Karczma "Ō no Shi"

[Harruchi]

- Ten sam ojciec miał takie same powody do przypilnowania synalka już wcześniej, a z jakiegoś powodu tego nie zrobił Poza tym nie wiem, dlaczego miałbym prędzej ufać zwykłym ludziom, niż straży. Prędzej powinno być na odwrót. To natomiast, że system nie daje rady i więzienia są przepełnione, nie jest żadnym powodem, aby usprawiedliwiać bezprawie. To wskazuje na błędy władców Sogen i ci powinni je naprawić. Zwykli ludzie jednak niezależnie od tego powinni służyć sprawiedliwości. Nie ma żadnej wymówki, aby robić inaczej. Błedy w resocjalizacji również sa błędami tutejszych władz i tutejszego więziennictwa. Należy więc te błędy jak najszybciej poprawić, a nie jedynie się nimi usprawiedliwiać, gdy wytyka się bezprawie. Odnośnie zaś postrzegania byłych przestępców, przez zwykłych ludzi... Cóż to rzeczywiście jest problem. Aby to poprawić, należałoby zmienić mentalność całego społeczeństwa. Nie jest to łatwe, jednak jest wykonalne. Nie wykona się jednak samo. Należy zmienić system edukacji, tak aby w ogóle wspominać dzieciom o możliwości resocjalizacji. We wszelkich bowiem bajkach widzimy tylko złych ludzi, którzy idą do więzienia. Nikt nigdy nie wspomina o tych samych ludziach, którzy odpokutowali swoje złe uczynki teraz są pełnowartościowymi obywatelami. Poza tym my sami, możemy traktować na równi wszystkich ludzi i też w ten sposób dawać przykład. Nawet małymi krokami, ale należy działać. Jeśli bowiem zaniechamy działania, nic się nie zmieni i świat wciąż będzie gnił w anarchii i niesprawiedliwości. Oczywiście jest jeszcze inna droga. Można zaostrzyć prawo na tyle, aby praktycznie nikogo nie karać więzieniem. Wtedy kara śmierci byłaby dużo bardziej powszechna. W takim wypadku, zgadzam się, w przypadku dosyć błahych przewinień można byłoby obejść system sprawiedliwości i załatwić wszystko polubownie. Osobiście jednak uważam, że ludzi powinno zabijać się jak najmniej, więc jednocześnie uważam tę drogę za błędną.

[Uchiha Masako]

- Hazumi nie musiał mieć takich samych powodów za pierwszym razem - mógł nie podejrzewać, że jego syn wykaże się brakiem profesjonalizmu. Zwłaszcza, że sam jest uczciwy, z tego co pamiętam nawet mój ojciec ze dwa razy korzystał z jego usług i bardzo je chwalił. Teraz wie na co uważać, więc by go przypilnował. - stwierdziła dziewczyna, przełknąwszy porcję makaronu i wołowiny. Na moment odstawiła pałeczki i wbiła wzrok znowu w Harruchiego. - Poza tym chyba mnie nie słuchasz. W żadnym momencie nie powiedziałam, że należy usprawiedliwiać bezprawie. Co więcej, zgadzam się, że ludzi trzeba edukować, ale w innych aspektach, niż te, o których ty mówisz - albo inny wniosek z tej edukacji wyciągam. Bazując na karach zamiast na przebaczeniu i daniu autentycznej szansy na poprawę jest bezsensowny. Powinniśmy uczyć, jak pielęgnować w ludziach odwagę do przyznania się, że byli skurwielami i coś sknocili oraz żeby naprawiali swoje przewiny, czasami ich przy tym pilnując. Trzymanie ich w odosobnieniu tylko dlatego, że tak mówi prawo - ustanowione przez ludzi, którzy się mylą - temu nie służy. Prędzej daje czas zastanowienia się, jak odkuć się na kimś, przez kogo trafili do więzienia za pierwszym razem. -

[Harruchi]

- Wybacz, ale stale stosujesz wobec stolarza tryb przypuszczający. Sama nie jesteś więc pewna, czy można mu zaufać. Jedynie widzimy ku temu przesłanki. Nie ma natomiast żadnych powodów, aby nie ufać komuś, kto jest osobą zaufania publicznego. Jasne, udział aparatu prawnego spowolni nieco cały proces, jednak dzięki temu będziemy mieć pewność, że wszystko odbyło się najuczciwiej i najsprawiedliwiej jak się tylko da. Osobiście też uważam, że zwykłe zamykanie kogoś w odosobnieniu należy zmienić. Pomijając fakt, że z więźniem ktoś musi rozmawiać, aby przekonać go do zmiany jego postępowania, to skazani mogliby wykonywać wiele prac społecznych i wspomagać swoich bliźnich. Na wsiach przecież stale brakuje rąk do pracy. - odpowiadam Masako, po czym po chwili zmęczony już dyskusją dodaję - Jeśli skończyłaś jeść, to chciałbym się udać na tutejszy targ. Myślę, że mam dobry pomysł na wydanie zarobionych od karczmarza pieniędzy, a nie znam drogi.

