Sto lat
4

Wesołego!
Kakashi

Moja postać nie ma żeńskiej wersji, ale gdyby miała żonę, to pewnie taką: :P

I dziękuję.

Po całkiem konkretnym treningu czoło staruszka skroplił pot. Nie należał już do najmłodszych, choć jego wygląd mógł nieco mylić - wszak jak na shinobi przystało trzymał formę zapewne o wiele lepszą niż niejeden młodzian. Krótka przerwa pod jednym z parkowych drzew, które jeszcze chwilę maltretował zdawała się być w zupełności wystarczająca, by odzyskał nieco sił. Korzystając z tej krótkiej chwili dla samego siebie, Kawa postanowił obserwować nieco swoje otoczenie. Wybrał całkiem dobre miejsce na trening, bo nie tylko był osłonięty od ścieżki kępką roślin, ale również w tej części parku nie dało się zaobserwować zbyt wielu ludzi. Być może pora temu sprzyjała, a być może ta część parku zwyczajnie nie była zbyt uczęszczana. Nie zagłębiając się jednak w dalsze przemyślenia na ten temat, siwowłosy wstał i otrzepał spodnie, uznając że wystarczy mu odpoczynku. Z kieszeni wyjął nieco pomiętolony kawałek papieru, na którym poczynił notatki z jednej z książek, które znalazł dość niedawno w karczmie, w której wynajmował pokój - aż dziw brał, że mógł tam coś takiego znaleźć. Być może ktoś ją po prostu zgubił.

Staruszek przybył do ustronnej lokalizacji osady zwanej parkiem nie bez powodu. Potrzebował miejsca, w którym mógł się odrobinę rozruszać, a być może nawet odkryć kilka zupełnie nowych ruchów bez zbędnego zwracania uwagi. Park wydawał się do tego dobrym miejscem - może nie idealnym, bo w końcu nie takie było jego przeznaczenie, ale nie rzadko widziało się ludzi przychodzących trenować właśnie do parku. Czy to zwykły poranny jogging czy nawet grupowe zajęcia na świeżym powietrzu, kiedy pogoda dopisywała.
Kawa chodził ścieżkami ciągnącymi się wśród drzew dobre kilkanaście minut zanim zboczył z jednej z nich, by znaleźć się wśród drzew. Potrzebował wszak spokoju.

Brama, jak zwykle zresztą, otwarta była na oścież, a pod jej łukiem przechodziła masa ludzi. Wydawać by się mogło, że można swobodnie wejść do miasta i wyjść niezauważonym, jednakże nic bardziej mylnego. Strażnicy realizowali swoją pracę wręcz wzorowo - przynajmniej tego dnia, którego progi miasta przyszło przekroczyć siwemu wędrowcowi. Mężczyzna natychmiast został wyłapany do kontroli. Może i osada była wioską kupiecką, ale twarz staruszka najwyraźniej była zupełnie nowa. Może strażnicy mieli dobrą pamięć do twarzy? W końcu taka była ich rola.
Kawa bez owijania w bawełnę przedstawił dokumenty, a nawet bez skrępowania pokazał co miał przy sobie. Przeszukanie nie było konieczne, jednakże jako że był w tym miejscu pierwszy raz, chciał zapewnić strażników, że przybywa z pokojowymi zamiarami. Kontrola obyła się bez większych przygód i stary kupiec niebawem ruszył dalej, ponownie ukrywając twarz w głębokim kapturze.

z/t -> Park

Od zadania, które w dość sprytny sposób wykonał niepozorny staruszek minęło całkiem sporo czasu. Nie był to dzień ani dwa. Nawet nie miesiąc. Wydawać by się mogło, że zapuścił w przydrożnej karczmie korzenie, a obskurny pokój, który wynajmował będzie tym, w którym dokona żywota. Nic jednak bardziej mylnego. Mężczyzna co prawda osiadł w jednym miejscu na dłuższy czas, nie zwracając na siebie tym samym większej uwagi, dorabiając sobie prostymi pracami w karczmie, jednakże nie zamierzał zostawać w jednym miejscu na zawsze. W końcu musiał nadejść ten dzień, w którym spakował swój dobytek w torbę podróżną, którą zawsze nosił przy sobie - nie było tego zbyt wiele - i wyszedł z karczmy, by być może nigdy więcej do niej nie wrócić. Raźnym krokiem udał się w stronę pobliskiej osady, która była stolicą prowincji, w której spędził tak dużo czasu.
Nadszedł czas, by stary kupiec rozwinął skrzydła i podążył ścieżką, która była mu przeznaczona.

z/t -> viewtopic.php?f=58&t=6485&start=180