Shinobi War PBF Naruto - Szukaj

Znaleziono 459 wyników

Wyszukiwanie zaawansowane

Znaleziono 459 wyników

Strona 1 z 31
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
31
Następna

autor: Tsuyoshi: 7 paź 2020, o 20:09; Forum: Shinrin; Temat: Leśne Rozlewiska; Odpowiedzi: 132; Odsłony: 14690

Re: Leśne Rozlewiska

Ćwierkot ptaków powoli zastępowany szumem wiatru i chrupaniem liści pod butami przypominał o jednym - jest jesień, a tak, jak i zima zresztą, nie oszczędza organizmu. Przywdzianie grubszego obuwia i odzienia było już automatyzmem ubitym w głowie przez głos matki. Ta uwielbia przypominać, że to ona ma tutaj rację i każdy musi się jej słuchać. Włącznie z ojcem rzecz jasna, bo i, jak to w każdym domu, jego autorytet ustępował autorytetowi żony, gdy tylko mijał próg domu. Mógł być liderem, władcą świata, czy zaświatów - to jednak nie liczyło się tak bardzo, jak żona o silnym charakterze i jej słowo. Tsu też uległ, bo po długich namowach, choć to słowo nie wyraża choćby w setnej procenta tego, co się działo, założył w końcu coś grubszego.

Nie, żeby chłód mu jakoś specjalnie przeszkadzał, bo ten działał na niego dość normalnie, jak na nadczłowieka. Byleby temperatury nie były jakieś ekstremalne to zniesie wszystko, od gorąca, aż po lodówę. Sam dzień też nie był jakoś najgorszy, bo niby wiał wiatr, dość chłodny, ale poza tym to wszystko było o wiele przyjemniej niż parę dni temu. Całe szczęście dla niego, matka była na tyle przekonywująca, że teraz i najgorsza zima nie będzie mu groźna.

Kompletne odludzia potrafiły pomóc w odpoczynku. Ciało regenerowało się szybko… Ale umysł. Cóż, umysł to totalnie inna sprawa. Ten potrafił naprawiać się tygodniami, miesiącami, latami… Albo i nigdy. Mało shinobi o tym wie, ale to właśnie dzięki dbaniu o swój umysł mogą osiągać tak wiele. To dzięki niemu wychodzą z sytuacji bez żadnych zadrapań. To dzięki niemu wiedzą, co robić i jak robić wpadając na plan w ułamkach sekund. Ciało zawsze może nadgonić to, co straciło… Dla głowy zaś potrafi być czasami za późno.

Jednak wszystko, co piękne, kiedyś się kończy. Odludzie zostało zaludnione jednym egzemplarzem… kogoś. Tsu spojrzał na niego orientując się mniej-więcej, kim może być ta osoba. Nie znał go. Mężczyzna po trzydziestce gustujący w tym samym kolorze, co młodzieniec. Cały na czarno. Cholera, jedna wspólna cecha to już powód do rozpoczęcia rozmowy, co nie? Ten stanął ostrożnie nieopodal, tak, aby nie wzbudzić podejrzeń. Ukłonił się zdejmując kapelusz - ten gest, co oczywiste, został niemal natychmiast odwzajemniony. Tsu uśmiechnął się słysząc to, co ma do powiedzenia jego nowy towarzysz.

- Cóż, ja nie spodziewałem się spotkać tu kogokolwiek… I tak, miło, bardzo miło - rzucił w jego stronę, co od razu zostało odebrane pozytywnie, bo facet zbliżył się nieco. Nie wyglądał podejrzanie, ale dłoń chłopaka powędrowała w dół, ukrywając się za wyszywanym płaszczem rodowym. Ten skrywa za sobą cały sprzęt umieszczony na plecach. W razie czego dałoby się dobyć broń, choć wątpliwym było to, aby było to jakkolwiek konieczne. Potem padło kolejne pytanie, tym razem na temat pochodzenia.

- Tak, pochodzę. - kiwnął głową w kierunku pleców płaszcza na którym wyszyty był herb rodowy. Nie miał nic do ukrycia. Nie był tutaj w sprawach służbowych, a na spacerze… Nie spodziewał się też ataku ze strony wieśniaków, Ci raczej nie spróbowaliby swoich sił z elitą rodów, co było wyraźnie zaznaczone. Ojciec posiadał identyczny płaszcz, tylko w odcieniu zielonym, a nie tak, jak Tsu - czarnym. Herb miał kolor złota, choć prawdopodobnie z niego nie był.

