Zakład Kurierski "Vari"

[Jawa]

Lwy, tygrysy i niedźwiedzie? O RANY!
Wyprawa dla Natsume
5/x Natsume wykazał się swojską gościnnością i nie kazał czekać na swoją decyzję i możliwe wyekwipowanie się. Miło z jego strony, wpuszczenie nieznajomej do swojego mieszkania by ta nie marzła na dworze. Mimo, że jej odzienie najpewniej wcale takie cienkie nie było, chodzenie w jedwabnym kimonie w zimę byłoby szczytem głupoty i zaproszeniem dla wszelkiego rodzaju choróbsk. Dziewczyna nadal była rumiana i to wcale nie od zimna. Kiwnęła głową potakująco i weszła do środka. Nie odezwała się nawet, wzrokiem szybko omiatając pomieszczenie. Co prawda korytarz ciężko nazwać pomieszczeniem, ale był z niego widok na kilka pokojów. To musiało być coś dla niej, by znajdować się w domu osoby, która zrobiła na nim tak duże wrażenie. Widać było po niej, że jest niezwykle zaciekawiona. A niby to nic, ot zwyczajny dom jakich wiele. Jedynie sowa była czymś nowym i unikatowym. Po wejściu dziewczyny Natsume zaczął przywdziewać swój ekwipunek. Trochę tego było, trzeba było przyznać. Arsenał młodzieńca był pokaźny i pełen niespodzianek, a Yuri dokładnie obserwowała każdy jego ruch. Nie wszyscy lubią mieć obserwatora każdego ich posunięcia czy wykonanej czynności, niektórzy mogą się przez to mocno zestresować. Natsume zapytał dziewczynę o dokładniejsze informacje odnośnie czekającego zadania. Dziewczyna zrobiła zamyśloną minę, chcąc sobie przypomnieć to i owo odnośnie zlecenia. Po dłuższej chwili uchyliła rąbka tajemnicy.
- Ostatnio mamy małe problemy w jednym z naszych zakładów. S-szef próbował stworzyć sieć kurierskich statków mających siedzibę w Kaigan... i chyba coś nie wyszło. N-nic więcej nie wiem, nie dzielił się ze mną tym i w sumie dowiedziałam się tego przypadkiem. Proszę mu nie mówić że Pan o tym w-wie, dobrze? - dziewczyna najwyraźniej zapomniała o tym, że nie wszystkie szczegóły powinny być wyjaśniane przez zwyczajnego kuriera. Chociaż nie może być byle kim, skoro to ona została posłana po osobę mającą rozwiązać problem dość dużej sieci zakładów, należącej do jakiejś grubej ryby. Co dalej? Dziewczyna poprosiła o coś zwanego "autografem". Dziwne, podpis nie wydawał się czymś wyjątkowym czy ważnym. Mimo, że jeśli zostawi się go w nieodpowiednim miejscu to mogą wyjść z tego ogromne komplikacje. Nieznane wojownikowi zjawisko wywołało lekkie zaskoczenie z jego strony, jednak zgodził się napisać poproszone przez dziewczynę słowa. Patrzyła się jak urzeczona, a wypieki jeszcze bardziej się uwydatniły. Tyle emocji. Kiedy tylko mężczyzna skończył składać podpis z dedykacją, dziewczyna chwyciła dzienniczek i z najszczerszym uśmiechem na świecie włożyła go pomiędzy płachty kimona.
- Okej, to możemy iść! - powiedziała radośnie i skierowała się ku drzwiom, a następnie poprowadziła Natsume w kierunku miejsca, gdzie spotkać się miał z tą osobą. Ile trwała podróż? Raptem kilkanaście minut, w końcu Yuri doskonale znała okolice i dokładne położenie swojego miejsca pracy. Budynek był bardzo prosty i zadbany, przynajmniej z zewnątrz. Nie wyróżniał się praktycznie niczym, może poza ludźmi wychodzącymi z budynku, noszącymi dziwne błękitne czapeczki i okazałej stajni. Lodziarz zauważył kilka koni, najwidoczniej były w pełni sił. Solidne ogiery, nie żadne podróbki. Dziewczyna pewnie weszła przez drzwi i poprowadziła Natsume przez pomieszczenie. Recepcja i trochę foteli dla czekających, wszystko ładnie i stylowo. Lekko kiwnęła głową w kierunku kobiety siedzącej za kontuarem, a ta odwzajemniła gest. Weszliście za jedne z drzwi, gdzie były kolejne drzwi - w miarę krótki korytarz z pięcioma kolejnymi pokojami. Jeden z nich był na końcu, centralnie na wprost i to właśnie do niego poprowadzony został Natsume. Dziewczyna zapukała.
- Wejść. - odpowiedział mocny, męski głos. Yuri otworzyła drzwi i oczom Natsume ukazał się pokój w roli gabinetu. Był od stosunkowo niewielki, ale bardzo dobrze przemyślany. Pomieszczenie było kwadratowe, ale różnego rodzaju dodatki ukrywały ten fakt, przykładowo sztuczne ścianki działowe po bokach, tworzące mniejszy segment na lewo od drzwi. Na podłodze położono czarny dywan z kwiatowymi ornamentami, a na ścianach ozdoby przeróżne - stare maski, obrazy, nawet znalazło się poroże łosia. Oryginalnie. Naprzeciwko drzwi, na drugim końcu pokoju, stało biurko, a za nim mężczyzna który musiał być Kiritsugu Taka. Na przyjemniaczka to on nie wyglądał głównie z uwagi na dość nieprzyjemnych rysów twarzy i zimnemu spojrzeniu. Prawdziwy rekin biznesu, obracający milionami Ryo. Ubrany elegancko, w ustach trzymający jakiegoś papierosa. Kiedy tylko Natsume i Yuri weszli, ten zerknął na nich i wrócił do przeglądania jakiegoś pliku kartek.
- Ty musisz być Yuki Natsume. Siadaj, porozmawiamy sobie. - powiedział, wskazując otwartą dłonią na fotel ustawiony naprzeciwko biurka. intensywnie czerwony, niemalże krwiście. Oby skojarzenie to było tylko przypadkowe. Yuri szybko podreptała w kierunku mężczyzny i stanęła za nim, tuż przy ścianie. Niczym jego ochroniarz. Oprócz waszej trójki w pokoju nie było nikogo. Chwila minęła, zanim mężczyzna uporał się z papierami. Odrzucił na bok biurka, rozłożył się wygodniej i zapytał wprost o jedną rzecz.
- Powiedziała ci o wszystkim? To by oszczędziło trochę wyjaśnień z mojej strony.

