Shinobi War PBF Naruto - Szukaj

Znaleziono 651 wyników

Wyszukiwanie zaawansowane

Znaleziono 651 wyników

Strona 1 z 44
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
44
Następna

autor: BeeBee-Hachi: 8 kwie 2024, o 20:53; Forum: Osada Shigashi no Kibu; Temat: Siedziba władzy; Odpowiedzi: 66; Odsłony: 7055

Re: Siedziba władzy

Interwencja Fabularna
Lato, Rok 394 kalendarza forumowego

Atmosfera w sali, a szczególnie przy stole władzy była dosyć napięta. Nie trzeba było być bystrzachą, aby zrozumieć, że to przewodniczący tryskał tutaj złością i jadem na boki, zapewne będąc jednocześcnie wkurwionym na siebie, za nie sprawdzenie listy zgłoszonych do awansu, ale także na jego kolegów, którzy tego jednego potwora wypuścili z klatki i na tę listę wpisali. Gaika miał żyć swoim życiem, na uboczu tego co dzieje się w Shigashi, nie wchodząc w drogę staruszka. Niestety, nie udało się to i stał właśnie jako jeden z zasłużonych dla miasta... Co poszło nie tak...

Już się wydawało, że stary Seichirou przetrwa ten dyshonor dla samego siebie, po prostu wymaże jego obecność z pamięci, jednakże w tedy, ta pokraka zwana jego wnukiem, postanowiła się odezwać. Głowa rodziny Rokudo od razu sparaliżowała go wzrokiem, jednakże i to nie wystarczyło, aby dać ujście jego złości. Chwycił on ręką za swoje czarne, dosyć ciężkie krzesło i cisnął nim w Gaikę. Przedmiot leciał dosyć szybko, ale nasz bohater nie był już tym samym dzieciakiem co kiedyś, wiec bez problemu mógł uniknąć przedmiotu, odbić go, czy nawet złapać. Niezależnie jednak od jego reakcji, Seichirou ze złością na twarzy po prostu wyszedł, trzaskając przy okazji drzwiami tak mocno, że aż wypadły z zawiasów...

Widząc to przedstawienie, zebrani nie wiedzieli co myśleć. W większości byli przerażeni, zaczęli też szeptać między sobą. Jedynie radny Shimura wydawał się być zadowolony, gdyż wyluzowany siedział sobie na krześle. Dopiero karzące spojrzenie brodatego radnego spowodowało, że pozostali się uspokoili.

- Tarao-kun skontaktuje sie z tobą w najbliższym czasie, skoro masz coś ważnego dla niego. Szczególnie, że to na jego wniosek dostałeś aktualny awans. - radny uśmiechnął się, a następnie sięgnął za płachtę swojej szaty, skąd wyciągnął zdobioną papierośnicę, z której wyciągnąć ziołowego skręta i odpalił tutaj.

- Skoro nie ma więcej pytań, to możecie wyjść. Na korytarzu czekają na was wspomniane wcześniej zwoje. - radny skończył swoją przemowę, a następnie przeniósł wzrok na swojego towarzysza. Pokręcił głową, a potem zeskoczył ze swojego krzesła dosyć żwawo i udał się w stronę, w którą wyszedł Seichirou.

Kiedy Gaika wyszedł na korytarz, dostrzegł zwój podpisany jego imieniem. Było tam sporo prawnego bełkotu, który zapewne go nie interesował, najważniejszą informacją było to, że od dzisiaj nasz heros mógł się tytułować Sentokim Shiaghi no Kibu.

Urzędnik
Rokudo Seichirou
Shimura Kyoraku
Hachisuka Masakatsu

Wątek Zakończony, awans na Sentoki zgodnie z wymaganiami nowego systemu rang przyznany.

Przejdź do posta

autor: BeeBee-Hachi: 8 kwie 2024, o 00:31; Forum: Osada Shigashi no Kibu; Temat: Siedziba władzy; Odpowiedzi: 66; Odsłony: 7055

Re: Siedziba władzy

Interwencja Fabularna
Lato, Rok 394 kalendarza forumowego

Spojrzenia zebranych zawisły na Gaice, który był najświeższy w tym towarzystwie. Początkowo jedynie mu się przyglądali, jednakże w pewnej chwili dwójka mających może osiemnaście lat młodzików zaczęła coś szeptać między sobą, zerkając na niego, a nawet coś tam podśmiechiwali się pod nosem. Niestety Gaika nie był w stanie usłyszeć o czym rozmawiali. Być może mieli dobry humor, a może śmiali się z jego niedźwiedzia... Nigdy nie wiadomo.. Nim jednak udało mu się dowiedzieć, drzwi do jednego z gabinetów otworzyły się, po czym wyszedł z nich strażnik, który zaprosił ich wszystkich do środka i nakazał ustawienie się w rzędzie we wskazanym miejscu.

W dosyć dużym pomieszczeniu, na jego środku, był ustawiony podłużny stół, przy którym znajdowały się ustawione duże krzesła, było ich pięć, a każde w innym kolorze. Od lewej były to, Żółte, Czerwone, Czarne, Niebieskie i Zielone. Aktualnie tylko dwa z nich były zajęte. Na Czerwonym siedział dosyć niski ale za to krępy mężczyzna po czterdziestce, o łysej głowie i długiej brodzie zaplecionej w warkocz. Pod okiem miał podłużną bliznę, która wyglądała jak od cięcia miecza, a odziany był w czerwone szaty, do których doczepione byłī liczne odznaczenia miejsce, przyznawane znamienitym shinobi. Wielu o nim słyszało, choć nie każdy miał okazję poznać go osobiście - był to Hachisuka Masakatsu - członek rady miasta, specjalizujący się w wojskowości i bezpieczeństwie. Obok niego, na czarnym krześle, siedział ktoś, kogo Gaice nie trzeba było przedstawiać. Odziany w eleganckie, czarne szaty mężczyzna o długich, siwych włosach i przerażająco spokojnym spojrzeniu swoich czerwonych ślepiów. Miał kilkudniowy zarost na twarzy, który zdecydowanie nie był najrówniejszy, choć mogło to być złudzenie wynikające z licznych blizn i zmarszczek, które miał na twarzy. Było to nie kto inny, jak dziadek naszego bohatera - Rokudo Seichirou - Przewodniczący Rady Shigashi no Kibu.

Wszystkim zebranym nakazano ustawić się w linii kilka metrów przed stołem, po czym, co mogło być niezrozumiałe dla Gaiki, wszyscy zasalutowali, czekając na to co powiedzą radni. Staruszek naszego bohatera zlustrował każdego swoim spojrzeniem, zatrzymując swój wzrok na Gaice na dłużej. Mimo tego, że starał się on zachować fason, może tylko brew mu drgnęła, Gaika mógł być pewien jednego, jego dziadek był wściekły....

