Lasy przy Murze

[Keizo]

Czy w arsenale Keizo zostało jeszcze coś, co można by wykorzystywać przeciw potężnej małpie? Wyglądało na to, że chłopak będzie musiał wyciągnąć ostatniego asa z rękawa... całkiem dosłownie.
Czując postępujące zmęczenie, ruszył w stronę człekokształtnego, jednocześnie nakazując reszcie klonów także bieg w jego stronę. Być może nie będą w stanie zadać mu zbyt wielkich obrażeń, jednak drewniana lub kamienna naginata wbijająca się w łydki i ścięgna także nie mogła być zbyt przyjemnym uczuciem. Dodał do tego jeszcze jednego drewnianego klona, którego zadanie było jednak inne.
Senju tymczasem złożył kilka pieczęci i, stojąc w bezpiecznej odległości od zwierzęcia, posłał w jego stronę siedem zaostrzonych belek, wydobywających się z jego lewego ramienia. Ich zadaniem było wprost przebicie przeciwnika - korpus małpy powinien wyglądać teraz jak stojak na ołówki, jeśli oczywiście chłopak będzie w stanie się przez nią przebić. Miał także nadzieję, że Oren szybko się pozbiera - był praktycznie jedynym godnym przeciwnikiem dla małpy, gdyby ta uwolniłaby się z więzów.
To samo miał zrobić jego klon, atakując z innej strony - bestia musiała sobie teraz radzić z czternastoma grubymi, mknącymi w jej stronę belkami.

  Ukryty tekst

[Hitsukejin Shiga]

Misja B 43/45 - Buduj, dziel, rządź.

Kiedy już jesteś na mecie, już czujesz po prostu zwycięstwo i dumę wiktorii krążącą w twoich żyłach - wiesz, że musisz dać z siebie wszystko w ostatnich kilku posunięciach, w ostatnich kilku ruchach, jedynie po to by nie wyrżnąć się na mordę przed metą i wyzionąć ducha. Jesteś u kresu swoich sił, u kresu swoich możliwości, ale wiesz, że poddanie się teraz przekreśli wszystko co osiągnąłeś. Może to oznaczać twoją śmierć, jest ryzyko, że ktoś nie zdąży na czas zareagować w twojej obronie, tak jak ty nie zareagowałeś na czas na atak skierowany w strońę Orena. I co? I obiecujący Senjuu, potencjalny wysokiej rangi wojownik muru miałby zginąć w tak głupi sposób? To byłoby wysoce żałosne... i krzywdzące. Z drugiej strony nawet polegnięcie w tym momencie byłoby także sporą potwarzą - bo co, wytrzymałeś tyle, a padniesz w tak kluczowym momencie? To jakbyś dał się znokautować w ostatniej rundzie po dziewięciu rundów które miażdząco wygrywałeś na punkty! To się po prostu nie godzi! Tak się po prostu nie da! Nie możesz sobie na to pozwolić. Musisz. Walczyć. Musisz. Przeć. Dalej, dalej, dalej.
Wyciągnięty as z rękawa, zmęczenie odbiera jasność myśli, odbiera siły w ciele - jakie siły?! To już resztki sił, to opary. Keizo jedzie na oparach po tym jak musiał tasować techniką za techniką.
Teraz musiała nastąpić ta przełomowa chwila. Tochi, nieprzytomny, niestety nie będzie już świadkiem chwały.

Bestia oślepiona przez dzikich. Wszystkie pozostałe przy życiu klony Keizo nacierają na zwierza, dźgając drewnianymi naginatami unieruchomioną bestię po nogach. Oren podnosi się i razem z Ishikim przypuszczają atak. Ishiki pokrył bronie cienką warstwą czakry, spotkał się z Orenem który go cisnął w stronę małpy. Dwa mocne cięcia przecięły skórę bestii...
A wtedy od strony Keizo w te cięcia i pociętą skórę wbiło się siedem belek, penetrując ciało małpiszona - belki przeszły na wylot - prawie, bo spotykając się w połowie z belkami ktore stworzył klon.
Powstała zajebiście zmasakrowana poduszka na wielkie drewniane szpile. Wszędzie tryska jucha, flaki, flaki, krew.
Ishiki i Oren wspomogli w ataku Keizo, ten się wykazał, dając ze swoich mokutonowych umiejętności wszystko, na co było go stać.
Murino w krzakach, ukryta od przeciwników, cuciła Tochiego.

