Sklep z wyposażeniem

[Harruchi]

Wygląda na dosyć porządny sklep. Widzę, że broń i wszelkie wyposażenie jest tutaj ładnie poukładane i posegregowane względem rozmiarów i rodzajów. Naprawdę dobrze to wygląda. W ten sposób bez problemu znajdę to co mnie interesuje. Wystarczy tylko skierować się do konkretnego działu i tyle. Skoro tu jednak już jestem, a czuję, że sakwa karczmarza jest nieco cięższa niż się początkowo spodziewałem, będę w stanie kupić sobie coś jeszcze. Zdaję sobie sprawę, że w ten sposób zadziałał na mnie podstawowy sposób sprzedaży, ale skoro i tak już wydaję tutaj pieniądze, to warto wydać ich od razu więcej i przy okazji zakupić parę mniej istotnych, aczkolwiek przydatnych rzeczy.
- Mogłaś tego nie doczytać, ale żywioły wśród ludzi są wrodzone. Urodziłem się z elementem wiatru i wiele nie mogłem z tym zrobić. Podobnie jak ty urodziłaś się z elementem ognia i ów żywioł zawsze będziesz posiadać, niezależnie od tego jakie żywioły być może później opanujesz. - mówię do Masako, po czym oddalam się aby znaleźć i zakupić interesujące mnie rzeczy.

Posiadana gotówka: 1250
Koszt zakupu: 1100 (Wielki Wachlarz+Torba)
Pozostała kwota: 150

[Tamaki Hyūga]

~ 1/22 ~

~ Harruchi i Uchiha Masako ~

~ Misja Rangi D ~

~ Country roads take me home! ~

Podczas całego waszego pobytu w sklepie z wyposażeniem, dość natarczywie przyglądał się wam niemal łysy, niski jegomość z widoczną oponką, którą musiał hodować od niekrótkiego czasu. Patrzył to na Masako, to na Harruchiego zupełnie jakby was badał wzrokiem i oceniał czy podejść czy też nie, czemu towarzyszyło tarmoszenie płatka ucha i zdecydowanie dziwna mimika twarzy, która przywodziła na myśl jakby mężczyzna zjadł coś niezmiernie kwaśnego. Zanim którekolwiek z waszej dwójki zdążyło jednak jakoś na to zareagować mężczyzna podszedł do Masako i z czymś co najprawdopodobniej miało być szarmanckim uśmiechem.
- Witaj. - zaczął i puścił do dziewczyny oczko - Wyglądasz na taką co potrafi o siebie zadbać i miałbym dla ciebie propozycję zarobku... Dla twojego... kolegi też. - dodał po czym rzucił zrezygnowane spojrzenie na Harruchiego, jednak szubko wrócił oczyma do Uchihy, czekając na jej odpowiedź.

[Harruchi]

Wachlarz jest piękny. Jest też trochę cięższy niż się spodziewałem i chyba będę musiał chwilę poćwiczyć, aby móc go w pełni sprawnie używać, ale wierzę, że już niedługo sprawi, iż będę znacznie lepszym shinobim. Nie da się jednak ukryć, że był też drogi. Wiem, że w Daishi zapłaciłbym prawdopodobnie podobną ilość pieniędzy, jednak wciąż trochę szkoda pozbywać się takiej kwoty. Obecnie wszelkie zaskórniaki zostały wydane i przydałaby się jakaś robota, aby nieco zarobić. Szkoda tylko, że ową robotę oferuje taki oblech i przygłup. No cóż, niestety nie wszyscy mogą być wykształceni, cywilizowani, inteligentni i obyci.
- Jesteśmy shinobi, potrafimy o siebie zadbać. Dlatego lepiej uważać, aby nie nadepnąć nam na odcisk - mówię, nieco zniesmaczony zachowaniem mężczyzny - Powiedz jednak, co to miałaby być za propozycja?