- Przepraszam za spóźnienie... Widzę, że są już wszyscy... - wszedł do sali jeszcze jeden reprezentant rady, odpowiedzialny za sprawy wewnętrzne mężczyzna w żółtej szacie, który od razu zajął krzesło w tym samym kolorze. Widząc minę Seichirou, uśmiechnął się troszkę szerzej, a następnie przeniósł swoje spojrzenie na Gaikę. Najwidoczniej, cała ta sytuacja go bawiła.

- Nie będziemy przedłużać, gdyż miasto cały czas potrzebuje nas na ulicach... Ostatnimi czasy przysłużyliście się naszemu miasto, dlatego też zostaliście nominowani do awansu. Każdy z was zaraz otrzyma zwój z nową rangą oraz wyjaśnieniem wszystkich zmian w waszej aktualnej sytuacji, nowych warunków i wymagańļ, jakie względem was będziemy teraz mieć. Wasi przełożeni skontaktują się z wami w przeciągu kilku następnych dni. Jeżeli nie chcecie czekać, już dzisiaj możecie udać się po kolejne misję. W mieście jest wiele do zrobienia z szalejącymi na ulicach smokami i tygrysami, więc nie ma co zwlekać... Jakieś pytania?? - spojrzał on po zebranych, oraz po swoich kolegach w radzie. Nikt nic nie chciał powiedzieć, co było w sumie dziwne, gdyż radny Rokudo nie wypowiedział ani jednego słowa, a przeważnie zawsze chciał postawić kropkę nad I. teraz jedynie przenosił wzrok po swoich kolegach z rady, zastanawiając się który z nich wyciął mu tego nieśmiesznego psikusa...

Urzędnik
Rokudo Seichirou
Shimura Kyoraku
Hachisuka Masakatsu

Przejdź do posta

autor: BeeBee-Hachi: 7 kwie 2024, o 11:20; Forum: Tereny mieszkalne; Temat: Skromny domek na tyłach posiadłości Rokudo; Odpowiedzi: 176; Odsłony: 9276

Re: Skromny domek na tyłach posiadłości Rokudo

Z/T

Przejdź do posta

autor: BeeBee-Hachi: 7 kwie 2024, o 11:19; Forum: Osada Shigashi no Kibu; Temat: Siedziba władzy; Odpowiedzi: 66; Odsłony: 7055

Re: Siedziba władzy

Interwencja Fabularna
Lato, Rok 394 kalendarza forumowego Poprzedna lokacja : Shigashi no Kibu - SKROMNY DOMEK NA TYŁACH POSIADŁOŚCI ROKUDO

Nasz bohater dosyć szybko przebrał się ze swojego bojowego ubrania w zestaw cywilny i był już gotowy do ruszenia do Siedziby Władz. Po drodze urzędnik o niczym się nie odzywał, po prostu szedł, do tego jeszcze dosyć wolno, zapewne z powodu jakichś problemów zdrowotnych, dlatego też nasz heros miał sporo czasu na przyglądanie się miastu i jego uliczkom. A zmieniło się wiele od momentu, kiedy był tutaj ostatnio. Sporo domostw i sklepów było zdemolowanych, okna były zabite deskami a na ulicach było dużo więcej patroli straży miejskiej niż zwykle. Ludzie także wydawali się jedynie przemykać ulicami z budynku do budynku, jedynie Ci, którzy byli oznaczeni tatuażami mafijnymi, stali na ulicach i obserwowali co się dzieje na mieście. Coś musiało się wydarzyć podczas nieobecności naszego herosa...

Po wejściu do budynku, Gaika został zaprowadzony na najwyższe piętro, gdzie znajdowały się gabinety używane przez najważniejszych urzędników, w tym jego dziadka. W dużym korytarzu znajdowało się kilkoro osób, kobiety i mężczyźni w podobnym wieku co on lub młodsi. W większości wyglądali na shinobich, mieli jakieś dziwne wyposażenie, charakterystyczne torby na sprzęt, pancerze czy też po prostu blizny i tężyzna fizyczna mówiły, że nie są zwykłymi strażnikami. Część z nich rozmawiała między sobą, tak jakby się znali, inni po prostu siedzieli na ustawionych na korytarzu ławkach, czekając na usłyszenie powodu dlaczego zostali tutaj zebrani. Kiedy Gaika pojawił się na korytarzu, wzrok wszystkich skierował się na niego. Wtedy też urzędnik, który go tutaj przyprowadził, wszedł do jednego z gabinetów, bez słowa pozostawiając go w samotności na korytarzu, wprost na pastwę wszystkich zebranych.

Urzędnik

Przejdź do posta

autor: BeeBee-Hachi: 6 kwie 2024, o 22:15; Forum: Tereny mieszkalne; Temat: Skromny domek na tyłach posiadłości Rokudo; Odpowiedzi: 176; Odsłony: 9276

Re: Skromny domek na tyłach posiadłości Rokudo

Interwencja Fabularna
Lato, Rok 394 kalendarza forumowego

Gaika opuścił dom na długo, choć przez ten czas niewiele się zmieniło w jego schowku zwanym domkiem. Dziwnym trafem, wszystkie zwierzęta dalej żyły, tak jakby ktoś jednak pilnie dbał o nie swoim okiem... i sporą porcją mięsa. W każdym razie, pogoda była cudowna, słońce świeciło a na niebie nie było ani jednej chmurki, więc idealna pora na porządki i wietrzenie domostwa. Nasz bohater od razu przebrał się w swój strój do sprzątania i ruszył do tej nierównej walki.

Niestety, nie było dane mu zbyt długo tam poszaleć, gdyż już po chwili usłyszał, że ktoś kręci się po jego podwórzu, starając się nie podejść zbyt blisko niedźwiedzia. Kiedy wychylił głowę, Gaika dostrzegł mężczyznę około czterdziestki z przerzedzonymi, uciekającymi na plecy włosami. Lekko pucułowaty, zgarbiony koleś w szacie urzędniczej oraz z teczką pod pachą. Rozglądał się, tak jakby chciał upewnić się, czy ta dziura to jest miejsce, gdzie go skierowano, jednakże kiedy dostrzegł Gaika, wiedział już, że jest na miejscu. Przejechał wolną ręką po włosach i omijając niedźwiedzia zbliżył się do naszego herosa.

- Rokudo Gaika-san? Przekazano mi, aby sprowadzić Pana w trybie pilnym do siedziby władzy... - powiedział, co jakiś czas robiąc przerwę i zerkając na siedzącego nieopodal niedźwiedzia. Obecność pluszowego misia ewidentnie go stresowała...

Urzędnik

Przejdź do posta

autor: BeeBee-Hachi: 6 kwie 2024, o 21:57; Forum: Ogłoszenia i Kontakt z Administracją; Temat: Prośby do administracji; Odpowiedzi: 2227; Odsłony: 69851

Re: Prośby do administracji

Rokudo Gaika pisze: ↑5 kwie 2024, o 18:35 Sprawa: Prośba awans na Sentokiego i misję o dołączenie do Ansatsu no Ki(Sakki)
Uzasadnienie: Jestem silnym ninżem, myję zęby dwa razy dziennie i kocham zwierzęta. Poza tym spełniam wymagania misyjno-PeHaczowe.

