Shinobi War PBF Naruto

Gpt i inne boty to fajne narzędzie, wiele rzeczy pozwalają ułatwić, wspomóc research, podrzucić jakiś pomysł itp i to jest super.

Ale, Imo pisanie postów przez bota jest nie fair względem tych, którzy, robią to osobiście. To jak granie na haksach. W końcu gramy w pisane rpg a nie generowane rpg.

No i pomyślcie sobie, że walczycie z treningami, uczycie się całej dziedziny wylewając poty pisząc trening za treningiem, a ktoś w 5 minut wygenerował wszystko i pora na CSa. Chyba nie o to chodzi...

Co do metody sprawdzania, niestety nie mamy jednoznacznego sposobu na wykrycie czy coś zostało wygenerowane, a będzie z tym pewnie coraz trudniej patrząc na to jak technologia się rozwija. Dlatego też, niestety albo stety, musimy bazować na opinii. W CS system overwatch działa całkiem nieźle przy wyrywaniu cheaterow, więc czemu by nie spróbować też na forko zostawić to po prostu pod ocenę niezwislych sędziów.

"Kandydat"

Misja B - Rokudo Gaika
Lato, Rok 394 kalendarza forumowego

kolejka: 7 / 17+

W pomieszczeniu panował mrok, mimo to Gaika rozpoczął swoje poszukiwania, które bezczelnie zostały przerwane przez pojawienie się tajemniczego, odzianego w czerń o złoto wojownika o bardzo zachrypniętym i niskim głosie. Przebywał on cały czas w cieniu, wręcz skrywając się w nim, ale przyzwyczajone do ciemności oczy naszego herosa były w stanie go dostrzec. Początkowo wydawało się, że wszystko zakończy się rozmową, jednakże wtedy Gaika chwycił za krzesło, chcąc rozwiązać sprawę tak, jak mu przekazano w genach. Po szybkim wymyśleniu powodu, cisnął obiektem w swojego potencjalnego przeciwnika. Jakże wielkim zaskoczeniem musiało być to, że mężczyzna po prostu wyciągnął rękę i złapał nadciągający obiekt, po czym położył go obok siebie.

- Jesteś równie w gorącej wodzie kąpany co twój dziadek... - odpowiedział na jego krzesło wręcz zniesmaczonym głosem. Następnie podszedł do regału z ceramiką, który był przewrócony i postawił go z powrotem na miejsce przy ścianie, używając do tego jednej ręki. Na chwilę drewno zaskrzypiało, jednakże sekundę później wróciło do opierania się o ścianę. Niestety, naczynia nie miały już tak dużo szczęścia, nie dało się ich naprawić w równie prosty sposób.

- Kot sam się spłoszył... Wystraszył się niestabilnego mebla, który przewrócił gdy na niego wskoczył. - wytłumaczył się, choć ciężko powiedzieć dlaczego. W każdym razie, wydawało się, że mroczny przybysz nie odnalazł w Gaice bratniej duszy, dlatego też skierował się w stronę okna, gdzie wskoczył na parapet, szykując się do opuszczenia.

- Jeżeli jednak w jakikolwiek sposób interesuje Cię ta sprawa, to wiem gdzie i z kim gospodarz się teraz spotkał, więc będziesz mógł wyciągnąć z niego informacje osobiście. - zamaskowany przybysz wyskoczył przez okno i w sumie tyle go widziano. Zapewne udał się gdzieś zniknąć w mroku po raz kolejny. Czy Gaika podąży za nim, czy może jednak nie zaufa przebierańcowi i sam przeprowadzi przeszukanie tego pokoju, a może po prostu weźmie biurko pod pachę i zaniesie do Tarao. Tylko czy aby na pewno mu o to chodziło? Czy to było celem naszego herosa?

