Shinobi War PBF Naruto - Szukaj

Znaleziono 1292 wyniki

Wyszukiwanie zaawansowane

Znaleziono 1292 wyniki

Strona 1 z 87
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
87
Następna

autor: Minoru: 26 lip 2025, o 23:16; Forum: Północne Ryuzaku; Temat: Osada Portowa Shinkai; Odpowiedzi: 17; Odsłony: 554

Re: Osada Portowa Shinkai

Wyszło na to, że w kwestii nakładania fuina, było 3 do 2. Oczywiście Minoru należał do tej mniejszej grupy. I choć Arii robił dobrą minę do złej gry, to wypowiedziana przez niego groźba była tym silniejsza, że nie wyczuwał by była to czcza groźba. A w wykrywaniu kłamstw był bardzo dobry. Z drugiej strony, nie wyczuwał również by Arii chciał ich oszukać w kwestii działania pieczęci… tylko co w tej kwestii miał do powiedzenia Rzeźnik?
Na całe jednak szczęście, nie musiał podejmować decyzji już teraz. Miał jeszcze chwilę, do czasu aż nie dokończy skanowania okolicy. Dlatego też przeszedł właśnie do tej czynności. O dziwo, lubił to uczucie, gdy miał wrażenie jakby wyrywał się ze swego własnego ciała, a jego jaźń unosiła się wysoko do góry, omiatając swoim spojrzeniem całą okolicę. I choć tak naprawdę nie dostrzegał w tej formie żadnych budynków, lasów, czy pól, to potrafił wtedy patrzeć na świat w zupełnie inny sposób. Samo przeczesanie terenu trwało dłuższą chwilę. Obszar który miał zamiar sprawdzić okazał się dużo większy niż zakładał i do tego o wiele bogatszy w chakrę niż mógł przypuszczać.
– Gotowe. - Stwierdził nagle, wracając do pozostałych. Rakurai wziął głębszy oddech, starając się przyzwyczaić ponownie do patrzenia na świat w normalny sposób.
– Do samego portu jesteśmy bezpieczni. O ile nie zwrócimy na siebie uwagi pracujących na polach ludzi, to nic nam nie grozi. W mieście jest dużo tłoczniej, lecz również natrafienie na shinobi graniczy z cudem. Odnalazłem jedno skupisko większych źródeł chakry, naliczyłem ich tam 14 z czego 3 wyróżniały się na tle pozostałych. Nie były one jednak na tyle rozwinięte bym miał pewność że są oni użytkownikami chakry. Zakładam jednak, że cała czternastka znajduje się w jakiejś wartowni, lub koszarach. Było jeszcze jedno źródło, na południe od tamtej 14. Było największe ze wszystkich, choć wciąż nie większe niż moje, czy Gosui-san. - Kucnął sięgając po jakiś grubszy patyk, który nie złamie się po chwili użytkowania i zaczął rysować co widział. Zaznaczył obrys miasta, a wokół niego pola i zagajniki, na których pozaznaczał pojedyncze źródła należące do pracujących ludzi. Nastepnie zaczął uzupełniać źródła w mieście, oczywiście że nie wszystkie, ale kilka największych skupisk i kilka źródeł które najprawdopodobniej znajdowały się na morzu. W końcu jednak zaznaczył 14 źródeł, należących zapewne do wartowników. Umieścił ich niemalże w centrum osady. A na końcu dorysował jedno źródło znajdujące się na południu, niemalże na skraju miasta. Należało ono do osobnika, który miał posiadać największe pokłady w mieście.
– Niestety, nie jestem kartografem, więc nie mogę precyzyjnie określić położenia każdej osoby, ale widziałem mniej więcej to. - Rozejrzał się po pozostałych, zastanawiając się czy któryś coś powie.
– Jeśli mogę coś zasugerować. Chciałbym udać się do portu. Sam, jeśli to możliwe. Jeżeli potrzebujemy dowiedzieć się czegoś o sytuacji na froncie, to nie znam lepszych plotkarzy jak marynarze. - Chciał brzmieć jak ktoś kto był pewny swych słów. Rakurai miał kilka planów co do tego jak ogarnąć im potrzebne informacje i wszystkie kręciły się wokół portu. A kto wie, być może i załatwi im jakiś transport?! A chciał zrobić to wszystko sam, z bardzo prostego powodu. Szansa na to, że spieprzyliby jego plan była zbyt wysoka. Przynajmniej w mniemaniu Minoru.
– Oczywiście zaraz po tym, jak Arii-sama nałoży swoja pieczęć również i na mnie. - Dodał po chwili, mając nadzieję, że ta deklaracja zwiększy szansę pozostałych na przystanie na to, by Rakurai mógł wyruszyć w samotną wycieczkę po mieście.

Przejdź do posta

autor: Minoru: 24 lip 2025, o 17:55; Forum: Północne Ryuzaku; Temat: Osada Portowa Shinkai; Odpowiedzi: 17; Odsłony: 554

