rękawice bez palców z metalowymi blaszkami na kostkach.

- Bez bicia po twarzy. - Powiedziała, nadal się uśmiechając. - Zapewne tak jak ja, cenisz sobie prosty nos i wszystkie zęby.

Minako była przekonana, że ten pojedynek szybko skończy się jej przegraną, ale i tak chociaż spróbuje, mimo że nie była w najlepszej kondycji i formie. Była po prostu ciekawa umiejętności Sasame i czy będą umiały się dopełniać, jeśli przyjdzie im stanąć przeciwko Oroboros. Zaczęła więc krótką rozgrzewkę, rozciągając ramiona i nogi, dając też czas Sasame, żeby sama się przygotowała.

Przejdź do posta

autor: Minako: 18 wrz 2025, o 21:43; Forum: Atsui; Temat: Oaza w pobliżu wioski; Odpowiedzi: 496; Odsłony: 72920

Re: Oaza w pobliżu wioski

Najwyraźniej musiała zrobić mocne wrażenie na Daisuke, skoro zaburzyło to całe jego dotychczasowe życie i zwyczaje, którymi się kierował. Schlebiałoby jej to i może nawet dałaby mu szansę, gdyby nie to, że w międzyczasie pojawił się ktoś inny, kto docenił ją równie mocno i jednocześnie dawał to, czego wędrowny najemnik nie umiał. Stabilny dom. Nic nie mogła poradzić na to, że Włócznik zbyt późno zdał sobie sprawę z tego wszystkiego i teraz próbował jeszcze coś ugrać. Po prostu było za późno. Przyjęła więc słowa Sasame z kolejnym westchnieniem rezygnacji.

Gdy Rudowłosa przyznała, że sama nie wie, dlaczego Daisuke się tak wobec niej zachowuje, Minako zmarszczyła brwi w zamyśleniu. Natomiast wyszło podejrzenie, że może to być jakaś dawna uraza do samego Szczepu Juugo, bo mogło być najbardziej prawdopodobne. Kunoichi jednak nie miała pojęcia, czym mogliby sobie zasłużyć na taką niechęć innych. Że przeobrażali ciało w potworne rzeczy i wysysali ludzi przez wielkie strzykawki? Że mieli problem z panowaniem nad sobą? Było wiele dziwnych rzeczy na tym świecie.

- Wiem tylko, że z jakiegoś powodu Daisuke nienawidzi chakry. Nie mam pojęcia, czym to może być spowodowane. - Odpowiedziała z rezygnacją. - Musieliście nieźle nabroić w przeszłości, albo ludzi po prostu przeraża wasza metamorfoza. W sumie sama nie wiem, co jest gorsze. Twoja skrzykawa do wysysania ludzi, czy Kaguya, wyciągający sobie kręgosłup i walczący nim jak mieczem.

Ostatnie słowa wypowiedziała z żartobliwą nutą, bo w żaden sposób nie chciała obrazić Sasame. Jeśli coś jest dobrą bronią i jeszcze do tego przeraża przeciwnika, to tym lepiej. Chakra pozwalała na naprawdę wiele i dawała sporą przewagę w walce. Minako tak jak Daisuke, korzystała głównie ze swojej siły fizycznej, ale mimo wszystko wspomagała się też technikami chakrowymi, gdy było to konieczne.

- Tak, ja też tam mieszkam. - Odpowiedziała, gdy temat zszedł na Pałac stojący tuż przy Oazie. - Nadzorowałam jego budowę i znam go już chyba niemal na pamięć. Nadal jednak są momenty, że po prostu mnie przytłacza. Do niedawna byłam zwykłą Kunoichi, mieszkającą w skromnym mieszkaniu, a teraz wszystkim zajmuje się służba. Nie pomaga też obecny kryzys na Pustyni. Czuję się rozdarta, bo ludzie cierpią z głodu i nędzy, a ja opływam w luksusy. Gdy widzę wykwintne potrawy na stole, żołądek wywraca mi się do góry nogami...

