Shinobi War PBF Naruto

~9/... ~~ Haruzen ~

~ Misja rangi ~ B ~

~ Rzeczne konie ~

Chwyciwszy rękę Itachiego mogłeś łatwo ocenić, że mężczyzna pomimo lekkiej nadwagi utrzymuje dobrą formę i drzemie w nim spora siła. Być może gdyby umiał tylko mieszać chakrę, to nawet byłby z niego niezły shinobi? Chociaż z drugiej strony - jak prowadziły cię własne rozważania - pewnie nie, bo nie wydawał się być kimś, kto by umiał zabić byle kogo, kto tylko zostanie skazany na śmierć przez klan, ani tym bardziej na kogoś, kto tłumi własne emocje. Chociaż, pozory mogły mylić. Tymczasem skinął głową, akceptując jakby, czy też przyjmując po prostu do wiadomości twoją odpowiedź.

- Oczywiście, rozumiem. Jeśli to sprawa priorytetowa, to i nie ma co, byście mitrężyli czas. Cieszę się w takim razie, że syn będzie mieć doświadczonego towarzysza, Haruzen-san. Pozwolicie jednak, że wam dam na drogę chociaż po dango, też dopiero co się ugotowały, a mąkę nam się udało sprowadzić niedawno z Teiz, pierwszorzędna - nie to, co rośnie nam tutaj zazwyczaj. - odparł, samemu wchodząc do domu. Po krótkiej chwili wrócił, a za nim wyszedł też Harikotto - z wyraźnie lżejszym i mniej brzęczącym plecakiem. Mężczyzna trzymał talerz ze świeżymi dango, polanymi apetycznym, słodkim sosem, który jeszcze parował w chłodnym powietrzu. Harikotto sięgnął po jedno z nich i ruszył ku tobie, gotów do dalszej drogi.

Sadoku Harikotto
Sadoku Itachi

Uuu, 9 lat forka. Od początku sam nie jestem, ale oczywiście pierwsze mi się nasuwają wincestowe bliźniaki Uchiha i igraszki przy trupie dopiero co zabitego konkurenta i postaci gracza. W końcu pierwszej postaci się nie zapomina. xD

Ale tak poza tym, to zdecydowanie podbijam wiele sytuacji, które już przedmówcy opisali, jak kopanie bijuu w tyłek, czy też epickie poświęcenie się Yamiego aby opanować to zagrożenie, polowanie na Akę, a także wszelkie inne mniejsze i większe fabułki.

Na ten moment jednak stwierdzam, że chyba najlepiej mi się gra na forku od lat, więc liczę na to, że będzie trwało.

Also, Minako, loffciam jak zawsze.

I odbieram 90 PH i 900 Ryo, bo zbieram na Nowe Kotei.

Ojciec zostawił go z zadaniami oraz Ario-san, który po raz kolejny zakasłał, co mocno zaniepokoiło Orochiego. Nie dlatego, że miałby się obawiać o swoje zdrowie, ale przeciwnie - o zdrowie samego marionetkarza, który przecież w pełni oddał się walce za sprawę jego klanu. Nie chciałby, żeby teraz coś mu się stało. Z drugiej strony... chyba większość Ayatsuri znała się też na Iryojutsu, więc nie śmiał go upominać, aby skorzystał z pomocy ich własnych, klanowych lekarzy. Obracał w głowie moment drażliwą kwestię - dodatkowo delikatną tym, że chyba odczytali nieco opacznie wcześniejsze słowa Ario, po czym zdecydował się na proste skinięcie głową i równie prostą odpowiedź.

- Oczywiście, Ario-san. Gdybyś jeszcze potrzebował skorzystać z jakichś zasobów przed podróżą, czy to militarnych, czy to medycznych, to oczywiście nie krępuj się. Twoje dokonania na polu bitwy i podczas ewakuacji nie umknęły ani mnie, ani Masahiro-dono. -

Następnie poprowadził oboje w stronę dużego namiotu w centrum obozu, pełniącego funkcję tymczasowego sztabu, czy też siedziby władz nim cała reszta oficjeli została odpowiednio rozlokowana. Miał na głowie mnóstwo pracy i lepiej było się do niej zabrać od razu. Oczywistym było, że obóz będzie potrzebować czegoś w rodzaju centrum administracyjnego, skoro był już niemal osobnym miasteczkiem, jakkolwiek prowizorycznym - dlatego podejrzewał, że niedługo trzeba będzie zmienić namiot w porządny budynek, nawet jeśli główna władza pozostanie w sercu Sarufutsu. Był ogromny, ale liczba uchodźców również. Dobrze, że część zasobów udało się bezpiecznie dotransportować tutaj. Będą potrzebne. I to bardzo.

