Nick prowadzącego: Ario
Nick biorącego/biorących udział: Uchiha Hiromi i Ruushi Fea
Rodzaj misji: grupowa misja rangi C
Streszczenie misji: Hiromi i Ruushi pomagają kurierowi Momo odzyskać i dostarczyć paczkę.
Link do misji: viewtopic.php?p=211331#p211331
Ilość postów: 42/42

Po skończonej rozmowie z Kandą, mogliśmy wreszcie zająć się dokończeniem spraw związanych z paczką. Momo żwawo ruszył przed siebie, prowadząc nasza trójkę pod same drzwi do mieszkania adresata przesyłki. Niedługo później paczka była już dostarczona, zlecenie opłacone a my wiedzieliśmy już że w paczce znajdowały się... Słodycze. Cóż od czegoś trzeba było zacząć a zdecydowanie lepiej że to zapakowane dango miały taką nieciekawą przeprawę a nie coś innego, co mogłoby ulec uszkodzeniu podczas przepychanki z dziewczynami czy później w trakcie walki z pijaczyną.

- Coś, za coś, Momo-kun. - odpowiedziałam chłopakowi na komentarz dotyczący zarówno zagrożeń czyhających w Soso jak i zapłaty jaką otrzymaliśmy za wykonanie tego zadania. Pytanie tylko czy takie ryzyko jest dla kuriera warte tych pieniędzy i stresu związanego z ich zdobyciem?

Po rozdzieleniu pieniędzy na równo między naszą trójkę, Hiromi przejęła prowadzenie i ruszyła w kierunku lokalu w którym mieliśmy zjeść długo wyczekiwany posiłek.

- Nie wydaje mi się żeby było to możliwe żeby się tego nauczyć, ale sama również staram się nauczyć... Tradycyjnej medycyny iryojutsu, jednakże póki co znam jedynie absolutne podstawy. Potrafię opatrzyć rany bandażem czy zbadać co mniej więcej dolega, jednak żadnych technik nie potrafię używać niestety. - odpowiedziałam Hiromi kiedy zbliżaliśmy się do Sosenki.

Rozmowa trwała w najlepsze a ja w tym czasie zdążyłam powycierać z kuriera resztki krwi, dzięki czemu wyglądał akceptowalnie, a przynajmniej jeżeli chodziło o dostarczenie paczki klientowi.

- Ja nie jestem członkinią żadnego klanu z tego co mi wiadomo, dorastałam w sierocińcu, pracuję po prostu w Shigashi no Kibu. - odpowiedziałam Kandzie. Hiromi w tym czasie zdążyła zaprosić Sakami i jej koleżanki na wspólny posiłek, jednakże młoda dziewczyna najwyraźniej nie miała na razie zamiaru skorzystać z tej oferty, więc po chwili zarówno córka jak i matka oddaliły się w swoich kierunkach.

- No przez moment było nieciekawie, jednakże koniec końców chyba nie wyszło najgorzej, prawda? Ale teraz to już szybko oddajmy tą paczkę i chodźmy coś zjeść bo czuję się jakbym miała umrzeć z głodu, hahah! - powiedziałam, śmiejąc się lekko na koniec po czym odwróciłam się do Hiromi, która najwyraźniej była zainteresowana moimi umiejętnościami. W miarę jak kierowaliśmy się do destynacji, szłam obok Hiromi aby zaspokoić jej ciekawość.

- Nie wydaje mi się aby dało się tego nauczyć, nie wiem czy taki efekt nie jest u mnie spowodowany... Badaniami w jakich brałam udział od dziecka. - odpowiedziałam Uchisze po czym po drobnym zawahaniu podwinęłam wysoko rękaw aby pokazać bardzo liczne, zaokrąglone blizny jakie pokrywały całe moje przedramiona. Było tam widać również nową, w miejscu gdzie dosłownie parę chwil temu Momo zacisnął zęby na mojej ręce.

