Shinobi War PBF Naruto - Szukaj

Znaleziono 1230 wyników

Wyszukiwanie zaawansowane

Znaleziono 1230 wyników

Strona 1 z 82
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
82
Następna

autor: Minoru: wczoraj, o 14:37; Forum: Piszemy o wszystkim!; Temat: [10 rocznica forum] Pierwszy (nie)Oficjalny turniej PVP SW; Odpowiedzi: 188; Odsłony: 11049

Re: [10 rocznica forum] Pierwszy (nie)Oficjalny turniej PVP SW

Woda okazała się jednak potężniejsza od ognia, lub też psychika Minoru okazała się większa od psychiki Ognistego wuja i to on wyszedł z tej batalii zwycięsko. Co więcej, do Minoru uśmiechnęli się chyba wszyscy bogowie, ponieważ lecące w jego kierunku smoki, rozpadły się nagle same z siebie. Rakurai nie rozumiał co własciwie się z nimi stało, ale nie zamierzał narzekać. Brał od życia to co mu dawało. Tak samo jak nie zamierzał narzekać na to, że Hiromi zdołała wyminąć go i pobiec dalej. Bez Soska nie stanowiła ona dla niego problemu. Zresztą, teraz, gdy wszyscy zawodnicy byli rozstawieni po kątach, Minoru musiał przemyśleć swoją taktykę. On był ranny i do tego stracili medyka.
Złożył więc pojedyncza pieczęć tygrysa używając Suiton: Kirigakure no Jutsu by zapewnić sobie odrobinę bezpieczeństwa. Co prawda Shins nie będzie nic widział, ale byli już na końcówce turnieju, teraz każdy musiał grać do własnej bramki.
Gdy tylko Mgła okryje jego otoczenie, zacznie przemieszczać się w kierunku walczących Ren i Soueia. Po drodze zacznie składać pieczęci do Suiton: Suidanha, którym będzie chcial plunać w plecy Soueia.
Oczywiście, przez cały ten czas zwraca uwagę na swoje otoczenie za pomocą sensora, zwłaszcza na Tenshi, Iczira i Hiromi, których źródła chakry wyczuwał doskonale. Jeżeli ze strony któregoś z nich nadchodziłby jakiś atak, odpowiedziałby za pomocą Suiton: Suijinchū.

Przejdź do posta

autor: Minoru: wczoraj, o 13:33; Forum: Sabishi; Temat: Wioska Osake; Odpowiedzi: 103; Odsłony: 5064

