Shinobi War PBF Naruto

Dwójka mężczyzn, która pozostawiła swojego towarzysza na pastwę tych dziwnych motyli rozbiegła się na boki, unikając tym samym miecza Kagutsuchiego. Sytuacja z sekundy na sekundę robiła się coraz bardziej problematyczna. Nakatomi upuścił miecz w momencie kiedy dostał techniką wiatru, a jeden z tych mężczyzn zaatakował Inoshi, która właśnie pomagała Azumie. Tego było już za wiele, Wilk złożył pieczęć psa, a przy Nim pojawiły się dwie demonie głowy. Po jednej na każdego przeciwnika, chciał pozbyć się ich jak najszybciej żeby mogli przystąpić do ewakuacji rannych. Podczas ataku miał zamiar złapać nieco dystansu od przeciwnika.
Mógł podejrzewać, że jego atak wystarczy dzięki czemu zyska trochę czasu. Sięgnął dłonią do torby wyjmując jedną z pigułek i włożył ją do ust. Szachował swoimi siłami w sposób nieosiągalny dla większości ludzi, a chwilę później dalej wypełniał swoją powinność. -Dasz radę jej pomóc? Zawołał do swojego towarzysza. Musiał wiedzieć czy warto w ogóle tutaj zostawać czy lepiej będzie porzucić Mniszkę. Wojna była trudna dla wszystkich. -Zbierać się, ruszamy do szpitala. Po drodze szukać rannych. Poinformował swój zespół jednocześnie podnosząc swój miecz i chowając go do saya i ruszyć w znanym sobie kierunku.

WIEDZA:

ZDOLNOŚCI:

EKWIPUNEK:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Mała torba przy pasku. Zbroja. Saya z mieczem.

Kagutsuchi był pewien swoich słów, swoich ideałów i samego siebie. Wiedział na co go stać poza tym cała grupa mogła widzieć go w prawdziwej akcji. Grupa, która została zatrzymana krzykiem Nakatomiego oraz Reia postanowiła zaatakować ludzi, którzy postanowili dać im szansę przynajmniej wytłumaczenia się. Kunai wyrzucony przez jednego z Nich odbił się tylko od potężnej ściany kontrolowanej najwyraźniej przez pustynnego chłopca. Może nie był aż tak nieprzydatny jak myślał sobie Kapitan. Wilk w odpowiedzi na ten atak od razu ruszył do swojego. Atakował mieczem napastnika, żadnej litości. Zarządził to już Shirogane, a potwierdził wszystkim Kagutsuchi chwilę wcześniej. Nie miał zamiaru z tym handlować.
-Chronić Inoshi! Zawołał do swojego zespołu jednocześnie biorąc na cel na wcześniej wspomnianego agresora. Miał zamiar ciąć od dołu tak żeby możliwie rozciąć mu jak największa powierzchnie ciała. Nie było tutaj kombinowania ani rozmyślania. Atak za atak. Ruszyli ICH człowieka. Ruszyli tę biedną dziewczynę, która znała cel swojego życia. Nakatomi jednak nie zamierzał opuszczać gardy. Cały czas był gotowy na to co mogło nastąpić. W razie przeciwności starałby się zejść z toru zagrożenia lub przyjąć atak na swój miecz lub największy element swojej zbroi.

WIEDZA:

ZDOLNOŚCI:

EKWIPUNEK:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Mała torba przy pasku. Zbroja. Saya z mieczem.

Jego prośba o małe leczenie została spełniona, a Inoshi jakby przygasła kiedy mówiła o tym, że zostaną blizny. Kutaro wtrącił swoje dwa słowa, z którymi Wilk się zgadzał. Blizny i rany są nauczkami na całe życie, czymś co pamiętasz po to żeby nie popełniać tych samych błędów. -Blizny przypominają jakich błędów nie popełniać. Dorzucił kiedy Kutaro zaczepił Tatsuo. Ze słów Barda i sposobu w jaki mówił można było wyczytać, że ta sytuacja, w której się znalazł była przytłaczająca. Nakatomi nie należał do miłych ale jednak miał świadomość, że o swoich trzeba dbać. Na pewno postawi mu kolejkę jeśli wyjdą z tego żywi.
Kagutsuchi starał się dowodzić jak najlepiej potrafił, każdemu znalazł zajęcie mimo, że zapomniał o Inosi ale ta miała swoje zadania. Ich grupa dość szybko znalazła się blisko stajni, a to co tam się działo było dziwne. Multum przekleństw zza budynku, demon lecący w ich kierunku i po chwili rozpadający się na masę robali i niesamowicie szybkich motyli oraz to co zaniepokoiło Kapitana najbardziej, brama Shi no Geto była otwarta. Generowało to mnóstwo problemów, a on nie miał żadnych rozkazów związanych ze zbadaniem tego. -Kutaro z Tatsuo, zbierać rannych i szukać Mniszki. Rzucił polecenie do swoich nowych młodszych rangą Strażników.
Kiedy jednak miał przejść do dalszych rozkazów przerwał mu ten chłopak, który podobno zapobiegł spaleniu szpitala. Nawoływał żeby nie ruszać Demona i żeby się wycofywać. Najwidoczniej nie rozumiał poczucia obowiązku ani najzwyklejszego człowieczeństwa bo tymi właśnie kierowała się teraz grupa Kagutsuchiego. -Po pierwsze rozkazy są jasne. Przygotować wozy i zbierać rannych. Rozejrzał się biorąc głębszy oddech. -Po drugie jako Shinsengumi mamy obowiązek zatrzymać demona w Shi no Geto. Nie możemy pozwolić żeby monstrum dalej przedzierało się w kierunku cywilizacji. Mamy obowiązek chronić wszystkich nawet jeśli Nas zdradzili. Dokończył i wyjaśnił wszystko przynajmniej taką miał nadzieje. -Pomóż ratować rannych albo się wycofuj, Twoja wola. Sam nie wiedział czy chcę wydawać komendy komuś kto przed chwilą wbił nóż w plecy krajance podczas wojny, pozostawił sprawę otwartą. Isei jakiej odpowiedzi by nie udzielił ta będzie dla Nakatomiego pozytywna.
-Inoshi, Rei. Osłaniajcie mnie. Zobaczymy co to się dzieje za stajnią. Rzucił z kolei do reszty swojej drużyny po czym samemu wyrwał za stajnie uprzednio wyciągając katanę. -CO SIĘ TUTAJ DZIEJE?! Ryknął w kierunku osób odpowiedzialnych za piski kobiet oraz rzucających przekleństwa na prawo i lewo. Teraz stał bezpośrednio twarzą w twarz z potencjalnym wrogiem. Nie miał czasu na nic ale jednak chciał rozmawiać zważając na to cholerstwo latające z ogromną prędkością i tak jak już zostało zauważone, posiadające ogromne pokłady chakry. Kagutsuchi będzie ostrożny na każdy ruch tak przeciwnika ludzkiego jak i demona. Jeśli zauważy jakikolwiek atak w swoją stronę będzie próbował go za wszelką cenę uniknąć, a jeśli nie da rady to postara się go sparować mieczem lub największą częścią swojego pancerza.