Gestem zaprosił Hoshi i Ario do środka, szybko machając odznaką przed nosami strażników przy wejściu. Już miał wejść, kiedy dostrzegł czarnowłosego młodzika, który zatrzymał się przed nim, wypalając od razu, że przynosi wieści od Masahiro oraz kolejne zadanie. Westchnął lekko i gestem kazał mu poczekać moment.

- W głębi będzie pomieszczenie z symbolem rodowym mojej rodziny, to taka "moja" strefa. Rozgośćcie się tam, ja zaraz dotrę. Jakby ktoś wam przeszkadzał, to niech podejdźcie tu do mnie. - przekazał Ario i Hoshi, a następnie odwrócił się do rozmówcy. - Moment, pokaż mi jeszcze odznakę, żebym wiedział, z kim gadam i przedstaw się, dobra? Wybacz, kojarzę sporo osób, ale no - moja pamięć ma granice. - zaśmiał się do młodszego shinobiego, a po sprawdzeniu jego tożsamości skinął głową.

- Albinos. Kojarzę go, ale nie widziałem, a teraz nie mam cholera czasu go szukać sam, bo jeszcze Sta... ojciec mi zlecił sporo roboty. No, ale zaraz spróbuję coś wykombinować. Poczekaj tutaj moment. - polecił młodemu shinobi, po czym wpadł do namiotu, kierując się do swojej przestrzeni, gdzie Ario już siedział nad kartką papieru, odnalezioną przez Hoshi. Uśmiechnął się do nich serdecznie, chociaż uśmiech zbladł nieco w obliczu komentarza marionetkarza. Ten jednak wydawał się mówić bardziej do siebie, niż jednak do kogokolwiek innego, więc spojrzał tylko porozumiewawczo na Hoshi, licząc na jej wsparcie. Sam zaczął przetrząsać szafki, gdzie znajdowały się skrótowe kopie danych każdego z shinobi klanu. Po chwili znalazł to, czego szukał, przebiegając wzrokiem krótki skrawek tekstu, a następnie schował go, porównując jeszcze z listą mieszkańców oraz raportami o kolejności grup, które przybywały do obozu i wrócił przed namiot.

- Shigemi-san. Jeśli to możliwe i sam nie masz innych zajęć, to chciałbym ci przekazać to zadanie. Mijikuma i jego rodzina, zakładając, że się już odnaleźli, powinni być gdzieś w południowej części obozu, bo tam pierwsze grupy były kierowane - a jego rodzina była jedną z pierwszych, jakie przybyły tutaj. - wyjaśnił, licząc na to, że shinobi w istocie nie miał nic innego do roboty, co zleciłby mu sam Masahiro. Gdyby było inaczej, poszukał szybko innego, wolnego shinobi - najlepiej jednego z młodzików, koło szesnastu lat, który by mógł się tak wykazać i jemu zlecił to zadanie.

Sam wrócił do namiotu, zabierając się przede wszystkim za organizację... wszystkiego. W pierwszej kolejności spisanie i odhaczenie najbliższych, krążących po namiocie osób. Następnie wybranie grupy Gazo, która była w stanie najszybciej kopiować jakiekolwiek obrazy i pismo, do sporządzenia kopii mapy obozu, z podziałem na sektory administracyjne oznaczone odpowiednimi kolorami oraz liczbami, a także z prostymi ikonografiami przedstawiającymi lazaret, centrum administracyjne, toalety, kuchnie polowe i tak dalej. Gdy to było gotowe, wysłał tę samą grupę wraz z pojedynczą kopią mapy do centrum każdego z sektorów, polecając im, by znaleźli stolarzy po drodze, którzy będą w stanie rozebrać niepotrzebne akurat wozy i przerobić na tablice informacyjne, gdzie mogliby przybić mapy i poinformować ludzi o ich celu i zastosowaniu.