Przejdź do posta

autor: Tsuyoshi: 5 paź 2020, o 20:02; Forum: Misje i Fabuły; Temat: Wynagrodzenie za misje; Odpowiedzi: 3831; Odsłony: 373995

Re: Wynagrodzenie za misje

Nick prowadzącego: Hikari
Nick biorącego/biorących udział: Tsuyoshi
Rodzaj misji: C
Streszczenie misji: Tsu przechadzając się parkiem trafia na podejrzanych typków niosących jakiś ładunek. Postanawia ich śledzić, aby dowiedzieć się, co się dzieje. Na miejscu spotyka swojego przyjaciela, który został wezwany w dokładnie to samo miejsce przez swoją informatorkę. Okazuje się, że czwórka jegomości została wrobiona w przemyt zboża, a za wszystkim stoi ktoś, kto podszył się pod znajomą strażnika.
Link do misji:1 2 3 4
Ilość postów: 30
Rozpoznawalność po misji: Na pewno jakaś za to wpadnie u strażników miasta.
Wynagrodzenie dla gracza: Standard

Przejdź do posta

autor: Tsuyoshi: 5 paź 2020, o 19:55; Forum: Hayashimura (Osada Rodu Senju); Temat: Ruiny "Świątyni cudów"; Odpowiedzi: 22; Odsłony: 1644

Re: Ruiny "Świątyni cudów"

Wściekłość w jego oczach momentalnie zgasła nie pozostawiając po sobie żadnego śladu. Przeciwnik padł, choć nie tak dosłownie, bo nadal podtrzymywały go potężne kolce, niczym na stelażu w jakiejś chorej aranżacji na wystawie w centrum sztuki. Bebechy upadły na glebę mlaszcząc obrzydliwie - miał, czego chciał. Nie skrzywił się choćby na sekundę. Norma - pomyślał. Każdy krwawi tak samo. Nieważne, czy jest przepotężnym wojownikiem, czy robalem pokroju tego gościa. Podszedł do niego wolnym krokiem pozostawiając swojego przyjaciela w tym stanie jeszcze na chwilkę.

Życia z Ogonka już dawno uciekło, w zasadzie było to przesądzone, gdy wyjął kunai, aby zabić Ryu. Dopóki nie pokazałby niczego, co sugerowałoby jego wrogie nastawienia, dopóty mógł liczyć na rozmowę… Jednakże zmarnował swoją szansę. Nie wiedział o niej, ale nie musiał - nie każda szansa musi się przecież objawiać na pierwszy rzut oka. Może być ukryta, niewidoczna albo też może w ogóle się nie ujawniać - ot, ślepy traf. Westchnął przeciągle, jakby znudzony tym wszystkim. Finalnie nie udało im się zdobyć informacji na temat tego, co tu się dzieje - ale przynajmniej mają trop, a to już sukces! Misja wydawała się powieść.

Tsu podszedł do swojego towarzysza, aby dotknąć go dłonią w celu wysłania impulsu chakry przez jego ciało. Chłopak wystrzelił niemal natychmiast, jakby nieświadomy tego, co właściwie się wydarzyło.

- Tak - odpowiedział krótko, choć pytanie z całą pewnością nie wymagało odpowiedzi. Cały czas obserwował jego poczynania, choć te wydawały się być dość durne, to nie przeszkadzało mu to. Sam pamiętał, jak dziwacznym było to, gdy tamta idiotka złapała go w swoją iluzję. Nie jest to nic przyjemnego. Wtedy też do Ryu dotarło to, co tak naprawdę się tutaj stało. Nie było to pobojowisko, a scena egzekucji. Bardzo brutalnej egzekucji.

- Nie, inny. Ale tamten uciekł, wolałem Cię osłonić - uśmiechnął się do przyjaciela - Wioska nie dałaby rady bez dzielnego Ryu, a tamtego ktoś i tak dopadnie, może i my, jeśli jakimś cudem zdobędziemy więcej informacji - skinął głową w stronę zmasakrowanego trupa. - Może ma coś przy sobie - to była ślepa uliczka, na pewno nią była, bo jeśli miał przy sobie cokolwiek, co mogłoby pomóc to albo zostało przebite, albo umazane krwią i czymkolwiek, co w sobie miał.

Trącony pięścią odchylił się nieco finalnie obracając w kierunku miejsca z którego przyszli. Wysłuchał go do końca, aby na koniec wtrącić się z prośbą.
- Powiedz o tym, że mają to przekazać Kogane, w sensie to, że pomogłem, no i odpal mi choć trochę ryo, przyślij do domu. Byłbym bardzo wdzięczny - zaakcentował mocniej koniec, jakby sugerując, że lepiej by było, gdyby naprawdę to zrobił. Dowódca dowie się o tym tak, czy siak, ale im szybciej, tym lepiej.

