Rika Kari Matsubari vs Ame

[Naoki]

Arena Walki przystosowana do starć shinobi. Posiada najbardziej potrzebne elementy do wykorzystania w walce. Większość jest powierzchni stanowi goła ziemia, pozbawiona trawy w wyniku często odbywających się na niej walk. Jednak występuje na niej spontaniczna roślinność w postaci drzew, które sprawują rolę idealnych tarcz czy miejsc do ukrycia się. Poza drzewami na terenie całej areny walają się różnych rozmiarów kłody, które każdy może wykorzystać według własnego uznania. Element dodatkowy otoczenia stanowią skały, przeważnie o wysokości około 3m, są lepszymi tarczami jak drzewa, jednak zasłaniają o wiele więcej od swoich poprzedników. W części centralnej areny znajduje się sporych rozmiarów jezioro, znajduje się tam głównie by umożliwić suitonowcą stosowanie ich technik. Istnieje także możliwość ukrycia się pod taflą wody, o ile jest się w stanie wystarczająco długo wstrzymać oddech. Sama woda w jeziorze nie wygląda na przejrzystą. Przez co widoczność co się w niej znajduje jest znacząco ograniczona.

[Rika Kari Matsubari]

Szli więc w trójkę przez centrum Ryuzaku gdzieś na obrzeża miasta kupieckiego. Młody chłopak z zanbato na plecach Ame, zielonowłosy chłopiec En oraz muskularny wieśniak o minecraftowej szczęce Rik. Pasowali do siebie jak… Emm… no wiecie. Średnio do siebie pasowali. Nikt mnie nie pytał, a ja się biorę za jakieś porównania…
W każdym razie wszystko zaczęło układać się po myśli Rika. Ame grał w jego grę i bynajmniej nie robił tego nieświadomie. Zachowanie Rika nie było może zbyt naturalne, ale dałoby się kupić. Tylko ile razy podchodzi do was umięśniony troglodyta o głowie, na której dzieci uczą się geometrii, aby zaprosić was na pojedynek for fun? Tego było już za wiele i pewnie każdy przynajmniej coś podejrzewał. Nie miało to jednak żadnego znaczenia tak długo, jak Rik miał przeciwnika do walki.
Z każdym krokiem ku arenie jego buzia rozciągała się w rozkosznym uśmieszku, o jaki nikt nie mógł podejrzewać tego mężczyzny. Nikt nie mógł podejrzewać co robi, a tym bardziej domyślić się jego pobudek. Dopiero gdy dotarli na miejsce i przystanęli na chwilę była okazja, by co nieco wyjaśnić. Choć sprawa miała rozegrać się między Ame i Rikiem, Rika cieszyła obecność Naokiego. A właściwie to Ena, jak sam się przedstawił. Kimkolwiek jest, zawsze raźniej. Zwłaszcza mając na uwadze jego problemy ze znalezieniem przeciwnika.
-Ty jesteś N i masz zielone włosy. Khe, echem! – powiedział, patrząc się na zielonowłosego. – A Ty to Ame. Z ekhm, klanu Aburame. Przez ten przeklęty kaszel nie zdążyłem się przedstawić. – i w tym momencie jego głos nabrał pełni życia, jakby Rik dopiero co nawdychał się optymizmu. – Jestem Rika Matsuba… - puff! Wielkie cielsko Rika Matsubara znikło jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Dymek jął odsłaniać znacznie delikatniejsze ciałko, lecz nim ktokolwiek je ujrzał, uszu dobiegł delikatny głos sięgający znacznie wyższych tonów.
-Riii. – dokończyła dwugłose przedstawienie się.
Z dymku wyłonił się słodki skrzacik, mała dziewczynka mierząca sto dwadzieścia, może sto pięćdziesiąt centymetrów. Raczej ciężko jest oszacować wzrost, gdy ten tak odbiega od normy. Miała gęste mahoniowe włosy, idealnie nadające się na mopa i pełne dobroci, duże zielone oczka. Biała sukienka do kolan mogła budzić wątpliwości, ale tego dnia było dosyć ciepło, więc można było przymrużyć oko, choć takie wdzianka były już raczej pochowane w szafach albo zaraz miały tam wylądować w wyczekiwaniu na kolejny sezon. Sukienka sięgała do kolan i odsłaniała jej chudziutkie ramiona. Miała torebkę założoną bojowo po przekątnej klatki piersiowej, co ograniczało jej dyndanie. Na szyi złoty łańcuszek ze szmaragdowym kamyczkiem i kwiat słonecznika wpleciony we włosy. To chyba tyle z dodatków. Całkiem bogato, acz nie ekstrawagancko. Postać dygnęła obu towarzyszom, nie wiedzieć czy na przywitanie, czy raczej zwiastując koniec pokazu. Raczej to pierwsze, bo panienka Matsubari kompletnie zignorowała fakt, że podszyła się pod stukilowego gościa.
-Tak się cieszę, że zgodziłeś się wspólnie potrenować, Ame! Hihi. – powiedziała, jak gdyby kontynuowali przerwaną na chwilę rozmowę. – od dwóch dni szukam kogoś chętnego i albo się nabijają, albo boją. – dodała z niedowierzaniem.
-Całe szczęście spotkałam was i ty się zgodziłeś. – ZGODZIŁEŚ, ZGODZIŁEŚ. Ciekawe ile będziesz czekał, aż znowu Ci to przypomni, biedny potomku klanu Aburame?
-Zgodziłeś się. – niedługo. Rika zacisnęła piąstkę, jakby teraz miała go w garści. Po chwili jednak rozluźniła ścisk i wystrzeliła palcem w Amego. Powaga sytuacji wskazywała, że za chwilę może pociągnąć za spust. – A pamiętaj. Pierwsze słowo do dziennika, drugie słowo do śmietnika. – dodała rozśpiewanym głosem. O tak, ktoś się zgodził i już nie może się wycofać. Tako rzecze dziecięcy kodeks.
-Musimy ustalić jakieś zasady.