Minako ponownie westchnęła z rezygnacją. Wiedziała, że sama sobie tym szkodzi, co było widać po jej utracie wagi i słabszej formie, ale po prostu nie potrafiła inaczej. Zawsze to ludzie byli dla niej najważniejsi i wstępując w szeregi Sabaku przysięgała nie tylko służyć Klanowi, ale też chronić mieszkańców Atsui. A teraz oni cierpieli tylko dlatego, że jesienią spadło znacznie mniej deszczu, niż normalnie, na co nikt nie miał kompletnie wpływu.

- No to jesteśmy. - Oznajmiła na koniec Minako i uśmiechnęła się. - To co, najpierw bitka, a potem kąpiel?

Idąc tak i rozmawiając, dotarły wreszcie do serca Oazy. Oprócz palm i innej roślinności, która ich otaczała, Sasame ukazał się spory zbiornik wodny u podnóża wysokiego piaskowca. Miejsce było bardzo popularne, bo widać było ludzi spędzających tu czas na kąpieli i odpoczynku. Byli też tacy, którzy napełniali naczynia do pełna i wracali znów do miasta. Minako poprowadziła swoją towarzyszkę głębiej, gdzie mogły znaleźć ustronne miejsce tylko dla siebie.

Przejdź do posta

autor: Minako: 15 wrz 2025, o 21:03; Forum: Atsui; Temat: Oaza w pobliżu wioski; Odpowiedzi: 496; Odsłony: 72920

Re: Oaza w pobliżu wioski

Gdy Opuściły Karczmę i wyszły znów na słońce, Minako westchnęła ciężko. Widać było, że jest mocno poirytowana i ten solidny policzek wymierzony Daisuke chyba jednak nie był tylko zmyłką dla ewentualnych obserwatorów. Wzięła kilka głębokich oddechów, po czym spojrzała na idącą obok niej Sasame.

- Przepraszam, że musiałaś tego wszystkiego wysłuchiwać. - Zwróciła się do Rudowłosej. - Nie mam pojęcia, co w niego wstąpiło. Sam mówił, że unika zobowiązań i ceni sobie wolność, a teraz świruje pawiana jakby mu naprawdę zależało...

Znów westchnęła totalnie bezradna w takiej sytuacji. Będzie musiała jakoś znosić te jego zaczepki, jeśli mają współpracować w walce z Oroboros. Intrygowało ją natomiast coś innego, więc ponownie zerknęła na swoją towarzyszkę.

- Co on ma do Ciebie, Sasame-san? - Zapytała już całkiem poważnie. - Mam wrażenie, że to jakaś głęboka niechęć o konkretnym podłożu.

Idąc tak i rozmawiając, Minako prowadziła Sasame najpierw główną ulicą aż do jednej z bram miasta, a potem wyprowadziła za mury. Wyszły na pustynny szlak transportowy, który w pewnym momencie rozwidlał się. Jedna odnoga prowadziła w bok, prosto w stronę niekończącej się Pustyni, zaś druga biegła cały czas prosto do sporej masy zieleni i skał. Palmy i krzewy były doskonale widoczne na tle jasnego, wszechobecnego piasku, tak jak spora, majestatyczna budowla z piaskowca, stojąca tuż przy zielonym raju. Minako wskazała na budowlę.

- To Pałac Kotei’a. - Wyjaśniła. - Tam mieszka i urzęduje Władca Unii.

Sasame jednak zdecydowanie przypadł do gustu zielony raj, na co Minako uśmiechnęła się, prowadząc ją cały czas w tamtą stronę. To właśnie tam można było znaleźć sobie ustronne miejsce i przeprowadzić towarzyski sparing, a potem popluskać się w cieplutkiej wodzie zbiornika wodnego.

- O tak, Oazy są naprawdę piękne i rzadko spotykane. - Odpowiedziała na zachwyt Rudowłosej. - To tam właśnie idziemy.

Przejdź do posta

autor: Minako: 12 wrz 2025, o 21:56; Forum: Kinkotsu (Osada Rodu Sabaku i Maji); Temat: Karczma "Klejnot Pustyni"; Odpowiedzi: 187; Odsłony: 36238

Re: Karczma "Klejnot Pustyni"

Sasame wydawała się być naprawdę miała i sympatyczna. Bardzo dobrze jej się z nią rozmawiało. Prawie tak dobrze, jak z Ryo, jej przyjaciółką medyczka. Może i Minako w tym momencie nie była w najlepszej formie, ale spróbować się zawsze można, zwłaszcza że nie stawiała na własne zwycięstwo. Bardziej była ciekawa możliwości Rudowłosej, która przecież za darmo nie dostała awansu na Kogo. Uśmiechnęła się więc na jej słowa i skinęła głową na znak, że zgadza się z tym, co powiedziała przedstawicielka Jugo.

