Shinobi War PBF Naruto

Udało mu się uniknąć zranienia, ale zamiast niego na klatę wodny strzał otrzymał Minoru. Nie chciał tego, ale teraz samuraj mógł różnie to odczytać, ale akcja trwała dalej. Trójka bandytów nie była jednak takimi cieniasami, jakby się wydawało, ale zmierzyć się mieli z zebranym przez samą Yuki Hoshi ekipę, która nie posiadała amatorów takich starć w swoich szeregach. Kiedy opuścił trzy powozy i szefa razem ze sobą widział, jak przez ściany wyrwy wlewa się woda, która miała zamiar ich zatopić. Dlatego postanowił złożyć jedną pieczęć i otoczyć ich kamienną ścianą i następnie podwyższyć ich na nowo do normalnej pozycji. Jednocześnie zaczął wtapiać się w ziemię. -Jeżeli coś się wydarzy nie ruszajcie się z miejsca.- i zniknął kierując swoje ciało na prawy bok "fortecy" i wychodząc tam od razu. Przyjrzał się temu, gdzie są jego przeciwnicy i towarzysze. Narazie nic nie zdziałali poważniejszego. Więc czas było zacząć działać.

-Roi, zajmij się Raitonowcem! Naraku, Dotonowiec! Ishida i Naraku, zajmijcie się ochroną karawan!- i składając kolejną pieczęć wybiegł. Omiótł wzrokiem wszystkich i kiedy tylko zobaczył Suitonowca wystrzelił w jego kierunku. na pełnej prędkości unikając możliwych ataków i technik. Zamierzał po prostu wlecieć na pełnej w niego uderzając pięścią pełną chakry, aby wystrzelić nim daleko przez drzewa z brutalną siłą.

11/17Nowa Akiyama
Zlecenie Specjalne "Wojna o Shigashi" (Akiyama) B - Tenshi

Miała rację! Czas wziąć się do roboty i trzeba było znaleźć cholerną wstążkę. Zrezygnowała już z obrony, kiedy biegła, narazie nie było jej to potrzebne. Ale nadal pod przykrywką swojej niewidzialności podążała w kierunku pól, które delikatnie ominęła w swojej misji. straciła około godziny na zajęcie się niezbyt interesującymi mężczyznami. Teraz przebiegała między drzewami, aż w końcu po kilku minutach wbiegła na ścieżkę pomiędzy różnymi polami ryżowymi. Omiatała wzrokiem wszystko, co mogłoby ją doprowadzić na poszlakę. I szczerze nie musiała się długo naszukać, ponieważ po środku pól, dwadzieścia metrów od niej. Pod oświetleniem z kilku lamp jeden mężczyzna, wieśniak, wymachiwał grabiami po ziemi wygrzebując ziemię i czyjąś uprawę. Był cały spocony i ubrudzony ziemią. Nie widziała z daleka, jak głęboko się wkopał, ale widziała, że na jego ramieniu przewiązana była czerwona wstążka.

Chochuro - klik!

10/17Nowa Akiyama
Zlecenie Specjalne "Wojna o Shigashi" (Akiyama) B - Tenshi

Milczenie było złotem w tym momencie. Każde kolejne słowo wbijało jakiś dziwny gwóźdź w wyprany mózg dziewczyny. W jej oczach pojawiły się łzy. Skąd u narzędzia coś takiego? Skąd ten nagle popchłoch w zabijaniu? I skąd w niej takie reakcje? Po prostu go zabiła, bo powiedział jej prawdę? Czy może właśnie teraz przewidział jej przyszłość zaznaczając, co może się wydarzyć w momencie spotkania z Hibiki? Czy to mogło, aż tak ją zranić? Patrząc po tym, że bez zastanowienia wystrzeliła kolejny raz bandażem uciszając ofiarę... Odpowiedź sama się nasuwała. I tak o to chwilę poświęciła nad swoją rozpaczą. Czy narzędzie, Dogu, mogło nad czymś rozpaczać? Szczególnie nad odrzuceniem? A może teraz zaczynała dostrzegać swoje bardziej ludzkie odruchy? Otrząsnęła się. Była w trakcie zlecenia, musiała wprowadzić kolejny plan ukrywając się w swojej niewidzialności i czekając na shinobiego, który tą zasadzkę prowadził. Czekała tak trzy minuty... osiem... piętnaście i w końcu po dwudziestu minutach dotarło do niej, że nikt się tutaj nie zjawi. A co jeżeli on szukał jej wstążki? Co jeżeli poświęciła za dużo czasu na dwóch, nic nieznaczących mężczyzn, wieśniaków? A ktoś zabierał jej cel z dala od niej a ona nawet nie wiedziała, gdzie dokładnie powinien się znaleźć!

