Shinobi War PBF Naruto

- Ugh… nie lubię takich miejsc. – westchnęła z niezadowoleniem, przyglądając się całemu miejscu z… nieukrywanym obrzydzeniem. Praktycznie była w tej chwili hieną cmentarną, która miała zamiar zrabować groby. Niezbyt nobilitujące. Przymknęła na moment oczy myśląc… definitywnie tutaj powinien być ukryta baza ich dawnego Lidera, ale gdzie? Pod ziemią? Wewnątrz odległych gór?
- Poszukajmy śladów największych zniszczeń, jeżeli tu była walka, powinno dać się logicznie zrobić szlak, aż do wnętrza tej bazy. Gdzieś powinna się wydarzyć intensyfikacja zniszczeń… Mogę na was w tym liczyć? Szczególnie ciebie Roken-san, Ty i ja Saneko-san zapewnimy mu bezpieczeństwo, na wszelki wypadek. – wydała polecenia mając zamiar do tego podejść na spokojnie, o ile preferowała mieć to szybko z głowy, to analityczne, wręcz detektywistyczne podejście do tematu powinno być po prostu najlepsze. Miała zamiar sama trzymać się blisko Rokena, zgodnie ze swoimi dyspozycjami – uznając, że skoro ten będzie skupiony na obserwacji, może być podatnym celem na ewentualny atak, warto już temu przeciwdziałać.

- Cudnie w takim razie. Poprowadzisz nas, no i przede wszystkim pamiętajcie. Raczej nie jesteśmy jedynymi, którzy będą zainteresowani tym miejscem. – poleciła w końcu na koniec, z ulgą przyjmując zakończenie dyskusji i przejście do konkretów. Pokiwała jedynie głową na brutalność i widoki, niespecjalnie zadowolona, czemu dała pokaz przez ciche westchnięcie. Gdy tylko dwójka podwładnych opuściła jej biuro, postanowiła sama przygotować się najlepiej jak potrafiła – naoliwić marionetki, naostrzyć ich ostrza, upewnić się co do stanu magazynków, a na końcu relaks z herbatą. Ostatnia godzina przed wyruszeniem nie powinna być z pośpiechem, tylko spokojem.
Gdy w końcu wydała rozkaz do wymarszu, odziana już była w swój kombinezowaty pancerz, jak i na to nałożonym płaszczem z kapturem, dostrzegając swoich towarzyszy podniosła szponiasta dłoń na powitanie.
- Zgodnie z ustaleniami. Idziemy przez bramę, okrążamy Shigashi i docieramy do punktu docelowego. Ograniczmy rozmowy po drodze do minimum, nie chcemy na pewno przykuć żadnej uwagi. – wydała ostatnie instrukcje przed wymarszem i w końcu wyruszyli…

- Tsk. Tsk. Tsk. – mruknęła z cichą dezaprobatą na wybuch ze strony swojego podwładnego, to nie jest tak, że nie miał racji. Hibiki nie była osobą godną absolutnie jakiegokolwiek zaufania, nie mówiąc o pewnej złośliwości losu, że akurat dawnej Tygrysicy zleciła takie zadanie. Białowłosa po paru chwilach westchnęła z teatralnym dramatyzmem, siadając na swoim krześle i zakładając nogę na nogę, jakby ważyła swoje słowa w głowie.
- Tak, masz rację. Zamordowała ich i udaje, że nie jest tym kim jest naprawdę. – zaczęła spokojnie mówić, nie pozwalając by emocje się udzielały w jej gniewie. – A czemu jej pomagam? To proste, jeżeli coś chcesz osiągnąć w Shigashi to obecnie jedyny wybór. Masz do wyboru pięć opcji Saneko-san: rzucić się w buncie i zginąć, być grzecznym i rosnąc w siłę u Smoków, uciec do Rady i liczyć, że nie trafisz za kraty, wyjechać stąd i spróbować żyć cywilnym życiem. – na każdą z opcji wyprostowywała jeden z palców swojej dłoni, aż w końcu nie wyprostowała wszystkich, by po chwili zacisnąć dłoń w pięść, jakby próbowała coś złapać w powietrzu. – Tutaj rozbija się wszystko o podjęcie najrozsądniejszej decyzji. Czy ci się to podoba lub nie, to opcja druga daje nam najwięcej szans. Na razie powinniśmy się cieszyć, że nam każą cokolwiek robić, nawet jeżeli z pewną złośliwością i zyskiwać zaufanie. Kto wie co przyniesie przyszłość? Masz jeszcze jakiś wybuch emocji?