[Uchiha Masako]

Masako pozwoliła Harruchiemu rozglądać się w spokoju, sama zaś skupiła się na asortymencie związanym z walką dystansową, a dokładniej - na łukach i wszelkich dodatkach do nich. Niestety, wyglądało na to, że jej własne zaskórniaki, nawet w połączeniu z napiwkiem otrzymanym od karczmarza, nie wystarczą aby zakupić wszystko, co by jej się wymarzyło. Przechodząc jednak między stolikami z asortymentem okazało się, że pieniądze ją - prawdopodobnie - znalazły, przybierając formę niezbyt zachęcająco wyglądającego i zachowującego się jegomościa. Mimo to, starała się, aby nie dać po sobie poznać, iż mężczyzna jest dla niej odpychający, zdobywając się nawet na słaby uśmiech, kiedy Harruchi mu pogroził, w sumie trochę ni z tego ni z owego. Tatko zawsze mówił, żeby nie oceniać zwoju po pieczęci, ale tutaj musiała się naprawdę postarać.

- Ekhem... tak, jesteśmy w istocie shinobi. W czym problem, panie...? - zawiesiła głos w sposób dający do zrozumienia, iż oczekuje przedstawienia się od potencjalnego pracodawcy.

[Tamaki Hyūga]

~ 4/22 ~

~ Harruchi i Uchiha Masako ~

~ Misja Rangi D ~

~ Country roads take me home! ~

Mężczyzna spojrzał znowu na Harruchiego najwyraźniej rozumiejąc jego aluzję, jednak było widać na jego twarzy zacięcie.
- Możecie mi mówić Matsu. Otóż mam bardzo delikatną sprawę do której potrzebuję właśnie kogoś kto pomoże mi się przedostać do Midori. Wszystko może wydawać się łatwe, jednak słyszałem pogłoski że na trakcie, którym będę jechał grasuje jakaś grupa rozbójników a nie mam na tyle dużo czasu aby jechać naokoło, stąd moja propozycja. Wasza dwójka pojechałaby ze mną i w razie jakby pogłoski okazały się prawdziwe to rozprawicie się z bandziorami a ja wam zapłacę kiedy już dotrzemy do Midori... To co wy na to? - powiedział dość nerwowo mężczyzna spoglądając to na Masako to na Harruchiego. Cała jego spokojna i pewna siebie maska jaką dało się zauważyć jeszcze dosłownie chwilę temu wydawała się prysnąć niczym bańka mydlana.

[Harruchi]

Co też strach potrafi uczynić z człowiekiem. Wychodzi na to, że ta obleśna i gburowata poza była spowodowana strachem. Teraz, gdy już ten cały Matsu widzi szansę na oddalenie strachu, nagle robi się względnie normalny. Wciąż zapewne głupi, ale jednak normalny. Problem tylko w tym, że chce jechać do Midori. Dla mnie osobiście to żaden problem. Nie byłem jeszcze w Prastarym Lesie i z pewnością znajdę tam coś interesującego. Sęk w tym, że umówiliśmy się z Masako, iż teraz wybierzemy się do Shigashi. Midori jest kompletnie nie po drodze, a ta ponoć miała w mieście kupieckim jakieś rodzinne sprawy do załatwienia. No cóż, może pieniądze tego Matsu ją przekonają do zmiany planów. Ja osobiście wolałbym bowiem ruszyć do Midori, niż do Shigashi.
- Wiesz coś więcej o tych rozbójnikach? To zwykli ludzie, czy może shinobi? Jeśli to shinobi, to nasza dwójka może nie dać im rady. Osobną kwestią jest to, że nie planowaliśmy podróży do Midori, a wręcz przeciwnie. - odpowiadam Matsu, po czym kieruję się do kunoichi - Masako, nie miałabyś nic przeciwko, gdybyśmy odłożyli twoje plany odnośnie Shigashi na później?

[Uchiha Masako]

Masako zerknęła na Harruchiego i na mężczyznę, drapiąc się po głowie jedną dłonią, w odwiecznym geście zafrapowania. Faktycznie, chciała się zabrać do Shigashi, Midori nie było jej za bardzo po drodze. Do tego miała niby znaleźć kuzynostwo... Ale kusiło ją zarobienie najpierw na łuk, który jej się marzył już od jakiegoś czasu. No i w sumie tatko nie powiedział jej, jak szybko ma znaleźć rodzinę, a Izanamiś oraz Izanagiś raczej umieli sobie poradzić. Jeżeli nie wracali, to pewnie dlatego, że stryj znalazł potencjalnego męża dla kuzynki, a na ile ją znała... to lepiej było dla tego potencjalnego wybranka, żeby za szybko do niego nie dotarła. No i może w Midori będą mieć nawet jakieś lepsze i ładniejsze łuki? Przy okazji zbierze doświadczenie i łatwiej jej będzie potem przetrwać w Shigashi, które ponoć było dość niebezpieczne, nawet dla kunoichi.