- W każdym razie, pora już na mnie. Miłego sprzątania - ruszył w kierunku karczm i centrum miasta. Chciał chwili relaksu, którą tak brutalnie wyrwano z jego dłoni. Powoli zaczynał myśleć, że tam, gdzie on, tam i kłopoty.

z/t

Przejdź do posta

autor: Tsuyoshi: 4 paź 2020, o 19:58; Forum: Hayashimura (Osada Rodu Senju); Temat: Ruiny "Świątyni cudów"; Odpowiedzi: 22; Odsłony: 1644

Re: Ruiny "Świątyni cudów"

Czas był kluczem do wszystkiego - tak samo, jak i jego poczucie. Podczas walki myślał nad każdym ruchem starając się przewidzieć każdy ruch swojego przeciwnika. Oczywistym było, że ten spróbuje zaatakować go pierwszego. W obecnej sytuacji Ryu był totalnie bezużyteczny. Nie mógł zrobić nic, co pomogłoby im osiągnąć jakikolwiek sukces.

Lecąc do przodu zauważył, że gość próbuje coś wykombinować. Upuścił kunai, aby uwolnić sobie ręce. Z nich zaś zsunęły się długie bandaże. W dłoni miał już miecz, więc mógłby je ewentualnie przeciąć, ale czy warto byłoby ryzykować? Zacisnął zęby, aby następnie wycelować dłonią w kierunku przeciwnika. Wtedy spod ziemi wyrosnąć miały trzy kolce skierowane prosto w niego. Musiało się udać nawet, jeśli tamten poruszał się w którymkolwiek z kierunków, Tsu wziął to pod uwagę. Wiedział, ile kolce potrzebują czasu, aby wystrzelić z ziemi. Były na tyle szybkie, że musiałyby przebić gościa.

Gdyby to jednak nie zadziałało, za pomocą miecz wykonał długi, zamaszysty cios wokół siebie, który miałby rozciąć bandaże.

Przejdź do posta

autor: Tsuyoshi: 4 paź 2020, o 17:24; Forum: Hayashimura (Osada Rodu Senju); Temat: Ruiny "Świątyni cudów"; Odpowiedzi: 22; Odsłony: 1644

Re: Ruiny "Świątyni cudów"

Takie momenty naprawdę definiowały kim się jest, jako shinobi. Zwykłym ludziom czas rzeczywiście dłuży się w takich sytuacjach, ale Tsu nie był zwykłym człowiekiem, był nadczłowiekiem, półbogiem w ich oczach. Siedząc w krzaku rozmyślał o tym, co może zrobić, gdy jego cel zjawi się w pobliżu. Miał już plan - co prawda był bajecznie prosty, bo opierał się na technice, która była jego najlepszą.

Kilka minutek później Ryu wyrósł z pomiędzy budowli biegnąć najszybciej, jak tylko potrafił. Tsu przyglądał się mu próbując zrozumieć, co próbuje osiągnąć. Zmrużył oczy ogarniając całą sytuację. W miejscu, gdzie były schody znajdował się jakiś typ ubrany w płaszcz. Tsu dobrze przewidział, że wejście tam wiązałoby się ze śmiercią. Tamten pobiegł gdzieś w głąb lasu, dziwnym było, że nie zajął się Ryu, który w tej chwili wydawał się być kompletnie bezbronny. Nie przypominało czegoś, co byłoby dla niego naturalne. Normalnie kicha, prycha i jest pełen energii, a teraz… Teraz jakby stracił panowanie nad własnym ciałem. Blondyn musiał go bronić, to było bardziej niż pewne.

Jego wzrok przykuł pewien gość, który sprawił ten cały kłopot, to znaczy rozdzielenie się dwójki kompanów. Wiedział, że musi reagować nim ten podejmie jakiekolwiek kroki. Zaciągnął powietrze w płuca szykując się do wystrzelenia przed siebie z impetem tak, aby stanąć pomiędzy przyjacielem, a wrogiem. W trakcie biegu złożył pieczęć węża, aby osłonić swoje ciało przed ewentualnymi atakami.

- Spróbuj go dotknąć, a zgniotę Cię, jak robala - wrzasnął w jego kierunku, aby następnie wskazać dłonią w kierunku Ryu za którym powinny pojawić się dwa kolce mające na celu osłonę jego pleców. Tsu miał zamiar potraktować tego kolesia najgorzej, jak tylko potrafił. Dzisiejszy dzień bardzo, ale to bardzo go zdenerwował, a zatem trzeba się choć trochę wyładować.

O ile Ogon pozwoli mu na to, Tsu stanie między nim, a Ryu. No chyba, że walka zacznie się wcześniej, wtedy dobędzie miecz i zacznie z nim walczyć. Jeśli jednak ogon zacznie uciekać jeszcze nim Tsu zdoła go dosięgnąć, wykorzysta dwa kolce, aby go przebić Oczywiście weźmie pod uwagę milisekundę opóźnienia w reakcji techniki.