[Ame]

Ame właśnie przyjął wyzwanie od jakiegoś schaba, który ciągnie go w kierunku areny... chyba. Co złego może się stać, nie? Przecież każda normalna osoba zachowuje się tak samo, to kompletnie naturalne. Zielonowłosy najwidoczniej zwietrzył okazje żeby zobaczyć jego umiejętności bez konieczności ujawniania swoich. Nie winił go. Na jego miejscu zachowałby się dokładnie tak samo. Co nie zmienia faktu, że z perspektywy Rekina nie było to zbyt miłe. Moralność Kalego jednak nie była mu obca i tak jak wyżej było wspomniane, w ogóle go nie obwiniał o to zagranie. Najgorszym scenariuszem byłoby gdyby się okazało, że ci dwaj są w zmowie i właśnie ciągną go do jakiegoś ciemnego zaułku. Nie to, że jakoś się specjalnie bał. Zdarzało się już wychodzić z dużo gorszych opresji niż starcie z debilem i kreatorem połyskujących kamyczków. Uśmiech Rika wydawał mu się co raz bardziej podejrzany. Aż go ciarki przechodziły.
Wreszcie dotarli na miejsce. O dziwo była to arena a nie rynsztok, w którym nikt nie będzie szukał zwłok. Życie potrafi czasami zaskoczyć nawet największych pesymistów. Cała trójka przystanęła i mogli wreszcie ustalić po co cała ta szopka. W końcu do czegoś tutaj zmierzali. Spokojnie słuchał jak kaban powtarza, że N ma zielone włosy. W końcu niecodziennie można spotkać kogoś z tak wybitnym darem obserwacji i analizy zdarzeń. Nie wiedział czy ma coś wspólnego z klanem Aburame, nigdy żadnego nie spotkał, ale skoro on tak uważa to nie trzeba go wyprowadzać z błędu. Koniec końców Rik wydawał się niezdolny do rozumienia czegokolwiek, zaś jego myśli ograniczały się do tego co jest absolutnie oczywiste i niepodważalne - np aktualny kolor włosów Naokiego. Cała reszta wydawała się być ułożona w kolejności losowej. Jednak to nie wszystko co dzisiaj mogło zaskoczyć Rekina. Rik nagle zmienił się w małą, uroczą dziewczynkę o niskim głosiku.
- Jeżeli myślisz, że zamiana w słodką dziewczynkę da Ci jakąś przewagę to mocno się rozczarujesz, schabie. - powiedział, zaraz po tym na jego ustach zagościł drwiący uśmieszek. Po chwili zaczął jednak wątpić w tanią sztuczkę Rika... cała ta gracja w zachowaniu, dygnięcie, sposób myślenia... czyżby faktycznie od samego początku ta mała poczwara po prostu próbowała kogoś wmanewrować w walkę? Wcale nie byłoby to dziwne, kto chciałby uderzyć takiego słodziaka o miłych zielonych oczach.
Najlepsze jest to, że jej się to udało. Wmanewrowała go po mistrzowsku, nie mógł się teraz z tego wykręcić. Jedyna opcją jaka mu została, to dalej udawać, że wierzy w istnienie Rika, który stosuje absurdalne sztuczki psychologiczne, żeby dostać słabiej po mordzie.
- Dobra, Rik. Zgodziłem się. Nie wiem jakim porąbańcem jesteś, ale z tego co widzę to nie chce wiedzieć. - westchnął i nawet nie martwił się tym, że ujawni swoje rekinie zęby, i tak zaraz wszystko będzie już jasne.
- Dziennik się spalił, a śmietnik się ocalił. - zripostował niebieskowłosy. Nikt nie będzie pogrywał z nim w dziecięce gierki, bowiem za dzieciaka był w nich dobry, a on umiejętności nie zapomina.
- Niech będzie. Walczymy do rozbrojenia przeciwnika to znaczy, gdy nie będzie już dłużej zdolny do walki, lub do momentu, gdy któreś z nas samo zechce się poddać. Co do broni to nie mam wymagań, możesz walić czym chcesz Rik, ale w ciele tej uroczej trzynastolatki to będzie już przegięcie. - podsumował wyraźnie dwuznacznym komentarzem. Jeżeli jest tym słodziakiem to i tak nie powinna tego wyłapać.
- Najchętniej też pożyczyłbym jakiś drewniany miecz, żeby nie przerobić Cię na golonkę. - Oznajmił z rozbrajającą szczerością.