Tak rozumując i usprawiedliwiając sobie w głowie decyzję, którą w zasadzie już podjęła, kiwnęła powoli głową.

- Cóż, moglibyśmy to przełożyć... ale oczekiwałabym wtedy stosownej rekompensaty za taką usługę. jak wspomniał Harruchi, dla mnie byłoby to nadkładanie drogi, w zasadzie wyprawa w przeciwnym kierunku. - stwierdziła.

[Tamaki Hyūga]

~ 7/22 ~

~ Harruchi i Uchiha Masako ~

~ Misja Rangi D ~

~ Country roads take me home! ~

- T-tak, oczywiście. Zapłacę wam tak że ta kilkudniowa wycieczka do Midori na pewno nie wyjdzie wam na złe. Dysponuję dość dużym budżetem i myślę że zarówno wy jak i ja będziemy usatysfakcjonowani. Po prostu potrzebuję dostać się do tego zasranego Midori i tyle. Ci rabusie to pewnie jakiś straszak żeby zachęcać kupców do wynajmowania ochrony na drogę. Pewnie jakaś grupa współpracuje z tymi rabusiami zasranymi i tyle. Dobra, nie ważne. Wy wyglądacie na zwykłych shinobi, dlatego właśnie was chcę zatrudnić. - powiedział nerwowo mężczyzna rozglądając się po sklepie, jakby za każdym stojakiem z bronią czychali bandyci, gotowi ukraść jego towar.
Mężczyzna wyprostował się jakby próbował odzyskać jakiekolwiek resztki godności i zwrócił się do was już oficjalnym tonem.
- To czy jesteście gotowi podjąć się zadania jakie ja wam oferuję? - zapytał się poważnym tonem mężczyzna a jego głos brzmiał równie poważnie jak pokazywała jego mina.

[Harruchi]

Nie spodziewałem się tego po Masako. Z tego co zrozumiałem wcześniej, podróż do Shigashi była dla niej bardzo istotna. Miała tam znaleźć swoje zaginione kuzynostwo. Starszyzna klanu Uchiha zapewne martwi się, że owo kuzynostwo mogło zginąć i jakaś wroga im siła mogła przejąć ich ciała i zawarte tam informacje o klanie. Podróż do Midori jest w takim razie dla Masako dosyć pochopnym czynem. Cóż, nie mnie jednak się tym przejmować. Ja od początku nie chciałem wracać do Shigashi. Co prawda nie planowałem też jechać do Midori, jednak skoro chciałem zwiedzić cały świat, to warto odhaczyć również tę krainę.
- Skoro Masako nie ma nic przeciwko... Z przyjemnością zajmę się twoją eskortą. - odpowiadam mężczyźnie.

[Uchiha Masako]

Zastanawiając się, czy do końca dobrze robi, ale jednocześnie podekscytowana perspektywą podróży, Masako skinęła głową. Midori było na jej liście krain do zwiedzenia - strasznie była ciekawa opowieści zwłaszcza o Nara, rodzie który zamieszkiwał tamte tereny. Z tego co pamiętała, to umieli manipulować cieniem, o czym bajki czasem opowiadał jej ojciec, zazwyczaj czyniąc je nieco strasznymi. W końcu możliwość zostania złapanym albo zjedzonym przez własny cień, kontrolowany przez tajemniczego shinobi z rodu rezydującego głęboko w Prastarym Lesie działała mocno na wyobraźnię. Teraz miałaby okazję sprawdzić, jak bardzo pokrywa się to z prawdą.

- Tak, przyjmujemy. Rozumiem, że chce pan wyruszyć natychmiast, panie Matsu? Harruchi, ty masz już wszystko co chciałeś? Ja chyba wstrzymam się jednak z zakupem chwilowo, aż dotrzemy do Midori. - spytała, zerkając na Koseki.

