Szlak transportowy

[Kenshi]

Po dotarciu na szlak transportowy, ruszył w długą podróż powrotną. Zamierzał opuścić wygodne tereny Wietrznych Równin i dotrzeć do Atsui, zaczątku Samotnych Wydm. Misja której się tu podjął nawiązując współpracę z Tetsuo, przyniosło całkiem inne rezultaty od tych oczekiwanych. Nawiązane jednak tu nowe znajomości, pozwoliły wynagrodzić poświęcony czas.
- To co miłe, szybko się kończy - skontemplował, wytyczając trasę poprzez obranie drogi głównym traktem. Nie znał krótszej drogi, a taki kierunek wydawał mu się najmniej problematyczny. Doszły jego uszu słuchy o wybuchu nowego konfliktu, nie zamierzał w nim jednak uczestniczyć, dlatego droga miała wieść bezpośrednio do Kinkotsu.
Minęło dość sporo czasu od jego wyruszenia do Yusetsu, stąd zastanawiało go co się działo w Atsui. Ciekawiło go również co się działo dalej w Saisei. Wiedział, że nie może dłużej odkładać na bok tej sprawy - stąd postanowił, że po uporządkowaniu spraw w swojej rodzimej osadzie, postara się nawiązać z zaufanym członkiem tej organizacji. Z kobietą, która go wprowadziła w sam środek tego całego zamieszania.
Bo w gruncie rzeczy, czy miał coś do stracenia?

• [z/t]

Dokąd: Atsui
Czas podróży: 30 minut
Środek transportu: -

[Shenzhen]

Nadszedł chyba najtrudniejszy moment podróży chłopaka jaki mógł nastąpić. Chłopca, któy większosć sowjego życia spędził otoczony przez wydmy piaskowe i skały, czekałą przeprawa przez morze. NIc tak chyba nie wzbudzało w nim obaw jak fakt, że będzie pozostawiony na pastwę morskich fal, osłonięty tylko przez ściany swej kajuty. Tak wiele w tym momencie zależy od natury, od tego co włąda tymi wodami lub tego co się też w nich kryje. Stojąc już opatulony w swe ciepłe ubrania, Shenzhen przełknął głośno śłinę a następnie poczynił krok naprzód by stanać już na kłądce, prowadzącej na pokłąd. U mężczyzny, któy prowadził ewidencję, wniósł należytą opłątę, po czym wszedł na pokłąd statku majaćego zaprowadzić go wprost do Yinzin...

Dokąd: Yinzin
Czas podróży: 30 minut
Środek transportu: statek 100Ryo

[Aira]

W końcu nadszedł dzień w którym nasza mała pierdoła opuści sama rodzinną wioskę. To nie będzie ta sama podróż którą odbyła wraz z samuraiem Hayamim. Tym razem zdana będzie tylko na siebie i śnieżną Yuuki. Czy to był dobry pomysł? Zdecydowanie nie, ale dziewczyna bardzo się uparła. Zresztą jakby nie patrzeć, była już dorosłą kunoichi. Nawet zaopatrzyła się przed wyprawą w broń (jakby miało to cokolowiek zmienić). Przecież Hayami nie zdążył przed wyjazdem nauczyć jej czegokolwiek z walki mieczem. No nic, przecież wystarczyło jedynie unikać kłopotów...prawda? Za cel podróży obrała Yinzin. Wioska nie była oddalona o niewiedomo jak dużą odlegość. Jedyny problem była jej lokalizacja na wyspie. To jednak łatwo szło obejść wynajmójąc osobę z łodzią. Po sprawdzeniu czy wszystko zabrała ze sobą, spojrzała jeszcze na uradowaną suczkę. Ta również cieszyła się, że przyjdzie jej zwiedzać zupełnie nowe tereny. Muszała tylko pilkować tej ludzkiej fajtłapy.
[z/t]

Skąd: Yusetsu
Dokąd: Yinzin
Czas podróży: 30min
Czas przybycia:
Środek transportu: Łódź

[Hikari]

