Shinobi War PBF Naruto - Szukaj

Znaleziono 102 wyniki

Wyszukiwanie zaawansowane

Znaleziono 102 wyniki

Strona 1 z 7
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
7
Następna

autor: Chirinharu: 5 gru 2021, o 17:47; Forum: Administracyjne; Temat: Mikołajki 2021; Odpowiedzi: 83; Odsłony: 2954

Re: Mikołajki 2021

Wesołych i śnieżnych

Przejdź do posta

autor: Chirinharu: 20 lis 2021, o 19:46; Forum: Osada Shigashi no Kibu; Temat: Kompleks świątynny; Odpowiedzi: 106; Odsłony: 4762

Re: Kompleks świątynny

Rin miała nadzieję, że to Yue śpiewa wesołą piosenką. Cóż prawda jak to często bywa jest inna i mniej idealna. W przeciwnym razie już by wracały do zleceniodawcy wyobrażając sobie cudowną zapłatę. Na ten moment jednak musiała im wystarczyć kobieta, gotująca pięknie pachnący posiłek. Jakby nagle dziewczyna zrobiła się głodna. Niby niedawno jadła ale piękne zapachy kusiły niesamowicie. Nie czas jednak na rozmyślanie o pożywnym posiłku, mają zadanie do wykonania, a z tego co widać szybko im nie pójdzie. Dalej nie widzą dziewczyny, a jak ona wcale nie chce znać tego grajka? Co jak ją skrzywdził, a ta błyskotka ma być na przeprosiny? Nie wiadomo, z takimi nigdy nic nie wiadomo szczególnie biorąc pod uwagę wyśpiewywane słowa. Chi zaczęła się odrobinę martwić tym co je jeszcze spotka, tym jak zareaguje dziewczyna.

Zapracowana kobieta przypomniała jej babcię. Kiedy ostatnio ją widziała? Jakby wieki temu, tęskniła, oczywiście. Jednak nie mogła zawrócić, teraz jest jej czas na przygody. Babcia, zawsze coś dobrego gotowała, to ona ją uczyła piec ciastka i chleb. To ona ją nauczyła większości rzeczy, które potrafi teraz. Była jej przewodniczką, bez wątpienia, gdyby nie ona życie Rin mogłoby wyglądać zdecydowanie inaczej, może znacznie gorzej. Bez miłości, rodziny, nadziei, że będzie lepiej. Na szczęście babcia miała się dobrze, była żwawa jak na swój wiek i nic nie wskazywało na to, że cokolwiek może o zmienić, nawet upływ lat, taką miała nadzieję i w to wierzyła młoda kunoichi.

Chirin kiwnęła głową i uśmiechnęła się szeroko na przywitanie. Kaisa zajęła się rozmową, może to i lepiej? Bez wątpienia będzie szybciej. Nie długo jednak trwało milczenie dziewczyny, aczkolwiek dla niej zdawało się wiecznością. Musiała się odezwać, a jakże przecież nie umiała długo myśleć, a kobieta wyglądała na miłą i chętną do rozmowy. Jak można się oprzeć takiej zachęcie?
- Grajek? Ten taki kolorowo ubrany, co przy Świątyni uracza tłum osób usilnie próbujących się modlić swoimi wyszukanymi, dość obrazowymi zwrotkami? Z tego co dało się zauważyć sprzedawcy mieli go już dosyć nie wspominając już o zakonnicach. Pewnie nazbyt często tam przychodzi? Jednak czymże Państwu zawinił? Słychać te frywolne słowa aż tutaj? - zapytała zaciekawiona, z nadzieją, że kobieta zdradzi im istotne informacje.
Najlogiczniejszym wyjaśnieniem było to, że ojciec wiedział, że to o jego córce są te słowa albo przyłapał ich kiedyś razem. Tylko czy przepędzanie coś dało? Wnioskując po tym, że one tu są raczej nic. Jedynie utrudniły poecie odrobine dostęp do ukochanej.
'Diablica' to dość ciekawe określenie 'Panienki', być może Yue też pałała uczuciem do grajka albo chciała zrobić na złość rodzicom, ojcu? Kto to wie, co też młode kobiety mają za pomysły w głowach. Najlepiej jakby okazało się, że też go kocha. Może w końcu rodzice by się pogodzili z tą nowiną i pozwolili kochankom żyć spokojnym życiem pełnym spełnienia wyśpiewywanych fantazji grajka. Chi niezauważalnie odetchnęła z ulgą gdy usłyszała, że Pana nie ma. To im zaoszczędzi kłopotów. Droga do Yue zdała się nagle diametralnie skrócić, zniknęła główna przeszkoda, przynajmniej ta, o której dziewczyny wiedziały. Zawsze coś, przynajmniej nikt ich nie pogoni z miotłą, prawda?

Przejdź do posta

autor: Chirinharu: 23 paź 2021, o 17:40; Forum: Osada Shigashi no Kibu; Temat: Kompleks świątynny; Odpowiedzi: 106; Odsłony: 4762

Re: Kompleks świątynny

Cóż jak widać nie każdy był zadowolony ze swojej pracy, a przede wszystkim zarobków. Z drugiej jednak strony czy naburmuszony sklepikarz mógł liczyć, że potencjalny klient, którego jego postawa zniechęci wróci? Czy wręcz odstraszał potencjalnych klientów. Czyżby złotą zasadą sprzedaży nie było bycie miłym, a może ktoś z pozoru nie zainteresowany jednak postanowi coś kupić? W końcu jak ktoś jest miły druga osoba może odwdzięczyć się tym samym. Początkowo niezainteresowana zakupem, może jednak skusić się by wspomóc miłego rozmówcę. Czyżby w tej branży nie lepiej byłoby być uprzejmym dla każdego? W końcu wrócą na ten plac, a po jego zachowaniu raczej nie będą chciały nic u niego nabyć. Kto wie, jakimi prawami rządzi się to miasto kupieckie. Może tu zasady są inne, a handlarze wyczuwają z oddali zamiary innych, czy też wykrywają w jakiś niewyjaśniony sposób, chociażby poprzez doświadczenie na kogo warto zwrócić uwagę, a na kogo nie.

Dziewczyna delikatnie zarumieniła się gdy Kaisa wzięła ją pod ramię i zabrała ze sobą. Niczym prowadząc ją na miłą kolację czy też spotkanie w odosobnieniu dwojga związanych ze sobą osób. Co do samej piosenki, nie znała jej, niestety. - Pierwsze słyszę prawdę mówiąc. Nie znam tej piosenki. Chociaż sama myśl o takiej lalce sprawia, że chętnie bym ją zjadła. Musi być słodziutka i pyszna. Bez dwóch zdań skusiłabym się na taką przekąskę. - przełknęła ślinę. Cóż trzeba będzie obejść się smakiem, mają w końcu zadanie do wykonania, a i piosenką się nie najedzą. Skoro jest to twórczość miejscowa, ani smutna, ani wyniosła, istnieje duża szansa, że Yua po prostu bawi się z koleżankami, nic poważnego, ot niewinne spotkanie. Więc żyje i ma się dobrze, to już duży plus. Odetchnęła z ulgą. Gdy jej nozdrzy dobiegł piękny zapach gotowanych warzyw poczuła, że mogłaby coś przekąsić. - Czuję, ahh Kai pięknie pachnie. Wręcz zgłodniałam. Musimy jakoś wykonać tą misję i iść zjeść. - uśmiechnęła się szeroko. - Masz rację, powinnyśmy zapytać kobiety, może ona pomoże. Oby bo wejść ot tak na posesję może łatwe nie być. - podążyła z towarzyszką. Plan zakradnięcia się dachem już rozważała, jednak jest na to zbyt jasno, a do nocy nie ma co czekać.

