Znaleziono 1534 wyniki
Wyszukiwanie zaawansowane
autor: Misae
dzisiaj, o 16:51
Forum: Osada Shigashi no Kibu
Temat: Fugu
Odpowiedzi: 169
Odsłony: 8245
Z przyjemnością delektowała się jego obecnością. Żywego. Kiedy trzeciego dnia zebrali się i wyruszyli nie ociągali się w drodze. Każdy z nich miał jeszcze wiele swoich obowiązków i celów, więc i szybciej przejdą do realizacji kolejnych kroków. Cieszyła się, że mogła spełniać swoje plany, będąc otoczoną ludźmi, których kochała, którzy dawali jej moc i energie aby się nie poddawać i nie zatrzymywać.Oczywiście, że ja umrę jako pierwsza… ja już płakałam nad twoi prawie grobem, teraz twoja kolej - spojrzała na niego ze swego rodzaju wyzwaniem. Jeśli jeszcze raz miałaby opłakiwać jego odejście to chyba powypadałyby jej wszystkie kłaki z głowy ze względu na niemożność stania się bardziej siwymi. W sumie ciekawiło ją, czy płakałby gdyby odeszła. Był typem osoby, która dawała się ponieść silnym emocjom - radości, złości, ekscytacji… ale smutek? Czy poza gniewiem na osobę, która pozbawiła ją życia, odczułby pustkę po jej stracie?Jak już chcesz mnie nosić, to mógłbyś nie tachać mnie jak worek ziemniaków? - zapytała przytrzymując Tomoe w takiej pozycji, aby jemu było wygodnie. Nie zamierzała negocjować, że jak się zmęczy to może ją odstawić, albo co gorsza zakładać się czy da radę donieść ją do Shigashi. Gdyby tyko zasugerowała mu taki pomysł ten bez odstawiania jej na moment dla samego zakładu zatachał by ją aż pod drzwi Fugu. Kyousji był tą osobą, o którą nawet nie podejrzewała a wręcz była pewna, że przyjąłby takie wyzwanie.Szybki obiad w Fugu? - zapytała z szerokim uśmiechem, na co Tomoe uniosł głowę i strzelił z uszu, słysząc znajomą nazwę i czując znajomy zapach. Misae nie wiedziała dlaczego, ale to Tomoe wydawał się być ze wszystkich najbardziej zakumplowany z Soueiem.
autor: Misae
25 kwie 2024, o 22:07
Forum: Ogłoszenia Administracyjne
Temat: 9. rocznica powstania Shinobi War
Odpowiedzi: 28
Odsłony: 529
Kurczaki... to już zaraz będzie 10 lat
oby trwało jak najdłużej!
Najbardziej zapamiętane sceny, w większości jednak tyczące się postaci bo to te fabułki najbardziej zapadają w pamięć, ale nie tylko one
Śmierć basenowa - czyli jak Ichirou zabił swoją chakrą dwójkę doko i wywołał u Misae na kolejne kilka lat PTSD
Latajaca Maname - pierwsze poznanie Kjosza, Kuroia, omdlenie Omiego i pewien Sabaku lubujący się w małych chłopcach
Pojedynek z Naokim - jedynie mając klanówkę C i ninjutsu E... fantastyczna zabawa
Bijuu robaczkowe
Bilokacja z Ichirou - forever w serduszku
Śmierć i zmarwychwstanie Kjosza
Wspaniała wyprawa i Delta Szwadronu Super Cool Komando Jaszczurów Alfa
Pojawienie się najważniejszej postaci w życiu Misae - dziękuję za Tomoe siostro
Odbieram skrócone treningi i PH
autor: Misae
24 kwie 2024, o 21:10
Forum: [Event] Ostatnia Bitwa o Kōtei
Temat: [Event} - Miasteczko Sarufutsu
Odpowiedzi: 144
Odsłony: 3868
To co mówił Kyoushi było interesujące i zastanawiające. Może miało to związek z tym czymś dziwnym co zrobiła Kamino sprawiając, że pojawili się na polu bitwy? A może było to jakieś zagranie lisa? Było tak wiele pytań, ale pewne było jedno.Odkryjemy tą tajemnicę - zapewniła go bez cienia zwątpienia. Choćby miało minąć to nieważne jak długo i tak uda im się dowiedzieć co wydarzyło się wtedy na polu bitwy.Zawsze. Choćby nie wiem co, zawsze się piszę - uśmiechnęła się jeszcze szerzej gdy jej kolorowe oczy nie opuszczały jej.Dobrze, że jesteś cały - stwierdziła w końcu, a jej pełne pewności spojrzenie oznaczało obietnicę, że Lis zapłaci kiedyś za krzywdy, których się dopuścił.Na moim pogrzebie też tak ładnie będziesz przemawiał? - zapytała z przekąsem gdy skończył się pogrzeb. Uśmiechnęła się do niego delikatnie. Był to ostatni przystanek przed resztą podróży. Choć na moment zamierzała spotkać się z jej przyjaciółmi nim będzie musiała wrócić do domu. Jej życie gdy rozpędzilo się kilka lat temu nie chciało zwolnić aby dać jej złapać oddech. Po rozmowie z bliskimi spakowała manatki, Tomoe i wzięta pod pachę przez Kjosza wyruszyła wraz z nim
autor: Misae
20 kwie 2024, o 10:39
Forum: [Event] Ostatnia Bitwa o Kōtei
Temat: [Event} - Miasteczko Sarufutsu