Kolejnym punktem było sporządzenie kopii list mieszkańców i zorganizowanie pięcioosobowych drużyn shinobi, które byłyby w stanie kierować ludzi do odpowiednich sektorów, przypominając o użytkowaniu map w razie kłopotów. Każdego z tych shinobi zresztą odhaczał na własnej liście, dodając do listy tych, którzy przeżyli i starając się przekazać kilka ciepłych słów każdemu z tych, którzy przetrwali. Oczywiście jeśli tylko Hoshi-san była na siłach i nie martwiła się zbytnio kondycją Ario, poprosił ją o pomoc w tym zadaniu, gdyż praktycznie musiał zorganizować na szybko sprawnie działającą machinę miejską, a przynajmniej jej zalążek. Kiedy tylko była okazja, zatrudnił do pracy też osoby, z którymi pracował ostatnie miesiące w Siedzibie Władzy, gdyż była to zaufana grupa, która znała jego wymagania i Starego, a także ludzi i ich potrzeby. Kiedy było to tylko możliwe, posłał także po Iwao Nobutora - sprytnego i zorganizowanego przywódcę południowego obozu uchodźców w Kotei, licząc na to, iż jego ekspertyza w poprzednim przedsięwzięciu będzie tutaj nieoceniona i dając mu podobne kompetencje, co swoje własne.

Pracował tak długo, jak tylko starczyło mu sił, robiąc przerwy w zasadzie tylko wtedy, gdy były one niezbędne. Część drobniejszych spraw jak patrole po obozie były już zorganizowane, ale trzeba było upewnić się, że odpowiednie siły krążą po ulicach, przynajmniej będąc widoczne i projektując poczucie, że klan dalej jest, działa i pilnuje porządku. Nie chciał, aby złodzieje, najczęściej desperaci, albo po prostu oportuniści, mieli okazję do podniesienia głowy i zmiany obozu w jakieś bezprawne pustkowie.

Na spoczynek udał się dopiero nad ranem, zmuszony do tego w zasadzie przez Kiyomi, która znalazła go wracając sama z Sarufutsu, wysłana oczywiście przez Starego lub samą siebie, kiedy nie stawił się w swoim pokoju wieczorem. Mimo to, spał tylko trzy-cztery godziny nim obowiązek kazał mu ponownie się obudzić i kontynuować pracę. Symboliczny pogrzeb czekał na organizację.

~8/... ~~ Haruzen ~

~ Misja rangi ~ B ~

~ Rzeczne konie ~

Harikotto słuchał uważnie, podzwaniając garnkami w plecaku w rytm swoich kroków, co przy jego dość równym tempie marszu sprawiło, że powstał z tego dość przyjemny rytm, niemal jakas melodia czająca się na dnie twojej pamięci. Kiedy skończyłeś przemowę, pokiwał głową.

- Łał. Musisz być duszą każdej imprezy, prawda?- spytał tonem, który chyba tylko częściowo był sarkazmem, bardziej wydawało się, że pobrzmiewa w nim autentyczne zdziwienie. Być może nigdy do tej pory nie spotkał na swojej drodze profesjonalnego shinobi, takiego właśnie jak ty. Kogoś, kto jest w pełni oddany swojemu klanowi i misji, którą klan mu zleca. Komuś, kto nawet gdy przełożeni go krytykują - przyjmuje tę krytykę spokojnie, wyjaśniając swoją argumentację i nie wdając się w utarczki słowne dalej, niż to konieczne do wyjaśnienia swojego punktu widzenia.

Po chwili dotarliście przed położony na tym bardziej stromym brzegu doliny, w której osadzone zostało Saimin. Uliczka była niewielka, pełna ciasno upchanych domków. Te po lewej stronie drogi były jednak położone na tyle niżej względem tych po prawej stronie, że odsłaniały dzięki temu widok i pozwalały docenić piękno miasta. Harikotto przeszedł do jednych z drzwi, gdzie przy obejściu krzątał się barczysty mężczyzna w okolarach, o twarzy podobnie okrągłej, jak Harikotto, jedynie z brodą. Kiedy ujrzał Harikotto, uniósł jedną z brwi i przerwał rąbanie drewna.

- Młody, a ty co? Już zdążyłeś wrócić z tej całej misji?- spytał mężczyzna, z lekkim rozbawieniem w głosie.

- Co? Nie no, co ty tato. Dopiero wyruszamy. Haruzen-senpai, który będzie moim towarzyszem i przewodnikiem poradził mi się przepakować, bo nie będzie gdzie użyć wszystkich garnków, które mi mama wcisnęła. - odparł Harikotto, kręcąc głową i wchodząc za drzwi. - Haruzen-senpai, zaraz będę! -

Młody shinobi zniknął za drzwiami, zaś jego ojciec obrócił się do ciebie. Zamiast się skłonić, wyciągnął prawą dłoń, zwyczajem bliższym jakiemuś Shigashi, a nie Soso.

