Shinobi War PBF Naruto - Szukaj

Znaleziono 42 wyniki

Wyszukiwanie zaawansowane

Znaleziono 42 wyniki

autor: Hayashi Mei: 18 sie 2020, o 19:00; Forum: Urlopy graczy; Temat: Hayashi Mei; Odpowiedzi: 0; Odsłony: 213

Hayashi Mei

Imię i nazwisko postaci: Hayashi Mei
Okres nieobecności: do połowy września
Powód: wakacje

Przejdź do posta

autor: Hayashi Mei: 9 sie 2020, o 18:58; Forum: Misje i Fabuły; Temat: Wynagrodzenie za misje; Odpowiedzi: 3988; Odsłony: 471957

Re: Wynagrodzenie za misje

Nick prowadzącego: Kuroi Kuma
Nick biorącego/biorących udział: Hayashi Mei
Rodzaj misji: D
Streszczenie misji: Nieznajomy chłopak zapukał w okno Mei, ta ruszyła w pogoń za nim. Gdy go złapała okazało się, że chłopak wykonywał zadanie dla jakiejś bandy dzieciaków. Później wypadkowi uległa jego babcia, której Mei pomogła dotrzeć do szpitala.
Link do misji: 1, 2
Ilość postów: 15
Wynagrodzenie dla MG: standard
Wynagrodzenie dla gracza: standard

Przejdź do posta

autor: Hayashi Mei: 9 sie 2020, o 11:43; Forum: Seiyama (Osada Rodu Kōseki); Temat: Szpital; Odpowiedzi: 25; Odsłony: 4774

Re: Szpital

Udało się. Krzątający się po szpitalu iryoninja postanowił udzielić im pomocy. Pokazał gdzie mają usadowić kobietę. Mei razem z dwójką chłopaczków wykonali jego polecenie. Od razu przystąpił do leczenia. Położył dłonie na staruszce, a te po chwili rozbłysły zielonym światłem. Dało się słyszeć zmieniony oddech kobiety. Białowłosa poczuła ulgę. Negatywne emocje opuściły jej umysł. Odsapnęła głęboko. Nagle stało się coś dziwnego. Wystraszony chłopczyk uderzył z całej siły otwartą dłonią w buzię tego drugiego. Postawił mu się. Pokazał, że nie da się już więcej zastraszyć i że nie ma dalszych chęci dołączenia do ich głupiej grupy. Tamten prędko opuścił szpital z podkulonym ogonem.
Czy dziewczyna powinna czuć dumę przez to, że ten zastraszany postanowił się postawić? Tego nie wiedziała, ale tak się właśnie czuła. Pokłonił się bardzo, bardzo nisko przed nią, dziękując za pomoc. Mei wpadła w zakłopotanie. Jego zachowanie w tej chwili było mocno przesadzone, a może faktycznie czuł aż tak wielką wdzięczność wobec niej? Szybko złapała go za ramie, nerwowo oglądając się na boki czy przypadkiem ktoś się temu nie przygląda.
- Nie ma za co, naprawdę - zaczęła, otrzepując go z brudu z ziemi - Dobrze zrobiłeś, że się mu postawiłeś. Znajdziesz lepszych kolegów od niego. - puściła mu oczko z lekkim uśmiechem na twarzy. - Najważniejsze, że twoja babcia z tego wyjdzie. - podeszła razem z nim do łóżka kobiety. Złapała ją delikatnie za rękę. Czuła naprawdę ogromną ulgę, że wszystko dobrze się skończyło.