[Naoki]

Najwidoczniej nie tylko Naoki czuł się dziwnie w momencie wędrówki. Dziwne zachowanie kwadratowego faceta, było niezbyt na miejscu. Dziwny, wręcz przerażający uśmiech, który doprowadzał do dreszczy na plecach. Jednak póki Ame był spokojny nie było się czego obawiać. We dwójkę raczej powinni bez problemu poradzić sobie z Rikiem. Nie wydawał się jakiś silny mimo swego umięśnienia, a jego zachowanie wcale nie pasowało do ciała, przez co był momentami bardziej komiczny.
Jednak po dotarciu na arenę, która wyglądała całkiem spektakularnie, zaskoczenie osiągnęło maksimum.
- Dziewczynka? - powiedział, cicho pod nosem. Będąc przy tym maksymalnie zaskoczony i zdziwiony. Na co ja się zgodziłem? Chciałem tylko przypilnować Ame by nie zostawał sam. Chciałem go pilnować przed dziewczynką? pomyślał, lekko przy tym załamując swoje ramiona i ciężko wzdychając po raz kolejny. Jednak chyba nie ma czym się przejmować, w końcu wszyscy tutaj znaleźli się w patowej sytuacji, a ze słów Ame wynika, że nie planuje nikogo tutaj zabijać. Więc na pewno będzie to świetna okazja do zdobycia cennej wiedzy. Jego słowa były dość cenne, tylko problemem był drewniany miecz, którego raczej nikt tutaj nie posiadał.
- W sumie, mogę Ci pomóc Amę. Nie jestem w stanie stworzyć drewnianego miecza, ale kryształowy powinien być chyba odpowiedni. - odparł z uśmiechem na ustach. Chcąc jakoś dopomóc w tej walce, nawet tworząc dziwaczną kryształową broń. Oczywiście miecz został wytworzony w taki sposób by pojawić się obok Ame, z takimi rozmiarami jakie sam sobie życzył. Chociaż kryształowa wersja przypominała bardziej broń obuchową niż tnącą, ale do takiego pojedynku powinno to być odpowiednie.
- Pamiętaj, wiedza za wiedzę. Chce być sprawiedliwy wobec Ciebie. Więc po pojedynku mogę wam pokazać moje możliwości. - dodał, spokojnym głosem przepełnionym miłymi emocjami. Po czym oddalił się lekko na bok, tak by nikomu nie zawadzać w pojedynku. Gdzie wytworzył sobie kryształowe siedzenie i był gotowy do oglądania przedstawienia.

~Sędzia~
Czasami w życiu bywa tak, że zaskakuje nas codzienność. W tym wszystkim pojawił się także nieznajomy jeszcze nikomu mężczyzna o kruczoczarnych włosach i normalnej budowie ciała. Był odziany w brązowe kimono, a przy boku dzierżył katanę.
- Czego dzieciaki szukacie na mojej arenie? Jestem tutejszym sędziom. - powiedział, zbliżając się spokojnie od przeciwnej strony areny. Nie wysilał specjalnie swoich strun głosowych, jednak jego głos dało się usyszeć na całym tym terenie.
- Jeżeli chcecie tutaj walczyć. To jedynie pod moim okiem. Przypilnuje by nikomu nie stała się krzywda. a w razie problemów zainterweniuje. Mam nadzieje, że wam to nie przeszkadza? - dodał, będąc już praktycznie obok Riki. Najwidoczniej znał się nieco na swoim fachu i zawsze mógł przypilnować bezpieczeństwa takiej zabawy.
- Możecie dodać też swoje zasady. Póki nie będziecie chcieli się pozabijać, możecie robić wszystko. Mam to gdzieś. - wypowiedział, głosem pełnym powagi, oraz dyscypliny. Najwidoczniej będziecie w stanie powoli przejść do walki, której zasady są dopiero ustalane. Wszystko powinno odbyć się w dobry i niezagrażający życiu sposób.

