Siedziba władzy [administracja + sala Protektora]

[Papyrus]

Sytuacja przy wejściu skomplikowała się natychmiastowo. Mało kto mógł przewidzieć, że akurat w tym momencie, akurat ten człowiek zostanie pojmany przez wroga. To znaczy, wezwany przez wroga. Na pogadankę. Raport? Nawet nie odniósł się do Jina jego imieniem. No tak, pseudonimy. Wszystko musiało być idealnie zaplanowane. Mniej lub bardziej, by strata jednego elementu nie doprowadziła do całkowitego rozpadu planu. Grupa medyczna poszła swoją drogą. Koneko i Yujime wraz z ich drużynami poszli swoją drogą, ale szybko się rozdzielili. Jedni w jedną stronę, drudzy w drugą. Nie mogli się ze sobą porozumiewać, zawsze ktoś mógł całkowicie przypadkowo znaleźć się obok nich i podsłuchać rozmowę. Dlatego ograniczyli siędo prostego kiwnięcia głowami. Rozdzielili się. Teraz mogli polegać tylko na sobie. I na towarzyszach z drużyny, w mniejszym już stopniu.
Koneko prowadziła swoich podwładnych szybkim i zdecydowanym tempem. Gdzie dokładnie - nie wiedzieli. Zimne, wąskie korytarze wymusiły na nich ruch szeregiem. Co jakiś czas z drugiej strony trafiał się członek Shinsengumi, który szedł w przeciwnym kierunku. Wtedy musieli się nieco odsunąć. Ktokolwiek zaprojektował te wnętrza, przewidywał nawet wejście dzikich do środka. Łatwiej było się bronić w małych, wąskich korytarzach. Gdzie mogły się zmieścić dwie osoby, gdzie wąskie okna nie pozwalały wsadzić głowy, nie mówiąc o wejściu do środka. Jedna technika Katon mogła zatrzymać cały pochód wroga. Jakże dziwnie się składało, że ta prawda mogła okazać się zarówno największym sojusznikiem "rebelii", jak i ich największym przekleństwem, w zależności od tego jak grupa rozegra otoczenie. W walce nawet najmniejsze szczegóły miały znaczenie i grupa elitarnych wojowników na pewno o tym wiedziała.
Dowódca oddziału szedł nieprzerwanie na górę. Gęsto umieszczone schody dawały wyzwanie ludziom o mniejszej kondycji fizycznej, ale grupa nie miała problemu ze złapaniem oddechu. Dobrze, że nie było tutaj żadnego Akimichi, prawda? No właśnie. Gdy grupa powoli pięła się do przodu, zza zakrętu wyłonił się pokaźnych rozmiarów mężczyzna. W stroju Shinsengumi, który ewidentnie był robiony specjalnie pod niego i pewnie stawiał pod ścianą krawców go składających. Mężczyzna wyglądał na całkiem sympatycznego, uśmiechał się serdecznie i tego wrażenia nie psuł nawet jego drugi podbródek. Cóż, jeśli ten ktoś nie był Akimichim, to na pewno był problemem na Murze. Głównie dlatego, że zajmował więcej korytarza, niż zostawiał wolnego.
- Akane! Dobrze cię widzieć! - powiedział głośno, donośnie i przede wszystkim - bardzo pogodnie. Biorącym udział w operacji wydawało się, że Koneko przez chwilę przewróciła oczami zanim odpowiedziała jej, jak się okazało, znajomemu.
- Shonji. Widzę zdrowie dopisuje. - odpowiedziała lakonicznie, tonem który ewidentnie wskazywał na radość z obcowania z Shonjim. Obydwie grupy, Shonji i grupa Koneko, zatrzymały się w miejscu. Postęp podróży został zatrzymany przez nieporuszalną przeszkodę, która chyba nie chciała zawrócić by zrobić miejsce.
- A jakże, trzeba trzymać formę! Raport, jak rozumiem? - zagadnął dalej, nieświadomy zagrożenia, jakie niosą ze sobą wszyscy uczestnicy tej wesołej gromady. Po dokładnym przyglądnięciu się jego ubiorowi, nie dało się na nim znaleźć jakiegokolwiek piórka, żadnego znaku jego przynależności do grupy Koneko. A to oznaczało, że mieli przed sobą potencjalnie potężnego przeciwnika. Kogoś, kto w najgorszym wypadku może sprawić spore problemy grupie, a w najlepszym - odejdzie i nigdy go nie zobaczą.
- Zgadza się. I trochę nam się śpieszy, więc jeśli pozwolisz... - spróbowała wdzięcznie zakończyć rozmowę, wymijając mężczyznę i przyciskając się plecami do ściany, by znaleźć nieco miejsca w ramach wyminięcia przeszkody terenowej. Shonji, widząc jej wysiłki, wciągnął nieco brzuch, dając kilka dodatkowych centymetrów wolnej przestrzeni.
- Pewnie, pewnie, nie przeszkadzam. Ale dałabyś się chociaż zaprosić na coś specjalnego na stołówce? Słyszałem, że rzucili jabłka w karmelu. Takie rarytasy nie zdarzają się często!
- Jeśli szybko nam pójdzie, to kto wie... - odpowiedziała tajemniczo kobieta, wymijając swojego kolegę i zachęcając gestami swoich towarzyszy, by przecisnęli się obok niego. Po kilku chwilach spotkający się rozdzielili, każdy w swoją stronę. Grupka Koneko po kilku kolejnych chwilach marszu trafiła do części Shi no geto, gdzie było nieco więcej przestrzeni. Za drewnianymi drzwiami stała lada, za ladą jakaś urodziwa dziewoja. Pomieszczenie nie było duże, ale rozszczepiało się na kilka korytarzy i dodatkowe schody. Koneko machnęła ręką w stronę kobiety za ladą, ta odmachnęła. We włosy miała wpiętą czarną spiknę w kształcie kwiatu, z czego pomiędzy dwa płatki zostało wetknięte jedno, samotne piórko. Białe. Zamaskowana ninja szybko weszła do jednej z odnóg, otworzyła drzwi oznaczone drewnianą tabliczką z numerem "3" i zaprosiła gestem grupę do środka.
- Dobrze. Od razu po wybuchu wychodzimy i wbiegamy do góry. Tutaj znajdują się gabinety urzędników, ale stąd prowadzi jedna z dwóch dróg do siedziby Protektora. Idziemy prosto. Misae, włącz swoje umiejętności i daj mi informacje o strażnikach i osobach postronnych. Raportuj na bieżąco, będziesz naszymi oczyma. Wykonujemy błyskawiczny atak, kładziemy kogo się da i czekamy na przybycie innych strażników. Wtedy wchodzimy w otwartą konfrontację. - powiedziało dziewczę po zamknięciu drzwi, gdy wszyscy byli już w środku i wszyscy byli oddzieleni od świata zewnętrznego. To był ostateczny plan. To było to, na czym opierała się ta grupa.

36h od teraz tutaj, do 9:00 dnia 17:06

[Kisuke]

Podróż korytarzami była bardzo sprawna. Koneko dokładnie wiedziała gdzie iść i mogła prowadzić swoich podwładnych szybkim krokiem. Kisuke, choć teoretycznie szedł ze wzrokiem wbitym w podłogę kilka metrów przed nim, to jednak kątem oka analizował wszystkie mijane miejsca. Starał się zapamiętać jak najwięcej, przewidując, że ta sama droga, którą przyszli, może też później posłużyć im za drogą ucieczki. Małe i wąskie korytarze świetnie sprawdzały się gdy ninja bronili się przed tłumem zwykłych dzikich lub bestii, jednak w przypadku starcia kilku ninja, zaczynało się robić niezwykle niebezpiecznie. Jedna kula ognia, jeden strumień wody i korytarze mogą tego nie wytrzymać, zawalając wszystko wokół. Ta twierdza była nie tylko dobrze zbudowana z zewnątrz, ale także dobrze przemyślana od wewnątrz. Nawet jeśli to było jedynie centrum dowodzenia, to spokojnie mogło robić za twierdzę w przypadku oblężenia. Spotkała ich jednak kolejna nieprzewidziana sytuacja, jakiś gruby mężczyzna zasłonił im drogę. Kisuke już myślał, że zostaną wykryci i skończy się walką, ale Koneko, nazwana tym razem Akane, zwinnie się wywinęła zabierając ze sobą swoich ludzi. Wreszcie dotarli do jakiegoś pomieszczenia, gdzie była kobieta. Ta jednak była wplątana w całą akcję, co sugerowało piórko na jej głowie. Teraz czekali już tylko na sygnał, no i informacje od Misae.

  Ukryty tekst

[Ario]

Kolejne etapy szły bardzo gładko. Ich przewodniczka zdawała się odwalić kupę dobrej roboty przed tym, jak przyciągnęła tu najemników. Ario był w totalnym szoku, jak kobieta była wtopiona w tłum, że nikt nie podejrzewał jej nawet o zdradę, gdy przyprowadziła ze sobą czterech obcych ludzi. Gdy sam Sentoki był na misji, w której musiał robić zwiady i infiltrację wrogów, to nigdy nie szło mu tak łatwo. Zawsze prędzej czy później musiało dochodzić do walki. W tym jednak przypadku, poruszali się niezwykle płynnie, z ustaloną odgórnie kolejnością i zachowaniem. Ario nawet jak nie miał czego się uczyć, to starał się chociaż podpatrywać zachowania Koneko i analizować struktury budynku, bo zgodnie z tym co było zapowiedziane, mieli takie rzeczy otrzymać - albo przynajmniej wiedzę o tym.