Tarao
Strażnik z patrolu
Tajemniczy głos

"Kandydat"

Misja B - Rokudo Gaika
Lato, Rok 394 kalendarza forumowego

kolejka: 6 / 17+

Nasz heros jeszcze przez jakiś czas siedział w ciszy, będąc jednością z cieniem i przyglądając się mieszkaniu swojego celu, aż w końcu nie wytrzymał i postanowił coś z tym zrobić. Do działania zmotywował go kot, niby niepozorne zwierze, ale jednak zasygnalizowało, że coś jest nie tak. Tak więc, Gaika zwinny niczym małpa, choć nie wiadomo czy takie zwierzę już widział, więc czy zrozumie tę przenośnię. W każdym razie, stalowy wojownik ruszył w stronę posiadłości swojego celu, dosyć zręcznie pokonując płot o wspinając się po ścianie, aż w końcu mógł wejść przez otwarte okno do pomieszczenia na piętrze.

Gdy tylko nasz heros dotarł na miejsce, dostrzegł, że w pomieszczeniu doszło do wypadku. Drewniany regał, na którym stały przeróżne wazy i zastawy do herbaty został przewrócony a resztki naczyń walały się po podłodze. Pomieszczenie, w którym się znalazł, było dosyć dużym gabinetem. Było w nim dosyć ciemno, więc nie wszystko dało się dostrzec tak od razu. Niewiele księżycowego światła wpadało przez to jedno okno, gdyż pozostałe były zasłonięte dosyć grubymi kotarami. Jednakże, mimo ciemności, było kilka rzeczy, które przykuwało uwagę naszego bohatera. Przede wszystkim przewrócony regał, ale o nim już wspominałem. Przed nim stał niski stolik do herbaty oraz wygodne poduchy do siedzenia, przewidziane dla czterech osób. Był też drugi regał, większy i bardziej załadowany, który po brzegi był zapełniony literaturą najwyższych lotów. Z ciekawych rzeczy było jeszcze duże, szklane akwarium postawione na komodzie, w której pływały egzotyczne, kolorowe rybki. No i najważniejsze, duże, masywne, drewniane biurko z licznymi zdobieniami oraz ogromny fotel tuż za nim. To tu musiało być centrum dowodzenia radnego, oraz to to miejsce musiało być jego celem. Nasz heros miał trochę czasu dla siebie, więc mógł zabrać się za przeglądanie.

- Nie ma tutaj tego, czego szukasz. - Gaika usłyszał za swoimi plecami, gdzieś w głębi pomieszczenia, dosyć niski, zachrypnięty głos. Początkowo nie był on w stanie nikogo dostrzec, jednakże po chwili z mroku tego pomieszczenia wyłoniła się dosyć pokaźna sylwetka odziana w czarno-złote szaty zakrywające całe jego ciało. Po głowie wydawało się, że to mężczyzna, choć ciężko było stwierdzić, gdyż jego głos był bardzo nienaturalny, tak jakby specjalnie zmieniony..

- Jestem tutaj z tego samego powodu i już wszystko sprawdziłem.. - tajemniczy osobnik zrobił kolejny krok w stronę biurka, jeszcze bardziej wychodząc z cienia. Nie zapowiadało się, żeby miał złe zamiary w kontekście naszego herosa. Przecież mógł go zaatakować z ukrycia, a tego nie zrobił. Zamiast tego wolał pogadać. Tylko czy nasz bohater chciał rozmawiać? I skąd ten zamaskowany dziwak wiedział o wszystkim. Czyżby Tarao go wsypał jakimś cyrkowcom??

Tarao
Strażnik z patrolu
Tajemniczy głos

"W11 - Wydział Śledczy"
Misja C - Shiori
Lato 394 roku
kolejka: 15 / 14+

Wydawało się, że wszystko pójdzie jak z płatka. Shiori grzecznie udała się we wskazane miejsce, odrzucając swoje torby, a następnie klęknęła przy ścianie. Porywacz mógł zająć się zakładniczką oraz rzeczami dziewczyny, myśląc, że będzie miał przewagę. Niestety, Spojrzenie naszej heroski, skryte za jej włosami, wszystko widziało. Ach te czerwone oczy... widziała całe to pomieszczenie, na którym była skupiona. Widziała jak jej przeciwnik najpierw podchodzi do jednego z łóżek, a następnie wymierza dosyć precyzyjny cios w brzuch kobiety, powodując, że ta momentalnie traci przytomność i upada na łóżko. Ułożył on ją dosyć szybko na brzuchu, a następnie przyłożył dłonie do jej rąk, robiąc coś dziwnego. Nagle w pomieszczeniu zrobiło się trochę chłodniej, a dookoła dłoni kobiety, oraz dookoła jej nóg, pojawiły się lodowe bloki, które stworzyły prowizoryczne kajdany.