[ghide]Technika użyta do stworzenia miecza, oraz krzesła:

Nazwa

Shōton no Jutsu: Reberu Shi

Drugi poziom kontroli Kekkei Genkai. W tym przypadku użytkownik może zwiększyć rozmiary wykorzystywanego przez siebie kryształu. Samo wytwarzanie Shōtonu nadal jest bardzo powolne, jednak rośnie zasięg powstawania tworów. Najważniejsze jest jednak poprawienie wytrzymałości materiału - osłony wytwarzane za pomocą Uwolnienia stają się trudniejsze do przebicia, poprawiając możliwości defensywy jak i wytwarzanej broni.

Wytrzymałość

Przeciętna (140)

Szybkość

Bardzo słaba (20)

Zasięg

Brak Skupienia

10 metrów

Pełne Skupienie

30 metrów

Wielkość Max.

Szerokość

8 metrów

Wysokość

8 metrów

Długość

8 metrów

Dodatkowe

Przy Braku Skupienia Wielkości wynoszą 1/3 pierwotnej wartości

Koszt Chakry

E: 16% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (na turę)

Chakre odejmuje sobie prywatnie [/ghide]

[Rika Kari Matsubari]

Jej wielki-mały coming out nie przekonał Amego, który zdawał się być teraz zafiksowany na punkcie tego, że to Rik Matsubar podmienił się w malutką Rikę, by zyskać przewagę w pojedynku. En był mniej skłonny do tworzenia teorii spiskowych i przyjął wersję, jaką zaproponowała dziewczynka.
Najważniejsze było jednak, że Ame Aburame nie uciekł z pola bitwy. Zasadzka zadziałała, walka się od będzie. Zrobiła szybki bilans zysków i strat i uznała że to nic, że będzie teraz nazywana schabem. W końcu długo czekała na pojedynek z kimkolwiek, a kiedy jeszcze Ame sam zrezygnował z posługiwania się zanbato… przynajmniej nie będzie musiała o to prosić. N pokazał dawkę swych możliwości tworząc obuchową broń z kryształu, która budziła znacznie mniejszy lęk. Obiecał, że po walce pokaże coś jeszcze i mniej więcej wtedy pojawił się sędzia.
Jak na Riki gust nie był zbyt miły, ale może właśnie taki powinien być sędzia. Tak sobie to tłumaczyła. Dziewczynka zgodziła się na wszystkie uwagi sędziego i przyszedł czas na ustalanie zasad. Podniosła głowę do góry i spojrzała na nich z powagą.
-Nie wolno bić tu. – wskazała otwartą dłonią na bok ramienia, miejsce w którym gdyby tylko były to inne czasy, znajdowałby się ślad po szczepionce. Patrzyła na nich z kamienną twarzą, jakby właśnie opowiadała o samym Hanie. Czekała na ich aprobatę bo wiedziała, że musi nastąpić. Początkowo miała jeszcze poprosić o nieużywanie zanbato, ale to było już załatwione. Ame dzierżył w dłoni srebrny kij z kryształu. Rika uznała, że nie może tego tak zostawić.

  Ukryty tekst

-To w sumie nie moja sprawa, ale ja bym chyba nie chciała tym walczyć. – kończąc zdanie wskazywała na broń Amego, z trudem powstrzymując rozbawienie.
Oto właśnie na gładkiej fakturze kryształowego miecza pojawiły się kwiatuszkowe zdobienia polnych słoneczników. Rysowane w dziecięcym stylu listeczki na łodygach, wieńczonych złocistym owocem przypominającym słońce. Wzdłuż miecza przebiegał różowy tekst napisany januszowym arialem. Gdy jej przeciwnik odpowiednio ułożył broń, mógł go bez problemu przeczytać: „Ame Aburame”. Dobór kolorów, styl, klimat… na pewno nie były mocnymi stronami tego cudeńka. Nie to było jednak najważniejsze. Mieczyk nie był na tyle mały, bo pokusić się o coś więcej.
Kiedy przestała chichrać, była niemal gotowa do pojedynku.
-Jak mawia pradawne, japońskie porzekadło: niech wygra Rika.

[Ame]