Przejdź do posta

autor: Hayashi Mei: 6 sie 2020, o 13:12; Forum: Seiyama (Osada Rodu Kōseki); Temat: Szpital; Odpowiedzi: 25; Odsłony: 4774

Re: Szpital

Będąc młodym chłopaczkiem, zbuntowanym i czującym, że jesteś niepokonanym, nie zdajesz sobie sprawy z tego, jakie konsekwencje niosą za sobą decyzje, które podejmujesz. Ten, który był sprawcą zamieszania jest właśnie takim przykładem. Zabawa zabawa, a jak przyszło co do czego to przez niego kobieta, jakaś staruszka, właśnie walczy o życie. Bo ten chcący, czy niechcący przewrócił ją, a ta upadła boleśnie, tracąc dech w piersi. Może to był przełomowy moment w jego życiu i jak już się wszystko skończy to zmieni swoje zachowanie i zacznie być bardziej poważny?
Mei razem z dwójką młodocianych doprowadzili kobiecinę do miejscowego szpitala. Jej płytki oddech przyprawiał o gęsią skórkę, a jej ciężar ani trochę nie pomagał w prowadzeniu do budynku. W końcu się udało, przekroczyli progi lecznicy i usadowili babcię na najbliższym krześle. Kunoichi próbowała zaczepić pierwszego lepszego lekarza.
- Proszę pomóżcie, ona się dusi! - krzyczała starając się zwrócić uwagę na powagę sytuacji i fakt, że ta zaraz może wyzionąć ducha. Nie mogła pozwolić jej umrzeć, nie wybaczyłaby tego sobie. Co jeżeli jest ostatnim żywym członkiem rodziny tego chłopca, który praktycznie pod przymusem, pukał jej w okno?

Poprzedni temat

Przejdź do posta

autor: Hayashi Mei: 3 sie 2020, o 19:31; Forum: Lokacje; Temat: Dom Mei; Odpowiedzi: 11; Odsłony: 666

Re: Dom Mei

Dorwała jednego z chłopaczków szybciej, niż by się wydawało. Oczywiście bez żadnej broni, nie chciała zrobić mu krzywdy, ani aż tak go wystraszyć. Wcześniejsza akcja z kunai'em była, że tak powiem, niechcący, bo nie spodziewała się, że to jakieś dziecko zapukało jej do okna.
- Przestań się rzucać! - warknęła Mei, bo ten próbował się wyrwać jak jakaś płotka z przynęty. Widział, że pozostali koledzy go zostawili, a w takich momentach to najbardziej demotywuje. Kiedy myślisz, że możesz na kimś polegać, ufasz komuś, a ta osoba zostawia Cię w najgorszym momencie. Cóż, taka natura dzieci, ale niestety później przenosi się to na dorosłe życie. Strach jest głównym wyznacznikiem odwagi, pewności siebie itd. Z tym nie ma żartów, a jeżeli się bardzo boimy, często gęsto wybieramy fatalne w skutkach decyzje. Dla tych gówniarzy, to była jedna z nich.
W tej chwili jednak, to Mei stała przed trudnym wyborem. Z jednej strony udało jej się dorwać tego, który był sprawcą całego zamieszania, a z drugiej babuszkę, która zaraz wyzionie ducha. Pytanie tylko, czy białowłosa może jej pomóc w jakiś sposób? Czy może jej dni są jednak już policzone.
Nagle z krzaków wyłonił się młody, który ośmielił się wybudzić kunoichi ze snu. Emanował smutkiem, troską o kobietę leżącą na ziemi. Babcia. To była jego babcia. Zachowywał się tak, jakby już nie raz miał styczność z taką sytuacją. Bał się, że kobieta zaraz znajdzie się na drugim świecie. Co powinna zrobić Mei? Jeżeli kobieta umrze, nie wybaczy sobie tego do końca życia.
Puściła chłopaka.
Doskoczyła do babci, żeby jej pomóc. Co mogła zrobić? Zabrać ją do szpitala. Jeżeli da radę, i ta wytrzyma odległość jaką trzeba pokonać do placówki, to pomoże jej się tam dostać. Wszystko, byle wnuczek nie był świadkiem jej śmierci..