Wyruszając z domu zabrał z sobą zapasy na podróż, alkoholu, jedzenia czy też ubrań na zmianę. Nie mógł tyle dni również podczas turnieju spędzić w tym samym stroju. Problematyczne byłoby siedzenie w pokoju, bo wszystkie ubrania jakie miał na sobie są mokre z powodu prania czy też deszczu i muszą wyschnąć, wolał uniknąć takiego błahego problemu. Cały pakunek zmieścił w jednym plecaku, dzięki czemu nie czuł żadnego utrudnienia podczas pokonywania kilometrów. Jego celem była osada, gdzie mógł się zabrać na drugą stronę lądu do Yinzin, a będąc spóźnionym trochę się śpieszył aby nie stracić całej akcji.
Do odpowiedniej wioski dotarł następnego dnia, gdzie miała nadejść chwila prawdy. Wszystkie statki mogły obecnie wypłynąć przez co Hikari mógł nie posiadać żadnego transportu tymczasowo. Szczęście okazało się po jego stronie, bo wczoraj jeden kapitan wrócił z rejsu handlowego, a już następnego świtu ponownie musiał wypływać. Obecnie jego biznes można powiedzieć przechodził spore ożywienie przez turniej, o którym wiele osób postronnych opowiadało. Czy rzeczywiście będzie to godny takiego zamieszania spektakl? To się dla niego miało dopiero okazać.

Z/T -> Onsen Odayaka Mizu

Dokąd: Yinzin
Czas podróży: 30min
Środek transportu: Statek jako pasażer za opłatą

[Mahiro]

Mahiro w końcu dotarł do Yusetsu. Jest to jednak tylko przystanek na jego drodze. Jego celem dalej jest Yinzin i odbywający sie tam turniej. Pośpiech nie pozwala mu na skorzystanie z oferty turystycznej jaką oferuje prowincja. Liczy się tylko i wyłącznie szybka przesiadka z konia do łodzi. Całe szczęście blondynowi szybko udało się znaleźć odpowiedni środek transportu. O dziwo nawet nie narzekał i nie prowokował ale to efekt braku czasu. Jakiekolwiek kłótnie i nieporozumienia tylko by opóźniły młodego Haretsu. Był tego w pełni świadom i pilnował siebie samego cały czas. Wiele razy miał ochotę powiedzieć i zrobić coś w typowym dla siebie stylu. Nie zrobił tego całe szczęście. Chociaż zapowiada się, że jak już dotrze do celu to odbije to sobie z nawiązką.

zt ---> http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 14#p141014

Dokąd: Yinzin
Czas podróży: 30min
Środek transportu: Łódź(100RYO)

[Akaruidesu Yoake]

"Powrót do gry"
Misja rangi C dla Jun’ichi
Kolejka 9. z 15? Nic nie dały obserwacje statku, bo wszystko w nim i na nim było jk najbardziej w porządku. Przenoszenie towarów, sprawdzanie lin i żagli. Ładownia wydawała się być prawie pełna, na pokładzie Jun’ichi dostrzegł też trochę zwierząt (głównie koni pociągowych). Kajuty załogi były w większości puste, ale liczba koi mniej więcej pokrywała się z liczbą ludków, którzy aktualnie ciężko pracowali przed wyruszeniem. Po drodze od trapu do kajuty, którą zajmowała ich dwójka, dowiedzieli się, że okręt może wypłynąć z portu najwcześniej za godzinę, bo jeszcze sprawdzają, czy wszystko po załadowaniu jest w porządku, a poza tym musieli umiejscowić ładunek Ebisu w bezpiecznym miejscu. Chodziło tu oczywiście o zabezpieczenie podróży zarówno dla konia, jak i wozu, żeby nie zostały uszkodzone. Zwoje w odpowiednim miejscu były bezpieczne od wpływu zewnętrznego, a ich zawartość była zabezpieczona samą pieczęcią. W końcu odcumowania nadszedł czas i okręt wypłynął w stronę Yusetsu.
Żegluga minęła spokojnie. Pogoda sprzyjała załodze, kilka dni na łodzi mijały jak z bicza strzelił. Widać było wiele okrętów różnych rozmiarów, zarówno handlowych, jak i wojennych, najczęściej pod znakiem samurajów. Patrolowali wybrzeża Yinzin i Teiz, co pozwoliło na swobodę w podróży i brak konieczności wypatrywania co godzinę Byakuganem, czy jakaś nowa jednostka pojawiła się na horyzoncie. W dniu przybicia zostali obudzeni przed świtem, bo rankiem mieli dopłynąć do portu. Nic nie wyglądało nawet odrobinę podejrzanie w przystani i otaczającym ją garnizonie, przynajmniej z daleka. Sądząc jednak po widocznych z kilkuset metrów wielkich czworonogach, Inuzuka mieli to miejsce pod kontrolą, jak to przystało na ich prowincję.