Niestety, albo nie było kiedy, albo po prostu zostało to przeoczone, o co młody Sentoki zamierzał się upomnieć, jak dotrą do spokojniejszego miejsca. Po drodze była interakcja z osobami, które są zamieszane w spisek, jak i z tymi, którzy nie są. Doszło do spotkania z osobnikiem, który nawet nie krył się przed nowoprzybyłymi z tym, że ma niecne intencje wobec ich przewodniczki - i wbrew wszystkiemu, nie było to w tematyce zabicia czy skrytobójstwa. Ario w swoim zwyczaju - nie skomentował tego w żaden sposób. On jedyną interakcje damsko męską miał z Shi, dobre parę lat temu (świeć Hachimanie nad duszą tej poległej farmerki), a i to trwało niecały tydzień i ograniczyło się do zwykłego zrobienia kilku misji. Tak więc chłopak podczas tej podróży zignorował słowa mężczyzny, a podczas incydentu zastanawiał się jedynie, czy to już moment by chłopa powalać i neutralizować. Na szczęście takiej potrzeby nie było, a cała ich drużyna przeszła do kolejnego etapu.

Znaleźli się w jednym z pomieszczeń, gdzie mieli czekać na umówiony znak-sygnał. Ario nie czekając, machnął ręką, jakby chciał odgonić niewidzialnego komara, a dwie marionetki wysunęły ostrza. Sentoki sięgnął do plecaka po porcje trucizn i zaczął wsmarowywać w cztery wysunięte ostrza każdej z marionetek.
- Koneko-san, powiedz mi proszę, znasz układ pomieszczeń, potencjalnie ile ludzi się tutaj gromadzi, oraz czy fundamenty wytrzymają, jak wywiąże się walka? Może lepiej jest wyjść, przebiec po ścianie i wbiec oknem na samą górę, niż przedzierać się przez kolejnych wrogów w wąskich korytarzach? - Ario w swoim stylu mógł nie wyczuć nietaktu, ale też nie pytał o niewiadomo co. Skoro kobieta oczekiwała, że lalkarz zrobi jej dywersję, to musi też dać coś od siebie. Zbierać fragi to każdy umie - powiedziałby nasz władca kota z przynależnością do użytkowników czerwonookiego doujutsu.

  Ukryty tekst

[Toshiro]

Często bywało tak, że nawet najbardziej dopracowane plany nie wypalały. Godziny, dnie, może nawet miesiące, czy lata spędzane na planowaniu często szlag trafiał. Najczęściej było to ten sam czynnik - ludzie. Tam gdzie byli ludzie, tam zawsze było miejsce na coś nieprzewidzianego. Czy to właśnie nagłe wezwanie, złe samopoczucie, chwila słabości, czy też po prostu moment zawahania. Oczywiście plan, który teraz starała się egzekwować strona Uchiha nie należał do tych najlepiej zaplanowanych, ale jakoś działał. Przynajmniej na razie. W końcu udało im się tak na prawdę bez większego problemu dostać do środka, prawda? To tu, to tam dało się widzieć z piórkami, symbolem przynależności do rebelii. Toshiro jak na razie swoje trzymał schowane w torbie, bo przecież i tak szli razem w grupie. Postanowił, że dopiero gdy wszystko się zacznie ustawi je w jakimś widocznym miejscu, a może w ogóle tego nie zrobi? Taka oczywista identyfikacja również należała do kwestii, które poddawał niemałym wątpliwością. Z drugiej jednak strony oni i tak mieli działać otwarcie, więc nie było tutaj większej różnicy, wiedział przecież kto jest po jego stronie.
Nishiyama nigdy wcześniej nie był na murze. Dlatego kluczowym dla niego była obserwacja otoczenia i zapamiętanie drogi, którą przebywali. Najpierw do samego budynku administracji, a później w środku. Zwracał uwagę na każdy szczegół jaki wpadł mu w oko. Gdzie są drzwi, gdzie okna, jeśli już to jakie. Jakiej szerokości są pomieszczenia lub korytarze, przez które przechodzili i gdzie są wyjścia, gdzie stoją strażnicy, czy chodzą i patrolują przestrzeń, czy jedynie stoją w jednym miejscu pilnując konkretnych punktów. Nie bardzo podobało mu się to, że środek okazał się tak wąski. Co prawda jeśli zdobędą już jakiś teren to trudno będzie ich stamtąd wykurzyć, aczkolwiek jeśli to oni będą musieli atakować, wtedy mogą pojawić się problemy. Poza tym mogli zawsze zostać łatwo złapani w potrzasku z jednej jak i drugiej strony, aby gdy zostaną otoczeni... Cóż. Wtedy może być kiepsko, ale miał nadzieję, że do takiej sytuacji nie dojdzie.
Głównie pięli się cały czas do góry, budynek był na prawdę sporych rozmiarów, więc trwało to relatywnie długo. Na szczęście parę treningów wytrzymałościowych bardzo tutaj pomogło. Gdyby ktoś o słabej kondycji miał wchodzić po takim ogromnym tworze to Toshiro na prawdę by mu współczuł. W pewnym momencie napotkali inną grupę, przy której czarnooki nie dostrzegł żadnych piórek. Tak w sumie się nad tym zastanawiając to paradując w masce obok przywódczyni, która również posiadała coś podobnego to wcale nie wyglądało aż tak dziwnie jak mogło mu się wydawać. Poza tym widział parę innych osób, które też nie pokazywały swojej twarzy. W każdym razie drugiej grupie przewodził pokaźnych rozmiarów mężczyzna. Rzeczywiście był bardzo podobny do tych Akimichi, których widział w Midori, a przynajmniej rozmiarowo. Poza tym skoro miał pod sobą grupę, to raczej nie był byle kim. Musiał być shinobi, a dołączając do tego poprzednie myśli to musiał należeć do klanu Akimichi. Jak widać na murze rzeczywiście było bardzo dużo ludzi z różnych rodów. Nie będzie łatwo. Pomimo tego, że spotkanie było zupełnie normalne, to przynajmniej dowiedzieli jak zwracać się do swojej przywódczyni w obecności innych, bo wcześniej też nie raczyła ich poinformować o tym jak w razie czego powinni do niej mówić. Poza odrzuconymi zalotami nie wydarzyło się jednak nic ciekawego. Toshiro zastanawiał się, czy Koneko aka Akane też była taką zimną suką, która miała wszystkich w dupie podczas tego gdy pracowała na murze. Być może Shonji leciał tylko i wyłącznie na wygląd. W sumie za bardzo mu się nie dziwił, ponieważ kobieta zdecydowanie nie należała do tych, która chowała swoje wdzięki. Z drugiej strony mógł być po prostu miłym facetem, który traktuje równo wszystkich, bo jakby nie patrzeć - taki się wydawał. Niestety w boju nie dobre zamiary, a umiejętności wygrywają walki.
W każdym razie po krótkiej pogawędce i małym przeciskaniu byli wolni. W końcu trafili do miejsca gdzie można było nieco odetchnąć. Nareszcie trochę więcej przestrzeni. W tamtych korytarzach można było nabawić się klaustrofobii. Kobieta za ladą również miała wetknięte piórko, na murze było na prawdę sporo sprzymierzeńców tej sprawy, nawet więcej niż z początku wydawało się NIshiyamie. Być może nie było aż tak źle jeśli chodzi o organizację? Tylko po prostu ci, którzy odpowiadali za to wszystko mieli problem z przekazaniem im odpowiednich informacji? Ciężko było na ten moment stwierdzić. Ich wędrówka skończyła się w jakimś pokoju z numerem "3". Pozostało im jedynie omówić ewentualną strategię i tak na prawdę czekali jedynie na sygnał. Rzeczywiście rozstawienie i liczebność strażników mogła się tutaj okazać kluczowa. Toshiro już zastanawiał się ilu dobrych ludzi będą musieli zgładzić, aby dostać się tam gdzie chcą. Oby jak najmniej. W końcu jedna i druga strona chce jak najbardziej ograniczyć straty, prawda?
-Propozycja warta rozważenia, aczkolwiek jeśli będziemy biegli po ścianach to będziemy bardziej narażeni na atak z zewnątrz, raczej wątpię, że udałoby nam się dotrzeć zbyt daleko bez wykrycia. Jeśli ktoś nas dostrzeże to będziemy podani jak na tacy. Praktycznie bez żadnej możliwości obrony. Sugeruję pozostawienie tej opcji jedynie jeśli nie będzie innego wyjścia. Naszym priorytetem i tak jest zająć strażników walką, tak jak wcześniej wspominała Koneko.- oznajmił ze spokojem. Czuł jednak jak adrenalina zaczynała działać. Jakby dopiero teraz dochodziło do jego ciała, że jest w samym środku terytorium wroga i niedługo rozpocznie się walka o przetrwanie. Na pewno trzeba było dobrze wykorzystać strukturę budynku.
-Czy wyżej też są tak wąskie korytarze? Jeśli tak to musimy unikać w nich jakiejkolwiek walki.- niby oczywista oczywistość, ale warto było się upewnić, że nikt z nich tego nie planował. -Gdy zajmiemy jakieś pomieszczenie to trzeba będzie je obstawić i stamtąd likwidować nadchodzące cele, dopiero gdy upewnimy się, że jest czysto powinniśmy przesuwać się dalej, aby nie zostać zamkniętymi z jednej i drugiej strony.- dopowiedział jeszcze i odetchnął nieco głośniej. Czy w ogóle jakiekolwiek planowanie miało sens? Czy każdy będzie robił co chciał? Na pewno dużą rolę będzie tutaj odgrywał Ario, ponieważ swoimi marionetkami mógł obstawić wąskie przejścia nie zważając na to, że któraś z nich polegnie, bo przecież były jedynie kukłami. Nawet jeśli ktoś przebije je mieczem to te dalej mogły walczyć, a w razie czego był wspierane owadami Kisuke, czy też w krytycznej sytuacji Toshiro mógłby posłać jedną ze swoich ognistych technik. Dużo zależało też o informacji udzielonych przez Misae. Poza tym nie umknęło mu uwadze, że ich dowódca w końcu zdecydował się prawidłowo zwrócić do Yamanaki. Być może jego wcześniejsze wstawienie się za dziewczyną coś dało?
-A co z drugą? Skąd i dokąd prowadzi?- od razu podłapał temat, ponieważ nie podobało mu się, że wszystko wyglądało tak, jakby mieli wpaść w ogień krzyżowy. W takich sytuacjach nawet najlepsze taktyki zawodzą i trzeba się ratować ucieczką, czy też poddaniem.

