Shinobi War PBF Naruto - Szukaj

Znaleziono 341 wyników

Wyszukiwanie zaawansowane

Znaleziono 341 wyników

Strona 1 z 23
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
23
Następna

autor: Mikoto: 12 sie 2022, o 12:33; Forum: Sogen; Temat: Szlak transportowy; Odpowiedzi: 1010; Odsłony: 68311

Re: Szlak transportowy

Po załatwieniu ostatnich spraw w mieście i zgromadzeniu potrzebnego prowiantu na drogę. Mikoto opuściła mury Kōtei i weszła na jeden z głównych szlaków. Przez ostatnie godziny miała czas, żeby przemyśleć, dokąd się udać i ostatecznie postanowiła wrócić na Północ. Jeszcze nie do końca odkryła piękno Karmazynowych Szczytów, dlatego też zamierzała wrócić do miejsca, które opuściła, żeby przybyć w pośpiechu na Turniej. Czyli padło na Soso. Miała zamiar kontynuować swoją podróż po Kontynencie i może wreszcie zapomni o Hideakim. Skoro mu nie zależało, to chyba naprawdę nie warto było zaprzątać sobie głowy. Mimo wszystko bolało.
Białowłosa wsiadła więc na wóz jednego z kupców, który nie miał nic przeciwko podwiezienia jej kawałek i rozpoczęła ponownie swoją tułaczkę. Może przy odrobinie szczęścia, będzie miała okazję skontaktować się z Senseiem, którego tak długo już nie widziała, ani nie miała o nim żadnych wieści. Teraz, kiedy będzie sama, z dala od innych ludzi, będzie mogła wreszcie swobodnie przywołać tygrysy i może dowie się czegoś nowego o poczynaniach byłego Cesarza.

[zt]

Dokąd: Soso
Przez: Antai, Yusetsu
Środek transportu: Pieszo
Czas podróży: 1h

Przejdź do posta

autor: Mikoto: 12 sie 2022, o 11:55; Forum: Arena; Temat: [Event] Pomieszczenia służby medycznej; Odpowiedzi: 296; Odsłony: 10610

Re: [Event] Pomieszczenia służby medycznej

Najwyraźniej nie było jej dane rozmówić się z Inuzuką, dlatego też Mikoto ostatecznie opuściła szpital z niczym. Co jej pozostało? Skoro zarówno Kan, jak i Hideaki, nie wezmą udziału w dalszych rozgrywkach Turnieju, to nic więcej jej tutaj nie trzymało. Owszem, mogła zostać ze względu na przyjaciół, jednak najwyraźniej brak czasu nie był dobrym pomocnikiem w tej sprawie. Ostatecznie więc Białowłosa postanowiła opuścić Turniej i Sogen. Nie interesowało jej, co się tutaj dalej wydarzy, bo zdecydowanie to nie był jej problem. Nie miała zamiaru mieszać się do ewentualnych sporów, które mogły tutaj w każdej chwili wybuchnąć, zwłaszcza że dochodziło już do tak haniebnych czynów jak trucie zawodników i eliminowanie ich tym z Turnieju.
Mikoto więc w pierwszej kolejności opuściła szpital, żeby udać się do swojej kwatery i uregulować rachunek. Następnie pozostanie jej już tylko zgromadzić prowiant i wyruszyć w drogę. Tak, najlepiej czuła się w podróży, a te dzikie tłumy wyraźnie ją zmęczyły. Czas odpocząć i poszukać nowych przygód. Tylko dokąd się uda? Miała jeszcze chwilę czasu, żeby to przemyśleć.

[zt]

Przejdź do posta

autor: Mikoto: 8 sie 2022, o 11:49; Forum: Ogłoszenia i Kontakt z Administracją; Temat: Prośby do administracji; Odpowiedzi: 2230; Odsłony: 69940

Re: Prośby do administracji

Przejdź do posta

autor: Mikoto: 5 sie 2022, o 17:45; Forum: Arena; Temat: [Event] Pomieszczenia służby medycznej; Odpowiedzi: 296; Odsłony: 10610

Re: [Event] Pomieszczenia służby medycznej

Mikoto powróciła do szpitala najszybciej, jak mogła, uprzednio jeszcze się podpytując, czy Mujin przypadkiem nie przebywa w środku. Na szczęście Robaczywego Świra nie było, więc mogła swobodnie wejść, bez niepokoju i oglądania się za siebie. Tak jak podejrzewała, Hideaki i Ninkeny nadal przebywali na rekonwalescencji, głównie ze względu na Hojo, który odniósł najcięższe rany. Przebywali za parawanami na drugim końcu sali, a gdy pojawiła się Mikoto, tylko Nikuya podniosła głowę i podeszła do niej, witając się. Najwyraźniej czuwała nad pozostałymi, bo zarówno Hojo, jak i Hideaki spali, chociaż Białowłosa bardziej podejrzewała, że Samiec mógł być jeszcze nieprzytomny po tym wszystkim, co go spotkało. Inuzuka zapewne mocno to przeżył, dlatego teraz obaj odpoczywali, regenerując swoje siły. Mikoto pogłaskała Nikuyę po głowie i przyłożyła palec do ust na znak, że nie będą przeszkadzać im w odpoczynku rozmową. Jeszcze będą mieli okazję się nagadać, a tymczasem niech ta dwójka ma chwilę spokoju.
Ze wstępnych i powierzchownych oględzin Białowłosa stwierdziła, że dobrze zajęto się Hojo, bo został nie tylko porządnie uleczony, ale też obmyty z krwi, więc jej niepokój o jego stan zdecydowanie bardziej zmalał. Niemniej, to co przeżył na arenie...to nie powinno się w żadnym stopniu wydarzyć. Hideaki też odniósł obrażenia, ale były to zdecydowanie lekkie i powierzchowne rany, zadane Futonem. Nimi też się zajęto, więc w sumie Mikoto mogła już tylko usiąść na krześle i czuwać razem z Nikuyą, która rozłożyła się wygodnie przy jej nogach. Czuwanie Białowłosej spełzło jednak na niczym, ponieważ gdy tylko usiadła i wreszcie mogła odetchnąć, zdała sobie sprawę, że jest zmęczona. Nie tylko fizycznie, ale też psychicznie. Dzisiejszy dzień był zdecydowanie zbyt obfity w negatywne emocje i najzwyczajniej w świecie zmęczył medyczkę, która ostatecznie poddała się i złożyła dłonie na łóżku Hojo, żeby na nich ułożyć głowę. Nie minęła dłuższa chwila, gdy kunoichi dopadł sen i musiała zostawić czuwanie Nikuyi.

Przejdź do posta

autor: Mikoto: 5 sie 2022, o 15:31; Forum: [Event] Dzielnica Mieszkalna; Temat: [Event] Dom Przedstawicieli Prastarego Lasu; Odpowiedzi: 24; Odsłony: 1042