Przybiciu statku do pomostu towarzyszyło ujadanie psów i kilka okrzyków. Nie minęło dużo czasu, a po trapie spełzał już wóz Ebisu, który miał kontrolę nad zaprzęgniętym koniem.
- A więc teraz zaczyna się nasze zadanie. Mamy jakiś tydzień do serca Shigashi. W nocy będziemy czuwać na zmianę, chociaż będę starał trafiać na gospody. Jak tylko oddalimy się od portu i nie będzie garnizonów, pojawi się pewne niebezpieczeństwo. Nie spodziewam się jednak, żebyśmy mieli problemy przed granicą prowincji. Inuzuka dobrze pilnują swojej ziemi. – Oznajmił Ebisu. Wygląda na to, że jeszcze kilka dni będzie względnego spokoju, ale z tego co mówił – największym problemem wydaje się sama prowincja Shigashi. Czy faktycznie zagrożenie było związane z turniejem, skoro spodziewał się kłopotów dopiero blisko swego celu?

[Jun'ichi]

Poprzednia lokacja

Podróż statkiem była dla młodego Hyugi zupełną nowością, jednak starał się nie okazywać tego w żaden sposób. Początkowo nie mógł przyzwyczaić się do nieustającego bujania na boki oraz wilgoci, która po pewnym czasie zostawiała na jego masce drobne krople, które były lekkim utrapieniem. Wreszcie jednak jego środek ciężkości zaczął niemal odruchowo przemieszczać się tak, by utrzymać pion, zaś oczy i umysł przyzwyczaiły się do ciągle poruszającego się na boki obrazu. Od tego momentu Jun zaczął bacznie obserwować ich środek transportu oraz załogę, która im towarzyszyła. W wolnych chwilach spacerował po pokładzie, sprawdzał czym właściwie jest statek, jak funkcjonuje i jak wygląda praca marynarzy. Było to fascynujące ale również niebezpieczne zajęcie, o czym młodzieniec przekonał się w czasie większych fal i sztormów, które rzekomo były niczym w porównaniu do tego, czym były prawdziwie wielkie burze na morzu. Ocena niebezpieczeństwa wynikała głównie z tego, że marynarze nie byli shinobi więc ryzykowali znacznie bardziej bez umiejętności posługiwania się chakrą.
Kiedy dotarli do portu w Yusetsu, chłopak bardzo zaciekawił się shinobi, którzy u swych boków mieli wierne i groźnie wyglądające psy. Ich wygląd wyraźnie różnił się od przeciętnych czworonogów - te były większe, ich pyski zdawały się bardziej rozumne, jak gdyby dobrze wiedziały jakie jest ich zadanie i co się w ogóle dzieje w tym miejscu. Chłopak maszerując przez port, użył swojego Byakugana w celu dokładnego przyjrzenia się tym istotom, oraz by przeszukać okolicę, bowiem było możliwe, że ktoś z okolicy mógł być szpiegiem. Warto było zwrócić uwagę na podejrzane osoby, które wypatrzone w późniejszym etapie podróży mogły stanowić znak zagrożenia i konieczności odwrotu lub przygotowania się do walki.
Po rozmowie z Ebisu, Jun zaczął ponownie zastanawiać się nad tym co właściwie przewozili. Zdawało się że im bliżej byli celu, tym większe było zagrożenie, a to mogło świadczyć o tym, że w Shigashi nie chcą tego co mają ze sobą... lub chcą tego aż nazbyt mocno. Póki co Jun planował jednak spokojnie podróżować z Ebisu i baczyć na otoczenie, by móc jak najlepiej spełnić swój obowiązek ochrony pracodawcy i jego własności.

[Akaruidesu Yoake]

"Powrót do gry"
Misja rangi C dla Jun’ichi
Kolejka 10. z 15? Przyglądając się tak osadzie portowej, można było dostrzec różne sytuacje. Jedno jednak mogło być szczególnie ciekawe, a mianowicie to, że zdawało się, że część shinobi rozmawiała z towarzyszącymi im psami. To było… Specyficzne. Na pierwszy rzut oka psy zdawały się często odpowiadać, a ich panowie rozumieć. Po przyjrzeniu się, Hyuuga mógł się w tym tylko upewnić. Spiskowców jednak brakowało, przynajmniej nie takich, czyhających na nich. A może po prostu nikt nie był zainteresowany ładunkiem przewożonym w zwojach.

Sprawdzając co jakiś czas okolicę Byakuganem można było całkiem sprawnie i w miarę bezpiecznie podróżować. Widać było każdego osobnika, a jak się już go zobaczyło, można było mu się dokładniej przyjrzeć. Tak więc mijali inne wozy z kupcami, każdy z przynajmniej jednym ochroniarzem, mijali żebraków i przechodniów. Byli ludzie uzbrojeni i nieuzbrojeni, ale wszyscy wydawali się być zajęci swoimi sprawami, nie było na tej trasie miejsca na lenistwo.