Jest akcept

Przejdź do posta

autor: BeeBee-Hachi: 1 kwie 2024, o 20:11; Forum: Zaakceptowane karty; Temat: Yuki Renji[gotowa do sprawdzenia]; Odpowiedzi: 4; Odsłony: 131

Re: Yuki Renji[gotowa do sprawdzenia]

Witamy w Cesarstwie! Każdy poddany Cesarza jest mile widziany!

Przejdź do posta

autor: BeeBee-Hachi: 30 mar 2024, o 21:29; Forum: Podania Kart Postaci; Temat: Uchiha Saneatsu [Gotowa]; Odpowiedzi: 4; Odsłony: 171

Re: Uchiha Saneatsu [Gotowa]

Przejdź do posta

autor: BeeBee-Hachi: 30 mar 2024, o 17:03; Forum: Podania Kart Postaci; Temat: Uchiha Saneatsu [Gotowa]; Odpowiedzi: 4; Odsłony: 171

Re: Uchiha Saneatsu [Gotowa]

Hej, witamy na forum. Mam kilka uwag do karty postaci :

Przejdź do posta

autor: BeeBee-Hachi: 30 mar 2024, o 01:56; Forum: Zaakceptowane karty; Temat: Umemoto Mei [Gotowe]; Odpowiedzi: 1; Odsłony: 123

Re: Umemoto Mei [Gotowe]

Witamy w Cesarstwie! Każdy poddany Cesarza jest mile widziany!

Przejdź do posta

autor: BeeBee-Hachi: 25 mar 2024, o 23:50; Forum: Zaakceptowane karty; Temat: Aoi; Odpowiedzi: 1; Odsłony: 201

Re: Aoi

Witamy na pokładzie!

Przejdź do posta

autor: BeeBee-Hachi: 13 mar 2024, o 20:59; Forum: Misje i Fabuły; Temat: Zlecenia Specjalne; Odpowiedzi: 6; Odsłony: 5924

Re: Zlecenia Specjalne

Lodowa Dama Zleceniodawca: Cesarz Wanego Satoshi
Ranga: S
Powtarzalność: Wielokrotna
Dostępność: Wszyscy
Miejsce akcji: Sogen, wioska Hachimantai
Wynagrodzenie: + 10 000 Ryo | + 20 000 Ryo jeśli Mikoto zostanie sprowadzona żywa | dodatkowa nagroda do ustalenia z Administracją
Czas trwania wydarzenia: Zlecenie jest dostępne do momentu, w którym ktoś sprowadzi Mikoto do Cesarskiego Pałacu, bądź Cesarz zmieni zdanie.
Raport:
Cesarz Waneko wyznacza wysoką nagrodę finansową za sprowadzenie zdrajczyni Cesarstwa - Yuki Mikoto przed jego oblicze. Kobieta zbyt długo drwiła sobie z jego osoby, samego Cesarstwa oraz jego obywateli. Powinna trafić przed oblicze Cesarza i odpowiedzieć za swoją zdradę, jeśli w trakcie próby pojmania, cel zostanie zabity, nagroda takze jest przewidziana.
Zlecenie Dotyczy Posta Fabularnego.

Przejdź do posta

autor: BeeBee-Hachi: 13 mar 2024, o 20:59; Forum: Ogłoszenia i Kontakt z Administracją; Temat: Ogłoszenia fabularne - Wieści ze świata; Odpowiedzi: 19; Odsłony: 47371

Re: Ogłoszenia fabularne - Wieści ze świata

Archipelag Kantai, Hanamura, Nowa Dzielnica Klanu Yuki
Rok 394, Lato
To był jeden z tych niewielu bardzo przyjemnych dni w Cesarstwie. Słoneczko świeciło, a na niebie nie było widać ani jednej chmurki. Śnieg swoją puchatą kołderką przykrył całą Hanamurę, powodując, że odczuwalna temperatura była jeszcze wyższa, może nawet powyżej zera! Całe Cesarstwo korzystało z tej przepięknej pogody, w wielu miastach kończono pracę wcześniej, aby delektować się spokojem i ciepłem, którego na wyspach nie było zbyt dużo. Nawet ostatnie wydarzenia nie mogły popsuć tak ciepłego dnia.

Cesarz Waneko udał się na przechadzkę po nowo wybudowanej dzielnicy klanu Yuki. Cesarstwo włożyło wiele środków oraz ciężkiem pracy, aby zapewnić przesiedlonym nowe domy i godne warunki życia, no i trzeba było przyznać, nie wyglądało to źle. WIele domostw było już oddanych do użytku, bądź na wykończeniu. Ulice nowej dzielnicy były przepięknie udekorowane, choć to zapewne z powodu dzisiejszego gościa, a przechodnie cieszyli się ze zmiany miejsca zamieszkania, przynajmniej w większości, gdyż dla większości z nich, była to poprawa na lepsze. Co więcej, żyli teraz w najważniejszym mieście Cesarstwa, tuż pod okiem samego władcy. byli tutaj bezpieczni, z dala od szalejących na Hyuo rebeliantów.

Cesarz spacerował ulicami nowej dzielnicy, rozmawiając z mieszkańcami, przyjmując od nich podziękowania, bądź też odpowiadając na wszelkie pytania. Oczywiście, towarzyszyła mu również jego prywatna gwardia, jednakże trzymali się oni na uboczu, nie chcąc niepotrzebnie wystraszyć mieszkańców. I tak ci nieszczęśnicy wiele przeszli w ostatnim czasie, a szczególnie Ci, którzy mieli to nieszczęście uczestniczenia w niebezpiecznych akcjach buntowników. W trakcie gdy głowa państwa zajmowała się rozmowami, część jego ludzi rozdawała tutejszym jedzenie, słodycze i inne potrzebne do życia rzeczy. WIelu z nich jeszcze nie zaaklimatyzowało się w nowych warunkach, nie znalazło jeszcze stałej pracy, tak więc potrzebowali wsparcia,
które Cesarstwo postanowiło im zapewnić. Cesarz doskonale wiedział także, że mimo przybycia tutaj, wielu Yuki dalej czuło się niepewnie, nie wiedzieli czy zrobili dobrze, porzucając swoją dawną Shirei-kan, dlatego też był on tutaj, próbując ocieplić swój wizerunek i przekonać obywateli, że dokonali właściwego wyboru.

Nagle, dostrzegł on w tłumie swojego doradcę, mężczyznę, którego ostatnimi czasy widywał dosyć często. Było to wysoki, ale bardzo szczupły mężczyzna odziany w jasne szaty - Kobayashi Joutarou - aktualnie pełniący stanowisko szefa oddziałów specjalnych, choć nieformalnie, opiekującym się wieloma innymi rzeczami. Jego osobiste pojawienie jasno sygnalizowało, że wydarzyło się coś poważnego, dlatego też Cesarz kulturalnie przeprosił swojego aktualnego rozmówcę i udał się w jego stronę. Panowie weszli do jednej z nowo otwartych restauracji i od razu zajęli jeden ze stolików na uboczu, w tym czasie strażnicy zajęli się wszystkim, tak aby nikt nie niepokoił Cesarza.

