Shinobi War PBF Naruto - Szukaj

Znaleziono 1234 wyniki

Wyszukiwanie zaawansowane

Znaleziono 1234 wyniki

Strona 1 z 83
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
83
Następna

autor: Hayami Akodo: 9 cze 2024, o 13:02; Forum: Ogłoszenia Administracyjne; Temat: Dzień Dziecka 2024; Odpowiedzi: 70; Odsłony: 2303

Re: Dzień Dziecka 2024

Cóż, skoro powróciłam, to i ja powinnam spróbować swoich sił. A zatem:

Przejdź do posta

autor: Hayami Akodo: 24 mar 2024, o 21:47; Forum: Yusetsu; Temat: Bateimura; Odpowiedzi: 164; Odsłony: 14678

Re: Bateimura

Misja rangi C dla Yasuo (przejęta od Shiori)
"On dreams, bones and lights"
31/31

Kobieta kiwa tępo głową, nie mając siły odpowiadać na twoje pytania. Ostatnie, na co ma ochotę, to rozmawiać o swoim stanie - cała ta atmosfera wokół i ostatnie przeżycia...
Udaje ci się ją wyprowadzić mimo lekkiej rany. Mimo wszystko oberwałeś - który to już raz? - i nie powinieneś o tym zapominać. Życie samuraja nie jest łatwe, cios miecza potrafi skrócić twoje dni tak łatwo, jak ogrodnik koszący trawę w ogrodzie. Tym razem miałeś szczęście. Jednak co, jeśli tak naprawdę te kroki, ta obecność, którą wyczuwasz, to obecność śmierci? Co, jeśli tym razem nie miałeś szczęścia... albo go nie masz?
Cóż, póki co nikt cię nie śledzi. Nikogo nie widzisz, jeśli nawet ktoś tu jest, to ukrył się i zamaskował chakrę albo po prostu odpuścił. Udaje ci się więc odeskortować kobietę w bezpieczne miejsce, przekazać ją pod opiekę owej ciężarnej, którą już wcześniej spotkałeś, i miejscowego mężczyzny, który deklaruje, że nimi się zaopiekuje. Obydwie na wieść o tym, co tak naprawdę się wydarzyło - gdy już docierają do nich wszystkie okoliczności - zalewają się łzami, i to dosłownie. Szlochają głucho, wtulone w siebie, w świetle padającym z płonącego paleniska. Mężczyzna obserwuje je w milczeniu, jakby nie chciał przerywać żałoby i cierpienia, jakby chciał pozwolić dwóm nieznanym sobie niewiastom na żal i rozpacz. Zostawia je same, wyprowadza cię na zewnątrz, aby przekazać ci pieniądze od siebie. Co innego może zrobić?

- Zajmę się nimi. Zabiorę je z Bateimury do kuzyna w Sansei, tam zajmiemy się resztą razem z moją rodziną. - informuje cię półgłosem. Jego ton głosu przypomina ci skrzypienie starych, nigdy nie naoliwionych drzwi, ale takich, które są skłonne się otworzyć przed czyjąś niedolą. Tak jak ty? - Ty poinformuj władze o wszystkim. I niech oni ogarną ten syf. Ja nie zamierzam czekać i wyjeżdżam najszybciej, jak będę mógł.

W tej sytuacji - skoro kobiety wydają się zabezpieczone, przynajmniej na razie (okazuje się, że facet, który z tobą rozmawiał, jest obrotny - jego syn zabierze ich wszystkich na swoim wozie jeszcze tej nocy do siedziby klanu Terumi)... Ty chyba też masz coś zrobienia, prawda?
I to właśnie robisz. Bo na tym polega natura samurajów: przekazywanie wiadomości, czynienie dobra na ziemi, wykonywanie poleceń kogoś drugiego. Służba, krótko mówiąc. Odnajdujesz dziewczynki, przekazujesz im wiadomości, one przyjmują je... Z jednej strony z ulgą, że matka żyje i nie zostały same na świecie, a z drugiej z rozpaczą na wieść o odejściu ojca. Ich wujek nadal żyje, nadal jest gdzieś w świecie, ale jeśli jest z nimi mama i pan samuraj - to chyba będzie dobrze? Chyba on się zmieni? Chyba będzie dobrze?

Przynajmniej w to chciałyby wierzyć.

Wieść przedostaje się także do klanu Terumi. Energiczni, rzutcy, sprawni posiadacze lawy nigdy nie zwykli siedzieć i czekać biernie. Skoro sprawa i tak wymknęła się spod kontroli i w Yusetsu zaczęło "się dziać", to trzeba coś z tym cosiem zrobić. Dlatego gromadka shinobi zostaje wysłana, żeby zabezpieczyć tereny Bateimury i okolicznych wiosek, pogrzebać poprzednie ofiary z godnością i podjąć odpowiednie środki... Zapobiegawcze. Inni shinobi ruszają, aby odnaleźć niepokojącego wujka Akiego i doprowadzić go przed oblicze sprawiedliwości - zeznania Sayaki i Hiny oraz ich matki budzą co najmniej zastanowienie, wobec czego Terumi decydują się przedsięwziąć to, co konieczne, aby chronić ludność. Zapewniają ci także leczenie rany (na ich koszt), żeby wyrazić tym samym swoją wdzięczność wobec ciebie.
A jaka jest w tym wszystkim twoja rola? Odpowiedź jest prosta: posłańca.
Przekazałeś już potrzebne wiadomości, pomogłeś ludziom, odegrałeś rolę dobrego i pomocnego samuraja - być może zostanie to zapamiętane przez mieszkańców Yusetsu w ten czy inny sposób. Być może zwarty, silny klan Terumi zanotuje to sobie i wykorzysta wiedzę zebraną na twój temat w przyszłości. Tak? Albo nie? Tego już nie wiesz.
Otrzymujesz swoją nagrodę z ręki małomównej, cichej urzędniczki, która wręcza ci pieniądze, pokwitowanie za pieniądze (hajs musi się przecież zgadzać co do monety) - i informację, że Terumi są ci bardzo wdzięczni za pracę. Razem z tą nagrodą otrzymujesz coś innego: poczucie zakończenia misji. Poczucie, że spełniłeś już swoją część zadania - chyba... Ale czy na pewno? Czy to będzie dla ciebie wszystko?
Przecież wciąż masz wrażenie, że coś przygląda ci się z cienia. Coś lub ktoś cię uważnie obserwuje. Czeka na następny ruch. Czyjeś oczy wpatrują się w ciebie z uwagą, rozważnie, kalkulując i planując, co dalej.
Tylko czy to na pewno oczy? I czy to przypadkiem nie Śmierć?
W końcu tyle razy ją prowokowałeś. Chociaż to nierozsądne. Nieracjonalne.
A może jednak?