Przejdź do posta

autor: Tsuyoshi: 4 paź 2020, o 16:02; Forum: Hayashimura (Osada Rodu Senju); Temat: Ruiny "Świątyni cudów"; Odpowiedzi: 22; Odsłony: 1644

Re: Ruiny "Świątyni cudów"

Ilość kroków do wykonania była dość mała. Sama strategia przez to zyskała, bo im bardziej byłaby zawiła, tym więcej nieporozumień mogłoby powstać po drodze. Ryu odłączył się od Tsu bardzo szybko udając się do jakiejś gospody, sam blondyn zaś ruszył do przodu. Ogon prawdopodobnie musiał przez to poczekać - nie było też pewne, czy to właśnie ta osoba, która ich śledziła, jest celem zadania. Równie dobrze to właśnie w ruinach mógł czaić się ten prawdziwy koleś, a ten za nimi to tylko czujka, która ma zaalarmować główne zbiorowisko.

Nie minęło kilka chwil, aż dostał się nieco bliżej świątyni. Gigantycznie wrota były otwarte, zapewne już na amen, bo wątpliwym jest, aby ktokolwiek próbował ich domykać. Tam też okazało się, że ktoś mógłby być w środku. Znajdowały się tam schody prowadzące… Gdzieś, ale nie chciał tego sprawdzać. Nie teraz, gdy Ryu liczył na to, że w razie potrzeby Tsu mu pomoże. Do tego nie miał ze sobą pochodni, a pakowanie się w takie miejsce bez takich rzeczy to próba samobójcza. No i nie zapominając o tym, że ktoś mógłby tam na niego czekać z zasadzką. Co to, to nie. Nie wejdzie tam dopóki nie przybędzie tu Ryu i nie poradzą sobie z podejrzanym typem.

Poczekał więc w krzakach nieopodal ruin tak, aby w razie potrzeby móc zajść swój cel od pleców. Nie pozostało mu nic innego, jak obserwować sytuację.

Przejdź do posta

autor: Tsuyoshi: 4 paź 2020, o 11:46; Forum: Hayashimura (Osada Rodu Senju); Temat: Ruiny "Świątyni cudów"; Odpowiedzi: 22; Odsłony: 1644

Re: Ruiny "Świątyni cudów"

Aspiracje chłopaka nie były jeszcze jasno określone. Nie myślał aż tak do przodu. Teraz wolał skupić się na przyszłych awansach, które pozwolą mu mieć nieco większy wpływ na klan, niźli ma teraz. Obecnie nie wyróżniał się niczym dla kogokolwiek w służbie. Na pewno byli zdolniejsi od niego, lepsi w każdej kategorii, ale nie to jest ważne - Tsu ma w sobie coś, czego można mu zazdrościć. Samozaparcie, którego nie ma prawie nikt w jego wieku. Dąży do celu od zawsze, czy to po trupach, czy to po łebkach, czy też ot tak, po prostu, czynami.

Historia świątyni była znana wielu osobom, bardzo wielu… Ale Tsuyoshi nie był jedną z nich. Nie interesował się historią, co było przejawem pewnego rodzaju arogancji. Oczywiście to nie tak, że nigdy nie próbował, bo nauczycieli miał sporo, ale po po prostu nie była to jego bajka i tyle. Nigdy nie miał ochoty uczyć się o rzeczach, które już się wydarzyły - no chyba, że niosły za sobą jakąś naukę. Wtedy chłonął, jak gąbka.

- Może kiedyś je odbudujemy - uśmiechnął się do niego. Była to luźna propozycja, taka którą rzuca się bardziej po to, aby poprawić komuś humor, niźli stworzyć plany na najbliższe lata. Kulturę powinno się pielęgnować, fakt, ale po co, jeśli ludzie tego nie chcą? Wolą zapomnieć, zatracić się w codzienności. Nie było w tym nic złego. Jeśli ma się za dużo na głowie, to najzwyczajniej w świecie zapomina się o tak mało istotnych rzeczach. Wszechobecne wojny, terror, smród, bieda, morderstwa… Nawet nie da się tego zliczyć.

Informacja, którą otrzymał od Ryu była zadziwiająca. Mieli ogon, do tego taki, który już od dawna za nimi idzie, a Tsu go nie zauważył. Nie wiedział, czy to przez brak doświadczenia w takich tematach, czy po prostu zwyczajną nieuwagę i wiarę w kompana. Skinął tylko głową, jakby dając mu do zrozumienia, że zgadza się na plan. Chyba nie było tutaj nic więcej do dodania. Gość musi pójść za jego przyjacielem, aby nie ryzykować tego, że to on sam zaraz będzie miał ogon.

