Natsume wzięła dzieci za ręce i zaczęła prowadzić w stronę gdzie ostatni raz widziała ich dziadka.

-Spokojnie nie macie przechlapane. A nawet jeśli to ja was obronię przed jego gniewem.-

Mówiąc to pogłaskała dzieci po głowach i zaczęła je prowadzić we wcześniej obranym już kierunku. Dziewczyna zaczęła poruszać się nie za szybkim truchtem by dzieci nadążyły za nią. Nie chciała gnać dwójki na złamanie karku. Widząc Nato od razu mu pomachała. Następnie puściła parę wnuków by ta wróciła do swojego krewnego. Bez zastanowienia zbliżyła się do Nato z delikatnym uśmiechem.

- Udało się! Pójdziemy na coś słodkiego?-

Spytała chłopaka, by jakoś wypocząć albo po prostu zanurzyć ząbki w słodkiej bułce czy innej pyszności, która wyśle ją do smakowego siódmego nieba. Następnie odwróciła się do dzieci.

-Następnym razem nie uciekajcie dziadkowi tak daleko. Bo może się martwić a co dopiero jak stanie wam się jakaś krzywda!-

Mówiąc to pomachała paluszkiem.

-Hmmm rozumiem dobrze się spisałeś chowając tutaj. A teraz Poczekaj pójdę po Kyoko. Siostrzyczka niebawem z nią tu wróci.-
Powiedziała Natsume głaszcząc chłopczyka po głowie, a następnie ruszając w kierunku wskazanym przez niego. Z początku ostrożnie przemierzała przez zarośla, ale po chwili zastanowienia postanowiła pobiec w tamtym kierunku domyślając się, że raczej nie przyjdzie jej się mierzyć z biegaczką maratonu. Dziewczyna miała nadzieję, że Nato znalazł resztę szkrabów i że nawiązał z nimi dobrą komunikację. W trakcie biegu po Kyoko, Natsume postanowiła ją zawołać by ta się nie bała .
-Kyoko chodź dziadek się o ciebie martwi.-
Zawołała w kierunku gęstego miejsca gdzie zmierzała. Martwiąc się czemu dziewczyna postanowiła udać się w taką gęstwinę. Była jednak święcie przekonana, że Kyoko nie wpadła w jakieś poważne tarapaty. A nawet jeśli to po coś Natsu tu przyszła słuchając dziadka w potrzebie!

-Spokojnie siostrzyczka Natsume nic ci nie zrobię. Dziadek który miał was szukać zmęczył się i czeka za nami? Nie chcesz pomóc siostrzyce znaleźć reszty? Jeśli nie to wróć po prostu do dziadka który napewno czeka za tobą. Jeśli boisz że się zgubisz trzymaj się mnie.-
Spytała dziewczyna patrząc na chłopczyka z drobnym uśmiechem by na chwilę odwrócić się w stronę Nato by spojrzeć w stronę szelestu.
-Ilu was tak właściwie jest?-
Rzekła do dziecka stwierdzając że należy się upewnić co do ilości dzieci które trzeba znaleźć. W między czasie zaczęła powoli iść z nadzieją że młodzieniec ruszy za nią w stronę którą wskarze jej Nato.
-Gdzie?
Wezwała dziewczyna w stronę przyjaciela z nadzieją że ten szybko odpowie by móc pobiec tam z nadzieją że dziecko postanowiło przynajmniej trzymać się blisko lub po prostu wrócić do dziadka.

Natsume zatrzymała się i zaczęła spoglądać w stronę, gdzie widziała ruch, po czym szepnęła do Nato.

-Widziałeś to co ja?-

Spytała dziewczyna, patrząc na chłopaka porozumiewawczo, pokazując mu, żeby poszedł w tamtym kierunku po dzieciaka, a ona postanowi pójść po nie z innej strony. Rzecz jasna te znaki były zrozumiałe zapewne tylko przez nią, bo kto by zrozumiał kręcenie oczami. Więc po chwili po prostu odezwała się cicho.

-Idź do niego od frontu a ja go zajdę w tym czasie.-

Szepnęła do niego i patrzyła na niego przez chwilę. Z nadzieją, że się ruszy i wykona pierwszy ruch. Następnie znowu spojrzała, w stronę gdzie widziała ruch.