- Przybywam z raportem z Hyou, mam dosyć ważne informacje, dlatego też postanowiłem nie czekać, na Waszą Wysokość w Pałacu. - mężczyzna wyciągnął ze swojej torby zwój, który podał Cesarzowi, a następnie zamilkł, aby dać mu chwilę na zapoznanie się z jego treścią. Waneko szybko przeleciał dokument swoim spojrzeniem, było tam sporo informacji, mnóstwo różnego rodzaju danych, zebranych w formę raportu, jednakże czuł, że to nie o to chodzi.

- Widzę, że aktywność buntowników zmalała w ostatnim czasie. To dobrze, Hatamoto sobie radzi.. No ale chyba nie samymi cyferkami chciałeś mnie tutaj zająć. Mów co wydarzyło się tak ważnego, że przerywa mój dzień z poddanymi. - w jego głosie dało się bez trudu wyczuć irytację, choć ciężko stwierdzić, czy wynikała ona z przerwania tej wizyty, czy może z w istocie z samej wizyty.

- Hatamoto wraz ze swoimi ludźmi wszedł do świątyni w wulkanie przy Fuyuhanie, gdzie skrywali się rebelianci. Rozpoczęły się walki, i buntownicy w większości zostali zmiażdżeni. - na twarzy Cesarza pojawił się uśmiech. Nic tak go nie cieszyło, jak niepowodzenie jego wrogów. Jeszcze tylko Kotei rozsypie się pod naporem dzikusów z północy i już w ogóle dzień będzie udany.

- Nagle doszło tam do erupcji wulkanu, a część góry osunęła się, grzebiąc w gruzach świątynię oraz walczących tam naszych żołnierzy. Ciągle odkopujemy ciała, znajdujemy też pojedynczych żywych. Nie byłoby w tym nic aż tak interesującego, no ale ten wulkan od lat był nieaktywny. Udało nam się z gruzów odkopać samego Hatamoto. Twierdzi on, że tamtejsi kapłani kombinowali coś w świątyni. Niestety szansa na dowiedzenie się co tak na prawdę się wydarzyło jest znikoma. Kapłani, podobnie jak ich wolumeny, zostały zalane lawą i zasypane skałami. Na szczęście erupcja nie dotarła do miasta, więc poza obudzonymi mieszkańcami i rannymi żołnierzami, nie ma wielu strat. Akcja ratunkowa jest ciągle w toku. - Joutarou zakończył swój raport i spojrzał na przywódcę, który na chwilę zamarł. Cesarz przez chwilę zastanawiał się co tak na prawdę powinien o tym sądzić. Niby była to głupia świątynia Yukich, jakieś ich zabobony. Choć z drugiej strony, udało im się przebudzić uśpiony wulkan... Zmarszczył brwi...

- Każ wojskowym otoczyć teren góry, wyślij też tam kogoś ze swoich ludzi, niech dokładnie zbada co tam się wydarzyło. Wybierz też paru biegłych w słowie, niech rozpytają tutaj w dzielnicy, może ktoś będzie wiedział coś więcej. - Cesarz dosyć szybko zbył te wydarzenia w swojej głowie. Mimo wszystko, w skali całego kraju nie było to tak ważne. Trzeba było zareagować, no ale miał też inne rzeczy na głowie, na szczęście miał kompetentnych ludzi, którym mógł oddelegować tak błahe zadania.

- Monitoruj nastroje na wyspie oraz w tej dzielnicy. W razie czego rusz trochę pieniędzy ze skarbca. Po tych ostatnich wybrykach Yukich musimy mieć pewność, że Cesarstwo jest mocne i jednomyślne. Coś mi mówi, że nadciągają trudne czasy... - Joutarou przytaknął, potwierdzając wykonanie zleconych mu zadań.

- Z dobrych wieści, w świątyni żołnierzom udało się pochwycić Wielorybiego Rzeźnika, dokonał tego jeden z samurajów - Umako Soga. Więzień jest zabezpieczony i do dyspozycji w każdej chwili. - Cesarz uśmiechnął się na te wieści. Ten symbol rebelii dosyć mocno utkwił mu między zębami. Dzięki niemu część Yukich dołączyła do ruchu oporu, z drugiej strony, to właśnie dzięki temu lekkomyślnemu zabójcy udało się przekonać cywili, że buntownicy Yuki są źli. W końcu dobrzy nie zabijają cywili w porcie.

- Doskonale. Przetransportujcie go do stolicy. Takim personom trzeba urządzić pokazowy sąd. Wyciśniemy z niego każdą kroplę, która może przysłużyć się uspokojeniu napięć w kraju. A samuraja odznaczcie i zaproście do mojej osobistej gwardii.. - To były wieści, na które Cesarz czekał. Przynajmniej jeden wrzód mniej. Jeszcze tylko Wilczyca...

- Jeszcze coś.. Miejscowi twierdzą, że w nocy słyszeli przerażający ryk dochodzący z wulkanu, chwilę po erupcji. Nikt z żołnierzy jednak tego nie potwierdził.. Zapewne były to zwierzęta uciekające przed wyciekającą lawą. - dodał na koniec. Nie wyglądało to na ważną informację, więc Cesarz nawet tego nie skomentował. W końcu czemu miałby?

- A, zapomniałbym, wyznacz nagrodę pieniężną za głowę Mikoto... Albo... za żywą jeszcze większą... Niech nie myśli sobie, że o niej zapomniałem. Zrób to tak, żeby była świadoma, mam nadzieję, że nie prześpi kilku nocy. Wyślij też gońca do Shigashi, na pewno zainteresuje ich Cesarskie złoto. - Oj tak, Cesarz był w znakomitym humorze dzisiejszego dnia. Zostawił na stole sakwę pełną monet, będącą płatnością za herbatę, a następnie pozostawił swojego doradcę przy stole, wracając do swojej wizyty w nowej dzielnicy Klanu Yuki.

Sogen, wioska Hachimantai
Rok 394, Lato
Yuki Mikoto przesiadywała w swoim skromnym domostwie w osadzie, która została jej ofiarowana przez ród Uchiha. Nie wiodło jej się dobrze, większość jej ludzi udała się do Kotei, gdzie miała odbyć się wielka bitwa z dzikimi maszerującymi z północy i dalej nie było żadnych wieści od nich, choć wydawało się, że do starcia powinno dojść na dniach. Zamartwiała się tym, choć nie byłą w stanie przyznać tego przed samą sobą, dlatego też większość czasu spędzała na zajmowaniu swojego umysłu czymś innym, głównie książkami, a także zastanawianiem się, jak tu polepszyć jakość życia swojej powoli rosnącej społeczności. Nie było tutaj wielu Yuki, a od kilku tygodni ich napływ z Cesarstwa się znacznie zmniejszył. Zapewne większość, która podjęła decyzję, że chce do niej dołączyć, już to zrobiła, albo zginęła próbując. Na wyspach pozostali ci, którzy postanowili żyć dalej pod jarzmem szalonego Cesarza.