Bestia wydała swój ostatni oddech. Wszyscy są... zmęczeni. Dzicy widząc pokonanie bestii uciekają w popłochu, licząc, że nikt nie zacznie ich gonić.

[Keizo]

- Nareszcie - wymamrotał Keizo, obserwując jak zwierzę rozpryskuje dookoła litry krwi. Niestety, nie wyglądało na to by była inna opcja niż je zabić - szczególnie, że agresywna małpa była na tyle silna, by posłać Wilka w powietrze.
Dzicy uciekli - czy była to dobra informacja? Być może pobiegli po posiłki, chcąc zabić patrol Shinsengumi gdy ten był bardzo, ale to bardzo osłabiony. I mieliby rację - odparcie ataku byłoby zapewne na głowie Ishikiego i Orena, gdyż Senju ledwo mógł ustać na nogach.
Keizo zdjął z pleców naginatę i oparł się o nią, ciężko dysząc, wcześniej oczywiście odczepiając od siebie belki. Bez potrójnych porcji w jadłodajni i piętnastu godzin snu codziennie raczej nie za długo pociągnie w tym budowniczym interesie - jeżeli oczywiście tak będzie się kończyć wybudowanie każdych kilkudziesięciu metrów drewnianych umocnień.
Chłopak spojrzał na Orena, czekając na jego dalsze decyzje, modląc się w duchu by wracali już na mur. I o to, by dał radę dojść tam o własnych siłach.

[Hitsukejin Shiga]

Misja B 45/45 - Buduj, dziel, rządź.

-No, nareszcie. - Odpowiedział Ishiki, a Oren jedynie skinął głową. Wykończenie bestii było stosunkowo zasługą wszystkich trzech osobników jednocześnie, Wilka, Ogara i Szczura. Zabawne prawda? Taka dysproporcja w umiejętnościach. Taka dysproporcja w rangach... A mimo to, mimo bycia najniżej w hierarchii Keizo dał z siebie najwięcej. Wypruł się z czakry, ryzykował i próbował załatwiać kilka problemów na raz. Dał z siebie tylko tyle i aż tyle, by wykazać się za kilkoro. Małpy małe padly, małpa duża też... Wszyscy pokonani. Wszyscy zmęczeni lub ranni. Oren poobijany, Tochi nieprzytomny, niesiony przez klony senjuu, wspomagane przez Ishikiego. Murino, jako najmniej ranna i zmęczona - bo i najmniej zrobiła - idzie przodem. Wszyscy chcą się wycofać najszybciej, jak tylko mogą. I wrócić na mur, nie wystawiać się na ataki dzikich... Bo teraz to byłoby niehonorowe i nieuczciwe - czyli tak, jak nukenini lubią najbardziej.

Gdy tylko grupa wyszła na otwartą przestrzeń Murino puściła w powietrze strumień ognia - po kilku minutach marszu pojawili się zwiadowcy z muru i odeskortowali grupę spowrotem na mur, zabierając rannych do medyków.

Misja zakończona sukcesem.

[Keizo]

Keizo szedł powoli w środku pochodu. Najważniejsze było to, że nikogo nie stracili. W najgorszym stanie był Tochi, jednak wyglądało na to że nic nie zagrażało jego życiu. Pozostało tylko dotrzeć na mur i odpocząć po batalii - bo tak chyba można było to nazwać - z wielką małpą.
A więc takie rzeczy czekają za murem - pomyślał Senju, odwracając się i rzucając ostatnie spojrzenie na odcisk łapy, w którym wciąż widniały resztki wcześniej rozdeptanego przez zwierzę dzikiego. Kamraci pechowca tymczasem chyba wrócili do siebie - widocznie wystarczyło im przygód na jeden dzień i postanowili nie atakować już patrolu Shinsengumi, z którym weszli przed chwilą w nietypowy, acz konieczny sojusz.
W końcu jednak zmęczeni i obolali dotarli w bezpieczny cień wznoszących się wysoko wzmocnień - byli bezpieczni.