- To ja pójdę do przodu, zaczekam przy świątyni - powiedział normalnie, nie za głośno, nie za cicho - Tylko się pospiesz, nie mamy całego dnia, ojciec nas pogoni, jak mu nie przyniesiemy tych gratów - uśmiechnął się jeszcze, aby puścić mu oczko. Przy odrobinie szczęścia ich ogon pomyśli, że Tsu to zwykły chłopaczek pomagający bratu w czymkolwiek, co teraz robili. Dlatego też, gdy Ryu zaczął odgrywać swoją część, blondyn nie zmienił tempa, szedł do przodu.

Gdy tylko oddali się na tyle, na ile trzeba by, aby tamten już go nie wiedział, skręci w kierunku w którym skręcił Ryu. Tsu spróbuje wrócić się o wiele bardziej, tak aby finalnie skończyć paręnaście metrów za pozycją swojego kompana. Oczywiście będzie przy tym bardzo cichy i ostrożny tak, aby nie spłoszyć ogona. Jeśli nie jest to ich cel, to chociaż będzie kimś, kto pozwoli im zdobyć informacje. Jeśli namierzy Ryu, spróbuje ocenić sytuację. Gdyby jego kompan potrzebował pomocy, Tsu oczywiście przybiegnie do niego tak szybko, jak to możliwe wcześniej oceniając to, co się dzieje.

Przejdź do posta

autor: Tsuyoshi: 4 paź 2020, o 00:41; Forum: Hayashimura (Osada Rodu Senju); Temat: Ruiny "Świątyni cudów"; Odpowiedzi: 22; Odsłony: 1644

Re: Ruiny "Świątyni cudów"

Tsu nie próbował walczyć, nie było to w jego stylu. Wpierw rozmawiał - potem atakował. No chyba, że ktoś od samego początku nie zasługiwał na pertraktacje. Wtedy nie próbował się powstrzymywać, a żądza krwi przejmowała kontrolę nad wszystkim. Nikt, z kim chłopak miał szansę walczyć, nigdy nie uszedł żywy. Taka to już była jego zasada, trzeba wyrywać chwasty, póki jeszcze nie przejęły miejsca zdrowych roślin. Dusić ten syf w zarodku, ot co. Na słowa dziewczyny odwrócił się do niej z uśmiechem na ustach. Ognisty miała temperament, to na pewno. W obecnej chwili może i nie doceniał tego, jak został potraktowany, ale w przyszłości… Kto wie? Być może będzie szukać kogoś podobnego do dalszej współpracy, czy też współ… dzielenia domu. Każdy mężczyzna przecież powinien mieć kobietę, która odpowiednio nim pokieruje, no nie?

Gdy tylko wyszli za mury karczmy, Ryu poczęstował go wytłumaczeniem swojej przyjaciółki. Blondyn skinął głową, jakby sugerując, że rozumie to wszystko… Albo przynajmniej przyjmuje do świadomości.

- Zdarza się. Gdybym brał takie rzeczy do siebie to już dawno by mnie tu nie było. Myślisz, że dlaczego przestałem chwalić się swoim pochodzeniem? Każdy myślał, że mam przez to łatwiej, kiedy to gówno prawda. Ale powoli nadchodzi czas, gdzie muszę powoli ujawniać to, kim są moi przodkowie - dlaczego to się stało? No cóż, z wielu powodów. Jego pochodzenie to nie powód do wstydu, tak przede wszystkim. Do tego plotki rozchodzą się szybko, a wiele osób już od dawna wie, kim jest. Do tego, po ostatnich rozmowach z ojcem, bardzo mu zależy, aby przynieść mu gigantyczną dumę. W dniu w którym otrzyma awans na Akoraito, a potem a Sentokiego, wtedy też ojciec straci całkowitą kontrolę nad jego losem śpiąc spokojnie. Jego syn jest zdolny, silny, aktualnie nie do powstrzymania.

- Te ruiny, wiesz coś o nich? - Wypadało dopytać, choć sam wiedział o nic co nieco, tak Ryu mógłby być lepiej poinformowany, - No poza tym, że to miejsce kultu i inne takie, bo o tym to wiem. Ponoć czuć tam potężną chakrę - droga raczej nie była długa, toteż musieli streszczać się ze wszystkim.

Oczywiście w drodze tam, jak i już na miejscu, Tsu zachowa wzmożoną czujność. Nie chce zostać zaskoczony, czy być nie gotowym, gdyby coś się zaczęło.

