Mój ojciec pracuje w porcie jest tam rachmistrzem, zlicza towar i wystawia certyfikaty jakości, dziwne zajęcie jak na stare lata biorąc pod uwagę jego zdrowie. mówiąc to Nazaki lekko się zasmucił, ale mial nadzieję że Katetsu niedostrzeże grymasu na jego twarzy. Z zamyślenia wyrwal chłopaka brzdęk stołowej zastawy, na stole pojawiły się krewetki w tempurze i grillowany boczek. Smacznego rzucił chlopak w strone Katetsu i rozerwal leżące kolo misy jednorazowe pałeczki Polej nam trochę sake jeśli łaska mówiąc to delikatnie sie uśmiechnął i zaczął mieszać paleczkami w mięsie badawczo obserwując każdy kawałek, czy napewno jest dobrze wysmażony. Kucharz pomyślenie przeszedl test, mieso było dokładnie w stylu Nazakiego mocno wypieczone, ale nie wysuszone, chlopak nie zabierał się do jedzneia czekał aż Hoshigaki poleje kolejke. A Ty? Mowisz że podróżowałeś, a i miecz pewnikiem też nie dla ozdoby. To może powiesz co nieco o ziemiach poza cesarstwem? No i może na początek wypijemy kolejke? "Pierwszą z wielu mam nadzieję"-pomyślał chlopak

Nazaki szedł powolnym krokiem w stronę wioski. Po chwili Katetsu dogonił chłopaka i dalszą część drogi pokonali już idąc obok siebie. Gdy dotarli do centrum wioski szli w dość grobowym milczeniu przerwywanym od czasu do czasu przez ciche komunikaty Katetsu dotyczące nawigacji ich do wyznaczonego miejsca. Ich kroki zatrzymały sie przed budynkiem z szyldem "Bar Pod Ostrym Kłem". Budynek wyglądał surowo, ale schludnie. Solidnie pobielone ściany i duże drewniane drzwi osadzone w centralnej części bryły budynku kontrastowały z małymi ułożonymi w niechlujnych odstępach oknami. Całość tworzyła twardy chodź karykaturalny obraz. Nazaki pchnął drzwi. Już od wejścia uderzyła go metaliczna woń wilgoci, butwiejącego drewna i pieczonych warzyw. Lokal gdyby nie uwieszone na suficie świeczniki byłby całkowicie pogrążony w mroku. Okrągłe stoliki dość sporej wielkości były ułożone w znacznej odległości od siebie. Jak na jego gust zbyt dużym, ale z pewnością pozwalało sprawnie obsłużyć dużą liczbę gości. Nazaki podszedł do barmana. Duża porcja smażonego w boczku z trawą cytrynową i posyp szczodrze cebulą. Butelka sake i dwa kieliszki. A to co zamówi mój kompan wpisz mi na mój rachunek. Kończąc to recytować Nazaki uśmiechnął się szeroko. Barman zapisał zamówienie, zniknął pod ladą i po chwili położył na blacie butelke i dwa kubki. Chłopak zabrał zestaw, podziękował i udał się do jednego ze stolików. Nazaki nigdy nie pił alkoholu, nawet nigdy nie był w takim miejscu, ale poczuł swego rodzaju przypływ radości. Katetsu bierz co chcesz, ja już zajme stolik. Rzucił przez ramie idąc w głąb baru.

Na widok uśmiechu Hoshigakiego Nazaki na samym początku poczuł lekkie ukucie niepokoju. Pomimo tylu lat spędzonych wśród osobników tego klanu, dalej nie mógł przywyknąć do niektórych elementów ich aparycji. Chłopak postanowił na ten specyficzny gest również odpowiedzieć uśmiechem. I lekko rozbawionym tonem powiedział Tak mój przybrany ojciec pochodzi z waszego klanu. mówiąc to chłopak rozpina jedną z kabur na ramieniu i wyciąga odznakę klanu Hoshigaki pokazując ją nieznacznie Katetsu. Ja również przynależę do klanu, chociaż raczej w wyniku splotu wydarzeń a nie z urodzenia. Mówiąc to ton Nazakiego wyraźnie posmutniał. W jednej chwili wróciły wspomnienia o obojętności "współklanowców" wobec niego i jego brata. Z czasem chłopak przywyknął do tego i nauczył się żyć z tym specyficznym rodzajem traktowania. Nazaki przypomniał sobie wiele sytuacji gdy dzieciństwie zawsze mieli problem ze znalezieniem kompanów do zabawy. Jak dzieci z sąsiedztwa nazywali go "różowym" śmiejąc się przy tym głośno i rzucając w jego stronę muszelki lub inne drobne przedmioty. Sytuacja zmieniła się gdy dorósł, i po przez wstawiennictwo swojego przybranego ojca został zaakceptowany przez klan, dowodem tego była trzymana teraz w rękach chłopaka odznaka, jego największy skarb, jego nowe życie. Bardzo je cenił i pomimo że nie jest idealne nie pozwoliłby na pohańbienie ani symbolu , ani klanu. Katetsu na swój sposób wydawał się inny, już sam fakt że zaprosił chłopaka do baru była dla niego nie małym i przyjemnym zaskoczeniem. Jasne, chodźmy ja też chętnie coś zjem, prowadź. Mówiąc to wstał i otrzepał resztki piasku z ubrania. O pięknie świata zawsze rozmawia się lepiej mając przed sobą miskę czegoś ciepłego prawda?