Odpowiedzi: 144
Odsłony: 3868
Nie docierało do niej przez jaki tłum musiała się przebić aby dostać się do Kjosza. Jedno zmartwychwstanie i nagle stawał się człowiek otoczony przez najważniejszych ludzie w klanie (tych, którzy jeszcze zipali), jakieś kobiety, które miały się do niego dobrać i jeszcze psisko. Żadne z nich jednak nie stanowiło prawdziwej przeszkody jeśli chodziło o walkę aby dostać się do kota.Gdzie byłeś? Szukałam jakiegokolwiek śladu chakry… przepadłeś - pytała z policzkiem przyciśniętym do boku jego szyi. Nie przeszkadzało jej, że zapewne zaraz będzie tyle z jej czystych ubrań. Liczyło się, że Kyoushi żył. Że ten szalony, nadpobudliwy, o niskim stężeniu krwi w alkoholu, wiecznie uśmiechnięty kot żył i miała go w swoich ramionach, czując go przy sobieŚmierdzisz jak tyłek Tomoe… - stwierdziła w pewnym momencie z drobnym parsknięciem śmiechu. Zdecydowanie przyda mu się kąpiel, ale to potem. Teraz nawet na moment jej uścisk nie zelżał. Zupełnie jakby za moment miało się okazać, że to wszystko była iluzja i wcale go nie było przy niej. Chyba serce by jej pękło.Zawsze się będę martwić, kołku - stwierdziła natychmiast, wyswobadzając jego skórę spomiędzy swoich palców, nie mniej nie zamierzała się rozczulać. Był jedną z najważniejszych osób w jej życiu, za niego sama by umarła, więc jak mogłaby się nie martwić. Ale zamierzała zamiast pogłębiać się w smutku wykorzystać energię i motywację, którą zdobyła.-Po prostu następnym razem cię nie posłucham i uratuję ci skórę - powiedziała dziarsko z szelmowskim uśmiechem. Nie zamierzała hamować go swoją troską. Co to to nie. Po prostu będzie stała przy jego boku i siała chaos razem z nim. Przy jej kocie.Powiedz mi tylko co mam zrobić - dodała gdy powiedział że ma plan na pokonanie lisa. Dobrze założył, że bedzie obok by walczyć u jego boku. Teraz tylko musiała się dowiedzieć jakie zadanie jej znalazł.Czy ta krew jest twoja? - zapytała na koniec, dalej trzymając go w uścisku. Wolała wiedzieć czy pitrzebna mu była pomoc medyczna. Niby nie wyglądał na kogoś kto potrzebuje być zawinięty w bandaż, ale dla samego spokoju ducha wolała zapytać.
autor: Misae
16 kwie 2024, o 22:22
Forum: [Event] Ostatnia Bitwa o Kōtei
Temat: [Event} - Miasteczko Sarufutsu
Odpowiedzi: 144
Odsłony: 3868
Gdy dotarli na miejsce z drobnym uśmiechem przyjęła pomoc Masahiro w zejściu z konia. Nie to, że jej potrzebowała, ale był to miły gest, a teraz, gdy serce zaczynało podchodzić jej do gardła potrzebowała jego obecności. Miała się po raz ostatni pożegnać z Kyoushim. Serce rozrywało się na tysiące kawałków niesione tą myślą, ale starała się zachować spokój.Jesteś dużym chłopcem, co Inugami? - uśmiechnęła się w kierunku psa, ale nie przeszkadzała w wylewnym przywitaniu. Mimo wszystko miał coś w sobie coś, co kazało traktować go z większym szacunkiem i roztropnością niż typowego domowego pupila. Już sam rozmiar robił wrażenie.Co się dzieje? - zapytała marszcząc brwi, kiedy Masahiro zaczął się dziwnie zachowywać. Czyżby ciało Kyoushi'ego było w tak złym stanie, że nie chciał aby je widziała? Możliwe... ale w jego oczach... w jego oczach mignęła mu nadzieja. Na dłuższy moment zapomniała jak powinno się oddychać. W ustach jej zaschło gdy powoli podążyła za przywołującym gestem Masahiro. Zajrzała do wnętrza budynku.Kyou.. shi - szepnęła niemal niesłyszalnie, po czym pomknęła przez pokój nie zważając kto się w nim obecny. Pomknęła niczym pocisk. Ramiona oplotła wokół jego szyi a nogi w talii w ciasnym uścisku. Schowała głowę w zagłębieniu jego szyi. Nawet nie wiedziała, że płacze. Była pewna, że po trzech dniach żałoby wszystkie łzy wyschły, lecz teraz płynęły jeszcze bardziej wartkim potokiem.Zabiję cię... - szepnęła w końcu, ściskając go mocniej. Był ciepły. Ba. Ogniście gorący. Znała to ciepło i kochała całym sercem. Żył. Musiał być żywy, trupy nie były takie ciepłe.Jeszcze jeden taki numer, a sama cię kurwa zabiję... - łkała tylko jemu słyszalnym głosem. Jeśli właśnie była pod wpływem jakiejś iluzji to chrzanić to, umrze to umrze. Ten sam i niepowtarzalny - stwierdziła w końcu, a na jej usta wypłynął szczęśliwy uśmiech, gdy z oczu dalej płynęły łzy.