WIEDZA:

ZDOLNOŚCI:

EKWIPUNEK:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Mała torba przy pasku. Zbroja. Saya z mieczem.

Nakatomi czekał na rozkazy i dość szybko je dostał. Shirogane był niesamowitym dowódcą, trzymał kontrolę nad wszystkim co się tutaj działo. Jeśli czarnowłosy miał kiedyś awansować to chciałby być taki jak on. Doceniał każdy ludzki zasób nawet tego śmiecia Yuu jednak ten już był tylko chodzącym trupem. Rozejrzał się po oddziale, który został mu przydzielony. -Tak jest. Odpowiedział swojemu przełożonemu chwilę po przyjęciu swoich nowych obowiązków zwrócił się do Kutaro. -Rozdawałeś Nam wcześniej robaki do namierzania pozycji. Sprawdź gdzie jest Mniszka
i wręcz jednego Reiowi jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś. Wziął głęboki oddech lekko kojąc swoje nerwy. -Teraz ja dowodzę. Dajcie mi chwilę i ruszamy. Pochylił się nieco w kierunku Inoshi. -Mogłabyś coś zrobić z tymi poparzeniami? Są nieco irytujące, poza tym jest jeszcze Rei. Wskazał palcem na chłopaka z pustyni. Teraz już nie mógł traktować go źle. Był jego człowiekiem, a za swoich ludzi był gotowy zrobić wszystko.
Trwał w bezruchu oczekując na zakończenie czynności przez Yamanake, a w tym czasie odezwał się szczur... Najobrzydliwszy szczur, który każdym oddechem obrażał wszystkich Shinsenów. -Nie Ty tutaj będziesz decydować. Powiedział już nieco spokojniej. Ayatsuri w obliczu śmierci chciał udawać mężczyznę. -Tak towarzyszyłem Ci. Sam twierdziłeś, że nie miałeś do czynienia z dzikimi więc o czym chcesz mówić? Spojrzał na Niego z zażenowaniem, a po chwili parsknął w jego kierunku. -Wykonywałeś swoją pracę. Sekcja Zwiadowcza byłaby taka jaka jest i bez Ciebie, a podlegasz pod obecnego najstarszego rangą podczas działań wojennych. Więc taki rozkaz może wydać Ci każdy z obecnych tutaj Shinsenów. Dopowiedział mu nie zostawiając cienia wątpliwości. Kretyn naprawdę sądził, że może tutaj wydawać jakiekolwiek rozkazy.
Kiedy Ayatsuri wspomniał próbę walki, a do Wilka dotarły te słowa to ten tylko zaczął się głośno i donośnie śmiać. Nie miał ochoty nawet tego komentować. -Widzisz zdrajco. Powiedział w chwilowej przerwie od śmiechu. -Dla każdego Strażnika ważnym jest zatrzymać tego demona. Próba walki? Według mnie nie należy Ci się nic poza ucięciem łba. Spoważniał już nieco, po czym złapał za rękojeść miecza. -Jeśli Shirogane nie będzie miał nic przeciwko to po uspokojeniu sytuacji pokaże Ci gdzie Twoje miejsce, robaku.
Kagutsuchi musiał teraz ruszać, miał nadzieje że Kutaro będzie w stanie namierzyć Mniszkę. Kapitan będzie prowadził swój tymczasowy oddział znanymi sobie ścieżkami w kierunku stajni. Mieli zebrać konie i wozy. Mieli zabezpieczyć transport rannych i pomóc każdemu kto tej pomocy potrzebował. -Tatsuo szykujesz wozy. Kutaro masz gdzieś Mniszkę na radarze? Spojrzał jeszcze na Reia. -Osłaniaj Nas. Wszystko co nie jest z Nami jest przeciwko Nam, żadnej litości. Wydał mu jasny komunikat o jego roli w tej sytuacji. Maji powinien być z tego zadowolony skoro nie lubi koni. Wilk będzie ostrożny. Stajnie otworzy czubkiem swojego miecza, jeśli są tutaj pułapki wolał mieć chociaż te kilkanaście centymetrów odległości od nich. Jeśli wszystko mu się uda to zacznie szykować konie do podróży. Był gotowy na wszystko, w razie ataku próbował za wszelką cenę stosować uniki, a w ostateczności zablokować największą częścią swojego pancerza.

WIEDZA:

ZDOLNOŚCI:

EKWIPUNEK:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Mała torba przy pasku. Zbroja. Saya z mieczem.