Chakra:

  Ukryty tekst

Techniki:

  Ukryty tekst

KP:

Zdolności

---

  Ukryty tekst

Ekwipunek

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

• 2 x Wakizashi
• Kabura
• Duża torba
• Zbroja Toshiro
• Drewniane pudełeczko z ciemnego drewna
• Mundur Shinsengumi

  Ukryty tekst

[Misae]

Widać mieli plan i całkiem spora grupa ludzi była w niego zaangażowana - a na pewno większa niż ta garstka zebrana czas pewien temu w tamtej małej mieścinie. Yamanaka się nie odzywała. Nie chciała ani peszyć ani krakać. Czy był to dobry bądź zły plan pokaże czas, nie ma co dawać pałeczki w ręce opaczności, która często lubi śmiać się w twarz. Zwykły, stonowany osąd. Nie dać się wyprowadzić z równowagi, ani dać po sobie poznać, że dzieje się coś złego. Potulnie weszła do wskazanego pomieszczenia - jak pozostała część jej zespołu
-I spacer wąskim korytarzem i wyjście na widok ma swoje wady i zalety. Z jednej strony nie wykorzystają wąskiego przejścia przeciwko nam, jednak z drugiej będziemy jak na widelcu. - chciała dodać coś od siebie do tych rozważań, po czym poruszyła ostatnią istotną kwestię - Czy jest jakakolwiek tarcza bądź zasłona jaką posiadamy? Cokolwiek, co uchroni nas przed ewentualnym frontalnym atakiem?
Ostatnie co zostało Misae to wykonać polecenie Koneko. Nie zamierzała zwlekać. Skoro dziewczyna postanowiła jednak zwracać się do niej prawidłowo po imieniu, to Yamanaka nie miała żadnego powodu do prowadzenia buntu, czy sprzeciwiania się. Zamierzała wykonać swoje zadanie jak najlepiej bo od tego zależało nie tylko jej życie, ale i całej reszty drużyny. Była to winna, skoro sobie ufali. Tak więc złożyła pieczęć w połowę gestu szczura i skupiła się w pełni na skanowaniu zasięgu. Zamierzała poinformować wszystkich prosto i jasno co czuje. Ile sygnatur, gdzie, czy to raczej cywile czy ninja. Proste zdania, treściwe, bez owijania w bawełnę. Jak dojdzie do akcji może nie mieć na to czasu. Jak wszystko się zacznie ruszy ze wszystkimi i będzie starała się informować na bieżąco - z tego powodu w czasie ewentualnego biegu planowała trzymać się z tyłu - najlepiej przed ostatnia - aby był ktoś jeszcze za nią.

  Ukryty tekst

[Papyrus]

~It's time for the main event~ Grupka znalazła schronienie w jednym z gabinetów. Nic specjalnego, biurokrackie piekło jak każde inne. Łyse ściany, biurko, krzesła, jakieś biblioteczki z papierami. Najgorsze możliwe miejsce dla człowieka akcji. I w tym pokoju zebrała się piątka ludzi, którzy mają stworzyć czysty rozpierdol i pozbawiać zdrowia ludzi niezagradzających się z ideologią jednej osoby. Jak cudownie. To był właśnie idealny moment do rozpoczęcia fazy planowania i do ostatnich pytań. Te na szczęście padały, co pozwalało jeszcze bardziej dopieścić plan. Pytania były różne, od fundamentów do obieranej drogi. Każde warte rozpatrzenia i każde wymagające odpowiedzi.
- Drugie prowadzi do kompleksu mieszkalnego Kyuo. Kilka pokojów, połączenie z resztą Shi no geto i wyjście na dach. Mógłby tędy uciec, ale to zostało zabezpieczone. Nie wyjdzie, chyba że przez dziurkę od klucza - odpowiedziała, ale nie rozwinęła tematu. Drzwi zostały zabezpieczone? Zaklejone? Zawalone? Cóż, musiała być to jakaś cicha opcja, skoro nie zostali do tej pory wykryci i nie podjęto z tym żadnych działań. Po drodze grupa nie widziała nic niezwykłego, więc trzeba było uznać, że tamtędy faktycznie nie ucieknie.
- Moje ninjutsu. Utwardzanie włosów. To najlepsza opcja z mojej strony. Ale wolę tego uniknąć. Korytarze są szerokie na dwie osoby, a obszarowy Katon zablokuje nam atak. Budynek powinien wytrzymać. - Koneko zmarszczyła czoło i chyba całkiem słusznie, patrząc że zabójca na pierwszej linii używający mocno niestabilnego surowca jako tarczy może być małym problemem. Jednak tutaj dochodziły inne elementy. Takie jak wąskie korytarze. Takie jak brak innej ochrony. Sensor, Aburame, którzy nie słyną z dobrej defensywy, kuglarz i skrytobójca. Typowo niedefensywna grupa.
- Ta sekcja jest bardziej szeroka, ale nadal wąska. Obszarowy ogień będzie naszym problemem. Ludzie tutaj to głównie cywile. Nie będą podejmować walki. Zresztą mamy wysoko postawionego w Administracyjnej, który zadba o ich wyjście. - skoro sama recepcjonistka była w zmowie, to pewnie ludzie nad nią też. I ludzie nad nią też. Do pewnego momentu. Akcja ewakuacyjna prowadzona przez Uchiha... kto by się spodziewał? Przynajmniej ten element został pomyślany, ograniczenie ofiar w cywilach na pewno pomoże czerwonookim. Jakby siali mord za różnice ideologiczne to ich opinia społeczna uległaby tylko pogorszeniu. Według niektórych zebranych w wiosce była już zszargana od samego początku i sami Uchiha mocno się do tego przyczynili, ale nie było to miejsce na moralne zabobony i wskaźniki opinii publicznej.
- Mogę zrobić dziurę. Wyjdziemy, zdejmiemy z zaskoczenia strażników przez okna. Nie mamy umiejętności defensywnych, musimy polegać na naszej mobilności i terenie. A jak zostaniemy dostrzeżeni z zewnątrz, to wyjdzie nam na dobre. Mamy zwrócić ich uwagę, a nie kryć się po kątach. I tak też zrobimy. Wychodzimy na zewnątrz. - dała ostatecznie werdykt, po usłyszeniu wszystkich opinii i zażaleń w tej kwestii. Mieli dwie ścieżki do wyboru i każda miała swoje zalety i wady. Nie można było się ograniczyć przez kamienne ściany, ale nie można było dać się zestrzelić z nieznanej pozycji. Ale od tego była Misae, prawda? Od informowania sojuszników, od trzymania pieczy nad nimi. Prawda? Cóż, jej zadanie jako sensora było oczywiste. Zazwyczaj tacy ludzie pełnili funkcję pomocniczą i nie angażowali się w walki bezpośrednio, bo zachowanie skupienia w korzystaniu ze zdolności sensorycznych było podstawą.
Dziewczę wyjęło ostrze i powoli, skrupulatnie zaczęło nakładać na nie otrzymany od Ario płyn, i wtedy, jakby znikąd...
Boooom! Do uszu drużyny dotarła potężna eksplozja. Na pewno była potężna u samego źródła, tutaj jednak obyło się jedynie wyraźnym sygnałem dźwiękowym. Byli dość daleko od jej źródła i kamień zdążył już pochłonąć wstrząs. Ale sam fakt, że była słyszalna z tak daleka. To było imponujące, ale co ważniejsze, to był znak. To było to. Dziewczę złożyło pieczęć węża, a jej długi warkocz szybko urósł do sporych rozmiarów. Z wielkim impetem uderzył on w kamienną ścianę, robiąc w niej pokaźnych rozmiarów otwór. Otwór wystarczający do przejścia na drugą stronę.
- Za mną. Misae, raportuj. - powiedziała i jednym, płynnym susem, wyskoczyła przez dziurę i przykleiła się do ściany. Jej warkocz zdążył wrócić do zwykłych rozmiarów. Wystrzeliła jak z procy, pnąc się po ścianie w górę. Oczekiwała, że reszta pójdzie za nią. To był początek operacji. To było to. Moment, który rozpoczynał wszystko.