[Tamaki Hyūga]

~ 10/22 ~

~ Harruchi i Uchiha Masako ~

~ Misja Rangi D ~

~ Country roads take me home! ~

- N-naprawdę? Matko z córką, spadliście mi dosłownie niczym grom z jasnego nieba. - powiedział mężczyzna a na jego twarzy była wyraźnie wymalowana ulga - Nie wiem ile już razy proponowałem komuś tą robotę i każdy, dosłownie każdy jak tylko usłyszał że będziemy podróżować do Midori to od razu mówił że nie jest zainteresowany. Widać po tym tylko jak bardzo napięte są stosunki pomiędzy prowincjami, ale nie spodziewałem się że będzie się to aż tak odbijało na nastawieniu shinobich... - w jego głosie dało się wyczuć nutę irytacji i zdenerwowania kiedy przytaczał wam szczegóły swoich nieudanych poszukiwań ochroniarzy - Tak, możemy wyruszać od zaraz, mój wóz stoi przed sklepem, więc jeżeli wy już załatwiliście tutaj wszystko co chcieliście to czym prędzej ruszajmy. Pójdę już wszystko przygotować do drogi i będę na was czekał przy wozie. - dodał Matsu gestykulując nadmiernie po czym wyszedł ze sklepu sprężystym krokiem. Było widać gołym okiem że miał on teraz o wiele lepszy humor i sprawiał wrażenie odmiennej osoby w porównaniu to mężczyzny, który rozpoczynał konwersację z Masako.
z/t

[Meijin]

Po wyjściu z siedziby gildii, chłopak pogrążył się w myślach, zastanawiał się co mógł zrobić lepiej. Może gdybym zaatakował ją znienacka? Ale to byłoby niehonorowe. Może powinienem po prostu się poddać? Ale to też byłoby niehonorowe... Czyli zrobiłem wszystko co było w mojej mocy. Chłopak westchnął. Gryzła go tamta potyczka, uświadomił sobie jak niewiele może zrobić posiadając drewniany miecz, kilka kunaiów i shurikenów. Muszę się lepiej wyposażyć jeśli chcę w ogóle myśleć o poważnych zleceniach... I to była prawda. Chłopak skierował się więc w stronę pierwszego lepszego sklepu z wyposażeniem, musiał zakupić kilka potrzebnych przedmiotów.

W drodze do sklepu chłopak dokładnie przemyślał co chce kupić i ile może na to wydać. Nie chciał się znowu doprowadzić do sytuacji, w której pozostaje bez grosza przy duszy przez co musi żywić się i nocować w przytułkach, tak jak to robił w Midori. Nie, teraz miało być inaczej, lepiej, wszystko miało zostać perfekcyjnie zaplanowane. W końcu chłopak pojawił się w odpowiednim miejscu, stanął przed drzwiami, westchnął i pchnął je. Po wejściu do środka powiedział. -Dzień dobry. Następnie chłopak zaczął się rozglądać za wybranym przezeń asortymentem.

Pierwsze czego szukał, to jakiś tani, stalowy miecz. Drewniana katana jest fajna, ale tylko i wyłącznie do walk treningowych, przy starciach na śmierć i życie jest nieprzydatna. Wzrok Meijina przykuły trzy możliwości: katana, wakizashi oraz tanto. Pierwsza byłaby idealna, miała wszystko czego potrzebował, ale... była koszmarnie droga. Brakłoby mu gdzieś z tysiąc Ryo... Z podobnych przyczyn zrezygnował z wakizashi, ostatecznie poprosił więc o tanto, niewielki miecz-sztylet, który jednak był bardzo poręczny i zapewniał takie same zdolności przebijania jak inne miecze.

Następnie chłopak poprosił również o dwa małe zwoje i jeden średni. Skoro był "mistrzem pieczętowania", to musiał mieć w czym pieczętować. Wziął również 10 metrów linki, przyda mu się do wykonywania pewnej podstawowej techniki ninjutsu. Na koniec poprosił również o czarny płaszcz, przyda mu się na ulewne dni.

I to byłoby na tyle z jego zakupów. Zapłacił ile musiał, podziękował i wyszedł, z nadzieją, że od teraz będzie już tylko lepiej.