[Uchiha Masako]

- Widzisz, twoje zaufanie do aparatu państwowego jest... zgoła naiwne. Tak czy inaczej, następnym razem możesz się spodziewać, że mogę silniej oponować przeciwko takiemu rozwiązaniu. - pokręciła głową Masako, po czym westchnęła, zmęczona rozmową przypominającą rzucanie ryżu o ścianę. Miała wrażenie, że Harruchi żyje w jakiejś dziwnej bańce, w której ludzie reprezentujący prawo są nieskazitelni i zawsze godni zaufania, a system prawa działa idealnie. Tymczasem tam też pracowali ludzie, którzy bywali małostkowi i słabi, tak jak wszyscy inni. Dlatego jeśli była okazja do załatwienia jakiejś sprawy polubownie, naprawdę nie widziała żadnego powodu, żeby z niej nie skorzystać. Z drugiej strony, było jednak coś odrobinę uroczego w tej naiwnej postawie Harruchiego. Tatko zawsze jej powtarzał, że ludzie posiadający poczucie misji potrafią faktycznie zmienić świat - ciekawe, czy było tak tez w przypadku Kosekiego. Przełknęła ostatni kęs, z wdzięcznością dla karczmarza i zdolności kulinarnych jego kucharza. Wstała, rozciągając się nieco.

- Skończyłam. Chodźmy faktycznie i zmieńmy temat póki co. Ja również chyba coś sobie zakupię. - stwierdziła, po czym wyszła z karczmy, kierując się w stronę targu Kotei. - Co dokładnie chcesz kupić? - spytała swego towarzysza w czasie drogi.

[Harruchi]

Oczywiście, nieustannie ta sama, stara śpiewka. Ludzie praworządni są naiwni, bo świat wygląda inaczej i reszta tych banialuk. Nie rozumieją natomiast, że świat można i że świat należy zmieniać. No chyba, że ktoś jest zadowolony z tego, co jest teraz. Tylko jeśli jest zadowolony, to dlaczego postępowanie w myśl zasad uważa za naiwne, a krętactwo nie? Czyżby się czuł bezpiecznie w świecie nieuczciwości i krętactwa? No, ale wiadomo, większość ludzi nie jest w stanie dotrzeć w swoich głowach do tych wniosków.
- Wiem, że tutaj w Sogen stosunkowo rzadka jest natura wiatru, bardziej popularny jest tutaj ogień. Istnieje jednak specyficzny rodzaj broni, którym posługiwać mogą się jedynie użytkownicy fuutonu. Być może widziałaś wojowników z wielkimi wachlarzami. Czytałem o nich sporo książek i postanowiłem pójść tą właśnie ścieżką. Chce sobie więc kupić wielki wachlarz, aby wzmocnić swoje techniki wiatru. Co natomiast, ty chciałabyś kupić? Też coś do walki, czy może jakieś wygodne ciuchy, alb specjalny tytoń do fajki? - mówię wychodzą z Masako z karczmy kiwając karczmarzowi głową na pożegnanie.

z/t

Ścieżka przed nami jest praktycznie pusta. Ba, nie ma na niej nawet zbyt wiele kurzu. Takie miejsca aż kuszą, aby przetestować kolejną nową technikę. Z podręczników szczególnie zapamiętałem Fūton: Reppūshō. jak to szło? "Gdy wojownik elementu wiatru i powietrza zaskoczyć chce swojego oponenta, nic innego jeno klasnąć musi. Użytkownicy wiatru dlatego tacy groźni i poważani na całym świece są, że wystarczy im jeno w dłonie zaklaskać i już mogą wroga w piach posłać. Nie jest to jednak łatwe zadanie i nie każdy jest w stanie takiemu podołać. Przeciwnie bowiem do innych technik, czakry nie wypuszcza się z ust. Ba, wielki mistrz Akanari znany był z tego, iż dla zmniejszenia czujności przeciwnika, w trakcie stosowania tej techniki lżył swoich wrogów. W tym przypadku bowiem czakrę trzeba zebrać w miejscu nietypowym. Wypuszcza się ją bowiem z pleców, aby zza wojownika wiatr uderzył. Dużo czakry nie potrzeba, jeno kapka wystarczy. Pilnować się jednak każdy musi. Wielu bowiem shinobich podczas nauki techniki w portki się sfajdało i jeno smród po nich pozostał. Ci co jednak potrafią odróżnić plecy od rzyci i którzy potrafią panować nad swoimi trzewiami, niech w plecach chakrę zbiorą i gwałtownie ja wypuszczą. Końcówkę jednak tuż przed wypuszczeniem trzeba w sobie zatrzymać. W przeciwnym wypadku podmuch do tyłu poleci i nic nikomu nie uczyni.". Jak zwykle archaicznie, jednak nie brzmi zbyt trudno. O ile jedzenie, które spożyłem w karczmie nie będzie chciało uciec na wolność. Kontrolę czakry w każdym miejscu ciała mam dobrze opanowaną, więc chyba nie ma się tutaj czego bać. Nabieram więc czakry w okolice mostka, po czym gwałtownie i szybko wypuszczam prawie całość, w ostatnim momencie przerywając akcję. W momencie przerwania wysyłania czakry lekko klaszczę w dłonie. Już po ułamku sekundy czuję wiatr wiejący zza moich pleców. Mnie jednak ledwie dotyka, natomiast muchę, która akurat leciała przede mną zwiewa tak daleko, że nie jestem w stanie jej dostrzec.

