Szlak transportowy

[Ario]

Anzou
Misja rangi C
3/30 Postawiłeś na bezpieczeństwo - i dobrze. Nigdy nie wiadomo, czy to nie jest jakaś mistyfikacja, hemoglobina czy inne rzeczy - i czy po prostu nie wpadniesz w pułapkę zastawioną na nieostrożnych podróżnych. W tym momencie krzyknąłeś do mężczyzny...a on drgnął. Wydawał się w takim razie żyć, ale forma w której był wskazywała jednoznacznie na wycieńczenie. Starał się podnieść głowę i spojrzeć na Ciebie, jednak po chwili jego głowa opadła, a cały jego wysiłek skutkował nie mniej, nie więcej tym, że chłop osunął się cały na ziemię i rozległ się dźwiek upadających zwłok.

Powolnym krokiem podszedłeś do niego i teraz widziałeś zdecydowanie lepiej, że mężczyzna ma bardzo wysuszone usta, przez co jak nimi poruszał, starając się coś powiedzieć, to nie wydobywał się z niego głos. Czyżby siedział tutaj niewiadomo ile czasu? Ślady jednak wskazywały na coś innego - jakby dotarł tu dość niedawno, a krew zaschnięta w ranie po oku równiez potwierdzała tą wersję.

Teraz leżał na ziemii twarzą i patrzył na Ciebie przymróżonym wzrokiem, starając się coś powiedzieć. Jeżeli nie dasz mu pić to pewnie nic się nie dowiesz...ale zawsze możesz jeszcze go ominąć i pójść dalej. Nie każdy shinobi wszak to bohater, który musi każdemu pomagać, prawda?

[Anzou]

Kaminari zbliżył się do człowieka, który ewidentnie potrzebował pomocy. Jego rany były nietypowe, on sam majaczył. Białowłosy szybko sięgnął do swojego plecaka, w którym miał manierkę z wodą. Usta człowieka napotkanego pod drogowskazem były cholernie suche. Anzou nie zna się tak bardzo na medycynie, więc prawdopodobnie będzie musiał go dźwignąć i zanieść do szpitala.
- Już, napij się, tylko spokojnie. Już nic Ci nie grozi. Nie mów nic.
Powiedział spokojnym głosem przedstawiciel klanu Kaminari. Wodę podawał bardzo powoli, tak, by nieznajomy nie miał problemu z przełykaniem jej i się nie udławił. Gość wydaje się nie być połamanym, więc Kaminari postara się go podnieść. Jeżeli będzie dał radę iść to najzwyczajniej w świecie powolnym krokiem skieruje się w osady. Każde życie ludzkie jest cenne. Nawet jeżeli należy do największego gnojka, to on i tak zasługuje na życie i sprawiedliwy osąd. Napotkany mężczyzna nie wyglądał na kryminalistę, bardziej przypominał kogoś, kto został zaatakowany przez bliżej nieokreślonego napastnika. Jeżeli mężczyzna nie da rady chodzić, Kaminari postara się wrzucić go na swoje barki i zanieść w bezpieczne miejsce, czyli do osady, do szpitala. Im bliżej tym więcej ludzi powinien spotkać, którzy być może pomogą mu i wesprą w transporcie. Chłopak cały czas jest skupiony, nie ma zamiaru odpuścić i pozostawić mężczyzny na pastwę losu.

[Ario]

Anzou
Misja rangi C
5/30 Postanowiłeś działać - chciałeś pomóc mężczyznie i dlatego zacząłeś od podania mu wody. Pamiętałeś, że próba wypicia przy byciu odwodnionym może skutkować torsjami, to też dawkowałeś mu wodę. On nie zamierzał oponować i robił krótkie łyki.
- M...musisz... - wybełkotał, po czym wziął znowu dwa małe łyki i chciał coś powiedzieć, ale miał z tym jawny problem. - On...a...ta...m....zos...ta..ła..... - wymamrotał pomiędzy łykami wody. W pewnej chwili chyba zrozumiał, że nie może pić więcej, bo źle się dla niego to skończy. Złapał kilka oddechów i przewrócił się na plecy. Otworzył oko i spojrzał na Ciebie.
- Zostaliśmy porwani. Ja i moja towarzyszka. Myśleli, że jesteśmy posiadaczami rzadkiego jutsu zmusić nas do jego przekazania...Gdy okazało się, że jesteśmy członkami klanu Kaminari, a nie tego, którego potrzebowali...chcieli nas pozabijać. Mi udało się ucieć, ale moja dziewczyna tam została...nie wiem, co jej zrobią. Błagam, nie mam wiele - uratuj ją. - przekazał Ci krótko mężczyzna, patrząc się ciągle w Twoją stronę.