Nagle do jej drzwi zapukał jeden ze strażników. Kobieta poprawiła się na swoim krześle, schowała właśnie czytaną książkę i wyprostowała się, a następnie zaprosiła przybyszy do środka. Drzwi otworzył jeden z jej ochroniarzy i wpuścił do środka dwoje mężczyzn. Pierwszy wszedł średniego wzrostu mężczyzna o czarnych, opadających na oczy włosach i zielonych oczach. Miał na sobie znoszone, podróżne odzienie, grubością jasno wskazujące na pochodzenie z Cesarstwa, oraz plecak podróżny i kilka toreb shinobi przy biodrze. Tuż za nim podążał mający może dwadzieścia lat mężczyzna w zimowym płaszczu narzuconym na białe, kapłańskie szaty. Chłopak wydawał się delikatnie zagubiony i przerażony, Także miał na plecach plecak,
a w dłoni trzymał drewniany kij, który zapewne pomagał mu w długiej wędrówce.

- Jestem Aoda, niegdyś shinobi Cesarstwa, ostatnimi czasy jednak moi towarzysze zwą mnie częściej buntownikiem. Moim ostatnim zadaniem, było przyprowadzenie tego oto młodzieńca przed twoje oblicze.... - widać było, że jest on zmęczony podróżą, zapewne musieli wiele zaryzykować i wziąć na siebie wiele trudności, a by dotrzeć tutaj z Cesarstwa, które dosyć dobrze dba o to, aby obywatele bez powodu nie opuszczali wysp, szczególnie w kierunku Sogen.

- Nazywam się... Sengotsu Masahiko.. Mój ojciec, Sengotsu Miyakawa, był najwyższym kapłanem świątyni skrytej we wnętrzu Shiroyamy. Jego ostatnią wolą było, abym przybył do ciebie, Pani, a także przywiózł ze sobą nasze najświętsze zapiski. - chłopak skłonił się, a następnie zdjął z pleców swój plecak. Kiedy uderzył on o ziemię, wszyscy usłyszeli głośnie uderzenie, plecak musiał być pełen przeróżnych przedmiotów.

- Miyakawa-sama nie żyje? Czy to znaczy, że pieczęci zostały zerwane?? - na twarzy Mikoto zagościł niepokój. Mimo tego, że zawsze okazywała spokój, teraz nie była w stanie skryć swoich emocji. Doszło do czegoś, czego całkowicie się nie spodziewała. Co gorsza, wiedziała, co z tym wszystkim będzie mógł zrobić Cesarz, jeśli wpadnie to w jego ręce.

- W trakcie ucieczki widzieliśmy, jak z lodowej bramy Tori wylewa się lawa, a kiedy opuściliśmy wulkan, doszło do wstrząsów i słyszeliśmy zwierzęce ryki. Chwilę później wulkan wybuchł, a część w góry, w której znajdowała się świątynia, osunęła się, grzebiąc to co się tam znajdowało w gruzach. Nie wiemy co to było... ale było przerażające.... Mogę pewnie wysłać listy do znajomych, którzy zostali na wyspie aby się dowiedzieli.

- Masz rację, wyślij listy, ale zamiast tego ostrzeż ich, żeby nie zbliżali się do wulkanu. To zbyt niebezpiecznie... Zapewne znajdą tam tylko śmierć...

- Niestety, nie wiem zbyt wiele, brama Tori była świętym miejscem, ale nie mówiono o niej zbyt wiele. Dlatego też mój Ojciec nakazał mi zabranie naszych świętych tesktów. Być może w nich jest więcej informacji o tym co zaszło. Zgodnie z jego wolą, składam je na twoje ręce. - wyciągnął on z plecaka grubą księgę oraz kilkanaście ciasno zawiniętych zwojów, oraz podszedł, kładąc je na biurko przywódczyni.

- Jeżeli tylko mogę prosić... Proszę ich nie zniszczyć, były dla nas bardzo cenne... - chłopak nie mógł skryć emocji, które coraz bardziej w nim narastały. W trakcie podróży trzymał się, nie chcąc swojemu ochroniarzowi sprawiać problemów, teraz jednak, kiedy byli na końcu, mógł w końcu to wszystko z siebie wyrzucić.

- Jeżeli nie macie się gdzie podziać, to zapraszam was do pozostania tutaj. Wolne miejsce do spania się znajdzie, jedzenie też. jest tutaj wielu wyrzutków z Cesarstwa, którym nie pasowały jego rządy, w tym ja sama, więc wiem co czujecie po opuszczeniu domu. Na pewno przyda nam się wasza pomoc. - kobieta spojrzała to na jednego, to na drugiego. Shinobi to zawsze dodatkowa praca rąk do działania, szczególnie, że plany byłī wielkie, może nawet zbyt duże na to, co aktualni Mikoto miała w swoich rękach. A co do kapłana...

- Masahiko-san, myślę, że naszej osadzie przydałby się kapłan. Póki co nie ma tutaj nikogo, kto dbałby o duchowe potrzeby mieszkańców. Być może nie od razu, ale zorganizujemy Ci miejsce na stworzenie świątyni. Nie znałam twojego ojca zbyt dobrze, ale słyszałam o nim wiele od mojego ojca, więc podejrzewam, że dobrze cię wyszkolił.

- Mikoto-sama! Dziękuję bardzo! Jeżeli jest taka możliwość... to... to ja chętnie tutaj pozostanę i zajmę się tym, co potrafię... - po jego policzkach zaczęły lecieć łzy wzruszenia.

- Jeżeli o mnie chodzi, to i tak nie mam po co wracać do Cesarstwa. Zapewne już wiedzą kim jestem. Nie mam tam rodziny, a co do przyjaciół, to pewnie i tak niedługo się tutaj pojawią. - taki to już był los wyrzutka...

- W takim razie odpocznijcie. Wieczorem zapraszam was na posiłek. Chciałabym poznać resztę szczegółów związanych z tym całym zajściem. - kobieta delikatnie uśmiechnęła się, a następnie odprowadziła dwójkę przybyszów do drzwi swoim spojrzeniem. Takiej niespodzianki dzisiejszego dnia się nie spodziewała. Czy to będzie pozytywna, czy negatywna niespodzianka, czas zapewne pokarze.