Ale nie dla wszystkich brakowało czasu na lenistwo. Po paru dniach drogi zwiad Jun’ichiego mógł wykazać osobnika, który miał rozłożony namiot obok siebie, a sam oparty o drzewo malował sobie coś na zwoju. Ponieważ był rozwinięty, dało się dostrzec motywy zwierzęce, a przy odrobinie ciekawości można było dostrzec kolejne zwoje, tym razem kryjące swą zawartość pdzięki zwinięciu, ale przed zwykłym okiem nawet same siebie w namiocie. Niedługo się zbliżą do niego, ale czy był on jakimś niebezpieczeństwem na trasie, gdy widzieli już tyle uzbrojonych ludzi, którzy ich nawet nie zaczepili?

[Jun'ichi]

Jun w milczeniu spełniał swój obowiązek i lustrował każdego i wszystko co tylko mogło skrywać niebezpieczeństwo - ludzie w zbrojach, wyposażeni w różną broń lub po prostu podejrzani z twarzy - każdego z nich chłopak dokładnie obejrzał, sprawdził poziom chakry oraz zachowanie, które mogło zdradzać niecne zamiary względem przypadkowych przejezdnych. Ostatecznie kilka dni podróży minęło zupełnie bezproblemowo co z jednej strony było przez niego brane jako pozytyw, z drugiej jego podejrzliwa strona zaczęła doszukiwać się w tym złego omenu, tego że całe zło i niebezpieczeństwo którego uniknęli do tej pory, skumuluje się i uderzy w nich w najmniej oczekiwanym momencie.
Kiedy Byakugan chłopaka natrafił na nietypowego jegomościa - malarza, Hyuga zatrzymał się chwilę przy nim, a właściwie na tym co robił. Zwierzęta które malował były namalowane wprawną ręką, nie wyglądały wprawdzie jak żywe, jednak z pewnością przedstawiały typowe standardy współczesnego malarstwa. Dodatkowo ilość zwojów jakie miał ze sobą malarz była doprawdy intrygująca i mogła wskazywać na to, że były to obrazy przeznaczone na sprzedaż, bo i w jakim innym celu miałby ich przy sobie aż tyle? Dla zasady, Jun sprawdził swoim wzrokiem chakrę malarza oraz to czy wśród jego ekwipunku nie ma czegoś co takie ślady "niebieskiej energii" w sobie nosi. Jak zwykle poinformowałem Ebisu o tym co zauważyłem - uznałem że może to być wskazane, ponieważ mężczyzna może lepiej wiedzieć jakiego rodzaju osoby mogą mu zagrażać. Może coś co dla mnie jest nieistotnym elementem, dla Ebisu będzie wskazówką świadczącą o tym, że zbliża się zagrożenie. W tej sytuacji Jun uznał to za mało prawdopodobne, ponieważ Ebisu ani razu nie zaniepokoił się, nawet gdy mijali uzbrojone jednostki lub shinobi.
Kiedy poinformował już swojego pracodawcę o wszystkim co udało mu się dostrzec, wrócił wzrokiem do malarza, którego prace przykuły jego szczerą uwagę. Widział bowiem oczyma wyobraźni jak kilka takich dzieł wisi w jego rodzinnym Dojo. Wprawdzie nie było to miejsce do tego przeznaczone, ale było to też jedyne miejsce, które mógł nazwać domem, a w domu podobno można trzymać rzeczy, co do których żywi się pozytywne odczucia. W jego zakątku brakowało czegokolwiek, co czyniłoby to miejsce prawdziwym domem, a coś tak banalnego jak malowidło przedstawiające piękne zwierze mogłoby być dobrym początkiem na drodze do stworzenia sobie stałego i bezpiecznego miejsca w tym pełnym zła świecie.

[Akaruidesu Yoake]

"Powrót do gry"
Misja rangi C dla Jun’ichi
Kolejka 11. z 15? Niezwykle odważnym dla niektórych byłoby powieszenie sobie nad łóżkiem, czy też nad matą w dojo, niezwykle realnego wizerunku lwa, jakkolwiek wykonanego w czerni i bieli. Kolorystyka ta jednak świetnie pasowała do stroju Zenpool’a, który opiekował się domem treningowym służącym rodzinie Hyuuga. Relacja zdana Ebisu była o tyle inna, że się faktycznie przejął osobnikiem. Może nie pokazał jakiś wyraźnych oznak strachu, czy zaniepokojenia, ale odezwał się tłumacząco.