Los chciał, że nie dość, że masz możliwość uratować życie dziewczynie (o ile jeszcze żyje) to już teraz pomogłeś swojemu jednemu koledze z klanu. Cokolwiek postanowisz, masz możliwość zyskać sławę w klanie jako ten pomocny. Co więc postanowisz?

[Anzou]

Mężczyzna w końcu przemówił. Prowizoryczna akcja ratownicza, którą przeprowadził białowłosy nie była zbyt wyrafinowana, jednak przyniosła odpowiedni skutek. Chłopak słuchał go bardzo uważnie. Jak się okazało, uratował członka tego samego klanu. Jednego z dwóch. Anzou zawiesił się i rozpoczął przetwarzanie informacji.
*Cholera. Ja się nie rozdzielę. Jeżeli mówi prawdę i nie jest to majaczenie rannego, to gdzieś jest jeszcze druga osoba z klanu, która potrzebuje pomocy. Natychmiast. Z drugiej strony, pozostawienie go tutaj też nie jest odpowiednim rozwiązaniem. Istnieje szansa, że uratuję jedno życie. Zostawiając go tutaj, klan Kaminari może stracić dwa. Pieprzone wybory...*
Anzou myślał i podjął decyzję. Zostawienie go tutaj to zbyt duże ryzyko, na które nie można pozwolić. Plan jest prosty. Odprowadzić rannego w bezpieczne miejsce i ruszyć z ratunkiem. Warto chociaż spróbować. Zadarcie z klanem Kaminari to proszenie się o śmierć!
-Uspokój się. Też jestem z klanu. Skupmy się na Tobie. Dasz radę iść? Oczywiście, pomogę Ci i zaprowadzę Ciebie do osady. Wtedy opowiesz wszystko i ruszymy z ratunkiem. Nie zostawimy jej. Nie pozwolimy jej cierpieć, rozumiesz?! Każdy, kto zadrze z naszym klanem zostanie sparzony. Jak nie dasz rady iść, to Ciebie zaniosę.
Białowłosy czekał na odpowiedź mężczyzny. Jeżeli da radę iść - wyruszy razem z nim będąc dla niego oparciem. W przeciwnym wypadku, odniesie go na miejsce. Maszerowanie do obozu wroga w samotności, bez odpowiedniego przygotowania może przynieść okropne skutki. Anzou nie jest na tyle mocny. Jeszcze nie. Było to frustrujące, jednak jakoś trzeba sobie z tym poradzić. Lepiej uratować jedno życie, niż stracić trzy. Rachunek jest prosty.

[Ario]

Anzou
Misja rangi C
7/30 Mężczyzna zdecydowanie odmówił Twojej pomocy. Pokiwał głową i przeszedł bezpośrednio do wyjaśnienia.
- P..przepraszam, ale musze po nią wrócić. To już nie jest sprawa tylko klanu, ale też moja... - powiedział po czym starał się podnieść, ale był tak słaby, że przewrócił się na bok. Cicho westchnął i popatrzył na Ciebie swoim ostatnim okiem i załamany przemówił ponownie. - Proszę Cie...uratuj ją. Ja tu poczekam, a jak ktoś będzie przejeżdzał, to poproszę o pomoc. Przetrzymują ją w domu, który jest przy drodze handlowej. Jak pójdziesz tamtędy, to napewno dojdziesz. Proszę, powstrzymaj ich i nie daj im jej zrobić krzywdy... - powiedział niemalże ostatkiem sił.

