Siedzenie na polanie było bardzo relaksujące, ale kiedy do uszu Oojiego doszły ludzkie odgłosy, chłopak mimowolnie przestawił się w tryb ostrożności. W dotychczasowym życiu musiał uważać tylko na drapieżników, a z ludźmi nie miał zbyt wiele do czynienia. Był jego dziadek, był on, czyli zero zagrożenia. Teraz znajdował się sam obok wielkiego kupieckiego miasta i zdołał już doświadczyć trochę ciemniejszej strony cywilizacji. Raz go okradziono, kilka razy podano mu wyższą cenę niż lokalnym, a jeszcze innym razem jego troskę wzięto za wścibstwo i chciano go pobić. Dlatego też teraz blondyn nie chciał mieszać się do kłótni dwójki braci. Po prostu siedział i na nich spoglądał. Był ciekawy o czym tak żywo rozprawiają, ale niestety nie dało się tego wyciągnąć z kilku wymienionych przez nich zdań. Nogi chłopaka same chciały się poderwać i skierować w strone dwójki braci, ale przytomny mózg je stopował. Jeśli jednak nieznajomi spojrzą w stronę Oojiego, to ten machnie do nich jedynie ręką skrytą w rękawiczce. Delikatnie, niezbyt gwałtownie, całkowicie neutralnie, czyli tak, jakby podchodził do dzikiego zwierzęcia. Nie chciał wyjść na wrogiego i nie chciał kłopotów, ale całkowite zignorowanie ich też nie mogło być zbyt dobrym posunięciem.

Dużo czasu minęło zanim Ooji znalazł miejsce, w którym będzie mógł się chociaż trochę poczuć tak, jak w domu. Kupieckie miasto zdecydowanie go przerastało. Ten ogrom ludzi, odgłosów, zapachów, bodźców. Czuł sie bombardowany wszystkim i z każdej strony. To wszystko go przerastało i właśnie dlatego postanowił znaleźć miejsce, w którym zazna chwili spokoju. Nie miał pieniędzy, nie wiedział jak funkcjonuje to całe miasto, więc polana wydawała mu się najlepsza na odpoczynek. Na pewno nie służyła do noclegu, ale biorac pod uwagę, że było dopiero koło południa, chłopak spokojnie mógł się tutaj wyciszyć. Gruby, długi do ziemi płaszcz ochraniał go skrzętnie przed zimnym, zimowym wiatrem, a torba położona pod tyłkiem sprawiała, że Ooji nie złapie wilka od siedzenia na ziemi.
- Co ten dziadek widział w cywilizacji? - powiedział raczej sam do siebie, rozglądając się dookoła. Polana była spełnieniem jego marzeń. Przyroda, małe zwierzątka, cisza, spokój, a przede wszystkim wolność. Nie trzeba być zamkniętym wśród setek innych ludzi, nikt nie wyznacza gdzie się kończy Twój dom, ani tym bardziej nikt nie ustawia żadnych barier. Chcesz iść pod tamto drzewo? Proszę bardzo. Do jeziora? Ależ jak najbardziej. Życie w mieście rządzi się innymi prawami. I kto to słyszał, żeby płacić za wodę? Za mięso jeszcze rozumiał, ale wodę?!

Ja z wosku dostałem takie coś

Karta gotowa