Shinobi War PBF Naruto - Szukaj

Znaleziono 361 wyników

Wyszukiwanie zaawansowane

Znaleziono 361 wyników

Strona 1 z 25
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
25
Następna

autor: Ryuujin: 12 paź 2021, o 15:36; Forum: Misje i Fabuły; Temat: Wynagrodzenie za misje; Odpowiedzi: 3830; Odsłony: 373790

Re: Wynagrodzenie za misje

Nick prowadzącego: Ryuujin / Baji
Nick biorącego/biorących udział: Yuki Mikoto
Rodzaj misji: D
Streszczenie misji: Mikoto wędruję przez puszcze gdy raptem z nieba spada jej pewna rudowłosa dziewczynka szukająca swego pupila. Jak się okazuję straszna z niej kłamczucha i przez to naraziła obie dziewczyny na niebezpieczeństwo jednak Mikoto zachowała chłodny umysł i dzięki jej rozważnemu podejściu doprowadziła do szczęśliwego zakończenia tej niecodziennej przygody.
Link do misji: Start
Koniec
Ilość postów: 15/15

* Wynagrodzonko wraz z pieniędzmi ^^ Dobre serduszko popłaca

Przejdź do posta

autor: Ryuujin: 12 paź 2021, o 15:19; Forum: Yusetsu; Temat: Puszcza Mokumokuren; Odpowiedzi: 41; Odsłony: 2217

Re: Puszcza Mokumokuren

Misja Rangi D
- Yuki Mikoto- 15/15
Kiba kiwną tylko ze zrozumieniem głową słuchając słów białogłowej najwyraźniej doskonale zdając sobie sprawę z faktu, że mała dziewczynka najprawdopodobniej mogła by nawet minąć się z prawdą w swoich opowieściach by przekonać Mikoto do pomocy. Bo ich relacja zdecydowanie wskazywała na to, że znają się chyba całkiem nieźle. Strażnik puszczy spojrzał więc na chwilę na tulącą się do niego dziewczynkę i westchnął cicho zwracając się ponownie do Yuki.
- Nie przejmuj się Mikoto-sama, gdyby nie twoja obecność mogło dojść do tragedii wobec czego nie masz za co przepraszać. To ja jestem ci winien podziękowania za opiekę nad nią, tamta sfora ostatnio robi się co raz bardziej agresywna... no ale to nie istotne, zajmę się tym osobiście. Mikoto-sama, wybacz że nie jestem w stanie ofiarować ci za przypilnowanie Kaguyi jednak jeśli mógłbym cię prosić o przysługę... na skraju puszczy znajduję się niewielki obóz w którym możesz znaleźć ojca tej zguby. Jestem pewien, że on będzie w stanie ci wynagrodzić odnalezienie i opiekę nad tym dziewczem. - odpowiedział wskazując przy okazji pyskiem odpowiedni kierunek - Co prawda to dwie godziny drogi więc jeśli nie zechcesz ja ją odprowadzę choć wolałbym nie pokazywać się tym ludziom.

Tak więc zakończyła się nasza historia, dziewczynka pożegnała się z gadającym psem, strażnikiem puszczy mokumokuren Kibą zaś Mikoto jeśli odprowadziła dziewczynę to w obozie spotkała się z wielkim szczęściem ojca który odnalazł ukochaną córeczkę i wynagrodził Mikoto trudy w postaci całkiem sporego mieszka z monetami. Co dalej zrobiła nasza bohaterka? Gdzie się skierowała? To już temat na zupełnie inną historię.

Głosy:
- Kaguya
- Kiba

Misja zakończona: Sukces z/t --> dokąd chcesz

Przejdź do posta

autor: Ryuujin: 12 paź 2021, o 11:56; Forum: Yusetsu; Temat: Puszcza Mokumokuren; Odpowiedzi: 41; Odsłony: 2217

