Shinobi War PBF Naruto

W trakcie zdawania raportu, chłopak czuł niewielką, choć jednak satysfakcję. Miał coraz większe wrażenie, że misja mogła potoczyć się bardzo źle i naraziłoby to całą rodzinę na szwank, a może nawet doprowadziłoby do wojny rodzin.
Tak, z łukiem. Dziewczyna była małomówna, sroga i cholernie dobrze strzela. Nie wiem czemu postawili tam akurat łucznika, ale najważniejsze jest to, że silniejszą ochronę pozostawili wewnątrz, przed wejściem do tego tajemniczego pomieszczenia. Nie wiem jak dobrych szpiegów mamy w rodzinie, ale chyba warto wysłać tam kogoś o wyjątkowych umiejętnościach. Tam musi kryć się coś istotnego. Co do kucharza, wydawał się być raczej nikim ważnym, bardziej zastraszony niż pewny siebie. Wnioskuję, że tyczy się to całej tamtejszej ekipy pracowników i chyba nawet zdarzały się tam akty agresji wobec nich. Jeśli myślisz o tym, by wykorzystać ich jako wtyki, to chyba może się udać, ale to raczej będzie wymagało przekonania ich o tym, że zapewnicie im bezpieczeństwo i ochronę. - tutaj Shoku starał się przydać na coś więcej niż tylko przekazywanie informacji. Chciał pokazać, że posiada sprawny rozum, myśli z wyprzedzeniem (chociaż nie zawsze...) i zdaje sobie sprawę z tego, że wiele akcji ciągnie za sobą dalsze konsekwencje.
Jeśli chodzi o wykrycie, myślę że mogą się domyślać obecności kogoś obcego, ale z pewnością nie mają wiedzy o tym, kto to był.
Nie mam możliwości wrócić tam i sprawdzić ile wiedzą i czy w ogóle, ale bezpieczniej będzie zakładać, że dorzucą tam na jakiś czas dodatkowe środki. Pewnie niewielkie, ale jednak. Zdają się być przezorni, ale chyba zbyt pewni swojej siły. Gdybym chciał, mógłbym anihilować ten lokal razem ze wszystkimi w środku więc jeśli wyślecie tam kogoś silnego, raczej nie będą żadnym wyzwaniem. - tutaj chłopak chciał nieco nagiąć fakty, może delikatnie podkoloryzować i pokazać się w lepszym świetle niż było rzeczywiście. Nie skłamał, a jedynie skrupulatnie wybrał fakty i słowa je opisujące.
Mimo, że zadanie nie było zbyt trudne, wolę role bardziej... emocjonujące. Jeśli będziecie chcieli kogoś się pozbyć, wtedy będę bardziej przydatny.

Plan zdawał się działać, mimo niewielkich komplikacji. Strzała wbita w ciało, rana przy żebrach - na pierwszy rzut oka wyglądało to niebezpiecznie, wręcz śmiertelnie. Najwyraźniej Shoku zdołał przeżyć nie dzięki swoim umiejętnościom, a wrodzonym zdolnościom i czekając pod ziemią, zaczął dość mocno się nad tym zastanawiać. Czy wykonał dobrą robotę? Zaczynał w to wątpić, nawet mimo tego, że zdołał zrobić właściwie wszystko, co zostało mu zlecone. Czekał, starał się uspokoić i nie dać ponieść emocjom. Wiedział, że przeciwnicy z wrogiej rodziny kręcą się po okolicy i zapewne nie przestaną go szukać po minucie czy dwóch. Z zamkniętymi oczami, młody Kakuzu starał się oddychać równomiernie, obmyśleć plan dalszego działania, dokąd zmierzać, jak ukryć swoją obecność, co zrobi gdy natknie się na łuczniczkę, której zapewne nieźle namieszał w głowie swoim całokształtem?