Re: [Event] Dom Przedstawicieli Prastarego Lasu

Mikoto zmarszczyła brwi, bo właśnie pierwszy raz usłyszała o Aburame, których umiejętności to manipulacja robactwem. Na samą myśl o tym że jest ich więcej, aż się wzdrygnęła z obrzydzenia. Nigdy wcześniej nie trafiła na kogoś takiego, więc przypuszczała, że mieszkają gdzieś daleko na południu. Wiedziała, że Kan pochodzi z Shinrin, więc skoro to sąsiednia prowincja, to tym bardziej gdzieś w tamtych okolicach. No cóż, na pewno od Mujina będzie trzymać się z daleka.
Słysząc jak Kan nazywa ją dla żartu matką, gdy Białowłosa poleciła mu na siebie uważać, Mikoto dała mu kuksańca w ramię. W tym momencie była naprawdę poważna i naprawdę martwiła się o jego bezpieczeństwo, bo zamachowcy mogli próbować kolejny raz. Chyba że wystarczyło wyeliminowanie Kana z dalszych walk w Turnieju, to wtedy Senju mógł mieć już spokój. Nie wiedzieli jednak jakie były motywy, ani czy dojdzie do kolejnej próby. Trzeba było przygotować się na wszystko. Na szczęście Kan przyjął jej pomysł z posiłkami, zaś bezpośredniego ataku się nie bał. Nadal też nie mieli pojęcia, kto za tym stał i raczej się tego nie dowiedzą, chyba że Kan zacznie drążyć temat. Mikoto jednak nie zamierzała jeszcze bardziej wchodzić w to bagno i niepotrzebnie się wychylać. Już i tak to całe zamieszanie w szpitalu może jej w jakimś stopniu zaszkodzić.
Słysząc, że Blondyn, którego imię brzmiało Kazuma, jest uczniem Kana, Mikoto uniosła brwi w geście zdumienia i współczucia jednocześnie. Coś czuła, że Senju będzie miał ciężką przeprawę z tak niewychowanym i aroganckim chłopakiem, zwłaszcza po tym, co zaszło w szpitalu.
- Współczuję. - Odpowiedziała szczerze. - Przydałaby mu się lekcja ogłady, zamiast jutsu.
Gdy Kan zapytał o towarzyszącego jej w szpitalu Długowłosego, Mikoto zerknęła na Senju, zastanawiając się skąd ta ciekawość, no ale skoro on opowiedział jej na pytanie o Blondyna, to nie powinna być mu dłużna, tym bardziej że to żadna tajemnica. No i w tym momencie nadal była wkurzona na Yamiego, że tak popsuł sprawę, a do tego jeszcze czmychnął za Kazumą przez okno, gdy tylko Mujin się odpalił z robactwem.
- Znajomy. Ma na imię Yami. - Wyjaśniła. - Miał interes do mojego przyjaciela, który leży po walce w szpitalu. Właśnie do niego szliśmy, kiedy trafiliśmy na Ciebie. Muszę tam wrócić.
Miała nadzieję, że Mujina tam nie będzie i że straż nie będzie mieć problemów przed wpuszczeniem jej. Osobiście nie dostała żadnego zakazu, ale przez tą akcję mogą krzywo się na nią patrzeć. No cóż, coś za coś. Stanęła po stronie Kana i raczej dobrze się stało, bo wyglądało na to, że Senju coraz bardziej wraca do sił, a przynajmniej to zaobserwowała po jego coraz bardziej swobodnym chodzie i powracających kolorach na twarzy.
Kiedy dotarli do kwatery Delegacji z Prastarego Lasu, Mikoto nie zamierzała zostać dłużej, ponieważ w szpitalu nadal przebywał Hideaki ze swoimi Psami i pomimo ich ostatniej rozmowy, serce mimo wszystko wyrywało się właśnie tam. Postanowiła jednak przed odejściem jeszcze raz zbadać Kana, używając też do tego swojej chakry. Wszystko jednak wskazywało na to, że silny organizm Senju naprawdę sam zaczął zwalczać truciznę. Wystarczyło trochę mu w tym pomóc, wyciągając z niego część tego świństwa. Niesamowite.
- Dobrze, wygląda na to, że wszystko jest w porządku, ale przyda Ci się porządny odpoczynek. - Powiedziała po badaniu. - Ja muszę wracać, a Ty uważaj na siebie i trzymaj się swoich pobratymców. Do zobaczenia.
Po tych słowach opuściła kwaterę i skierowała swoje szybsze kroki ponownie w stronę szpitala. Temat Kana został chwilowo dla niej zakończony, chociaż nadal po głowie krążyła jej myśl o fakcie, że otruto jednego z zawodników. Całe szczęście, ani Kan, ani Hideaki, nie wezmą już udziału w dalszych rozgrywkach, więc może tym samym przestali być celem ataku. Oby. Niemniej, martwiła ją ta sytuacja, bo to znaczyło, że wewnątrz Klanu Uchiha, albo u innych delegacji, nie działo się dobrze, skoro podjęli takie działania na Turnieju Pokoju. To było wstrętne. W sumie to przeczuwała, że może coś się stać podczas tego wydarzenia, jednak nie przewidziała, że mogą to być bardziej subtelne i ukryte metody. Trzeba się mieć na baczności.

[zt]

Przejdź do posta

autor: Mikoto: 3 sie 2022, o 01:24; Forum: [Event] Dzielnica Mieszkalna; Temat: [Event] Dom Przedstawicieli Prastarego Lasu; Odpowiedzi: 24; Odsłony: 1042

Re: [Event] Dom Przedstawicieli Prastarego Lasu

To co wydarzyło się w szpitalu, było tak niewiarygodne, tak irracjonalne, że chyba już gorzej być nie mogło. Mujin spiął się do tego stopnia, że postanowił ich zatrzymać siłą i wmusić w Kana swoje antidotum. To tylko utwierdziło Mikoto w przekonaniu, że gość ma problemy ze sobą i zdecydowanie nie jest godny zaufania, no ale trudno się dziwić, skoro miał na usługach...robactwo? No świr jakiś, do tego bardzo mu zależało na tym, żeby zbliżyć się do Kana, co było mocno podejrzane. Gdy chmara tego świństwa ich otoczyła, Mikoto skrzywiła się z obrzydzeniem i niemal instynktownie chciała zareagować, gdy Kan powołał się na interwencję strażników. Pozwoliła więc mu załatwić tą sprawę, sama uważnie obserwując robale. Nigdy nie spotkała się z takimi umiejętnościami i całe szczęście. To było naprawdę obrzydliwe, zwłaszcza że ten syf wyszedł Mujinowi spod ubrania. Rzyg.
Strażnicy, jak to strażnicy, załatwili sprawę w bardzo swoim stylu i już po chwili ona i Kan wreszcie mogli wyjść z pomieszczenia. Mikoto przed wyjściem z budynku oddała jeszcze pranie komu trzeba i razem z Senju wyszli na zewnątrz. Kan jednak, zamiast iść, zaczął wytrzepywać ubranie, radząc jej zrobić to samo. Białowłosa szybko pojęła o co chodzi i wytrzepała poły, fałdy i rękawy swoje ubrania, bez konieczności zdejmowania go. Przecież nie będzie się rozbierać w takim miejscu, gdzie kręciło się mnóstwo ludzi. Na samą myśl o tym, że to świństwo mogło gdzieś jej się zawieruszyć pod ubraniem, zrobiło jej się niedobrze.
- A niech mnie, co za świr. - Odetchnęła wreszcie. - Czy on nosi te robale pod ubraniem? Obrzydlistwo, pierwszy raz widzę coś tak odrażającego. Trzeba się trzymać od niego z daleka.
Gdy już odetchnęli i uspokoili się, można było ruszyć w stronę, którą obierze Kan. Mikoto nie miała pojęcia, gdzie został zakwaterowany jego klan, więc szła po prostu z nim, od czasu do czasu podpatrując na towarzysza, czy aby na pewno wszystko z nim w porządku i czy jego stan się nie pogarsza. Jakby nie patrzeć, wzięła za niego odpowiedzialność i lepiej, żeby się nie pomyliła w tej kwestii. Po drodze zatrzymali się jeszcze, żeby kupić jedzenie na wynos.
- Musisz na siebie uważać, Kan. - Poleciła mu. - Nadal możesz być celem ataku tych, którzy próbowali Ci zaszkodzić. Jedz i pij tylko przy stoiskach festiwalowych, żebyś mógł widzieć, jak przyrządza się jedzenie i czy nikt Ci czegoś znowu nie dodaje. Trzymaj się też swoich pobratymców.
Martwiła się nie tylko o jego obecny stan, ale o to, że zamachowcy mogą powtórzyć swój atak, albo celem stanie się dla odmiany inny Senju. Sytuacja robiła się coraz bardziej napięta, a ona mimowolnie została w to wmieszana. Miała jednak okazję przemyśleć sytuację i doszła do pewnych wniosków, którymi nie omieszkała się teraz podzielić z Kanem.
- Nie sądzę, żeby Uchiha stali za Twoją krzywdą. - Powiedziała z powagą. - Raczej obecny Lider, po tak długiej i ciężkiej wojnie, nie chciałby wywoływać kolejnych konfliktów, dlatego albo ma w szeregach sabotażystów, którzy chcą mu tym zaszkodzić, albo odpowiedzialni są za to inni, żeby potem zwalić na nich winę. Niemniej, sprawa mocno śmierdzi.
Tak czy inaczej, ona nie chciała już bardziej się w to mieszać. Miała inne powinności, które na nią czekały, ale zanim wróci do szpitala, poczeka aż atmosfera nieco się tam oczyści i może dobrze by było, jakby zmieniła się warta. Oby tylko tamten robaczywy świr się nie pojawił. Nie chciała mieć z nim więcej do czynienia. Nie lubiła ludzi, którzy uważali się za lepszych i traktowali innych jak ścierwo. Co do negatywnych zachowań, to Mikoto zaciekawiła inna persona.
- Swoją drogą, kim był ten arogancki Blondyn? - Zapytała Kana. - Zachowywał się zupełnie jak rozpuszczony jedynak, któremu wszystko wolno.

