Shinobi War PBF Naruto - Szukaj

Znaleziono 593 wyniki

Wyszukiwanie zaawansowane

Znaleziono 593 wyniki

Strona 1 z 40
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
40
Następna

autor: Sashiko: 22 kwie 2024, o 20:09; Forum: Ryuzaku no Taki; Temat: Ocean; Odpowiedzi: 99; Odsłony: 2437

Re: Ocean

Lato 394 roku

Przejdź do posta

autor: Sashiko: 17 kwie 2024, o 18:09; Forum: Ryuzaku no Taki; Temat: Ocean; Odpowiedzi: 99; Odsłony: 2437

Re: Ocean

Lato 394 roku

Przejdź do posta

autor: Sashiko: 16 kwie 2024, o 21:59; Forum: Ryuzaku no Taki; Temat: Ocean; Odpowiedzi: 99; Odsłony: 2437

Re: Ocean

Lato 394 roku

Przejdź do posta

autor: Sashiko: 14 kwie 2024, o 09:28; Forum: Ryuzaku no Taki; Temat: Ocean; Odpowiedzi: 99; Odsłony: 2437

Re: Ocean

Lato 394 roku
- Cesarz to szaleniec - powtórzyła w myślach. Słyszała już to stwierdzenie. Ba, przez jakiś czas sama się z nim zgadzała. Przez jakiś czas, bo od niedawna chyba niczego nie była pewna. Ale możliwość taka nadal wydawała się być realna. Swoimi przemyśleniami podzieliła się z Asu i Obe.

- Tak, te wszystkie wydarzenia są mi znane. Walczyłam w Sogen, choć na pewno się nie spotkaliśmy ze względu na krótką cesarską kampanię, która zakończyła się fiaskiem. Dobrze wiecie sami zresztą. I tak, też nie podoba mi się postawienie na sojusz z Antykreatorem, którego już zresztą nie ma - westchnęła. Różnie można było patrzeć na tę sprawę, różnie można było też pewne wojny prowadzić, ale jedno było pewne: przez poczynania Waneko Satoshiego przebijał się chaos. Przynajmniej z tej perspektywy, z której ona na to patrzyła.

- System Unii? Wiem czym jest Unia Samotnych Wydm, ale nie znam szczegółów co do tego ustroju. Jest tam za gorąco i daleko, nigdy nie miałam okazji dowiedzieć się w jaki sposób się tam rządzą. Z tego co wiem, oni też są związkiem kilku klanów, ale jak to wszystko tam działa? Może teraz nie jest najlepsza chwila żeby o tym rozmawiać, ale podczas podróży chętnie o tym posłucham - powiedziała zaciekawiona. Meandry polityki pozostawały dla niej... właśnie, meandrami. Orientowała się w tych najważniejszych rzeczach, ale często w jej wiedzy były braki wynikające z tego, że nigdy nie miała okazji zbyt dużo o tym czytać albo słuchać. Prawie nigdy nie opuszczała też Wysp. Ostatnim razem zrobiła to podczas podróży na kontynent, kiedy eskortowała pewnego kapitana statku. I spotkała się tam z pewną kunoichi, którą dobrze zapamiętała. Lubiła wracać pamięcią do tamtych krótkich wojaży i tamtego spotkania. Pozostawiło to u niej wrażenie, że świat jest większy niż myślała, a za morzem mieszka wielu ciekawych ludzi.

- No dobrze, ruszajmy więc. Za parę minut będę z powrotem z resztą ekwipunku - zadeklarowała w odpowiedzi na słowa Obe, który wcześniej dość obszernie przedstawił jej swój (ich?) punkt widzenia na sprawy Kantai i Hyuo. Przybyszom wyraźnie jednak zależało na czasie, więc trzeba było się zbierać.