z/t

[Kagutsuchi]

Sytuacja przy bramie została względnie szybko wyjaśniona przez osobę, która przyniosła informacje o dziwnych ruchach wykonywanych przez Oshiego. Czyżby Sentoki miał zawieść nadzieje i wiarę pokładaną w Niego przez Kagutsuchiego? -O zamiary trzeba będzie zapytać oryginał. Spojrzał dość szorstko w kierunku osoby rzucającej oskarżenia bez żadnego pokrycia. Tacy ludzie byli groźni, mogli w jeden moment zniszczyć człowieka nie przedstawiając choćby cienia dowodu. Czarnowłosy był jednak spokojny i cierpliwy, wiedział że wszystko może się zmienić więc wstrzymał się przed ocenami.
Matoko nie chciał zbyt długo czekać i bez żadnych ceremonii wydał rozkaz o wymarszu, samemu odwracając się na pięcie i ruszając przed siebie. To by było na tyle jeśli chodzi o dziwne sprawy interpersonalne. Od teraz misja wymagała bycia skoncentrowanym, zdeterminowanym oraz gotowym na śmierć. Nakatomi do tego był wyszkolony i wydawał się odnajdywać w tym wszystkim mimo swojego przyjaznego nastawienia. Ruszył równym krokiem z Wilkiem porzucając swój plan o trzymaniu się z tyłu. Pomimo marszu był gotowym do wykonania uniku bądź bloku.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Mała torba przy pasku.

  Ukryty tekst

[Anzou]

Anzou czekał zniecierpliwiony na dalszy rozwój sytuacji. Nie mógł się doczekać, aż wyprawa poza Mur się rozpocznie. Nie dziwiło go zachowanie Oshiego. Był to człowiek, który wychodził poza wszelkie schematy normalnego zachowania. Nie wiedział o co chodzi, ale wszystko się wyjaśniło. Dobrze, że obyło się bez zbędnego rozlewu krwi. Grupa w końcu mogła ruszyć przed siebie, Kaminari trzymał się blisko i zachowywał poważnie. W tym momencie korzystał z okazji, którą podarował mu jeden ze Strażników Muru. Okazji, by na własne oczy zobaczyć to, co nieznane, to, co przyprawia go o gęsią skórkę. Co więcej, możliwe, że zobaczy Irokezika w akcji, zobaczy na co go stać. Anzou nie zamierzał się odzywać, o ile nikt go o nic nie zapyta. Słowa są tu zbędne i mogą wprowadzić tylko niepotrzebne rozluźnienie w grupie, które może doprowadzić do katastrofy, nawet do śmierci. Kaminari był za młody by ginąć, wszystko jeszcze przed nim. Zrobi wszystko, by utrzymać to co najcenniejsze. Obszar za Murem, przynajmniej na razie nie różnił się od tego, który jest po drugiej stronie. Prawdopodobnie jest to spowodowane niezbyt dużą odległością od Muru. Zapewne im dalej w las, tym gorsze i dziwniejsze rzeczy można spotkać. Ciemnoskóry obserwował uważnie okolicę i wypatrywał czegoś podejrzanego, wszystko chciał zanotować w swojej głowie, by móc potem odtworzyć te obrazy, gdy już wróci w jednym kawałku z misji. Potwierdziła się też jedna reguła w jego życiu. To, co spontaniczne przynosi najlepsze efekty i daje mu najwięcej. Jest tak już od jakiegoś czasu i oby tym razem nie było inaczej. Oby wszystko zakończyło się sukcesem i wszyscy cali i zdrowi mogli dopisać sobie kolejne doświadczenia do swojego umysłu.