____________________________________________________________________________________________________
Dobra, myślę, że takie zakończenie powinno mieć mniej więcej sens. Pojęcia nie mam czy o czymś nie zapomniałam, ale nie mam głowy do czegokolwiek dzisiaj x_x bardzo, bardzo przepraszam za tak złe tempo. I gorąco dziękuję za wyrozumiałość <3 to na końcu to miał być cliffhanger, ale nie wyszedł, bear with me.

Przejdź do posta

autor: Hayami Akodo: 15 lut 2024, o 15:39; Forum: Yusetsu; Temat: Bateimura; Odpowiedzi: 164; Odsłony: 14678

Re: Bateimura

Misja rangi C dla Yasuo (przejęta od Shiori)
"On dreams, bones and lights"
29/14+

Więc tak to wszystko się zakończy? Opowieść o krwi, kościach i świetle? Z półżywą z przerażenia kobietą? Z oszalałym człowiekiem o groźnie błyszczących oczach, przepełnionym szaleństwem, i tobą? I dziećmi, bo zawsze w takich historiach muszą być jeszcze dzieci?
Powiadają, że do dwóch razy sztuka, i mają rację. Zawsze ją mieli; trzeba próbować, nie poddawać się, bo przecież kiedyś musi nastąpić przełom. W twoim nastąpił: mężczyzna rzeczywiście musiał uniknąć, puścić kobietę, która padła na ziemię i (szczęśliwie dla siebie) straciła przytomność. Dostał, tak jak chciałeś, trafiłeś go, gdzie trzeba, zginął - ale co dalej? Trzeba jeszcze zająć się kobietą i dziećmi. I poinformować o wynikach swojej pracy odpowiednie osoby, tak żeby otrzymać to, co ci się należy. Nikt bowiem - nawet ty - nie pracuje za darmo.
Jeśli zdecydowałeś się przeszukać piwnicę, znalazłeś zakrwawione notatki pełne symboli. Trudno określić, czego konkretnie dotyczą, są chaotyczne i przesiąknięte obłędem do ostatniej kropki i ostatniego znaku. Przeszukanie ciała mężczyzny niewiele by dało: nie miał przy sobie nic, co miałoby jakąś wartość. A i sama kobieta, oszołomiona, do głębi zatrwożona, nie wygląda na taką, która ma ochotę streszczać ci ze szczegółami, co się stało. Póki co jednak osiągnąłeś efekt: zabiłeś seryjnego mordercę i pomściłeś jego trzy ostatnie ofiary. Ale kim był? Jak do tego wszystkiego doszło? Co sprawiło, że Bateimura stała się jego gniazdem? Co doprowadziło do tej tragedii? Odpowiedzi na to znajdziesz albo ty, albo odpowiednie służby. Na razie jednak masz inne obowiązki.
Kobieta dyszy ciężko, gdy ściągasz jej knebel, rozcinasz więzy, nie płacze jednak ani nie krzyczy. Jej oczy są szeroko otwarte w szoku, najwyraźniej się zatrzymała w miejscu, nie rozumie do końca, co zaszło.
- Zabierz mnie stąd. - szepcze. Ani słowa o mężu, o dzieciach, ani słowa o innej ofierze. Po prostu wpatruje się w ciebie, a jej oczy są martwe, suche, bez łez. Niczym porzucone kości zwierząt, które czasami możemy spotkać na pustyni, objedzone do reszty przez drapieżniki. Są suche i puste... I nie widać w nich niczego.
I nie ma już nikogo.

Przejdź do posta

autor: Hayami Akodo: 15 lut 2024, o 14:27; Forum: Kyuzo; Temat: Górski Las; Odpowiedzi: 184; Odsłony: 18858

Re: Górski Las

Misja rangi D - Hyuuga Meguru
"Najlepszy przyjaciel człowieka"
9/15
Naomi patrzy na ciebie przeciągle. Zastanawia się chwilę, jak to zrobić. W tym czasie Nekomi zgarnia resztę hałastry i kieruje się w stronę wioski, akurat oni zdecydowali się ciebie posłuchać. Ale nie ona, nie najstarsza z nich, najwyraźniej mimo wszystko ona wciąż ma swoją wolę...
Na twarzy dziewczynki pojawia się uśmiech. Albo jest na tyle głupiutkim dzieckiem, żeby upierać się przy swoim i nie wierzyć w twoje słowa, albo ma jakiś plan na to, jak obejść to, co powiesz. Tak czy inaczej, póki co, nie rusza się z miejsca.

- Ja znalazłam go z naszymi pierwsza, więc ja tam pójdę. - stwierdza stanowczo, z dziecinnym uporem. - Oczy oczami, ale ktoś i tak musi tam pójść. A poza tym skąd wiesz, że ten piesek je małe dzieci? Może on woli starsze. Na przykład dużych chłopców, którzy nie pomagają małym dzieciom!

Oznajmiwszy to, Naomi biegnie w kierunku jamy i uwięzionego zwierzęcia. Nie zamierza dłużej tracić czasu, biedny piesek czeka przecież na jej pomoc, prawda?
Wreszcie zapadł zmrok, robi się dość ciemno, wieczór jest dziś chłodny i raczej nieprzyjemny, jak na taki klimat górskich lasów. Kiedy ty i Naomi docieracie na miejsce, zwierzę dalej tam jest. Jest to duży, uwięziony wilk o jasnoszarym futrze i znużonych - tak bardzo znużonych - ślepiach, z wszystkimi atrybutami wilka (w tym ogonem). Zwierzę leży w jamie, jego siły wyczerpały się po wyciu. Ile czasu mógł tutaj siedzieć, zanim odkryły go dzieci? Trudno określić. Wilk ma coś wbitego w łapę, chyba nóż myśliwski, ale żeby tym się zająć, musiałbyś się do niego zbliżyć. Jama nie jest głęboka, więc raczej jest szansa, że uda ci się go w jakiś sposób wyciągnąć i uratować, tak jak obiecałeś dzieciom. Tylko jak to zrobić?

