Shinobi War PBF Naruto - Szukaj

Znaleziono 248 wyników

Wyszukiwanie zaawansowane

Znaleziono 248 wyników

Strona 1 z 17
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
17
Następna

autor: Sugiyama Orochi: wczoraj, o 01:52; Forum: [Event] Ostatnia Bitwa o Kōtei; Temat: [Event} - Miasteczko Sarufutsu; Odpowiedzi: 116; Odsłony: 3028

Re: [Event} - Miasteczko Sarufutsu

Ojciec zostawił go z zadaniami oraz Ario-san, który po raz kolejny zakasłał, co mocno zaniepokoiło Orochiego. Nie dlatego, że miałby się obawiać o swoje zdrowie, ale przeciwnie - o zdrowie samego marionetkarza, który przecież w pełni oddał się walce za sprawę jego klanu. Nie chciałby, żeby teraz coś mu się stało. Z drugiej strony... chyba większość Ayatsuri znała się też na Iryojutsu, więc nie śmiał go upominać, aby skorzystał z pomocy ich własnych, klanowych lekarzy. Obracał w głowie moment drażliwą kwestię - dodatkowo delikatną tym, że chyba odczytali nieco opacznie wcześniejsze słowa Ario, po czym zdecydował się na proste skinięcie głową i równie prostą odpowiedź.

- Oczywiście, Ario-san. Gdybyś jeszcze potrzebował skorzystać z jakichś zasobów przed podróżą, czy to militarnych, czy to medycznych, to oczywiście nie krępuj się. Twoje dokonania na polu bitwy i podczas ewakuacji nie umknęły ani mnie, ani Masahiro-dono. -

Następnie poprowadził oboje w stronę dużego namiotu w centrum obozu, pełniącego funkcję tymczasowego sztabu, czy też siedziby władz nim cała reszta oficjeli została odpowiednio rozlokowana. Miał na głowie mnóstwo pracy i lepiej było się do niej zabrać od razu. Oczywistym było, że obóz będzie potrzebować czegoś w rodzaju centrum administracyjnego, skoro był już niemal osobnym miasteczkiem, jakkolwiek prowizorycznym - dlatego podejrzewał, że niedługo trzeba będzie zmienić namiot w porządny budynek, nawet jeśli główna władza pozostanie w sercu Sarufutsu. Był ogromny, ale liczba uchodźców również. Dobrze, że część zasobów udało się bezpiecznie dotransportować tutaj. Będą potrzebne. I to bardzo.

Gestem zaprosił Hoshi i Ario do środka, szybko machając odznaką przed nosami strażników przy wejściu. Już miał wejść, kiedy dostrzegł czarnowłosego młodzika, który zatrzymał się przed nim, wypalając od razu, że przynosi wieści od Masahiro oraz kolejne zadanie. Westchnął lekko i gestem kazał mu poczekać moment.

- W głębi będzie pomieszczenie z symbolem rodowym mojej rodziny, to taka "moja" strefa. Rozgośćcie się tam, ja zaraz dotrę. Jakby ktoś wam przeszkadzał, to niech podejdźcie tu do mnie. - przekazał Ario i Hoshi, a następnie odwrócił się do rozmówcy. - Moment, pokaż mi jeszcze odznakę, żebym wiedział, z kim gadam i przedstaw się, dobra? Wybacz, kojarzę sporo osób, ale no - moja pamięć ma granice. - zaśmiał się do młodszego shinobiego, a po sprawdzeniu jego tożsamości skinął głową.

- Albinos. Kojarzę go, ale nie widziałem, a teraz nie mam cholera czasu go szukać sam, bo jeszcze Sta... ojciec mi zlecił sporo roboty. No, ale zaraz spróbuję coś wykombinować. Poczekaj tutaj moment. - polecił młodemu shinobi, po czym wpadł do namiotu, kierując się do swojej przestrzeni, gdzie Ario już siedział nad kartką papieru, odnalezioną przez Hoshi. Uśmiechnął się do nich serdecznie, chociaż uśmiech zbladł nieco w obliczu komentarza marionetkarza. Ten jednak wydawał się mówić bardziej do siebie, niż jednak do kogokolwiek innego, więc spojrzał tylko porozumiewawczo na Hoshi, licząc na jej wsparcie. Sam zaczął przetrząsać szafki, gdzie znajdowały się skrótowe kopie danych każdego z shinobi klanu. Po chwili znalazł to, czego szukał, przebiegając wzrokiem krótki skrawek tekstu, a następnie schował go, porównując jeszcze z listą mieszkańców oraz raportami o kolejności grup, które przybywały do obozu i wrócił przed namiot.

- Shigemi-san. Jeśli to możliwe i sam nie masz innych zajęć, to chciałbym ci przekazać to zadanie. Mijikuma i jego rodzina, zakładając, że się już odnaleźli, powinni być gdzieś w południowej części obozu, bo tam pierwsze grupy były kierowane - a jego rodzina była jedną z pierwszych, jakie przybyły tutaj. - wyjaśnił, licząc na to, że shinobi w istocie nie miał nic innego do roboty, co zleciłby mu sam Masahiro. Gdyby było inaczej, poszukał szybko innego, wolnego shinobi - najlepiej jednego z młodzików, koło szesnastu lat, który by mógł się tak wykazać i jemu zlecił to zadanie.

Sam wrócił do namiotu, zabierając się przede wszystkim za organizację... wszystkiego. W pierwszej kolejności spisanie i odhaczenie najbliższych, krążących po namiocie osób. Następnie wybranie grupy Gazo, która była w stanie najszybciej kopiować jakiekolwiek obrazy i pismo, do sporządzenia kopii mapy obozu, z podziałem na sektory administracyjne oznaczone odpowiednimi kolorami oraz liczbami, a także z prostymi ikonografiami przedstawiającymi lazaret, centrum administracyjne, toalety, kuchnie polowe i tak dalej. Gdy to było gotowe, wysłał tę samą grupę wraz z pojedynczą kopią mapy do centrum każdego z sektorów, polecając im, by znaleźli stolarzy po drodze, którzy będą w stanie rozebrać niepotrzebne akurat wozy i przerobić na tablice informacyjne, gdzie mogliby przybić mapy i poinformować ludzi o ich celu i zastosowaniu.

Kolejnym punktem było sporządzenie kopii list mieszkańców i zorganizowanie pięcioosobowych drużyn shinobi, które byłyby w stanie kierować ludzi do odpowiednich sektorów, przypominając o użytkowaniu map w razie kłopotów. Każdego z tych shinobi zresztą odhaczał na własnej liście, dodając do listy tych, którzy przeżyli i starając się przekazać kilka ciepłych słów każdemu z tych, którzy przetrwali. Oczywiście jeśli tylko Hoshi-san była na siłach i nie martwiła się zbytnio kondycją Ario, poprosił ją o pomoc w tym zadaniu, gdyż praktycznie musiał zorganizować na szybko sprawnie działającą machinę miejską, a przynajmniej jej zalążek. Kiedy tylko była okazja, zatrudnił do pracy też osoby, z którymi pracował ostatnie miesiące w Siedzibie Władzy, gdyż była to zaufana grupa, która znała jego wymagania i Starego, a także ludzi i ich potrzeby. Kiedy było to tylko możliwe, posłał także po Iwao Nobutora - sprytnego i zorganizowanego przywódcę południowego obozu uchodźców w Kotei, licząc na to, iż jego ekspertyza w poprzednim przedsięwzięciu będzie tutaj nieoceniona i dając mu podobne kompetencje, co swoje własne.

Pracował tak długo, jak tylko starczyło mu sił, robiąc przerwy w zasadzie tylko wtedy, gdy były one niezbędne. Część drobniejszych spraw jak patrole po obozie były już zorganizowane, ale trzeba było upewnić się, że odpowiednie siły krążą po ulicach, przynajmniej będąc widoczne i projektując poczucie, że klan dalej jest, działa i pilnuje porządku. Nie chciał, aby złodzieje, najczęściej desperaci, albo po prostu oportuniści, mieli okazję do podniesienia głowy i zmiany obozu w jakieś bezprawne pustkowie.