Wreszcie minęło nieco więcej czasu - dwadzieścia, może nieco więcej minut od kiedy ukrył się pod ziemią. Najwyższa pora aby wyjść i zdać raport z misji. W tym celu chłopak ostrożnie wysunął się z ziemi, rozglądając się i nasłuchując zagrożeń w pobliżu. Jego plan zakładał użycie kolejnej z podstawowych technik, tym razem Henge no jutsu, aby zmienić swoją parycję, a właściwie nieco ją podrasować - pozbyć się szwów, zmienić kolor i długość włosów, odjąć sobie nieco wzrostu i całkowicie zmienić ubrania na gorsze i brzydsze. Miało to na celu uczynić go niewidocznym dla przechodniów, zwłaszcza dla tych, którzy polowali na niego w te j chwili. W takiej formie planował spokojnie, bez zwracania na siebie uwagi ruszyć w stronę własnej rodziny, a dokładnie w stronę miejsca, w którym otrzymał misję.
Chciał powiedzieć o wszystkim poczynając od samego wejścia, ochroniarza, układu pomieszczeń i stolików, aż po gości, ochronę wewnątrz, a nawet pracowników i dania jakie tam serwują. Nie wiedział, które z informacji okażą się przydatne, a raczej nie chciał pominąć czegoś, co być może ułatwi zaplanowanie przejęcia lokalu. Wiedział, że niektórzy ludzie dysponowali na tyle ogromnym potencjałem, że byli w stanie wykorzystać nawet informację o menu jako element swojej rozgrywki. Kto wie, może jego następną misję będzie zatrucie ryżu, co pozwoli zabić kilku klientów i osłabić pozycję tej rodziny?

Chakra: 95% - 6% - 8% = 81%

Działo się wiele i w krótkim czasie, dokładnie tak powinno być w życiu shinobi! Niewiele czasu na myślenie, wystarczająco na działanie - uwielbiał to, bo w takich chwilach czuł, że żyje. W jego oczach pojawił się przysłowiowy blask, kiedy "poczuł" dźgnięcie nożem oraz to, jak jego własne nici oplatają niskich jak się okazało lotów ochroniarza. Jak się jednak szybko okazało, sam również mógł zostać uznany za kogoś o niskiej wartości bojowej przez nikogo innego jak przez jego niedoszłą przeciwniczkę, tajemniczą łuczniczkę o ciętym języku. Wszystko działo się bardzo szybko, może nawet zbyt szybko jak dla niego, dlatego po krótkiej chwili zobaczył tylko kawałek wąskiego drewna, sterczący z jego klatki piersiowej. Totalne zaskoczenie, niedowierzanie, ale co najgorsze... bezsilność! W tej jednej chwili jeszcze dobitniej zrozumiał jak długa droga przed nim, jak wiele jeszcze musi się nauczyć, zrozumieć i doświadczyć. Odskakując jednocześnie w tył, wreszcie dotknął stopami ziemi, z wciąż wyciągniętą daleko w przód ręką, którą postanowił natychmiast "zwolnić", aby powróciła do niego. Wiedział, że ona go widzi, wiedział, że lada moment padnie kolejny strzał i będzie równie celny. Nie zamierzał biernie czekać w miejscu i przyjmować więcej drewnianych prezentów z jej strony. Starał się działać równie szybko, dlatego gdy tylko poczuł stały grunt pod nogami, a jego oczy skupiły się na wyjściu z lokalu, skierował wolną dłoń w tamtym kierunku...
Ten jeden get miał trwać ledwie chwilę, bowiem młody smok zamierzał jak najszybciej oddalić się z tego miejsca. Ucieczka? Można to tak nazwać? Jednak on doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że nie ucieka, a wypełnia misję, chowając swoją dumę do kieszeni. Zapamiętał jej twarz i miał nadzieję, że teraz i ona zapamięta jego. Nie obawiał się tego, wręcz zachęcał ją do tego, aby kiedyś jeszcze stanęli naprzeciw siebie, w bardziej dogodnych do walki warunkach. Kobietę mogło dziwić to, że mimo tak precyzyjnego strzału, chłopak nie zachwiał się, nie wystraszył i nie zaczął uciekać w popłochu, a ośmielił się postąpić w taki sposób. Nie było jednak czasu na to, aby w jakikolwiek sposób tłumaczyć jej to, jak bardzo jej ataki były przeciwko niemu nieskuteczne. Shoku od dłuższego już czasu nie posiadał płuc, był na poziomie wyższym niż przeciętny shinobi z jego szczepu i teraz to nici pełniły rolę płuc dlatego nawet nie zawracał sobie głowy tym, aby wyciągnąć patyk z ciała, bo i po co. Postanowił zachować to jako pamiątkę, może nawet powiesić nad łóżkiem.
Czy chciał podjąć walkę? Oczywiście! Chciał zobaczyć jak na jej twarzy pojawia się strach, chciał usłyszeć jak pokornie cofa swoje słowa sprzed kilku minut. Jednak wszystko w swoim czasie, nie dzisiaj, nie teraz, kiedyś. Taką miał nadzieję.
_____________