- Poprzedni spotykani mieli swój cel i coś do stracenia. Złodziej najpierw chowa łup, zanim wyruszy ponownie, bo inaczej może zostać z niczym. Ten jednak celu nie ukazuje. Nie wszyscy biorą pod uwagę takie zdolności jak twoje, więc gdy nieszczęśnik by się ujawnił, byłoby już za późno. – Mężczyzna poprawił się na siedzisku, gdy byli już w miarę niedaleko. Miał zamiar pewnie obserwować każdy ruch dziwnego człowieka na poboczu. - Zachowuj czujność. Postaram się minąć go obojętnie, żeby go nie sprowokować, ale kto wie. – Jak powiedział, tak zrobił. Jechał jak gdyby nigdy nic obok malarza. Hyuudze nie udało się dostrzec żadnych nasyconych chakrą przedmiotów, wszystko wskazywało na to, że jest tu tylko on i jego niezwykle udane malunki. Trzy lwy, dość spory ptak, Dwa węże i chyba był w trakcie malowania kolejnego węża. Zwój był średnich rozmiarów, tak jak kolejny leżący u nóg malarza..

Zbliżali się już wyjątkowo blisko. Do pobocza drogi był gdzieś metr z prawej strony od wozu, a przed końmi było koło 10 metrów do wysokości osobnika na poboczu. Oznaczało to jeszcze sporo czasu na reakcję, zanim podjadą za blisko, wiadomo jednak było, że tamten ich zauważył. Podniósł głowę, położył zwój luźno na nogach, przytrzymując go początkowo rękoma, a potem je uniósł w lekko żebraczym geście.
- Rzućcie no trochę grosza panowie, poratujcie no potrzebującego. – Na potrzebującego raczej nie wyglądał. Ebisu tak jak zapowiedział wcześniej zachowywał obojętność. Teraz wszystko zależało od Hyuugi. To, co się wydarzy, może zależeć od tych kilku momentów zbliżania się do malarza. Ale czy może on zagrażać? Tenketsu jak u każdego początkującego shinobiego, ale Byakugan nie był od oceniania poziomu chakry, więc to niewiele mówiło. Brak broni i przedmiotów zawierających chakrę – ale największą bronią większości shinobi są techniki, czyż nie?

[Jun'ichi]

Początkowo chłopak lekko zlekceważył zbliżające się spotkanie z tajemniczym malarzem. Dopiero zachowanie Ebosu uświadomiło mu, że prawdopodobnie z tego samego powodu wraca z turnieju jako przegrany. Obiecał sobie że stanie się silniejszy, ale oznacza to też większą ostrożność, dlatego też bacznie wlepił w malarza swoje oczy i zmieszał chakrę wewnątrz organizmu, skupiając się w pierwszej kolejności na nogach.
Słowa jego towarzysza miały sens, on sam również nie ruszał do walki z dobytkiem, nie wtedy kiedy miał coś do stracenia. Ten tutaj mógł okazać się mistrzem walki w zwarciu, a to bardzo ucieszyłoby młodego Hyugę. Ta myśl wydawała się jednak błędna, bo po co wtedy miałby obładowywać się zwojami i siedzieć, co tylko utrudniłoby mu atak? Pozostawało tylko przygotować się najbardziej optymalnie, dlatego też chłopak zdecydował, że w razie jakiegoś ataku przeciwnika, pośle w jego stronę (ręką dalszą od rywala) podmuch wiatru Hakke Kūshō, która miałaby w najgorszym wypadku zatrzymać atak, w najlepszym sięgnąć również samego agresora. To rozwiązanie zdawało się dobre zarówno na ataki bezpośrednie jak i dystansowe, chociaż tutaj dystans zmniejszał się z każdą chwilą. Dlatego też oczy bacznie obserwowały mężczyznę oraz to co działo się wokół powozu, starał się jednak nie zwracać twarzy w jego stronę, nawet gdy zaczął prosić o wsparcie. Mimo że wcześniej gotów był zsiąść z powozu i kupić coś dla siebie, uznał że powinien spełnić oczekiwania swojego klienta i zapewnić mu poczucie bezpieczeństwa, za które przecież płacił i jego też oczekiwał. Chłopak poza swoim podmuchem chciał też mieć jak ruszyć do walki jeśli takowa miałaby się zacząć, dlatego też była mu potrzebna chakra w nogach. Z jej pomocą chciał się wtedy odepchnąć od powozu i ruszyć na udawanego artystę, jednak to miała być tylko ewentualność.

