Młoda dziewczyna po usłyszeniu wiązanki żony do swojego męża, jedynie zaniemówiła, jednakże, przynajmniej pieniądze, które dostała przeznaczy na w miarę dobre środki do przeprania swoich ubrań, woń i zapach na nich nie był przyjemny dla jej nozdrza. Widok chłopczyka, który do niej pomachał nim drzwi od mieszkania chłopca się zamknęły dały jej możliwość jeszcze uśmiechnięcia się i odmachania chłopcu. Jezu jak to śmierdzi.. Aż nią wzdrygnęło. Musiała zrobić kilka rzeczy w domu i przy okazji przeprać ciuchy.. Kiwnęła głową do kobiety nim ta jej wręczyła mieszek yenów. Odwróciła się i poszła w kierunku swojego domu. Nie będzie się szlajała po mieście w takich ciuchach.. jeszcze będą ją uważać za brudaskę. Ruszyła szybkim tempem do mieszkania. Jedno wiedziała, żeby nie brać się za ludzi, który mają promile w organizmie.
z/t

Młoda dziewczyna powolnym krokiem z mężczyzną szła w kierunku jego domu. Kiedy chłopak wspomniał, że mieszkają przy głównej drodze i jest całkiem nie daleko, ta się nieco pod nosem uśmiechnęła. Ma pan szalonego syna powiedziała do w miarę tomnego mężczyzny, kiedy młody się do niej co jakiś czas uśmiechał a wręcz szczerzył, że ta mu pomogła odnaleźć tatę plus jeszcze wyniesie go z parku i zaniesie do domu. Ile radości chłopak miał to była nie zliczona. Jednakże, cała trójka idąc prosto w stronę głównej ulicy, zajęło im to w prawdzie kilkanaście dobrych minut. Kilka razy zatrzymali się aby ten mógł złapać wdech i wydech i mogli ruszyć dalej. Dom do do którego prowadził ich Ichiro, znajdował się przy jednej z bocznych uliczek, standardowy domek. Kiedy chłopczyk wskazał palcem ich drzwi ta poszła w ich kierunku. Młoda dziewczyna usłyszała krzyk chłopca nawołującego mamę.. to tworzy alarm dla niego i bolączkę uszu dla Kunoichi. Aż otworzyła usta ze zdumienia, ilość powietrza jaką nabrał w płuca była potężna. Spojrzała na jego ojca.. no kurwa już mu współczuła na starcie. Będzie go bronić! ot co! Skierowała się w kierunku drzwi od mieszkania, stanęła w progu. Jest pan na to gotowy? Mogę wynieść pana, gdzie pan chce.. jak nie chcesz wojny zaśmiała się przy tym.. weszła z nim w głąb mieszkania.

Młoda Kunoichi choć już nie taka młoda, po prostu stara rura, postanowiła, że skoro młody chłopak chce bardzo aby ta zaprowadziła jego tatę do domu. Mężczyzna zbytnio oporu nie stawiał wręcz przeciwnie był skory jej pomóc. Kiedy to mężczyzna już będąc w pozycji siedzącej wybełkotał do niej, słowa ta się uśmiechnęła. Facet powoli odzyskiwał świadomość, tego co się wokół niego dzieje, może to i dobrze? Kiedy Ichiro wykrzyczał, że ta jest silna i za pewne jego mama się mocno martwi. Shi spojrzała na chłopca, zaśmiała się. Proszę Pana nie mamy wyboru, idziemy. Czas się przejść, mózg odświeżyć. dodała, jednakże kiedy facet się tak bujał, ta położyła rękę mu na ramieniu, aby ten nie legnął ponownie na boku. Usiadła obok faceta, przełożyła jego ramie na swój bark, zaś swoim ramieniem objęła mężczyznę w talii. Czas się dźwignąć. Raz, Dwa, Trzy i do góry. Zrobili to nawet w całkiem dobrym i zarazem sprawny sposób. Mężczyzna zbytnio oporu nie stawiał. Będziemy szli w miarę spokojnie. Ichiro idź przodem, powolutku. rzekła. Po czym, lekkim krokiem ruszyli w kierunku mieszkania, chłopca. Przez myśl już nie aż tak młodej Shi przeszło, co spowodowało, że rzucił się na taki szalony pomysł..