Jeśli próba podjęcia taktycznego odwrotu powiedzie się i chłopakowi uda się wbiec za jakieś zabudowania, będzie planował dywersję, odwrócenie uwagi, bowiem spodziewał się pościgu. Na ich miejscu sam podjąłby pogoń za wrogiem, zwłaszcza tak bezczelnym.
On jednak nie planował walczyć, przynajmniej teraz. W tym celu potrzebował odwrócić uwagę od siebie i zmylić pościg, a do takich zadań idealnie sprawdziłyby się Bunshiny. Te, stworzone w liczbie dwóch sztuk miały rzucić się do pozorowanej ucieczki w dwie, inne uliczki, ale tak aby pogoń jeszcze zdążyła je dostrzec i ruszyła za nimi. Sam Smok planował uskoczyć jak najszybciej w jakiś zakamarek, uliczkę czy cokolwiek innego - za czym nie będzie widoczny gdy pościg wyskoczy zza rogu - i jak najszybciej skryć się pod ziemią z użyciem podstawowej techniki Doton: Moguragakure no Jutsu.

Chłopak był jeszcze młodym shinobi, niedoświadczonym zawadiaką o sporych ambicjach i najwyraźniej właśnie to doprowadziło do sytuacji, gdzie popełnił błąd. Było to może proste do przewidzenia, a jednak postawił wszystko na jedną kartę, na szczęście i to właśnie go opuściło. Zimna stal dotknęła jego boku, zaś na ręce poczuł mocny uścisk ochroniarza, który zaalarmowany krzykami z wnętrza knajpy, od razu przystąpił do działania - pełen profesjonalizm. Shoku ( ) nie stawiał oporu, nawet nie podniósł wzroku w stronę rosłego mężczyzny, nie pokazywał swojej twarzy, wciąż stojąc tyłem do niego. Gdyby jednak ochroniarz mógł widzieć jego pełną szwów twarz, dostrzegłby na niej... przerażający uśmiech, którego nie powstydziłby się prawdziwy psychopata.
Pozwolił się szarpnąć lub pociągnąć za rękę, jakby pogodził się z tym, że wróci do Ryokanu, jednak w rzeczywistości jego plan był znacznie bardziej przerażający i brutalny. Ręka która została schwytana, w ciągu jednej chwili miała oddzielić się częściowo od reszty ciała (Echin Shishi no Jutsu), zaś jedynym co je łączyło była cała masa, czarnych nici. Sam chłopak bez wahania postanowił skoczyć w przód, ignorując zagrożenie ze strony ostrza (Odporność na ból: ranga A), jednocześnie wykonując pół obrotu tak, aby widzieć miejsce z którego uciekał. Jednocześnie wszystkie nici, które uwolnił ze swojego ramienia miały zacząć miotać się w taki sposób, aby jak najbardziej oplątać ochroniarza. Ręka którą zapewne wciąż jeszcze trzymał miała również dążyć do tego, aby pochwycić go za gardło, głównie po to aby po prostu utrudnić mu obronę i rozproszyć uwagę. Plan Smoka zakładał to, że jeśli zdoła opleść rywala nićmi, część z nich mogłaby wbić się w jego ciało i spróbować uszkodzić jego organy wewnętrzne - płuca, żołądek lub przy odrobinie szczęścia wyrwać jego serce w formie miłej pamiątki (Shinto Numei no Jutsu). Młody Kakuzu planował wciąż zwiększać dystans od ochroniarza oraz lokalu, do momentu aż osiągnie maksymalny zasięg swoich nici (35 m). Dopiero gdy to się stanie, zrezygnuje ze wszystkich ataków i po prostu zacznie uciekać, licząc na to, że zdoła wtopić się w tłum lub gdzieś zaszyć.
Uśmiech nie znikał z jego twarzy i szczerze marzył o tym, aby zdobyć nowe serce, chociażby dla poczucia tej adrenaliny, gdy zaadaptuje je jako swoje własne i poczuje w sobie odrobinę nowej chakry, która jeszcze chwilę wcześniej należała do kogoś, kto przed śmiercią żałował swojego ataku na jego osobę.