Kiedy tylko pielęgniarka była obezwładniona, porywacz ruszył w stronę naszej kunoichi. Zapewne liczył, że załatwi wszystko dosyć szybko i że zaraz będzie mógł wracać do swojego pierwotnego zadania, jednakże nie mógł się spodziewać, że jest obserwowany. No nie planował, że jednak w naszej bohaterce obudzi się heroizm. Podchodził do niej do tyłu, spokojnym krokiem, w jednej ręce trzymając ostrze, a drugą wyciągając w kierunku dłoni SHiori, zapewne chcąc z jej rękoma zrobić to samo co zrobił z zakładniczką. Wtedy też Shiori ruszyła do boju, korzystając z elementu zaskoczenia. Zerwała się do boju i wyprowadziła jedno, proste uderzenie wprost w przeciwnika, wcześniej pokrywając swoją dłoń elektrycznością. Jej pięść uderzyła go, posyłając go na podłogę sali. Porywacz zaklął pod nosem, i kiedy upadł na ziemię, wyciągnął w stronę Shiori rękę. Nasza bohaterka próbowała rzucić się w stronę łóżka, gdzie leżały jej rzeczy, jednakże wtedy poczuła jak robi jej się zimno w nogę. Swoim wzrokiem widziała, jak jej przeciwnik ją złapał za kostkę, a wokoło stopy oraz łydki zaczęły pojawiać się coraz większe lodowe bloki. Mężczyzna trzymał ją z dosyć dużą siłą, więc wyrwanie się nie będzie proste dla takiego chucherka jak nasza Shiori.

Tak więc, była sytuacja patowa. Z jednej strony przeciwnik leżał na podłodze, czując jak po jego ciele przechodzą wyładowania elektryczne, z drugiej jednak, Młoda kunoichi miała niesprawną jedną nogę, co więcej, była za nią trzymana, więc nie zapowiadało się, aby łatwo mogła dobrać się do swoich rzeczy. Co więcej, czuła jak napastnik zaczyna ciągnąć ją za nogę w swoją stronę, więc jeśli nie zrobi nic dobrego, to zaraz wyląduje na ziemi, wprost w jego obięciach. No i niestety, nie zakończy się to tak jak w tych niegrzecznych opowiadaniach dla nastolatek... tylko dużo gorzej....

Kagamatsu - Obrazek
Mama Shiori
Tohiro Ishida
Ranny Żołnierz
Tęga Pielęgniarka
Ruda Pielęgniarka
Porywacz

Ostatnia Bitwa o Kōtei

EVENT
Kobiety... Nie było to zagadnienie, z którym Zielonowłosy miał wiele styczności, a przynajmniej w kontekście romantycznym. Zawsze jakoś tak było mu z tym nie po drodze, inne, ważniejsze rzeczy były do zrobienia. A przynajmniej tak mu się wtedy wydawało, teraz, po tej krótkiej chwili, zaczynał rozumieć co tracił i jak wiele go ominęło. Te kilka sekund bardzo blisko Nany było jednocześnie bardzo ekscytujące, jak i przerażające. Ta niepewność tego co się wydarzy, jak zareaguje i co dalej... Były to nowe, jeszcze nie odkryte przez chłopaka światy. Ta chwila trwała sekundy, choć w głowie Zielonowłosego zdecydowanie dłużej. Gdy dziewczyna odsunęła szyję, nie wiedząc czemu, poczuł dziwne uczucie, które spowodowało, że nacisnął on ustami delikatnie mocniej na jej skórę. To jednakże trwało tylko chwilę, gdyż szybko opanował się i zrobił krok do tyłu. Kiedy Nana odsunęła się, mogła dostrzec rumieniec na jego twarzy, który mimo poważnej, może lekko zadziornej miny, nie był niczym skryty. Uśmiechnął się, widząc, że na nią zadziałało to wszystko równie.. zaskakująco?