-No idź już.-

Dodała, po czym sama ruszyła rozglądając się czy w trakcie swojego jakże genialnego manewru nie znajdzie jakiegoś innego dzieciaka. Nato powinien sobie dać radę sam... Jest przecież mężczyzną, a ci to powinni sobie radzić.

-Nie musi pan nam za nic dziękować jeszcze nic nie zrobiliśmy. Podziękowania przyjmiemy jak już wrócimy z Kandą, Hisao, Hirano i Kyoko.-

Powiedziała dziewczyna po czym patrząc na starca zastanawiając się czy może o kimś jeszcze im nie powiedział. Jednak widząc iż był to olbrzymi wysiłek dla starca Natsume uśmiechnęła się do niego. A następnie odwróciła się w pełni do Nato. Wskazując na las.

- Dobra idziesz pierwszy a ja za tobą i się rozglądamy. Jeśli przez jakiś czas dajmy na to 5 minut nikogo nie znajdziemy zmienimy plan.-

Opdarła po czym czekała aż Nato ruszył gdyby już to uczynił dziewczyna zaczęła by się rozglądać na swoje lewo szukając jakichś połamanych gałązek czy innych śladów uszkodzeń leśnej fauny która świadczyła by o ruchu. Z nadzieją że las jest bezpieczny dla ludzi pozwoliła sobie iść z lekka wolno raz na jakiś czas rzucając okiem na swoją prawą.
-Mam nadzieję że te dzieci nie wpadły do jakiejś dziury czy w tarapaty jak wczoraj wieczorem tamten chłopak sprzeczający się z trójką niewychowanych panów.-

Rzekła odrobinę się martwiąc co mogą kombinować te dzieciaki.

Dziewczyna widząc szansę na w miarę dobrą zabawę jak i pomoc biednemu starcowi uśmiechnęła się promieniście i spojrzała na Nato.

-To będzie świetna okazja przejść się po lesie i przy okazji trochę pobawić. Czy mógłby pan jedynie powiedzieć ile dzieci szukamy?-
Spytała Natsume spoglądając na starca zdając sobie sprawę iż nie możliwe będzie szukanie dużej ilości dzeci chyba że po odnalezieniu przyłączyły by się do oddziału dzielnych poszukiwaczy. A znając życie na pewno pojawi się paru dzielnych konfidentów którzy w ramach dobrej dla siebie zabawy wydadzą kompanów. Przynajmniej taką nadzieję miała dziewczyna która wpatrywała się w Nato.

- To jak co robimy? Musimy mieć jakiś plan.-

Dodała po chwili dziewczyna spoglądając następnie na starca.

-Czy może nam pan opisać wygląd tych dzieci albo chociaż podać imiona? Może to się przydać w zabawie.-

Mówiąc to przeciągnęła się zapominając o kłótni z rodzicem i spóźnieniu się na miejsce spotkania z chłopakiem.

Słysząc Nato, który najwyraźniej mówił prawdę Natsume odetchnęła z ulgą że ten nie musiał za nią tyle czekać. Dziewczyna już się szykowała do całkiem długiego i zapewne nudnego wyjaśniania, dlaczego się spóźniła.

-No bo wiesz ogólnie to... -

Jednakże przerwała swą wypowiedź przez nagłe usłyszenie starszego pana chodzącego o lasce, który zwrócił się do nich. Gdy spostrzegła na nieznajomego odrazu postanowiła do niego podbiec.

-W czym panu pomóc? Widać że coś pana trapi. Co się stało?-

Spytała Natsume stając przy nim spokojnie rozglądając się czy może starszy pan nie ucieka przed jakimiś chuliganami. Zerknęła następnie na niego zaciekawiona tym co jej powie przy okazji machając do Nato by ten podszedł i dołączył do tej rozmowy.

-Chodź Nato musimy pomóc temu panu!-

Rzekła odwracając się w stronę towarzyszącego jej chłopaka.

Gdy Nato odprowadził Natsume do domu ta cicho zakradła się do snu z nadzieją że rodzice nie obudzą się albo po prostu będą udawać, że nic się nie stało...