Mężczyzna czekał na Twoją reakcję, nie do końca wiedząc czego się spodziewając. Bardzo zależało mu na swojej kobiecie, co raczej nie było zaskoczeniem. Zaskoczeniem było to, że mężczyzna tu siedział niewiadomo ile, a nikt ciągle nie przejeżdzał. Jedni powiedzą, że przypadek, inni, że warto się nad tym zastanowić. Jednak Ty stałeś przed wyborem - czy na siłę ciągnąć mężczyznę do wioski, czy iść we wskazanym przez niego kierunku?

[Anzou]

*Pieprzeni Kaminari. Każdy taki dumny, każdy taki uparty. Czy nie można najzwyczajniej w świecie używać mózgu w niektórych sytuacjach i podjąć na spokojnie najlepszą dla wszystkich decyzje? Nie ma pewności, czy kobieta żyje, a ja poza tym domkiem nic nie wiem. Szlag by to!*
Anzou zaczął się lekko denerwować. Zrozumiałe jest to, że mu zależy na kobiecie, pewnie to jego wybranka, jednak należy zachować się w odpowiedni sposób. Chyba, że on jest początkujący, a Anzou jest od niego silniejszy, jednak takie założenie może być błędne.
- Posłuchaj mnie! Skoro Was zaatakowali i doprowadzili do takiego stanu to chyba o czymś świadczy. Wiem, że myślisz sercem, nie rozumem, ale skup się i mnie posłuchaj. Zrobimy tak. Pójdę we wskazanym kierunku wybadać sytuację. Jeżeli uznam, że nie dam rady, wrócę tutaj po Ciebie i wrócimy do osady. Nie będziemy ryzykować życia trzech osób. Jeżeli coś jeszcze wiesz - to mi powiedz.
Anzou postanowił zaryzykować. Faktycznie, życie jest ważne, jednak jeżeli ktoś zagraża osobie z klanu - to te osoby trzeba wyeliminować. I to jak najszybciej. To już nie są zwykli bandyci, którzy po prostu napadają na gospodarstwa czy handlarzy. Kaminari czeka na odpowiedź, jeżeli jej nie otrzyma, to ruszy w kierunku wskazanym przed mężczyznę. Będzie wypatrywał domku przy drodze handlowej. Oczywiście będzie bardzo wyczulony i skupiony, a gdy zbliży się do domku postara się schować, żeby ocenić na spokojnie sytuację, która panuje na miejscu.

[Ario]

Anzou
Misja rangi C
9/30 Po wewnętrznych retrospekcjach zadałeś kolejne pytanie - chciałeś wiedzieć jak najwięcej nim ruszysz do siedziby wroga i rzucisz się w wir walki - słusznie. Wielu Twoich poprzedników poległo właśnie przez nie przygotowanie do walki. Takim przykładem mógł być również mężczyzna, który siedział teraz pod znakiem i walczył o każdy oddech, chociaż po tym jak dałeś mu pić, wydawało się, że sytuacja jest trochę bardziej stabilna.
- Mają...tam domek. Jest wejście do piwnicy pod klapą na której jest dywan...było ich trzech, jeden umie używać ninjutsu, dwóch drugich to jakieś łebki, które są dość silne...powinieneś dać radę. - powiedział. - Nas otruli w karczmie udając zleceniodawców, potem nas przenieśli i nie mieliśmy możliwości walczyć...błagam, ruszaj już. W każdej chwili może być już za późno... - to powiedziawszy jego głowa powoli osunęła się na bok, a on wydawał się zasnąć.

Wiedziałeś już wszystko. Z opowieści jasno wynikało, że jest ich trzech, a Ty musisz tak naprawdę przejmować się tylko jednym z nich. Nie mniej, jeżeli to wszystko dobrze rozegrasz, może uda Ci się zakończyć to bez walki...mówią, że spryt to najważniejsza broń na świecie.