Nauka techniki Fūton: Reppūshō rangi C

[Yami]

Misja C
Meijin
9.2/30

- Widzisz chłopcze, wszystko zaczęło się od tego, że miałem dostarczyć przesyłkę z Midori do Kotei, przy czym w warunkach umowy mam zaznaczone, że w przypadku utraty ładunku muszę uiścić miejscowej gildii równowartość towaru w Ryo. Podczas drogi, niespełna kilka stai stąd przy głównym trakcie dostrzegłem stojący na poboczu wóz. Koń przywiązany był do drzewa, więc pewnie nie tyle co szkoda a ostatni odpoczynek przed przybyciem do wioski. Przejechałem więc obok ale nagle na wozie co stał na uboczu przywitał mnie mężczyzna, koło 30. Miał długie brązowe włosy, szpiczasty podbródek, wąsów i brody brak. Oczy to miał takie raczej zmęczone jakby nie spał kilka dni, choć sińców to nie miał. Ubrany ot w lepszą, białą koszulę z krótkim rękawem i spodnie w kolorze brązu. Zapytał mnie co tam wożę więc w ramach kultury odpowiedziałem, że skóry z Midori. Skoro zapytał mnie to i sam pozwoliłem zadać to pytanie. Odpowiedział mi, że właśnie do Kotei jedzie w poszukiwaniu interesu do ubicia. Powiedział że obwoźnym kupcem jest i z jednej wioski do drugiej jeździ sprzedając i kupując towary. Wielu takich więc uwierzyłem. Po chwili się zapytał za ile te skóry są co je wiozę. To odpowiedziałem że to większy transport. "Większy?" Odparł mi ciekawie. "Daj Pan okiem rzucić, może będę chętny to nie będzie musiał waść koni tak męczyć." Stwierdziłem, że w sumie i racja, a i można co nie co wyszarpać dodatkowego. Wtedy rzucił w moją stronę "Dobra skóra, szkoda tylko że oznaczone znakiem towarowym. Bez dokumentów przewozu nic bym na tym nie zarobił. Mówi się trudno". Zeskoczył mi wtedy ze zwoju. No ale już tak chętny był więc rzuciłem w jego stronę. "Rzeczywiście dobra skóra. 5300 Ryo i bym Panu z dokumentem sprzedał". Te martwe oczy się nagle ozłociły. "Trochę dużo ale chyba uda mi się na nich ugrać 5600 może 5700. Pan poczeka". No i wtedy to podszedł do wozu. Otworzył tam klapę to i nie widziałem co robił ale po chwili wyciągnął 3 kasetki i podszedł z nimi w moją stronę. "Mówił Pan 5300. Proszę sprawdzić i przeliczyć czy wszystko się zgadza". Trochę się zdziwiłem, że tyle pieniędzy ze sobą woził wszak to pokaźna suma. Chyba to zobaczył po mnie bo po chwili rzucił, że miał dostawę do Shigashi na wosk do robienia świec, a te rzeczywiście mają swoją cenę, więc dałem mu wiarę. Monety też sprawdziłem. Nie wszystkie co prawda ale były to Ryo. Potem policzyłem ilość rzędów i ile się w każdym znajduje. Wtedy kiwnąłem głową z aprobatą. Powiedziałem, że dobiliśmy targu. Zdjęliśmy w dwójkę te 4 skrzynie a potem wręczyłem mu papier. No i nasze drogi się rozdzieliły. Ale teraz to on nic nie sprzeda. Pewnie gildia już dokumenty anulowała i wiadomość do innych miast może posłała, że skradziony towar może być gdzieś w okolicy jak przybędzie do miasta to go capną, wtedy będę wolny. TO JEDNAK STANOWCZO ZA DUŻO CZASU. JA W DROGĘ MUSZĘ IŚĆ!
Mężczyzna opowiedział ci swoją część historii. Zakończyła się akurat w momencie gdy dotarliście do karczmy. Popychając drzwiczki weszliście do ciepłęgo i zapełnionego pomieszczenia. Spora część tubylców zasiadająca przy stole, czy to posiłku, rozmowie czy grze w kości/pokera była dość specyficzna, czy może należąca do zupełnie innej kasty niż typowy obywatel. Karczma O no Shi była nie tylko miejscem dla podróżnych ale przede wszystkim dla takich jak ty, najemników. Kiedy weszliście część oczu podążyła w waszą stronę. Mężczyzna jednak parł przed siebie. Zbliżył się do schodów prowadzących na górę.
- Mapę mam w pokoju. Na stoliku pokażę gdzie dokładnie to się stało.
Jak powiedział tak też się stało. Rozwinięta mapa przedstawiająca region Sogen miała zaznaczone niemal wszystkie ważne szlaki handlowe.
- O tutaj.
Mężczyzna wskazał palcem na mapie. Las oddalony o około 15 km od wioski. Kawałek drogi. Racjonalne podejście. Kto normalny okradałby ich w mieście gdzie szansa na złapanie jest największa. Wskazana trasa przecinała dość spory las. Dostrzegłeś również że sam las przecinało kilka większych polan zaznaczonych na mapie.

[Meijin]

W momencie, w którym Hassan zapytał go o imię, Meijin uświadomił sobie, że popełnił ogromny nietakt, nie przedstawił się. No, a rodzice go uczyli żeby zawsze przed rozmową się przywitać, przedstawić, szanować starszych. Wszystko co robił przez ostatnie kilkanaście minut zdawało się być zaprzeczeniem tych wszystkich zasad, które były mu wpajane od dziecka. Chłopak bardzo się zmieszał po czym szybko odpowiedział. -Nazywam się Meijin. Przepraszam, że nie przedstawiłem się wcześniej, całkowicie wypadło mi to z głowy. Przepraszam bardzo. Następnie ukłonił się tak, aby było jasne, że jest mu z powodu tego nietaktu bardzo wstyd. Dopiero po tych przeprosinach chłopak był gotowy, aby pójść z mężczyzną w stronę karczmy.