Chochuro - klik!

9/17Nowa Akiyama
Zlecenie Specjalne "Wojna o Shigashi" (Akiyama) B - Tenshi

Meżczyzna leżąc na ziemi przyglądał się jej z przerażeniem, ledwo co już dukał. Trząsł się cały i próbował się odsunąć od niej, ale ta jeszcze bardziej się do niego zbliżała. -ODEJDŹ!- wrzasnął jeszcze raz, kiedy ta coś gadała o tym, że to oni byli bandytami i wystrzeliła jakimś sposobem bandażem z ramion. -MY BANDYTAMI?! HIBIKI KRÓLOWĄ! MASZ WYPRANY MÓZG, TĘPA SUKOOOO!- i nagle usłyszała tylko chrząknięcie i mężczyzna po uderzeniu przez drugi z bandaży przeleciał dwa metry po ziemi uderzając plecami o drzewo. Zachłysnął się własnym powietrzem i wypluł trochę krwi na ziemię. -Jaka czerwona wstążka, wiedźmo? Mieliśmy zwabić takie kurestwo jak ty, aby przestało prześladować Shigashi... aby was się pozbyć... i abyśmy wszyscy mogli żyć bez was, waszych pogróżek, ściągania opłat za nic... Mieliśmy żyć w lepszym miejscu... po to tutaj byliśmy... jesteś morderczynią... Zwykłym popychadłem Hibiki, które wyrzuci jak mu się znudzi... jak pozostałą resztę, którą wykończyliśmy.- jąkał pod nosem, ale wszystko dobrze słyszała. Nie zamierzał się chyba z nią niczym dzielić a jej technika praktycznie po jednym ciosie doprowadziła go na skraj. I nadal nikogo tutaj nie było. Żaden shinobi... Ale jego słowa były pełne nienawiści, widziała też w jego prawie, że pustym, martwym wzroku determinację, żeby się pozbyć takich jak ona.

Chochuro - klik!

Pomysł Gosuia bardzo mu przypasował, dodatkowy klon był idealną opcją szczególnie taki, który pozwalał na tak dużą elastyczność jak ten z Mokutonu. Medyk po prostu kiwnął głową na znak zgody i wprowadził swoje ustawienia. Karawana mogła ruszać i tak też zrobiła. Jego kompania nie zgłaszała sprzeciwów, chociaż domyślał się, że przynajmniej dwie osoby mogły zareagować średnio na swoją pozycję. Ale i to miał przemyślane. W jego strategii chciał ustawić się jako pierwszy nie dlatego, że był medykiem. Był kapitanem tej misji i sam również musiał zdobyć zaufanie swoich ludzi. A wiedział, że banda łysego z wcześniej nie odpuści - chociaż mogła być to schiza związana z więzieniem i wiecznym napięciem, bo ktoś mógł coś im zrobić. A wiadomo, że nie zawsze o to mogło chodzić i mógł się po prostu mylić.

W dalszej mierze ustawienie Minoru po samym środku było najlepszą opcją, aby mógł obserwować, mieć najlepszy kontakt z każdą częścią karawany i z każdym z ich grupy, aby wydawać jasne komunikaty, co do tego, co się dzieje dookoła nich. Nie traktował w tym ustawieniu Minoru jako wojownika a ich łącznik. Shinsu wylądował na końcu, bo gówno o sobie powiedział, oprócz tego, ze ma podstawy w mieczu i pieczętowaniu, i używać mógł ninjutsu. Mógł równie dobrze powiedzieć, że zna podstawy podstaw, dlatego musiał pogodzić się z pracą, jako wsparcie każdego z nich a ustawienie potajemnie za nim klona Gosuia było dla niego idealną obroną.

