Nato pewny swojego mówi do starszego pana -Natsume miała się nimi zająć zaraz przyjdzie jak ostatnią ją widziałem to znalazła dzieciaki niech pan się nie martwi zaraz przyjdzie.-
Nato patrzył w kierunku lasu przez pewien czas przyglądał się liściom na drzewach którymi powiewał lekki wiaterek, czekając na Natsume i się zastanawiając co się stało z jego kompanką która znikła jak kamień w wodę, i co z dzieciakami które miała przyprowadzić, cała misja od niej zależała "Czy da rade?". Nato myślał że nie da się oblać misji rangi D i dalej wierzył że Natsume że zaraz przyjdzie z lasu, że wyłoni się z lasu z wnuczkami tego starszego pana i ruszą razem na kolejną niesamowitą misje. Aby zdobyć doświadczenie jako młodzi shinobi aby potem ruszać na poważniejsze misje i walczyć z złymi ludźmi.
Ale Nato jak to Nato patrzy, patrzy i nie zauważa kiedy Natsume wraca i dalej się patrzy w las jej wypatrując. Teraz myśląc co zje na obiad może pójdzie na bułeczki do pani u której ostatnio pracował może do jakiejś knajpki lub przy drożnego baru a może po prostu do dziadka na obiad. Rozmarzył się co by tu zjeść. Co prawda nie był głodny ale ale wolał myśleć o mniej stresującej rzeczy niż o misji rangi D która może nie wypalić przez niekompetencje towarzyszki lub jakiś inny powód kto wie co się stało w lasie. Nawet nie chciał przepuścić przez myśl że może jej się nie udać. Natsume zawsze wszystko się udawało przynajmniej tak wydawało się Nato.

Odpowiada wyższemu chłopcu ze spokojem w głosie-Nie martw się, jak dobrze znam Na.. miłą pani to już je odprowadza do dziadka- Spojrzał tylko na chwile w kierunku który wskazał dzieciak. Teraz był pewien swoich słów miał nadzieje tylko że Natsume wszystko się udało nie chciał wyjść na kłamcę przed dzieciakami. Następnie kontynuował dialog
-Nie martwcie się oddam was dziadkowi, chodźcie odprowadzę was do niego-
Gestykuluję ręką aby podeszli za nim i prowadzi wolnym krokiem dzieciaki to dziadka. W miedzy czasie mówi do dzieciaków
-Opiekujcie się dziadkiem nie jest taki zwinny jak wy i jak będzie potrzebował pomocy to mu pomagajcie, młodzi powinni pomagać starszym tak mawia mój dziadek.-
Uśmiechnął się po czym szedł dalej do celu z dzieciakami, chciał aby chłopcy nie sprawiali problemów dziadkowi. Obowiązkiem młodych jest się zajmować starszymi. Tak każe obyczaj.

Szybko pobiegł w stronę dwóch sylwetek oddalających się od nich, bez żadnego znaku czy słowa w kierunku Natsume. Chciał złapać dzieciaki najszybciej jak to możliwe, więc nie marnował czasu na wyjaśnienie czemu szybko znika. Biegł najszybciej jak potrafi, wiedział że dzieciaki najpewniej się wystraszyły że to nie dziadek ich szuka lecz dwójka nie znajomych, więc chciał je poinformować że ich dziadek poprosił o pomoc w ich szukaniu ponieważ jest stary i nie był w stanie ich dogonić przez obolałe kości. Więc gdy dogania dzieciaki łapie je za ramiona i mówi zmęczony sprintem.-Dziadek- Nato bierze wdech, wydech -Kazał nam was znaleźć.- wziął kolejny wdech i wydech -Nic wam nie zrobimy.-