Gdy podniosła w końcu wzrok na swoją dwójkę podkomendnych, delikatnie się uśmiechnęła. Zamaszystym gestem ręki pokazała im miejsce na krzesłach przed biurkiem, jak i herbatę do poczęstowania się. Była zadowolona, że ma… odpowiednio wykwalifikowanych ludzi pod sobą, co prawda, może nie lojalnych do niej, ale wystarczająco lojalnych do Mafii samej w sobie, lub swojego życia, to wystarczało.
- Mogło być gorzej. Hibiki-san zleciła przeszukanie dawnego laboratorium Ekibyo, by znaleźć dziennik należący do naszego dawnego przywódcy. – zaczęła, powoli przedstawiając sytuację, zerkając na reakcje Rokena, jak i Saneko, powoli już przejeżdżając palcem w kierunku północy miasta. – Czeka nas droga na północ, w mniej-więcej te okolice. Wasze umiejętności będą dla mnie niezbędne, by doprecyzować miejsce, ale przede wszystkim… spodziewam się, że nie będziemy jedynymi, którzy myślą o tym miejscu. Przynajmniej doświadczenie tak mi podpowiada, więc miałabym z tyłu głowy walkę. Wyruszymy jak zajdzie słońce, okrążymy miasto i ruszymy na północ. Jak wrócimy do przekażę wszystko Namiestniczce Południowego Shigashi, jak i to będzie doskonały dowód naszej lojalności. Pytania? – w końcu skończyła mówić, przedstawiając w sposób pigułkowaty całą sprawę, choć szczerze… wiele więcej szczegółów nie było?

- Już i tak osiągnęłam więcej niż w Ekibyo, Moja Pani. Zobaczyłam się z tobą, tam zobaczyłam… najwyżej dwójkę lub trójkę Tsume? Ale wszystkim się już zajmę, wyruszę zmierzchem. – wykonała jeszcze ukłon, pozwalając sobie na mały komentarz na rozluźnienie sytuacji, gotowa opuścić oblicze Hibiki, a także w praktyce pałacyk administracyjny, kierując się w drogę powrotną. Wyraźniej sie skrzywiła na widok trofeów w gablotach, nigdy nie była zwolennikiem brutalności, szczególnie niepotrzebnej. Z założonymi rękoma, jakby w zastanowieniu szła przez uliczki Shigashi, zastanawiając się nad tym zadaniem, które otrzymała. Pozyskać dziennik swojego dawnego przełożonego z zniszczonej, tajnej bazy. Najpewniej nie tylko oni o tym wiedzą i wypadałoby założyć, że władze miasta lub inny element, jak niedobitki, będą się mogły tam kręcić…

Gdy tylko dotarła do swojego celu podróży, Cechu Rzemieślniczego pod swoim zarządem, siedziby jej małej „agencji wywiadowczej”, a w praktyce miała nadzieję czegoś handlowego. Marzyło jej się stworzyć praktycznie firmę. Kuglarka aż się roześmiała na swój mały, ekonomiczny plan, może w tym tempie powinna przedstawić Namiestniczce swój biznesplan, by pozyskać pożyczkę na rozwój?
- Przekaż, że jest praca. Niech wstawią się w moim gabinecie w ciągu 20 minut. – poinstruowała stojącego, przy drzwiach, ochroniarza, jednego z niewielu, których utrzymuje po ostatnich… turbulencjach, sama kierując się już do swojego gabinetu. Chciała już sobie przygotować swój pancerz, jak i przyjrzeć się mapie miasta, szacując sobie drogę na północ. Nie była pewna co będzie problemem na misji, więc w swoim rozsądku uznała, że będzie potrzebować przynajmniej dwójki osób wsparcia… preferowalnie ktoś ze zdolnościami sensorycznymi, do także pomocy w przeszukiwaniu kompleksu.