Re: Osada Portowa Shinkai

Był ostatnim, który podzielił się swoimi umiejętnościami, więc spodziewał się jakichś uwag. Lecz tego, że Osamu również był w Kotei i walczył pod Takeru, tego się nie spodziewał. Zwłaszcza, że nie kojarzył go kompletnie.
– Naprawdę? Miło spotkać kogoś kto walczył w tamtej okropnej bitwie. Jestem pewien, że będzie jeszcze wiele chwil, by powspominać tamte wydarzenia i wymienić się doświadczeniami. - Minoru nie ukrywał swego zdziwienia, ani również radości jaką wzbudziła w nim ta informacja. Rakurai wreszcie znalazł kogoś w tej bandzie, komu mógł zaufać.
– Takeru hę?! Czyli grupa szturmowa. Słyszałem, że niezły bajzel zadział się tam u was. Ja sam należałem do obrońców murów. Była to jedna z najdziwniejszych decyzji jaką podjęło dowództwo, biorąc pod uwagę mój profil. - Poruszył swoim pasem, wprawiając w ten sposób, w ruch swoje dwie katany, dając w ten sposób znać, że ktoś kto walczy na bliską odległość, raczej nie nadaje się na mur.
– Ale ostatecznie mogłem się wykazać gdy wrogowie zaczęli lądować na naszych stanowiskach. - Dokończył i ze wszystkich sił zdusił w sobie chęć dalszej konwersacji. Przecież właśnie byli na super tajnym zadaniu. Nie był to czas na pogaduchy.
A wracając do zadania. Stało się. Każdy mniej lub bardziej przedstawił swoje umiejętności, więc każdy mógł mieć jakieś przemyślenia odnośnie pozostałych z towarzyszy. Największe, musiał mieć jednak ich przywódca, który na podstawie zebranych informacji miał podejmować odpowiednie decyzje. Tym co jednak wprawiło Rakuraia w największe osłupienie było zachowanie Ariiego. Jego bezpośrednia konfrontacja z Gosuiem spowodowała, że Minoru zapałał do „Wieloryba” jeszcze większą niechęcią. Podejrzewał, że powodem tego była próba wywalczenia sobie pozycji, którą powinien sprawować, lecz cała ta zmiana w charakterze Ariiego śmierdziała Minoru potwornie. Nie rozumiał również o czym, lub raczej o kim rozmawiali. Jedyne co mógł wysnuć Minoru, to to, że Arii popełnił jakiś błąd i przez ten błąd doprowadził do śmierci tej całej Mindy.
Potem jednak nadszedł kolejny strzał. Arii bez ogródek przyznał się do konfliktu z osobą Rakuraia, a następnie wyjaśnił z czego ona wynikała. Ruch ten był chyba jeszcze bardziej szokujący aniżeli pierwszy i… chyba wzbudził w Minoru odrobinę sympatii do mężczyzny o wielu jaźniach. Daleka była jednak jeszcze droga do tego, by uważał go za kogoś, komu można było zaufać.
Gdy jednak poproszono ich by zbliżyli się do siebie by omówić plan przed wejściem do portu, zrobił to bez słowa sprzeciwu. Gdy Arii poprosił ich by podzielili się informacjami na temat umiejętności dzikich, Minoru otworzył usta, lecz ubiegł go Osamu. Dlatego też Rakurai ograniczył się jedynie do dopowiadania ewentualnych informacji, które pominął białowłosy.
I wtedy Arii zaproponował by nałożyć na nich wszystkich jakiegoś rodzaju pieczęć. Minoru aż mógł usłyszeć jak ulatuje z niego całe powietrze. Nie było opcji by mógł zaufać takiej decyzji i pozwolić komuś, kto z przyjaciela może zamienić się we wroga, nałożyć na siebie jakąkolwiek pieczęć. Na całe szczęście nie był jedynym kto podzielał to zdanie. Shins był równie przeciwny tej propozycji co Rakurai. Lecz wtedy do słowa doszedł Osamu, który wyraźnie nie miał problemu z zaufaniem „Rzeźnikowi” i to wzbudziło w Minoru niepewność. Osamu wydawał się być rozważnym i opanowanym. Być może był z niego dziwoląg, z jego nienaturalnie ogromnymi pokładami chakry, lecz walczył pod Kotei, w grupie szturmowej. Dla Rakuraia znaczyło to wiele. I wtedy tknęło go. Uruchomił swojego sensora i zaczął przysłuchiwać się rozmowie między Ariim a Shinsem. I nic. Jego sensor nawet nie drgnął. Czyli Arii nie miał żadnego planu by ich zdradzić. Tylko co z tym drugim? I wtedy tknęło go drugi raz.
– Arii-sama. - Minoru poczuł jak z trudem wypowiada słowa, nie potrafiąc pogodzić się, że Arii był w hierarchii wyżej od niego.
– Ta pieczęć, jak ona działa? Martwię się, by nie okazało się, że nie będziemy mogli rozmawiać o zadaniu również między sobą. Czy nie spowodowałoby to zagrożenia przez które nie będziemy mogli zapewnić sobie bezpieczeństwa? - Pozwolił sobie na wyartykułowanie swoich obaw. Dopiero teraz mógł skupić się na prośbie Ariiego. Ten chciał by prześwietlił całą wioskę portową i określił jak wielu jest w niej shinobi i jak są rozmieszczeni. Było to zadanie dość karkołomne, lecz Rakurai postanowił spróbować.
Zamknął swe oczy i uniósł prawą rękę do twarzy, składając ją w połowiczną pieczęć szczura. W jego głowie natychmiast zapaliło się mnóstwo ogników, reprezentujących każde źródło chakry. Minoru skupił się jednak na kierunku, w którym znajdował się port. Tam starał się wyszukać wszystkie większe skupiska chakr, by następnie przenieść swą uwagę na każdym źródle chakry, które nie było zwykłym człowiekiem, czy zwierzęciem.

Przejdź do posta

autor: Minoru: 24 lip 2025, o 17:15; Forum: Rozliczenia PH; Temat: Minoru Rakurai [PH]; Odpowiedzi: 64; Odsłony: 3628

Re: Minoru Rakurai [PH]

Przejdź do posta

autor: Minoru: 24 lip 2025, o 17:13; Forum: Rozliczenia PH; Temat: Minoru Rakurai [PH]; Odpowiedzi: 64; Odsłony: 3628

Re: Minoru Rakurai [PH]

Przejdź do posta

autor: Minoru: 24 lip 2025, o 17:12; Forum: Bank; Temat: Minoru Rakurai [Bank]; Odpowiedzi: 67; Odsłony: 4435

Re: Minoru Rakurai [Bank]

Przejdź do posta

autor: Minoru: 22 lip 2025, o 23:47; Forum: Wioska Hachimantai; Temat: Obóz Yuki Mikoto; Odpowiedzi: 136; Odsłony: 10158