Ale mniejsza ze strategią. Miał chwilę, aby porozmawiać w cztery oczy (no może nie takie cztery, jak ludzie z karawany wszystko dobrze widzieli i słyszeli) z szefem, Mizamim, który z chęcią podzielił się nim informacjami, które potrzebował młody poszukiwacz przygód. Przed nimi kilkanaście godzin drogi, dlatego miał nadzieję, że jego drużyna wytrzyma coś takiego. Przed wejściem na tereny frontu na pewno przejdą przez punkt graniczny w okolicach pierwszej lub drugiej nocy, zależy od tempa jakie utrzymają. I nagle przed nim zaczęła wyrastać ściana ziemi. Jego szósty zmysł zadziałał w mgnieniu oka i odruch obronny sam się aktywował. Impuls poszedł tak szybko, że nagle poczuł, jak dotyka dłonią ziemi i opuszcza pierwsze trzy powozy w dół, aby uniknęły lecących w ich kierunku wiązek Suitonu i Raitonu.

Tak jak się spodziewał - trójka gagatków-kryminalistów jednak będzie chciała się z nimi zmierzyć. Uniósł głos, aby poniósł się w górę. -Roi! Fuma!- był to znak. Dwójka najbardziej niecierpliwych na akcję mogła pokazać sobie nawzajem, co potrafiła. Rywalizacja mogła im teraz pomóc. Samemu ustawił się z uniesioną głową do góry, nadal klęczący i dotykający dłonią ziemi, gotowy na reakcję. Spojrzał się na Mizamiego. -Jednak chciałbyś chyba mieć swoje 1500 ryo, co?- uśmiechnął się do niego zawiadacko. Ten interes nie mógł wyjść.

8/17Nowa Akiyama
Zlecenie Specjalne "Wojna o Shigashi" (Akiyama) B - Tenshi

Odnalezienie skarbu Hibiki było aktualnie najmniej ważne w całej tej sytuacji. Priorytetem było pozbycie się wszystkich świadków tego dziwnego wypadku przy zleceniu, którym okazała się dwójka mężczyzn, którym rzeczywiście powiedziała trochę za dużo w trakcie. I to w zaledwie kilka sekund. Ale czy Tenshi zamierzała się tym przejmować na dłuższą metę? Nie! I może to i lepiej. Patrząc się z odrazą (posiadała jakieś odruchy ludzkie! sic!) na martwe ciało wbite w jej włosy, po których ściekała krew wraz z wnętrznościami wiedziała, że musi powstrzymać drugiego z nich, który wrzeszczał. Wiedziała, gdzie biegnie, dlatego ponownie użyła techniki teleportacji, aby przeszkodzić uciekinierowi i weszła mu w drogę. Pojawiła się w płomieniach przed nim. Ze strachem upadł na cztery litery i zaczął wrzeszczeć. -Odejdź ode mnie, bandytko! ODEJDŹ!- wydzierał się w niebogłosy przyglądając się, jak opatulona zakrwawionymi włosami brunetka stawia krok przed nim, aby i mu odebrać życie...

Chochuro - klik!

-Masz rację. Mam to samo przemyślenie na ten temat.- odpowiedział mu na jego obawy dotyczące trójki zakapiorów, którzy zrezygnowali bardzo szybko z pojedynkowania się o stanowisko przy karawanie. Spojrzał się na niego tuż przed wejściem do karczmy. Gosui i Shinsu musieli działać mu naprawdę na nerwach, oby jednak to nie poskutkowało żadnymi konfliktami podczas eskortowania karawany. Następnie siedzieli już razem, mogli podzielić się swoimi przemyśleniami o osadzie, ludziach tutaj, czymkolwiek. Sam Arii zamówił zieloną herbatę i miseczkę gotowanego ryżu. To w zupełności wystarczyło mu, aby zaspokoić swój głód. W więzieniu ostatecznie nie dostawał za wiele jedzenia i siedzenie w izolatkach, i innych takich miejscach nie pomagało mu w zdobywaniu jedzenia, dlatego wiedział, że mały posiłek będzie wystarczający.

Wszyscy inni zajadali się większymi daniami, Shinsu chyba po wyjściu Minoru z karczmy był tak głodny, że chciał zając się jego kaczką. Więc dlaczego zamówił sobie danie, na które trzeba czekać kilka godzin, aby zostało podane dla wszystkich gości dopiero na zamknięcie? Organizacja kuchni musiała być tragiczna, aby przygotować tą rybę minuty przed zamknięciem. Albo ryba sama w sobie była mulista i tylko śmiałkowie mogli ją zjeść na własne życzenie. A reklamacja nie wpadnie przecież kilka minut przed a nawet jeśli... to można zgonić wszystko na to, że lokal jest już zamknięty.