Nato zauważył jakiś ruch za lipą w lesie. Ale Natsume go uprzedziła gdy ta wyszeptała do niego że też go widzi szepną do niej spoglądając w jej stronę.
-Tak, widziałem. Zaraz go złapie.-
Wysłuchał pomysł dziewczyny i postanowił ze nieco go zmieni i odwróci uwagę dzieciaka gdy Natsume go złapię od boku. Następnie rusza i wykonuje pierwszy ruch idąc w stronę dzieciaka za lipą udając że go nie widzi gwiżdżąc sobie pod nosem. Po podejściu do lipy rozgląda się za dzieciakami i jak dzieciak zza drzewa się wychyli to go łapie. Wierzył że misterny plan Natsume wypali ale wolał gdyby to zrobili w jego sposób. Czyli rozdzielić się aby znaleźć dzieciaki szybciej i w bardziej efektywny sposób. Uważał że w sposób Natsume znajdą dzieciaki o wiele wolniej i w mniej efektywny sposób.

-Nie ma sprawy, proszę Pana.- Odpowiedział starcowi chłopak. Jeszcze nic nie zrobił, miał nadzieje że te dzieciaki nie są urwisami. Liczył na spokojną zabawę bez zmartwień.
-Niech będzie może kogoś wypatrzymy. - Zgodził się na propozycje Natsume chodź uważał swój plan za lepszy.
Szedł przed siebie i się rozglądał najpierw lewo potem w prawo wypatrując tych dzieciaków tak jak powiedziała Natsume.
-Tam ten chłopak był raczej specjalnym wyjątkiem, ale udało się tą sytuacje uratować moją marną grą aktorską. Swoją drogą jak mu był Rim, Jim czy jeszcze jakoś indziej? Wyleciało mi z głowy.-
Podrapał się po tyle głowy ręką. Następnie dalej rozglądał się za dzieciakami. Może jakiś gałgan mu się zaraz pokaże w zasięgu wzroku.

-Zawsze chętnie pomagamy starszym to nasz obowiązek jako młodzieży. Tak mnie uczył mój dziadek - Powiedział do zwyczajnego starca Nato.
Nato po chwili wpadł chyba na najszybsze i najprostsze rozwiązanie bez kombinowania. Takie zazwyczaj były najlepsze, chyba że coś znowu pójdzie nie tak. Kto wie?
-Natsume, co powiesz na to aby się rozdzielić wtedy przeszukamy więcej terenu w krótszym czasie i szybciej znajdziemy chowających się. Ja pójdę lewą stroną a ty prawą pasuje? -
Następnie wysłuchał co starzec miał do powiedzenia odnośnie ilości dzieci które chowały się w lesie i czekał teraz na odpowiedź Natsume czy kierunki jej pasują może woli iść w lewo zamiast w prawo. Kto mógł wiedzieć co się dzieje w głowie młodej przyjaciółki Nato.

Nato czekał na odpowiedź Natsume nie zależało mu bardzo na odpowiedź dziewczyny bo pewnie musiała zrobić coś ważnego lub jakaś kobieca sprawa, ale jak usłyszał że jakiś starszy pan ma problem i trzeba mu pomóc. A że zawsze pomagał osobą w potrzebie, jeżeli był w stanie. Dlatego odwrócił się ale Natsume go uprzedziła z pytaniem więc się przywitał i zapytał tylko.
-Dzień dobry, w czym możemy panu pomóc? Coś pan zgubił?-
Gdy spostrzegł drewnianą laskę pomyślał może to shinobi który przez strzał w kolano skończył swoją służbę i teraz lata starcze spędza na jakiś swoim hobby i jakieś lekkiej pracy. Albo jest po prostu zwykłym cywilem który potrzebuje naszej pomocy. A akurat byliśmy blisko.

Nato wrócił do domu, po cichu wszedł przez okno do swojego pokoju której wcześniej otworzył aby się wywietrzyło w pokoju, a akurat tym razem mu się przydało jak wejście po cichu. Nie budząc przy tym dziadka. Po przebraniu się, położył się spać w swoim wygodnym łóżku. Był tak zmęczony że nawet nie miał siły rozmyślać. O dziwo nic mu się nie śnił zazwyczaj miewał dziwny sny.