36h od teraz. Do 9:00 dnia 19.06

Koneko

  Ukryty tekst

[Ario]

Faza przygotowań dobiegała końca. Ario był w szczerym zdumieniu, w co został wplątany. Miał tylko pomóc Tamaki, tymczasem znajdywał się gdzieś w siedzibie władzy muru, gdzie zamierzali spotkać się i spacyfikować jego lidera, o ile będzie taka potrzeba.
- Yare yare... - westchnął lalkarz, gdy dotarło do niego co się święci. Obie marionetki były przygotowane na błysk, więc chłopak się podrapał po swojej czuprynie i zaczął przyglądać jednej z nich. Przybliżył swoją twarz tak blisko, jakby miał się stuknąć z jedną z nich czołem, po czym nagle odskoczył i sięgnął po jeden z średnich zwojów. - Skoro omijamy ciasne pomieszczenia, to myślę, że nie ma co się oszczędzać. - powiedział, przekręcając głowę w stronę Kisuke. Nie było wiadome, czy oczekiwał jakiejś akceptacji od znajomego Aburame, czy po prostu w swoim stylu pierdzielił coś bez sensu. Nie mniej rozwinął zwój i ponownie przyłożył dłoń, wyciągając z niej jedną kukłę [Marionetka C]. Ta była ciut większa, niż obie poprzednie lalki, jednak gabarytowo nadal bardzo zbliżona. Imitowała mężczyznę w masce, w czarnym stroju i płaszczu. Ario podłączył się nicią chakry, a lalka w swoim stylu rozprostowała ramiona, wydając charakterystyczny szczęk wszystkich stawów. Sentoki schował zwój na swoje miejsce, po czym sięgnął po kolejny - tym razem mały. Rozwinął go jednym płynnym ruchem, robiąc "buch", po czym w ich sali pojawiła się kolejna z lalek Ario. Tym razem kukła [Marionetka D] imitowała dość dużą, unoszącą się nad ziemią - okrągłą rybę. Lalka była naszprycowana kolcami i póki co - wyglądała dość neutralnie. Można nawet powiedzieć, że zabawnie. Oczy imitowały ładne, błyszczące czarne kamyki, a Ario gdy podłączył się pod nią nicią sprawił, że ta obróciła się wokół własnej osi.
- Włosy? - powiedział zaciekawiony, zapominając zupełnie o przywołanych tworach. Jego oczy sie rozszerzyły. - Powinnaś mieć w takim razie taką siatkę na głowie - najlepiej z małymi dozownikami i pojemniczkami...albo lepiej - siatkę z nałożoną już trucizną na nią. Wtedy jak będziesz używać swoich ninjutsu, to włosy będą dodatkowo pod jej wpływem. Po wszystkim możesz odnaleźć mnie na pustyni, to przygotowałbym Ci takie coś. - powiedział do Koneko.

Ario musiał przyznać, że coraz bardziej mu się to wszystko podobało. Tyle rzeczy działo się naraz, że nie wiedział od czego zacząć. W każdym widział miejsce na rozwój, w każdym widział też miejsce na poprawę. Dzielił się swoimi spostrzeżeniami i nie zamierzał się w tym powstrzymywać. Wtedy jednak jebło. Jebło i to dość solidnie. Kunoichi odparła, że zaczynają teraz. Jego celem było zaatakowanie od zewnątrz strażników przez okna. Brzmiało dość prosto, tym bardziej, że sam Ario to zaproponował. Nim chłopak się obejrzał, kobieta wyskoczyła przez dziurę, którą sama zrobiła. Ario zamachnął się, a wszystkie trzy humanoidalne marionetki [Marionetka A, B i C] pochyliły się poziomo i niczym strzały zamierzały opuścić pomieszczenie. Drugi za nimi biegł Ario, który odrazu przykleił się do ściany na zewnątrz i rozeznał w sytuacji - czy ktoś ich widzi, czy ktoś ich atakuje. Pociągnął za sobą lalkę - rybę [Marionetka D] i uformował szyk. Ryba miała lecieć za nim, dwie identyczne marionetki po bokach, a przed sobą poruszał humanoidalną marionetkę, deko wyższą niż te wcześniejsze.

Sentoki zamierzał usłyszec raport od dziewczyny, która była w ich zespole. Z komendy, którą wydała Koneko, tamta miała przekazać im rozkład sił przeciwnika. Chłopak nie wiedział jednak, czy będzie na to czas. Koneko wyrwała do przodu nie czekając na nikogo, a Ario nie chciał być jak niektóre pizdryki, co zapewne nie dźwignęli psychicznie całej operacji i zaczęli się gdzie-nie-gdzie wycofywać, tylko jak już zdecydował się pomóc - to dać z siebie wszystko. Tym samym, Ario chciał dać znać Koneko, że gdy tylko zobaczy (bo biegła pierwsza) okno, z którego da się zaatakować strażników, to on się tym zajmie.
- Koneko-san, wskaż okno, w które mam uderzać. - powiedział Ario.

Sam Ario pilnował, by użyć w razie zaskoczenia jednej z bocznych marionetek [Marionetka A lub B] do zablokowania ataku, podczas gdy sam chciał unikać ataków, a gdyby to nie starczyło - używa ryby [Marionetka D].

  Ukryty tekst

[Kisuke]

Kisuke chciał te ostatnie minut przed walką spędzić w ciszy, nie widząc powodu do kolejnych pytań, przywykł do minimum przekazywanych informacji, a także działania bez większego planu, albo wtedy gdy plan zawiedzie. Towarzysze, których los pchnął w tym samym kierunku, postanowili jednak podzielić się swoimi pomysłami oraz pytaniami. Pierwszy był Ario, który nie poddawał się i dalej uparcie prosił o więcej szczegółów odnośnie tego budynku. Jeszcze zanim tutaj wyruszyli, miał otrzymać mapę, jednak z jakiegoś powodu jej nie otrzymał. Może to kwestia tego, że Uchiha woleli trzymać informacje dla siebie i niechętnie dzielili się nimi z innymi, a może po prostu Koneko i Yujime zapomnieli. To nie było jednak miejsce ani czas, aby to roztrząsać, a do rozmowy natychmiast włączył się zamaskowany Tanaka. Odradził on stosowanie tego pomysłu, ale także dopytał o to, jak wyglądają kolejne korytarze. Misae nie pozostawała dłużna, także wyraziła swoje obawy odnośnie tego pomysłu. Kisuke z wielu powodów postanowił nie ingerować w podejmowanie tej decyzji. Po pierwsze mógłby być nieobiektywnym, przez fakt, że zaproponowała to jedyna osoba w towarzystwie, którą zna, a do tego nie miał swojego planu na walkę. Dopasuje się do tego, co mu dadzą.

Wreszcie jednak przyszedł czas na uzyskanie odpowiedzi. Koneko zasypana gradem pytań miałą ostatnie chwile, żeby się jakoś do tego odnieść. Najpierw informacja co do drugiej ze ścieżek, która, jak się okazało, prowadziła do części mieszkalnej. Wyjście na dach mogłoby być dobre do ucieczki, ale podobno zostało zabezpieczone, może ktoś tego pilnuje? Jeśli tak to mogłaby to być ucieczka dla nich, po udanej walce. Albo tej nieudanej, gdyby wszystko poszło tragicznie źle i z myśliwych staliby się zwierzyną, gonioną przez Niedźwiedzia. Postanowiła się także wreszcie podzielić swoimi umiejętnościami. Ninjutsu polegające na walce włosami. Ciekawy zestaw do walki. O walce włosami wspominał wcześniej także jeden z najemników. Satsu. On podobno jednak był z jakiegoś szczepu. Kakuzu, jak sobie przypomniał rozmowę między tym chłopakiem a schowaną za maską Akane.Czy to znaczy, że Koneko też jest z tego szczepu? A jednak przedstawiła się jako Uchiha, mówiąc, że walczy ninjutsu. To jednak kolejna ze spraw do douczenia się później. Co swoją drogą było bardzo ciekawym pomysłem. Zebrać informacje o wszelkiego rodzaju umiejętnościach i zdolnościach. Trzeba będzie to zaproponować Ario i Tamaki. Potem już tylko marudzenie w sprawie szerokości korytarzy. Aż wreszcie pewne zaskoczenie. Kisuke aż uniósł jedną brew, gdy do jego uszu dotarły słowa zgody co do planu Ario. Wyjście przez ścianę, a potem zdejmowanie ich przez okna. Kiwnięcie głową i wszystko było ustalone. Uchiha nie przyjmowała odmowy, a wszystko, co powiedziała, było dla niej ostatecznym werdyktem.