autor: Misae
14 kwie 2024, o 14:08
Forum: [Event] Ostatnia Bitwa o Kōtei
Temat: [Event} - Miasteczko Sarufutsu
Odpowiedzi: 144
Odsłony: 3868
Takeru zdecydowanie należał do osób, które cierpiały na syndrom krótkiego lontu. Cholernie krótkiego. Widać było, że to taki, który jak już się odpalił to kończył dopiero kiedy wypalił żar do cna. Wbrew pozorom nie przeszkadzał jej potok wyrzucanych przez niego słów. Każde z nich wykupywało jej więcej czasu aby iluzja zaczęła działać i uśpiła Kuroi’a aby zażegnać tą scenę, której biedni ludzie nie musieli oglądać. To też nie znaczyło, że ignorowała Takeru. Jej pełne skupienia oczy były w niego wbite by choć na moment nie uznał, że go lekceważy. Szkoda tylo, że zamieszanie przyciągało coraz większą ilość gapiów i atmosfera robiła się coraz gęstsza.Blisko, Kuroi - nie mogła się powstrzymać i poprawiła Takeru, gdy ten zaklął pod nosem zaskoczony przebiegiem sytuacji. Może gdyby jego oczy zamiast na ciskaniu gromów były skupione na ocenie sytuacji nie uszłoby jego uwadze co się działo.Jeśli będzie potrzebna jakakolwiek pomoc Taisho-dono, proszę dać znać - odparła, skłaniając głowę w pełnym szacunku ukłonie do Wuja Kaguya. Na ten moment zdecydowała się zostawić Kuroi’a w ich rękach. Będzie na nią wkurwiony jak się obudzi, ale miał teraz kilka godzin drzemki… nie mówiąc o tym, że sen to było najlepsze co mogło mu się teraz przydarzyć. Jedna urażona duma. Jedno spanko. Zero ran. Bilans wyjątkowo satysfakcjonujący.Bardzo dziękuję za przyprowadzenie Tomoe, Nana-san. I za przekazanie wieści od Keiona. - uśmiechnęła się do brunetki i ukłoniła się jej -Liczę, że kiedyś uda nam się na siebie trafić w spokojniejszych warunkach. Chętnie bym się razem napiła - tak, kilka kieliszków sake byłoby teraz niczym lek na całe zszargane nerwy. Uznała, że zignoruje obecność rodziców, którzy mogliby skomentować to w różny sposób. Nie miała na to teraz głowy.Jeszcze raz dziękuję Shigemi - jego obecność pomogła i wykupiła kolejne cenne sekundy -Zarówno za pomoc w szpitalu jak i teraz - ukłoniła się do niegoDo zobaczeniu Tetsuro, wierzę, że jeszcze się spotkamy. Tobie również dziekuję za pomoc - skłoniła się do drugiego ze swoich podkomendnych.Niedługo wrócę - spojrzała na Minoru oraz rodziców. Musiała stoczyć tę rozmowę i przestać odkładać ją do nigdy nadchodzącego jutro. Delikatnie przyjęła ramię Masahiro posyłając mu drobny uśmiech - Gdzie idziemy? - zagadnęła chcąc uspokoić myśli. Ostatnio działo się dużo i intensywnie, więc wolała poruszać na początek wydawać by się mogło lżejsze tematyPo mojego konia i pojedziemy do posiadłości Takedy-sama - wyjaśnił mężczyzna, delikatnie zakrywając dłoń Misae, kiedy ta chwyciła jego ramię. - Oczywiście, możesz dostać swojego, ale mogę cię przewieść... byłbym zaszczycony, gdybym mógł. Trzymam się po prawdzie tylko dzięki tobie i przyjaciołom... a jest jeszcze wiele spraw do załatwienia. Przede wszystkim, Sugiyama-san zdecydował się spróbować przyzwać ciało Kyuoshiego-sana. żebyśmy mogli pochować go zgodnie z tradycjami klanu Uchiha. To jedyne ciało, które możemy... jest szansa, że możemy odzyskać. Pomyślałam, że chciałabyś się pożegnać. Nie musisz być formalny kiedy rozmawiamy we dwoje - spojrzała na niego łagodnie - możemy wziąć jednego konia - dodała. Chciała zażartować coś o spadaniu, ale w głębi serca wiedziała, że nie pozwoliłby, aby spadła. Odetchnęła głęboko i ścisnęła jego ramie - Strasznie mi przykro… to wszystko co Was spotkało… nawet nie mogę sobie wyobrazić jak musi Ci być teraz ciężko - ściszyła głos, czując jak gula rośnie jej w gardle. Ogrom cierpienia, który wylał się na ten klan w ciągu ostatnich miesięcy był wręcz dewastujący.Dziękuję.. - szepnęła ze smutnym uśmiechem. Jeśli byłaby szansa pożegnać się z Kyoushi’m, za nic nie zamierzała jej odpuścićStrasznie się już przyzwyczaiłem. Ostatnio ciągle spędzałem czas ze Starym na planowaniu. Jak bardzo go szanuję i jak bardzo jest mi jak ojciec... tak ten kij w dupie... - westchnął, próbując się uśmiechnąć. - Wiem, że tobie też jest ciężko, dlatego nie chcę za dużo na ciebie nakładać. Chociaż samo przychodzi - dodał, odwracając się lekko w stronę miejsca, gdzie było uprzednio zamieszanie. - W każdym razie... nie miało cie tu być, prawda? Zabronili ci? Wnioskuję tak po reakcji twojego ojca. No dobrze… rozumiem, że to trudno przeskoczyć - stwierdziła spokojnie. Gdy tylko powiódł wzrokiem za miejscem poprzedniego zamieszania, pokręciła tylko głową przecząco - Nie przejmuj się… mam wrażenie, że przyciągam takie wydarzenia - stwierdziła muskając wolną ręką łepek Tomoe, który wystawał z jego szaty.To… to trudny temat… ale tak… lekko mówiąc, miało mnie tu nie być - wbiła wzrok w ścieżkę przed nimi. Nie wiedziała