Następnego ranka, gdy dziewczyna wstała z łóżka całkiem wyspana nie spojrzała jaka dokładnie jest pora dnia postanowiła wziąć jedną z tych porannych kąpieli by wszystko przemyśleć z nadzieją że Nato będzie na nią czekać tam gdzie zawsze. Gdy już powoli kończyła obmywanie się usłyszała wołanie ojca co zmusiło dziewczynę do drobnego przyśpieszenia czynności porannego ogarnięcia się. Gdy skończyła ogarnianie się wyszła do ojca i go przytuliła. Ten jedynie uśmiechnął się i zajął jej chwilę na szczęście skończyło się bez reprymendy czy też szlabanu. Po przymusowym śniadaniu, którego nie mogła odmówić i tak już wkurzonemu rodzicowi Natsume wybiegła z domu na spotkanie z Nato. Dziewczyna miała nadzieję, że chłopak nie musiał na nią za długo czekać albo co gorsza zaspał na spotkanie. Biegnąc tak w stronę umówionego miejsca spotkań zastanawiała się o poprzedniej nocy stawiając sobie pytanie co by zrobił Nato gdyby ktoś ją tak uraził. Gdy już dobiegała na miejsce zziajana zauważyła już czekającego chłopaka. Widząc go zatrzymała się pomału i pomachała mu lekko wkurzona tym, że się spóźniła. Gdy chwilę odsapnęła spokojnie do niego podeszła.

-Długo musiałeś za mną czekać? -

Spytała lekko zasmucona spoglądając na niego z drobną nadzieją że chociaż troszkę się spóźnił. Czekając na odpowiedź wptrywała się w niego swoimi oczętami jakby to nie była jej wina że nie przyszła punktualnie...

Dziewczyna przyglądała się wydarzeniu z niedowierzaniem nie rozumiejąc co siedzi tak włąściwie w głowach tych dorosłych. Jednakże udało się ci postanowili się rozejść albo raczej Jin gdyż trzech miłych panów postanowili odprowadzić strażnicy. Dziewczyna spytana od razu była gotowa do mówienia.
-Ta trójka panów znieważyła taką ładną panią i jej wybranek starał się by ci mężczyźni przeprosili moim zdaniem zachowali się bardzo nie miło i źle. Ja z kolegą próbowaliśmy nie dopuścić do bójki między panami.-
Dodała dziewczyna która wskazała na Nato który w tym momencie miał czas na dopowiedzenie czegoś. Jeśli się odezwał dziewczyna jedynie cicho westchnęła a następnie złapała go za dłoń. Gdy już było po wszytkim spojrzała na niego i delikatnie się uśmiechnęła.
-Dobrze teraz odprowadź mnie do domu to może zdążymy na kolację u mnie... Spóźnioną ale może coś tam zostanie.-
Dodała dziewczyna która po tej akcji na pewno nie chciała samodzielnie wracać do domu. Delikatnie się do niego przyległa rozglądając się nerwowo pociągając jego rękaw.
-Tylko szybko bo się boję.-
Powiedziała dziewczyna lękając się.