Boski Ame mówi i ma! Zarówno poszerzył swoją wiedzę jak i dostał coś na kształt miecza. Wyglądało na to, że Naoki wzorował się na mieczu obosiecznym, który zwisał Rekinowi u pasa. Na tego troglodytę powinno wystarczyć.
- Takie cudeńka też potrafisz?! - wykrzyczał robiąc kilka wymachów tworem mieczopodobnym. Parametrami odpowiadał znanej mu broni, więc nie mógł prosić o nic lepszego, istniała też szansa, że jeżeli Rik umie walczyć, to nie zabije go nawet jeżeli uderzy tym za mocno. Szkoda, że powierzchnia tnąca nie istniała, będzie mu ciężej, ale nie można mieć ciasta i zjeść ciastka. Z równie kamienną twarzą przyglądał się Rikowi w postaci małej dziewczynki, który absolutnie poważnie wyznaczał zasadę zabraniającą uderzenia w ramię. Ame w jego przypadku już nic nie zdziwi. Postanowił jednak poważnie potraktować to ustalenie, mając na uwadze, że może się z tym wiązać jakaś pułapka. Z jakiegoś powodu musi mu zależeć na czymś tak nielogicznym. Rekin zapisał sobie w umyśle, że musi na to ramie uważać. Gdyby walka była poważna, to byłoby pierwsze miejsce, które miałoby kontakt z zanbato. Najlepsze miało jednak dopiero nadejść. Za sprawą Rika na jego nowym mieczu pojawiły się słoneczniki wraz z podpisem "Ame Aburame". Cholera! To chyba na prawdę jest dziecko, jakoś nie sądził, że dorosły facet o aparycji neandertalczyka bawiłby się w takie rzeczy. Ewentualnie bardzo dobrze wczuł się w rolę. Teraz to i tak było bez znaczenia. To zabawne, że chce dostać po łbie czymś tak fikuśnym, z drugiej strony gdyby ten napis nie był chociaż różowy...
- Rik, Twój gust jest spaczony tak samo jak podejście do pojedynków. - westchnął. Nie dopuszczał do siebie być może faktu, że właśnie będzie walczył z trzynastolatką. Z zażenowaniem obserwował gówniarę, która śmiała się do rozpuku ze swojej własnej twórczości. Niebieskowłosy zaś uważał, że jego misją jest nauczenie dzieciaka respektowania nawet tak głupich rzeczy.
- W końcu to Ty dostaniesz nim po łbie. Niech wygra Rika w byciu gorszą od Ame! - jak mawia kolejne przysłowie.
Usłyszał wszystko to co powiedział sędzia, który pojawił się niczym królik wyjęty z kapelusza. Bardzo mu to było wszystko jedno. Tym jego nowym, fikuśnym kryształkiem i tak ciężko kogoś poważnie uszkodzić. Najwyżej może tej szczeniarze wbić trochę rozumu do głowy, co w długofalowej perspektywie na pewno poprawi jakość jej życia. Po prostu przytaknął mu na znak, że wszystko zrozumiał. Więcej chyba nie trzeba.
- Dzięki N! - krzyknął do zielonowłosego. - Ona zapewne podziękuje Ci później. - dodał z rozbawieniem, wskazując prowizorycznym mieczem na oponentkę.

[Naoki]

Naoki był dobrą osoba, z natury. Dlatego był zadowolony, że twór który wykonał spodobał się chłopakowi. Może sama ostrość miecza nie była najlepsza, ale jednak dźganie tym cudeńkiem mogło być bardziej niebezpieczne niż użycie zwykłego miecza. Chociaż teraz to i tak nie miało znaczenia, bowiem w tym starciu będzie brał udział prawdziwy sędzia, który może do najmilszych nie należał i pojawił się praktycznie znikąd. Przynajmniej ma kto tego pilnować by wszystko przebiegało sprawnie i bezproblemowo.
- Skoro wiedziecie jakie są już zasady i czego nie możecie robić. Ustawcie się po przeciwnych stronach areny. - powiedział, spokojnym i opanowanym głosem. Po czym samemu skierował się w stronę środka areny, stając przy krawędzi jeziora. Tam gotowy czekał aż przejdziecie na swoje pozycje.
- Jesteście gotowi? - zapytał, po czym chwilę odczekał aż zgłosicie swoją gotowość do walki. Wielkiej logiki w tym raczej nie było, zwłaszcza że staliście oddali od siebie 45m. Po przeciwnych stronach areny.
- W takim razie, rozpocznijcie walkę. Niech wygra lepszy! - krzyknął, po czym odskoczył płynnie lekko w tył. Zostawiając wam całe pole do walki. Nie chciał znaleźć się w zasięgu żadnych waszych technik przez przypadek, czy też was rozpraszać, ale po jego odskoku mogliście zauważyć jego sporą szybkość, która zapewne wystarczy by przerwać wam walkę w odpowiednim momencie i teraz nadszedł czas na wasze ruchy i taktyki.
Pokażcie co potraficie. Powodzenia.

A teraz pełna lista zasad:

• Regulamin walk, proszę się zapoznać z punktem 4.
• Ukryte Ruchy (czyli to, czego nie widzi przeciwnik/widzowie) proszę opisać w uhide.
• Proszę o dokładne opisywanie ruchów, ataków (szczególnie wtedy, gdy nie są to techniki).
• Jeśli ktoś komu nie ufa, może wysyłać ukryte ruchy na pw zamiast dawać je w poście.
• Brak tabelki z techniką w uhide = brak wykonania techniki.
• W każdym poście proszę też o wklejanie swoich statystyk.
• Stosuję zasadę, że jeśli któryś z punktów planu jest niemożliwy do wykonania, realizujecie dalej kolejne jego punkty (o ile te są wykonalne).
• Za info od Boga pełne powodzenie ataku przeciwnika, przy zerowym wykonaniu własnych zamiarów.