Re: Obóz Yuki Mikoto

Hoshi wzniosła się na wyżyny swych umiejętności i wymalowała im coś co powinno być mapą, choć Rakurai miał nie lada problemy by zrozumieć co się na niej znajdowało. Nie skomentował jednak tego faktu, widząc, że był chyba jedyną osobą która miała z tym trudność. Dlatego przyglądał się jej dłużej, mając nadzieję, że w końcu nabierze ona jakiegoś sensu. I tak też się stało. Nagle gdy załapał pierwszy punkt orientacyjny, wszystko zaczęło nabierać sensu. Minoru mógł odetchnąć z ulgą. Lecz wtedy pojawił się kolejny problem. Jego pytanie o wiadomość którą otrzymał Kodari i chęć dowiedzenia się, czy jego przełożeni wiedzą o ruchach wroga, spowodowała, że skupiło się na nim co najmniej kilka par oczu. Minoru czuł się jakby właśnie stawał się tu osobą niechcianą. Przez sekundę nawet poczuł wstyd, myśląc czy nie uraził Hoshi, lecz uczucie to zniknęło równie szybko jak się pojawiło. Miał prawo wiedzieć. Dlatego wbił swoje spojrzenie w kobietę, oczekując na jej odpowiedź. Jeżeli pozostali mieli coś przeciw niemu, będą mogli sobie to przedyskutować na zewnątrz.
Gdy Hoshi wreszcie zechciała mu odpowiedzieć, to skinął jej głową na znak zrozumienia. Czuł się gotowy do wyruszenia. Wtedy wyczuł coś jeszcze, coś czego nie spodziewał się wyczuć. Zwalczył chęć spojrzenia w tamtym kierunku i postanowił zachować tą informację dla siebie. Wtedy nadszedł kolejny atak, tym razem ze strony Ariiego. Chłopak wyraźnie zmienił się od ostatniego spotkania. Stał się bardziej zuchwały i pewny siebie. Po tamtym wystraszonym chłoptasiu nie pozostał nawet ślad, co tylko zwiększyło podejrzenia Minoru co do Ariiego. Bez słowa ukłonił się Hoshi, najniżej jak potrafił i poprawiając obie ze swoich katan wyszedł na zewnątrz. Nie potrzebował niczego kupować. Jego wyposażenie było pełne tego czego potrzebował. A przynajmniej tak mu się wydawało.
Zamiast tego udał się do tutejszych kurierów, gdzie zamierzał nadać jedną przesyłkę. Wchodząc do ich namiotów, ułożył na blacie zwój, który rozłożył.
– Potrzebuję wysłać pewien przedmiot do Sarufutsu. - odpieczętował zwój wyciągając z niego dużych rozmiarów łuk, którego wysoka jakość wykonania była widoczna nawet dla takiego amatora jak Rakurai.
– Dostarczcie go do Uchiha Mijikumy lub jego rodziny. I przekażcie wiadomość, że Rakurai Minoru przeprasza, że nie dostarczył go osobiście, lecz wyruszam na ziemię dzikich i nie jestem pewien kiedy wrócę. - Rzucił na stół odpowiednią ilość monet, dorzucając coś ekstra by mieć pewność, że potraktują tą przesyłkę priorytetowo. Dopiero teraz czuł się gotowy do ruszenia pod bramę.
Pod bramą czekała ich jeszcze krótka odprawa, podczas której dostał rolę awangardy, miał być ich oczami i pierwszym który natrafi na wrogie siły. Zastanowił się czy zaszczyt który go spotkał był wynikiem niechęci Ariiego do jego osoby, wszak ludzie na czele mieli najmniejsze szanse na przeżycie, czy może był to efekt tego, że Minoru pochwalił się już swoimi umiejętnościami i według Ariiego to tam najlepiej pasował? Nie zdążył jednak nawet wyartykułować swoich przemyśleń, ponieważ Arii już pomknął w kierunku lasu, jakby zapominając, że to on miał być ostatni.
– Bogowie, miejcie nas w swej opiece. - Westchnął pod nosem, rzucając się do przodu, starając się dogonić wszystkich by zając przydzielone mu miejsce. Jego sensor nie działał jeszcze wtedy, byli daleko od linii frontu, a on nie chciał przemęczać swojego szóstego zmysłu.
Podczas drogi, to Arii pierwszy zaczął mówić i przedstawiać swoją osobę. Jego tytuł nic nie mówił Minoru. Wyraźnie jednak musiało to mieć jakieś znaczenie, a sam Arii posiadał ogromną wiedzę na temat cesarstwa. Strasznie również się wczuł w swoją rolę, co również przeszkadzało Minoru, lecz wciąż grał dobrego żołnierza. Miał zadanie do wykonania i teraz tylko to się liczyło. Co do umiejętności Ariiego, to Minoru był świadkiem większości z nich, może z wyjątkiem pieczętowania. Z jednej strony powinien być wdzięczny za to, że mają w swoim oddziale silnego medyka, z drugiej… Wciąż nie miał pewności, czy Arii nie zostawi go na pastwę losu przy pierwszej nadarzającej się okazji. Co więcej Arii ponownie pozwolił sobie na wywód w jego stronę. Minoru aż poczuł, jak dopada go migrena. Jeżeli nie pozabijają się nawzajem, to już samo to będzie ogromnym sukcesem.
Nim jednak Minoru postanowił kolejny raz opowiedzieć o sobie, pierwszy wyrwał się Shins. Jego opis był mocno lakoniczny, pozbawiony większych szczegółów, lecz z tego co zrozumiał Rakurai, Shins był niezbyt silny.
Kolejny, był Osamu, który starał się nie ukrywać chyba niczego o sobie. Jego repertuar robił większe wrażenie niż Shins. Doton na poziomie mistrzowskim mógł oznaczać, że potrafił więcej aniżeli Arii, a jego golemy budziły niemały respekt w Rakuraiu. Do tego wysokie pokłady chakry, które Minoru zdążył już wyczuć. Było jednak jeszcze coś. Czarne znaki, które miały być oznaką tego, że powinni uciekać. Pseudo samuraj aż poczuł jak serce zaczyna bić mu mocniej. Oto kolejny dziwoląg dołączył do ich drużyny. Aż strach pomyśleć czym pochwali się Gosui.
A ten wydawał się być również silnym osobnikiem. Choć nie miał w zanadrzu chyba żadnej sztuczki, która wychodziłaby poza wyobrażenie Rakuraia, to wypunktowanie możliwości jego wrodzonego żywiołu jasno dawało znać, że Gosui posiadał dużo większą siłę ognia, niż pozostali. W końcu jednak przyszła i jego pora.
– Rakurai Minoru. Sentoki Ryuzaku, na usługach szczepu Uchiha, weteran bitwy o Kotei. - Przedstawił się wszystkim, nie zdradzając jedynie tego, że był Saki Uchiha ani tego, że jego codziennym zajęciem była ochrona małżonki Masashiro. Te dwie informacje nie miały żadnego znaczenia w kwestii powodzenia misji.
– Walczę przede wszystkim na bezpośrednim dystansie za pomocą swych katan, wspomagając się raitonem. W wypadku walki na średni dystans stosuję techniki suitonu, który jest również moją tarczą. W wypadku gdyby mój przeciwnik okazał się zbyt dużym wyzwaniem, mogę odrobinę zmienić jego percepcje za pomocą podstawowych genjutsu, dzięki czemu przechylam szalę zwycięstwa na swoją stronę… - Wymienił właściwie wszystko co powiedział za pierwszym razem. A jednak czuł w swoim sercu jakby coś mu ciążyło. Nie chciał odkrywać wszystkich kart, które posiadał. Nie chciał tego robić zwłaszcza przed tak wymieszaną bandą. Lecz wiedział, że będzie sobie pluł w brodę, jeżeli komuś coś się stanie, przez to że nie powiedział wszystkiego.
– Mogę być również waszymi oczyma jeżeli chodzi o zwiad. Urodziłem się bowiem w Karmazynowych Szczytach, w Soso. I choć nie jestem spokrewniony z klanem Yamanaka to tak jak i oni, posiadam umiejętności sensoringu. - Wypluł w końcu z siebie, tą ostatnią informację i zamilkł oczekując na reakcję pozostałych.