Przejdź do posta

autor: Hayami Akodo: 14 sty 2024, o 16:25; Forum: Yusetsu; Temat: Bateimura; Odpowiedzi: 164; Odsłony: 14678

Re: Bateimura

Misja rangi C dla Yasuo (przejęta od Shiori)
"On dreams, bones and lights"
27/14+

Kości, krew, kości, krew!
Wycie mężczyzny, trafionego twoim Issen, niesie się po całej piwnicy, dyszy ciężko z niewiarygodnej wściekłości. Nie zdołałeś go zabić, to oczywiste, mimo wszystko na kogoś takiego jak on trzeba jednak trochę więcej. Jednak jego ryk przywodzi ci na myśl lwa. Rannego, krwawiącego lwa, którego posoka spływa obficie na ziemię i na trzęsącą się z szoku kobietę, nadal leżącą na ziemi. Ona zamknęła oczy, nie chce widzieć, co się wydarzy - to wszystko przerasta jej siły. Zbawienie. Skąd zbawienie?! Samuraj...
Mężczyzna jest wściekły jak furia, skowyczy coś niezrozumiałego, jakby bogowie i twój cios odebrały mu rozum. Dygocąc na całym ciele, szybko łapie jakiś nóż, żeby nim rzucić w ciebie mimo tego, że sam ostro krwawi - dostał piękny cios w lewą rękę. Na twoje szczęście lub nie, jest praworęczny, więc wciąż jeszcze da radę walczyć mimo rany. Tacy jak on nie odpuszczają, nie schodzą tak szybko z tego świata. Rzuca, czym może, prosto w ciebie (głównie jakimiś nożami - większość chybiła, ale jednym trafił cię w prawą nogę, nieco poniżej kolana), a gdy orientuje się, że został mu tylko jeden, gwałtownie chwyta go i przykłada go do gardła jęczącej histerycznie przez knebel kobiety.
- COFNIJ SIĘ I RZUĆ BROŃ POD ŚCIANĘ, ALBO DOBIJĘ TĄ DZIWKĘ! - ryczy na całe gardło. Masz wrażenie, że masz do czynienia z lwem, z wściekłym drapieżnikiem, w jego oczach płonie czysty, beznamiętny, nie rokujący szans na poprawę obłęd. Jest jak zwierzę, które wypuszczono nieopatrznie z klatki, a także rozjuszono zranieniem. - RZUĆ TO, BO JĄ ZARŻNĘ JAK POZOSTAŁYCH! SPRÓBUJ TYLKO JESZCZE RAZ TEJ SZTUCZKI, A...!
Na górze słychać kroki. Kogoś zwabiły hałasy, najwyraźniej rozgląda się, niedługo może zejść na dół. Znajdzie ciebie i kobietę oraz szaleńca, krwawowłosego szaleńca skąpanego w obłędzie, jakby gotowego ostatecznie na śmierć. Ten ostatni śmieje się cichym, brudnym, chorym śmiechem. Niewiasta wciąż z całej siły zaciska powieki, jednocześnie jęcząc i wydając głośne dźwięki. Co jej zależy na życiu? Zaraz umrze, jeżeli ten samuraj czegoś nie zrobi. Nie zobaczy już dziewczynek. Jest ponuro. Tak ponuro i zarazem na to wszystko za wcześnie... Dlaczego nie posłuchała wtedy dobrych rad? Po co postanowiła tam pójść? Zapłaciła gorzką cenę za zaufanie. Teraz jej życie leży w rękach dwóch mężczyzn. I trzeciej osoby, która najwyraźniej jest na górze. A także, znając życie, słyszy cały ten cyrk. I może podjąć jakieś decyzje. Albo i nie. Przecież może, jak ci wszyscy ludzie, uznać, że nie będzie się mieszać i odejść...

Przejdź do posta

autor: Hayami Akodo: 14 sty 2024, o 16:02; Forum: Kyuzo; Temat: Górski Las; Odpowiedzi: 184; Odsłony: 18858

Re: Górski Las

Misja rangi D - Hyuuga Meguru
"Najlepszy przyjaciel człowieka"
7/15

Na twarzach większości dzieci pojawia się bezbrzeżne wręcz zdziwienie. Czego jak czego, ale wilka to one tam się nie spodziewały - wilk przecież był taki milusi, puszysty, tak bezbronnie wył w swojej pułapce, machał ogonkiem na Naomi i wcale nie wyglądał jak te wilki z bajek, którymi mama straszyła... No ale cóż im pozostaje? Muszą ci ustąpić. Powoli zapada zmrok, jeżeli nie chcą kłopotów, i tak muszą wrócić, a ktoś musi wytłumaczyć rodzicom sytuację i przekonać ich, żeby pozwolili karmić pieska. Mała Naomi, jako ta najbardziej rezolutna, podejmuje stanowczą decyzję. Patrzy ci w oczy, z determinacją i odwagą, gotowa bronić swojego zdania jak niepodległości, bo przecież ci nie ustąpi. Nie tak łatwo. Jeśli myślałeś, że będzie można się jej szybko pozbyć, to się pomyliłeś. Potężne Hyuugi potężnymi Hyuugami, ale jeżeli przed chwilą im groziłeś - jej groziłeś, że skrzywdzisz pieska, jak nie posłuchają... To lepiej tak czy inaczej dopilnować sprawy tak, by przybrała dla wszystkich pomyślny koniec.
- Dobra, niech ci będzie, Meguru-kun. - z pozoru zdaje się, że Naomi się zgodziła, że nie widać problemów. Dziewczynka patrzy teraz rozkazująco na Nekomi, a ta uśmiecha się, jakby już pojęła jej plan. Jakby wszystko zrozumiała.
- Zabiorę Seijiego i resztę do wioski. Chodźcie, no już! Słyszeliście, co powiedział!
Reszta radosnego gangu udaje się z gadaniem, plotkowaniem i obawianiem się (w pakiecie) o ich nowego puszystego przyjaciela. Dla niektórych pan shinobi okazał się jednak straszny, ale czy faktycznie go okłamali? Skąd mieli wiedzieć, pieski i wilki niewiele się różnią, a w ogóle mama z papą opowiadali o nich inaczej. W ich historiach one były strasznymi, wielkimi bydlakami z kłami pokrytymi krwią, które wyją ponuro do księżyca i rozszarpują nieostrożne dzieci zabłąkane w lesie. A on może i był duży i miał futerko, ale jednak... No nie był taki sam jak one! Prawda? Prawda...?
Naomi zostaje. I natychmiast przypuszcza atak:
- Pójdę z tobą, Meguru-kun. Chcę być przy tym, jak wyjmiesz pieska z dołu. A jeśli coś mu zrobisz, to... to...
Przybiera groźną minkę, prostuje się, patrzy ci w oczy - z prostotą i subtelnością dziecka. Dziecka, które jednak czegoś się nauczyło od tych złych dorosłych.
- To powiem mamie, żeby powiedziała starszym rodu, że zabiłeś nam pieska, o! Albo sama powiem!
Cóż, najwyraźniej każdy czasem używa brudnych sztuczek. Nie tylko dorośli, skalani wojną i hańbą, ale też ci, którzy od nich się uczą.
Zaraz całkowicie zapadnie zmrok, niebo jest czyste, spokojne i bezchmurne. Prócz wyjącego zwierzęcia w pułapce twój Byakugan nie spostrzega nic istotnego; cóż zresztą miałby dostrzec? Ta część lasu jest całkiem spokojna, nie tak jak w dawnych czasach, nic ci nie grozi teoretycznie, poradzisz sobie. Raczej. Prawda? Hyuuga zawsze sobie radzą, mając otwarte oczy i umysł.
Naomi patrzy na ciebie, wzdrygnęła się, zrobiło się jej raczej chłodno. Ale nie ustąpi. Może nawet w tak małym dziecku jak ona jest to coś, co ludzie nazywają wolą ognia, odwagą shinobi czy cnotą samurajów - jak zwał, tak zwał. Ale zawsze, w ostatecznym rozrachunku, chodzi o rzadkie przymioty poświęcenia i oddania. Czegoś, czego temu brudnemu, zniszczonemu światu brakuje od dłuższego czasu.