Poszła więc do swojej izdebki, spakowała wszystkie rzeczy, które zwyczajowo przy sobie nosiła i skierowała się tam, gdzie poprowadził ją pies. Po drodze jednak zahaczyła o sprzedającego w karczmie, kupując nieco jedzenia na drogę. Kupiła też (średnio świeżą) bułkę oraz solidny kawałek pysznej kiełbaski.

- Dobry pies - powiedziała, rzucając Ide kawałek kiełbasy, kiedy już wyszli przed karczmę. Sama zajęła się pałaszowaniem reszty, na zmianę odgryzając to kęs mięsa to kęs pieczywa. Na takie zlecenia trzeba było być najedzonym i pełnym sił, nie znosiła walczyć będąc głodną.

Po jakimś czasie znalazła się na łodzi rybackiej, która miała być ich środkiem transportu. Niewielka załoga wyglądająca na rybaków nie wzbudzała podejrzeń, wszystko wyglądało tak, jak gdyby byli oni prostymi ludźmi otrzymującymi się z połowu. I dobrze. Widać, że jej zleceniodawcy byli do tego przygotowani.

- Tak, możemy wyruszać - odpowiedziała od razu Asu - i tak, dojutusu Ranmaru rzeczywiście chyba nie ma sobie równych jeśli chodzi o zwiad, z całym szacunkiem do twojego węchu i słuchu, Obe - powiedziała.
Uwagę związaną z Białą Wilczycą skwitowała tylko uśmiechem. Czyli nie wiedzieli, na szczęście. Wyglądało też na to, że sława Białej Wilczycy rozeszła się dookoła. To dobrze, bo gdyby była konieczność uciekania z wysp, z pewnością przygarnęliby ją uciekinierzy skupieni wokół osoby Yuki Mikoto.

Przejdź do posta

autor: Sashiko: 12 kwie 2024, o 10:17; Forum: Hyuo; Temat: Rikubetsu; Odpowiedzi: 14; Odsłony: 387

Re: Rikubetsu

Lato 394 roku
Była mocno zagubiona. Chciała uciec na jakiś czas od większej polityki, ale polityka i sytuacja w Cesarstwie dopadła ją nawet tutaj, w tej wiosce na ubocz. Co prawda z tego co mówili chyba rzeczywiście trzeba było wnioskować, że nie byli oni ludźmi Cesarza, którzy właśnie zastawiali na nią pułapkę, niemniej jednak wciąż nie wiedziała do końca co ma robić. Z jednej strony wiedziała, że działania przeciwko Yukim nie były dobre, ale z drugiej strony, cała ta listowa afera mogła grozić kolejnym konfliktem. Z trzeciej jednak strony, jeśli te listy były prawdą i Cesarz rzeczywiście planował wynajęcie najemników, którzy mieliby zaatakować liderów klanów, to nie zasługiwał on na nic oprócz szybkiej utraty władzy i śmierci. W interesie całego Cesarstwa.

- No dobra, rozumiem wasze argumenty. Nie podoba mi się to wszystko i tak, ale jeśli faktycznie Cesarz planuje coś takiego, to nie powinno to mieć miejsca. Są więc dwie możliwości. Albo to nieprawda i nie znajdę tam żadnych listów albo to prawda, a wtedy faktycznie w interesie nas wszystkich jest to, żeby pohamować zapędy Waneko Satoshiego. Tylko tyle i aż tyle - powiedziała, po czym wzruszyła ramionami. Nadal nie była do końca pewna swego, ale chyba chciała sama rozpoznać sytuację.

- Dobra, powiedzmy że w to wchodzę. Ale chcę zapoznać się z tymi listami, żeby sprawdzić czy to w ogóle prawda, jeśli już w ogóle je zdobędziemy. To dla mnie ważne. Od jakiegoś czasu mam wrażenie, że nie rozumiem co się dzieje w Cesarstwie, dlaczego Cesarz robi to co robi i czy ludziom się to podoba czy nie. Chyba po prostu się gubię, albo już się pogubiłam – przyznała z większą dozą szczerości, niż pewnie powinna, więc szybko dodała – Kto będzie tym celem, który powinnam wyeliminować? - zapytała. To było dla niej bardzo istotne.
- Ale w takim razie, dlaczego nie zrobisz tego sam? Jesteś za bardzo rozpoznawalny? Bo ja jestem akoraito Cesarstwa, więc też nie jestem całkowicie anonimowa. Może ktoś taki jak Biała Wilczyca byłby najlepszy, ale o niej nie słyszano już chyba od jakiegoś czasu. Pewnie Cesarscy zdołali ją dorwać[/b] – zablefowała. Była ciekawa reakcji tej dwójki na te słowa.