Przejdź do posta

autor: Mikoto: 31 lip 2022, o 22:05; Forum: Arena; Temat: [Event] Pomieszczenia służby medycznej; Odpowiedzi: 296; Odsłony: 10610

Re: [Event] Pomieszczenia służby medycznej

Nie sądziła, że można tak szybko stracić szacunek do drugiego, świeżo poznanego medyka. Od początku traktował ją jak kogoś gorszego od siebie i nie mającego odpowiedniego doświadczenia. Najpierw podważył jej medyczny autorytet, chcąc zbadać na własną rękę pacjenta i upewnić się, czy aby na pewno się nie pomyliła, a teraz śmiał wypominać jej zachowanie i pouczać ją. Tego już nie miała zamiaru puścić płazem, zwłaszcza że w niczym mu nie zawiniła i nie dała powodu, żeby tak ją traktował. Czy ona krytykowała jego doświadczenie? Nie. Była gotowa z miejsca mu zaufać, bo skoro zdeklarował swoją pomoc przy miksturze, to znaczy, że się na tym znał i nic jej do tego, jakie miał swoje metody. Dlaczego więc ten śmiał wypominać Mikoto jej własne? Do tego jego słowa zabrzmiały tak, jakby swoim zachowaniem miała zaszkodzić Kanowi. Bo co? Bo nie poleciała w podskokach po pigułki, o których mówił? Na razie nie były potrzebne. Proste. Jego polecenie brzmiało następująco: ''Jeśli Kan dalej będzie kaszlał krwią...'' Nie robił tego, więc nie interweniowała, co nie znaczyło, że strzeliła fochem i szkodzi pacjentowi. No ale Mujin najwyraźniej żył w swoim świecie. Niemniej ona też była medykiem i zasługiwała chociaż na odrobinę zaufania. Jako medycy, powinni razem współpracować, a nie wchodzić sobie w drogę, a skoro Mujin złamał tą barierę, to niech nie oczekuje, że Mikoto będzie mu za to dziękować. Dyskusja była dla niej skończona. Nie zamierzała dalej wchodzić w pyskówki z zadufanym medykiem. Najważniejszy był dla niej stan Kana, który najwyraźniej zaczął się poprawiać po jej interwencji, co naprawdę ją ucieszyło.
Jej dobre samopoczucie niestety nie trwało długo, bo zjawił się jakiś Blondyn i zaczął robić awanturę Kanowi za to, że poddał walkę. Wyglądało na to, że dobrze się znają, skoro Kan tak dobitnie mu odpowiedział. Mikoto tym samym dostała też sygnał, że albo Senju nie ma zamiaru mówić tamtemu prawdy o truciźnie, albo zrobi to za chwilę, gdy obaj ochłoną, dlatego też wkroczyła i wyjaśniła, że stan Kana był na tyle poważny, że wymagał zabiegu i dalszego leczenia. Zostawiła tym samym sobie furtkę, gdyby Kan zdecydował, że nie powie jednak prawdy, a wtedy miała zamiar wymyślić kłamstwo, które usatysfakcjonuje Blondyna. W końcu życie kompana było ważniejsze, niż jakaś głupia walka, prawda? Jej starania szybko jednak zniweczył Yami, który podważył jej zdanie i zbagatelizował problem do głupiej choroby, twierdząc też, że Mikoto przesadza. Nie, żeby właśnie trzymała w miednicy zakrwawione płótna po zabiegu. Tak, to tylko głupia choroba, nic strasznego, więc przecież mógł walczyć i nie poddawać walki, prawda? Rzuciła Yamiemu wściekłe spojrzenie, bo Blondyn zareagował właśnie tak, jak się tego spodziewała, czyli zrównał ''chorobę'' do jakiegoś głupiego przeziębiania i wyczuł, że coś jest nie tak, dlatego poprosił o zdanie Mujina. W tym momencie miała ochotę wygarnąć Yamiemu jego głupotę. Nie był medykiem, nie znał się na tym i pierdolnął taki badziew, który dał odwrotny skutek do zamierzonego. Miała tego wszystkiego dość i jeszcze brakowało, żeby Mujin powiedział temu Blond narwańcowi prawdę, to już w ogóle zrobi się syf na całe Sogen, bo tamten wyglądał, jakby Klan był dla niego wszystkim i zapewne czegoś takiego nie puści płazem. No ale odezwał się sam poszkodowany, czyli Kan, i dał jasno do zrozumienia, że Blondyn nie zasługuje na słowa prawdy, zachowując się tak, a nie inaczej. Przy okazji doprowadził się do pozycji siedzącej i stwierdził, że nawet zawroty głowy mu przeszły, co było naprawdę sporą poprawą. Mikoto uśmiechnęła się do Senju, gdy ten podziękował jej za to, co dla niego zrobiła. Przynajmniej on docenił jej starania, gdzie z pozostałych stron dostała tylko negatywne sygnały.
- Cieszę się, że mogłam Ci pomóc. - Odpowiedziała mu z uśmiechem. - Musisz jednak na siebie uważać i nabrać sił, odpoczywając.
Kan jednak chciał wstać i opuścić placówkę Uchiha, aby móc odpocząć w bezpieczniejszym dla siebie miejscu, czyli zapewne tam, gdzie został zakwaterowany jego Klan. Mikoto miała pewne wątpliwości co do bezpieczeństwa takiego miejsca, bo może właśnie tam został otruty, no ale przynajmniej będzie wśród swoim. Ona sama zaś postanowiła nie tylko pomóc mu wstać, ale też odprowadzić go, aby upewnić się, że nic mu się po drodze nie stanie.
- Odprowadzę Cię. - Zakomunikowała. - Nie jesteś jeszcze w pełni sił.
Tak więc gdy Kan się ubrał, ona zarzuciła na plecy swój wachlarz i zgarnęła misę z zakrwawionymi płótnami, żeby przekazać je do prania. Pozwoliła, żeby Kan się na niej oparł i oboje opuścili to miejsce, a towarzystwo niech sobie dalej robi co chce. Ona nie miała zamiaru tu zostać.

[zt]

Przejdź do posta

autor: Mikoto: 30 lip 2022, o 08:33; Forum: Arena; Temat: [Event] Pomieszczenia służby medycznej; Odpowiedzi: 296; Odsłony: 10610