Kuglarka jedynie kiwnęła głową przytakująco na informacje, które usłyszała. Zapowiadała się mała praca w agenta i detektywa zarazem, patrząc na to, że będzie przed nią eksploracja zawalonej placówki. Ciekawiło ją tylko jedno… co jest w tych zapiskach? Może powinna zajrzeć, gdy tylko położy swoje ręce na nim? Co mógł jej dawny lider tam pisać? W tej chwili pokręciła by głową, aby odgonić te nagłe myśli, ale nie miała komfortu by zdradzać swoje emocje i przemyślenia w tak łatwy sposób. Ale gdy usłyszała pytanie, które nastąpiło po otrzymaniu instrukcji, poczuła, że na moment minęła uderzenie serca. Tyle dobrego, że już wyrobiła sobie w głowie odpowiedź na to pytanie, które prędzej czy później musiało się pojawić.
- To proste Sakagure Hibiki-sama. Nigdy bym się nie spodziewała takiej bezpośredniej konfrontacji z Radą i w ten sposób budowy nowego Shigashi. Nie była bym tak odważna... – zaczęła, łapiąc mały oddech, zanim nie będzie kontynuować, wiedząc, że tak zdawkowe słowa nie były by zadowalającą odpowiedzią. – Ostatnie wydarzenia pokazały, że to Ty jesteś najpotężniejszą i najsprytniejszą osobą pośród Rodzin Mafijnych, Moja Pani. Słabi słuchają się Silnych. Samurajowie słuchają swojego Pana Feudalnego. A tacy jak Ja i inni gangsterzy, słuchają nowej władzy Shigashi pod twoją postacią. Nie mogę się doczekać, aż zwyciężymy, by miasto znalazło się pod jedną władzą. I kto wie, może uda mi się tutaj coś osiągnąć, a sytuacja w mieście temu sprzyja. – w końcu skończyła, według niektórych zbyt „lizodupski” monolog, ale w praktyce wiedziała, że ten sort słów najlepiej trafiał. Jednocześnie z nutką filozofii brzmiało to przyjemniej dla ucha niż typowe burknięcie osiłka, który chce po prostu pieniądze i tyle.

No to tak bez żartowania już, nazwijmy to pierwszym szokiem po zobaczeniu całości i zatrzymaniu się szczególnie na trzeciej kropce w drugim wariancie.

Sam w sobie pomysł jest o tyle okej, że pozwala wykorzystać PH potężnych, pośmiertnych postaci, które wciąż będą miały go od groma - to jest zawsze dobra rzecz. No i jest to opcjonalne, oczywiście warto mieć oko na takie wykorzystywanie PeHaczy, by nie doszło do zmontowania w pełni operacyjnego raczyska. Ale jeżeli chodzi o pozostałe opcje zużycia...

No niestety wszystkie, co do jednego, są jednym wielkim rakiem nieborakiem. Pominę Rinnegana, bo ten to nawet mechaniki nie ma, ale już samo w sobie łączenie klanówek to jest straszna rzecz. Więc to jak na moje jest absolutnie nierozważalne. Przyznam, nie wiem jakie można by rzeczy dać jeszcze do wykupienia poza rzeczami z wypraw, choć możliwe, że one wystarczą?

Posłusznie, minimalnymi ruchami kolan, praktycznie podpełzła – utrzymując pozycję uklęknięcia, gotowa jedynie do przysiąścia już na swoich kolanach, z dłońmi ułożonymi na nich. Gdy tylko to zrobiła przyjęła na twarzy spokojny, ale uniżony wyraz twarzy, świadoma na tyle rozmów salonowych, że pokazywanie swoich emocji było jak pokazanie krwi rekinowi.
- Owszem Sakagure Hibiki-sama. Jest gotowy do wznowienia swoich działań na twój rozkaz. – odezwała się ponownie uniżonym tonem, delikatnie pochylając głowę do przodu na pokaz prawdomówności. – Jestem gotowa wypełniać twoją wolę, więc oczywiście. – nie minęła chwila, zanim nie dała odpowiedzi na główne pytanie, zastanawiając się co też takiego ma do zrobienia. Wolała nie odpowiedzieć wprost, że bardzo lubi zarabiać, więc lepiej podkreślać nową lojalność. – Zajmę się tym Sakagure Hibiki-sama, czekam na szczegóły operacji. Miejsce tej bazy, jak i wygląd dziennika, bym mogła go rozpoznać i możliwie szybko go przynieść. – delikatnie jej jednak brew drgnęła na imie Soueia, nie w sposób negatywny, po prostu kojarzyła go z jego… milszej strony, gdy upita w trzy dupy żaliła mu się po jej pierwszym… okaleczeniu kogoś. Kto by pomyślał, że tamten kucharz osobiście będzie katem jej dotychczasowej mafii?