Na jej słowa już nie odpowiedział. Nie zamierzał jej też dalej zatrzymywać. On sam nie do końca wiedział co się wydarzyło, będzie musiał na spokojnie to wszystko sobie przemyśleć. Z lekkim rumieńcem przyglądał się jak Nana znika w tłumie. Następnie wziął dwa głębsze wdechy i napił się resztki wody, która mu została. Całkowicie nie spodziewał się, że tak to się potoczy. Czy tak powinno być, czy może zrobili coś nie tak? Pewnie przyszłość to zweryfikuje. Jeszcze przez chwilę Tetsuro wpatrywał się w przestrzeń, w której zniknęła kunoichi, a następnie wrócił do pozostałych. Tam przecież czekał na niego Osamu.

Gdy Tetsuro wrócił do swojego towarzysza z Sabishi, Kaguya mógł dostrzec lekki rumieniec malujący się na policzkach chłopaka. Tetsuro jednakże nie wspominał nic o tym, jedynie przeprosił go skinieniem głowy, że tyle to trwało. Musiał Nanie odpowiedzieć na kilka pytań, no a przecież w trakcie bitwy wydarzyło się sporo.

- Przepraszam, już jestem. Sprawa załatwiona, chodźmy poszukać Yuriki, a potem zajmijmy się tym, o co prosił Taisho-sama. Wiesz o kogo mu chodziło, kiedy mówił "Młody Nara"? - Tetsuro nie znał wszystkich członków delegacji, ale raczej obiłoby mu się o uszy, jeśli podróżowałby z nimi ktoś będący poza unią. A może chodziło mu i Shinichiego? On chyba reprezentował klan Nara a miał ręce jak Dohito... Miał nadzieję, że w tej kwestii Osamu słuchał bardziej niż Tetsuro i wie co mają zrobić w nadchodzących kilku dniach. Zielonowłosy za to znał bardziej Kuroi'a, więc mógł zapewnić, że on się zajmie tą częścią zadania. Z takimi myślami ruszył szukać siostry. No może nie do końca, gdyż jednak ta Nana delikatnie utknęła w jego głowie... Ale to tylko na moment! A przynajmniej na to liczył...

Ostatnia Bitwa o Kōtei

EVENT
Na uboczu całego zamieszania związanego z Kuroi'em działa się inna, dosyć ciekawa scena. Próba dwóch całkowicie różnych charakterów. Mimo to, że wielu miejscach się różnili, mieli też kilka podobieństw, które teraz powoli wychodziły na jaw. Kiedy Tetsuro dostrzegł rumieniec na twarzy dziewczyny, sam delikatnie też zarumienił się na policzkach. Teraz, z tą lekko wstydliwą miną, nie wyglądała już groźnie, teraz była uroczą dziewczyną. Tetsu uśmiechnął się w głębi siebie, a więc pod tą twardą skorupą jest jednak delikatna Nana. Ciekawe...

- W ciągu ostatnich dni polubiłem ryzyko. - odpowiedział na jej kąśliwy komentarz. Udział w wojnie zmienił w chłopaku sporo, zobaczył jak potężne byty chodzą po świecie, ale zrozumiał też swoją własną siłę. Przez wiele lat w spokoju siedział w swoim domu, opiekując się dziadkiem i siostrą, nie wiedząc jaką siłę reprezentują inni shinobi. Karmił swoją wyobraźnie historiami o Ichirou, budując w głowie obraz bohaterów przenoszących góry na ramionach, teraz rozumiał, że był to jedynie ułamek wszystkich. Dodatkowo, poczuł się on pewniej, zrozumiał, że jego umiejętności plasują go dosyć wysoko w tym rankingu herosów. Oczywiście nie zakładał, że dziewczyna zaraz rzuci się na niego z bronią, próbując go zabić, zachowywał czujność, ale jednak spodziewa się, że jest to tylko grożenie spowodowane utratą gruntu pod nogami.