Przejdź do posta

autor: Tsuyoshi: 3 paź 2020, o 23:05; Forum: Hayashimura (Osada Rodu Senju); Temat: Gospoda pod Kadambą; Odpowiedzi: 228; Odsłony: 21486

Re: Gospoda pod Kadambą

Wcale nie pokazał ignorancji, ani nic podobnego. Jedynie położył mocniej dłoń, aby przerwać Ryu. Chciał przedstawić się sam, a to, że przy okazji posłużył się imieniem ojca, którego dumnie prezentował nie było niczym złym. Tak się przecież robi. Niektórzy ludzie mają nawet nazwiska od imion swoich ojców, prawda? W oczach chłopaka nie zrobił niczego złego, a jedynie dolał oliwy do ognia ostro uprzywilejowanej dziewoi, którą mógłby zmieść wskazaniem dłoni. Ale nadal byli po jednej i tej samej stronie barykady. Ta mogła zachowywać się, jak chciała. Tsu był świadomy, że tacy ludzie się trafią. Tacy, którzy za wszelką cenę będą chcieli pokazać, kto tu rządzi. To ona powołała się na ciotkę, jakby urażona faktem, że chłopak miał w ogóle czelność powiedzieć cokolwiek więcej. Była informatorką działającą w mieście, nic więcej. Była młoda, więc najpewniej dostała tę robotę przez ciotkę nie idąc od samego dołu po szczeblach tak, jak robił to on.

Jedyne co zrobił to uśmiechnął się ciepło, jakby nigdy nic. Taki komentarz wystarczył, aby pokazać, że takie idiotyczne zawody wcale go nie interesują. To także wskazało na fakt, że dziewczyna, choć bycia na tak ważnym stanowisku, nie potrafiła zachować się adekwatnie do sytuacji próbując wywyższyć się ponad resztę. Słowo przeciwko słowu nic nie da, a liderka jest raczej na tyle poważna, żeby nie przejmować się swoją siostrzenicą, czy tam bratanicą w momencie, gdy będzie rozmawiać z jednym z bohaterów swojego klanu. Keiji nie był przecież zwykłym generałem, był najwybitniejszym strategiem pod słońcem. Nie był byle Senju. Był TYM Senju. Geniuszem z gałęzi geniuszy wśród geniuszy, stąd wyjątkowe traktowanie.

- Mhm - skinął głową w jej kierunku. - Powodzenia - dodał jeszcze odchodząc powoli od stołu. Nie mieli czasu do stracenia, więc jedynym wyjściem było udanie się na trasę patrolu Ryu. - Chodź, Ryu, nie mamy czasu. Idę z Tobą - machnął ręką do chłopaka. To on będzie nim kierować, więc musi na niego poczekać. Jeśli jednak którekolwiek z nich będzie miało coś do dodania, to poczeka. - Chyba, że macie coś jeszcze, trzecie miejsce, wtedy się rozdzielimy - wolał zapytać, a nuż coś jeszcze się znajdzie.

Przejdź do posta

autor: Tsuyoshi: 3 paź 2020, o 21:31; Forum: Przedmioty; Temat: Wachlarz; Odpowiedzi: 16; Odsłony: 431

Re: Wachlarz

Przejdź do posta

autor: Tsuyoshi: 3 paź 2020, o 20:15; Forum: Hayashimura (Osada Rodu Senju); Temat: Gospoda pod Kadambą; Odpowiedzi: 228; Odsłony: 21486

Re: Gospoda pod Kadambą

Tsu skrzywił się nieco na uwagę dziewczyny. Zmierzył ją wzrokiem jeszcze raz, tak od góry do dołu. Arogancja powoli wbijała mu się do głowy, bo i ani myślał jej teraz odpuścić. Awans był blisko, toteż powoli był równy rangą z Ryu - a być może i wyżej, bo chłopak mimo posiadania rangi akolity, nie był jakoś nazbyt ważny. Tsu zaś należał do oddziału samego Kogane, prawej ręki liderki. No i był synem kolejnej najważniejszej osoby w rodzie, i z tego właśnie powodu nie pozwoli innym mówić do siebie w taki sposób. Ruda, którą wcześniej spotkał zapewne już zdążyła się domyślić czyim synem jest, do tego sam Ryu był tego świadomy i aż dziw bierze, że jego reakcja nie uprzedziła dziewczyny, że postąpiła bardzo źle.

Nie miał ochoty na nic poza rozwiązaniem tej całej sprawy, nerwy powoli puszczały, bo takie stanie w miejscu wcale, a wcale im nie pomagało. Westchnął przeciągle, aby położyć mocno dłoń na stół. Tak, że ten niemal podskoczył albo i by się złamał, gdyby chłopak posiadał wystarczająco siły.

- Senju Tsuyoshi, syn generała Keijiego, więc mów w innym tonie, bo nie jestem na służbie, więc obowiązują nas inne zasady - choć już został przedstawiony, wolał dorzucić swoje trzy Ryo do tego wszystkiego. Jego rodzina od pokoleń znajdowała się na szczycie klanu i żadna osoby jej pokroju nie będzie arogancka w jego stosunku. Wysoko urodzeni mają ten przywilej, że zawsze mogą o tym przypomnieć. Tym bardziej, że nie dość, że pozycja ojca była bardzo ważna, to i sam Tsu pracował na swoją pozycję. Pracował za dziesięciu i widać było tego skutki.