Przejdź do posta

autor: Sashiko: 9 kwie 2024, o 20:50; Forum: Hyuo; Temat: Rikubetsu; Odpowiedzi: 14; Odsłony: 387

Re: Rikubetsu

Lato 394 roku
Sashiko zaalarmowało to, co usłyszała. Od razu się spięła, nie chciała jednak dawać tego po sobie poznać. Nie do końca rozumiała, jaki charakter miała ta propozycja, a już w ogóle nie rozumiała, dlaczego skierowali ją właśnie do niej.

- Moment, moment, moment - powiedziała, zatrzymując się i popatrzyła najpierw na Obe, a później na Asu - nie jestem pewna, czy do końca dobrze się rozumiemy - zaczęła dyplomatycznie, po czym od razu dodała - i żeby była jasność. Cokolwiek padło i padnie w tej rozmowie, zostaje to między nami. Poprosiliście o poufność i byliście otwarci, a ja się do tego zobowiązałam. Nie spotka was z mojej strony nic złego, nikomu nie pisnę ani słówka. Słowa dotrzymam co do joty, więc nie musicie się o to martwić - to zapewnienie było jej zdaniem podstawą, żeby kontynuować rozmowę w miarę swobodnie.

- Ale do rzeczy. Przychodzicie do kunoichi Cesarstwa, zobowiązanej do tego żeby służyć klanowi i Cesarzowi i mówicie, że macie ofertę, która pomoże podważyć jego pozycję, a wręcz jawnie mu zaszkodzić. Ba, nie tylko jemu, ale i już nadwyrężonej jedności całego Cesarstwa. Jeśli przejmę te listy i trafią one do tych klanów, to będzie to poważny przyczynek do wojny domowej. Dlaczego miałabym to robić? Mam swoje zdanie o ostatnich wydarzeniach, ale nigdy nie występowałam przeciwko Cesarstwu - powiedziała, uważnie badając wzrokiem ich reakcje. Nie robiła żadnych pochopnych ruchów, nie inicjowała żadnych "trudnych" sytuacji. Jej intencją było to, żeby zapewnienia o dyskrecji jasno wybrzmiały, ale tak samo jasno powinny wybrzmieć jej obiekcje. Czy to był jakiś test? Czy też jakaś gra? Może już ją namierzyli i to wszystko było zaaranżowaną prowokacją?

- Nie rozumiem, czy jestem na jakiejś czarnej liście tajnych współpracowników Yuki? Czy ktoś wyciągnął jakieś błędne wnioski z mojego zachowania? Dlaczego trafiliście akurat do mnie, wiedząc o mnie tak wiele?

Przejdź do posta

autor: Sashiko: 3 kwie 2024, o 18:44; Forum: Hyuo; Temat: Rikubetsu; Odpowiedzi: 14; Odsłony: 387

Re: Rikubetsu

Lato 394 roku
Dezaktywowała Tsuujitengan, gdy dowiedziała się, czego miała się dowiedzieć i upewniła się, że nie jest to zasadzka. Nie przestała jednak uważnie obserwować tej dwójki. Zaciekawiło ją to, co powiedział Asu Teriksu.

- No dobrze - odpowiedziała - skoro macie jakąś propozycję to chętnie jej wysłucham. Oczywiście nie oznacza to, że ją przyjmę, ale zakładam, że nie przychodzicie do mnie z niczym nieciekawym - odparła, spoglądając to na wyższego to na niższego. Czasem zerknęła też na psa.