Re: Puszcza Mokumokuren

Misja Rangi D
- Yuki Mikoto- 13/15
Każda decyzja niesie za sobą szereg konsekwencji z którymi chcąc nie chcąc musi się zmierzyć. Czasem nawet te z pozoru drobne szczegóły mogą okazać się gwoździem do naszej trumny, a czasem uratować nam życie. Istnieje teoria, że ruch motylich skrzydeł może wywołać trąbę powietrzną gdzieś na świecie. Mikoto natomiast nie przyglądała się bajecznie kolorowemu motylowi, ona stała twarzą w twarz z dużo straszniejszym stworzeniem.
Biały wilk wyłaniając się z krzaków wyglądał na większego niż można było założyć, był na pewno większy niż sfora wilków, która niezbyt sympatycznie spoglądała w kierunku drzewa na którym schroniły się obie niewiasty. Decyzja o nie podjęciu walki w chwili gdy dysponowało się choć trochę elementem zaskoczenia mogła zdawać się ogromnym błędem, zwierzę od razu po wyłonienia się spojrzało w waszym kierunku. Jednak czy na pewno? Jak się zaraz miało okazać, nie. Był to słuszny wybór dzięki któremu Kiba przeniósł wzrok na watahę i zawył donośnie postępując krok w przód z pewnością godną przywódcy.
Pozostałe wilki instynktownie pochyliły łby by zaraz chwycić paszczami swoją zdobycz i zacząć z nią oddalać się gdzieś w głąb lasu. Rudowłosa dziewczynka z kolei prawie że skakała na gałęzi z radości gdy raptem zwyczajnie się poślizgnęła. Moment nie uwagi sprawił, że przynajmniej po raz drugi tego dnia leciała w dół. Złapanie dziecka było praktycznie niemożliwe, a pozycja w której leciała mała niezwykle niebezpieczna. I gdy już miało dojść do tragedii na pierwszym planie znów pojawił się On, cały na biało. Kiba.
Ogromny biały wilk rzucił się w kierunku spadającej dziewczynki chwytając ja za kamizelkę tak aby przypadkiem nie zrobić jej krzywdy i ostrożnie odłożył na ziemi spoglądając na nią z wyrzutem.
- Czyż ty cholera do reszty zgłupiałaś?! - warknął biały wilk spoglądając na dziewczynę na co ta odpowiedziała tylko zakłopotanym śmiechem mrużąc radośnie oczy z przepraszającą miną.
- Prze-przepraszam Kiba, poślizgnęłam się i...
- Nie o tym mówię! I dobrze wiesz o co mi chodzi, mówiłem ci żebyś tu nie przyłaziła, to nie jest miejsce dla dzieci. Co by powiedział twój ojciec gdybyś to ty skończyła jak tamten jeleń?! Zacznij w końcu myśleć dziewczyno! - nie, to nie zdawało ci się ten ogromny psowaty stwór imieniem Kiba faktycznie mówił do Kaguyi, a raczej nieźle ją opieprzał aż ta pochyliła posmutniała główkę - Ehhh, nie ważne cieszę się że nic ci się nie stało dziewczyno.
Dodał po chwili nieco łagodniej po czym polizał młodą po policzku, na co ta rzuciła mu się na szyję wyraźnie zadowolona zapominając o cały bożym świecie. Jednak zwierzę pamiętało o drugiej kobiecie na drzewie, skierowało swój wzrok w stronę Mikoto.
- A to kto?
- To pani Mikoto, ona mi kazała wejść na drzewo żeby nic mi się nie stało! - odpowiedziała zadowolona machając do białowłosej przedstawicielki rodu Yuki.
- Rozumiem, Mikoto-sama. Dziękuje za opiekę nad tą dziewczyną nazywam się Kiba i jestem strażnikiem tej puszczy. Nie musisz się mnie obawiać wszyscy przyjaciele Kaguyi są moimi przyjaciółmi.

Głosy:
- Kaguya
- Kiba

Przejdź do posta

autor: Ryuujin: 11 paź 2021, o 19:14; Forum: Yusetsu; Temat: Puszcza Mokumokuren; Odpowiedzi: 41; Odsłony: 2217