Na spoczynek udał się dopiero nad ranem, zmuszony do tego w zasadzie przez Kiyomi, która znalazła go wracając sama z Sarufutsu, wysłana oczywiście przez Starego lub samą siebie, kiedy nie stawił się w swoim pokoju wieczorem. Mimo to, spał tylko trzy-cztery godziny nim obowiązek kazał mu ponownie się obudzić i kontynuować pracę. Symboliczny pogrzeb czekał na organizację.

Przejdź do posta

autor: Sugiyama Orochi: 11 kwie 2024, o 17:43; Forum: Saimin (Osada Rodu Yamanaka); Temat: Siedziba władzy; Odpowiedzi: 213; Odsłony: 20082

Re: Siedziba władzy

~8/... ~~ Haruzen ~

~ Misja rangi ~ B ~

~ Rzeczne konie ~

Harikotto słuchał uważnie, podzwaniając garnkami w plecaku w rytm swoich kroków, co przy jego dość równym tempie marszu sprawiło, że powstał z tego dość przyjemny rytm, niemal jakas melodia czająca się na dnie twojej pamięci. Kiedy skończyłeś przemowę, pokiwał głową.

- Łał. Musisz być duszą każdej imprezy, prawda?- spytał tonem, który chyba tylko częściowo był sarkazmem, bardziej wydawało się, że pobrzmiewa w nim autentyczne zdziwienie. Być może nigdy do tej pory nie spotkał na swojej drodze profesjonalnego shinobi, takiego właśnie jak ty. Kogoś, kto jest w pełni oddany swojemu klanowi i misji, którą klan mu zleca. Komuś, kto nawet gdy przełożeni go krytykują - przyjmuje tę krytykę spokojnie, wyjaśniając swoją argumentację i nie wdając się w utarczki słowne dalej, niż to konieczne do wyjaśnienia swojego punktu widzenia.

Po chwili dotarliście przed położony na tym bardziej stromym brzegu doliny, w której osadzone zostało Saimin. Uliczka była niewielka, pełna ciasno upchanych domków. Te po lewej stronie drogi były jednak położone na tyle niżej względem tych po prawej stronie, że odsłaniały dzięki temu widok i pozwalały docenić piękno miasta. Harikotto przeszedł do jednych z drzwi, gdzie przy obejściu krzątał się barczysty mężczyzna w okolarach, o twarzy podobnie okrągłej, jak Harikotto, jedynie z brodą. Kiedy ujrzał Harikotto, uniósł jedną z brwi i przerwał rąbanie drewna.

- Młody, a ty co? Już zdążyłeś wrócić z tej całej misji?- spytał mężczyzna, z lekkim rozbawieniem w głosie.

- Co? Nie no, co ty tato. Dopiero wyruszamy. Haruzen-senpai, który będzie moim towarzyszem i przewodnikiem poradził mi się przepakować, bo nie będzie gdzie użyć wszystkich garnków, które mi mama wcisnęła. - odparł Harikotto, kręcąc głową i wchodząc za drzwi. - Haruzen-senpai, zaraz będę! -

Młody shinobi zniknął za drzwiami, zaś jego ojciec obrócił się do ciebie. Zamiast się skłonić, wyciągnął prawą dłoń, zwyczajem bliższym jakiemuś Shigashi, a nie Soso.

- Miło poznać. Sadoku Itachi. Syn nie zdradził się gdzie i po co idziecie, ale ponoć coś istotnego i parę tygodni co najmniej go nie będzie. Mam nadzieję, że nie będziecie mieć wielu przygód, ale jakby co - widać po was, że chyba nie pierwszyzna takie zadanie dla was, zgadza się? Może na herbatę szybką przed drogą wstąpicie? Woda niedawno się zagotowała. -

Sadoku Harikotto
Sadoku Itachi

Przejdź do posta

autor: Sugiyama Orochi: 2 kwie 2024, o 22:48; Forum: Ogłoszenia Administracyjne; Temat: Wielkanoc 2024; Odpowiedzi: 61; Odsłony: 1091

Re: Wielkanoc 2024

Jak dla mnie, to na Wielkanoc nie ma lepszego klanu w ogóle, niż Gazo.

Nie dość, że pisanki im najładniejsze wyjdą, to jeszcze mogą przy okazji obronić koszyk jakby jakiś złodziej koszyczka się zbliżał!

Przejdź do posta

autor: Sugiyama Orochi: 30 mar 2024, o 01:34; Forum: Saimin (Osada Rodu Yamanaka); Temat: Siedziba władzy; Odpowiedzi: 213; Odsłony: 20082

Re: Siedziba władzy

~ 7/... ~~ Haruzen ~

~ Misja rangi ~ B ~

~ Rzeczne konie ~

Młodszy od Haruzena Akoraito klanu Yamanaka wydawał się być nieświadomy do końca perspektywy, jaką starszy shinobi miał na zawód, którym się trudnili - albo celowo udawał naiwnego. Może był to kolejny, dziwny test lojalności ze strony klanu? A może to paranoja? Tak czy inaczej, Harikotto podrapał się po brodzie, na której można dostrzec było bardzo skąpy ślad niedogolonego zarostu.

- No nie wiem, pewnie się da przeżyć, ale przy takiej długiej podróży chyba lepiej, jak nie będą cię kości łupać od nocowania bezpośrednio na ziemi, nie? Albo jak nabawisz się przeziębienia, bo na pustyni bez niczego będziesz drzemać. Temperatury tam ponoć strasznie niskie są, wbrew temu, co się może wydawać. - stwierdził z przekąsem, po czym chyba się nieco zreflektował i odchrząknął. - No, ale ty tutaj już tam podróżowałeś, nie ja. Może faktycznie wywalę jeszcze parę garnków po drodze. Możemy zahaczyć o mój dom rodzinny, jest i tak przy wylocie z miasta, nie nadłożymy drogi. Chodźmy.-

Ruszyliście w drogę, opuszczając siedzibę przy wtórze dzwonienia plecaka Harikotto. Wydawało się, że odnalazł pewien balans i szacunek do starszego towarzysza, ale na uwagę o dobrym tonie jednak znowu chyba się zapomniał, bo przewrócił oczami.

- Na siedmiu bogów szczęścia... No jakbym był jakimś pijaczkiem z Ryokanu co się o to rozpytuje to tak, ale wydawało mi się, że jesteśmy sojusznikami tutaj i partnerami, nie? Zresztą, sam właśnie to potwierdziłeś. Nawet jakbyśmy nie byli na misji razem, to wspólnie służymy temu samemu klanowi... To nie wiem, czemu mielibyśmy nie wiedzieć co nieco o sobie i swoim stylu walki, inaczej przecież nie skoordynujemy się nijak w walce, jakby do niej doszło. - odparł, a w zasadzie niemal odwarknął, po czym znowu ugryzł się w język. Wyglądało na to, że ma w sobie jakąś hardość, a przynajmniej nieco cięty język, który nieraz wpakował go w kłopoty i który próbował - nieudolnie - opanować. Ponownie odchrząknął. - Ekhm. Wybacz. Ja znam się trochę na ninjutsu, trochę na genjutsu. Ale moją specjalizacją jest jednak Doton. Mało kto chyba umie go używać tak dobrze, jak ja, no ale to u nas rodzinne. Braciak i siostra tez się doskonale znają na swoich żywiołach. Właśnie, nie powiedziałeś w końcu nic o swojej rodzinie w końcu, Haruzen-san? I kitrasz się strasznie z tymi swoimi zdolnościami. Celujesz w dostanie się do Ansatsu no ki, czy co? -

Sadoku Harikotto

Przejdź do posta

autor: Sugiyama Orochi: 30 mar 2024, o 01:08; Forum: [Event] Ostatnia Bitwa o Kōtei; Temat: [Event} - Miasteczko Sarufutsu; Odpowiedzi: 116; Odsłony: 3028

Re: [Event} - Miasteczko Sarufutsu

Orochi skinął po prostu głową, słysząc polecenie ojca. Tak naprawdę nie było ono potrzebne - chłopak sam bowiem zdążył dojść do podobnych wniosków i podobnie ustawić priorytetowe zadania na ten moment. Za chwilę z pewnością się pogrąży znowu w obowiązkach, ale teraz chciał jeszcze dokończyć rozmowę z Hoshi i Ario, może też znaleźć przynajmniej na moment resztę z tych, którzy pomagali mu w jego grupie. Może niektórych także zaprząc do pomocy, jeśli będzie taka możliwość.