- Miło poznać. Sadoku Itachi. Syn nie zdradził się gdzie i po co idziecie, ale ponoć coś istotnego i parę tygodni co najmniej go nie będzie. Mam nadzieję, że nie będziecie mieć wielu przygód, ale jakby co - widać po was, że chyba nie pierwszyzna takie zadanie dla was, zgadza się? Może na herbatę szybką przed drogą wstąpicie? Woda niedawno się zagotowała. -

Sadoku Harikotto
Sadoku Itachi

Jak dla mnie, to na Wielkanoc nie ma lepszego klanu w ogóle, niż Gazo.

Nie dość, że pisanki im najładniejsze wyjdą, to jeszcze mogą przy okazji obronić koszyk jakby jakiś złodziej koszyczka się zbliżał!

~ 7/... ~~ Haruzen ~

~ Misja rangi ~ B ~

~ Rzeczne konie ~

Młodszy od Haruzena Akoraito klanu Yamanaka wydawał się być nieświadomy do końca perspektywy, jaką starszy shinobi miał na zawód, którym się trudnili - albo celowo udawał naiwnego. Może był to kolejny, dziwny test lojalności ze strony klanu? A może to paranoja? Tak czy inaczej, Harikotto podrapał się po brodzie, na której można dostrzec było bardzo skąpy ślad niedogolonego zarostu.

- No nie wiem, pewnie się da przeżyć, ale przy takiej długiej podróży chyba lepiej, jak nie będą cię kości łupać od nocowania bezpośrednio na ziemi, nie? Albo jak nabawisz się przeziębienia, bo na pustyni bez niczego będziesz drzemać. Temperatury tam ponoć strasznie niskie są, wbrew temu, co się może wydawać. - stwierdził z przekąsem, po czym chyba się nieco zreflektował i odchrząknął. - No, ale ty tutaj już tam podróżowałeś, nie ja. Może faktycznie wywalę jeszcze parę garnków po drodze. Możemy zahaczyć o mój dom rodzinny, jest i tak przy wylocie z miasta, nie nadłożymy drogi. Chodźmy.-

Ruszyliście w drogę, opuszczając siedzibę przy wtórze dzwonienia plecaka Harikotto. Wydawało się, że odnalazł pewien balans i szacunek do starszego towarzysza, ale na uwagę o dobrym tonie jednak znowu chyba się zapomniał, bo przewrócił oczami.

- Na siedmiu bogów szczęścia... No jakbym był jakimś pijaczkiem z Ryokanu co się o to rozpytuje to tak, ale wydawało mi się, że jesteśmy sojusznikami tutaj i partnerami, nie? Zresztą, sam właśnie to potwierdziłeś. Nawet jakbyśmy nie byli na misji razem, to wspólnie służymy temu samemu klanowi... To nie wiem, czemu mielibyśmy nie wiedzieć co nieco o sobie i swoim stylu walki, inaczej przecież nie skoordynujemy się nijak w walce, jakby do niej doszło. - odparł, a w zasadzie niemal odwarknął, po czym znowu ugryzł się w język. Wyglądało na to, że ma w sobie jakąś hardość, a przynajmniej nieco cięty język, który nieraz wpakował go w kłopoty i który próbował - nieudolnie - opanować. Ponownie odchrząknął. - Ekhm. Wybacz. Ja znam się trochę na ninjutsu, trochę na genjutsu. Ale moją specjalizacją jest jednak Doton. Mało kto chyba umie go używać tak dobrze, jak ja, no ale to u nas rodzinne. Braciak i siostra tez się doskonale znają na swoich żywiołach. Właśnie, nie powiedziałeś w końcu nic o swojej rodzinie w końcu, Haruzen-san? I kitrasz się strasznie z tymi swoimi zdolnościami. Celujesz w dostanie się do Ansatsu no ki, czy co? -

Sadoku Harikotto

Orochi skinął po prostu głową, słysząc polecenie ojca. Tak naprawdę nie było ono potrzebne - chłopak sam bowiem zdążył dojść do podobnych wniosków i podobnie ustawić priorytetowe zadania na ten moment. Za chwilę z pewnością się pogrąży znowu w obowiązkach, ale teraz chciał jeszcze dokończyć rozmowę z Hoshi i Ario, może też znaleźć przynajmniej na moment resztę z tych, którzy pomagali mu w jego grupie. Może niektórych także zaprząc do pomocy, jeśli będzie taka możliwość.