- Witam Panią. - skinęła głową, wolała się nie przedstawiać, matki najczęściej znają imiona najlepszych koleżanek swoich córek, nie ma co kusić losu i niepotrzebnie szukać wymówek. Chi postanowiła pozwoliła mówić Kaisie, ta w końcu sama wyszła z inicjatywą, może ma jakiś plan na przeprowadzenie tej rozmowy, w tym czasie sama dyskretnie rozglądała się w nadziei, że zauważy albo Yue, albo jej ojca, albo drogę, którą niepostrzeżenie dostaną się do śpiewających kobiet czy do pokoju Yue. Swoją drogą, nie mają nawet pewności czy znajdą tam Yue. Niby jej podwórko, ale może ma siostry, kuzynki? Może bawi się tam ktoś inny. Mają za mało informacji, a Chirin za dużo myśli, zdecydowanie za dużo. W duchu skarciła się, brama była otwarte mogły wejść. A przynajmniej jedna z nich, nikt by raczej nie zauważył, a nawet jeśli mogłyby powiedzieć, że poszukują ukochanej grajka, oczywiście ubierając to inaczej w słowa. Tylko co dalej przy takim scenariuszu? Mogły też wejść na mur, ale jest zbyt jasno, byłoby to podejrzane. Postanowiły pójść na żywioł, bez jasnego planu, bez przygotowania, ot tak wejść i zapytać. W końcu, jak nie ma planu to nic nie może pójść nie zgodnie z planem. Uśmiechnęła się na tę myśl. ‘Będzie dobrze, przecież ich nie wygonią, a w najgorszym razie poczekają do nocy i wejdą po dachu.’ Wiedzą gdzie jest pokój córki kapłana, zawsze mogą dopracować plan, a przynajmniej rozważyć różne opcje. Dostarczenie prezentu przecież nie może być bardzo trudne, prawda?

Przejdź do posta

autor: Chirinharu: 9 paź 2021, o 21:25; Forum: Osada Shigashi no Kibu; Temat: Kompleks świątynny; Odpowiedzi: 106; Odsłony: 4762

Re: Kompleks świątynny

Jak mawia wielu ludzi, bez znaczenia czy mają majątki czy też nie, czy świat podarował im przysłowiową gwiazdkę z nieba, czy też nie: życie jest ciągłą walką, a przetrwają najsilniejsi. Prawda stara jak świat, jednak czy na pewno prawdziwa? Kto jest najsilniejszym? Wszakże nie ten, który co rano, o świcie wstaje do żmudnej pracy na polu, a przecież siły mu nie brakuje. Może ten, który jest inteligentny, mądry, analizujący sytuację i podejmujący świadomie decyzje? Tak bez wątpienia byłoby w idealnym świecie, jednak prawda jest inna. Sprytny, cwany niczym lis, manipulujący by tylko zdobyć to czego chce. Egoiści, dbający tylko o siebie i swoje interesy, nikt i nic nie powstrzyma ich by zdobyć swój cel, nawet po trupach. Ci to muszą mieć życie pełne szczęścia, ale czy na pewno? Czy nie są samotni? Czy nie opłaca się poświęcić odrobiny siebie, swojego czasu by spotkać i zatrzymać przy sobie wartościową osobę, z którą chętnie spędza się czas, rozmawia, żyje. Chirinharu nigdy nie myślała o sobie w kategorii ‘egoistka’, miała dobre życie, nie brakowało jej niczego, a potem się to zmieniło. Oczywiście, mogła uznać, że to wina ludzi, zacząć ich nienawidzić i przyjąć postawę obronną, walczyć tylko o siebie.

Być może Kaisa kiedyś taka była? Niczym samotny wilk walczący o przetrwanie bez swojej watahy, bez bliskich, którzy zostali jej odebrani. Czy wtedy spodziewała się, że los się do niej uśmiechnie, że kiedyś przestanie być samotna, że spotka kogoś komu na niej zależy? Czy w takich chwilach ktoś myśli o takich rzeczach? Czy to po prostu zależy od charakteru i okoliczności?

Chirin po stracie rodziców, a następnie brata, straciła zaufanie do świata. Jednak miała babcie, kogoś kto zawsze był przy niej i okazywał jej uczucie. Wiedziała, że nie wszyscy są źli, jednak zdawała sobie sprawę z tego, że większość może taka być. Zawsze trzeba uważać i być czujnym. Czy doszukiwanie się drugiego dna wszystkich i wszystkiego byłoby dobrym rozwiązaniem?

Wracając do zaufania i masek, każdy ufał mniej lub bardziej, każdy też nosił maski. Różne, na każdą okazję, zakładane niczym ubranie, tylko zmieniane znacznie częściej, kilkadziesiąt, jak nie więcej, razy dziennie. Kto twierdził, że ich nie ma - kłamał, albo co gorsze oszukiwał sam siebie. Chi dobrze o tym wiedziała, w końcu radosna i uśmiechnięta, cały czas, zawsze, a jednak szczęśliwym się nie jest - szczęśliwym się bywa. Czy to znaczyło, że jest złą osobą? Absolutnie nie, każdy grał, inaczej nie można byłoby normalnie żyć. Być może tylko pustelnicy, nie mając wokół siebie ludzi nie zakładali masek, ale mogli, żeby oszukiwać siebie. Obie dziewczyny grały, grajek również grał. Pytanie tylko kto, kogo szybciej rozszyfruje i pozna prawdę. W końcu to wiedza daje władzę i zwycięstwa, czyż nie? Im szybciej dziewczyny poznają odpowiedzi na pewne pytania tym szybciej będą wiedziały jak powinny postąpić. A z racji tego, że kto pyta nie błądzi, Chi miała już pewien pomysł.

- Z całym szacunkiem drogi Panie, ja poproszę bez całowania. Pozostaw wszystkie pocałunki na spotkanie z ukochaną. - uśmiechnęła się po czym dodała pozornie beztrosko - Dobrze więc, chyba powinnyśmy jeszcze zapytać. Oczywiście jeśli to nie tajemnica, jak nazywa się ojciec Twojej ukochanej? - dziewczyna uznała, że taka informacja może być przydatna. W końcu to ktoś kogo należy unikać, jednak warto znać jego imię, gdyby plan nie wyszedł po ich myśli.