Historia opowiadan przez kupca zawierała w sobie tak wiele informacji, że Meijin nie byłby w stanie ich wszystkich zapamiętać, musiał sobie pomóc zapisując wszystko w notatniku. Bardzo przydatna rzecz, dobrze, że ją kupiłem za ostatnie pieniądze. Pomyślał sobie i uśmiechnął się. Mimo tego, że mógł sobie wszystko zapisać, to jednak nie chciał
kupcowi przerywać, wolał najpierw poznać całość tej historii, a dopiero potem wyciągnąć z tego wnioski i zadać, jakby się pojawiły, jakieś pytania. Podczas słuchania Meijina uderzyła jedna rzecz, przebieg tego feralnego wydarzenia wskazywał na fakt, że złodziej już wcześniej musiał dokonywać podobnych czynów. Wszystko wydawało się być zaplanowane tak dobrze, że aż za bardzo. A co jeśli Hassan z nim współpracował? Może faktycznie udałoby mu się ten towar sprzedać drożej w innym miejscu? Ale te oznaczenia? I jakby współpracował to po co by wracał do gildii? Hmm. Chyba nie on, ale może... gildia? Meijin przetrzepał ręką włosy i odezwał się do Hassana. -Brzmi to faktycznie nieciekawie. Możliwe, że ten człowiek tam czekał na jakiegoś kupca? Słyszał Pan o podobnych wydarzeniach? A może to gildia jest w to zamieszana? Ktoś od nich "kupiłby" ten towar fałszywymi monetami, czyli mają swój towar, a potem jeszcze Pan musiałby im oddać te kilka tysięcy Ryo. Podwójny zysk. Nie dość, że brzmi to bardzo prawdopodobnie, to jeszcze wyjaśniałoby dlaczego to wszystko zostało tak dobrze zaplanowane. Ale to tylko domysł, co Pan o nim sądzi? Meijin starał się to powiedzieć na tyle cicho, aby tylko jego rozmówca mógł usłyszeć te słowa. Chłopak nie chciał sobie robić wrogów jakimiś niesprawdzonymi domysłami, nawet jeśli te domysły były idealną hipotezą.

Może gdyby sytuacja była troszkę inna, to Meijin rozejrzałby się dokładniej po karczmie, ale teraz był zbyt skupiony na swoim zadaniu. Zanim zacznie przyglądać się ludziom obecnym w tym przybytku, musi zajrzeć do mapy. Dlatego też poszedł prosto za Hassanem. Drzwi do jego pokoju znajdowały się na piętrze do jego pokoju. Chłopak wszedł tam za kupcem i spojrzał na wskazane miejsce. Do głowy przyszła mu jedna myśl. Idealne miejsce. To wszystko było zbyt dziwne. Dlatego też chłopak zapytał kupca. -Czy powinienem porozmawiać z przedstawicielem gildii? W końcu jeśli to jakieś zrzeszenie miejscowych kupców, to powinni wiedzieć wszystko. Po chwili dodał, ściszonym głosem. -Możemy też sprowokować ich, jeśli oni są odpowiedzialni za napady, to wystarczy im powiedzieć, że wysyła Pan, mnie, zwykłego chłopaczka, do Kotei żebym zarobił. Jeśli moje podejrzenia są prawdziwe, powinienem zostać zagadany w tym samym miejscu. Może udałoby się wtedy odpowiednio przygotować i zaskoczyć złodzieja. To był tylko pomysł, dla Meijina ciekawy i rozsądny, ale wolał poczekać na opinię Hassana, to on tutaj ma najwięcej do powiedzenia.

[Yami]

Misja C
Meijin
11/30

Młodzieniec zaczął doszukiwać się ukrytych możliwości. Świat nigdy nie jest takim jakim się wydają, oraz tak jak rzekł jeden z lekarzy "wszyscy kłamią". Nic więc dziwnego, że coś w tej całej historii nie pasowało osiemnastolatkowi. Postanowił odrzucić możliwość fałszywego zlecenia, jakoby to kupiec chciał coś wrobić młodzieńca. Wszystko wydawało się mało prawdopodobne więc postanowił skupić się na innej możliwości. Co jeśli to gildia lub ktoś w niej tak naprawdę oszukał mężczyznę? Zadane przez chłopaka pierwszy pytania sprawiły, że kupiec rozwarł usta i spojrzał się w jego stronę z niedowierzaniem. Wskazywały na to rozwarte usta i pojawiające się krople potu na twarzy.
- W ostatnich czasach nie słyszałem o czymś takim. Znaczy kiedyś robiono przekręty związane z fałszerstwem monet ale znaleziono sposoby na weryfikację i od wtedy ludzie zaczęli się być ostrożniejsi a fałszerze przestali tak czynić. Więc jeśli to gildia oszukuje kupców... wówczas może się zrobić tutaj mała wojna. Choć... może ktoś u nich jest w to zaangażowany. Przecież nie musi od razu cała Gildia...
Mężczyzna sięgnął po drewniany kubek który stał na jednej z komódek. Ujął też dzban i drżącymi rękami wlał do kubka zimnej wody, którą błyskawicznie wypił. Gildie zawsze opierały się na sporządzanych dokumentach i uczciwości. Możliwość próby oszukania kupców może doprowadzić do całkowitego zerwania kontaktów z gildią a to do krachów gospodarczych w niektórych rejonach kontynentu. Czyżby szykowała się z tego większa sprawa niż początkowo się młodzianowi wydawała?
- Wątpię aby się do tego dopuścili - powiedział z drżącym głosem widocznie wciąż myśląc o możliwych skutkach czegoś takiego - Za mały zysk dla takiego ryzyka a i u nich tam ludzie sprawdzają co i jak.
Ostatecznie padła kwestia udania się do gildii. Kupiec nie bardzo wiedział jak odpowiedzieć na to pytanie.
- Jeśli... Jeśli myślisz, że to pomoże to rób wszystko co w twojej mocy. Jeśli to wszystko wina gildii... wolę nie myśleć jak będzie wyglądał handel w kolejnych miesiącach.