Tymczasem słuchał wymiany między Ario i Starym. Wiadomość, którą między wierszami przekazywał jego ojciec, była dość jasna, ale nie był pewny, na ile zdołał ją odczytać specyficzny marionetkarz. Co prawda nie znał go długo, ale sposób jego rozumowania - bardzo bezpośredni, ignorujący chyba niektóre niuanse wypowiedzi - jednocześnie się podobał Orochiemu, który sam uwielbiał być bezpośredni, ale z drugiej strony sprawiał, że chyba Ario nie zawsze umiał poprawnie odczytać niektóre komunikaty. A przynajmniej takie wrażenie odniósł młody Sugiyama. Z wdzięcznością i zdziwieniem jednak przyjął płaszcz z symbolem kropli, który wręczył mu Ario.

- Technika... Kropla... chyba pierwszy raz słyszę o obu. - odparł, chowając płaszcz do torby. - Dziękuję za ofertę - jak tylko dam radę, odwiedzę was, bo ciężko wyobrazić mi sobie bardziej praktyczne użycie chakry. Uratowałbym co najmniej dziesięć osób więcej, gdybym znał ją wcześniej. - dodał z pewną goryczą w głosie, mimo świadomości, że zrobili chyba wszystko, co było w zasięgu ich możliwości w trakcie ewakuacji ostatnich osób.

Obrócił głowę ku lodowej Kunoichi.

- Hoshi-san? Rozumiem, że dasz mi znać, gdzie mogę odnaleźć siedzibę waszej organizacji? Chętnie też posłucham czegoś więcej o niej dzisiaj wieczorem przy herbacie, kiedy będę pracować przy spisie... jeśli oczywiście miałabyś siłę i chęć mi potowarzyszyć. - ukłonił się jej, po czym znowu przeniósł uwagę na Ario, lekko chichocząc pod nosem, kiedy ten opacznie zinterpretował słowa ojca.

- Ario-san... Wybacz, chyba nie spotkałeś jeszcze panicza Yuu. To dorosły już, chociaż młody chłopak - parę lat młodszy ode mnie - ale bystry, zafascynowany waszymi mechanizmami. Nie posiada zdolności chakrowych, ale potrafi bardzo dobrze rozpisywać plany i konstrukcje, z tego co wiem to sam chyba nawet jest autorem paru marionetek na mniejszą skalę, niż wasze. Jest też... wyjątkowo entuzjastyczny, niekiedy zbytnio w niektórych kwestiach. - wyjaśnił pustynnemu shinobi, po czym dla pewności zbliżył się parę kroków, chwytając jego wyciągniętą dłoń i opuszczając delikatnie do boku Ario, a przy okazji nieco nachylając się ku niemu i zniżając głos. - ...i żeby było to jasne - klan Uchiha obecnie nie byłby w stanie pomóc żadnym zbiegom z Unii, ale pan Takeda ma możliwości i zasoby, by takich potencjalnych uciekinierów, którzy przysłużyli się wybitnie sprawie Sogen, otoczyć opieką. Jeśli by tego oczywiście chcieli i potrzebowali. -

Cofnął się na parę kroków, zajmując znowu miejsce obok ojca.

- Skoro chcesz szybko zebrać się w drogę, proponuję, abyś podążył za mną. Zaraz znajdę dla Ciebie miejsce, jak i zwój, pióro i atrament, abyś mógł spisać swoje spostrzeżenia. - jeśli nie było obiekcji, zaprowadził Ario do swojego tymczasowego "biura", podając mu niezbędne utensylia.

~ 6/... ~~ Haruzen ~

~ Misja rangi ~ B ~

~ Rzeczne konie ~

Harikotto pokiwał energicznie głową, sięgając po jeden ze zwojów wystających z plecaka. Kiedy go rozwinął, okazał się być mapą kilku regionów, w tym skrawka Głębokich Odnóg, rzeczywiście w okolicy Samotnych Wydm. Przebiegł palcem po mapie, pomrukując w zamyśleniu pod nosem.

- Rzeczywiście, to spory kawałek. Chociaż oczywiście mniejszy, niż gdybyśmy mieli odwiedzać Tajemniczy Las. Trochę miałem nadzieję, że tam będziemy podróżować, ale trudno. Może kiedyś. - zwinął mapę, po czym schował ją do plecaka i go poprawił. Usłyszałeś brzęk naczyń dobiegających ze środka, Harikotto przy okazji delikatnie ugiął się pod ciężarem, ale zaraz podniósł ponownie. Potem popatrzył na Ciebie i twoje wyposażenie.