Re: Puszcza Mokumokuren

Misja Rangi D
- Yuki Mikoto- 11/15
Tak więc dziecko znalazło się na drzewie, a białowłosa gotowała się na potencjalną konfrontacje, oczekiwanie aż to coś się w końcu pokaże mogło wydawać się nieznośnie długie. Jednak w praktyce zajęło to dosłownie kilka sekund gdy z zarośli wyskoczył jeleń na wasz szczęście pojawił się nieco obok dzięki czemu nie wpadł na poszukiwaczy lecz pomknął niczym strzała przed siebie.
Było by zbyt pięknie jednak gdyby na tym się skończyło, otóż już gdy zwierzę wyskakiwało z zarośli mogłaś dostrzec że zwierzę jest ranne i nie była to robota człowieka bo jak na medyka przystało od razu rozpoznałaś, że są to ślady kłów i pazurów. Pytanie mogło tylko brzmieć kto jest sprawcą? Choć i na tą odpowiedź nie trzeba było długo czekać ponieważ jeleń nie zdążył pokonać sześciu metrów gdy zza zarośli wyskoczyły dwa ogromne wilki o szarym futrze, były szybsze niż roślinożerca i ewidentnie brały go w kleszcze, lecz nim to się stało kolejne trzy wystrzeliły niczym strzała. Piękno natury w tym momencie schodziło na drugi plan bo właśnie na oczach małej dziewczynki oraz kunoichi natura pokazywała swoje bestialstwo w chwili gdy jeden z wilków dopadł karku rogacza. Ten próbował desperacko szarpnąć głową aby zrzucić porożem napastnika lecz nie zdążył bo z drugiej stronu również na jego kark rzucił się kolejny drapieżnik, a dosłownie kilka sekund później dopadła go reszta rozszarpując żywcem ciało. Póki co wilki nie zdawały się interesować kobietami znajdującymi się obecnie dziesięć metrów od nich ale nigdy nie wiadomo kiedy sytuacja się zmieni.
- Kiba! - zawołała radośnie dziewczynka gdy z zarośli zaczął się wyłaniać nieśpiesznie biały wilczy pysk ale krzyk zwrócił niestety też uwagę pozostałych wilków które właśnie oderwały się od wieczerzy i obróciły łby w stronę z której przybiegły obnażając groźnie kły i warcząc.
Sytuacja robiła się gorąca, każda kolejna sekunda zwłoki mogła sprawić iż nie zdążysz zareagować na czas z obroną czy unikiem. Jednak dziewczynka wciąż wydawała się bardzo beztroska... Możliwe, że nie rozumiała powagi sytuacji, a może widziała coś czego Ty jeszcze się nie dowiedziałaś? Mimo wszystko najbardziej narażona obecnie byłaś ty i tylko od ciebie zależało jak ta historia się zakończy.

Głosy:
- Kaguya

Przejdź do posta

autor: Ryuujin: 11 paź 2021, o 17:12; Forum: Ogłoszenia i Kontakt z Administracją; Temat: Prośby do administracji; Odpowiedzi: 2230; Odsłony: 70000

Re: Prośby do administracji

As it is written, so it shall be Don(e).

Przejdź do posta

autor: Ryuujin: 11 paź 2021, o 17:07; Forum: Yusetsu; Temat: Puszcza Mokumokuren; Odpowiedzi: 41; Odsłony: 2217

Re: Puszcza Mokumokuren

Misja Rangi D
- Yuki Mikoto- 9/15
Dziewczynka przez chwilę przyglądała się ze zdziwieniem słysząc pytanie i delikatnie przekrzywiła główkę wiercąc się w miejscu. Później przeniosła wzrok gdzieś w bok jakby nie chciała widzieć reakcji dorosłej. Już w tym momencie można było zgadywać jak jest prawda, jednak finalnie odpowiedziała dzieki czemu nie trzeba było zdawać się na domysły.
- Jest mój... nooo to znaczy prawie. Spotykałam czasem Kibe wcześniej z tatą ale tata nie pozwalał mi się do niego zbliżać i go przeganiał ale on chciał się zaprzyjaźnić, na pewno! Wiem to. - zaczęła usprawiedliwiać się rudowłosa ponownie przenosząc wzrok na Mikoto.
W jej oczach było widać pewność siebie i może nawet coś na wzór... determinacji? Cokolwiek to nie było na pewno wierzyła w to co mówiła, choć ile w tym było prawdy, a ile zwyczajnej dziecięcej fantazji?
- No i może jest troszkę większy niż myślałam ale z góry wydawał się taki malutki... Proszę pomóż mi znaleźć Kibe dobrze? Prooooooszeeee. - cóż niektóre rzeczy stały się już oczywiste jednak inne wciąż mogły wzbudzać pewne wątpliwości co należało w tej chwili zrobić.
Z jednej strony można było ruszyć dalej na poszukiwania tylko czy na pewno tego zwierzęcia? Zdecydowałaś się spróbować spełnić prośbę małej na co ta ponownie zareagowała silnym przytuleniem się i wręcz pisnęła z radości, a na polecenie aby trzymała się blisko tylko uśmiechnięta energicznie kiwnęła główką. Potem ruszyłyście obie śladem, skupiając się na otoczeniu aby nie dać się zaskoczyć co było bardzo rozważnym posunięciem w końcu to nie był już przytulny trakt lecz teren dzikich bestii.
Przez pewien czas szyłyście w całkowite ciszy za śladem łap i białego futra po drodze mijając kilka obdartych z kory. Jednak gdyby pominąć robactwo, liczne korzenie utrudniające chodzenie czy gałęzie co jakiś czas o was zahaczające to było nawet miło w tym zaczarowanym lesie, aż pojawił się kolejny trop w sprawie. Waszych uszu dobiegło wycie zdecydowanie nie był to pies, a wilk. Mała zareagowała entuzjastycznie próbując cię pociągnąć w tamtym kierunku ale oczywiście nie było na to najmniejszych szans.
Z prawej strony z której też dobiegał ten mało miły uchu dźwięk za krzakami coś się zbliżało dosyć szybko. Czyżby nasza bohaterka chcąc dobrze przyprowadziła obiad do watahy wilków? A może to było coś zupełnie innego? W każdym razie zbliżało się do was bardzo szybko, jednak krzaki które się tam ciągnęły zdecydowanie uniemożliwiały jeszcze rozpoznanie co lub kto się zbliża. Obecnie jednak to coś było około piętnastu może siedemnastu metrów od was.