Re: Wioska Osake

Misja dla Klanu Kaguya A:
“Pustynne Porozumienie” Osamu

Kolejka 15:
Osamu: 13
Minoru: 14

W głowie Osamu kręciło się tysiące myśli na temat tego co mogło pójść nie tak. Nieobecność trzeciego z liderów kompanii handlowej i to akurat tego, który był przywódcą dwóch denatów brzmiała conajmniej podejrzanie i raczej nie mogło być w tym przypadku... prawda? Uesugi wiedział jednak, że musi jeszcze zająć się opanowaniem tego chaosu, ponieważ pomimo tego, że ludzie słuchali go, to wykonywali jego rozkazy w zupełnie różne sposoby. Dlatego też wydał on kolejne rozkazy straznikom.
Po pierwsze, mieli rozpędzić ludzi, tak by pomieszczenie w którym się znajdowali, opustoszało i Osamu mógł porozmawiać na spokojnie z przybyłymi liderami, a także by nie zaogniać wiecej konfliktów. Po drugie, mieli usunąć z pomieszczenia ciała denatów, by nie wzbudzały one niepotrzebnych emocji. Po trzecie, to klony miały teraz zapewniać im bezpieczeństwo w tej części namiotu.
Oba rozkazy zostały wykonane natychmiast. Ciała denatów zostały zebrane przez 4 strażników i przeniesione do osobnego pomieszczenia, z dala od wzorku gapiów. Natomiast ludzi, rozdzielono pomiędzy różne pomieszczenia, tak by nie dochodziło do dalszych eskalacji pomiędzy przybyszami z Shigashi jak i pozostałymi grupami kupieckimi. Oczywiście, strażnicy najszczelniej obstawili część w której przebywali kupcy z shigashi. W końcu, gdy zostali sami. Osamu mógł przejść bezpośrednio do obu liderów.
- Wydaje mi się to oczywiste. Suna no Kaze było na najlepszej drodze do wygranej targów, więc Hōshō Suigyō wysłało swoich siepaczy by zamordowali ich lidera. Z tego co jednak widzę, to zamach się nie udał, skoro nie było tu ciała lidera. - Pierwszy odezwał się lider Suien Shosa. Mówił głosem spokojnym, wręcz nauczycielskim. Choć gdy wspominał o tym, że zamach się nie udał, to spojrzał ukradkiem na lidera kupcow z Shigashi, a jego ton głosu zmienił się w bardziej kpiący. Na reakcję nie trzeba było długo czekać.
- Twoje kłamstwa są coraz łatwiejsze do odkrycia mój drogi. Każdy osobnik, który mia iloraz inteligencji większy od rozmiaru buta, wie, że lokalne władze nie oddałyby Shigashi tych źródeł, nawet gdybyśmy byli jedynymi którzy stanęliby do tego zlecenia. Po tych kilku dniach targów, stało się to dla mnie oczywistym, że marnujemy tutaj tylko swój czas. Zatem, jedynym który uzyskałby korzyści z tego zamachu, byłbyś ty i twoje Suien Shosa! - Drugi z liderów odpowiedział równie spokojnie, jakby właśnie siedział przy stole, popijając herbatkę. Co więcej, Osamu mógł dostrzec, że ów mężczyzna musiał być doskonałym wręcz kłamcą, ponieważ mówił w taki sposób, że nie dało się odkryć czy mówi prawdę czy też nie.
- Błagam cię. Wszyscy wiedzą tutaj, że to twoi siepacze krążą po wiosce i szukają ofiar dla siebie. Co rusz moi ludzie skarżą się, że ktoś z Shigashi im groził! - Wyglądało na to, że Osamu nie będzie musiał nawet za wiele mówić, ponieważ panowie przeprowadzą całą dyskusję za niego. A jednak dało się wyczuć, że wojnę nerwów przegrywał lider Suien Shosa. A przynajmniej był on gorszym pokerzystą, aniżeli lider Hōshō Suigyō. Wtem do pomieszczenia wpadł jakiś strażnik, który pośpiesznie podszedł do samego Osamu i szepnął mu do ucha.
- Lider Suna no Kaze przybył, wygląda na roztrzęsionego.- Gdy tylko skończył, do pomieszczenia wszedł niski, otyły mężczyzna, który mimo wyraźnego roztrzęsienia, bił od siebie aurą podobną, jak pozostała dwójka.
- Gdzie on jest? Gdzie jest Tatsuo?! Muszę natychmiast go zobaczyć! - Zażądał drżącym głosem, którego ton pomimo tego jasno wskazywał, ze nie ścierpi sprzeciwu. Podszedł on do Osamu, tak, że mógłby szepnąć mu na ucho.
- Jest on w posiadaniu czegoś, co może wpłynąć na przebieg tych targów! - Wyjaśnił mu tak, by pozostała dwójka nie mogła usłyszeć.

Przejdź do posta

autor: Minoru: wczoraj, o 12:27; Forum: Północne Ryuzaku; Temat: Szlak prowadzący na północny-zachód; Odpowiedzi: 27; Odsłony: 587

Re: Szlak prowadzący na północny-zachód

Ostrze udeżyło tak jak przewidział i tak jak założył nie zrobiło na jego przeciwniku najmniejszego wrażenia. Poprostu Minoru nie był jednym z tych siłaczy, a bardziej opierał się na swoich chakrowych technikach. Tylko, że jego plan zakładał wybadanie obojga, czyli musiał spowodować by poczuli się komfortowo. Na całe jego szczęście, oboje okazali się dość gadatliwi, choć ich dialekt był bardzo nieprzyjemny.
– Minrou Rakurai, Sentoki w służbie szczepu Uchiha i podwładny rady Ryuzaku. Kurtuazja nakazuje by przedstawić się swojemu przeciwnikowi! - Skoro nie chcieli odpowiedzieć na to pytanie to może chociaż się przedstawią. Chwycił jednocześnie mocniej rękojeść ostrza i zaczął napierać na przeciwnika. By jednak nie wydało się jego zachowanie dziwnym, zebrał chakrę suitonu w swych ustach, wypluwając ją w postaci niedużych igiełek wprost w przeciwnika. W między czasie wciąż obserwował swym sensorem co się działo z drugim przeciwnikiem, gotów uskoczyć, gdyby ten zaatakował. A także śledził poczynania Ariiego, który miał zabrać woźnicę w bezpieczne miejsce.

Przejdź do posta

autor: Minoru: 12 cze 2025, o 00:21; Forum: Sabishi; Temat: Wioska Osake; Odpowiedzi: 103; Odsłony: 5064