jak w głowie ułożyć sobie wszystko co miała mu powiedzieć -…to dosyć… skomplikowana historia Z tego, co mi opowiadałaś i z tego, co widziałem... - westchnął głęboko. - Ja nie spodziewałem się po Tobie niczego innego, Misae... - powiedział miękko, używając jej imienia. - Skoczyłaś na arenę, żeby mi pomóc. Czego innego miałbym się spodziewać. Jeżeli chcesz, wezmę twojego ojca na siebie i... Minoru-san... powiedz, czy on tutaj przyszedł za tobą? Bo twój ojciec mówił, że Minoru-san miał cię chronić. Sama członkini rady klanu przyszła i mimo moich próśb oficjalnie zakazała mi przyjazdu. Minoru został wyznaczony na… -uśmiechnęła się krzywo - na strażnika, który nie dopuści abym opuściła Soso… mówiłam mu, że pójdę sama, że dopilnuję aby wyglądało to, że to ja uciekłam i nie dałam mu szansy na reakcję… ale Minoru - tym razem jej twarzy wyrażała wdzięczność i nostalgię - Minoru nie tylko pozwolił mi tu wyruszuć, ale również towarzyszył mi przez ten cały czas, ryzykując własnym życiem aby mogła posłuchać jak zawsze zrywu serca. Moim ojcem nie musisz się przejmować. Martwili się z matką, choć miałam nadzieję, że przywykli do moich wyskoków - czuła się niczym nastolatek, który wziął sobie za cel honoru zirytować rodziców swoją niesubordynacjąMam cię pilnować, żebyś nie narobił głupot, bo jest ci smutno - rzuciła bez ogródek. - Narobisz głupot? Misae-san, to jest Kiyomi, przyjaciółka oraz dowódca osobistej straży Sugiyama-sana. Starego - dodał szeptem. - Nie planuję narobić głupot, na razie nie musisz za mną chodzić. No i dobrze - odparła i spojrzała na Misae. No, pierwszy raz księżniczkę widzę z bliska. Ładniutka. I tak samo głupia, jak ty - dodała, przenosząc wzrok na Masahiro - wiesz, że dotarła do szturmowej na sam koniec? Wiem - odparł mężczyzna. - Bardzo przepraszam, Misae-san, że mnie tam nie było. Uparli się, żebym był na środku pola. Oboje jesteście idiotami. Ten znowu został, aż wszyscy się ewakuują i miał zamiar sam powstrzymać Lisa, jeżeli ten by poszedł na miasto przed tym, jak wszyscy się ewakuowali. Jesteście siebie warci, a ja się zamartwię na śmierć, przez taką głupotę. Bardzo miło mi poznać Kiyomi-san - przyznała szczerze, po czym skłoniła nisko głową. Uniosła tylko na moment brew w zdziwieniu na „księżniczkę”, ale zostały poruszone ważniejsze tematy, więc uznała, że odpuści zadawanie pytań.Wiedziałeś? - zapytała zaskoczona, po czym pokręciła głową - Nawet nie próbuj przepraszać - zganiła go z niedowierzaniem. Sam miał pracy po kokardę i więcej. - Nie oczekiwałam, że przybędziesz z pomocą, wiedziałam, że i tak masz na pewno obowiązków z nawiązką. - gdy Kiyomi utwierdziła ją swoimi słowami, Misae pokręciła głową z dezaprobatą, a jej mina wyrażała „dokładnie o tym mówiłam”, po czym koniec końców uśmiechnęła się lekko. Było w tej całej sytuacji coś komicznegoChyba jesteśmy - przyznała racje słowom Kiyomi, starając się zdławić cisnący się na usta uśmiech. Z jednej strony powinna go zganić, że pomysł podjęcia walki z Bijuu, zwalszcza z takim, który pozbawił życie trójkę elitarnych wojowników w jednej chwili było nieodpowiedzialne, ale nawet jej taka hipokryzja nie przeszłaby przez ustaNo przecież przed chwilą mówiłaś, jak mówiłaś o Kuroiu... - odpowiedział Masahiro i westchnął. - Nawet bym się nie ośmielił przybywać ci z pomocą, jeszcze bym poważnie oberwał. Niemniej, jedziemy do Starego. Przygotowuje pogrzeb. No tak... dobra, ciebie też miło poznać, Misae-san. Mało kto... pasuje do Uchiha, jak ty - dodała z lekkim uśmiechem. - Cieszę się, że tutaj jesteś. Może na początku będzie trudno, ale wierzymy w tego matoła. Jestem Shirei-kanem - fuknął Masahiro. A od kiedy klan podejmuje dobre decyzje? Auć... zabolało. Ale masz rację. Mój koń? - zapytał Kiyomi, która gwzidnęła na jednego ze swoich ludzi, który natychmiast pobiegł po konia. Nie minęły dwie minuty a był z powrotem z uroczym, smukłym kasztankiem.Jedźcie bezpiecznie - rzuciła Kiyomi, kiedy Masahiro do niech machnął dłonią i podsadził Misae, aby wsiadła na konia, następnie wskoczył na niego za nią. Jego ramiona ją otoczyły, kiedy chwycił za lejce, upewniając się, że była bezpieczna. Wiesz, i tak bym cię chronił. Mogę sobie żartować, że tego nie potrzebujesz, ale... jednocześnie wiem, że ty też byś mnie ochroniła, jeżeli trzeba - powiedział cicho, kiedy rozpoczął jazdę. Wiesz, Minoru-san. Będzie miał kłopoty pewnie. Myślałem... żeby go poprosić, aby został tutaj, jako Sakki. I był twoim ochroniarzem, ale wiesz, bez nacisku. Tak byśmy powiedzieli, a po prostu miałabyś tutaj najbliższego przyjaciela i kogoś, kto, jeżeli będzie trzeba, wykona twoją wolę. Czy gdybym zamiast do oddziału medycznego, przyłączyła się do grupy szturmowej, zareagowałbyś równie