Głosy:
- Kaguya

Przejdź do posta

autor: Ryuujin: 10 paź 2021, o 18:03; Forum: Wprowadzone; Temat: Siedziby mafii; Odpowiedzi: 24; Odsłony: 1075

Re: Siedziby mafii

No to teraz mi kolega zaimponował

Przejdź do posta

autor: Ryuujin: 10 paź 2021, o 14:17; Forum: Yusetsu; Temat: Puszcza Mokumokuren; Odpowiedzi: 41; Odsłony: 2217

Re: Puszcza Mokumokuren

Misja Rangi D
- Yuki Mikoto- 7/15
- Kaguya, pani Mikoto. - dziewczyna była taka beztroska przedstawiając się nieznajomej wybawczyni bo może i poznałą jej imię ale czy tych kilka chwil razem mogły sprawić, że dziewczęta mogły by uznać się z znajomych? Przyjaciółki? Nie były sobie już całkowicie obce choć dalej nie wiedziały o sobie nic tak naprawdę, a mimo to nasza kunoichi zdecydowała się pomóc dziecku.
Ten las był na swój sposób magiczny, musiał być skoro tego dnia zadział się tu taki cud. Jednak wszystko tak naprawdę dopiero się zaczynało, poszukiwania zaginionego psa... choć czy to na pewno pies? W twoje głowie szybko pojawiły się wątpliwości co do tego czy to kundel widząc jego rysunek co było oczywiste, na myśl przyszli ci przedstawiciele rodu rządzącego w tej prowincji ale... co robi samotna dwunastolatka z rodu w środku lasu? Czy shinobi spadają z drzew? Wątpliwości można było mieć wiele jednak zdecydowałaś się przejść do działania zamiast marnować czas na zastanawianie się, w końcu z każdą chwilą szansę na znalezienie zwierzaka malały bo ten mógł się oddalać.
Dziewczyna spojrzała w górę, w kierunku drzewa z którego spadła robiąc zamyśloną minę, wyraźnie starając się skupić na tamtej chwili gdy widziała czworonoga, który z jakiegoś powodu uciekł.
- Wydaje mi się, że stał gdzieś za tymi krzakami i uciekł gdzieś tam. - wskazała krzaki na północnym wschodzie mówiąc całkiem zdecydowanie i pewnie - Razem na pewno go znajdziemy. Sama znalazłam go już drugi raz ale znów uciekł ale z panią na pewno go złapiemy, prawda?!
Jeśli kogoś kochasz nie zamykaj go w klatce, nie bierz na łańcuch, a zwyczajnie daj mu wolność. Jeśli wróci to miłość jest odwzajemniona i żadna forma więzów nie będzie potrzebna jeśli nie to choćby samotna wieża strzeżona przez straszliwego smoka nie pomoże. Kaguya zdecydowanie nie znała tej życiowej prawdy, a przynajmniej tak mogło się zdawać gdy słuchało się tego co mówiła. Z drugiej strony to tylko dziecko. Nie wszystko musiała jeszcze rozumieć prawda?
Ruszyłyście wspólnie we wskazany przez dziecko kierunku i właściwie gdy tylko znalazłyście się nieco porysowane przez gęstą roślinność na drugiej stronie zauważyć można było ślady białego futra. Ciekawe było też to że ślad łapy jaki po chwili szło dojrzeć wprawionym okiem zawał się należeć do większego zwierzęcia niż pokazywała dziewczynka. Jeśli coś mogła ci przynieść podróż po ów krainie to wiedzę że taki ślad zostawia psowaty mierzący ponad sto centymetrów wzrostu.
Po chwili badania śladów zdołałaś też dojrzeć kolejne prowadzące w głąb lasu.