Na tym etapie to już można powiedzieć, że wszyscy zdechli, zaczynamy od nowa - kryzys PH rozwiązany x d

Czy jej odpowiadała nowa sytuacja, w której się odnalazła? Niespecjalnie. Ze stabilnego gruntu, który miała służąc wiernie rodzinie Ekibyo i rozwijając swoje aktywa dzięki temu, czuła, że stąpa po kruchym lodzie u nowych mocodawców. Jednakże… nauczyła się doceniać swoje życie i nie miała zamiaru narzekać i wychylać swojej pięknej główki, by wyrazić swoje niezadowolenie i w ten sposób nie mieć swojej pięknej główki. W nowej sytuacji Południowego Shigashi skupiła się na organizacji swojej… jakby to ujął, agencji wywiadowczej? Chciała zachować sobie płynność finansową, a także pokazać, że nie planuje niczego „głupiego”, stąd ograniczyła ilość działań do minimum, eliminując całkowicie własną samowolkę, nie mówiąc także o cięciu kadrowym – wcześniej jako Czarna Tygrysica miała trochę zakapiorów pod sobą, teraz było ich tylko tyle, by pełnili rolę ochrony przybytku, jeżeli będzie uzupełniała szeregi to już nową krwią. A jak się angażowała w nowe inwestycje Shigashi? Drewno potrzebuje obróbki, a kto byłby lepszy do luksusowych akcentów na tym wspaniałym materiale niż wykwalifikowani kuglarze z cechu rzemieślniczego? W końcu jednak przyszło wezwanie do siedziby władz…
Nie było co ukrywać, białowłosa była przestraszona. Nie była pewna, czy nie miała odroczonej egzekucji i właśnie przychodził czas, by dojść do jej terminu? Na wezwanie do trzeciej części nowej siedziby władzy, wiedziała co to oznacza, spotkanie z samą Głową. Ubrała się więc adekwatnie, w swoje drogie i jakościowe, ale przy tym proste czarne kimono, wraz z fioletowym pasem obi. Umyta, uczesana i wyperfumowana zadbała o siebie jak to tylko możliwe, ruszyła na spotkanie. Zezowała nerwowo na zamknięcie bram za swoimi plecami, ale była to mała zmiana w ogólnym rozrachunku – już i tak metaforycznie takowe były. Dotarwszy do odpowiednich drzwi, zgodnie z ceremoniałem padła na kolana i obniżyła głowę do podłogi, wykonując tradycyjny ukłon – pełen szacunku do w tej chwili władczyni tej części miasta. Gdy usłyszała jej słowa poczuła dreszcze na swoich plecach, ale szczęśliwie dla siebie nie była już tą nerwową, bojącą się wszystkiego dziewczynką, która w tej chwili jąkała by się przy każdym słowie.
- Sakagure Hibiki-sama. To dla mnie zaszczyt się znaleźć tutaj i przed twoim majestatem, Pierwsza Naczelnik Południowego Shigashi. – na niemalże jednym wydechu rozpoczęła od należytego przywitania, traktując ją niemalże jak monarchę, bo tym i tak w praktyce byli wcześniej głowy rodzinne. Z perspektywy czasu śmiesznym było, że wpierw spotkała głowę tej mafii, a nie swojej. – Jestem Kubomi Kurayami, dawna Czarna Tygrys Ekibyo i jestem tutaj gotowa, aby służyć. Jak mogę to zrobić? – nie do końca była pewna, czy przyjęła odpowiednią taktykę do rozmowy, ale z perspektywy białowłosej, ta była… po prostu najbezpieczniejsza.

Już wrzucę swoje trzy grosze, skoro jest dyskusja na ten temat. O ile osobiście jestem na nie, głównie z powodu misji i wypraw B, które "troszeczkę" się wyśrubowują - to rozumiem intencję i powód, nie do końca jestem fanem rozwiązania, ale to nie tak, że mamy w czym przebierać. Dla własnego interesu bym najbardziej preferował opcję Nany, czy też co jakiś czas na forum przewijającą się propozycję "misji +" dla danych rang, lub jak wspomniał Mijikuma, tykać A-S.

Dodatkowe pytanie, choć nie z chciwości. Rozumiem, że zgodnie z tym co napisano - tylko postacie poniżej 1000 PH dostawali by bonus, aby wejść w startowy poziom postaci? Po prostu kiedyś, jak zaczynało się na 310 PH i podwyższono do 500 PH, to każdemu dano 190 PH, ale tu mogę się mylić, bo to było dawno xd. Tak czy siak. Ot pytam dla upewnia i potwierdzenia intencji, ale ze swojej strony na razie tutaj do dodania nic nie mam.

