Nareszcie udało się dotrzeć do bramy. Wydłużona przez ciemność, błoto i ruiny droga zdawała się zająć im dwa miesiące, a w rzeczywistości nie trwała pewnie nawet dwóch godzin. Hibana była wyczerpana. Używanie technik aż do braku chakry, ratowanie swojego znienawidzonego brata, nawigowanie w ciemności po mieście, które mało co przypominało jej rodzinne okolice. To wszystko dopiero po czasie dało się we znaki, uderzając naraz. Czuła, że nie rusza się już tak szybko jak kilka godzin temu, a jej zmysły nie są tak wyostrzone, mimo nieopadającego stresu. Udało jej się wreszcie złapać oddech i usiąść na chwilę i wcale nie miała chęci znowu wstawać. Wiedziała jednak, że to nie czas na długi odpoczynek i zaraz znowu dostanie kolejne zadanie do wykonania, kolejnych ludzi do odeskortowania czy też po prostu będzie musiała dźwigać jakieś paczki poza miasto.
Krótką przerwę zakończył potężny ryk, głośniejszy od uderzeń pioruna. Ludzie dookoła zaczęli tracić przytomność, zarówno cywile, jak i shinobi. Hibana natychmiast zerwała się na równe nogi. Ookami szybko uświadomił wszystkich, że mają do czynienia z dwójką Bijuu. Nie jedna, a dwie z najpotężniejszych istot w tym świecie. Broń ostateczna, zdolna do niszczenia całych wiosek jednym atakiem. Nawet najlepsi shinobi nie mogli się równać z tymi kreaturami. Jako mieszkanka Kotei doskonale wiedziała, do czego taka bestia jest zdolna. To zrównało nadzieje Hibany z ziemią. O ile zjednoczone wojska nie mają w zanadrzu kilku swoich ogoniastych, to w połączeniu z tą ogromną armią, los miasta był właściwie przesądzony.

TLDR:
- Chwila odpoczynku przerwana przez Bijuu

• Torba nad lewym pośladkiem
• Torba nad prawym pośladkiem
• Opaska Zjednoczonych sił Sogen wokół pasa

  Ukryty tekst

Kiedy była jeszcze w południowej grupie, zaraz po rozpoczęciu przez dzikich ofensywy, Hibana dyrygowała tylko ruchem ludności na ulicy. Wtedy uszkodzony wóz był jedyną ofiarą. Kiedy została odesłana do portu, również tam o dziwo obeszło się bez strat w cywilach. Kiedy na wozach przemierzali zrujnowane miasto, widok śmierci zupełnie jej umknął. Dopiero teraz, widząc ciała nieszczęśników, którzy nie zdążyli umknąć przed deszczem głazów, dotarła do niej skala konfliktu. Nie wiedziała jak ma się z tym czuć. Czy powinna odczuwać gniew, być wściekła na dzikich, pozwolić się pochłonąć nienawiści? Obecnie w jej sercu był tylko żal i współczucie. Część z tych ludzi nie wiedziała nawet, że zaraz zginie. Czy było coś gorszego niż odejść bez pożegnania? Prawdopodobnie gorszym było życie bez niego. Być świadkiem śmierci swoich bliskich, nie mając nic do powiedzenia, ani nie będąc niczemu winnym. Ich zbrodnią było przyjście na świat w Sogen, a ich karą, śmierć tamże. Wyrok nie był sprawiedliwy ale nikt nie mógł już nic na to poradzić. Żadne uczucie czy działanie nie zwróci im życia.
- Dobrze, zrobię, co w mojej mocy - Odpowiedziała na polecenie Orochiego.
Sięgnęła do torby nad pośladkiem i wyjęła z niej pigułkę żywnościową, którą natychmiast połknęła. Wyszła przed wozy i złożyła znak tygrysa. Z jej prawej dłoni wystrzelił płomień, który uformował się w prawie dwumetrowe ostrze skondensowanego ognia. Hibana uniosła rękę, by oświetlić możliwie najwięcej terenu przed sobą, a jej towarzysze mogli oczyścić drogę.