Re: Wioska Osake

Misja dla Klanu Kaguya A:
“Pustynne Porozumienie” Osamu

Kolejka 14:
Osamu: 13
Minoru: 14

Po pierwszym szoku, jakim było odnalezienie ciał, nastał moment chaosu, jaki przyniosły słowa Osamu. Ludzie, którzy już wcześniej byli przeciwko Shigashi, teraz znaleźli kolejny powód by nienawidzić przybyszów. Osamu mógł przyglądać się, jak kupcy i ich ochroniarze, obezwładniają każdego kto miał odcień skóry nie wystarczająco brązowy. Sam Osamu również dołączył do tego wydarzenia, choć nie bezpośrednio. Jego klony bowiem napadły na grupkę mężczyzn, którzy wcześniej mieli utarczkę z jednym z denatów. Oczywiście, że nie stanowili oni najmniejszego wyzwania dla jego kamiennych tworów. I oczywistym było również to, że natychmiast zaczęli twierdzić, że nie mieli z tym nic wspólnego. Oczywiście, że tak, co mieliby robić innego?
Zdarzyło się jednak jeszcze coś. Jeden ze strażników podszedł do Tatsuo i Nonaki z płachtą, którą chciał ich okryć. Jednak nie zdobył się na ten ruch, tak długo jak nie dostał cichego pozwolenia od Osamu, który najwyraźniej przejął tutaj dowodzenie. Dopiero wtedy okrył on oba ciała, tak by ludzie wreszcie nie musieli na nich patrzeć. Trzeba było jednak rozwiązać zagadkę tego morderstwa.
Uesugi, przywołał do siebie kolejnego strażnika i gdy tylko ten znalazł się w jego bezpośrednim sąsiedztwie, przekazał mu rozkaz, który mógł usłyszeć tylko on. Strażnik skinął głową, w geście porozumienia i natychmiast ruszył by wykonać powierzone mu zadanie. Nim jednak przybędą najważniejsi kupcy w namiocie, Osamu, postanowił przemówić jeszcze do swoich braci i sióstr. Poprosił ich o spokój i o podzielenie się wszelkimi poszlakami. Rozsądnie jednak zdecydował, że to nie on, będzie wysłuchiwał mają mu do powiedzenia. Rozsądnie, ponieważ gdy tylko skończył, natychmiast znalazła się bardzo liczna grupa osób, które miały coś do powiedzenia, a rzucili się oni do bogu ducha winnych strażników. I nawet nie trzeba było mówić o tym, w czyim imieniu działa Osamu. Ludzie wciąż jednak działali pod wpływem ogromnych emocji.
Kolejnym rozkazem, przywołał do siebie swoje klony. Te zbliżyły się, ciągnąc za sobą pochwyconych mężczyzn.
- To nie my! - Powtórzył jeszcze raz, pochwycony mężczyzna, tym razem stojąc twarzą w twarz z Osamu.
- Chcieli nas wyruchać, to mieliśmy ich nastraszyć tyle. Nie jesteśmy mordercami, tylko kupcami. To, że kupcy z shigashi nie dadzą się oszukać z uśmiechem na twarzy, nie oznacza, że jesteśmy mordercami! - Mężczyzna był wyraźnie zły. Wystraszony i zły. Mówił podniesionym głosem, agresywnym, jakby chciał komuś grozić. Lecz jego oczy mówiły jasno, że się boi. Osamu docisnął ich jeszcze bardziej, pytając o to gdzie się podziewali przed morderstwem.
- Graliśmy w kości w naszym pokoju! - Odpowiedział tym samym tonem co poprzednio, a jego kompani tylko kiwali głowami, wtórując mu jego rewelacjach. Osamu wiedziony jakimś szóstym zmysłem, wysłał dwa ze swoich klonów w głąb namiotu, by ci pilnowali porządku, a przede wszystkim jego samego. Chwilę później do białowłosego zbliżył się kolejny strażnik.
- Przyprowadziliśmy lidera Suien Shōsha oraz Hōshō Suigyō wciąż szukamy lidera Suna no Kaze. Podobno widziano go, jak opuszczał namiot tuż po obradach i udał się z kilkoma ze swoich ludzi w kierunku ptaszarni. Niedługo powinniśmy go znaleźć.- Przekazał wiadomość i rzeczywiście, w pomieszczeniu pojawiło się dwóch starszych mężczyzn, którzy swoją postawą budzili wyraźny respekt. Chyba jako jedyni nie okazywali swoją postawą żadnego strachu, jedynie zimną i skalkulowaną irytację. Wraz z nimi weszło jeszcze kilka osób, które wyglądały na ich prywatnych ochroniarzy. Strażnik chciał już odejść kiedy dostrzegł leżące na ziemi ciała.
- Nie powinniśmy zabrać ich gdzieś? - zapytał Osamu, by po odpowiedzi ulotnić się by wykonać polecenie jakie dostał od białowłosego.