  Ukryty tekst

[Akaruidesu Yoake]

"Powrót do gry"
Misja rangi C dla Jun’ichi
Kolejka 12. z 15? Jun’ichi nie podzielał spokoju i obojętności Ebisu w stosunku do nieznanego jegomościa, ale mogło to być nastawieniem, które uratowało ich dwójkę. O ile oczywiście zagrożenie było takie duże, że faktycznie by ich pokonało, na pewno jednak przewidział wrogie zamiary. Gdy malarz zauważył ruch ze strony Zenpoola, od razu poderwał ręce i złożył pieczęć. Było jednak za późno. Fala chakry i powietrza uderzyła go, sprawiając, że przeturlał się po ziemi, zwijając po drodze swój namiot. W momencie uderzenia ze zwoju na nogach żebraka wydostały się lwy stworzone z atramentu. Najwyraźniej ożywił te trzy namalowane stwory. Jeden rozbryznął się na swego twórcę i jego namiot, ale pozostałe dwa wymknęły się na boki.

Mężczyzna zbierał się z ziemi, a Jun’ichi miał teraz do załatwienia inne sprawy niż dobijanie przeciwnika. Jeden kotowaty wytworzony na stronę konia wyglądał, jakby miał zaatakować kupca, podczas gdy drugi, który wyszedł ze zwoju na stronę tyłu wozu, po uskoku od podmuchu wyglądał jakby miał natrzeć na koło podtrzymujące te sterty drewna. Może i niegroźny atak, ale na pewno może im utrudnić.

- No to przyszło ci zarobić na chleb. – rzucił Ebisu, starając się zeskoczyć za wóz, by uniknąć ataku. Nie wyglądał jednak na tchórzliwego w tej swojej ucieczce, a raczej dobrze wiedział co robi, jakby mając standardowy plan na tego typu sytuacje. Miał też jednak niestandardowego ochroniarza, który widział lwy nacierające na wóz i przeciwnika, który schował się za drzewem jakieś 5-10 metrów od nich. Pędzel śmigał po zwoju, który udało mu się utrzymać w ręku, ale za wcześnie było, by powiedzieć co dokładnie tam powstaje…

  Ukryty tekst

Nazwa

Chōjū Giga

Ranga

D

Pieczęci

Tygrys

Zasięg

50 m (dotyczy bezpośredniej kontroli przez użytkownika)

Miniatura

E: 7% | D: 6% | C: 5% | B: 4% | A: 3% | S: 2% | S+: 1 (za 12)

Mały

E: 16% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (za 6)

Średni

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3% (za 3)

Duży

E: 36% | D: 28% | C: 20% | B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4% (za 1)

Monstrualny

D: 45% | C: 35% | B: 25% | A: 15% | S: 10% | S+: 5% (za 1)

Opis Technika, która polega na urzeczywistnieniu wcześniej namalowanych na płótnie zwierząt. Użytkownik za pomocą atramentu i pędzelka maluje określoną ilość i rodzaj bestii, co trwa dosłownie moment (szybkość procesu zależy zarówno od naszych statystyk jak dziedziny klanowej), po czym składa pieczęć Tygrysa skupiając się na malunku. Rezultatem jest wyskoczenie ze zwoju pełnoprawnych, trójwymiarowych replik narysowanych zwierząt. Posiadają szczątkową inteligencję, która pozwala im na wykonywanie prostych poleceń. Przykładowo zaatakowania kogoś, przemieszczenia się i powrotu bądź też pogoni za kimś. Dzięki temu zwierzęta zyskują funkcje zarówno ofensywną, jak i wspomagającą, mogąc przykładowo przeprowadzić zwiad czy przeszkadzać przeciwnikowi. Oprócz tego możemy kontrolować je samodzielnie za pomocą własnej woli, zyskując większą precyzję podczas wykonywania przez nie zadań. Wadą zwierząt jest zerowa wartość defensywna (poza nielicznymi wyjątkami), twory rozpadają się pod wpływem każdego ciosu wymierzonego w nich bądź po zranieniu bronią, wystarczy nawet kunai (ale nie senbon).

Nazwa

Lew Tomoe

Rozmiar

Średni

Ranga C

Szybkość

90

Siła

70

Ranga A

Szybkość

120

Siła

90

Opis Główna siła ofensywna. Ceniony za swoje ostre pazury i kły, a także dużą zwrotność. Sam wygląd bestii może przestraszyć o dużej skuteczności nie wspominając. Najlepiej sprawdza się w grupach po kilka osobników, gdzie mogą się rozproszyć i flankować samotne cele korzystając z przewagi liczebnej.