Składam podobna skargę na post Haruzena za ujawnianie mojego ekwipunku i stat :3

Kagutsuchi bacznie przyglądał się wszystkim wydarzeniom, które się właśnie rozgrywały. Bełkoczące płotki obok tego całego Ao, samuraja. Zapluty zdrajca Yuu, któremu najchętniej zafundowałby najbardziej bolesną śmierć jaką można sobie wyobrazić po czym wrzuciłby jego ciało do rynsztoka. Lalkarz miał szansę zostać kimś więcej niż płotka ale wybrał własną ścieżkę, która jak miał nadzieje czarnowłosy doprowadzi go do śmierci. Shirogane uciszył wszystkich, którzy mieli coś do powiedzenia, samemu przejmując głos. Mówił bardzo spokojnie i wszystko było prawdą. Nie było w tym propagandy.
Warunki były proste, pomoc w ratowaniu cywili i oddanie zdrajcy tak żeby można było go osądzić. Nakatomi zgadzał się ze swoim przełożonym w pełni. Chociaż to akurat nie miało żadnego znaczenia z powodu szarży jaka dzieliła obu panów. Chwilę później pojawił się bodajże dowódca całej tej kompani, który przekazał jakieś informacje. Zaraz po Nim pojawił się głośny krzyk, a momentalnie po tym między grupami pojawił się trup. Wilk jedynie pokręcił głową z lekkim uśmiechem. Co jest kurwa? Zachodził w głowę, w jaki sposób w ogóle ten facet leciał z tak dużej wysokości i jeszcze spada między dwie wrogie sobie grupy. Wszystko zaczęło się wyjaśniać kiedy ogromny cień pojawił się nad Nimi, a po spojrzeniu w górę można było zobaczyć ogromną bestię. Cóż dla Zwiadowców był to kolejny dzień w pracy.
-Musimy znaleźć te Mniszkę, może jeszcze żyje. Spojrzał w niebo, zastanawiał się nad tym co mówiła ta dziewczynka. Uważał, że bredzi... Jednak dziewczę miało rację i posiadała chyba najwięcej wiedzy na temat ogoniastych bestii. Mówiła o tym, że trzeba je pieczętować nawet za cenę ich życia. -Tatsuo, nie możesz iść nigdzie samemu. Jesteśmy jednym oddziałem i będziemy trzymać się razem. Wziął głęboki oddech, a kiedy wypuszczał powietrze rozpoczął dalszą część odpowiedzi. -Przypomnijcie sobie co mówił Nasz dowódca i jakie są rozkazy. Zamknął wszystkie pomysły o samowolce. To jest wojsko i tak mają się zachowywać.
-Może niech zdrajca użyje tych swoich lalek do dezaktywacji notek? Rzucił pomysł między grupy skoro już teraz mieli dogadane pewne kwestie można było teraz współpracować. -A z tym musimy walczyć. Nie możemy pozwolić żeby dotarł w miejsca zasiedlone przez ludność cywilną. Shinseni byli tutaj żeby chronić ludzi przed takimi sytuacjami. Przyjmowali całe zło świata na swoje barki i nieśli je, nie oczekiwali wdzięczności. Byli dumną grupą, która wiedziała po co tutaj jest.

WIEDZA:

ZDOLNOŚCI:

EKWIPUNEK:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Mała torba przy pasku. Zbroja. Saya z mieczem.

Kagutsuchi pomimo obrażeń jakich doznał, cały czas trwał. Dumny i niezłomny, gotowy zabić za niesubordynację własnych towarzyszy jak i nabić się na miecz wroga w celu obrony tych właśnie towarzyszy. Shirogane, który na ich oczach wracał do żywych celnie zripostował słowa Wilka, że przecież nie widzi bez gałek ocznych, które w sumie po chwili wróciły zanim Nakatomi przystąpił do zdawania raportu. -Mniszka zniknęła mi z oczu w ferworze walki. Na to jedno pytanie swojego dowódcy był gotowy odpowiedzieć, a Tsuki w tym czasie zbierał Reia. Czyli jednak naprawdę przeżył... Jego ciało musiało być zahartowane skoro dał radę w takich warunkach. Migali mu co chwilę. Shirogane wspomagający Reia czy Kutaro, który właśnie zbierał Tatsuo. Wilk obserwował teren w wypatrywaniu zagrożeń i podsuwał swojemu Szefowi kierunek w jakim powinni zmierzać, a ten bez unoszenia się dumą po prostu przystał na to wszystko.
-Dzieciak wraz z dowódca prawdopodobnie uciekli chociaż ciężko mi to stwierdzić na pewno. Kolejny raz odpowiedział Tsukiemu i cały czas te odpowiedzi nie były takie jakich chciałby udzielać swoim przełożonym. Był nieco zażenowany tym, że skupił się jedynie na dwóch przeciwnikach. Mordercze tempo Sokoła zostało narzucone i była to racja. Musieli jak najszybciej znaleźć się w szpitalu. Dotarli tam sprawnie bez żadnych zbędnych przygód, a tam odgrywała się dziwna scena. Blondynka, która była przedstawiana podczas spotkania w stajniach wybiegała właśnie w siną dal. Czyli tam też coś się musiało odgrywać ale Shirogane od razu wymusił meldunek sytuacyjny. Walka w szpitalu, powstrzymywanie kogoś... Czyżby Uchiha sami nie wiedzieli czy chcą walczyć czy jednak nie? Czyżby najemna banda okazała się tylko zbieraniną cip? Na te pytania brakowało odpowiedzi ale Nakatomi swoje miał już ułożone w głowie.
-Tak jest. Odpowiedział na wieść o tym, że ma iść razem z Reiem i Tsukim do szpitala, po drodze mijali jakiegoś uzbrojonego faceta z piórkiem. Jednak jeśli Shirogane nie zareagował to Kagutsuchi nie zamierzał wychodzić przed szereg. Chwilkę później zobaczyli zbieraninę. Był tam jakiś facet z kukłami... Yuu? Yuu przecież był wedelegowany razem z Harikotto jednak tego nigdzie nie było. Wszystko się zaczęło wyjaśniać kiedy Kutaro skończył swój wywód, a samuraj z przeciwnej grupy rozpoczął swój. -Najemnicy. Mina Kagutsuchiego skrzywiła się nieco na dźwięk tego słowa po czym Kapitan splunął na ziemię z pogardą. Nie poczuwał się również do odpowiedzi co proponują z prostego powodu. Dowodził Shirogane, a Nakatomi znał swoje miejsce.
Jednak ten przygłup z pustyni znowu postanowił pokazać jakim jest dzbanem. -Milcz kurwa i do szeregu. Warknął wściekle na swojego "towarzysza", który wprawdzie był jego podwładnym. Nie zamierzał się z Nim cackać bo już od spotkania w stajniach ten go niesamowicie irytował. Jakiś chłopaszek ćwierkał coś o załatwianiu czegoś pokojowo. Heh, zobaczyli że Shinsengumi nie odpuści i fujary im zmiękły. Najemnicy. Wilk naprawdę gardził tymi ludźmi, którzy przybili tutaj mącić i próbować nie wiadomo czego.
Nagle pojawił się znajomy głos... Czyli jednak Yuu jest tutaj i ma się dobrze. Na tyle dobrze, że opowiada głupoty i sam wystawia się do odstrzału. Zdrada... A żeby zdechł. -Przed Państwem. Ayatsuri Yuu, zdrajca z sekcji badawczej. Powiedział głośno i bez żadnych zbędnych emocji. -Gówno wiesz o tym co jest za Murem zaprzańcu. Nie wiesz z czym mierzą się zwiadowcy, nie wiesz jacy są dzicy. O czym chcesz mówić bez fundamentalnej wiedzy? Zaczynał mówić coraz bardziej agresywnie, a jego wściekłość można było wyczuć.
-Posłali Was z motyką na słońce. Dzicy nigdy nie będą ludźmi. To rozszalałe zwierzęta, którymi rządzi instynkt. Jeśli temu Twojemu dzikiemu od Antykreatora będzie na rękę Cię zdradzić i zabić to wierz mi. Zrobi to bez namysłu. Płonął w środku, najchętniej wybebeszyłby tego śmiecia ale musiał czekać. -Nie jesteś jednym z Nas, nie używaj Naszych rang. Skwitował wypowiedź byłego już Ogara. Rozejrzał się po grupie potencjalnych przeciwników. Byli gotowi na wszystko bo walczyli o życie. Shinseni zostaną ich katami albo tymi, którzy te życia ocalili. Wszystko w rękach Shirogane.