Przejdź do posta

autor: Minoru: 22 lip 2025, o 00:09; Forum: Sabishi; Temat: Kamienny las; Odpowiedzi: 32; Odsłony: 2378

Re: Kamienny las

Wyprawa rangi B:
Dzika pustynia. Mijikuma

Kolejka 21:
Mijikuma: 20
Minoru: 21

Wreszcie mogli odetchnąć. Zagrożenie, zostało zażegnane. No chyba, że był jeszcze jeden pająk, ale wtedy nie był to problem Mijikumy, on dostał zlecenie na jednego. Pozostał jeszcze tylko drobny problem. Jak przenieść ogromne cielsko do wozu? Nim jednak rozwiążą ten problem, nasz młody Uchiha chciał odwdzięczyć się jakoś swojemu mentorowi. Ten wzruszył ramionami, słysząc pytanie chłopaka.
- Możesz mi oddać swoje wynagrodzenie. Będę miał jedną ratę mniej do spłacenia na mój wymarzony dom. - Sore był aż nader szczery w swych słowach, a do tego ten szelmowski uśmiech. Wyraźnie był on człowiekiem, który za nic miał zdanie innych i nie bał się mówić tego co uważa. Jednakże, jeżeli miał on jakiś ukryty cel w swoich działaniach, to nie zdradzał ich w żaden sposób.
Mieli do rozwiązania jeszcze jedną kwestię. Na którą rozwiązanie znalazł nasz rezolutny Uchiha. Zaproponował on by uciąć łeb maszkary. Problem polegał jednak na tym, że pająki nie mają osobnej głowy, do odrąbania. Jest odwłok i ta przednia część, której googlować nie chcę, bo nienawidzę pająków.
- Ale... gdzie to coś ma głowę? Chodzi o to tutaj, gdzie ma oczy? To trzeba będzie jeszcze nogi odrąbać. - Tym razem, w głosie łucznika nie było żartobliwego tonu. Był śmiertelnie poważny, wręcz obrzydzony na samą myśl.
A jednak do roboty się zabrali. Jucha lała się gęsto, zalewając ich raz za razem, co wyraźnie napawało Sore obrzydzeniem. W końcu jednak się im udało. Cielsko pająka zostało przepołowione i przednia część, pozbawiona kończyn. Dzięki temu dużo łatwiej było przetransportować je do celu, a potem udać się do stolicy, gdzie można było odebrać nagrodę. O ile tylko dla Mijikumy był sens tam wracać?

Misja zakończona sukcesem. Misja kończy się wraz z kolejnym postem gracza

Przejdź do posta

autor: Minoru: 21 lip 2025, o 22:21; Forum: Sabishi; Temat: Kamienny las; Odpowiedzi: 32; Odsłony: 2378

Re: Kamienny las

Wyprawa rangi B:
Dzika pustynia. Mijikuma

Kolejka 20:
Mijikuma: 19
Minoru: 20

Stało się, bestia w końcu wyłoniła się ze swej kryjówki i zanęcona przez bardziej doświadczonego łowcę, zbliżyła się do nich na odległość strzału, nie zdając sobie nawet sprawy z czyhającego nań zagrożenia. Sora, nie zamierzał jednak kiwnąć nawet palcem, pozostawiając całą decyzyjność swojemu niespodziewanemu uczniowi.
A Mijikuma, nie zamierzał czekać. Niczym wytrawny mistrz strzelecki wziął głęboki oddech i uniósł swoją kuszę, celując zeń wprost w cielsko bestii. Pająk który był ranny już przy poprzednim spotkaniu, wyraźnie kulał, co tylko powodowało, że stawał się o wiele łatwiejszym celem. Po chwili, nastąpiło naciśnięcie spustu i zwolnienie bełtu. Cięciwa zabrzęczała, zwracając uwagę pająka. Lecz dla potwora było już za późno. Bełt wbił się głęboko w jego odwłok rozbryzgując dookoła gęstą krew, a bestia zaczęła wić się w konwulsjach, zataczając na prawo i lewo, ze swoich ust wydobywając klekoczący krzyk. Po chwili jednak cielsko padło na ziemię, a jego odnóża jeszcze przez dłuższy czas targały konwulsje.
- No... to chyba załatwia sprawę naszego polowania. - Sore wychylił się z ukrycia, podchodząc do ogromnego cielska, okrążając je dookoła i wypatrując jakichkolwiek oznak życia.
- Nigdy wcześniej nie poznałem nikogo innego, kto by w tak krótkim czasie osiągnął tak znaczące postępy. Wciąż jednak długa droga przed tobą. Jestem jednak pewien, że góra rok i będziesz równie dobry jak ja, a potem? Kto wie, może już nikt nigdy nie odnajdzie cię, taki będziesz dobry. - Zażartował, rechocząc w niebogłosy. Następnie złapał za cielsko bestii i pociągnął za nie, przesuwając je zaledwie o kilka metrów.
- Jasna cholera. To coś waży chyba kilkaset kilogramów. Jakiś pomysł jak zrzucimy to na ziemię, a potem zaciągniemy na wóz? Przydałby się jakiś dowód, że się udało. - Zaiste, na słowo nikt im nie uwierzy, a dostarczenie takiego ciężaru na pewno nie będzie takie proste.