Tymczasem słuchał wymiany między Ario i Starym. Wiadomość, którą między wierszami przekazywał jego ojciec, była dość jasna, ale nie był pewny, na ile zdołał ją odczytać specyficzny marionetkarz. Co prawda nie znał go długo, ale sposób jego rozumowania - bardzo bezpośredni, ignorujący chyba niektóre niuanse wypowiedzi - jednocześnie się podobał Orochiemu, który sam uwielbiał być bezpośredni, ale z drugiej strony sprawiał, że chyba Ario nie zawsze umiał poprawnie odczytać niektóre komunikaty. A przynajmniej takie wrażenie odniósł młody Sugiyama. Z wdzięcznością i zdziwieniem jednak przyjął płaszcz z symbolem kropli, który wręczył mu Ario.

- Technika... Kropla... chyba pierwszy raz słyszę o obu. - odparł, chowając płaszcz do torby. - Dziękuję za ofertę - jak tylko dam radę, odwiedzę was, bo ciężko wyobrazić mi sobie bardziej praktyczne użycie chakry. Uratowałbym co najmniej dziesięć osób więcej, gdybym znał ją wcześniej. - dodał z pewną goryczą w głosie, mimo świadomości, że zrobili chyba wszystko, co było w zasięgu ich możliwości w trakcie ewakuacji ostatnich osób.

Obrócił głowę ku lodowej Kunoichi.

- Hoshi-san? Rozumiem, że dasz mi znać, gdzie mogę odnaleźć siedzibę waszej organizacji? Chętnie też posłucham czegoś więcej o niej dzisiaj wieczorem przy herbacie, kiedy będę pracować przy spisie... jeśli oczywiście miałabyś siłę i chęć mi potowarzyszyć. - ukłonił się jej, po czym znowu przeniósł uwagę na Ario, lekko chichocząc pod nosem, kiedy ten opacznie zinterpretował słowa ojca.

- Ario-san... Wybacz, chyba nie spotkałeś jeszcze panicza Yuu. To dorosły już, chociaż młody chłopak - parę lat młodszy ode mnie - ale bystry, zafascynowany waszymi mechanizmami. Nie posiada zdolności chakrowych, ale potrafi bardzo dobrze rozpisywać plany i konstrukcje, z tego co wiem to sam chyba nawet jest autorem paru marionetek na mniejszą skalę, niż wasze. Jest też... wyjątkowo entuzjastyczny, niekiedy zbytnio w niektórych kwestiach. - wyjaśnił pustynnemu shinobi, po czym dla pewności zbliżył się parę kroków, chwytając jego wyciągniętą dłoń i opuszczając delikatnie do boku Ario, a przy okazji nieco nachylając się ku niemu i zniżając głos. - ...i żeby było to jasne - klan Uchiha obecnie nie byłby w stanie pomóc żadnym zbiegom z Unii, ale pan Takeda ma możliwości i zasoby, by takich potencjalnych uciekinierów, którzy przysłużyli się wybitnie sprawie Sogen, otoczyć opieką. Jeśli by tego oczywiście chcieli i potrzebowali. -

Cofnął się na parę kroków, zajmując znowu miejsce obok ojca.

- Skoro chcesz szybko zebrać się w drogę, proponuję, abyś podążył za mną. Zaraz znajdę dla Ciebie miejsce, jak i zwój, pióro i atrament, abyś mógł spisać swoje spostrzeżenia. - jeśli nie było obiekcji, zaprowadził Ario do swojego tymczasowego "biura", podając mu niezbędne utensylia.

Przejdź do posta

autor: Sugiyama Orochi: 26 mar 2024, o 19:49; Forum: Saimin (Osada Rodu Yamanaka); Temat: Siedziba władzy; Odpowiedzi: 213; Odsłony: 20082

Re: Siedziba władzy

~ 6/... ~~ Haruzen ~

~ Misja rangi ~ B ~

~ Rzeczne konie ~

Harikotto pokiwał energicznie głową, sięgając po jeden ze zwojów wystających z plecaka. Kiedy go rozwinął, okazał się być mapą kilku regionów, w tym skrawka Głębokich Odnóg, rzeczywiście w okolicy Samotnych Wydm. Przebiegł palcem po mapie, pomrukując w zamyśleniu pod nosem.

- Rzeczywiście, to spory kawałek. Chociaż oczywiście mniejszy, niż gdybyśmy mieli odwiedzać Tajemniczy Las. Trochę miałem nadzieję, że tam będziemy podróżować, ale trudno. Może kiedyś. - zwinął mapę, po czym schował ją do plecaka i go poprawił. Usłyszałeś brzęk naczyń dobiegających ze środka, Harikotto przy okazji delikatnie ugiął się pod ciężarem, ale zaraz podniósł ponownie. Potem popatrzył na Ciebie i twoje wyposażenie.

- Hmm, czy jesteś pewny, że masz wszystko co potrzebne do podróży? A może pochowałeś to w zwojach? - zaciekawił się, zerkając nieco na twoje plecy, jakby oczekiwał tam plecaka. Zobaczył jednak tylko wachlarz, na który wskazał palcem. - To... do technik Fuutonu, prawda? Mój brat z podobnym chodzi. Siostra z kolei z takim wielkim bukłakiem, bo woli Suiton. Ty masz jakąś rodzinę, Haruzen-san? -

Sadoku Harikotto

Przejdź do posta

autor: Sugiyama Orochi: 22 mar 2024, o 18:52; Forum: Saimin (Osada Rodu Yamanaka); Temat: Siedziba władzy; Odpowiedzi: 213; Odsłony: 20082

Re: Siedziba władzy

~ 5/... ~~ Haruzen ~

~ Misja rangi ~ B ~

~ Rzeczne konie ~

Przyjąwszy może bez przekonania, ale posłusznie swoje zadanie, opuściłeś panią Aiko - po raz kolejny nie widząc nigdzie liderki klanu. Cóż, widać nie miała czasu na wszystkich swoich Sentokich. Przechadzając się jednak po siedzibie klanu słyszałeś tu i ówdzie plotki, że już od dłuższego czasu nie raczyła nikogo chyba poza najwyższymi stopniem shinobi zaszczycić spotkaniem. Cóż, może jak sprawdzisz się jako Sentoki i zostaniesz Kogo, to dostąpisz tego zaszczytu?

Tak czy inaczej, udałeś się odpocząć, może coś zjeść. Przechodziłeś przy tym przez targ, gdzie byłeś świadkiem odrobinę niecodziennej sceny - oto bowiem jakaś wyglądająca na nietutejszą młoda, nastoletnia dziewczyna w pięknym kimonie - można by pomyśleć, że szlachcianka - rzuciła się w pogoń za jakąś młodszą od niej jeszcze lokalną dziewczyną. Zniknęły ci dość szybko z oczu pomiędzy straganami.

Wieczorem zjadłeś jakiś posiłek, korzystając z lokalnej kuchni, a nazajutrz wróciłeś do siedziby władzy, gdzie przy recepcji czekał, wypatrując ewidentnie Ciebie, jakiś młody, korpulentny osobnik w okularach w podróżnym stroju z plecakiem i przynajmniej dwoma zwojami wystającymi z niego oraz zwiniętym namiotem. Musiał dostać twój dość dokładny rysopis, gdyż podszedł od razu do ciebie, kłaniając się.