Przejdź do posta

autor: Hayami Akodo: 9 gru 2023, o 22:19; Forum: Kyuzo; Temat: Górski Las; Odpowiedzi: 184; Odsłony: 18858

Re: Górski Las

Misja rangi D - Hyuuga Meguru
"Najlepszy przyjaciel człowieka"
5/15

Mała Naomi i jej przyjaciele - przy okazji, też postanowili się przedstawić (biednie wyglądające dziecko to Nekomi, a chłopiec to Seiji; imion pozostałych nie poznałeś, chyba się wstydzą podawać swoje imiona tak wprost dorosłemu panu shinobi) - są zadowoleni. Bardzo zadowoleni. Cieszy ich, że ktoś z tak poważanego klanu jak Hyuuga postanowił im pomóc, odpowiedzieć na ich zmartwienia chęcią pomocy i wsparcia, a nawet okazać współczucie. Bo mała Nekomi dostrzegła twoje ciepłe spojrzenie, w którym była litość, i zrozumiała je całkowicie. Więc wszystkie sześć buziek uśmiecha się promiennie, sześcioro maluchów wyciąga przed siebie poważnie rączki ze skrzyżowanymi paluszkami - i przyglądają ci się uważnie, nie wiedząc, czy aby na pewno robią to dobrze. A potem uroczyście, poważnie przysięgają, że tak, na pewno, od razu wrócą do domu, tak jak braciszek każe, tak im dopomóż Matka Amaterasu i wszyscy bogowie.
Skoro już przysięga została złożona, Naomi i Nekomi mogą przystąpić do poważnych interesów. Skoro one są starsze od pozostałych, to naturalnie one czują na sobie odpowiedzialność, aby pomówić z tobą o tym, w czym w ogóle masz im pomóc. Przecież - skoro obiecałeś - to nie wystawisz ich po tym, jak dowiesz się, w czym rzecz, prawda? Prawda?

- Trzeba iść tam. Tam wcale nie daleko. Tak jak Nekomi powiedziała, Meguru-kun. - Naomi stara się odpowiednio dobierać słowa, pokazuje palcem na północ. Rzeczywiście, kiedy patrzysz na północ, widzisz, że jakieś sześćdziesiąt-siedemdziesiąt metrów stąd znajduje się duży dół. W środku tego dołu znajduje się... wilk. Taki duży, wyraźny wilk, którego nijak nie możesz pomylić z czymkolwiek innym. Zresztą chwilę później słyszysz rozpaczliwe, rozdzierające wycie uwięzionego zwierzęcia. - Bo tam jest taki dół i tam jest piesek w pułapce, i biedny piesek jest sam, i on nie umie wyjść...

- No tak! On nie umie. Pomożesz mu, Meguru-kun? - głos drugiej dziewczynki jest proszący. Jeżeli chcesz pomóc, czy to im i zwierzęciu, czy tylko im, to lepiej będzie się pospieszyć. Zwłaszcza że powoli robi się coraz zimniej i nawet mały Seiji się wzdrygnął z chłodu.

Przejdź do posta

autor: Hayami Akodo: 9 gru 2023, o 22:01; Forum: Yusetsu; Temat: Bateimura; Odpowiedzi: 164; Odsłony: 14678

Re: Bateimura

Misja rangi C dla Yasuo (przejęta od Shiori)
"On dreams, bones and lights"
25/14+