Przejdź do posta

autor: Minoru: 11 cze 2025, o 18:09; Forum: Północne Ryuzaku; Temat: Szlak prowadzący na północny-zachód; Odpowiedzi: 27; Odsłony: 587

Re: Szlak prowadzący na północny-zachód

Czekali. Minoru czuł jak adrenalina wydłuża mu każdą sekundę, jak bardzo zaczyna się niecierpliwić i jak bardzo pragnie by już się zaczęło. Było to dziwne, ponieważ miał już tyle lat, tak wiele razy walczył w swym życiu, ba przecież walczył z całą armią dzikich w Kotei. A jednak, gdy tylko zbliżała się walka, czuł się jak młodzik, który pierwszy raz ma walczyć na poważnie.
W końcu jednak nastał ten moment. Minoru czuł jak ich przeciwnicy ruszyli do ataku. Wiedział, że pierwszy z nich zaatakował bezpośrednio, a drugi za pomocą chakry. Ich woźnica zaczął krzyczeć w niebogłosy, jakby zobaczył samego diabła. Minoru westchnął i poczuł wyrzuty sumienia. Mógł wyjść wcześniej, zajść obu przeciwników i uratować życie tych, którzy właśnie padli martwi lub ranni. Lecz nie był pewnym, czy ci nie wykryliby go. Wtedy mogli by uciec. Teraz jednak oboje znajdowali się w jego zasięgu. Jego dłonie złożyły się w trzy pieczęcie, narzucając na obu walczących proste genjutsu Kori Shinchu no Jutsu. Teraz już im nie zwieją.
– Broń ludzi! - Warknął do Ariiego, czując jak wchodzi na wyższy bieg, chwycił lewą dłonią za tsubę, ustawiając ją w odpowiednim położeniu, a prawą na rękojeści i ruszył. Wybiegł na pełnej z wozu, wybijając się z miejsca w którym siedział woźnica, wprost na tego, który zaatakował żołnierzy w sposób bezpośredni. Po prostu, gdy tylko był blisko, wyciągnął swoje ostrze, tak jak uczył go Yasuo i uderzył klingą w przeciwnika.
– Kim jesteście i co tu robicie?! - Nie spodziewał się, by jego atak zdołał zadrasnąć tamtego, nie z siłą jaką dysponował Minoru. Lecz nie to było teraz najważniejsze, wpierw chciał dowiedzieć się z kim ma do czynienia i co mu zdradzi jego przeciwnik. Miał tylko nadzieję, że Arii nie zrobi nic głupiego.

Przejdź do posta

autor: Minoru: 10 cze 2025, o 23:57; Forum: Sabishi; Temat: Wioska Osake; Odpowiedzi: 103; Odsłony: 5064

Re: Wioska Osake

Misja dla Klanu Kaguya A:
“Pustynne Porozumienie” Osamu

Kolejka 13:
Osamu: 12
Minoru: 13

Sytuacja spaprała się niemalże momentalnie. Odkrycie dwójki zwłok wprawiło w osłupienie niemalże wszystkich, a rosnąca ilość gapiów tylko pogarszała sytuację. Na całe szczęście na straży porządku stał nasz białowłosy bohater, który momentalnie poczuł przypływ adrenaliny, która pchnęła go do działania.
Uwolnił on liczne pokłady swojej chakry, w fizycznej formie, zmuszając wszystkich tu zebranych do posłuszeństwa. Ci najbliżej, zlęknieni nawet uskoczyli, niczym oparzeni od Osamu. Jednocześnie, stanowczym głosem, rozkazał obudzić wszystkich strażników i odizolować namiot od świata zewnętrznego. A wszystko to w akompaniamencie coraz bardziej wystraszonych ludzi.
Uesugi, wiedział że nie ma za wiele czasu, że musi działać natychmiast by nie pozwolić agresorom na wykonanie dalszej części swego planu. Wyszedł więc przed tłum i przemówił do zebranych, przedstawiając denatów, tak by każdy dobrze wiedział z kim ma do czynienia. Ale zrobił coś więcej. Zdradził, że oboje mieli już wcześniej zatargi z innymi członkami targów. Że przybysze z Shigashi, już wcześniej dybali na ich dwójkę. Po tłumie poniósł się złowrogi szmer, a członkowie delegacji z Shigashi, momentalnie zaczęli wycofywać się, starając nie zwrócić na siebie uwagi. I na nic zdało się dodanie przez Osamu zdania, że przynajmniej tak twierdzili denaci. Nikt już go nie słuchał.
Kupcy zaczęli rozglądać się na boki i łapać każdego kto nie wyglądał na mieszkańca pustyni. Ludzie starali się bronić, lecz byli w dużej mniejszości. Sam Osamu, również nie pozostawał bierny. Wypatrzył bowiem tamtą grupkę, którą spotkał na zewnątrz. Jeden mentalny rozkaz wystarczył, by jego klony dopadły tamtych, przyciskając ich do ziemi.
- To nie my! - wykrzyczał jeden z nich, ten który ostatnio rozmawiał z Usegim. W między czasie przybyło kilku dodatkowych strażników, którzy widząc co się zadziało, sami stracili odrobinę rezonu. Wszyscy oprócz jednego, który zerwał jakąś zasłonę i ruszył w kierunku ciał by okryć je. Zatrzymał się jednak, by spojrzeć na Osamu, oczekując chyba jakiegoś pozwolenia.