Samemu zagadywał do nich na dość proste tematy. Opowiadał im trochę o wyspach, na których się wychował. Dopytując o ich wspomnienia i krainy. Gdzieniegdzie zarzucał temat bycia poszukiwaczami przygód, aby w karczmie to obiegło jako przewodnia myśl tej grupy - tak na zaś. No i w końcu wybiła godzina, aby stąd wyruszyć. Uśmiechnął się do wszystkich powstając i ukłonił się przed kelnerką, delikatnie, ale z pełną gracją i szacunkiem dla jej osoby. -Dziękujemy za ugoszczenie nas.- uśmiechnął się i ruszył do Mizamiego. Przyjrzał się każdej karawanie po kolei. Jedna przypomniała mu więzienie... Ciekawe ile takowych wspomnień jeszcze mu przybędzie na tej misji? Ale zastanawiał się po co są te dwie karawany? Może mieli przewozić również kogoś z Dzikich lub Uchihów po tych terenach? Od samego początku wiedział, że mogły być to podwójne, brudne interesy dla kupca. Dodatkowo 14 robotników, woźnice. Każdemu się przyjrzał. Odwrócił się do swoich towarzyszy tuż przed wyruszeniem.

-Każdy z nas zajmie miejsce w osobnej części karawany i po innej stronie, jak tylko Mizami-san powie nam, że już czas.. Zaczniemy ode mnie po stronie Mizamiego-san, drugi rząd Fuma-san po drugiej stronie, trzeci powóz po mojej stronie Naraku-san, czwarty Ishida za plecami Fumy i ostatni Roi, znowu od mojej strony.- rozrysował to klękając palcem na ziemi, podpisując wszystko nowymi literkami od ich imion. -Będziemy mieli ogląd wszyscy na inną karawany. Oczywiście Naraku-san ubezpieczaj nas wszystkich.- spojrzał się na Minoru z delikatnym uśmiechem. I kiedy się obejrzeli zaczęli wyruszać karawaną przez osadę. Oczywiście podał dłoń Mizamiemu, ze swoich aktualnie zawiadackim, wyszczerzonym uśmiechem bohatera przygód. Strażnicy zachowywali się różnie, co też postarał się zapamiętać. Dwie różne postawy mówiły wprost o rozłamie władzy osadników a zarządzających nimi Uchihami. Czyli jednak nie byli tak dobrze traktowani i nie posiadali tak dużych wpływów, jak pokazywał Minoru-san czy sam Masahiro wysyłając swojego Sakkiego chroniąc Ryuzaku. Polityka tutaj wyglądała dość podobnie jak plansza na Morskich Klifach.

Kiedy byli już delikatnie oddaleni podszedł do nich Mizami mówiąc o trasie, którą przejdą. Arii nie komentował postoju i tajemnicy załatwiania jakiś spraw. Nie musieli tego wiedzieć, dopóki nie było to związane ściśle z nimi. Dodatkowo miał nadzieję, że jego towarzysze będą zachowywać się po cichu. Szczególnie Shinsu, który swoimi gabarytami mógł wydawać się nieco... fajtłapowaty. Specjalnie oddzielił Osamu od Gosuia, aby nie wywiązała się między nimi żadna dłuższą dyskusja. Teraz musieli wykonywać swoje zadanie i przykrywkę jednocześnie, dlatego żaden z konfliktów nie będzie im teraz potrzebny. Dlatego też Minoru stał tuż zanim, aby miał na niego ogląd. Mogło być to niezauważalne wyciągnięcie ręki do niego, żeby nie utrudniać mu próby zaufania medykowi, które udawany Samuraj zauważy albo nie.

To co najważniejsze przejdą przy wieży Obserwacyjnej. Jednym z ważniejszych punktów ich podróży. Wtedy dowiedzą się czy misja Uchiha poszła po ich myśli, czy wręcz przeciwnie - będą utrudnienia. -Nie musisz się przejmować. Już rozdzieliliśmy zadania. No chłopaki, zająć pozycję, zaczynamy pracę.- wyszczerzył się do nich idąc ku przodowi razem z Mizamim. -Mizami-san, jak rozumiem wszystko robione jest na cienkiej linii z Dzikimi i Uchiha? Żadna ze stron może nas nie zaatakować albo wręcz przeciwnie?- rozejrzał się po przodzie karawany a szczególnie prawemu bokowi. Zamierzał być stale czujny, aby nic ich tutaj nie zaatakowało. Wiele mogło się wydarzyć i jakimś cudem nadal był ostrożny, co do tamtej trójki mężczyzn/chłopaków, którzy wydębili małą zapłatę. Nie wyglądali na uczciwych stąd przerażenie, kiedy nie mieli walczyć tylko z nim. Dodatkowo nastroje wśród strażników, świadomość tej karawany mogła również przynieść im konflikty wewnętrzne w osadzie na Mizamiego. Dużo czynników teraz mogło się szybko rozegrać a on był tutaj, aby z Oddziałem Widmo temu zapobiec.