Zadowolona z faktu że Momo już czuje się zdecydowanie lepiej a panująca na miejscu atmosfera się rozluźnia, sama również pozwoliłam sobie głęboko odetchnąć.
- Oczywiście że mówiłam prawdę! Jak mogłeś w ogóle podejrzewać że skłamałabym w takiej poważnej kwestii jak ta! - powiedziałam z udawanym naburmuszeniem w głosie do chłopaka po czym zachichotałam kiedy wstaliśmy i podeszliśmy aby dołączyć się do rozmowy Hiromi, Sakami i Kandy.
Momo zdążła wrócić zwyczajowa werwa i teraz od razu zamierzał wykorzystać okazję aby zdobyć garść cennych informacji od dorosłej kunoichi na co zareagowałam jedynie uśmiechnięciem się pod nosem i lekkim pokręceniem głową. Korzystając z okazji że chłopak był zajęty, wyciągnęłam kawałek bandaża i starałam się w miarę możliwości otrzeć kuriera z krwi, żeby nie przyciągał na siebie aż tak mocno spojrzeń przechodniów kiedy już udamy się do siedziby władzy. No i oczywiście żeby nie zrobił złego wrażenia na adresacie paczki, którą mieliśmy niebawem dostarczyć.
W międzyczasie rozmowa toczyła się dalej i miałam również okazję dowiedzieć się o powodzie dla którego Sakami miała opory aby pójść w ślady matki i zostać kunoichi a także wyjaśniła się tajemnica milczącej dziewczyny z jej grupy. Napomknięcie o okropieństwie jakie zostało wyrządzone tak młodej dziewczynie od razu wywołało u mnie skrzywienie się i lekki dreszcz, przypominając również o rzeczach jakich dopuszczał się na mnie i moim rodzeństwie doktor Watanabe.

Kiedy cała sytuacja z pijakiem została za nami, można było się skupić na bardziej naglących sprawach, jak chociażby uleczenie ran Momo czy wyjaśnienie sytuacji z matką Sakami. Z racji że ja wzięłam na siebie pierwsze z zadań, to drugie przypadło Hiromi. Kanda na szczęście bez zbędnych pytań odstawiła chłopaka na ziemię, więc mogłam zabrać się do roboty.
- Momo jest cywilem, nie szkolił się w korzystaniu z chakry. - powiedziałam jedynie aby odpowiedzieć na pytanie na które Hiromi prawdopodobnie nie byłaby w stanie, ponieważ chłopak nie miał okazji podzielić się z nią tą informacją a po tym zajęłam się wyleczeniem chłopaka, co również nie trwało szybko. Z moją pomocą zacisnął on zęby na mojej ręce i poczułam jak moja chakra zaczęła umykać aby od razu zasklepiać jego rany i przywrócić mu przytomność. Kiedy proces już się skończył a Momo wrócił do swojej formy sprzed bliskiego spotkania trzeciego stopnia z butelką po sake, uśmiechnęłam się do niego.
- Bez nerwów Momo, sama to zrobiłam żeby ci pomóc. - powiedziałam, odwijając z powrotem rękawy aby zasłonić przedramiona całkowicie pokryte licznymi bliznami po czym wyprostowałam się i pomogłam również wstać kurierowi. - W zupełności podpisuję się pod wcześniejszymi słowami Hiromi-san. - powiedziałam jedynie, spoglądając to na Kandę, to na Sakami, to na Hiromi.

Mimo iż wydawało mi się że mój plan jest bardzo dobry i nie było tam miejsca na błąd, okazało się że mężczyzna jednak nie przewrócił się od pierwszego kopnięcia, co wskazywało na sporą dysproporcję siły. Mało tego, Momo również wkroczył do akcji i bardzo szybko przypłacił to brutalnym uderzeniem butelki w głowę po którym upadł nieprzytomny na ziemię a stłuczona butelka teraz stała się o wiele niebezpieczniejszą bronią, pełną ostrych krawędzi i odwrócił się w moim kierunku, gotowy do walki. Przygotowana do obrony czekałam aż mężczyzna zaatakuje prowizoryczną bronią, jednak wtedy na jego plecy wskoczyła Hiromi atakując twarz pijaka.