- To nie jest tak, że was nie rozumiem, naprawdę. – mruknęła białowłosa, na moment wbijając spojrzenie w sufit. Nie mogła winić tej dwójki. Sama miała często obawy o własne życie i inne rzeczy, kto zresztą nie miał… niestety, nie wyglądało na to, że będzie w stanie przeprowadzić tak dużą operację, przynajmniej nie teraz.
- Tak po prostu jest. Ale są pewne różnice nami wszystkimi i wyraźne są różne odcienie szarości, ale nie jesteśmy tutaj, aby filozofować. – wzięła łyk herbaty, dając sobie chwilę na przemyślenie swoich słów. – W przypadku tej szychy, raczej podstawowe rzeczy. Od jak dawna jest na swoim stanowisku i jak się wspiął po szczeblach kariery? I co nieco o charakterze, to akurat nic złego do opowiedzenia, prawda? – to są informacje, które pewnie przekaże górze, skoro to raczej nie była jej sprawa do najbliższych działań. Nie była pewna czy ma i będzie miała środki, by zająć się sprawą korupcji na bramach miasta. Jej celem na obecną chwilę było przechwycenie przemytu złota, które potem zresztą wspomoże rodzinie, której służy.
- Ja nic nie mam zamiaru z tym zrobić, ale może Ktoś inny będzie chciał. Ja zajmuję się inną sprawą, choć powiązaną. Yokashi Sohara przepuszcza przez swoją bramę kilka powozów ze złotem Jaszczurów, chciałabym wiedzieć czy z waszej strony była by możliwość dania cynku, kiedy to się stanie, lub co lepsze, komuś kto mógł zainteresować się tym tematem? Wiecie… przeszukanie na łapance. Nie powinniście od tego mieć konsekwencji, co wy na to? – powiedziała w końcu co też planowała, pokrzyżowanie części przemytu za pomocą straży miejskiej wydawało się prostym i skutecznym ruchem. Dla zachęty i podkreślenia, zaczęła się bawić monetą w dłoniach, którą wyjęła po chwilowym grzebaniu w grubym mieszku, tak by słychać było monety.
- Jakiej dotacji potrzebuje Straż?

- Kubomi. – sama przedstawiła swoje imię, wymieniając sucho uprzejmości i biorąc już pierwszy łyk herbaty, pozwalając sobie rozkoszować się jej smakiem i ogrzewającą esencję. Pozwoliła sobie na parę sekund milczenia, zanim w końcu się odezwała. – „Wiedzieć” było by tutaj złym słowem. Mam dla was propozycję. – uśmiechnęła się życzliwie, biorąc kolejny łyk i pozwalając sobie na pierwsze wysondowanie ich reakcji.
- Tajemnicą nie jest wysoka korupcja wśród strażników miejskich, szczególnie na bramach. – wymownie pokazała dłonią na dwójkę brunetów, zanim nie kontynuowała swojej myśli. – Zależy mi na małym wyczyszczeniu części tego skorumpowanego towarzystwa. A pomyślałam, że zagranie pierwszych skrzypiec w tym może być… nobilitujące i profitowe, jednocześnie oddalające jakiekolwiek podejrzenia, o ile takowe są. Co sądzicie? – z tymi słowami, wyciągnęła malutki zwój, który przesunęła po stole w ich kierunku. To w nim zapisywała informacje o swoich szpiegów dotyczących korupcji na bramach w wykonaniu Smoków.
- Niejaki kapitan Yokashi Sohara, znacie może? – zapytała w końcu, gdy tylko zapoznali się także i z jego imieniem na zwoju. Na razie rzuciła ogólną propozycję na stół, pytanie teraz brzmi jak zostanie odebrana.

Znaleziono 670 wyników

Re: Północna Ziemia Shigashi no Kibu

Re: Północna Ziemia Shigashi no Kibu

Re: Cech Rzemieślniczy "Boeki"

Re: Cech Rzemieślniczy "Boeki"

Re: Cech Rzemieślniczy "Boeki"

Re: Siedziba Władzy Południowego Shigashi

Re: Na pewno się tego nie spodziewaliście

Re: Siedziba Władzy Południowego Shigashi

Re: Na pewno się tego nie spodziewaliście

Re: Siedziba Władzy Południowego Shigashi

Re: Trudniejsze misje

Re: PH Kubomi

Re: Prośby do administracji

Re: Herbaciarnia

Re: Herbaciarnia