---

-Zaczęło się- Skomentował, gdy dotarł do nich dźwięk. Eksplozja była bardzo daleko od nich, ale nawet tutaj dotarł do niej dźwięk. Wolał sobie nie wyobrażać, co działo się na miejscu. Jak widać, pomysł z wybuchami był bardzo skuteczny i z całą pewnością tamta grupa skupi na sobie uwagę wielu strażników. Trzeba było zabrać się do działania i Koneko zaczęła od złożenia pieczęci. Chwila, moment, a jej włosy wywaliły spory fragment ściany, otwierając możliwość wyjścia na zewnątrz. Krótki rozkaz i wystrzeliła jak z procy.

Kisuke w tym momencie wyciągnął na chwilę rękę w stronę korytarza, a z jego rękawów wysypały się owady, które całą chmarę poleciały przez to wąskie przejście w stronę szczytu wieży. Owady otrzymały jasny rozkaz, mają lecieć przez korytarz niczym fala uderzeniowa, obalając na ziemię ewentualne znajdujące się tam osoby, po czym lecieć dalej, nie zatrzymując się zbytnio. Na całe szczęcie jego zdolności nie polegały na kontroli kawałka materii nieożywionej, a na połączeniu z myślącymi owadami, które samodzielnie będą w stanie lawirować przez korytarz, nawet bez dokładnych instrukcji ze strony Aburame. Nie będzie to może atak zdolny wykluczyć z walki kogoś gotowego do walki, jednak element zaskoczenia oraz szybkość powinna wystarczyć na tych, którzy byli jeszcze zdezorientowani. Zwykli urzędnicy tym bardziej powinni zostać przewróceni, co może uchroni ich przed śmiercią, gdyby potem przez korytarze miały latać jakieś shurikeny bądź techniki Katonu. Sam Kisuke machnął dłonią, jakby coś strącał, kontrolując swoje owady, jednocześnie ruszając z resztą, po ścianie w górę. Zanim zaczną atakować, najpierw muszę rozeznać się w sytuacji. Na szczęście oprócz własnego wzroku mieli Misae, której zdolności mogły okazać się niezwykle pomocne.

  Ukryty tekst

[Misae]

Koneko zainteresowała Misae zdolnościami związanymi z włosami. Czyżby władała podobnym jutsu co Satsu? Warto będzie obserwować. Nigdy wcześniej nie była świadkiem czegoś podobnego. Z uwagą podobnie jak reszta przysłuchiwała się słowom ich dowódcy. Nawet uśmiechnęła się delikatnie kiedy wspomniała o kimś kto pomoże cywilom.
-To dobrze, nie ma co mieszać cywili - przyznała. Im mniej ofiar tym lepiej. W starciu dwóch stron konfliktu gdzie byli ninja osoby bez zdolności władania chakrą, szanse na przeżycie dla kogoś takiego były... równe zeru. Byli zbyt słabi, zbyt wolni. Nie mieli szansy zrobić nic. Taka rzeź byłaby okrutna. Dobrze, że wzięli to pod uwagę by ograniczyć niepotrzebne ofiary.
Szefowa po dywagacjach co do tego w jaki sposób powinni się przemieszczać wreszcie została podjęta decyzja. Czyli biegną na widoku. W tym momencie czuła jeszcze większą presję co do tego aby przekazywać jak najbardziej precyzyjne informacje. Teraz nic innego nie mogło ich osłonić. Nie mieli za bardzo technik defensywnych, to co mogło ich ocalić to szybkość, zwinność i refleks.. no i oczywiście odpowiednio wcześniej zaanonsowane zagrożenie - czyli rola Miśki.
-Tak jest. - skinęła głową pani Uchiha przyjmując jej plan taki jakim zadecydowała, że będzie wyglądał - Jesteśmy szczęśliwie bardzo kolorową grupką - starała się zażartować aby rozluźnić atmosferę. Ostatni raz przed rozpoczęciem akcji. Postanowiła dodać ostatnie. Zupełnie o tym zapomniała, a mogła przypłacić to życiem.
-Gdy skupię się na umiejętnościach sensorycznych moja uwaga będzie poświęcona głównie temu. Byłabym wdzięczna jakby ktoś kątem oka zerknął aby przypadkiem nie wbiegła w coś niebezpiecznego. Będę się trzymać z tyłu. Jestem waszymi oczami, ale ktoś mógłby być ewentualnym trzecim moim - ostatnie czego chciała to przebiec po jakimś szkle, które jeszcze nie daj los by pękło, albo zahaczyła nogą o jakąś dziurę czy cokolwiek innego co przez jej ograniczoną uwagę mogłoby się skończyć kontuzją.
W końcu nadeszła oczekiwana chwila. Wybuch. Koneko nie zwlekała. Jej włosy rozbiły ścianę, a ona sama puściła się biegiem. Yamanaka nie zwlekała. Jak pozostali i ona zrobiła to samo. Złożyła dłoń w połow symbolu szczura aby się upewnić, zaraz po tym jak przepuściła przez ciało chakrę do swoich stóp aby przykleić się do niej i móc biec po powierzchni.
-Około 6 osób, na szczycie. Pomiędzy dwoma kondygnacjami 6-7 osób, oddalenie kilkanaście metrów, dwie osoby biegną w naszą stronę, okrężnie od drugiej strony budynku - zakomunikowała najkonkretniej jak tylko potrafiła. Misae zamierza trzymać się bardziej z tyłu, dobrze jakby z jedna osoba tam z nią była, na pewno nie pójdzie na pierwszą linię. Zamierza komunikować wszystko i w miarę możliwości uważać aby się nie potknąć, upaść czy zostać ofiarą jakiegokolwiek nieszczęścia. Będzie wolałą opuścić pieczęć i z pełni oddać się wykonaniu ewentualnego uniku przed atakiem aniżeli ryzykować zranienie.

  Ukryty tekst

[Toshiro]