[Anzou]

Odpowiednie przygotowanie do podstawa do sukcesu. Rzucanie wszystkiego i szaleńczy atak to proszenie się o śmierć. Z zeznań wychodzi na to, że przedstawiciel Kaminari wraz z kobietą został otruty. Żałosne posunięcie. Anzou uważa, że takie zagrywki to oznaka słabości. Unikanie prawdziwej konfrontacji, uciekanie się do tanich sztuczek... odwaga godna szczura. Chłopak zanotował w swojej głowie wszelkie potrzebne informacje. Teraz mógł udać się w kierunku miejsca, gdzie znajdują się napastnicy. Bez zwracania na siebie uwagi, bez spożywania jakichkolwiek potraw czy trunków. Wszystko na spokojnie. Cierpliwy to i kamień ugotuje.
- Spokojnie, sprowadzę ją całą i zdrową. Odpocznij tu i się nie ruszaj. Poproś kogoś o pomoc, jeżeli będzie taka okazja.
Anzou wydał polecenie i wyruszył. Szedł dość szybkim tempem, jednak nie biegł, by nie przeciążyć organizmu. Trzech przeciwników, jeden używa Ninjutsu. Trzeba będzie uważać. Ciekawe w jaki sposób zareagują na wiązke Rantonu. Nie mieli chyba okazji przetestować jak to jest, gdy technika penetruje ciało. Gnojki. Zaatakowali wspaniały ród. Teraz będą cierpieć. Białowłosy nigdy nie był tak zły, nawet gdy walczył starał się nie dać ponosić emocjom. W tym przypadku było zupełnie odwrotnie. Młodzieniec musi się nieco uspokoić, żeby nie podejmować pochopnych decyzji. Anzou chce odnaleźć domek przy drodze i z bezpiecznej odległości przeanalizować sytuację. To jego pierwsza misja, gdzie odbędzie walkę bez towarzyszy... Przydały się Azuma i jego umiejętności walki na większym dystansie, by przeprowadzić dywersję...

[Ario]

Anzou
Misja rangi C
11/30 Pożegnałeś się z meżczyzną, a raczej przekazałeś mu co zamierzasz zrobić i ruszyłeś przed siebie. Chwilę to trwało nim dotarłeś do miejsca o którym Ci wspominał. Po drodze ponownie nikogo nie widziałeś, a sam dom stał dobrze ukryty na uboczu. Zwykli przejeżdzający w życiu by się nie spodziewali, że w tym domu może właśnie rozgrywać się tragedia. Nie mniej, Ty jako pełnoprawny shinobi wiedziałeś i nie mniej, zamierzałeś zakończyć sielankę bandytów.

W komina domu unosił się dym, który wskazywał na obecność bandytów. Czyli mężczyzna który przekazywał Ci informacje się nie mylił, a cała historia zdawała się wydawać prawdziwa. Dom miał drzwi od frontu, parę okien również od frontu (z czego były zasłonięte, więc nie widziałeś co tam się dzieje. Od lewej strony (czyli od tej od której przyszedłeś) miałeś również zasłonięte okno, ale tym razem tylko jedno. Z tyłu był dobudowany komin, ale żeby go obejrzeć będziesz musiał tam podejść.

Wszędzie panowała cisza i raczej nic specjalnego sie nie działo. Teren jest równy, ale sam domek stoi na lekkim wziesieniu. Od tyłu masz jeszcze mały zagajnik, który idealnie wpasowywuje się w tło.

To co panie Anzou, jakie decyzje? Wejście przez frontowe drzwi jak prawdziwy wojownik, czy badanie terenu i możliwości?

Zapraszam tutaj

[Kutaro]

Opuścić już nie do końca zapomnianą świątynię było trudno, tak jakby jakaś siła go tam trzymała. Kutaro miał nadzieję kiedyś jeszcze raz spotkać nowo poznanych towarzyszy, no i miał przed sobą kolejny cel - zorganizować sobie jakieś przyzwoite lokum. Ruch na trakcie był nieco rozbudzony po śnie zimowym, więc podróżować było raźniej, spokojniej, bez obaw o jakiś niegodziwców chcących napadać bogom ducha winnych podróżników. Co prawda była to kolejna już długa podróż Benisuke, to miłą odmianą była podróż przez Soso. Podczas drogi rozpoznał nawet kilka mijanych już kiedyś wiosek. Zatrzymał się nawet w karczmie w której pomógł niegdyś starszemu mieszkańcowi. Kilka dobrych wspomnień i od razu lżej się wędrowało po szerokim świecie.