Następną kwestią był jej związek z Kotei’em. Rzuciła Daisuke przeciągłe spojrzenie, gdy ten wtrącił swoje trzy grosze odnośnie tego, że może ją nazywać jak tylko chce. Była to jawna prowokacja z jego strony, ale też ewidentny sygnał, że nadal wyraźnie okazuje jej swoje zainteresowanie i gdyby w tym momencie po prostu zapytała, bez wahania by ją przyjął. Doskonale wiedział, że miała do niego słabość i wykorzystywał to z premedytacją na swoją korzyść. Minako jednak nie mogła ulec. Owszem, czuła wyraźny pociąg do Włócznika, ale to nie była miłość, którą w tym momencie darzyła Jou.

- Posypać może się w każdej chwili i z każdego powodu, Sasame-san. - Odpowiedziała Rudowłosej. - Czas pokaże, co z tego wyjdzie. Na razie Pustynia przechodzi kryzys i jest za dużo pracy, żeby zastanawiać się nad dalszą przyszłością.

Ponownie spojrzała na Daisuke, który ewidentnie dobrze się bawił, sukcesywnie szturchając ją zaczepnymi komentarzami. Miała nadzieję, że to rzeczywiście były tylko żarty, bo jeśli nie, to sprawa naprawdę mogłaby się źle skończyć. Albo w lochu, albo przy pręgieżu. Minako westchnęła więc z rezygnacją i miała nadzieję, że Włócznik rzeczywiście będzie się trzymać z daleka. Nie mogła dopuścić, żeby powstały nawet najmniejsze wątpliwości co do jej wierności Władcy Unii. Co jak co, ale tego by jej nie darowano.

Jeśli chodzi o temat z Oroboros, to Sasame była wyraźnie chętna, żeby pomóc w tej sprawie, jednak przecież nie wyśle jej z Daisuke, skoro nawzajem nie byli w stanie się z nieść i nie rozmawiali ze sobą. To na pewno nie byłaby owocna współpraca, więc Włócznik będzie musiał sam zbadać swój trop. Słysząc, że chce się wcielić w rolę ukrytego szpiega, żeby zdobyć zaufanie wężowatych i wybadać co i jak, Minako zmarszczyła brwi. To było ryzykowne, ale mogło podziałać. Gdyby Daisuke przeniknął trochę głębiej, mógłby dowiedzieć się naprawdę przydatnych rzeczy i zdobyć nie tylko cynki, ale i potencjalną lokalizację większej kryjówki. Ostatnie słowa sprawiły, że jeszcze bardziej zmarszczyła brwi, ale musiała przyznać, że Włócznik może mieć rację, więc warto było odegrać scenkę, zwłaszcza że już od kilku dobrych minut miała ogromną ochotę przyłożyć mu.

- Dobrze, ale bądź ostrożny i uważaj na siebie. - Powiedziała z powagą w głosie. - Skoro wiedzą, że mieszkam w Pałacu, to bezpieczniej będzie spotkać się następnym razem w moim starym, zapomnianym mieszkaniu, w którym kiedyś byłeś. Dostaniesz się tam przez okno piwnicy, które nie jest zablokowane. Będę tam zaglądać co drugi dzień z rana. Powodzenia.

Dzięki temu w razie czego Daisuke miał gdzie się zatrzymać. Co prawda nie znajdzie tam zapasów jedzenia i picia, ale dach nad głową i miejsce do spania jak najbardziej. Przynajmniej tyle mogła na obecną chwilę zrobić, skoro Włócznik chciał pomóc w sprawie Oroboros. Miała nadzieję, że wszystko było dla niego jasne i nadal pamiętał, gdzie go za pierwszym razem ugościła, bo w tym momencie niespodziewanie dostał lepę na twarz z otwartej dłoni. Na tyle mocną, że dobrze odczuł ten policzek, ale nie tak bardzo, żeby połamać mu szczękę i zęby. Po tym “kuksańcu”, Minako gwałtownie zerwała się na nogi, wyraźnie oburzona i wściekła na twarzy, odgrywając swoją rolę.