Re: [Event] Pomieszczenia służby medycznej

Uśmiechnęła się do Kana, gdy ten przyznał, że za drugim razem wolałby już uśpienie, pod warunkiem, że ona będzie przy nim czuwać i nie pozwoli nikomu innemu go tknąć. No cóż, po tym jak go otruto, zdecydowanie miałaby na uwadze jego bezpieczeństwo i nie dziwiła się, że Senju nie ma zaufania do innych, zwłaszcza tych, których nie znał. A mówiła mu po jego pierwszej walce, że zdecydowanie za dużo pokazał od razu i kto wie, czy właśnie to nie podkusiło zamachowca, żeby właśnie jego wyeliminować z dalszej rozgrywki, bo był ewidentnym zagrożeniem dla konkurentów i miał sporą szansę na zwycięstwo. Pytanie tylko, kto na tym zyska...
Gdy zjawił się Mujin i zapytał o objawy, Mikoto zdała najbardziej szczegółowy raport, jaki była w stanie na podstawie tego, co wybadała i zaobserwowała. To jednak najwyraźniej medykowi nie wystarczyło, bo zechciał sam się o wszystkim upewnić, co w pewnym sensie dotknęło i uraziło Mikoto. Zupełnie jakby podważał jej kompetencje i uznał za kogoś gorszego od siebie. Już miała na ten temat się odezwać, gdy to Kan stanął w jej obronie i wyraził sprzeciw, co do ponownego badania, chyba że było to naprawdę absolutnie konieczne. Uśmiechnęła się do Senju z sympatią i wdzięcznością, po czym położyła mu dłoń na ramieniu w geście wsparcia. Tak, będzie go pilnować, i siedzieć przy nim, żeby czuł się trochę pewniej i bezpieczniej. Obserwowała też uważnie Mujina, bo już jej się nie podobało, jak ją potraktował, a to był dopiero początek tej znajomości. Gdy więc medyk dał jej wytyczne odnośnie pigułki ze skrzepniętą krwią, spojrzała na niego z uwagą.
- Nie wiem, czy jestem wystarczająco kompetentna do takich rzeczy. - Odpowiedziała wypranym z emocji głosem. - Jeszcze pomylę usta z... nosem i dopiero będzie problem...
Już chciała powiedzieć ''z dupą'', ale w ostatniej chwili uznała, że raczej jej nie wypada. Skupiła się więc na swojej robocie, a mianowicie na zaleczeniu Kana i umyciu go, żeby ostatecznie zakończyć swoją pracę. Uśmiechnęła się lekko, gdy Mujin zaproponował Kanowi utratę świadomości i nie musiała być jasnowidzem, żeby wiedzieć jaka będzie odpowiedź Senju. Ten oczywiście się nie zgodził, więc ostatecznie został posklejany jej jutsu, umyty z krwi i przykryty, żeby nie marzł. Mikoto zaś wrzuciła zakrwawione płótno do wolnej miednicy, żeby potem wynieść je do prania. Póki co, nie odstępowała Kana na krok, który najwyraźniej poczuł się trochę lepiej, bo aż go to zdziwiło i zapytał ją, jak to możliwe.
- Tak, to normalne. - Odpowiedziała mu z uśmiechem. - Raz, trochę tego świństwa z Ciebie wyciągnęłam. Dwa, ta bańka miała też właściwości lecznicze i zniwelowała trochę skutki zatrucia. Trzy, tak jak mówiłam, masz bardzo silny i wytrzymały organizm, który mocniej się broni i szybciej wraca do zdrowia.
Nagle usłyszała jakieś zamieszanie za drzwiami i podniosła na nie wzrok w momencie, gdy wpadł przez nie z hukiem jakiś blondyn i zaczął się wydzierać na Kana, że śmiał poddać walkę. Już miała się odezwać ewidentnie oburzona, kiedy znowu wyprzedził ją Senju i sprowadził szczeniaka do parteru. To jednak Mikoto nie wystarczyło, bo zachowanie blondyna było skandaliczne. Zauważyła też, że Kan nie powiedział tamtemu co się stało, więc albo chciał to ukryć, albo powie mu za chwilę. Tak czy inaczej Białowłosa rzuciła awanturnikowi złowrogie spojrzenie.
- Jeśli jeszcze nie zauważyłeś, to jesteś w szpitalu. - Upomniała go gniewnie. - Więc jeśli nie znudziło Ci się oddychanie prostym nosem, to apeluję o trzy tony ciszej, inaczej tamci panowie za drzwiami, którzy jakimś cudem Cię tu wpuścili, będą mieli szansę się zrehabilitować.
Zdecydowanie nie podobał jej się arogancki ton tego szczeniaka, zwłaszcza gdy została uznana za część kordonu przegranych. Nie ma co, Blondaś miał tupet i zdecydowanie niewyparzoną gębę, którą kiedyś ktoś mu obije i ten ewidentnie się spłacze. Postanowiła wyjaśnić sytuację na tyle, na ile tamten będzie w stanie zrozumieć i na tyle, żeby nie zdradzać zbytnich szczegółów, bo te zostawi już Kanowi.
- To kordon wygranych, bo Kan właśnie wygrał życie. - Odpowiedziała lodowatym tonem. - Na arenie bardzo źle się poczuł i musiał odpuścić walkę. Całe szczęście, bo gdyby tego nie zrobił, moglibyśmy nie zdążyć go uratować. Przeszedł właśnie zabieg i jest dalej leczony, więc siądź spokojnie na tyłku i nie przeszkadzaj, albo opuść to pomieszczenie.
Jeśli Blondyn nadal będzie fikać, wezwie się panów z zewnętrznego i skończy się rumakowanie, no ale póki co, szczeniak ma szansę się poprawić. Skorzysta z niej?

Przejdź do posta

autor: Mikoto: 27 lip 2022, o 23:51; Forum: Arena; Temat: [Event] Pomieszczenia służby medycznej; Odpowiedzi: 296; Odsłony: 10610

Re: [Event] Pomieszczenia służby medycznej

Rozbawiło ją nieco ''pozwolenie'' od Kana odnośnie uśpienia go, gdyby sprawiał problemy. Wcale nie zamierzała go pytać wtedy o zdanie, tylko zrobi to, co należało dla jego własnego dobra. Niemniej, na początek dała mu szansę, skoro takie było jego życzenie, ale spodziewała się, że Senju pożałuje swojej decyzji, gdy przejdzie do konkretów zabiegu. Skinęła więc tylko głową i zabrała się do pracy. Miejscowe znieczulenie zrobiło swoją robotę, bo przy nacinaniu Kan nawet się nie skrzywił, jednak najgorsze zdecydowanie było przed nim. Gdy miała wprowadzić bańkę wodną w jego ciało, uprzedziła go o tym, co nastąpi, więc pacjent spiął się według zaleceń i chwycił się kurczowo dłońmi brzegów łóżka. Gdy oznajmił, że jest gotowy, Mikoto ponownie skinęła i zabrała się do pracy. Momentalnie jednak jej wzrok wrócił do Kana, gdy ten jęknął z bólu. Widać było po nim, że cierpi, jednak mimo to starał się ze wszystkich sił utrzymać w bezruchu ciało. Ta wytrwałość zrobiła na Białowłosej naprawdę ogromne wrażenie. Nie spodziewała się tego, że Kan da radę mimo takiego bólu leżeć bez ruchu, chociaż w tym momencie na pewno żałował swojej decyzji, że nie został uśpiony. No cóż, chciała mu tego oszczędzić. Wkrótce jednak było po wszystkim i Senju łapczywie łapał powietrze, jakby przebiegł całkiem spory dystans. Jego odpowiedź na pytanie ''jak się czuje'', mimo wszystko rozbawiła Mikoto.
- Nie czuję. - Odpowiedziała mu żartobliwie. - Muszę przyznać, że Twoja wytrzymałość na ból jest niesamowita, ale drugi raz już Ci tego nie zrobię. Zaczekamy na antidotum.
I w tym momencie właśnie pojawił się medyk, na którego czekała. Najwyraźniej to ten Mujin, o którym Yami wspomniał jej na trybunach, więc szybko przyjrzała się mężczyźnie i skinęła mu głową, gdy oznajmił, że zajmie się trucizną.
- Mikoto. - Również się przedstawiła. - Miło mi poznać.
Już miała odpowiedzieć na pytania przybyłego kolegi po fachu, gdy Kan wyrwał się do odpowiedzi, więc Mikoto skupiła się na tym, żeby ostrożnie przekazać Mujinowi zarówno miskę z wodą, jak i samą bańkę z trucizną, na podstawie której mężczyzna stworzy antidotum. W międzyczasie wrócił Yami, który najwyraźniej upewniał się, czy zamachowiec nie przyjdzie sprawdzić co z Kanem.
- Dziękuję Yami. - Zwróciła się do Długowłosego. - Myślisz, że powinniśmy o tym poinformować organizatorów Turnieju?
Gdy pacjent się wyszumiał, mając nadal dziurę w brzuchu i płytki oddech po niemałych torturach, Białowłosa zwróciła się do Mujina, aby zobrazować sytuację z medycznego punktu widzenia.
- Aplikacja drogą pokarmową. - Poinformowała. - Trucizna w pierwszej kolejności zaatakowała żołądek, pacjent pluje krwią. Objawy to ogólne osłabienie organizmu, poty, drżenie rąk i zaburzenie równowagi powodowane zawrotami głowy. Gorączka nie wystąpiła. Albo to coś naprawdę silnego, albo dostał końską dawkę, bo pomimo niesamowitej wytrzymałości ciała i odporności na ból, mimo wszystko mocno go złamało.
To chyba było tyle, więc skoro Mujin zabierze się za przyrządzanie mikstury, ona dokończy swoją ''brudną'' robotę. Przyłożyła więc dłonie do nacięcia, które wcześniej zrobiła na brzuchu Kana, po czym skoncentrowała się. Rozbłysło zielone światło, a rana zaczęła w szybkim tempie się zasklepiać, ostatecznie nie pozostawiając po sobie śladu. Na koniec Mikoto zmoczyła płótno w wodzie i zmyła z ciała pacjenta krew i to by było na tyle. Zaleczone, umyte i posprzątane, więc pozostało już tylko przykryć Kana, który mógł teraz odpoczywać i czekać na odtrutkę.
- Jestem ciekawa, kto mógł się posunąć do takiego czynu. - Odezwała się. - Wrobienie w to Uchiha brzmi sensownie, ale równie dobrze to naprawdę oni mogli za tym stać, w końcu Kan miał walczyć z jednym z nich...