Dokąd: Antai - Yusetsu - Soso - Daishi
Czas podróży: 2 h
Środek transportu: Stopy

[Anzou]

Młody Kaminari musiał pomóc przy gaszeniu pożaru. Gdyby nie jego Reberu, prawdopodobnie do eskalacji żywiołu ognia by nie doszło. Z całego zadania chłopak może wyciągnąć wiele daleko idących wniosków, które będą procentować na każdym kroku. Od pierwszej walki, którą odbył razem z Azumą minęło sporo czasu. On sam nie jest już tym samym człowiekiem. Widział śmierć, cierpienie... Mimo tak młodego wieku jego psychika była obciążona wadami tego świata. Ugaszenie pożaru zrobiło mu dobrze. Poczuł ulgę, chociaż na jedną chwilę. Wtedy zbliżył się do niego człowiek z bardzo specyficznym wąsem. Białowłosy uważnie go wysłuchał, po czym postanowił mu odpowiedzieć.
- Bez przesady, nie zrobiłem nic wielkiego. Jeżeli pomogłem, to bardzo się cieszę.
Władca Piorunów delikatnie się uśmiechnął. To bardzo miłe, gdy ktoś docenia coś, czego dokonał. Świadczy to o tym, że ktoś zwraca na to uwagę i kto wie - może przyda się w przyszłości. Warto budować odpowiednie relacje. Perspektywa skorzystania z podwózki i zostawienia Kena pod opieką specjalistów wydaje się rozsądna. Na wodzie widać więcej. Nawet jeśli Sentoki kazał nie zbaczać z trasy, to główny zleceniobiorca Ken nie ma na to wpływu. Dowodzi teraz Kaminari Anzou. Chyba.
- To bardzo szlachetny gest. Zaopiekujcie się Kenem. Jest bardzo zmęczony i pobity, ale powinien niedługo dojść do siebie. Skorzystamy z opcji transportu wodnego. Dziękuję. Do zobaczenia. Chodźmy!
Anzou skierował słowa najpierw do wąsatego, potem do dawnego i skruszonego bandyty. Ten jakby spokorniał i nie buntował. Pewnie uznał, że sam Białowłosy jest wystarczającym zabezpieczeniem i ochroni go przed kolejnym atakiem. Że też on miał prawo w to wątpić! Chłopak pożegnał się i ruszył w kierunku łodzi i rybaków, którzy dostarczą ich na szlak transportowy, a tam Kaminari będzie mógł zakończyć swoją misję. Oby nie doszło do kolejnego konfliktu. Nikt tego nie potrzebuje.

[Ame Uchiha]

Misja rangi C dla Anzou
31/30 Anzou zlekceważył polecenie sentokiego. Kto wie jak zareagują w kwaterze, zwłaszcza że do tego zostawił członka klanu w rękach miejscowych. Z drugiej strony głupio byłoby odrzucić ich pomoc i nieść pobitego i niezdolnego do akcji Kena, obok siebie miec tchórzliwego i skorego do buntu eskortowanego i na dodatek mieć na plecach bandytę, który wycofał się z akcji. Drogą wodną bez problemu mogli dostać się do właściwego portu, wrzucić balast na statek do innej prowincji i mieć już z tym wszystkim spokój. Na ten moment decyzja była właściwa. Czasami dobro wraca szybciej niż się można tego spodziewać. Kaminari i jego towarzysz przymusowy wsiedli na łódki rybackie i ruszyli w drogę.
Gdy dotarli na miejsce, bandyta uścisnął dłoń Anzou.
- Zrobiłeś więcej niż się spodziewałem. - rzucił. To chyba było najmilsze na co było go stać. Na mapie podróży, której dotyczyła misja postawił podpis. Chyba uznał, że dobrze byłoby, żeby jego obrońca miał coś na potwierdzenie wykonania misji. Nie zdawał sobie sprawy, że dowództwo niezbyt też obchodziło czy dotrze na statek, a dwaj nowicjusze mieli się tylko upewnić, że nie będzie problemem dla rodu i przy okazji zdobyć trochę doświadczenia. Eskortowany wybrał statek do Yinzin, opłacił swój rejs i zgodnie z ustaleniami stał na pokładzie. Bandyta nie machał mu na pożegnanie, raczej powoli zapomniał o istnieniu chłopaka. W końcu przed nim całe nowe życie. Anzou zaś odczekał pół godziny zanim statek w ogóle wyruszył, żeby następnie spędzić trochę czasu, aż upewni się czy statek na prawdę wypłynął. Gdy ten zniknął mu z oczu, nie miał już tutaj żadnych interesów. Czekała go samotna droga do domu.