[Oshi]

Oshi bez większych problemów wydostał się z karczmy. Widocznie niemożliwość jego głupoty, koleiny raz pomogła ocalić skórę. Chłopak anulował technikę, całkowicie zapominając że w gruncie rzeczy nawet nie przekazał kopi odrobiny chakry. Cała sytuacja wprowadziła go w jeszcze lepszy nastrój, potęgując chęć zrobienia chociaż kroku w przód. Buru do tej pory spokojnie siedział na swoim miejscu, co znaczyło że czeka na rozwój wydarzeń. Osiek czuł że każda kolejna przygoda, pozwalała mu nabierać sił do starcia z ostatnim bossem. Przeklęty władca węży był gdzieś tam, chłopak biegł po ziemie, gdzie w wieku niedorostka mierzył się w bitwie pod murem... Czas przeleciał, a on wciąż myślał o ogromnych gadach.

-Kiedyś...Zobaczysz, ten pakt będzie mój!
Przemówił pewnie do swego przyjaciela, potęgując wiarę we własnym sercu. Musiał dogonić te cztery niknące punkty na horyzoncie. Mijając kupkę trocin, zrozumiał że wszyscy mogli poznać jego plany. No cóż, przyjdzie mu kolejny raz na tłumaczenie prostych zasad działania jego mózgu. Władca drewna przyśpieszył kroku, czując że przeznaczenie miało w tym swój udział...

-Słyszałem że można tu złapać wielkie jaszczurki... Będą pyszniaste z ogniska!
Dodał jeszcze czując że wewnętrzny Bóg głodu, domagał się kolejnych ton sycącego prowiantu...

[Ayatsuri Yuu]

Marionetkarz uniósł brwi, słysząc że
jeden z obecnych był jedynie drewnianą kukiełką. Przez chwilę przyszła mu do głowy przewrotna myśl - skoro ten Oshi był w zasadzie tylko drewniakiem, czy byłby w stanie kontrolować go swoimi linkami? Pytanie było z kategorii tych, na które nie pozna odpowiedzi, przynajmniej nie w najbliższym czasie, ponieważ kukiełka szybko się rozpadła i nie miał okazji spełnienia tego szalonego pomysłu. Inna sprawa, że pewnie i tak by tego nie zrobił, nie chciał zrobić z siebie głupca w otoczeniu tylu osób. No ale ruszyli i mógł przestać przejmować się Senju. W końcu nie należał on do Shinsengumi, z pewnością nie zostanie sam puszczony za Mur. Mógł, a nawet musiał się skupić na swoim otoczeniu. To były niebezpieczne tereny, nie mogli tracić koncentracji. Zachoeując spokój rozglądał się uważnie i nasłuchiwał wszelkich odgłosów sugerujących czy to niebezpieczeństwo czy też zbliżenie się do tego, czego szukali. Jego zadaniem będzie z pewnością głównie analiza, ale jeśli pojawi się zagrożenie nie da sobie w kaszę dmuchać i pokaże pozostałej trójce, że mimo rangi Szczura jego też należy się bać.

[Yami]