Cesarz Waneko Satoshi
Kobayashi Joutarou

Yuki Mikoto - Obrazek
Sengotsu Masahiko
Aoda
W ramach posta pojawiło się nowe Zlecenie Specjalne

Przejdź do posta

autor: BeeBee-Hachi: 21 gru 2023, o 04:16; Forum: [Event] Ostatnia Bitwa o Kōtei; Temat: [EVENT] - Grupa Szturmowa; Odpowiedzi: 163; Odsłony: 5301

Re: [EVENT] - Grupa Szturmowa

Grupa Szturmowa

W szpitalu wewnątrz twierdzy działo się dosyć sporo. Dla niektórych zapewne więcej niż na polu bitwy. Jak na każdy zapleczu wielkiego widowiska, było tutaj wiele rzeczy, o których się nie mówi. W końcu nikt nigdy nie opowiada o rannych, o kalekach do końca życia czy też martwych. Liczyło się zwycięstwo i to wynik tej bitwy będzie najbardziej zapamiętany, a nie jej przebieg, czy to jak wielu zginęło walcząc o osiągniecie celu.

W jednej z sekcji medycznych, oddzielonych białymi tkaninami od reszty świata, doszło do dosyć poważnego zgromadzenia. Mijikuma, Minoru, Takashi oraz Osamu, no i jeszcze ranna Miuro i tajemniczy lekarz z ptasią maską na głowie. Każdy był zajęty swoim sprawami, więc zbyt długo nie popatrzyli na siebie i po chwili rozeszli się w swoje strony.

Takashi toczył wewnętrzny monolog ze swoim pasażerem na gapę. Ślimak awanturował się, nie chcąc pozwolić mu pójść na śmierć na pole bitwy. Młody Nara za to próbował go przekonać, że to przecież dobry pomysł, oraz, że nie bardzo mają wybór. Ewidentnie ślimakowi się to nie podobało. Jednakże zaczął się uspokajać. Tylko, że wbrew temu na co liczył Takashi, demon nie odpowiedział. On po prostu zniknął. Cała ta złość i strach, który przebiegał przez Takashiego nagle zniknęła, a w raz z nią obecność demona. Czyżby poszedł spać? A może się obraził? W każdym razie, na pewno nie chciał on rozmawiać o pomyśle Nary. Niestety dla glutowatego, zbyt wiele nie mógł zrobić, zrobienie awantury tutaj nie pomoże w ucieczce przed lisem, który z każdą chwilą był coraz bliżej murów twierdzy.

Osamu powoli miał dość całej tej atmosfery. Niby profesjonalny szpital, niby odpowiednio przygotowane struktury, a dowiedzieć się czegokolwiek tutaj to jakaś katorga. Lekarz zamiast zajmować się ranną, majstrował coś przy już zmarłym pacjencie. Dopiero dosyć głośna uwaga Osamu spowodowała, że wrócił do dziewczyny a z jego dłoni buchnęła zielona chakra, która zaczęła regenerować jej rany. W trakcie leczenia rzucił on opryskliwe spojrzenia na reprezentanta pustyni, niczym szczur, którego przegoniono ze śmietniska. Nawet zasyczał pod nosem, choć przez ten jego dziub nie było to najlepiej słyszalne. Niestety, nikt nie mógł odpowiedzieć na jego pytanie, gdyż sanitariusz, tak jak powiedział, wyszedł załatwić im transport.

Mijikuma oraz Minoru weszli głębiej do przestrzeni medycznej, mijając przy okazji wychodzących Osamu oraz Takashiego. Minoru był zdruzgotany, czuł jak jest roztrzęsiony a jego ręce drżą ze strachu. To co się dzieje na polu bitwy, te wielkie siły, które tam się mierzą. To jest nieludzkie, na pewno dobrze się to nie skończy. Lekarz wskazał im dwa wolne łóżka, naprzeciwko tego na którym leżała jego aktualna pacjentka - młoda dziewczyna o charakterystycznych dla pustyni rysach twarzy.

- Skończę tylko z nią i już się za was biorę. Momencik. Napijcie się w tym czasie naparu, pomoże wam zregenerować siły. - wskazał ręką na stjące na prowizorycznym biurku gliniane naczynie nad palnikiem, oraz stojące obok niewielkie czarki. Zapach nie zachęcał do picia, ale musiało to oznaczać, że to jest dobre lekarstwo.

- Dziewczyna musi tu chwilę u mnie zostać. - rzucił na odchodne Osamu i Takashiemu, którzy właśnie wychodzili. Wpadli wprost na sanitariusza, który biegł w ich kierunku. Kiedy ich dostrzegł, zatrzymał się i gdy tylko wziął ze dwa wdechy, rozpoczął przekazywanie informacji.

- Proszę za mną. Jeden z shinobi z grupy szturmowej będzie ruszał w stronę pola bitwy. Wasz dowódca nakazał wsparcie niebieskiego Kota, wszyscy członkowie grupy szturmowej, którzy są zdolni do walki, mają się tam udać. - wskazał ręką na horyzont, skąd dochodziły odgłosy szarpiących się demonów. Te przy każdym ruchu przewalały tony ziemii, co na pewno nie pozostawało niezauważone. Sanitariusz podprowadził ich do tylnego wejścia, gdzie na placu przed szpitalem stał wysoki, dobrze zbudowany mężczyzna około trzydziestki. miał długie, czerwone włosy związane w kok a na sobie lekką zbroję i wiszący przy pasie miecz. Panowie rozpoznali go, był jednym z członków grupy szturmowej, razem ruszali w stronę polany z demonami, choć tam już w chaosie bitwy zniknął im z oczu.

- Jestem Koseki Hisui. Słyszałem, że razem ruszamy na pole bitwy. - uścisnął każdemu z nich dłoń, a następnie złożył serię pieczęci. Po chwili, tuż obok niego pojawił się długi smok wykonany z Ciemnoniebieskiego kryształu. Wskazał on dłonią aby wsiedli wraz z nim, a on sam stanął na jego głowie, skąd zapewne będzie kierował ich lotem.

Dokumaru dosyć szybko skończył z dziewczyną i wrócił do ciała leżącego na jednym z łóżek. Panowie zapewne byli zajęci rozmową, bądź też piciem tego smakowitego naparu, która w cale smakowity nie był, jednakże po chwili spostrzegli, że coś jest nie tak. Doktorek zdecydowanie spędzał tam zbyt wiele czasu. Dopiero po chwili podszedł do nich i zaczął oglądać ich rany. Najpierw Minoru, potem Mijikumę.

- Co wam się dokładnie stało. Wróg ma jakieś niebezpieczne umiejętności, których powinienem być świadomy? - Zadał pytanie, przy okazji rozpoczynając wstępną diagnozę obu panów. - Braliście już pigułki żywnościowe? Chcecie wracać do walki, czy już się nawalczyliście i chcecie przeczekać do końca? - jego głos był zimny, niczym wymawiany przez robota, bez emocji.

Ryuujin oraz jego towarzysz ruszyli w stronę twierdzy. Mieli do pokonania kawałek, na szczęście ptaki Gazo byłī dosyć szybkie. Jedyne na co trzeba było uważać, to latające w koło techniki i broń, która była miotana przez obie strony. Istny chaos nad którym chyba nikt już nie panował. Każdy tylko walczył o życie swoje, oraz swoich towarzyszy. Kuroichi leciał tak szybko jak tylko mógł, w pewnej chwili, na sekundę jego twarz spoważniała, tak jakby coś go zaczepiło. Trwało to sekundę, może dwie, po czym uśmiechnął się.