[Ame]

Przed walką zostawił zanbato i swój miecz koło N, nie będą mu potrzebne, zaś miejsce przy pasie zajął kryształowy obuch stworzony na wzór wiernego żelastwa. No i się zaczęło. Stanął na pozycji startowej, niestety to nie jest bieg tylko walka. Co prawda nie walczył w niej o życie, ale też nie można powiedzieć, że wynik starcia był mu obojętny. Sam nie wiedział czy walczy z napakowanym kolesiem czy filigranową i głupkowatą nastolatką i obie te opcje wydawały mu się równie prawdopodobne. Prawdę mówiąc to o wiele bardziej bał się nieprzewidywalnej małolaty niż schaba. Pojedynek z neandertalczykiem byłby o wiele prostszy - zdecydowałaby siła mięśni i wszystko byłoby "sprawiedliwe". Biorąc pod uwagę to, że zdążyła wykazać się sprytem już podczas wrabiania go w tę walkę, musiał uważać, gdyż na pewno w rękawie miała jeszcze niejedną sztuczkę. Co nie zmienia faktu, że na pewno nie pozwoli wyrolować się takiej szczeniarze.
Rika nie mogła zobaczyć wrednego uśmieszku jaki zagościł na jego twarzy podczas gdy sięgał do torby. A może mogła? Nie było to ważne, po wyjęciu odpowiedniego przedmiotu wykonał zamach.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Rika Kari Matsubari]

Mogło się wydawać, że Rika chce walczyć. Jak sama twierdziła, zabiegała o pojedynek z kimś przez dwa dni. Wreszcie, zdenerwowana odmowami postanowiła uciec się do ostateczności. Ale właśnie, uciec. Teraz, gdy wreszcie jej się udało, gdy stała naprzeciw wyrośniętego młodzieńca, postanowiła uciekać. Przecież nie będzie się z nim bić! Rzuciła się biegiem w swoją lewą stronę, jedynie kątem oka obserwując co dzieje się z jej przeciwnikiem. Nawet nie zastanawiała się, czym mógłby ją zaskoczyć Ame Aburame. Miała nadzieję, że nie będą to robale. Zbliżając się do drzewa wyskoczyła w górę, kumulując przy tym chakrę w stopach. Czy weszła na górę? Zamieniła się w drzewo? A może właśnie stoi za plecami Amego? Trudno było powiedzieć, bowiem wraz z susem na tylną część drzewa stała się niewidoczna.

  Ukryty tekst

[Naoki]

Walka wystartowała, a uczestnicy zajęli swoje pozycje startowe. Oczywiście nie było to żadne biegi, a zażarta walka na życie i poddanie się. Pogoda nam sprzyjała, dzięki niej widoczność pola bitwy była znakomita, a na niebie nie znajdowała się żadna chmurka przesłaniająca słońce. Warunki idealne do toczenia bijatyki, która rozpoczęła się właśnie w tym momencie.
Jeden z uczestników, Ame postanowił rzucić zasłonę dymną zaraz przed sobą, zasłaniając całkiem spory obszar lądu i fragment wody przed Sobą. By po chwili wyskoczyć na kamień i ruszyć przed siebie.
Natomiast nasz drugi uczestnik Rik Matsubar(Rika Matsubari), nie postanowiła stać biernie i przyglądać się poczynaniom swojego oponenta, jednak w przeciwieństwie do niego postanowiła ruszyć najpierw w lewą stronę, w stronę najbliższego drzewa za którym się skryła i wykonała jeden z dziwniejszych manewrów, który mógł zaskoczyć każdego, a najpewniej osobę, która właśnie wyskoczyła zza kamienia, a zamiast jednej Riki, natrafiła przed sobą na aż 4 egzemplarze małej i uroczej dziewczynki. Na pewno mogło zaskoczyć to szarżującego oponenta, który po wstępnym rozejrzeniu się mógł dostrzec więcej kopii, które jednak w przeciwieństwie do czwórki kierowały się na północ z prawej strony areny, w liczbie aż trzech. Czy na pewno Ame zgodził się na walkę tylko z jedną dziewczynką? Czy aż siedmioma bliźniaczkami, którym w początkowym etapie wędrówki towarzyszyły bańki mydlane, które powoli odlatywały w niebo, ku środkowi areny.
Właśnie to możecie zobaczyć nasi drodzy widzowie, którzy oglądacie tą wspaniała batalie i oceniacie zmagania jej uczestników. Które z nich udowodni swą wyższość nad swoim przeciwnikiem? Przekonamy się zapewne wkrótce.
Zasłona dymna wytworzona przez Amę, zniknie zapewne za niecałe 2 tury.
A odległość między naszymi 4 dziewczynkami, a dzielnym wojownikiem z mieczem ozdobionym słonecznikami wynosi obecnie około 10 metrów.