WIEDZA:

ZDOLNOŚCI:

EKWIPUNEK:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Mała torba przy pasku. Zbroja. Saya z mieczem.

Wojna... Wojna zbierała swoje żniwo, nie wszyscy byli na to gotowi. Nie każdy był stworzony do oglądania takich obrazków, nie każdy mógł brać udział w takich krwawych jatkach. Tatsuo zaskoczył swojego Kapitana. Brał udział w walce jakby służył w Sekcji Zwiadowczej razem z Kagutsuchim od wielu lat. Kutaro był nieoceniony. Pozwolił czarnowłosemu wrócić do walki i dalszego przecinania szeregów wroga. Shirogane był prawdziwym dowódcą, był dokładnie taki jakim opisywano dowódców w przeróżnych balladach.
Białooka była przerażająco szybka nawet jak dla Kagutsuchiego. Skakała z miejsca na miejsce, a jedynym jej przeciwnikiem w tym wszystkim był Sokół, który złapał ją z niesamowitą wręcz sprawnością i siłą. Ona zmiażdżyła jego kości, a on z każdą chwilą robił to samo z jej żebrami. Ich poziom walki wręcz przerastał kogokolwiek z obecnych. Wilk miał to szczęście, że Tsuki był po jego stronie, a jak wiadomo. Żołnierz zawsze jest ponad zwykłym najemnikiem, chwyt i prosty rozkaz. Walić w tę dwójkę wszystkim co mieli i tak to się zaczęło. Dzieciak Uchiha wypluł z siebie ogromne pokłady ognia, drugi którego Shinsen nawet nie widział dołożył swoje. Notki wybuchowe latały wszędzie, a swoje dołożył również on. Osiem demonich głów latało po polu bitwy, zmasakrowały jednego z Uchiha by po chwili wpaść w Tsukiego i Tamaki. Krzyki ustały, słychać było tylko tego jebanego zdrajce Shiro. Uciekaj i uciekaj. Postawa godna zdrajców chociaż... Chociaż w tym piekle mało kto chciałby zostać.
Piekło dosięgnęło nawet tych, którzy reprezentowali jedyną słuszną stronę. Kagutsuchi skończył z lekkimi poparzeniami, Kutaro był poparzony, dodatkowo stał jak wryty. Nakatomi niemal od razu zareagował. Dotknął swojego sojusznika. -Kai. Powiedział, głosem wrogim. Wrogim już teraz dla każdego. Chłopak był ewidentnie wkurwiony na to jak skończyła się ta pierwsza z potyczek. Tatsuo wił się z bólu. Jednak Kutaro zapowiedział chęć pomocy więc Nakatomi rozglądał się dalej. Całe szczęście z piekła wyłonił się on. Niezniszczalny jak widać skurwysyn. Shirogane Tsuki, Sokół i jego dowódca. Kagutsuchi spojrzał na Niego z lekkim niedowierzaniem. Przecież wiedział, że jego technika trafiła go równie mocno co tę martwą już dziewczynę.
-Shirogane. Musimy iść dalej. Spójrz na Nich. Przerwał tu na chwilę wskazując na Tatsuo, dziewczynkę od pieczętowania czy właśnie wygrzebującego się z ruin Reia. -Moim zdaniem szpital powinien być Naszym następnym przystankiem, przynajmniej chwilowym. Tutaj już spojrzał w niebo. Shinsengumi zostało zaatakowane. Shinseni zaczną teraz wracać do bazy, wszyscy są już świadomi tego co się tutaj dzieje. Nakatomi splunął na ziemię z pogardą i wściekłością. -Czyli są już wszędzie, jebani zdrajcy. Życzył im wszystkim śmierci. Był gotów im to zafundować. Sięgnął dłonią do torby, wyjął z Niej pigułkę. Uchylił się przy Tatsuo. -Wracaj do Nas, dzieciaku. Włożył mu medykament do ust, wymuszając przy tym konsumpcje przez członka klanu Kami. Cóż może i była to strata zasobów ale wolał wesprzeć tego chłopca.
Jeśli Shirogane zgodzi się z Wilkiem to chłopak ruszy w kierunku szpitala próbując pomagać przy tym Tatsuo. Liczył że ktoś postanowi pomóc tej pastelowej dziewczynce ale cóż... Była zdana na siebie i całkowicie nieprzydatna w walce, tak samo jak i Rei, którego czarnowłosy pozostawił samemu sobie. Nakatomi był gotowy na wszystko, obserwował otoczenie wyszukując potencjalnych wrogów, a wszystko co mogłoby lecieć w jego stronę będzie próbował ominąć ewetualnie zablokować największym kawałkiem zbroi.

WIEDZA:

ZDOLNOŚCI:

EKWIPUNEK:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Mała torba przy pasku. Zbroja. Saya z mieczem.