Przejdź do posta

autor: Mikoto: 27 lip 2022, o 10:19; Forum: Arena; Temat: [Event] Pomieszczenia służby medycznej; Odpowiedzi: 296; Odsłony: 10610

Re: [Event] Pomieszczenia służby medycznej

Gdy Mikoto uporała się z górną częścią ubrania Kana, odkładając wszystko na bok, szybko umyła jeszcze ręce, aby być gotową do zabiegu. W tym czasie Senju miał okazję określić, gdzie czuje dyskomfort i wskazał okolice żołądka, który Białowłosa w pierwszej kolejności właśnie podejrzewała. A więc Kanowi podrzucono coś do jedzenia, albo picia i mieli teraz do czynienia z ostrą reakcją organizmu. Nie wiedziała, jak silna była trucizna, ale nie ulegało wątpliwości, że trzeba było się pospieszyć, zanim żołądek pacjenta całkowicie wyzionie ducha. Kunoichi przyłożyła więc palce lewej dłoni do miejsca, które wskazał Kan, żeby zaznaczyć gdzie ciąć. Pozostawała jednak kwestia uśpienia, czego Senju odmówił, zapewniając o swojej wytrzymałości. Mikoto spojrzała na niego niepewnie, jednak nie mogła zrobić nic wbrew pacjentowi, skoro miał takie życzenie. Najwyraźniej Kan obawiał się komplikacje, które mogłyby wyniknąć podczas tego, gdy będzie nieprzytomny. Westchnęła więc.
- W porządku. - Zgodziła się. - Sprawdzę jak zniesiesz próbę wyciągnięcia pierwszej dawki trucizny, ale jeśli mi drgniesz, będę musiała Cię unieruchomić, w taki, albo inny sposób.
W tym procesie najważniejsza była stabilizacja i koncentracja, aby poprawnie wykonać zabieg. Jeśli zostanie to zaburzone, może dojść do komplikacji, a tego zapewne nikt tutaj by nie chciał. Sięgnęła więc po środek znieczulający i chociaż lekko przetarła miejsce, które zamierzała naciąć. Na żywca mimo wszystko nie zamierzała go kroić, chociaż uważała, że większy ból i tak odczuje przy samym wprowadzeniu wodnej bańki, a potem przy wyciągnięciu jej. Skoro jednak pacjent będzie przytomny, chociaż uprzedzi go o tym, co zamierzała zrobić, żeby miał świadomość tego, co go czeka.
- No dobrze, w takim razie zaczynam. - Oznajmiła mu. - Leż proszę spokojnie i nie ruszaj się. Zacznę od nacięcia miejsca, które wskazałeś. Najprawdopodobniej trucizna zaczęła dewastować Ci żołądek, więc skupimy się właśnie na tym miejscu, żeby ją wyciągnąć.
Po tych słowach wzięła skalpel i zabrała się do pracy. Cięcie było szybkie i profesjonalne, a przy miejscowym znieczuleniu, Kan nie powinien tego odczuć. Jeśli się przyglądał, mógł poczuć i zobaczyć, jak krew delikatnie spływa mu po brzuchu. Mikoto szybko się tym zajęła i obłożyła nacięcie wkoło wałeczkami z płótna, aby czerwona posoka, mogła wsiąkać właśnie tam. Następnie sięgnęła do miski z czystą wodą i za pomocą swojej czakry, stworzyła z niej niewielką bańkę.
- Teraz przez nacięcie wprowadzę tą bańkę wody. - Uprzedziła Kana. - Wciągnie ona część trucizny i będę mogła ją wyjąć. Jest to bolesny proces, więc zepnij mięśnie i nie ruszaj się.
Gdy Kan zrobi o co go prosiła, przystąpi do pracy. Przyłoży bańkę wody do nacięcia, a następnie zacznie ją wpychać do wnętrza ciała Senju, jednocześnie mając na uwadze jego reakcję. Kilka razy w swoim życiu miała okazję użyć tej techniki i za każdym razem albo pacjenta musiało trzymać co najmniej dwóch silnych mężczyzn, albo trzeba było go ululać. Tutaj poszło chyba całkiem nieźle, a bańka wody została wprowadzona do końca.
- Dobrze, teraz będę ją wyciągać. - Ponownie zakomunikowała. - Trzymaj się.
Chwila męczarni i bańka powoli wysunęła się z ciała Senju i zawisła nad dłonią Mikoto. W tym momencie Kan mógł zobaczyć, że w środku wody unosi się jeszcze obca substancja i była to właśnie trucizna, która w nim siedziała. A raczej siedzi dalej, bo była to tylko część tego, co szalało wewnątrz niego.
- Jak się czujesz? - Zapytała niepewnie, bo musiał właśnie przejść przez sporą męczarnię. - To co widzisz, to tylko próbka, która posłuży do zrobienia odtrutki. Owszem, mogę powtórzyć zabieg kilka razy i wyciągnąć z Ciebie więcej tego świństwa, ale to tylko da Ci więcej czasu i na chwilę poprawi samopoczucie. Całości nie da się wyciągnąć i bez antidotum Twój stan znowu by się pogorszył.
Teraz dobrze by było, jakby zjawił się medyk od trucizn, a jeśli nie, to za zgodą Kana spróbuje usunąć z niego więcej trucizny, żeby jego stan chociaż trochę się poprawił do czasu podania lekarstwa, ale to już decyzja samego pacjenta.

Przejdź do posta

autor: Mikoto: 26 lip 2022, o 20:43; Forum: Arena; Temat: [Event] Pomieszczenia służby medycznej; Odpowiedzi: 296; Odsłony: 10610