Cóż, mają już jakieś, informacje, okrojone, ale jednak i prezent. Nic tylko iść i spotkać się z Yue. Już prawie pora by skierować kroki w stronę budynku, co jak co, ale trzeba to przemyśleć, przecież nie wejdą tam i nie powiedzą 'Cześć, my do Yue od grajka, prowadź.' Bo wtedy jedyne co im pozostanie to ucieczka ze skarbem by miały za co żyć. Swoją drogą sam grajek wyglądał na zamyślonego, zaniepokojonego, jak odprowadzał je wzrokiem. Widocznie babcia miała racje, po raz kolejny, miłość ogłupia. Oto dorosły, mniej lub bardziej poważny mężczyzna dał obcym dziewczynom taką błyskotkę, w nadziei na zdobycie ukochanej. Ah ta miłość. - Nie możemy go okraść, był nawet miły, z resztą to nie ma znaczenia. Musimy się jakoś dostać do dziewczyny. Zapłątę zapewne otrzymamy, jak wykonamy zadanie. - uśmiechnęła się do towarzyszki. - Ale faktycznie, nie był to najlepszy krok, chyba, że kradziony?! Kai, a jak on ukradł ten klejnot i sam bał się go nieść bo… chyba za dużo myślę. Skupmy się na dostaniu do Yue, oby była niestrzeżona. - zaśmiała się cicho ze swojej wyobraźni, która miała się nad wyraz dobrze. - Tak czy inaczej pomożemy mu, obiecałyśmy.

Chwilę później usłyszała dźwięk, śpiew? Słowa nie docierały wyraźnie. Odruchowo spojrzała na towarzyszkę, która uczyniła to samo. - Tak, to jakaś piosenka? Bawią się czy smucą? - zapytała sama siebie. - Idziemy tam, co? Może tam jest dziewczyna, albo ktoś kto ją zna i pomoże. - stwierdziła. Przez myśl przeszło jej, że to może wesele? Może Yue, obiekt ich misji właśnie wychodzi za mąż?! A co z grajkiem? Westchnęła cicho i kolejna nie proszona myśl zagościła jej w głowie, a może nie wesele tylko pogrzeb? Nigdy nic nie wiadomo… Przełknęła głośno ślinę i pokręciła głową. ‘Nie, za dużo myślisz. Przestań, opieraj się na tym co wiesz, a nie na tym co sobie dopowiesz.’

Kątem oka zauważyła jeszcze kupca, który jeszcze na koniec, próbował zwrócić ich uwagę. Cóż być może poczuł się urażony, w końcu piękne stoisko, którym zarabiał na życie stało przed nimi otworem, a one skupiły się na całkiem zwyczajnym budynku. Dziewczyna jednak postanowiła zagadnąć, w końcu informacje są ważne, im więcej wiesz tym lepiej śpisz, czy jakoś tak zawsze powtarzali dorośli. Uśmiechnęła się przyjaźnie jak to miała w zwyczaju i swoim miłym, acz kobiecym głosem zwróciła się do mężczyzny. - Bardzo Pana przepraszam. Wie Pan może cóż to za piosenka dobiega nas z tamtej strony? - wskazała w stronę, z którego dochodził dźwięk. - Niesamowicie mnie to zaintrygowało. - Liczyła na przychylność mężczyzny, w końcu gdyby nie one resztę dnia spędzał by przy akompaniamencie nagich ud, mokrych koców i śpiewu Kikaia.

Po wysłuchaniu planu towarzyszki, kiwała głową. - Tak, tylko skąd się znamy? Przecież od razu widać, że nie jesteśmy tutejsze. Mogą się zorientować. Może jak kogoś spotkamy powiemy, że przyciągnął nas śpiew i ciekawość? Ale wtedy mogą nas wyprosić, może to zamknięta uroczystość. Najlepiej iść tak, żeby na nikogo nie wpaść. Będzie bezpieczniej i unikniemy głupich tłumaczeń. - dodała. - Ale, jak na kogoś wpadniemy, a obawiam się, że właśnie tak będzie, to jesteśmy koleżankami Yue z dawnych lat? Może w to uwierzą, tak czy inaczej coś wymyślimy na pewno. Tylko się tam dostać, możliwie ominąć ludzi, nie zwracać na siebie uwagi, znaleźć dziewczynę, dać prezent, zadać ogrom pytań i wyjść. - westchnęła, znowu za dużo myślała. - Masz rację Kai, co się może nie udać? W razie czego będziemy improwizować, ja zagaduję Ty bijesz? - zaśmiała się szczerze.

Przejdź do posta

autor: Chirinharu: 5 paź 2021, o 18:56; Forum: Osada Shigashi no Kibu; Temat: Kompleks świątynny; Odpowiedzi: 106; Odsłony: 4762

Re: Kompleks świątynny

Chirinharu dłuższą chwilę przyglądała się zarówno muzykantowi, jego ubraniom jak i instrumentowi. Wyglądał na majętnego, a wręcz na nie muzykanta. Nie dość, że dobrej postury, najedzony i umyty. Miał w sobie sporo ogłady i taktu, które na pierwszy rzut oka ginęły pod postacią bezwstydności i braku skrępowania. Widocznie umiał zachować się w każdej sytuacji. Zależnie od rozmówcy, od tego czego chciał. Kto wie może instrument nosi tylko po to by zdobywać niewieście serca? Może Yue nie jest pierwszą miłością, zdobyczą, grajka? Może wcale nie jest taki na jakiego wygląda, a może wręcz jest przebiegły i wyznaje zasadę 'po trupach do celu'? Nigdy nie wiadomo kogo spotyka się na swojej drodze, może być dobry ale też z pozoru dobry, a w rzeczywistości przebiegły niczym lis. Może był znudzonym życiem szlachcicem, który dla zabawy udaje kogoś kim nie jest? W końcu skąd normalna osoba miałaby na to wszystko pieniądze, szczególnie jak zamiast pracować przesiadywała pod oknem dziewki. Przez myśl dziewczyny przeleciały twarze kobiet, potencjalnych kochanek, zwiedzionych na manowce dziewcząt, które omamione poezją, wyglądem jak i drogimi podarkami wpadły w miłosne objęcia grajka, który wcale nie myślał o nich poważnie. A może po prostu szybko się nimi nudził? Nigdy nie wiadomo. Pewnym jednak było, że ani ona ani Kaisa nie dadzą się podejść. Nie z nimi te numery, one mają siebie, dbają o siebie i nie dadzą się tak załatwić.
Po chwili gdy Kikai pokazał piękny podarek dziewczyna wróciła myślami do rzeczywistości. 'Piękne to, ta czerń niczym włosy Kaisy, połyskuje na słońcu.' Przyglądała się uważnie zachwycona urokiem wisiorka. Właściwie mogła się spodziewać, że grajek ma wyszukany, intrygujący gust, który jak się okazuje i jej bardzo odpowiadał. - Kai… też taki chcę. - wskazała na wisiorek patrząc na Kaisę głęboko otwartymi oczami, niczym kot proszący o więcej jedzenia. - Jest na prawdę piękny. - dodała, powoli wyciągnęła po niego rękę, 'Skąd ludzie mają Ryo na takie piękności?', zapytała się w duchu. Już widziała, jak takie cudo zwisa jej na szyi, przy starciu w pełnym słońcu oślepia przeciwników i daje jej niespodziewaną przewagę. Piękny, a i może być praktyczny, chyba, ciężko stwierdzić, to trzeba by było sprawdzić w praktyce. Swoją drogą ile można by było za niego kupić jedzenia, ubrań i koców na chłodniejsze dni dla ubogich?! To straszne, że jedni mają wszystko, podczas gdy drudzy muszą walczyć o przetrwanie każdego dnia.
Dziewczyna znowu złapała się na pogrążaniu w wyobraźni, a przecież było przed nimi ważne zadanie. Pomóc zakochanemu, miejmy nadzieję, artyście. Jeśli zdobył się na taki podarek musiał kochać tę dziewczynę, czyż nie? Martwi się, już pięć dni jej nie widział. To musi być miłość, martwi się o nią, dba, chce jej podarować wszystko, całe bogactwa świata i siebie. Koniecznie musimy dowiedzieć się czy dziewczyna jest bezpieczna. Czy ona też podziela to uczucie? I dlaczego jej ojciec jest niechętny do zaakceptowania tak pięknego daru jakim jest to głębokie uczucie dwojga młodych ludzi? Tyle pytań, na które muszą poznać odpowiedzi. Dziewczyna wyprostowała się i kobiecym acz stanowczym głosem zadecydowała. - Nie martw się Kakai- san, na pewno wrócimy do Ciebie z odpowiedziami. Upewnimy się, że Twoja Ukochana ma się dobrze i niczego jej nie brakuje. - uśmiechnęła się zapewniająco. - Na wszelki wypadek, proszę, nie zwracaj na siebie zbytniej uwagi. Mam na myśli, nie podchodź do domu Yue i nie przyglądaj się nam. Na pewno do Ciebie wrócimy. - dodała, po czym udała się za towarzyszką, by wypełnić misję powierzoną przez zakochanego mężczyznę. Przecież gdy chodzi o prawdziwą miłość wszystko musi się udać.