Walka trwała w najlepsze. Nikt tutaj nie zamierzał odpuszczać, sam Kagutsuchi miał zamiar spalić wszystko i wszystkich. Był gotowy oddać wszystko za obronę ideałów Shinsengumi. Udało mu się wykorzystać technikę uwolnienia ognia, a chwilę później mógł zauważyć jak ogień trawi dość sporą część terenu. Dwóch Uchihów ledwie uniknęli kontaktu z żywiołem, a jedna osoba z ich oddziału po prostu zniknęła w płomieniach. Nakatomi chciał przejść do dalszych ruchów ale te zostały mu przerwane, nie mógł się ruszyć mimo, że doskonale widział i wiedział co się dzieje. Tsuki wyskoczył na spotkanie z białooką, a Tatsuo posłał na Nią swój papier. Czyli jednak należał do klanu Kami.
Shirogane dowodził w taki sposób... Był inspiracją dla swojego podkomendnego. Rozkazy, które rzucał były jasne. Wszyscy mieli ruszać do Kagutsuchiego i bronić go. Sam Sokół wyjął wielką kosę, którą machał z zaskakującą wręcz sprawnością, pojedynek fizyczny został wygrany przez dowódcę, a dziewczę zostało zmuszone do chwilowego wycofania się. Czuł się nieswojo ale jednak wszyscy dookoła byli zmuszeni mu pomóc.
Nakatomi jeśli tylko zostanie wyrwany z cholernego genjutsu zacznię atakować. Najważniejszym celem była białooka dziewczyna, a drugim chłopak z klanu Uchhiha. Widział ich najlepiej i zamierzał zrobić z tego użytek. Odskoczył w kierunku Tatsuo jednocześnie składając pieczęć psa, a dookoła Niego zaczęły pojawiać się głowy demonów. Nie miał już teraz cierpliwości. Wzmacniał technikę wymuszając wytworzenie aż ośmiu twarzy. Cztery miały ruszyć na Tamaki, cztery na Ame. Miały zachodzić na przeciwników z dwóch stron co powinno utrudnić im unik. Jeśli tylko mu się to uda to będzie próbował namierzyć innych rywali przy czym będzie starał się uważać na siebie jak najbardziej. W przypadku dostrzeżenia niebezpieczeństwa będzie próbował wykonać unik, a w ostateczności zablokować atak zbroją.

WIEDZA:

ZDOLNOŚCI:

EKWIPUNEK:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Mała torba przy pasku. Zbroja. Saya z mieczem.

Ale Ty Kisuke próbujesz robić gownoburze to hit. Jesteś turbodzbanem. Wiem, że osta dostanę ale musiałem.

Użytkownik otrzymał za tego posta ostrzeżenie ~Yukirin

Kagutsuchi gnał na Mur. Gnał wściekle jak nigdy w swoim życiu. Ogień w jego wnętrzu płonął bardzo mocno. Wieść o zdrajcach niemal całkowicie zburzyła jego samokontrole. Teraz czarnowłosy mężczyzna chciał zabić wszystkich, którzy dopuścili się zdrady Shinsengumi oraz tych, którzy im w tym pomagali. Nie szukał tłumaczenia ich zachowania. Jego Bracia z Sekcji Zwiadowczej oddawali swe życia trzymając wszystkie bestię oraz jebanych Dzikich daleko od cywilizacji, a te szmaty od tak chciały całe to poświęcenie zniweczyć. Kagutsuchi nie zamierzał nikomu na to pozwolić więc pędził na złamanie karku za Tsukim.
Wrócili dość szybko na Mur, a kiedy tylko minęli bramę to Shirogane pokazał to jak bardzo jego stan emocjonalny przypomina Nakatomiego. Wyskoczył z siodła pomimo pełnej prędkości wierzchowca, lądując z ogromną siłą ale również z gracją niemal od razu rzucając się do Strażnika i zadając mu pytania o zajebanych (wkrótce) zdrajców. Po otrzymaniu odpowiedzi od jednego z Shinsenów, dowódca chciał poinformować, że osoby z białymi piórkami to zdradzieckie świnie bez honoru ale wtedy nastąpiło to... Ogromny wybuch naruszył wszystko i wszystkich ale Wilk zachował kontrolę. Przytrzymał mocniej lejce jednocześnie zatrzymując się i zsiadając jak najszybciej ze swojego wierzchowca. Shirogane stał jakby nie wierzył w to co się właśnie wydarzyło, a z budynku magazynowego zaczęły wychodzić osoby odpowiedzialne za to zamieszanie.
Niesamowicie głośny, jasny i przeciągający się krzyk. KAGUTSUCHI. Tyle wystarczyło, a Kapitan nie czekał na nic ani na nikogo. Nie rozglądał się na nic. Sokół daje pociągnął za spust, a Nakatomi mógł w pełni wylać z siebie frustracje, która w jego przypadku objawiała się czystym ogniem. Pieczęć szczura złożona równo z kończącym się krzykiem, a spod jego stóp wystrzeliła wiązka płomieni, która miała zesłać karę na wszystkich tych, którzy chcieli zaszkodzić jego Rodzinie. Chłopak będzie zdeterminowany i od razu po swoim ataku, w centrum swojego ataku tym razem po złożeniu pieczęci Węża wypluje chmurę, od tak dla pewności. Bez znaczenia czy uda mu się użyć drugiej techniki czy nie to zamierzał być czujny ponad stan. Teraz już stali naprzeciwko wroga, jeśli ten czegoś spróbuje to Kagutsuchi będzie próbował unikać, a jeśli to będzie niemożliwie to blokować wszystko naramiennikami swojego pancerza.

WIEDZA:

ZDOLNOŚCI:

EKWIPUNEK:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Mała torba przy pasku. Zbroja. Saya z mieczem.