Głosy:
- Kaguya

Przejdź do posta

autor: Ryuujin: 10 paź 2021, o 12:24; Forum: Piszemy o wszystkim!; Temat: Zlot forum '21; Odpowiedzi: 24; Odsłony: 1007

Re: Zlot forum '21

Ooooo brzmi nawet fajnie teraz nawet są większe szansę na moją obecność

Bo w końcu będę musiał was poznać

Przejdź do posta

autor: Ryuujin: 10 paź 2021, o 11:39; Forum: Yusetsu; Temat: Puszcza Mokumokuren; Odpowiedzi: 41; Odsłony: 2217

Re: Puszcza Mokumokuren

Misja Rangi D
- Yuki Mikoto- 5/15
Zachowanie tego dziecka mogło zdecydowanie sprawiać wydawać się dziwne ale z drugiej strony wciąż było to dziecko, a w ich główkach czasem dzieją się rzeczy których dorośli nie są w stanie pojąć. Takie w końcu już bywają dzieci, nieprzewidywalne. Na szczęście z reguły były też bezbronne i raczej nie były naturalnymi wrogami shinobich dzięki czemu można było sobie przy nich pozwolić na odrobinę spokoju, nie za dużą oczywiście bo nigdy nie wiadomo kiedy wymyślą, że fajną zabawą może być podpalanie stosu wybuchowych notek ale zawsze.
Gdy tylko zaproponowałaś wsparcie w poszukiwaniach tej igły w stogu siana rudowłosa dziewczynka wręcz podskoczyła z ziemi na równe nogi z radości i ogromną nadzieją palącą się w jej oczkach niczym pożar trawiący lasy Amazonii zbliżyła się do swej wybawczyni w celu silnego przytulenia się. Przytulas nie trwał specjalnie długo jednak był bardzo silny jak na posturę tego dziecka co mogło świadczyć że włożyła w niego całe swoje serduszko.
- Kiba proszę pani. - odpowiedziała zgodnie z pytaniem uśmiechając przy tym ponieważ ta tajemnicza nieznajoma która nie tylko zdążyła już ją uratować przed bolesną konsekwencją upadku z drzewa to teraz jeszcze dała jej nadzieję na odnalezienie swojego pupila - Byłam sobie na drzewie rysując Kibę gdy on sobie uciekł gdzieś... nie wiem dlaczego chciałam iść dalej za nim ale gałąź się złamała i spadałam...
Spuściła nieco wzrok kończąc swoją opowieść ewidentnie będąc smutną z takiego przebiegu zdarzeń ale po chwili uniosła głowę jakby coś do niej dotarło i sięgnęła gdzieś pod kamizelkę by następnie wyciągnąć poskładany kawałek kartki który zaczęła "otwierać" by ostatecznie pokazać ci co na niej było:

- Ooooo tak wyglądał Kiba, tylko że jest biały! Jak pani włosy!

Głosy:
- Rudowłosa

Przejdź do posta

autor: Ryuujin: 10 paź 2021, o 00:38; Forum: Raigeki (Osada Rodu Kaminari); Temat: Stajnia Hōseki; Odpowiedzi: 62; Odsłony: 3799

Re: Stajnia Hōseki

Czasem człowiek zapomnieć potrafi o najoczywistszych rzeczach jak choćby że potrafi zmienić swoje ciało w coś co można dużo łatwiej zregenerować za pomocą chakry. Niestety za takie błędy się płaci o czym przekonałem się na własnej skórze. Zacisnąłem zęby z bólu wiedząc że już nic tu nie będzie z tej dobrotliwej pogawędki i trzeba przejść do działania nieco bardziej brutalnymi metodami.
Widząc kolejne zagrożenie od razu zdecydowałem się rozpaść na setki kartek i w postaci takiej chmary zwiększyć dystans od nadlatującego zagrożenia na tyle by zdążyć zmaterializować się częściowo. Na tyle by szybkim ruchem okupionym bólem poparzonej ręki zjeść pigułkę żywnościową aby przywrócić sobie chakrę i przejść do kontrataku.
Gdy tylko pigułka zostaje zjedzona ja ponownie rozpadam się w chmarę kartek by już w tej formie bez konieczności gestykulacji pozbyć się tych grzeszników. W dalszym ciągu korzystam z techniki przyśpieszającej w razie potrzeby wykonania szybkiego uniku w bok jako papierowa chmurka. Porzucam też całkowicie pomysł z braniem przeciwników żywcem. Na początku po wyminięciu ptaków jeśli przeciwnik nie zdetonuję ich przy uniku i lecą dalej za mną to lecimy w pierwszego mężczyznę którego otacza prawdziwy huragan kartek i notek wybuchowych marki kami które gdy tylko oblepią mu plecy, a ja się oddalę na bezpieczną odległość detonuję w locie materializując rękę by notki zrobiły booom! Nawet jeśli będę musiał zużyć dziesięć notek na tego jednego przeciwnika. Liczy się tylko aby zginał.
Gdy już jednego wysadzę kartki bliżej pozostałej dwójki podniosą się i stworzą dwadzieścia kunaiów które pomkną w pozostałą dwójkę z maksymalną prędkością wzmocniona dodatkowo techniką przyśpieszającą. Oczywiście gdyby były jakieś uniki kunaie już bez przyśpieszenia wykonają zwrot aby zabić. W momencie gdy zdecydowali się wydać mi otwartą walkę nie liczy się nic prócz zmazania ich grzechów ich własną krwią.
Na ataki reaguję pełnym rozproszeniem w papier i przyśpieszeniem w razie konieczności, ewentualnie jeśli korzystniej będzie się rozproszyć we wszystkie strony świata to ta opcja. Ewentualnie jeśli ptaki będą stanowiły duże utrudnienie to papier ma je po prostu pojmać owijając się wokół nich tak długo aż te przestaną się ruszać. A w przypadku gdyby był tu jakiś aburame to robaki jak wcześniej wspominałem potrakuje wybuchowymi notkami.

