Shinobi War PBF Naruto

Wyprawa A
1/x Jak odróżnić chłopca od mężczyzny? Podobno mężczyzna potrafi wziąć odpowiedzialność za swoje czyny. Nie ucieka przed konsekwencjami swoich wyborów, lecz wychodzi im naprzeciw z podniesionym czołem. Jaki był plan Takashiego? Po ucieczce z Sarufutsu kierował się do domu. Okrężną drogą, ale jednak w kierunku, gdzie być może zostało jego serce. Yokukage było jeszcze dość daleko, ale młody Nara znajdował się już w lasach, w których mógł wziąć głębszy oddech i zapomnieć na chwilę o jałowym polu bitwy, którego doświadczył w Sogen. Bitwy, w której udział z pewnością długo jeszcze będzie kołatać się w jego pamięci, lecz oprócz wspomnień, trzeba było jeszcze patrzeć w przyszłość. W końcu teraz był zdany tylko na siebie, bez przydzielonej niańki, która mówiła mu gdzie znajduje się kolejny cel. Takashi był teraz naprawdę wolny, lecz za tą wolność musiał płacić samotnością. Nie było bowiem przy nim obecnie nikogo, nawet tego, który do tej pory towarzyszył mu zawsze. Od momentu przebudzenia się na szpitalnym łóżku, obecność Rokubiego była niewyczuwalna. Zaszył się gdzieś głęboko w swojej klatce i chyba nie zamierzał na razie wyściubiać czułek. Być może ta chwila rozłąki była im potrzebna, lecz w końcu przyjdzie czas konfrontacji i rozliczeń z decyzji, które podjął młody jinchuuriki. Tak, dla niego nadchodził czas stania się mężczyzną z krwi i kości.
Trzeba było tylko obmyślić jakiś plan działania, jeśli Nara naprawdę był Narą. Nazwisko zobowiązywało do tego, aby wszystkiego się spodziewać i wszystko przewidywać, lecz to co wydarzyło się kilkanaście już dni temu, trudno było uwzględnić w jakichkolwiek kalkulacjach. Z nostalgii, przemyśleń czy gdzie tam zawędrował jego umysł, Takashiego wyrwał dźwięk dochodzący zza pobliskich drzew. Kobiece nucenie wabiło swoim pięknem, a w słonecznej, leśnej scenerii było niemal jak syreni śpiew. Nie wyglądało to na pułapkę, choć nigdy nic nie wiadomo, a Takashi spodziewał się przecież pościgu i próby sprowadzenia go siłą do Yokukage. Czy to fortel jego pobratymców? Uciekać, stać, podejść? Decyzję trzeba było podjąć natychmiast, bo miłe dla ucha nutki w jednej chwili zmieniły się w przerażony pisk.
- Kyaaaaa! Odejsć! A kysz! Psik! - Słychać było kilka kroków dalej, lecz liście drzew i krzewów skutecznie zasłaniały jeszcze widok na całą sytuację.

Piątek wieczór, ruch nawet niezły. Biorąc pod uwagę trwającą w Shigashi wojnę domową pomiędzy rodzinami mafijnymi, nie można było narzekać. Gdy wybuchły pierwsze walki, ruch uliczny zamarł na kilka dni, jeśli nie tygodni, ale nie można przecież cały czas żyć w strachu. Każda pandemia, wojna w sąsiednim kraju czy teraz we własnym - zagrożenie i niebezpieczeństwo nieustannie wiszące nad głową w końcu powszednieje. Mimo że na ulicy wciąż można było zginąć w każdej chwili, jeśli człowiek znalazł się w nieodpowiednim miejscu o nieodpowiedniej porze, to jednak cywile nabrali już odrobinę śmiałości. Życie towarzyskie wracało do lokali na tyle, na ile pozwalały okoliczności, więc i Fugu dalej funkcjonowało tak jak dotychczas - od czasu do czasu.
Souei kończył właśnie kolejną porcję smażonego ryżu dla jednego gościa o naprawdę niewyjściowej twarzy, gdy jego uszu dobiegł znajomy krzyk, pełen energii (może nawet miał jej odrobinę za dużo). Matsuda zatrzepotał uszmi i podniósł monstrualną brew. Spodziewał się w tej samej sekundzie zobaczyć krzykacza w pełnej okazałości, wchodzącego do knajpy jak do siebie. Nie był to Ichirou, do którego Pazur wysłał list już długi czas temu, ale dobrze to wróżyło. Oczywiście nie mogło być mowy o pomyłce - Kyoushi wypełnił sobą przestrzeń, a ku uciesze Soueia nie był sam. Oczywiście nie przejmował się puszczeniem damy przodem, toteż dopiero po chwili mafiozo zauważył kolejnych gości.
- Mój ulubiony fenek! - Może trochę nietaktownie, że najpierw zwrócił się do niego, ale Hoyt rzeczywiście miał u niego specjalne względy. Na pewno nie tylko u niego, wystarczyło tylko spojrzeć na ten pyszczek i wielgachne uszy.
- Miase, Kyoushi. - Przywitał ich już tak jak należało, czyli zapraszając gestem na hokery przed kontuarem, przy którym przygotowywał kolejne zamówienia. Od razu podsunął im po miseczce miso na rozgrzanie, skoro byli AŻ TACY GŁODNI, jak to zakomunikował wszystkim pozostałym klientom Kjoszo.
- Prosto z podroży, eh? Na koszt firmy. - Dołożył po łyżce i gotowe. Sam musiał kontynuować, to co robił przed chwilą, lecz nigdzie nie odchodził. Patrzył jak jedzą, przygotowywał kolejne zamówienie, a do tego zastanawiał się, co odpowiedzieć. Oczywiście nie zapomniał o Tomoe. Zupa była dla tych gorszych gości, a dla lepszych trochę gotowanej ryby, która pływała w garnku.
- Szczerze mówiąc to myślałem, że przyjdziecie razem z nim. Pisałem do niego jakiś czas temu. Nie byliście razem? Klepsydra i takie tam? - Był lekko zdziwiony, bo na dobrą sprawę to nie ich spodziewał się tu jako pierwszych. Byli jednak zwiastunem tego, że i lider pojawi się w końcu we własnej osobie.
- Miasto zmieniło się od waszej ostatniej wizyty, zresztą mogliście zauważyć po drodze. - Dodał jeszcze zrzucając z woka gotową porcję smażonego ryżu. Parowało pięknie, ale niestety było przeznaczone dla tamtego brzydala, który zamówił już kilka minut temu.

Ukryty tekst

Znaleziono 1104 wyniki

Re: Szlak transportowy

Re: バットビジョン

Re: Zabawa zabawa A

Re: Znowu Inuzuka

Re: Zabawa zabawa A

Re: Ayumu 1

Re: <sejnar>

Re: Fugu

Re: Opuszczona leśniczówka

Re: Opuszczona leśniczówka

Re: Opuszczona leśniczówka

Re: Opuszczona leśniczówka

Re: Opuszczona leśniczówka

Re: Opuszczona leśniczówka

Re: FORUMOWE MEMY!