Kagutsuchi zmierzał wraz ze swoim towarzystwem za Mur. Na niebezpieczną wyprawę, kolejną już tym razem "za Mur" oznaczało Sogen. Tym razem dzikimi byli wszyscy poplecznicy pieprzonej Katsumi, która wymyśliła że Dzicy mogą być sojusznikiem. Na twarzy Kapitana były widoczne emocje. Konkretniej determinacja z wściekłością... W jego oczach dominował gniew, a w środku płonął ogień. Chłopak był na tyle doświadczony żeby nad tym panować ale kiedy tylko pojawi się możliwość i pozwolenie Sokoła, wtedy właśnie utopi w ogniu każdego zdrajcę i wszystkich zwolenników sojuszu z Dzikimi. Nie potrafił policzyć ile osób oddało życie w walce z Nimi i innymi dziwami spoza cywilizowanej części świata. Sekcja Zwiadowcza niemal po każdym wypadzie krwawiła i oddawała najlepszych ze swoich ludzi po to żeby reszta mogła spać spokojnie, a tutaj zdrada. Brak docenienia ich wysiłków.
Z kumulacji emocji wyciągnął go nie kto inny jak Tatsuo. Zapytał czy Kagutsuchi chciał się tutaj w ogóle pojawić i co zrobiłby gdyby jednak Mur upadł. -Pochodzę z Sogen. Kiedyś w tej krainie służba w Shinsengumi była powodem dumy. Ojciec wysłał mnie tutaj kiedy byłem nastolatkiem. Wyjaśnił to czy miał jakiekolwiek chęci do zostania Strażnikiem. Nigdy się nad nie zastanawiał. Tak po prostu musiało być. -Jeśli Mur upadnie... Będzie to oznaczać koniec świata jaki znamy. Odpowiedział z wyczuwalnym zmartwieniem w głosie. Myśl o tym, że Shinsengumi mogłoby przestać istnieć była niebezpieczna. Nie można było na to pozwolić wszak nie tylko Dzicy tam są. Kagutsuchi zawiesił się na chwilę, a kiedy chciał kontynuować rozpoczął mówić Sokół.
Zgoda na podarowanie każdemu robaka, który miał móc ich znaleźć w wojennym zamieszaniu. Nakatomi z wielką chęcią odebrał swojego od Kutaro, który mimo słabego pierwszego wrażenia zaczynał być coraz lepszym członkiem tej ekipy. Dowódca zwiadowców odpowiadał na pytania, krótko tak jak przyzwyczaił już do tego swoich podopiecznych. Pytanie o Shiro, Sowę która była odpowiedzialna za zaopatrzenie tego dnia jak się powoli zaczynało okazywać feralnego. Chwilę później wszystko stawało się jasne. Medyk skomentował, że grupa nie mogła być tak liczna, a sama reakcja Tsukiego mówiła wszystko. Kagutsuchi wściekle wysunął miecz prawą dłonią, która do tej pory spokojnie odpoczywała na rękojeści.
-Dowódco. Szepnął delikatnie w kierunku swojego Szefa. -Pozwól mi ich wszystkich spalić. W takim ustawieniu nie będą mieli żadnych szans. Z Nakatomiego zaczął wypływać gniew. Kontrolowany co prawda ale dalej gniew. Dłoń, która powędrowała w górę zastopowała jego chęci i możliwość jego wybuchu.
Shirogane przeciągał idealną sytuację do ataku tak długo, że karawana po prostu zniknęła i stało się jasne, że trzeba jak najszybciej wracać i bronić Muru. Pytanie o to czy są gotowi ginąć za sprawę było szokujące ale jednak obecność najemników zmuszała ich do takich odzywek. Możliwość ucieczki również jeszcze istniała ale Wilk nawet jej nie brał pod uwagę. -Na chwałę i na śmierć. Za Mur. Odpowiedział na wezwanie swojego wodza jednocześnie uderzając z impetem mieczem o saya. Był zdecydowanie nabuzowany, wściekły i zdeterminowany. Był gotowy jak nigdy wcześniej. Skierował się w kierunku Muru jednak czekał na swojego Sokoła. Jeśli ten da zielone światło Kagutsuchi będzie próbował wrócić do swojego Domu jak najszybciej. Musiał zatrzymać najeźdzce nawet jeśli miałby wszystkich tutaj zabić. Moim honorem jest wierność. Przeszło przez jego głowę kiedy (I JEŚLI) wymijał swoich towarzyszy.

WIEDZA:

ZDOLNOŚCI:

EKWIPUNEK:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Mała torba przy pasku. Zbroja. Saya z mieczem.

Kagutsuchi wsłuchiwał się już tylko w rozkazy Shirogane, które brzmiały dość prosto. Walkę rozpoczyna Wilk zgodnie z własnym życzeniem, reszta się nie wychyla, unikanie walki tak długo jak się da i pod żadnym pozorem brak powrotu na Mur bez wyraźnego rozkazu Sokoła. Dodane zostały też informacje żeby na wszystko co podejrzane reagować używaniem Kai. Obawiano się iluzjonistów ale jednak Nakatomi nie wiedział czy słusznie bo samemu jeszcze nie spotkał się z żadnym użytkownikiem tej sztuki.
Dobrym zwiastunem było to, że Tatuśko zaczynał rozumieć swoją rolę w tym wszystkim, a Kutaro zaczął nawiązywać pierwsze kontakty z ich specjalistką od pieczętowania. Ekipa zaczynała się zazębiać, a w tym wszystkim był Mamoru który niby był żołnierzem ale był jednym z tych bardziej ludzkich. -Może i masz rację. Odpowiedział swemu Bratu jednocześnie lekko ściszając głos. -Wszystkie moje dotychczasowe ekipy wracały żywe z wypraw. Nie muszą mnie lubić, wystarczy mi że przeżyją te wydarzenia. Jego głos był niewzruszony, od dłuższego czasu czarnowłosy zachowywał spokój.
Tsuki zarządził wymarsz, a Kagutsuchi chwilę poczekał aż wszyscy zgodnie z rozkazem ruszą w kierunku wskazanym przez Grandmastera. Kapitan zamierzał być z tyłu całej grupy żeby móc wszystkich i wszystko obserwować. Powinien dzięki temu być w stanie zareagować na każde możliwe zagrożenie. Najemnicy zaczynali być ciekawscy kiedy to będą mogli zmierzyć się z konkretnym przeciwnikiem ale Nakatomi miał świadomość, że im później tym lepiej, a właściwie najlepiej to wcale dopóki nie będą na dogodnych dla siebie pozycjach. -Jestem jak najbardziej za tym pomysłem. Odpowiedział swojemu towarzyszowi w ciemnych okularach. Możliwość namierzania się w takim miejscu mogła być zbawienna więc chłopak miał nadzieję, że Sokół weźmie pod uwagę jego aprobatę. Wilk zamierzał jechać na samym końcu jeśli tylko Shirogane na to pozwoli. Prawa dłoń cały czas będzie odpoczywać na rękojeści miecza, a oczy niemal patrolowały okolice w wyszukiwaniu ewentualnych zagrożeń.

WIEDZA:

ZDOLNOŚCI:

EKWIPUNEK:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Mała torba przy pasku. Zbroja. Saya z mieczem.