Natsume chowająca się za Nato wychyliła się zza Nato, który nazwał ją i siebie przedszkolakami albo raczej zgodził się z tym co powiedział w ich kierunku grubas. Z lekka się napuszyła, ale postanowiła zatańczyć skoro jej tak już zagrano.
-Mój kolega ma rację nie musicie się kłócić dając nam przy okazji zły przykład. Przecież powinni panowie dobrze się zachowywać. Mamusia zawsze mówiła, że kłótnia prowadzi do większych kłopotów. Dodatkowo pańska przyjaciółka zamartwia się i została sama i płacze zostawiona na pastwę losu. Jak można być takim facetem. Na jej miejscu już bym pana skreśliła z listy. Zamiast nią pilnować pobiegł pan gdzieś daleko nie myśląc o jej bezpieczeństwie. Mamusia zawsze mówiła, żeby nie ufać mężczyznom uciekającym przed odpowiedzialnością.-
Mówiąc to Natsu złapała Nato za rękaw delikatnie za niego ciągnąc i szepnęła do ucha.
-Mam nadzieję, że nie zapomniałeś o obietnicy odprowadzenia mnie do domu?-
Spytała przyglądając się mu przez chwilę z lekko rosnącą irytacją po czym rozpogodziła się i uśmiechnęła w kierunku mężczyzn patrząc na nich. Z nadzieją, że chudzielec da im święty spokój i wróci do swojej lubej w podskokach.
-Niech panowie podadzą sobie rękę na zgodę i wrócą do swoich spraw.-
Mówiąc to chłopak mógł poczuć że Natsu zaczyna ciągnąć jego rękaw by zwrócił na nią uwagę i by ten wreszcie bezpiecznie odprowadził ją do domu albo by po prostu sobie o tym przypomniał. W dodatku bała się przebywać poza domem w uliczkach takich jak w tej gdzie obecnie przebywali próbując uratować narwanego chudzielca przed walką z bandą grubego. Chciała znaleźć się po prostu w domu wziąć kąpiel i położyć się spać po dniu wrażeń i pracy.

-Panowie spokojnie na pewno da się wszytko załatwić bezkonfliktowo.-

Dodała Natsume, która dobiegła do Nato, a która po zobaczeniu spaślaków schowała się za chłopakiem z lekka przerażona ową sytuacją i zaczęła się zastanawiać co zrobić. Przyglądając mężczyzną zaczęła się zastanawiać czy jakakolwiek technika pomogłaby przeciwko tej trójce. Bała się kompletnie nie mając pojęcia co się może wydarzyć może jakby spalić grubego jak szynkę na ogniu to wtedy dałoby się mu radę? Nie miała pewności oraz umiejętności, by to sprawdzić więc skryła się za Nato będąc koło pół metra za nim będąc w gotowości by go wesprzeć czy to walką wręcz, czy jakąś techniką. Chociaż szczerze miała nadzieję, że do walki nie dojdzie.

Natsume odwróciła się szybko w stronę Nato, by powiedzieć mu szybko coś w formie rozkazu.

-Biegnij tam ja za chwilę do ciebie dołączę.-

Mówiąc to dziewczyna odwróciła się następnie w kierunku nieznajomej z delikatnym uśmiechem i złapała jej dłonie. Następnie uśmiechnęła się do niej ciepło a następnie powiedziała do niej całkiem spokojnym głosem.

-Dasz sobie sama radę? Czy mogę pobiec za nim uratować twojego Jina?-

Spytała Natsume czekając na odpowiedź dziewczyny. Nie chciała jej zostawiać, ale również nie miała zamiarów pozostawiać Nato na pastwę losu z bandytami, o których tak naprawdę nic nie wiadomo. Jeśli dziewczyna zapewniłaby Natsu, iż poradzi sobie bez niej ta pobiegnie za Nato z nadzieją że nic złego mu się nie stanie. Jeśli nieznajoma nie będzie chciała zostać sama Natsu po prostu postanowiłaby wziąć ją w pogoń za porywaczami Jina nawet jeśli oznaczałoby to że ktoś będzie się plątać pod nogami. Mając nadzieję że nikomu nic złego się nie stanie.

-Przestań ją straszyć głąbie.-
Powiedziała Natsume patrząc na chłopaka. Gdy w trakcie szukania zasadzki znalazła ruch i jakąś postać wskazała kierunek chłopakowi.
-T. . . Tam coś widziałam idź to zrobić a ja postaram się uspokoić tą dziewczynę.-
Mówiąc to stuknęła chłopaka w czoło z nadzieją że ten po chwili ruszy w kierunku ruchu który został przez nią dostrzerzony następnie Natsume powoli podeszła do nieznajomej pokazując że nie posiada broni przy sobie i że ma dobre zamiary.
-Bardzo przepraszam za tego głąba nie umie się zachować Jestem Natsume chcę pani pomóc mogłabyś się przedstawić i powiedzieć co zaszło? -
Mówiąc to dziewczyna uśmiechnełą się delikatnie w jej kierunku skupiając na niej wzrok. Z nadzieją, że Nato nie odwali nic głupiego i że nic złego się nie stanie...