Młoda dziewczyna postanowiła usiąść na chwile obok niech i pomyśleć co można by jeszcze zrobić. Czyżby nie miała innego wyboru jak zabrać faceta pod rękę i wynieść z tego miejsca?
Nie mogła przecież pozwolić młodemu chłopcu leżeć z ojcem w tej okolicy, cofnąć się do domu, zbytnio nie mogła, bo nigdy nic nie wiadomo co się wydarzy, reset ojcu chłopca by się zdał. Możliwe, że była jakaś dziwna sytuacja, która doprowadziła mężczyznę do tego stanu? Nie wiedziała zbytnio jak zareagować na tego typu rzeczy. Wzięła wdech piersią i ugryzła się nieco z dolną wargę, aby zastanowić się co dalej. Widziała jak chłopak mocno wtula się z ojca, ściskając mocno jego koszulkę. Można by spróbować gościa podnieść, spróbować chociaż na ławkę przenieść, aby ten nie leżał na schodach, przez ludzie jak zobaczą to będą oceniać.. Poczekaj.. mam pewien pomysł. Przeniosę go na ławkę.. jeszcze mi wilka przysłowiowego złapiesz.. powiedziała do ichiro. Gdyby chłopiec lekko się odsunął, Ta chwyciła go nieco pod pachą i lekko podniosła go do pozycji siedzącej. Gdyby mężczyzna, chociaż trochę z nią współpracował, to sadza go w pozycji. Lekko dłonią szturcha go po twarzy. Słyszy mnie pan? Może przejdziemy się na ławkę? Halo? spojrzała na faceta a po chwili na ichiro. Chciała jakoś doprowadzić go do ładu i składu. Czekała na reakcję i półtomnego faceta i chyba Ichiro.. widziała jak mały się cieszył na widok ojca. Trzeba było doprowadzić faceta do stanu używalności.. ale jak..

Chłopczyk był szczęśliwy będąc z nią obecnie w jednym miejscu. A szukając ojca z nią miał Ichiro więcej pewności, że go znajdą niż nie znajdą. Kiedy Ichiro zaczął opowiadać o mamie, że ta krzyczy na niego to możliwe, że ta robi to często? I dlatego jego ojciec rezygnuje z przebywania w domu na część napicia się? Młoda dziewczyna zastanawiała się dlaczego.. aczkolwiek nie powinna się wtrącać w sprawy rodzinne. jak myślisz Ichiro dlaczego mama krzyczy ? Często tak tata z domu wychodzi ? dziewczyna jakoś nie widzieć czemu miała ochotę wypytać się młodego chłopca. Jednakże kiedy dotarli do miejsca, chłopiec rzucił resztkom jabłka jabłka krzaki następnie wysunął się z jej ręki i poleciał do ojca? Chwila.. Kostki ruszyła za chłopcem w biegu! Nie wiedziała co mogłoby się dalej wydarzyć! Ej! To na pewno twój tato? przyjrzała się mężczyźnie leżącemu na schodach a obok niego były dwie butelki trunku. Najwyraźniej mężczyzna ma bardzo słaba głowę. Musiała się zastanowić czy to nie jest pułapka.. zbyt prosto jej się to wydawało. Zmarszczyła brwi. Kucnęła przy mężczyźnie i lekko go szturchnęła.Halo.. proszę pana wszystko w porządku? Proszę pana... dalej go lekko szturchała. Miała nadzieje, że nie będzie musiała go nosić..