Przejdź do posta

autor: Hayashi Mei: 1 sie 2020, o 15:39; Forum: Lokacje; Temat: Dom Mei; Odpowiedzi: 11; Odsłony: 666

Re: Dom Mei

Pościg trwał w najlepsze, przez niewielki lasek w osadzie. Niestety, jak to często gęsto bywa w takich miejscach, wszędzie wystają jakieś konary, duże rośliny, kolce i inne takie, więc ciut ciut poharatała sobie swoje piękne, długie nogi. Ale to nic. Walki dla żartów z braćmi, treningi z ojcem, wszystkie takie sytuacje sprawiły, że potrafiła wytrzymać dużo, bólu szczególnie. Więc jakieś tam zadrapania nie były dla niej straszne. Tym bardziej, że była skupiona teraz na celu. Na gnojkach, którzy kazali tamtemu biednemu chłopakowi pukać w okno dziewczyny.
Szybko jednak wyskoczyła z zalesionego terenu na ulicę i wtedy ich dojrzała. Trzech knypków, młodych, mniej więcej w wieku tamtego. Widać było, że to takie małe czopy, które dokuczają każdemu i zadzierają nosa. OHH... Gniew wzrósł u Mei maksymalnie, gdy naprzeciw nim wyszła kobieta, starsza, jakaś taka babuszka. Pech chciał, że udało jej się złapać jednego z uciekinierów, jednak ten wyrwał się jej z uścisku i z mocnym impetem pociągnął kobietę na ziemię. Ta przewróciła się, dosyć boleśnie. A to gnoje! pomyślała Mei, po czym podbiegła do staruszki.
- Proszę się stąd nie ruszać! Ja im wytłumaczę, że tak nie wolno i za chwilę do Pani wrócę. - powiedziała, z pewnością w głosie. Nie mogła im odpuścić. Nie, kiedy wiedziała, że robią te wszystkie straszne rzeczy z premedytacją. Gdzie są ich rodzice? Wyciągnie to od nich, a potem spuści im lanie, czy cokolwiek będzie trzeba, żeby nalać im oleju do głowy. Biegła cały czas za nimi. Była od nich na pewno szybsza, zdecydowanie. Co takie małe śmierdziele mogą, przy takiej dużej odważnej kunoichi?
Chciała złapać chociaż jednego z nich, tego, który wyglądał na przywódcę tego małego stada.

Przejdź do posta

autor: Hayashi Mei: 1 sie 2020, o 11:29; Forum: Lokacje; Temat: Dom Mei; Odpowiedzi: 11; Odsłony: 666

Re: Dom Mei

Chłopaczek podnosił się z ziemi bardzo powoli. Był wystraszony, ubrany w jakieś brudne szmaty. Widać było, że nie miał za dużo w życiu. Dziewczynie zrobiło się go żal, skrzywiła lekko kącik ust, kiedy ten zarumienił się na jej widok. Faktycznie mógł wprowadzić go w lekkie zakłopotanie, toć Mei była przecież w piżamie. Piżamie, która składała się z krótkich spodenek i lekko za dużej bluzki z długimi rękawami. Dobrze, że przynajmniej buty pamiętała żeby założyć. Dalej stała z rękami założonymi na krzyż na piersi. Zaczynała czuć lekką irytację powolnymi ruchami nieznajomego, ale była świadoma tego, że ten ze strachu zaraz zrobi w gacie.
- Bardzo dobrze, że nie kradniesz. Na swoje trzeba zapracować. - mruknęła. Wysłuchała dalszego tłumaczenia młodzieńca. Okazało się, że ten chciał tylko przypasować się jakiejś paczce, która obiecała mu przyjąć go w swoje szeregi, jeżeli ten wystraszy jakąś starą babę. Cóż, zdziwienie malujące się na twarzy białowłosej wyrażało więcej niż tysiąc słów.
- Ej, ale wiesz, że nie warto? - zaczęła spokojnie - Jeżeli Ci dokuczają, to nie powinieneś chcieć do nich dołączyć. Co to za koledzy, którzy sprawiają Ci tyle przykrości? Powinieneś się im postawić, albo znaleźć innych przyjaciół.. - powiedziała dziarsko. Fakt, łatwo powiedzieć. Ale będąc biednym chłopakiem, nie mając nic, trudno poradzić sobie w takim świecie, w jakim przyszło im żyć.
Nagle ni stąd ni zowąd nadleciał kamień, wycelowany prosto w chłopaka. Trafił go w żebra, a ten od bólu zgiął się i syknął. Nie myśląc zbyt długo, Mei doskoczyła do niego, chwytając go pod ramię. - Wszystko w porządku? - zapytała z żalem w głosie. Pomogła mu usiąść na ziemi, po czym odwróciła się w stronę, z której przyleciał pocisk. - Idę to sprawdzić. - warknęła, po czym zakasała rękawy i ruszyła w stronę zamieszania w krzakach. Czyżby to była ta banda, która kazała mu to zrobić? Jeżeli tak to oj lepiej niech uciekają gdzie pieprz rośnie.. Nic nie wkurza Mei tak bardzo, jak znęcanie się nad słabszymi.