[Jun'ichi]

Atak ze strony malarza był sporym ciosem dla Jun'ichiego. Chłopak liczył na to, że jest to jedynie artysta i jego podejrzenia okażą się błędne, że dokona zakupu ślicznego obrazka, ostatecznie jednak stał się przeciwnikiem, oprawcą, wrogiem! Kiedy fala powietrza mknęła w rywala, opiekun Dojo dostrzegł też dwa, sporych rozmiarów lwy o dziwnych barwach, a właściwie ich braku. Poruszały się szybko i zwinnie, dlatego chłopak nie miał zamiaru pozwolić całej trójce - wliczając malarza - robić co tylko im się zachce. Z pomocą chakry, kaleka odbił się od podłogi powozu, skierowując swoje ciało w kierunku pierwszego lwa (ten, który chciał zaatakować kupca), jednocześnie sięgając po swój drewniany kij. Z jego pomocą chciał przetrącić łeb bestii, uderzając pionowo z całej siły, jednocześnie bacznie obserwując cały obszar dookoła siebie. Ruch jaki chciał wykonać chłopak, zakrawał o akrobatykę, bowiem jednocześnie z uderzeniem w pierwszego zwierza, Jun chciał wykonać "salto" nad ofiarą i "ciągnąc" dalej rękoma za kij, chciał posłać w kierunku drugiego zwierza serię wietrznych pocisków, które miały za zadanie trafić w jego tułów oraz głowę.
Kiedy kaleka wreszcie wylądował pewnie na ziemi, miał zamiar od razu ruszyć pędem w stronę malarza ukrywającego się za drzewem. Chciał bacznie przyjrzeć się temu co planował tym razem ożywić oraz jakie może to mieć umiejętności. Jednocześnie w ustach zebrał nieco śliny i chakry, tworząc z nich pięć, niewielkich igieł, którymi miał zamiar zaatakować mężczyznę, kiedy tylko wyłoni się zza drzewa lub on sam (Jun) zdoła go ujrzeć bez żadnych przeszkód na drodze.

1 - pionowy cios w łeb pierwszego lwa
2 - kij po przejściu przez lwa lub minięciu go, jest skierowany w dół, tak samo jak Jun'ichi robiący salto. W tej chwili rozpoczyna się technika Fuuton.
3 - kule wiatru są już uwolnione, a Jun'ichi dokańcza swoje salto, po którym powinien wylądować niedaleko za pierwszym lwem, o ile ten wciąż istnieje.

  Ukryty tekst

[Akaruidesu Yoake]

"Powrót do gry"
Misja rangi C dla Jun’ichi
Kolejka 13. z 15? Malarz w swoich prezentował, że jest dużo szybszy od przeciętnego człowieka, jednak ciągle brakowało mu sporo do sprawności Hyuugi. Miał jednak tę przewagę, że gdy ochroniarz kupca zajmował się wcześniej wytworzonymi lwami, miał chwilę na działanie. Byakugan chłopaka dostrzegł, że pośpiesznie malowane na zwoju tym razem były ptaki. Dość małe, ale łącznie sześć. Po złożeniu kolejnej pieczęci wyleciały i starając się manewrować, leciały na cenne oczy chłopaka, jak i widać było, że dwa oblatywały wóz. Pojedyncza, choć skomplikowana, akrobacja z kijem pozwoliła załatwić pierwsze twory przerośniętych kotowatych, a teraz istniało już kolejne zagrożenie. Mniejsze i jakby… Mniej znaczące? Jednak wyjątkowe oczy mogły dostrzec, że autor „dzieł” ucieka kilka drzew dalej, a jeden z ptaków wzbił się powietrze i pokierował się jakby wzdłuż drogi – może do Shigashi?