- Możemy odejść gdzieś na bok, jeśli to faktycznie sprawa, o której nie można rozmawiać przy innych. Mam tylko jeden warunek. Musicie mi powiedzieć skąd mnie znacie i jakim u licha cudem wiecie co potrafię - odparła. Tak, było to dla niej szalenie ważne. Co prawda nosiła się już od paru dni z zamiarem powrotu do służby w Cesarskiej Armii, ale nadal chciała wiedzieć, że to nie jacyś ludzie Waneko Satoshiego, którzy mają za zadanie ją pojmać. Poprzednia obserwacja Tsuujitenganem na to nie wskazywała, niemniej jednak trzeba było zachować ostrożność.
Tymczasem jednak poszła z mężczyznami w kierunku, który wskazali.

Przejdź do posta

autor: Sashiko: 28 mar 2024, o 14:58; Forum: Hyuo; Temat: Rikubetsu; Odpowiedzi: 14; Odsłony: 387

Re: Rikubetsu

Lato 394 roku
To, co zrobiła nie spotkało się z agresywną odpowiedzią. Wręcz przeciwnie, ku jej lekkiemu zaskoczeniu mężczyzna kończący posiłek wręcz zaprosił ją do stołu. Potem, jak gdyby nigdy nic, podjął on rozmowę o pogodzie i... zaproponował spacer. Oczywiście Sashiko wiedziała, że wysyłają do siebie tak naprawdę odmienne komunikaty, niż by to mogło wynikać z brzmienia ich wypowiedzi. Dlatego też nie usypiała swojej czujności. Musiała być gotowa na wszystko. Choć być może nie ma też co popadać w paranoję. Może wcale nie chodziło tutaj o to, żeby ją dorwać.

- Tak, to prawda. Ostatnio bywa jakoś wyjątkowo ciepło jak na Hyuo... Swoją drogą, dlaczego akurat do mnie ta propozycja? Jestem tylko skromnym myśliwym i jednym z gości karczmy. Czemu więc zawdzięczam ten zaszczyt, że panowie zwrócili na mnie swoją uwagę? - zapytała, kontynuując grę, w jaką oboje grali. Jeśli tamten skończył jedzenie i chciał wyjść na zewnątrz, to wyszła razem z nim, idąc za nim. Była bardzo ostrożna, a gdy tamten obrócił się do niej plecami, aktywowała na moment swoje klanowe doujutsu w trybie widzenia sferycznego i rozglądnęła się szybciutko po okolicy. Szczególnie interesowało ją to, czy przypadkiem przed drzwiami nie czekała na nią jakaś pułapka i co też robił mężczyzna, który wyszedł jako pierwszy (a także jakie odczuwał emocje).

Przejdź do posta

autor: Sashiko: 19 mar 2024, o 21:26; Forum: Hyuo; Temat: Rikubetsu; Odpowiedzi: 14; Odsłony: 387

Re: Rikubetsu

Lato 394 roku
Przyjrzała się dokładniej tym dwóm typom. Jeden był tęższy, ale całkiem sprawny, a przy tym rudy i dość… nie typowy. Nie potrafiła jeszcze do końca określić dlaczego był nietypowy i co na to tak do końca wpływało, ale po prostu odniosła takie wrażenie. Drugi z nich nie wyróżniał się w sumie niczym. Co ciekawe, obaj nosili wąsy. Zastanawiające. Zastanawiające było to też to, że pokazała im, że widzi, iż ją obserwują, a ci… w ogóle nic sobie z tego nie zrobili. Trzeba było więc zachować ostrożność, ale też przesady – nie można popadać w paranoję.