Misja Rangi C
Oshi, Anzou, Ayatsuri Yuu, Kagutsuchi
5/15 kolejek

Drużyna oraz ogon wkroczyły w leśną gęstwinę. Na ten moment nie znajdowało się tutaj nic co można uznać za wyjątkowe bądź coś przed czym należało chronić cały kontynent. Wszak ten teren można nazwać dopiero przedsionkiem. Żadne z was nie wiedziało jak daleko ciągną się te tereny i co skrywa każdy przebyty kilometr.
Oshi coraz szybciej zbliżał się do grupy. Prosta droga sprawiła, że nie musiał się zastanawiać i szukać śladów swoich towarzyszy. Grupa dostosowała tempo do najwolniejszego z nich czyli Yuu, którego tępo zaczynało powoli uszczuplać jego wytrzymałości. Dlatego też w ciągu kilkunastu minut od opuszczenia wioski w końcu Oshi znalazł się na wyciągnięcie waszej ręki. Kapitan jednak w żaden sposób nie odnotował jego pojawienia się, tak jakby zwyczajnie olał jego osobę. Tego czego nie olał była reszta grupy.
- Nie wszystko co czai się za murem jest żądne mordu. Można czasem znaleźć coś z czym można w jakiś sposób koegzystować. Choć praktycznie taka możliwość poza obszarem muru mogłaby być niemożliwa.
Mężczyzna zwolnił tępo. W cieniu pozostawionej większej skały mogliście zauważyć wiele malutkich domków. Między drzewami były postawione mosty wiszące, po których przejść mogłaby co najwyżej wiewiórka. Wraz z taką infrastrukturą na czymś co przypominało niewielką strażnicę dostrzegliście malutkiego, białego, wyglądającego jak zrobionego z gliny ludzika. Trzymał w dłoni łuk zaś przy pasie miał miecz wielkości małego palca. Zaczął mierzyć do was z swej broni i mówić w niezrozumiałym języku.
- Holiny. Tak ich nazywamy.
Kapitan wyciągnął z za płaszcza czerwone jabłko, które musiało znajdować się w piwniczce aby zachowało swój kolor do tego czasu. Odłożył je obok strażnicy i odwrócił się w waszą stronę.
- Nie możemy się z nimi normalnie porozumiewać ale jeśli nie stanowią zagrożenia zostawiliśmy ich w spokoju. Prawdę powiedziawszy to jedno z nielicznych miejsc, gdzie czuję spokój będąc za Murem. Pora abyśmy wybrali się w okolice miejsca gdzie znaleziono zwłoki zwierząt. Weźcie głęboki oddech, od tego momentu może być zdecydowanie trudniej.

  Ukryty tekst

[Anzou]

Anzou wędrował dumnie przez tereny, które były mu zupełnie obce. Nie miał pojęcia, co znajduje się za kilka metrów, na co uważać, na co zwrócić uwagę. Nikt mu tego nie powiedział, jednak też nikogo sam o to nie zapytał. Roślinność ciągle była taka sama, nie różniła się niczym od tej, która jest po tej bezpiecznej stronie Muru. Młodzieniec z klanu Kaminari nie forsował tempa i nie wychylał się z szeregu. Szedł tuż za Irokezikiem i przywódcą całej eskapady. Po pewnym czasie marszu dotarł członek klanu Senju, który swoim nietypowym zachowaniem zwrócił uwagę Strażników Muru. Nic dziwnego, zachowywał się w dość specyficzny sposób, więc reakcja ludzi z Muru była uzasadniona. Dobrze, że koniec końców wszystko skończyło się dobrze. Kaminari uśmiechnął się w jego kierunku, gdy ten tylko dołączył do badaczy. Sam Anzou był w tym momencie spełniony. Osiągnął swój kolejny cel, który sobie wyznaczył. Chciał sprawdzić jak wygląda życie za Murem, poznać ludzi z tej organizacji? Zrobione. W oddali chłopak dostrzegł coś... niecodziennego.
-Co jest?!
Anzou zauważył małego, białego ludzika, który wyglądał jakby ulepiony z gliny. Nigdy w życiu nie widział czegoś takiego. Więc to tak wygląda specyfika istot z poza muru... Niecodzienny wygląd. Tutaj życie toczy się w inny sposób, ciężki do jednoznacznego opisania. Chłopak słuchał przewodnika Grupy i nie zamierzał nikogo atakować, dopóki nie zostanie do tego zmuszony. Oczywiście, sam zachowuje odpowiednie skupienie, by zareagować należycie, gdyby do takiej konfrontacji doszło. Nie zamierza tutaj umierać, dużo jeszcze przed nim, musi się rozwijać i działać ku chwale swojemu wspaniałemu rodowi. Takie doświadczenia, które tutaj zdobywa na pewno mu w tym wszystkim pomogą... Anzou zanotował też słowa, które wypowiedział przywódca o tym, że nie wszystkie istoty, które są za Murem stanowią zagrożenie. Mimo wszystko, zasada ograniczonego zaufania musi być stosowana w tym miejscu i to nawet potrójnie. Jest bardzo duża szansa, że im dalej w las, im bliżej miejsca, gdzie odnaleziono zwłoki, tym bliżej do starcia z bliżej nieokreślonym przeciwnikiem. Oby władca piorunów Anzou dał sobie radę z każdą przeciwnością losu, która go spotka tutaj za Murem.