Wykorzystując okazję jeszcze raz doskoczyłam do niego i ponownie spróbowałam przewrócić go na ziemię, tym razem jednak z większym sukcesem i rosły mężczyzna gruchnął mocno o ziemię, spadając niestety prosto na Momo. Syknęłam zdenerwowana, ponieważ nic nie szło po mojej myśli w tym starciu, jednak teraz z Hiromi u boku stałyśmy przygotowane do walki z dryblasem. Nim jednak doszło do wznowienia starcia, w ziemię wbiła się katana a na niej momentalnie pojawiła się smukła kobieta, która jednym ciosem odrzuciła pijaka na parę kroków. Sytuacja bardzo szybko się odwróciła i wnioskując po wymianie zdań pomiędzy kunoichi i pijakiem, prawdopodobnie nie była taka pierwsza. Zbesztany mężczyzna potulnie uciekł z miejsca walki a po chwili okazało się że kobieta była matką Sakami i żoną oprawcy dziewczyny co tylko pokazywało jaka beznadziejna sytuacja właśnie miała tutaj miejsce.

Kobieta od razu chciała zabrać Momo do szpitala jednak ja szybko do niej podeszłam żeby ją powstrzymać.
- Spokojnie, zajmę się tym. Proszę go położyć na ziemi. - powiedziałam do kobiety i kiedy ta odstawiła kuriera, podciągnęłam jeden z rękawów i przyłożyłam gołe przedramię do ust chłopaka i pomagając sobie drugą ręką zacisnęłam jego szczękę na mojej ręce aby zacząć proces leczenia, który powinien momentalnie w pełni wyleczyć wszystkie jego rany i przywrócić mu świadomość.

Przepychanka, czy może nawet walka w pełni rozgorzała i bardzo szybko na ziemi wylądowała Hiromi, szarpiąca się z Sakami a po chwili ja również siłowałam się z drugą dziewczyną, aby po chwili także wylądować na ziemi. Szarpanina trwała w najlepsze, jednak w pewnym momencie została przerwana przez donośny i niski głos sporych rozmiarów mężczyzny. Towarzyszki Sakami szybko dały dyla a sama prowodyrka trójki dziewczyn została brutalnie potraktowana przez mężczyznę, który jak zrozumiałam z kontekstu, musiał być jej ojcem.

Kiedy widziałam jak sponiewierał on dziewczynę, poczułam jak zagotowało się we mnie. Może i Doktor Watanabe korzystał z o wiele subtelniejszych i bardziej wyszukanych metod podczas znęcania się nad moim rodzeństwem i nade mną, jednak w dalszym ciągu było to dokładnie takie samo patologiczne zachowanie jakiego doświadczałam przez długie lata mojego życia. Kiedyś pewnie nie wyobrażałabym sobie stawiać oporu w takiej sytuacji, jednakże życie nauczyło mnie że tylko w ten sposób można się od tego uwolnić. Odsunęłam Momo do tyłu po czym korzystając z faktu że Hiromi pewnie skupiła na sobie jego uwagę, od razu ruszyłam szybko aby okrążyć mężczyznę, kopnąć go z całej siły w tył kolana a następnie pociągnąć górę tułowia na ziemię i przygnieść mu szyję kolanem i przyłożyć ostrze kamy do twarzy.

- Nie ruszaj się albo wyłupię ci oko. - powiedziałam absolutnie lodowatym głosem do pijaka.