Przejdź do posta

autor: Minoru: 18 lip 2025, o 23:29; Forum: Sabishi; Temat: Kamienny las; Odpowiedzi: 32; Odsłony: 2378

Re: Kamienny las

Wyprawa rangi B:
Dzika pustynia. Mijikuma

Kolejka 19:
Mijikuma: 18
Minoru: 19

Dla Mijikumy miał to być moment by móc się wykazać. Jego własny egzamin, do którego podszedł najprofesjonalniej jak potrafił. Obtoczył się pajęczyną, nie bojąc się okryć nią nawet własnego ciała. Do tego rozpoczął skradanie, tak jak go uczono, a następnie obrał odpowiednią taktykę. Wszystko pod czujnym okiem Sore, który nie zająknął się nawet na moment, a jedynie zaczął podążać za swym “uczniem”
Mijikuma wskoczył na pajęczynę, nie zapominając o utrzymaniu środka ciężkości w odpowiednim miejscu, a także o pokryciu swego ciała cieniutką warstwa chakry, dzięki której nie wpadał w pułapkę jaką byla pajęcza sieć. Stąpał on ostrożnie, tak jak go uczono, skupiając się na otoczeniu. Szybko mógł wyczuć lekkie drgania pajęczej sieci, oznajmiając mu, gdzie powinien się kierować. A zaraz za nim kroczył Sore, wciąż nie odzywając się. Do czasu.
Mijikuma dostrzegł ruch daleko przed nim. Nawet jego sharingan nie mógł wychwycić dokładnej sylwetki bestii, ale nie było wątpliwości, że była to ona. Sore chyba również dostrzegł ruch, ponieważ szybko pochwycił on Mijikume za ramię i pociągnął za sobą.
- Nie spieprzmy tego. Schowajmy się i zmuśmy bestie, by przyszła do nas. - Zaproponował i przykucnął między siećmi, oczekując, że Mijikuma zrobi to samo. Gdy tylko tak się stało, zaczął ciągnąć za jedną z sieci, niczym mucha, która wpadła w pułapkę. I wyglądało na to, że zwierzyna pochwyciła przynętę, ponieważ już kilka chwil później, bestia przybyła, sprawdzić co się dzieje. Był to moment by zakończyć to wszystko.

Przejdź do posta

autor: Minoru: 18 lip 2025, o 09:41; Forum: Wioska Hachimantai; Temat: Obóz Yuki Mikoto; Odpowiedzi: 136; Odsłony: 10158

Re: Obóz Yuki Mikoto

Dyskusja nad planem operacji trwała w najlepsze i Minoru starał się powstrzymywać od zbędnych komentarzy. Pozostali wystarczająco uzupełniali tą lukę. Co więcej, wyglądało na to, że nie było wśród wszystkich zgody co do taktyki, co wyraźnie zaskoczyło i zaniepokoiło Minoru. Z jednej strony może i to dobrze, bo wskazywało, że każdy z uczestników ma swój rozum. Z drugiej, co jeśli w najbardziej krytycznym momencie, każdy postanowi działać po swojemu?
Nim jednak sytuacja zdążyła się zaognić, do pomieszczenia wkroczyła kolejna osoba. Wyraźnie roztrzęsiona i pobudzona. Minoru niemalże mimowolnie uruchomił swojego sensora, zastanawiając się, czemu nie zrobił tego wcześniej. Przysłuchiwał się wiadomości od posłańca i reakcji wszystkich pozostałych i wtedy to poczuł. W pierwszej chwili nie rozumiał o co chodzi. Po chwili jednak dochodziła do niego prawda. Jego sensor niemalże był przyciągany do tego osobnika. Jeden z nich miał wyraźnie wyższe pokłady chakry od pozostałych. Rakurai spojrzał w kierunku tej osoby, odkrywając ze zdziwieniem, że był to nie kto inny jak domniemany pustynny szpieg Osamu. Brwi pseudo-samruaja zbliżyły się do siebie w geście zdziwienia, gdyż jego umysł nie potrafił pojąć jakim cudem istniał ktoś taki. Nie przypominał on swoimi pokładami chakry zwykłego shinobi, nawet na poziomie shirei-kana. Nie przypominał również pojemnika dla demona, gdyż tamci powinni posiadać o wiele większe pokłady. Osamu wydawał się czymś pomiędzy. Będzie musiał to wybadać, lecz może ostrożniej aniżeli z Ariim. Jeden blamaż mu wystarczył.
Dopiero teraz zorientował się, że skupił się tak bardzo na osobie Osamu, że pominął sporą część dyskusji na temat przyniesionej wiadomości. Z tego co jednak zdołał zrozumieć, to Cesarstwo wykonało swój ruch i obóz Mikoto postanowił odpowiedzieć na nie w postaci Kodariego. Rakurai pozwolil sobie odczekać do momentu gdy wszyscy pozegnają się ze sobą, wyczuwając, że cała ta sytuacja bardzo mocno wpływa na stan emocjonalny wszystkich tu zebranych. I dopiero gdy rekini shinobi zniknął z namiotu, pozwolił sobie na wyjście z kąta, w którym stał.
– Hoshi-sama. Wybacz mi moje wtargnięcie, lecz informacja, która właśnie wyszła na jaw, brzmi bardzo poważnie. Czy mam rozumieć, że Uchiha Masashiro-dono jak i Takeda Masatoshi-sama zostali poinformowani o zagrożeniu ze strony Cesarstwa? - Zapytał, rozumiejąc jak ogromnym zagrożeniem było czychające w cieniu Cesarstwo. Walka z dzikimi była druzgocząca dla Północnego Ryuzaku, gdyby musiano rozpocząć jeszcze wojnę na dwa fronty... Rakurai nie potrafił wyobrazić sobie chaosu jaki by to wywołało.
W końcu jednak powrócili do głównego tematu rozmowy. Zagrożenie ze strony przeciwnika zza morza nie oznaczało, że wróg zza północnej granicy zniknął. Spowodowało to jednak, że Minoru zechciał przyspieszyć cały proces i nie rozciągać dlaszych dywagacji. Dlatego też ponownie nie odzywał się wcale gdy przedstawiano im ich cel oraz rycinę z jego podobizną, czy historię z nim związaną. Minoru musiał przyznać, że walka pod murami miasta musiała być dużo bardziej intensywna niż na murach, choć i tam nie było lekko. Sprobował również pokojrzayć cokolwiek na temat tego całego Ario i pamiętał jak w obozie kilka osób rozmawiało o kimś takim. Wtedy jednak nie interesowało go to tak bardzo. Również z powodu tego, że trzeba było się śpieszyć zaproponował by podzielić się swoimi umiejętnościami. Niestety nie spotkało się to, z wielką aprobatą ze strony pozostałych, ani też ze strony ich dowódcy, który spojrzał w jego kierunku. Rakurai skinął do niego głową, na znak akceptacji jego decyzji. Skoro miał rządzić, niech rządzi. Minoru będzie patrzył mu na dłonie i jeżeli ten znów oszaleje, to użyje pieczęci, a jeżeli nie zadziałają, lub też się skończą... zabije tamtego.
A jednak, nie wszyscy, przystali na to, żeby zachować teraz ciszę. Kogetsu Gosui zdradził o sobie co niego, co wzbudziło w Minoru wdzięczność ale również i nie małe zaskoczenie. Cesarski rebeliant władający wrodzonym talentem Senju. Rakurai nie wiedział za wiele na temat tego KG, lecz doskonale rozumiał, że obecność Senju w Cesarstwie nie była czymś normalnym. Napewno będzie to świetna historia do jakiegoś napitku.
– Pozwolę sobie dodać swoje pięć ryo. Po pierwsze dziękuję Gosui-san za wsparcie i przystanie na moją propozycję. Po drugie, chciałem zaapelować do moich towarzyszy o nie rozwlekanie się za bardzo nad możliwościami. Jest wiele niewiadomych, na które nie znamy odpowiedzi. Wydaje się, że wszyscy zgadzamy się co do tego, że atak na warownię naszego celu jest zbyt nierozsądna. Co do pozostałych dwóch opcji nie wiemy, która byłaby lepsza, lecz nasz dowódca zdecydował. Uważam, że powinniśmy pojść za jego propozycją i dopiero wraz z nadejściem nowych informacji zmieniać nasze plany. - Widział, że wszyscy mają podobne zdanie co do niego. Chociaż kto wie co wydarzy się gdy opuszczą już obóz.