__________________

Wydaje mi się, że to trochę słaby kierunek poprawy. Wystarczy, że jesteś Hozuki, wpadasz na przeciętnego użytkownika Taijutsu z kunaiem i w 2 sekundy dostajesz kilka "śmiertelnych" ciosów na klatę. Umiejętność pasywna okazuje się całkowicie bezużyteczna. Dodatkowo ten brak odporności na Katon każdej rangi? Hozuki S dostaje Katon D i leży?
Ogólnie myślę, że na przestrzeni lat forum zaczęło zjadać własny ogon - silne klany były nerfione, aby opłacało się grać innymi. Teraz Okazuje się, że są jakieś kwiatki, niedociągnięcia w bardzo sporadycznych przypadkach (przez tamte zmiany) i wprowadzamy kolejne. Mam wrażenie, że w ten sposób niedługo żaden klan nie będzie przypominał tego, czym był w mandze, a o to nam chyba nie chodzi, prawda?
Wystarczy spojrzeć na znerfiony po całości klan Nara i jego Kagemane, które mimo dosłownego wytłumaczenia działania na kilku stronach mangi, na forum zostało sprowadzone do poziomu... słabego, po prostu, żeby nie używać brzydkich słów.

MAKE CLANS GREAT AGAIN!

WRESZCIE! WRESZCIE COŚ SIĘ DZIEJE! - pomyślał młody Smok, jednak nie pozwolił, by te myśli wpłynęły na jego zachowanie. Wszystko trwało bardzo krótko, ledwie kilka sekund, ale sprawiło, że ciśnienie momentalnie skoczyło, zaś na czole pojawiła się pojedyncza kropla potu. Zdenerwowanie? Owszem. Strach? Wręcz przeciwnie. Jego plan, a raczej przewidywania sprawdził się i obecność kobiety nie była przypadkowa. Subtelnie skryte w ścianie drzwi z pewnością musiały prowadzić do podziemi, może do innego pomieszczenia, w każdym razie lokal skrywał tajemnicę i to było w tej chwili najbardziej istotne.
Przepraszam... bardzo przepraszam... - odpowiedział "przebrany" chłopak po czym powoli zaczął sunąć butami po podłodze w tył, aby nie wykonywać zbyt gwałtownych ruchów. Posłuchał się kucharza i szybko chwycił za przygotowane danie, które postanowił zabrać ze sobą na salę i przekazać mężczyźnie, który o nie prosił.
Na zewnątrz starał się zachować wygląd lekko wystraszonego i zdenerwowanego, wewnętrznie jednak poczuł niesamowitą satysfakcję z tego jak sprawy się potoczyły. Idąc z tacą i daniem, wrócił myślami do rozmowy ze starszym rangą Smokiem, który zlecał mu misję.
"Masz tam wejść, rozejrzeć się po wnętrzu, jak się uda to wyciągnąć jakieś informacje od pracowników. Jak to zrobisz, nie obchodzi mnie, byleby nie było z tego większej draki, nikt nie może się połapać że coś się kroi, rozumiesz?" - dokładnie pamiętał te słowa i nie zamierzał dać ciała teraz, kiedy jego zadanie zdawało się być wykonane. Rozejrzał się, zapamiętał układ budynku, ilość pracowników oraz ich role, znalazł nawet to, co miało pozostać ukryte dla gości. W jego mniemaniu spisał się wystarczająco dobrze, by wrócić z informacjami do zleceniodawcy. Wprawdzie wewnętrznie chciał zostać, chciał zawalczyć z kobietą, która zdawała się być tak pewna swoich umiejętności. Wręcz rwał się do tego, by złamać jej nie tylko łuk, ale przede wszystkim wszystkie kończyny i kości. Jej pewność siebie, jej postawa... irytowało go to, jednak w tej chwili stawiał misję ponad własne zachcianki.
Od tej chwili plan był dość prosty - dostarczyć zamówienie, posłusznie ruszyć na dalszy "obchód" po salach, aby sprawiać wrażenie skrupulatnego wypełniania swoich obowiązków, a wszystko to tylko po to, by chociaż na chwilę zniknąć z zasięgu wzroku łuczniczki. Dopiero wtedy zamierzał wychwycić okazję do opuszczenia lokalu pod własną, oryginalną formą. Wiedział doskonale, że musi zrobić to sprawnie, przemienić się poza wzrokiem innych i to jak najbliżej wyjścia, aby już więcej nie natknąć się na kobietę z łukiem. Wychodząc chciał podziękować ochroniarzowi za pomoc i po prostu odejść, jednak nie wiedział jeszcze jak to wszystko się uda. Starał się być ostrożny, kilka razy nawet pogładził się po włosach, aby zachować pozory ciągłego zdenerwowania po "rozmowie" z kobietą.