Dostąpiłeś oświecenia, a to olśnienie było gorzkie i przerażające w samej swojej istocie. Skoro on już nie żył... to gdzie była ona? To było dobre pytanie, a ty postanowiłeś znaleźć na nie odpowiedź. Przecież dzieci nie mogły stracić już nikogo więcej, skoro odszedł od nich ich tatuś... Odrzuciłeś więc na bok jakieś stare pudła, odsunąłeś przeszkody blokujące zejście w dół, otworzyłeś je sobie - i zacząłeś schodzić. Towarzyszy ci przerażająca cisza, nie słyszysz nic poza własnym biciem serca, oddechem i krokami, wymarła wioska Bateimura dawno już przestała dawać jakiekolwiek odgłosy życia. Jak pacjent, którego nawet najlepsi medycy nie byli w stanie uratować, mimo prób, wysiłków i uporczywej terapii.
Porzućcie wszelką nadzieję, wy, którzy tu wchodzicie!
Świat już dawno ją porzucił, zapomniał o tym miejscu, pozwolił, by kości trwały tu niepochowane; ludzie mieszkający tutaj - a nie zostało ich wielu - najwyraźniej wybrali siebie. Postanowili dbać bardziej o swoje codzienne życie, unikać przeklętej karczmy (w końcu życie ma się tylko jedno i nie zwrócą go nawet największe pieniądze, jeśli coś się stanie i wejdzie się tutaj, przerywając martwą (hehe) stagnację w wiosce). Cisza, pustka i wszechobecne opuszczenie uczyniły tę ponurą piwnicę, do której schodzisz, idealnym miejscem zbrodni, tak jak i karczmę: nikt i tak nie interesuje się tą osadą. I tak wszyscy jej unikają. Nikogo nie obchodzi tak naprawdę ani ona, ani jej mieszkańcy czy ich los; żadna władza nie postanowiła poprawić losu mieszkańców Bateimury. Shinobi, nawet jeśli niektórzy próbowali coś zrobić, to i tak (chyba?) odpuścili - ty przynajmniej nie widzisz podstaw do tego, żeby przypuszczać, że było inaczej. Nie widzisz też podstaw do wielu innych rzeczy, bo w piwnicy jest cholernie ciemno mimo tego bladego światła, jakie emituje twoje ostrze.
Porzućcie wszelką nadzieję, wy, którzy tu wchodzicie!
Oni - czy też on, trudno powiedzieć, ilu jest sprawców (nie sprawdzając dokładnie ciał i otoczenia, nie mogłeś też zauważyć pewnych wskazówek) - mogli już dawno ją porzucić. Ukryć się z własnej woli w mroku, w stagnacji, w ponurej ciszy i w zbrodni; no i, oczywiście, kontynuować swoje szaleństwo. Swoje mroczne danse macabre, okropną zabawę ze śmiercią w kotka i myszkę. Kto będzie lepszy? Komu szybciej się uda? Kto pozbędzie się większej ilości ofiar?
W piwnicy słychać ostrzenie noża i nucenie jakiejś luźnej melodii. Rozpoznajesz prostą, ludową piosenkę z Yinzin, taką zwykłą, jakich wielu nasłuchałeś się w ojczyźnie. Nic niezwykłego, nadzwyczajnego... Gdyby nie to, że nuci ją młody, rozbawiony mężczyzna w białym kimonie, wystrojony jak na własny pogrzeb. Dobrze zbudowany, czerwonowłosy mężczyzna o jasnych oczach, jasnej twarzy i zakrwawionych rękach. Jest taki... Rozluźniony, zrelaksowany, świetnie się bawi, choć właśnie stoi pośrodku brudnej, zagraconej i nieludzko śmierdzącej wszystkim, co możliwe, piwnicy. Oprócz niego na ziemi leży jeszcze zakneblowana, przerażona i związana kobieta. Ofiara, do której nucący zamierza się właśnie dobrać - noże leżące za nim na szmacie pokrywającej brudny, stary i podniszczony stół wskazują, że ma... Bogaty asortyment, jeżeli chodzi o plany i pomysły na to, co z nią zrobić.
Chyba, że go powstrzymasz, i nie będzie mógł ich zrealizować.

Przejdź do posta

autor: Hayami Akodo: 7 gru 2023, o 20:47; Forum: Kyuzo; Temat: Górski Las; Odpowiedzi: 184; Odsłony: 18858

Re: Górski Las

Misja rangi D - Hyuuga Meguru
"Najlepszy przyjaciel człowieka"
3/15

Ach, dzieci. Takie niewinne, urocze, nieskażone złem. One nie wiedzą, nie widziały - jeszcze nie zetknęły się z okrucieństwem świata. Nie są jeszcze pogrążone w nienawiści, nie walczyły z własnymi demonami; one - być może jako ostatnie ostoje normalności w Kyuzo - są całkowicie naiwne, słodkie i w pełni ci ufają. Czy popełniają błąd? Raczej nie, w końcu Hyuuga to taki łagodny, dobry klan, oni zawsze widzieli więcej i wiedzą więcej. Ludzie są bezpieczni, gdy mają w pobliżu takich obrońców - i wiedzą o tym nawet te maluchy. Twój skok wywołał w nich reakcję typu "łał", podziwiają cię, może nawet niektóre z nich westchnęły zazdrośnie, pragnąc w przyszłości być kimś takim jak ty. Jednak nie czas teraz na to - i w tym celu najstarsza dziewczynka przedstawia sprawę.
- Panie shinobi, bo my mamy taki problem. Bardzo ważny problem. - mówi z powagą, wbiła w ciebie swoje niebieskie oczka. Gdyby nie to, że to cywilka, mógłbyś ją z powodzeniem wziąć za młodociany archetyp Yamanaki: jasne włosy, jasne oczy, no i oczywiście jasna cera. Uśmiechnęła się do ciebie, ale zachowuje wspomnianą powagę, aby dobrze przedstawić interes swojej grupki. - Jestem Naomi, a to są moi przyjaciele. Razem z przyjaciółmi znalazłam w lesie takiego zwierzaczka, który jest uwięziony i biedny, i my chcemy, żeby pan mu pomógł wyjść z uwięzienia i żeby on już nie był biedny.
Druga dziewczynka, młodsza, dla odmiany ciemnowłosa i szarooka, chuda jak patyk i dość biednie ubrana (najwidoczniej jej rodzinę ostatnio trapią jakieś kłopoty finansowe, bo widzisz wyraźnie po stanie jej drobnych rączek, że ciężko pracowała), dodaje:
- To nie jest daleko. Wcale nie! Jakieś...Pięć minutów.
Cokolwiek mała miała na myśli, z jej energicznej gestykulacji i próby określenia czasu wynika, że rzeczywiście nie jest tam daleko. Może nawet zdążyłbyś na kolację i jeszcze odeskortowałbyś te dzieciaki do domu, gdybyś się sprężył. Trzecie dziecko (i najmniejsze), rudy chłopiec w ciemnych ubraniach, przygląda ci się ciekawie. Wreszcie i on postanawia dodać swoje trzy grosze.
- On na pewno ma rodzinę! Ma swoją mamę zwierzaka i ona po nim płacze! Proszę, niech pan pomoże!
Pozostałe dzieci milczą. Przyglądają ci się z wytężeniem, ciekawe, co zrobisz i powiesz.
Nad wami rozpościera się już majestatyczny zachód słońca. Chłód powoli zaczyna kąsać skórę - i twoją, i dzieci - ale one wydają się na to nie zwracać uwagi. One czekają na odpowiedź. No, może Naomi lekko się wzdrygnęła, ale udaje silną. Przecież musi być silna, skoro rozmawia ze shinobi. Wszak oni nie zwracają uwagi na słabych, na tych, którzy są wrażliwi i delikatni...
...a może jednak?
Jakiś ptak zakrzyczał przeraźliwie gdzieś w oddali. Przemknął jakiś wóz, sądząc po odgłosach, wyładowany czymś bardzo ciężkim. Życie w Kyuzo toczy się (póki co) normalnym torem, z dala od wojen, zgiełku i krzyku. I obojętnego milczenia bogów, nieprzejętych tym, co tak naprawdę się dzieje na świecie, którym stworzyli - a przynajmniej tak sądzi wielu.