TLDR:
- Rozmyślenia, przyjęcie pigułki i użycie techniki w celu oświetlenia drogi

• Torba nad lewym pośladkiem
• Torba nad prawym pośladkiem
• Opaska Zjednoczonych sił Sogen wokół pasa

  Ukryty tekst

Nie zatrzymując się nawet na chwilę, Hibana wysłuchała swojej przełożonej. Zdziwiło ją, że ona lub Orochi zezwolili na kolejne rozdzielenia się grupy. Najwyraźniej uznali, że spadające skały nie będą już dłużej zagrożeniem i wozy nie wymagają już obrony.
- Tak, wszystko dobrze. Uwolniłam swojego brata i innego mężczyznę. Byli uwięzieni w ruinach domu, pod jednym z głazów. Wskazałam im drogę do bramy i ruszyłam z powrotem tutaj - Odpowiedziała na pytanie dziewczynie z klanu Yuki. Była zaskoczona jej troską. Nie była przyzwyczajona do bycia traktowaną w ten sposób, szczególnie nie przez obcych - Jakie są następne rozkazy? Mam zostać przy wozie czy ruszyć do pomocy innym?
Usłyszała sugestię na temat oświetlenia drogi od Orochiego. Mogłaby to pewnie zrobić, natomiast wcześniejsze odpieranie kamienia, rozpalanie ogniska i ratowanie dwójki spod głazu, mocno wyczerpały jej pokłady chakry. Musiałaby znowu użyć Tenro Kaken i biec przed wozami ale wtedy pewnie padłaby z wyczerpania. Alternatywą było jeszcze wzięcie pigułki ale mogła to zrobić tylko raz, a nawet nie dotarli jeszcze do muru. Zawsze istniało ryzyko, że również tam będzie ich czekało jakieś zagrożenie. Mogła mieć tylko nadzieję, że takim zagrożeniem nie okażą się zastępy dzikich. Uznała, że lepiej, jeśli oszczędzi trochę energii, bo wyglądało na to, że nie wszyscy mieli taki zamiar. Zdecydowała się czekać na kolejne rozkazy od swoich przełożonych.

TLDR:
- Pyta Hoszi czy ma coś zrobić

• Torba nad lewym pośladkiem
• Torba nad prawym pośladkiem
• Opaska Zjednoczonych sił Sogen wokół pasa

  Ukryty tekst

Dwójka mężczyzn dalej nie była bezpieczna ale ich sytuacja na pewno uległa poprawie. Do bramy jeszcze daleka droga dla nich, szczególnie zważywszy na rannego. Pozostało im tylko modlić się, żeby kolejny kamień nie poleciał prosto na ich głowę. Hibana zastanawiała się jak wygląda sytuacja na froncie. Nie zdziwiłaby się, gdyby zaraz na ulicy wyskoczył jej jakiś dziki, który przedarł się do miasta. Skoro kamienie mogły sobie przelecieć nad linią obrony, to dlaczego nie jakiś nalot? Miała na głowie jednak inne zmartwienia, a właściwie trzy, wyładowane po brzegi ludźmi. Musiała gonić swoją grupę i niezwłocznie do nich dołączyć, jeśli jeszcze było do czego dołączać
- Uważajcie na siebie. Bezpiecznej drogi - Rzuciła na odchodne do brata, posyłając uśmiech w stronę nieznajomego.
W tempie, z jakim będą się poruszać, uratowanie nogi było raczej złudną nadzieją. Nie była medykiem i wiedzę o tym miała nikłą ale wiedziała na pewno, że niedobrze jest tracić krew, a bez niej kończyna długo nie pociągnie. Miała jednak nadzieję, że myli się co do tego i medycy polowi ładnie go poskładają. Nie miała czasu eskortować dwójki, a już na pewno dłużej z nimi gadać, więc ruszyła pędem za powozem. Przemierzając w biegu ulice, a właściwie ich dachy, słyszała, że w mieście jest jeszcze kilka osób zajmujących się ratunkiem ofiar deszczu kamieni. Chciałaby do nich dołączyć i uratować choćby jeszcze jedno życie ale niestety nie mogła. Udało jej się znaleźć swoją grupę. Kiedy dogoniła wozy, od razu zlokalizowała Hoshi Yuki.
- Melduję się z powrotem. Jaka jest sytuacja i rozkazy?

TLDR:
- Zostawia brata i kolegę, goni wozy
- Po dogonieniu grupy melduje się Hoshi i pyta o rozkazy

• Torba nad lewym pośladkiem
• Torba nad prawym pośladkiem
• Opaska Zjednoczonych sił Sogen wokół pasa

  Ukryty tekst

Mistrz Fuutonu

Od opanowania na randze S Fuutonu, umiejętność mogłaby umożliwiać wykorzystywanie technik wachlarzowych bez użycia narzędzia, np przy użyciu dłoni, zachowując odpowiednie ruchy. Techniki mogłyby wtedy mieć np mniejszy zasięg, żeby to jakoś zbalansować. Nieweluje to poniekąd największą wadę Fuutonu, podobnie jak z wodnym odpowiednikiem tej umiejętności