- Hmm, czy jesteś pewny, że masz wszystko co potrzebne do podróży? A może pochowałeś to w zwojach? - zaciekawił się, zerkając nieco na twoje plecy, jakby oczekiwał tam plecaka. Zobaczył jednak tylko wachlarz, na który wskazał palcem. - To... do technik Fuutonu, prawda? Mój brat z podobnym chodzi. Siostra z kolei z takim wielkim bukłakiem, bo woli Suiton. Ty masz jakąś rodzinę, Haruzen-san? -

Sadoku Harikotto

~ 5/... ~~ Haruzen ~

~ Misja rangi ~ B ~

~ Rzeczne konie ~

Przyjąwszy może bez przekonania, ale posłusznie swoje zadanie, opuściłeś panią Aiko - po raz kolejny nie widząc nigdzie liderki klanu. Cóż, widać nie miała czasu na wszystkich swoich Sentokich. Przechadzając się jednak po siedzibie klanu słyszałeś tu i ówdzie plotki, że już od dłuższego czasu nie raczyła nikogo chyba poza najwyższymi stopniem shinobi zaszczycić spotkaniem. Cóż, może jak sprawdzisz się jako Sentoki i zostaniesz Kogo, to dostąpisz tego zaszczytu?

Tak czy inaczej, udałeś się odpocząć, może coś zjeść. Przechodziłeś przy tym przez targ, gdzie byłeś świadkiem odrobinę niecodziennej sceny - oto bowiem jakaś wyglądająca na nietutejszą młoda, nastoletnia dziewczyna w pięknym kimonie - można by pomyśleć, że szlachcianka - rzuciła się w pogoń za jakąś młodszą od niej jeszcze lokalną dziewczyną. Zniknęły ci dość szybko z oczu pomiędzy straganami.

Wieczorem zjadłeś jakiś posiłek, korzystając z lokalnej kuchni, a nazajutrz wróciłeś do siedziby władzy, gdzie przy recepcji czekał, wypatrując ewidentnie Ciebie, jakiś młody, korpulentny osobnik w okularach w podróżnym stroju z plecakiem i przynajmniej dwoma zwojami wystającymi z niego oraz zwiniętym namiotem. Musiał dostać twój dość dokładny rysopis, gdyż podszedł od razu do ciebie, kłaniając się.

- Haruzen-san, zgadza się? Nazywam się Sadoku Harikotto. Pani Aiko przekazała mi, że mam ci towarzyszyć podczas najbliższej misji. Podobno czeka nas dość długa wyprawa, mam nadzieję, że zabrałem wszystko co potrzebne. - powiedział dość szybkim, entuzjastycznym tonem, jednocześnie prezentując ci swoją odznakę shinobiego, wedle której Harikotto byl Akoraito klanu Yamanaka.

Sadoku Harikotto

Uszy Orochiego dość szybko wychwyciły uwagę Hoshi-san o matce Ario i jeszcze bardziej zatroskały, a przynajmniej zastanowiły młodzika. Czy coś z matką marionetkarza było... nie tak, że wymagała opieki? Czy może była już po prostu starszą osobą, mając Ario w późnym wieku? Co z jego ojcem? Sytuacja rodzinna i zdrowotna gościa z pustyni wydawała się mocno skomplikowana i to chyba nie w pozytywnym kierunku. Dlatego Orochi tym bardziej docenił, że zechciał - i to po raz kolejny - wspomóc Uchiha w obronie przed agresorami. Obiecał sobie, że zadba, aby pomoc Ario została doceniona.

- Dziękuję. Takie informacje na pewno bardzo nam się przydadzą, zresztą - jak uda się ustalić konkrety, to porozmawiam z ojcem, aby przesłał je do reszty liderów. Przynajmniej tych, którzy wysłali chociażby symboliczne wsparcie. - zapewnił oboje, po czym palnął się w głowę, kiedy uświadomiono go, że się nie przedstawił. Chyba za bardzo się przyzwyczaił, że wszyscy w okolicy Kotei go kojarzą.

- Ekhm. Wybacz, faktycznie nie poznaliśmy się oficjalnie. Jestem Sugiyama Orochi. Z klanu Uchiha, ale no, nie z głównej linii zdecydowanie. - zaśmiał się lekko zawstydzony, przeczesując włosy jak zawsze, kiedy był nieco zakłopotany. Odchrząknął. - Zgadzam się w pełni, że ta wojna... ech, wszystkie wojny powinny inaczej wyglądać i tylko ci, którzy są gotowi walczyć powinni to robić. Ale chyba żaden konflikt do tej pory tego nie zrealizował. Poprzednie starcia - chociażby to pomiędzy nami, a Kaminari - obfitowało w podobne barbarzyństwa. Dzicy nie są tak naprawdę wyjątkowi, różni ich chyba tylko... skala zniszczeń i to, że mieli Dziewięcioogoniastego. Tym bardziej oczywistym jest, że niekoniecznie się zatrzymają w tym miejscu. Będziemy jednak jeszcze uważniej obserwować ich poczynania i się przygotowywać... tak, jak tylko będziemy w stanie. -