Niestety ale w żadnym z lokali, które sprawdzaliśmy nie udało się znaleźć paczki Momo, jednakże bardzo szybko poszukiwania mogły pójść w niepamięć, ponieważ wróciły trzy dziewczyny i okazało się że paczka była w dalszym ciągu w ich posiadaniu. Trzy blondynki od razu zaczęły swoje gadanie, jednakże ja byłam skupiona na paczce. Hiromi nie wytrzymała i rzuciła się na dziewczyny, chcąc atakować je swoim obuwiem, więc ja również nie mogłam stać bezczynnie i się przyglądać, więc ruszyłam od razu za czarnowłosą.
- Momo bierz paczkę! - krzyknęłam do kuriera tuż przed tym jak wpadłam w cały galimatias jakim musiały być teraz szarpiące się dziewczyny. Starałam się w tym całym chaosie jakoś odseparować pozostałe Yamanaki od tej z którą walczyła Hiromi, w razie czego odgradzając własnym ciałem Uchihę od ataków, ponieważ wierzyłam że będę w stanie bez problemu wytrzymać napór ataków tych dziewczyn. Jeżeli jednak któraś z nich ponownie przyjmuje dziwną pozę, którą widziałam wcześniej, staram się złapać ostatnią z dziewczyn i użyć jako żywej tarczy przeciwko temu czemuś co by próbowała zrobić.

Kiedy Momo opowiadał o sobie, zauważyłam że jest pomiędzy nami więcej podobieństw niż z początku myślałam. Zarówno on jak i ja byliśmy w zasadzie sierotami, które w taki albo inny sposób odbiły się od dna i pracą załatwiły sobie chociaż częściowo godne życie w otoczeniu najbliższych. Co prawda najwyraźniej należałam do tego gorszego grona, ponieważ wylądowałam jako członkini jednej z rodzin mafijnych w Shigashi, jednakże w dalszym ciągu trzymałam ten fakt dla siebie, aby nie zraziło to kuriera. Podobała mi się praca z nim i zdecydowanie chciałam mu pomóc w jego planach.

Teraz jednak nadszedł czas aby się rozdzielić pomiędzy budynki i zabrać pełną parą za poszukiwania paczki. Hiromi i Momo udali się do upatrzonych przez siebie miejsc i ja również udałam się pod jedne z drzwi. Stanęłam przed drzwiami i nie potrzebowałam ani chwili aby zastanowić się nad tym co zrobię. Żyłam już od jakiegoś czasu w Shigashi, więc tego typu okolica była dla mnie ryżem powszednim. Bez krzty wahania otworzyłam zamaszyście drzwi i weszłam pewnym krokiem do środka, rozglądając się w poszukiwaniu lokatorów bądź paczki, jednak jedyne co znalazłam w środku to porozwalane naokoło damskie ubrania. Rozejrzałam się jeszcze nieco dokładniej aby sprawdzić czy pod którąś częścią garderoby nie znajduje się poszukiwana przeze mnie paczka po czym jeżeli jej nie znalazłam to wychodzę przed drzwi.
- U mnie nic, trzeba szukać dalej. - powiedziałam na tyle głośno żeby zarówno Momo jak i Hiromi mogli mnie usłyszeć.

Rzeczywiście, sytuacja stała się dość nieciekawa kiedy okazało się że w miejscu spotkania kuriera i trzech dziewczyn, po paczce nie zostało ani śladu. Na próżno również było mi szukać jakichś poszlak, które mogłyby wskazać mi gdzie paczka leżała i czy ktoś mógł ją stąd zabrać, jednak wnioski nasuwały się same i wychodziło na to że najlepszym pomysłem będzie po prostu przeszukanie okolicznych budynków.