Opcja, którą wybrała Hibana, okazała się być właściwa. Wyglądało na to, że jej bratu na szczęście - lub nieszczęście - nic nie jest. Był żywotny i denerwujący jak zawsze, nawet w sytuacji zagrożenia życia. Było w tym coś godnego podziwu, a jednak strasznie drażniło kunoichi. Po zrzuceniu z Zatoichiego ostatniej przeszkody, podała mu rękę, żeby ten mógł się podnieść.
- Wstawaj, musimy jak najszybciej wydostać się z miasta, zanim spadnie na nas kolejny kamień albo gorzej. Jeśli dajesz radę sam bez problemu chodzić, to pomóż mi targać swojego kolegę. Możemy go wziąć we dwoje pod pachę, sam do bramy dotarłby jutro rano. Pomogę wam kawałek pójść ale potem muszę wracać do swojej grupy, pomóc w ewakuacji cywili.
Teraz problemem było wydostać się z budynku. Rozejrzała się po pomieszczeniu za jakimś wyjściem, bo z rannym nieznajomym okno mogło nie być najlepszą drogą. Rana i tak już była poważna, musieli bardzo uważać, by jej dodatkowo nie pogorszyć. Sprawdziła też czy rozcięty kamień nie otworzył przypadkiem ścieżki przez środek domu. Tak byłoby najłatwiej. Gdyby jednak okazało się, że nie ma żadnego normalnego wyjścia, pozostaje im wynieść kolegę, starając się jednocześnie, by ranna kończyna była cały czas wyprostowana. Po wyjściu na ulicę, Hibana poleciła mężczyznom udać się w tym samym kierunku, w którym jechał wcześniej wóz, a sama musiała zacząć go gonić.

TLDR:
- Hibana podaje rękę uwolnionemu bratu
- Szuka wyjścia z budynku
- Po opuszczeniu domu wskazuje bratu i nieznajomemu gdzie mają się ewakuować

• Torba nad lewym pośladkiem
• Torba nad prawym pośladkiem
• Opaska Zjednoczonych sił Sogen wokół pasa

  Ukryty tekst

Udało się uwolnić pierwszego zakopanego ale jego noga była w gorszym stanie, niż Hibana się spodziewała. W takim wypadku z pewnością odpada poproszenie go o pomoc, chociaż może nie do końca. W pierwszej kolejności dziewczyna sięgnęła wolną ręką do torby nad lewym pośladkiem. Wyciągnęła z niej jedną z pigułek ze skrzepniętą krwią, którą dostała od swoich przełożonych. Drugą, którą otrzymała od Orochiego, zachowała dla swojego brata. Podała ją leżącemu mężczyźnie ze złamaną nogą. Ostatnim czego chciała, to żeby jej się teraz wykrwawił. Następnie dała mu jeden ze zwiniętych bandaży, krótszy, pięciometrowy.
- To pigułka ze skrzepniętą krwią, pomoże Ci trochę odzyskać siły. Potem uciśnij sobie nogę nad raną bandażem, żeby powstrzymać nieco krwawienie. Mam nadzieję, że wiesz jak to zrobić.
W drugiej kolejności przyszła pora na jej brata. Widziała przed sobą dwie opcje, obie ryzykowne, mogące posłać tego głąba do grobu. Uznała jednak, że ta pierwsza niesie za sobą nieco mniejsze ryzyko. Łatwiej będzie jej odratować trochę podtopionego Zatoichiego, niż zgniecionego i połamanego, o ile już połamany nie był.
- Jeśli chcesz się odwdzięczyć, to masz to okazję zrobić teraz. Trzymaj głowę mojego brata w górze, żeby mógł oddychać, a ja spróbuję go wydostać. Tylko ostrożnie, może mieć uszkodzony kręgosłup, starajmy się tego nie pogorszyć.
Wydała polecenie nieznajomemu i przystąpiła do ponownego pozbywania się gruzu. Miała nadzieję, że taki ruch kupi jej chociaż kilka cennych minut. Pospiesznie zaczęła odrzucać kolejne deski i belki, żeby móc w dalszym ciągu ciąć głaz swoim ostrzem.

TLDR:
- Hibana daje nieznajomemu pigułkę z krwią, bandaż do uciśnięcia rany i instruuje go, żeby trzymał głowę jej brata nad wodą
- Wraca do uwalniania brata

• Torba nad lewym pośladkiem
• Torba nad prawym pośladkiem
• Opaska Zjednoczonych sił Sogen wokół pasa

  Ukryty tekst