entuzjastycznie co wtedy? - zapytała układając sobie wszystko co musiała wiedzieć do kontynuowania rozmowy.Wiem… i wiem, że będzie miał kłopoty przeze mnie… - zacisnęła mocniej palce na łęku. Jego słowa sprawiły, że poczuła ucisk w sercu, okazywał jej ogrom wsparcia -Dziękuję… jeszcze z nim nie rozmawiałam o przyszłości, ale naprawdę doceniam twoją propozycję… zwłaszcza, że znasz go tylko z moich opowieści Cóż... nie mam pojęcia. Bałbym się cholernie i nie wiem, czy Kuroiowi łba bym wtedy faktycznie nie urwał za ten atak... dostałem dokładne raporty od kilku osób. Sytuacja wyglądała tak, że nasz negocjator był człowiekiem zza Muru, który tutaj do nas uciekł. Bardzo chciał rozmówić się z Dzikimi i na to pozwoliliśmy. Miałem cień nadziei, że zaakceptują to. W międzyczasie kupiliśmy sobie trochę czasu, żeby ewakuować ostatnich ludzi z miasta. Yaseichi-san wiedział, na co się pisze, wiedział, że za zdradę może zostać ukarany. A grupa miała sie wycofać i przegrupować, nie atakować. Myślę, że byłbym o wiele bardziej zły niż jestem teraz, jakbyś tam była. A była tam osoba, którą obiecałem chronić dla kogoś, kto obiecał chronić Hiromi . - Jego głos był stanowczy, było słychać, że był zły i chciał sie wygadać, a za bardzo nie miał jak i komu. - Niemniej... nie spodziewałem się po dorosłym, zaprawionym żołnierzu, że tak się da ponieść. Został popełniony błąd. Zresztą, chyba nie chciałbym cię pod dowództwem Takeru. On też będzie miał rozmowę na temat jego przywództwa. No ale nie sądzę, że mógłbym cię powstrzymać. Wiesz... ja też się narażam na niebezpieczeństwo. I ja nie chcę, żebyśmy... nie chcę, żebyś była... siedziała na tyłku i ładnie wyglądała. Znaczy, owszem, wychodzi ci to nieźle, ale, Misae, nie potrzebuję kogoś, kto będzie siedział w domu i czekał na to, aż wrócę. Potrzebuję partnerki. Kogoś, komu mogę zaufać, kto jak ja pójdzie jak idiota to po, żeby ratować ludzi. Wybacz, chyba za dużo na ciebie zrzucam... Nie wiedziałam co się stało… wiedziałam tylko, że coś zrobił. Zawsze zachowywał zimną krew i wydawał mi się być tym rozsądnym. - wyznała szczerze - Mam nadzieję, że osoba, którą miałeś chronić… że nie ucierpiała na lekkomyślności Kuroi’a - przełknęła ciężko ślinkęMasahiro… im dłużej siedziałam w Soso, gdy podejmowałam decyzję o ucieczce poczułam, że będę fatalną żoną. Śmiałam się kiedyś z Kyoushi’ego, że miał mrówki w majtkach.. ale ja jestem taka sama. Nie będę umiała siedzieć na miejscu, kiedy coś będzie się działo, czy kiedy przyjaciele będą potrzebowali pomocy… - czuła jak gardło zaciska jej się coraz mocniej przez żal -…teraz ci to nie przeszkadza, ale co kiedy będziesz potrzebował kogoś kto będzie wsparciem, kto dojrzeje, da ci kiedyś potomka i przestanie gonić za wiatrem w polu? Co kiedy zmęczę cię czekaniem..? Odesłałam swoją odznakę klanową do klanu, tuż przed rozpoczęciem walk - wyznała w końcu - Przekazałam, że wrócę po nią gdy walka się skończy. Musiałam się odciąć. Pokazać, że jestem tutaj jako ja, a nie klan… klan, który widzi we mnie kruchą kobietę, której głównym wyznacznikiem wartości jest to, za kogo można ją wydać. Jeśli nie zaakceptowaliby ciebie jako męża, wiedziałam, że mieli również już kogoś innego na oku nie zastanawiając się, czy ja bym go przyjęła. Niczym towar na ladzie u handlarza, za którego chcesz ugrać jak najwięcej zysków - zacisnęła mocniej palce na łęku, aż jego skórzane obicie zaskrzypiało groźbą uszkodzenia. Zacisnęła powieki. Wylewała się tama, która wzbierała w niej przez tyle lat.No dobra... chrzanić twój klan. W sensie nie oficjalnie, bo z całym szacunkiem, ale tak naprawdę, chrzanić go. Nie obchodzi mnie to, co tam sobie te wasze wiedźmy planują, zależy mi na tobie. Odwalimy te wszytkie formalności i... uwolnisz się od nich. I kto ci w ogóle powiedział, że oczekuję kogoś, kto będzie siedział w domu i mi rodził dzieci? Może będziesz chciała, może nie. Nie o to mi chodziło. Naprawdę myślisz, że chciałem się zniewolić? Że nie wiem, kim jesteś? Że nie wiem, że jesteś kobietą, która troszczy się o obcych ludzi i chce każdemu pomóc? Że nie wiem, że na łeb na szyję biegniesz w bój, jeżeli ktoś, na kim ci zależy tam jest? Że nie złamiesz wszelkich zasad, żeby być tam, gdzie czujesz, żeby być? Ja nie chcę kogoś, kto będzie na mnie czekał w domu. Ja chcę ciebie... Jeżeli ty chcesz mnie - dodał cicho.Mimo, że widzisz jaka jestem… chcesz mnie? - zapytała niepewnie przez zaciśnięte gardło, jej oczy wpatrywały się w jego złote tęczówki, szukając potwierdzeniaMimo tego? - zapytał Masahiro, patrząc na nią z lekkim niedowierzaniem. - To przecież jest jeden z powodów, dla których ja... Oczywiście że chcę cię taką, jaka jesteś. Nawet, jeżeli przez jakiś czas będziesz daleko. Byłbym kompletnym