W pewnym momencie większy (ten rudy, z psem), wyszedł. Został tylko ten mniejszy, kończąc jedzenie. Asami zawahała się. Mogła ich całkowicie zignorować, ale z drugiej strony nie była pewna, czy będzie to najmądrzejsze wyjście. Mogli mieć ją na oku od jakiegoś czasu, mogli próbować ją śledzić. Wstała więc spokojnie od stołu, podeszła do lady, płacąc za dotychczasowy napitek (pyszna herbata ryżowa!) i skierowała się ku temu, który jeszcze nie wyszedł.

- Dzień dobry. Całkiem ładny mamy dzień, prawda? – zapytała, przysiadając się bez uprzedniego pytania o zgodę. Uważała, żeby nie robić przy tym żadnych głupich ruchów wskazujących na złe intencje (których przecież nie miała). Była bardzo ciekawa reakcji tamtego, choć z jakichś powodów miała wrażenie, że to rudy był postacią dominującą w tym duecie. Jego jednak nie było.

Przejdź do posta

autor: Sashiko: 16 mar 2024, o 13:05; Forum: Zaakceptowane karty; Temat: Sashiko; Odpowiedzi: 6; Odsłony: 1227

Re: Sashiko

WIEDZA

ZDOLNOŚCI

EKWIPUNEK
PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Refleksyjny łuk, kołczan ze strzałami i włócznia na plecach, torba na boku nieco z tyłu

ROZLICZENIA
PIENIĄDZE: http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=101&t=9311
PH: http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=34&t=9310
MISJE (dla klanu / inne): EVENTY:
PREZENT OD ADMINISTRACJI:

Przejdź do posta

autor: Sashiko: 11 mar 2024, o 20:21; Forum: Hyuo; Temat: Rikubetsu; Odpowiedzi: 14; Odsłony: 387

Re: Rikubetsu

Lato 394 roku
Wiedziała, że nie może w nieskończoność przebywać w Rikubetu. Była to osada zbyt mała, żeby w końcu ktoś nie zwrócił na nią uwagi. Spodziewała się jednak, że prędzej miejscowi zaczną się robić podejrzliwi, podpytywać czy coś podobnego. Tymczasem kiedy siedziała sobie któregoś dnia w karczmie, zwróciła uwagę, że prawdopodobnie przygląda jej się dwóch podróżnych. Mieli również psa, który nie wyglądał jak zwykły pies. Był to pies mądrzejszy i dużo większy od zwykłego psa, trzeba było więc uważać. Nie to, żeby nie miała na swoim koncie wielu, wielu wilków i niedźwiedzi (oraz tego wielkiego dzika sprzed lat), ale czujności nigdy za wiele.

Kiedy była już pewna, że tamci zwrócili na nią swoją uwagę, również przestała ukrywać, że tego nie widzi. Posłała im krótkie, choć jednoznaczne spojrzenie w stylu "wiem, że na mnie patrzycie" i czekała na ich reakcję. Jednocześnie dokładnie zlustrowała wzrokiem tę dwójkę i ich psa, starając wychwycić z ich wyglądu lub zachowania jakieś szczegóły mogące zdradzić skąd są i czego tutaj szukają. Była gotowa na konfrontację, ale chciała tego (prawie) za wszelką cenę uniknąć. Gdyby doszło do jakiegoś incydentu byłaby spalona w tym miejscu i musiałaby szukać sobie nowego schronienia. Albo powrócić do Fuyuhany.

Przejdź do posta

autor: Sashiko: 28 lut 2024, o 19:49; Forum: Hyuo; Temat: Rikubetsu; Odpowiedzi: 14; Odsłony: 387