- Haruzen-san, zgadza się? Nazywam się Sadoku Harikotto. Pani Aiko przekazała mi, że mam ci towarzyszyć podczas najbliższej misji. Podobno czeka nas dość długa wyprawa, mam nadzieję, że zabrałem wszystko co potrzebne. - powiedział dość szybkim, entuzjastycznym tonem, jednocześnie prezentując ci swoją odznakę shinobiego, wedle której Harikotto byl Akoraito klanu Yamanaka.

Sadoku Harikotto

Przejdź do posta

autor: Sugiyama Orochi: 19 mar 2024, o 23:28; Forum: [Event] Ostatnia Bitwa o Kōtei; Temat: [Event} - Miasteczko Sarufutsu; Odpowiedzi: 116; Odsłony: 3028

Re: [Event} - Miasteczko Sarufutsu

Uszy Orochiego dość szybko wychwyciły uwagę Hoshi-san o matce Ario i jeszcze bardziej zatroskały, a przynajmniej zastanowiły młodzika. Czy coś z matką marionetkarza było... nie tak, że wymagała opieki? Czy może była już po prostu starszą osobą, mając Ario w późnym wieku? Co z jego ojcem? Sytuacja rodzinna i zdrowotna gościa z pustyni wydawała się mocno skomplikowana i to chyba nie w pozytywnym kierunku. Dlatego Orochi tym bardziej docenił, że zechciał - i to po raz kolejny - wspomóc Uchiha w obronie przed agresorami. Obiecał sobie, że zadba, aby pomoc Ario została doceniona.

- Dziękuję. Takie informacje na pewno bardzo nam się przydadzą, zresztą - jak uda się ustalić konkrety, to porozmawiam z ojcem, aby przesłał je do reszty liderów. Przynajmniej tych, którzy wysłali chociażby symboliczne wsparcie. - zapewnił oboje, po czym palnął się w głowę, kiedy uświadomiono go, że się nie przedstawił. Chyba za bardzo się przyzwyczaił, że wszyscy w okolicy Kotei go kojarzą.

- Ekhm. Wybacz, faktycznie nie poznaliśmy się oficjalnie. Jestem Sugiyama Orochi. Z klanu Uchiha, ale no, nie z głównej linii zdecydowanie. - zaśmiał się lekko zawstydzony, przeczesując włosy jak zawsze, kiedy był nieco zakłopotany. Odchrząknął. - Zgadzam się w pełni, że ta wojna... ech, wszystkie wojny powinny inaczej wyglądać i tylko ci, którzy są gotowi walczyć powinni to robić. Ale chyba żaden konflikt do tej pory tego nie zrealizował. Poprzednie starcia - chociażby to pomiędzy nami, a Kaminari - obfitowało w podobne barbarzyństwa. Dzicy nie są tak naprawdę wyjątkowi, różni ich chyba tylko... skala zniszczeń i to, że mieli Dziewięcioogoniastego. Tym bardziej oczywistym jest, że niekoniecznie się zatrzymają w tym miejscu. Będziemy jednak jeszcze uważniej obserwować ich poczynania i się przygotowywać... tak, jak tylko będziemy w stanie. -

Potem umilkł na moment, słuchając pozostałych. Perspektywa dalszych podbojów Dzikich nieco go podminowała, ale o dziwo komentarz Ario o tym, że jego liderka miałaby być ułomna - bezpośredniość z jaką to powiedział - jakoś rozładowała napięcie i sprawiła, że lekko się uśmiechnął, chociaż nie odezwał głośno. Chwilę później, kiedy przelotem przeszła obok niego niebieskowłosa Kiyomi, był już w stanie skinąć jej głową i uśmiechnąć się do niej, przelotnie zakrywając jej dłoń swoją.

- To dobrze, bo księciunio się zamartwiał, zaraz by sam poleciał jej szukać. - odparł cicho dziewczynie, częściowo żartobliwie, ale ton był podszyty powagą. Wiedział doskonale, jak bardzo Masahiro ceni swoją narzeczoną i jak wielkim darzy ją uczuciem oraz zaufaniem. Mógł mieć tylko nadzieję, że dziewczyna będzie w stanie to uczucie rzeczywiście docenić i odwzajemnić. Na razie pewnie potrzebowała wsparcia, aby dojść do siebie po śmierci Kyoushiego - niejasno kojarzył bowiem, że ich białowłosy Jinchuuriki od lat się z nią przyjaźnił osobiście, więc nie wyobrażał sobie nawet, jak mocno musiał to się na niej odcisnąć. Był jednak pewny, że Masahiro zrobi wszystko, aby jej pomóc przejść przez okres żałoby.

Tymczasem wrócił do rozmowy z Hoshi i Ario, a także - jak się zaraz okazało - z własnym ojcem, który wreszcie dokończył ustalać logistykę z Takedą. Dostał z powrotem swój pokój co oznaczało... no tak, że pewnie znowu będzie mieszkać zaraz obok Yuu. Westchnął zrezygnowany, mentalnie przygotowując się na ponowny kontakt z paniczem, mając nadzieję, że przez ostatnie czas jednak nieco wydoroślał. Słysząc polecenia ojca, automatycznie wyjął notes i ołówek, notując sobie informacje na wszelki wypadek - chociaż po prawdzie pewnie i tak by je zapamiętał, nie były zbyt skomplikowane. Niemniej ogrom roboty przed nim był kolosalny. A do tego jeszcze ojciec stwierdził, że ewakuacja się nie udała, oczywiście! Po cholerę w takim razie zwala mu tyle na głowę?!

- Działaliśmy z tym co mieliśmy, nie dało się tego zrobić lepiej! Hoshi-san dała z siebie wszystko, pod koniec ledwo żyła z utraty chakry! Każdy zresztą dał z siebie wszystko! - warknął do ojca, po czym dopiero dotarło do niego, że tak naprawdę Stary miał na myśli coś innego. Zbiło go to kompletnie z tropu i sprawiło, że na moment zaniemówił.

- Znaczy... no, dzięki. Ale to był wspólny wysiłek. Ogarnę te rzeczy, ale... tego jest od cholery, samo sprawdzanie obecności mi zajmie pewnie dobre dwa tygodnie. Będę musiał kogoś sobie do tego dobrać na pewno, bo to już kolejny raz, kiedy z czymś takim sam zostaję, a im dłużej z tym będziemy zwlekać, tym trudniej będzie coś ustalić. Jakieś punkty informacyjne trzeba będzie ustawić, skopiować te listy... - zaczął paplać, pocierając dłońmi skronie, kiedy jego umysł zaczął od razu popadać w twórczy chaos organizacyjny, ale się zreflektował.

- Dobra, potem. - skwitował krótko, po czym zamilkł, słuchając ojca i Ario. Pozwolił na początek odpowiedzieć ojcu, ale znowu żal mu się zrobiło, że marionetkarz uważa swoich rodaków za tchórzy. Co prawda sam Orochi nie widział ich zbyt wielu i kojarzył głównie z umiejętności rzemieślniczych, ale nie umknął mu widok kilku bliźniaków Ario niosących na delikatnych niciach chakry kilkudziesięciu rannych, odciążając kolosalnie resztę wycofujących się.

Kiedy pojawiła się okazja, wyciągnął ku Ario rękę.

- Słuchaj, dla mnie jest istotne, że ty oraz paru twoich pobratymców nas wsparło. Na froncie na pewno liczyła się każda osoba i sama decyzja, żeby nadstawiać karku za naszych ludzi... cóż, ja na pewno tego nie zapomnę. Gdybyście sami potrzebowali kiedykolwiek pomocy, to dawajcie mi znać, na pewno postaram się zrobić, co w mojej mocy. - ponownie zapewnił, po czym coś jeszcze przyszło mu do głowy. - W sumie... mam jeszcze jedno pytanie, czy też prośbę. To, co widzieliśmy podczas ewakuacji... - tutaj spojrzał porozumiewawczo na Hoshi, która dzieliła z nim te doświadczenia bezpośrednio - ...uświadomiło mi, że czasami było mnie... za mało? Wydaje mi się, że znasz jakąś technikę klonowania, której wcześniej nie widziałem nigdy, w każdym razie - nic tak... naturalnego, ani precyzyjnego? Byłbyś w stanie mnie tego kiedyś nauczyć, albo może powiedzieć, kto byłby w stanie to zrobić? Nie musisz odpowiadać od razu, ale no... przynajmniej zanim opuścisz obóz. Ja... ja po prostu nie chcę nigdy więcej mieć poczucia, że muszę zostawić jedną osobę, by pomóc trzem innym. - spytał marionetkarza, a w jego tonie słychać było zarówno determinację, jak i ból i wstyd, że nie był w stanie dotrzeć do każdego, kto potrzebował pomocy podczas ewakuacji.