Przejdź do posta

autor: Chirinharu: 19 wrz 2021, o 21:56; Forum: Bank; Temat: Chirinharu; Odpowiedzi: 4; Odsłony: 255

Re: Chirinharu

Przejdź do posta

autor: Chirinharu: 19 wrz 2021, o 21:52; Forum: Rozliczenia PH; Temat: Chirinharu; Odpowiedzi: 5; Odsłony: 337

Re: Chirinharu

Przejdź do posta

autor: Chirinharu: 19 wrz 2021, o 21:48; Forum: Administracyjne; Temat: Letnia Gala SW 2021; Odpowiedzi: 104; Odsłony: 5128

Re: Letnia Gala SW 2021

Bardzo dziękuję za głosy.
Poproszę nagrodę: 10 PH i 100 Ryo za 3miejsce MIss Lata i 10PH, 100 Ryo za głosowanie.
Dziękuję

Przejdź do posta

autor: Chirinharu: 18 wrz 2021, o 14:14; Forum: Osada Shigashi no Kibu; Temat: Kompleks świątynny; Odpowiedzi: 106; Odsłony: 4762

Re: Kompleks świątynny

Dziewczyna lubiła pomagać, bez znaczenia czy to jej się opłaci czy nie. W końcu na tym świecie jest tyle cierpienia i wojen, że jak mogła dać komuś choćby promyczek nadziei na lepsze jutro, czemu miałaby tego nie zrobić? Być może właśnie przez takie podejście nie miała wystarczającej ilości brzęczących monet. Jak to mówią, nie można mieć wszystkiego.
Chirinharu uspokoiła się nieco. Grajek już nie wydawał się tak straszny, dopóki nie zacznie mówić o udach i innych zberezeństwach, których nawet Kaisa nie chciała tłumaczyć. Stojąc tak przed mężczyzną, który w jej ocenie był raczej wyższy niż niższy, zastanawiała się jakie może mieć problemy. Dobrze, właściwie zdobnie, ubrany, czysty, schludny, nie wyglądający na głodnego, o przyjemnej dla oka twarzy, cóż chcieć więcej, pieniądze za pewne też miał. Dziewczyna stanęła obok towarzyszki, żeby na pewno nie pominąć jakichś ważnych szczegółów opowieści nowopoznanego. Na samo wspomnienie o misji, białowłosa czuła niechybny przypływ euforii, czeka je kolejna niezapomniana przygoda, tym razem na całe szczęście bez udziału uciekających dzieci, oby. Chociaż nie wydawało się by grajek takowe posiadał. Tak czy inaczej misja, człowiek potrzebuje pomocy, widać to po jego oczach. Pomogą mu dzięki czemu będzie radośniejszy, a i jego rymy będą być może bardziej na miejscu. Albo w ogóle ich nie będzie, przynajmniej nie tu, może dzięki nim będzie je wyśpiewywał w bardziej ustronnym miejscu. Tylko jaka to może być misja? Co miałyby dla niego zrobić, nauczyć go zdobywać niewieście serca? Czy Yua czuje do niego to co on do niej? I co właściwie on do niej czuje? Czy to miłość czy biorąc pod uwagę treści piosenek wyśpiewywanych pod jej balkonem raczej kochanie. Swoją drogą, czy można się dziwić ojcu młodej Panny, że nie chce takiego zięcia? Zamiast ciężko pracować na godne wynagrodzenie, życie swoje i rodziny, młodzieniec spędza dnie na podśpiewywaniu, gorsząc nie jedną zakonnicę i irytując nie jednego sąsiada. Kto wie, może rodzina dziewki ma przez to problemy? Może sąsiedzi wytykają ich palcami jako tych, przez których nie ma spokoju, ni dniem, ni nocą.
- Mości Artysto, jestem Chirinharu, a to jest Kaisa. Przepraszam, że dopiero teraz. - skłoniła lekko głową, przy okazji potakując na pytanie przyjaciółki. - Obie, jak już zaznaczyłyśmy, chętnie Ci pomożemy. Dostarczyć prezent do Twej ukochanej, a przy tym nie przykuć zbytniej uwagi jej ojca? - zamyśliła się chwilę. - Kaisa ma rację, dobrze będzie poznać Twoje imię. Najlepiej też jakby prezent nie był zbyt ciężki, tudzież nieprzyzwoity. - napomniała go subtelnie. Miłym głosem dodała. - Powiedz proszę, czy jesteś pewny, że to ją wczoraj widziałeś? Kai, może po prostu ojciec ją zamknął i nie pozwala wychodzić samej, może nie chce żeby się z nim spotykała. Hmm… Rozumiem, że ona zdaje sobie sprawę z Twoich głębokich uczuć i je odwzajemnia? - zapytała z nadzieją iż odpowiedź będzie twierdząca. Nie bardzo chciała uciekać przed goniącą ją z miotłą kobietą, czy też jej ojcem z nie wiadomo wie czym w rękach. Ostrożności nigdy za wiele, a dobry wywiad zawsze jest w cenie.