idiotą, gdybym chciał, żebym chciał, żeby idealna kobieta się dla mnie zmieniała. Nie wiem czy ktoś ci to już mówił, ale masz fatalny gust do kobiet - stwierdziła przez zaciśnięte od wzruszenia gardło ale jej oczy lśniły rozbawieniem i ugla. Kąciki ust uniosły się w drobnym, szczerym uśmiechu. Serce dalej waliło od mieszaniny dziesiątek emocji, przez które najmocniej przebijała nadzieja i radość.Z całym szacunkiem, ale się nie zgodz ę - odpowiedział i w końcu przestąpił krok, żeby móc ją objąć i przyciągnąć do siebie, zamykając w mocnym uścisku, przyciskając jej ciało do swojego. - Mam doskonały gust co do kobiet. Brakowało mi tego… - szepnęła, a ciepły oddech omiótł jego usta -…Tęskniłam - dodała ciszej patrząc na niego, z drobnym, pełnym ciepła i wzruszenia uśmiechem. Dopiero gdy wypowiedziała to, do czego bała się przyznać poczuła jak bardzo uderzyła ją ta prawda. Jak wezbrał w niej żal i tęsknota.Ja też tęskniłem. Strasznie tęskniłem - mruknął, trzymając ją w ramionach, ciesząc się, że ona też go trzyma i mógł sobie pozwolić na tę chwilę z nią, chociaż wokół nich był chaos i jeszcze tyle spraw wymagało jego - ich - uwagi, Myślisz, że zauważą jeśli tutaj zgubimy? - zapytała i choć w jej głosie słychać było, że nie mówi poważnie, wcale nie obraziłaby się na wizję kilku dni spokoju, spędzonymi z nim. We dwójkę. W ciszy, bez świata, który co chwilę stawał na głowie.Moglibyśmy też uciec razem. I ukryć się daleko, daleko, może gdzieś w lasach, może na jakiś bagniskach... albo nie, w jakimś pięknym sadzie wiśni, w górach. Byśmy żyli prosto, z dala od tego wszystkiego - powiedział niemal marzycielsko. - Ja bym gotował, ty byś zdobywała pożywienie, czy odwrotnie - teraz już było słychać, że mówi z humorem, próbując zamaskować, jak bardzo ten pomysł mu się podobał. - Zostań ze mną na noc. W posiadłości Takedów, użyczyli mi pokoju. Ukradnijmy chociaż tę noc i pozwólmy sobie na chwilę odpoczynku. Ty będziesz gotował - odparła od razu ze śmiechem w głosie - Azyl, gdzieś gdzie bylibyśmy tylko my. By zebrać siły… - coraz bardziej podobała jej się ta wizja. Nie miala nic przeciwko, aby wsiąść na konia i zniknąć razem.Uchiha Masahiro, czy ty właśnie zapraszasz mnie bo spędzenia nocy w jednym pokojum kiedy moi rodzice są niedaleko i namierzą nas z kilometra? - zapytała żartobliwie unosząc brew, a w jej oczach lśniły wesołe ogniki. Choć znała już odpowiedź na jego propozycję chciała się podroczyć, poczuć się jak zwykła para.Możliwe... - lekko się wyszczerzył. - Ale nie wiedziałem, że twoich rodzice chcieliby podglądać córkę w takich sytuacjach... niemniej, czy nie tego właśnie chcą? Chociaż odniosłem wrażenie, że twój ojciec nie zostanie moim fanem... - wzruszył lekko ramionami. - Poza tym... czuję się, że dość już tego słuchania innych, trzeba trochę się postawić. Jak im się coś nie podoba, mogą to zachować dla siebie. Najważniejsi, kiedy jesteśmy razem, jesteśmy my. Co ty na to? Chrzanić innych. Nie sądzę aby jakikolwiek ojciec pałał sympatią do mężczyzny, który ma poślubić jego jedyną córkę - przyznała - bez względu na to kim jest. Chrzanić - przyznała z rozbawieniem. Właśnie tego chciała i o to tak zawzięcie walczyła. Nie spodziewała się, że to w Kotei przyjdzie jej znaleźć kogoś kto będzie jej odpowiedzią na wszystkie pytania. Z każdym momentem czuła się bardziej na swoim miejscu, a serce waliło jej z uczuciem, którego nie czuła od dawnych, nastoletnich czasów - Czyli śpimy razem - stwierdziła z uśmiechem. Skoro chrzanić innych to chrzanić.Jeżeli mnie nie będzie lubił, jego strata. Najważniejsze, żeby ciebie traktował dobrze. Ale no, śpimy razem - dodał, pocierając swój kark, sam trochę zawstydzony. Widać było, że fakt, że będą ze sobą blisko, go pocieszał i pozwolił na chwilę zapomnieć. Więc... do zmroku jeszcze trochę czasu. Załatwmy co się da, żebyśmy z czystym sumieniem mogli w nocy odpocząć. Polubi cię - zapewniła łagodnie - ja tam lubię - dodała z figlarnym uśmiechem. Na moment pozwolił jej zapomnieć o tym wszystkim co działo się dookoła nich. O cierpieniu i obowiązkach. To było coś nowego. Coś czego nie zamierzała tracić, albo z czego rezygnować bez walki.Poradzimy sobie - obiecała, gdy powiodła za nim wzrokiem na konia, który był niczym kotwica trzymająca ich w rzeczywistoci i przypominająca, że poza nimi był jeszcze świat, który ich potrzebował - nie jesteś sam - zapewniła wracając wzrokiem do niego.Ruszajmy - powiedziała, ruszając w stronę konia. Wsiadła pierwsza, czekając, aż do niej dołączy i będą mogli kontynuować podróż.Ruszajmy - potwierdził i pozwolił koniowi ruszyć. Mieli przed sobą jeszcze tylko kilka minut drogi przez las, zanim mieli dotrzeć do posiadłości Takedy. Jeszcze przez chwilę mogli być blisko.