Przejdź do posta

autor: Ryuujin: 9 paź 2021, o 21:12; Forum: Yusetsu; Temat: Puszcza Mokumokuren; Odpowiedzi: 41; Odsłony: 2217

Re: Puszcza Mokumokuren

Misja Rangi D
- Yuki Mikoto- 3/15
Ohh, jakie szczęście miała spadająca biedaczka tego zapewne nigdy się nie dowie ani ona sama, ani nikt inny prócz złośliwych bogów, którzy dopuścili by dziewczynka niczym kropla deszczu z burzowej chmury runęła w dół ku ziemi... Chociaż czy faktycznie to była ich sprawka? Czy byli tacy źli skoro skrzyżowali jej drogę z tą oto przedstawicielkę jednego z potężnych rodów shinobi? Przecież równie dobrze pokierować tu mogli kroki jakiejś szajki rabusiów, a jednak nie! Zamiast okropnych ludzi którzy mogli by zostawić dziewczę samą sobie czy co gorsza jeszcze wykorzystać jej nieszczęście to otrzymała ona od nich swojego własnego anioła stróża.
Dziewczyna była odrapana, gdzieniegdzie umorusana na twarzy, a we włosach pełno miała drobnych patyczków czy poschłych liści. To wszystko zauważyłaś w momencie gdy złapałaś to dziecko nim jeszcze całe i zdrowe odstawiłaś je na ziemi. Oczywiście w momencie chwytu i właściwie jeszcze chwilę po odstawieniu ta mocno zaciskała oczy z twarzą wyrażającą strach. Choć nie można było się dziwić skoro zapewne przewidywała, że lada moment bardzo mocno przytuli się do matki ziemi.
Nieśmiało i nie pewnie słysząc twój głos otworzyła jedno oko cały czas stając w tej samej pozie i z tą samą miną, szybko rozejrzała się w koło niepewnie otwierając drugie oko przy czym dokładnie zaczęła sprawdzać rękoma stan swojego ciała. Na koniec gdy zrozumiała że przeżyła wzięła głęboki wdech i wydech by przenieść swoje zielone oczka na swą wybawicielkę.
- N-nie, chyba jestem cała, dziękuję eeeem... nie widziała pani może takiej wielkości białego kundelka? - zapytała nieśmiało rozglądając się na boki jakby licząc, że ów zwierzątko raptem wyskoczy z krzaków i rzuci się w jej objęcia.
Niestety nic z tych rzeczy się nie wydarzyło, za to dziewczyna ewidentnie szukała swojego pupila nie popisując się przy okazji najlepszym wychowaniem ponieważ jeszcze w trakcie rozmowy zaczęła prawie że czołgać się po ziemi i węszyć jak... jak jakieś zwierzę. Chwilę tak pobiegała na kolanach by następnie usiąść z zawiedzioną miną i lekko szklącymi się oczkami.