Wykonywanie pracy kelnera było zajęciem męczącym i lekko irytującym, zaś w połączeniu z jednoczesnym wykonywaniem tajnej, niebezpiecznej misji było to niczym wrzód na tyłku. Chłopak z każdą kolejną minutą miał coraz większą chęć wyjść z tego miejsca, bowiem wymordowanie wszystkich nie wchodziło raczej w grę. Było to kolejne co wprawiało go w irytację - chciałby zrobić tutaj jatkę, ale wiedział, że jest jeszcze zbyt słaby, zbyt niedoświadczony.
Kiedy w jego stronę padło polecenie przyniesienia kolejnego posiłku, chłopak szybko wrócił do rzeczywistości i ponownie "nerwowo" pogładził się po włosach, lekko skłonił się w stronę gościa i ruszył na kuchnię, aby przekazać kucharzowi zlecenie. Jednocześnie czuł na sobie spojrzenie łuczniczki, która była chyba najważniejszym elementem tego lokalu, przynajmniej z jego punktu widzenia. Zaczął zastanawiać się dlaczego właściwie ona tu jest, czemu ktoś o prawdopodobnie sporych umiejętnościach tracił czas na sterczenie na zapleczu lokalu, albo patrząc od innej strony - dlaczego mafia marnowała kogoś takiego na takie zajęcie. Odpowiedzi mogło być kilka, ale najbardziej prawdopodobnymi były te, że coś musiało się tutaj znajdować, coś czego warto było chronić. Jednak nie było to też pewnie coś zbyt cennego, inaczej byłoby tu jeszcze więcej ochrony. A może zwyczajnie kobieta pilnowała załogi, aby ta nie zatruła jedzenia lub nie planowała jakiegoś innego przekrętu? Możliwości mnożyły się im dłużej temat krążył po głowie chłopaka.
Ale czemu łuk... - zastanawiał się chłopak po czym postanowił postawić wszystko na jedną kartę i przechodząc obok kobiety, minął ją, cofnął się o krok i odwrócił do niej twarzą, stojąc dość blisko.
Przepraszam... chciałbym o coś spytać... nie chodzi o pracę, a bardziej o coś prywatnego. - jąkał się lekko i głaskał po głowie jak to miał w zwyczaju kelner za którego się podszył. Nie brnął dalej w swoje pytanie, czekał cierpliwie na reakcję, starając się chociaż zerknąć kobiecie w oczy, ale jednocześnie udając bardzo speszonego - rozglądał się wokół jej najbliższego otoczenia, gdzie spodziewał się znaleźć jakieś tajne przejście, skrytkę lub cokolwiek, czego kobieta mogła faktycznie strzec. Jednocześnie w jego głowie kłębiły się dość mroczne pomysły na to jak mógłby ją zaatakować i jak mogłaby potoczyć się ich zapewne krótka, ale intensywna walka.