Potem umilkł na moment, słuchając pozostałych. Perspektywa dalszych podbojów Dzikich nieco go podminowała, ale o dziwo komentarz Ario o tym, że jego liderka miałaby być ułomna - bezpośredniość z jaką to powiedział - jakoś rozładowała napięcie i sprawiła, że lekko się uśmiechnął, chociaż nie odezwał głośno. Chwilę później, kiedy przelotem przeszła obok niego niebieskowłosa Kiyomi, był już w stanie skinąć jej głową i uśmiechnąć się do niej, przelotnie zakrywając jej dłoń swoją.

- To dobrze, bo księciunio się zamartwiał, zaraz by sam poleciał jej szukać. - odparł cicho dziewczynie, częściowo żartobliwie, ale ton był podszyty powagą. Wiedział doskonale, jak bardzo Masahiro ceni swoją narzeczoną i jak wielkim darzy ją uczuciem oraz zaufaniem. Mógł mieć tylko nadzieję, że dziewczyna będzie w stanie to uczucie rzeczywiście docenić i odwzajemnić. Na razie pewnie potrzebowała wsparcia, aby dojść do siebie po śmierci Kyoushiego - niejasno kojarzył bowiem, że ich białowłosy Jinchuuriki od lat się z nią przyjaźnił osobiście, więc nie wyobrażał sobie nawet, jak mocno musiał to się na niej odcisnąć. Był jednak pewny, że Masahiro zrobi wszystko, aby jej pomóc przejść przez okres żałoby.

Tymczasem wrócił do rozmowy z Hoshi i Ario, a także - jak się zaraz okazało - z własnym ojcem, który wreszcie dokończył ustalać logistykę z Takedą. Dostał z powrotem swój pokój co oznaczało... no tak, że pewnie znowu będzie mieszkać zaraz obok Yuu. Westchnął zrezygnowany, mentalnie przygotowując się na ponowny kontakt z paniczem, mając nadzieję, że przez ostatnie czas jednak nieco wydoroślał. Słysząc polecenia ojca, automatycznie wyjął notes i ołówek, notując sobie informacje na wszelki wypadek - chociaż po prawdzie pewnie i tak by je zapamiętał, nie były zbyt skomplikowane. Niemniej ogrom roboty przed nim był kolosalny. A do tego jeszcze ojciec stwierdził, że ewakuacja się nie udała, oczywiście! Po cholerę w takim razie zwala mu tyle na głowę?!

- Działaliśmy z tym co mieliśmy, nie dało się tego zrobić lepiej! Hoshi-san dała z siebie wszystko, pod koniec ledwo żyła z utraty chakry! Każdy zresztą dał z siebie wszystko! - warknął do ojca, po czym dopiero dotarło do niego, że tak naprawdę Stary miał na myśli coś innego. Zbiło go to kompletnie z tropu i sprawiło, że na moment zaniemówił.

- Znaczy... no, dzięki. Ale to był wspólny wysiłek. Ogarnę te rzeczy, ale... tego jest od cholery, samo sprawdzanie obecności mi zajmie pewnie dobre dwa tygodnie. Będę musiał kogoś sobie do tego dobrać na pewno, bo to już kolejny raz, kiedy z czymś takim sam zostaję, a im dłużej z tym będziemy zwlekać, tym trudniej będzie coś ustalić. Jakieś punkty informacyjne trzeba będzie ustawić, skopiować te listy... - zaczął paplać, pocierając dłońmi skronie, kiedy jego umysł zaczął od razu popadać w twórczy chaos organizacyjny, ale się zreflektował.

- Dobra, potem. - skwitował krótko, po czym zamilkł, słuchając ojca i Ario. Pozwolił na początek odpowiedzieć ojcu, ale znowu żal mu się zrobiło, że marionetkarz uważa swoich rodaków za tchórzy. Co prawda sam Orochi nie widział ich zbyt wielu i kojarzył głównie z umiejętności rzemieślniczych, ale nie umknął mu widok kilku bliźniaków Ario niosących na delikatnych niciach chakry kilkudziesięciu rannych, odciążając kolosalnie resztę wycofujących się.

Kiedy pojawiła się okazja, wyciągnął ku Ario rękę.