Posiadana gotówka: 1525
Koszt zakupu: 1200
Pozostała kwota: 325

z/t

[Meijin]

Raz, dwa. Raz, dwa. Raz, dwa. Chłopak liczył kroki, aby utrzymać dobre, jednostajne tempo. Szedł ścieżką w kierunku Kotei, miejsca gdzie pierwszy raz upadł jako shinobi. Raz, dwa. Raz, dwa. Raz, dwa... trzy! Narastająca w nim złość zniszczyła jego odliczanie. Ten temat ciągle był bolesny. Meijin zatrzymał się i przystanął spoglądając na rozpościerający się przed nim widok. Pola, łąki, drzewa, ludzie, a górują nad nimi mury i brama osady. -Całkiem imponujący widok. Powiedział sam do siebie, uśmiechnął się, a następnie sięgnął za plecy i wyjął manierkę. Każdy shinobi, nawet najpotężniejszy musi dbać o poprawne nawodnienie! Po krótkim odpoczynku, głównie psychicznym, Meijin musiał uwolnić się od dręczącej go wizji bycia jedną wielką porażką, chłopak ruszył w stronę osady.

Po trzydziestu minutach marszu chłopak znalazł się w miejscu docelowym, sklepie z wyposażeniem. Ostatnim razem gdy tu był zakupił tanto, ale zapomniał o kaburze przez to nie miał on odpowiednio tej broni przymocowanej, należało to zmienić! Meijin otworzył drzwi, ukłonił się delikatnie i powiedział. -Dzień dobry. Następnie wziął się za oglądanie dostępnego sprzętu. Co prawda szukał tylko jednej rzeczy, ale gdyby wpadło mu w oko coś innego, to mógłby i tą rzecz zakupić, kto bogatemu zabroni?
Po chwili jego wzrok zatrzymał się na kaburze, dokładnie takiej jakiej szukał. Nie zastanawiał się długo, wziął ją, zapłacił i uradowany opuścił sklep.

Kiedy stanął przed drzwiami, to wyciągnął spod płaszcza swoje tanto i schował je do kabury. Nie pozostało mu nic innego jak umieścić broń w odpowiednim miejscu. Chłopak zapiął pas od kabury i schował sztylet na lędźwiach, oczywiście przykrywając je płaszczem. Nie chciał zdradzać, że ma takie cacko pod ręką!
Meijin uśmiechnął się. Mimo okropnego ostatnimi czasy humoru, czuł, że wszystko zaczyna się układać. Czy jednak coś nie spłata mu figla i nie sprowadzi go znowu na ziemię? Pozostaje czekać i się przekonać.

Posiadana gotówka: 325
Koszt zakupu: 50
Pozostała kwota: 275

z/t

[Isei]

Chłopak rozdzielił się z Minami, szybko przedostając się do osady. Musiał czym prędzej zakupić potrzebne rzeczy by móc na dobre opuścić Sogen. A przynajmniej na jakiś czas. W końcu nie zamierzał porzucać swojej osady, klanu i rodziny na dobre. Niemalże wbiegł do sklepu, zatrzaskując za sobą drzwi. Wziął głęboki wdech, a następnie spojrzał na sklepikarza, który zdawał się być mocno zdziwiony. Ukłonił się delikatnie, śmiejąc się przy tym. Bez zbędnego oczekiwania podszedł do pierwszego regału, na którym znajdowały się różne płaszcze, kamizelki i innego rodzaju części garderoby. Złapał za jeden z czarnych płaszczy, z wysokim kołnierzem, po czym przymierzył go. Pasował idealnie - bez zbędnego oczekiwania po prostu nałożył go na siebie.

  Ukryty tekst

Po zebraniu wszystkich zakupów i wsadzeniu je w wybrane miejsca, ruszył w stronę wyjścia z wioski, kierując się w stronę tylko jemu znaną.

z/t

  Ukryty tekst

[Tsukune]

Tak jak sobie zaplanowałem po opuszczeniu pola treningowego kroki zaniosły mnie do dzielnicy handlowej...o ile można to nazwać w taki sposób. Od kilka budynków gdzie można zaopatrzyć się w różne rzeczy. Takie które przydadzą się zwykłemu człowiekowi oraz takie które przydadzą się tylko shinobi. Ja zaliczałem się akurat do tej drugiej części. Po wejściu do środka zacząłem się spokojnie rozglądać po pomieszczeniu.

  Ukryty tekst

Po dokonanych zakupach skierowałem swoje kroki w stronę karczmy gdzie mógłbym się przespać do następnego dnia.
[z/t]