~Bang~ Po nitce, do kłębka. Skrupulatnie, powolutku posuwali się cały czas do przodu. Okazało się, że samo dostanie się do miejsca, gdzie miał być Protektor było dużo łatwiejsze niż wydawało się Nishiyamie. Z drugiej strony było sporo osób, które pomogły im dostać się do środka. Kurze pióra. Wyjmować, czy nie wyjmować? Z drugiej strony teraz i tak trzymają się blisko siebie, więc tak na prawdę po co? Wszyscy wiedzieli, że jest po ich stronie, a dzięki temu mógł wprowadzić zamęt w szeregach wroga, nieprawdaż? Przecież to właśnie na tym miała opierać się ich akcja. Na szybkiej, zdecydowanej akcji i jak największych chaosie. Skoro jego sojusznicy wiedzieli, po której jest stronie to dzięki temu mógł to wykorzystać. Tylko... Jak? Jeśli rozpoczną otwartą walkę to na pewno nie wezmą go za swojego, a gdyby tak wtopić się w tłum? Hm. Do przemyślenia. Choć wiele czasu zapewne nie zostało, to na pewno mieli jeszcze chwilę.
Obawy Toshiro się potwierdziły. Z sali protektora było też kolejne wyjście, niestety nie było to też nic czego by się nie spodziewał. Ktoś tak ważny przecież zawsze będzie miał wokół siebie nie dość, że najlepszą straż to jeszcze przecież byli na jego odpowiednio przygotowanym terenie. Szczerze jeśli za pierwszym razem nie udało się przekonać to za drugim razem też pewnie to nie wyjdzie. Zastanawiało go tylko czy skoro ich przeciwnikiem jest Kyuo to czy sama Katsumi pojawi się na polu bitwy. W sumie całkiem mądre posunięcie, wysłać głównie najemników, a gdyby coś nie wyszło to zawsze zachowają większość sił. Z drugiej strony Shinsengumi również nie próżnowało, bo przecież czarnowłosy zdawał sobie sprawę z tego, że oni też rekrutowali, a nawet mógł powiedzieć więcej, na pewno był tam ktoś kogo znał. Miał tylko nadzieję, że nie natknie się przypadkowo na jego trupa.
Wąski korytarze, które aż proszą się o obszarowego katonu, Toshiro nie powiedziałby, że to będzie do końca problem, ponieważ oni też mieli w swoich szeregach kogoś kto czymś takim dysponował. Może to być wada lub zaleta. W zależności od tego jak to wykorzystają, a mężczyzna na pewno nie zamierzał przepuścić odpowiedniej okazji. Następnie informacja o cywilach, którzy mają zostać ewakuowani przez jakiegoś człowieka wewnątrz. Bardzo dobrze. Im mniej możliwych przypadkowych ofiar tym lepiej. Wszystko komentowali zarówno Ario jak i Misae, więc nie widział za bardzo powodu, aby dodać tez swoje trzy grosze do tego wszystkiego. Najwidoczniej ci czarnowłosi tak mieli, ponieważ zarówno on jak i Kisuke milczeli przez dłuższy czas gdy inni mówili. Nie bardzo jednak podobało mu się, że wszyscy tak chętnie przystali na poruszanie się po murze. To prawda, że był to pewnego rodzaju element zaskoczenia, ale gdy zostaną odkrycie to już nie będzie tak przyjemnie. Jak mieli polegać na terenie skoro ten był kompletnie płaski? No chyba, że magicznie mieliby jakieś wgłębienia czy gdzieś się schować. Nishiyama pewnie dostrzegł by takie rzeczy z zewnątrz, ponieważ uważnie lustrował teren.
-Zapewnię Ci wsparcie, Misae.- oznajmił lakonicznie zapewniając, że w razie czego jej pomoże. W końcu była bardzo ważnym elementem ich drużyny, a wtedy Kisuke i Ario będą mogli osłaniać ich swoimi zdolnościami. Oboje opierali się na kontroli, czy to owadów, czy to marionetek, więc musieli skupić się głównie na tym, podczas gdy Toshiro miał taki komfort, że nie musiał cały czas skupiać się na kontroli u niego techniki były dużo bardziej dynamiczne i pozwalały na więcej swobody w poruszaniu się i rozdysponowywaniu swojej uwagi.
Wtem nastąpił wybuch. Konkretny. Choć nie dało się go poczuć w tym pomieszczeniu to na pewno dało się powiedzieć, że był ogromny. Chociażby po tym, że był tak dobrze słyszalny z takiej odległości. Nie było żadnych wątpliwości, że jest to sygnał do natarcia. Zaczęło się, jak słusznie zauważył Aburame. Zaczęło się i to w jakim stylu! Chwilę po tym otrzymali informację ile dokładnie potencjalnych przeciwników może czekać ich po drodze. Mieli przewagę liczebną, ale z tego co mówiła białowłosa to dwójka odłączyła się od nich i zaczęła ich jakoś okrążać. A oni? No cóż. Nie pozostało nic innego jak ruszyć. Wyrwa w ścianie zrobiona i do przodu. Kobieta zaprezentowała swoje umiejętności, które rzeczywiście były niczego sobie w końcu potrafiły zrobić dziurę w tak konkretnej ścianie.
-Ruszajmy.- zachęcił dziewczynę, a jego oczy momentalnie zmieniły barwę na szkarłatną i w tęczówkach pojawiły się czarne łzy. Momentalnie jego percepcja bardzo polepszyła się dzięki czemu dużo lepiej był w stanie obserwować otoczenie w poszukiwaniu potencjalnego zagrożenia. Zerknął jeszcze przez wyrwę w dół i na boki, aby ocenić sytuację i zobaczyć czy ktoś nie mierzy już w ich kierunku. W sumie ci, którzy byli na dole nie mogli stwierdzić, czy byli wrogami, czy przyjaciółmi, równie dobrze walka mogła wybuchnąć w środku, a teraz gnali, aby pomóc protektorowi, prawda? No nie prawda, ale tak to mogło wyglądać z perspektywy tych na dole. Skupił chakrę w stopach i już po chwili biegł wraz z resztą, a jednak troszkę za nimi, bliżej Misae, tak, aby ta mogła im mówić skąd nadejdzie zagrożenie. On sam wyszukiwał jakiejkolwiek chakry na ich drodze czy też czegokolwiek innego co mogło się wydawać dziwne. Oczywiście w razie dostrzeżenia jakiejkolwiek iluzji czy też innej sztuczki od razu informuje pozostałych o zagrożeniu. W odpowiednich warunkach stara się zlokalizować źródło i podjąć wobec niego odpowiednie kroki, a gdyby się nie dało to po prostu rzuca kai na najbliższą osobę, czyli zapewne Misae.

Chakra:

  Ukryty tekst

Techniki:

  Ukryty tekst

KP:

Zdolności

---

  Ukryty tekst

Ekwipunek

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

• 2 x Wakizashi
• Kabura
• Duża torba
• Zbroja Toshiro
• Drewniane pudełeczko z ciemnego drewna
• Mundur Shinsengumi

  Ukryty tekst

[Papyrus]

~Zaczęło się, pora działać. Poza zabijać~ W momencie wybuchu nie dało się nie czuć pewnego rodzaju ulgi. Ulgi, że w końcu ten moment nastąpił, że oczekiwanie na niego dobiegło końca. Ulgi, że wybuch się pojawił, że wszystko zostało zaplanowane i przebiega tak, jak zostało zaplanowane. I w końcu ulgi, że można w końcu wyjść. Dać się sobie samemu wyszaleć, pokazać pazur. W końcu po to tutaj byli, prawda? Po to zostali tutaj wzięci, by móc przejąć inicjatywę w walce, by pokazać tym wstrętnym Murarzom. By walczyć za czyjąś sprawę i za czyjeś pieniądze. Powód był dowolny, ale nareszcie mogli przystąpić do pracy, do swojej części. Mogli zjeść swój kawałek tortu zwanego Shinsengumi. Ale etykietę przy stole ustalała Koneko i trzeba było mieć to na uwadze. Bez względu na ilość potknięć, bez względu na wszystkie czerwone flagi - ta czwórka została przy swoim przywódcy. Na razie, przynajmniej. Kto bronił dezercji? Oczywiście, że ktoś bronił, dlatego dezercja była uznawana za słowo o negatywnym znaczeniu.
Koneko wybiła dziurę i wskazała, by jej sojusznicy ruszyli za nią. Praktycznie natychmiastowo wszyscy ruszyli za nią. Ario odpieczętował swoje marionetki. Trzy humanoidalne i jedną przypominającą kolczastą kulkę? Pomysłowość lalkarzy naprawdę nie znała umiarów, ale może ta pomysłowość miała im dać tą przewagę? Faktycznie kreatywności nie dało mu się odmówić, ale dało się przemilczeć - jak tą propozycję o pojemnikach z trucizną we włosach. Ciekawe, ale w obecnej sytuacji - całkowicie niepotrzebne.
- Ta szóstka to Kyou i Grandmasterzy. Reszta - wrogowie. Ario - wskazała na jedno z wąskich okien właśnie w kondygnacji, w której mieli znajdować się wrogowie. - to okno, uderzaj jak Misae powie. Misae, mów i ubezpieczaj. Toshiro, Ksuke, bierzemy ich. - krótkie i szybkie rozkazy. brak zawahania. To było to, czego należało oczekiwać od przywódcy Komunikaty, z których można było z łatwością domyśleć się, o co chodzi, kto co. Okno? Ario i Misae. Przeciwnicy? Cała reszta. Koneko gwałtownie wystrzeliła do przodu, w kierunku z którego wychodzili wrogowie. Po chwili ci przeciwnicy się pojawili. Wyszli zza rogu, wylecieli wręcz, niby jakieś drapieżne ptactwo. Obydwoje odziani w pełne rynsztunki Shinsengumi, ale z małym zwrotem akcji, niespodzianką. Mieli na swoich ustach maski. Całkowicie białe, z miejscami na oczy i usta w kształcie niewielkich owali. Wyglądało, jakby na chwilę się zawahali. Stanęli w miejscu. Jeden, dwóch, trzech... sześciu przeciwników? Nie, więcej. Jakaś śmieszna formacja, jakieś ułożenia. Tego się pewnie nie spodziewali. Jeden z nich złożył pieczęć węża i w przestrzeni wokoło Kisuke zaczęły pojawiać się korzenie. Ze ścian, właściwie. Wyrastały ze ścian w formie kółka. Pierścienia, w którym to Aburame był zamknięty. Jeszcze nie na stałe co prawda, ale ewidentnie tak miało się stać w przeszłości. Drugi natomiast nie wykonał żadnego gestu, ale krzyknął do swojego kolegi:
- Ci zbici to lalki. Mają lalkarza, powtarzam! To ten w środku! Pięciu i lalki! - po tych słowach, które pewnie dawały lepsze pole manewru dla dwójki, duet się zatrzymał. Gadatliwy element zaczął składać pieczęcie do jakiejś techniki, ewidentnie Katonu, patrząc po użytych znakach. Przez chwilę można było się zastanawiać, czy jego maska ma otwory na oczy, ale nie, jednak miała - jego oczy były po prostu tak samo białe, jak okrycie jego twarzy.

Czas na odpis: 36h. Do 21.06

Gadatliwy przeciwnik
Koneko

Mapa (next time będzie w 3d)

Legenda:
Czerwone - Koneko
Żółte - Ario
Róż - Misae
Czarne - laleczki Ario
Niebieskie - Toshiro
Zielone - Kisuke
Czarna plama - wyjście z budynku zrobione włosami
Prostokąt - okno wskazane (nie zmieścicie się tam)
Wokoło Kisuke i Koneko - korzenie wyrastające z ziemi

Odległości:
Koneko - przeciwnicy ~ 12-13m
Ario - Okno ~ 8m

  Ukryty tekst

[Ario]

Każdy moment tej operacji drobnymi krokami doprowadzał ich coraz bliżej celu. W swojej jako-tako formacji żółwik cała ekipa bojowa ruszyła za swoją przywódczynią, która wydawała się wiedzieć, gdzie trzeba się kierować by uzyskać najlepszy sukces. Duże wsparcie zapewniała też blondwłosa dziewczyna, a w zasadzie już kobieta, która informowała na bieżąco kto gdzie się znajduje. Technicznie rzecz biorąc, była nawet bardzo zbliżona w skuteczności pod względem Tamaki, której wzrok często pomagał podczas zadań na misjach. Misae - bo tak miała na imię, przekazała informacje o położeniu wroga. Koneko, liderka - również wydawała krótkie rozkazy. Jego celem miało być okno, które zdecydowanie było za małe, aby móc się przez nie przedostać. Trzeba było zrobić wyłom.