autor: Misae
13 kwie 2024, o 18:58
Forum: Ogłoszenia Administracyjne
Temat: Wielkanoc 2024
Odpowiedzi: 73
Odsłony: 1386
Yamanakofon - kiedy w świecie ninja nie ma prawdziwych telefonów przyda się by nie chodzić po kilka razy na zakupy gdy właśnie komu się przypomniało, że przysłowiowe masło się skończyło co by nie dreptać po pięć razy
Nazwa Terepashī Sanchū
Ranga C
Pieczęci Baran
Zasięg Zasięg umiejętności sensorycznej
Koszt E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3% (1/2 za turę mówienia/odbioru)Dodatkowe Brak dodatkowych wymagań
Opis Niezwykle pomocna technika, która pozwala członkom klanu Yamanaka na niewerbalną komunikację. Dzięki temu użytkownik techniki potrafi porozumieć się z inną osobą nawet, gdy znajdują się od siebie w znacznej odległości. Jedynym warunkiem jest wyczucie chakry osoby, z którą chcemy się skontaktować, czy to dzięki własnym zdolnościom sensorycznym, czy też specjalnym wzmocnieniom pokroju Kanchi Suikyū. Technika zawiera w sobie zdolność sensoryczną (nie trzeba przy niej trzymać połowy pieczęci Szczura, aby móc wyczuwać chakrę). Uwaga: Dzięki specjalnym mechanizmom, członek klanu Yamanaka jest w stanie połączyć się ze znaczną liczbą osób. Nawet całą armią. Wiąże się to jednak z ciężkim obciążeniem organizmu, co może skutkować krwotokiem z nosa, a nawet utratą przytomności na dłuższą chwilę (w przypadku gdy już byliśmy w nie najlepszej kondycji).
autor: Misae
13 kwie 2024, o 11:53
Forum: Piszemy o wszystkim!
Temat: Zlot 2024
Odpowiedzi: 14
Odsłony: 343
Na ten moment nie mam planów na poza maju (i poza pyrkonem) więc spokojnie może być dowolny termin w sierpniu. Podany przez Minako jak najbardziej pasuje
autor: Misae
2 kwie 2024, o 22:43
Forum: [Event] Ostatnia Bitwa o Kōtei
Temat: [Event} - Miasteczko Sarufutsu
Odpowiedzi: 144
Odsłony: 3868
Gdy dostrzegła piasek, który unosi się lekko z jego gurdy, nawet jeżeli nic nie robił zaklęła w duszy. Kurwa. Uważała Kuroia za przyjaciela i zrobiłaby dla niego wszystko. Gdyby trzeba było rozpętałaby tutaj dla niego piekło… ale musiała myśleć logicznie. We dwójkę nie daliby rady się przebić, nie zdążyłaby nawet wezwać summonów do pomocy. Musili rozwiązać to w inny sposób. Z głową. Bardziej jak polityk, nie jak wojownik.Dziękuję Shigemi - powiedziała ze spokojem, starając się dalej grać na czas by zaobserwować, czy technika zacznie działać.
autor: Misae
31 mar 2024, o 14:08
Forum: [Event] Ostatnia Bitwa o Kōtei
Temat: [Event} - Miasteczko Sarufutsu
Odpowiedzi: 144
Odsłony: 3868
Gdy poczuła jak Masahiro splata palce ich dłoni razem uśmiechnęła się delikatnie. Bardzo doceniała ten gest i zrobiło jej się miło w sercu. Odwzajemniła gest lekko ściskając jego dłoń w drobnym impulsie. Doceniała fakt, że zignorował temat zarzucony przez jej ojca… choć może nie zignorował bo pojawił się ważniejszy wątek. Usłyszała zamieszanie i dotarło do niej, że Kuroi odłączył się i dookoła niego zrobiło się spore zamieszanie. Poczuła jak krew w niej zawrzała. Dopiero co straciła jednego przyjaciela i teraz nie zamierzała pozwalać, aby ktoś odnosił się w ten sposób do Kumy. W jej oczach zapłonął gniew, a krew zawrzała. Nie doszła jeszcze do siebie po wszystkim co przeżyła w ciągu kilku ostatnich dni, przez co cierpliwość nie była jej największą cnotą.Spróbuję - szepnęła posyłając Masahiro niepewne spojrzenie -Zajmij się proszę Tomoe - dodała wiedząc, że w tym momencie nie może się rozpraszać fenkiem. Po kolejnym głębokim wdechu wyswobodziła swoją dłoń z uścisku i ruszyła w kierunku zamieszania.Dzień dobry, Yamanaka Misae, proponuję aby wszyscy wzięli głęboki oddech i porozmawiali na spokojnie. Wszyscy są zestresowani, lecz ludność cywilna zasługuje na chwilę oddechu i unikania kolejnych „widowisk” - przedstawiła się ze spokojem oraz lekką dozą stanowczości. Spojrzała Takeru prosto w oczy nie wahając się ani na moment. Nie wiedziała z kim dokładnie przyszło jej się mierzyć, jednakże czuła się pewnie. Klan Yamanaka okazał się ogromną pomocą dla Uchiha w czasie konfliktu, wiec nie zakładała aby ktoś postanowił podnieść na nią rękę, a obecność Masahiro obok, dawała jej może i naiwne, lecz przeświadczenie, że w razie konieczności zostałaby przez niego ochroniona.Mogę się dowiedzieć przedmiotem jakiego postępowania jest Kuroi Kuma? Byłam jego bezpośrednim przełożonym w szpitalu polowym w czasie oblężenia. Wyleczył wielu rannych, którzy wrócili na front wspomóc walkę, asystował mi czynnie przy najważniejszym zabiegu dla klanu Uchiha - mówiąc to spojrzała znacząco w oczy Takeru. Nie było miejsca i mowy o tym, aby wchodzić w szczegóły o jaką operację chodziło, jednakże jeśli faktycznie był osobą o wysokiej randze co można było wnioskować po zamieszaniu, któremu przewodził, powinien zdawać sobie sprawę o co dokładnie chodziło Misae -Dodatkowo po zakończeniu zabiegu, dołączył wraz ze mną i jeszcze jednym wysłannikiem z Unii osłaniać ewakuację grupy szturmowej, walcząc z dzikimi i ryzykując swoje życie. Wykonywał każde zlecone polecenie i ani