Przejdź do posta

autor: Hayami Akodo: 7 gru 2023, o 20:04; Forum: Administracyjne; Temat: Mikołajki 2023; Odpowiedzi: 39; Odsłony: 1478

Re: Mikołajki 2023

Wesołych i uroczych Mikołajek, kochani!

Przejdź do posta

autor: Hayami Akodo: 4 gru 2023, o 20:05; Forum: Administracyjne; Temat: Zapisy na Mikołajki 2023; Odpowiedzi: 32; Odsłony: 1044

Re: Zapisy na Mikołajki 2023

To ja też w zasadzie wskoczę, chyba zdążę w sumie...

Przejdź do posta

autor: Hayami Akodo: 4 gru 2023, o 19:42; Forum: Yusetsu; Temat: Bateimura; Odpowiedzi: 164; Odsłony: 14678

Re: Bateimura

Misja rangi C dla Yasuo (przejęta od Shiori)
"On dreams, bones and lights"
23/14+

Kości.
Krew.
Kości.
I światło.
Zobaczyłeś to wszystko, kiedy wszedłeś do "karczmy" - a raczej budynku, który nią był, przynajmniej w starych dobrych czasach, gdy Bateimura jeszcze prosperowała. Teraz są to ponure, zakurzone, puste ruiny, zniszczone i niepokojące, pełne podniszczonych "mebli", ponurego światła wdzierającego się przez okna pokryte kurzem i innymi śladami zaniedbania, kości zwierzęcych i ludzkich leżących na ziemi oraz plam krwi. Na starych, bezwartościowych deskach pełnych drzazg i połamanych gwoździ widać ohydne plamy po krwi, innych płynach (winie? Barwniku? Czymś innym? Trudno powiedzieć, czym konkretnie - no, jeden śmierdzi dość wyraźnie, więc raczej wiesz, o co chodzi).
Cokolwiek się tu dzieje, jest z pewnością niebezpiecznie. Coś lub ktoś osiedlił się w karczmie i stworzył sobie tu przerażające siedlisko. Siedlisko pełne grozy, mroku, atmosfery strachu i żądzy krwi. Pomieszczenia, do których masz dostęp, są puste, nikogo tu nie ma - ale ewidentnie ktoś był. I prowadził tu życie, które co najmniej budzi niepokój, które powinno wywoływać szok nawet w najbardziej okrutnych potworach.
W jednym z pomieszczeń znajdują się porozrzucane różne towary, rzeczy, które mogły należeć do kupców. Są one ułożone w artystyczny stos, a na nim leży ciało mężczyzny. Nagie, bezwstydne, potwornie bezwładne. Jak u teatralnej kukiełki, jak u lalki, którą bawią się dzieci - lecz dużo bardziej wulgarne, oczywiste w swym pohańbieniu po śmierci.
Kupiec? Być może. To byłoby dość prawdopodobne, zważywszy na to, że nikt nie widział, żeby stąd wychodził. W innym pomieszczeniu natomiast znajdujesz okaleczone jeszcze mocniej ciało innego, biednie odzianego mężczyzny, najprawdopodobniej męża owej ciężarnej, z którą rozmawiałeś. Na razie nie widać jednak nigdzie kobiety.
Udało ci się znaleźć zakurzone, zakryte wszelkim możliwym syfem i zardzewiałe jak diabli drzwi do piwnicy. Może nawet, gdybyś się wysilił, udałoby ci się tam zejść i zobaczyć, co tam się dzieje. Bo coś się dzieje na pewno...
Nadal chcesz tu zostać? Cóż, w takim razie wykorzystaj swoje szanse. Rozejrzyj się, zejdź lub zostań, walcz lub uciekaj. Trzeciego wyjścia, trzeciego rozwiązania i tak już nie masz. Na pewno nie ma go już kupiec Hitsugeki. Ani anonimowy, nagi, zamordowany mężczyzna. Mężczyzna, którego bezwstydnie jasna skóra widnieje na ziemi. Którego ciało zostało niedbale, z okrutną lekkomyślnością porzucone - niczym niepotrzebna zabawka.
Krew, kości i światło. O tym będzie ta historia. I nie tylko.

Przejdź do posta

autor: Hayami Akodo: 4 gru 2023, o 18:27; Forum: Kyuzo; Temat: Górski Las; Odpowiedzi: 184; Odsłony: 18858

Re: Górski Las

Misja rangi D - Hyuuga Meguru
"Najlepszy przyjaciel człowieka"
1/15 Siedzisz na drzewie, ciesząc się chłodnym i świeżym powietrzem, obserwując zachód słońca. Wokół jest cicho, spokojnie i całkiem relaksująco, mógłbyś nawet na chwilę zapomnieć o wszystkim, co się dzieje. O świecie, pędzącym do przodu, zmieniającym się tak prędko, że nawet Hyuuga nie są w stanie dostrzec swymi białymi, pustymi oczami wszystkiego. O pojawiających się i odchodzących niczym przypływowe fale zmianach w porządku sił, gdzie jeden klan zyskuje, a drugi traci, o wydarzeniach w Sogen, o ostatnich wieściach... Cokolwiek się stanie, Hyuuga zawsze mają większe szanse niż inni. Oni są obdarzeni, specjalni, wybrani - tak jak synowie Mędrca Sześciu Ścieżek. Ich klan potrafi widzieć to, czego nie widzą pozostałe - i tym samym zapewnić sobie przeżycie. Ty jesteś, póki co, tylko niewielkim kamyczkiem - umieszczonym z precyzją w mozaice życia - i masz swoją rolę do odegrania. Tylko czy chcesz pozostać w tej roli?
Jaka by nie była twoja odpowiedź na to odpowiedź, twoje rozważania i spokój zostały brutalnie zmącone. Na dole, pod tobą, znajduje się gromadka maluchów. Trzy dziewczynki i trzech chłopców - prosto ubrane, biedne, zwykłe dzieci z okolicy (nie synowie shinobi ani ich córki) - wpatrują się w ciebie z nadzieją, wołając cię do nich.
- Panie shinobi! Panie shinooobiiiiii! Może pan na chwilę zejść? Prosiiimyyyy!
- Tylko na chwilkę! Nie na dużo, prosimy!
- Mamy sprawę! I pieniążki!
To najmniejsze dziecko już zna język interesów. To dobrze. Może ono też będzie miało szansę stać się kimś więcej. Wyjść poza bycie kamyczkiem w mozaice, poza układankę zaplanowaną misternymi rękami bogów. Bogów ukrytych w zachodach słońca, którzy patrzą w milczeniu na ludzkie losy - i potrafią się z nich równie dobrze śmiać i oceniać, jak i przyjmować je w spokojnej mądrości. Zależy, jakim torem się one potoczą.