Przejdź do posta

autor: Chirinharu: 14 wrz 2021, o 19:59; Forum: Osada Shigashi no Kibu; Temat: Kompleks świątynny; Odpowiedzi: 106; Odsłony: 4762

Re: Kompleks świątynny

Sadyzm i masochizm. Coś właściwie codziennego, a jednak zdaje się być tematem tabu. Czy nie każdy jest po części i jednym i drugim? W końcu nie trzeba wpadać ze skrajności w skrajność. Można to pogodzić, prawda?
Najwyraźniej nie tylko Chi była zmieszana i zaniepokojona zajściem. Zakonnice nie kwapiły się do pomocy, strażników nie było. Oczywiście, ich przecież nigdy nie ma jak są potrzebni. Jak widać tak działają w każdej prowincji, bez znaczenia czy chodzi o gnębiciela bezbronnych, dzikich zwierząt, czy bezwstydnika ogłaszającego światu swoje zamiary czy marzenia. Reakcja Kaisy ją jednak zdziwiła, czyżby coś wiedziała, ale nie chciała powiedzieć? Czy ona go rozumie, wie co ma na myśli? Zastanawiała się, tyle myśli, wariantów, wszystko kłębiło się jej w głowie, jednak dalej nie miała odpowiedzi. Za dużo pytań za mało odpowiedzi, aż jej się zakręciło w głowie. Dobrze, że nie była sama. Uciekać jednak nie zamierzała bo i po co? To nic nie da, grajek zostanie i dalej będzie niepokoił modlących się ludzi, a kto wie? Może sklepikarz się zdenerwuje i jeszcze sobie coś zrobi? Musiała więc zostać. Trzeba będzie jakoś rozwiązać tą sytuację, najlepiej pokojowo i bez poezji pstrokatego młodzieńca.
Z zamyślenia wyrwała ją reakcja grajka, z pełną gracją, której niejeden zapewne mógł mu pozazdrościć, w końcu, przeżył i stoi, zeskoczył i a jakże, oczywiście idzie do nich. Dziewczyna wzięła kilka głębszych oddechów, jakby przygotowywała się na atak. Chciała też się uspokoić, a raczej pozbyć rumieńców. Widać zachęciły go do rozmowy, chciał atencji i ją dostał, a teraz i one mają problem, który właściwie dotknął je personalnie. Przygotowała się na atak, słowny, takie podobno są najgorsze, a pewna była iż w ciszy stać nie będzie. - Kai on tu patrzy i idzie…- wyszeptała białowłosa, łamliwym głosem. Oddechy, powoli, trzeba się uspokoić, przecież gorzej nie będzie. A jednak… 'Jakie zasłony?!' w głowie dziewczyny ponownie zaroiło się wiele pomysłów, postanowiła jednak podzielić się tym, według niej, najbardziej trafnym. - On chce nas okraść. Zasłony, że sakiewka? Odchylać, że odwiązywać i otwierać? Ryo nam zabierze, a przecież miałyśmy zarabiać. A może pieniędzy potrzebuje? Datki zbiera? - wyszeptała poddenerwowana. Kaisa jednak nie wdawała się przejęta rychłą utratą majątku, więc może to nie o to chodzi? W takim razie jakie zasłony, zamyślona słuchała wypowiedzi towarzyszki, trzeba ją wspomóc w tych negocjacjach.
- Nasze zasłony zostaw w spokoju. Zapisz swe mądrości na jakimś zwoju. Szaty iście wyjściowe przywdziałeś i niezwykle donośnie swoją Yua adorowałeś. Nie szukamy ni starcia ni zwady. Jednak, każdy ma swoje zasady. - powiedziała spokojnie, nie chciała nikogo obrazić, chciała jedynie by skończył swe dziwne opowieści, te których kompletnie nie rozumiała. A jednak opłaciło się czytać nikomu niepotrzebne książki, które kazali jej przerabiać za młodu. Ot, nagle, niespodziewanie się przydały. Może i inne umiejętności, dawno zapomniane i niechętnie wpajane kiedyś się przydadzą? Świat jest pełen niespodzianek. Cała sytuacja wydawała się być jedną wielką niespodzianką. Są w końcu na świętej ziemi, modlą się za pomyślność, powodzenie i pieniądze, a tu taka sytuacja. Kto by się spodziewał? - Szanowny Panie, jeśli potrzebuje Pan pomocy czy wsparcia chętnie pomożemy. Proszę się nie krępować - ugryzła się w język, powinien się krępować, oj powinien ostudzić swoje myśli i słowa, które zdawały się wypływać z jego ust niczym wodospad nieprzyzwoitości. - tylko powiedzieć w czym rzecz i jak możemy jej zaradzić. - Uśmiechnęła się niewinnie, już niemal niebyła czerwona, właściwie była po prostu trochę mniej. - Tylko proszę uważać na słowa. Tu są dzieci i zakonnice. - dodała. Przynajmniej jeden kryzys już zażegnały, zapowiadało się dobrze. Grajek w końcu nie grał i nie śpiewał, nie peszył kotów ani nie robił im konkurencji. A i sklepikarz zdawał się być zadowolony z tego obrotu spraw. Dziewczyna czekała zaciekawiona na jego reakcję.

Przejdź do posta

autor: Chirinharu: 13 wrz 2021, o 18:19; Forum: Osada Shigashi no Kibu; Temat: Kompleks świątynny; Odpowiedzi: 106; Odsłony: 4762