Wysłuchałam również uważnie odpowiedzi Hiromi i zastanowiłam się nad jej słowami, zaskoczona też informacją że trudzi się ona nauką medycyny.
- A to ciekawie się składa, ja również można powiedzieć że mam dryg do medycyny, co prawda dzieje się to w dość... Specyficzny sposób, ale potrafię zaleczyć nawet bardzo ciężkie rany. Uczę się również bardziej tradycyjnego iryojutsu, jednak póki co nie potrafię wykonywać żadnych technik leczących. No i jestem shinobi w Shigashi no Kibu, razem z moim rodzeństwem pracujemy tam. Nie mam jednak obecnie żadnych planów w sprawach bardziej życiowych, tak jak ty. - odpowiedziałam dziewczynie z klanu Uchiha.

Kiedy Momo zaproponował żeby się rozdzielić i przeszukać więcej budynków, zatrzymałam się na chwilę i spojrzałam na niego potem na Hiromi i jeszcze raz na niego, zastanawiając się w duchu.
- Hmmm, z jednej strony, im szybciej uda się znaleźć paczkę tym lepiej, jednak w takiej okolicy, trochę ryzykownym może być takie chodzenie samemu... No dobrze, ale cały czas musimy być w zasięgu słuchu od siebie nawzajem i jeżeli komukolwiek cokolwiek by się działo albo by wpadł w jakieś kłopoty to musi od razu dać znać reszcie. - powiedziałam do reszty drużyny po chwili namysłu a następnie jeżeli nie było żadnych sprzeciwów to ruszam przeszukać najbliższy budynek.

Nikt nie zgłosił sprzeciwu do mojego pomysłu, więc zgodnie z planem ruszyliśmy w drogę po śladach Momo i rozglądaliśmy się cały czas za paczką, jednakże ku mojemu niezadowoleniu nigdzie nie było jej widać. W międzyczasie mieliśmy czas aby ciągnąć rozpoczętą wcześniej rozmowę.
- Ale fajnie, Hiromi-san! Ale czy jest to coś co chciałabyś robić w przyszłości? Iść w ślady ojca i kontynuować rodzinną profesję i również zostać dyplomatką? Ciekawe jak to jest mieć od razu wszystko zaplanowane w życiu... - powiedziałam podekscytowana, ostatnie zdanie jednak wypowiedziane zdecydowanie mniej radosnym głosem a sama niemal niezauważalnie spochmurniałam. Szybko jednak wyrwałam się z tego stanu kiedy dotarliśmy do miejsca gdzie zaczęło się spotkanie Momo z trzema wrednymi dziewuchami. Widząc plamę z henny podeszłam do niej i zaczęłam się rozglądać w poszukiwaniu paczki. Jeżeli takowej nie znalazłam, zaczynam szukać jakichś śladów po przepychance w nadziei że znajdę gdzieś miejsce gdzie mogła upaść paczka zanim została zabrana przez kogoś innego, kto mógłby również zostawić jakieś ślady.

Cała sytuacja związana z trzeba blond gnębicielkami skończyła się równie szybko jak się zaczęła i można było się teraz już skupić na bardziej naglącej kwestii jaką było odnalezienie zagubionej przesyłki i oddanie jej w ręce prawowitego odbiorcy. Widząc przygotowaną dla mnie odznakę uśmiechnęłam się do chłopaka i skinieniem głowy podziękowałam i schowałam ją do torby.
- W porządku zatem! Jeżeli nasza drużyna jest teraz uzupełniona o potrzebną negocjatorkę, możemy zabrać się za wykonywanie zlecenia. - powiedziałam radośnie, widząc jak Hiromi przyjmuje z uśmiechem odznakę z ziemniaka. - Momo, spróbuj poprowadzić nas tą samą drogą jaką do nasz przybiegłeś i która podążały za tobą te dziewczyny. Niezależnie czy wyrzuciły paczkę podczas pościgu czy też od razu dały sobie z nią spokój, powinniśmy ją znaleźć po drodze. - powiedziałam do drużyny i spojrzałam po nich aby sprawdzić czy nikt nie ma nic przeciwko. - Bardzo miło że dołączasz do nas, Hiromi-san. Sama również pomagam Momo raczej dorywczo i z przypadku, jednak dobrze widzieć że inni również chętnie mu pomagają. - powiedziałam nieco ciszej i kierując wypowiedź wyłącznie do Uchihy.