[Ayatsuri Yuu]

Marionetkarz spokojnie szedł wraz z resztą głębiej w las, choć z czasem zaczynał czuć się balastem dla reszty zespołu. Boleśnie oczywiste było to, że tempo musiało być dostosowywane do niego, a jego zasoby energii również były raczej skromne. Oczywiście był w stanie jeszcze daleko iść, no ale będzie coraz ciężej. Zmarszczył brwi, gdy dołączył do nich Senju. I co, oni tak po prostu pozwolili mu przejść? Wydawałoby się, że nie przepuszczą nikogo przez Mur, a tu proszę. Okazało się, że musi się jeszcze wiele nauczyć. W szczególności miał tu na myśli to, co tu występuje. Pomyślał o tym przez małą wioskę holinów, którą pokazał im Wilk. Gdyby była zbudowana rękami ludzkimi zachwyciłby się dbałością o detale, no ale cóż, tu ta była niezbędna i dla jego oka łatwiejsza do wykonania. Mógł wyobrażać sobie jak ulepszyłby mechanizmy kukiełek mając ręce takiej wielkości. Milczał jednak, wiedząc że takie zdanie może wydać się kontrowersyjne dla towarzyszy jego podróży.

[Oshi]

Oshi znalazł się przy swojej grupie szybciej niż można było się spodziewać. Całkowicie starając się nie przypominać nikomu o akcji z wcześniej, spalił głupa przechodząc na koniec wycieczki. Kapitan widocznie pomijał trudną rozmowę, więc Osiek zwyczajnie mógł zająć się sobą. Przejście przez mur nie stanowiło większego problemu, jako że Oshi został przedstawiony przez irokezika. Anzou widocznie posiadał w sobie więcej dobrej woli, posyłając w stronę wojownika milczący uśmiech. Senju podrapał się głupkowato po głowie, lecz zanim zdążył dodać coś od siebie jego wzrok padł na coś wspaniałego... Istny skansen zbudowany na szczytach drzew, wiszące domostwa i linowe mosty, całe drogi prowadzące między tym wszystkim. Jednak nie to było najlepsze, chłopak z otwartą gębą wpatrywał się w małego skrzata z wyciągniętym łukiem. Cała jego postawa oraz przezajebisty look, sprawił że chłopak w mgnieniu oka zaczął biegać tam i z powrotem.

-Co to, co to, co to, co to, co to, co to, co to!?
Nie licząc na odpowiedź markotnego kapitana, przywołał odrobinę chakry by wybiła go w powietrze w postaci drewnianego słupa. Chciał przyjrzeć się bliżej dziwnacznej rasie, ciesząc się jak małe dziecko w fabryce cukierków. Najdziwniejsze zjawiska tego świata interesowały go najbardziej. Sam w sobie posiadał raczej marne rozeznanie w obecnych losach innych państw, posiadając łomność jeśli chodzi o słuchanie czegoś dłużej niż cztery minuty... Jedynie w gabinecie ważnych osobistości stara się nie wyskoczyć z nudów przez okno, zdając sobie sprawę z możliwości obrazy rozmówcy. Wpatrując się z odległości w świat małych ludzi, Senju zatęsknił za własną wioską... A może po prostu poczuł że robi się coraz głodniejszy.