- Widziałem... Trzy dni temu wielu takich ludzi, widziałem też tych, którzy mają wszystko do stracenia, niewiele się różnią od siebie. - widział jak walecznie walczą dzicy, widział też obrońców Sogen, obie te strony dawały z siebie wszystko. Tym razem wygrała strona dzikich, ale czy to jest reguła? Czy tak będzie zawsze? No i kogo oni reprezentowali, czy przybyli tutaj bo nie mieli nic do stracenia? A może byli tak dobrze przygotowani i walczyli z taką zaciekłością, bo właśnie walczyli o coś. Coś czego obrońcy Sogen nie są świadomi. Być może ta luka w informacji spowodowała, że przegrali, nie docenili przeciwnika i upadli pod jego naporem.

Interesująca kobieta z tej Nany, dosyć szybko potrafiła zmienić swoje nastawienie, znowu wracając do swojej wojowniczo-buntowniczej formy. Znowu podeszła bliżej i spojrzała mu prosto w oczy, Tetsuro także zawiesił wzrok na jej twarzy, przyglądając się i wyczekując co zrobi. Znowu zaprezentuje mu jakąś wizję z użyciem swojego tajemniczego oka? A może ma jeszcze inny plan? Kunoichi chciała dokończyć swoją myśl, którą zaczęła poprzednim zdaniem. Tetsuro delikatnie uśmiechnął się, a kiedy zaczęła oddalać się, jeszcze na chwilę złapał ją nićmi, tak aby na sekundę się zatrzymała, samemu nachylając się w stronę jej głowy i składając jej delikatnego całusa na szyi. Poczuł, jak nosem przesuwa jej długie włosy, aż w końcu dotknął jej miękkiej skóry. Jak ktoś może być tak delikatny, jednocześnie będąc tak groźnym.

- Teraz jesteśmy kwita. - powiedział jej, kiedy odsuwał głowę od jej szyi, wpatrując w jej oczy i się uśmiechając. Po raz kolejny dał jej odejść, zakańczając ich interakcje, tylko czy właśnie tego chcieli?

Ostatnia Bitwa o Kōtei

EVENT
Zielonowłosy starał się być miły i delikatnie, z resztą jak zawsze. Jak przy swoich koleżankach, pacjentach w szpitalu, czy też przeciwnikach. Rzadko kiedy zależy mu na zrobieniu krzywdy. W jego, dosyć idealistycznej wizji świata, ludzie dążą do poprawiania warunków życia swoich ale też i pozostałych członków społeczności, ale co ważne, krzywdząc pozostałych. Dlatego też nie naciskał na Nanę, jeśli potrzebowała, robił krótką przerwę w trakcie wypowiedzi, starał się dać jej przestrzeń do tego, aby zaaklimatyzowała się z przekazywanymi wiadomościami.

Niestety, jak się okazało, ludzi byli różni i różnie przyjmowali wieści. Już po chwili Tetsu, który dosyć dobrze rozumiał i czytał ludzi, uświadomił sobie, że ciągnięcie tematu może nie było dobrą decyzją. Niestety, urwanie jej w trakcie mogłoby zakończyć się jeszcze gorzej, dlatego też dobrnął do końca swojej opowieści, a następnie zabrał się za uzupełnienie płynów. Nana nie była osobą, która potrzebowała słowa otuchy. Tetsuro widział w jej reakcjach narastającą wściekłość, tylko czy dotyczyła ona jego, czy może całej tej sytuacji... Już po chwili się przekonał.