[Meijin]

Meijin tak naprawdę tylko głośno myślał, nie chciał wystraszyć kupca, dlatego też reakcja Hassana dość mocno chłopaka zmartwiła. Uderzyło go ogromne poczucie winy. Z tego też powodu, kiedy nastolatek zauważył u swojego rozmówcy pierwsze objawy zdenerwowania, szybko dodał. -Ale nie ma się co martwić, to tylko moje domysły, nie mam żadnych dowodów, po prostu tak mi to wszystko pasowało, a przecież nie wiem wszystkiego. Chłopak doskonale zdawał sobie sprawę, że zasiane wcześniej ziarno niepewności, nie zostanie wyplewione za pomocą tych kilku prostych słów. Meijin pokiwał głową z dezaprobatą, był z siebie niezadowolony. Spuścił wzrok i pomyślał. Świetnie, teraz przeze mnie, ten facet będzie się stresował jeszcze bardziej. Ja to wiem co palnąć... Jednak zanim chłopak zdążył obwinić się za całe zło tego świata, Hassan się odezwał. Meijin skupił sie na jego wypowiedzi, zapominając o swoich depresyjnych myślach. Z uwagą słuchał tego co Hassan miał do powiedział, po czym się odezwał. -Czyli podobnego wydarzenia nikt nie zgłaszał? Hmmm. Rozumiem. Kto wie, może to faktycznie zwykły rzezimieszek. Kończąc delikatnie wzruszył ramionami. I w tym momencie Meijin pomyślał, że temat zamieszania się gildii jest już zamknięty. Chłopak był gotów zadać pytanie o to gdzie można porozmawiać z ludźmi z gildii własnie, aż tu nagle Hassan wyskoczył ze swoim czarnowidztwem. Chłopakowi pozostało jedynie robić dobrą minę do złej gry, dlatego też odrzekł. -Ma Pan rację, gildii się to nie opłaca, dlatego też nie ma się Pan co martwić. Poza tym, ja się zajmę tą sprawą. Proszę mi tylko powiedzieć gdzie mogę porozmawiać o tym z ludźmi gildii. Gdzie ich znajdę? Oczekując na odpowiedź, Meijin wyciągnął manierkę i napił się wody.

[Yami]

Misja C
Meijin
13/30

Mimo słów wypowiedzianych przez Meijina mężczyzna wziął głęboki oddech ale nie udało mu się panować nad nowymi lękami i nerwami. Ponownie wlanie wody do kubka było odrobinę trudniejsze, jednak wciąż wykonalne. Mężczyzna z drewnianym naczyniem zbliżył się do pojedynczego łóżka i z łomotem klapnął na niego. Drewniana rama mebla zaskrzypiałą pod grubym zadkiem.
- Tak. Tak. Oby tak było.
Następnie po kilku głębszych oddechach mógł w końcu odpowiedzieć na twe ostatnie pytanie.
- Co do Gildii... Gildia znajduje się w południowej części miasta. Jeśli dojdziesz na rynek w centralnej części skieruj się głównym traktem w kierunku południowej bramy. Kiedy miniesz sklep z uzbrojeniem Maruta, to ten z szyldem pojedynczej katany, odbij w pierwszą uliczkę w prawo. Następnie przejdź ze 300m i trafisz do piętrowego budynku siedziby gildii kupieckiej. Na pewno nie będziesz miał problemów by wiedzieć, który budynek to który. Zawsze jest w nim pełno ludzi, oraz na szyldzie budynku widnieje sakiewka wypełniona monetami.
Mężczyzna podniósł głowę i spojrzał się w twoją stronę.
- Coś jeszcze?

[Meijin]

Cóż, swoich słów Meijin nie cofnie, ale jeśli stąd wyjdzie, to skołatane myśli Hassana na pewno się uspokoją. Dlatego też gdy tylko mężczyzna powiedział mu gdzie chłopak powinien się skierować, Meijin podziękował za informacje, pożegnał się i wyszedł. Jak tylko zamknął za sobą drzwi, to głęboko westchnął. Ta sprawa go przerastała. Jeśli faktycznie była to jakaś zorganizowana grupa złodziejaszków, to co on, niezbyt silny shinobi, mógł zrobić? Poprosić ich żeby przestali okradać ludzi? A może rzuci się na nich z drewnianym kijem? Gdyby chociaż miał jakieś notki wybuchowe, albo trochę linki wtedy mógłby cokolwiek zdziałać, a tak... Cóż, będzie musiał przemyśleć każdy swój ruch. Chłopak zszedł na dół i rozejrzał się po sali. Ludzie, którzy tutaj przebywali nie wyglądali na mieszkańców Kotei, pewnie podobnie do Meijina przybyli tutaj, obojętnie czy za wiedzą, czy pieniędzmi, ot byli równie obcymi jak on sam. Chłopak uśmiechnął się. Warto wiedzieć, że jest tutaj miejsce dla ludzi takich jak ja. Już wiem gdzie przyjdę wydać swoje pieniądze. Następnie chłopak skierował sie do wyjścia z karczmy.