Misjodawca: Kisuke
Nazwisko i imię: Shoku
Ranga misji: C
Ilość postów: 22/28
Streszczenie misji: "Z racji że jeszcze nie jesteś w Shigashi nikomu znany, będziesz miał za zadanie wejść na terytorium Ekibyo i wybadać jeden z lokali, który Sagakura Hibiki-sama chciałaby w przyszłości zawłaszczyć aby poszerzyć nasze wpływy. Mianowicie chodzi o Ryokan Tabashi. Masz tam wejść, rozejrzeć się po wnętrzu, jak się uda to wyciągnąć jakieś informacje od pracowników. Jak to zrobisz, nie obchodzi mnie, byleby nie było z tego większej draki, nikt nie może się połapać że coś się kroi, rozumiesz?" - aktualnie Shoku jest już "głęboko" w budynku, pod postacią kelnera, którego skutecznie związał i schował. Zapoznał się z większością układu lokalu oraz ilością pracujących w nim osób i ochrony. Powoli myśli o wycofywaniu się z budynku i zdaniu raportu.
Uwagi: -

W odpowiedzi do ostatniego posta w misji (str. 1 tego tematu)
Post zawierający cele misji
__________________

Nie było już odwrotu, nie było możliwości, aby porzucić misję i po prostu opuścić to miejsce. W momencie, kiedy kelner został zaatakowany, był to atak na wrogą rodzinę więc nie było innego wyjścia jak brnąć w to dalej, do momentu aż misja zostanie zakończona sukcesem, lub śmiercią z rąk rywali. Idąc przez salę, chłopak starał się bezustannie, ale subtelnie obserwować otoczenie. Wygląd kelnera dawał mu do tego lekkie "uprawnienie", bo przecież obserwował czy nie trzeba zrobić czegoś dla gości. Postanowił pogładzić się po głowie jak to miał w zwyczaju związany wcześniej kelner, którego wygląd przybrał, po czym wszedł na kuchnię. Tam starał się nie nawiązywać z nikim kontaktu, jednak nie było to możliwe i szybko padły "prośby" ze strony kucharza, na które Shoku postanowił jedynie przytaknąć i ponownie pogładził się po czuprynie, aby jak najlepiej oddać charakter swojej ofiary.
Bez słowa wziął ze sobą przystawki i ruszył w stronę wyjścia, aby następnie skierować się do baru. Nie szedł przesadnie szybko, wiedział że kilka sekund które poświęci na obserwację może być bardzo pomocne, a goście nie umrą w tym czasie z wycieńczenia, ani głodu. Brnąc przed siebie, zaczynał myśleć nad kolejnymi krokami i zdawało się, że powinien już powoli myśleć o wycofywaniu się, jeśli nie z całego budynku, to chociaż z sali głównej, którą poznał już wystarczająco dobrze. Wiedział kto znajduje się w budynku, jak wyglądają zabezpieczenia i chociaż nie znał siły ochrony, nie mógł ryzykować większego chaosu, aby to sprawdzić. Informacje są jedynie informacjami, nie zawsze muszą być kompletne, a mają jedynie dawać szerszy obraz sytuacji, pomóc coś zaplanować, a nie podać rozwiązanie na tacy. Właśnie tak zaczynał myśleć chłopak, który mimo chęci walki z kimś godnym, wiedział że w tej sytuacji raczej nie mógłby samodzielnie zdziałać zbyt wiele i wyjść z tego cało. Po odebraniu sake z baru, postanowił wykonać pozostałe zadania przydzielone prze kucharza czyli doręczyć przystawki, sake oraz upewnić się czy na wskazanych stolikach nie brakowało gościom niczego do szczęścia. Nie chciał się do nich odzywać, a jedynie pokornie pokazać swoją obecność, nisko się skłonić, aby nie łapać z nikim kontaktu wzrokowego i poczekać na ewentualne życzenia. Po tym chciał wrócić na zaplecze i poszperać nieco więcej w poszukiwaniu czegoś nietypowego dla takiego miejsca, ukrytych pomieszczeń, może nawet zbrojowni czy czegokolwiek co mogłoby mieć znaczenie dla misji.