razu wyłamał się z rozkazu - dodała ostatnie zdanie z pewnością. Nawet gdy kazała mu odstąpić od leczenia kobiety tym samym skazując ją na śmierć, aby mógł zużyć swoją chakrę na tych, którym będzie mógł pomóc i którzy wrócą na front. Wykazywała się pewnością siebie, lecz żadne jej słowo nie było okraszone pychą czy zuchwałością. Nie okazywała rozmówcą braku szacunku, lecz chciała pokazać profesjonalizm.Ze względu na wszystkie okoliczności, najlepszym wyjściem, będzie podążenie za słowami Kaguya Taisho-dono. Kuroi Kuma powinien odpowiedzieć przed Unią i to ona powinna zadecydować o wymierzeniu kary. Klan Uchiha ma obecnie dużo większe priorytety, nie mówiąc o tym, że sądzenie przedstawiciela Unii, o pozycji i sprzymierzeńcu z klanu jakiego posiada Kuroi, może doprowadzić do kolejnych konfliktów, na które teraz klan Uchiha nie może sobie pozwolić. Kuroi Kuma jako najemnik Unii poniesie konsekwencje swoich win wymierzony przez swoje władze i jestem pewna, że Kaguya-san może za to poręczyć - mówiąc to spojrzała spokojnym, pełnym szacunku wzrokiem na Taisho. Liczyła bardzo na jego wsparcie w lawinie słów, którą z siebie wylała - bo tego słowotoku nie można było nazwać już potokiem słów.Jeżeli pomoże to rozładować napięcie między klanami, mogę również uczestniczyć w eskorcie na tereny Unii na czas toczącego się postępowania - dodała. Na ten moment nie zamierzała się zastanawiać jak wściekli będą jej rodzicie, którzy najchętniej zaciągnęliby ją teraz do domu, w którym teoretycznie zgodnie z wolą klanu powinna siedzieć i pozwalać ludziom umierać kiedy ona bezczynnie siedziałaby na swojej zgrabnej dupie. Koniec. Zakończył się okres kiedy Misae chowała głowę w piasek i ignorowała potrzeby świata zewnętrznego. Nastał moment, kiedy z uniesioną głową zamierzała walczyć o to w co wierzyła. Nad tym czy Masahiro będzie za bądź przeciw nie zamierzała się rozwodzić - tyle razy zaskoczył ją ze swoją reakcją gdy spodziewała się zupełnie odmiennego zachowania, że nie zamierzała tracić energii na czcze dywagacje.
autor: Misae
24 mar 2024, o 11:51
Forum: [Event] Ostatnia Bitwa o Kōtei
Temat: [Event} - Miasteczko Sarufutsu
Odpowiedzi: 144
Odsłony: 3868
Płakała. Jej drobny ciałem wstrząsnął szloch. Wiedziała, że nie powinna się teraz w rozklejać, ale… ale potrzebowała chociaż chwili ukojenia. Chociaż chwili aby poskładać to co śmierć Kjosza tak bestialsko rozbiła. Szukała odrobiny ukojenia w ramionach Masahiro. Chciała czuć się bezpiecznie, zwłaszcza teraz, gdy obnażała swoje cierpienie. Czując łzy mężczyzny przycisnęła go do siebie bliżej. Nie mogła nawet wyobrazić sobie jego bólu. Jego ludzie stracili życie, stracili stolicę i domy, na pewno również utracił przyjaciół tego dnia. Serce znowu zaczęło jej pękać. Nie chciała aby cierpiał. Był dobrym człowiekiem, dobrym przywódcą i kimś kto nie jest jej obojętny. Odczuwała jego ból jak własny.Bardzo mi przykro… - szepnęła, aby również poczuł wsparcie w tej ciężkiej chwili. Chciała mu ulżyć. Była więcej niż pewna, że gdyby spojrzała teraz w jego oczy widziałaby również ogromne cierpienie. Ten jeden dzień ograbił tak wiele osób… ograbił z tak wielu rzeczy…Dziękuję - szepnęła uśmiechając się słabo, gdy przetarł jej łzy i oparł swoje czoło o jej. Był to czuły gest, który sprawił, że poczuła się lepiej. Poczuła wsparcie i więź.Widziałam Kitashi’ego… postawiłam go na nogi, było z nim wszystko w porządku - powiedziała z troską w oczach -Miał pójść po Ciebie i przekazać broń, którą mu dałam… - wyznała wzdychając wcześniej. Przekazała mu sporą ilość notek i sprzętu, która miała chociaż odrobinę pomóc na froncie. Nie mogła zrozumieć co wydarzyło się między zakończeniem leczenia a rzekomym planowanym powrotem na front. Jedyne na co liczyła to to, że nie zrobił niczego głupiego… i że był żywy. Jeśli spełnił te dwa wymagania to Misae zamierzała mu tylko nakopać. Nie chciała chować kolejnego przyjaciela.Na Minoru zawsze mogę liczyć, nie wiem co bym bez niego zrobiła - najlepszym dowodem na to był fakt, że był tutaj razem z nią. Zamiast zmusić ją by została, albo po prostu przekazać informacje klanowi, który zdążyłby ją zatrzymać, on podążył za nią na wojne. Kochała go. Jak mogłaby go nie kochać. Był z nią od zawsze i żadne słowo nie było w stanie opisać jak bardzo była mu wdzięczna za te wszystkie lata. Wspierał ją gdy była małym chorowitym berbeciem, wspierał gdy postanowiła zacząć przygodę ninja i nigdy nie przestawał jej wspierać. Podążał za każdymi jej głupimi pomysłami - czy to wsparcie w przeszczepie, czy to pójście na przeciw hordzie dzikich.Masahiro-san, wiem, że masz teraz na pewno bardzo dużo spraw na głowie, ale czy znajdziesz moment na rozmowę? Nie musi być teraz - dodała od razu aby wiedział, że nie musi się czuć zobowiązany aby poświęcać jej więcej czasu w tym momencie. Dodatkowo liczyła że obecni wyczują aluzję, że rozmowa ma pozostać między tą dwójką i nikim więcej - nawet jeżeli w klanie Yamanaka o zachowanie tajemnic było trudno.
oby trwało jak najdłużej! 