Potem posłuchał to o czym mają do powiedzenia. Z ust informatorki padła ciekawa informacja - miejsce przebywania tego tajemniczego blondasa. Wtedy też wpadł na plan, który musiał wypalić.

- Zawsze możemy się rozdzielić. Ja udam się do tego miejsca o którym mówisz - wskazał skinieniem na dziewczynę - Ty, Ryu, zamienisz się we mnie za pomocą henge i pójdziesz swoim patrolem… A Ty - znowu skierował się do dziewczyny - O ile potrafisz się przemieniać, też zamienisz się we mnie i poszperasz więcej. Jako jedyny nie jestem uwzględniony w planie tego gościa, w przeciwieństwie do was - na końcu uśmiechnął się jeszcze. Wszystko wydawało się być proste, bo sam Tsu ubrany był w ciuchy cywilne - choć broń i całą resztę sprzętu miał przy sobie. Coś w końcu musiało pójść po jego myśli, prawda? Lata nauki muszą kiedyś zaowocować.

Przejdź do posta

autor: Tsuyoshi: 2 paź 2020, o 11:21; Forum: Przedmioty; Temat: デスボール Desubōru; Odpowiedzi: 60; Odsłony: 1867

Re: デスボール Desubōru

Przejdź do posta

autor: Tsuyoshi: 2 paź 2020, o 11:18; Forum: Hayashimura (Osada Rodu Senju); Temat: Gospoda pod Kadambą; Odpowiedzi: 228; Odsłony: 21486

Re: Gospoda pod Kadambą

Szczęście w nieszczęściu. Myślał, że złapał fortunę za nogi biorąc zlecenie za które normalnie dostaje się grosze. Niby nic specjalnego, przemyt skrzynek, które normalnie nie miały prawa rzucić się w oczy. Czego chcieć więcej? W zasadzie do jedyne, co jest wtedy potrzebne to odrobina szczęścia i bezpieczna droga. Niestety - to wszystko od początku było tylko jednym, wielkim, śmiesznym żartem, który bawi tylko jedną osobę. Tajemniczy blondas znalazł się na celowniku Tsu. Żeby złapać blondyna, trzeba wynająć blondyna, nie? Cwaniaczek wrobił czwórkę w swoją dziwaczną zabawę. Nie dość, że w skrzyni nie było złota, a zboże, to i dali się złapać miejscowej straży tylko dlatego, że koło od wozu przestało współpracować… Dziwnym by nie było, gdyby za tym wszystkim stał ich zleceniodawca.

Gdy tylko mężczyzna wybiegł z pomieszczenia, chłopak westchnął przeciągle. Nie lubił takich sytuacji. Trwanie w niewiedzy było naprawdę upierdliwe. Przeświadczenie o tym, że to nie on wszystkim steruje, i to nie on decyduje o tym, kiedy co się wydarzy przyprawiała go o zawroty głowy. Zdecydowanie bardziej wolał misje typu “wytrop i zabij”, czy cokolwiek podobnego. Wtedy to on jest łowcą mającym jasno określoną zwierzynę.

- Dziwi mnie to, że nie wzięli zaliczki - powiedział na wyjście. Nie potrzebował odpowiedzi, ot rzucił to tak, aby podzielić się luźną myślą.

Wtedy i oni sami ruszyli w stronę miejsca, gdzie powinna znajdować się informatorka. W międzyczasie Ryu podjął dialog z Tsu, który nie wydawał się w nastroju na cokolwiek poza mordowaniem sprawcy tego całego wydarzenia. Do tego jego przyjaciel myślami nieco odbiegał poza ich cel myśląc o urodzinach siostry i o tym, co powie dowódca.

- Musimy sami się tym zająć - skinął głową w jego kierunku. - Jeśli ten twój dowódca nie chciałby reagować, zawsze możemy zwrócić się do Kogane… Albo w ostateczności zwrócę się do ojca. Choć wątpię, że mamy na cokolwiek takiego czas - wcześniej pominął temat blondyna, aby móc się o tym zastanowić. Nie wpadł na nic takiego, czego i sam Ryu nie wiedział. - Wiesz to, co ja. Cwaniak z niego - uśmiechnął się ciepło. Nie chciał wprowadzać nieprzyjemnej atmosfery, w końcu się kumplowali, no nie?