Przejdź do posta

autor: Minoru: 10 cze 2025, o 22:34; Forum: Rozliczenia PH; Temat: Minoru Rakurai [PH]; Odpowiedzi: 57; Odsłony: 2737

Re: Minoru Rakurai [PH]

Przejdź do posta

autor: Minoru: 10 cze 2025, o 22:28; Forum: Bank; Temat: Minoru Rakurai [Bank]; Odpowiedzi: 63; Odsłony: 3170

Re: Minoru Rakurai [Bank]

Przejdź do posta

autor: Minoru: 10 cze 2025, o 22:27; Forum: Rozliczenia PH; Temat: Minoru Rakurai [PH]; Odpowiedzi: 57; Odsłony: 2737

Re: Minoru Rakurai [PH]

Przejdź do posta

autor: Minoru: 10 cze 2025, o 17:28; Forum: Północne Ryuzaku; Temat: Szlak prowadzący na północny-zachód; Odpowiedzi: 27; Odsłony: 587

Re: Szlak prowadzący na północny-zachód

Minoru wsłuchiwał się w opowieść Ariiego, notując w głowie kolejne ułamki informacji, które zdradzał na swój temat. W momencie gdy wspomniał, że jest jedynym członkiem swojej rodziny, który nie potrafi żeglować, aż uniósł brew. W głowie Minoru pojawiła się nawet myśl, na temat problematyczności tego osobnika. Bo czyż nie mogło chodzić o to, że biedak różnił się od reszty ludzi z Cesarstwa, a przez to był poniekąd wyrzutkiem i to czyniło go dziką kartą, która była nieprzewidywalna?
Minoru uśmiechnął się, słysząc śmiech Ariiego, ot zwykła kurtuazja. Lecz na tym opowieść Ariiego została zaprzestana. Sam również chciał usłyszeć co nieco o Karmazynowych Szczytach i ludziach tam mieszkających. Zdziwiło go to, że pytał o jego poprzedni dom, a nie aktualny, lecz skoro takie było jego życzenie.
– Jugo są przybyszami z... od Uchiha. Dlatego wyróżniają się na tle pozostałych mieszkańców. Pozostali są jak góry. Ich korzenie są zapuszczone głęboko i rzadko kiedy opuszczają swe rodzinne strony. Yamanaka mogą wydawać się spokojni, lecz w rzeczywistości, przemawia przez nich najczęściej poczucie bycia lepszymi. - Nie zamierzał oszukiwać Ariiego. Ludzie którym służył do teraz potrafili być najprzyjemniejszymi ludźmi jakich się w życiu spotkało, lecz Rakurai doskonale wiedział, że prawie każdy z nich patrzył na pozostałych z wyższością.
– Hyuga są mniej majestatyczni i chorobliwie zazdrośni o poczucie wyższości Yamanaka. Można powiedzieć, że oba rody nie przepadają za sobą, przez to że każde uważa się za lepszy. No i jeszcze Koseki. Są najbardziej wybuchowi ze wszystkich, choć biorąc pod uwagę standardy kontynentu, wciąż można nazwać ich zrównoważonymi. Gdybym miał powiedzieć co uważam, to właśnie oni trzymają balans w Karmazynowych Szczytach, nie pozwalając Yamanakom i Hyugom skoczyć sobie do gardeł. - Do głowy przyszło mu wspomnienie wojny sprzed kilku lat, gdzie siły Yamanaka i Hyuuga wykrwawiały się na polach bitwy, a między które weszły siły Kosekich rozdzielając obojga i zmuszając do zawarcia pokoju.
– Co zaś tyczy się mojej rodziny… - Przerwał na chwilę zastanawiając się jak ubrać w słowa to co chciał powiedzieć.
– Przez wieki byliśmy pod tak dużą ilością wpływów, że każdy z nas wydaje się zupełnie inny. Mój dziadek był niczym sztorm na morzu. Ciężko było go wyprowadzić z równowagi, ale gdy już się komuś udało, wtedy wybuchał wściekłością która przeraziłaby samego antykreatora… - Aż parsknął na samo wspomnienie dziaduszki, który gdy wpadał w szał to rzucał stołami.
– Mój ojciec przesiąkł natomiast Karmazynowymi Szczytami. Poważny, budzący respekt, zawsze z nienagannym strojem, w pełni oddany swoim obowiązkom jak i rodzinie. Mój brat… nierozważny, ekstrawertyczny, typ człowieka który działa pod wpływem serca. Bardziej przypomina mojego dziadka aniżeli ojca, choć brakuje mu jego wybuchowości. - Z ich dwójki to Sokiro miał większe zadatki na zostanie potężnym Shinobi, lecz los postanowił zakpić z ich dwójki i to Minoru pozostał shinobim.
– No i wreszcie ja. Mogę być spokojnym jak ludzie z Karmazynowych Szczytów, lecz płonie we mnie ogień Kaminari, tak jak i duma Uchiha. - Nie wiedział co więcej powiedzieć o sobie. Nie czuł się skrępowany ani nic z tych rzeczy, po prostu nie było do powiedzenia wiele więcej. Zresztą, musieli kończyć. Jego sensor podpowiedział mu, że ktoś czekał na nich. A nawet dwóch ktosiów.
– Szykuj się. Zaraz się zacznie. - Oznajmił Ariiemu, otwierając jednocześnie oczy i podnosząc się ze swego miejsca, poprawiając ostrza w kaburach. Nie zamierzał nic mówić woźnicy o zbliżającym się niebezpieczeństwie. Wątpił by woźnica zamierzał ryzykować życiem swoim i swoich ludzi. A Minoru nie chciał dawać tamtym sygnał, że coś się dzieje. Nie zamierzał również zdradzić nic więcej Ariiemu. Zamiast tego wciąż skupiał się na obu źródłach chakry, oczekując na ich pierwszy ruch.