Przejdź do posta

autor: Minoru: 18 lip 2025, o 00:42; Forum: Sabishi; Temat: Kamienny las; Odpowiedzi: 32; Odsłony: 2378

Re: Kamienny las

Wyprawa rangi B:
Dzika pustynia. Mijikuma

Kolejka 18:
Mijikuma: 17
Minoru: 18

Nauka Mijikumy przebiegała w najlepsze. Chłopak łapał wiedzę już niemalże w locie i nawet jeżeli wciąż miał braki, to było pewnym, że mógł on zastosować przynajmniej z części sztuczek, w praktyce. Był przy tym pełen pokory, co wyraźnie przypadało do gustu łucznikowi. W końcu jednak nastał moment, gdy młody Uchiha poczuł znużenie i zapragnął jakiejś ekscytacji. Zaproponował więc polowanie na pająka.
Sore zamyślił się srodze. Proces myślowy przebiegający w jego głowie uwidaczniał się w postaci trzech poziomych lini przechodzących przez jego czoło jak i dynamicznej gestykulacji rękami, gdy wydawał się wyliczać jakieś rzeczy.
- Ok. Zobaczmy na ile nadała się ta twoja nauka. - Zgodził się, rozgladając dookoła.
- Wygląda na to, że maszkara nie porusza się po ziemi, a raczej po swoich pajęczych tworach. Zatem prowadź. Znajdź dogodną lokalizację, zastaw pułapkę i zakamufluj swoją obecność. - Być może i Mijikuma chciał być tym drugim, lecz to Sore zamierzał pozostać w roli nauczyciela, lecz tym razem jako nauczyciel, był również egzaminatorem. Do boju zatem.

Przejdź do posta

autor: Minoru: 16 lip 2025, o 18:54; Forum: Wioska Hachimantai; Temat: Obóz Yuki Mikoto; Odpowiedzi: 136; Odsłony: 10158