_____________

Misja, która początkowo wydawała się prosta, okazałą się być znacznie bardziej wymagająca niż początkowo zakładał młody Kakuzu. W sytuacji gdy nie można polegać na samej sile, awanturze i przemocy, logiczne myślenie i planowanie zdawały się wzrastać do rangi nie tyle umiejętności co wręcz błogosławieństwa. Chłopak cieszył się więc wewnętrznie ze wszystkiego co przybliżało go chociaż odrobinę do załatwienia sprawy po cichu.
Kiedy namierzył już odpowiednią ofiarę - taką, której udawanie nie sprawiało nadmiernych problemów - wziął się do pracy, zwabił daną osobę, przyjrzał się jej dokładnie i wyczekał na odpowiedni moment, a gdy ten wreszcie się pojawił, chłopak niczym prawdziwy shinobi momentalnie znalazł się za nim i sprawnym ruchem oplótł jego gardziel swoim ramieniem zaciskając najmocniej jak potrafił, drugą zaś ręką zakrywał jego usta by stłumić ewentualne odgłosy. Kiedy ciało ofiary zwiotczało i miało już bezwładnie opaść na ziemię, Shoku pociągnął je do tyłu i bez dłuższego zastanawiania się wybrał kryjówkę jaką była kotara przy kolumnie. Do zrobienia pozostały dwie rzeczy, a pierwszą z nich było jak najszybsze związanie i uciszenie ofiary z użyciem jednej z technik klanowych (Nuuhada no Jutsu), która zazwyczaj miała służyć do zszywania ze sobą ciała, jednak czemu by nie wykorzystać jej w ten sam sposób po prostu pomijając element "przebijania się" przez obce ciało? Nici wyłoniły się w błyskawicznym tempie z dłoni Shoku i zaczęły równocześnie oplatać kostki, kolana, nadgarstki, łokcie, a następnie szyję i usta kelnera, na sam koniec przywiązując go do czegoś co nie pozwoli mu wydostać się ani uwolnić zza kotary. Chłopak upewnił się też, że ofiara nie będzie w stanie dostać się do kotary by nią poruszać i tym samym zwrócić na siebie uwagę ochrony czy innych osób. Wtedy też przyszła kolej na zmianę aparycji, przejęcie tacy chłopaka i ruszenie w swoją dalszą część misji jaką była inwigilacja tego miejsca.
Za pierwszy cel chłopak obrał sobie najbliższy stolik, na którym mógł znaleźć jakieś brudne naczynia. Chodzenie z pustą tacą było prowokujące i mogło zachęcić kogoś do interakcji, a tego należało unikać. Shoku zgarnął więc jakiś talerz, szklankę czy resztki i nerwowo gładząc się po głowie ruszył w stronę kuchni gdzie chciał zdeponować zebrane rzeczy i rozejrzeć się nieco lepiej, policzyć pracowników chociaż pobieżnie, ocenić tajemniczą dziewczynę z łukiem i znowu nerwowo gładząc się po głowie ocenić jakie są inne wyjścia z kuchni i dokąd mogą prowadzić. Wiedział jednak, że nie może dać się ponieść zachłanności i rozglądać się zbyt bezczelnie, dlatego po kilku spojrzeniach i ponownym pogładzeniu się po głowie, zdecydował się ponownie ruszyć na naczyniowe łowy na salę, gdzie planował wykonać podobną akcję, dojść jak najdalej, zebrać coś i wrócić do kuchni już nieco inną drogą. W ten sposób chciał lepiej poznać rozkład restauracji, zobaczyć jak najwięcej jednocześnie nie pozwalając się tak łatwo wykryć. Denerwował się i coraz lepiej rozumiał nerwowy tik swojej ofiary. Misja jednak trwała, a on musiał wciąż grać, wciąż przeć, wciąż dawać z siebie wszystko nawet jeśli nie była to walka.