Re: [Event] Pomieszczenia służby medycznej

Gorączka na szczęście nie wystąpiła, ale Kan miał inne objawy, które mogły wskazywać o jakimś ataku. Gdy jednak odkaszlnął krew i wyznał słabym głosem, że podejrzewa truciznę, Mikoto skamieniała na moment z przerażenia, by po chwili podjąć odpowiednie kroki. Przenieśli Kana do pomieszczenia z łóżkami i schowali go za jednym z parawanów, aby miał tyle prywatności, ile daje to miejsce. Spojrzała też na Yamiego, gdy ten nawiązał do ich rozmowy o uprzedzeniach klanowych. Nie miała pojęcia, co ma o tym myśleć, ale jedno było pewne. Kan wymagał szybkiej i profesjonalnej pomocy medycznej.
- Pamiętam. - Odpowiedziała Yamiemu. - Ale teraz ciężko cokolwiek założyć. Potrzebuję kogoś stąd, kto zajmuje się truciznami. Trzeba sporządzić antidotum.
Tym samym poprosiła Yamiego, aby znalazł jakiegoś tutejszego medyka, który będzie w stanie jej pomóc. Tak, zdecydowanie potrzebowała pomocy, bo o ile była w stanie wyciągnąć część trucizny, o tyle na samych miksturach się nie znała. Technika, której zamierzała użyć, wydobywała zatrutą substancję z ciała i mogła posłużyć jako próbka do zbadania i owszem, mogła powtarzać cały proces kilka razy i wyciągnąć jak najwięcej tego świństwa, ale i tak wszystkiego się nie pozbędzie i odtrutka była absolutną koniecznością.
Gdy Kan leżał już na łóżku, szybko zabrała się za zdjęcie mu górnej części odzienia, aby odsłonić ciało od pasa w górę, po czym przyniosła miskę z czystą wodą i jedną pustą, by następnie zabrać się za przeszukiwanie szafek, aby znaleźć środek, który ją interesował, a mianowicie czegoś na uśpienie pacjenta, bo bez tego na pewno się nie obejdzie. Narzędzia miała ze sobą w swojej torbie podróżnej, więc wyjęła tylko potrzebne jej ostrze z zestawu medycznego. Gdy miała już wszystko, mogła przystąpić do pracy. Pozostało jeszcze tylko upewnić się co do kilku rzeczy i uprzedzić Kana o sytuacji.
- Kan, musisz mi powiedzieć, gdzie Cię boli. - Poprosiła. - Czy ta krew to z żołądka?
Najbardziej prawdopodobne otrucie mogło być przez jedzenie i napitek, a jeśli tak to żołądek mógł zostać w pierwszej kolejności zaatakowany, a trucizna rozprzestrzeniała się dalej. Mogła to być też kwestia iniekcji, ale strzykawkę i ukłucie raczej by zauważył, chyba że nie był wtedy przytomny. Musiała to wiedzieć, żeby określić miejsce nacięcia i rozpocząć proces wydobywania trucizny, dlatego tak ważny w tej sytuacji był wywiad z pacjentem, póki był jeszcze przytomny. Dobrze by było, gdyby Kan nakreślił jej sytuację, aby mogła od czegoś zacząć. Równie dobrze mogła cal po calu przeszukać jego ciało, żeby znaleźć źródło zatrucia, ale to zajęłoby zbyt dużo czasu, który równie dobrze mogła niepotrzebnie przy tym zmarnować, bo mogło chodzić o zupełnie inną drogę zatrucia organizmu.
- Będę musiała Cię uśpić. - Uprzedziła z powagą. - Proces wyciągania trucizny jest bardzo bolesny i nie dam rady tego zrobić, gdy będziesz się rzucać na łóżku, a całego Cię nie znieczulę. Jesteś gotowy na tyle mi zaufać?
To była też bardzo istotna kwestia, ale w tym momencie Kan nie miał jakiegoś szczególnego wyboru. Znali się krótko, ale mimo to chyba była trochę lepszą osobą do opieki medycznej, niż ktoś całkowicie mu obcy. No i bez uśpienia się nie dało. Owszem, mogła poprosić Yamiego i drugiego medyka, którego przyprowadzi, żeby przytrzymali Kana, ale to nadal mogło wywołać komplikacje przy tak delikatnym procesie i przysporzyłoby Senju tylko niepotrzebnej męczarni.

Przejdź do posta

autor: Mikoto: 26 lip 2022, o 09:34; Forum: Arena; Temat: [Event] Pomieszczenia służby medycznej; Odpowiedzi: 296; Odsłony: 10610

Re: [Event] Pomieszczenia służby medycznej

Najwyraźniej zadała dość nieoczekiwane pytanie na temat szczegółów techniki pieczętującej, ponieważ sam Yami nie był pewny jej odpowiedzieć. Nic się przecież nie stanie, bo nie potrzebowała tego na już, a po prostu zastanawiała się nad takimi możliwościami zabezpieczenia własnego domostwo. Temat nie był pilny, więc w odpowiedzi uśmiechnęła się do Długowłosego za to, że mimo wszystko starał się rozwikłać tą zagadkę, zaglądając nawet do swoich notatek.
- Nie przejmuj się tym. - Powiedziała ze spokojem. - Po prostu temat był dość intrygujący, ale zdecydowanie nie jest to nic naglącego.
Gdy Yami wyjaśnił jej użyteczność techniki ostrzegającej, wtedy dopiero Mikoto pojęła, jak może to być użyteczne. Rzeczywiście gdyby była setki kilometrów od domu, do którego właśnie by się jej włamywali, to nic by na to nie poradziła, ale ostrzeżenie przed próbą naruszenia bariery podczas biwaku, albo innej kryjówki, już dawało swego rodzaju większe bezpieczeństwo, zwłaszcza gdy podróżowało się samemu. Tutaj wyraźnie dało się zobaczyć jej zaciekawienie tematem, które po chwili zostało jednak zaburzone przez to, co wydarzyło się na arenie. To co zrobił przeciwnik Hideakiego, tak mocno wstrząsnęło Białowłosą, że przez chwilę siedziała jak sparaliżowana. Dopiero po chwili była w stanie się podnieść, ale chyba zrobiła to zbyt gwałtownie, bo lekko zarzuciło ją w bok, dlatego momentalnie podparła się wachlarzem, a do tego poczuła jak Yami łapie ją w pasie, żeby w razie czego ją podtrzymać i uchronić przed upadkiem. Było jej naprawdę głupio i niezręcznie, bo Długowłosy obszedł się z nią w sposób bardzo opiekuńczy, pozwalając się na sobie oprzeć i proponując jej wodę. To była chwilowa słabość, spowodowana szokiem, strachem i gniewem, od czego aż zakręciło jej się w głowie, ale ten stan powoli mijał. Dla pewności postanowiła jednak przytrzymać się Yamiego do czasu, aż nie opuszczą trybun.
- Nie, ...w porządku. - Zapewniła jeszcze słabym głosem. - Kilka głębszych wdechów i wrócę do równowagi. Dziękuję i przepraszam za kłopot.
Gdy opuścili trybuny, Mikoto stała już pewniej na nogach i nawet przyspieszyła kroku, żeby jak najszybciej znaleźć się w punkcie szpitalnym przy stadionie. Doskonale zdawała sobie sprawę, że Hideaki i jego psy (zwłaszcza Hojo), mogą być jeszcze pod opieką medyków, którzy reagowali w pierwszej kolejności na rany krytyczne i nie miała zamiaru im przeszkadzać w pracy, ale wolała się upewnić, że po wszystkim zostali doprowadzeni do odpowiedniego stanu, a nie tak jak ostatnio, że jeszcze musiała poprawiać. Yami szedł razem z nią, mając nadzieję przy okazji uspokoić swoje sumienie i dowiedzieć się, czy Inuzuka przypadkiem nie dybie na jego życie. W sumie to teraz i tak nie pozwoliłaby ruszyć Długowłosego, więc był bezpieczny, niemniej jeśli będzie trzeba, zaznaczy to konsekwentnie i głośno.
Zanim przedarli się przez te dzikie tłumy i dotarli do szpitala, minęło troszkę czasu, ale nareszcie byli na miejscu. Mikoto szybko przekroczyła próg i już szukała wzrokiem, kogo może napastować, żeby zapytać o Hideakiego, gdy jej wzrok padł na znajomą osobę siedzącą w poczekalni i czekającą na pomoc medyczną. Jedno oceniające spojrzenie i już wiedziała, że coś jest zdecydowanie nie tak. Kan miał zamknięte oczy, na czole wystąpił mu pot, a ręce drżały, mimo że próbował je w jakimś stopniu opanować.
- Kan? - Podbiegła do niego, rzucając wachlarz obok siebie i położyła chłodną dłoń na policzku Senju, zaglądając mu z niepokojem w twarz. - Co się stało? Co Ci jest?
Wyglądał, jakby miał atak jakiejś choroby, ale ciężko było to ocenić, dlatego też przyłożyła mu drugą dłoń do czoła, sprawdzając temperaturę i przy okazji zaglądają w oczy, czy jego wzrok nie był rozbiegany. Może w tym czasie zdoła jej powiedzieć, co mu dolega, bo szukanie na ślepo może się okazać marnowaniem czasu i tylko pogorszy jego stan, a wyglądał już teraz naprawdę fatalnie. Czyżby to było powodem jego poddania się w walce? Źle się poczuł? Tylko co mu dolegało? Miała nadzieję dowiedzieć się tego od samego poszkodowanego, a jeśli nie, będzie szukać sama, ale to już w lepiej przystosowanym do tego miejscu.
- Yami, pomożesz mi go zaprowadzić na wolne łóżko? - Poprosiła Długowłosego, który z nią przybył.