7/17Nowa Akiyama
Zlecenie Specjalne "Wojna o Shigashi" (Akiyama) B - Tenshi

Sytuacja się rozkręcała z każdą sekundą. Dwóch wrzeszczących mężczyzn robiło niezłe zamieszanie a jej przykrywka została właśnie zdjęta. Była świadoma, że Rada tutaj węszyła i że przyszykowała pułapkę na popleczników Hibiki. A jedyną w tym momencie możliwością było... wykończenie ich w jej imieniu. Otuliła się włosowym płaszczem i zobaczyła, że notki się zaczynają wypalać. Ktoś je aktywował! Ale nie mogła teraz nikogo dostrzec, ukrywał się w ciemności? Był gdzieś ukryty w koronach drzew? Opcji było naprawdę wiele. Dlatego zaczęła powolnie się teleportować - jej znak rozpoznawczy i technika, którą opanowała do perfekcji. W momencie, kiedy notki się dopalały ona właśnie przeniosła czubek swojej głowy a powóz wraz z końmi... wybuchł. 150 metrów dalej w płaszczu kor drzew zaczęła wykonywać swój plan. Jeden z mężczyzn dalej krzycząc wbiegł praktycznie wprost na nią. Nabijając się na jej Ninjutsu. Krew spłynęła po jej utwardzonych chakrą włosy. Nie była to bolesna śmierć, trwała zaledwie kilka sekund. Zostawiła go na ziemi ukrywając się w lesie, słyszała oddalające się krzyki drugiego mężczyzny, odgłos palonego powozu i dogorywających zwierząt. Ale nic poza tym. Czyżby ktoś nie mógł jej znaleźć? A może ukrywał się obserwując? Chociaż mógł też uciec... A jej zadanie nadal nie jest wykonane i zdradziła wręcz mężczyzną, czego tutaj poszukuje... A zegar robił ciągle. Tik, tak. Tik, tak.

Chochuro - klik!

Zawiódł się trochę w samym środku. Nie pokazał tego na zewnątrz, ale czół zawód tym, że nie mogli z nimi zawalczyć. Arii spojrzał się na kupca, który za łatwo sypnął im pieniędzmi. -Nie wiem skąd pomysł, że walczylibyśmy 5 na 3. Ale miłego życzę.- jednak Arii nie zamierzał też o nich zapominać. Niby wszystko było widoczne, ale sam ich nowy przełożony obawiał się wtargnięcia tutaj strażników, co oznaczało, że nie było to przyklepane przez każdego z tej okolicy. Kiedy tamci odeszli i Minoru odszedł jako pierwszy z nadzieją na kaczkę Arii spojrzał się na zleceniodawcę. -Punkt 22 stawiamy się i ruszamy. Podejdę chwilę wcześniej, aby dowiedzieć się co nie co o trasie, abyśmy mogli dobrze się rozstawić.- ukłonił się przed nim i wskazał Osamu, że mogą wracać do karczmy. Kilka kroków z dala od mężczyzny Arii uśmiechnął się do pustynnego kolegi. -Mam nadzieję, że nie było za dużo kłótni, kiedy się nie widzieliśmy?- zagadał do niego. Czuć było, że sam białowłosy raczej miał mało pozytywne nastawienie do Gosuia i Shinsa, dlatego wolał się od razu upewnić, że wszystko u nich gra.

Kiedy wszedł do karczmy ogarnął wzrokiem całą salę i skierował się do stolika zajmowanego przez jego grupkę. Wziął pod ręką wolne krzesło obok i dosiadł się do stolika, przy którym robiło się dość ciasno. -No dobra brygado. Robota załatwiona. 22 wyruszamy, jako jedyna obstawa. Jakieś przemyślenia, pytania, informacje?- spojrzał się na nich po kolei. Dobrze, że chcieli się tak zajadać w tym momencie. Takie rozkoszne rzeczy mogły być na jakiś czas w pewnym sensie dla nich niedostępne.