Kolejność Ame > Rika

Rika:

  Ukryty tekst

Ame:

  Ukryty tekst

[Ame]

Zanim Ame zaczął wykonywać swój szatański plan, dostrzegł jak dziewczynka rozpoczyna starcie od typowego zagrania dla jej wieku - wspięcia się na drzewo. Gdzie indziej dziecko czułoby się bezpiecznie? Co raz bardziej upewniał się, że walczy z dzieckiem, a nie stu kilowym gorylem. Z drugiej strony teza o gorylu w świetle krycia się na drzewie miała swój sens. Być może chłopak nigdy się nie dowie na czym stoi. Już zawsze będzie żył w niepewności jeżeli chodzi o tożsamość Riki czy tam Rika. Miał nadzieje, że po tym starciu przynajmniej to jedno będzie absolutnie jasne. Wszystko wskazywało na to, że pozostało mu szarżować, gdyż tylko dziecko nabrałoby się na tak ... dziecinną sztuczkę. Uważał, że proste iluzje nie są na jego poziomie. Zamierzał je po prostu rozproszyć celnymi uderzeniami.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Rika Kari Matsubari]

Ame Aburame przedarł się przez dymną chmurkę i szarżował prosto na nią. Co robić? Wystarczyła chwila by zrozumieć, że jest od niej szybszy. Rozejrzała się na lewo i prawo. Ucieczka nie miała sensu. A mogła pójść bokiem zbiornika wodnego, jak trójrikowa brygada, którą ujrzała mimochodem. Ale ona była tu i miała nie lada problem. Zrobiła krok do przodu, po chwili drugi, znacznie się rozpędzając. Biegła wprost na swojego przeciwnika, szykując się do wyskoku, by zwiększyć pęd przed zderzeniem. Jak dwa samochody jadące ku sobie, nieustępliwie trzymające się tego samego pasa. Jak dobrze, gdyby naprawdę była Rikiem Matsubarem.
Była to jedna z siedmiu dziewczynek, jedna z czterech w grupce atakowanej przez Ame. Druga, znajdująca się w środku odskoczyła do tyłu, biorąc nogi za pas. Pozostałe dwie uciekały na boki, otaczając zbiornik wodny. Mieniące się kolorami bajki unosiły się rozkosznie w powietrzu, zupełnie niewzruszone towarzyszącą temu miejscu atmosferą pojedynku. Ta która ruszyła w swoje lewo dołączyła do drugiej grupy dziewcząt.
Mała sądziła, że na świecie można zrobić mało lepszych rzeczy, niż sklonowanie Riki Matsubari. Właściwie im więcej jej, tym lepiej. Dlatego tak chętnie korzystała z tego rodzaju technik. Miała też świadomość, że Ame posłużył się dymem nie bez powodu. Trzeba koniecznie sprawdzić co dzieje się w środku. Gromada czterech Rik przegrupowała się za skałą. Dziewczynka wyjęła z torebki kunai z czaszką na rękojeści, który fosforyzował zieloną łuną. (nie powinien zrobić takiego efektu jak po zmroku, ale zawsze coś). Rzuciła nisko nad ziemią, licząc że wbije się w grunt gdzieś w okolicach centrum dymnej zasłony. Nie mogła rzucać wysoko, aby w żadnym wypadku nie trafić Amego w szczepionkę. Dziewczęta przetasowały się za skalnym kamieniem. Panienka liczyła, że niebawem ujrzy, co kryje się pod zasłoną.

  Ukryty tekst

[Naoki]

Drodzy widzowie tej wspaniałej batalii. Czy ta walka nie jest fascynująca? W końcu mamy możliwość oglądania w praktyce starcia młodego umysłu 13 latki z umysłem już dojrzałego shinobi, których z nich okaże się lepszy i łatwiej zaadaptuje się do nowych sytuacji? Zapewne niedługo będzie nam dane zobaczyć. Dlatego czekajcie z niecierpliwością na rozwój wydarzeń.