Przejdź do posta

autor: Minoru: 10 cze 2025, o 00:18; Forum: Sabishi; Temat: Wioska Osake; Odpowiedzi: 103; Odsłony: 5064

Re: Wioska Osake

Misja dla Klanu Kaguya A:
“Pustynne Porozumienie” Osamu

Kolejka 12:
Osamu: 11
Minoru: 12

Cały namiot powoli zapadał w głęboki sen. Gwar, który wypełniał go przez cały dzień, cichł zwolna. Zapachy jedzenia zostały wywiane, przez ciepły, wiosenny wiatr. Wreszcie można było odpocząć. Lecz Osamu nie zamierzał odpoczywać. Noc była najlepszym momentem by działać. A białowłosy chciał być gotowy, gdyby ktoś zamierzał zrobić coś niespodziewanego.
Przechadzając się, mógł podsłuchać kilka rozmów, które dotyczyły przebiegu targów. I większość słuchaczy zgadzało się w dwóch sprawach. Pierwszej, że kolejne źródło wody przypadnie Suna no Kaze Shosha. I dwa, że Shigashi nie ma tu czego szukać. Ktoś inny narzekał na jakoś jedzenia. A jeszcze ktoś inny przechwalał się co kupi żonie w drodze powrotnej. Co jakiś czas Osamu spotykał strażników, którzy tak jak on, przechadzali się po namiocie pilnując porządku. Nie byli to jednak ci sami strażnicy, którzy stwarzali Osamu problemy. Tamci zapewne skończyli już swoją zmianę i również oddawali się w ramiona Morfeusza.
Namiot miał wiele mankamentów. Dostanie się do środka nie stanowiło żadnego problemu. Wystarczyło przeciąć ścianę, lub też podkopać się odrobinę pod nią i już było się w środku. Nie wspominając o shinobi, który mógł użyć dotonu by wejść niepostrzeżenie. To samo z wyjście. Żadne z pomieszczeń nie było zamykane, a jedynymi drzwiami, były płachty, które każdy mógł przesunąć. Cała nadzieja w tym, że nic się nie wydarzy.
Tak jednak nie miało się stać. W momencie, gdy w namiocie już chyba wszyscy posnęli, w ciemności dało się usłyszeć czyjś krzyk. Dochodził on z tyłu namiotu, z miejsca, gdzie powinni spać wszyscy najważniejsi ludzie.
Osamu dotarł tam w kilkadziesiąt sekund, zastając małą grupkę gapiów, która jednak rosła z każdą chwilą. Zbierali się oni wokół sekcji, gdzie powinien urzędować Mistrz Suna no Kaze Shosha. Lecz gdy tylko, Osamu, zajrzał do środka, dostrzegł, że to nie na niego napadnięto. Na podłodze leżały bowiem dwa ciała. Mężczyzny, którego Osamu uratował dziś w ciągu dnia, Tatsuo, oraz człowieka, który odprowadził go do namiotu, Nonaki. Ten pierwszy miał na swym ciele podłużną ranę, zadaną wyraźnie czymś ostrym, przechodzącą przez całą klatkę piersiową, w poprzek, aż do brzucha. Ten drugi… narzędzie zbrodni wciąż wystawało z jego klatki piersiowej, przygwożdżając go do ziemi. Była to katana Nonaki. Ktoś musiał być na tyle wprawny, że zdołał trafić Nonake dokładnie między żebra, wprost w serce, lub też na tyle silny, by przebić się przez klatkę piersiową.