Na widok chłopca, który wcinał z radością jabłko jedynie się uśmiechnęła, jedynie między kęsami zdołała usłyszeć słowa, że jego Tatuś jego bardzo silny, ma włosy jak on i posiada wąsa. Młoda Kunoichi zastanawiała się jak ma rozpoznać mężczyznę skoro nawet imienia jego nie zna. Bo nigdy dziecko do rodzica nie mówi po imieniu. Młody chwycił ją za dłoń, po czym mocno ścisnął poczuła się tak jakby miała młodszego brata. To było ciekawe doświadczenie jak dla niej. Jednakże po wysłuchaniu młodego chłopaka ta postanowiła jedynie się zapytać o jego.. Imię.. Jak masz na imię? ja mam na imię Shidia, oczywiście, pójdę z tobą w tamto miejsce. Ale nie możesz mnie się wyrywać dobrze? spojrzała na chłopca z góry i uśmiechnęła się do niego, swoje jabłko schowała do torby. Ta na tak zwane, " na później". W razie małego " w". Bo czuła, że jedno jabłko dla młodzika będzie za mało. A ona po jednym jabłku jest syta jak po dobrej zupie. Szli powoli, nie śpieszyli się, jak na razie wydawał się wieczór być w miarę w porządku. Wiedziała tak czy siak, że młody rozpozna swojego ojca tak czy siak.. no nie było po co ewentualnie pytać się o to jak był ubrany. Ale czy na pewno? Sama teraz się zastanawiała jak wyglądał jej dziadek nim wyszedł.. minął dobry tydzień jak nie lepiej jak do domu nie wracał.. gdzieś w środku siebie bała się o dziadka ale musiała myślami być przy dziecku. A mama też się martwi, za pewne nie tylko ty. Ale wiem, że znajdziemy twojego tatusia. Obiecuje Ci to Przysięga dla młodego człowieka znaczy, że przysięgasz być z nim do póki rodzic się nie znajdzie prawda?

Na początku po otworzeniu drzwi widziała jakby przestrzeń, kiedy skinęła głową w dół ujrzała chłopca. Chłopca, który wyglądał jakby miał ubrania po starszym bracie, kiedy to chłopak lekko się kiwnął i zarzucił rękoma do tyłu ta spojrzała na niego raz jeszcze. Kiedy usłyszała, zdanie od chłopczyka, tej się aż serce skroiło. Jej rodzina, też jakoś nie była z nią mocno a jedynie kogo miała to dziadków.. w sumie to Dziadka, który też nie wiadomo gdzie jest.. no cóż. Młoda Koseki zwróciła uwagę na chłopczyka, po czym rzekła. A możesz mi serce opisać tatusia? Jak wyglądał jak wychodził, pamiętasz gdzie na przykład szedł lub w która stronę? Chodź poszukamy go razem dobrze? Nie będziesz łaził po ciemku, jeszcze sam. Nie daruję sobie tego, jak jeszcze ty się zgubisz. Daj mi chwilkę Zostawiła chłopca na chwilę przy drzwiach, aby na biegu wpaść do kuchni, z miski na owoce zabrać dwa jabłka dla siebie i młodego duchem chłopca. Podeszła do niego ponownie. Podała mu jabłko, zamknęła drzwi za sobą. to gdzie idziemy najpierw? Pamiętasz, gdzie ostatnio tatę widziałeś? spojrzała na chłopca, chciała mu jak najlepiej pomóc. Skoro sobie sama nie mogła pomóc to chociaż komuś innemu pomoże.

W swoich domysłach, myśleniu o tym co, mogłoby pójść nie tak, w zapartym jedzącym jabłku, gdzieś w tej szalonej ciszy i zagryzaniu jabłka dosłyszała coś.. aczkolwiek nie była pewna z ogryzkiem jabłka w dłoni skierowała się ku drzwiom, mając nadzieję, że nie usłyszy po raz kolejny echa zza drzwi, które nie mam słyszałaby przez cały wieczór. Zapadła cisza, podniosła dłoń z ogryzkiem jabłka i wzięła ogryzek na raz do buzi. Po raz kolejny stłumiony stukot w drzwi, powoli przeżuwała ogryzek do końca, został jedynie szypułka z jabłka. Otworzyła drzwi.. przełknęła ostatnie kęsy ogryzka z jabłka, z jej ust zdążyło wyjść machinalne zadnie. Tak słucham? W czym mogę pomóc? złote oczy spojrzały na personę. Była neutralna, nie przeszkodzono jej, poczuła, że może pomóc.. pytanie jak.

Bardzo fajnie.
Odbieram:
Pochibukuro/o-toshidama, czyli mały podarunek pieniężny od rodziców dla dzieci: 20 PH do wydania dowolnie + 40 PH do Psychiki/Konsekwencji <3
10. Maska w kształcie głowy renifera
14. Bojowa pigułka żywnościowa w postaci barszczu Babuni Tsumy

Pochibukuro/o-toshidama, czyli mały podarunek pieniężny od rodziców dla dzieci


A także... hm.. 14 i 10

Bardzo proszę
ps. Zdrowych i wesołych świąt życzę!

Proszę o zaktualizowanie wieku postaci w KP. Wesołych świąt!