Sytuacja zdawała się być niemalże podbramkowa, bowiem z żadnej strony wroga rodzina mafijna nie ułatwiała zadania inwigilacji. Shoku przez chwilę zwolnił tempa, udając jednocześnie że poprawia coś przy swoich ubraniach, zaś w tym samym czasie dostrzegł dość spory ruch od strony kuchni i zaplecza, gdzie również jak na złość znajdowała się jakaś ochrona. Pojawiły się nowe opcje, jednak wiele z nich było ryzykownych dlatego Kakuzu postanowił spokojnie ale mądrze wybrać na której wersji postawi swoje zdrowie, może nawet życie.
Wreszcie podjął decyzję - z użyciem Henge no Jutsu podszyje się pod jednego z pracowników kuchni, a raczej kelnera który będzie mógł z założenia wchodzić jak i opuszczać kuchnię. W tym celu należało wybrać cel, najlepiej kogoś o miernej posturze w razie kłopotów. Istotne dla chłopaka było też to, aby poznać chociaż odrobin zachowanie swojego potencjalnego celu, stylu mówienia, poruszania się, tego jaki ma stosunek do członków mafii którzy tu przebywają, jak się do nich zwraca. Postanowił więc obserwować, śledzić wzrokiem każdą interakcję, zachowanie względem klientów, styl pracy - musiał jak najlepiej odwzorować tego pod kogo planował się podszywać. Pozostawało jeszcze jedno - czasowo pozbyć się swojej ofiary, by móc zająć jej miejsce. W tym celu Shoku szukał w lokalu jakiegoś miejsca, będącego na tyle odosobnionym, aby mógł tam dokonać szybkiego ogłuszenia ciosem w szczękę i schować na jakiś czas omdlałe ciało. Wiedział, że nie będzie to łatwe ale cóż innego pozostawało jeśli nie chciał wzbudzać zbyt wielkich podejrzeń kręcąc się po lokalu jako on sam, podejrzany, paskudny chłopak?

powrót do misji
____________

Po otrzymaniu swojego zamówienia, młody Kakuzu postanowił dać sobie chwilę na przeanalizowanie sytuacji. Sięgnął pamięcią do niedawnej rozmowy ze swoim przełożonym, który wyraźnie nakazał mu zebranie informacji, nie zaś wszczynanie bójek i awantur chociaż chęć na to wzrastała z każdym, kolejnym, krzywym spojrzeniem kierowanym w jego stronę przez barmana.
Popijając herbatę jaśminową, Shoku uznał że z tego miejsca nie będzie już w stanie dostrzec niczego więcej co mogłoby być przydatne w jego aktualnej misji. Musiał ruszyć dalej, zobaczyć więcej dlatego otrzepał dłonie i spokojnie wstał z miejsca ruszając w kierunku zaplecza dla pracowników, do którego zamierzał chociaż zajrzeć. Od razu miał już przygotowaną wymówkę - szuka przecież toalety, zwyczajnie pomylił miejsca jako że jest tu pierwszy raz. Każda wymówka mogła być dobra byle dowiedzieć się o tym ile faktycznie pracuje tu osób, czy mają przy sobie jakieś wyposażenie, czy stanowią jakiekolwiek zagrożenie przy ewentualnej walce, czy mają inne wyjścia z budynku - wszystko miało znaczenie. Kątem oka, chłopak starał się też obserwować zachowanie dwójki "zakapiorów" siedzących w oddali. Podejrzewał, że stanowią oni wewnętrzną, tajemną ochronę tego miejsca na wypadek nieprzewidzianych sytuacji, a on zamierzał właśnie sprawdzić ich czujność i reakcje.
Na ten moment pewne było jedno - otwarta walka nie wchodzi w grę, spaliłoby to misję jeszcze zanim na dobre by się zaczęła, a przejęcie tego miejsca byłoby znacznie utrudnione. Chłopak planował więc rozglądać się, szukać, wystawiać na próbę pracowników swoim zachowaniem. Póki co zbliżał się do zaplecza i był ciekaw czy ktokolwiek zechce i czy zdoła go powstrzymać.

Z/T -> nowy temat

Znaleziono 48 wyników

Re: Shoku - PH

Re: Shoku - $$$

Re: Południowy Targ

Re: Ryokan Tabashi

Re: Ryokan Tabashi

Re: Ryokan Tabashi

Re: Suika no Jutsu (Hōzuki)

Re: Ryokan Tabashi

Re: Ryokan Tabashi

Re: Zmiana misjodawcy

Re: Ryokan Tabashi

Re: Setsubun 2023

Re: Ryokan Tabashi

Re: Ryokan Tabashi

Re: Południowy Targ