Wtedy też miało się zacząć. Dwóch wrogów, którzy nie czekali, tylko atakowali od samego początku. Ario jak tylko zobaczył, że jego towarzysz Kisuke i liderka mają zostać złapani przez przeciwnika w drewnianą technikę, wystrzelił nićmi w ich stronę i jak najszybciej pociągnął w bok, by klatka czy cokolwiek tam miało się wytworzyć - nie zamknęło ich w miejscu. Sentoki nie chciał być pasywny przy tym starciu - pierwsza z najlżejszych marionetek [Marionetka A] miała wystrzelić przed siebie w kierunku dwóch wrogów, lecąc poziomo jak strzała i rozkładając na boki wszystkie ostrza. Ario dodatkowo nadał mu rotacji, by lalka zaczęła kręcić się wokół własnej osi niczym jakiś shuriken, celując bardziej w stronę użytkownika drewnianego jutsu, jednak docelowo chciałby przelecieć między dwoma przeciwnikami i tnąc ich na poziomie rąk, barków i ramion.

Sam Ario biegł w kierunku okna, gdzie na hasło, które miał otrzymać od Misae - chciał zając się zrobieniem wyłomu. Ario na pełnym biegu przesunął się wraz ze swoją formacją lalek, wysyłając w kierunku okna Marionetkę Rybę [Marionetka D], która przed impetem miała rozpieczętować 6 ruchomych ostrzy, stając się istną maszynką do mielenia. Jej ciężar miał się zwiększyć, a ona sama wbić w okno i używając wszystkich ostrzy zrobić jak największą wyrwę w ścianie. Sentoki również chciał zaatakować najbliższe osoby wewnątrz budynku - używa do tego już wcześniej zastosowanej marionetki kuli [Marionetka D], zaś gdyby okazało się, że wewnątrz jest więcej niż jeden przeciwnik - wpuszcza również tam średnią z obecnie wyciągniętych marionetek [Marionetka C]. W tej lalce Ario odrazu używa dozowników trucizny, by te rozprowadziły smar na ostrza. W ostateczności, gdyby Ario był celem ataków - w pierwszej kolejności ich unika, w drugiej kolejności, gdyby unik był niemożliwy - używa najlżejszej Marionetki [Marionetka B] by zasłonić się przed atakiem.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Misae]

Posłała drobny uśmiech do Toshio gdy ten zaoferował się jej pomóc. Dobrze. Dodatkowa para patrzałek jak znalazł. Dostrzegła jeszcze tylko szkarłatny błysk w jego oczach. Wiedziała, że teraz wszystko się zaczyna. Nie ma odwrotu. Nie czas na wątpliwości. Jeśli działać, to teraz.
Dwa zlokalizowane wcześniej źródla chakry pojawiły się przed nimi. Ich twarze częściowo skryte były dziwnymi maskami. Misae zmarszczyła brwi. Jeden od razu przeszedł do ofensywy. Złożył tylko jedną pieczęć, a z wieży zaczęły wyrastać pnącza oplatające Kisuke. Yamanaka syknęła pod nosem. Nie spodziewała się tak szybkiej reakcji ze strony strażników. Pojawili się i od razu przeszli do ataku. Byli w mniejszości, musieli działać.
Bardziej od nadnaturalnych pnączy nic nie robiących sobie z kamiennej budowy wiezy, niebezpieczny był ten gadatliwy ninja. Jakim cudem ten białooki rozpoznał w Ario lalkarza? Mógł być nim ktokolwiek z nich. Musiał coś wiedzieć, mieć jakąś umiejętność. Jaką? Niestety nie było czasu aby się nad tym zastanawiać. Każdy miał zadanie i trzeba było się go trzymać, bo zaraz wszyscy umrą przez taką samowolkę.
-Do okna zbliża się kolejna osoba! Szybko! - zaanonsowała, a ostatnie słowo doda gdy kolejny napastnik będzie już coraz bliżej. Nie wiedziała jak, ale musieli zareagować. Zwłaszcza, że została wytyczona osoba do tego aby unieszkodliwić osobę zbliżającą się do okna. Ona miała tylko informować i ubezpieczeć. Niestety doszli do tego momentu, że musiała zareagować. Dwie osoby miały ograniczone możliwości bojowe. Był jeszcze Ario i Toshiro. Ario musiał kontrolować lalki i nie wiedziała jak on sobie daje radę ogarnianiem tylu bodźców na raz. No i Tanaka. Walka w zwaciu lub katon.
To w tym momencie katon miał stać się ich problemem. Mężczyzna składał pieczęcie a ciało Misae niemal samo wykonało niewielki sus (jeżeli będzie on konieczny) na tyle aby białooki był w zasięgu. Nie chciała aby spopielił wszystko. Zamierzała złożyć dłonie w charakterystyczny gest i kazać mężczyźnie od razu się obrócić. Jeśli będzie miałą bardzo dużo szczęścia złapie go w momencie wypluwania ognistej kuli? Czy czegokolwiek innego i każe od razu zwrócić się twarzą do mężczyzny który posługiwał się pnączami aby z bliska spopielił kolegę. Jeżeli będzie miała nieco mniej szczęścia i przerwie mu jutsu to po prostu rozkaże aby mężczyzna dobył broń i rzucił się na kompana. Tak rozproszeni powinni mieć problem z uniknięciem towarzyszy Yamanaki. Jakby nie było chce ich na siebie naszczuć. Oczywiście będzie uważała aby nie pochwycić jakiegoś ze swoich kompanów. Jeżeli sytuacja będzie beznadziejna będzie wykonywać unik. Taki jaki będzie potrzebny. Odskok. Sus w bok. Ku górze. Cokolwiek. Cały czas pamiętając o operowaniu chakrą. Jeżeli mężczyzna spełni jej rozkaz i zabije towarzysza - ma dokonać tego samego ze sobą, chyba, że inni go już dopadną. Dopiero gdy będą w miarę chociaż unieszkodliwieni kunoichi puści pieczęć i ponownie zacznie skanować otoczenie. Co z tego wyjdzie? Czas i towarzysze pokażą. Jest szansa, że oceni, że znajduje się zbyt daleko by wykonać atak i pochwycić mężczyznę przez wystrzeleniem ognistego jutsu. Wtedy zaniecha swojego działania, odskoczy gdzieś na tył i będzie kontrolować sytuację z dalszej odległości co chwilę skanując otoczenie i będąc gotową do ucieczki/unikania ataków.

  Ukryty tekst

[Toshiro]