  Ukryty tekst

[Kagutsuchi]

Kagutsuchi lojalnie wypełniał swój obowiązek i zgodnie z rozkazami wydanymi przez Oficera po prostu maszerował za Nim. Chłopak był ciekawy jak daleko będą musieli jeszcze iść żeby dotrzeć do celu wyprawy. Tempo w jakim się przemieszczali było mozolne, wręcz ujmujące Strażnikowi Muru, jeśli Nakatomi miałby coś doradzić to byłyby to ćwiczenia rozwijające ciało ale póki nie odpowiadał za trening rekrutów to nie mógł się wypowiadać. Oshi dołączył w międzyczasie, a Matoko nie był tym zbyt zainteresowany.
Wszystkim ukazała się strażnica i jakiś mały biały ludzik, który jej pilnował. Holiny... Dziwne to stworzenie, które chyba lekko przerażało czarnowłosego. Pierwszy raz je widział i sam nie wiedział co ma o tym myśleć. Co jeśli skrywa w sobie jakąś wielką moc? Chwila spokoju została zniszczona przez chłopaka z rodu Senju. Co on kurwa robi? Nakatomi nie czekał na reakcje kapitana. -Uważaj żeby ich nie sprowokować. Nigdy nie wiadomo. Rzucił do Sentokkiego, martwiły go Holiny ponieważ nic o Nich nie wiedział ale ponad wszystko martwiący był Oshi, który zachowywał się jak pięcioletnie dziecko, które musi wszystkiego dotknąć.
Ogar przeszedł w kierunku Matoko. Chciałby o coś spytać ale czy miałoby to sens? Sam pewnie nie wie co tam może być, a został wysłany tak samo jak oni. Żeby zbadać potencjalne możliwości i zagrożenia. -Ruszajmy, to nie wycieczka krajoznawcza. Rzucił nieco głośniej do wszystkich swoich towarzyszy. Mieli ustalić co rozrywa zwierzęta na strzępy. Mieli być ostoją cywilizacji. Niech Bóg Ośmiu Chorągwi ma w opiece życie za Murem skoro tacy ludzie jak Oshi mieli go chronić.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Mała torba przy pasku.

  Ukryty tekst

[Yami]

Misja Rangi C
Oshi, Anzou, Ayatsuri Yuu, Kagutsuchi
7/15 kolejek

Dwie z czterech osób postanowiło zachować wszelkie pytania dla siebie. Postanowiła również nie wykonywać zbędnych ruchów i prowokować czegoś o czym nie mieli żadnego pojęcia. Obserwowali i poznawali nowe rzeczy. Nie chcieli aby te rzeczy chciały interesować się zrobieniem im możliwej krzywdy. Zupełnie inaczej podeszła do tego grupa złożona z pewnego Ogara oraz chłopaka lubującego się w spaniu w lesie. Reakcja tego drugiego była bardzo gwałtowna co sprawiło, że spokojny ludzik nagle chciał zasłonić się niewielką rączką a następnie wycelował ze swojej broni, krzyknął coś w niezrozumiałym języku lecz nim wystrzelił ręka kapitana pochwyciła kołnierz Oshiego i błyskawicznie ściągnęła chłopaka do parteru. Runo leśne złagodziło upadek.
- Zbytnia ekscytacja może cię zabić. Gdybyś słuchał to byś nie zadawał tego pytania.
Mężczyzna odwrócił się w stronę Ogara, który zdawał się być nieco bardziej niecierpliwy w kwestii odejścia od głównego wątku zadania. Tym razem nie został zrównany do parteru jak Oshi ale widać było niezadowolenie w oczach Matoko.
- Ile razy byłeś za murze aby znać wszystkie jego tajemnice? Stanowczo za mało. Chciałem aby wasze postrzeganie tego co się dziej eza Murem był bliższe prawdy. Uznaj to za dodatkową lekcję. Idziemy.

Mężczyzna przyspieszył kroku i podążył dalej na północ w miejscu gdzie miało znajdować się miejsce w którym znaleziono dziwne ciało zwierząt. Ten jednak po kilku kilometrach gwałtownie się zatrzymał wyciągając rękę zatrzymując was. Dopiero kiedy się z nim zrównaliście dostrzegliście coś co mogło przypominać jelenia, który leżał bez głowy na ziemi.
- Yuu zbadaj ciało. Kagutsuchi zbadaj okolicę. Pozostali możecie mu pomóc.
Kapitan zbliżył się do zwłok dość powoli obserwując otoczenie.

  Ukryty tekst