Dotarcie do siedziby gildii faktycznie nie było jakimś wielkim problemem, ale zajęło to chłopakowi troszkę więcej czasu niż by chciał. Najpierw musiał odnaleźć rynek, jednak nie było to aż takie łatwe. Jeden skręt w złą uliczkę i nieszczęście gotowe. Niestety dla Meijina, on własnie tak zrobił, poszedł w złą stronę... Dlatego tez musiał popytać miejscowych o drogę. Oczywiście serdecznie ich przepraszając za zawracanie głowy, a następnie gorąco im dziękując za poświęcony czas. Kiedy już jednak znalazł się w centrum osady, reszta poszła błyskawicznie. Ani się obejrzał, a stał pod budynkiem, który rzekomo był siedzibą gildii.
Wszedł doń i powiedział, do pierwszej lepszej osoby, która wyglądała na pracującą tutaj. -Dzień dobry. Nazywam się Meijin i przybyłem tutaj, aby zadać kilka pytań na temat rzekomego napadu na kupca, Pana Hassana. Z kim mógłbym o tym porozmawiać?

[Yami]

Misja C
Meijin
15.1/30

Mężczyzna widząc jak młodzian zakończył już zadawać pytania skinął w jego kierunku głową. Widać, że pierwsza złość za sprawą możliwości oszustw gildii zamieniła się w lęk. Jeśli to gildia za wszystkim stała mimo ryzyka łatwiej będzie dowieść jej swojej niewinności niż mężczyźnie jej winę.
- Powodzenia... ja... ja się chyba położę na chwilę...
Mężczyzna odłożył kubek na komódce. Nie zdejmując obuwia, przerzucił nogi na łóżko. Ręce splótł na klatce piersiowej. Wziął głęboki oddech kiedy opuszczałeś jego pokój...

z/t -> Gildia Kupiecka

[Yasuo]

Tsukune
Misja rangi C - "Krwawy Bal: Kontynuacja, Rozdział Piąty"
49/30
Jesień/Zima, 385 roku Wszystko zostało już ustalone. Shingo odebrał zapłatę, Tsukune pobawił się kataną, którą następnie odrzucił, a następnie dwie grupy rozeszły się w zgodzie. Oczywiście wcześniej Shingo udzielił odpowiedzi na pytanie odnośnie zapłaty:
- Trochę więcej, ale tylko trochę. Dokładnych liczb Ci nie podam. No wiesz, tajemnica zawodowa.
Było to bezprecedensowe wydarzenie w tych jakże niespokojnych czasach. W czasach, w których ludzie dosłownie skakali sobie do gardeł, albo ewentualnie spalali się na popiół, wypluwając z ust potężne kule ognia. W czasach, w których królowała wszechobecna wojna... Rozejm, handel... generalnie pieniądz miał naprawdę potężną moc. Może nawet większą niż się komukolwiek wydawało. Przejdźmy jednak do wydarzeń. Momiji słysząc o planie zabójstwa tamtej starej wiedźmy, tylko westchnął. Nie lubił takich zagrywek. Oczywiście z punktu widzenia strategicznego to było naprawdę dobre zagranie, ale jakoś nie podobała mu się złowieszcza natura Kuro-sana. Nie lubił tego typu "rządzy krwi". Kim on był jednak, żeby decydować? On został tylko wynajęty przez Tsubaki, natomiast - przynajmniej w jego rozumowaniu - sprawa dotyczyła czegoś więcej niż tylko pojmania kuzynku jego pracodawczyni... Nie posiadał takich informacji. Musiał je więc zdobyć.
- O co chodzi z tą kobietą? - zapytał prosto z mostu. Rzeczywiście nie był wtajemniczony w wydarzenia z przeszłości. Podobnie zresztą tak jak i Takeo i Hideki.
- Także chciałbym wiedzieć.
- Rozumiem, że Panna Tsubaki wie o co chodzi, prawda?
Oczywiście, że Tsubaki wiedziała. Była w końcu obecna podczas tamtych wydarzeń. Więc chyba przyszła pora, by to wszystko wyjaśnić, prawda? Oczywiście pobieżnie, bo przecież "nasza mała roślinka" zaraz mogła uschnąć totalnie i nie będzie co z niej zbierać. Na pewno w przyszłości nie wyda żadnych owoców, bo jej przyszłość zaraz dobiegnie końca. Takeo miał tego świadomość i od razu, nawet nie słuchając wyjaśnień Tsukune podbiegł do niej (Hideki pewnie mu wszystko wyjaśni, a Kuro-san może będzie mówił tak głośno, że będzie dało się zrozumieć?). Udzielił jej pierwszej pomocy za pomocą jakichś bandaży, maści i podstawowego medycznego ninjutsu. Starał się chociaż trochę ustabilizować jej stan i jakoś doprowadzić ją do stanu, w którym będzie się dało ją bezpiecznie przenieść do szpitala. Starał się też ustalić jej obrażenia... Generalnie medyczna robota, nic ciekawego, no chyba, że kogoś ciekawią flaki, które wypruł mieczem lub nazwy kości (piszczelowa, strzemienna, itd. itp.), które połamał...
- I w sumie nie rozumiem dlaczego nazywasz Kaho "roślinką". To trochę... takie... nietaktowne, prawda? W każdym bądź razie, moim zadaniem jest dostarczenie jej do Panny Tsubaki, więc mam nadzieję, że nie zrobisz jej większej krzywdy.
Jego ton trochę się zmienił. Tsukune był w porządku, ale to ten Tsukune, który był "aktywny na co dzień". Ten miły i pomocny. Ten drugi - "Demoniczny Tsukune" - był niebezpiecznym i nieprzyjemnym gościem.
I to w sumie tyle, jeśli chodzi o wydarzenia w starym magazynie. Kaho została podleczona i dostarczona do szpitala. W tym czasie Tsukune załatwiał swoje sprawy odnośnie załatwienia kasy, którą Mariko miała przekazać Shingo i jego ekipie. Poczynił wszystkie przygotowania i spotkał się z kelnerką w barze, w którym pracowała. Zamówił lampkę wina, którą dziewczyna oczywiście bardzo szybko przyniosła.
- Rozumiem. Przekażę Pańską przesyłkę, ale nie rozumiem o co chodzi z tym "topieniem starej wiedźmy". Chyba nie chce Pan nikogo zabić?
Ostanie pytanie zadała bardzo cicho, by nie zwracać niepotrzebnej uwagi i trzeba było przyznać, że jej się to udało. Nikt z gości bowiem nawet się nie odwrócił.
- Mam dać im oba te woreczki i list i zapytać o to topienie wiedźmy? To jakiś szyfr? Czy co mam dokładnie zrobić? I o co chodzi z tym targowaniem?
Czy Tsukune wyjaśni młodej i nijakiej (aczkolwiek nawet niebrzydkiej) kelnerce co i jak? Czy wtajemniczy ją w swój plan? Co się teraz stanie? Oby nie jakaś karczemna rozróba, bo tego wszystkiego będzie za dużo jak na jeden dzień...