Przejdź do posta

autor: Mikoto: 25 lip 2022, o 15:03; Forum: Arena; Temat: [Event] Trybuny Wschód; Odpowiedzi: 190; Odsłony: 7261

Re: [Event] Trybuny Wschód

Białowłosa westchnęła z rezygnacją, gdy Yami wspomniał jej o tym, że powinna uświadomić Hideakiego o pewnych rzeczach, skoro sam nie chciał uczyć się na własnych błędach. Najwyraźniej będzie musiała, albo zwyczajnie zrobi mu sparing z sobą, aby mógł nauczyć się walczyć z takimi przeciwnikami, z jakim teraz miał do czynienia na arenie. Tak czy inaczej, będzie musiała nauczyć go walki z przeciwnikiem dystansowym, bo bez tego nie da sobie rady w prawdziwej walce, albo okupi to utratą jednego z psów. Tutaj Hojo mógł się wystawić w walce, nawet dwa razy, bo pod ręką byli medycy, ale w prawdziwym życiu i bez medyka, nie przeżyłby tego starcia.
- Zadbam o to, żeby wyszkolił się w tym kierunku. - Zapewniła swojego rozmówcę. - Choćby mieli się uczyć na mnie samej...
Temat Fuinjutsu był dość ciekawy, zwłaszcza gdy Yami przybliżył jej temat działania techniki zabezpieczającej wejście, przez które nie można było wejść, bez znalezienia i zniszczenia pieczęci, które można było ukryć w pewnych odstępach od siebie. Naprawdę ciekawe rozwiązanie, ale czy ta technika nie miała słabych punktów?
- Czy to jutsu chroni tylko wejście? - Zapytała niepewnie. - W sensie skoro drzwi są zapieczętowane, to czy nie można wejść przez okno, albo dachem? Albo zrobić podkop?
Wolała dopytać, bo nigdy nic nie wiadomo, zwłaszcza czy da się sprytnie obejść takie zabezpieczenie. Miała nadzieję, że jak już dom zostałby zapieczętowany, to na amen, z każdej strony, otoczony niewidzialną bańką chakry, czy coś w tym guście. Miała obok siebie użytkownika tej dziedziny, więc tym samym sposobność na wypytanie o takie szczegóły. Zainteresowała ją też wzmianka o medyku Mujinie, który najwyraźniej też był ekspertem od Fuinjutsu. Musiała przyznać, że takie wykrywanie, gdy ktoś włamie się do domu, było ciekawą opcją, choć chyba mało użyteczną, gdy ona będzie setki kilometrów i nic nie będzie mogła na to poradzić. No ale cóż, nie można mieć przecież wszystkiego, prawda? Postanowiła jednak wspomnieć o swoich spostrzeżeniach Yamiemu.
- Rzeczywiście, taki system ostrzegawczy brzmi dobrze. - Przyznała z uśmiechem. - Ale i tak nic z tym nie zrobię, będąc na przykład na drugim końcu Kontynentu. Zanim bym wróciła, dawno by mi rozebrali dom do czysta.
Na ostatnie słowa Długowłosego o złamaniem nogi, zachichotała cicho. Nie no, aż tak źle z nią nie było, żeby w pośpiechu miała jakieś zaburzenia koordynacji, no ale różnie to mogło być, zwłaszcza z takimi tłumami na około. Mikoto ponownie spojrzała na arenę Hideakiego, gdzie walka najwyraźniej zastygła. Czyżby rozmawiali ze sobą, czego nie można było usłyszeć tutaj? Tak czy inaczej, w pewnym momencie przeciwnik Inuzuki podszedł do Hojo, który był najbardziej poszkodowany i najwyraźniej ledwo trzymał się na łapach. Gdy chwycił za rękojeść swojego miecza-wachlarza, który był teraz wbity w ciało wielkiego psa, Mikoto zachłysnęła się oddechem.
- Nie! - Jęknęła. - Co on chce zrobić?!
Jej błękitne oczy rozszerzyły się w przerażeniu, gdy tamten zamaszyście wyszarpnął swoją broń z ciała Hojo, rozdzierając go niemal na pół. W tym momencie sędzia musiał już zareagować, zwłaszcza że w odpowiedzi na ten okrutny ruch, Hideaki uniósł dłoń w geście poddania się, chcąc ratować towarzysza. Biedny Hojo. Przerażona tym co właśnie się stało, Mikoto dopiero po chwili zdała sobie sprawę, że po policzkach spływają jej łzy. Nie mogła uwierzyć, że przeciwnik posunął się do aż tak strasznej rzeczy. Przecież jeśli narządy Hojo zostały uszkodzone, to nie daruje mu tego i własnymi rękami go zabije. Takich rzeczy nie powinno się widzieć na tej cholernej arenie.
- Muszę...iść... - Powiedziała roztrzęsiona.
Jednak gdy tylko wstała, zarzuciło ją lekko na bok, że musiała oprzeć się na własnym wachlarzu, żeby nie upaść. Chyba połamanie nogi będzie teraz prostsze, niż wcześniej zakładała, jednak w tym momencie zaślepiały ją dwie emocje. Przerażenie o stan Hojo i szczera nienawiść do tamtego Futonowca. Oby jej się przypadkiem gdzieś nie nawinął, bo zabije go za to, jak zakończył tą walkę.

[zt]

Przejdź do posta

autor: Mikoto: 22 lip 2022, o 18:12; Forum: Arena; Temat: [Event] Trybuny Wschód; Odpowiedzi: 190; Odsłony: 7261