[Natsume Yuki]

Natsume, wysłuchawszy słów dziewczyny, pokiwał tylko lekko głową i pogładził się palcami po brodzie. Problemy ze statkami płynącymi w kierunku Kaiganu... cóż, krainy Prastarego Lasu raczej kojarzyły mu się z miejscami bezpiecznymi, bo póki co jeszcze nie miał okazji spotkać żadnego agresywnego człowieka z tamtych terytoriów. Gdyby to było Kantai, to by zrozumiał - wiadomo, Novum Ordo, dążenie do wojny. Hoozuki się w tańcu nie pierniczyli. Ale Kaigan i przedstawiciele Rodu Aburame? Władcy robaków w jego wyobrażeniach raczej nie byli osobami zbytnio nastawionymi na walkę. Cóż, ale miał prawo się mylić. W końcu nigdy żadnego nie spotkał.
Widząc radosną dziewczynę, uśmiechnął się tylko delikatnie, po czym pozwolił się poprowadzić do siedziby zakładu kurierskiego, który byłby zainteresowany najęciem go do wykonania jakiegoś zadania. Po drodze dołączył do niego Fukuro, siadając na ramieniu młodzieńca. Cóż, Natsu musiał przyznać, że pieniądze mogłyby mu się przydać... o temat misji raczej się nie obawiał. Nawet jeśli to będzie coś niezbyt poprawnego moralnie, miał zawsze prawo się sprzeciwić. A gdyby się zgodził, hej - on będzie tylko narzędziem, ewentualne straty nie pójdą na jego konto.
Wkroczywszy do biura Taki, młodzieniec przyjrzał mu się pobieżnie. Trzeba było przyznać, że ten człowiek na osobę bardzo uprzejmą to ni cholery nie wyglądał - no ale cóż, biznesmeni mają to do siebie, że ich bronią nie był miecz, a groźny wygląd, pieniądz, charyzma i kłamstwo. Może dlatego sam Yuki preferował jednak obecność zwykłych ludzi lub wojowników. Oni przynajmniej postawią sprawę jasno, a nie będą się pierdolić w politykowanie. Skinął głową na powitanie.
-A pan musi być Kiritsugu Taka. Miło mi poznać... - z uśmiechem podszedł do krzesła i wciąż stojąc, oparł się przedramionami od tyłu o oparcie. - ... mam jednak nadzieję, że nie będzie to uznane za obrazę, jeśli postoję.
W ten sposób łatwiej będzie mu manewrować. Przyzwyczajenia i paranoja. Czasem działają, czasem są zbędne. Ale przynajmniej jeszcze się na nich nie zawiódł. Fukuro chyba też aprobował ten pomysł, bo huknął tylko z aprobatą. Cóż, chociaż tyle że się nie odezwał. Słysząc następne słowa mężczyzny, Natsu tylko pokręcił lekko głową, pamiętając jej słowa.
-Przekazała mi tylko, że chce się pan ze mną zobaczyć. Zresztą, sam zazwyczaj wolę usłyszeć szczegóły zadań bezpośrednio od zleceniodawcy.

[Jawa]

Lwy, tygrysy i niedźwiedzie? O RANY!
Wyprawa dla Natsume