Kolorki:

- Mowa nijakiej Mariko ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#FFFFFF]- Mowa nijakiej Mariko[/color][/b]

- Mowa kobiety z Hordy - Chizuru ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#00FFFF]- Mowa kobiety z Hordy - Chizuru[/color][/b]

- Mowa kusznika - Hidekiego ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#FFFF00]- Mowa kusznika - Hidekiego[/color][/b]

- Mowa zabójcy - Takeo ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#000000]- Mowa zabójcy - Takeo[/color][/b]

- Mowa "niebieskiego" bruneta ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#0000FF]- Mowa "niebieskiego" bruneta[/color][/b]

- Mowa "czerwonego" bruneta ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#FF0000]- Mowa "czerwonego" bruneta[/color][/b]

- Mowa Kenjiego ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#FF00FF]- Mowa Kenjiego[/color][/b]

- Mowa Tsubaki ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#BF4000]- Mowa Tsubaki[/color][/b]

- Mowa Kijina ------------------------------->

Kopiuj

[color=#BF00BF]- Mowa Kijina[/color][/b]

- Mowa Momijiego Nara ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#00BF00]- Mowa Momijiego Nara[/color][/b]

[Tsukune]

-Rozumiem i nie oczekuję dokładnej sumy. Wystarczy mi samo stwierdzenie "trochę więcej" odpowiedziałem Shingo nim wyszedł. Gdy już się oddalili i sam powiedziałem swój plan dostałem kilka pytań od swoich kamratów
-Tak Tsubaki wie o co chodzi. Tak w wielkim skrócie. Na balu a dokładniej ujmując Krwawym Balu gdzie mój pracodawca tu wskazałem na Takeo i Hideki -I przeze mnie również wasz wygrał? W sumie to dobre słowo swoją narzeczoną i przyszłą żonę doszło do spisku. Jak ją nazwałem Wiedźma dogadała się z jednym kandydatem. Miał wyjść za Yuri, zabić ją, następnie ożenić się z tym paszkwilem i podzielić się pieniędzmi. Zostali pojmani i mieli zostać osądzeni i straceni. Jak widać ta starucha dała rade zwiać więc nie zamierzam pozwolić by coś takiego się powtórzyło. Dlatego zamierzam ich wykorzystać do jej pozbycia się. Chociaż śmierć to jak sądzę zbyt delikatna kara. Ja bym jej zadał odpowiednie cierpienie. To tyle ze skróconej wersji. Jeżeli będziecie chcieli dłuższą wersję to poproście Tsubaki aby wam wyjaśniła dokładniej. mówiłem tak aby cała trójka mnie słyszała. Nawet Takeo który poszedł zająć się Kaho. Uśmiechnąłem się tylko pokrętnie pod nosem na słowa Momjiego.
-Może i tak lecz nie mówię tego bez powodu. Jak mój plan zadziała. A mam nadzieję że tak będzie zrozumiesz czemu ją tak nazywam. Jedynie kto tam najpewniej ucierpi to będę to Ja...i oberwie mi się zapewne od Tsubaki no ale mniejsza z tym powiedziałem na ostatnie stwierdzenie wzruszając lekko ramionami jakbym się tym nie przejął
-Mam zamiar sprawdzić czy jej umysł jest silny po tym co przeżyła. Mam zamiar dać jej cel do życia...a tym celem będę Ja. Po prostu dam jej dwa pytanie z dwoma wyborami nic więcej. to powiedziałem cicho prawie że przy uchu Momijiego i Hideo po czym normalnie już dodałem tak by obaj słyszeli i nasz medyk
-Poinformujcie o tym Tsubaki. A raczej powiedzcie jej coś w stylu "Pora będzie odegrać kolejne przedstawienie z wampirem". Powinna się domyślić. Jak nie dodajcie że to ma związek z Balem i wspólnym tańcem. Powinna zrozumieć. Jeżeli i po tym nie załapie cóż pozostanie tylko drastyczniejsze stwierdzenie a mianowicie "od tego może zależeć przyszłość twojej kuzynki więc współpracuj nie ważne co bym zrobił." i nie to nie jest groźba jakbyście chcieli wiedzieć. Jeżeli nie rozumiecie o co mi chodzi jest prosty sposób. Co byście po takiej sytuacji zrobili na jej miejscu. powiedziałem to i wskazałem na Kaho po czym obu lekko klepnąłem ramiona i udałem się załatwić to co miałem zrobić. Aktualnie siedziałem w barze popijając kieliszek wina i rozmawiając z Mariko.