Re: Kompleks świątynny

Spokój i cisza to miał być jeden z tych dni, kiedy wszystko idzie gładko. Miło spędzona noc, spacer w towarzystwie pierwszych promieni słońca. Odwiedziny w świątyni, która nie do końca spełniała oczekiwania ani wyobrażenia, ale była przynajmniej tyle można o niej powiedzieć. Była i każdy może w niej znaleźć coś dla siebie, kawałek pomieszczenia, w którym poczuje się najlepiej, w którym zechce skontaktować się z właśnie tym bogiem. Chirin cieszyła się, że modlitwę, jeśli można to tak nazwać, ma już za sobą. Teraz przechodziły do pilniejszych, bardziej przyziemnych rzeczy jak zapełnienie sakiewki. W końcu dzień jest jeszcze młody, a pieniądze na drzewie nie rosną, niestety.
Z zamyślenia wyrwał dziewczynę nieprzyjemny dźwięk, a potem kolejne. 'Spokojny dzień' pomyślała. Cóż pozostało? Zignorować się nie da, można jedynie znaleźć źródło hałasu i poprosić o zaprzestanie drażnienia uszu wszystkich, którzy mają na tyle pecha, by znaleźć się w okolicy. Z jednej strony święte, podupadłe i mało bogate, acz święte miejsce, z drugiej jednak takie krzyki, bo śpiewem nie można tego nazwać. Chi spojrzała w stronę, z której dobiegał ten nieprzyjemny dźwięk. Mężczyzna wyglądał niczym ptak w czasie poszukiwań partnera. Nie dość, że ubrany jaskrawo to jeszcze głośny. Bez wątpienia szuka atencji, widać nieważne dla niego czy pozytywna, czy negatywna tak długo, jak w ogóle jest.
Niechętnie, ale jednak Chirin słuchała jego słów. Chwilę zajęło jej, by dotarło do niej o czym on w ogóle wyje. Początek zapowiadał się ciekawie, ot Yua, kobieta, miłość i romantyzm, być może właśnie przez jego głos uciekła i nie pozostało mu nic innego jak wzywać ją do powrotu w ten, a nie inny sposób. Potem sprawa się komplikowała. ' Uda, uda? Zobaczyć uda? Chciała, nagiego ciała… NAGIEGO CIAŁA?!', białowłosa poczerwieniała, stanęła za Kaisą, jakby chciała się ukryć, siebie i odcień purpury spowijający jej policzki. 'On raczej nie ma na myśli treningu na łonie natury i pikniku po wysiłku' pomyślała, była zawstydzona. - Kakakaisa… Czy on… on powiedział, no wiesz… nagie? - zapytała szeptem towarzyszkę. 'Kochał, tylko do rana? A potem by wyszła, spocona cała? O czym on śpiewa?! Jak to kochał tak krótko? Przecież miłość jest na całe życie, tak do śmierci. Czemu rana? Biedna kobieta, chyba dobrze, że uciekła' myślała intensywnie, im więcej słów padało od nazwijmy go, grajka, tym bardziej była skonfundowana i zawstydzona. Złapała Kaisę za dół kimona i pociągnęła lekko by zwrócić na siebie uwagę. Miała jednak nadzieję, że czarnowłosa nie spojrzy na jej czerwoną niczym czerwone maki na jej sukience. - Kai… czy on, to co ja myślę, że on? Dlaczego do rana? - zapytała zmieszana. Tak wiele pytań kłębiło się jej w głowie, szczególnie tych, których nie powinna zadawać, tak mało miała odpowiedzi. Tak na prawdę nie wiedziała, czy na pewno chce je poznać. Chirinharu była młoda, nie miała okazji porozmawiać o takich rzeczach z rodzicami, a babcia szczędziła jej wiedzy w tym zakresie. Dziewczyna musiała wszystko odkryć sama, kiedyś w przyszłości, jeszcze nie teraz, a jednak właśnie, że teraz. Dziewczyny nie ma, on został sam i krzyczy. Z resztą po cóż miała zostać tylko do rana, a potem co? Byłaby sama, zmęczona? Nieeee, to jak najbardziej dobrze, że uciekła. Gorzej dla nich, teraz one słyszą to czego raczej obie chciałyby nie słyszeć. - Co robimy, trzeba go jakoś uciszyć, ja się boje co będzie dalej. - wyszeptała ponownie do towarzyszki.
Chciała wziąć jakiś przedmiot, nic ciężkiego, ani zabójczego, po prostu coś, co było najbliżej niej i grzecznie poprosić krzykacza by skończył swoje bezwstydne działania, oczywiście jak już by zwrócił na nią uwagę uderzony czymkolwiek. Była jednak zbyt miła, nie mogłaby tego zrobić. Czemu ten mężczyzna o orzechowych lokach tak się zachowywał? W dodatku tutaj, przy świątyni, dawał popis, jak się nie powinno zachowywać. Mącił spokój i demoralizował dzieci, a innych po prostu gorszył.
Cała nadzieja jest w Kaise, może ona mu powie do słuchu. Chi było gorąco, duszno i czuła się dziwnie, zmieszana zakłopotana stała za towarzyszką i czekała na zbawienie. W końcu są na świętej ziemi, coś, ktoś mógłby je uratować, gdzie jak nie tu?

Przejdź do posta

autor: Chirinharu: 12 wrz 2021, o 14:13; Forum: Osada Shigashi no Kibu; Temat: Kompleks świątynny; Odpowiedzi: 106; Odsłony: 4762

Re: Kompleks świątynny

Poprzednia lokalizacja

Poszukiwanie noclegu w piękną, gwieździstą noc nie trwało długo. Dziewczyny szybko znalazły przytulny pokoik, który w zupełności im wystarczył. Miały w końcu tu tylko spać. Wspomnienia pysznego posiłku towarzyszyły Chirin w zasypianiu. Poranek minął równie szybko. Miały w końcu plan by udać się do świątyni, kto wie co je tam spotka, a modlitwa o pomyślność w poszukiwaniu dobrego zarobku nigdy nie zaszkodzi.
Miasto nawet z rana tętniło życiem, dokładnie tak samo jak i wczoraj. Zdawać by się mogło, że większość ludzi wpadła w rutynę zakupów, w końcu każdy dzień jest dobry by pozbyć się kilku Ryo. One jednak omijały jaskrawe, przyciągające uwagę stragany. Chciały zarobić nie wydawać. Zdecydowanie nie po dniu poprzednim, kiedy to dowiedziały się jak bardzo herbata i ciastko mogą uszczuplić sakiewki.
Niedługo trwało aż znalazły kompleks świątynny. Pierwsze wrażenie nie było porywające. W porównaniu z targiem w centrum miasta było tu raczej biednie i skromnie. Może ludzi modlili się do innych bogów? Ważniejsze dla nich było to co mają na zewnątrz niż w środku. W tym mieście ludzie zdawali się przykładać większą wagę do wyglądu, jakby każdy chciał sprawiać wrażenie dużo bardziej bogatego i znamienitego niż w rzeczywistości był. Być może to nic dziwnego biorąc pod uwagę iż miasto było skoncentrowane na handlu. - Trochę? Wiesz nie porywa, może chcieli przypomnieć ludziom, ze przepych i bogactwo to nie wszystko? Nie ukrywam iż liczyłam na coś trochę innego. Myślałam, że tak bogate miasto będzie miało równie zjawiskowy kompleks świątynny. Może w środku jest lepiej? Albo chociaż bardziej klimatycznie. - powiedziała bardziej do siebie. Najpewniej wierzącym wygląd świątyni nie przeszkadzał, przychodzili tu w innym celu. Nie chcieli zwiedzać tylko prosić o wsparcie, więc po co miało być tu onieśmielająco. Rin zastanawiała się jakie rozwiązanie zastosowano w świątyni. Wydawało się, że jest to kompleks świątynny poświęcony większości o ile nie wszystkim bogom, a co zastały? Niezbyt duży budynek, a przynajmniej część dostępna dla zwykłego człowieka. Jak to się wszystko tam mieści? Nie musiała długo czekać by dostać odpowiedź. Kapliczki, wiele kapliczek, jedna obok drugiej, wyglądały jakby bogowie ściskali się w ciasnym pomieszczeniu walcząc o uwagę ludzi, który przyciągnie więcej uwagi? Który danego dnia będzie częściej odwiedzany. Na ich szczęście o tej porze nie było tu zbyt tłoczno, białowłosa odrobinę przytłoczona tym co widzi podążała za towarzyszką. W końcu udało jej się odnaleźć tą kapliczkę, której szukała, Amaterasu, siostra boga burz Susano, do którego udałą się Kaisa. Dziewczyna przystanęła, wzięła głęboki wdech i wypuściła powietrze jakby oczyszczała się ze wszystkiego co złe. Jej modlitwy były z grubsza podobne, w końcu o co mogła się modlić? Nie miała ani idealnego życia, ani złego. 'Nie ma tu zbyt wiele miejsca, może to i lepiej, jest kameralnie i tak przytulniej. Może łatwiej się myśli w takich warunkach? Zaraz się przekonamy. Na początek chciałam podziękować. Wiem, że to nie mógł być przypadek. Kaisa, ja, spotkanie tak oddalonych od siebie osób, w miejscu, którego odwiedzenie było dla obu właściwie przypadkiem. Dobrze jest mieć towarzysza, przyjaciela i za to chciałam podziękować. Jeśli chodzi o prośby, cóż te zawsze są czyż nie? Chciałabym kiedyś przyjść i tylko dziękować. Zdecydowanie lepiej bym się z tym czuła. Jednak, jak na razie nie mogę. Dobrze wiesz, że muszę odnaleźć brata i o to za każdym razem proszę. Nie mogę uwierzyć, że nie żyje. On musi gdzieś być. W obecnej sytuacji proszę też o pokój. Niech wojna się skończy, niech nie pochłonie wszystkich prowincji, klanów. Oby śmierci było jak najmniej i oby mistrz Kaisy wrócił cały i zdrowy.' pokiwała głową, jakby chciała zapewnić siebie, że to wszystko. Próśb jest zawsze więcej i więcej. Jedna się spełni na jej miejsce pojawia się tysiąc innych.
Chwilę później ubrana w swój codzienny uśmiech Rin wróciła do towarzyszki i podążyła z nią na poszukiwanie talizmanów. Stoisko prezentowało się lepiej niż cała reszta przybytku, cóż to na tym zarabiali. Teraz jedynie dokonać trudnego wyboru i można wracać. Rin wybrała ten, który wydał się jej najładniejszy. Instrukcje sprzedającej, starszej pani były na tyle jasne, że wiadomo było gdzie się skierować. Co też uczyniły i po chwili przyglądały się w ciszy powiewającym na wietrze torebeczkom szczęścia.