I dostał dokładnie to, czego oczekiwał. Narazie wychodziło mu rozgrywanie szachów w osadzie, dlatego nie zdziwił się, jak trójka osiłków do nich podeszła. Głęboko w sercu się ucieszył na ten zbieg wydarzeń i się delikatnie uśmiechnął. -Oho. Przynajmniej uszy macie umyte, bo już myślałem, że będę musiał wysłać białym gołębiem wam zaproszenie, abyście w końcu się dołączyli.- dziarsko spojrzał na nich i wyszczerzył zęby. Mała prowokacja też była w cenie w tych czasach. Dodatkowo wyglądał jak pizdryk? Patrząc na to jak w ciągu roku jego ciało nabrało na masie i wzroście... Zabawne określenie, co jeszcze bardziej nowego poszukiwacza przygód rozbawiło. -Przykro mi, ale seans komedii skończył się dziś o dziesiątej. Wróćcie jutro, z lepiej naostrzonymi nożami.- prychnął, patrząc na ich ekwipunek prawdziwego "mafioza" osady. Zestaw starodawnej alternatywki i emosia.

Wzrokiem wrócił do Mizamiego i uśmiechnął się do niego, przyklaskując. Dodatkowo dowiedział się, że karawana mimo otwartości w terenie i wiedzy u innych nie była raczej za zezwoleniem kogokolwiek z zarządców tej osady. Takich informacji też potrzebował.

-Drogi Panie Mizami, aby oferta była ciekawsza i abyś nie musiał martwić się o jakieś problemy z komunikacją wychodzę ze świetnym rozwiązaniem.- odwrócił się do osiłków -Przed wejściem do osady znajduje się rozległy las. Wybierzcie się tam i tam załatwimy sprawę, aby Mizami-san nie stracił szansy na zarobek. Tam rozstrzygniemy, kto wyruszy z karawaną. Ale ostrzegam...- wyszczerzył się i wyprostował, tak aby jego koledzy mogli wszystko dobrze widzieć. -Nie odpowiadam za wpierdol, który dostaniecie.- wrócił wzrokiem do szefa ekspedycji. -Za dwie godziny, któraś z naszych grup do pana dołączy. A mogę zapowiedzieć, że jeżeli to będzie moja to nasza piątka będzie w pełni wystarczać do ochrony całości transportu. Bez trzech kamulców u nogi.- ominął trzech mężczyzn i pomachał im delikatnie, tak jakby zaraz mieli się zobaczyć. Szedł w kierunku karczmy - no chyba, że został zatrzymany lub zaatakowany a jeżeli tak się wydarzy - zamierzał użyć prostego manewru pomiędzy mężczyznami i palcem wskazującym dać każdemu pstryczka w czoło, nadgarstek i szczękę. W końcu żaden medyk nie zamierzał przed nimi się ukorzyć.

Jednak kiedy miał szansę wejścia do karczmy zrobił to szybko wyszukując swoją gromadkę. Stanął nad Osamu i uśmiechnął się do nich. -Załatwiłem nam małą rozgrzewkę.- dotknął barku Minoru i wskazał ruchem twarzy, aby obserwował tamtą trójkę. "Obserwował" to mało powiedziane w tym momencie. -Fuma-san, Naraku-san.- Fumą nazwał Osamu, Naraku to w jego mniemaniu Minoru. -Zrobimy sobie spacer po lesie. Ishida-san i Roi-san jeszcze chwilę odpoczną, ale za jakąś godzinkę wrócimy. Za dwie godziny wyruszamy, więc skorzystajcie z tego czasu dobrowolnie.- i nie dając zbytnio czasu do namysłu po prostu ponownie skierował się do wyjścia. Tak, aby Osamu i Minoru ruszyli razem z nim. Kiedy opuścili przybytek uśmiechnął się szeroko. -Idziemy za tamtą trójką.- i spojrzał się na Naraku-Minoru, aby ich prowadził. Trójka osiłków mogła gdzieś się schować, aby ci zmarnowali czas na dojście do lasu, ale... nikt nie zamierzał błądzić po lesie bezsensu skoro posiadało się prawdziwego sensora u boku. Dodatkowo mógł przetestować tą dwójkę w zwarciu. Minoru-san ostatnim razem nie miał czym się pochwalić, więc tym razem będzie miał, co robić. A Osamu-san mógł wykazać się swoimi umiejętnościami przed dwójką zarządzających tą misją.