Czy Jun’ichi dalej będzie próbował ścigać tchórzliwego napastnika? Leciały na niego trzy ptaki, które były małe i dość wolne, ale dwa były zupełnie poza zasięgiem kija, podczas gdy żebrak uciekał co kilka drzew, zerkał w tył i dalej uciekał, malując kolejne lwy na zwoju. Czyżby nie spodziewał się takiego oporu? Może szybkość kaleki go przytłoczyła? Żeby się go wypytać, trzeba go złapać, a żeby go złapać, trzeba by się oddalić od pracodawcy…

  Ukryty tekst

Nazwa

Chōjū Giga

Ranga

D

Pieczęci

Tygrys

Zasięg

50 m (dotyczy bezpośredniej kontroli przez użytkownika)

Miniatura

E: 7% | D: 6% | C: 5% | B: 4% | A: 3% | S: 2% | S+: 1 (za 12)

Mały

E: 16% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (za 6)

Średni

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3% (za 3)

Duży

E: 36% | D: 28% | C: 20% | B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4% (za 1)

Monstrualny

D: 45% | C: 35% | B: 25% | A: 15% | S: 10% | S+: 5% (za 1)

Opis Technika, która polega na urzeczywistnieniu wcześniej namalowanych na płótnie zwierząt. Użytkownik za pomocą atramentu i pędzelka maluje określoną ilość i rodzaj bestii, co trwa dosłownie moment (szybkość procesu zależy zarówno od naszych statystyk jak dziedziny klanowej), po czym składa pieczęć Tygrysa skupiając się na malunku. Rezultatem jest wyskoczenie ze zwoju pełnoprawnych, trójwymiarowych replik narysowanych zwierząt. Posiadają szczątkową inteligencję, która pozwala im na wykonywanie prostych poleceń. Przykładowo zaatakowania kogoś, przemieszczenia się i powrotu bądź też pogoni za kimś. Dzięki temu zwierzęta zyskują funkcje zarówno ofensywną, jak i wspomagającą, mogąc przykładowo przeprowadzić zwiad czy przeszkadzać przeciwnikowi. Oprócz tego możemy kontrolować je samodzielnie za pomocą własnej woli, zyskując większą precyzję podczas wykonywania przez nie zadań. Wadą zwierząt jest zerowa wartość defensywna (poza nielicznymi wyjątkami), twory rozpadają się pod wpływem każdego ciosu wymierzonego w nich bądź po zranieniu bronią, wystarczy nawet kunai (ale nie senbon).

Nazwa

Kruk/Jaskółka/Gołąb

Rozmiary

Mały

Ranga D

Szybkość

60

Siła

Zwykłego człowieka

Ranga B

Szybkość

90

Siła

10

Ranga S

Szybkość

120

Siła

20

Opis Mały ptak do wykorzystania w walce i jako kurier. W walce w dużych chmarach wysyłany na przeciwnika, by utrudnić mu widoczność i rozproszyć. Jako kurier może służyć do przekazywania informacji i to bez konieczności noszenia zwoju. Wiadomość można "wpisać" w niego, żeby po wejściu do jakiegokolwiek innego zwoju zamienił się w tekst z naszym przekazem. Dobry również jako zdalnie sterowana bomba po dołączeniu do niego notek.

[Jun'ichi]

Kiedy obydwa lwy zamieniły się w mokre plamy atramentu, Jun zrozumiał że prawdopodobnie poza szybkością i ilością nie dysponują one (twory) dużą wytrzymałością, zwłaszcza te niewielkie. Chcąc pozostać blisko powozu oraz Ebisu, chłopak puścił trzymany w dłoni kij i zmienił swoją postawę, ciągle obserwując nadlatujące w jego stronę ptaki. Aby pozbyć się całej trójki, użył jednej z najkrótszych serii ataków Miękkiej Pięści - złączonymi palcami celował w ptaki, unikając jednocześnie ich pazurów i dziobów. Plan zakładał, że po unicestwieniu wszystkich trzech ptaków, wykona on - miał nadzieję - ostatnią technikę w tym starciu. Kolejna fala powietrza miała zostać posłana w stronę ostatnich dwóch ptaków, które zagrażały ochronie pracodawcy i jego towaru.
Po wszystkim Jun chciał dotrzeć do Ebisu i sprawdzić jego stan, oraz poinformować o tym co zdołał zauważyć odnośnie uciekającego przeciwnika. Jeden z uciekających ptaków mógł posiadać informacje o ich położeniu lub tym że stawiali opór, a to mogło być kolejnym zagrożeniem. Nie wydawało się jednak, by malarz wrócił, z pewnością nie szybko i nie sam.
Nie powinienem się oddalać, mógłby pojawić się ktoś jeszcze. Czy wóz jest cały? Widzę że zwoje są dość popularne w tych rejonach, ja sam spotykam się z nimi chyba pierwszy raz. Upierdliwa sprawa. - spytał Ebisu, wciąż mając się na baczności. Jego białe oczy spoglądały na cały obszar w promieniu 90 metrów, zerkając między drzewa, krzewy, w niebo oraz wszędzie tam skąd mogło nadejść zagrożenie.

  Ukryty tekst