Parę chwil później trafili do karczmy w której przesiadywała informatorka Ryu, ta od razu przykuła uwagę Tsu. Na pewno należała do tych piękniejszych członkiń rodu - choć sam chłopak nie był pewny tego, czy dziewczyna należy do samych Senju, bo jej uroda na to nie wskazywała ani trochę. Podeszli do niej, aby móc dowiedzieć się o tym wszystkim, co zaszło do tej pory. Jego towarzysz wystrzelił do niej niemal natychmiast… A ona wydawała się być tym wszystkim zaskoczona. Przyglądał się im, ich mimice, temu jak reagują na wszystko, co mówią. Zmrużył oczy wbijając wzrok w piękne oczy czerwonowłosej.

- Ryu, zapytaj się jej o coś na co odpowiedź znacie tylko Wy - powiedział to bardzo cicho przysuwając się do chłopaka tak, aby tylko on mógł to usłyszeć - Albo to ten blondas się pod nią podszył wcześniej, aby Cię zmylić, albo to on podszywa się pod nią właśnie teraz - dodał po chwili tłumacząc o co w tym wszystkim chodzi. Musieli działać szybko, bo blondynek powoli uciekał z uścisku straży.

Przejdź do posta

autor: Tsuyoshi: 1 paź 2020, o 12:57; Forum: Lokacje; Temat: Ciemna Alejka; Odpowiedzi: 44; Odsłony: 4867

Re: Ciemna Alejka

Informator Ryu nadal znajdował się w kręgu podejrzanych. Takie informacje powinny być przekazywane o wiele szybciej, tutaj dostał je już po fakcie, gdy przemyt był niemal skończony. Tsu spoglądał co jakiś czas przez okno jakby szukając jakiejś wskazówki, której nigdy by tam nie znalazł. Czuł się, jak osoba zapędzona w ślepą uliczkę. Nie widział wyjścia z tej całej sytuacji, bo pewnym było, że blondas sam z siebie nie wejdzie do paszczy lwa… Tym bardziej, że widniało przed nią tyle znaków ostrzegawczych, ile się tylko da. A co jeśli wszystko sobie ukartował tak, że to oni tańczą tak, jak im zagra, a nie na odwrót? Co jeśli to on pociąga za wszystkie sznurki w tej sytuacji?

- Jeśli ktoś daje Ci pięciokrotną stawkę za coś tak trywialnego to zaczynasz się zastanawiać gdzie jest haczyk, a nie bierzesz od razu - skierował wzrok na przemytnika. Był zimny niczym lód. Nie było w nim ani trochę współczucia, czy empatii. Był zły, bardzo zły. Poświęcił czas na coś, co i tak zostałoby rozwiązane. Gdyby tylko zareagował szybciej, zdobył więcej informacji i przygotował zasadzkę… Wtedy byłoby o wiele lepiej. - Macie nauczkę na przyszłość - tutaj nawiązał do jego znajomków, którzy od paru chwil byli na wolności.

Ryu jednak nie wytrzymał. Nie dość, że gryzła go ciekawość, to i czas gonił. Rozbił skrzynię, a jej zawartość zdziwiła każdego. Pieprzone zboże. Czyli jednak byli tylko i wyłącznie odwróceniem uwagi od czegoś grubszego. On sam też nie zrobił w zasadzie nic, co mogłoby być złe. Ot transportował zwykły towar, toteż żadnych zarzutów mu nie postawią. Gość nie był zły, ani troszkę. Ot, chciał zarobić nieco więcej niż zazwyczaj i dał się wrobić.

Wtedy też wybuchła rozmowa między Senju, a przemytnikiem. Informatorka odgrywała tutaj dużą rolę, bo to właśnie ona przekazała informację o tym miejscu. Tsu nie przerywał im tej krótkiej batalii… Do tego słowa tego kolesia zdawały się mieć naprawdę ważną wskazówkę podaną na tacy.

- On ma rację. Twoja informatorka nie mogła mieć informacji od byle kogo… Tym bardziej, że - przerwał na chwilę, aby wskazać palcem na zboże - Oni byli kiepską zmyłką, niczym więcej. Na wojnie też tak robią. Dają coś, co niby jest ważne, tak dla podpuchy, aby gdzieś obok odwalić coś jeszcze gorszego - westchnął przecierając dłonią twarz. - Ryu, musimy iść do tej twojej informatorki, dowiedzieć się coś o tym kolesiu… A tego jegomościa też wypuścić, nic nie zrobił, transportował zboże.

Nie pozostało nic innego, jak poczekać na odpowiedź przyjaciela. Tsu był gotowy sam udać się do tej kobiety, o ile dostanie namiary na jej położenie, jak i na to, jak w ogóle ją rozpoznać.

Przejdź do posta

autor: Tsuyoshi: 30 wrz 2020, o 23:55; Forum: Przedmioty; Temat: Gantoretto; Odpowiedzi: 21; Odsłony: 347

Re: Gantoretto

Przejdź do posta

Znaleziono 459 wyników

Strona 1 z 31
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
31
Następna

Wyszukiwanie zaawansowane