Przejdź do posta

autor: Hayami Akodo: 8 lis 2023, o 21:08; Forum: Yusetsu; Temat: Bateimura; Odpowiedzi: 164; Odsłony: 14678

Re: Bateimura

Misja rangi C dla Yasuo (przejęta od Shiori)
"On dreams, bones and lights"
21/14+

Bateimura to ziejąca pustką, biedą i zniszczeniem zapadła wiocha. Ponure, zapomniane przez bogów i ludzi zadupie złożone z kilkunastu "domów" (cudzysłów zamierzony - raczej są to chałupy mające sprawiać pozory domów, trzymające się na łasce boskiej i jakichś pospiesznych ulepszeniach, wprowadzonych po to, żeby się to wszystko nie rozwaliło. Oczywiście oprócz domów są też inne, mniejsze lub większe budynki (np. gospodarcze), jest coś, co chyba miało być kiedyś (w odległej przeszłości karczmą, ba, kapliczka dla jakiegoś bóstwa nawet się znajdzie. Jednak tylko ono jedno wie - albo i samurajscy bogowie - co właściwie tam jest czczone, bo w takim stanie jest ta kapliczka. Czyżby ludzie zapomnieli o oddawaniu czci siłom wyższym? A może pogrążyli się w biedzie i rezygnacji, uznając, że nie warto nawet prosić tych sił o pomoc, bo i tak nic się nie zmieni? Ciężko powiedzieć. Tak czy inaczej, twoje wrażenie póki co może być jedno: brud, smród i ubóstwo.
Za domami znajduje się coś w stylu ogrodów, chociaż nie rośnie tam zbyt wiele roślin, a i drzewa są jakieś takie... Nie takie. Nawet rzeczka, którą zauważyłeś wcześniej, to tak naprawdę tylko staw rybny (a w tym stawie rybnym - przy okazji - zauważyłeś nawet sporo ryb; to chyba jedyne miejsce, które jakoś żyje, jakoś kwitnie).
Ludzie, których spotykasz, nie są zbyt chętni do rozmowy. Nie odpowiadają na zbyt wiele twoich pytań, nie ufając samurajowi czy nie chcąc zaufać - są to zmęczeni życiem i brakiem perspektyw ponuracy, tkwiący w swojej bezpiecznej i wyuczonej bezradności. Wolą po prostu siedzieć, narzekać na zły los, kląć bogów i i plewić dogorywające ogródki w rozpadających się ruderach. Może gdyby ktoś inny przejął za nich odpowiedzialność i powiedział im, jak mają żyć... Ale to też jest wątpliwe. Tak czy inaczej, o Hitsugekich niczego nie wiedzą. To znaczy: byli tu tacy, pewnie. Coś tam sprzedawali, jakieś ubrania czy tam drobiazgi dla bab, jakieś inne rzeczy, ale nie rozmawiali zbyt wiele z miejscowymi. Ot, kupcy jak kupcy, znający się na rzeczy. Jedna z kobiet, którą zaczepiłeś, okazuje się jednak bardziej rozmowna, ożywiona - może dlatego, że jest jedną z nielicznych (bardzo nielicznych nawet) młodych, pozostałych w Bateimurze. Wszyscy inni wyjechali stąd, by zacząć gdzieś nowe życie, by wyrwać się z marazmu. Ona? Została. Z idealizmu, z chęci ratowania wioski przed całkowitym upadkiem, z przywiązania do miejsca? Tego nigdy się nie dowiesz. I nie to przecież jest twoim celem.
Niewiasta ta karmi twojego konia, dała ci też wodę (i tak akurat musiała napoić swojego). Jest żoną miejscowego rolnika, biedną jak mysz shintoistyczna, ale nawet radosną. Hitsugeki byli u niej i u jej męża. Ona sprzedała jej jakieś drobne, nic nie znaczące błyskotki i dodatki do yukaty, a także płaszcz, i pogawędziła z nią o dziewczynkach. Nawet jej dała jakieś rady co do porodu - tak się bowiem składa, że twoją rozmówczynię niebo pobłogosławiło ciążą. Jeszcze nie widoczną za bardzo, ale jednak ciążą. Natomiast on sprzedawał jakieś rzeczy dla koni czy coś w tym stylu jej mężowi, nawet nie pytała - była bowiem zbyt skupiona na rozmowie z Mayą o kwestiach związanych z posiadaniem dzieci. Jednakże od nieznajomej dowiadujesz się - w końcu - czegoś ciekawego... Otóż w pewnym momencie jej mąż udał się z tym kupcem do jednego z domów w wiosce. Konkretniej mówiąc, do "karczmy". Żaden z nich nie wrócił póki co, ale może pan samuraj pójdzie tam i to sprawdzi? Pewnie jak zwykle się schlali i pani Hitsugeki musi się nimi opiekować. Taki przecież zawsze jest los kobiety, prawda?
Zawsze taki sam.
Mogłeś zauważyć, że za domem kobiety stoi wóz pełen tanich, rozmaitych towarów, niewiele wartych - czyżby to należało do Hitsugekich? To miałoby sens: zostawili wóz, konia u gospodyni i udali się do miejsca, w którym mogli coś ugrać? W karczmie zawsze można było znaleźć przybyszy, gotowych zostawić tam swój grosz. I miejscowych, którzy ten grosz mogli odebrać - ale w tej dziurze, jaką jest Bateimura, należy się spodziewać raczej jakiejś obskurnej meliny z trzema/czterema pokojami na krzyż za niebotyczną sumę (choćby po to, żeby koszt prania pościeli i czyszczenia futonów się zwrócił). Ale... Jest w tym sporo niedopowiedzeń. Tak czy inaczej, to twój jedyny trop.
Póki co.