Kagutsuchi uważnie obserwował całą zgraję przebierańców przybyłych na Mur. Nawet jeśli ich troszeczkę szanował za to, że są tutaj gotowi oddać wszystko w szczytnym celu obrony opoki cywilizacji jaką był mur. Tatsuo zagaił go nieco rozmową, która wyszła poza planowane rozmiary bo jak się ten Bard rozgadał to nie było końca. Bredził coś o tym, że muzyczka będzie przygrywać skocznego walczyka podczas starć w międzyczasie zapytał co się robi w międzyczasie na Murze. Dziwny był to człek, czarnowłosy nawet nie próbował go zrozumieć. Zaproponował jednak, że będą go nazywać "Kagu". Wierszokleta chyba kpił, że będzie mógł w ten sposób się do Niego zwracać. -Jestem Twoim Kapitanem. Rzucił już w taki sposób, że czuć było wyraźną niechęć.
Czarnowłosy Wilk mógł jedynie wzrokiem odprowadzić swojego jedynego zaufanego "znajomego" wśród tego tłumu. Yuu zniknął mu chwilę po tym jak wykonał ukłon. Nakatomi oczywiście nie odpowiedział, bo jednak szarża była inna i całe szczęście Kuglarz o tym pamiętał. Odziany w zbroję mężczyzna jedynie przymknął oczy czym udzielił mu zgodę na oddalenie się od swojej osoby. Kiedy cała ferajna zebrała się w miejscu wskazanym na zbiórkę dla grupy wypadowej, to Mniszka postanowiła zacząć opowiadać o demonach, pieczętowaniu i innych pierdołach. Kagu po prostu postanowił to zignorować i oczekiwać na to co ma do powiedzenia Sokół.
Shirogane był po prostu sobą. Miał duże doświadczenie w dowodzeniu dużo lepszymi ludźmi od Nich więc wiedział, że tylko twarda ręka ma jakiekolwiek szansę zapanowania nad tymi dziećmi. Rei nie zamierzał podejść do ich grupy żeby być w stanie usłyszeć rozkazy więc dowódca wyszedł mu na spotkanie... Cóż Shinsen zorientował się co właściwie się wydarzyło. Tsuki wykonał potężne kopnięcie w kolano tego chłoposzka z pustyni, a po chwili zmusił go również do tego żeby uklęknął. Brutalny pokaz siły, jakże ważny dla raczkującego oddziału. Może jeszcze okaże się, że coś z tych ludzi będzie. Saburo szybko pojawił się obok tego szczeniaka próbując zrobić wszystko żeby ten był w stanie walczyć. Kagutsuchi zdążył już poznać lekarzy stacjonujących na Murze i wiedział, że Rei za chwilę przestanie się mazgaić.
Widok ten możliwe, że wprowadzał w kimś zakłopotanie ale Nakatomi stał niewzruszony. Wolał milczeć w tej konkretnej sytuacji ale jednak w jego głowie pojawił się prosty komentarz. Ogarnij się w ciszy. Pizdo. Spojrzał z pogardą na wijącego się Reia, a po chwili Tsuki zakomunikował wszystkim tutaj obecnym, że w razie jego braku następny do prowadzenia ich grupy jest właśnie Wilk. Pokiwał głową, że jest w pełni świadomy swojej roli w całym tym wydarzeniu. Wszyscy w sekcji zwiadowczej byli szkoleni długimi miesiącami, a czasami latami do takich misji jak ta. Każda oznaka litości mogłaby zaszkodzić oddziałowi. Wejście na tyły brzmiało fajnie bo tam można było spotkać maruderów albo rannych ale doświadczeni żołnierze mieli świadomość, że są w paszczy lwa. Nie mogą popełnić najmniejszego błędu pod groźbą złapania ich w kleszcze przez wrogą stronę. Nakatomi miał tę świadomość więc starał się być oparciem dla swojego przełożonego.
Zgodnie z rozkazami wziął lejce przypisanego mu wierzchowca, do którego przywykł. Pomoc w stajni bądź właśnie wypady za Mur przygotowywały go do takich sytuacji. Oczekując na dalsze instrukcję Sokoła pojawili się ŻOŁNIERZE Z PRAWDZIWEGO ZDARZENIA. Kagutsuchi liczył na takich odkąd tylko zobaczył najemników. -Jesteśmy już w nieco mniejszym gronie więc powiem coś więcej. Ton głosu wskazywał na wyjątkowy spokój i opanowanie. -Specjalizuje się w walce na średnim i dużym dystansie. Nie pchajcie się do walki w zwarciu od razu i oszczędzajcie swoją energię. Pierwsze potyczki prawdopodobnie załatwi mój ogień. Miał świadomość, że jest jedną z lepiej kontrolujących własną chakre osób na Murze, a w tej grupie wyprzedzał go pewnie tylko Tsuki więc mógł sobie na to pozwolić, a dodatkowo chciał ostrzec tych, którzy potencjalnie zaangażowali by swoje siły.
-Nie chcę nikomu zaszkodzić więc uważajcie kiedy będę atakował. Zakończył swój wywód kierując swoje oczy na Sokoła i stając przed Nim prawie na baczność. Liczył, że ten zrozumie jego intencje. Wilk był teraz gotowy na wszystko co mogło się wydarzyć.

WIEDZA:

ZDOLNOŚCI:

EKWIPUNEK:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Mała torba przy pasku. Zbroja. Saya z mieczem.