Głosy:
- Rudowłosa

Przejdź do posta

autor: Ryuujin: 9 paź 2021, o 16:19; Forum: Yusetsu; Temat: Puszcza Mokumokuren; Odpowiedzi: 41; Odsłony: 2217

Re: Puszcza Mokumokuren

Misja Rangi D
- Yuki Mikoto- 1/15
Świat wokół nas jest pełen niesamowitych cudów których widok zapiera dech w piersiach i sprawia, że nawet najgorszy dzień, najgorsze przeżycia i wspomnienia chowają się gdzieś w odmętach naszej pamięci. Jakby odcinane od reszty za pomocą olbrzymiej kotary z której istnienia nie zdajemy sobie zazwyczaj sprawy. Oczywiście nie każdy dostrzegając ów cudy rozumie co tak naprawdę widzi bo aby tak się stało trzeba posiadać coś więcej niż tylko oczy i nie chodzi tu o żadne specjalne techniki wzrokowe. One w żadnym stopniu nie pomogą, czasem może nawet wręcz utrudnią dostrzeżenie tych najoczywistszych faktów.
Aby dostrzec prawdę należy posiadać zdolność spoglądania sercem. Tylko tyle ale i aż tyle, bo ludzie niestety co raz rzadziej pamiętają, że i w ten sposób postrzegać można otaczający nas świat z powodu wiecznej pogoni. Pogoni za siłą, za bogactwem, za sławą czy wieloma innymi bzdurami. Jednak ci którzy ów zdolność posiadają mimo plotek i pogłosek o puszczy mokumokuren widzą w niej cud. Majestatyczna dzika i przepiękna puszcza przemierzając którą ukoić można nerwy wsłuchując się w śpiew leśnych ptaków czy mijając radośnie goniące się wiewiórki.
W świecie pochłoniętym wojną, pełnym zła i ułudy czy nie jest to miejsce cudowne? Te gdzie można się od tego wszystkiego odciąć? A co widziałaś ty? Piękna białowłosa niewiasto gdy wkroczyłaś w objęcia tego zaczarowanego lasu? Czy skupiałaś się na otaczającej cię faunie i florze czy raczej ostrożnie stawiałaś kroki zachowując stuprocentową czujność której nie powstydził by się żaden shinobi?

Słońce świeciło jasno na bezchmurnym niebie tego popołudnia i mimo iż jesień dawała o sobie już dyskretne znaki to jednak wciąż było zaskakująco ciepło. Kierowałaś się główną drogą bo i czy był jakikolwiek powód by z niej zbaczać? Na pewno miałaś jakiś cel do którego podążałaś, bardziej bądź mniej określony ale na pewno istniał niestety jak to los bądź bogowie mają w zwyczaju sprawiać by najprostsza podróż okazywała się nie lada przygodą. Oczywiście jeśli tego chcieliśmy.
Podróż mijała ci spokojnie, mógłbym powiedzieć że wręcz przyjemnie gdy do twych uszu dotarł dźwięk trzaskających gałęzi. Docierał on gdzieś z nad ciebie i gdy spojrzałaś ku górze dostrzegłaś jak w kierunku ziemi spada coś większego niż zwykła wiewiórka, a przy tym bez ogonka i nieco mniej owłosionego. To było dziecko, najprawdopodobniej dziewczynka o długich rudych włosach ubrana w brązowe spodnie, szarą koszulę sznurowaną na dekolcie z długim rękawie i zielonkawą kamizelkę. Ubrania były w średnim stanie, nieco ubrudzone, a samo dziecko na oko miało maksymalnie dwanaście wiosen. Jeśli chciałaś była w stanie doskoczyć i złapać biedaczkę nim uderzy plecami czy tam tyłkiem o ziemię ale gdybyś tego nie zrobiła to raczej nie powinna umrzeć.

Przejdź do posta

autor: Ryuujin: 7 paź 2021, o 13:47; Forum: Raigeki (Osada Rodu Kaminari); Temat: Stajnia Hōseki; Odpowiedzi: 62; Odsłony: 3799