Przejdź do posta

autor: Minoru: 9 cze 2025, o 23:23; Forum: Północne Ryuzaku; Temat: Szlak prowadzący na północny-zachód; Odpowiedzi: 27; Odsłony: 587

Re: Szlak prowadzący na północny-zachód

Arii przyniósł ciekawą nowinę. Martwe węże były niczym wizytówka klanu Orochi, lecz całkowitą zagadką dla Minoru było dlaczego były martwe i dlaczego były w dole na półtora metra? Czy była to jakaś pułapka? Minoru co prawda miał styczność z jednym osobnikiem z tego klanu, lecz tamten używał swych węży do więzienia innych, nie do zastawiania pułapek. Do tego te ślady stóp. Czy były to pozostałości po ostatnim napadzie? Miał pewne wątpliwości.
– Świetnie się spisałeś. - Pochwalił swego „podopiecznego”, dając jednocześnie znak woźnicy, że może ruszać dalej. Co prawda Arii, z jakiegoś powodu, postanowił nie mówić woźnicy o swym odkryciu, co Minoru zanotował w swojej głowie, lecz nie poruszał tej kwestii.
Wóz zaczął ponownie toczyć się po trakcie, przemieszczając do miejsca, gdzie zdarzyły się kolejne dwa ataki na konwoje. Przez cały ten czas Minoru leżał na swoim „wygodnym” miejscu, z zamkniętymi oczami, skanując okolicę, w poszukiwaniu zagrożeń. Obawiał się nadwyrężenia swego umysłu nadmiernym eksploatowaniem sensora, lecz odległość między jednym punktem a drugim nie była aż tak ogromna, więc pozwolił sobie na to ryzyko.
– No to opowiedz mi coś więcej o Cesarstwie. Z tego co mi opowiadano zawsze o waszym kraju, to to, że chyba każdy potrafi żeglować. Mówiono mi, że lubicie solone ryby i że ludzie są niczym morska toń. Zimni i nie do przejrzenia. - Zadał pytanie Ariiemu, nawet nie otwierając oczu, ani nie przerywając skanowania. Chciał po prostu przerwać panującą w wozie ciszę, a kto wie, może dowie się czegoś ciekawego.

Przejdź do posta

autor: Minoru: 9 cze 2025, o 00:49; Forum: Sabishi; Temat: Wioska Osake; Odpowiedzi: 103; Odsłony: 5064

Re: Wioska Osake

Misja dla Klanu Kaguya A:
“Pustynne Porozumienie” Osamu

Kolejka 11:
Osamu: 10
Minoru: 11

Sytuacja rozeszła się „po kościach” i Osamu mógł wrócić do swojego zadania. Co prawda, teraz kojarzyło go o wiele więcej osób niż poprzednio, ale czy coś to zmieniało? Nim jednak Osamu postanowił ruszyć dalej, wciąż miał ochotę podyskutować ze strażnikiem, którego miał za skończonego debila.
- Wyglądasz jak najemnik z pustyni. - Oznajmił mu strażnik, ponownie zmieniając swój ton głosu na bardziej wrogi. Wszystko wskazywało na to, że raczej nie polubią się z Osamu.
- Sam zagroziłeś swojej misji. Przedstawiłbyś się jak normalny człowiek to byś uniknął tej całej szopki. - Stali wyraźnie po dwóch stronach barykady i żaden z nich nie chciał uznać racji drugiego. Osamu posunął się nawet do groźby uwzględnienia strażnika w swoim raporcie, co spowodowało, że mężczyzna zamilkł na chwilę, jakby stracił rezon, lecz po chwili machnął dłonią jakby stracił ochotę do dalszej dyskusji i tak panowie rozstali się.
Osamu nie niepokojony złożył pieczęć i stworzył kilka swoich sobowtórów, które rozeszły się w wielu kierunkach. Dopiero teraz białowłosy miał czas zapoznać się z topografią namiotu, a ta nie była tak prosta jak można byłoby zakładać. Środek namiotu stanowił nieduży podest na którym mogły zmieścić się dwie osoby. Dookoła niego ustawiono rzędy krzeseł, gdzie każdy kolejny rząd ustawiono trochę wyżej, tak by osoba siedząca tam nie miała widoku zasłanianego przez tych siedzących z przodu. Większość miejsc była teraz pusta, jak i sam podest na środku. Po obu stronach namiotu, na jego obrzeżach znajdowały się dodatkowe pomieszczenia, którego ściany stanowił jedynie materiał, taki sam, z którego zbudowano zewnętrzne ściany namiotu. W pomieszczeniach tych mieszkali uczestnicy targów. Dodatkowo na początku namiotu, czyli od strony z której wszedł Osamu, jak i na jego końcu, znajdowały się kolejne korytarze, które prowadziły do kolejnych „pomieszczeń” w których znajdowały się przeróżne magazyny, kuchnie, zbrojownia, pokoje strażników, wychodki, nawet ptaszarnia, czy mniejsze pomieszczenia gdzie można było podyskutować na osobności. Na końcu namiotu znajdowały się kolejne pomieszczenia, lecz tam mieszkali najważniejsi przedstawiciele trzech kupieckich gildii.
Osamu poszukiwał dla siebie jakiegoś miejsca, z którego mógłby obserwować dalszy przebieg wydarzeń, niestety namiot nie miał żadnych wyższych poziomów. No chyba, że Osamu zamierzał siedzieć, za pomocą chakry, na słupie. Jakiej by jednak pozycji by nie zajął, obrady wznowione by zostały jakieś pół godziny później.
Przebiegały one dość spokojnie, nie licząc przekrzykujących się kupców i wysłuchujących ich przedstawicieli miejsca, w którym odnaleziono źródło wody. Było to jednak dość nudne i nużące. Dlatego też gdy kolejna tura rozmów skończyła się bez rozwiązania, a słońce schowało się już za horyzontem, wszyscy uczestnicy rozeszli się do swoich pokoi, by odpocząć przed jutrzejszymi rozmowami. Osamu zostało natomiast zadecydować, co zamierza zrobić dalej. Czy pójdzie spać, czy może będzie zabezpieczać namiot przez całą noc?