Re: [Event] Trybuny Wschód

Po słowach Yamiego doszła do wniosku, że mają kolejną wspólną cechę, jaką była wnikliwa analiza własnych słabych punktów i łatanie tych dziur w miarę możliwości. Tak, ona też mocno się na tym koncentrowała w swoim przypadku i dbała o to, żeby przeciwnik nie zaskoczył jej w jakiś sposób, na który nie będzie mogła odpowiedzieć ze swojej strony. Niemniej, w kwestii Hideakiego miała już nieco inne zdanie, a mianowicie coś na zasadzie, że ''dwa razy nie wchodzi się do tej samej rzeki''. Tutaj właśnie Inuzuka stanął przed taką sytuacją, a mimo to rozpaczliwe podejmuje walkę.
- Najwyraźniej on nie chce dostrzec swoich słabych stron, albo uparcie chce udowodnić, że da radę, nawet sporym kosztem siebie i psów. - Westchnęła ze smutkiem. - Od pierwszej rundy było widać, że ma problem z przeciwnikiem trzymającym dystans i będzie musiał to poprawić, a mimo to, gdy dostał teraz niemal podobnego, nadal się gubi. Nie rozumiem tylko, dlaczego nie podda się, jeśli nie ma do dyspozycji sposobu na kontrę, tylko desperacko próbuje swoich starych metod, okupując to sporym kosztem. Przyznanie się do porażki też jest swego rodzaju siłą, zwłaszcza gdy przekuwa się to potem w motywację do doskonalenia i poprawienia błędów. Co innego walczyć do upadłego i wyciągać z tego wnioski na przyszłość, a co innego nie uczyć się na błędach i dalej próbować bić głową w mur w nadziei, że ten wreszcie się rozkruszy...
Z uwagą słuchała, co ma do powiedzenia Yami o samej dziedzinie Fuinjutsu. Nie żeby nie zgłębiała się trochę w ten temat dla własnych korzyści, ale zdecydowanie dobrze było posłuchać osoby, która na co dzień posługiwała się takimi technikami i miała w tym temacie spore doświadczenie. Pieczęć na informacje mogła być ciekawym rozwiązaniem, gdyby ktoś odkrył jej powiązania z Pierwszym Cesarzem, chociaż uśmiercenie takiej osoby dawało większą pewność na utrzymanie tajemnicy.
- Kiedyś interesowało mnie Fuinjutsu. - Przyznała z powagą. - Ale bardziej pod kątem zapieczętowania domu, żeby ochronić go przed splądrowaniem, gdy ja będę w podróży. Widzisz, mam dom w Ryuzaku no Taki, ale od prawie dwóch lat mnie tam nie było i nie wiem, co zastanę po powrocie. Co prawda nie trzymam tam nic cennego, ale nadal byłoby dobrze, gdyby nikt niczego nie ruszał, albo nie zadomowił się tam na dziko. Na razie jednak miałam inne sprawy na głowie i temat Fuinjutsu odszedł na dalszy plan. Powiedz mi jednak, czy takie bariery jako ochrona jakiegoś miejsca, są naprawdę dobre i warte zgłębienia tej sztuki?
Naprawdę była ciekawa jego zdania, bo może rzeczywiście warto byłoby pomyśleć o zabezpieczeniu się w ten sposób na wypadek, gdyby weszła w posiadanie rzeczy, których nie mogłaby tak po prostu zniszczyć jak ostatni zwój, który dostała od Natsume. Zawarta w nim treść była jeszcze do spokojnego odzyskania i nie musiała się tym martwić, ale gdyby trafiła na coś naprawdę unikatowego, to musiała pomyśleć o zabezpieczeniu tego, bo chodzenie z tym przy sobie też nie było zbyt bezpieczne.
Ostatnie słowa Długowłosego sprawiły, że Mikoto skrzywiła się. Tak, niewątpliwie to co teraz czuła w jakiś sposób uczyło ją czegoś, a mianowicie panowania nad sobą i kontroli własnych odruchów, żeby naprawdę nie wyskoczyć przez barierkę. To jednak wcale nie poprawiło jej humoru. Martwiła się i nic nie mogła na to poradzić, zwłaszcza że sytuacja na arenie Hideakiego wyglądała naprawdę beznadziejnie po jego stronie.
- Niewątpliwie pozytywem tego wszystkiego jest fakt, że jeszcze mnie nie ma tam na dole. - Odpowiedziała z rozbawieniem. - Nie chciałabym jednak zwracać na siebie niepotrzebnej uwagi i chyba to jeszcze mnie jako tako powstrzymuje. Nie tylko Ty oglądasz się przez ramię...
Oho, czyżby powiedziała za dużo? Yami cały czas udowadniał jej, że potrafi wnikliwie oceniać sytuacje i kto wie, do jakiś wniosków teraz dojdzie, słysząc jej słowa. Co prawda ona miała zupełnie inne powody, żeby niepokoić się o swój los, ale mimo wszystko nadal była to podobna sytuacja, która odbierała im obojgu komfort bezpiecznej i spokojnej egzystencji w tym świecie.

Przejdź do posta

autor: Mikoto: 21 lip 2022, o 22:50; Forum: Arena; Temat: [Event] Trybuny Wschód; Odpowiedzi: 190; Odsłony: 7261

Re: [Event] Trybuny Wschód

Mikoto skrzywiła się lekko, słysząc szczegółową analizę Yamiego na temat tego, jak człowiek może zareagować w obliczu osobistej porażki. Miała nadzieję, że Hideaki jednak nie był słaby psychicznie, żeby przegrana w tym turnieju jakoś mocno negatywnie wpłynęła na niego. Przecież jedną walkę już wygrał, a tamto starcie także nie należało do najłatwiejszych. To nie była jego wina, że postawiono przed nim tak mocno skontrowanego przeciwnika i to drugi raz z rzędu.
- Od początku nie miał lekko w tym Turnieju. - Powiedziała z westchnieniem. - Nie mam pojęcia na jakiej zasadzie dobierają uczestników w pary turniejowe, jednak Hideaki drugi raz nie miał szczęścia. Jego styl walki polega na współpracy z psami i zwarciu w bezpośredniej walce. W pierwszej rundzie dostał dziewczynę, która utrzymywała dystans wybuchami i musiał zaryzykować ciężkie obrażenia, żeby ją dopaść. Teraz znowu dostał kogoś, kto walczy na dystans, a z broni korzysta w ostateczności. Jeśli znowu nie zaryzykuje i nie wykorzysta przewagi liczebnej, będzie po walce. Jednak uważam, że jak na to wszystko, to może być z siebie naprawdę dumny i gdyby teraz przegrał, nic wielkiego by się nie stało. Będzie miał silniejszą motywację do doskonalenia się.
Przekrzywiła lekko głowę w zdumieniu, gdy Yami porównał swoją sytuację do rzepu uczepionego psiego ogona. Rzep zawsze można było wyrwać, ale skoro wspomniał, że tutaj jedynym sposobem jest ucięcie ogona, oznaczało to, ze miała do czynienia z grubszą sprawą, o której Długowłosy niechętnie mówił i nie chciał wdawać się w szczegóły. Musiała to uszanować, pomimo własnej ciekawości i doświadczenia medycznego.
- W takim razie życzę Ci, żebyś znalazł sposób na jednoczesne pozbycie się rzepu i ocalenie ogona. - Oznajmiła, uśmiechając się lekko.
Przynajmniej tyle mogła zrobić. Dać dobre słowo, skoro nie przyjął pomocy z jej strony. Fakt, że z trzema Kanami naraz zapewne by sobie nie poradziła, ale z jednym możliwe że dałaby radę walczyć prawie na równi, patrząc po tym, co chowała jeszcze w rękawie. No ale o tym głośno nie mówiła, tak jak Yami o swoim rzepie. Każdy w końcu miał swoje tajemnice, mniejsze lubi większe. Przynajmniej rozmowa całkiem nieźle się kleiła i Mikoto miała okazję po części oderwać się od tego, co właśnie działo się z jej przyjaciółmi na arenie. Gdy więc Długowłosy w odpowiedzi na jej pytanie o umiejętności, pokazał jej charakterystyczną pieczęć na ręce, wtedy momentalnie zrozumiała, że jej towarzysz rozmowy jest zapewne dobrze uzbrojony, tylko u nie go trzymanie broni ''pod ręką'' miało zupełnie inne znaczenie.
- Sprytne i bardzo wygodne rozwiązanie. - Przyznała z nutą uznania w głosie. - Ta dziedzina nigdy jakoś nie była moją mocną stroną, ale dzięki temu nie trzeba tachać ze sobą całej masy tobołów i żelastwa. Oszczędność siły i miejsca, chociaż mi ciężar mojego wachlarza nie przeszkadza. Czuję się pewniej, mając go w ręce, albo na plecach.
Nie żeby potrzebowała zmiany. W razie czego, zawsze mogła stworzyć własną broń z lodu, gdyby akurat coś było jej potrzebne w danej chwili. Każdy miał swoje atuty i sposoby, jak radzić sobie w danej sytuacji. Kwestia umiejętności i wygody. A tymczasem rozmowa powróciła do Hideakiego i tego, jak wynik jego walki może wpływać na otoczenie. Nie spodobało jej się natomiast porównanie oberwania mieczem tu, na arenie, a w prawdziwej walce, gdy nie będą mieli w pogotowiu medyka. To bym bardziej utwierdziło ją w przekonaniu, że powinna się trzymać blisko nich, jeśli chciała chronić ich przed takimi ewentualnościami. Zawsze mogła być dodatkowym wsparciem bojowym i w razie komplikacji, medycznym. Westchnęła, bo nie bardzo poprawiło jej to humor, zwłaszcza po tym, jak ostatnio Hideaki zbył ją...
- Masz rację, ale mimo wszystko ciężko mi na to patrzeć. - Powiedziała ze smutkiem. - Nie lubię, gdy moi towarzysze otrzymują rany, a ja nie mogę nic zrobić. Sędzia przerwie walkę dopiero, gdy sytuacja posunie się za daleko, a do tej pory swoje wycierpią. Moja natura medyka w tym momencie najchętniej przeskoczyłaby przez barierkę i przerwała ten rozlew krwi...

Przejdź do posta

Znaleziono 341 wyników

Strona 1 z 23
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
23
Następna

Wyszukiwanie zaawansowane