Podróż minęła spokojnie. Była tylko samotna. Teraz wystarczyło tylko zdać raport w siedzibie i odebrać swoje wynagrodzenie. Do tego jeszcze wysłuchać podsumowania swojej misji.

z/t http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 9&start=75

[Anzou]

Białowłosy po szybkim ogarnięciu się w domu postanowił wyruszyć do Sogen. Do osady, gdzie poznał Azumę. Po co? Sam nie wie. Tam jednak czuje się dobrze. Po ostatnich wydarzeniach musi powstrzymać się od wykonywania zleceń, więc towarzyska wizyta dobrze mu zrobi. Anzou musi bez wątpienia odpocząć psychicznie. Dobre jedzenie, cisza, spokój. Kto wie, może uda mu się spotkać ponownie młodego Uchihę? Jego legendarne pucki, to coś, co należy wytargać. Anzou tego nie zrobił, a to bardzo ważna rzecz, którą każdy Shinobi powinien zrobić przed śmiercią. Z racji, że Władca Piorunów otarł się o śmierć - trzeba to zrobić szybciej.

z/t

Dokąd: Sogen
Środek transportu: Piechota
Czas podróży: 30 min.

[Harikotto]

Ach jak dobrze znów iść przez lasy i równiny, gdzie można oglądać piękno słońca opromieniającego naturę, gdzie liście żółkną i czerwienieją, tworząc pod naszymi nogami przepiękny dywan... Mało uczęszczana droga to cudowne miejsce, gdzie łatwiej spotkać przemykającą pomiędzy gałęziami drzew wiewiórkę, niż innego człowieka. Co prawda owe wiewiórki często umykały mojej uwadze, jednak Uwasa wszystkie je uczciwie pozdrawiała wesoło obszczekując. Rude zwierzątka często się wtedy płoszyły, a my dla zabawy goniliśmy je, prześcigając się i wygłupiając. Był to dobrze spędzony czas, aż w końcu mijając po drodze łącznie zaledwie kilka osób, przekroczyliśmy granice pomiędzy Antai i Yusetsu i byliśmy już w domu. Nie miałem zamiaru jednak iść do Ōkami-den. Mam na razie dosyć ludzi. Wolę pobyć sam na sam z Płoteczką i naturą.

Dokąd: Yusetsu
Przez: Antai-Yusetsu
Środek transportu: Pieszo
Czas podróży: 30 minut

[Noguchi Akane]

Jej słowa nie spotkały się z nazbyt ciepłym przyjęciem. Cóż, nie dziwiła się temu - w zasadzie była przyzwyczajona, iż ludzie krzywo patrzą na osoby przedstawiające im prawdę. Pewnie woleli by jakieś wygodne, ale ładnie wyrażone kłamstwo. Akane jednak nie potrafiła ubrać go w dość ładne szaty, ani też nie czuła takiej potrzeby. Ze swojej perspektywy - wykonała zadanie. Po prostu miała to szczęście, że przeżyła, w przeciwieństwie do Amane i Chize. Teraz przyszedł czas, aby dostarczyć prochy obu dziewcząt do ich rodzimych stron. Dobrze, że mieszkańcy Ozai z burmistrzem na czele byli w stanie przynajmniej kompetentni, by dać jej prowiant na drogę - ta miała być dość długa, poprosiła zatem o suszone mięso, trochę suszonych owoców oraz parę warzyw. Nie chciała się zbytnio obciążać - i tak urny zabierały jej sporo miejsca, a po drodze i tak powinna być w stanie trafić na inne osady wystarczająco często, by nie paść z głodu. Zatem gdy tylko było wszystko gotowe, ruszyła w trasę nie oglądając się za siebie - w pierwszej kolejności kierując się do Yakuniku, osady rodu Akimichi. Ta była chyba najbliżej, a nie miała ochoty niepotrzebnie nadkładać drogi.


Dokąd: Sakai
Przez: Yusetsu
Środek transportu: Konno (100 Ryo wydatku)
Czas podróży: 1h