-Tak, tak. Bardzo przepraszam, Mizami-san. Tak się podekscytowałem, że przejęzyczenie się wkradło. Bez urazy.- odpowiedział radośnie i skocznie, jak ci wszyscy weseli bohaterowie opowieści pełnych bohaterskich czynów, mocy przyjaźni i epickich pojedynków i zdobyczy. Z radością przyjął, że tacy, jak on będą potrzebni do tej karawany. I będą mogli na tym zarobić. Medyk przyjrzał się całemu zgiełkowi pakowania karawan i wysłuchiwał słów dowódcy. *Pieniądz Dzikich to nadal pieniądz* powtórzył w myślach. Domyślał się, że nie mogło być to zbyt piękne... Skoro Uchiha nie pomagali, osada musiała radzić sobie sama i tacy ludzie jak Mizami szybko znajdowali swoje dojścia do tego, aby się dorobić i nie wprowadzić zastoju. Czy się to komuś spodoba z jego grupy? Wątpił. Ale ich celem nie było moralne prowadzenie tego zadania, ale wykonanie misji jak najszybciej przy użyciu wszystkich dostępnych środków.

I nagle dosłyszał, że zatrudnił już trójkę do ochrony karawany. Bez patrzenia się w tamtą stronę wiedział, o kim mówi. To akurat mu się nie podobało. -Hmm. Towarzystwo. A co jeśli...- tutaj na chwilę się zamyślił i spojrzał się w oczy Mizamowi. -Co jeśli ja i moi ludzie weźmiemy połowę z tego co płacisz, zapewnimy wam najlepszą ochronę w tej części Ryuzaku z możliwością zabrania tego, co sami odnajdziemy na tamtych terenach? Ty masz trzy tysiące ryo za tamtych osiłków i od każdego z nas po kolejne 500 ryo. Łącznie zaoszczędzisz ponad pięć tysięcy Ryo. A i dostaniesz w cenie medyka. Oferta bym powiedział bardzo ciekawa.- spojrzał się na mężczyznę i uśmiechnął się. -Nie lubię się dzielić swoją pracą z większą liczbą osób. Moi są dobrze wyszkoleni i posiadają umiejętności, które ciężko przebić.- dopowiedział, aby tamten miał jasno rozstawione pionki na planszy. Dla osoby, która chciała zarobić 5500 ryo nie chodziło piechotą. Oferta Ariiego była dość szczodra. I ryzykowna. Tak samo jak bycie poszukiwaczem przygód, prawda?

Chłopak uśmiechnął się do mężczyzny, kiedy ten się przedstawił i wprost powiedział, że zarządza tym wszystkim. Pierwszy przystanek odwiedzony. Teraz wystarczyło, aby posunąć akcję trochę dalej, bo robiło się zbyt niemrawo a chłopaki wiecznie na niego czekać też nie będą. -Sprawne oko, Misami-san.- uśmiechnął się i założył jedną rękę na biodrze. -Shinobi od kilku lat, ale przestało to być dobrym zawodem, dlatego zebrałem grupę podobnych do mnie, aby odnaleźć zaginione skarby tego kontynentu. Niestety… te, które najbardziej nas zainteresowały są na terenach frontu… a wiemy, jak…- ściszył tutaj głos -Uchiha reagują na wspomnienie o Dzikich.- pokiwał głową patrząc na załadunek karawany. -Sporo osób w osadzie dokładnie wiedziało, gdzie mnie skierować. Rybacy nie mieli miejsca, ale odesłali mnie wprost do ciebie.- nie zamierzał wspominać narazie o kobiecie zarządzającej tym kurwidołkiem. Za to wiedział skąd Minoru wrócił i że zdobył takie same informacje co on, dlatego zamierzał odpowiednio je wykorzystywać do tej zabawy. -Więc co przewozimy?- tak, praktycznie oznajmił już mężczyźnie, że jest jego opcją i to… biorącą udział w tej eskapadzie. Nie chciałby, aby było to totalnie niezgodne z prawem ich prowincji, ale jeżeli taka będzie cena ich przykrywki… nie będzie miał żadnego wyboru, aby tak było.