- Chodź, Sasame-san. - Rzuciła jeszcze do Rudowłosej, która zapewne nie chciałaby tu zostać.

Szybkim krokiem obie opuściły Karczmę, zostawiając Daisuke samego. Tym samym odegrała do końca ten teatrzyk, tak na wszelki wypadek, jak proponował sam Włócznik. Sasame miała ochotę rozładować trochę emocje, więc Minako zabierze ją w spokojne miejsce, gdzie będą mogły sprawdzić się w towarzyskim sparingu, a potem jeszcze odpocząć i zrelaksować się.

[zt z Sasame]

Przejdź do posta

autor: Minako: 9 wrz 2025, o 13:23; Forum: Kinkotsu (Osada Rodu Sabaku i Maji); Temat: Karczma "Klejnot Pustyni"; Odpowiedzi: 187; Odsłony: 36238

Re: Karczma "Klejnot Pustyni"

Słysząc, że Sasame nigdy się nie powstrzymuje, jeśli chodzi o pojedynki, nawet te towarzyskie, Minako westchnęła. Nie czuła się na siłach, żeby stanąć do walki z Rudowłosą, ale jej ciekawość była znacznie bardziej wyraźna, niż głos samego rozsądku. Do tego wraz z powrotem do swojej normalnej formy, Sasame była w pełni sił i Kunoichi była niemal przekonana, że miała małe szanse na zwycięstwo.

- Za to ja nie jestem, ale dam z siebie wszystko. - Odpowiedziała, uśmiechając się do Rudowłosej nieco blado.

Musiała przyznać, że mina Sasame, gdy dowiedziała się o powiązaniach Minako z Kotei’em, była doprawdy przezabawna. Na tyle, że sama Minako aż parsknęła śmiechem. Wysłuchała w spokoju słów Rudowłosej i zdała sobie sprawę, że ta wybiegła ze swoimi myślami trochę zbyt do przodu, więc należało po prostu ją trochę cofnąć i będzie wszystko cacy. W sumie to zastanowiła ją z jedną rzeczą, ale urząd Kotei’a był na tyle świeży, że nie było jeszcze takiej sytuacji, żeby jasno określić, kim był tak naprawdę mąż lub żona Władcy Unii. Czy wiązała się z tym jakaś funkcja? Dodatkowe obowiązki?

- Zwolnij, Sasame-san. - Powiedziała z rozbawieniem Minako. - Na obecną chwilę można mnie nazwać co najwyżej Faworytą. Nie było jeszcze formalności, więc mogę chodzić swobodnie po mieście bez ogona, ubierać się jak chcę i robić to, do czego każda Kunoichi została wyszkolona. Jak będzie w przyszłości? Nie mam pojęcia.

Nie minął jeszcze nawet rok, więc wszystko raczej było w porządku, zwłaszcza że Jou nadal cieszył się z jej towarzystwa w Pałacu i nie myślał o odprawieniu. Sprawa wyglądała na poważną z jego strony, lecz tak jak wspomniał jakiś czas temu, formalnie usłyszy się o niej w odpowiednim dla niego czasie. Nie negowała tego, bo pasował jej ten układ. Zwłaszcza że miała nadal swobodę w działaniu i mogła badać sprawy, które niemal spędzały jej sen z powiek. Musi działać, jeśli chce się przekonać, jaka była prawda.

- Niczego nie będziesz sprawdzać. - Rzuciła w stronę Daisuke, słysząc jego słowa. - Dla swojego i mojego dobra, trzymaj się z daleka od Kotei’a. Nie żartuję.

Mówiła to całkiem poważnie. Jeśli Daisuke wymsknęłoby się, że między nimi coś się kiedyś wydarzyło, to była niemal pewna, że Jou nie pytałby: kiedy? Zapewne nie interesowałoby go, że był to epizod z czasu, zanim okazał jej swoje zainteresowanie, tylko potraktowałby ją jak Kirino. Momentalnie wpadłaby w niełaskę i kto wie, czy nie skończyła w lochu. Zdecydowanie nie chciała, żeby Włócznik mieszał się w to wszystko, bo tylko pogorszy całą sprawę. Mocno ją też wkurzała jego postawa, bo rościł sobie jakieś chore prawo, żeby mierzyć się z Jou. Ta męska duma, połączona z prawie że desperacją, była wręcz przerażająca. Nie rozumiała tego. Czyżby Daisuke naprawdę żywił do niej jakieś głębsze uczucia, czy była to po prosty zwykła chęć rywalizacji.