Ze słów chłopaka mogłam wywnioskować iż w rzeczywistości to w żadnym wypadku nie była jego wina że henna dziewczyny została rozlana. Same zaczęły dokuczać Momo i dlatego właśnie spotkało je to co je spotkało, szkoda tylko że chłopak tyle stresu się najadł. Moje słowa jednak zostały niemalże całkowicie zignorowane a do tego jeszcze wyśmiała mnie, najwyraźniej uważając mnie za wiele młodszą niż była w rzeczywistości co sprawiło że nieco się we mnie zagotowało i zacisnęłam mocno dłonie.

- Nie przepraszaj Momo, to nie twoja wina że trafiłeś na takie nadęte krowy, które musza odreagować swoją frustrację na kimś słabszym od nich, zwłaszcza jak mają przewagę liczebną. - powiedziałam do chłopaka, na tyle głośno aby wszyscy uczestnicy rozmowy również to usłyszeli. Kiedy dziewczyna przyjęła jakąś dziwną pozę i uniosła dłonie w nieznanym mi geście spięłam się i chwyciłam za kamę, gotowa żeby stanąć do walki. Wtedy jednak całe napięcie sytuacji pękło niczym bańka mydlana, kiedy odezwał się jakiś nowoprzybyły chłopak, który sądząc po ubiorze również był shinobi. Jak się szybko okazało, chłopak najwyraźniej musiał być popularny w tutejszych kręgach i trójka dziewczyn od razu przeniosła swoją uwagę na niego, wyglądając tak jakby momentalnie zapomniały o całej sytuacji jaka miała tutaj dopiero co miejsce. Mimo tego w dalszym ciągu byłam w bojowym nastroju, cała napięta i gotowa w razie jakby tamte chciały coś jeszcze odwalić, jednak chłopak w pełni zaabsorbował ich uwagę i po jeszcze krótkiej wymianie zdań i gestów, ruszył z całą trójką w im tylko znanym kierunku. Kiedy zniknęli z pola widzenia, odetchnęłam głębiej i pozwoliłam sobie nieco się wyluzować.

- Ugh, paskudne babska... Nie cierpię takiego zachowania. - powiedziałam do Hiromi i Momo po czym spojrzałam na kuriera - Nie martw się Momo, chodźmy do miejsca gdzie zabrały ci paczkę, możliwe że jeszcze gdzieś tam jest i będzie można załatwić sprawę. Przepraszam Hiromi-san, nie chciałam cię wciągać w taką nieprzyjemną sytuację. - powiedziałam, na koniec odwracając się do czarnowłosej i ukłoniłam się nisko w ramach przeprosin.

- A jak wyglądały? Może to nie chodziło o ciebie? - powiedziałam dość mocno zatroskana obruszeniem Momo. Może i miał tendencje do przereagowania, jednakże patrząc na jego obecny stan, możliwe że rzeczywiście coś w tym było i wpakował się w jakieś bagno. Nim jednak zdążyliśmy cokolwiek więcej powiedzieć, zza winkla wyszły trzy młode dziewczyny, mniej więcej w wieku Hiromi i moim i od razu w zasadzie potwierdziły słowa chłopaka. Od razu zmrużyłam oczy i spojrzałam na nie nieco groźnym wzrokiem kiedy te się odezwały, przy okazji również ubliżając Hiromi. Mimo że dopiero poznałam Uchihę, była ona bardzo miła i uczynna, więc zdecydowanie nie miałam zamiaru tolerować zwracania się do niej w taki sposób.
- Ej ty, daj chłopakowi spokój! Przecież przeprosił i na pewno nie zrobił tego specjalnie. - powiedziałam stanowczym głosem i wyszłam o krok naprzód.