Przejdź do posta

autor: Sugiyama Orochi: 18 mar 2024, o 18:09; Forum: Saimin (Osada Rodu Yamanaka); Temat: Siedziba władzy; Odpowiedzi: 213; Odsłony: 20082

Re: Siedziba władzy

[Przejęcie misji uzgodnione z Hoshi]

~ 4/... ~~ Haruzen ~

~ Misja rangi ~ B ~

~ Rzeczne konie ~

- Cóż, przynajmniej w tym punkcie mogę się z tobą zgodzić. - mruknęła Aiko z pewnym przekąsem, kiedy Haruzen wspomniał o swoich problemach z komunikacją. - Z drugiej strony, hipopotamy z jakiegoś powodu cię polubiły - być może twój specyficznych charakter i sposób komunikacji jest właśnie tutaj kluczowy. Niemniej, przydzielę ci kogoś, kto jest nieco bardziej wygadany, ale nie tak silny - twoim zadaniem będzie ochrona go i zaprowadzenie na miejsce, no i robienie notatek na temat kultury i zwyczajów hipopotamów. Może to nie jest typowa misja skrytobójcza, ale nasz klan żyje głównie z informacji, jakie zdobywamy, w czym pomagają nam zresztą klanowe zdolności. Jeśli masz być Sentokim klanu, nie możesz być tylko bezmyślnym trepem, który myśli jedynie o tym, jak kogoś zgładzić. Oczekuję od Ciebie również umiejętności obserwacji, analizy sytuacji i pewnych podstawowych chociaż umiejętności dyplomatycznych. -

Kobieta postukała chwilę palcami w blat biurka, chyba zastanawiając się, czy coś jeszcze - i jak wiele z tego, o czym myślała - dodać. W końcu się odezwała:

- I jeszcze jedno. Zdaję sobie sprawę z tego, że hipopotamy mogą nie być zachwycone na początku, że przyprowadziłeś im nową osobę, ale wolę je postawić przed dokonanym faktem, niż ryzykować to, że w ogóle nie zgodzą się na przyjęcie kogokolwiek innego poza tobą. Czasem lepiej prosić o wybaczenie, niż o pozwolenie. - uśmiechnęła się lekko kącikiem ust, po czym skinęła dłonią, wskazując drzwi.

- Odpocznij dzisiaj i wróć jutro rano, osoba towarzysząca będzie czekać na ciebie przy recepcji, wtedy wyruszycie w drogę. Póki co nie mów o swoim pakcie nikomu więcej, nie licząc oczywiście najwyższych władz klanu. -

Dyskusję najwyraźniej uznała za zakończoną.

Przejdź do posta

autor: Sugiyama Orochi: 17 mar 2024, o 00:26; Forum: Ogłoszenia Administracyjne; Temat: Dzień Kobiet i Mężczyzn 2024; Odpowiedzi: 39; Odsłony: 1226

Re: Dzień Kobiet i Mężczyzn 2024

Dobra, to i ja dorzucam cegiełkę, aczkolwiek cholernie ciężko mi było wybrać cokolwiek konkretnego, bo o połowie postaci i dobrych 10% NPCtów (zwłaszcza tych Papyrus) mógłbym napisać coś dobrego.

No, ale jak już muszę wybierać, to powiedzmy, że:

Postać męska (Gracz) - Ario Kunisaku. Pamiętam, jak dołączył na forko, pamiętam jak stawał się wrzodem na zdrowej tkance WT i Kuźni jako gracz, dzięki czemu jego postać rosła fabularnie i rozwijała się. Prowadziłem mu parę razy awanse jako Saori i do tej pory mnie intryguje, jak specyficzną i bezpośrednią, a jednocześnie pozytywną postacią potrafi być. Nigdy nie wiem co dokładnie się z nim stanie, a do tego teraz jeszcze sam sobie dorzucił wątek choroby, która go wykańcza... no, jest to dość wyjątkowe i jestem ciekaw, co z nim dalej będzie.

Postać żeńska (Gracz) - Uzumaki Hibana. Raz tylko albo dwa razy prowadziłem jej misję, żadna z moich postaci chyba poza może Masako nie nawiązała z nią znajomości, ale czytałem jeszcze jako mod jej pozostałe misje i uwielbiałem bezkompromisowość tej postaci, pewien praktyczny cynizm obecny w niej i asertywność. Mimo to, zdolna była do odruchów współczucia... no, po prostu świetnie się ją czytało.

NPC:

Stary Sugiyama - wiem, że wstawiony przeze mnie do KP, ale odgrywany cały czas przez Papyrus, rozrósł się i stał zupełnie niezależną od KP Orochiego postacią, która ciągle go wkurwia, a jednocześnie do której czuje przywiązanie. Absolutnie wspaniała, osobista relacja, którą się wyśmienicie pisze za każdym razem, gdy dochodzi do ich interakcji.

Yashiro - łatwy do przeoczenia NPC, który pojawił się na drodze Akane podczas misji prowadzonej przez Haruzena (wtedy Harikotto). Był komendantem posterunku na granicy, zapomnianego niemal przez wszystkich. A mimo to, do tej pory pamiętam misję i samą tę postać, chyba głównie dzięki skojarzeniu jej i częściowo wzorowaniu na utworze Jacka Kaczmarskiego. Niemniej, super. I to wszystko w 5 linijkach!

Honorary Mentions:

Uchiha Tsuyoshi - to, że moja Noguchi Akane umarła, nim pojawił się ON uważam za zbrodnię przeciw forku. Inaczej stworzyliby cudownie konserwatywne Uchiha power couple i urządzali sobie polowania na Senju i Juugo. Tyle potencjału stracone. Ale cóż, będę nad nim pracować Orochim.

Uchiha Izanami. - Porąbana to była akcja, ale wspaniała. I najbardziej romantyczny związek odgrywany do tej pory na forku (nie licząc PORZUCONEJ niesprawiedliwie przez Miyuki Masako, ale tam się nie zdążyło to rozwinąć w pełni). No i postać skrzywiona, ale wiarygodna psychologicznie dla mnie bardzo.

P.S.

Odbieram PH i skrócone treningi!

Przejdź do posta

autor: Sugiyama Orochi: 16 mar 2024, o 22:56; Forum: [Event] Ostatnia Bitwa o Kōtei; Temat: [Event} - Miasteczko Sarufutsu; Odpowiedzi: 116; Odsłony: 3028

Re: [Event} - Miasteczko Sarufutsu

Do Orochiego już dotarło w pełni, z kim teraz rozmawiał - z marionetkarzem i zdolnym chirurgiem, któremu najwyraźniej jego przyjaciel zawdzięczał przeszczepioną rękę. Twarz młodego Sugiyamy rozjaśniła się w szerszym uśmiechu, chociaż oczywiście dostrzegł zaraz, że chłopak z pustyni przyjął zaraz poważniejszy ton. Podrapał się po brodzie. Szczerze powiedziawszy, Kyoushiego postrzegał zawsze jako po prostu porządnego faceta, który starał się robić to co najlepsze dla swojego klanu, a jednocześnie nie zamykać na osoby z innych części świata - o czym zresztą świadczyła z pewnością jego przyjaźń z Ichirou. A o jego patriotyzmie klanowym to, że dosłownie poświęcił się, biorąc na siebie furię Dziewięcioogoniastego, aby reszta mogła działać.