- Tak, lepiej sobie przypomnij, bo to może być pierwszy poważny trop od dłuższego czasu. - Powiedziała, gdy temat zszedł na Oroboros. - I niestety, ale będziesz musiał iść tam sam, bo ja jestem spalona. Skoro wiedzą, jak wyglądam i gdzie bywam, to moje pojawienie się tam tylko podniesie alarm i zatrze ślady. Jeśli potrzebujesz wsparcia, mogę Ci zorganizować kogoś do pomocy. Pamiętaj, trzeba wydusić z nich jak najwięcej, a najlepiej to wziąć żywcem.

Przejdź do posta

autor: Minako: 7 wrz 2025, o 17:28; Forum: Pałac; Temat: Pałac: Część Mieszkalna; Odpowiedzi: 0; Odsłony: 283

Pałac: Część Mieszkalna

Salon
Trzecie Piętro Pałacu jest miejscem pilnie strzeżonym przez wartowników, ponieważ jest to część prywatna i mieszkalna, należąca do Kotei’a, a także jego ważnych gości. Nikt postronny nie ma tu wstępu z wyjątkiem służby i straży. Prawe Skrzydło to komnaty prywatne Kotei’a, na które składa się na przykład przestronny Salon. Mimo swej okazałości, urządzony jest bardzo przytulnie. Oprócz pięknie malowanych i rzeźbionych ścian oraz sklepienia, marmurową posadzkę zdobi duży, ciężki dywan. Stoją tu dwie sofy z dużą ilością poduszek, dwa misternie zdobione fotele i trochę puf. Na środku, między sofami, postawiono duży, okrągły stolik, na którym można było najczęściej znaleźć jakąś przekąskę i karafkę z winem, a także kieliszki. Obok każdej sofy stoi też dodatkowy, mniejszy stolik, dla wygody siedzącego. Dla dekoracji, aby dopełnić pustynne malowidła na ścianach, w komnacie postawiono w donicach kilka palm i zielonych roślin, a także całą masę lampionów, dających wieczorem ciepłe światło i tworzących nastrojową atmosferę. Warto jeszcze wspomnieć, że z salonu można wyjść na taras, który schodami w dół przeniesie nas do Ogrodów, oraz bocznymi drzwiami do Jadalni.

Jadalnia
Pomieszczenie sąsiadujące z Salonem i połączone z nim bocznymi drzwiami, których łącznie w tym pomieszczeniu są trzy skrzydła. Kolejne dwa, to główne drzwi prowadzące na korytarz oraz drugie boczne, mniejsze dla służby. Przechodząc przez nie, zejdziemy krętymi schodami do samej kuchni w piwnicy Pałacu. To tą drogą służba przynosi przygotowane posiłki. Sama Jadalnia jest mniejszym pomieszczeniem, ale równie bogato udekorowanym. Zdobione ściany, sufit, a nawet witrażowe okna, wpuszczające do środka kolorowe światło. Na środku marmurowej posadzki, wyłożonej dywanem, stoi owalny stół z ciemnego drewna, z bogato zdobionymi nogami. Do kompletu stoi przy nim pięć krzeseł, równie wspaniałych, obitych dodatkowo czerwonym materiałem. Pod oknami jest jeszcze ława, z obitym siedziskiem, aby można było sobie na niej przycupnąć i wyjrzeć na roztaczające się w dole Ogrody. Z samych dodatków można tu zobaczyć kilka zielonych roślin w donicach.