Przejdź do posta

autor: Hayashi Mei: 31 lip 2020, o 23:23; Forum: Lokacje; Temat: Dom Mei; Odpowiedzi: 11; Odsłony: 666

Re: Dom Mei

Ciężko się nie zgodzić. Ludzie żyjący tylko w pogoni za celem, walką, sławą, krwią itd.. Takim trzeba współczuć. Bo to właśnie małe drobnostki, oddawanie się przyjemnościom, robienie tego co ludzkie. Właśnie to sprawia, że nie zatracamy się w sobie, nie tracimy swojego człowieczeństwa. Jedzenie, zabawa, sen.. Trzeba mieć odskocznie, bo życie ninja nie jest proste. Takim przykładem jest właśnie teraz Mei, która doświadczyła na ostatniej misji drastyczności i przemocy, polała się krew. Gdyby zatraciła się w tym kompletnie i tylko o tym myślała, równie dobrze nie musiałaby wracać do domu, bo po prostu poleciałaby w ogień walki, żeby wybić cholerstwo do końca. Ale nie, trzeba powiedzieć sobie stop, ochłonąć. Dopiero potem wrócić do swoich celów.
Oczywiście, że była szybsza. Na tym właśnie polega jej fach, jej zdolności. Raz dwa, już po kilkunastu metrach udało jej się dogonić intruza. Naskoczyła na jego plecy z wyciągniętym ostrzem. Nieznajomy okazał się młodym chłopakiem. Wyrośniętym, ale w dalszym ciągu młodym. Praktycznie dziecko. Mei zbeształa się w myślach. Nie chciała zrobić mu krzywdy, a bała się, że od upadku coś mu się jednak mogło stać. Zeskoczyła z niego, kawałek dalej, pozwalając mu podnieść się samemu. Wolała jednak zachować dystans. W tych czasach to z ludźmi nie wiadomo. Czasami nawet z dziecka potrafi wyjść potwór.
- Cholera.. Nic Ci nie zrobię. - schowała kunai z powrotem do kabury. Była lekko zdenerwowana, jednak starała się trzymać emocje na wodzy, żeby przypadkiem bardziej go nie wystraszyć. Może jest zimna, ale mocno współczująca. Mei praktycznie jest pełna sprzeczności. Weź tu zrozum babę.
- Nikt Ci nie powiedział, że nie wolno tak w środku nocy pukać do cudzych okien? - ironia - Gadaj, czego szukałeś? Bo jeżeli jesteś jakimś kieszonkowcem, to nie ręczę za siebie. Lepiej, żeby twoja odpowiedź była dobra.. - założyła ręce na piersi, bacznie obserwując chłopaka.