7/x Spotkali się. Natsume i Taka. Jeden to bardzo potężny wojownik, człowiek-lodowiec, zwycięzca finału w którym zmierzył się z całkowicie zapomnianym i nieznanym światu Muraiem. Odnosząc spektakularne, choć niewidoczne dla trybun zwycięstwo, ściągnął na siebie dużo uwagi. Faktycznie ma to sens. "Skoro on jest najsilniejszy, to wynajęcie go do rozwiązania mojego problemu powinno dać mi największą możliwą szansę na powodzenie", takie rozumowanie pojawiające się w głowach ważnych person które dowiedziały się o zwycięzcy turnieju nasuwało się same. Nie każdy poszukuje takiego rozgłosu, ale to kwestia gustu i własnych upodobań. Taka nie wyglądał na typowego szefa, a na przywódcę jakiegoś gangu czy zorganizowanej grupy przestępczej. Mimo tego w tym gabinecie nie mógłby siedzieć jakiś przypadkowy typek, prawda? Mężczyzna nie wyrażał swoją ekspresją absolutnie nic. To znaczy wszystko poza jednym - zmęczeniem. Po dłuższym przyjrzeniu mu się wyglądał jakby zarwał nockę czy dwie.
- Pewnie, możesz stać. - po tonie jego głosu faktycznie można było wywnioskować, że było mu wszystko jedno. Ale gdyby był bardziej nerwowy... Robisz takiemu przysługę, pozwalasz mu usiąść na miękkim fotelu by się mu nogi w tyłek nie wrzynały, a on ma to gdzieś. Sobie stoi jak strach na wróble. Taka po usłyszeniu odpowiedzi nie zareagował, zrobiła to natomiast dziewczyna stojąca za jego plecami, która posłała Natsume kolejny promienisty uśmiech.
- Rozumiem. W takim razie postaram się to wyjaśnić w miarę prosto i szybko. "Vari" to firma kurierska, która ma siedziby w znacznej większości prowincji. Ale jeden z zakładów ma problem, a dokładniej ten w Kaigan. Chodzi o nasze statki, które regularnie trafia szlag. Transportując przesyłki do Hyuo po prostu znikają. Nie mamy o nich żadnych wieści. Inwestycje się nie zwracają, zaufanie klientów spada i nawet nie wiemy o co chodzi. W Hyuo nie mamy żadnych agentów więc sytuacja jest nie do pozazdroszczenia. Nie możemy pozwolić sobie na większe straty, wystarczyło już zniszczenie dwóch statków wraz z przesyłkami i załogami. Został mi jeszcze jeden statek wraz z załogą, która nie odeszła po usłyszeniu o reszcie katastrof. I chciałbym, byś wypłynął na nim i zbadał źródło problemu. - chyba można to było nazwać "prostym i szybkim", mimo że widać było u niego ostrożne dobieranie słów. Może nie chciał za bardzo nastraszyć Natsume? Jakby nie patrzeć to dość ryzykowana eskapada. Czego może oczekiwać? Że zamrozi ich wszystkich i po problemie? Wątpliwości rozwiały jego dalsze słowa, które pełniły funkcję dokładniejszego wyjaśnienia zarówno sałej sytuacji, jak i kilku aspektów pobocznych.
- Potrzebuję rozwiązania tego problemu, jeśli takowe istnieją. W każdym innym przypadku wystarczy mi wiedza o tym, co się tam do cholery dzieje. Nie mam możliwości powstrzymania sztormu, a będę wiedział o porzuceniu tamtych regionów. No i w kwestii nagrody, będzie zależała od efektów. Ale w najlepszym wypadku będzie naprawdę spora.