- Twoje słowa są surowe, ale z tego co mi się wydaje... szczere. Szanuję to. - zaczął, przybierając poważniejszy ton. - Ja sam o tym nie myślałem w ten sposób, ale myślę, że masz rację - Kyoushi nie bronił w tym momencie samego Kotei, ale potencjalnie wszystkich pozostałych prowincji i klanów. Nie wiem, jak reszta z nich zareaguje, ani kto jeszcze ma Jinchuurikich, ani czy i gdzie znajdą się pozostałe bestie z legend... ale ze swojej strony mogę zapewnić cię, że tak ja, jak i mój ojciec oraz Shirei-kan Masahiro zrobią wszystko, żeby teraz umocnić nasze więzi - wpierw z Ryuzaku no Taki, a następnie z pozostałymi klanami. I jeśli możesz, to proszę, abyś uczynił to samo, o co mnie prosiłeś - postaraj się zachęcić swój klan do bliższej współpracy z resztą. Chyba nikt nie spodziewał się tak wielkiej skali tego zagrożenia i cóż... ponieśliśmy konsekwencje tej krótkowzroczności. A najbardziej ponieśli je ci, których powinniśmy byli chronić.- stwierdził cicho, z wyraźną goryczą w głosie. Popatrzył za plecy Ario na moment, na obóz uchodźczy, tak ogromny, a jednocześnie - tak mały w porównaniu z tym, ile osób mieściło Kotei.

Kaszel Ario wywołał na twarzy Orochiego zatroskanie. Czyżby odniósł jakieś rany w walce, jakieś obrażenia wewnętrzne? Czy może do infekcja, która złapała go w trakcie drogi do Sarufutsu? Koniec końców mokry klimat Sogen nie sprzyjał nikomu z południa.

- Z tego co mówisz, w istocie wynika zatrważająco dobre przygotowanie przeciwnika. I również niepokoi mnie to chyba tak samo, jak to, że mają wśród swoich Jinchuurikii najpotężniejszej z Ogoniastych Bestii. Nawet siły połączonych klanów Senju i Akimichi pod Dokuroyamą, ani to co odwalił Antykreator nie było tak dobrze... zorganizowane i decydujące. Będziemy musieli dokładnie przestudiować relacje z bitwy i nowe informacje o klanach spoza Muru. - stwierdził, orientując się we wnioskach dopiero, jak je wypowiedział. Wiedział, że Stary już rozmawiał z częścią oficerów w drodze do Sarufutsu, ale im więcej takich relacji, i to z perspektywy osób obcych, tym lepiej.

- Rozumiem. Jeśli to możliwe, to prosiłbym Cię, abyś wyruszył dopiero za kilka godzin i spisał najpierw to, co widziałeś oraz - jeśli możesz - swoje wnioski, co do taktyki przeciwnika, ich zdolności czy zachowania. Ponadto jestem pewny, że mój ojciec z chęcią wysłuchałby takiego raportu i porozmawiał z tobą osobiście, tylko trochę później - obecnie rozmawiają z Takedą-sama, władcą większości okolicznych ziem i jednego z kluczowych partnerów handlowych Ryuzaku oraz waszego klanu. - Orochi miał nadzieję, że Ayatsuri załapie, że zignorowanie go nie wynikało z braku szacunku do jego klanu, który jako jeden z niewielu w sumie udzielił im pomocy, chociażby w formie balist, ale też samych shinobi takich jak właśnie Kunisaku. Po prostu były teraz istotniejsze rzeczy do zorganizowania. - Jak tylko dokończą temat zakwaterowania i najważniejszych aspektów logistycznych najbliższych godzin, a nasi ludzie będą odpoczywać, dam ci od razu znać. - uśmiechnął się na koniec, po czym zerknął zza ramienia Ario i pomachał Hoshi, gestem zachęcając ją do podejścia bliżej razem z... czerwonowłosą kunoichi, której nie pamiętał dokładnie, poza tym, że była chyba na Turnieju Pokoju.

Przejdź do posta

autor: Sugiyama Orochi: 7 mar 2024, o 13:48; Forum: [Event] Ostatnia Bitwa o Kōtei; Temat: [Event} - Miasteczko Sarufutsu; Odpowiedzi: 116; Odsłony: 3028

Re: [Event} - Miasteczko Sarufutsu

Rozdawszy zadanie młodziutkiej Ai, uśmiechnął się do niej pokrzepiająco i z wdzięcznością, widząc jej entuzjazm. Chyba dobrze mu się wydawało, że akurat tym, co teraz potrzebuje, to konkretne zajęcie. Potem podniósł wzrok na Minoru, który najwyraźniej mu groził... czy może raczej ostrzegał. Skinął poważnie głową.

- Jeśli tak będzie, to sam się do Ciebie zgłoszę. - odparł, po czym pracował dalej, pilnując, by ludzie przemieszczali się ku południowej bramie. Czuł się przez cały ten czas jak w jakiejś płytkiej malignie, złym śnie. Czekał na tych, którzy mieli zamykać pochód.

W końcu zjawił się Masahiro, a wraz z nim - Kiyomi i - ku pewnemu zaskoczeniu Orochiego - jego partner z areny, młody Chirou. Widać było, że cała trójka była wykończona i nie próżnowała w trakcie starć, ale ku wielkiej uldze Sugiyamy... wszyscy byli cali i żywi. Kiedy tylko Shirei-kan wydał polecenie zamknięcie bramy, Orochi skinął głową i minął go, po drodze ściskając tylko ramię przyjeciela w geście wsparcia i zrozumienia.

Osobiście zamknął bramę, upewniajac się, że przynajmniej na chwilę będzie problemem dla najeźdźców, zostawiając jedną z notek wybuchowych ukrytą w błocie tuż przed nią.

Uwagę od Kiyomi przywitał z lekkim uśmiechem, znajdując w jej szorstkości miły, znajomy element, którego brakowało mu przez cały ostatni dzień i wszystkie jego trudy.

- Jasne, zwijamy się. Najważniejsze, że wszyscy, lub niemal wszyscy cywile zostali ewakuowani. - stwierdził, po czym rzeczywiście ruszył razem z resztą, trzymając jednak dość blisko Masahiro oraz Kiyomi. Chciał zadać jakieś pytanie, ale zanim zdążył z nim, usłyszeli ostrzeżenie Chirou i jego paniczny komunikat.

Shiroyasha zginął.

Zimny dreszcz przebiegł po plecach Orochiego. Jeden z najbardziej szanowanych i lojalnych klanowi wojowników, jinchuuriki mitycznej bestii... został pokonany. Jak potworna musiała być siła, która tego dokonała? Nie poznał nigdy w pełni osobiście białowłosego, a jeśli już, to jedynie przelotnie. Niemniej wiedział, że klan otrzymał właśnie jeden z największych ciosów, jakie można było sobie wyobrazić. Gdyby jeszcze miał zginąć Masahi...

Masahiro, który oczywiście ruszył z powrotem.

- No chyba cię Susanoo opuścił! Ludzie Cię potrzebują tutaj! - warknął do przyjaciela, w tym samym momencie, kiedy zaprotestowała Kiyomi. Widział już jednak, że Masahiro podjął decyzję i nie da rady się go odciągnąć. A każda sekunda spędzona na kłótni mogła ich kosztować jeszcze więcej. Dlatego wydał z siebie ponure warknięcie, łapiąc notkę świetlną płynnym ruchem i następnię wskazując na Masahiro kunaiem.

- Lepiej, żebyś dotrzymał słowa, bo sam po ciebie wrócę i spuszczę ci łomot. Przynajmniej tym razem będę mieć szansę, bo będziesz już wykończony. - odwrócił się, mając nadzieję, że Misae doceni, jaki zajebisty facet jej się trafił i będzie go chronić tak samo, jak Masahiro chciał chronić ją. Sam Orochi odwrócił się i ruszył w trasę. Po drodze zerknął na Chirou i siły chłopaka - jeśli był wykończony, zaproponował mu, że może go nieść i nieco odpocząć.