Nazaki popatrzył spokojnym wzrokiem na Hoshigaki'ego. Wygładził butem fragment piasku i usiadł koło nieznajomego. Tak właściwie nie wiedział co ma odpowiedzieć, życie wśród Hoshigaki nie było jego wyborem, zadecydował o tym ślepy los kiedy u wybrzeży wyspy rozbił się statek jego ojca, i uśmiech fortuny który sprawił że zarówno On jak i jego brat uszli cało z tej tragedii. Jestem Nazaaki, mieszkam tutaj nie daleko portu, razem ze swoim ojcem. Mówiąc to starał się ukratkiem oka zobaczyć reakcje Hoshigakiego. Doskonale zdawał sobie sprawę jak Ci specyficzni rybo-ludzie podchodzą do obcych. Nieufność i dystans to coś czym były nacechowane relacje Hoshigakich z obcymi. W tym jednak osobniku Nazaki tego nie wyczuł, a przynajmniej na ten moment nie potrafił tego wyczuć. Również tak samo jak Ty skończyłem trening, trenuje żeby pewnego dnia zostać prawdziwym shinobi, chcę podróżować i poznać ziemie poza wyspą. Poza cesarstwem. Nazakiego zawsze ciekawilo jak wyglada świat poza wyspa, poza wioska, nawet poza portem. Co znajduje się za wielkim morzem które ich otacza. Z dzieciństwa nie zapamiętał wiele, wspomnienia obracały się jedynie wśród rożnych portów i rybackich wiosek. Mimo ze rozmowca chłopka nie wyglądał mu na podróżnika chlopak zwrócił sie A Ty? Wiesz co jest za wielkim morzem?

Nazaki pogrążony w myślach przechadzał się zachodnim wybrzeżem, całkiem lubił to miejsce. Tylko On morskie fale i wiatr. W takich chwilach jak ta, wspomnienia z dzieciństwa dotyczące ojca i jego żeglugi na morzu stawały się wyraźniejsze. Zatrzymał się w miejscu w którym mokra ziemia ustępowała miejsca miejsca twardemu gruntowi, tak to to miejsce w którym cisza i spokój były wyraźnie niezmącone odgłosami mieszczącego się niedaleko portu. W oddali zobaczył wielkie wapienne kamienie które w wyniku działań wody,soli i wiatru ułożyły w naturalną groble prowadzącą w głąb morza. Nazaki skakał z kamienia na kamień gdy dotarł do ostatniego kamienia poczuł jak rozbijająca się o kamień woda delikatnie chlapie na jego twarz. Zasiadł na kamieniu w pozycji lotosu. Nagle zrobiło się jakby chłodniej, zerwał się wiatr a nad głową chłopaka zaczeły zbierać się czarne chmury "idealnie"- burknął jakby sam do siebie i zamknął oczy.

Słona morska woda mocno ochlapała sylwetkę chłopaka. Nazaki zrezygnowany postanowił wrócić do domu. W drodze powrotnej kamienna grobla stanowiła już dużo większe wyzwanie ponieważ chłopak czuł palący ból mięśni po tym jak błyskawica opuściła jego ciało. Wracając do wioski zauważył wylegującego się na plaży członka klanu Hoshigaki, jego niebieska skóra w miejscu gdzie padały na niego promienie słoneczne przybierała kolor zgniłej zieleni.
- Witaj, czekasz tu na kogoś ?

Gotowe