Przejdź do posta

autor: Hayashi Mei: 31 lip 2020, o 22:51; Forum: Lokacje; Temat: Dom Mei; Odpowiedzi: 11; Odsłony: 666

Re: Dom Mei

Poza treningami, białowłosa protagonistka najbardziej lubiła spać, a na trzecim miejscu było jedzenie. To są trzy czynności, które sprawiają jej w życiu najwięcej przyjemności. W tej chwili jednak, oddała się w ręce morfeusza, pozwoliła mu się prowadzić po zakątkach jej świadomości. Sen miała wręcz przedziwny, mocno niepokojący. Zaczął się niewinnie, ot rodzice w domu, ona jak była mała, dwójka jej braci. Wszyscy bawili się w najlepsze, na trawie, na polanie. Wtedy ni stąd ni zowąd pojawił się białowłosy demon - Jugo, którego pokonała podczas misji. Jego skóra stała się ciemna, emanował potężną siłą. Mei schowała się za ojcem, ten jednak poległ w walce. Zaraz potem reszta rodziny, a na końcu dziewczynka została sama jak palec. Śniąc to, wiła się niczym wąż po łóżku. Ciśnienie powodowało poty i lekkie zawroty głowy. Przeżywała to tak mocno, mogłaby przysiąc, że łza spłynęła jej po policzku. Jak widać nie zawsze zacisze domowe daje nam spokój i ukojenie. Bała się o swoją rodzinę, o to, że ktokolwiek będzie chciał zrobić im krzywdę. Nie może na to pozwolić..
Nagle ni stąd ni zowąd kunoichi usłyszała pukanie do okna. Ale jak to? Ale kto to? O tej godzinie, w środku nocy? Nie możliwe, przecież nikogo nie zapraszała. Czy to jej bracia robili sobie z niej żarty? Czy może jednak morfeusz postanowił przybrać nową postać i postraszyć ją dalej w snach. Zerwała się, usiadła na łóżku. Przetarła oczy, jednak sylwetka postaci była ciemna, słabo widoczna. Po takim śnie, jaki właśnie przeżyła, obudziła się wręcz gotowa do ataku, albo do obrony. Praktycznie wszystkie jej zmysły podpowiadały, że powinna zareagować i tak też zrobiła. Wyskoczyła z łóżka jak poparzona i nałożyła buty na nogi. Nie miała zamiaru odpuścić temu, kto śmiał ją obudzić. A może i powinna być wdzięczna, że wyrwano ją z tego koszmaru.. Nie ważne, nie ma czasu, trzeba dorwać skurczybyka.
Uchyliła okno, wyskoczyła przez nie jak dziki kot. Nieznajomy potknął się, to dało jej przewagę. Włożyła całą swoją energię w ten pościg, a miała jej teraz dużo, bo sen najbardziej regeneruje. Pędziła więc za nieznajomym, a jeżeli udało jej się go dogonić, wyciąga kunai z kabury, rzuca się na niego i przykłada sztylet do pleców. Oczywiście bez zamiaru zrobienia krzywdy, tylko żeby trochę wystraszyć, tak jak on wystraszył ją.

Przejdź do posta

autor: Hayashi Mei: 31 lip 2020, o 20:14; Forum: Lokacje; Temat: Dom Mei; Odpowiedzi: 11; Odsłony: 666