Łaźnia
Jest to pomieszczenie w większości wyłożone ozdobną, marmurową mozaiką, znajdującą się nie tylko na posadzce, ale też na tej dolnej połowie ścian. Na lekkim, dwustopniowym podwyższeniu wkomponowano w podłogę nie duży, prostokątny basen z miejscem do siedzenia w wodzie. Sam zbiornik nie jest głęboki, bo stojąc w nim, woda sięga tylko do pasa. Można przy nim znaleźć białe ręczniki, a także gliniane słoiki i dzbany z różnymi wonnymi olejkami i balsamami do kąpieli. Pod ścianami, stoją w donicach rozłożyste palmy i zielone rośliny, idealnie komponując się z bogato zdobionymi ścianami i sufitem z jasnego piaskowca. W dzień duże okna wpuszczają wystarczająco światła, aby rozjaśnić to pomieszczenie, zaś wieczorem zapalane są świece w lampach, tworząc przytulne miejsce do odświeżenia się i relaksu. W łaźni znajdują się jeszcze boczne drzwi, za którymi można znaleźć toaletę, również wyłożoną marmurową mozaiką i zdobionym piaskowcem.

Sypialnia
Apartament Kotei’a z częścią dzienną i sypialną. W części dziennej znajduje się sofa z poduszkami, dwa fotele i okrągły stolik z karafką wina i kieliszkami. Pod ścianą stoi sekretarzyk z przyborami do pisania oraz niewielki regał z książkami i zwojami. Całość dopełniają rośliny w donicach i lampiony. Jest tu też wyjście na balkon z widokiem na Ogrody. Część sypialna to wielkie łoże z baldachimem, dwa stoliki nocne, szafa z komodą oraz pełno lamp i wszelkiego rodzaju ozdób. Na marmurowych posadzkach wyłożono duże dywany. Oba pomieszczenia utrzymane są w złocie, czerwieni i fiolecie, zaś meble rzeźbiono w drewnie malowanym na ciemny kolor. Wyjątek stanowi samo łoże, którego drewniane elementy w całości zostały okute czystym złotem. Oprócz sypialni Kotei’a, w jego prywatnym skrzydle są jeszcze cztery inne sypialnie, każda utrzymana w innym kolorze, na wypadek, gdyby urzędujący Władca Unii miał liczniejszą rodzinę.

Skrzydło Gościnne
Jest to Lewe Skrzydło trzeciego piętra Pałacu, w całości przeznaczone dla gości Kotei’a, głównie dla Shirei-kanów, zjeżdżających się na narady w sprawie Unii. Znajduje się tu pięć bogato urządzonych sypialni, każda w innym kolorze, z wielkimi łożami, zdobionymi meblami i pięknymi dekoracjami. Jest tu także wspólna jadalnia dla gości, pokój dzienny, gdzie mogą miło spędzić czas i zrelaksować się, a także zejść z tarasu do Ogrodów. I oczywiście łaźnia z toaletą. Lewe Skrzydło jest niemal lustrzanym odbiciem prywatnego Skrzydła Kotei’a i urządzone w podobnym chociaż trochę mniej bogatym stylu, aby zapewnić ważnym gościom maksymalny komfort i wygodę. Na co dzień ta część Pałacu stoi pusta, ale regularnie jest sprzątana przez służbę i pilnowana przez gwardzistów. Na czas zjazdu Shirei-kanów, natomiast kręcą się tu także dodatkowi strażnicy z delegacji, pilnując swoim Liderów.

Ogrody
Na tyłach Pałacu, otoczone wysokim murem, znajdują się zielone Ogrody. Można się tu dostać przez tarasy Salonów na trzecim piętrze, jak i żelazną bramę z poziomu pałacowego dziedzińca. Tej jednak strzegą wartownicy i nie wpuszczają nikogo poza Kotei’em i jego gośćmi, ponieważ ta zielona dżungla należy do prywatnej części Pałacu. Las rozłożystych palm daje przyjemny cień, a zielone krzewy i kwitnące kwiaty dodają temu miejscu więcej uroku. Można tu spacerować po mozaikowych alejkach, przechodzić pod pięknie rzeźbionymi łukami z jasnego piaskowca i złota oraz usiąść na jednej z wielu kamiennych ławek. W centralnej części Ogrodów znajduje się spore oczko wodne z pływającymi w nim kolorowymi karpiami Koi. Jest tu także altana z leżankami i całą masą miękkich poduszek, gdyby ktoś z domowników miał ochotę wypoczywać wśród zieleni.

Przejdź do posta

Znaleziono 333 wyniki

Strona 1 z 23
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
23
Następna

Wyszukiwanie zaawansowane