[Natsume Yuki]

Natsume pokiwał lekko głową, dając znak że docenia możliwość pozostania w pozycji stojącej. Najwidoczniej mężczyzna miał obecnie większe problemy na głowie niż jego preferencje, i dało się to zobaczyć po każdym jego ruchu. I w sumie, jakby się tak trochę dokładniej przyjrzeć, to również i na twarzy miał znamiona zmęczenia. Hm. Ciekawe, czy to po prostu efekt jego dość ciężkiego życia jako właściciela dużego zakładu kurierskiego, czy to tylko ta sprawa spędzała mu sen z powiek? Tego nie mógł wiedzieć. Oparł się wygodniej o oparcie fotela, spoglądając też na stojącą za nim dziewczynę. Chyba była wdzięczna, że Natsu nie wydał tego, że powiedziała trochę o zadaniu. Ale jak na jego preferencje, mogła aż tak tego nie okazywać. Jeszcze by sama ostrzegła swojego szefa, że było inaczej. Dlatego, samemu nie reagując, zwrócił spojrzenie ponownie na Takę.
Wysłuchawszy szczegółów jego problemu, Natsume przymknął na moment oczy i przemyślał całość. W sumie, faktycznie było to trochę dziwne, ale było tutaj też kilka czynników, które mogły na to wpłynąć. Postanowił więc się tymi niewiadomymi podzielić.
-Rozumiem... tylko chciałbym się dowiedzieć, od kiedy znikają. Czy tylko teraz, czy wcześniej również? Bo jeśli to tylko teraz, to w sumie nie dziwiłoby mnie to. Zimowe morze jest bardzo niestabilne i może zwiewać na manowce... a zwłaszcza to w Czarnym Archipelagu, który jest przecież niedaleko Hyuo. A nie przypominam sobie, by ktokolwiek przeżył żeglugę po Archipelagu w zimie.
Ostatecznie jednak westchnął i podniósł się do pionu.
-... zobaczę, co będę w stanie zrobić. Tylko przyda mi się jakiś porządny nawigator, żeglowanie w zimie jest... ryzykowne.

[Jawa]