- Rozmawiałem z kimś z klanu Yamanaka, wiedzą, że lecimy. Wpuszczą nas od razu do szpitala. - jak powiedział, tak też się stało. Bez problemu przelecieli nad walczącymi i mogli wylądować na placu za szpitalem, gdzie na początku bitwy mieli zbiórkę. Tam Kuroichi pozostał, a Ryuujin został przejęty przez jednego z sanitariuszy, który po przeprowadzeni szybkiej diagnozy i potwierdzeniu przynależności do elitarnego oddziału, poprowadził go do jednej z sekcji medycznych, gdzie miał czekać na niego lekarz.

Oględziny Minoru oraz Mijikumy zostały przerwane przez wejście Ryuujina. Został on wprowadzony przez jednego z sanitariuszy, który wskazał mu wolne łóżko, a następnie podszedł do Dokumaru.

- Dokumaru-san, priorytetowy pacjent, z grupy szturmowej. Proszę pozostawić aktualnie leczonych pacjentów i skupić się tym elitarnym wojowniku. - sanitariusz wręcz specjalnie akcentował niektóre słowa, chcąc w ten sposób przekonać Duet Mi, że niestety, muszą poczekać. Dokumaru westchnął, spojrzał na swoich pacjentów i podszedł do Ryuujina.

- Przepraszam Panowie, takie zasady. Proszę chwilę poczekać i dopić napar. - rzucił im na odchodne, a następnie rozpoczął oględziny Ryuujina. - Proszę mi powiedzieć, co się dokładnie stało i na co mam zwrócić szczególną uwagę. - zaczął on oglądać rany, przy okazji wysłuchując tego, co ma Ryuujin do powiedzenia.

Kjudini kontynuował swoją walkę. Nie był w najlepszej sytuacji, gdyż to lis górował nad nim, przeważając swoją siłą. Jednakże Kjudasz miało coś, czego wielu bohaterów pożądało - był kurwasprytny. Dlatego też postanowił wykonać ruch niczym z treningu Taijutsu i najpierw wcisnąć swój ogonek do pyska lisa, a następnie wykonać rzut. Lis nie spodziewał się takiego zajścia, dzięki czemu nasz bohater dosyć brawurowo oswobodził się z kleszczy przeciwnika, przy okazji rzucając nim kilkadziesiąt metrów do tyłu. Była to okazja do wyprowadzenia kontrataku. Kyoushi zaczął kumulować chakrę w swoich ustach, szykując potężną bijudamę, jednakże wtedy też poczuł, że grunt pod jego nogami się osuwa. Kiedy spojrzał w dół, dostrzegł, że stoi on w głębokiej na kilka metrów kałuży błota, która cały czas się powiększała. Musiał być to efekt techniki jednego z dzikich. Co więcej, w stronę jego głowy poleciało kilka ognistych technik. Kule nie były tak mocne, aby zaszkodzić naszemu bohaterowi, jednakże rozproszyły jego celowanie, dając lisowi chwilę na wstanie. Tylko, co mu po równych nogach, jak nasz bohater miał już prawie gotowy promień zniszczenia?

W tym całym zamieszaniu dookoła bijuu brało udział wielu wojowników, w tym Nana, która obrała sobie za cel jednego z Oni, który chciał zagrozić Kjousziemu. Posłała ona potężną ognistą kulę, która rozbiła się na głowie olbrzyma, zamieniając ją w węgielek. Martwy demon runął na ziemię a po chwili rozmył się w powietrzu. Niestety dla Nany, nie był to koniec jej problemów. Stała na samym środku pola bitwy, więc dosyć szybko stała się celem dzikich, Początkowo szło jej dobrze, pokonała ona bez problemu kilka płotek, zwyczajnych, szeregowych żołnierzy - jednakże po chwili znalazł się ktoś, kto rzucił jej wyzwanie. Wysoki, lekko umięśniony mężczyzna o długich, prostych czarnych włosach i lekkiej grzywce opadającej na oko. Cięciem ogromnego miecza ściął on właśnie głowę jednemu z żołnierzy Uchiha, po czym przeniósł wzrok na Nanę. Ich spojrzenia się spotkały, co jasno oznaczało, że w tym tłumie los wybrał ich sobie na przeciwników. Mężczyzna uśmiechnął się i zarzucił swój wielki miecz na ramię, po czym rozpoczął bieg w stronę dziewczyny. Miał do niej kilkanaście metrów, po drodze ściął mieczem jednego nic nie znaczącego obrońcę Sogen, także odrywając głowę od reszty ciała. Zbliżał się z każdą chwilą, choć w tym zamieszaniu i toczących się dookoła walkach nie trudno mu będzie uciec. Tylko, czy Nana tego chciała? A może była gotowa odbyć pojedynek z kimś, który już pozbawił życia kilku jej towarzyszy.

Uchiha Takeru - Obrazek
Yaseichi - Obrazek
Higashimura
Nishimura
Kaguya Taisho - Obrazek
Akimichi Chou - Obrazek
Kapłan Rintaro - Obrazek
Akimichi Ichouri - Obrazek
Akimichi Choujiro - Obrazek
Yamanaka Inoko
Dohito Miuro
Dohito Miuko
Kuroichi
Lord Sugiyama - Obrazek
Nara Lei - Obrazek
Matatabi
Uchiha Hokori - Obrazek
Dziadek
Dokumaru - Obrazek
Ślimak
Koseki Hisui

Nana: Ryuujin : Osamu : Takashi : Ayumu : Kyoushi :
Wszyscy:

Gratisowe spóźnienia :
Każdy dodatkowe DUŻO h

Ryuujin - darmowe nieprzygotowanie - zużyte

Ayumi - Zużyte 3h

Nana - Darmowe Spóźnienie

Dzienniczek Prowadzącego

Przejdź do posta

autor: BeeBee-Hachi: 21 gru 2023, o 03:16; Forum: [Event] Ostatnia Bitwa o Kōtei; Temat: [EVENT] - Regularna Grupa Dystansowa; Odpowiedzi: 158; Odsłony: 4684

Re: [EVENT] - Regularna Grupa Dystansowa

Regularna Grupa Dystansowa

To były ostatnie chwile przed zejściem do niższego kręgu piekła, chwilę przed pojawieniem się demonów, ludzie rozmawiali ze sobą, delektując się wręcz tą chwilą odpoczynku, która była im dana. Mimo szalejącego wiatru, ciągłych błyskawic i lejącego deszczu, ten moment bez walki był czymś, co bardzo pomogło wszystkim zebranym. W końcu byli ludźmi, a nie maszynami, choć nawet kukiełki potrzebowały chwili na wystudzenie rozgrzanych mechanizmów czy przesmarowane stawów. Zdecydowanie tym tworom rodem z pustyni ciągły deszcz nie służył i Kubomi będzie musiała znaleźć coś do walki ze rdzą, oczywiście, kiedy bitwa się już skończy.