Przejdź do posta

autor: Chirinharu: 9 wrz 2021, o 18:30; Forum: Osada Shigashi no Kibu; Temat: Herbaciarnia; Odpowiedzi: 49; Odsłony: 2766

Re: Herbaciarnia

Konwersacja z Kaisą sprawiała dziewczynie ogromną przyjemność nawet jeśli była tak naprawdę o niczym. Poznawały się coraz lepiej i zacieśniały więzi. Mimo tak krótkiego czasu znajomości Rin w ogóle się nie zdziwiła, że czarnowłosej nie przypadły do gustu jaskrawe stroje. - Wiesz, chociaż raz założyć coś takiego i zobaczy, poczuć czemu to się podoba. Kto wie może jest wygodne? Mimo, że kompletnie na to nie wygląda. Może nie od razu te bardzo jaskrawe, jakieś mniej. Ooo takie z odcieniami zieleni, trochę żółtego? Może pasowałyby mi do włosów. - zaśmiała się. - Ceny, zawsze to oglądanie się na pieniądze. Jakie musi być życie kiedy masz tyle by wydawać na co zechcesz i kiedy zechcesz. Wyobrażasz to sobie? - zamyśliła się, już widziała kolekcję broni, która pięknie prezentuje się na ścianie, obrazy najznamienitszych artystów i książki, dużo książek. - To było życie, niczego by nam nie brakowało. - dodała na koniec.
Powoli sącząc herbatę skupiła swoją uwagę na tancerce. Domyśliła się, że rożanooka będzie chciała zostać i popatrzeć, a raczej, że zrobi to bo błysk w oczach Rin był widoczny, a przecież mają czas na znalezienie pokoju. Jest wcześnie, względnie wcześnie, po co na szybko opuszczać to miejsce przed poznaniem jego tajemnic? Może dowiedzą się czemu jest tak bardzo oblegane. Wysoka kobieta ubrana w piękne połyskujące szaty z parasolką wkroczyła na scenę. Muzyka zaczęła płynąć z każdej strony pomieszczenia. Ruch, pierwszy krok, subtelne i kobiece posunięcia, cisza. Obrót, potem kolejny, parasolka przemieszczająca się to do przodu to na boki, najmniejsze posunięcie miało znaczenie, każdy krok był po to by zachwycać i rozbudzać zainteresowanie, pragnienie. Tancerka zdecydowanie wiedziała co robi, wyglądała jakby od urodzenia uczyła się tańca, jakby któryś z Bogów obdarzył ją zdolnościami zsyłając na nią swoją łaskę. Fascynujące doświadczenie, Rin wzdychała przy ważniejszych momentach, była zafascynowana. Nawet ubranie tańczyło, wszystko było idealne. Wychodzi na to, że dobre jedzenie i picie jest tylko dodatkiem, to się nazywa ekskluzywne miejsce dla wybranych, tych których stać. Dziewczyna zastanawiała się czy i ona mogłaby się tego nauczyć. Przecież treningi, ćwiczenia i sprawne, płynne ruchy miała opanowane. Tylko czy, te które znała sprawdzą się w tańcu? Czy one też odpowiednio dobrane, wykonane w ładnym kobiecym stroju będą zachwycać? Czy będzie wyglądać jak słoń próbujący swoich sił pomiędzy porcelaną? W końcu nie można być dobrym we wszystkim, jednak nigdy nie znaczy to, że nie można próbować. Taniec z parasolem wydawał jej się trudniejszy niż taki z wachlarzem, w końcu wachlarze są mniejsze, bardziej poręczne, brzmią jak dobra opcja dla początkujących. Pokaz pochłonął całą jej uwagę, nie była w tym osamotniona, większość Sali skupiała się na tancerce. Tyle uwagi w jeden wieczór, tyle zachwytów i bez wątpienia zazdrosnych spojrzeń. Wspomnienie, które zapamięta na całe życie, kolejne w towarzystwie Kaisy.
Powoli dopiła herbatę upewniając się, że nic nie zostawi, była zbyt smaczna, żeby ją marnować i zdecydowanie zbyt droga. Wzięła głęboki oddech i spojrzała porozumiewawczo na towarzyszkę pogrążoną w swoich myślach. Czas już ruszać zanim noc je zastanie. Sen też się dzisiaj przyda. Jeszcze tylko muszą pożegnać się z kilkoma Ryo i mogą iść. - Idziemy? Przepraszam, musiałam obejrzeć. Ten taniec był wspaniały, niesamowity. Widziałaś te ruchy? Ahh, chciałabym się tak ruszać. - podsumowała. Opuszczała to miejsce z myślą, że nie dane będzie jej tu jeszcze kiedyś wrócić. Pozostało wiele pytań bez odpowiedzi i wiele niewiadomych. Tu powstały kolejne plany i marzenia na bardzo odległą przyszłość. Ostatnie zadanie jaki im zostało na ten dzień czas rozpocząć. 'Wolny pokoju obyś był blisko.' Ruszyła uśmiechnięta, wolnym krokiem za Kaisą na poszukiwania.

z/T

Przejdź do posta

autor: Chirinharu: 7 wrz 2021, o 19:59; Forum: Osada Shigashi no Kibu; Temat: Herbaciarnia; Odpowiedzi: 49; Odsłony: 2766