Uśmiech dziewczyny oczywiście został dostrzeżony, ale sam Toshiro nie miał za bardzo jak odpowiedzieć ekspresją swojej twarzy, ponieważ ta była zakryta. W każdym razie sam mężczyzna i tak docenił gest. Docenił wiele rzeczy, która ta dla niego zrobiła nie robiąc nic. Paradoks? Może, aczkolwiek jeśli się nad tym zastanowić to jak najbardziej miało to sens. Rzeczywiście wszyscy byli daleko od ulgi. Na ten moment presja uderzyła w nich dużo mocniej niż wcześniej. Z drugiej strony - z tego przecież żyli, z walki i zabijania, a za chwilę mieli udowodnić swoją przydatność. Umiejętności Yamanaki były na prawdę bardzo przydatne, dawały bardzo dużo na polu walki. Czasem żałował, że sam takich nie miał, tym bardziej, że raczej nie dało się ich od tak nauczyć. Podczas swoich podróży na pewno czułby się dużo bezpieczniej mając obok siebie kogoś takiego, ale cóż. Nie zawsze dostawało się wszystko czego się chciało, prawda?[/akap]
Informacje, które podawała Koneko nieco go zadziwiły. Na samej górze byli Grandmasterzy, w porządku, w takim razie kto zajmował się rozmową z protektorem? Czyżby mieli w swoich szeregach tak wysoko postawionych ludzi? Być może właśnie trwało przekonywanie protektora. Tak na prawdę kto ich tam wiedział. Teraz zdecydowanie też nie był odpowiedni czas, aby się nad takimi rzeczami zastanawiać. Trzeba było się skupić. Obserwować otoczenie. Wypatrywać zagrożeń. Te przez chwilę się nie pojawiły. W końcu nadeszły. Na pierwszy ogień poszła dwójka mężczyzn. Na szczęście dla moralności Toshiro na mur trafiali zazwyczaj ludzie bez rodzin albo tacy, którzy ją porzucili. Nie było za bardzo obaw, że kogoś osieroci albo pozbawi synów. Można było iść na całość. W imię lepszego jutra! Czy coś. Szkoda, że pewnie większość ludzi po stronie Uchiha, która tutaj zginie ma coś do stracenia. Mimo tego każdy z nich zdecydował się na to, aby się tutaj pojawić. Nie było ich aż tak wielu, ale na szczęście ludzie wewnątrz popierali ich rację i przez to liczby się zwiększały. Toshiro zastanawiało jedynie dlaczego tamta drużyna o nic ich nie zapytała? Skąd mieli pewność, że są wrogami? Być może gnali na pomoc komuś na górze? Albo lepiej, nawet samemu protektorowi? Dziwne rzeczy się tutaj działy, na prawdę, ale trzeba było działać i ubezpieczać innych albo po prostu iść na całość i zacząć siać wokół pożogę? To zależy. Oczywiście od tego co zrobią jego kompani.
Najpierw szybkie rozeznanie w sytuacji. Ario wysłał swoje marionetki w dwa różne miejsca, Koneko ruszyła do ataku i Kisuke zapewne też zaraz to zrobi. Zerknął w kierunku Misae, a ta trzymała już charakterystyczną pieczęć swego klanu. Doskonale wiedział co się święci, więc nie zamierzał za bardzo wychodzić przed szereg i tracić nie wiadomo ile chakry skoro można to było załatwić dużo mniejszym nakładem. Przejechanie wzrokiem po wszystkich trwał dosłownie ułamek sekundy dlatego w pierwszym momencie ruszył w lewo, po łuku nieco się cofając, ale jednocześnie skracając dystans, robiąc miejsce Misae do wycelowania i powoli starając się zwiększyć obejmowany przez nich teren.
-Weźcie prawą.- rzucił lakonicznie będąc już na pełnych obrotach. Nishiyama czekał na odpowiedni moment. Widząc co robi Misae i gnającą kukiełkę Ario, przygotował się do złożenia jednej pieczęci i wypuszczenia swojej techniki gdy atak się nie powiedzie lub ktoś zrobi unik. Dopiero wtedy wkraczał Toshiro wraz ze swym ognistym strumieniem wycelowanym w narażoną przez ucieczkę lub odskok jednostkę. Nie była to jego najsilniejsza technika, ponieważ chciał oszczędzać siły, jednak bezpośrednie trafienie mogło zakończyć się śmiercią, a w gorszym przypadku poważną raną. No i oczywiście nie chciał rozwalić przy okazji marionetki pacynkarza. Wiadomym, że bardziej celował w kogoś kto będzie bliżej niego, czyli wroga bardziej po lewej. Miał nadzieję, że Aburame lub Koneko zajmą się prawą stroną odczytując jego zamiary i zamykając ich oponentów w kleszcze. Jeśli nie musiał to oczywiście nie marnował chakry i gdyby jakiś cel mocno oberwał i nie miałby raczej możliwości uniku to Toshiro sięgnąłby do kabury i wyciągnął dwie gwiazdki, a następnie rzuci nimi w kluczowe punkty, które będą odsłonięte. Jeśli lepiej w głowę, to w głowę, jeśli lepiej okolice szyi, to okolice szyi. Wystawione udo? No to w udo. Gość znów składa pieczęci? No to w takim razie po łapskach! Wszystko w zależności od tego jak potoczy się walka.
Nie miał pojęcia czy zaraz ktoś jeszcze nie wyłoni się zza rogu czy innej strony, ale tutaj liczył na Misae. Wcześniej rzeczywiście mówiła o dwóch osobnikach, które obrały inną ścieżkę, a reszta była ponoć w środku. Raczej nikt nie był na tyle mały żeby przecisnąć się przez te okna, ale co stało na przeszkodzie żeby zrobić dokładnie to co oni? Nie spodziewał się jak na razie za bardzo przeciwników od pleców czy też Czarnowłosy miał jakieś takie przeczucie, że jeśli zaraz nie dostaną się do środka to może być kiepsko. Oby się mylił. W razie ataków oczywiście odskakuje lub unika najprędzej jak potrafi starając unikać się walki w zwarciu. W skrajnych przypadkach gdzie ktoś zbliżyłby się do niego zbyt blisko będzie ratować się odpowiednią iluzją i zaraz po tym odskakiwał od razu, w którykolwiek z boków wydawałby się bezpieczniejszy. W przypadku dostrzeżenia wrzucenia kogoś z sojuszników albo jego samego w iluzje najpierw o tym powiadamia, a dopiero potem zaczyna uwalnianie przez Kai.

Chakra:

  Ukryty tekst

Techniki:

  Ukryty tekst

KP:

Zdolności

---

  Ukryty tekst

Ekwipunek

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

• 2 x Wakizashi
• Kabura
• Duża torba
• Zbroja Toshiro
• Drewniane pudełeczko z ciemnego drewna
• Mundur Shinsengumi

  Ukryty tekst

[Kisuke]

Początek działań, każdy skupił się na swoich umiejętnościach. Kisuke posłał owady korytarzem, Misae zawiadomiła, że zdolności sensoryczne, choć pozwalają wiele wykryć, to jednak odkrywają ją jako wrażliwy cel. Warte zapamiętania, zwłaszcza w kontekście nadchodzącej walki. Tutaj jednak Yoshihiro zadeklarował się, że zapewni jej wsparcie. Jak sama powiedziała, będzie naszymi oczami, ale sama potrzebuje trzeciego oka.

To podwójnie zabawne jak taka gra słów zadziałała w tym przypadku. Przebijające się czarne oczy przez lisią maskę nagle zrobiły się czerwone i zawirowały. To był dosłownie ułamek sekundy, zanim Tanaka odwrócił się w stronę wyłomu, sprawdził okolicę i ruszył. Wszyscy z nich ruszyli. Same oczy były jednak niezwykle interesujące. Trzy, wyraźne odznaczające się łezki na krwistoczerwonych oczach. Ten widok potrafił zmrozić krew w żyłach oraz przerazić wielu. Kisuke widział już niegdyś jedno z doujutsu. Tamaki posiadała, ale jej zdolności znacznie odróżniały się już samym wyglądem. To, czego jednak zdążył się dowiedzieć dzięki obserwacjom, to niezwykle czujny zmysł wzroku. Skoro oczy zmieniły się tak poprzez użycie chakry, to musiały być niezwykle wzmocnione, a kto wie, co jeszcze mogły kryć takie zdolności. Fascynacja Hiroe zdawała się robić coraz większa, a choć skupiony był na swoim zadaniu, to wiedział, że tej sprawy tak po prostu nie zostawi. Będzie musiał to przegadać. Z Tamaki i z Ario. Gdy to wszystko tutaj się skończy, będą musieli wrócić do swojej dawnej rozmowy.

Walka jednak zaczęła się szybciej, niż się spodziewali. Dwóch ninja, w maskach zaatakowało, natychmiast głośno komunikując co zastali. Szybko odkryli przebranie marionetek, co natychmiast wzbudziło podejrzliwość Kisuke. Spojrzał na tego krzyczącego. Cholera. Ta biel. Znał to puste, białe spojrzenie. Wielokrotnie miał okazję walczyć u boku kogoś, kto takie posiadał, ale jeszcze nigdy nie stawał z nikim takim w bezpośredniej walce. Wiedział, że konieczna była ostrożność. Sytuacja, choć nie najlepsza, to była, na razie pod kontrolą. Grupa Koneko miała przewagę liczebną oraz pewien efekt zaskoczenia, choć jak przystało na porządnych wojowników, członkowie Shinsengumi zabrali się do ataku praktycznie natychmiast.

Kisuke natychmiast sięgnął do swojej torby po kunai z notką. W tym samym czasie poczuł, jak Ario podpina się do niego nićmi. Już tak walczyli, Kisuke doskonale znał to uczucie oraz możliwości, jakie to daje. Zawierzył także swojemu koledze, gdy ten pomógł mu wyjść ponad tworzącym się okręgiem pnączy. Chwilę potem Kisuke wyrzucił kunai, zgodnie z poleceniem Tanaka. Prosto w prawą stronę od przeciwników, odcinając ostatnią z możliwych ścieżek ucieczki. Środkiem atakowała lalka Ario, od lewej zaś użytkownik dziwnych czerwonych oczu. Jeśli uciekną w stronę kunaia, to Kisuke natychmiastowo detonuje notkę, gdy ta będzie miała w swoim zasięgu przeciwnika. Jednocześnie drugą dłonią wyciągnął przed siebie, a z rękawa wyleciała reszta owadów, a te utrzymywały się bardzo blisko Aburame, ale w każdej chwili były gotowe zablokować nadlatujące korzenie, bądź przyjąć na siebie technikę katonu, gdyby ta leciała wprost na grupę Koneko. Sam Kisuke był także gotowy do wykonywania uników, jego możliwości były wielokrotnie wzmocnione, dlatego będzie cholernie szybki, jeśli zajdzie taka potrzeba. Choć ciągle przecież trzeba pamiętać, że to walka bardzo nietypowa, bo niedziejąca się na płaskiej powierzchni, a na zewnątrz budynku. Ciągła kontrola chakry w stopach była kluczowa, aby nie spaść. Tak samo owady, które leciały korytarzem, miały kontynuować swoje zadanie.

  Ukryty tekst