Goketsu uśmiechnął się do swojej rodaczki. Sam nie spodziewał się, że będą tutaj inni członkowie jego klanu. Nawet kiedy usłyszał o przybyłem delegacji z Unii Samotnych Wydm, nie zakładał, że przybyło wielu shinobi, w końcu są daleko, mają inne, bardziej swoje problemy do rozwiązywania.

- Bardzo chętnie. Jak już wygramy tę bitwę, to pewnie będę w swoim warsztacie, albo na którymś z placów budowy. W każdym razie, na pewno przez następne miesiące się nie ruszam z tego miejsca. - skinął jej głową i ruszył zajmować się swoimi rzeczami, było ich sporo do załatwienia, a czasu mało, więc nie mógł niestety ciągnąć tej rozmowy dalej.

Nieopodal toczyła się inna rozmowa. Hokori, która dopiero co wróciła z lasu, odetchnęła z ulgą słysząc, że z Isu wszystko w porządku. Wyglądała na taką, która chciała pogadać chwilę z Shinichim, zapewne opowiedzieć mu o tym co się działo w lesie, przy okazji odpoczywając, jednakże ten był zbytnio skupiony na młodzieńcu z pustyni, dlatego też odpuściła, udając się do kogoś innego z oddziału i to jemu opowiadając o tym jak przez cały czas samotnie wykonywała partyzanckie ataki na patrole dzikich.

- To... nie będzie możliwe.... - odpowiedział Shinichiemu. Widać było, że jego słowa go poruszyły, że zagrał na ważnych dla młodzieńca nutach, na jego twarzy wymalował się grymas niezadowolenia. - Wrócimy do tematu jak bitwa się skończy... - odpowiedział, licząc, że chociaż na tyle będzie w stanie odłożyć tę rozmowę w czasie, a następnie wyminął młodzieńca i ruszył w stronę Goketsu, z którym tutaj przyszedł. Dowodzący obroną wieży zapewne miał jakieś specjalne zadanie dla niego.

No i wtedy zaczęło się. Pojawiły się demony, co od razu pobudziło wszystkich na wieży, ale także i na murach oraz na przedpolu. Walki jeszcze bardziej się zintensyfikowały z racji tego, że bitwa weszła we właściwą fazę. Ludzie podnieśli się z pozycji siedzących i zabrali się za przygotowania do bitwy, a chwilę później na niebie pojawiła się kolejna fala wrogów. No przecież nie mogło być zbyt łatwo, dzikich było chyba więcej niż mrówek w okolicy.

Ai kiedy tylko usłyszała rozkaz od dowódcy, uśmiechnęła się i pobiegła w odpowiednie miejsce. Mimo swojego wieku, nie była tak przerażona jak otaczający ją starsi żołnierze. No ale co się dziwić, to nie jest jej pierwsze spotkanie z demonem. Ruszyła do tajemniczej skrzyni, którą z lekkim trudem otworzyła. Była to pokaźna, wykonana ze stali i grubego drewna skrzynia o potężnym wieku. Dziewczynka musiała użyć dwóch rąk aby podnieść wieko, na szczęście udało jej się i mogła wyciągnąć z niej ogromny zwój, w którym zapewne było zapieczętowane mordercze narzędzie. Kiedy już miała co trzeba, mogła pognać na górę, na swoje miejsce.

W tym czasie wszyscy szykowali się do walki. Żołnierze oddawali kolejne salwy w stronę nadlatującego wroga, a shinobi wypatrywali przeciwników na zbliżających się ptakach. WIele technik także zostało posłanych w ich kierunku, głównie ognistych, gdyż to był główny asortyment lokalnych shinobi. Ptaki zbliżały się, było ich mrowie, tak że zasłoniły niebo, były ich różne rodzaje, mniejsze, szybsze, mające na swoich grzbietach zaledwie dwie osoby, ale także większe, które transportowały kilku, albo nawet kilkunastu dzikich wojowników. Mimo ostrzału, jaki był prowadzony, desant zbliżał się coraz bardziej, zapewne za chwilę pierwsi dzicy znajdą się na murach wieży, po raz kolejny...

Kiedy tylko Ai pojawiła się znowu na wieży, Goketsu pobiegł w jej stronę, przy okazji łapiąc pod ramię Kubomi. Spotkali się w tylnej części wieży, w miejscu, gdzie jeszcze chwilę temu była ich balista. Dowódca odebrał od dziewczyny zwój, a następnie rozwinął go na wolnej przestrzeni, uprzednio usprzątniętej przez żołnierzy na jego rozkaz.

- W zwoju jest zapieczętowana specjalna machina do miotania antydemonowymi pociskami. Ai, Kubomi, przygotujcie ją do strzału. Powinna być sprawna, tak ją pieczętowałem, ale musicie dokonać przeglądu zanim oddamy strzał. Podejrzewam, że możemy mieć tylko jedną okazję do posłania pocisku w stronę demona, więc musimy być pewni, że wszystko działa. Ai wie na co zwrócić uwagę, a ty Kubomi masz swoje wieloletnie doświadczenie, wierzę, że dacie radę we dwójkę. - uśmiechnął się do nich, a następnie odpieczętował ten ogromny zwój. Po chwili w chmurze dymu pojawiła się przy nich ogromna balista przystosowana do strzelania wielkimi, kilkumetrowymi bełtami. Goketsu nie zabawił wraz z nimi zbyt długo, gdyż już chwilę później poszedł do szykujących się na przedzie wieży. On także chciał dołączyć do walki.

A gdzie w tym wszystkim był Shinichi? Otóż kiedy tylko rozpoczęła się walka, niewielu zwracało na niego uwagę. Jedynie Hokori, która stała tuż obok i podziwiała walczące demony, zerkała co jakiś czas na niego. Oczywiście nie trwało to długo, gdyż kiedy tylko wróg się zbliżył, zaczęła wypuszczać w ich kierunku ogniste pociski, chcąc w ten sposób strącić jak najwięcej atramentowych ptaków.

Yamauchi
Uchiha Kurou
Goketsu - Obrazek
Yamanaka Isu - Obrazek
Uchiha Hokori - Obrazek
Chłopak z Pustyni - Obrazek
Kubomi :
Mijikuma :
Minoru : Shinichi :
Kitashi : Ai :
Tajne Notatki prowadzącego :

Gratisowe spóźnienia :
Każdy dodatkowe DUŻO h

Mijikuma do wydania 0 h | wydane : Darmowe spóźnienie | 3h

Minoru do wydania 6h| wydane : Darmowe spóźnienie

Kitashi do wydania 1 h | wydane : 1h Darmowe spóźnienie

Kubomi do wydania 6h | wydane : Darmowe spóźnienie

Przejdź do posta

Znaleziono 651 wyników

Strona 1 z 44
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
44
Następna

Wyszukiwanie zaawansowane