Przy południowej bramie wystrzelił notkę świetlną w niebo, po czym... czekał, w milczeniu, u boku Kiyomi. Nie miał zamiaru porzucić przyjaciela samego, wiedział też, że Kiyomi by tego nie zrobiła. Na szczęście, Masahiro jak obiecał, tak zrobił. Wrócił.

Następne trzy dni zlały się Orochiemu w jeden ciąg obrazów i powtarzalnych czynności. Starał się być w dziesięciu miejscach naraz, pomagając ogarniać drobne, lokalne problemy, podnosić na duchu innych, pilnować, by zasoby były sprawiedliwie podzielone między wszystkich. Czasami szedł jako strażnik jednej z flanek pochodu, czasami udawał się na polowanie - choć nie był w tym ekspertem. Raz wykopał przy drodze grób dla nieznajomego staruszka, który nie wytrzymał trudów podróży. Nawet nie miał zbyt wiele czasu porozmawiać z nikim tak naprawdę. Wydawało się, że dopiero po dotarciu do Sarufutsu, które - o zgrozo! - w myślach zaczął nazywać swoim drugim domem, mieli złapać nieco oddechu. Obóz uchodźczy tu zorganizowany, był z pewnością lepszy niż ten, który powstał na zachodnim skraju Kotei. Wyglądało na to, że przygotowania do przyjęcia ludzi zaczęły się tutaj dużo wcześniej, zgodnie z poleceniami idącymi z updałej już stolicy.

Orochi liczył na chwilę oddechu i to, że w końcu pogada na spokojnie z Tsuyoshim, na którego terenach sie znaleźli, a także z Hoshi, Ookamim i innymi, z którymi współpracował w trakcie ewakuacji... ale nie dane mu było oczywiście to od razu. Zamiast tego został zaciągnięty przez Starego do rozmów z Takedą. Nie dziwiło go to, skoro z panem Sarufutsu zdążył się w miarę zapoznać podczas robienia za ochroniarza panicza Yuu, ale nadal, nieco zirytowało. Dołączył jednak do niewielkiej grupki, którą jak się okazało, zasilił ni stąd ni z owąd shinobi z pustyni, marionetkarz o wielu bliźniakach. Chociaż, z tego co chyba wspomniała mu Hoshi - nie tyle bliźniakach, co... klonach? Ale jakichś innych, niż normalne.

Już po pierwszych słowach Ayatsuri Orochi wyczuł, że zmienia się nastrój ojca. Po tylu latach posiadał juz niemal nadnaturalną zdolność wyczuwania nastrojów Starego Sugiyamy i wiedział, że teraz jest skupiony na czymś zupełnie innym - że na rozmowy z mniej lub bardziej losowymi shinobi z pozostałych krajów przyjdzie czas później. Wiedział też, że po wszystkim, co się działo, ojciec jest napięty jak wysłużony już łuk i cholera wie, kiedy cięciwa pęknie.

Dlatego odchrząknął i ustawił się w pochodzie obok Ario, pomiędzy nim a Starym.

- Ario-san, zgadza się? Hoshi-san mi o tobie wspominała. Dziękuję za kondolencje, bo chyba to masz na myśli w sprawie straty Kyoushiego-samy. Tak jak mówisz, był wybitnym wojownikiem i to, że przepadł... cóż, wszyscy to jeszcze przeżywamy i zastanawiamy się, jak dalekie konsekwencje może to mieć. Dla nas i dla reszty Kontynentu. - odparł w miejsce ojca, licząc na to, że shinobi z pustyni wyczuje zmianę atmosfery i nie będzie brnąć teraz w rozmowę ze Starym. - Wybacz moje pytanie, ale... co masz na myśli, że Dzicy dysponowali technologią, którą rozpoznałeś? Nie byłem w grupie walczącej na froncie, więc te informacje do mnie jeszcze nie dotarły. -

Przejdź do posta

autor: Sugiyama Orochi: 28 lut 2024, o 14:24; Forum: [Event] Ostatnia Bitwa o Kōtei; Temat: [EVENT] - Finał; Odpowiedzi: 166; Odsłony: 4249

Re: [EVENT] - Finał

Informacje na temat oddziału, w którym był ojciec Mijikumy oraz - czego sam Orochi nie był świadomy - również ojciec Ai, spłynęły dość szybko i niestety nie były optymistyczne. Westchnął ciężko, skinąwszy głową swojemu kontaktowi, po czym obrócił się do Mijikumy.

- Sam słyszałeś. Niestety nie mamy pewności, poza tym, że był w niebezpieczeństwie. Będę na niego uważać i spróbuję rozpytać później, kiedy już wszyscy się ewakuują i dokonamy jakiegoś konkretnego rozliczenia. W razie czego będę się pewnie kręcić gdzieś koło sztabu, więc możesz mnie tam znaleźć potem. - odparł Mijikumie poważnym tonem, w myślach już krzywiąc się na myśl, że to pewnie jemu przyjdzie dokonać jakiegoś spisu rannych i poległych. Mimo wszystko, miał nadzieję, że bilans strat nie będzie... całkiem zły. Oby.

Odepchnął niechcianą myśl, przenosząc uwagę na Ai, która chyba starała się być bardziej energiczna, niż na to wyglądało.

- Dziękuję za pomoc. Jeśli jeszcze nie brałaś pigułki wzmacniającej, mogę się taką podzielić... ale jesli brałaś, to lepiej już wytrzymaj do końca, nawet jeśli jest ciężko. Lepiej z tym nie przesadzać. Podzieliłbym się swoją chakra jakoś, ale... - wzruszył ramionami bezradnie. Pomimo długiego dnia, jego znużenie na pewno nie było tak graniczne, nawet mimo używania sharingana przez długi czas. W końcu praktycznie nie użył żadnej innej techniki chakrowej, więc zachował jeszcze umiarkowanie sporo energii, którą jednak przy najlepszych chęciach nie był w stanie się podzielić. Klepnął lekko Ai w ramię i skinął głową poparzonemu mężczyźnie.

- Powodzenia. W razie czego szukajcie mnie w obozie, gdy już staniemy. - odparł, po czym zabrał się dalej do kierowania ruchem. Mimochodem obserwował, czy gdzieś nie pojawia się ojciec Mijikumy, albo ktoś z jego oddziału. No i... Masahiro i Kiyomi

Tl:dr

Przejdź do posta

autor: Sugiyama Orochi: 23 lut 2024, o 12:57; Forum: [Event] Ostatnia Bitwa o Kōtei; Temat: [EVENT] - Finał; Odpowiedzi: 166; Odsłony: 4249

Re: [EVENT] - Finał

Po srogim opierdolu udzielonym buntowniczym shinobi, Orochi chwilę dalej kierował ruchem, pilnując, by każdy wiedział gdzie iść i jaki jest cel ostateczny ewakuacji, po drodze rozdając te zapasy, które udało się zebrać. Wyładowanie gniewu nieco pomogło go uspokoić i skupić na zadaniach, ale i tak emocje jeszcze trochę w nim wrzały, wobec czego jego ton był nieco bardziej ostry, nieco mniej pozytywny, niż zwykle. Noc była długa i nawet on też zaczynał odczuwać zmęczenie, chociaż może nie tak bardzo, jak Hoshi - która wyraźnie dała z siebie wszystko, zostawiając sobie chyba tylko samą resztkę chakry, pomagając w ewakuacji. Zresztą, nie tylko ona - patrząc po niektórych powracających z pola walki, wielu nosiło podobne znamiona.

Orochi odwrócił głowę, słysząc czyjś głos wołający go po imieniu, chociaż honoryfikatyw "-sama" sprawił, że przez sekundę nie reagował, myśląc, że mówi się do kogoś innego. Dopiero gdy dotarło do niego, że chodzi o niego, zwrócił uwage na białowłosego shinobiego z jego klanu, dość charakterystycznego - on oraz Kyoushi byli chyba jedynymi znanymi mu białowłosymi Uchiha w Sogen, chociaż pewnie paru podobnych by się znalazło. Nadal, był to raczej wyjątek, zresztą Orochi chyba kiedyś nawet szkolił się u jego ojca, a i widywał go gdzieś w korytarzach sztabu, kiedy przygotowywana była obrona Kotei.