Dom Mei

Prosto ze sklepu dziewczyna poleciała do domu. Była nabuzowana, ale jednocześnie okropnie zmęczona. Marzyła o ciepłym posiłku swojej mamy i o łóżeczku, do którego miała zamiar przytulić się na długie godziny. Oczywiście na wejściu zdjęła buty, żeby matka nie krzyczała i podreptała delikatnie do salonu. Tam zastała tylko mamę, która oznajmiła jej, że reszta rodziny jest na misjach. Potem zjadły razem posiłek, a Mei opowiedziała kobiecie co się działo u niej przez ostatnie kilka dni. Ot typowa pogadanka mamy z córką, nic szczególnego. Zaraz potem pobiegła do swojego pokoju. Nie czuła potrzeby siedzenia z Karin, nigdy nie były szczególnie związane ze sobą emocjonalnie. Jedyne co białowłosa jej zawdzięczała to wygląd i to, że ta pozwoliła jej przyjść na świat. To z ojcem łączyło ją o wiele więcej, a że Saito nie było w domu, to też szybko chciała zamknąć się sama i podziwiać nowo nabytą broń.
W pokoju założyła na prawą dłoń szpon i stojąc w lekkim rozkroku wykonała kilka szybkich cięć w powietrzu. Narzędzie wydawało się śmiertelne. Dzięki temu poczuła się jeszcze bardziej potężna. Nie żeby była jakaś super, ale wiecie. Najmniejszy progres cieszy, nie? Odłożyła nabytek gdzieś obok, po czym położyła się na posłanie. Musiała się zdrzemnąć, bo padała z sił. Wpatrywała się przez okno w sunące po niebie chmury. Rozmyślała o swojej przygodzie, o nowo poznanych shinobi, o ojcu, któremu tak wiele zawdzięczała. Nie wiedziała nawet kiedy, a nagle zasnęła.. Śniła o demonie, którego udało się jej pokonać.

Przejdź do posta

autor: Hayashi Mei: 31 lip 2020, o 20:02; Forum: Bank; Temat: Hayashi Mei; Odpowiedzi: 2; Odsłony: 264

Re: Hayashi Mei

Przejdź do posta

autor: Hayashi Mei: 31 lip 2020, o 19:56; Forum: Seiyama (Osada Rodu Kōseki); Temat: Sklep z wyposażeniem; Odpowiedzi: 32; Odsłony: 5340

Re: Sklep z wyposażeniem

Misja, z której wróciła Mei, dawała wiele do myślenia. Dowódca po wykonanym zadaniu sypnął sporym mieszkiem ryo, więc dziewczyna nie postanowiła tego chomikować, tylko zakupić sprzęt, który wspomoże ją w kolejnych starciach. Czuła, że jeszcze będzie musiała wrócić do wioski Yoshi i demonów Jugo, którzy się tam zagościli. Dlatego potrzebowała jakiegoś ostrza, który będzie ciął wrogów jak świeże bułeczki. Weszła do sklepu, lekko przytłoczona ilością rzeczy jakie się tam znajdowały. Wszelkiego rodzaju wspomagacze, bombki, ubrania, kabury.. Wszystko wszystko, co można by sobie było wymarzyć. Ona jednak marzyła tylko o jednym. O czymś, co będzie mogła założyć na ręce i w połączeniu z jej taijutsu będzie dawało idealny efekt. Po krótkiej chwili znalazła to, czego szukała. Jej oczy stanęły w ogniu. Wyciągnęła szybko sakiewkę, by przeliczyć swoje oszczędności. Kurde.. Nie starczy mi na dwa.. pomyślała, kształtując na twarzy potężny grymas. Trudno, najwyżej wróci tutaj po kolejną sztukę następnym razem.
- Dzień dobry, poproszę to i to! - krzyknęła zadowolona
Po udanej transakcji wyszła ze sklepu i czym prędzej ruszyła do domu.

z/t

Przejdź do posta

autor: Hayashi Mei: 31 lip 2020, o 19:33; Forum: Rozliczenia PH; Temat: HP Mei; Odpowiedzi: 4; Odsłony: 352

Re: HP Mei

Przejdź do posta

autor: Hayashi Mei: 31 lip 2020, o 18:56; Forum: Bank; Temat: Hayashi Mei; Odpowiedzi: 2; Odsłony: 264

Re: Hayashi Mei

Przejdź do posta

autor: Hayashi Mei: 31 lip 2020, o 18:55; Forum: Rozliczenia PH; Temat: HP Mei; Odpowiedzi: 4; Odsłony: 352

Re: HP Mei

Przejdź do posta

Znaleziono 42 wyniki

Wyszukiwanie zaawansowane