- Słuchaj, dla mnie jest istotne, że ty oraz paru twoich pobratymców nas wsparło. Na froncie na pewno liczyła się każda osoba i sama decyzja, żeby nadstawiać karku za naszych ludzi... cóż, ja na pewno tego nie zapomnę. Gdybyście sami potrzebowali kiedykolwiek pomocy, to dawajcie mi znać, na pewno postaram się zrobić, co w mojej mocy. - ponownie zapewnił, po czym coś jeszcze przyszło mu do głowy. - W sumie... mam jeszcze jedno pytanie, czy też prośbę. To, co widzieliśmy podczas ewakuacji... - tutaj spojrzał porozumiewawczo na Hoshi, która dzieliła z nim te doświadczenia bezpośrednio - ...uświadomiło mi, że czasami było mnie... za mało? Wydaje mi się, że znasz jakąś technikę klonowania, której wcześniej nie widziałem nigdy, w każdym razie - nic tak... naturalnego, ani precyzyjnego? Byłbyś w stanie mnie tego kiedyś nauczyć, albo może powiedzieć, kto byłby w stanie to zrobić? Nie musisz odpowiadać od razu, ale no... przynajmniej zanim opuścisz obóz. Ja... ja po prostu nie chcę nigdy więcej mieć poczucia, że muszę zostawić jedną osobę, by pomóc trzem innym. - spytał marionetkarza, a w jego tonie słychać było zarówno determinację, jak i ból i wstyd, że nie był w stanie dotrzeć do każdego, kto potrzebował pomocy podczas ewakuacji.

[Przejęcie misji uzgodnione z Hoshi]

~ 4/... ~~ Haruzen ~

~ Misja rangi ~ B ~

~ Rzeczne konie ~

- Cóż, przynajmniej w tym punkcie mogę się z tobą zgodzić. - mruknęła Aiko z pewnym przekąsem, kiedy Haruzen wspomniał o swoich problemach z komunikacją. - Z drugiej strony, hipopotamy z jakiegoś powodu cię polubiły - być może twój specyficznych charakter i sposób komunikacji jest właśnie tutaj kluczowy. Niemniej, przydzielę ci kogoś, kto jest nieco bardziej wygadany, ale nie tak silny - twoim zadaniem będzie ochrona go i zaprowadzenie na miejsce, no i robienie notatek na temat kultury i zwyczajów hipopotamów. Może to nie jest typowa misja skrytobójcza, ale nasz klan żyje głównie z informacji, jakie zdobywamy, w czym pomagają nam zresztą klanowe zdolności. Jeśli masz być Sentokim klanu, nie możesz być tylko bezmyślnym trepem, który myśli jedynie o tym, jak kogoś zgładzić. Oczekuję od Ciebie również umiejętności obserwacji, analizy sytuacji i pewnych podstawowych chociaż umiejętności dyplomatycznych. -

Kobieta postukała chwilę palcami w blat biurka, chyba zastanawiając się, czy coś jeszcze - i jak wiele z tego, o czym myślała - dodać. W końcu się odezwała:

- I jeszcze jedno. Zdaję sobie sprawę z tego, że hipopotamy mogą nie być zachwycone na początku, że przyprowadziłeś im nową osobę, ale wolę je postawić przed dokonanym faktem, niż ryzykować to, że w ogóle nie zgodzą się na przyjęcie kogokolwiek innego poza tobą. Czasem lepiej prosić o wybaczenie, niż o pozwolenie. - uśmiechnęła się lekko kącikiem ust, po czym skinęła dłonią, wskazując drzwi.

- Odpocznij dzisiaj i wróć jutro rano, osoba towarzysząca będzie czekać na ciebie przy recepcji, wtedy wyruszycie w drogę. Póki co nie mów o swoim pakcie nikomu więcej, nie licząc oczywiście najwyższych władz klanu. -

Dyskusję najwyraźniej uznała za zakończoną.

Znaleziono 254 wyniki

Re: Siedziba władzy

Re: Sugiyama Orochi - PH

Re: 9. rocznica powstania Shinobi War

Re: Sugiyama Orochi - PH

Re: Sugiyama Orochi - RYO

Re: Sugiyama Orochi - PH

Re: [Event} - Miasteczko Sarufutsu

Re: Siedziba władzy

Re: Wielkanoc 2024

Re: Siedziba władzy

Re: [Event} - Miasteczko Sarufutsu

Re: Siedziba władzy

Re: Siedziba władzy

Re: [Event} - Miasteczko Sarufutsu

Re: Siedziba władzy