Re: Obóz Yuki Mikoto

Pierwszym co nieprzyjemnie zaskoczyło Minoru była obecność Ariiego przed namiotem, w którym urzędowała Hoshi. Drugą rzeczą, która spowodowała, że humor Minoru poszedł ponownie w dół, było to, że to własnie Arii miał wejść do namiotu jako pierwszy. Co prawda nie sam, lecz wciąż kuło go to potwornie. Tak więc na zewnątrz pozostał tylko on i jeszcze dwoje ludzi, których miał sposobność dostrzec dnia wczorajszego gdy rozpoczął całą ta hecę z Ariim. Nie wiedział jednak jaka jest ich rola w tym wszystkim, więc nie widział powodu by zaczepić ich tu teraz. Zamiast tego sprawdzil kto znajdował się w środku namiotu.
Jakiś czas później pojawił się Kodari, który jakby nigdy nic, zatrzymał się przed Rakuraiem i nakazał mu udać się za nim. Minoru nie odezwał się nawet słowem, tylko wykonał rozkaz. Los pozostałej dwójki, wciąż pozostawał dla niego obojętny. Wchodząc do namiotu, musiał zmrużyć oczy by przyzwyczaić się do panującego tu półmroku, lecz to co dostrzegł w środku, wcale mu się nie spodobało. Arii i ten drugi, dostali awans?! Człowiek, który wczoraj walczył o życie, dzisiaj otrzymywał nagrodę i to jeszcze na Kogo i dodatkowo miał być dowódcą oddziału?
Minoru czuł jak jego twarz robi się coraz cieplejsza, podejrzewał więc również, że robiła się również coraz bardziej czerwona. Nie powiedział jednak nic. Cała ta sytuacja była dla niego jakimś okrótnym żartem. Człowiek, który miał rozdwojenie czegoś tam, i który w każdej chwili mógł zmienić się w potwornego mordercę, został mianowany dowódcą... no właśnie, właściwie czym miał dowodzić?
– Rozumiem. Przyjmuję swoją role z pokorą, lecz marny ze mnie użytkownik pieczęci, więc nie wiem czy będę potrafił używać tych notek. - Oznajmił wszystkim zebranym odbierając trzy notki. Trzymając je w dłoni, przyjrzał się im uważnie, wpatrując się w wyrysowane na nich znaki. Kiedyś myślał, że osiągnie w fuinjutsu coś więcej, lecz ostatecznie tak się nie stało.
– Jeżeli nie zadziałają, jestem pewien że coś wymyślę. - Uśmiechnął się w kierunku Hoshi i schował karteczki, oddając jej scenę. Następnie wprowadzono pozostałych i oznajmiono im jaki jest cel ich zadania. A był to cel bardzo ambitny. Ba był tak niebezpieczny i ważny, że Minoru zaczął się zastanawiać, dlaczego Yuki przeprowadzają tą operację, a nie Uchiha. Przecież na likwidowaniu obcych dowódców powinno zależeć tym, którzy swój dom stracili. Minoru nie był również pewien, czy chciał ryzykować życiem będąc pod dowództwem człowieka, do którego miał najwięcej podejrzeń. Nie wiedział również co myśleć o swoich towarzyszach. Człowiek z pustyni, wobec którego przekazano im ostrzeżenie, że jest zapewne szpiegiem z pustyni. Do tego ubrany na czarno mężczyzna, który wydawał się jakby wyrwał się z jednej z ulubionych powieści Minoru. No i jeszcz ten drugi. Gosui. Człowiek zagadka. Minoru miał wrażenie, że wybrano większość z nich, bo byli zbędni. I wtedy też przedstawiono im również trzy opcje, jak mogli podejść do tego zadania. Opcja pierwsza, zdaniem Minoru była najrozsądniejsza. Jednakże ich główno dowodzący miał odmienne zdanie i chyba zamierzał uderzyć w zamtuz. Dobrze, że nie planował frontalnego ataku na fortecę ich celu. Co jednak zdziwiło go bardziej, to fakt, jak wiele do powiedzenia mieli pozostali. Każdy reprezentował sobą z jednej strony spójne poglądy, a jednak różniące się tak bardzo.
– Rakurai Minoru. Rad jestem, że moi towarzysze mają tak wiele trafnych przemyśleń odnośnie czekającego nas zadania. Sam od siebie nie mam zbyt wiele do dodania, oprócz może tego, że dla naszego dowódcy, świetną informacją byłoby gdybyśmy podzielili się swoimi zdolnościami. Pozwolę zatem na zaczęcie. Jestem użytkownikiem raitonu oraz suitonu. Potrafię również walczyć za pomocą ostrzy i rzucać podstawowe genjutsu. -Skoro postanowił nie dosypywać kolejnych pomysłów do i tak sporego już wora, zdecydował się by przedstawić pozostałym swoją osobę i sprawdzić czym oni mogą się pochwalić.

Przejdź do posta

autor: Minoru: 15 lip 2025, o 01:09; Forum: Wioska Hachimantai; Temat: Obóz Yuki Mikoto; Odpowiedzi: 136; Odsłony: 10158

Re: Obóz Yuki Mikoto

Wszystko trwało dla Minoru zaledwie sekundy. Zamaskowany wysłannik Uchiha najzwyczajniej w świecie zbliżył się do skrępowanego Ariiego i wpatrzył się w niego swym spojrzeniem, by zaledwie po chwili opaść na kolano, jakby coś mu było. Minoru chciał zareagować, wejść miedzy Uchihe, a Arriego który wyraźnie coś mu zrobił, lecz uprzedził go rekini shinobi. I wtedy usłyszał głos Ariiego, który zapewnił wszystkich, że wszystko będzie dobrze.
W Minoru aż zagotowało się wewnątrz. Czuł jak ogarnia go wściekłość. A źródłem teog uczucia był nie kto inny jak Arii. Mężczyzna wyraźnie byl winnym, jesli nawet nie bycia Jinchuruki, to przecież coś musiał zrobić Sakkiemu i zaraz zostanie ukarany. Tak się jednak nie stało. Zamaskowany wstał z pomocą ludzi Mikoto i oznajmił wszystkim, że Arii nie jest naczyniem i że nie jest również zagrożeniem. Rakurai zamarl w miejscu, czując jak cała złość uchodzi z niego zastąpiona przez niezrozumienie. Nie potrafił pojąć jakim cudem Arii mial nie być zagrożeniem. Przecież widział co potrafił, jak bardzo niebezpieczny był gdy stawał się... taki.
A jednak. Wysłannik Masashiro wydał swój wyrok. Niewinny, do tego chory. Rozszczepienie jaźni, czymkolwiek by nie było, miało być wytłumaczeniem wszystkiego. I Mikoto wydawała się całkowicie łyknąć to wyjaśnienie. Minoru jednak wciąż nie czuł się przekonany. A raczej nie chciał się czuć przekonanym, ponieważ pierwsze ziarna zostały zasiane w jego jaźni i już zaczęły kiełkowąć tworząc w nim pierwsze wątpliwości do swego osądu. Czyżby naprawdę mógł się mylić?
Arii został uwolniony, a jego pierwszym odruchem, była pomoc Sakkiemu. Minoru wpatrywał się w całą tą sytuację, nie wiedząc co powinien czynić. Lecz wtedy Arii zwrócił się ku niemu. Przeprosił go, zapewnił że nigdy więcej się to nie powtórzy i prosił o wybaczenie. Rakurai chciał w pierwszym odruchu odpowiedzieć, że wszystko rozumie i jest mu wybaczone, tylko po to by nie tworzyć kolejnego zamieszania, lecz słowa ugrzęzły mu w gardle i nie mógł wypowiedzieć tych słów.
– Jeszcze wrócimy do tej rozmowy. - Oznajmił mu, dając tym samym znać, że dla niego nie była to sprawa zakończona. Jego dłoń jednak już nie znajdowała się rękojeści ostrza. Sąd został wykonany, a oskarzony, uniewinniony i choć nie podobał mu się ten werdykt, to musiał się z nim pogodzic.
*****
Postanowił pozostać w obozie. Wczorajszego dnia liderka rebeliantów, Yuki Mikoto-sama oznajmiła Ariiemu, że ten będzie musiał udowodnić jeszcze swoje oddanie i że następnego dnia dowie się, co miała na myśli. Minoru chciał również to wiedzieć. Dlatego też, gdy tylko, następnego dnia przysłano po niego tą samą dziewczynę co wczoraj, ukłonił się jej i ruszył wraz z nią do wyznaczonego miejsca.