Przejdź do posta

autor: Minoru: 8 cze 2025, o 18:56; Forum: Północne Ryuzaku; Temat: Szlak prowadzący na północny-zachód; Odpowiedzi: 27; Odsłony: 587

Re: Szlak prowadzący na północny-zachód

Minoru śledził Ariiego do momentu gdy ten nie znalazł się przy wozie. Wtedy też przerwał i rozsiadł się wygodnie ponownie na wozie, tak by mógł powitać Ariiego jakby on sobie odpoczywał w tym czasie.
– I jak znalazłeś coś? - Zapytał gdy tylko jego „podopieczny” wrócił na wóz. Gdy tylko uzyskał odpowiedź, rozkazał woźnicy jechać dalej, do kolejnego punktu, gdzie zapewne powtórzą całą czynność i pewnie nie znajdą nic więcej. Jeśli tak się wydarzy to najwyżej ruszą jutro kolejny raz kolejnym konwojem. Czasami sztuka bycia shinobi polegała na cierpliwości i tym właśnie zamierzał wykazać się Minoru. Woźnica, przed wyruszeniem jeszcze, zdecydował się podpytać Ariiego o jego znaleziska. Minoru nie wtrącał się w to co chciał zdradzić Arii, zapewne i tak nie miał do powiedzenia zbyt wiele. Dlatego też Rakurai poprawił się w swoim miejscu i przymknął oczy jakby miał zamiar zasnąć. W rzeczywistości jednak nasłuchiwał i sprawdzał okolicę za pomocą swego sensora (bez pieczęci)

Przejdź do posta

autor: Minoru: 8 cze 2025, o 18:32; Forum: Sabishi; Temat: Wioska Osake; Odpowiedzi: 103; Odsłony: 5064

Re: Wioska Osake

Misja dla Klanu Kaguya A:
“Pustynne Porozumienie” Osamu

Kolejka 10:
Osamu: 9
Minoru: 10

Pomiar testosteronu trwał w najlepsze i obie grupy starały się za wszelką cenę pokazać jak bardzo górują nad drugą. Osamu, ze swoją cool pozą, co rusz przewracał oczami chcąc by się w końcu kretyni od niego odczepili i dali mu pracować. A tamci niczym napięta struna czekali na to co zrobi białowłosy.
- No to chyba musisz dać się zakuć. - Stwierdził jeden ze strażników, gdy Osamu oznajmił że nie chce im zrobić krzywdy. Nie zareagowali na jego pytanie, czy rada nie uprzedziła ich o jego przybyciu. Czas rozmowy chyba właśnie się dla nich zakończył. A jednak Osamu nie złożył jeszcze broni i zdecydował się zrobić to, co normalna osoba, zrobiłaby od samego początku. Oznajmił, że pokaże im dowód i powolnym ruchem wyciągnął list z rozkazami by przekazać go do strażnika stojącego przed nim. Strażnik wyprostował się i podszedł bliżej tak by mógł przeczytać co też się w nim znajdowało. Wyraz jego twarzy nie pozostawiał żadnych wątpliwości jaki natłok myśli właśnie się pojawił w jego głowie.
- Kurwa, po chuj żeś taką szopkę odwalał?! - Zakrzyknął, dając pokaz swojej elokwencji i zasobu słownictwa. Jego towarzysze wyraźnie stracili rezon i zamarli w pozycjach w których byli, nie wiedząc co mają począć dalej. Na całe szczęście ich „przywódca” pomógł im w wyborze, gdy wykonał gest ręką, który oznaczał że mogą wrócić na swoje posterunki.
- Serio, po co była cała ta szopka? Czemu nie mogłeś pokazać nam od razu tego papierowego zwitka? Oczywiście, że dostaliśmy wiadomość, że przysyłają nam shinobiego, ale każdy mógł tu przyjść i stwierdzić że jest ze stolicy… - Atmosfera rozluźniła się nieznacznie, choć w powietrzu wciąż dało się wyczuć bardzo dużo żalu ze strony strażnika. Gapie również chyba zwietrzyli, że to koniec szopki i zaczęli się rozchodzić. Lecz jeżeli Osamu chciał pozostać anonimowym, no to raczej mu się nie udało.

Przejdź do posta

Znaleziono 1230 wyników

Strona 1 z 82
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
82
Następna

Wyszukiwanie zaawansowane