- Tetsuro.. - odpowiedział jej na proste pytanie. Już raz się przedstawił, ale może wtedy była zbyt zaskoczona całą tą sytuacją i obrotem spraw. Dlatego też bez problemu wyjawił swoje imię po raz kolejny. Później nastąpiła dziwna chwila. Nana postanowiła spojrzeć naszemu bohaterowi w oczy, a następnie objęła jego umysł swoją iluzją, przedstawiając mu wizję ostatniej bitwy. To jak jej matka walczy tam i umiera, jak jej oko przestaje działać. Czy to była jego wina? Czy może ktoś inny z pionu medycznego popełnił błąd? A może sama decyzja o operacji była błędem? W końcu warunki mieli paskudne a przeszkolenie niewielkie. No ale taka decyzja została podjęta, i to przez samą Kamino, która, z tego co słyszał, wyszła sama z tym pomysłem. Wizja była paskudna a śmierć... No cóż, jak śmierć... Tetsuro sam święty nie był, osłaniając ich odwrót, w tym ucieczkę Nany, usiekł swoimi marionetkami kilkunastu, jak nie kilkudziesięciu dzikich a potem używał ich ciał jako marionetek. No ale taka była wojna, problemem nie byli ludzie w nich walczący, którzy po prostu wykonywali rozkazy, a Ci którzy je wydali.

Zielonowłosy myślał, że będą mogli jeszcze chwilę porozmawiać, może wyjaśnić to co mu pokazała, jednakże Nana poszła dalej. Zaczęła od niewielkiego całusa w policzek. Tetsu poczuł jej delikatne i miękkie usta i momentalnie spalił się delikatnym rumieńcem, to był jeden z pierwszych jego takich kontaktów. Buzujące w nim emocje, które od kilku dni tłamsi także nie pomagały się opanować. Na szczęście nim zdążył zrobić coś głupiego, młoda Uchiha wylała na niego kubeł zimnej wody. A więc nie byli przyjaciółmi, groziła jemu, oraz jego przyjaciołom. Nie mógł tego od tak pozostawić bez komentarza.

Kiedy tylko Nana zrobiła krok, aby się oddalić. Tetsuro wyprostował palce chwytając dziewczynę wypuszczonymi z nich nićmi chakry. W ten sposób unieruchomił ją, a następnie delikatnie pociągnął tak, aby jej głowa oparła się na jego ramieniu a on mógł jej wyszeptać kilka ciepłych słów do uszka.

- Uważaj, żeby cena twojej zemsty nie była zbyt wysoka. Nie tylko twoje oczy skrywają tajemnice... - po tych słowach puścił ją. Nie tylko dlatego, ze chciał aby odeszła, czuł także, że jeszcze chwila i kunoichi wyrwie się z jego nici, a wtedy konflikt może eskalować bardziej. Dlatego też postanowił skorzystać z zaskoczenia i okazji i po prostu ją puścić i dać jej odejść. Być może to wystarczy, aby choć trochę ją nastraszyć i przegnać myśli o zemście. Przecież ona nie miała dowodów na nic, a on sam nic złego jej nie zrobił. To było niedorzeczne...

Po tych słowach dał jej odjeść. Samemu także wstał ze skrzyni, prewencyjnie trzymając jednak dłoń tuż przy torbie na biodrze, w której miał zwój. Trochę zaryzykował, więc wolał być czujnym, jeśli przypadkiem kunoichi postanowiła by zrobić coś głupiego. Jeśli jednak odejdzie, to Tetsuro wraca do Osamu i kontynuuje swoje poszukiwania siostry. Było jeszcze tyle rzeczy do zrobienia a przecież niedługo mieli wracać do domu. Więc musi odnaleźć siostrę, potem ustalić czy jest tutaj Ario, a jeśli tak to przekazać mu list, ostatecznie też będzie trzeba zająć się dzieciakiem, o którym wspominał Taisho, chociaż do tego śpieszyło mu się najmniej. Nie do końca rozumiał o co chodziło...

Znaleziono 1196 wyników

Re: Nowy punkt w regulaminie

Re: Bogata dzielnica

Re: Prośby do administracji

Re: [PH] Tetsurō

Re: [$$]

Re: [PH] Tetsurō

Re: Bogata dzielnica

Re: Szpital

Re: [Event} - Miasteczko Sarufutsu

Re: [$$]

Re: [PH] Tetsurō

Re: [Event} - Miasteczko Sarufutsu

Re: [Event} - Miasteczko Sarufutsu

Re: [$$]

Re: [PH] Tetsurō