Przejdź do posta

autor: Minoru: 13 lip 2025, o 18:35; Forum: Sabishi; Temat: Kamienny las; Odpowiedzi: 32; Odsłony: 2378

Re: Kamienny las

Wyprawa rangi B:
Dzika pustynia. Mijikuma

Kolejka 17:
Mijikuma: 16
Minoru: 17

Mijikuma nie poddawał się. Być może i czuł swą wyższość nad pozostałymi towarzyszami, lecz w obliczu Sore, wiedział on doskonale że ma przed sobą prawdziwego łowcę, którego umiejętności nie ograniczały się tylko do zwykłej siły, ale również i umiejętności wykraczających ponad ludzkie normy.
Z każdym krokiem, młody Uchiha, wyłapywał coraz więcej swych błędów, korygując je przy kolejnej próbie. Niesamowitą pomocą w tej kwestii był Sharingan. A jednak, nawet z tak potężną pomocą, zajmowało mu to wiele godzin. Gdy w końcu, jednak zaczynał rozumieć o co chodziło w całej tej sztuce, dowiedział się że był dopiero w punkcie pierwszym. Jednakże, to również nie zdołało ostudzić jego zapału. Zachęcony przez łucznika, zaczął nacinać skrawki pajęczyny, tworząc w ten sposób kamuflaż, dzięki któremu mógł stać się niemalże jednością z otoczeniem.
- Nieźle, nieźle. Musisz dołożyć odrobinę w kroku, chyba że chcesz żeby twoja ofiara dostrzegła jeśli ci stanie. - Mężczyzna zarechotał rubasznie, choć Mijikuma chyba nie był skory do takowych. Zamiast tego zadał swoje pytanie, starając się wyciągnąć od mężczyzny ile tylko będzie mógł. Sore podrapał się po brodzie, zastanawiając się jak chce odpowiedzieć na to pytanie.
- Odpowiedź nie jest taka prosta. Umiejętność stania się duchem, to nie jest wyuczenie się kilku sztuczek i używanie ich jakby były to porady z podręcznika. Całość jest sztuką, która należy zrozumieć. Musisz wiedzieć jak zachowuje się trawa pod naciskiem człowieka, jakie ślady zostawia się na piasku, a jakie na śniegu. Jak twój zapach będzie się rozchodził w wietrzny dzień. Jest to ogromna ilość wiedzy, a ty dopiero zacząłeś poznawać tą sztukę. Opanowanie tego może zająć lata. - Wyszedł on zza pajęczej kryjówki, by dokonać kolejnej demonstracji. Wziął on kilka głębokich i bardzo długich oddechów, zupełnie jakby zamierzał medytować, a Mijikuma mógł dostrzec, że jego puls i bicie serca zwolniło i to do tego stopnia, że stał się niemalże niesłyszalne nawet dla wyczulonych uszu Uchihy. Następnie, Sore, położył się na ziemi i przeturlał kilka razy, obsypując pyłem, dzięki czemu jego kamuflaż stał się jeszcze kompletniejszy. A potem ruszył. Wyglądało to jakby się czołgał, lecz jego ruchy nie zostawiały nawet najmniejszego śladu za sobą. Dopiero po chwili Mijikuma mógł dostrzec, że w rzeczywistości łucznik nie czołgał się, a jego ciało wisiało zaledwie milimetry nad ziemią. Całe ciało wspierając jedynie na palcach stóp i rąk. Wymagało to od niego niezwykłej wręcz siły i precyzji. Co więcej, gdy tylko się nie ruszał, wydawał się niemalże znikać, choć jego aura była wciąż widoczna w oczach Uchihy.
- Czasami jednak chodzi bardziej o wojnę psychologiczną z wrogiem. Czasami przeciwnik jest tak skupiony na odnalezieniu czegoś, że nie dostrzega oczywistych rzeczy, które przemykają obok niego. - Wstał jakby nigdy nic i wydawało się, że zakończył swój pokaz. A jednak, gdy tylko Mijikuma mrugnął i otworzył swe oczy, Sore znajdował się już w innym miejscu. Choć zaledwie parę kroków dalej.

Przejdź do posta

autor: Minoru: 12 lip 2025, o 13:18; Forum: Misje i Fabuły; Temat: Wynagrodzenie za misje; Odpowiedzi: 4051; Odsłony: 558652

Re: Wynagrodzenie za misje

Nick prowadzącego: Minoru
Nick biorącego/biorących udział: Zerin
Rodzaj misji: Zadanie specjalne D (Dokończenie)
Streszczenie misji: Poprzednie rozliczenie. Zerin zostaje przydzielona do współpracy z shinobim wyższej rangi. Oboje mają udać się na rozmowy dyplomatyczne z jednym z mniej znaczących klanów, by skłonić ich do uczestniczenia w wojnie. Po początkowej "kłótni" z przywódczynią klanu, Zerin zostaje wyproszona z budynku. Tam spotyka syna liderki i po dłuższej rozmowie, chłopak decyduje się wesprzeć Zerin w negocjacjach, co pomaga przekabacić liderkę na ich stronę.
Link do misji: Początek Dotąd rozliczone
Wznowienie misji
Ilość postów:
Minoru -11 (7 z poprzedniego rozliczenia + 4 nowe)
Tenshi - 10 (6 z poprzedniego rozliczenia + 4 nowe)
Wynagrodzenie dla gracza *: MG dostał pełne wynagrodzenie w poprzednim rozliczeniu, więc mogę się obejść bez tych 3-4PH, natomiast gracz nie wpisał sobie nagrody jeszcze, więc można jej policzyć wszystko od nowa.

Przejdź do posta

Znaleziono 1292 wyniki

Strona 1 z 87
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
87
Następna

Wyszukiwanie zaawansowane