- Mijikuma-san, zgadza się? - spytał na wszelki wypadek, po czym sięgnął pamięcią do tłumów, które już go minęły. Był prawie pewny, że nie widział go wśród powracających z pola walki, ale też nie skupiał się na wypatrywaniu go. Pokręcił głową. - Niestety, nie widziałem go tutaj. Ale poczekaj moment. - odparł, odwracając się i przywołując Yamanakę, z którym wcześniej rozmawiał. - Daichi-san! Sprawdź proszę jak sytuacja na froncie, konkretnie - co z oddziałem Fujiko Uchihy. - odwrócił się do Mijikumy. - Może się czegoś dowiemy zaraz. Ale tak czy inaczej, główne siły wycofują się, więc będziesz musiał zaraz dołączyć do reszty ewakuacji. -

Niedługo po tym usłyszał jeszcze jeden, tym razem cieńszy głos, dobiegający - jak się okazało - spod pachy mężczyzny przypominającego samuraja, ale w kamizelce shinobiego. Głos należał do jakiejś dziewczynki, najwyraźniej ze szczepu Gazo. Wyglądała... cóż, jak większość powracających z frontu, chociaż skoro była w stanie się nieco wiercić i po krótkiej chwili stanąć na własnych nogach - nie było z nią chyba aż tak źle. Normalnie Orochi by pewnie kazał jej po prostu się ewakuować, ale patrząc na sytuację - nadal wiele osób było kolosalnie wyczerpanych, albo ciężko rannych. Dlatego nawet młodziki jej pokroju musiały dać z siebie wszystko, jeśli tylko byli w stanie. Otaksował ją szybko wzrokiem, oceniając jej stan.

- Jesteś Gazo, prawda? - wskazał palcem na pędzel oraz goryle, które wcześniej go mijały. - Jeśli masz jeszcze siły, to kierujcie się razem z głównymi siłami. Mniej więcej w połowie trasy, przy świątyni Susanoo południowej zawaliła się wozownia przy ryokanie. Większość z tego co widziałem poszła w drebiezgi, ale jeden, może dwa wozy przetrwały, tylko są zablokowane. Jeśli twoje goryle byłyby w stanie utorować zator oraz zabrać przynajmniej jeden wóz na miejsce ewakuacji, to by nam bardzo pomogło. - wydał jej szybko dyspozycje, zerkając jeszcze na mężczyznę, który jej towarzyszył. - Może potrzebować wsparcia, pomożesz jej? - zwrócił się do Minoru, którego imienia oczywiście nie znał.

Tl:dr

1. Praca.
2. Odpowiedź Mijikumie i zawołanie Yamanki, żeby sprawdził co z ojcem M.
3. Wydanie poleceń Ai.

Przejdź do posta

autor: Sugiyama Orochi: 16 lut 2024, o 10:51; Forum: [Event] Ostatnia Bitwa o Kōtei; Temat: [EVENT] - Finał; Odpowiedzi: 166; Odsłony: 4249

Re: [EVENT] - Finał

Wysłuchał krótkiego, treściwego raportu Ookamiego, w pierwszej sekundzie nie dając po sobie poznać emocji, jednak trwało to dosłownie moment. Jego szczęka się zacisnęła, podobnie jak pięści, a mięśnie ramion napięły się wyraźnie, kiedy Ookami wspomniał mu o buntowniczych Uchiha, którzy jawnie zabrali się za sabotowanie rozkazów. To dlatego coś mu nie pasowało. To dlatego tyle trwało otwarcie bramy i dlatego nie mieli przygotowanych więcej zapasów dla żołnierzy. Z gardła Orochiego wydobył się niski pomruk, który zaraz zgasił, przymykając oczy. Chowając go na później. Skinął głową Ookamiemu.

- Dziękuję, że przytomnie zadziałałeś. Dobry pomysł, dzięki tobie nie zmitrężyliśmy zbyt wiele czasu tutaj. Jak ten... kretyn tutaj wróci, to sobie z nim porozmawiam poważnie. Na razie działajmy dalej, trzeba pilnować ruchu. -

Następnie skierował uwagę na Yamanakę.

- W porządku, zadbamy o to, żeby wycofać się dopiero, jak przybędzie Shirei-kan. Utrzymuj kontakt i daj mi znać, jeśli pojawią się jakieś nowe rozkazy. - potwierdził mu krótko.

Rzucił się dalej do pracy, pilnując, by wszystko działało tak jak trzeba i wypatrując powracającej z zapasami trójki Uchiha, którzy przyczynili się do opóźnień i wymyślili sobie swoje własne rozkazy. Paląca przed momentem wściekłość zmieniła się teraz w coś innego, jakąś zimną, wydestylowaną agresję, która czekała na spuszczenie ze smyczy. Podskórnie wiedział, że pewnie to po prostu jego własna reakcja na straty, jakie dzisiaj ponieśli, ale na razie ta racjonalna część nie dochodziła jeszcze do głosu. Jeżeli przyuważył powracających buntowniczych shinobi, skierował się ku nim, polecając tej nieposiadającej sharingana dwójce dołączyć do reszty i rozdać medykom i żołnierzom zapasy. Tego z sharinganem zatrzymał jednak, bez ostrzeżenia oplatając łańcuchem i posyłając na ziemię, pilnując, by twarz tamtego skierowana była ku ziemi i nie był w stanie na niego spojrzeć swoim sharinganem, a ręce miał skrępowane. Przytrzymał go stopą przy ziemi tak, by nie dał rady się poruszyć nawet minimalnie.

- Spróbuj tylko wykorzystać genjutsu albo cokolwiek innego, a połamię ci wszystkie kości. Powinieneś stanąć przed sądem polowym za niesubordynację i sabotowanie wysiłku wojennego, skurwielu. Przez Ciebie i twoich debilnych kumpli prawie zablokowałeś ewakuację rannych z pola walki i naraziłeś walczącą jeszcze część armii. Mam kurwa nadzieję, że jesteś tego świadomy. - głos Orochiego ociekał zimną furią, którą wcześniej wstrzymywał, a teraz sączył w każde słowo, dając jasno do zrozumienia, że miła zazwyczaj fasada chłopaka w tym momencie wyparowała i tylko resztka siły woli powstrzymuje go od bardziej drastycznych działań. Sięgnął do kieszeni shinobiego, wyciągając jego odznakę i odczytując imię, dokładnie je zapamiętując. - To, że jesteś tutaj z zapasami jest twoją JEDYNĄ łagodzącą okolicznością. Jeśli kurwa chcesz mieć jakąkolwiek przyszłość w siłach klanu, zgasisz swojego sharingana, przeprosisz teraz za to, co odwaliłeś i zabierzesz się do wykonywania poleceń. Mamy pilnować ruchu, żeby główne siły mogły się wycofać i to właśnie będziesz teraz robić, pomagając tym z naszych, którzy pomocy potrzebują. Czekamy na Shirei-kana, a potem grzecznie wycofujemy się razem z nim, bo naszym jebanym obowiązkiem nie jest ochrona miasta, ale LUDZI, którzy je opuszczają. A teraz potwierdź, że zrozumiałeś... i zabierz się do prawdziwej roboty. -

Jeśli shinobi bez szemrania przeprosił i potwierdził zrozumienie rozkazów, puścił go i postawił do pionu, wskazując odpowiedni kierunek... a sam wrócił do swoich obowiązków.

Tl:dr

1. Pochwała dla Ookamiego.
2. Dalsza robota.
3. Opierdolenie buntowniczego shinobi.
4. Dalsza robota.

Przejdź do posta

Znaleziono 248 wyników

Strona 1 z 17
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
17
Następna

Wyszukiwanie zaawansowane