Kagutsuchi był zniesmaczony najemnikami i jak widać nie bez powodu. Pieśniarze, chłop, który wspiera... No może go jeszcze nie skreślił ostatecznie ale zdecydowany minus obok tego Pana się już pojawił. Wychudzone biedne dzieci i ich psy oraz on... Największy kolorowy ptak jakiego spotkał w swoim życiu. Infantylny kretyn, który najpierw krzyczał na cały głos czy ktoś wie co on tutaj robi, a teraz nazwał Shinsenów grabarzami. Gdyby nie obecność tych wszystkich Strażników wysokiego szczebla już dawno zrobiłby z Niego grzankę i przypomniał mu ciepło jego cholernej pustyni. Yuu próbował tłumaczyć zalety lub ich brak ale Rei z Kinkotsu przechodził samego siebie w swoim zidioceniu. Czarnowłosy dziwił się, że jeszcze nikt go stąd nie wyrzucił na zbity pysk ale cóż...
-Liczę tylko na to, że ten... Tutaj na chwilę zrobił pauzę żeby nie wypluć kilku epitetów jednak za chwilę wznowił. -Ten typ. Rzucił do Ogara, który cały czas mu towarzyszył. W jego głosie można było usłyszeć zdecydowane niezadowolenie, że ktoś taki ma wspomagać Shinsengumi. Organizacja przechodziła najwidoczniej głęboki kryzys, a prosty Wilk nie mógł nic na to poradzić. Chwilę po tych słowach podszedł do Nich Pieśniarz, który postanowił do Nich zagadnąć w dość rozentuzjazmowany sposób. Prawie rozśmieszył Kagutsuchiego ale poniekąd przyznał się do podsłuchania ich rozmowy. Doprowadziło to do tego, że Nakatomi obdarzył go tylko surowym spojrzeniem. Najchętniej wcale by mu nie odpowiedział ale jednak Tatsuo był jego gościem. -Tak. Reprezentujemy Shinsengumi. Kagutsuchi Nakatomi, Wilk z Sekcji Zwiadowczej. Spojrzał z góry na swojego rozmówcę. Pierwszy raz poznawał na raz tak wielu ludzi spoza Muru i nie sądził, że aż tak gardzi tymi, którzy nie są żołnierzami ale... Ale jednak Ci najemnicy mieli serce po właściwej stronie. Chcieli wesprzeć Mur. Nawet ten kretyn Rei. -Zamierzamy walczyć za Mur, a Ty jak mniemam jesteś tutaj żeby Nas wspomóc. Jego oczy zakręciły się bo stał obok Nich człowiek wsparcie ale nic się nie odzywał więc Wilk również milczał w jego kierunku. -Kilka albo kilkanaście lat poświęconych dla ideałów Shinsengumi to czysta duma i przyjemność. Reprezentant Szczepu Kami bo Nim musiał być skoro kontrolował papier, wcześniej to umknęło ale jednak może będzie przydatny. Kagutsuchi karcił się nieco za brak szacunku do ludzi, którzy chcą pomóc podczas tej zawieruchy.
Rozmowę przerwał Protektor, który słusznie podsumował Kutaro. Nakazał mu żeby powiedział coś więcej na temat swoich umiejętności i najpewniej tak się stanie. W międzyczasie Tsuki udzielił zgody Yuu żeby ten mógł zostać w twierdzy. Szkoda pomyślał sobie Wilk ale musiał uszanować chęci Ayatsuriego oraz rozkaz Sokoła. Za chwilę Uchiha pokazał dlaczego to on jest przywódcą, a nie kto inny. W bardzo wojskowych słowach zbeształ Reia za jego zachowanie jednocześnie tłumacząc mu co tutaj robi. Kagutsuchi zareagował delikatnym uśmiechem na te słowa. Pojawiła się też mniszka, która najwidoczniej była bliska Shirogane bo przyszła tutaj za Nim postanowiła również przedstawić swoje specjalizacje. Pieczętowanie? Przez głowę Kapitana od razu przebiegła myśl, że to przydatne. Zresztą wyglądała i zachowywała się poważnie więc miał nadzieje, że to ona będzie w jego oddziale. Właściwie to była bo skład pojawił się po kilku sekundach. Jeśli dzisiaj nie zginę to będzie cud. Pomyślał czarnowłosy po usłyszeniu, że oddział wypadowy na tyły wroga miał tworzyć wraz z głodnym kretynem, facetem wsparciem, pisarzem który sam zaznaczył, że nie walczy i Mniszką. Jedyne plusy to właśnie obecność wspomnianej Mniszki oraz to, że dowódcą został sam Tsuki. Załoga była półśmieszna ale może pod skrzydłami Sokoła uda im się wyjść z tego cało. -Tatsuo, uważaj na moje umiejętności skoro możesz coś zrobić dla Nas z papieru. Puścił oczko do barda. Yuu mógłby potwierdzić, że w starciu z jego ogniem niewiele jest rzeczy, a jeszcze mniej istot, które mogą przeżyć.
Benisuke stwierdził jednak, że powie coś więcej o swoich umiejętnościach i już wtedy stał się w oczach Kagutsuchiego plusem. Może osłabić przeciwnika z jego energii oraz rozproszyć nieco zwarte oddziały. Faktycznie prawdziwe wsparcie w walce. Jednak nie był tym za kogo wziął go Nakatomi. Kolejny raz został podniesiony nieco na duchu. Teraz wszystko zależało czy Tsuki zapanuje nad krzyczącym głodnym chłopakiem. Wypad na tyły przeciwnika wymaga ciszy, a jeśli on nie postanowi się zamknąć to będą mieli problem wszyscy.
Kagutsuchi ruszył prawie krok w krok za Tsukim i jak się okazywało Mniszką. Jego oczy zauważyły również blondynkę w zbroi, czyli oddział większy o kolejną osobę wyglądająca i zachowującą się poważnie. Zatrzymał się tak żeby mieć w swoim zasięgu wzroku jak i słuchu swojego dowódcę. Oczekiwał na rozkaz teraz już jednak w milczeniu i gotowości, która objawiała się tym że prawa dłoń trzymała w spokojnym chwycie rękojeść miecza. Teraz już minuty dzieliły ich od faktycznego działania.

WIEDZA:

ZDOLNOŚCI:

EKWIPUNEK:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Mała torba przy pasku. Zbroja. Saya z mieczem.

Znaleziono 157 wyników

Re: Shi no Geto [lokacja EVENTOWA]

Re: Shi no Geto [lokacja EVENTOWA]

Re: Shi no Geto [lokacja EVENTOWA]

Re: Shi no Geto [lokacja EVENTOWA]

Re: Prośby do administracji

Re: Shi no Geto [lokacja EVENTOWA]

Re: Shi no Geto [lokacja EVENTOWA]

Re: Shi no Geto [lokacja EVENTOWA]

Re: Shi no Geto [lokacja EVENTOWA]

Re: FORUMOWE MEMY!

Re: Shi no Geto [lokacja EVENTOWA]

Re: Brama

Re: Brama

Re: Stajnie [LOKACJA EVENTOWA STRONA SHINSENGUMI]

Re: Stajnie [LOKACJA EVENTOWA STRONA SHINSENGUMI]