Następnego dnia wstał przetarł oczy, i wyczuł pięknych zapach śniadania dochodzący z kuchni były to Onigiri przyrządzone przez dziadka. Szybko się przebrał i ruszył do kuchni prowadzony przez zapach śniadania. Dziadek Nato oprócz bycia dobrym lekarzem też się znał co nieco na gotowaniu. Nato po śniadaniu i luźnej rozmowie z dziadkiem w której się pochwalił że już wykonał dwie misje, i że dziś też go czeka pracowity dzień ruszył na spotkanie z Natsume. Po drodze myślą o tym jakie przygody dziś przeżyje. Gdy dotarł na miejsce chwilę czekał więc, zerwał liść i próbował na nim za grać ale mu nie zbyt wychodził. Brzmiało to jak dmuchanie w liść w nie udolny sposób, niż jakaś dobra gra. Gdy zobaczył Natsume rzucił liść na bok jakby nic nie robił przed chwilą, odmachał jej szybko. Nie chciał popisywać się swoją nieudolną grą na liściu. Gdy Natsume go zapytała odpowiedział na pytanie w spokojny sposób w końcu i tak nie do końca wiedział ile tu czekał nie był też osobą która ma problem do kogoś jeżeli się lekko spóźni. Każdemu się czasem zdarza nikt nie jest idealny.
-Nie wiem, chwilkę tu czekałem. Coś się stało? Zazwyczaj jesteś tu przed czasem.-

Nato bardzo szczęśliwy że się udała jego średnia gra aktorska, uśmiechnął się od ucha do ucha i ruszył w kierunku Natsume i strażników aby potwierdzić jej wersje wydarzeń, bo wierzył że ona nie okłamie strażników ponieważ była dobrze wychowaną osobą.
-Jest tak jak mówi Natsume, panowie się napili i narzucali się tamtemu państwu. -
Lekko się zaczerwienił z niespodziewanego ruchu ze strony Natsume, ale po chwili zrozumiał że po zaistniałej sytuacji musi ją odprowadzić do domu aby jej się nic nie stało, złapał ją za rękę i ją pocieszył.
-Nie martw się Natsume, odprowadzę cię do domu. Chodźmy już -
Odprowadza Natsume pod jej dom. Po pożegnaniu, ruszą do swojego domu i kładzie się spać. Aby nazajutrz być gotowy na kolejne przygody w wielkim świecie shinobi i dobrze wypocząć po dwóch misjach.

Nato nigdy nie był dobry w charyzmatycznych przemowach ale postanowił spróbować wykonać taką oraz przewidzieć o co poszło w sporze między grubym Generałem Pierwszej Brygady Kałdunów Taktycznych oraz Jinem -Panowie nie wiem o co poszło ale uważam że spory o poglądy i kłócenie która osoba jest ładna a która niezbyt. Nie mają większego sensu, kiedyś mądry człowiek powiedział że o gustach się nie dyskutuje więc może wy się napijecie na zgodę a ja pójdę spać do przedszkola i wszyscy będą szczęśliwi, ciekawy czy tym razem będzie coś do jedzenia.
Ziewną Nato patrząc czy dorośli będą mieć trochę oleju w głowie i się go posłuchają czy będą dalej się kłócić o jakąś błahostkę. Nie byli zbyt trzeźwi na umyśle więc może uwierzą w jego kłamstwo z przedszkolem. Szczerze mówiąc chciał się już położyć spać i odpocząć po długim dniu pracy, najpierw zasuwanie za złodziejem znaku, a teraz dwójka ludzi z przyziemnymi problemami. Ciekawe czy tam daleko w gwiazdach też są tacy ludzie jak my i też przeżywają takie przygody jak my, zadumał się wręcz w filozoficznym temacie i trochę nie pasującym do sytuacji.