Lwy, tygrysy i niedźwiedzie? O RANY!
Wyprawa dla Natsume
9/x Sprawa była wyjaśniona, prawda? NOPE. Oczywistym było, że mężczyzna opowiadając w dużym skrócie będzie musiał pominąć kilka szczegółów, by jego opowieść nie zajęła kilku godzin. A czas to pieniądz. A powiedzonko to było tym bardziej odpowiednie, że rozchodzi się o branżę kurierską, gdzie faktycznie liczy się każda minuta. Taka kaszlnął przeraźliwie i upił niewielki łyk z kubka na biurku. Nie wiadomo co było wewnątrz naczynia, ale przyniosło to mężczyźnie nieopisaną wręcz ulgę widoczną na jego twarzy. Może jakaś ziołowa herbatka? Szef wszystkich szefów wysłuchał dokładniej pytań i zanurkował w jednej z wielu szuflad znajdujących się w biurku przy którym siedział. W końcu wyjął kilka kartek, które były pełne rozmaitego tekstu i szkiców statków. Przeglądanie tego wszystkiego mogłoby zanudzić na śmierć, ale dla wielkiego szefa to codzienna rutyna.
- Dwa tygodnie temu został wysłany pierwszy. Tydzień później drugi. Rozmawiałem z innymi marynarzami żeglującymi w podobnym czasie co moje statki i o dziwo na sztormy się nie natknęli. Zdaję sobie sprawę z możliwości wystąpienia takiego, ale to trochę dziwne że akurat moje statki nie wracają. A w przypadek nie wierzę. - czy mężczyzna na pewno miał potężne podstawy by twierdzić, że nie może być to przypadek? Powinien zdawać sobie sprawę z ryzyka kiedy wysyła się statki zimą. Musi mieć naprawdę słabych doradców albo samodzielnie podejmować takie decyzje. Wielki przedsiębiorca, rekin biznesu bez jednej płetwy.
- Jak mówiłem, załoga już czeka. W tym nawigator. Kwestią jednego rozkazu jest, by statek wypłynął na szerokie wody. Rad jestem z twojej zgody na podjęcie się tego. Jeśli masz jeszcze jakieś pytania, to załoga będzie mogła ci na nie dokładniej odpowiedzieć. Nie jestem żeglarzem, nie znam wszystkich niuansów tego zawodu. - było to bardzo subtelne i delikatne powiedzenie "Sorki, nic nie wiem, a teraz wypad na statek i w morze. Za to płacę!", ale jako zleceniodawca miał chyba do tego pełne prawo. Dobrze że nie powiedział tego Natsume prosto z mostu, ale człowiek na jego pozycji powinien umieć odpowiednio dobrać słowa by nie palnąć jakiejś głupoty podczas rozmów biznesowych na przykład.

[Natsume Yuki]

Natsu, słysząc fakt że statki zaczęły znikać dopiero po jakimś czasie, westchnął tylko lekko. Niestety dla Taki, Natsume wierzył w przypadki. I o ile był świadom, że faktycznie, znikanie tylko statków należących do Vari jest dosyć dziwne, o tyle miał też już do czynienia z Czarnym Archipelagiem (w końcu Hyuo z nim graniczy, poza tym - po porwaniu przez bandytów był uwięziony właśnie na granicznej wyspie) i wiedział, że tam wcale nie trzeba burz, by okręty, ba, całe floty znikały bez śladu. Dlatego w kwestii tej krainy zawsze wolał zachować odpowiedni respekt, łączony z ostrożnością. Nie przyznał tego jednak na głos. W końcu zależało mu na zarobku. Sytuacja okrętów kurierskich, tak by być szczerym, obchodziła go tyle co zeszłoroczny śnieg. A przynajmniej ten w Ryuzaku. W końcu na jego rodzinnej wyspie śnieg nie znikał.
-Dobrze więc, zobaczę co da się zrobić - powiedział spokojnie, skłoniwszy głowę w oznace respektu (nie żeby go czuł naprawdę, ale niech ma), po czym spojrzał na dziewczynę z widoczną prośbą, by go zaprowadziła na miejsce, gdzie odnajdzie okręt, mający go zabrać na tę przeklętą wyprawę. No dobra, zwróci honor. Może nie będzie aż tak tragicznie. Ale jednak, jako że był z natury pesymistą, wolał z góry założyć, że będzie to coś złego. Jeżeli faktycznie nastąpi seria niefortunnych zdarzeń, to przynajmniej będzie w stanie się tego spodziewać i jakoś zareagować. A jeśli takowa nie będzie mieć miejsca... cóż, będzie przyjemnie zaskoczony. Oba przypadki skończą się przynajmniej w sposób akceptowalny.
-Mogłabyś mnie zaprowadzić w miejsce, gdzie znajdę załogę? Chciałbym ruszyć w miarę wcześnie.

[Jawa]

z/t - http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?p=30125#p30125