Re: Stajnia Hōseki

Nie czułem się najprzyjemniej gdy moje zachowanie pod postacią panienki wywoływało smutek u napotkanych osób lecz powtarzałem sobie że teraz jest to konieczne, a później ich odszukam i przeproszę. Przynajmniej liczyłem, że zdołam w końcu należą im się wyjaśnienia gdy sprawa zostanie już załatwiona ale póki co grałem swoją role.
Dosiadłem konia z lekkimi problemami lecz finalnie ruszyłem zgodnie z planem w drogę która co by nie powiedzieć zdawała mi się dłużyć z racji na początkowy brak jakichkolwiek zdarzeń. W innych okolicznościach zapewne nawet by mi się podobało, te widoki, niestety w tamtej chwili nie miałem czasu na podziwianie. Musiałem być czujny. I zapewne tylko dzięki tej świadomości zdążyłem uniknąć upadku z wierzchowca gdy na trasie znalazł się kunai z notką.
Stojąc na bezpieczniejszej pozycji rzuciłem spojrzenie na moich przeciwników z kolei klon będąc na ziemi obrócił się w kierunku drugiego napastnika. Nie było sensu dalej udawać kogoś kim nie byłem więc przerwałem henge i uśmiechnąłem się szybkim ruchem sięgając po zwój z torby. Czy był sens nawiązywać dialog z kimś kto najprawdopodobniej był zwykłym zbirem do wynajęcia? Zapewne nie. Z drugiej strony czy był to zwykły zbir? Owszem celem tej osoby była Kyōko jednak zleceniodawca mógł nieco inaczej opisać zlecenie niż: "Porwanie/Zamordowanie niewinnej kobiety".
- Masz rację, nie jestem panienką nazywam się Ryuujin Kurogane i przybyłem tu aby porozmawiać z tobą. Prosiłbym więc abyś zaprzestał ataku na mnie inaczej będziemy musieli walczyć. - odparłem odpieczętowując ze zwoju cały papier jaki w nim aktualnie posiadałem tak by ten zaczął swobodnie opadać nade mną oraz nad moim klonem, oczywiście cały czas mam z tyłu głowy że coś zbliża się do mnie zza pleców dlatego w razie gdyby dźwięk nadal się do mnie zbliżał część kartek leci w moja stronę formując olbrzymie, białe skrzydła godne anioła a ja sam wyskakuję w przód tak aby znaleźć się po przeciwnej stronie drogi tak by móc obserwować co się tam zbliża oraz zamaskowaną postać gotów do uniku. Klon w razie potrzeby jeśli moje słowa nie za skutkują korzysta z dostępnego papieru i posyła około stu kartek w kierunku mojego rozmówcy wykorzystując w tym podrabiane wybuchowe notki (kartki z namalowanym wzorem oryginału) tak by te od razu dało się zauważyć. W ten sposób staram się przykuć uwagę przeciwnika w kierunku tego ataku zaś sam w tym czasie posyłam od kartki tak by otoczyły zamaskowanego i zaczęły go oblepiać w celu unieruchomienia. Priorytetem jest głowa, kartki mają już w fazie "ataku" ograniczyć widoczność przeciwnika, a gdy manewr dojedzie do skutku całkowicie zablokować wzrok oraz odciąć dopływ tlenu po przez zasłonięcie nosa, ust. Drugim celem są dłonie tam kartki uformować maja dosłownie dwie kulę tak by cel nie mógł formować żadnych pieczęci czy sięgać przedmiotów. Finalnie natomiast ma powstać mumia która wzniesie się ku górze, a następnie z impetem uderzy o ziemie tak by spróbować pozbawić cel przytomności. Ja w tym czasie w powietrzu zażywam pigułkę aby odnowić chakre cały czas przygotowany na powietrzne uniki czy rozpadniecie się na setki kartek w przypadku ataku. Następnie kartki odkrywają nos przeciwnika by ten się przypadkiem nie udusił. Klon z kolei po lipnym ataku jeśli nie padnie to kieruję się w stronę drugiego napastnika nacierając w jego stronę i wykonując uniki tak by przez chwilę chociaż zająć cel chyba że ten też okaże się klonem i zniknie po unieszkodliwieniu pierwszego. Wtedy też nie zażywam pigułki.
Gdyby okazało się że za plecami były robaki, a przeciwnik należy do rodu aburame, wykorzystuję prawdziwe wcześniej przygotowane papierowe notki do rozwalenia chmary obrzydliwości. Natomiast jeśli atak zostanie wstrzymany tworze tylko skrzydła tak jak powyżej przemieszczając się lecz raz z nimi schodzę na ziemie by kontynuować rozmowę.
- Waszym zadaniem było zabicie bądź pojmanie panienki Yotsuba prawda? Panienka nie chce waszej krzywdy i jest świadoma waszych zamiarów jednak chciałaby zakończyć ten bezsensowny konflikt pokojowo. Po co mają ginąć kolejne osoby? Czy jesteś gotów pozwolić panience przedstawić swoje wyjaśnienia?

Przejdź do posta

autor: Ryuujin: 5 paź 2021, o 21:32; Forum: Misje i Fabuły; Temat: Chcę prowadzić misje; Odpowiedzi: 470; Odsłony: 46746

Re: Chcę prowadzić misje

Nick: Ryuujin
Dla kogo: Anzou
Ocena: 9.5/10
Obecny przydział: Misje C
Chcę prowadzić: Misje B / Wyprawy C
Link: viewtopic.php?f=41&p=186867#p186867, Link do przeprowadzonej misji C

Przejdź do posta

Znaleziono 361 wyników

Strona 1 z 25
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
25
Następna

Wyszukiwanie zaawansowane