Każdy z nich miał swoją strategie na rozegranie tej walki. Można rzecz, że mała Rika miała przewagę liczebną nad swoim przeciwnikiem, mimo faktu że szarżowała na niego w liczbie czterech. Postanowiła się rozdzielić, właśnie tak. Dwie z nich pobiegły w przeciwnych kierunkach, jedna z nich zmierzała do spotkania z trójką swoich bliźniaczek, które właśnie wbiegały za jedną ze skał, zapewne chciały się tam przegrupować. Jednak w momencie wychylenia się zza kamienia miały przed sobą zupełnie inny obraz. Pojawiło się dwóch dodatkowych AME! Właśnie tak, najwidoczniej nie tylko Rika lubiła patrzeć na samą siebie. Tylko gdzie kryła się prawdziwa wersja? Jeden z Ame znajdował się na środku jeziora, zajmował pozycje obserwacyjną na szczycie skały. W tym samym momencie pierwszy z rekinów dopadł swą ofiarę, spotkał się z nią na skraju jeziora, to starcie nie było trudne, wystarczyło parę prostych zamachów bronią i Rika po prostu zniknęła!
Teraz nasuwa się pytanie gdzie uda się młodzieniec? Za którą z dziewczyn się skieruje. W końcu pozostała trójka się rozbiegła w przeciwne strony. Dodatkowo jedna z nich zaczęła się cofać! Czyżby to oznaczało taktyczny odwrót?
W pozostałej części areny także odbywała się akcja. Jedna z Rik znajdujących się za kamieniem wymierzyła rzut kunaiem w stronę zasłony dymnej! Czyżby nadal coś się za nią kryło? Niestety nie posiadam dojutsu by to zobaczyć.
Jednak sam kunai rozświetl lekko krawędź mroku, ukazując niewielką połać pustego terenu, a wszystko to było obserwowane przez kolejnego Ame, który zagnieździł się na jednym z okolicznych drzew. Cóż za wyrównane i emocjonujące starcie! Która ze stron konfliktu obierze prowadzenie w tej walce? Ciężko to ocenić, w końcu na polu walki widzimy jeszcze 6 Rik i trzech Ame. Jednak dalej nie wiemy co skrywa się całkowicie za zasłoną. Czy to co z niej się wyłoni miało odmienić losy bitwy? Raczej niedługo się o tym przekonamy. W końcu zasłona zniknie w następnej turze.
Ame znajdujący się w górnej częsci mapy, znajduje się w odległości około 15 metrów do każdej z trzech swoich oponentek.
Grupa zwiadowcza trzech muszkieter, jest w stanie nawiązać kontakt ogniowy z Ame prosto z drzewa, odległość między nimi to około 23 metrów.
Natomiast nasz Ame, znajdujący się na kamieniu ma najdalej do wszystkich! Około 30 metrów do najbliższego celu.
Dodatkowo jedna z Rik stara się najwyraźniej dotrzeć do pozostałej trójki, odległość jaką musi jeszcze przebyć wynosi około 12 metrów.

Rika:

  Ukryty tekst

Ame:

  Ukryty tekst

[Ame]

Walka była ciekawa. Zaczynał powoli rozumieć z czym ma do czynienia. Nie wszystko układało się tak jak sobie zaplanował, ale dotychczasowe wypadki zdają się być tylko pomniejszymi trudnościami, nic czego nie można nadrobić. Zwłaszcza, że wszystkie znaki na ziemi i na niebie wskazywały, że jest szybszy od zielonookiej wiewióry. Jedyne czego się teraz musiał obawiać to nieczyste, czarnoksięskie sztuczki, którymi przeważnie posługują się takie gnomy. Zabawne było to, że ich pojedynek przypominał ubogą wersje szachów, same pionki, niewidzialni królowie. Zresztą tacy królowie jakie szachy.
Od tej pory wszystko miało pójść gładko. Ame, który "pokonał" jedną z iluzji zamierzał rozpocząć bieg w kierunku grupki dziewczynek. Ame siedzący na kamieniu również nie zamierzał próżnować. Wszystko wskazywało na to, że ma ten sam cel co inny Ame.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Rika Kari Matsubari]

Ame Aburame nacierał na jej czterorikową brygadę schowaną za dużym kamyczkiem. On albo jego cień. Nieważne. Potraktuje go tak samo.
Straciła jedną dzieweczkę, inna uciekała drugą stroną wodnego zbiornika, kolejna stała wycofana, a ostatnia biegła do grupy pozostałych Rik skrytych za skałą. Należało coś zrobić. Nie mogła pozwolić, by traciła kolejnych członków załogi! Wychyliła głowę i jej opadające na plecy włosy uniosły się, tworząc niemałą kopułę, która w rzeczywistości była karabinem maszynowym.
-Ratatatatat! – wystrzeliła niewielką salwę w biegnącego na nią Amego. Jeśli okazał się klonem, który nie przetrwa kontaktu z jej igiełkami, resztę pocisków skieruje gdzieś w kierunku pozostałych Amych. Nie zamierzała jednak ograniczać się do obrony swojej lichej bazy, jaką stanowił kamień. Schowała się za nim po raz ostatni, aby przygotować odpowiedź. Nie bez kozery porównywano ją do jeżozwierza, pozornie niegroźnego, do którego jednak lepiej nie podchodzić.

  Ukryty tekst