Re: Rikubetsu

Lato 394 roku
Sashiko pozostawała wierna swojemu postanowieniu i nie zjawiała się na razie na dłużej w Fuyuhanie. Zamiast tego pozostawała w okolicach, które były raczej na obrzeżach głównych wydarzeń Cesarstwa, ale przy tym nie tak daleko, jak wcześniej, gdy była Białą Wilczycą. Na swoją bazę wypadową wybrała niedużą wioskę Rikubetsu, gdzie za niezbyt dużą opłatą opłaciła sobie nocleg na strychu stodoły u właścicieli jednego z gospodarstw. W zamian za pieniądze, które w biedniejszych rejonach Hyuo otwierały naprawdę wiele drzwi mogła cieszyć się dyskrecją i swobodą oraz brakiem głupich pytań. W ramach codziennych wypadów głęboko do lasu (między innymi w celach treningowych) zazwyczaj upolowała czy to jakiegoś zająca czy też sarnę, którą później oddawała gospodarzom w zamian za to, że ją żywili. Była więc na pewnego rodzaju wakacjach, czy też feriach, które obfitowały w trening oraz przemyślenia.
Co jednak przyniesie dalszy czas? Trudno było jej powiedzieć. Wiedziała, że póki co nie musiała wracać do Fuyuhany, ale stan taki nie mógł trwać wieczność. Chadzała więc od czasu do czasu do karczmy wioskowej, nasłuchując nowych wieści i starała się mieć oczy i uszy otwarte na wszelkiego rodzaju nowinki…

Przejdź do posta

autor: Sashiko: 28 lut 2024, o 19:18; Forum: Hyuo; Temat: Rikubetsu; Odpowiedzi: 14; Odsłony: 387

Rikubetsu

Rikubetsu jest średniej wielkości wioską położoną w głębi lądu, kilka kilometrów od Traktu Cesarskiego. Leży ono w dolince między pagórkami, w niedużej odległości od zaczynającego się w tym miejscu pasma górskiego. Miejsce to nie wyróżnia się praktycznie pod żadnym względem. Na miejscowość składa się kilkadziesiąt domostw położonych w większości wzdłuż głównej drogi. Mieszkańcy zajmują się tym, czym większość ludzi na Hyuo, czyli zbieractwem, polowaniami na zwierzęta w celu pozyskania futer oraz wyrębem drzew na drewno. Znajduje się tu jedna karczma, a społeczność - z racji niedużej odległości od najważniejszego traktu na wyspie - wydaje się być otwarta na przybyszów. Poza tym żyją zupełnie jak inni poddani Cesarza, dzieląc wspólnie troski i radości oraz próbując przeżyć jak najlepiej każdy nowy dzień w tych trudnych czasach.

Przejdź do posta

autor: Sashiko: 27 lut 2024, o 14:03; Forum: Bank; Temat: Konto Sashiko Asami; Odpowiedzi: 40; Odsłony: 1061

Re: Konto Sashiko Asami

Przejdź do posta

autor: Sashiko: 27 lut 2024, o 14:02; Forum: Fuyuhana (Osada Rodu Ranmaru); Temat: Sklep z wyposażeniem; Odpowiedzi: 57; Odsłony: 7033

Re: Sklep z wyposażeniem

Lato 394 roku
Jak postanowiła, tak zrobiła. Idąc już w swoich "normalnych" ubraniach, przeszła się główną ulicą Fuyuhany, sprawdzając co też się zmieniło. Szybko jednak skierowała się do sklepu z wyposażeniem, bo to był główny cel jej wyprawy w to miejsce. Jeszcze było za wcześnie na to, żeby wrócić sobie tutaj spokojnie i zgłosić się po zwyczajną misję. Nie wiedziała, czy ktokolwiek zainteresował się jej nieobecnością i czy przypadkiem ktoś nie zaczął węszyć wokół niej. Pewnie nie było na to jakiejś wielkiej szansy, ale wolałaby nie wpaść wprost w ręce ludzi, którzy mogliby ją szukać.

W sklepie z wyposażeniem zrobiła zakupy, które były głównie uzupełnieniem wyposażenia, jakie zużyła w ostatnim czasie. Po zapłaceniu, pospiesznie wyszła ze sklepu z nabytym sprzętem. Nie chciała spędzać w Fuyuhanie więcej czasu, niż było to absolutnie potrzebne.

Przejdź do posta

Znaleziono 593 wyniki

Strona 1 z 40
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
40
Następna

Wyszukiwanie zaawansowane