-Powiem tak. Śmierć dla tej wiedźmy będzie najdelikatniejszą rzeczą jaką może otrzymać. To jest prawda. Nie chcę Ciebie w to bardziej wplątywać niż jest to konieczne dla twojego bezpieczeństwa. Ufam tobie dlatego chcę abyś tylko zrobiła to o co prosiłem oznajmiłem z lekkim i miłym przyjacielskim uśmiechem.
-Nie masz wpierw dać im ten woreczek powiedziałem wskazując na zwykły woreczek -Jak zapytasz się ich czy "są gotowi utopić starą wiedźmę" i się zgodzą wpierw dajesz im list. Jestem pewny że to co im tam zaproponowałem przypadnie im do gustu ale liczę się z tym że będą chcieli podbić nieco cenę. Dlatego dałem tobie możliwość z nimi negocjacji ceny. Tak do 400ryo maksymalnie. Zaś jak powiedzą że połowa tego co proponuję zgódź się od razu i daj im wtedy ten woreczek z czerwoną wstążeczką. Jak będą chcieli więcej to powiedz aby zapisali tobie na liście ode mnie gdzie byłbym w stanie znaleźć tą starą wiedźmę i daj im po otrzymaniu informacji woreczek ze wstążeczką jako zapłatę za informację. No i oczywiście dla nich 2 kolejki alkoholu jaki sobie zamówią ale to już ustaliłem z szefem. oznajmiłem tłumacząc jej dokładnie co ma zrobić.
-Daj mi na chwilkę jeszcze ten list. Zmienię nieco jego brzmienie powiedziałem wyciągając dłoń po list. Gdy mi go dała wyjąłem go z koperty i zmieniłem nieco treść

• "Moja propozycja jest krótka. Zapłacę wam 800ryo dodatkowo jak zabijecie ta starą wiedźmę. Połowa teraz. Drugą połowę dostaniecie w miejscu naszego pierwszego wspólnego spotkania przynosząc mi jej głowę. Trochę było śmierdzące no ale tak bywa. Takich miejsc się nie wybiera"
  
  Daję wam wybór. Zapewne nie chce wam się już aktualnie zabijać więc za 400ryo dajcie mi informację gdzie ta stara wiedźma się znajduje. Zapiszcie to po drugiej stronie i 400ryo dodatkowo jest wasze. Jak chcecie możecie zabić tą starą prukwę i zarobić jeszcze dodatkowo 400ryo...ale szczerze mówiąc wolałbym sam ją dopaść i zadać jej odpowiednie cierpienie. Bo śmierć od was byłaby zbyt łagodną karą. Więc dajcie mi informację gdzie ją dopaść i kasa jest wasza...a w przyszłości może jeszcze skorzystam z waszych usług.
  
  PS: Tak na wszelki wypadek wolę to napisać. Jestem pewny że Ty nie powiesz tej prukwie o naszym małym układzie z dziewczynką...Ale dla swojego spokoju. Nie mówcie temu staremu workowi kości o naszej małej umowie. Bo jak to zrobicie na pewno was zdradzi albo wam nie zapłaci. Więc zdobyliście informacje. Dziewczynka zniknęła i nikt nie wie gdzie jest.

Następnie złożyłem list, schowałem do koperty, znowu zalakowałem i dałem go Mariko.
-Wiesz co? Zapomnij o tym co mówiłem. Jak dadzą tobie taki przedmiot <tu wyciągam i pokazują jej kunay w kształcie osikowego kołka by następnie go schować> to daj im ten woreczek o którym wspominałem i od razu ten list. Jak zobaczysz że coś na nim piszą. Chowają do koperty i przesuwają w twoją stronę daj im drugi woreczek. I to tyle. Dzisiaj albo jutro przyjdę tutaj odebrać to co tobie przekażą i mam nadzieję drugą rzecz napisaną w liście. No i oczywiście poinformuję Ciebie czy mój zleceniodawca zgodził się abyś mi pomogła na ślubie mówiąc przy końcówce uśmiechnąłem się wredni i puściłem jej dla zabawy oczko. Tak po przyjacielsku. Wypiłem do końca wino, zapłaciłem za nie by następnie pożegnać się z Mariko i udałem się do szpitala...dokończyć dzieła jakie zaplanowałem

[Yasuo]

Teraz tutaj: http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 25#p126225