Arii uśmiechnął się do swoich towarzyszy, którzy szli z nim teraz ramię w ramię przez uliczki osady. Cała trójka zgadzała się ze sobą, aby zaciągnąć się do tego transportu a co za tym szło pozostało zebranie ich towarzyszy i zaciągnięcie się. Kiedy tylko wyszli w samo centrum, gdzie odbywał się załadunek... chociaż wyglądało to bardzo specyficznie. Medyk pochodził z podobnych terenów, więc dziwił się podwójnie z organizacji tego, co się tutaj działo. Dostrzegł pierw dziwnych shinobich stojących, gdzieś z boku przyglądających się wszystkiemu i wszystkim dookoła. I w oko wpadł mu mężczyzna, starszy raczej od niego, ale młodszy od Minoru z zakrzywionym, długim mieczem. Chłopak notował zachowania w kilka sekund tworząc nowy plan. Dodatkowo widział nieopodal karczmę. -Idźcie w kierunku karczmy. Spotkamy się tam. Obserwujcie z daleka tych shinobich. Ja pogadam z tym zarządcą. Może to osoba, której szukamy. Dołączę do was w karczmie. Może przesiaduje tam nasza dwójka przyjaciół.- chłopak uśmiechnął się do nich i już w trakcie mówienia trochę od nich odchodził w kierunku wydającego polecenia. Jego krok był niezbyt szybki, pewny siebie. Kiedy zbliżył się do chyba szefa szefów uśmiechnął się. -Witaj! Chyba szykuje się coś wielkiego, skoro szykujecie taki przewóz!- dziarsko zagaił do niego i nie pozwolił mu przejąć inicjatywy. Chciał go chwilowo utrzymać w lekkim szoku. -Nishinoya. Poszukiwacz przygód. Słyszałem w okolicy, że może uda się dostać u was robotę. A mam małą grupkę chłopa, co z chęcią pójdzie ze mną na linie frontu za małą opłatą. Sami najlepsi.- uśmiechnął się do niego, ale też stanął wyprostowany z delikatnie wypiętą piersią do przodu. Był raczej rozluźniony, ale wszystko mogło się teraz wydarzyć, był odsłonięty, ale był przygotowany na reakcje w razie W.

6/17Nowa Akiyama
Zlecenie Specjalne "Wojna o Shigashi" (Akiyama) B - Tenshi

Ryzykowne zagrania były często jedynymi możliwymi do wykonania, aby przejść dalej. Służalcza natura Tenshi wygrywała cały czas, mimo spotkania z Chochuro nie mogła tak szybko dostrzec, że życie mogło wyglądać inaczej i im mniej pokazywania do kogo należy jako przedmiot, mogło jej ułatwić życie i zadania. Jednak w tym momencie było trochę za późno, kiedy stanęła na ich wozie z wystawionymi kolcami stworzonymi za pomocą chakry z jej włosów. Mężczyźni w przerażeniu zeskoczyli z wozów, klepiąc tyłki zwierząt, które walnęły kopytami o ziemię i ruszyły w przerażeniu, razem z nią, do przodu. Jeden z woźniców biegł w stronę lasku i odpasał małe ostrze zza pazuchy. Trochę z nim walczył. Nie byli to wojownicy, zwykli mężczyźni, którzy chcieli wrócić po prostu do domu, do rodzin... Drugi zaś biegnąć rzucił czymś do góry, powyżej drzew. Bombka dymna wypuściła z siebie kłęby czerwonego dymu. Mężczyzna wpadł pomiędzy drzewa i zaczął się drzeć. -AKIYAAAAMA!!!! AKIYAMAAAAA! AKIYAAAAAAMA!- a ona jechała na trzęsącym się powozie i kątem oka zauważyła, że. niektórych miejscach na wozie znajduje się kilka notek przyczepionych o podłoże i ścianki, zakryte były workami z ryżem i zbożem. Ale teraz, kiedy wóz jechał z zawrotną szybkością i wszystko się przesuwało widziała to bardzo dobrze. Wpadła w zasadzkę i gdzieś tutaj był shinobi albo grupa shinobich.

Chochuro - klik!

Znaleziono 1854 wyniki

Re: Osada Portowa Shinkai

Re: Pola uprawne Shigashi no Kibu

Re: Pola uprawne Shigashi no Kibu

Re: Pola uprawne Shigashi no Kibu

Pięść

Re: Osada Portowa Shinkai

Re: Pola uprawne Shigashi no Kibu

Re: Osada Portowa Shinkai

Re: Pola uprawne Shigashi no Kibu

Re: Osada Portowa Shinkai

Re: Osada Portowa Shinkai

Re: Osada Portowa Shinkai

Re: Osada Portowa Shinkai

Re: Osada Portowa Shinkai

Re: Pola uprawne Shigashi no Kibu