Re: Herbaciarnia

Chirinharu z radością skorzystała z propozycji towarzyszki, jeśli włożenie widelca do ust można nazwać propozycją. Ciasto truskawkowe z kremem, a nawet jedna z truskawek sprawiły ogromną radość dziewczynie. Powoli delektowała się posiłkiem. - Pyszne. Cieszę się, że tu jednak zostałyśmy. Wiesz ceny odstraszają jednak teraz wiemy za co płacimy. - uśmiechnęła się szeroko. Była bardzo zadowolona z ich wyboru. - Wiesz, niektóre te stroje są nawet ciekawe, takie kolorowe, barwne i żywe. Aż chce się na nie patrzeć. Wyobraź sobie jaki musi być w dotyku materiał. Zapewne kosztuje więcej niż obie mamy w mieszkach, bez wątpienia jest najwyższej jakości. Pewnie jest tak delikatny i przyjemny, że aż nie można się z nim zrosnąć. W lato chłodzi w zimę grzeje. Taki do wszystkiego. - rozmarzyła się białowłosa. - Chciałabym kiedyś chociaż na chwilę taki założyć i zobaczyć jak to jest, kiedyś. - postanowiła w duchu dziewczyna. Przyglądała się uważnie kobietom pracującym w herbaciarni, próbowała rozgryźć fenomen tego wyglądu. Co było nie tak z normalną twarzą? Jak się okazało i Kaisa miała podobne przemyślenia wiec dziewczyna przytaknęła kiwając głową. - Całkowicie nie rozumiem o co chodzi z tą bielą. Kto to wymyślił? Komu się to podoba? Do czego to służy? - zamyśliła się jakby zadane pytania kierowała bardziej do siebie, niewiele jednak wiedziała o tym świecie, świecie zmysłowości, fascynacji więc niewiele sensownych pomysłów przyszło jej do głowy. - A usta? Czerwone jak maki, czemu aż tak? Zauważyłaś, że są różne? Niektóre mają mniej pomalowane inne bardziej. Może to jakiś nieznany nam szyfr? - znów się zamyśliła, czuła, że chce zgłębić ten temat i poznać odpowiedzi, jednak nie chciała nikomu zadawać pytań, nikomu kto mógłby rozwiać jej wątpliwości. - Wszystko w nich jest takie inne. Z jednej strony my też upinamy włosy, ale skąd one ich aż tyle mają? Jakby coś tam dokładały. Wkroczyłyśmy w fascynujący, zagadkowy świat być może kiedyś dane nam będzie dowiedzieć się więcej. Hej, właściwie ja nie miałabym nic przeciwko żeby ktoś mi upiął włosy. Wiesz trochę ich mam a to na pewno byłoby miłe i ciekawe. Oczywiście bez dokładania poduszek czy innych materiałów, tylko włosy. Co myślisz? - zapytała podekscytowana. Oczami wyobraźni widziała już jak to by się odbywało. Pokój w karczmie, przez okno widoczny księżyc wspinający się po nieboskłonie, oznajmiający wszystkim, że czas już na odpoczynek. One dwie. Kaisa siedzi na łóżku, na podłodze między jej nogami Chirin, śmieją się i walczą z burzą loków białowłosej. A raczej Kaisa walczy, a Chi siedzi i krzyczy przez śmiech, że boli… Chwilę trwało by młoda kunoichi otrząsnęła się z tej myśli. Co jej przyszło do głowy? Do tej pory nikt obcy nie miał prawa dotykać jej włosów, a teraz? Potrząsnęła dyskretnie głową, karcąc się w duchu 'chyba naprawdę bardzo się do niej przywiązuję'. - A te suknie? Piękne kolorowe, zdobne. Aż by się chciało zobaczyć jak to jest w takiej chodzić. Kiedyś założę taką suknię, upnę włosy i będę przechadzać się po uliczkach miasta niczym dama z bogatego rodu. - zaśmiała się gestykulując i robiąc pyszałkowate miny, jak próżna dziewczyna, której nigdy, niczego w życiu nie zabrakło.
Wzięła niewielki łyk jeszcze gorącej herbaty, żeby w końcu dowiedzieć się co zamówiła. Nie zawiodła się i tym razem, w smaku była cudowna, pobudzała zmysły swoim kwaskowym a jednak słodkim posmakiem. - Naprawdę jest tu tak barwnie, pachnąco i smacznie, że zaczynam się zastanawiać czy nie będziemy musiały uciekać oknem jak przyjdzie nam za to płacić. - zaśmiała się dziewczyna, chociaż nie była pewna czy tak właśnie się to nie skończy. Ostatecznie mogli im kazać zmywać, czy sprzątać stoły, żeby zarobiły na rachunek, ucieczka mogła nie być ich jedyną opcją. - Chyba niedługo będziemy się zbierać. Musimy znaleźć jakiś wolny pokój, biorąc pod uwagę ilość ludzi w tym mieście może być problem z miejscem bardziej w centrum. - stwierdziła. Jej uwagę przykuła kobieta ubrana w letnie kolory, w rękach niosła parasol. Po chwili weszła na podwyższenie, a światła skierowały się na nią, tworząc romantyczny nastrój w całej sali. Głośne rozmowy ucichły przeradzając się w nieliczne szepty. Miała całą uwagę gości, a nie zrobiła jeszcze nic by ją zdobyć. 'Fascynujące' pomyślała białowłosa również zerkając w jej kierunku.

Przejdź do posta

autor: Chirinharu: 5 wrz 2021, o 22:19; Forum: Administracyjne; Temat: Letnia Gala SW 2021; Odpowiedzi: 104; Odsłony: 5128

Re: Letnia Gala SW 2021

1. Miss Lata - Nana, chyba nie trzeba wyjaśniać

2. Mister Lata - Satoshi za twarz, która wiele przeżyła, ale przeżyła.

3. Szarak - Ja

4. Postrach Ninja - Ichirou

5. Najlepszy Damski Charakter - Kaisa ciekawa przeszłość, wizja lepszej przyszłości, wesoła mimo trudnych przeżyć

6. Najlepszy Męski Charakter - Kaiho bo kobieta wie najlepiej

7. Najlepszy Duet - Rei i Tatsuo za placki

8. Forumowy No-Life - Satoshi

9. Dobry Duszek Forum - Airan za cierpliwość

10. Pisarz Lata - Kaisa przyjemne fabułki i misje, możnaby z nią pisać miliony słów na zgubę sprawdzających (mamy litość ograniczamy się)

11. Mistrz Opowieści - Koala bo przyjemnie się czyta

12. Najlepsza sygnatura/avatar - Kaisa

13. Złoty Pracuś - Jun - jakby był kobietą pasowałoby określenie 'i do tańca i do różańca' robi wszystko, aż dziw bierze, że mi fabułki nie sprawdzał… jeszcze

14. Tryhard - Satoshi za idę na misję i kolejną i jeszcze jedną ' kto na fabułkę? Bo misja mi ucieka'

15. Nagroda Rikudō Sennina - Ario mistrz konwersacji

16. Śmieszek - Ame i forumowe memy; idzie w pakiecie

17. Najlepsza Letnia Scena - Ario i faktury za marionetki

18. Bohater Lata - Isei - szpital ratunek niewinnych i fuuma shiuriken w plecy

19. Czarny Charakter Lata - Isei - akcja włochy

20. Niespodzianka Lata - Munraito - piękne posty

Przejdź do posta

Znaleziono 102 wyniki

Strona 1 z 7
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
7
Następna

Wyszukiwanie zaawansowane