Przejdź do posta

autor: Hayami Akodo: 18 paź 2023, o 15:36; Forum: Sansei (Wioska Terumi, szczep Sanjin); Temat: Pracownia i posiadłość Masamune; Odpowiedzi: 13; Odsłony: 2514

Re: Pracownia i posiadłość Masamune

Misja rangi C dla Yasuo (przejęta od Shiori)
"On dreams, bones and lights"
19/14+

Sansei zawsze było ciche, spokojne, nie angażowało się w zbyt wiele - tak też wydaje się być i teraz. Kowal skupia się raczej na prostych rzeczach: naprawianiu wozów, wykuwaniu różnych rzeczy dla miejscowych, czasem dla podróżników też coś wykona. Nie jest jednak tak, że w powietrzu nie możesz dostrzec napięcia. Coś się szykuje, różne plotki chodzą po mieście, acz pewności nikt nie ma. Wygląda to tak, jakby stary świat chwiał się i drżał, ukryty za pozorną fasadą spokoju, i pozostało już tylko pytanie: kiedy.
Kiedy przybyłeś do kuźni, zastałeś trzech pracowników przenoszących jakieś kosze z budynku do budynku, podczas gdy dwaj inni wydają się dbać o całokształt otoczenia przez ścinanie trawy i oczyszczanie podwórza. Jeden z nich kieruje cię bezpośrednio do samego mistrza, do największego budynku - i z zaciekawieniem przygląda się twojej broni, odgadując w tobie samuraja. Nikt jednak cię o nic nie pyta, zapewne dlatego, że robota jest jednak ważniejsza (i gniew mistrza) niż kolejny nowy gość.
Kowal Masamune Kambei jest silnym, dobrze zbudowanym, twardym mężczyzną. Choć upływające lata pokryły już siwizną jego włosy, a na dłoniach ma wiele zmian i zgrubień od ciężkiej fizycznej pracy, jego plecy nie pochyliły się w dół, a odzienie - tradycyjne i eleganckie - wskazuje na zamiłowanie wytwórcy broni do dawnego stylu ubrań. Bycia też. Właśnie wykuwa w skupieniu jakiś miecz, jego twarz jest pokryta kroplami potu, gdyż naturalnie w samej kuźni jest gorąco jak diabli. Dwóch młodych chłopców (jeden - sądząc po wyglądzie - to syn, drugi to jakiś inny dzieciak) przygląda się mu z zafrapowaniem, póki co kompletnie ignorując to, że ktoś wszedł. Jednak starego lisa nie oszukasz - i podobnie nie oszukasz zmysłów człowieka, który miał całe życie coś do czynienia z bronią. Chłodne, szare oczy mężczyzny, podkrążone ze znużenia i zaczerwienione, unoszą się znad kowadła, by napotkać twoje. Stanowczym gestem odsyła chłopców, a ci opuszczają pomieszczenie. Hitsugeki...
- Ineko? Słyszałem o waszym rodzie.
Trudno powiedzieć, co dokładnie słyszał, bo kowal nie zamierza rozwijać tematu ani powiedzieć niczego innego. Jego słowa są jak stal: silne, zahartowane w ogniu, stanowcze. Nie jest najwyraźniej człowiekiem, który zamierza zbędnie tracić czas. Kontynuuje swoją pracę.
- Ich wóz wciąż jest jeszcze w naprawie, w sąsiednim budynku. Dopiero miałem się za to zabrać, tyle roboty... Nie spodziewałem się, że przyślą tu shinobi, by o to zapytać. - mówi. Jeżeli jest zaskoczony, to tego nie okazuje, nie tak... Otwarcie. - Hitsugeki udali się do Bateimury, wzięli w tym celu konie i wóz z miasta. Mieli zamiar sprzedać swoje towary tamtejszym ludziom. Wprawdzie Bateimura nie jest zbyt... Bogatym miejscem... ale w tych czasach każdy chce na czymś zarobić. Nawet, jeżeli klienci nie zapłacą zbyt wiele. - kowal wzdycha, wzrusza ramionami. Przez chwilę wydaje się zmartwiony, zaniepokojony - a potem znowu na jego twarzy zjawia się ta beznamiętna fasada. Fasada człowieka obojętnego. - Jeżeli chcesz się tam udać, powiem ci, jak tam dotrzeć. Ale Bateimura to bardzo dziwne... Dziwne i biedne... miejsce. Odradzałem im pójście tam, ale mężczyzna się uparł. "Tam też mieszkają ludzie, możemy im sprzedać nasz towar".
Jego oczy przez chwilę błysnęły, pojawiła się w nich jakaś emocja. Zniecierpliwienie? Złość? Współczucie? Trudno stwierdzić. Przez chwilę wpatruje się w rozżarzone palenisko, w miecz, który właśnie skończył wykuwać. Jednak szybko kontynuuje swoje obowiązki, najwyraźniej jest zajęty. Na pokrytych sadzą i dymem ścianach nie widać zbyt wiele poza narzędziami różnego typu (dobrej jakości), acz spokojnie możesz zakładać, że kowal jest profesjonalistą w swym zawodzie. I to bogatym profesjonalistą: skoro go stać na prowadzenie własnego biznesu i przyjmowanie uczniów...
Zaznacza ci Bateimurę na mapie. Zaleca, żebyś udał się tam jak najszybciej, unikał przebywania tam po zmroku; jednak nie powie ci nic więcej. Jeżeli wypytasz uczniów lub pracowników, oni też nie powiedzą ci zbyt wiele - jedynie słyszeli, że w Bateimurze działy się różne rzeczy, że nie jest to najbezpieczniejsze na świecie miejsce i że to bardzo biedna, odległa, zapuszczona wioska. Wioska zapomniana przez bogów i ludzi, nieczęsto odwiedzana przez kupców i ludzi - ale czasem jednak ktoś tam się zapuszczał, choćby dlatego, że miejscowi nie mogą żyć samym powietrzem. Wydaje się też, że czasem tam się zapuszczają shinobi - ale tylko czasem i nie bez powodu. Sami jednak nie powiedzą nic więcej, a dopytywani o szczegóły najpewniej każą ci spadać albo warkną, że jak taki ciekaw jesteś, to sam se tam jedź. Oni nie zamierzają tracić czasu i pieniędzy na sprawdzanie starych zadupiów, zwłaszcza jeżeli nie mają wyraźnego rozkazu od ich mistrza. Mistrz Masamune najwyraźniej, nawet gdyby chciał to sprawdzić, i tak nie ma jak - skoro nie przerwał pracy nawet na chwilę i rozmawiał z tobą w jej trakcie, a także nie dokończył tego wozu, oznacza to, że ma wiele zajęć. Może w spokojnym i cichym Sansei ostatnio zjawiło się więcej podróżnych? Może klan Terumi złożył u niego jakieś zamówienia? Może czyni coś innego? Kto to może wiedzieć. To pewne, że jeśli się zdecydujesz opuścić Sansei, uczynisz to z uczuciem, że coś tu jest nie tak.
Bo jest - tylko musisz mieć pewność, co.
Tego dowiesz się chyba dopiero na miejscu.
Chyba.

Przejdź do posta

Znaleziono 1234 wyniki

Strona 1 z 83
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
83
Następna

Wyszukiwanie zaawansowane